35. พี่เสือ น้องกระต่ายกับกีฬาสี 2
พี่เสืออยากไปเกาะขอบสนามดูกระต่ายน้อยเริงระบำ... ไม่ใช่สิ... ซ้อมเชียร์ต่างหาก แต่รุ่นพี่ม.5 ตัวยักษ์ที่ชื่อฟงมาลากคอไปซ้อมทุกเย็น
"ไอ้ฟง! ไอ้ห่าเสือหายอีกละ!" แถวโรงยิมมักจะได้ยินเสียงนี้ประจำ
"ไอ้โบ้! เพื่อนมึงไปไหน!" พี่ฟง กัปตันทีมสีแดง ควบตำแหน่งกัปตันทีมนักกีฬาบาสเกตบอลโรงเรียนด้วยตะโกนถามจัมโบ้ รุ่นน้องร่างใหญ่ที่กำลังยืนหน้าบูดหน้ามือถือเลยตะโกนกลับตามประสาหนุ่มชมรมกีฬาว่า
"ไปหาเมีย!"
"เมียไหน!" ทั้งโรงยิมหันมาขวับ เรื่องพี่เสือน้องกระต่ายเป็นที่เลื่องลือก็จริง แต่คนจะกล้าเข้าไปตอแยพี่เสือมีแค่ไม่กี่คน หนึ่งในนั้นก็เป็นกัปตันทีมร่างยักษ์ สูงทะมึนกว่า 180 เซนติเมตรเนี่ยแหละ พี่ฟงสะดุดตาพี่เสือตั้งแต่พี่เสือเข้าชมรมใหม่ๆ แล้ว แต่เข้าได้ไม่กี่เดือนก็ลาออก โดยที่กัปตันทีมยังไม่ทันจะสั่งอะไรสักนิด
"ฟง" เสียงหวานพร้อมรอยยิ้มหวานเชือดใจจากกัปตันทีมเรียกพลางกระดิกนิ้ว คนพูดเป็นเด็ก...หนุ่มร่างเพรียว สูงโปร่ง ไว้ผมค่อนข้างยาวปรกใบหน้า จนสามารถมัดเป็นจุกเล็กๆ ตรงท้ายทอยได้ ใบหน้าคม ดวงตาเรียว ผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้ง หากเหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือพี่เสือยังมีพี่ฟง และเหนือพี่ฟงก็ยังมีผู้ชายคนนี้.... ผู้อยู่สูงสุดของพีระมิด ผู้เป็นผู้จัดการทีมและผู้จัดการชีวิตของกัปตันทีม
"บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าตะโกน ?"
ร่างสูงทะมึนของพี่ฟงหงอ จ๋อยสนิท จากที่เดินกร่างรอบโรงยิมเป็นลู่ไหล่เหมือนหมาหงอย "แกง.... ฟงทำตามหน้าที่"
บรรดาลูกทีมเบ้ปาก ทีกับคนอื่นล่ะตะโกนปาวๆ กับคนตัวบางนี่ว่านrอนสอนง่ายเป็นเด็กอนุบาลเชี๊ยะ!
นิ้วเรียวสีน้ำผึ้งของคนตัวเล็กแค่บ่ากระดกขึ้นลง รุ่นพี่ตัวยักษ์ยอมเอียงคอลงให้อยู่ในระยะเอื้อมมือ
และแล้วมือสวยของคนสวยตั้งแต่หัวจรดเท้าก็บิดเข้าที่ใบหูของยักษ์ใหญ่อย่างแรง!
"ฟังน้ำแกงไหมครับ ? ฟงยังเชื่อน้ำแกงอยู่ไหม ?" ปากยิ้ม ตาสีน้ำตาลอ่อนหวานเยิ้ม แต่มือนี่สิบิดขึ้นบิดลง เจ้าตัวยักษ์ร้องโอดโอยไม่สนใจชื่อเสียงกัปตันทีมแล้ว
"ฟังครับฟัง"
"น้ำแกงว่าไงนะครับ ?"
"โอ๊ยยย เบาครับ... ตอนนี้พักครับ"
"ครับ น้ำแกงให้น้องๆ ไปพัก ฟงมีปัญหาเหรอครับ ?" ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้มเปล่งเสียงหวานออกเป็นจังหวะตามมือบิด
คนตัวยักษ์ยอมพ่ายแพ้เต็มประตู ครางฮือๆ "ครับ ฟงผิดไปแล้ว"
เห็นภาพผัวเมียละเหี่ยใจแล้ว ลูกทีมได้แต่แอบหัวเราะ เพราะหลังจากพักแล้ว กัปตันทีมจะกลับมา
กร่างเหมือนเดิม พลางส่งยิ้มให้ลูกทีมขรึมๆ และสั่งสอนไปด้วย
"ผัวที่ดี... ต้องเชื่อฟังเมีย จำคำกูไว้!"
และจะมีกระติกน้ำแข็งลอยมาจากฝั่งอัฒจรรย์ ปาลงศีรษะกัปตันทีมได้อย่างแม่นยำ พร้อมเสียงหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าเชือดเฉือนมาว่า
"ปากดีนะครับ..."
พี่เสือไม่สนในเหตการณ์ใดๆ ในโรงยิม เขารีบใช้เวลาพักที่ผู้จัดการทีมมักเจียดให้ไปหาน้องเล็ก สองมือพี่ชายรีบโกยขนมที่ฝากสอางค์กับฝนซื้อไว้ สองสาวสนุกสนานบันเทิงใจกับเรื่องวุ่นๆ ของเขามาก
"หยั่งกะเล่นวิ่งผลัด" ฝนบอก สอางค์รีบโยนถุงขนมให้พี่เสือ แล้วร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยเหงื่อก็วิ่งไปทางโรงอาหารที่ซ้อมเชียร์ลีดเดอร์
ร่างขาวๆ น่ารักๆ ของกระต่ายเต้นดุ๊กดิ๊กอยู่ข้างลูกโป่ง นี่คงโดนทำโทษเหมือนเดิม กระต่ายน้อยไม่เก่งเรื่องจับจังหวะเอาเสียเลย น่าแปลกที่ผู้ชายเก้งก้างอย่างกระเจี๊ยบกลับมีเซนส์เกินคาด
"นี่ ต่าย เต้นงี้นะ" ลูกโป่งสอน พลางเขย่าปอมปอมให้ดูเป็นตัวอย่าง พี่เสือมองเลยผ่านเหมือนอากาศธาตุ บรรดาสาวๆ ทั้งรุ่นพี่และรุ่นน้องพากับแอบชม้อยตามองร่างสูงใหญ่ที่มาบุกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของสาวๆ ทุกวี่ทุกวัน
กระต่ายน้อยถอยออกมา มีสีหน้าหนักใจ "ต้องส่ายก้นด้วยเหรอ..."
"ไม่ต้อง!" พี่ชายตอบแทบให้ พี่หนูจิ๊บแทบลากร่างสูงออกไปไม่ทัน
"พี่จิ๊บ! ตกลงกันแล้วไงว่าไม่มีท่าแบบนี้!" พี่เสือหันไปขู่ฟ่อกับรุ่นพี่ พี่เดียร์ กะเทยสาวรีบปราดเข้ามาสงบศึก
"คือ... ท่านี่เพิ่งเพิ่มมาค่ะน้อง"
"แล้วไง!? นี่ให้คนของผมไปเต้นอะไรแบบนั้น ผมไม่ยอม!" เสียงห้าว ดุจัด มองปราดทั่วทั้งทีมอย่างเอาเรื่อง
"ไม่ได้! ท่านี้เพิ่งสอนไป"
"เสือ! อย่าเรื่องมาก!"
"ผมไม่สน!" พี่ชายด่ากราด คว้าเอวบางมาแอบอก ประหนึ่งแม่ไก่หวงลูกเจี๊ยบ "เอาลูกโป่งไป! อย่ามายุ่งกับกระต่าย!"
เพื่อนสะดุ้งเฮือก นี่อุตส่าห์หนีจากกระโปรงมหาภัยได้แล้วนะ
ทั้งโรงอาหารเงียบสนิท ไม่มีใครทำอะไรถูก พี่หนูจิ๊บได้แต่ถอนหายใจ กระเจี๊ยบที่นั่งหน้าเคร่งอยู่หน้ามือถือชักเห็นท่าไม่ดี กระซิบถามพี่เดียร์
"พี่เดียร์ฮะ ถ้าไม่มีกระต่าย...."
"กระต่ายไม่เต้นก็ได้ แต่ต้องร่วมขบวน ไม่งั้นสีเราแพ้สีอื่นแน่ๆ... ตอนแรกพี่จะเอาไปเป็นดรัมเมเยอร์ แต่พ่อเจ้าประคุณเสือไม่ยอม หาว่าชุดโป๊ พอเป็นลีด ก็โดนด่าอีก กะเทยอยากตาย!" พี่เดียร์ท่าทางจะร้องไห้ กระเจี๊ยบมองดูรุ่นพี่คนอื่นๆ ที่มีสีหน้าไม่ต่างกันแล้วหันกลับมามองเพื่อนร่วมชั้น
จะหวงอะไรขนาดนั้นวะ....
กระเจี๊ยบถอนหายใจอีกทีหนึ่ง ก่อนจะจัดการเคลียร์ปัญหาได้ไวสมกับเป็นหัวหน้าห้อง เขากดโทรศัพท์มือถือ โทรเรียกใครบางคนที่ไม่ค่อยถูกชะตา "เออ กูเอง ห่าโบ้.... เรียกพี่น้ำแกงมาคุยหน่อย"
พี่เสืออาละวาดได้ไม่ถึงสิบนาที เกือบทั้งทีมบาสเกตบอลก็ยกขโยงมาโรงอาหาร จัมโบ้ มาในฐานะเจ้าของโทรศัพท์
พี่น้ำแกงคนสวยประจำทีมมาฐานะผู้เกี่ยวข้องโดยตรง ส่วนพี่ฟง มาในฐานะกัปตันทีมมาเก็บลูกทีมกลับ....และในฐานะสามีพี่น้ำแกง
ส่วนลูกทีมคนอื่นๆ ถือว่ามาพักสายตาดูอะไรสวยๆ งามๆ
ร่างสูงโปร่งของรุ่นพี่ชาย แต่หน้าสวยหวานเดินยิ้มๆ เปล่งประกายเข้ามา จนพี่เดียร์ต้องหยีตามอง
"อีน้ำแกง จะสวยไปไหนวะ"
ร่างในกางเกงวอร์ม เสื้อยืดพอดีตัวนั้นส่งยิ้มให้พี่เดียร์ "พี่เดียร์ฮะ เห็นน้องบอกว่ามีเรื่อง ?"
กะเทยกลอกตา ก่อนเล่าคร่าวๆ ให้ฟัง พี่น้ำแกงปราดมองทีเดียวก็เห็นพี่ชายโอ๋น้องอยู่บนเก้าอี้
คนสวยร่างสูงฟังเรื่องทั้งหมดแล้วพยักหน้า ก่อนจะบอกว่า
"ให้แกงจัดการนะครับ ?"
"เอาสิลูก" พี่เดียร์กุมขมับ
กระต่ายเม้มปากสนิท ไม่อยากทำให้พี่เสือลำบากใจ แต่ก็ไม่อยากทำให้ทุกคนลำบากใจด้วย
เจ้าตัวเล็กเงยหน้ามองรุ่นพี่ผิวสีน้ำผึ้งสวยอย่างรอคอยความหวัง
"กระต่าย ?"
เจ้าตัวน้อยพยักหน้ารับ
"พี่ชื่อน้ำแกงนะครับ" ถ้าไม่มีลงท้าย กระต่ายคงคิดว่าเป็นผู้หญิงแน่ๆ
"สวยจังเลย...." เจ้าตัวเล็กมองตามจนเคลิ้ม ตาคม จมูกโด่งของรุ่นพี่ทำให้กระต่ายน้อยเผลอหลุดออกมา
พี่น้ำแกงหัวเราะ "พี่เป็นผู้จัดการทีม เสือรู้จักพี่แล้วนะ ?"
พี่เสือพยักหน้า ไม่สนใจคนมาใหม่ คำรามกรอดๆ "ถึงเป็นพี่น้ำแกงผมก็ไม่ยอม" เสียงห้วน กร้าวไม่ลดราวาศอกเล่นเอาพี่ฟงแทบกระโจนมาอัด
"งั้นมาตกลงกันดีกว่า.... ลีดกับดรัมเมเยอร์ ต่ายน้อยอยากเป็นอะไร ?"
คนตัวขาวส่ายศีรษะขลาดๆ ไม่อยากเป็นทั้งคู่นี่นา... แต่พอเผชิญกับสายตาคาดหวังของเพื่อนๆ และรุ่นพี่แล้วได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ
"ต่ายอย่าไปฟัง...." พี่ชายพยายามดึงร่างเล็กให้ออกจากรัศมี
"เสือ! เรากำลังทำให้น้องลำบากใจนะ!" พี่น้ำแกงดุ แต่ดูไม่ดุร้ายเหมือนพี่ฟง เจ้าตัวถอนหายใจก่อนค่อยๆ สอนอย่างใจเย็น
"กระต่ายน้อย.... ทุกๆ คนต้องการความช่วยเหลือจากหนูนะ ถ้าหนูไม่ถนัดเต้น.... ไปเดินขบวนไหม ?"
"ต่าย!" พี่เสือค้าน แต่พี่น้ำแกงสวนทันทีเหมือนกัน
"เสือ! ถ้ารักน้องจริงต้องปล่อยให้น้องทำในสิ่งที่อยากทำสิ" เสียงหวานขรึมลง ก่อนจะยิ้มอ่อนโยนให้น้องน้อย "เอาล่ะ กระต่าย เลือกเลยครับ เอาที่กระต่ายอยากทำ..... ไม่ต้องกลัวนะ" มือเรียวสวยของพี่น้ำแกงกุมมือขาวบางของน้อง กระต่ายรู้สึกเหมือนมีพลังอะไรบางอย่างที่ทำให้กล้าหาญขึ้นจากมือคู่นั้น
กระต่ายหันไปสบตาพี่เสือ พี่ชายถอนหายใจก่อนยิ้มบางให้....
...รู้ดีว่าพี่น้ำแกงพูดถูก
...แต่มันหึง... หวงคับอก ยามกระต่ายน้อยเต้นดุ๊กดิ๊กน่ารักน่าชังจนอยากเก็บเอาไว้แนบอก กอดจูบแสดงความเป็นเจ้าของจนหนำใจ
ทั้งโรงอาหารเงียบกริบ กระต่ายน้อยประหม่าจนกับความเงียบและทุกสายตาคาดหวังจนต้องวิ่งไปหลบหลังพี่ชาย มือน้อยกำชาย
เสื้อกีฬาของพี่เสือนแน่นจนยับยู่ยี่ กริยาน่ารักน่าเอ็นดูทำให้ทั้งทีมเกือบถอดใจ
แต่แล้วเสียงหวานของเด็กน้อยก็ดังขึ้นเบาๆ
"นะ... หนูเต้นไม่เป็นจ้ะ ถ้า...ถ้า... เดินขบวนจะทำให้พวกพี่ลำบากไหม...."
พี่น้ำแกงยิ้มหน้าบาน "ไม่ลำบากหรอก พี่ฝัน เพื่อนพี่ดูแลขบวนอยู่ มาด้วยกันนะต่ายน้อย"
พี่ชายกัดฟันกรอด เสียงขู่คำรามต่ำๆ ดังขึ้นเหนือศีรษะ ทำให้กระต่ายนึกขึ้นได้ว่าพี่เสือไม่ชอบใจชุด
...พี่เสือบอกว่ามันโป๊... กระต่ายงง เพราะกระต่ายไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อย จะโป๊ได้ยังไง ?
"เอ่อ... แต่... แต่... ชุด"
"เอางี้ดีไหม ? พี่น้ำแกงจะจัดชุดให้กระต่ายเอง ไม่โป๊มาก" พี่น้ำแกงตะล่อมเด็กน้อยอย่างมืออาชีพ
"แล้ว... พี่เสือ..."
"เสือว่าไง ? ถ้าน้องซ้อมขบวน พี่จะไปเฝ้าให้ ?" รุ่นพี่คนงามเงยหน้าขึ้นมองรุ่นน้องที่คิ้วแทบจะมาชนกันอยู่แล้ว
พี่เสือคิดสะระตะในใจ.... พี่น้ำแกงเป็นคนนำพาทีมไปถูกที่ถูกทางเสมอ ยังไม่เคยเห็นรุ่นพี่คนนี้ทำอะไรทะเล้นเหมือนพี่หนูจิ๊บมาก่อน...
"ก็ได้" น่าจะพอไว้ใจได้
"เฮ้ยยยยยยยยยยยย! แกงของกู!" คนที่เดือดร้อนทนไม่ได้เห็นจะเป็นกัปตันทีมที่ไร้ประโยชน์ พี่ฟงดิ้นเร่าๆ เหมือนเด็ก "ไอ้ห่าเสือ! กล้าดียังไงเอาเมียกูไป!"
ไม่ต้องรอให้น้องตอบอะไร พี่น้ำแกงอายจนหน้าแดง เดินลิ่วๆ ตรงๆ ไปที่กัปตันทีม ยิ้มสังหาร "ว่าไงนะครับ ?"
"ไม่ว่ายังไงก็ไม่ยอม!" กัปตันทีมย้ำ แต่เสียงแผ่วลง ลูกทีมคนอื่นๆ ชักไม่ไว้ใจ เพราะที่ผ่านมาน้ำแกงทำหน้าที่แทนกัปตันบ้าพลังหลายๆ เรื่อง แถมหน้าตายังสะสวย ผิวสีน้ำผึ้งนวลเนียน ตัวบอบบาง ดูยังไงก็ชื่นใจกว่าไอ้กัปตันหน้าตี๋ ตาไม่มีเหล่าเต้งตั้งเยอะ
"น้ำแกง! ไม่ดีมั้ง เป็นผู้จัดการทีมเรานี่!"
"เฮ้ยยย อย่าไปนะแกงงง"
"พี่น้ำแกงฮะ ผมเข้าทีมเพราะพี่น๊าาาา"
สารพัดเสียงคร่ำครวญทำให้กัปตันแทบไปโบกศีรษะลูกทีมเจ้าชู้ นี่ขนาดผัวยืนตรงหน้ายังไม่เกรงใจ!
น้ำแกงส่ายหน้า ยิ้มหวานให้ทุกคนประหนึ่งนางงามมิตรภาพ "แกงไปแค่วันซ้อม วันไหนที่แกงไม่อยู่ ฟงทำหน้าที่แทนนะ"
กัปตันอ้าปากค้าง "อะไรนะ!?"
คนบอบบางแงะเจ้าตัวเล็กจากแผ่นหลังพี่ชาย พลางตอบเสียงหวาน "ก็ตอนที่น้ำแกงไม่อยู่ ฟงก็เก็บลูกบาส ซักผ้า เก็บกวาดล็อกเกอร์ ยกถังน้ำเองนะ"
กระต่ายน้อยไม่เคยรู้สึกชะตากับใครขนาดนี้มาก่อนเลย กับนิสัยของเจ้าตัวที่ชอบคนอ่อนหวาน เอาใจอยู่แล้ว เลยยินยอมให้พี่น้ำแกงคนสวย เสียงหวานโอบร่างเล็กๆ ไว้แนบกาย ลืมเสียสนิทไปเลยว่าพี่ชายขี้หวงยืนข้างๆ
"อ๊ะ ตัวนุ่มจัง ข๊าวว ขาว" พี่น้ำแกงไม่สนใจคนที่อ้าปากค้าง และพี่ชายที่พยายามยื้อกระต่ายกลับ "กระต่ายน้อย มากับพี่นะ พี่จะพาไปหาพี่ฝนคนทำขบวน"
"อ๊ะ.... จ้ะ" น้องรับคำซื่อๆ ยอมให้คนสวยจูงมือไปอย่างง่ายดาย
หนุ่มๆ และสาวน้อยทั้งโรงอาหารได้ยินเสียงคร่ำครวญลั่นๆ สองเสียงไม่ต่างจากควายถูกเชือด
"แกงจ๋าาา วันนี้เลยเหรออออ แล้วซักผ้ายังไง ?"
"ต่ายน้อยยย ไปไหนคร้าบบบ"
"น้ำแก๊งงงงง กลับมาหาฟงก่อนนน"
"ต่ายน้อยยย เชื่อมันทำไม มาหาพี่เสือก่อนนนนน"
__________
// ขอโทษค่ะที่มาช้า ขอบคุณมากนะคะที่รอกัน
เปเปอร์ยังแดงได้แดงดีเหมือนเดิมค่ะ
ส่วนเรื่องรวมเล่ม
ตอนนี้คุยกับสนพ.เฮอร์มิตแล้วค่ะ แต่เรายังไม่ได้อ่านสัญญาเลย
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1178430 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก