กว่าจะรู้ตัว กระต่ายก็สนิทสนมกับลักซอร์อย่างรวดเร็ว พี่เสือดูจะพยายามหลีกเลี่ยงเพื่อนคนนี้นัก ด้วยเหตุผลเดียว 'ไม่ไว้ใจ'
หนึ่งเดือนผ่านไป กระต่ายก็ต้องวิ่งแจ้นไปเรียนพิเศษกับจัมโบ้ ฟิสิกส์เอย เคมี ชีวะอีก ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องที่กระต่ายไม่เข้าใจ ไหนจะคณิตศาสตร์อีกสองตัวที่โหดหิน ลักซอร์เองก็ร่ำๆ จะไปเรียนเหมือนกัน เด็กๆ จึงตกลงกันมาดูคอร์สของสถาบันกวดวิชาที่สอางค์และพี่น้ำแกงแนะนำมา
ดูลักซอร์จะประทับใจกับสถาบันกวดวิชาของประเทศไทยมาก เธออุทานไม่ขาดปากว่ามันช่างใหญ่ เป็นเรื่องเป็นราว แพงและหรูหรามาก
หลังจากสอบถามเรียบร้อย พนักงานเอาแผ่นพับมาให้เด็กๆ เลือก ลักซอร์ถึงกับตาลายกับจำนวนคอร์ส กระต่ายหัวเราะคิกคัก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่เลย
"ที่โน่นไม่ยากขนาดนี้นะ" เธอบอกเพื่อนๆ พลางกอดอกมองตารางเวลาเรียนพิเศษ "ไม่ค่อยมีใครเรียนพิเศษด้วย"
"ที่สวิสเหรอ ?" กระต่ายถาม
"อื้อ แต่เราก็เรียนไม่ต่อเนื่องนะ เรียนประถมจากสิงคโปร์... อินเดีย ว่าแต่มีคอร์สไหนสอนภาษาไทยมั่งไหม ?" มือขาวพลิกแผ่นพับอย่างเอาเป็นเอาตาย
"มึงจะเรียนไทยทำไม ?" จัมโบ้วงปากกา มือหนึ่งกดโทรศัพท์ยิกๆ หากระเจี๊ยบเพื่อจะได้ลงเวลาเดียวกัน
"ภาษาไทยยากอ้ะ คำเป็นคำตาย... บาลีด้วย เขียนก็ยาก" ลักซอร์ถอนหายใจ หันไปมองเสือ
"มึงจะลงไหม ?"
"ภาษาไทย ? เพื่อ ?" พี่เสือตอบ กรอกแบบฟอร์มให้ตัวเองและน้อง
"มึงพูดไทยเก่งเหรอ ? กูเห็นมึงไม่ค่อยพูด"
จัมโบ้หัวเราะลั่น กระต่ายได้แต่ลูบหลังพี่เสือปลอบโยน "พี่เสือพูดเก่งจะตาย เนอะ ?"
ลักซอร์เลือกลงคอร์สเดียวกับทุกคน ก่อนจะลุกขึ้นไปถามหาคอร์สภาษาไทยเบื้องต้น เด็กๆ เลยออกมารอข้างนอก นานโขทีเดียวกว่าเธอจะเดินกลับออกมาด้วยหน้าตางงงัน
"มีอะไรเหรอ ?"
"ภาษาไทยเพื่อสอบเข้า ? เรียนทำไม ? เพื่อสอบเข้าเนี่ยนะ ? ไม่ใช่ภาษาประจำชาติเหรอ ?"
"อ้าว ปกติใครเค้าจะเรียนกันล่ะมึ๊ง" จัมโบ้ตอบ "ไม่สอบทีกูก็ไม่เรียนหรอก"
"ฉิบโหง... นี่กูต้องเรียน ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ คณิตฯ ภาษาไทยเพื่อสอบเข้ามหาลัยงั้นเหรอ ?"
"ปกติก็เป็นงั้นนี่"
"ไม่นะ... เอ... กูไม่แน่ใจด้วยจะต่อมหาลัยที่ไทย งี้กูต้องเรียนไหม ?"
"เราว่าเรียนก็ดีนะ ซอจะได้ตามเพื่อนๆ ทัน" กระต่ายยิ้ม ตอบอย่างจริงจังจนเพื่อนสาวต้องเข้ามากอดหมับ
"น่ารักที่ซู๊ดดด ขอบใจมากนะต่ายน้อย แต่ซอไปที่อื่นดีกว่า ซออยากเรียนแบบพื้นฐานน่ะ น้องชายซอก็จะเรียนด้วย"
จัมโบ้วางโทรศัพท์ "เดี๋ยวกระเจี๊ยบมา เออ ว่าไปกูยังไม่เคยเห็นน้องมึงเลย"
ลักซอร์ยักไหล่ "เดี๋ยวก็เจอ มันจะมารับกู"
"งั้นไปกินข้าวกันก่อน" พี่เสือบัญชา โอบไหล่น้องเล็กออกมาจากอ้อมแขนลักซอร์อย่างแนบเนียน
ที่ร้านอาหารจานด่วนแห่งหนึ่ง พี่เสือสะกิดน้องให้สั่งของมา 'กินเล่น' ไม่ใช่กินเสียจนไม่มีท้องใส่อาหารเย็นแล้วโดนคุณแม่ดุอีก
เด็กๆ ช่วยกันถือถาดมานั่งได้สักพักน้องชายของลักซอร์จึงโผล่มา
"ไค!" เธอยืนขึ้นโบกไม้โบกมือ ทุกคนในโต๊ะจึงหันมองตามแล้วอ้าปากค้าง
....นี่มัน.... ตัวสูงใหญ่ ผมสั้นเกรียน ผิวสีแทนเข้ม เบ้าตาลึก ดวงตาดุดันสีเทาเหมือนเหยี่ยวตวัดปลายดูอย่างไรก็ไม่ใช่คนไทย คิ้วเข้มพาดเฉียงได้รูป ริมฝีปากบาง จมูกโด่งยาวงุ้ม ใบหน้ารูปไข่เห็นกรามแข็งแรงชัด
หล่อเหลือรับ!กระต่ายรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาชอบกล พอหันไปมองคนข้างตัวแล้วต้องสะดุ้ง
ถึงว่า!
"เหมือนเสือเลยเนอะ ?" ลักซอร์พูดยิ้มๆ หน้าตาไม่เหมือนก็จริง แต่ท่าทางแข็งกร้าว ตาดุดันไม่ยอมใครนี่เหมือนพี่เสือจริงๆ
"หน้าไม่เหมือนมึงเลย บอกว่าเป็นฝาแฝดเสือก็ยังจะน่าเชื่อมากกว่า" กระเจี๊ยบนั่งห่อไหล่ ขโมยเฟรนช์ฟรายของจัมโบ้
"ใครบอกเป็นน้องจริงๆ กูล่ะ" ยังไม่ทันอธิบายเพิ่ม พอดีกับไคโรเดินมาถึงโต๊ะ คิ้วดกดำยังคงพาดเฉียงขมวดมุ่นเหมือนโกรธคนทั้งโลก
"ซอ ทำไมไม่ไปรับเม ?" คำพูดคำแรกสำหรับพี่สาวไม่ใช่คำทักทาย ไคโรเปิดฉากด้วยหน้าตาถมึงทึง เสียงเอาเรื่อง
"ก็อันท์ตี้บอกจะไปแล้วนี่" ลักซอร์ขมวดคิ้วตอบ ทำหน้าตาไม่พอใจ "บอกแล้วไงให้เรียกพี่ เออ ทุกๆ คน นี่ไคโรน้องชายกู ไคโรนี่เพื่อนพี่" หลังจากนั้นลักซอร์ก็แนะนำให้ทีละคน
ไคโรแค่พยักหน้าทักทาย ท่าทางแข็งๆ ไม่เป็นมิตรแม้แต่น้อยเล่นเอากระต่ายหัวหด
"ไคโรอยู่ม.3 เพิ่งย้ายมาจากโจฮันฯ แอฟริกาใต้"
คนถูกแนะนำไม่ได้สนใจพี่สาวสักนิด นั่งลงตรงที่ว่างใกล้กระต่าย คว้าไก่ทอดในถาดพี่สาวมากินหน้าตาเฉย ลักซอร์เองก็เหมือนจะคุ้นเคยดีเลยไม่ได้ว่าอะไรนอกจากดุเบาๆ
"ไคก็รู้จักยิ้มให้เพื่อนพี่หน่อยสิ"
"นี่น้ำใคร ?" ไคโรหันมาถามกระต่ายน้อย ยกแก้วโค้กขึ้นให้ดู กระต่ายมองหน้ารุ่นน้องอย่างขลาดๆ ก่อนตอบ
"ขะ... ของเราเอง"
ไคโรพยักหน้า พี่เสือขมวดคิ้วมุ่นแต่ก็ไม่ทันเด็กรุ่นน้องที่คว้าแก้วโค้กกระต่ายน้อยขึ้นซดหน้าตาเฉย
กระเจี๊ยบตาโต จัมโบ้อ้าปากค้าง
หล่อมาก แต่ไร้มารยาทมากๆ!
ลักซอร์ทำหน้าเอือม รีบยื่นมือไปตีมือน้องชาย "ทำอะไรน่ะ! นั่นน้ำพี่เค้านะ ทำแบบนี้พี่อายนะเว้ย!"
ไคโรหันมาอมยิ้มให้กระต่ายน้อย "ถือว่าจูบทางอ้อม... อ้อ ชื่ออะไรนะ ? กระต่าย ? น่ารักจังครับ"
พี่เสือลุกขึ้นพรวด ก่อนใครจะห้ามทันก็คว้าคอเสื้อรุ่นน้องขึ้นมาเสียแล้ว "มึงกล้าดี....!"
เด็กรุ่นน้องกลับเหยียดยิ้ม "ทำไม ? หวงก้าง ?"
"โว๊ยย พอ!" ลักซอร์ปราดเข้ามาแยก "พี่อายเค้า! ไค พอ!"
ไคโรเลิกคิ้วยียวนเสือ ก่อนจะหันไปหาพี่สาว "เด็กเก็บมาเลี้ยงอย่างมึงเงียบไปเลย!"
กระต่ายรีบไปดึงเสื้อพี่ชาย "พี่เสือ! พอเถอะ! พี่ทำให้หนูกลัวนะ!"
"ไค!" ลักซอร์กัดฟันกรอดๆ "ถอยออกมา ไม่งั้นอย่าหาว่าพี่ไม่เตือน"
ไคโรหันไปมองเสือ ก่อนจะสะบัดตัวออก ลักซอร์รีบพูด "เสือ ขอโทษแทนน้องโง่ด้วยจริงๆ มันโง่น่ะ"
"พี่เสือ พอเถอะนะ..." เสือจึงได้ยอมปล่อย แต่รังสีฆ่าฟันยังหนาแน่นเหมือนเดิม เด็กสาวคนเดียวในกลุ่มถอนหายใจแล้วสั่งน้องเสียงแข็ง
"ไค ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้!"
"นี่ไคจะจีบใครต้องขออนุญาตซอด้วยเหรอ!?" นั่นยิ่งทำให้เสือตาขวาง กระต่ายรีบกระโดดไปกอดพี่ชายไม่ให้วางมวยกลางร้าน พอหันไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อน เพื่อนจัมโบ้ที่แสนดีก็ถอยไปนั่งมุมร้านโดยลากแฟนตัวเองไปด้วยแล้ว
"ขอโทษพี่เค้าเดี๋ยวนี้!"
"ไม่!"
" ไค!" ลักซอร์เตือน หน้าถมึงทึง แต่ไคโรเหยียดยิ้มแล้วสะบัดหน้าหนี พี่สาวได้แต่คำรามต่ำในลำคออย่างเหลืออด
"พี่เตือนแล้วนะ!"
กระต่ายอ้าปากค้าง... ภาพตรงหน้าเหมือนช้าลง ลักซอร์ตัวสูงโปร่งเดินอาดๆ เข้าไปหาน้องชายที่สูงกว่าตัวเองมาก แล้วหมัดจากพี่สาวก็กระแทกเข้าใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง
คนทั้งร้านหวีดร้อง จัมโบ้หน้าซีด
กระต่ายเองช่วยหวีดร้องไปด้วย
เขาอุตส่าห์ห้ามพี่เสือไม่ให้วางมวย แต่ลักซอร์กลับอัดน้องเสียเอง!
ไคโรกระเด็นไปโดนโต๊ะข้างๆ พยายามตะเกียกตะกายขึ้นมา พี่เสือไม่สนใจแล้ว อุ้มน้องหนีจากรัศมีอันตรายอย่างเดียว พี่น้องจะฆ่ากันก็ช่างมันปะไร!
"ขอโทษเดี๋ยวนี้!" ลักซอร์คำราม
ไคโรเงยหน้าขึ้น ตาดุดันวาววาบ เงื้อหมัดสูงเป้าหมายอยู่ที่พี่สาว แต่ลักซอร์หลบทันก่อนจะชกอีกครั้งตรงลิ้นปี่ ตามด้วยเข่าอัดเต็มแรงเข้าที่ท้อง ไคโรล้มพับจุกจนพูดไม่ออก
คนทั้งร้านพากันมารุมล้อมดูคนตีกัน บางคนวิ่งออกไปเรียกยาม บางคนรีบกดโทรศัพท์ที่พี่เสือแน่ใจว่าเป็นเบอร์ 191 แต่ลักซอร์ไม่สนใจแม้แต่น้อย เธอยืนจังก้าทำหน้าดุอยู่หน้าน้องชาย
"ลุกขึ้นมา! พี่บอกให้ขอโทษพี่เค้า!"
ไคโรครางโอยเบาๆ ก่อนบอกเสียงห้วน "ขอ... โทษ"
"เออ แค่นั้น" ลักซอร์ถอนหายใจ ก่อนหันไปมองรอบๆ โค้งตัวสุภาพให้ทุกคนในร้าน"ไม่ต้องสนใจค่ะ แค่พี่น้องคุยกัน"
กระต่ายเงยหน้ามองพี่เสือ มองคนรอบตัวที่ลังเลจะเข้ามาห้าม แต่ดูเหมือนไม่ทันศึกสายเลือด ไคโรพยุงตัวขึ้นแล้วสูดลมหายใจลึกแต่พี่สาวไม่ได้เข้าไปช่วยพยุง เธอแค่หันมามองเพื่อนๆ
"ขอโทษนะทุกคน วันนี้ไคโรมันหงุดหงิดน่ะ กูกลับก่อนละกัน" เด็กสาวเก็บกระเป๋าของตัวเองและน้องชายเรียบร้อยแล้วเดินดุ่มๆ ออกไป ก่อนจะหันมาเรียกน้อง "ไค จะกลับไหม ?"
ไคโรไม่มีทางเลือก นอกจากเดินตาขวางตามพี่สาวไป
กระต่ายอ้าปากค้างแล้วหุบ อ้า... แล้วหุบ เหมือนมีเรื่องจะพูดแต่พูดไม่ออก แต่เมื่อเงยหน้ามองพี่ชายและเพื่อนๆ แล้วก็เห็นอาการเดียวกัน
อืม... ลักซอร์นี่แปลกจริงๆ ด้วย
เช้าวันถัดมา ลักซอร์ลากน้องชายมาหาเพื่อนๆ ด้วย ไคโรยังคงหน้าบูดบึ้งเหมือนที่เคยเห็น แต่ใบหน้าช้ำไปข้างหนึ่ง ตาก็ปูดเป็นลูกมะนาว กระต่ายได้แต่มองอย่างอึ้งๆ เขาเดินลากขามาหากระต่ายและพี่เสือ หันกลับไปมองพี่สาวด้วยดวงตาวาวโรจน์แล้วจึงพูดฝืนๆ
"เรื่องเมื่อวานขอโทษด้วย"
พี่เสือทำหน้าพิลึก มองรุ่นน้องที่น่วมแล้วพยักหน้าให้ ไคโรจึงหันไปหากระต่าย "พี่... ก็ได้ เฮ้ย!" เด็กหนุ่มหล่อเหลาทำคอหดเมื่อพี่สาวถลึงตามอง "เออ นั่นแหละ พี่กระต่าย ขอโทษที่แหย่ ไม่ได้จีบหรอก.... ว่าแต่เป็นผู้ชายจริ.... แฮ่มมม ผมไม่ได้ชอบไม้ป่าเดียวกัน"
กระต่ายกระพริบตาปริบๆ แล้วพยักหน้าให้เหมือนพี่เสือ
"ดีมากน้องรัก" ลักซอร์ชมพลางเขย่งตัวลูบศีรษะน้องชาย ทุกๆ คนทั้งสอางค์ ลูกโป่ง(ที่กระเจี๊ยบเล่าให้ฟังเรียบร้อย) จัมโบ้ พี่เสือ กระต่ายน้อยและกระเจี๊ยบเป็นพยานได้ว่าหน้าตาหล่อเหลาเหมือนนายแบบแขกอาหรับมีสีหน้าเคลิบเคลิ้มเหมือนสุนัขตัวโตสักครู่แล้วรีบเปลี่ยนเป็นใบหน้าถมึงทึง
ไคโรดึงมือพี่สาวออก แต่เห็นได้ชัดว่าหน้าแดง "พอทีน่า! ไปล่ะ!" ว่าแล้วก็รีบแจ้นออกไป
ลักซอร์หัวเราะหึๆ "เสือ กูเข้าใจมึงนะ น้องชายนี่มันน่ารักว่ะ ถึงจะกวนตีนไปหน่อยก็เถอะ"
"พี่เสือ หนูไม่กวนนะ!" กระต่ายร้อง ออกตัวแทนสมาคมน้องชาย รีบเกาะแขนพี่ชายหนึบ พี่เสือได้แต่แอบจุ๊บหัวเหม่งน้อยปลอบใจเหมือนจะบอกว่าอย่าสนใจที่เพื่อนพูด
"แล้วเกิดอะไรขึ้นต้องลงไม้ลงมือ ?" สอางค์ถาม
"เออ... เป็นวิธีสอนน้องของบ้านกูน่ะ นี่ยังไม่เคยเล่าใช่ไหม ? กูกับไคไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ" ลักซอร์พูดอย่างสบายใจเหมือนบอกอะไรที่ปกติธรรมดา เพื่อนๆ ได้แต่เบิกตากว้าง อ้าปากค้าง
"เอ่อ.... เล่าให้พวกเราฟังจะดีเหรอ ?" กระต่ายน้อยถามเกรงๆ มองพี่เสืออย่างไม่แน่ใจนัก แต่เพื่อนสาวกลับส่ายหน้าตอบ
"ทำไมล่ะ ? ไม่ได้เป็นเรื่องคอขาดบาดตายนี่ ทั้งกูทั้งไค อ้อ แล้วก็น้องสาวอีกคนชื่อเมมฟิส ทุกคนโดนเก็บมาเลี้ยงหมดเลย"
เด็กสาวดูดน้ำดังฟื้ดแล้วยกนิ้วขึ้นนับ "พ่อกับแม่เก็บกูมาตั้งแต่แรกเกิด ไคก็เหมือนกัน ส่วนเม... เมมฟิสนี่รับมาตอนอายุสองขวบกว่า อืมม พ่อกับแม่น่ะประหลาดจะตาย พ่อเป็นนักโบราณคดี แม่เป็นนักมนุษยศาสตร์.... แม่รับกูมาตอนเพิ่งแต่งงานกับพ่อใหม่ๆ ที่อังกฤษ ส่วนไคพ่อเก็บมาจากปากีฯ เมแม่รับมาจากซูดาน.... พวกเราไม่มีใครอยู่เป็นหลักแหล่งหรอก ตอนประถมพวกกูเรียนที่อังกฤษ ตอนนั้นแม่ยังสอนอยู่มหาลัย แต่เกิดอยากออกภาคสนามกับพ่อ ไปขุดๆ อะไรซักอย่างในอียิปต์ เลยเอากูไปเรียนโรงเรียนประจำที่สิงคโปร์ แล้วก็ย้ายไปอินเดียจนเข้าม.ต้น น่าจะเกรดเจ็ดมั้ง ก็ย้ายไปเจนีวา ส่วนไคตอนแรกๆ ก็ไปเรียนสิงคโปร์กับกู พอย้ายไปอินเดียก็ร้องจะไปกับแม่ เลยเรียนที่อียิปต์จนซักพัก เหตุการณ์ไม่ค่อยสงบ แม่เลยย้ายไปโจฮันฯ พอกูจะมาไทย แม่ก็บังคับให้ย้ายตามมาด้วย"
"วุ่นวายตายห่า" สอางค์บอก ลักซอร์หัวเราะชอบใจแล้วพยักหน้า "ใช่ๆ แล้วนะ เมโชคดีที่สุด อยู่กับย่าที่อังกฤษตลอด นี่เพิ่งย้ายมาไทยพร้อมกัน เพราะยายบ่นอยากเจอหลาน"
"ยังไม่เคยเห็นน้องมึงเลย"
"อือ น้องกูสวยนะ อยู่ปอหก ฉลาดมากด้วย สุภาพมากๆ แต่พวกมึงอย่าเรียกว่านิโกรเด็ดขาด ไม่งั้นเมสอยร่วงแน่"
"กระเจี๊ยบก็พี่น้องเยอะนะ" จัมโบ้สอดปากบอก "เนอะ ?"
กระเจี๊ยบได้ทีถองแฟนตัวเองทีนึง "มีพี่สามคน น้องอีกคนเอง"
ลูกโป่งนับนิ้ว "ห้าคนเลยเหรอ!?"
"เพราะลูกมานั่นแหละเลยยากจน" กระเจี๊ยบตอบเอือมๆ "แม่กูทำกับข้าวขาย พ่อเป็นบุรุษพยาบาล กูเลยต้องขอทุนเรียนนี่ไง"
พี่เสือกับกระต่ายมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย รอยยิ้มมุมปากของพี่เสือเบาบางจนแทบไม่เห็น กระต่ายน้อยยิ้มเขินตอบแล้วเอนตัวกับอกกว้างนั่งฟังเพื่อนเล่าถึงครอบครัวใหญ่อย่างมีความสุข
"พี่สาวคนโตชื่อกระชาย พี่สาวคนถัดมาชื่อกระวาน พี่ชายคนที่สามกระเพรา แล้วก็กูกระเจี๊ยบ" ท่าทางจะทำใจกับชื่อตัวเองได้แล้วเลยพูดต่อไป "น้องสุดท้องเป็นผู้ชายชื่อกระจับ"
"ตระกูลกระหมดเลย" ลูกโป่งพูดอย่างทึ่งๆ "ดีนะเนี่ยที่กูลูกคนเดียว"
"กูก็ลูกคนเดียว" จัมโบ้ตอบ ท่าทางพออกพอใจ "มีแต่ลูกพี่ลูกน้อง ครอบครัวต่ายน้อยก็มีสองคนสินะ ?"
กระต่ายพยักหน้าหงึกๆ นึกภาพตัวเองมีพี่คนอื่นหรือน้องอีกคนไม่ออกเลย "สองคนก็พอแล้วล่ะ"
พี่เสือเลยยิ้มหวานให้ กุมมือน้อยแน่น "มีกันสองคน รักกันแค่นี้พอเนอะ" ไม่ได้ตั้งใจจะอวดเพื่อนหรอก แต่ก็ไม่เคยคิดปกปิดอยู่แล้ว "พี่เสือรักต่ายน้อยมากๆ เลย"
โดนจีบซึ่งๆ หน้าแบบนี้กระต่ายไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนดีเลยได้แต่มุดๆ อยู่กับอกพี่ชายนั่นแหละ
เพื่อนๆ ทำหน้าเอือมระอา บางคนทำท่าอาเจียนแบบไม่มีเสียง พี่เสือแค่ยักคิ้วให้เพื่อนๆ เชิงจะถามว่า 'มีปัญหา ?'
'แหวะ!' สอางค์เขียนใส่กระดาษแล้วชูให้เห็นก่อนจะรีบเผ่นไปเข้าแถวก่อนจะโดนเสือตะปบ!
.............
//แต๊นนน เปิดตัวตัวละครใหม่ทีเดียวสองตัวเลย ใครติดตามเพจเรามาคงจะคุ้นๆ กันมาบ้าง XD
ลักซอร์ ไคโรเป็นพี่น้องที่น่ารักค่ะ ไคโรจะออกแนวซึนๆ ขี้เก๊ก
ช่วงนี้ขยันอัพผิดปกติมาก
แต่ที่น่ากลัวคือมันดูจะค่อยๆ ออกทะเลไปแล้ว นี่พยายามดึงกลับอยู่
ขอบคุณมากนะค้า
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1246778 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก