ตอนที่ 3 ‘หน้าที่ของลื้อคือตื่นให้เช้า แต่งตัว แล้วก็ตอแหลให้ไม่มีใครจับล่าย เข้าใจไหมอาแพนล่า! ถ้าความลับนี้เผยแพร่ออกไป ลื้อกับอั๊วเตรียมตัวไปเป็นยาจกข้างถนนได้เลย!’
ป๊าพูดไว้ไม่ผิด...มันเป็นงานที่อยู่ในห้องแอร์ ไม่หนัก และตอแหลอย่างยิ่งยวด...
ตอแหลแบบที่ไม่มีทางถอยกลับ หนึ่งเดือนแห่งความทรมานนั้นเพิ่งจะเริ่มต้นมาได้แค่สองวัน แต่แพนด้ารู้สึกราวกับผ่านไปแล้วสักสองปี
กลับบ้านไม่ได้ ...เพราะเป็นความลับสุดยอด ยิ่งเครื่องมือสื่อสารยิ่งแล้วใหญ่ อาป๊าไม่มีวันยอมให้พกเข้ามาด้วยแน่นอน...เพราะขืนมันดังขึ้นมาระหว่างปฏิบัติหน้าที่ เขากับป๊าคงไม่วายกลายร่างเป็นยาจกไปพร้อมๆ กัน
แพนด้าเริ่มคันมือตะหงิดๆ ความคุ้นชินทำให้เขาลืมตัวเอามือไปลูกกระเป๋ากางเกงตัวเองอยู่เรื่อย...หวังว่าจะเจอมือถือเอามาต่ออินเตอร์เน็ต เล่นเฟสบุ๊คให้หายคัน ตั้งกระทู้ดราม่าเล่นสักกระทู้หนึ่ง...แต่ก็ไม่มี...สิ่งที่เขาสัมผัสได้บริเวณสะโพกตัวเองคือขนนุ่มๆ
ขนนุ่มๆ?
ก็หมายความตามนั้นแหละ
งานหลักของเด็กหนุ่ม ก็คือการตอแหล
แพนด้า หมีเศรษฐกิจของสวนสัตว์หมีน้อยไม่สบาย...ต้องเก็บตัว จ้างสัตวแพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านแพนด้าโดยเฉพาะมารักษา เรื่องนี้ถือเป็นความลับขั้นสุดยอด ป๊าบอกเขาไว้ ถ้าเกิดรัฐบาลจีนรู้ว่าสวนสัตว์หมีน้อยดูแลเจ้าแพนด้าไม่ดี มีหวังได้ยึดกลับเป็นแน่แท้ และสวนสัตว์หมีน้อยก็จะลดมาตรฐานลงมาเป็นสวนสัตว์ธรรมดาที่ไม่มีหมีให้ดู รายได้ของสวนสัตว์ก็จะดิ่งลงอย่างเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน
เพราะงั้นระหว่างที่เจ้าแพนด้ากำลังลาป่วย...แพนด้าก็เลยต้องมาปฏิบัติหน้าที่แทน
เริ่มต้นจากการใส่ชุดแพนด้า แสดงความน่ารัก เป็นนายแบบให้นักท่องเที่ยวรัวชัตเตอร์ แชะๆๆๆ...งานเหมือนจะง่าย แต่จริงๆ แล้วไม่ง่ายอย่างที่คิด
ชุดหมีแพนด้า...ด้านนอกนุ่มนิ่มปุกปุย น่ารักน่ากอด...แต่ด้านใน...ร้อนฉิบหาย!
ป๊าพูดไม่ผิด ป๊าให้เขาทำงานสบายๆ อยู่ในห้องแอร์...แต่ดันให้สวมชุดหมีอยู่ห้องแอร์ มันก็ไม่ต่างอะไรกับทำงานในเตาอบนั่นแหละ ยิ่งกว่านั้น งานเบาๆ ของป๊าก็คือทำท่าเชื่องช้าเลียนแบบแพนด้าไปวันๆ แสดงความน่ารักของประสาหมีๆ ออกมาให้เต็มแม็กซ์
แพนด้าต้องหัดการทรงตัวบนลูกบอลใหญ่ๆ วันแรกนอนพาดลงไป ลูกบอลก็กลิ้งหนี เล่นซะเขาหัวโขกพื้นนับดาวไปหลายตลบ
แพนด้าต้องนั่งบนเก้าอี้ใหญ่ๆ กว่าจะปีนขึ้นไปได้เขาก็หอบเป็นหมาหอบแดด
แพนด้าต้องหลับบนลานกว้างๆ อันนี้เขาชอบเพราะมันก็แค่นอนนิ่งๆ...แต่ต้องนอนท่าแพนด้านะ! หลังจากหลับไปได้หนึ่งชั่วโมง หลังของเขาก็แข็งเป็นไม้กระดาน แล้วก็ปวดยอกไปหมด
ทั้งหมดทั้งมวลนี้ทำให้แพนด้าอารมณ์ไม่ใคร่จะดีเท่าไหร่ ตกเย็นหลังสวนสัตว์ปิด ก็ยังต้องแสดงเป็นแพนด้าไปอีกพักใหญ่ จนกว่าแพนด้าชาแนลจะปิดตามไป...ถึงเวลานั้นตึกแสดงโชว์แพนด้าก็ถูกล็อกไปแล้ว
ดีที่อาป๊ายังมีใจเมตตา ส่งน้ำส่งข้าวมาให้เขากินบ้าง เพราะยังไงแพนด้าก็กินใบไผ่ไม่ไหวหรอก
หลังเลิกงาน แพนด้าถอดหัวหมีออก ด้วยความหิวทำให้เขาตัดสินใจหาอะไรกินก่อนที่จะมานั่งหาทางถอดชุดหมีบ้าๆ นี่
น้ำร้อนบรรจงเทลงถ้วย รอสามนาทีก็ได้เส้นมาม่าสีเหลืองนวล นุ่มนิ่มน่ารับประทานอยู่ตรงหน้า แพนด้าไม่รอช้า คว้าตะเกียบโซ้ยในทันที
ซู้ด....ซู้ด....ซู้ด....
ระหว่างนั่งกินเงียบๆ ก็ต้องสะดุ้งเฮือกมาม่าแทบหกรดชุดหมีมูลค่ามหาศาล
ก็มันดันมีเสียงใครก็ไม่รู้พูดขึ้นมาน่ะสิ
“แพนด้า?”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สิ่งที่นายใหญ่ได้เจอ มันน่าประหลาดใจ ไหงในแพนด้ามีคนได้หว่า...จะว่าแพนด้ากินคนเข้าไปก็ไม่น่าใช่ ก็คนคนนั้นมันยังนั่งดูดมาม่าเสียงดังอยู่เลย
หลังเขาออกเสียงไปอย่างเผลอตัว สิ่งมีชีวิตหัวเป็นคนตัวเป็นหมีก็หันกลับมา พร้อมกับถ้วยมาม่าในมือ เส้นยังคาห้อยต่องแต่งอยู่ที่ปากเลยด้วยซ้ำ
พวกเขาจ้องหน้ากันอยู่อย่างนั้น
พรู้ดดดด!!!
ด้วยความตกใจ เส้นมาม่ามีอันได้พุ่งตัวออกจากปากราวกับมีปืนใหญ่กระบอกบิ๊กเบิ้มยิงมันออกมา
ห้องพักแพนด้าก็ไม่ได้ขนาดใหญ่เท่าไรนัก แค่เปิดประตูเข้ามา เดินอีกไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะทานข้าวแล้ว ดังนั้นไม่ต้องสงสัย...ว่าเส้นมาม่านี้จะกระเด็นไปตกอยู่ที่ใคร
ใหญ่หลับตาปี๋ รู้สึกถึงเส้นอุ่นๆ เหนียวๆ นุ่มๆ และเหม็นๆ ที่ปะทะเข้าใบหน้าอย่างจัง เขารอจนเหล่าเส้นยึกยือนั้นหล่นลงจากหน้าเขาตามแรงโน้มถ่วง ถึงค่อยลืมตาขึ้นมาได้ เขายกมือขึ้นปาดน้ำที่เปียกหน้า ลืมตาขึ้นมอง ก็พบกับใบหน้าขาวซีดที่เบิ่งตาดำๆ กว้าง ปากของไอ้หนุ่มนั่นอ้าค้าง เส้นมาม่ายังห้อยออกมาจากมุมปากอยู่เลย
ความตกใจทำให้คนไร้สติ กว่าจะตั้งตัวได้ พวกเขาทั้งสองก็จ้องหน้ากันและกันเงียบๆ เป็นเวลาพักใหญ่ทีเดียว
ก่อนที่เสียงสองเสียงจะเปล่งออกมาในเวลาเดียวกัน...
“ผีแพนด้า!!!!”
“โจรขโมยแพนด้า!!!”
+++++++++++++++++++++++++++++++++
เสียงน้ำในกาต้มดังฟู่ๆๆ ไฟเธอโมแสตดตัดไปอยู่ที่ warm แสดงให้เห็นว่าน้ำเดือดพอที่จะนำมาใช้ได้แล้ว
ใหญ่ลุกจากเก้าอี้ไปกดน้ำใส่ภาชนะที่เตรียมไว้ ภาชนะที่หนึ่งคือคัพมาม่า กสับอีกหนี่งคือแก้วที่ใส่ผงกาแฟเตรียมไว้แล้ว
มาม่าที่เส้นยังแข็งอยู่ถูกปิดฝารอสามนาที ระหว่างนั้นเขาก็เดินมายื่นถ้วยให้คนที่จะกินเป็นคนถือเอาไว้เอง
แพนด้าในชุดแพนด้านั่งอยู่ที่พื้น หลังพิงกำแพง ขาสองข้างเหยียดยาว รับถ้วยมาม่าด้วยมือสั่นๆ ดวงตาสองข้างเหลือบมองมือผู้ที่ยื่นมาให้แล้วก็ต้องแอบสั่นกับรอยสักรูปเสือที่สักจากข้อศอกลงมาถึงหลังมือขวา
....
..
..
ย้อนกลับไปเมื่อสิบนาทีที่แล้ว
อารามแพนด้าตกใจมาก กลัวจะโดนโจรมาขโมยแพนด้า กลัวว่าถ้าอีกฝ่ายรู้ว่าไม่มีแพนด้าจริงๆ แล้วมันจะคว้ามีดมาจิ้มพุงเขาค่าที่ทำให้เสียเวลารึเปล่า เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจวิ่งหนี
ตัวอ้วนๆ วิ่งฝ่าประตูบานเล็ก ดันใหญ่เสียกระเด็น นึกดีใจ นึกขอบคุณชุดแพนด้าที่ทำให้เขามีแรงปะทะมากขึ้น ไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องรู้สึกเสียใจที่ไม่ถอดออกเสียก่อน
ก็ประตูมันเล็กนิดเดียว จำได้ว่าตอนเข้ามายังต้องตะแคงตัวเข้าด้วยซ้ำ ตอนนี้วิ่งออกไปตรงๆ มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะผ่านช่องแคบนั้นไปโดยง่ายดาย
ช่วงสะโพกของแพนด้าติดแน่นอยู่กับของประตูทั้งสองด้าน ขาสองข้างพยายามก้าวผ่านไปให้ได้ แต่ก็ทำไม่สำเร็จ
จนใหญ่ที่โดนชนกระเด็นเมื่อครู่ตั้งตัวได้ มองขึ้นมาเห็นลักษณาการน่าสมเพชของหมีแพนด้าก็อดจะช่วยดันให้พ้นประตูออกไปไม่ได้ เขาใช้มือดัน พออีกฝ่ายรู้ตัวว่าเขาลุกขึ้นมาได้แล้วมันก็ยิ่งตกใจกระวนกระวายใหญ่ การดันเลยเป็นไปได้ยากเพราะน่ากลัวมือแพนด้านั่นจะตบลงบนหน้าเขาเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง ใหญ่เลยเปลี่ยนจากการใช้มือดัน มาเป็นการใช้ขาถีบแทน
พลั่ก!!
“อ๊ากก!!!” เหมือนยิ่งถีบสะโพกจะยิ่งติดแน่น ไอ้แพนด้าร้องออกมาอย่างตกใจ ถามว่าเจ็บมั้ยก็คงไม่เจ็บเพราะชุดมันหนานุ่มมาก กลัวจะถูกไอ้คนข้างหลังฆ่าซะก่อนน่ะสิ
คุณหัวหน้าคนงานได้ยินเสียงร้องโหยหวนของไอ้หนุ่มแพนด้าก็ตกใจพอกัน เขาหยุดถีบเพราะกลัวอีกฝ่ายจะหลังหักก่อนได้ออกจากห้องนี้ เปลี่ยนเป็นนั่งพิจารณาแทน
ส่วนของสะโพกใหญ่กว่ากรอบประตูพอสมควร ถ้าจะให้ออกไปให้ได้ ไม่ไอ้หนุ่มในชุดแพนด้าก็กรอบประตูนี่แหละ คงจะต้องแหลกกันไปข้าง
คิดได้ดังนั้นใหญ่จึงตัดสินใจกอดหน้าอกแพนด้าไว้ แล้วดึงกลับเข้ามาในห้องแทน
อั้ก!!!
แพนด้าตัวใหญ่หลุดพรึบอย่างเร็ว เสียหลักล้มทับเขาจนจุก
เมื่อแพนด้าตั้งตัวได้ มันก็พลิกตัวหมุนกลับ พยายามคลานสี่ขาหนีออกจากห้องอีกครั้ง แต่ก็ทำไม่ได้เพราะขาข้างหนึ่งถูกมือที่เต็มไปด้วยรอยสักจับเสียแน่น แพนด้ากลัวจนน้ำตาไหล หันกลับไปมองหน้าจอมโจรที่ตอนนี้ดูน่ากลัวชึ้นอีกห้าเท่า
“ป...ปล่อยผมไปเถอะครับ”
ใหญ่ถอนหายใจ ส่ายหน้าเบาๆ “ปล่อยไปก็คลานไปติดที่ประตูอีกน่ะสิ”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เส้นมาม่านิ่มดีแล้ว ขณะนี้มันกำลังส่งกลิ่นหอมฉุยน่ากินดีเดียว แพนด้าใช้มือที่อยู่ในชุดหมีบรรจงเปิดฝามาม่าคัพออก แต่ก็ทำได้ยากเหลือเกิน ใหญ่เห็นดังนั้นก็ถอนหายใจทีหนึ่งแล้วลุกไปนั่งคุกเข่าหน้าเด็กหนุ่ม เปิดฝามาม่า จับตะเกียบคีบ แล้วก็ป้อนอีกให้อีกฝ่ายได้กิน
โครก...
มองไปมองมาค่อยนึกได้ว่าตนเองก็ยังไม่ได้ทานอะไรเหมือนกัน เขาจ้องหน้าหนุ่มน้อยเชิงขออนุญาต ซึ่งอีกฝ่ายจะทำอะไรได้ แค่ถูกมองก็เยี่ยวแทบเล็ดแล้ว ไม่ใช่เวลามาหวงของกินแล้วล่ะ
“กินเลยฮะ ของในห้องนี้กินได้ทุกอย่าง ยกเว้นแพนด้า”
ได้ยินดังนั้น ใหญ่เลยถือโอกาสขอซดถ้วยเดียวกันเลยก็แล้วกัน ขี้เกียจทำใหม่แล้ว
เขาป้อนเด็กหนุ่มไปกินไป ไม่นานมาม่าก็หมดถ้วย
“นายชื่ออะไร” คนอายุมากกว่าเปิดปากถามเมื่อดื่มด่ำสุนทรีย์มาม่าเรียบร้อยแล้ว
“แพนด้า”
คิ้วเข้มๆ ขมวดมุ่น “ถามว่าชื่ออะไร ไม่ได้ถามว่าเป็นอะไร”
“ก็บอกว่าแพนด้าไง!” อ๊ะ! เผลอขึ้นเสียงไปซะแล้ว ไอ้โจรนี่มันจะฆ่าเขารึเปล่า มันน่ากลัวมาก มีการขุนให้อิ่มแล้วค่อยฆ่าด้วย!
ใหญ่ตวัดสายตามองหน้าอีกฝ่ายอีกครั้ง “อายุเท่าไหร่”
“20”
“พี่ชื่อใหญ่ อายุ 26 เพราะฉะนั้น...” เขาใช้มือสองข้างแปะลงบนแก้มแพนด้า ออกแรงบี้จนปากจู๋เป็นหมู บิดหน้าหันไปมา “...อย่าขึ้นเสียงกับคนอายุเยอะกว่าอย่างนี้”
“แง...พี่เป็นโจรรึเปล่า”
“เปล่า”
“จริงๆ นะ”
“จริง”
ได้ยินคนแก่กว่านั่งยันนอนยัน แพนด้าค่อยเบาใจขึ้นหน่อย แต่ก็ยังไม่วายแอบเหลือบตามองอยู่ดี
“พี่...” เด็กหนุ่มงอเข่าขึ้นนั่งคุดคู้ ก้มตัวเอาใบหน้าซุกลงยังกลุ่มขนนุ่มนิ่ม เครื่องปรับอากาศในนี้หนาวใช่เล่น
“ว่าไง”
“...พี่เคยฆ่าคนรึเปล่า?”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความเข้าใจที่ถูกต้องของแพนด้าแลกมาด้วยน้ำตา ความเจ็บปวด และลูกมะนาวปูดๆ บนศีรษะหนึ่งลูก
“สรุปว่าพี่เมาแล้วขับ เลยโดนจับมาดัดสันดานสินะ?” ว่าจบ มะเหงกลูกพอดีคำ ก็ประเคนลงบนหัวอีกรอบ
“อืม แล้วสรุป...นายก็พวกซิ่วเสเพล โดนพ่อจับมาดัดสันดานเหมือนกัน” จะว่าไปมันก็จริง แพนด้ารู้สึกว่าไม่ควรปากหมาใส่คุณมหาโจรคนนี้เลย
“ฮะๆๆ ช่างมันเหอะพี่ ว่าแต่อย่างนี้ก็แสดงว่าเราสองคนต้องร่วมงานกันเดือนเต็มๆ เลยดิ”
ใหญ่คิดแล้วคิดอีก ก็ไม่เห็นว่าการเป็นแพนด้ากับการเป็นคนทำความสะอาดกรงแพนด้าจะเรียกว่าร่วมงานกันตรงไหน เขาคิดไป มือก็เผลอลูบตามกลุ่มขนนุ่มนิ่มข้างตัวไป...
“แพนด้าจริงๆ นี่ให้ความรู้สึกอย่างนี้รึเปล่า” มือลูบไปเรื่อยก็ยิ่งให้รู้สึกเคลิ้ม
“ไม่รู้ดิ ผมก็ไม่เคยจับแพนด้าเหมือนกัน แต่ผมว่ามันคงไม่เหมือนอะพี่ เพราะนี่มันผมคนชัดๆ” รู้ตัวอีกที ใหญ่ก็ชักมือออกแทบไม่ทัน ไอ้เด็กบ้านี่! ปล่อยให้เขาลูบหัวอยู่นานสองนาน ไม่ว่าไม่พอ มีการเอาหัวมาไถๆ อีกต่างหาก ชักสงสัยว่ามันเป็นหมาหรือแพนด้ากันแน่
“แล้วถ้าความลับนี้รั่วออกไปล่ะ?”
อีกฝ่ายเงียบไปพักใหญ่ แว่วเสียงสูดน้ำมูก เมื่อหันไปมองก็ต้องตกใจ เพราะไอ้เด็กหน้าซีดตาดำข้างๆ นี่มันดันร้องไห้กระซิกๆ แบบที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันร้องไห้ทำไม “เฮ้ย! เป็นอะไรไป ร้องไห้ทำไม”
แพนด้ายกมือในชุดขน ขยี้ตาอย่างยากลำบากจนใหญ่เห็นแล้วสงสาร อดจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาให้ไม่ได้ ดูสิ ตาบวมเป่งเขียว...
“...ถ้า...ซืดด...ถ้าความลับนี้รั่วออกไป ผมกับป๊าต้องถูกรัฐบาลจีนตามล่าแน่ๆ ฐานที่ทำให้สัตว์สงวนมีค่าของเค้าต้องไม่สบาย สวนสัตว์จะต้องถูกปิด หนี้ที่กู้มาก็จะไม่มีจ่าย ป๊าคงต้องขายน้องสาวให้ตลาดมืด ถูกหล่อปูนถ่วงแม่น้ำเจ้าพระยา ผมเองก็คงไม่มีเงินสำหรับรักษาตัว...ผมบอกพี่รึยังนะ ว่าผมเป็นลูคีเมีย...ฮึก...ซืดดด”
ใหญ่มองไอ้หนุ่มตัวเล็กในชุดแพนด้าร้องไห้กระซิกก็ใจหายวาบ...เด็กนี่มันแข็งแกร่งจริงๆ ยอมมาทำเรื่องที่เสียงขนาดนี้เพื่อครอบครัว ทั้งๆ ที่ตัวเองก็ป่วยหนัก...ผิวซีดๆ กับรอยคล้ำใต้ตาก็เป็นเพราะลูคีเมียรึเปล่านะ เขาไม่รู้หรอก เขาไม่มีความรู้ แต่ก็คิดว่ามันต้องใช่แน่ๆ
ชายหนุ่มคว้าบ่าใต้ขนปุยๆ มากอด ให้อีกฝ่ายได้ซุกหน้าลงกับหน้าอกเขาหาที่พักใจ เป็นโอกาสให้แพนด้าแอบป้ายขี้มูกภูมิแพ้ที่ยิ่งดึกก็ยิ่งมีอาการมากขึ้นเรื่อยๆ “ไม่เป็นไรนะแพนด้า พี่จะไม่บอกใครเรื่องนี้ เราทำงานไหวรึเปล่า ต้องแสดงเป็นแพนด้าทั้งวันคงจะเหนื่อยมากเลยสินะ”
เด็กหนุ่มสูดน้ำมูกเสียงดังอีกยกหนึ่ง “ไม่เป็นไรหรอกฮะ แค่พี่ใหญ่คอยเป็นกำลังใจให้ผมก็พอแล้ว” ว่าแล้วก็ซุกหน้าเข้าไปในอ้อมอกเดิม แอบรู้สึกสบายกับฝ่ามือที่ลูบผมอย่างแผ่วเบา
“แล้วก็...ผมบอกพี่รึยังนะ...ว่าผมชอบกินไอติมมากเลย...”
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC
ขอบคุณทุกคนสำหรับความคิดเห็นในตอนที่แล้วนะคะ ^ ^
เรื่องก็ค่อยๆ คลานไปอะนะ อย่างว่า เรื่องนี้คงไม่ได้มีเนื้อหาดราม่าอะไรให้เครียดนะคะ อ่านๆไปแล้วอย่าคิดมาก คิดซะว่าอ่านเล่นๆคลายสมองก็แล้วกันนะจ๊ะ
***อีดิทๆ
พี่สาวที่น่ารัก ทำภาพอาน้องแพนล่ามาให้ค่ะ
มาจากซีรี่ย์เกาหลี อิมเมจใกล้เคียงอาแพนล่าเลย แค่ซีดๆ กว่านี้อีกหน่อย แล้วก็ขอบตาคล้ำๆ อีกนิด ใช่เลย!
ขอบคุณพี่ดอกไม้มากค่า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
