14. พี่เสือ น้องกระต่ายกับการสอบ
เริ่มเข้าเดือนกันยายนแล้ว พี่เสือเริ่มติวน้องหนักขึ้น เพราะปลายเดือนก็ต้องสอบปลายภาคแล้ว น้องกระต่ายถึงจะตาแดงเป็นกระต่ายก็ยังไม่มีเสียงบ่นสักคำ
การบ้านในช่วงปลายเทอมเริ่มลดลง พี่เสือเลิกซ้อมบาสช่วงพักเที่ยง แต่ใช้เวลามาสอนการบ้านน้องแทน เพื่อนๆ คนอื่นๆ เลยพลอยได้อานิสงค์ไปด้วย
"ทำไมเรียนหนักกันจังแฮะ" ป้านกผู้แวะเข้ามารับฝาแฝดแทนคุณพ่อคุณแม่ทัก พี่เสือแค่ยิ้มสุภาพตอบ น้องกระต่ายถอนหายใจเบาก่อนตอบเสียงเบาหวิว
"หนูหัวไม่ดีจ้ะ พี่เสือเลยต้องสอนนานกว่าคนอื่นๆ" ถึงแม้จะตามในห้องไม่ค่อยทัน แต่พอพี่เสือสอนย้ำตอนพักเที่ยง กระต่ายน้อยก็เรียนเร็วขึ้นแล้ว ทว่าเด็กละเอียดอ่อนอย่างกระต่ายย่อมรับรู้ถึงอาการชะลอของคนในกลุ่ม เจ้าตัวน้อยถึงกับเคยออกปากอย่างเกรงใจด้วยซ้ำว่า
"พี่เสือสอนเพื่อนๆ เถอะจ้ะ อย่าเสียเวลากับหนูเลย เราไปบ้านค่อยสอนก็ได้"
แต่พี่เสือขัดเสียงห้วน "จริงๆ พี่จะสอนแค่ต่ายน้อย คนอื่นแค่ตัวแถม ถ้าเรื่องมากนักก็ไม่ต้องมากันก็ได้"
ตัวแถมหลายๆ คนกลอกตา ไม่มีใครรำคาญน้องหรอก ตอนแรกๆ คนในกลุ่มอาจไม่ชินกับจังหวะชีวิตเชื่องช้าของกระต่ายบ้าง แต่พอนานๆ ไปก็ชิน พอๆ กับที่ชินกับนิสัยโมโหร้ายของพี่เสือนั่นแหละ
"ใจเย็นๆ น่า" วิทย์ปลอบ ลูบหัวกระต่าย
"จริงๆ หวานก็ยังไม่ค่อยเข้าใจนะต่าย" หวานรีบเสริม ส่วนลูกโป่ง พระพี่เลี้ยงอันดับสองรีบพยักหน้า อ้อม เด็กหญิงหน้านิ่ง พระพี่เลี้ยงอันดับหนึ่งรีบแกะชอกโกแลตยัดปากน้อง
"กินชอกโกแลตหน่อยนะต่าย หัวสมองจะได้ปลอดโปร่ง" อ้อมรู้ดีว่าเพื่อนตัวเล็กชอบอะไรที่สุด
กระต่ายน้อยอู้อี้ มีชอกโกแลตเต็มปาก อยากพูดว่าไม่ต้องรอตนก็ได้ แต่ด้วยที่คุณย่าสอนมาว่าอย่าพูดตอนกำลังกินเลยได้แต่เคี้ยวหนุบหนับ
โจ๊ะเห็นจังหวะนั้นเลยรีบบอก "เสือ กูว่าเราพักสักหน่อยดีกว่า"
ก้อยดึงหวานเย็นออกจากปาก แล้วโยนเศษพลาสติกทิ้งถังขยะที่อยู่ด้านข้างอย่างแม่นยำ "เห็นด้วย ไปหาไรกิน ล้างหน้าล้างตาก่อน"
"ใช่ๆ ยังเหลืออีกตั้งครึ่งชั่วโมง ใจเย็นๆ กันดีกว่า" ลูกโป่งรีบเสริมทัพ เพื่อนทั้งกลุ่มพยักหน้าพร้อมเพรียง พี่เสือเข้าใจสถานการณ์ดีเลยยอมหยุดพักสิบนาที
แต่ในสิบนาทีนั้น เพื่อนๆ จงใจลุกออกจากม้าหินอ่อนหลังต้นหูกวาง แลดูเป็นมุมสงบอย่างรวดเร็ว
เพราะได้เวลาพี่โอ๋น้องแล้ว
กรรมวิธีเสือโอ๋สัตว์เล็กนั้นง่ายดาย แต่ชวนให้คนมองคิดไปไหนต่อไหนไม่น้อย
ไม่มีเพื่อนคนไหนอยากเห็น!
พี่เสือช้อนเอวบางเข้านั่งตัก จุ๊บแก้มนิ่ม ข้างใบหูแผ่วเบา ส่วนน้องน้อยจะถามพี่เสือเหมือนที่ถามซ้ำกันทุกๆ วันว่า
"พี่เสือจ๋า พี่เสือเหนื่อยกับหนูมั้ย หนูขอโทษ..." มือเล็กรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อให้พี่ชาย ส่วนพี่ชายจะตอบเหมือนที่ตอบซ้ำกันทุกวัน ทุกคืนว่า
"ไม่เหนื่อยเลย" ริมฝีปากแตะหน้าผากมนอีกครั้งก่อนกระซิบ "ให้พี่ชื่นใจหน่อยก็หาย"
กระต่ายน้อยไม่กล้าอิดออด ยืดตัวขึ้น หลับตาพริ้ม เสิร์ฟริมฝีปากตัวเองให้พี่ชายอย่างว่าง่าย
พี่เสือโน้มกายจุมพิต... อ่อนโยน แผ่วเบา ทว่าลึกซึ้ง... จนกระต่ายหน้าแดงไปถึงใบหู แล้วพี่เสือจะหัวเราะหึๆ ยืดแก้มนุ่มเหมือนมาร์ชแมลโลว์เล่น
"กำลังใจดี เห็นไหม ?" นัยน์ตาพี่เสือวะวาววับจนกระต่ายน้อยทนมองไม่ได้ รีบซุกใบหน้าร้อนฉ่ากับอกแข็งๆ ของพี่ชาย
ตอนนั้นก็จะครบสิบนาทีพอดี เพื่อนๆ เดินมาจากทางร้านขายขนม มีขนมครบมือ ก่อนลุกไป พี่เสือมือไวเอาเงินใส่มืออ้อมไว้
กระต่ายน้อยเลยได้กินหวานเย็นสีแดงระหว่างการติวช่วงหลัง
"ไหน ? ใครมันว่า ?" ป้านกถามเสียงเอาเรื่อง ท่าทางทนไม่ได้ ใบหน้าที่แต่งงดงามแลดูคล้ายนางยักษ์ กระทั่งพี่เสือยังสนใจ คิ้วเข้มของพี่ชายขมวดมุ่น
"ใคร ?"
น้องอึกอัก ก่อนจะรีบส่ายศีรษะ "ไม่มีใครว่าหรอกจ้ะ"
ป้านกขมวดคิ้ว ยื่นกระเป๋าแอร์เมสราคาหลายแสนให้พี่เสือถือ ก่อนจะคว้ากระต่ายมากอดแน่น
"มีคนว่าใช่ไหมต่ายน้อย แต่หนูไม่อยากบอกป้ากับพี่เสือ ? เอาเถอะ ใครอยากพูดก็ช่างเขา พวกนั้นมันทำอะไรเราไม่ได้ นอกจากพ่นสิ่งปฏิกูลออกมา เดี๋ยวไม่นานคำพูดของมันก็ทำร้ายตัวเอง"
น้องน้ำตาคลอ ซุกใบหน้ากับอกป้านกเพื่อซ่อนน้ำตา พี่เสือที่ยืนอยู่ข้างถอนหายใจแรงก่อนตวัดสายตาไปมองรอบข้าง
น้องคงคิดว่าพี่เสือไม่รู้
คุณครูหน้าตาสะสวย ทาลิปสติกสีแดงยืนไม่ไกล เป็นคนหนึ่งที่กระซิบกระซาบนินทาว่าร้ายกระต่ายในหมู่ครู
ผู้ปกครองที่ดูท่าทางใจดีนั่น ภายใต้หน้ากากสวยหรูคือพวกชอบนินทา แม้กระทั่งเด็กประถมยังไม่เว้น
ป้านกมองตามพี่เสือแล้วแยกเขี้ยว ก็จะค่อยๆ คลายอ้อมกอดออก หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดน้ำตาเจ้าตัวเล็ก
"อย่าร้องนะลูก หนูพิสูจน์ตัวเองนะ เอาให้พวกนั้นหน้าหงายเลย!" ป้านกพูดเสียงดัง คงจงใจให้คนพวกนั้นได้ยิน ก่อนจะยื่นมือมาทางพี่เสือ พี่ชายยื่นแอร์เมสคืนให้อย่างรู้งาน
ป้านกกระชับแอร์เมสในมือ ร้องพี่เสือเสียงดัง "ไปกันเถอะ เสือ"
พี่เสือยิ้มน้อยๆ ตามไป
ป้านกเป็นคนโอเวอร์แต่ไหนแต่ไร แค่มารับหลานๆ ถึงกับถอยปอร์เช่เอสยูวีมาเลย ป้านกติดเครื่องทิ้งไว้ให้พี่หนูจิ๊บนั่งอ่านนิยายสยองขวัญอยู่ข้างใน
"เด็กๆ ไปลงที่เรียนพิเศษใช่ไหม ?" ป้านกถาม ปรับกระจก เติมลิปสติก
"ครับ สวัสดีครับพี่หนูจิ๊บ" น้องกระต่ายยกมือไหว้พี่สาว เด็กสาวยิ้มให้แล้วเอื้อมมือข้ามเบาะมาดึงแก้มนุ่มเล่น
"อั๊ยย่ะ! น่ารักไม่เปลี่ยน!"
พี่เสือมองตามมือพี่หนูจิ๊บอย่างกดดัน พี่สาวเลยยอมปล่อยมือแต่โดยดีก่อนจะชวนคุย
"เออ จะว่าไปเสือ เราจะมาเข้าโรงเรียนพี่เหรอ ?"
"ครับ"
"ดีๆ ตอนกีฬาสีพี่จะได้เอาต่ายเป็นหลีด" พี่หนูจิ๊บเป็นเด็กกิจกรรม ชอบเทศกาลที่สุด
พี่เสือแค่มองหน้าพี่หนูจิ๊บ.... เงียบไปชั่วครู่ ก่อนตอบเนิบๆ "ถ้าพวกเราสอบติดแล้วกระต่ายอยากทำนะฮะ"
สองแม่ลูกชะงักกึก ก่อนป้านกจะร้องกรี๊ด
"ว๊าย ไม่เจอกันไม่กี่เดือน เสือน้อยโตขึ้นตั้งเยอะ!"
"นั่นสิ" พี่หนูจิ๊บพยักหน้า แล้วยิ้มยั่ว "ถ้าเป็นเมื่อก่อนนี่ต้องห้ามแหงๆ!"
พี่เสือถอนหายใจ "ผมแค่ถือความสุขของน้องเป็นหลัก"
"อุ๊ย กรี๊ด"
"อั๊ยหย่ะ!"
สองแม่ลูกอุทานไม่ขาดสาย พี่เสือชักปวดหัวกับสองสาวเลยหันไปทางน้อง กะจะถามถึงของรองท้องก่อนเรียนพิเศษ แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้ว
กระต่ายน้อยไม่พูดไม่จา หน้าเนียนใสมีตุ่มแดงขึ้นเต็มไปหมด เหงื่อออกจนชุ่มร่างทั้งๆ ที่ในรถเปิดแอร์เย็นสบาย
"กระต่าย!" พี่เสือร้อง รีบประคองร่างเล็กให้นั่งตัก "ป้านกครับ กระต่ายไม่สบาย!"
"เอ๊ะ ?" ป้านกแทบจะหันมาดู แต่ติดที่ลูกสาวตีมือแรง
"แม่ เหมือนลมพิษเลย"
"หา ? หวายๆ ป้าว่ารีบไปหาหมอก่อนดีไหม จิ๊บเอามือถือแม่ให้เสือโทรหาน้าจุ๋ม"
พี่หนูจิ๊บยื่นมือถือให้พี่เสือ ไม่นานนักก็ได้ความว่า คุณแม่บอกให้ไปหาหมอประจำเลย ไม่ต้องไปเรียนพิเศษ ป้านกจึงตีรถเข้าอีกเลนส์ รีบเหยียบคันเร่งพาหลานรักไปหาหมอ
คลินิกประจำของต่ายน้อยเป็นคลินิกเล็กๆ รักษาเด็กโดยเฉพาะ หลังจากรอเกือบครึ่งชั่วโมงก็ได้คิว ป้านกดูแตกตื่นกว่าพี่เสือเสียอีก
"จะเป็นไรไหมคะหมอ ?" ป้านกถามคำแรกที่เปิดประตูเข้าไป
"คือหมอยังไม่เห็นคนไข้ครับ" คุณหมอเงยหน้ามาแล้วตอบครบถ้วน ป้านกเลยหัวเราะแหะๆ รุนหลังพี่เสือที่อุ้มน้องให้เข้าห้อง
"อ้าว เสือ"
"สวัสดีครับหมอ" พี่เสือทักทาย คุ้นเคยกับคุณหมอดี
"เจ้าต่ายเป็นไรอีกล่ะเนี่ย ?" คุณหมอหยิบหูฟังแล้วช่วยพี่เสือพยุงน้องลงบนเตียงตรวจ
"จู่ๆ ก็เป็นตุ่มครับ"
"หืม ?" คุณหมอฟังจังหวะหัวใจ ตรวจม่านตาและอีกหลายอย่าง ก่อนจะขมวดคิ้วแล้วหัวเราะ
"ไม่เป็นไรหรอก เหมือนเดิมน่ะ"
"แพ้ ?"
คุณหมอพยักหน้า "คาลามายด์ยังมีอยู่ใช่ไหม ?"
"ฮะ"
"งั้นให้น้องทานะ เอายาแก้แพ้ของหมอไปกินละกัน พรุ่งนี้ก็หาย"
พี่เสือรับคำแล้วนิ่งคิด "วันนี้้น้องก็ไม่โดนอะไรที่น่าจะทำให้แพ้นะฮะ...." พักไปสักครู่หนึ่งแล้วถอนหายใจ
"รู้แล้วเหรอ ?" คุณป้าถามแทรก
พี่เสือพยักหน้าเชื่องช้า "คุณป้านกใส่น้ำหอมใช่ไหมฮะ ?"
"เยส นี่น่ะนีน่า ริชชี่นะจ๊ะ"
"ป้าพรมใส่ผ้าเช็ดหน้าด้วย ? ตอนที่ป้าเช็ดหน้าให้น้องน่ะฮะ คือน้องแพ้น้ำหอม"
ป้านกอึ้งไปนาน ก่อนจะแลบลิ้นเป็นเด็กๆ "โอ๊ย ตาย ต่ายน้อยของป้า!"
พี่หนูจิ๊บเลียไอศกรีมอยู่ข้างๆ พูดขึ้น "แม่ทำเรื่องอีกละ"
ป้านกกลับหัวเราะ "ต่ายน้อยมันแพ้ทุกอย่างบนโลกนี่หว่า ใครจะไปรู้มันแพ้อะไรบ้าง ไว้ป้าจะพาไปเลี้ยงซีฟู๊ดชดเชยละกัน"
พี่เสือหน้าไร้อารมณ์ พี่หนูจิ๊บถอนหายใจ
"แม่ น้องแพ้อาหารทะเล"
"เอ้า ? มิน่ามันไม่โต! งั้นเลี้ยงบุฟเฟ่ต์ของหวานดีกว่าเนาะ ต่าย" หันไปคุยกับเจ้าตัวที่นอนไร้เรี่ยวแรงในอ้อมกอดพี่เสือ
กระต่ายน้อยไม่เคยเสียมารยาทกับใคร เลยจำใจตอบว่า "ไม่อยากรบกวนครับ"
"ไปโรงแรมหรูๆ ดีกว่าเนาะจิ๊บ เออๆ ไว้กลับไทยเที่ยวหน้า ชวนพ่อเบิ้มด้วย" ป้านกไม่สนใจต่ายน้อย ตัดสินใจเสร็จสรรพ
พี่เสือหมดทางจะต่อกร ส่งสายตาขอความช่วยเหลือไปที่พี่หนูจิ๊บ
"เอาเหอะ เค้ก ขนม ไม่น่าจะแพ้นะ" พี่หนูจิ๊บปลอบพี่เสือเบาๆ
ส่วนกระต่ายน้อยหลับไปแล้ว...
คุณพ่อยืนรอสองพี่น้องอยู่หน้าบ้าน หลังจากทักทายสั้นๆ กันเสร็จแล้ว ก็บุ้ยปากให้พี่เสืออุ้มน้องที่หลับปุ๋ยขึ้นห้อง มีป้านกเดิมตามต้อยๆ
"คุณป้าจะตามมาทำไมฮะ ?" พี่เสือหันกลับไปถาม
ป้านกทำหน้าเหรอหรา "ก็อยากเห็น" ตอบแบบไร้ความรับผิดชอบเช่นเคย ทำให้พี่เสือถอนหายใจแรง
แต่ถึงอย่างนั้น ป้านกก็ช่วยเปิดดประตูห้องนอนให้ ภายในห้องทำให้ป้านกต้องอุทานเสียงดัง
"เฮ้ย! ทำไมเรียบร้อยงี้อะ"
เตียงเดี่ยวสองเตียงถูกผลักให้ชิดกันกลายเป็นเตียงคู่ ตู้เสื้อผ้าถึงแม้จะเก่าแต่ก็สภาพเรียบร้อยชิดมุมห้อง อีกด้านเป็นตู้หนังสือของพี่เสือ ติดๆ กันเป็นโต๊ะเขียนหนังสือสองตัว ทุกอย่างถูกจัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบจนป้านกนึกทึ่งไม่ได้
"กระต่ายชอบทำความสะอาดห้องฮะ" พี่เสือตอบ
"เป็นเมียที่ดีของเสือสินะ" ป้านกยิ้มกริ่ม ท่าทางเจ้าเล่ห์ราวกับจะล่วงรู้อะไรบางอย่าง
พี่เสือไม่หลงกล เดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนเล็ก เติมน้ำในกะละมังแล้วเช็ดตัวน้อง ไม่นานนักคุณแม่ก็ตามขึ้นมา
"พี่นก รบกวนแย่"
ป้านกยิ้มพลางส่ายหน้า "ไม่เป็นไรๆ พี่จะกลับละนะจุ๋ม"
"อ้าว ไม่อยู่กินข้าวก่อนเหรอ ?"
"นี่เย็นมากแล้ว พ่อเบิ้มทำกับข้าวรอแล้วล่ะ ไปก่อนนะจ๊ะ" ป้าทำท่าจะเดินออกห้อง พี่เสือเลยรีบยกมือไหว้
"เออ ใช่ๆ จุ๋ม ไว้วันหลังพี่จะพาเด็กๆ ไปกินบุฟเฟ่ต์เค้กนะ"
"เกรงใจพี่นกแย่"
ป้านกไม่รอคำตอบอื่น แค่ยิ้มแล้วรีบออกห้องไป
คุณแม่เลยปิดประตู หยิบยากับน้ำดื่มมาวางข้างเตียง แล้วนั่งใกล้ๆ พี่เสือ
"เสือจะทาคาลามายให้น้องหรือจะให้แม่ทา ?"
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพี่เสือจะตอบอะไร "เสือทำเอง"
คุณแม่กลอกตาแล้วยื่นให้ พี่เสือจัดการน้องจนเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงจุ๊บแก้มเนียนที่บัดนี้เป็นตุ่มแดงเบาๆ
"ไม่รังเกียจเหรอ ? เป็นตุ่มๆ น่ะ" คุณแม่สงสัยนัก ตั้งแต่พี่เสือเช็ดฉี่น้องแล้ว
พี่เสือแค่ยิ้มมุมปาก "เสือรักของเสือ ต่อให้น้องเสียโฉม น่าเกลียดขนาดไหน เสือก็รัก"
คุณแม่แทบอ้วก หากพี่เสือพูดกับแฟนสาว เธอคนนั้นคงรักตาย แต่นี่กลับเป็นน้องชาย คุณแม่เลยอดรู้สึกทะแม่งๆ ไม่ได้
"เอาเหอะ เสือก็อย่าลืมอาบน้ำละกัน แล้วลงไปกินข้าวด้วย"
"ครับ"
วันถัดมาน้องก็หายดีตามที่หมอบอกทุกประการ พี่เสือจึงเปลี่ยนโหมดติวเข้มเหมือนเดิม จนกระทั่งสามสัปดาห์ผ่านไป พอสอบวิชาสุดท้ายเสร็จ น้องกระต่ายก็เดินมึนๆ ออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย เพื่อนๆ คนอื่นขอตัวกลับบ้านไปกันก่อนหมดแล้ว
ร่างสูงใหญ่ของพี่เสือนั่งรอน้องอยู่หน้าห้อง คุณครูเลยใช้ให้พี่เสือเก็บข้อสอบด้วยเลย
ถึงพี่เสือจะเป็นจอมอาละวาด แต่ถ้ามีกระต่ายอยู่ใกล้ๆ ก็จะกลายเป็นเด็กนักเรียนตัวอย่างทันที
"เป็นยังไงบ้าง ?" พี่เสือถาม
ใบหน้าหวานแม้จะดูเหน็ดเหนื่อยแต่ก็มีรอยยิ้มหวานแต่งแต้ม ดูน่ารักราวกับตุ๊กตา "ดีจ้ะ เหมือนที่พี่เสือติวให้เลย!"
พี่เสือหัวเราะกับอาการนั้น ก่อนจะเซเล็กน้อยเมื่อร่างเล็กพุ่งเข้าใส่ กระโดดกอดคอพี่เสือทั้งตัว
"ดีใจจังเลย คราวนี้ต้องทำได้คะแนนดีแน่ๆ"
พี่เสือเคลิ้มไปกับร่างนุ่มนิ่ม เกยคางลงบนศีรษะเล็ก กลิ่นหอมหวานของเด็กน้อยช่างเย้ายวนใจเหลือเกิน "งั้นให้รางวัลพี่เร็ว!"
น้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างเขินอาย ใบหน้าหวานมีปื้นสีชมพูน่ารักที่สุด "คุณครูก็อยู่"
"งั้นจุ๊บเร็วๆ" พี่เสือเร่ง น้องบิดตัวไปมาก่อนจะเขย่งเท้า และพี่เสือก็ต้องโน้มตัวลง มีอุปสรรคด้านความสูงเล็กน้อย ก่อนที่ทั้งสองจะจูบกัน
คนตัวเล็กสัมผัสริมฝีปากของพี่ชายแผ่วเบา ผิวเผินราวกับสายลมแตะต้อง แล้วซุกหน้ากับหน้าอกพี่ ซ่อนใบหน้าร้อนฉ่า
พี่เสือหัวเราะเสียงดัง ไม่สนใจคุณครู
"ขอบคุณที่ใช้บริการครับ"
___
คำตาม
ขอแปะตอบเมนต์ไว้ก่อนนะคะ ไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ลาไปติดเกาะที่อินโดสักพักค่ะ เดินทางประมาณต้นเดือนหน้า
ไว้ใกล้ๆ จะแปะประกาศอีกทีนะคะ
เรื่องทำตา ขอบคุณทุกๆ คนมากเลยค่ะ ไว้คงต้องรออีกหลายๆ เดือเช็กข้อมูลอีกค่ะ ใจร้อนไปก็ไม่ดีเนาะ
เรามีคำถามค่า!!
1. +1 กับบวกเป็ดคืออะไรเหรอคะ ? ทำเพื่ออะไรเอ่ย ?
2. มีคนเสนอให้มีเพจด้วย
เขิลค่า จะให้แอดเฟสเราเลยก็กระไรนะคะ เดี๋ยวทุกคนจะรู้ว่าจริงๆ แล้วคนเขียนเถื่อนสัส โหดสัสแค่ไหน
จะทำแฟนเพจก็นะ..
อุ่ย มันออกจะเขินไงไม่รู้ ปกติเห็นแต่ดารา นักร้อง เซเลบ นักเขียนดังๆ มีอ่ะค่ะ ขอรอดูฟีดแบ๊กจากเพื่อนๆ ก่อนนะคะ
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1179713 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก