18. พี่เสือ น้องกระต่ายกับวันเปิดเทอม
วันนี้เปิดเทอมแล้ว ถึงจะเป็นเด็กดีขนาดไหนก็ตามเถอะ พี่เสือก็ยังขี้เกียจอยู่ดี
เปิดเทอมไม่เห็นมีอะไรดี
ทำงานพิเศษน้อยลง ซ้อมมวยน้อยลง น้องต้องเรียนหนักขึ้น พี่เสือก็มีเวลาอยู่กับกระต่ายน้อยลง ถึงจะคิดอย่างนั้นก็เถอะ พี่เสือก็ยังต้องทำหน้าที่พี่ที่ดีปลุกน้องแต่เช้า
"ตื่นครับตื่น" ร่างเล็กปรือตาข้างหนึ่งแล้วซุกใบหน้าหวานๆ กับอกแน่นของพี่ชาย
"ไม่เอาอ่ะ หนูง่วง"
"ไม่เอานะต่าย วันนี้เปิดเทอมวันแรก" หายากที่พี่เสือจะไม่เอาใจน้อง แต่ค่อยๆ ประคองใบหน้านวลให้เงยขึ้นรับแสงอรุณ หายากเช่นกันที่น้องจะดื้อ คงจะง่วงจริงๆ เพราะเมื่อคืนมีไข้อ่อนๆ พี่เสือเลยบังคับให้กินยา เลยส่งผลให้ง่วงถึงเช้า
"อุ้มหนูหน่อย" เสียงหวานงึมงำ พี่เสือหัวเราะและฉกแก้มใสแทนค่าจ้าง
"เอ้า อุ้มก็อุ้ม" ร่างสูงของพี่ชายช้อนร่างเล็กของกระต่ายอย่างง่ายดาย แล้วอุ้มน้องตรงไปห้องน้ำ
"อาบน้ำให้ไหม ?" พี่เสือถาม เปิดฝักบัว เอามือลองแตะดูว่าอุ่นดีหรือยัง กับเจ้าตัวเล็กต้องอาบน้ำอุ่นตลอด ไม่อย่างนั้นจะไม่สบายได้
"อาบสิๆ" น้องถอดเสื้อผ้าหมดจด ร่างขาวๆ เปลือยเปล่ารีบวิ่งเข้ามากอดพี่ชาย
พี่เสือสะกดกลั้นอาการอยากเคารพธงชาติตั้งแต่เช้าสุดชีวิต ร่างขาวนวลเนียนยามมีหยดน้ำเกาะพรายยิ่งเร้าอารมณ์ พี่เสือตีฟองกับครีมอาบน้ำเนื้อนุ่มถูเนื้อขาวๆ อย่างนุ่มนวล น้องน้อยหัวเราะคิกอย่างจั๊กจี้เมื่อมือใหญ่จงใจหยุดที่แผ่นอกเรียบ
....หยอกล้อกับยอดอกสีชมพูสวยอย่างเชื่องช้า
"อื้อ!" เสียงหวานครางเบา เมื่อพี่ชายคีบยอดอกแล้วปล่อยแรงๆ
"มา มาถูขาเร็ว" พี่เสือค่อยๆ ละมือออก และค่อยๆ สัมผัสเนื้อนุ่มบริเวณต้นขาด้านใน น้องหัวเราะอย่างกลั้นไม่อยู่เพราะสัมผัสจากพี่ชายช่างแผ่วเบาและชวนเคลิบเคลิ้มนัก
พี่เสือทำความสะอาดร่างนุ่มนิ่มไปจรดก้นกลมๆ มือหนาลูบไล้ร่องสีชมพูแผ่วเบา
"อ๊ะ! พี่เสือจับอะไร" น้องอุทานเมื่อมือซุกซนเกลี่ยบริเวณปากทางเบาๆ
"ทำความสะอาดไง" ตอบหน้าตาเฉย เล่นเอาน้องหน้าแดงจัด
"ตะ... ตรงนั้นเดี๋ยวหนูทำเอง" แต่พี่เสือไม่ฟัง รีบตีฟองทำความสะอาดหนอนน้อยจนสะอาดหมดจด
"เอ้า เสร็จแล้ว" จูบแก้มนวลอีกทีเป็นการปิดท้าย ก่อนจะตวัดผ้าขนหนูผืนโต เช็ดตัวให้แห้ง
พี่เสือทำเหมือนที่เคยทำ สองมือหนาๆ ทาครีมกันแดดให้น้องทุกส่วนและช่วยน้องสวมชุดนักเรียน ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะลงไปช่วยคุณแม่ทำอาหารเช้า พี่เสือจึงได้ปลดปล่อยตัวเองและอาบน้ำ
พอกินข้าวเสร็จ คุณพ่อจะพาสองพี่น้องไปส่งที่โรงเรียน พอลงจากรถเท่านั้นแหละ สายตาคมดุของพี่เสือก็ตวัดไปเห็นคนบางคน
เด็กชายร่างสูง ตัวใหญ่ไม่แพ้พี่เสือยืนถือกุหลาบแดงแจ๊ดรออยู่หน้าโรงเรียน
พอน้องกระต่ายเดินมายังหน้าประตูเท่านั้น เด็กชายถือกุหลาบแดงก็ตรงรี่เข้ามาหา
"อ่ะ ให้" เขายื่นกุหลาบแดงให้น้องกระต่ายท่ามกลางสายตางงงันของพี่เสือ
พี่เสือคว้ากุหลาบมาแทน ถามเสียงห้าว "มึงเป็นใคร ?"
น้องกระต่ายเอียงคอมองเด็กแปลกหน้าอย่างสงสัย
คุ้นๆ ยังไงไม่รู้...
"อ๊ะ... จัมโบ้!" น้องอุทาน จัมโบ้กลายเป็นเด็กชายหุ่นดี ไขมันห่วงยางรอบๆ ตัวก็หายไปหมด กระต่ายมัวแต่ตะลึงจนลืมกลัวที่จัมโบ้เคยทำกับตัวไว้
"หุ่นดีจังเลย"
จัมโบ้ยืดอกภูมิใจ "โบ้ลดความอ้วนน่ะกระต่าย ปิดเทอมโบ้วิ่งทุกวันเลย ซ้อมเทควันโดหนักด้วย"
"ดีจังเลย" น้องกระต่ายไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้ "แล้วกุหลาบนี่ ?"
"โบ้ให้กระต่าย" เด็กชายร่างโตมีท่าทางเขินจนตัวบิด "โบ้ขอโทษนะที่แกล้งต่ายมาตลอด ป๊าโบ้บอกว่าแกล้งคนที่ชอบไม่เท่เลย"
กระต่ายน้อยกระพริบตาปริบๆ ส่วนพี่เสือทะลุขีดความโกรธไปแล้ว
"ชอบ ?" น้องทวนคำ
"ช่าย โบ้ชอบกระต่าย" จัมโบ้ยอมรับหน้าชื่นตาบาน "โบ้ชอบกระต่ายมาตั้งนานแล้ว แล้วอ่ะนี่ ดอกกุหลาบ" คล้ายจะรู้นิสัยพี่เสือดี ดอกแรกโดนพี่เสือยึดไปแล้ว จัมโบ้หยิบดอกกุหลาบอีกดอกจากกระเป๋ามอบให้
ใบหน้าหวานขึ้นสีชมพูระเรื่อ "ขอบคุณนะ"
พี่เสือขมวดคิ้ว ตาดุอยู่แล้วยิ่งดุขึ้นไปอีก "ต่าย!"
"กะ... ก็โบ้ให้นี่" น้องเถียงเบาๆ ดอกกุหลาบสีแดงน่ารักออก แต่สำหรับพี่เสือแล้ว... คิ้วหนากระตุกเป็นพักๆ นี่แค่กุหลาบดอกเดียวก็เรียกชื่อเล่นกันได้แล้ว ?
จัมโบ้ยักคิ้วแผล่บอย่างกวนๆ "ต่ายน้อยเป็นแฟนโบ้ได้ไหม ?"
"หา ?" คำอุทานดังมาจากทั้งพี่เสือและกระต่ายน้อย
"ต่ายเป็นผู้ชายนะโบ้" น้องเตือนเบาๆ
"ไม่เห็นเป็นไรเลย ป๊าบอกว่า ถ้าเป็นต่ายล่ะก็สบายมาก" จัมโบ้ไม่ยีหระ กลับกุมมือน้อยแนบแน่น "โบ้ชอบต่าย"
พี่เสือย่างสามขุมมาระหว่างกลางทั้งคู่ กระชากมือน้อยออกก่อนกล่าวเสียงห้วน "อย่ามายุ่งกับน้องกู!"
"มึงก็เป็นแค่พี่ ไอ้เสือ! กูจะจีบน้องมึงไม่ใช่เรื่องของมึง!" จัมโบ้ด่ากราด
"กระต่ายเป็นของกู!"
"ถุย! มึงก็เป็นแค่พี่"
ยิ่งนาน ทั้งคู่ยิ่งทะเลาะกันเสียงดัง น้องกระต่ายรีบยื้อเสื้อพี่ชาย "พี่เสือ พอเถอะจ้ะ เราขึ้นห้องกันเถอะ" น้องรีบพูด "จัมโบ้ ขอบใจมากนะจ๊ะ"
"ต่ายไม่โกรธโบ้แล้วนะ ?" จัมโบ้ถาม เก๊กเสียงหล่อสุดชีวิต
กระต่ายน้อยลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายแกล้งตัวเองไว้อย่างไร พอจัมโบ้พูดขึ้นถึงนึกขึ้นได้ ใบหน้าหวานยิ้มน้อยๆ
"ไม่โกรธแล้วจ้ะ"
จัมโบ้ยิ้มหวาน พี่เสือคำรามฮึ่มฮั่ม รีบคว้าเอวบางขึ้นห้อง
ตลอดทั้งวันพี่เสือไม่สามารถสลัดเห็บ(เคย)อ้วนที่ชื่อว่าจัมโบ้ได้เลย จัมโบ้แทบจะทำหน้าที่แทนพี่เสือทั้งหมด ร่างสูงใหญ่คว้ากระเป๋าของคนตัวบางไปถือให้
"โบ้ถือให้นะครับ"
"เหี้ย อย่างแมน" โจ๊ะกระซิบเสียงไม่เบาตั้งใจจะให้ได้ยินกันทั้งชั้น
"น้องกระต่ายจะเสร็จจัมโบ้หรือไม่ โปรดตดตามตอนต่อไป โอ๊ย!" ลูกโป่งพูดไม่ทันจบก็โดนสันมือของพี่เสือเสียก่อน
พี่เสือมองจัมโบ้ตาขวาง คว้ากระเป๋าของน้องมาถือเอง "น้องกู อย่าเสือก!"
น้องกระต่ายได้แต่มองตามตาละห้อย ไม่รู้จะเข้าข้างใครดี อ้อมที่เดินตามมาเลยพูดปลงๆ
"ช่างเค้าเหอะ ต่าย"
หวานหัวเราะคิกคัก กระซิบกับก้อยว่า "คนสวยก็เงี้ยแหละเนาะ!"
พี่เสือไม่สนใจเสียงหัวเราะรอบข้าง พอพักกินข้าวกลางวัน จัมโบ้ก็สวมบทพระเอก รีบไปชวนน้องน้อยไปกินข้าว
"ต่ายอยากกินอะไร ? โบ้เลี้ยงเอง" จัมโบ้สวมบทพ่อบุญทุ่ม พี่เสือขัดตานัก
"เหอะ ต่าย กินข้าวผัดนะ"
"เอ่อ..."
"กระต่ายกินไข่พะโล้ดีกว่านะ" จัมโบ้ไม่ยอมแพ้
"เอ่อ...."
"กระต่ายกินเส้นใหญ่ป้ะ ?" วิทย์ถามผ่ากลางวง กระต่ายน้อยรีบยึดเหมือนได้ที่พึ่ง
"จ้ะวิทย์ เราขอแห้งนะ"
"ได้ๆ วิทย์จัดให้" วิทย์วางกระเป๋าแล้วเดินผิวปากไปสั่งอาหาร ปล่อยให้สองยักษ์คำรามฮึ่มฮั่ม
หายากอีกเหมือนกันที่พี่เสือจะโดดซ้อมบาสเกตบอลตอนเที่ยง ด้วยตำแหน่งกัปตันทำให้ปกติแล้วพี่เสือเข้มงวดมาก แต่เที่ยวนี้พี่เสือกลับตะโกนลั่นยิม
"พวกมึงซ้อมกันไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน!"
"หะ ?" โจ๊ะอุทาน ส่วนวิทย์กุมท้องหัวเราะก๊าก
พี่เสือรีบเผ่นไปที่โต๊ะหินอ่อน ที่ที่น้องกระต่ายตัวน้อยนั่งฟังจัมโบ้คุยเพลิน
"แล้วนี่นะ ขนมจากญี่ปุ่น" จัมโบ้ล้วงกล่องสี่เหลี่ยมออกจากกระเป๋า หวานอดชะโงกตัวไปดูไม่ได้ กระเป๋าก็แบนๆ เหมือนหวาน ทำไมจัมโบ้ถึงเอาอะไรยัดใส่ได้เยอะแยะนะ
"โตเกียว บานานา!" ก้อยอุทาน สำหรับเด็กๆ แล้วเป็นของกินที่หาได้ยาก
จัมโบ้ยืดอกภูมิใจ "ช่าย โบ้เลยเอามาแบ่งต่าย"
กระต่ายน้อยนั่งทำตาปริบๆ ขณะที่ผองเพื่อนตื่นเต้นกับขนมจากต่างประเทศ
"กระต่ายไม่ชอบ!" พี่เสือแหวขึ้้นกลางวง ลูกโป่งหันกลับไปมองด้วยสายตาอาฆาต
"ต่ายไม่ชอบแต่กูชอบ! แกะเหอะโบ้!"
พี่เสือกัดฟันกรอดๆ มองน้องที่นั่งจ้องเพื่อนๆ กินขนมอย่างเอร็ดอร่อย
"ต่ายไม่ชอบจริงๆ เหรอ อ่ะ โบ้ให้" จัมโบ้ใจกว้างพูดเผื่อด้วย "ถ้าเสืออยากกินก็พูดดีๆ ก็ได้"
พี่เสืออยากชกจัมโบ้ใจจะขาด หากไม่ติดที่น้องน้อยนั่งจ้องขนมตาวาววับ
กระต่ายชอบขนมหวานที่สุด
ในที่สุดพี่เสือก็ต้องยอมแพ้ แกะซองพลาสติกป้อนขนมกล้วยให้น้องจนได้ "อืมม อร่อยจัง" รอยยิ้มหวานเล่นเอาทั้งพี่ชายและจัมโบ้เคลิ้ม คิดไม่ผิดจริงๆ ที่เอาขนมเข้าล่อ
"นี่ ยังมีชอกโกแลตรสเมล่อนด้วยนะ พรุ่งนี้โบ้จะเอามาฝาก" จัมโบ้ยังคงอวดต่อไป ดวงตาคู่หวานเป็นประกายทีเดียว กระต่ายน้อยเคยกินชอกโกแลตหลายรสมาแล้ว แต่รสเมล่อนยังไม่เคยกินเลย
พี่เสือได้แต่มองน้องน้อยเศร้าๆ
บางทีรักแท้ของพี่ชาย อาจจะแพ้..... ขนม!
___
แถมตกเย็น พี่เสือเดินเข้าค่ายมวยตรงไปหาป้านกที่กำลังทาสีเล็บอยู่มุมบ้าน "สวัสดีครับ"
"อ่ะ จ้ะๆ" ป้านกเงยหน้าขึ้นมาตามเสียงเรียก กิ๊บโลหะติดแผงหน้าม้า ใบหน้าสะสวยเป็นสีเขียวปี๋
"เฮ้ย!" พี่เสืออุทานเบาๆ ถอยไปสองก้าวทีเดียว ป้านกเลยมองพี่เสือก่อนจะค่อยๆ ลอกมาร์กออก
"มีอะไรไอ้เสือ ?"
"เสือมีเรื่องอยากขอร้องป้านกครับ"
"หือ ?"
"เสือฝากป้านกซื้อขนมหวานจากญี่ปุ่นได้ไหมครับ ?" พี่เสือแอบเข่นเขี้ยวเคี่ยวฟันในใจ จัมโบ้มีให้น้องกระต่ายกินได้ เขาก็มีให้ได้เหมือนกัน!
"หา ? ไม่ได้หรอก" ป้านกโบกมือไหวๆ วันนี้ดูเพลียๆ กว่าปกติ คงเพราะเพิ่งออกไฟลท์มา
"ป้าทำรูทยุโรปจ้ะ ชอกโกแลตเบลเยี่ยมที่ให้ไปหมดแล้วเหรอ ?"
"ยังครับ แต่ต่ายอยากกิน..."
"ว่าแล้ว" ป้านกถอนใจเฮือก ขยับตัวดังกร็อบแกร็บ "เอ้า ไว้ป้าฝากรุ่นน้องที่บินรูทญี่ปุ่นซื้อมาให้ จะเอาอะไรมั่ง ?"
"โตเกียวบานานา ชอกโกแลตเมล่อนครับ" พี่เสือทวนเมนู
"เอารอยซ์ด้วยมั้ย ?"
"ครับ"
"อือๆ ไว้ป้าจัดการให้" ป้านกพยักหน้าหงึกๆ พลางกวักมือเรียกพี่เสือให้นั่งใกล้ๆ "ไม่ต้องเอาตังค์อ่ะ ถือว่าป้าเลี้ยงละกัน ไม่ว่างพาพวกเราไปเลี้ยงบุฟเฟ่ต์เค้กเลย"
พี่เสือยกมือไหว้ขอบคุณ แต่นิ้วเรียวสวยของป้านกฉุดแขนแกร่งไว้
"เดี๋ยวๆ ป้าไม่ให้ฟรีนะ" ป้านกฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์ "มาทาสีเล็บให้ป้าก่อน"
หน้าตาของพี่เสือตลกที่สุดจนป้านกอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้ ป้านกรีบวางสีเล็บไว้ตรงหน้าพลางสั่งเสียงหวาน
"ทาดีๆ นะจ๊ะ"
สัปดาห์ถัดมา ป้านกก็หิ้วของฝากมาให้ถุงใหญ่จนน้องกระต่ายอ้าปากหวอ
"โห ป้านกเอามาฝากเหรอครับ ?" กระต่ายน้อยยิ้มแป้นมองขนมหวานเขม็ง
"พี่เสือขอมาน่ะ" ป้านกตอบ ยิ้มน้อยๆ พลางขยี้ศีรษะเล็ก "พี่เสือแลกกับนั่งทรมานตั้งสองชั่วโมงเชียวนะ"
พี่เสือถอนหายใจเฮือก เย็นวันนั้นพี่เสือต้องนั่งทาสีเล็บเล็กๆ ให้ป้านก พี่เสือสามารถพูดได้เลยว่า ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยทำอะไรที่เหนื่อยกายขนาดนี้มาก่อน
พี่เสือทาได้นิดเดียวก็เลอะ ป้านกแหวหนึ่งที
พี่เสือทาอีกนิดก็จางจนไม่ออกสี ป้านกเลยหยิกเข้าให้ที่ต้นแขน
.....นั่นเป็นสองชั่วโมงที่ทรมานที่สุดในชีวิตพี่เสือเลยทีเดียว
___
คำตาม
อีตาพี่เสือไม่ได้แพ้จัมโบ้ แพ้หนุ่มๆ ค่ะ แต่แพ้ขนม! กร๊าก ตอนนี้เขียนสนุกมากค่ะ น้องกระต่ายมีชีวิตชีวาดี ชอบจัมโบ้ น่ารักมาก เป็นรักแบบปั๊บปี้เลิฟดี แบบอีตาพี่เสือนี่อดสยองไม่ได้
ดองเมนต์ไว้เยอะมาก 555 ต้องขอโทษด้วยนะคะ แต่เราตามอ่านตลอดนะ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งกันนะคะ วันนี้จะเมาท์มอยตอบเมนต์ทุกคนค่า <3
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1179060 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก