36. พี่เสือ กระต่ายน้อยกับกีฬาสี 3
น้ำแกงรวบผมตัวเองขึ้นสูง ผมชักยาวจนเกะกะ แต่พอคิดจะตัด คนตัวใหญ่ที่นอนข้างๆ ทุกวันก็โวยวายทุกที น้ำแกงรำคาญผมอยู่หรอก แต่รำคาญไอ้คุณฟงอวิ๋นมากกว่า
"พี่น้ำแกงสวยจังเลย" เสียงหวานๆ ชมมาจากเด็กน้อยที่นั่งตาแป๋ว ถึงจะถูกปลุกมาตั้งแต่ตีสามก็ตาม เหล่าสาวๆ และกะเทยแต่งหน้าเหมือนตุ๊กตาอย่างขะมักเขม้น
ถ้าหากเป็นคนอื่นคงโดนบ้องหูสลบไปแล้วแน่ๆ นี่เป็นเด็กน้อยตาโต ใบหน้าหวานจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตา หน้าตาใสซื่อทำให้น้ำแกงโมโหไม่ลง
"ขอบคุณครับ" อยากตอบว่า กระต่ายน้อยน่ารักกว่าตั้งเยอะ...
"แกง กูว่ามึงเป็นพวกกูเหอะ" หนึ่งในแก๊งค์กะเทยจีบปากจีบคอพูด พลางป้ายอายแชว์โดว์ให้คนตัวเล็กอย่างแม่นยำ
"กูไม่ใช่กะเทย" น้ำแกงตอบอย่างเหนื่อยใจ คว้าน้ำเย็นๆ มาดื่ม
เด็กน้อยตาแป๋วกระพริบตาปริบๆ พลางเอียงคอถาม "อ้าว..."
"อ้าว อะไรลูก ?"
แก้มเนียนขึ้นสีระเรื่อ พึมพำเสียงเบา "ต่ายนึกว่า... พี่น้ำแกงเป็น..."
"เฮ้ย!?" น้ำแกงสะดุ้งเฮือก นี่ขนาดเด็กน้อยยังไม่เว้นเรอะ!
"ก็...ก็... ทุกคนบอกว่าพี่น้ำแกงเป็นแฟนพี่ฟง"
ใบหน้าคมสวยของรุ่นพี่แดงฉ่าบ้างแล้ว เอ่ยตอบตะกุกตะกัก "ใคร... ไม่.... ใช่...."
ทุกคนทำหน้าระอา เพื่อนสาวคนอื่นๆ หันกลับไปติดตะขอชุดอย่างเบื่อหน่าย คนหนึ่งก็ประกาศปาวๆ กลัวเค้าจะไม่รู้ คนหนึ่งก็ปฏิเสธแต่ตัวติดกัน
"เออๆ อย่างที่มึงบอกกู มึงเป็นเมียไอ้ห่าฟง แต่ไม่ใช่เป็นกะเทยหรือเกย์" รุ่นพี่กะเทยจีบปากจีบคอแขวะ กระต่ายน้อยยิ่งงงไปใหญ่
น้ำแกงเบือนหน้าหนี รู้ตัวดีว่าทุกคนมองตัวเองอย่างไร... ก็เพราะไอ้ห่าฟง!
"กระต่าย... เสร็จแล้วไปกันเถอะ... จะไปหาพี่ชายนี่" รุ่นพี่ผิวน้ำผึ้งรีบเปลี่ยนเรื่อง คว้าข้อมือเล็กวิ่งหนีออกจากห้อง พร้อมสายตาจ้องจับผิดจากเพื่อนๆ
ทางฝั่งนักกีฬา... จริงๆ แล้วมีแข่งช่วงสาย แต่เพราะน้ำแกงที่มาเป็นพี่เลี้ยงให้กระต่าย และพี่เสือที่ต้องรับหน้าที่ปลุกน้องเล็กเลยพลอยตื่นเช้าไปด้วย สองหนุ่มนอนหลับเอาแรงในรถ
น้ำแกงเคาะกระจกเบาๆ แอบสมน้ำหน้าคนรักไม่ได้ ระริกระรี้จะมาส่ง เจ้ากี้เจ้าการวนไปรับสองฝาแฝดอีกต่างหาก เป็นไงล่ะ
"พี่เสือจ๋า" น้องเล็กแอบเปิดประตู เอานิ้วจิ้มแก้มพี่ชาย ใบหน้าน่ารักยื่นเข้าไปใกล้จนเกือบชิด น้องจะคิดอะไรอยู่น้ำแกงไม่รู้ รู้แต่ว่าเจ้าตัวเล็กแอบแกล้งพี่ชายโดยการเป่าลมใส่หูบ้าง จิ้มหน้าผากบ้างแล้วหัวเราะคิกคัก แลดูน่ารักน่ากอดที่สุด
"ฟง ตื่นครับ" น้ำแกงไม่ได้ปลุกนุ่มนวลเหมือนกระต่ายหรอก เขาหยิบผ้าขนหนูมาฟาดหน้าฟงอวิ๋นแรงๆ
"ตื่นมั้ย...?"
"อ๊ะ... พี่ฟงยิ้ม!" กระต่ายร้อง ฟงอวิ๋นเป็นนักโกหกที่แย่มาก ขนาดเด็กความรู้สึกช้าอย่างกระต่ายยังจับพิรุธได้เลย
พี่เสือลืมตาขึ้นมา ดวงตากลมโตสุกใสเป็นสิ่งแรกที่เห็น พี่ชายไม่สนใจรอบข้าง คว้าศีรษะเล็กมาบดเบียด มอบจุมพิตร้อนแรงให้กับริมฝีปากอิ่ม โลมลิ้นเลียคว้านไปยังโพรงปากนุ่มดุเดือด กระต่ายรู้สึกเหมือนตัวเองลอยอยู่ในอากาศ พี่ชายขโมยหัวใจและลมหายใจไปจนหมดสิ้น
"ฮื๊อ..." กระต่ายครางเบาๆ พี่น้ำแกงที่เห็นแล้วทนไม่ไหว กลัวรุ่นน้องจะขาดอากาศหายในเสียก่อนเลยรีบกระชากไหล่ฝาแฝดจอมลามกออก ก่อนหันไปจัดการคนที่แกล้งนอนได้มีพิรุธที่สุดในโลก
"ฟงครับ! ไม่ตื่น... แดกตีนน้ำแกงนะครับ..."
ร่างยักษ์ของรุ่นพี่ม.5 ผวาลุกขึ้น หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง ครางหงิงๆ น่าสงสาร "แกงใจร้ายยย"
น้ำแกงไม่สนใจ สำรวจร่างเล็กบอบบางว่ามีส่วนไหนตกหล่อนหรือโดนเสือคาบไปกินบ้าง ร่างเพรียวก้มๆ เงยๆ ให้คนมองใจหายเล่น แล้วอุทานเสียงหลง
"เฮ้ยย เสือ! เอ็งทำอะไรน้อง!?"
"แค่จูบ" ต้นเหตุตอบพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
รุ่นพี่หน้าบูดสนิท "จูบหรือแดกน้อง!? ลิปหายไปไหน ทำไมเลอะขนาดนี้!" ว่าพลางคว้าเอวบางขึ้นอุ้มช้อนสะโพกอย่างรีบร้อนเหมือนแม่แมวหวงลูกน้อย
คนทำหัวเราะหึๆ แอบฉกแก้มนวลไปหลายที แล้วแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างย่ามใจ
...สเน่ห์เหลือร้าย
ผลลัพธ์ที่ทำให้แม่แมวปวดหัวก็อยู่ในวงแขนนั่นไง ใบหน้าของลูกแมว... เอ๊ย กระต่ายน้อยแดงฉ่าเหมือนตำลึงสุกแซงลิปสิกสีแดงที่เลอะเปรอะแก้ม ส่วนหนึ่งก็อยู่บนริมฝีปากของเจ้าตัวร้าย
"ไปเติมลิป!" น้ำแกงไม่รู้เรื่องแต่งหน้ามากนัก แต่รู้ว่าพี่เสือทำเลอะขนาดนี้ กะเทยสาวๆ ที่หงุดหงิดเพราะตื่นเช้าอยู่แล้ว ต้องกรี๊ดจนห้องแตกแน่
หลังจากโดนจับใส่ชุดที่วาบหวิวน้อยกว่าเพื่อนแล้ว กระต่ายน้อยก็ดึงชายเสื้อพี่น้ำแกง ทำเอาพี่เสือตาคว่ำ หลังๆ มานี่น้องน้อยติดพี่น้ำแกงแจ ทั้งๆ ที่ปกติกลัวคนแปลกหน้าแท้ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะรู้ว่าพี่น้ำแกงเป็นแฟนพี่ฟงอยู่แล้วล่ะก็ ผู้จัดการทีมคนสวยนี่คงมีจุดจบเหมือนเรย์แน่
"มีอะไรครับ ?"
"พี่น้ำแกง กางเกงมันสั้นไปอ่ะ" กระต่ายกระมิดกระเมี้ยนบอก รีบเอาผ้าพันขาเพรียวอย่างประหม่า พี่ชายรีบปราดเข้ามาช่วยอย่างไม่ต้องจุดธูปเชิญ
"ใส่ตัวอื่นไม่ได้เหรอ ?"
"มีแต่กระโปรง" พี่น้ำแกงตอบ พลางชี้ไปยังกระโปรงสั้นแถมยังบานเป็นชั้นๆ รู้สึกสนุกที่ได้เห็นใบหน้าคมๆ ของรุ่นน้องขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากหนาขบแน่น เหมือนเขาจะได้ยินเสียงกรอดๆ อย่างกลั้นโทสะด้วย
กระต่ายน้อยรีบกุมมือพี่ชาย เอาตัวเข้าแลก... เอ๊ย เอาน้ำแข็งเข้าลูบ เจ้าตัวน้อยบดเบียดร่างเล็กกับหลังพี่เสือ จนหน้านิ่วๆ ของเสือร้ายคลายลงบ้าง
"จะเป็นไรไป ผู้ชายจะเขินอะไร ?" น้ำเสียงรุ่นพี่สบายๆ แต่กลับยักคิ้วแกล้ง
น้องน้อยไม่ทันเห็น เลยพยักหน้าเสริม "นั่นสิจ๊ะ หนูเป็นผู้ชายนะ ไม่เป็นไรหรอก..."
พี่เสือไม่ตอบ นอกจากจูบกระหม่อมบางอย่างปลอบโยน แต่ตาดุยังจ้องเสื้อผ้าน้อยชิ้นไม่วางตา
...ชอบไหม... ชอบสิ... เจ้าตัวขาวของพี่เสือขาวผ่องเหมือนแตงร่มใบ ผิวเนื้อนวลเนียนในเสื้อกั๊กสีแดงเพลิงตัดกับสีผิว ภายในมีเสื้อกล้ามสีดำตัวบางสั้น แลเห็นหน้าท้องแบนขาวๆ กับสะดือกลมๆ รำไร ที่สำคัญคือกางเกงสีแดงหนังแก้วสีแดงสดเอวต่ำสั้นกุด อวดเรียวขาเพรียว สวยจนคนมองต้องหยุดหายใจ พี่เสือไม่สนใจธีมของสีตัวแม้แต่น้อย แต่รู้ว่าแต่งตัวแบบนี้ล่อเสือล่อตะเข้ น่าฟัดที่สุด!
ถ้าน้องแต่งแบบนี้... ในห้องส่วนตัวล่ะก็... พี่เสือรู้ดี...ความอดทนทั้งหมดคงพังทลาย!
พี่เสือพยายามคิดเรื่องอื่นเพื่อบรรเทาอาการร้อนรุ่มภายใน แต่เจ้าตัวเล็กยังไม่รู้เรื่องรู้ว่าจะโดนทำมิดีมิร้ายเลยได้แต่เบียดตัวเข้าหาเพื่อเอาใจ
"พี่เสือจ๋า... พี่เสือว่าโป๊ไปไหม ?" นั่นปะไร เสียงหวานๆ ออดอ้อนข้างๆ หูอีก พี่น้ำแกงเบือนหน้าหนีไปแอบหัวเราะเพราะหน้าตาเสือตอนนี้ทั้งโหดหื่นโฉดเหมือนผู้ร้ายข่มขืน
"หนูว่ามันหลวมไปนะ..." เอวบางคอดกิ่วควงเป็นวงกลมอย่างหนักใจ "เหมือนจะหลุดเลย"
กระต่ายน้อยหวังจะได้คำตอบที่เป็นกำลังใจจากพี่ชายบ้าง เลยเงยหน้ามองอย่างมีความหวัง ดวงตากลมโตถูกจับใส่คอนแทกเลนส์สีแดงเหมือนปิศาจน้อย แพขนตาหนาที่ดกยาวอยู่แล้วถูกปาดมาสคาราและดัดจนโค้งงอนเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบ สัมผัสนุ่มเนียนของมือน้อยที่เกาะแขนอยู่ทำให้พี่เสือเตลิดเปิดเปิง
"ต่ายน้อย..." เสียงเรียกทุ้มต่ำอย่างอดกลั้น
"จ๋า..."
พี่ชายแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างกระหาย... ไม่สนใจแล้วว่าอยู่ต่อหน้ารุ่นพี่...
...อยากร่วมรักรุนแรง... อยากฟังเสียงครางครวญจากปากอิ่มจิ้มลิ้ม
"อ๊ะ!" จู่ๆ พี่น้ำแกงก็อุทานขึ้นมา คว้าข้อมือบางไปอีกทางอย่างไม่สนใจคนอารมณ์ค้าง "ต่ายน้อย ไปซ้อมขบวนก่อนดีกว่า"
"เอ๊ะ... แต่พี่เสือ..."
"เสือทำไม ?" รุ่นพี่ถามกลับอย่างยียวน อวดลักยิ้มสวยกับไรฟันขาวสะอาด
พี่เสือคำรามฮึ่ม! อารมณ์ค้างสุด! ก่อนจะถอนหายใจยาว อย่างน้อยพี่น้ำแกงก็ช่วยขัดจังหวะจินตนาการดำมืด
"พี่จะบอกต่ายน้อยว่า พี่จะเดินตามนะครับ..."
เจ้าตัวเล็กยิ้มแป้น เลิกอาย ไม่กระมิดกระเมี้ยนแล้ว ถ้าหากมีพี่เสืออยู่ด้วย อะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น!
"อ๊ะ... ดีใจจัง!" กระต่ายกระโดดเข้าโอบกอดพี่ชาย ร่างสูงจึงคว้าปอยผมนุ่มที่จัดทรงไว้อย่างดีมาทัดหูเล็ก ก่อนกระซิบเสียงเบา
"อย่านอกใจพี่นะครับ... ที่รัก"
ร่างบางรีบผละออก ส่ายหน้าหวือ ใบหน้าแดงเป็นตำลึงสุก "พี่เสือ ล้อหนูอีกแล้ว!"
พี่ชายยิ้มตอบ จูงมือน้อยไปหารุ่นพี่ และไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้น...
...พี่เสือไม่อยากบอกจากปากตัวเองว่า... ไม่ได้ล้อเล่น ทุกอย่างที่พี่เสือพูดกับกระต่ายน้อย พี่เสือจริงจังและตั้งใจจริงทุกคำพูด
หึง... หวง... และรักมากมายจนกลัวว่ากระต่ายตัวน้อยจะทานทนไม่ไหว...
...ไม่อยากให้ใครเห็น อยากปิดฟ้า ปิดตาคนทั้งโลก... ให้กระต่ายน้อยมองแต่พี่เสือคนเดียว รักพี่เสือคนเดียว เก็บไว้มิดชิด ไม่ให้ใครรู้ว่าสุดที่รักของพี่เสือน่ารักขนาดไหน...
...หากแต่... ก็เหมือนที่พี่น้ำแกงบอก... พี่เสือเรียนรู้แล้วว่า ความรักของพี่เสือที่มีกระต่ายน้อย ไม่ได้มีแค่พวกเขาสองคนแต่รวมถึงทุกคนที่กระต่ายน้อยรักและไว้ใจด้วย...
เขาถอนหายใจบางเบา มองคนตัวเล็กที่เดินเข้าขบวนเก้ๆ กังๆ มีรุ่นพี่คอยกำกับ
แค่เดินมาซ้อมขบวน... คนก็ชะโงกมองตามแล้ว...
แต่หนุ่มๆ ทั้งหลายไม่มีโอกาส เพราะพี่น้ำแกงคนสวยคอยยิ้มอบอุ่นเสมือนแม่พระขวางไว้อยู่
รุ่นพี่คนงามอาจไม่ได้พูดออกมาก็จริง แต่การกระทำบอกได้ว่า เขาช่วย... พี่เสืออยู่
กระต่ายน้อยเป็นจุดเด่นของขบวนอย่างที่พี่เดียร์ กะเทยชั้นม.6 คาดไว้ไม่ผิด ผิวขาวๆ ตัดกับสีแดงเพลิงของชุดได้อย่างดี เจ้าตัวน้อยได้รับเกียรติถือป้ายสัญลักษณ์ประจำสี... คทาสีแดงที่คล้ายกับตรีศูล ดวงตากลมโตออกจะประหม่าตอนแรกๆ พี่เสือเห็นคนตัวเล็กชะเง้อคอเลยรีบโบกมือให้ รอยยิ้มหวานประดับบนใบหน้าสะสวยเล่นเอาหนุ่มๆ เคลิ้ม แล้วเจ้าตัวจึงหันมองตรงไปข้างหน้าอย่างมั่นใจมากขึ้น
คุณพ่อเองก็ใช่ย่อย ถึงกับยอมหยุดงานมาดูลูกชายทีเดียว ส่วนคุณแม่รีบมาจับจองที่ตั้งแต่เช้า ดูลูกชายคนเล็กที่โดนรุ่นพี่มาฉกไปตั้งแต่เมื่อคืน
พี่เสือจัดที่ให้ผู้ปกครองแล้วจึงคว้ากล้องตัวใหญ่พร้อมเลนส์ซูมที่ยอมตัดใจซื้อเพื่องานนี้โดยเฉพาะเดินตามขบวน มีพี่น้ำแกงส่งเสียงจิ๊จ๊ะข้างๆ
"อะไรวะ เลนส์หรือบ้องกัญชา ?"
"นี่มึงจะส่องอะไรน้อง ?"
"หยุดถ่ายโว้ย! ขอกูเอาน้ำให้น้องก่อน!"
แต่พี่เสือไม่สนใจเสียงแหลมๆ ข้างๆ ยกกล้องถ่ายรูปสุดที่รักทุกมุม ทุกจังหวะ ทุกท่วงท่า ปล่อยให้หน้าที่เช็ดเหงื่อ เติมแป้งเป็นของพี่น้ำแกง
สายๆ เด็กๆ ก็เดินขบวนรอบๆ โรงเรียนเสร็จ เสียงดนตรีกึกก้องเงียบลง แต่พี่เสือยังไม่ลดกล้อง สอางค์กับฝนค่อยปลีกตัวมาได้รีบมาสมทบ
"วันนี้แข่งกี่โมง ?" ฝนถาม
"บ่ายครึ่ง" พี่เสือตอบโดยไม่เงยหน้าจากกล้อง สอางค์มองพี่น้ำแกงด้วยสายตามีคำถาม
"อย่ามาถามพี่ มันเป็นงี้แต่เช้าละ" รุ่นพี่หอบฮั่ก แค่หิ้วของไม่กี่อย่างก็เหนื่อยแล้ว ไอ้เสือมันไม่เมื่อยบ้างหรือไง ? คนสวยไม่สนใจรุ่นน้องแล้ว เขานั่งลงบนพื้นสนาม ฟังผู้อำนวยการโรงเรียนเปิดพิธีอย่างเหนื่อยๆ
"แล้วพี่ฟงล่ะ ?" สอางค์สะกิดถาม ดวงตาวาววับทีเดียว
"เดี๋ยวมันโทรมา" พี่น้ำแกงทำเป็นไม่เห็นสายตาเป็นประกาย พูดไม่ทันขาดคำเสียงโทรศัพท์ก็ดัง เด็กๆ ได้ยินเสียงรุ่นพี่หวานจ๋อย... แต่จิกเสียดปลายสายทุกคำ
"หะ... หาน้ำแกงไม่เจอ ? ตาตี่จนมองไม่เห็นเหรอครับ ?" รุ่นพี่คนงามถอนหายใจเฮือก สะบัดเสื้อไล่อากาศร้อน
พี่เสือเห็นคนตัวเล็กในขบวนหน้าแดงจัดด้วยความร้อน เหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายเต็มใบหน้าแล้วอยากวิ่งเข้าไปแทรกเอาผ้าขนหนูเย็นซับๆ เหลือเกิน
"อยู่กับเสือ... น้องอางค์ ฝน อือ... ตรงที่นั่งหินอ่อน หน้าตึกศิลป์"
กระต่ายน้อยแอบวางป้ายสี เลิกชายเสื้อตัวเองมาเช็ดเหงื่อ พี่เสือตาถลน พุงขาวๆ น่ารักๆ ปรากฏเต็มตา
พี่เสือครางอย่างเจ็บปวด ขอให้ไม่มีใครเห็นวินาทีแสนน่ารักของกระต่ายด้วยเถอะ!
"ต่ายน่ารักว่ะ อย่างกับเด็กอนุบาล" สอางค์วิจารณ์ ทำลายความฝันพี่ชายยับ
ฝนหัวเราะคิกคัก "สวยโคตรๆ อ่ะ"
พี่น้ำแกงวางสายแล้ว รุ่นน้องรู้ดีว่าอีกไม่ถึงห้านาทีพี่ฟงอวิ๋น สุนัขรับใช้ราชินีน้ำแกงตัวโตเท่าตึกจะพุ่งเข้ามาแน่ๆ
สาวๆ นั่งพัดกันลิ้นห้อย วิจารณ์คนอื่นๆ ในขบวนไปด้วยให้สองหนุ่มฟัง
"ต๊ายย นั่นคน!?"
"เทียบต่ายไม่ติดเลยว่ะ นั่นใครวะ ?"
"อีจิ๊กห้อง 8"
"รองพื้นเบอร์ไรวะ หนาชิบ"
สองหนุ่มตาเหลือกกับบทสนทนาถึงพริกถึงขิงของสาวๆ ไม่นานนัก สอางค์ก็แอบสะกิดพี่เสือ
"โทรหาโบ้ยัง ?"
"ยัง"
"แป๊บ ฝนโทรที"
ฝนยักไหล่ ยอมกดโทรศัพท์เรียกเพื่อนแต่โดยดี สอางค์เลยสะกิดพี่เสืออีกครั้ง
"เห็นไหม ?"
"อะไร ?"
"จุ๊บแจง" เธอต่อ "กูนึกว่าจะมีศึกชิงนายให้ดู ไปทำไง ?"
พี่เสือยิ้มเหี้ยมเกรียม เขาไม่ได้ลงไม้ลงมือกับสาวๆ พวกนั้นหรอก... แค่ไปเตือน... เล็กๆ น้อยๆ ว่าอย่าริอาจยุ่งกับกระต่ายน้อยเท่านั้นเอง
เห็นรอยยิ้มพี่เสือแล้วสอางค์ขนลุกซู่ ข่าวลับหลังในห้องน้ำหญิงเป็นความจริงสินะ พี่เสือตามตัวผู้หญิงที่เคยนอนด้วย คำเตือนมากมายถูกถ่ายทอด นักเรียนหญิงทุกคนที่เคยมีความสัมพันธ์ต่างลี้หนี เจ็บใจอาจไม่เท่าเจ็บตัว เพราะพี่เสือไม่เคยบอกว่าตัวเอง
เป็นคนดี เขาไม่รีรอใช้กำลังกับพวกหล่อนเพื่อให้เรื่องเงียบแน่นอน
เธอไม่ต่อความยาวสาวความยืด เพียงเตือนสั้นๆ "ระวังนะมึง เค้าจะมาลงที่คนของมึง"
พี่เสือยักไหล่ตอบ
ไม่ถึงห้านาทีจริงๆ พี่ฟงก็พาร่างยักษ์ใหญ่มาพร้อมกับของพะรุงพะรังและคุณพ่อคุณแม่
"แม่ ?" พี่เสือร้อง ลุกขึ้นไปช่วยพี่ฟงขนของ
คุณแม่ยิ้มแป้น "เห็นกระต่ายไหม ? น่ารักชะมัด!"
"นั่งก่อนครับคุณแม่" พี่น้ำแกงมารยาทดีเสมอ ลุกให้คุณแม่คุณพ่อนั่ง
"นี่รุ่นพี่ฮะ ชื่อน้ำแกง" พี่เสือแนะนำ "ที่แม่พามานั่นพี่ฟง แล้วนี่ฝนกับสอางค์" เด็กๆ ยกมือไหว้อย่างมารยาทดี
"มีแต่สาวๆ นะเสือ" คุณพ่อล้อ คงเข้าใจผิดว่าพี่น้ำแกงเป็นผู้หญิง เล่นเอาพี่ฟงฮึ่มฮั่ม สุนัขรับใช้ราชินีไม่ดูตาม้าตาเรือเช่นเคย โพล่งออกมา
"น้ำแกงเป็นแฟนผมฮะ!"
คุณพ่อคุณแม่ยังเข้าใจผิดอยู่ว่าเด็กหนุ่มผมยาวตรงหน้าเป็นผู้หญิงเลยได้แต่หัวเราะให้เบาๆ
"ฟง!" พี่น้ำแกงดุเสียงเบา หน้าแดง ไม่นึกว่าแฟนตัวเองจะหน้าด้านขนาดนี้... ขนาดอยู่ต่อหน้าผู้หลักผู้ใหญ่
"เอาเถอะลูก แม่ไม่ถือ" คุณแม่ตอบ นึกสนุกกับรักวัยเรียนของเด็กๆ
"เห็นมะ... เออ... ใช่ แกงเหนื่อยมั๊ย ? กินน้ำนะ" พี่ฟงคว้าขวดน้ำดื่มเย็นๆ เสิร์ฟคนรักอย่างเอาใจ พี่น้ำแกงยอมดูดนึดหนึ่งเพื่อไม่ให้เสียมารยาท ก่อนที่คนตัวไซส์ตึกจะกระดี๊กระด๊าหยิบกล่องทัปเปอร์แวร์ออกมา
"หิวไหม ? ฟงทำข้าวผัดมาให้นะ" ชายหนุ่มเปิดฝา วางช้อนพร้อมเสิร์ฟให้แฟน บริการดียิ่งกว่าการบินไทย คุณพ่อคุณแม่อดชะโงกดูไม่ได้
ข้าวผัดเรียงเป็นเม็ดสวยผัดกับซอสมะเขือหนักเครื่อง ทั้งใส้กรอกชีสทะลัก ถั่วลันเตา กุ้ง ปลาหมึกหั่นพอดีคำ และน่องไก่ราดซอสวางไว้ข้างๆ ประดับด้วยผักสลัดและแตงกวาหั่นเป็นแว่นน่ากิน เล่นเอาผู้ใหญ่สองคนอ้าปากค้าง
"พอดีไปเจอคุณพ่อคุณแม่ที่ใต้ตึกน่ะ เลยมาช้าหน่อย น้ำแกงไม่โกรธฟงนะครับ ?"
รุ่นพี่คนสวยแทบระเบิด ทั้งอายสายตาคุณพ่อคุณแม่ ทั้งอายรุ่นน้อง แต่จะโกรธคนรักก็ใช่ที่... เพราะเขาเองที่บ่นว่าหิวและบังคับให้ฟงอวิ๋นทำกับข้าวตั้งแต่เช้า
"อะ...อือ"
สอางค์กับฝนยิ้มอย่างอารมณ์ดี ตาเยิ้มแปลกๆ ชอบกล
กว่าพิธีจะจบ กระต่ายเกือบเป็นลมแดด ทันทีที่แปรขบวนเสร็จ พี่เสือวิ่งปราดไปอุ้มเจ้าตัวเล็กเข้าร่มอย่างรวดเร็ว กระต่ายน้อยหน้าแดงก่ำไม่รู้ด้วยเพราะความร้อนหรืออับอายกันแน่
คุณแม่ถามอย่างเป็นห่วง "กระต่าย เหนื่อยไหมลูก ?"
เจ้าตัวเล็กพยักหน้าตอบ มีพระพี่เลี้ยงสองคนพัดให้สองข้าง ปากคาบหลอดน้ำดื่มเย็นๆ ที่ส่งที่ส่งมาจากพี่ชาย
"เสร็จแล้วไปเปลี่ยนชุดนะ โบ้มันจะลงแข่งแล้ว" สอางค์บอก มือคว้าผ้าเย็นพลางสะกิดฝน
"มึง ไปกับกู อีโป่งจะลงสนามแล้ว"
"อ๋าาา โบ้จะแข่งกี่โมงอ่ะ ?" น้องผุดลุกพรวด
"อีกชั่วโมงนึงที่สนามบอล ต่ายน้อยหายเหนื่อยยัง ?"
"หายแล้วจ้ะ"
คุณแม่กับพี่น้ำแกงเลยพาน้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าและล้างเครื่องสำอาง สอางค์และฝนไปจองที่นั่ง ส่วนคุณพ่อออกไปโทรศัพท์จึงเหลือแค่พี่ฟงอวิ๋นและพี่เสือ
รุ่นพี่มองตามหลังบางๆ ตัวโปร่งๆ ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม รำพันกับพี่เสือ "สวยชิบหาย.... เมียใครวะ"
"เมียกู" พี่เสือตอบเสียงแข็ง เห็นจ้องต่ายน้อยเขม็งเลยของขึ้น
"ไม่ใช่ต่าย...." กล่าวอย่างเบื่อๆ ถึงคนรอบข้างจะชอบล้อสองพี่น้อง แต่เขากลับสะกิดใจแปลกๆ "เมียกู"
เมื่อไม่เกี่ยวกับสุดที่รัก พี่เสือได้ยินแล้วเลยผ่าน ไม่ได้สนใจอีก แต่พี่ฟงอวิ๋นไม่หยุดพร่ำถึงคนรัก
"สวย เก่ง ใจดี... อู๊ยยย ทำไมกูโชคดีงี้วะ"
"ทำไมมึงไม่ให้เมียมึงมาเต้นลีด ?" พี่เสือไม่ได้เคารพรุ่นพี่มากนัก ยิ่งกับพี่ฟงอวิ๋นที่โหดแค่ในสนามบาส พอออกจากสนามก็กลายเป็นเด็กหนุ่มบ้าๆ บอๆ คนนึง
"คนของกู... กูหวง.... เก็บเอาไว้ดูคนเดียว" น้ำเสียงเคร่งขรึม ราวกับพูดเรื่องสำคัญระดับชาติ
"หะ ?"
"พวกกูอยู่ด้วยกัน" ตาขีดเดียวของรุ่นพี่ล่องลอย ฝันกลางวัน "กูต้องไปคุกเข่าขอเค้ากับแม่ ไหนจะทางบ้านกูอีก"
"หะ!" ถึงจะไม่สนใจเรื่องชาวบ้าน แต่พอได้ยินกับหูพี่เสือถึงกับอึ้งเหมือนกัน ไม่นึกว่าสองคนนี้จะจริงจัง
"เออ... บ้านกูเค้าโอเค เพราะกูลูกคนเล็กไง แต่บ้านแกงนี่.... กูแทบกราบตีน" รุ่นพี่ส่ายหน้า "กูจริงจัง กูรักของกู... จดทะเบียนได้เมื่อไหร่กูไม่รอแน่" หันกลับมายิ้มเหมือนหมารับใช้อีกครั้ง ตบไหล่รุ่นน้องแทบกระเด็น "พวกกูสองคนผ่านมามากเว้ย... อุปสรรคอะไรก็ผ่านด้วยกันมาได้ กูกับแกงจะเข้ามหาลัย เรียนจบแล้วมาขอขมาพ่อแม่ สร้างครอบครัวเล็กๆ กับแกงสองคน"
คำพูดของรุ่นพี่ทำให้พี่เสือหยุดคิด...
____
// น้ำแกงน่ารักเนอะ ><
ช่วงขายของค่ะ
นิยายเรื่องใหม่ของเรา Until Death Do Us Part: จนกว่าความตายจะพรากจาก ค่ะ เป็นมินิซีรีย์ จบแล้วจ้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=38885.0ขอบคุณค่า
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1178044 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก