• ยังไม่ได้แก้คำผิด ขอพาน้องชายไปกินข้าวก่อนแล้วจะกลับมาแก้ให้DOUBLE-FACED: เสแสร้งแกล้งรัก
Special Chapter 1HIM: PRIK
ผมไม่รู้ว่า คู่รักอื่นเขาทะเลาะกันเดือนหนึ่งกี่ครั้ง บ่อยมากขนาดไหน แต่คู่ผมทะเลาะกับเกินคำว่าบ่อยไปมากแล้ว เราไม่ได้ทะเลาะกันรุนแรง แค่เถียงกันเท่านั้น แต่มันก็ทำให้เราทั้งคู่หงุดหงิดจนอยากจะบ้า
เมื่ออาทิตย์ก่อนเราทะเลาะกันเพราะมาโครับงานถ่ายแบบต่างประเทศที่ค่อยข้างหวือหวาจนเกือบจะเรียกว่าถ่ายนู้ด ถ่ายคนเดียวเดี่ยวๆว่าแย่แล้ว ดันถ่ายกับนางแบบสาวทรงโต ทีแรกเขาบอกว่าจะไม่ทำ แต่ไม่รู้เป็นไงมาไงถึงได้รับงานนี้ได้ ผมงอนเขาอยู่หลายวัน มาโคก็ง้อบางโวยวายหาว่าผมงี่เง่าบ้างไปตามอารมณ์ ก็คนมันหวง เขาก็รู้จะ แต่ทำไมไม่เข้าใจผมบ้าง
ต่อด้วยเรื่องเมื่อสองวันที่แล้ว คุณไวน์มาขอให้ผมกลับไปทำงานให้เขาเหมือนเดิม ไม่ต้องเซ็นสัญญาก็ได้ ถ้าคิดว่าไม่อยากทำจริงๆก็ออกได้เลย แต่ไม่ใช่ออกเพราะเหตุผลที่ผ่านมา เขาขอให้ผมทิ้งเรื่องเก่าๆไป เรื่องที่แล้วไปแล้วก็ให้มันแล้วไป ตอนนี้เราสามารถเป็นพี่น้องกันได้ และเขายินดีช่วยผมทุกเรื่อง
เอาจริงๆ ผมก็ชอบงานที่ทำกับคุณไวน์นะ มันไม่ได้หนักหนาอะไร และค่าตอบแทนก็ได้ค่อนข้างดี ผมเลยตกปากรับคำไปว่าจะกลับไปทำงาน แต่ต้องเป็นวันที่ผมว่างเท่านั้น เพราะทุกวันนี้ผมก็ยังทำพาร์ทไทม์ร้านกาแฟอยู่ ซึ่งคุณไวน์ก็โอเคกับข้อเสนอของผม ทุกอย่างดูไม่มีปัญหาอะไร แต่ติดตรงที่ว่า พอผมเล่าให้มาโคฟัง เขากลับไม่ยอมให้ผมกลับไปทำงานกับคุณไวน์ ส่วนเหตุผลที่เขาห้าม ก็เพราะมาโคไม่ชอบคุณไวน์ เขาว่ามาแบบนั้น แล้วคิดว่าผมทำตามคำพูดของเขาไหม ก็ไม่...สุดท้ายก็เป็นอีหรอบเดิม
บางทีก็เหนื่อยนะ ที่เราทะเลาะกันไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้
“เฮ้อ...” สุดท้ายก็ได้แต่นั่งถอนหายใจทิ้ง
“เหนื่อยนักก็หาใหม่ดิวะ เลิกกันไปเลย ทนไปทำไม เขาก็ไม่ใช่คนดี” ไอ้แดนเพื่อนผมพูด หลังจากที่ผมมานั่งระบายปรับทุกข์ให้เพื่อนฟัง ผมมองหน้ามัน ก่อนจะเหลือบมองแจ๊คที่ยักไหล่ไม่ออกความเห็น ส่วนข้างตังก็ทำแค่ตบไหล่ผม
“ฉันก็ไม่ได้ดี” ผมพูดตามความจริง และแดนก็ดูจะจำนนต่อคำพูดของผม มันแค่ทำหน้าเซ็งๆ แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร ที่ผมมาเล่าให้พวกมันฟัง ก็แค่อยากหาที่ระบายเท่านั้น ไม่ได้อยากจะหาพวกหรือหาเหตุผลเลิกกับมาโคสักหน่อย
ผมไม่ได้อยากได้คนที่ดีร้อยเปอร์เซ็นหรอก ขอดีสักหกสิบเลวสักสี่สิบไว้ให้หวงให้ห่วงบ้าง ชีวิตจะได้ไม่น่าเบื่อจนเกินไป
เลิกเรียนผมกลับไปพักผ่อนที่บ้านเพราะวันนี้ไม่ต้องทำงาน ไม่มีอะไรทำก็เก็บกวาดทำความสะอาดบ้านที่ผมกับมาโคช่วยกันทำรกตลอดอาทิตย์ที่ผ่านมา เขาแทบจะย้ายมาอยู่บ้านผมถาวร ส่วนคอนโดก็ปล่อยทิ้งไว้อย่างนั้น เว้นแต่ว่าวันไหนเขามีถ่ายแบบแต่เช้าติดๆกัน ถึงจะกลับไปนอนที่คอนโดพร้อมกับลากผมไปด้วย
[Krrrr Krrrr]
“ว่าไงพี่” พี่ที่ว่านี่ไม่ใช่มาโค แต่เป็นพอร์ช
[อยู่ไหนน่ะ!] เสียงที่ถามมาเรียกได้ว่าแทบเป็นเสียงตะโกน เพราะเสียงรอบตัวทางฝั่งนั้นค่อนข้างดัง ให้เดาผมคิดว่าพอร์ชน่าจะอยู่ที่ผับไหนสักแห่ง
“อยู่บ้านสิ นี่มันจะสี่ทุ่มแล้วนะ” และมาโคยังไม่กลับบ้าน เขาส่งข้อความมาบอกเมื่อเย็นว่าจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแปบหนึ่งถึงจะกลับ ผมไม่ได้ว่าอะไร เขาก็มีสังคมของเขา ปล่อยๆบ้าง เพราะถ้าไม่ปล่อย เขาจะทำตัวติดกับผมเกินความจำเป็น
[แต่งตัวแล้วออกมาที่xxx เดี๋ยวนี้เลยพริก]
“ออกไปทำไม ขี้เกียจ”
[มาโคอยู่ที่นี่ นายคงไม่รู้ใช่ไหมว่าพี่เขาออกมาเกเร]
“รู้...เขาขอผมแล้ว”
[นายก็ยอมเนี่ยนะ!!!] พอร์ชทำเสียงตกใจขั้นกว่า “นายยอมให้ไอ้พี่มาร์คมาเต๊าะหญิงจริงเหรอพริก ใจกว้างไปเปล่าวะ!”
“ห๊ะ! พี่ว่าใครเต๊าะหญิงนะ” เหมือนจะฟังไม่ถนัด แต่ขาผมวิ่งขึ้นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าแบบไม่รู้ตัว
[ก็ไอ้พี่มาร์คไงเล่า สรุปไม่รู้ใช่ไหม รีบๆออกมาเลย ถึงแล้วโทรมา ฉันจะออกไปรับ]
“โอเคพี่ อีกครึ่งชั่วโมงเจอกัน”
หนอยแหนะไอ้พี่มาร์ค...คิดจะเครมหญิงเหรอ รู้จักผมน้อยไปละ
ผมบอกพอร์ชว่าครึ่งชั่วโมงถึง แต่ความจริงแค่ยิ่งสิบนาทีเท่านั้นเอง ดึกๆแบบนี้ถนนโล่ง พี่แท็กซี่ที่ผมนั่งมาก็ซิ่งได้ใจ ผมตามมาดูมาโคก็จริง แต่ไม่ได้เลือดร้อนอะไรขนาดนั้น แค่อยากมาดูให้เห็นกับตาว่ามาโคเต๊าะหญิงอย่างที่พอร์ชว่าหรือเปล่า ถึงจะไว้ใจ แต่ของแบบนี้ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ไม่ได้ มาโคเสน่ห์แรงแบบที่แค่เดินเข้าไปซื้อกาแฟก็ได้เบอร์โทรกลับมาสองเบอร์ แรงไม่แรงก็คิดดูเอาแล้วกัน
มาถึงหน้าผับผมไม่ต้องกดโทรหาพอร์ชเพราะเขายืนรออยู่แล้ว สีหน้าบูดบึ้งนิดหน่อย
“ตกลงยังไงพี่” ผมถาม พอร์ชเดินนำผมเข้าไปข้างใน
“ฉันมาเที่ยวกับเพื่อน แล้วบังเอิญเจอพี่มาร์คเขา แล้วจู่ๆก็มีชะนีนางหนึ่งเดินเข้าไปอ่อยถึงที ฉันก็มองๆดูคิดว่าไม่นานแม่นั่นก็จะล่าถอยไป แต่กลับยืนคุยกันมาจะครึ่งชั่วโมงละ ฉันเลยโทรไปตามนาย และตอนนี้นางก็ยังไม่ไป เอ้า...ดูเอาเอง” พอร์ชพยักเพยิดหน้าไปที่มุมวีไอพีที่มีแต่เหล่านายแบบนางแบบที่ผมเคยเห็นบ้างไม่เคยเห็นบ้าง จากการถูกมาโคลากไปดูเวลาเขาทำงาน
“เขาอาจจะเป็นเพื่อนกัน” ผมบอกพอร์ช พยายามไม่คิดมาก ที่ผ่านมามาโคก็ไม่เคยมีเรื่องนอกใจ เว้นครั้งแรกที่เขาไปนอนกับเพื่อนนางแบบเอาไว้ หลังจากนั้นเขาก็ไม่ทำอีก แต่ผมพูดแก้ตัวให้มาโคไม่ถึงสิบวินาที ภาพที่เห็นก็ทำเอาผมแทบขึ้น
ผู้หญิงคนนั้นคล้องคอมาโคแล้วโน้มลงไปใกล้หน้าเธอ ก่อนที่จะยื่นหน้าเขาไปจูบบนหน้าหล่อ...ใบหน้าหล่อที่เป็นของๆผม! ดีที่มาโคเบี่ยงหน้าหนี เธอเลยทำได้แค่จูบที่คอของเขา แต่ถึงจะเป็นแบบนั้น ผมก็ไม่ยอมให้ใครที่ไหนมายุ่งกับคนของผมได้หรอก
รู้จักผมน้อยเกินไปแล้วทั้งผู้หญิงคนนั้นและมาโค
“จัดการเลยพริก เอาให้กระจุย”
ถึงพอร์ชไม่สั่ง ผมก็คิดจะทำอยู่แล้ว
ไม่ได้เล่นอะไรสนุกๆมานานละ ลงสนามสักหน่อยก็ดี หึหึ
พอร์ชแยกกลับไปหาเพื่อนของเขา ผมขอบใจเขาที่โทรไปบอก ผมรู้ว่าพอร์ชหวังดี เขากลัวมาโคทำกับผมเหมือนที่ทำกับเขา
เบื้องหน้ายังคงเป็นคนสองคนที่ไม่ได้ยืนห่างกันมากกว่าที่ควรจะเป็น สองขาผมก้าวเข้าไปใกล้เรื่อยๆด้วยท่าทีมั่นใจ อยากรู้ว่ามาโคเห็นหน้าผมแล้วจะทำหน้ายังไง จนผมหยุดอยู่ตรงกลางระหว่างคนสองคน คนแรกที่ผมมองหน้าเขาคือหญิงสาวสวยสุดเซ็กซี่ ก่อนจะหันไปมองหน้ามาโค
“พริก” หน้าเขาดูแปลกใจเล็กน้อย แค่เล็กน้อยจริงๆก่อนจะยิ้มมุมปากทำหน้าเจ้าเล่ห์ จะตายแล้วยังไม่รู้ตัวอีก
“มาได้ไงพริก” มาโคถามผมนิ่งๆ
“คนนี้น้องชายคุณเหรอมาโค” เธอยิ้มบางๆถามมาโคก่อนจะมองหน้าผมด้วยความเอ็นดู ถามจริงเถอะ เธอเอาส่วนไหนคิดว่าผมเป็นน้องมาโค หน้าผมเหมือนเขาตรงไหน ถ้าเหมือนคนมีผู้หญิงตามติดผมเป็นโขยงละ แถมชื่อมาโคกับพริกมันก็ไม่ได้คล้ายกันด้วยว่าไหม
“เปล่าครับ” มาโคตอบโดยที่มองหน้ามองนิ่งๆ แต่แววตาเขาไม่ได้นิ่งเหมือนใบหน้า กวนประสาทชะมัดเลย
“ช่างเถอะค่ะ ตกลงคุณจะไปพูลปาร์ตี้ของฉันหรือเปล่า ถ้ามีคุณไปด้วย สาวๆในวงการคนอื่นคงสมหวัง”เธอแทบจะละความสนใจจากผมด้วยการพูดกับมาโคข้ามหัวผม นี่ดีนะว่าเธอสวย ไม่งั้นผมไม่ยอมแน่ๆ
“ไม่ดีกว่า” ร่างสูงที่ขยับมายืนติดกับผมตอบ
“ทำไมล่ะสุดหล่อ” เธอที่ผมไม่รู้จักชื่อถามด้วยสีหน้าแสดงความเสียดาย
“เพราะว่า...ถ้าผมไปเมียผมคงไม่ชอบใจ” พูดไม่พอยังก้มหน้ามองผมด้วย สุดสวยหน้าเปลี่ยนทันที
“ใครเมียคุณ? คุณไม่มีมะ...เอ่อ แฟนตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ใครน่ะเหรอ...” มาโคหยุดพูดแล้วก็มองหน้าผม เธอมองตามก่อนจะเบิกตากว้างทำปากพะงาบๆ เห็นแล้วตลกชะมัดแต่ผมยังเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะไม่ขำเธอหรอกนะ จะว่าไป...เธอก็ดูน่ารักดี ขอแค่อย่ากรี๊ดก็พอ ผมไม่ชอบ
“คุณต้องหลอกฉันแน่ๆ ฮ่าๆๆ แหม มุกตลกจังเลยนะคะ” เธอทำหน้าเลิกลักแล้วก็หัวเราะแห้งๆ
“เปล่า...นี่เรื่องจริง”
“!!!”
“ขอตัวก่อนนะ เมียมาตามแล้ว ยังไงก็ขอบคุณที่ชวน แต่หาคนอื่นเถอะ ฉันคงไปเป็นคู่ควงในงานพูลปาร์ตี้ให้เธอไม่ได้”
มาโคปล่อยให้เธอยืนช็อคอยู่ตรงนั้น แล้วเลิกที่จะโอบเอวผมเดินออกจากแถวบาร์ แต่ผมขืนตัวเอาไว้ ก็แหม...มาเที่ยวผับทั้งที ใช่ว่าผมจะมาบ่อย ไหนๆก็เสียเวลาออกมาแล้ว ก็เที่ยวหน่อยแล้วกัน
“เป็นอะไร” มาโคถามเมื่อผมรั้งตัวไม่เดินตาม
“ผมยังไม่อยากกลับ” ผมบอกก่อนจะมองไปรอบๆ เห็นเพื่อนนายแบบมาโคนั่งอยู่ไม่ไกล ผมรีบเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนแกร่งแล้วเดินไปหาความสนุกที่กำลังรอผมอยู่ตรงหน้า ได้ยินเสียงมาโคสบถไล่หลังมา เขาไม่ได้ด่าผมหรอก เหมือนจะด่าตัวเองซะมากกว่า แต่ทำไงได้ ผมบอกแล้วว่าวันนี้ผมขอลงสนามวันหนึ่ง อยากจะแกล้งคนขี้โปรยเสน่ห์บ้าง เหมือนที่เขาชอบแกล้งผมโดยไม่รู้ตัวนั่นแหละ ก็แฟร์ดีว่าไหม
“ไงพริก มาตามไอ้เสือร้ายเหรอ” พี่กัสพูดขำๆ ชะเง้อมองไปทางด้านหลังผมที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใครเดินตามมา
“แค่มาดูน่ะครับว่าเป็นเด็กดีหรือเปล่า”
“เกินไปล่ะ เราต่างหากที่เป็นเด็กไม่ดี ออกมาทำไมดึกๆดื่นๆ” เสียงเข้มพูดอยู่ข้างหลัง ผมหันไปมองพร้อมกับยักคิ้วใส่กวนๆ
ผมนั่งลงข้างพี่กัส แล้วมาโคก็นั่งข้างผม ถัดจากพี่กัสเป็นพี่ธันและข้างพี่ธันมีเด็กหนุ่มหน้าตาตื่นคนหนึ่ง ผมเพ่งมองดูดีๆก่อนจะมองหน้าพี่ธันที่จ้องผมกลับเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร
“เด็กพี่เหรอ น่ารักดีนี่ ชื่ออะไรอ่ะ” ผมถาม น้องเขาน่ารักจริงๆนะ แบบตากลมๆ หน้าใสกิ๊กเลย อยู่ในที่มืดยังรู้ได้ และพอผมถาม น้องเขาก็สะดุด ขยับตัวซุกแขนพี่ธันเหมือนกลัวผม
“ชื่ออะไร บอกเขาสิ” พี่ธันพูดกับเด็กคนข้างๆ น้องเขาถึงได้โผล่หน้าออกมาครึ่งนึง โซนที่พวกผมนั่งเสียงเพลงไม่ค่อยดังเพราะเป็นโซนวีไอพี ค่อนข้างเป็นส่วนตัวเฉพาะกลุ่ม
“ชะ..ชื่อทาร์ตครับ” น้องเขาพูดเสียงเบา บอกตามตรงเลยนะ เพิ่งเคยเห็นเด็กทำหน้าตื่นตกใจแล้วน่ารักขนาดนี้ ดูน่าแกล้งสุดๆ ถ้าผมขอพี่ธันเอาไปเล่นที่บ้านจะโดนด่าป่ะ แต่อยากเล่นด้วยอ่ะ
“ถามจริง แฟนพี่เหรอ” ผมถามอีก อยากรู้อ่ะ
“เปล่า” พี่ธันตอบนิ่งๆแล้วก็ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มด้วยอาการเฉยๆ แต่น้องทาร์ตหน้าหมองลงไปเลย เรื่องมันอะไรยังไงกัน แต่พอถามอีกพี่ธันก็ไม่ตอบอะไร จนผมเลิกสนใจ
“พอแล้วพริก ดื่มแค่สองแก้วพอแล้วนะ” มาโคเริ่มออกคำสั่งผม
“ทำไม...พี่มีความผิดติดตัวอยู่นะ” ผมเอาแก้วเหล้าแตะแก้มมาโคอย่างยั่วเย้า ก่อนจะยกแก้วเหล้าดื่มที่เดียวรวด ขยับตัวเข้าใกล้มาโคอีกนิดจนหน้าผมวางเกยอยู่บนไหล่กว้าง แอบทำบางสิ่งบางอย่างที่มาโคไม่เห็น
“จะลงโทษฉันไหมล่ะ ฉันยอมนะถ้าเป็นแบบที่ฉันชอบทำกับนาย” เสียงเข้มกระซิบเบา งับหูผมเล่นหน้าผมร้อนผ่าวเพราะรู้ดีว่าแบบที่มาโคชอบทำกับผมคืออะไร สุดท้ายก็บ้ากามเข้าเส้นเลือด
“ขอโทษครับ มีคนขอเลี้ยงคุณครับ” ผมผละตัวออกจากมาโค คนที่เล่นซุกซนกับคอผมครางหึมหันไปมองบริกรที่เข้ามาขัดจังหวะ
“ใคร!” มาโคถามอย่างหงุดหงิด เพราะถูกขัดจังหวะ ผมกระตุกยิ้มมุมปากลับหลังมาโค
“ผู้ชายโต๊ะนู่นเขาให้ผมเอามาให้น้องเสื้อขาวน่ะครับ” และคนๆนั้นก็คือผมเอง
“ขอบคุณครับ” ลุกขึ้นอื่นมืออกไปรับ แต่ช้ากว่าอีกคนที่ฉวยแก้วค็อกเทลในเมือบริกรชายแล้วเททิ้งกับพื้นก่อนจะเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้น
อ่า...เรื่องมันไม่เป็นไปตามแผนผมสักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่เลวนักหรอกกับปฏิกิริยาที่ได้เห็น เขาก็ดูจะยังรักผมนะว่าไหม หึงซะน่ารักเชียว
“รีบตามไปเลยพริก แกล้งมันแบบนั้น ระวังมันเอาคืนหรอก” พี่กัสพูดอย่างรู้ทันสิ่งที่ผมทำ
“พี่คิดว่าผมกลัวเหรอ ถ้ากลัวผมไม่ทำหรอก ไปก่อนนะ แล้วก็...พี่ธัน” ผมหันไปเรียกคนที่นั่งนิ่งมองเลยไปยังเด็กตัวขาวข้างๆพี่เขา “วันหลังเอาน้องทาร์ตมาให้ผมเล่นบ้างดิ น่ารักดีผมชอบ”
“หึหึ คงไม่ได้” พี่ธันว่าแบบนั้น คนเรานะคนเรา ปากบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร แต่ก็หวง อยากรู้นักว่าจะปากแข็งไปได้ถึงไหน ผมก็ได้แต่ยักไหล่เดินตรงไปหามาโคที่ยืนจ้องคนที่เลี้ยงเครื่องดื่มผมหน้าเหี้ยม
“อย่ามากล่าวหา น้องคนนี้ส่งยิ้มให้ฉันก่อน จริงไหมน้อง” พอผมเดินเข้าไปไกลมาโคและผู้ชายหน้าตากลางๆเขาก็พูดกับผมทันที มาโคตรวัดหน้ามาทางผม ผมรีบตีหน้าซื่อส่ายหน้าปฏิเสธ
“ผมเปล่านะ คุณเข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า” เรื่องอะไรจะรับล่ะ ผมไม่ได้คิดสนใจเขาสักหน่อย แต่ยืมมือทำให้มาโคหึงก็แค่นั่นเอง
“ก็ผมเห็น...”
“หยุด!” มาโคขึ้นเสียงดังจนผู้ชายคนนั้นสะดุ้ง แต่ผมชินละ
“คนนี้เมียฉันทีหลังอย่ายุ่งถ้าไม่อยากเจ็บตัว กลับ!” มาโคลากแขนผมกลับไปที่รถ ผมไม่โง่ที่จะขัดขืนให้ตัวเองเจ็บตัว เพราะผมเองก็อยากกลับบ้านจะแย่
“อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะพริกว่านายทำอะไร” พอเข้ามานั่งในรถมาโคก็หรี่ตาทำหน้าดุใส่ผม
“รู้แล้วยังไง พี่จะทำไม” ผมลอยหน้าลอยตาใส่
“เดี๋ยวก็รู้” ยื่นหน้าเข้ามาพูดเสียงกัดฟันที่ข้างหูผมก่อนจะกัดแก้มผมเข้าให้ที
ไอ้หมาบ้า!
“บะ เบาๆ มันจุกนะ!” ผมผงกหัวขึ้นตวาดมาโคที่เอาของตัวเองใส่เข้ามาในตัวผมได้ก็กระแทกไม่ยั้ง ไอ้เสียวมันก็เสียวหรอก แต่มันทำให้ผมจุกในท้องไปหมด
“คราวหน้าก็ไปทำหน้ายั่วใส่คนอื่นอีกสิ จะเอาให้หนักกว่านี้” มาโคพูดเสียงต่ำพร้อมกับเน้นเอวกระแทกเข้าตัวผมหนักกว่าเดิม ผมสะดุ้งเสียงจี๊ดเมื่อเขากระแทกโดนจุดกระสัน เสียงหัวเราะในลำคอของมาโคที่แกล้งผมได้ทำให้ผมหงุดหงิด ตีเข้าที่หน้าอกแกร่งหนึ่งที
“กล้าตีฉันเหรอห๊ะ”
“เออ...อ๊ะ! อื้ออ!!!” ลิ้นอุ่นจ้วงเข้ามาในปากก่อนจะดูดดุนลิ้นของผมอย่างเชี่ยวชาญ เขากระชากตัวผมขึ้นนั่ง ใช้มือรัดแผ่นหลังผมเอาไว้ หัวเข่าเขาดันขาผมให้อ้ากว้างแล้วก็รัวกระหน่ำใส่ผมไม่ยั้ง
“อ๊า...” ผมบีบรัดสิ่งที่สอดอยู่ในตัวแน่นจนมาโคครางซี้ จากที่ผมคับแค้นใจที่โดนทำแรงๆ ก็เริ่มจะอยากเอาคืนมันบ้าง ผมเลยแกล้งขมิบช่องทางรัดเจ้าโลกนั่นแรงขึ้นมาโคถึงกลับสะดุ้ง สองขาเรียวของผมก็เกี่ยวเอวสอบไว้มั่น เป็นฝ่ายเด้งเอวสวนแทน
“ผมกล้ามากกว่าที่พี่คิดอีกรู้ไหม” ผมยิ้มยั่วแลบลิ้นเลียที่ริมฝีปากสีเข้มเพราะบุหรี่ แต่เดี๋ยวนี้เขาเป็นเด็กดีแล้วนะ ลดปริมาณได้เยอะแล้ว แต่เปลี่ยนจากดูดบุหรี่มาดูดปากผมแทน
“กล้ามากกว่านี้ได้ไหมล่ะ” เขายักคิ้วท้าผม ผมทำตาวาวใส่มาโค
“ทำไมจะไม่กล้าล่ะ” ผมดันคนตัวโตแรงๆให้หงายหลังลงกับเตียง เปลี่ยนท่าให้นั่งบนสะโพกแกร่งได้ถนัดๆ สะโพกโยกขึ้นลงช้า โน้มตัวลงไปจูบแก้มตอบเบาๆ มือก็สะกิดที่หน้าอกที่มีมัดกล้ามพอประมาณสุดเซ็กซี่ และสีหน้ายามที่มาโคเสียงเป็นอะไรที่สุดยอดมากๆ เชื่อว่าถ้าใครได้เห็นไม่ว่าผู้หญิงผู้ชายต้องเกิดอารมณ์ เพราะผมกำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่ และเพิ่มมากขึ้นด้วย
“ระ เร็วอีก” มาโคบอก ผมทำตามใจปรนเปรอ ขยับตัวขึ้นลงบดเบียดหมุนวนสลับกันไปให้หัวหมุน คิดว่าแกล้งผมเป็นคนเดียวหรือไง ผมนี่ใคร พริกนะพริก แค่มาโคน่ะ ไม่คนามือผมหรอก
“อ๊ะๆๆ ดีไหมพี่” ผมถามไปตามอารมณ์เสียงวูบในท้องแล่นไปถึงสมองทุกครั้งที่มาโคสวนตัวขึ้นมา
“ดีที่สุดเลยเมียพี่” มาโคคว้าพริกขี้หนูสวนเม็ดเล็กไว้ในมือ รูดรั้งแรงๆเหมือนจะเอาคืนผมที่ทำเขาสติแตก
“ถ้าดีก็ทำตัวเป็นเด็กดีตอบแทนผมด้วยละ ผมยังไม่อยากให้ผัวตัวเองไปเป็นผัวนางแบบที่ไหนอีก” ผมแกล้งเหน็บแล้วก็เร่งจังหวะให้เร็วขึ้น จนเราไม่มีโอกาสได้พูดอะไรกันอีก เอาแต่ใส่อารมณ์ให้กันและกันจนอยากที่จะรั้งเอาไว้ สุดท้ายผมก็เกร็งกระตุกปล่อยน้ำสีขาวข้นเต็มมือหนา มาโคกระแทกเข้ามาแรงๆหนักหน่วงแล้วก็ตามผมมาติดๆ
จุ๊บ~
มาโคดึงหน้าผมเข้าไปจูบเบาๆทั่งหน้า ผมจะดึงตัวออกแต่มาโครีบใช้มือกดสะโพกผมไว้
“ขอโทษนะ เสียใจใช่ไหมที่พี่ทำแบบนั้น” มาโคถามเสียงเรียบ ผมส่ายหน้า ไม่รู้สิ ถามว่าเสียใจไหมกับเรื่องครั้งก่อน ไอ้เสียใจมันก็ต้องเสียใจอยู่แล้ว แต่ตอนนั้นผมอยู่ในฐานะที่จะไปหึงหวงเขามากไม่ได้ เพราะผมคิดว่าถ้าผมเฉลยเรื่องเกมออกไป ยังไงเราก็ต้องจบกัน และคงไม่มีทางกลับมาบรรจบกันได้อีก ถึงจะเสียใจที่มาโคไปนอนกับคนอื่น แต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ จะโกรธให้เป็นเรื่องเป็นราวมันก็เท่านั้น สุดท้ายเราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ทั้งหมดเป็นความคิดของผมในตอนนั้น
“ก็แค่ไม่ชอบใจ แต่ถ้ามีอีกครั้ง ผมเลิกกับพี่จริงๆนะ” ผมตีหน้าเข้ม ไม่ได้ขู่ ผมทำจริง “ฝากบอกคนที่มาจีบพี่ด้วยว่า ผัวผมใครห้ามแตะ!”
“ไม่มีทางเป็นแบบนั้นแน่ แล้วก็นะ...นอกจากนายใครก็แตะพี่ไม่ได้” แววตาเข้มจริงจังจนน่าภูมิใจ
“แน่ใจเหรอ รักผมมากขนาดนั้นเชียว” ผมแซวขำๆ
“ไม่รักเมียตัวเองจะไปรักใคร”
“จริงอ่ะ” อย่าได้ถามว่าเขินไหม ไม่เขินก็บ้า แต่ต้องทำหน้าด้านเข้าไว้ เพราะมาโคขี้แกล้ง ถ้ารู้ว่าผมเขินเดี๋ยวก็ได้แกล้งผมตาย
“พิสูจน์ไหมละ ไหวหรือเปล่า” มาโคยิ้มร้าย ผมกรีดนิ้วบนหัวนมสีเข้มแล้วก็ก้มหน้าลงไปจุ๊บเบาๆก่อนจะกระซิบชิดริมฝีปากสุดเร้าใจเบาๆว่า...
“ยันเช้าเลยไหมละ ไหวอ่ะเปล่าเบเบ้”
…..
อ๊ากกกก อิหนูพริก ทำไมหนูร้ายแบบนี้ล่ะลูก แต่อย่างว่า ถ้าไม่ร้ายไม่แรงจะเอาอิพี่มาร์คอยู่ได้ไง เอาไปร้อยคะแนนเต็มเลยลูก แม่ชอบ!! 55555
หายคิดถึงกันไหม หายไปนาน ตอนพิเศษพอมาแค่นี้
มีข่าวสารเกี่ยวกับเรื่อง Double-faced แจ้งนะคะ
ริริจะตีพิมพ์เรื่องนี้ รายละเอียดการพิมพ์หนังสือเรื่อง Double-faced เสแร้งแกล้งรัก จำนวน2เล่ม เล่มละ 240+หน้า เนื้อหามีรีไรท์และเพิ่มเติมรายละเอียดบางส่วนที่ไม่กระจ่าง ขยายความเพิ่มมากขึ้นนะคะ มีแก้คำผิดให้ถูกต้อง ตอนพิเศษ 2 คู่ มาโคพริกและโอชินพอร์ชประมาณ 100 หน้าหนังสือ ถ้านับเป็นตอนปกติก็ประมาณแปดตอนได้เลย แต่ริริแต่งเป็นตอนยาวติดกัน รับรองว่าจุใจกับสองคู่แน่ๆ ราคาชุดละ 620 บาท รวมค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน
EMS+20 เป็น 640บาทเพราะสั่งพิมพ์จำนวนน้อย ราคาหนังสือจึงค่อนข้างแพง แต่รับรองว่าคุ้มค่า เพราะเรื่องนี้ริริอัดตอนพิเศษเยอะจริงๆที่หาอ่านข้างนอกไม่ได้บอกเลยว่าไม่ควรพลาด เพราะอาจไม่มีรีปริ้น พิมพ์ครั้งเดียวแล้วจบเลย พลาดแล้วพลาดเลยนะคะของแถมสุดพิเศษ!!!สั้งซื้อ Double-faced เสแร้งแกล้งรัก แถมฟรีเรื่องสั้น “รักไม่ตั้งใจ” คู่พี่ธันเดอร์กับน้องทาร์ต ประมาณ 7 ตอน 70 หน้า + นอกจากนั้นก็จะได้ที่คั่นของทั้ง3เล่มฟรีเน้นอีกครั้งว่าไม่ขายเดี่ยว พิมพ์แจกให้คนที่สั่ง Double-faced เท่านั้น นั่นหมายความว่าพิมพ์ตามจำนวนชุดแบบพอดีนะคะ เน้นว่าไม่ขายแยก ไม่ต้องสั่งนะคะ สปอยเรื่องสั้น :
“วันนี้ทำอะไรบ้าง”
“เอ่อ...ทาร์ตทำความสะอาดบ้านให้พี่ธันแล้วก็ทำอาหารเย็นเอาไว้ให้แล้วครับ”
“งั้นเหรอ”
“พี่ธันหิวไหมครับ เดี๋ยวทาร์ตไปอุ่นให้”
“ไม่ต้อง พี่กินมาแล้ว เข้ามานี่สิ มานวดให้ที”
“เอ่อ...”
“ทำเป็นใช่ไหม สอนไปแล้ว
นี่”
“คะ ครับ...”
“เป็นเด็กดีละ แล้วฉันจะให้รางวัลนาย”
*เนื้อห้าเต็มร้อนแรงมาก คอนเฟิร์ม!!!เปิด-จองโอนตั้งแต่วันที่ 28 พฤษภาคม2557- 10สิงหาคมคม 2557สนใจสั่งจองได้ที่ ririclubแอดฮอทเมล.com
หัวข้อ จอง Double-faced
ชื่อ-นามสกุล
จำนวนชุด
อีเมล
เบอร์โทรกลับ
หากมีข้อสงสัยตรงไหน รบกวนสอบถามทางแฟนเพจนะคะ ริริสะดวกตอบทางนั้นที่สุด ทางอื่นพวกอีเมลหรือในหน้านิยายอาจช้าและลำบากมีกิจกรรมมาให้ร่วมชิงนิยายฟรี แน่นอนว่าได้ของแถมเล่มเล็กด้วยขอเชิญร่วมประกวดออกแบบปกนิยายจำนวนสองเล่ม เรื่อง Double-faced เสแร้งแกล้งรัก เรื่องเล็กไม่ต้องนะคะ เดี๋ยวริริโซโล่เอง
กฎกติกา
1. นิยายใช้ธีมแบบดาร์กๆ ดูแรงๆ สีดำ สีแดงเลือดหมู อะไรก็ว่าไป ปกไม่ต้องหวือหวา ใส่อะไรมาเยอะแยะจนดูรกนะคะ เอาให้ดูแรงแบบเรียบๆแต่ดูน่าอ่าน (ยังไง นั่นแหละ ลองๆมา)
2. สามารถส่งได้ไม่จำกัดชิ้นนะคะ
3. เริ่มส่งผลงานได้ตั้งแต่วันที่1 มิถุนายน 2557 จนถึงวันที่ 18 มิถุนายน 2557 เวลา 23.59น.
4. ออกแบบหน้าปกนิยายโดยใช้โปรแกรม Photoshop ตั้งแค่ตามรูปนะที่ลงไว้ให้ดูนะคะ ขนาดปกหน้า 150มม. ปกหลัง 150มม. สันหนังสือ 14มม. ซึ่งอยู่ตรงกลาง ทำเป็นภาพเดียวยาวติดกันเลยนะคะ
5. ของดใช้รูปคนที่เห็นหน้าชัดเจนนะคะ แม้ว่าริริจะใช้ฮาร่าเป็นนายเอก แต่ไม่ต้องเอามาจนเห็นหน้านะคะ ไม่อยากให้โดนเรื่องลิขสิทธิ์ กันไว้ดีกว่าแก้ นอนนั้นทำอะไรได้หมดตามใจเลยค่ะ แต่เอาให้สอดคล้องกับเนื้อเรื่องนะคะ เอาที่เห็นตามสมควรเลย
6. คำโปรยปกหลัง
เล่ม1 :
I know he’s a dangerous on, but I let myself fall apart. He lives on raw emotion that I’ve never been before. By the way, every crazy thing he gave me, I’m fall in love. Why does it feel so good but hurt so bad?
ผมรู้ว่าเขาเป็นตัวอันตราย แต่ผมก็ยังเอาตัวเองเข้าไปผัวพัน เขาใช้ชีวิตแบบดิบเถื่อนอย่างที่ผมไม่เคยลิ้มลอง แต่ไม่น่าเชื่อเลยว่า ทุกความบ้าบอที่เขาสร้างให้ผม มันทำให้ผมตกลงรักเขาแบบไม่รู้ตัว ทำไมมันช่างเป็นความรู้สึกที่ดีแต่เจ็บปวดได้ขนาดนี้ล่ะ
เล่ม2 :
I’m so confused, it’s just a game between me and him, but why I’m praying that all of us will come true. Maybe I’m insane because I keep doing the same damn thing. Although I could cut you into pieces, but my heart is broken.
ผมกำลังสับสน ระหว่างผมกับมันก็เป็นแค่เกม แต่ทำไมตอนนี้ผมกำลังภาวนาให้มันเป็นความจริง และบางทีผมอาจจะเสียสติไปแล้ว เพราะผมยังคงทำแต่เรื่องบ้าๆซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น แม้ฉันจะสับเธอเป็นชิ้นๆ แต่หัวใจฉันก็เจ็บไปด้วย
7. ประกาศผลผู้ชนะวันที่ 5 กรกฎาคม 2557 นะคะ
8. ส่งผลงานทางอีเมล ririclubแอดฮอทเมล.com ถ้าไฟล์รูปมีขนาดใหญ่ ให้ฝากไฟล์ไว้กับเว็บแล้วส่งลิงค์มา อย่าลืมเซฟเป็นสกุลไฟล์ psd.ไว้ด้วยนะคะ
ขอบคุณที่นักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ 
หัวข้อ: ◄▌Double-faced▐►เสแสร้งแกล้งรัก ผัวผมใครห้ามแตะ! # 27-05-14 P.40 เปิดจองหนังสือ (อ่าน 445900 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก