20. พี่เสือ น้องกระต่าย กับสอบเข้า
ในปีถัดมา เดือนมีนาคมก็ถึงวันที่จะวัดผลกระต่ายน้อยเสียทีว่าจะหมู่หรือจะจ่า
ในคืนก่อนสอบ พี่เสือกับกระต่ายน้อยนั่งเหลาดินสอสองบีด้วยกันเงียบๆ สำหรับกระต่ายน้อยนั้นมีแต่ความกังวล ตื่นเต้น แต่สำหรับพี่เสือมีแต่ความห่วงใย
"ต่ายน้อย" พี่เสือตัดสินใจทำลายความเงียบ กระต่ายน้อยที่นั่งเหม่ออยู่ถึงกับสะดุ้ง
"จ๋า ?"
"อย่าตื่นเต้นเกินไปนะ"
"จ้ะ"
"อย่าลน ค่อยๆ ทำ"
"จ้ะ"
พี่เสือมองหน้าคนว่าง่ายที่ลุกลี้ลุกลนแล้วทนไม่ไหว เลยอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าเอว "นอน!"
"ฮื้อ พี่เสือ หนูยังอยากอ่าน..."
"พอ! นอน!" พี่ชายใช้มาตราการสุดท้าย คำสั่งปราบกระต่าย น้องเล็กเลยหน้าหงอยยอมมุดผ้าห่มตามคำสั่งพี่ชาย
"ต่ายน้อย" พี่เสือจับเจ้าตัวเล็กพลิกให้แหงนหงาย ส่วนตัวพี่เสือเท้าแขนสองข้างคร่อมคนตัวบางไว้
"ใจเย็นๆ นะครับ ต่ายน้อยต้องทำได้แน่ๆ" เสียงของพี่เสืออ่อนโยน ปลอบประโลมน้องน้อย มือข้างหนึ่งเกลี่ยไรผมนุ่มให้ระแก้ม
"อื้อ" เจ้าตัวเล็กตอบรับเสียงเบา พี่เสือยิ้มให้ก่อนจะมอบจุมพิตแผ่วเบา
"นอนได้แล้ว สุดที่รักของพี่"
การสอบแล้วเสร็จภายในวันเดียว ตั้งแต่แปดโมงเช้าจนถึงเที่ยง เพื่อพักทานข้าวเที่ยงหนึ่งชั่วโมง ก่อนจะเริ่มสอบภาคบ่ายอีกครั้งตอนบ่ายโมงถึงสามโมง
ภาคเช้าเป็นวิชาคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ภาษาอังกฤษและภาษาไทย เป็นวิชาที่พี่เสือห่วงน้องที่สุด
คุณแม่หอบหิ้วลูกสองคนมาตั้งแต่ไก่โห่ ตัวคุณแม่ก็ใส่ชุดกระโปรงสวยเป็นพิเศษ มีคุณป้านกมาเป็นเพื่อน ป้านกเคยบอกคุณแม่ก่อนวันสอบไม่กี่วันว่า
"จุ๋ม พี่ว่าเราทำปอมปอมดีมั้ย ?"
"หา ?" คุณแม่ร้องเสียงหลง
"เนี่ย ได้ผลดี เชื่อพี่ ตอนปีหนูจิ๊บพี่ก็ทำ"
คุณแม่เลยหันไปหาพี่หนูจิ๊บ เจ้าตัวทำท่าพะอืดพะอม "ทำจริงค่ะน้าจุ๋ม หนูโคตรรรรรรรรรอายยยย"
"อย่าเลยฮะแม่" พี่เสือรีบเบรก
"เอ่อ จุ๋มว่าอย่าดีกว่าค่ะ" คุณแม่รีบปฏิเสธอย่างสุภาพ ทำให้ดวงตาภายใต้ขนตาที่ปัดมาสคารางอนหนาเป็นทรงพาราโบลาขนานกับพื้นโลกค้อนใส่พี่เสือนิดๆ
"กินข้าวอิ่มๆ นะต่ายน้อย เอ่อ เดี๋ยว แต่อย่าให้จุกล่ะ" ป้านกสั่ง เจ้าตัวเล็กตักข้าวกล่องใส่ปากอย่างว่าง่าย
"เสือ อย่ากินอะไรที่ทำให้ง่วงนะ ขนมปังไรงี้ แต่อย่ากินกาแฟ เดี๋ยวจะใจสั่น"
"แล้วป้านกจะให้เสือกินอะไร ?" พี่เสือถาม ดวงตามีแต่คำถาม ป้านกเลยยกของในตะกร้าขึ้นมา
"นี่นะ อุ้งตีนหมี สมองลิง..."
"ต่ายน้อยอิ่มแล้ว เสือก็เหมือนกัน" ไม่ทันฟังคุณป้านกพูดจบ พี่เสือรีบยกมือไหว้สองสาวแล้วคว้าน้องเล็กวิ่งหนีไปหาพี่หนูจิ๊บ
พักเที่ยง
โรงอาหารคลาคล่ำไปด้วยผู้คน ทั้งนักเรียนที่มาสอบ ที่เรียนอยู่และผู้ปกครอง
"เป็นยังไงบ้างลูก ?" คุณแม่ถามอย่างเป็นห่วง รีบส่งของกินให้สองพี่น้อง
พี่เสือยักไหล่ ส่วนกระต่ายหน้าม่อย "ไม่รู้สิจ๊ะ"
"ทำได้ไหม ?"
"หนูว่า... หนูทำได้นะ..." น้องเล็กตอบเสียงแผ่วและลงมือกินข้าวเที่ยงเศร้าๆ จนพี่เสืออ่อนใจ
"ทำได้ก็ได้สิ จริงไหม ?" พี่หนูจิ๊บให้กำลังใจ ป้านกรีบพยักหน้า
"ได้อยู่แล้วล่ะ ต่ายน้อย"
"เอ้อ จริงสิ ลูกโป่งก็สอบโรงเรียนนี้นี่ ?" พี่เสือรีบยกประเด็นอื่นมาคุย ทำให้หน้าเศร้าๆ ของน้องชื้นขึ้นมานิดหนึ่ง
"นั่นสิ เดี๋ยวเรารีบกินแล้วเดินหานะ"
เด็กฝาแฝดเดินรอบโรงอาหารสักครู่ ก็พบลูกโป่งนั่งกินข้าวกับเด็กผู้หญิงใส่ชุดโรงเรียนสตรี และหญิงสาวสไลด์ผมสั้นโฉบเฉี่ยวคนหนึ่ง คงจะเป็นผู้ปกครอง
"สวัสดีครับ" สองพี่น้องยกมือไหว้หญิงสาว เธอแค่พยักหน้ารับนิดๆ
"เฮ้ย! เสือ ต่าย! เป็นไงวะ ?" ลูกโป่งรีบปรี่มาหาเพื่อน
พี่เสือแค่ยักไหล่แทนคำตอบอีกครั้ง ส่วนน้องกระต่ายยิ้มเจื่อนๆ ตอบ "ก็พอได้ ลูกโป่งล่ะ ?"
"มั่วมาก" ตอบอย่างมั่นใจแล้วหัวเราะร่วน ไม่มีอาการเครียดซักนิด
"เออๆ นี่เพื่อนสนิทกู อยู่ข้างบ้านกันเลย ชื่อสอางค์" ลูกโป่งแนะนำเด็กหญิงสวมแว่น ถักเปียเรียบร้อย ชื่อโบราณๆ
"ส่วนนี่น้ากู ชื่อป้าเจ๊.... โอ๊ย!" เด็กชายร้องเสียงหลงเพราะคำสุดท้ายโดนหญิงสาวซอยผมสั้นฟาดสันมือกับหน้าผากอย่างไม่กลัวหลานโง่สักนิด
"กูเพื่อนมึงเรอะ!"
"โทษคร้าบ" ลูกโป่งยกมือไหว้ปะหลกๆ ท่าทางเหมือนลิง "ชื่อน้าที"
เด็กทั้งสองคนเลยยกมือไหว้อีกครั้ง
"ส่วนนี่เพื่อนซี้ผม กระต่ายกับเสือ"
"ให้เดานะ คนตัวขาวนี่กระต่าย ?" สอางค์ขยับแว่นพิจารณา
"ถูกเผง!" ลูกโป่งยิ้มจนตาหยี ทำเอาคุณน้าส่ายศีรษะ
"เด็กๆ กินข้าวมารึยัง ?" คุณน้าถามอย่างมีไมตรี พี่เสือเลยตอบว่า
"เรียบร้อยแล้วครับ"
น้าทียิ้มรับก่อนจะมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ขมวดคิ้วแล้วถอนหายใจ "เจ้ากรรมนายเวรกูอีกละ"
ลูกโป่งชะโงกหน้ามองจอ "ฮ้า! ป้าปรีย์!"
"เออ อีอัปปรีย์โทรมาใช้งานกูอีกแล้ว" น้าทีทำหน้าหน่ายๆ แล้วลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์
"เสือ ต่าย อางค์" ลูกโป่งเรียกเพื่อนๆ พลางกวักมือ "มาเช็คคำตอบกันไหม ?"
"เอาสิๆ" น้องกระต่ายหูตั้ง ตาโตก่อนโดนพี่เสือและเด็กผมเปียขัด
"จะเช็คหา!?"
"จะเช็คเพื่อ!?"
ลูกโป่งเกาหัวแกรกๆ "อ้าว อางค์ กูรู้มึงฉลาด กูเลยจะตรวจคำตอบกับมึงนี่ไง"
"นั่นสิพี่เสือ ตรวจกันนะ" น้องกระต่ายเงยหน้ามองพี่ชายด้วยสายตาสยบเสือร้าย
"ไม่ใช่ว่าพี่ขี้เกียจหรืองกนะต่ายน้อย" พี่เสือรีบลดเสียงลง เป็นโทนเสียงนุ่มนวล "แต่ว่าอะไรที่ทำไปแล้ว เราไปแก้ไขอะไรอีกไม่ได้ รู้ไปมีแต่บั่นทอนกำลังใจนะ"
สอางค์เริ่มเทศน์ลูกโป่ง "นังโป่ง หล่อนจะเช็คทำผงซักฟอกอะไรยะ ? แน่ใจเหรอของชั้นถูก ? หล่อนอย่ามาโง่ในเรื่องโง่ๆ หน่อยเลย!"
อะหือ... เจ็บดีแท้ พี่เสือได้แต่ชมในใจ ส่วนกระต่ายได้แต่มองตาปริบๆ
"สอางค์ดุจัง" น้องพูดเสียงเบา เด็กหญิงในผมเปียท่าทางเคร่งขรึมหันขวับมาหา
"ไม่ดุจ้ะ ไม่ดุกับคนน่ารัก" เสียงละมุนต่างกับตอนด่าเพื่อนรักราวฟ้ากับเหว
"ใกล้ได้เวลาแล้ว ไปกันยัง ?" พี่เสือรีบแทรก เมื่อลูกโป่งทำท่าจะเถียง
ต้องขอบคุณลูกโป่งและสอางค์ ช่วงบ่ายกระต่ายเลยทำข้อสอบได้ดี ท่าทางตอนออกจากห้องสอบก็มีชีวิตชีวากว่าตอนเช้าเยอะ
เมื่อสอบเสร็จลูกโป่งและสอางค์รีบมาหาสองพี่น้องจุดนัดหมาย ลูกโป่งแทบกระโดดกอดคอกระต่าย
"จบแล้วโว้ยยย ฮ่าๆ"
"แต่ถ้าหล่อนไม่ติด หล่อนก็ต้องสอบที่อื่นอีกนะยะ" สอางค์ดับฝัน เล่นเอาลูกโป่งจ๋อยสนิท
พี่เสือจูงมือน้อง รีบกระซิบให้กำลังใจ "ต่ายน้อยติดอยู่แล้วเนอะ ?"
"พี่จ๋ารู้ได้ไง ?" น้องถาม ชักวิตกแล้ว
"เพราะเราเป็นฝาแฝดกันไงครับ" พี่เสือคว้ามือเล็กมาจุมพิต "พี่ย่อมรู้ทุกเรื่องของต่ายน้อย"
ใบหน้าหวานใสแดงก่ำน่ารัก ท่าทางพะเน้าพะนอของพี่ชายและใบหน้าเขินอายของน้องเล่นเอาสอางค์บิดตัวเขินแทน
"มึงจะเขินทำเหี้ยไร ?" ลูกโป่งควักมาม่าดิบออกมากิน ใช้นิ้วปาดผงชูรสก้นถุงแล้วดูดนิ้วจ๊วบจ๊าบ สอางค์ง้างหน้าแข้ง ดีดใส่สะโพกเพื่อนอย่างแรง
"เขินแทนความน่ารักเฟ้ย! อีโป่ง อย่ากวนตีน!"
"โอ๊ยย อีแว่น มึงจะเลิกเรียกกูแต๋วขนาดนั้นได้มะ ?"
"อีโป่ง มึงตุ๊ดๆๆๆๆ กูจะด่ามึงเงี้ยแหละ"
"เอ่อ..." น้องกระต่ายน้อยผู้ไม่เคยเห็นเพื่อนทะเลาะกันมาก่อนได้แต่ลำบากใจ รีบเข้าไปห้าม
"อย่าทะเลาะกันเลยนะ"
สอางค์หยุดด่าลูกโป่ง หันมายิ้มหวานให้น้องเล็ก "ไม่ได้ทะเลาะ คุยกันเฉยๆ"
"เป็นงี้ประจำแหละ" ลูกโป่งหัวเราะร่า
"เอ่อ..." น้องเล็กได้แต่งง เพราะความสัมพันธ์แบบนี้ไม่เคยเห็นมาก่อน
"ต่ายน้อย บางคนเค้ายิ่งทะเลาะกันยิ่งสนิทกัน" พี่เสือรับหน้าที่อธิบาย พลางรีบจูงมือเล็กออกจากสังเวียน
คืนนั้น น้องเล็กดูปลอดโปร่ง นั่งทำวุ้นมะพร้าวพลาง ฮัมเพลงพลาง ไม่นานนักเมื่อวุ้นจับตัวเจ้าตัวเล็กก็เคาะพิมพ์รูปเป็ด ดอกกุหลาบและดาวเบาๆ
วุ้นมะพร้าวเนื้อนุ่ม เด้งดึ๋งก็ค่อยๆ หลุดออกจากพิมพ์ คุณแม่ได้แต่แวะเวียนโฉบชิมของลูกชาย
"อร่อยแฮะ อันนี้หวานดี" คุณแม่ชม
"อันนั้นของคุณแม่ หนูเลยทำแบบหวานๆ" กระต่ายน้อยช้อนวุ้นมะพร้าวเย็นชื่นใจรูปดอกกุหลาบเรียงใส่จานอย่างสวยงามแล้วยิ้มจนตาหยี
"ดอกกุหลาบ คุณแม่สวยเหมือนดอกกุหลาบไงจ๊ะ"
คุณแม่อดหอมแก้มลูกไม่ได้ ใครหนอช่างคลอดเด็กน่ารัก น่าฟัดขนาดนี้ออกมา (คุณแม่หลงตัวเอง)
"อันนี้ของคุณพ่อกับหนู ไม่หวานไม่จืดเกิน" น้องเคาะพิมพ์รูปเป็ดออกมา มีทั้งเป็ดตัวใหญ่และเป็ดตัวเล็ก
"เป็ดตัวเล็กของหนู ของคุณพ่อเป็ดตัวใหญ่"
"ดาวล่ะ ? ของพี่เสือ ?" คุณแม่ถาม เกือบหยิบมาชิมแล้ว แต่มือเล็กรีบรั้งไว้
ลูกชายคนเล็กหน้าแดงก่ำ "อย่ากินนะ ของพี่เสือต้องเป็นรูปดาวเท่านั้น"
"หืม ? ทำไมล่ะ ?" กระต่ายน้อยไม่ใช่คนหวงของ แต่พอเป็นเรื่องพี่เสือปุ๊บ เรื่องมากทันที
"ก็..." แฝดน้องอ้อมแอ้มตอบ "พี่เสือเป็นดาวเด่น เป็นดาวในใจหนู"
"โถ... ลูกแม่" คุณแม่จูบแก้มอีกข้างเป็นรางวัล
"แล้ว... แล้ว... รูปดาวจะหวานน้อยจ้ะ พี่เสือไม่ชอบกินหวานๆ"
คุณแม่ฟังแล้วเลยจูบกระหม่อมบางแถมให้
หลังมื้อเย็น และของหวานเป็นวุ้นเย็นแล้ว คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องทำเป็นไม่เห็นพี่เสือฟัดแก้มยุ้ยๆ น่ารักของตุ๊กตามีชีวิตประจำบ้าน
แล้วครอบครัวแก้วกิจการก็นั่งดูภาพยนตร์ที่เช่ามา
ตัวหนังค่อนข้างซับซ้อน ผูกปมหลายชั้น มีการย้อนไปย้อนมา พี่เสือและคุณพ่อดูแทบไม่ติดเก้าอี้ คุณแม่ดูบ้าง ร่างภาพการ์ตูนน่ารักๆ บ้าง ส่วนกระต่ายน้อยสมาธิหายไปตั้งแต่สิบห้านาทีแรกแล้ว
เจ้าตัวเล็กเริ่มเบื่อ เลยช่วยคุณแม่วาดรูป วาดได้สักพัก กระต่ายก็ยุกยิกปีนตักคุณพ่อ
"คุณพ่อ กินโค้กหน่อย"
คุณพ่อหยิบแก้วโค้กให้โดยไม่หันมามอง "เอาสิลูก"
กระต่ายน้อยจิบอึกเดียวก็วาง น้ำแข็งละลายจนโค้กจางหมดแล้ว ร่างเล็กเลยปีนตักคนถัดไป น้องนั่งตักก็แล้ว หยิกแก้มก็แล้ว แต่พี่เสือยังไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ
"พี่เสือ" น้องขมวดคิ้วมุ่น "งั้นเรามาทะเลาะกันบ้างดีไหม ?"
"หือ ?" พี่เสือแทบตาหลุดออกจากเบ้า คราวนี้หันกลับมามองชัดเจนเต็มสองตา
"จะได้สนิทกันเหมือนสอางค์กับลูกโป่งไง"
พี่เสือรีบอธิบาย "แต่ละคนไม่เหมือนกันนะต่าย บางคนต้องทะเลาะกันถึงจะสนิทกัน แต่สำหรับพี่กับต่าย..."
"ต้องทำอะไรเหรอ ?" ใบหน้าหวานแอร่มแช่มช้อยมองพี่ชายอย่างตั้งใจ
พี่เสือยิ้มกริ่ม "ต้องจูบกันเยอะๆ"
คุณพ่อที่ดื่มโค้กจางๆ แทบสำลัก "ตาเสือ! สอนอะไรให้น้อง!"
พี่เสือยิ้มเผล่ อุ้มน้องแนบอก จูบริมฝีปากนิ่มอวดคุณพ่อ "จูบกันแบบนี้ เยอะๆ ไงล่ะ!"
___
คำตาม
มาม่าไงคะ! มาม่าดิบด้วย
กร๊ากกก
โอ๋ๆ อย่างอนเลยน้า เค้าแกล้งคนอ่านเล่นๆ ค่า
สัญญาว่าตอนหน้าต่ายน้อยจะน่ารักน่าฟัดน่าปล้ำยิ่งกว่านี้ค่า
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1179833 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก