"Under_lie"
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: "Under_lie"  (อ่าน 95431 ครั้ง)

ออฟไลน์ puppyluv

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2539
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2000/-20
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #180 เมื่อ23-05-2013 12:52:04 »

พ่อใจคอ...
คิดฆ่ากระทั่งเฟื่อง
กดบวกและเป็ด :hao5:

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #181 เมื่อ23-05-2013 13:09:39 »

โห หักมุมไปหมด อ่านตอนที่แล้วก็ยังไม่ปักใจเชื่อว่าพวกอาๆจะเป็นคนร้าย
ยังคิดว่าเป็นแม่เลี้ยงกะน้องซะอีก
เรื่องพ่อฆ่าคทา คิดว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่กลัวความผิดจึงปิดบังไว้
แต่เรื่องฆ่าเฟื่องนี้รับไม่ได้จริงๆพ่อใจร้ายมากๆ

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #182 เมื่อ23-05-2013 13:34:51 »

ความจริงเผยออกมา
แล้วเรื่องของษมากะเฟื่องจะลงเอยอย่างไร
รอตอนต่อไป

PAAPAENG~

  • บุคคลทั่วไป
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #183 เมื่อ23-05-2013 13:38:15 »

บอกตรงๆว่าช็อค!

1. พ่อฆ่าคทาเพียงเพราะโมโหอารมณ์ชั่ววูบว่าลูกเป็นโฮโมเนี่ยนะ? เศร้าใจจริงๆ
2. ทำไมคทาเอารูปเฟื่องให้พ่อดูแล้วบอกพ่อว่าเป็นคนรัก ทั้งๆที่คทาทำตัวเหมือนอยากให้เฟื่องเป็นแฟนพี่ชายมาตลอด (หรือเราคิดไปเองคนเดียว)
3. แม่เลี้ยงและน้องชายเป็นคนดีเจียมตัวมาตลอด...แต่เราดันฝังใจว่าถึงสองคนนั้นจะไม่ได้ฆ่าคทาแต่ต้องเป็นคนไม่ดีแน่ๆ
4. ษมาเองตอนนี้คงคิดว่านอนกับคนรักของน้องชายไปแล้วสินะ นอยด์น่าดู...
5. สุดท้ายคิดพ่อคิดจะฆ่าเฟื่อง ทั้งๆที่เฟื่องคอยดูแลพ่อมาตลอด! ทำไมพ่อใจร้ายแบบนี้อ่ะ!!

หวังมาตลอดทั้งเรื่องว่าคทาคงไม่ตาย แค่โดนจับไปไว้ไหนซักแห่ง
แต่...เนื้อหามาทั้งเผา ทั้งลอยอังคารแบบนี้แล้ว...น้ำตาไหลเลย TwT

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #184 เมื่อ23-05-2013 14:04:29 »

ทุกอย่างเกิดจากพ่อแล้วลามต่อๆไปจริงๆ
ส่วนเฟื่องถูกนอยด์แน่นอน อ่านแล้วรู้สึกได้

รอคลี่คลายตอนหน้าค่ะ

ออฟไลน์ aehJTS

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1830
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +216/-8
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #185 เมื่อ23-05-2013 14:10:32 »

อ่านมาจนจบตอนที่ 5 จากลึกลับกลายเป็นน่ากลัวไปแล้ว
ใจอยากให้ษมาดำเนินคดีนะ แต่มันเหมือนจะเนรคุณยังไงไม่รู้
แต่มันก็ยังอยากให้เค้าได้รับโทษอะ เพราะไม่ได้ผิดแค่ฆ่าลูกโดยไม่เจตนานะ
แต่กำลังพยายามฆ่าผู้อื่นโดยไตร่ตรองไว้ก่อนอีกอะมันน่ากลัวเกินไปนะ

 :pig4: คะ

ออฟไลน์ yaninjinna

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 136
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-2
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #186 เมื่อ23-05-2013 14:26:36 »

ชอบอ่านเรื่องคุณไจฟ์กับน้องทีก็ตรงเนี๊ยะ พลิกตลบหกคะเมนไม่เป็นท่าเลยเรา :a5:

สงสารเฟื่อง อยากพากลับบ้าน

เศร้าเรื่องคทา

หดหู่กับพ่อและอาๆ

แต่หมั่นไส้พี่ษมาว่ะ ไม่รู้ทำไม

ออฟไลน์ whitefang

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 232
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +44/-0
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #187 เมื่อ23-05-2013 14:40:07 »

โอ สนุกมาก ชอบบรรยากาศเรื่องเเบบนี้จัง
คือ พ่อกับอาๆนี่จิตใจเป็นไรอ่ะ อยากรู้ว่าเติบโตกันมายังไงถึงได้อารมณ์หุนหันพลันเเล่นเเละกล้าวางยาพี่น้องกันได้อย่างนี้

ออฟไลน์ วัวพันปี

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-3
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #188 เมื่อ23-05-2013 15:13:02 »

โอวววววววววว
ที่เดาในใจ ผิดทุกข้อ :ling1:

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2520
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #189 เมื่อ23-05-2013 16:09:20 »

ไม่น่าสงสารพ่อเลย ฮึย แล้วยังจะคิดฆ่าเฟื่องอีก  :z3: :z3:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
« ตอบ #189 เมื่อ: 23-05-2013 16:09:20 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #190 เมื่อ23-05-2013 16:41:05 »

หักมุมได้ดีจริง :katai5:

ออฟไลน์ kokoro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #191 เมื่อ23-05-2013 17:00:03 »

คุณพ่อนี่น่ากลัวจริงๆ
รอบทสรุปอยู่นะคะ
คุณพี่ษมานี่ถ้าจะลำบากใจนะ ต้องคิดหนักแน่ๆ

ออฟไลน์ kyoya11

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4680
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +340/-12
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #192 เมื่อ23-05-2013 18:13:32 »

สงสารพ่อตั้งนาน พออ่านแล้วแบบ เฮ้อ! คทาเขาเป็นห่วงตั้งมากมาย ทำกันได้ :katai4:

ออฟไลน์ hobazaki

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #193 เมื่อ23-05-2013 18:44:28 »

นี่เงิบสุด คิดมาตลอดว่าไม่เมียใหม่ก็พวกอาๆ แต่กลับกลายเป็นพ่อไปได้......

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #194 เมื่อ23-05-2013 18:44:38 »

โฮ พ่อนี่ใจร้ายที่สุด คทาตายแล้วอ่า น่าสงสารที่สุดเลย :o12:
คนอยู่ก็ชดใช้กรรมกันต่อไป แต่ทำไมพ่อต้องป้กป้องน้องมากกว่าลูกด้วยอะ :angry2:
พี่ษมาอย่าโกรธเฟื่องเลยนะ น้องไม่ได้ทำไรผิดซักหน่อย :hao5:

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #195 เมื่อ23-05-2013 18:57:09 »

หักมุมกันสุด  คาดไม่ถึงจริงๆว่าจะเป็นพ่อ

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #196 เมื่อ23-05-2013 20:21:09 »

นึกว่าอ่านข้ามตอน 555

คุณพ่อโหดมากเลยอ่ะไม่สิเรียกว่าเลือดเย็นดีกว่า o21

ออฟไลน์ boboaje

  • ไม่ชอบหวาน ชอบครบรส
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2178
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #197 เมื่อ23-05-2013 20:38:54 »

เป็นงี้ไปได้  คุณพ่อไม่น่าเลย

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3959
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #198 เมื่อ23-05-2013 22:02:15 »

อ้าววว ซะงั้นน่ะคุณพ่อ

ออฟไลน์ beautifuldead

  • wandered lonely as a cloud..
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 497
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #199 เมื่อ24-05-2013 00:03:04 »

สนุกมากกก หักมุมที่สุดดดดด เหอๆๆ
แต่ว่าเหลืออีกแต่ตอนเดียวจะจะซะแล้ว

ยังทันหายคิดถึงนิยายของคุณJivetea เลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
« ตอบ #199 เมื่อ: 24-05-2013 00:03:04 »





ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #200 เมื่อ24-05-2013 07:03:26 »

หักมุมสุดๆ แต่ชอบ

รอตอนจบค่ะ

บวกเป็ด

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #201 เมื่อ24-05-2013 08:06:07 »

ทำไมเฟื่องเงียบอะ ษมาเลยเงียบด้วยเลย

เีพราะความโกรธแท้ๆเนอะพ่อเนอ หุ พ่อนิ ขอให้ฝันร้ายตลอดไปเลย

Anyann

  • บุคคลทั่วไป
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #202 เมื่อ24-05-2013 10:40:40 »

ไม่อยากเชื่อว่าพ่อจะเป็นตัวการทั้งหมดจริงๆ เรื่องที่พ่อฆ่าคทานี่ยังพอเข้าใจได้ (แต่ก็แอบใจหายที่คทาตายแล้วด้วย) แต่ที่พ่อตั้งใจจะฆ่าเฟื่องด้วยสิ ใจคนเรายากแท้หยั่งถึงจริงๆ

ส่วนเรื่องระหว่างคทา เฟื่อง ษมา คงต้องรอเจ้าตัวเคลียร์กันเอง คทาอาจจะแค่แอบชอบเฟื่องก็ได้มั้ง

รอตอนต่อไปค่ะ  :mew1:

ออฟไลน์ @PurPle SuN@

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-0
Re: "Under_lie" 5/6 หน้า 6 ครับ (23/05/2556)
«ตอบ #203 เมื่อ25-05-2013 03:34:25 »

ลุ้นๆ อยากรู้บทสรุปของเรื่องนี้ ษมาจะทำยังไง พ่อจะยอมรับเฟื่องรึเปล่า แล้วเรื่องยุ่งๆในครอบครัวจะสรุปยังไง อยากรู้สุดๆ

ออฟไลน์ MyTeaMeJive

  • MyTeaMeJive
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1894
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3313/-9
"Under_lie" 6/6 (ตอนจบ) หน้า 7 ครับ (25/05/2556)
«ตอบ #204 เมื่อ25-05-2013 04:50:11 »

ตอนที่ 6 (ตอนจบ)

ษมายังไม่ตัดสินใจเรื่องที่จะแจ้งความอา และพ่อหรือไม่ ผู้กองหมอกพยักหน้าเข้าใจความซับซ้อนของคำว่าครอบครัว ที่ใช้กฎหมายเข้าไปจัดการทุกเรื่องไม่ได้

“แล้ว....” ผู้กองหมอกหันไปหาเฟื่อง คนที่เก็บทุกคำพูดไว้ในใจมาตั้งแต่แรก
“ขอผมคุยกับเขาสักครู่” ษมาบอกโดยที่ไม่ได้มองหน้าใครในห้อง 
บัญชรรีบลุกขึ้นดึงมือพี่สาวให้เดินตามออกมาด้านนอก
“ทำไมต้องรีบออกมา”
“ก็จะอยู่รับรู้เรื่องของเขาให้มากมายทำไม แค่นี้ยังเอาตัวไปเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางไม่พออีกหรือไง”
ผู้กองหมอกยืนกอดอก
“งั้นเราออกไปคุยกันต่อที่สนามหญ้าหน้าบ้านก็ได้ครับ เพราะผมยังต้องรอว่า คุณษมาจะให้ผมพาเตโชกลับไปด้วยหรือเปล่า”
“เฟื่องชื่อจริงว่าเตโชหรือ” บัญชรหันมาถามผู้กอง
“ครับ ผมบอกกับคุณษมาไปตั้งแต่ 2-3 วันแรกที่เขามาบ้านนี้แล้ว”
“อ้อ..........” ลลิลพยักหน้าหงึกหงัก “ถึงได้กำชับว่า ให้ช่วยดูแลให้ด้วย”

เมื่อประตูห้องทำงานปิดลง ษมาก็ลุกจากเก้าอี้ตัวใหญ่ มายืนพิงโต๊ะ กอดอกมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ที่เก้าอี้มุมห้อง
“ตอบฉันมาตามตรง”
คำว่าฉันและเธอที่ษมาใช้เป็นสรรพนาม ยิ่งบีบให้เฟื่องตัวเล็กลงกว่าเดิม
“ที่ทำลงไปทั้งหมดเพราะเธอเป็นแฟนของคทาใช่มั้ย”
“ขะ คือ เรื่องนั้น....”
ษมาพูดช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงที่ทำให้คนฟังรู้สึกปวดหัวใจ “เธอเป็นคนรักของน้องชายฉัน แต่บอกกับฉันว่าเป็นเพื่อนและในเวลาที่ยังไม่รู้ว่าเขาอยู่หรือตาย เธอนอนกับฉัน และบอกว่า รักฉัน”
“คุณษมา”
“ฉันรักเธออย่างที่ไม่รักใครได้เท่านี้มาก่อน จากที่เคยเดินเข้าบ้านนี้อย่างเหน็ดเหนื่อย ตรงขึ้นไปหาพ่อ เข้านอน ตื่นเช้า เพื่อที่จะไปทำงาน แต่วันหนึ่งฉันก็พบว่าเมื่อกลับมาจากงานแล้วเห็นเธออยู่ที่นี่ คอยดูแลพ่อเป็นอย่างดี ทำให้ฉันยิ้มได้ และทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างนอกนั่น แต่ตอนนี้ เธอทำให้ฉันขยะแขยงตัวของฉันเองที่นอนกับคนรักของน้องชาย”
เฟื่องลุกขึ้นยืน “ผมขอโทษที่โกหกคุณเรื่องคทา แต่ผมไม่ได้พูดโกหกเรื่องที่ผมรักคุณ”
“โกหกก็คือโกหก เธอจะบอกว่า เธอคบกับคทา 1 ปี รออีก 4 ปีเพื่อที่จะเข้ามาบ้านนี้ แล้วเธอก็รักฉัน คนที่พบกันได้เดือนเดียวงั้นหรือ”
“มันไม่ใช่อย่างนั้นฮะ”
“มันคือคำโกหก!” ษมาพูดเสียงดังใส่คนที่ได้แต่ก้มหน้า ความเจ็บปวดที่หัวใจ ลุกลามไปสู่สมองและทุกอณูของร่างกาย 
“ฉันเชื่อว่าเรารักกัน แต่สำหรับเธอแล้วมันคือคำโกหก! เธอโกหกว่ารักฉัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทำมันคือคำยืนยันว่า เธอรักคทาและทำทุกอย่างเพื่อเขา” ษมากลืนก้อนความเจ็บปวดที่แน่นอก “ฉันจะให้ผู้กองหมอกไปส่งเธอที่บ้าน ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนโกหกอย่างเธออีก!”
คนตัวโตหันหลังให้ในทันทีที่พูดจบ ความทุกข์ที่มองไม่เห็นทับถมลงบนแผ่นหลังกว้างจนต้องก้มหลังลง 2 มือเท้าลงที่โต๊ะทำงานกว้าง
“ไปให้พ้นจากบ้านนี้!”

หยดน้ำตาร่วงตั้งแต่คำแรกที่พี่พูด แล้วไหลพรากเมื่อพี่หันหลังให้ ไม่ได้อยากให้เรื่องออกมาเป็นแบบนี้เลยสักนิด
ก็แค่อยากหาคทา และอยากสานเรื่องที่คทายังทำไม่เสร็จ...เท่านั้น....
“พี่ฮะ...ผม ไม่ได้โกหกนะฮะ ผมไม่ได้โกหกจริง ๆ....” ยิ่งพูดก็ยิ่งสะอื้นแรง
แต่เสียงษมากลับดังสะท้อนอยู่ในห้องทำงานกว้าง
“ออกไป!”

เฟื่องปิดประตูห้องทำงานอย่างเบามือ 2 เท้าหนักอึ้งเมื่อเดินมาที่สนามหญ้าหน้าบ้าน และขอให้ผู้กองพาไปส่งบ้านให้
“อ้าว.......” ลลิล มองผ่านเฟื่องไปที่บ้านหลังใหญ่ แต่ไม่เห็นมีใครเดินตามออกมา
บัญชรกลับเป็นคนที่เข้ามากอดไหล่ “ตอนนี้เขายังช็อกอยู่ เพราะทั้งพ่อ ทั้งน้องชาย ทั้งอา ใจเย็น ๆ เดี๋ยวถ้าเขาคิดได้ ก็คงไปหา ค่อย ๆคุยกัน”
เฟื่องส่ายหน้า ยกมือไหว้ลลลิลกับบัญชรแล้วเดินตามหมอกกลับมาที่รถ

“มันยังไงกัน” ผู้กองหมอกถามเมื่อกลับเข้ามาในรถ
เฟื่องปาดน้ำตา ขณะที่ก้มหน้ามองมือตัวเอง “เขาโกรธที่ผมโกหกเขาน่ะฮะ”
“เรื่องอะไร” ผู้กองถามต่อ “เขารู้มาตั้งแต่แรกแล้วนี่ว่าเราไม่ใช่น้องชายเขา”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นฮะ”
หนุ่มตัวเล็กพูดแค่นั้นแล้วก็เปลี่ยนเป็นบอกทางกลับบ้าน
จนกระทั่งใกล้จะถึงบ้าน หมอกก็พูดคล้ายกับที่บัญชรพูดก่อนหน้านี้ “ด็อกเตอร์ษมา ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล แต่เพราะทุกสิ่งทุกอย่างมันประดังเข้ามา แล้วมันก็ยากที่จะยอมรับว่าพ่อฆ่าน้องเพราะน้องเป็นโฮโม ขณะที่ตัวเองมองข้ามเรื่องทั้งหมด จนกระทั่งแฟนของน้องต้องเข้ามาช่วย”
เฟื่องได้แต่ส่ายหน้า ปล่อยให้หมอกยังพูดไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งถึงบ้าน

////////

บ้านหลังใหญ่เงียบเหงากว่าที่เคยเป็นมา ส่วนหนึ่งเพราะ อาทั้ง 3 คนสลับกันไปดูแลพ่อที่โรงพยาบาล ขณะที่จำนวนคนรับใช้ในบ้านลดลง 2 ใน 3
ลลิลกลายมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว
ส่วนบัญชรก็ทำงานเต็มที่
ษมาเองก็เหมือนกัน ก้มหน้าก้มตาทำแต่งาน ไม่สังสรรค์ ไม่ยิ้ม ไม่พูดเล่นกับใคร
เลิกงานแวะไปหาพ่อที่โรงพยาบาล แล้วก็กลับบ้านตรงเข้าห้องนอน ตื่นเช้า กินอาหารเช้า แล้วก็ไปทำงาน
เพียงแต่....
หลายครั้งหลายหนที่ไปหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องนอนเล็ก เพื่อหวังจะได้ยินเสียงเคลื่อนไหวภายในห้อง
ในสายตายังมองเห็นรอยยิ้ม....
กลิ่นหอมอ่อน ๆยังติดอยู่ที่ปลายจมูก
สัมผัสกล้ามเนื้อแข็งแรงยังคงอยู่ที่ฝ่ามือ
หูยังได้ยินเสียง......

คนตัวโตเดินลากเท้าช้า ๆ อย่างเหน็ดเหนื่อย แผ่นหลังกว้างคุ้มลงด้วยน้ำหนักของความทุกข์ ไปทรุดนั่งลงกับผืนหน้าใต้ร่มไม้ใหญ่ ดวงตาแห้งแล้งมองผ่านต้นไม้ใบหญ้าอย่างไร้จุดหมาย

....คทา พี่เข้าใจแกนะ ว่าทำไมแกถึงรักคน ๆนี้......
....พี่ก็รักเฟื่อง เป็นรักแรกพบ และรักมากจนไม่อยากเชื่อตัวเองว่าจะรักใครได้ขนาดนี้ ทั้งที่เขารักแก ทำทุกอย่างเพื่อแก แต่พ่อคิดฆ่าเขาเหมือนกับที่เขาฆ่าแก
....ในหัวใจมันแทบระเบิดเมื่อเห็นเขาเดินออกไปจากบ้าน  แทบจะวิ่งตามไปเพื่อพูดคำขอโทษ อยากขอร้องให้อยู่ด้วยกัน เพราะรู้ตัวว่าพูดจารุนแรงเกินไป...
....แต่ในใจมันก็ร้องตะโกนว่า เขารักแก
....และความรู้สึกรังเกียจตัวเองที่รักคนที่โกหก....ว่ารัก....
....เขารักแก ไม่ได้รักพี่....
....ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำลงไปก็เพราะเขารักแก....

พ่ออยู่โรงพยาบาลจนครบเดือนก็กลับมาบ้าน แต่สำหรับ อาทั้ง 3 คนที่ไม่เคยทำงาน จู่ ๆจะให้ไปทำงานที่บริษัทก็ใช่ที่ เลยต้องตกลงกันว่าให้มาดูแลพ่อ เพราะษมาจะเลิกจ้างพยาบาล
“ผมย้ำอีกครั้ง ตราบใดที่พ่อยังมีลมหายใจ ตราบใดที่พ่อยังแข็งแรง อาจะมีความสุขสบายเหมือนที่เคยเป็นมา แต่ถ้าพ่อทรุดหนักลงอีก ความสุขสบายของอาก็จะลดลงเช่นกัน แล้วคุณลลิลก็อยู่บ้าน การดูแลพ่อไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
ษมาออกคำสั่งที่ลลิลได้แต่แอบสบตากับน้องชาย
....สุดท้ายคนที่ดูแลพ่อ ก็ยังคงเป็นลลิลคนนี้เหมือนเดิม....

ษมามาทำบุญที่วัดก่อนที่จะเลยไปทำงาน แต่กลายเป็นว่ามานั่งมองสายน้ำที่ไหลผ่านหน้าวัด
ว่ากันว่า วันเวลาเหมือนสายน้ำ ที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ
แต่ทำไมเรื่องราวของคน ๆหนึ่งถึงได้ฝังอยู่ในหัวใจ ไม่ยอมลืมเลือน
เพราะแท้ที่จริงใจไม่ยอมลืม
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างผนึกแน่นเกินกว่าที่จะเพิกเฉย
ความคิดถึงไหลวนอยู่ภายในร่างกาย ไม่รู้สึกตัวกระทั่งมีคนมานั่งอยู่ข้าง ๆ

“อ้าวคุณบัญชร”
“พอดีผมแวะมาใส่บาตรวันตายแม่ผมน่ะ เห็นรถคุณษมาจอดอยู่ก็เลยเดินหา”
“ไม่เห็นคุณลลิลพูดอะไร”
“คนนั้นเขาใส่บาตรที่หน้าบ้านตั้งแต่ยังไม่หกโมงเช้า ผมตื่นไม่ทันก็เลยมาที่วัด” บัญชรหยุดพูด สังเกตท่าทีของษมา “คิดถึงคุณเฟื่องหรือครับ”
ษมาขยับตัวนั่งหลังตรงทันที “ผมจะคิดถึงเขาทำไม”
“นั่นสินะครับ คุณจะคิดถึงทำไม แต่ผมน่ะคิดถึงเขานะ” บัญชรพูดขณะที่มองสายน้ำ บังคับตัวเองไม่ให้รับรู้กับสายตาดุ ๆที่พุ่งเข้ามาหาทันทีที่พูดคำว่าคิดถึง “ถึงเวลาที่อยู่บ้าน ผมจะไม่เคยคุยกับเขาเลย เพราะตอนนั้นผมคิดว่าเขาความจำเสื่อม ไม่รู้ว่าจะชวนคุยหรือเล่าอะไรให้ฟังดี แต่ต้องยอมรับเลยว่าเป็นเวลา 1 เดือนที่บ้านมีชีวิต เขาทำให้คุณยิ้มได้ หัวเราะได้ ทั้งรู้จักหยุดงานอยู่บ้านได้เหมือนกัน”
บัญชรรับรู้แรงกดดันที่มาจากทางซีกขวา แต่ก็มีความรู้สึกว่าถึงเวลาที่จะต้องพูดในสิ่งที่ควรพูด
“อย่าลืมสิครับ ว่าห้องนอนของพวกเราอยู่ชั้นเดียวกัน ไม่ว่าคุณจะพยายามทำให้มันเป็นความลับขนาดไหน ผมก็รู้ว่าพวกคุณรักกัน และไม่ว่าเหตุผลอะไรที่ทำให้คุณโกรธเขามาก และอะไรที่ทำให้เขาเดินร้องไห้ออกไปจากบ้านในวันนั้น แต่ว่า....” คนที่แทบจะไม่ค่อยมีบทบาทอะไรในบ้านหลังใหญ่ ทำหน้าตาลำบากใจเมื่อต้องพูดต่อไป “พูดแล้วก็เหมือนผมเนรคุณ หลังจากที่ความจริงปรากฎออกมา ผมเองก็ระแวง ใจมันไม่ยอมเชื่อที่คุณท่านหรือที่บรรดาคุณอาคุณพูดมาทั้งหมด มันยังไงไม่รู้ ขนาดคุณตำรวจ มาย้ำปิดเรื่องไปแล้ว ใจมันก็ยังเถียงอยู่อย่างนั้นแหละ ผมเชื่อว่าคุณก็คิดเหมือนกัน แล้วคุณจะเก็บเรื่องที่สงสัยไว้อีกทำไม”
“เขาเองก็โกหกผมเหมือนกัน”
“หรือครับ แล้วคุณเฟื่องมีความน่าเชื่อถือน้อยกว่าคนทางนี้หรือครับ คุณษมาครับ เราต่างก็มีคนที่เรารักที่จากเป็นและที่จากตาย มันไม่มีการจากแบบไหนจะดีกว่าแบบไหนหรอก เพราะมันมีแต่ความคิดถึงแต่ไปหาไม่ได้ แต่กรณีของคุณ คุณเป็นคนตั้งกติกาขึ้นมาเองที่จะไม่ไปหาเขา”
“เขาอาจไม่ได้รอผมอยู่ก็ได้”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“เขาเป็นแฟนของคทา”
“หรือครับ แต่คุณคทาตายไปแล้ว” บัญชรพูดแบบคนที่รู้ทุกเรื่อง เพียงแต่ไม่ได้พูดออกมาเท่านั้น

“คทาคือน้องของผม ผมรักคนของน้องชายตัวเอง ผมเลวจนไม่ควรได้รับการให้อภัย”
“คุณพูดเหมือนคุณคทาจะกลับมาพาคุณเฟื่องไปอยู่ด้วย” บัญชรพูดเน้นย้ำ “คุณคทาจากไปแล้ว วันเวลาของคุณคทาหมดลง แต่คุณกับคุณเฟื่องยังมีวันพรุ่งนี้หรือไม่ มันขึ้นอยู่กับคุณนะครับ ว่าจะเดินหน้าต่อหรือเปล่า”
“เขารักคทา”
“คุณ 2 คนรักกัน”
“คุณไม่เข้าใจ คุณบัญชร ผมเป็นคนน่ารังเกียจที่รักคนรักของน้องชาย ผมทั้งเกลียดตัวเอง ทั้งเสียใจที่พ่อคิดจะฆ่าเขา”
“เรื่องคุณท่านน่ะ ผมยอมรับว่าเป็นผม ผมก็เสียใจ แต่เรื่องของคุณกับคุณเฟื่องน่ะ ผมจะพูดอีกสักกี่ครั้งก็ได้ คุณ 2 คนรักกัน และเข้าใจว่าคุณขาดคุณเฟื่องไม่ได้”
“ผมคิดที่จะไปหาเขานะ ไปขอโทษ อยากพาเขากลับมา แต่พอนึกถึงพ่อ ผมกลับลังเล”
“กลัวคุณท่านจะรู้ว่าคุณก็เป็นโฮโมหรือกลัวว่า คุณท่านจะจัดการคุณเฟื่องในสักวันหนึ่งครับ”
“เรื่องโฮโมน่ะผมไม่กลัวหรอก เพราะเขาคือคนที่ผมรัก แต่ผมไม่ได้อยู่กับเฟื่องตลอดเวลา ผมนึกระแวงว่าพวกเขาอาจวางยาหรือทำอะไรเฟื่องขึ้นมาอีก” ษมาส่ายหน้า “ผมเหมือนติดอยู่ในกับดักเรื่องพ่อ แล้วก็หัวใจผมเอง”
“นั้นสินะ” บัญชรเห็นด้วย “ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้ว่าคุณรักคุณเฟื่อง แต่คิดว่าที่คุณซึม ๆไปก็เพราะคุณคทา”
“ดูคุณไม่ค่อยแปลกใจเรื่องผมกับเฟื่อง” ษมาหันมามองคนที่พูดเรื่องทุกอย่างด้วยท่าทางสบาย ๆ
บัญชรหัวเราะเบา ๆ “ไม่หรอก เพราะด็อกเตอร์แต่ละคนที่ผมเคยเจอมา แต่ละคนมีเอกลักษณ์ไม่เหมือนใครทั้งนั้น”

/////

บ้าน 2 ชั้นในพื้นที่ไม่ถึง 100 ตารางวาหลังนั้น ใช้เวลาขับจากบ้านหลังใหญ่แค่ประมาณครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ทำให้ได้คำตอบว่า ทำไมน้องสาวของเฟื่อง ถึงสามารถปลอมตัวไปขายขนมได้ทุกวัน
บ้านหลังเล็ก แต่มีต้นไม้ใหญ่ปลูกครึ้ม ดูน่าอยู่กว่าบ้านหลังใหญ่ที่แสนจะหดหู่ ไม่มีอะไรที่ชักชวนให้อยากกลับไป
คนในรถที่จอดอยู่มองดูบ้านอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นหญิงสาวสวมแว่นตาหนาเปิดประตูบ้านออกมาพร้อมกับจักรยานที่ดูคุ้นตา ปิดประตูบ้าน แล้วก็ขี่จักรยานออกไป
คนตัวโตเปิดประตูก้าวลงจากรถแล้วมากดออดเรียก สตรีสูงวัย เดินออกมามอง
“สวัสดีครับ ผมชื่อษมา ผมมาหาเฟื่องครับ”
“เฟื่องมันไปอยู่บ้านเฟียตแน่ะ”
“บ้านเฟียต” คนตัวโตทวนชื่อ พร้อมกับอาการหางตากระตุก
“รู้จักบ้านเฟียตมั้ย”
“ไม่ครับ”
“อ้อ... งั้นรอเดี๋ยว”
สตรีสูงวัยหายเข้าไปในบ้านพักหนึ่งก็ออกมาบอก
“โทรไปตามแล้วเดี๋ยวมันก็มา บ้านเฟียตอยู่อีกแยกหนึ่งน่ะ ซอยเดียวกันนี่แหละ มาเข้ามารอในบ้านก่อน แม่เขาจะจัดรูปอะไรกันไม่รู้ เฟียตมันเลยมาเรียกน้องไปช่วยกัน”

........น้อง.........

เมื่อเข้ามาในบ้านแม่ก็บอกอีกครั้ง “เดี๋ยวก็มา” 
คนตัวโตนั่งรออยู่สักครู่ ก็ได้ยินเสียงรถมาจอดที่หน้าบ้าน
“มาแล้วละ” แม่บอกให้ษมาเดินออกไปดู
ที่รถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่ คนขับเป็นหนุ่มตี๋โย่งที่เดินเข้ามา ยกมือไหว้ษมาแล้วก็เดินผ่านเข้าไปในบ้าน
“แม่ มาม่าให้เอาแกงเผ็ดมาฝาก”
ท่าทางและคำพูดของคนที่ขับรถมอเตอร์ไซค์มาส่งคุ้นเคยกับคนในบ้านนี้ จนคนที่รออยู่ทำตัวไม่ถูก

......น้อง........

แต่ขณะเดียวกันคนตัวเล็กที่เดินมาหยุดอยู่ข้างหน้า ยกมือไหว้โดยอัตโนมัติ
.........ตัวชา หน้าชา แต่หัวใจเต้นแรง...
.........ไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองจริง ๆว่า พี่จะมาถึงที่นี่........
ไม่ได้ลืมคำที่ที่พี่พูด แต่เพราะเขามาถึงบ้าน ทำให้สมองกลับมีแต่คำถามมากมาย 
........เขาไม่อยากเห็นหน้าเรา แล้วเขามาทำไม.....
“พี่มาได้ยังไงฮะ พ่อเป็นอะไรหรือเปล่า”

....คำถามถัดจากพี่คนที่ปฏิเสธเฟื่อง ก็คือพ่อคนที่คิดฆ่าเฟื่อง....ษมากดก้อนลมหายใจที่จุกอยู่ในอก
.....ทำไมไมไล่ให้พี่ไปให้พ้นหน้า หรือคำต่อว่า โวยวาย....

“พ่อกลับมาอยู่บ้านได้ 2 เดือนกว่าแล้ว”
พอษมาตอบกลับมาพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความเสียใจ เฟื่องก็กลายเป็นประหม่า จนต้องหันไปมองทางอื่น
“แล้วมีอะไรฮะ”
ษมาหันไปมองในบ้าน ตี๋โย่งคนนั้นกำลังช่วยแม่อยู่ในครัว นึกไม่ออกว่าควรจะพูดอะไร
“เฟื่องสบายดีหรือเปล่า”
เฟื่องไม่ตอบคำถาม “พี่มีธุระอะไรฮะ”
“พี่......”

“เฮ้ยเฟื่อง ไปแล้วนะโว้ย ขโมยองุ่นเอ็งไปแล้วด้วย” ตี๋โย่งส่งเสียงดังมาจากในบ้าน ทั้งยกมือที่ถือถุงองุ่นลูกใหญ่ ไหว้ษมาอีกครั้ง เมื่อจะเดินผ่านออกไป
“แม่อ้ะ องุ่นของผมนะ ให้ไอ้โย่งไปได้ไง” เฟื่องหันไปโวยวายกับแม่
“เฟื่องนี่ หวงของกินนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่ซื้อให้ใหม่ก็ได้ คุณษมาอยู่กินข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะ แม่เจ้าเฟียตเป็นฟิลิปปินส์ก็จริง แต่เขาทำแกงเผ็ดอร่อย” แม่หันมาชวนษมา ที่กำลังมองเฟื่องแบบไม่ละสายตา

พอแม่ถามษมาถึงได้หันมาตอบแม่ พร้อมรอยยิ้มกว้าง
“ครับ”
แม่ยิ้มรับ แล้วเข้าไปในครัว แต่เฟื่องกลับตัดสินใจไม่ถูกว่าจะให้พี่เข้าไปคุยในบ้าน หรือจะคุยกันข้างนอกนี่ดี

....เขาบอกว่า เขาไม่อยากเห็นหน้าเราอีกนี่นา......

ษมาคว้าข้อมือเฟื่องให้ไปที่ชุดหินอ่อนหน้าบ้าน ดึงให้เฟื่องนั่งลงข้าง ๆ
เฟื่องเอง กลับยังดูก้ำกึ่ง จะขัดขืนก็ไม่เต็มที่ เพราะไม่ได้มีนิสัยแง่งอนแบบนั้น แต่จะพูดดีเหมือนไม่เคยเกิดอะไรขึ้น ก็ทำไม่ได้ เพราะเข้าไปทำให้ครอบครัวเขากลายเป็นแบบนี้
“พี่ยังไม่ได้บอกว่าพี่มาได้ยังไง และมาทำไม”

“พี่มาขอโทษ”

....คนที่โกรธมากและเสียใจมากคือพี่ ส่วนผมคือคนที่ทำให้พี่โกรธและเสียใจ ทำไมพี่ถึงขอโทษผม....
เฟื่องได้แต่คิดอยู่ในใจ  ปล่อยให้ษมาพูดต่อ

“พี่รู้ว่ามันดูง่ายเกินไป พี่พูดไม่ดีกับเฟื่อง ไล่เฟื่องออกจากบ้าน ทั้งพ่อพี่ก็คิดฆ่าเฟื่องเสียอีก พี่อยากขอโทษเฟื่องที่......”
“ผมเข้าใจ” เฟื่องหันไปมองทางอื่น “เพราะผมให้ใจพี่ไปง่าย ๆแล้วพอเรื่องทุกอย่างมันออกมาแบบนี้ มันก็ควรที่พี่จะไม่เชื่อผม”
“เฟื่อง”
เฟื่องเปลี่ยนเรื่องคุย “แล้วพี่รู้บ้านผมได้ไงฮะ”
“พี่ไปหาผู้กองหมอกคุยกันว่า พี่จะไม่แจ้งความ เพราะเมื่อถึงเวลาคทาก็จะเปลี่ยนจากผู้สูญหายเป็นผู้เสียชีวิต แล้วพี่ก็ถามว่าบ้านของเฟื่องอยู่ไหน ให้ผู้กองเขียนแผนที่ให้”
“แล้วไงฮะ”
“พี่อยากถามเรื่องคทา และก็อยากทำความเข้าใจ อยากให้เฟื่องตอบความจริงกับพี่”
เฟื่องเหลือบตามองพี่ แล้วบอกให้รอสักครู่ ขึ้นไปบนบ้านเอาของในห้องนอนลงมาส่งให้
“สร้อยข้อมือนี่...”

เฟื่องเล่าเรื่องที่ท่องไว้ในใจมาเป็นร้อยรอบ หากถูกษมาจับได้ว่าแกล้งความจำเสื่อม
แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้พูดออกมา จนกระทั่งวันนี้....

“ทั้งที่คทามันชอบของหรู แต่มันกลับซื้อของแฮนด์เมดแบบที่ผมชอบมา 2 เส้นเพื่อที่จะได้ใส่เหมือนกัน ก่อนที่จะปิดเทอมมันบอกว่า มันชอบผม แต่มันกลัวว่าผมจะเกลียดมันเพราะเราเป็นผู้ชายเหมือนกัน ผมบอกกับมันว่า ผมไม่ได้โกรธเกลียดมันหรอก แต่ขอเวลา เพราะผมคิดกับมันว่ามันคือเพื่อนสนิทมาตลอด แล้วพอมันหายไป โทรมือถือไม่ติด โทรเบอร์บ้าน เขาบอกว่ามันไม่ได้กลับไป ทั้งที่มหา’ลัยก็ไม่มีใครกลับมาเก็บของ ผมก็คิดว่า ผมมีส่วนทำให้มันเตลิด”
เฟื่องเล่าทั้งที่ก้มหน้ามองมือตัวเอง ขณะที่ษมาส่ายหน้า
“พี่ไปที่มหาวิทยาลัยประมาณกลางเทอมแรกของปี 2 เอาใบแจ้งความไปยื่นไว้ที่สำนักทะเบียน แต่ตอนนั้นของ ๆคทาย้ายไปอยู่ห้องเก็บของแล้ว พี่ไปดู ๆแล้วมันมีแต่หนังสือก็เลยยกให้แม่บ้านไปทั้งหมด”
เฟื่องหันมาสบตาสีเข้มตรง ๆ “ที่คณะแล้วก็ที่หอไม่เห็นมีใครรู้เรื่องที่พี่มาเลย แล้วที่จริงของ ๆคทายังมีพวกกระเป๋ากับเสื้อผ้าแพง ๆของมันด้วยนะฮะ ผมเป็นคนเก็บใส่กล่องเอง” หนุ่มตัวเล็กพูดแล้วถอนหายใจ เดาได้ว่าของมีราคาพวกนั้นหายไปไหน “แย่ชมัด”
“เขาคงเคยเจอนักศึกษาที่ทิ้งของไว้ แล้วไม่กลับมาเอา ก็เลยหยิบไปน่ะแหละ” ษมาบอกขณะที่จ้องมองเฟื่องด้วยสายตาที่ยังเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด จนเฟื่องต้องหลบตามองมือตัวเอง
การที่พี่ชวนคุยเรื่องคดีก่อนเรื่องที่คาใจ มันทำให้มุมหนึ่งของใจมันร้องตะโกนว่า ถ้าพี่จะมาด้วยเหตุผลแค่นี้ พี่จะมาทำไม
แต่สุดท้ายมันก็ทำให้การพูดคุยประโยคถัดมาราบรื่นขึ้น และเดาได้ว่า พี่ยังมีเรื่องอื่นที่อยากรู้
“พี่อยากรู้อะไรอีกฮะ”

“เฟื่องกับคทาเป็นคนรักกันหรือเปล่า”
เฟื่องส่ายหน้า เมื่อพี่ถามถึงคทาคราวนี้กลับทำให้ขอบตาร้อนผ่าว
“ผมคิดมาตลอดว่ามันคือเพื่อน แต่ตอนที่มันหายไป ผมห่วงมันมาก จนทุกคนทักว่าผมชอบมัน ผมเองก็โทษตัวเองว่าเพราะผมมัวแต่ลังเลไม่แน่ใจ ถึงทำให้มันหายไปแบบนี้ จนกระทั่งมาพบพี่ ผมถึงแน่ใจว่าความรู้สึกที่ผมมีต่อมันไม่ใช่ความรัก”
“แต่วันนั้น เฟื่องไม่ได้บอกพี่แบบนี้”
“เพราะ.....” เฟื่องก้มหน้าหยดน้ำตาร่วงลงหลังมือ “พี่บอกว่าผมโกหก...ผมไม่รู้ว่าจะพูดยังไง พี่ถึงจะเชื่อ แล้วพี่ก็ไล่ผม”
“ถ้า.....ต่อไปนี้ พี่จะเชื่อทุกคำที่เฟื่องพูด พี่จะขอให้เฟื่องอยู่ด้วยกัน เฟื่องจะให้โอกาสพี่อีกครั้งมั้ย”
ษมาเช็ดน้ำตาที่แก้มใส
“พี่ขอโทษ ที่พูดจาไม่ดี ที่ไม่เชื่อเฟื่อง”
เฟื่องได้แต่ส่ายหน้า “เพราะผมโกหกพี่ตั้งแต่แรก มันก็ควรแล้วที่จะโดนไล่ออกมาจากบ้านแบบนั้น”
“เฟื่อง....”
“ผมเข้าใจฮะ ผมเข้าใจ” เฟื่องย้ำคำนี้อีกครั้ง “ผู้กองหมอก ทั้งไอ้ฟ้า บอกผมเหมือนกัน ว่าการกระทำของผม มันไปย้ำความจริงที่ว่า พี่ไม่เหลือใครอีกแล้ว ทั้งพ่อ ทั้งคทา ทั้งอาของพี่ ซ้ำผมเองก็นอนกับพี่ง่าย ๆ พูดง่าย ๆ ว่ารักมันก็ควรอยู่หรอกที่พี่จะดูถูกผม”
“เฟื่อง พี่ขอโทษ แล้วที่จริงคนที่พูดคำว่ารักก่อน คือพี่นะ ไม่ใช่เฟื่อง”
“ผมแค่อยากหาคทา แค่อยากพาพ่อไปโรงพยาบาล ไม่ได้อยากให้ผลมันออกมาเป็นแบบนี้ เลยนะฮะ”
“ตอนนั้นพี่สับสนจริง ๆ แต่ไม่ได้คิดโทษเฟื่องมากไปกว่าตัวพี่เอง ที่รักคนของน้องชาย เพียงแต่คำพูดมัน...”
“พี่พูดตอนที่พี่กำลังผิดหวัง ผมไม่เคยโกรธพี่เลยนะ ที่พูดกับผมแบบนั้น” เฟื่องใช้หลังมือเช็ดน้ำตา “ถ้าเป็นผม ผมอาจพูดแรงกว่าพี่เสียอีก แต่ผมเสียใจ ที่ทำให้พี่ยิ่งเสียใจกว่าเดิม”
“เฟื่อง...พี่ขอโทษ” ษมาดึงเฟื่องเข้ามากอดซุกที่ไหล่กว้าง “พี่ขอโทษ ยกโทษให้พี่ได้มั้ย ขอโอกาสให้พี่อีกครั้งนะครับ”
เฟื่องสะอื้นแรง ขณะที่พยักหน้ากับไหล่กว้าง “ฮะ”
“พี่รักเฟื่องนะครับ รักตั้งแต่เห็นที่กองปราบ ฯ แล้วเห็นว่าเฟื่องความจำเสื่อม ก็ไม่อยากให้ต้องไปอยู่กับใครที่ไหนไม่รู้”
“ก็นั่นแหละ” เฟื่องสูดจมูกแรง น้ำตาไหลไม่หยุด “เรื่องมันเริ่มจากการที่ผมโกหก พี่ถึงไม่เชื่อผม”

ฟ้าขี่จักรยานเข้ามาจอดหน้าบ้าน เห็นพี่ชายกำลังร้องไห้อยู่กับคนที่เห็นปุ๊บก็จำได้ว่านั่นคือษมา หญิงสาวทำตัวลีบ เมื่อเดินเข้าบ้านแล้วยกมือไหว้
พอษมายกมือรับไหว้ เฟื่องถึงได้รู้ตัวผละออกแล้วยิ่งหน้าแดงจัด ที่น้องสาวเข้ามาเห็นพอดี
“คุณษมายกโทษให้ ไม่เอาตำรวจมาจับเลยร้องไห้ดีใจหรือไง”
“จับฉัน ก็จับแกด้วยน่ะแหละ” เฟื่องเถียงน้องสาวทันที แล้วแก้เก้อด้วยการลุกขึ้นยืนจะเดินเข้าบ้าน แต่ษมาจับมือไว้ ทำให้เฟื่องหยุดนิ่ง
ฟ้ามองมือที่จับมือของพี่ชายไว้แน่น แล้วต้องพยายามกลั้นยิ้ม
“ทานข้าวเย็นด้วยกันนะคะ วันนี้มีเป็ดย่าง”
“เออใช่” แม่ส่งเสียงมาจากในบ้าน แสดงว่าแอบฟังอยู่ แต่ไม่ได้คิดจะเข้ามาขัดขวางการทำความเข้าใจของทั้งคู่ “เมื่อกี้เฟียตก็เอาแกงเผ็ดมาให้ วันนี้กับข้าวเยอะเลย”

ษมามองตามหลังฟ้าที่เข้าไปในบ้านแล้วพูดเบา ๆ
“เฟื่องมีแม่และน้องสาวที่น่ารัก”
คนตัวเล็กหันมามองสบตา แม้จะเป็นเวลาที่ไม่นานนักในบ้านหลังใหญ่ แต่ก็เข้าใจความรู้สึกของษมาเป็นอย่างดี
“กินข้าวด้วยกันนะครับ”
“แล้ว...จะขอเป็นคนในครอบครัวด้วยได้มั้ย”
ทั้งที่ตายังแดง แก้มยังชื้นน้ำตา แต่เฟื่องก็ยังทำปากยื่น “ได้คืบจะเอาศอกตลอด”
“ไม่เอาศอก แต่จะเอา....คนนี้ได้มั้ย”
มือผอมบางเย็นเฉียบจนรู้สึกได้
“เขินขนาดนี้เลยหรือเนี่ย”
“ก็พี่อะ...” เฟื่องดึงให้ษมาลุกขึ้น “กินข้าวกันเถอะฮะ เสร็จแล้วจะได้กลับบ้าน”
“ไม่อยากกลับ อยากนอนบ้านนี้”
“เนี่ย ไม่ถึงนาที พี่ก็มาฟอร์มนี้อีกละ”
“แต่เฟื่องก็ไม่เห็นว่าจะตอบพี่สักที”
เฟื่องดูขัดเขินกว่าเดิม เมื่อพี่ลุกขึ้นยืนข้าง ๆ
“ถามแม่ละกัน”
ษมายิ่งได้ทีล้อเลียน “ตอนอยู่บ้านพี่ ก็ถามพี่ ตอนนี้กลับมาบ้านแม่ ก็ถามแม่เป็นเด็กดีมาก”
“พี่ก็รู้ว่าผมเขิน”
“งั้นไม่แกล้งแล้วก็ได้” ษมามองคนที่กำลังก้มหน้างุด แล้วยิ่งอยากกอด อยากจับฟัดให้หายคิดถึง
“ประโยคสุดท้ายก่อนไปกินข้าว” ษมาก้มหน้าลงไปกระซิบข้างหู “พี่รักเฟื่อง และพี่จะบอกกับแม่ว่า พี่คือเขยคนโตของบ้านนี้ ขออยู่บ้านนี้ด้วยคน”
เฟื่องเงยหน้าขึ้นมอง ดวงตากลมโตเบิกกว้างอย่างคาดไม่ถึง ยิ่งเมื่อษมาจูงมือเดินเข้าไปในบ้าน หัวใจเต้นแรง อารมณ์เปลี่ยนแปลงเหมือนกำลังนั่งรถไฟเหาะ
“พี่ฮะ เดี๋ยวก่อน เดี๋ยว”
ทั้งแม่และฟ้าหันมามองเฟื่องที่โวยวาย
“แม่ครับ”
“พี่อย่าเพิ่ง เดี๋ยวแม่หัวใจวาย”
แม่พลอยขำเฟื่องตามไปอีกคน แล้วหันไปพยักหน้าถามษมา
“แม่ครับ ผมรักลูกชายของแม่ ผมขออนุญาตคบกับเฟื่องนะครับ”
แม่ยังคงยิ้มกว้าง “เฟื่องมันบรรลุนิติภาวะมาตั้งหลายปีแล้ว มันคิดเองได้ว่าอะไรดีอะไรไม่ดี แต่คุณต้องเล่าให้แม่ฟัง ว่ารู้จักกันยังไง แล้วทำไมเฟื่องมันถึงได้ร้องไห้อย่างนั้น”

4 คนนั่งร่วมโต๊ะกินข้าวพร้อมกัน มีเสียงพูดคุย สลับเสียงหัวเราะ และเสียงโวยวาย
เรื่องที่ทุกข์ใจ กลับกลายเป็นเรื่องสนุก
สิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นในบ้านหลังใหญ่....

..............********............

เช้าวันหยุด รถคันใหญ่เข้ามาจอดที่หน้าบ้านหลังเล็กภายใต้ร่มไม้ครึ้ม
ษมาถือถุงอาหารและของฝากลงมาจากรถแล้วมากดออดเรียก
เฟื่องเดินออกมาจากบ้าน เปิดประตูรับพร้อมรอยยิ้มกว้าง
....รอยยิ้มที่ไม่เหมือนใคร
ยิ้มที่ทำให้โลกของพี่สดใส
ยิ้มที่ทำให้พี่ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ข้างหลัง....

“สวัสดีครับ คุณมาหาใครครับ”
“สวัสดีครับ ผมชื่อษมา มาหาหนุ่มใจดีที่ชื่อเฟื่อง ขออนุญาตคุยทำความรู้จักกับเขาได้มั้ยครับ”
“อ้าวไม่รู้จักแล้วจะมาขอคุยได้ไง”
“มากกว่านั้นอีก ผมรักเขาตั้งแต่ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใครด้วยซ้ำ”
คนที่กำลังไขกุญแจเปิดประตูหน้าแดงไปถึงหู “ใจง่ายจังนะคุณ”
“ที่ผ่านมาก็ไม่ง่ายหรอกนะ ผ่านร้อนผ่านหนาวมาตั้งนาน พอมาเจอคนนี้ไปไหนไม่รอด”
“เหรอ~~~”
มือใหญ่บีบจมูกของคนหน้าแดง “รักเฟื่องนะครับ”
 
*+*+*+จบ*+*+*+

ขอบคุณมากครับที่ติดตามอ่าน มาจนถึงบรรทัดนี้ ถึงเราสองคนจะไม่ใช่ึคนเล่าเรื่องมืออาชีพ แต่ก็มีความยินดีที่จะรับฟังคำแนะนำและความเห็นของคุณอยู่เสมอ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์ กับ ที


ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
Re: "Under_lie" 6/6 (ตอนจบ) หน้า 7 ครับ (25/05/2556)
«ตอบ #205 เมื่อ25-05-2013 05:11:52 »

คิดว่าเรื่องนี้น่าจะมีตอนจบสองแบบ แบบแรกคือเฉลยตัวผู้ร้ายและเรื่องราวเบื้องหลังทั้งหมดแล้วจบไปเลย กับแบบที่สองคือตอนจบที่คุณไจฟ์กับน้องทีเลือกจบ ซึ่งมันจะให้รสชาติสองแบบ คือแบบนิยายสืบสวน และแบบนิยายรัก ซึ่งดิฉันคิดว่าก็ดีทั้งสองแบบ แต่จะเทห์มากๆ ถ้าจบตามแบบแรก  :laugh:

การที่พ่อฆ่าคทาเพราะอารมณ์ชั่ววูบที่รู้ว่าลูกชายเป็นโฮโมฯ อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ษมาเสียบาแลนซ์กับตัวเอง อาจเพราะเกรงว่าจะซ้ำรอยเดิม อาจเพราะรู้สึกผิดที่ตนเองรักและ "ทำรัก" กับ "แฟน" น้องชาย เป็นสิ่งที่เข้าใจได้ง่าย แต่สิ่งที่น่าจับษมาตบกะโหลกมากๆ คือ การพูดย้ำอยู่นั่นแหละว่า "เขารักคทา" แอร๊ย รักก็บอกว่ารักและทำตามที่รักสิคะ! ถ้าดิฉันเป็นบัญชรละก็ จะยกมือหัวสักหน่อย  :laugh:

ขอบคุณคุณไจฟ์กับน้องทีมากเลยนะคะ เอาเป็นว่าหายคิดถึงนิดหน่อย แต่ถ้าจะให้ดี ขอเป็นเรื่องหน้าตอนยาวๆ กว่านี้นะคะ เมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ รอได้ ไม่รีบเร่ง จุ๊บๆ  :mew1:

ปล.นับวันรอ ไม่หลับไม่นอนเพื่อรอตอนจบ เหมือนจะมีเซ็นส์บอกไว้เลยแหละว่าจะมาต่อตอนประมาณตีห้า เหอๆ

ออฟไลน์ MiSS-U

  • {^o^} {^3^}
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2800/-11
Re: "Under_lie" 6/6 (ตอนจบ) หน้า 7 ครับ (25/05/2556)
«ตอบ #206 เมื่อ25-05-2013 06:40:29 »

ตอนจบมาแต่เช้า(มืด)เลย  :katai2-1:

ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้เช่นกันค่ะ
จบได้อิ่มเอม  ชอบมาก
และรอเรื่องต่อไปนะคะ

บวกเป็ด

 :L2:


ออฟไลน์ goosongta

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-6
Re: "Under_lie" 6/6 (ตอนจบ) หน้า 7 ครับ (25/05/2556)
«ตอบ #207 เมื่อ25-05-2013 07:08:21 »

ถ้านี่เป็นเรื่องยาวคาดว่าคงได้เป็นโรคหัวใจ เพราะว่าอ่านไปลุ้นไป
จริงๆแล้วอยากอ่านบทหวานๆของพี่ษมากับน้องเฟื่องอีก

Gohan

  • บุคคลทั่วไป
Re: "Under_lie" 6/6 (ตอนจบ) หน้า 7 ครับ (25/05/2556)
«ตอบ #208 เมื่อ25-05-2013 07:17:57 »

มาลงเช้ามากกก
จบแล้ว แต่ใจยังไม่อยากให้จบ 555
งานนี้ต้องขอคารวะคุณบัญชรที่กล้าพูดได้ถูกเวลา ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไปเหมือนที่ผ่านมา
เรื่องความรัก ไม่ค่อยติดใจเท่าไหร่ โกรธหรือทะเลาะกันยังไง ใช้ใจคุยกัน เดี๋ยวก็ดีกันเอง (เนอะ เนอะ)
แต่เรื่องคดีนี่สิ ทำไมถึงคิดว่ามันยังมีอะไีรซ่อนอยู่อีกก็ไม่รู้  (คิดมากจนอยากไปสอบสวนคุณพ่อซะเอง กร้ากกก)

ขอบคุณสองหนุ่มมากนะครับ ที่ลงเรื่องสั้นสนุกๆ มาเป็นของว่างให้ชิมกันก่อน รออาหารจานหลักเรื่องต่อไป

ว่าแล้วก็รีบไปปั่นงาน  :katai4:




ออฟไลน์ hpsky

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1073
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-0
Re: "Under_lie" 6/6 (ตอนจบ) หน้า 7 ครับ (25/05/2556)
«ตอบ #209 เมื่อ25-05-2013 07:37:24 »

กว่าษมาจะคิดได้ นานเลยนะ
รักไม่ต้องการเวลานี่เนอะ เจอปุ๊บรักปั๊บ สป๊ากทันที
เขินแทนเฟื่อง   :-[
ชอบตอนจบ อึดอัดมาตั้งแต่ต้น ตอนจบน่ารัก มีโมเม้นมุ้งมิ้ง #อธิบายไม่ถูก555

จะมีตอนพิเศษไหมน๊า :mew1:  :katai2-1:
รักน้องไจฟ์น้องที  :กอด1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด