หัวข้อ: "Yes,I love him"

[malula]

ถ้าจะสู้ต่อก็เหมือนเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุง
คนดีไปอยู่ผิดที่ผิดทางก็กลายเป็นแกะดำได้เหมือนกัน
มาเดินหน้าเรื่องงานใหม่ เรื่องหัวใจดีกว่า
ถ้าจะให้เดลเป็นนายเอกก็ต้องเปลี่ยนพระเอกด้วยนะจ๊ะน้องที

[CarToonMiZa]

ตาลจะเอาไงล่ะทีนี้จะสู้ต่อ
หรือปล่อยวางมีทางออกที่
ดีกว่านี้มั๊ย
มันลุ้นจริงๆๆ

[kyoya11]

รอวันที่พี่ตาลจะยืนหยัดได้อีกครั้ง

[momokaii]

ยาสามัญประจำตัวพี่ตาล 

[Anyann]

ตอนนี้ตาลเครียดแต่เรากลับยิ้มแฮะ ดีใจที่เห็นที่ยืนของฟางชัดเจนขึ้น

[mr_longza]

 

[indy❣zaka]

คิดว่าลึกๆแล้ว พี่ตาลน่าจะรู้ว่าใครทำนะ 
เพราะบรรดาสมาชิกทีมที่มาบ้านช่วงที่กำลังเกิดเรื่องนี่ ก็คงมีไม่กี่คนหรอก  แล้วพฤติกรรมของคนทำผิดมันต้องแปลกหูแปลกตาไปบ้าง
ที่ตาลไม่พูดออกมา  อาจจะเพราะเสียความรู้สึก หรือ อึ้งอยู่ก็ได้ ที่เพื่อนสนิททำกับเราอย่างนี้ได้ลงคอ

[Yukisae]

สงสารตาล เจอแต่เรื่อง เมื่อไหร่จะจับคนร้ายตัวจริงได้
สงสารฟาง คิดว่าเค้าไม่ได้รัก
ตกลงวันชาติจะเอายังไงแน่เนี่ย ยังคงเป็นคู่จิ้นสินะ
++จ้า

[tuek]

อยากรู้ตาลจะทำยังไงต่อไป

[yaninjinna]

หน่วงแฮะ ตาลคิดไรอยู่เจอไรมา เล่าให้น้องๆฟังบ้างก็ดีนะ คนอ่านจะได้รู้ด้วย เน๊อะๆ

วันอาทิตย์จะได้คำตอบมั้ยนะ

รอตอนต่อไปค่ะ

 

[Aoya]

ที่กลับมาบ้านได้นี่แปลว่าตาลรับสารภาพว่าเป็นคนเอาไปเหรอ
แล้วทางตำรวจเค้าจะดำเนินคดีอะไรกับตาลอีกหรือเปล่า
คือ คิดว่าตำรวจเค้าคงไม่ปล่อยตาลแน่ๆ ใช่ไหม อุตส่าได้แพะแล้วนี่

งงๆ กับความคิดเดลนิดหน่อย แบบบางทีก็รู้แล้วก็ยอมรับ แต่บางทีก็ไม่คิดจะปล่อยมือ
ชอบนิสัยวันชาติที่สุด ตรงๆ ไม่อ้อมค้อม แต่สงสัยตรงที่ทำไมต้องเจ็บแปลบๆ ตอนเห็นตาลกอดฟาง
จะว่ารับไม่ได้ก็ไม่น่าใช่ เพราะวันชาติเองก็ขอเดลเป็นแฟนเพื่อกันเดลออกจากฟางนี่ มึนๆ เหมือนกัน แต่ก็ติดตามต่อจ้า

[cinquain]

อ่านตอน 8 แล้ว 
เขาคงอยากบีบให้ออกมานานและตอนนี้ก็สบโอกาส

เดี๋ยวมาอีกรอบค่ะ

..............................
อ่านตอน 9 แล้วเห็นใจวันชาติ เดาว่าที่รู้สึกเจ็บปวดเพราะ
ตัวเองช่วยอะไรพี่ชายไม่ได้มากกว่า จะปลอบก็ไม่ใช่จนต้อง
โทร.ตามยาสามัญประจำบ้านมาช่วยอีกแรง ยาดี ตาลเลย
ได้พักผ่อน

คนที่โกรธมากแล้วเก็บไว้ในใจไม่แสดงออกนี่ น่ากลัว เกรงว่า
เส้นเลือดจะแตกสักวัน มีฟางมาทำให้สบายใจอย่างนี้ค่อยยังชั่วค่ะ

รอวันอาทิตย์ค่ะ 

[toshika]

เง้อออออ

 เพราะอะไรพี่ตาลถึงได้กลับบ้าน ยอมลาออกหรือ???

ฟางนี่ก็ดีแสนดี คิดว่าสักวันพี่ตาลคงจะเจอผู้หญิงที่ดี  โอ๊ยยยยขัดใจอ่ะ

รอติดตามจ้า

[sukie_moo]

ทั้งเพื่อนทั้งนายหรือป่าวเนี่ย บีบกันซะ  นี่แหละนา คนดีไม่มีที่อยู่

[=นีรนาคา=]

สู้ๆนะพี่ตาล

[why yyy]

ถ้าไม่มีวันชาตินี่แย่เลย!!

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 10

   วันชาติมองเดลไอ้คนตัวขาวแบบหนุ่มเหนือ ที่กำลังทำตัวติดกับฟางหนุ่มบ้านนอกที่เห็นกันมาตั้งแต่เล็กแล้วได้แต่ส่ายหน้า ท่าทางพิกลจนพี่ชายที่กลับมามีสภาพเป็นปกติอีกครั้งต้องหันมาถาม
“มึงส่ายหน้าทำไม”
“กำลังสงสัยว่า ไอ้ฟางมันคบกับไอ้เดลได้ไง” พอเริ่มเรื่องวันชาติก็ขยับเข้าไปใกล้ กระซิบกระซาบกับพี่ชาย
ท่าทางมีลับลมคมในจนตาลาไตต้องอมยิ้มขำน้องชาย
“ไอ้ฟางมันเป็นคนรู้หน้าที่ว่าง่ายกินง่ายอยู่ง่าย แต่ไอ้เด็กเวรเนี่ยงอแงชิบหาย”
พี่ชายหันไปมองคนที่กำลังตากผ้าอยู่ข้างบ้าน โดยมีเดลยืนอยู่ใกล้ๆ แล้วต้องคลี่ยิ้มจางๆ ให้กับคำวิจารณ์ของน้องชาย
เรื่องที่ฟางกินง่ายอยู่ง่ายน่ะรู้กันอยู่แล้ว แต่อีกคนนี่สิ
“มึงรู้ได้ไงว่าเขางอแง”
น้องชายทำหรี่ตามองพี่ชาย “อย่ามาฟอร์ม พี่ก็เห็นอยู่ว่ามันง๊องแง๊งงี่เง่า รู้อยู่ว่าไม่มีหวัง ยังมาเซ้าซี้ไอ้ฟางอยู่ได้”
“อ้อ...” พี่ชายลากเสียงยาว หันมาเปิดหนังสือพิมพ์ หาหน้ารับสมัครงาน น้องชายก็ชะโงกหน้าเข้ามามอง
“คนนี้ก็มาทำเป็นเปิดหนังสือพิมพ์ หยั่งก๊ะจะออกไปเดินหางานทำงั้นแหละ”
“ก็ดูๆ ไป”

ตาลาไตกวาดตามองประกาศรับสมัครงาน แต่ในใจยังคงเต็มไปด้วยคำถามมากมาย
ใคร
ทำไม และ ทำไม
น้องชายมองหน้าพี่ชายก็เหมือนจะอ่านใจออกก็เลยชวนคุยต่อ

“วิทยาลัยแถวบ้านเราก็มี ถ้าพี่อยากเป็นอาจารย์ ลองไปคุยๆ ดูก็ได้”
ตาลาไตยังยกยิ้มมุมปาก วันชาติยังไม่ยอมแพ้
“ฉันก็พูดไปงั้นแหละ อยากให้พี่รู้ว่า เรามีทางเลือกเยอะแยะ ไม่ได้จนตรอกแค่นี้หรอกน่า แล้วฉันเองก็รู้ว่า พี่ไม่ยอมปล่อยไอ้คนที่ทำกับพี่ลอยนวลไปแน่ๆ เพราะฉันเองก็คิดอะไรไว้เหมือนกัน รอแต่พี่น่ะแหละ ว่าจะเห็นด้วยกับฉันหรือเปล่า”
“มึงคิดอะไร”
วันชาติมองหน้าพี่ชายเหมือนหยั่งความคิด จากหางตาเห็นว่า ฟางทำงานเสร็จแล้ว และกำลังเดินเข้าบ้าน
ดวงตาซื่อๆ ที่มองมาทำให้เดาได้ไม่ยาก ฟางเองก็รู้ตัวเหมือนกัน รีบชวนเพื่อนขึ้นไปทำงานที่ห้องนอน

จนกระทั่งได้ยินเสียงปิดประตูห้อง วันชาติถึงได้หันมาเล่าให้พี่ชายฟังเรื่องที่คิดไว้ในใจ
ฟังจนจบพี่ชายก็พยักหน้า
“เรื่องที่คิดว่าโดนยัดข้อหาน่ะมันทำให้โกรธแน่นอนอยู่แล้ว แต่ที่กูโกรธมากก็เพราะทุกคนคือคนที่ฝ่าดงกระสุนปืนมาด้วยกัน นั่นก็เพื่อน นี่ก็พี่น้อง”
“คนที่ทำมันไม่ได้คิดว่าพี่เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกับมันน่ะสิ ถามตรงๆ พี่ไม่สงสัยฉลองเพื่อนพี่เลยเหรอ”
ตาลาไตถอนหายใจหนักๆ ไม่ได้ตอบคำถาม
วันชาติยักคิ้ว เอนตัวลงนอนไขว่ห้างข้าง ๆ พี่ชาย
“จ้างคนมาเก็บแม่งให้หมดทั้งสำนักงานเลยดีมั้ย”
ตาลาไตหันมาชกใส่ต้นแขนล่ำๆ ของน้องชาย “มึงนี่ชอบพูดไปเรื่อย”
“ใครบอกพูดไปเรื่อย ฉันเอาจริงนะพี่ เรื่องอะไรจะยอมให้คนประนามทั้งที่ไม่ได้ทำผิด”
ดวงตาสีเข้มจ้องมองน้องชาย
วันชาติดูเหมือนคนไร้สาระไปวันๆ ก็จริง แต่ที่จริงแล้ววันชาติเป็นคนที่จัดการเรื่องทุกอย่างที่บ้าน แล้วตอนนี้ก็ยังเข้ามาจัดการเรื่องของพี่ชายที่ซวนเซมาตลอดนับตั้งแต่บุ๋มตายไป
“มึงอย่าเที่ยวพูดไป เพราะกูเองก็ไม่ยอมให้คนประนามกูเหมือนกัน เพียงแต่กูสงสัยว่าทำไมถึงเป็นกู”
“หมายความว่า มันต้องมีใครสักคนในหน่วยที่ต้องเป็นแพะหรือพี่” วันชาติลุกขึ้นนั่ง
พี่ชายส่ายหน้า “ไม่ใช่อย่างนั้น ของกลางหายมาหลายครั้ง โดนพักงาน โดนสอบกันทั้งหน่วยก็เคยมาแล้ว แต่ก็ไม่เคยมีใครโดนลงโทษ แต่ทำไมคราวนี้ถึงได้เอาของมายัดให้กู”
ตาลาไตค่อยๆ ลำดับเรื่องราวให้น้องชายฟัง เป็นเรื่องที่วนเวียนอยู่ในสมองมาตลอดคืนที่ถูกสอบปากคำ
“กูไม่ยอมแพ้ง่ายๆ แต่ต้องใช้เวลา”
น้องชายหัวเราะหึหะเสียงแปลกๆ “ฉันรู้สึกเหมือนเวลาที่พี่เล่าเรื่องไปซุ่มอยู่ในกระท่อมเก็บฟืนรอจู่โจมจับยาบ้า”
“เออ แบบนั้นแหละ อดทนรอ ใจเย็นๆ ยังไงคนร้ายมันต้องออกมา คนที่อยู่ในที่ร้อน มันอยู่ได้ไม่นานหรอก” 
วันชาติเข้าใจ แต่ไม่วายนิ่วหน้า “สรุปว่าทุกเรื่องในชีวิต ต้องรอไปเสียทุกอย่าง”
“เรื่องที่ควรรอ ก็ต้องรอ ผลีผลามไปมีแต่เสียหาย”
สองพี่น้องมองหน้าอย่างรู้ทัน
“โอเค เรื่องล้างแค้นรอสิบปียังไม่สาย แต่คืนนี้เอาไง จะให้ฉันดูแลจัดการให้หรือเปล่า” วันชาติทำยักคิ้วหลิ่วตาเรียกรอยยิ้มจากพี่ชายอีกครั้ง
“มันขึ้นอยู่กับฟาง คืนนี้มึงไปบังคับให้เขาแยกห้องได้ แต่คืนอื่นที่เขาไม่ได้กลับมานอนที่นี่ล่ะ มึงจะตามไปจัดการได้ตลอดหรือไง”
วันชาติทำคอยึกยัก “ไม่ต้องบังคับก็ได้ พี่แค่ฟอร์มถอดวิญญาณอีกสักครึ่งชั่วโมง ฟางมันก็รู้แล้วว่าต้องทำไง”
สุดท้ายพี่ชายได้แต่ขำน้องชาย
“แต่กูฟื้นคืนชีพแล้ว ทำแบบนั้นมันก็เท่ากับโกหก”
“พี่กู ไม่ได้อย่างใจเล้ย”
“แต่ถ้ามึงอยากคุยกับเดล มันก็เรื่องของมึง”
“อ่าฮะ...พี่ชาย”
“แต่กูไม่บังคับให้ฟางมานอนกับกูคืนนี้แน่ๆ ที่ผ่านมา กูออกคำสั่งกับเขามาตลอด ให้เขาตัดสินใจเอง”
วันชาติทำหน้าตาเลี่ยนใส่พี่ชาย “พระเอกเกิ๊น เกิดซวยซ้ำซวยซ้อน ไอ้เด็กเวรปล้ำไอ้ฟางขึ้นมา จะพระเอกไหวมั้ยเนี่ย”

ฟางเหลียวมองนาฬิกาปลุกเรือนเล็กข้างที่นอน
เพิ่งจะ 2 ทุ่มยังเร็วเกินไปที่จะเข้านอนตอนนี้
หันมาหาเพื่อน เห็นว่าเดินไปหยิบไอแพดมาเปิด ท่าทางเหมือนแค่อยากฆ่าเวลา เพราะเดลไม่ใช่คนติดเทคโนโลยีแบบนี้
“ตกลงวันนี้ มาทำไมเนี่ย”
“มากันมึงกับเจ้านายมึงแหละ”
ฟางถึงกับหัวเราะร่วน เดลก็พลอยหัวเราะตาม
“สัด ตอบตรงๆ เสือกขำ”
“ก็ขำ มึงจะมากันทำห่าอะไร”
“ก็หรือว่าไม่จริง กูมาช้า มึงถึงได้อยู่ในห้องกับเขา”
เดลมองหน้าคนที่หน้าแดงได้ทันที ทั้งยังตอบอึกอัก
“ก็...ไม่มีอะไร”
หนุ่มเหนือยักไหล่ “เหอะ กูมันคนมาทีหลัง”
“คุยเรื่องอื่นเหอะเดล”
“มึงเริ่มก่อนนะฟาง” เดลขยับตัวเข้ามาใกล้ “เขาไม่ใช่เกย์ แล้วมึงจะเป็นตัวสำรองในเวลาที่เขาเหงาแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหน”
ฟางกัดปาก หันไปมองทางอื่น เดลก็เลยพูดต่อ
“รักคนที่รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่มีวันรักเรามันมีแต่เสียเวลา เสียใจไปวันๆ”
“กูไม่เคยอยากให้เขารักกู”
เดลส่ายหน้า “ถ้าอย่างนั้นมึงจะเสียเวลา...”
“แล้วกูก็ไม่เคยคิดว่า กูเสียเวลาด้วย มึงจะเล่นแพดใช่มั้ย กูจะเขียนรายงานส่งอาจารย์แล้ว”
ฟางตัดบทแล้วหันไปเปิดหนังสือที่ยืมมาจากห้องสมุด ทำให้เดลหันมามองแพดของตัวเอง แต่ก็กลับเปลี่ยนใจ เปิดประตูห้องนอนก้าวออกมาหยุดยืนที่หน้าบันได ฟังเสียงคนที่คุยกันอยู่ที่ด้านล่าง
ระดับเสียงที่เบากว่าปกติ แสดงว่าคนคุยกันไม่อยากให้คนอื่นรู้ ยิ่งทำให้อยากรู้

หนุ่มเหนือเดินกลับเข้าไปในห้อง ฟางหันมามองแล้วหันไปอ่านหนังสือต่อ ท่าทางไม่ได้สนใจ แม้เพื่อนจะเดินมานั่งข้างหลัง แล้วชะโงกหน้ามองหนังสือ
“รายงานส่งวันไหน”
“วันพฤหัส ฯหน้าไง มึงยังไม่ได้ทำละสิ”
“ไว้ทำวันพุธ” เดลตอบแล้ววางคางลงบนไหล่ของฟาง
“ฮึ่ย ทำอะไร จั๊กกะจี้” ฟางเบี่ยงตัวหนี “อย่าเล่นแบบนี้สิวะ”
“ไม่ได้เล่นสักหน่อย” เดลตอบ ขณะที่ประตูห้องเปิดออก

“ฟาง ทำอะไรอยู่ ลงไปดูพี่ตาลหน่อย จะเอากับแกล้ม”
ฟางลุกขึ้นทันที ส่วนเดลลุกขึ้นตาม พูดใส่วันชาติตรงๆ
“แล้วทำไมไม่ทำเอง เรียกใช้ตลอด 24 ชั่วโมง ยังไม่เลิกทาสอีกหรือวะเนี่ย”
วันชาติยังไม่ทันจะตอบ ฟางก็หันมาตีแขนเพื่อน
“อย่าพูดแบบนี้”
เดลเหยียดปากมองเพื่อนที่รีบเดินออกไปจากห้อง แต่พอเดินตามออกไป วันชาติก็คว้าแขนไว้ มือใหญ่ผลักประตูปิด
“มึงนี่เลวของแท้ สันดานเลว นิสัยเลว พูดและทำแต่สิ่งเลวๆ”
“กูบอกมึงแล้วว่ากูรักฟาง พี่มึงน่ะแหละที่หลอกกินฟรีไอ้ฟางไปวันๆ”
เดลพูดเสียงหนักๆ ใส่หน้าวันชาติ
ที่วันชาติโกรธไม่ใช่ที่เดลเปลี่ยนสรรพนามการเรียกตัวเอง และการเรียกวันชาติแน่นอน แต่เพราะการด่าพี่ชายที่เคารพต่างหาก
“นับวันมึงยิ่งทำให้กูเชื่อว่า กูไม่ควรปล่อยมึงไป”
“สัดเหอะ อย่างมึงจะทำอะไรกู มึงมันก็แค่คนที่ได้แต่วิ่งตามก้นพี่ชาย”
เดลเถียงแบบคนที่ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับวันชาติเลยสักนิด
มือใหญ่กำต้นแขนขาวๆ ไว้แน่น ลากออกมาจากห้องนอนของฟาง ไปที่ห้องฝั่งตรงข้าม
“ร้องเสียงดังๆ เลยนะ ให้เพื่อนมึงรู้ว่า มึงทำได้แค่นี้”
“อะ อะไร”
เดลขืนตัว พอคนตัวหนาบอกให้ร้องเสียงดัง ก็กลับไม่กล้าส่งเสียงร้อง ได้แต่ขืนตัวเมื่อโดนดึงเข้าไปในห้อง

ห้องนอนของวันชาติเป็นห้องที่มีขนาดใหญ่กว่าห้องของฟางเล็กน้อย
พอเข้ามาในห้อง วันชาติกดไหล่ของเดลลงกับเตียง
“ร้องสิ ร้องดังๆ ให้ฟางขึ้นมาเห็นว่ามึงกับกูอยู่ในท่านี้”
“ไอ้ ไอ้เลว!”
เดลต่อสู้ทั้งถีบทั้งทุบ ทั้งเบี่ยงตัวหนี
มือใหญ่กระชากคอเสื้อยืดคอกลมให้เปิดกว้างแล้วก้มลงดูดคอแรง เจตนาทิ้งรอย
หนุ่มตัวบางกัดปากตัวเองแน่น เสียงร้องอึกอักอยู่ในคอ
จนวันชาติละริมฝีปากดูผลงาน เห็นรอยแดงช้ำชัดเจน ก็จับใบหน้าให้หันมามอง
“เก่งนี่หว่า ไม่ยักกะร้องไห้ ไม่ส่งเสียงสักแอะ”
“มึงว่ากูเลว มึงก็เลวไม่ต่างจากกูหรอก”
“กูทิ้งรอยนี่เรียกว่าเลวแล้วเหรอ”
“มึงบังคับให้กูคบกับมึง ทั้งที่มึงรู้ดีว่ากูรักฟาง แล้วมึงเองก็ไม่ได้ชอบกูเลยสักนิด”
“แล้วกูก็รู้ว่า มึงคิดจะทำอะไรกับฟาง กูก็เลยดักมาทำกับมึงเสียก่อน”
เดลจ้องหน้าคนตัวหนาแล้วพยายามดันไหล่ออก
“พอใจหรือยัง ปล่อยกูสิสัด”
“ถ้าแค่ดูดคอมึง กูทำที่ห้องฟางก็ได้ ไม่ต้องลากมึงขึ้นมาบนนี้หรอก”
เดลถึงกับหน้าซีดทันที
“สัด นี่มึง ทั้งที่พี่มึงทั้งฟางอยู่ข้างล่างเนี่ยนะ”
“ใช่ เพราะกูอยากให้พวกเขารู้ว่า กูทำอะไรมึง กูก็ต้องทำตอนที่พวกเขาอยู่นี่ไง”
“ไอ้ ไอ้”
มือใหญ่จับคนตัวบางพลิกคว่ำ รั้งขอบกางเกงลงมาติดสะโพก
....แต่แรกก็ไม่ได้คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้ ทั้งหมดเพราะไอ้เด็กเวรนี่มันเป็นคนที่พูดไม่รู้เรื่องอย่างสิ้นเชิง ต้องขู่กันให้กลัว ว่ากูไม่ยอมให้ใครมาเป็นหอกข้างแคร่พี่กู
แต่พอเห็นก้นขาวๆ ก้อนน้ำลายมันก็แข็งจนจุกอยู่ที่คอหอย...
“ยะ อย่า กู ไม่ ไม่ยุ่งกับฟางแล้วก็ได้”
วันชาติละสายตาจากก้นขาวๆ แต่มือใหญ่กลับบีบก้นเต้มแรง จนเดลน้ำตาร่วง
“เจ็บนะสัด”
“เจ็บเหรอ เดี๋ยวจะเจ็บกว่านี้ แล้วมึงจะจำได้จนวันตาย ว่ามึงเป็นของกู”
“อย่า กูสัญญาจริงๆ กูจะไม่พูด ไม่ยุ่งกับฟางอีก”
“แต่กูไม่เชื่อ” วันชาติก้มลงกระซิบที่ข้างหูแล้วจูบแก้ม อาบน้ำตา
“เชื่อกูเถอะ กูไม่ทำแล้ว”
“เพราะอะไร” วันชาติลากเสียงข่มขู่ ไล้จมูกตามแนวแก้ม
“เพราะ...เพราะฟางไม่ได้รักกู”
“แล้วไงอีก”
“เพราะ....ฟางรักพี่ตาล”
“แล้วไง”
“เพราะ...เพราะอะไรล่ะ”
“เพราะมึงเป็นของกู”
เดลกัดปาก ไม่ยอมพูดตาม ทำให้วันชาติขยับตัวเบียดแก่นกายภายใต้กางเกงเสียดสีกับร่องก้น
แก่นกายแข็งขึงที่ทาบลงมาทำให้เดลต้องรีบรับคำ
“กูเป็นของมึง”
“จำไว้ มึงเป็นของกู ว่าง่ายๆ อย่าขัดใจกู เพราะกูไม่ใช่คนใจเย็น”

ฟางเดินลงมาหาตาลาไตที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะกินข้าวในครัว ไม่เห็นมีเบียร์หรือเหล้า
“พี่วันชาติบอกให้ฉันมาทำกับแกล้ม”
“หือ” ตาลาไตลดหนังสือพิมพ์ในมือลง
ต่างคนต่างมองหน้ากัน แล้วฟางก็ลูบท้ายทอยเก้อๆ

“นั่งคุยกันก่อน”
ฟางพยักหน้านั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกัน
ต่างคนต่างรู้ว่าต้องคุย แต่ตอนนี้กลับไม่รู้ว่าจะคุยเรื่องอะไรดี
“พี่จะ..กินอะไรดีครับ”
“ก็เพิ่งกินข้าวอิ่ม”
มีเสียงเปิดปิดประตูห้องที่ด้านบน ทั้งคู่หันไปมองที่บันได แต่ไม่เห็นว่ามีใครก้าวลงมา
“ออกไปเดินเล่นข้างนอกกัน” ตาลาไตชวน เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี ยิ่งนั่งอยู่อย่างนี้ก็ยิ่งเก้อ
ฟางอยากทำตามที่ตาลาไตบอก แต่กลับลังเล เพราะที่ผ่านมา วันชาติกับเดลมีปัญหากันมาตลอด
“จะดีหรือครับ เกิดเขาทะเลาะกัน”
“ก็ปล่อยให้ทะเลาะกัน มันไม่ฆ่ากันตายหรอกน่า”
“พี่ครับ”
“วันนี้พี่นอนเยอะมาก อยากออกไปเดินเล่นทำสมองให้มันโปร่งเผื่อจะคิดอะไรออก”
ฟางเดินตามตาลาไตออกมา เดินเล่นของตาลาไตไม่ได้ไปไหนไกล ก็แค่เดินวนอยู่ภายในหมู่บ้านนั่นเอง
“พี่ดูไม่เหมือนเครียดสักเท่าไหร่”
“เครียดสิ ยังคิดอยู่ วนเวียนซ้ำซาก เรื่องนั้นเรื่องนี้เก็บเอามาทับถมกันไว้ สุดท้ายก็คือตัวเราเองที่มันลุกไม่ขึ้น”
ฟางมีสีหน้าไม่เข้าใจ แล้วค่อยคลี่ยิ้มกว้าง
“ยิ้มนี่รู้หรือไงว่าพี่คิดอะไรอยู่”
“ไม่รู้หรอกครับ รู้แต่ว่าพี่ไม่ได้นอนนิ่งๆ แบบนั้น ไม่ได้ทำอะไรแปลกๆ ก็ดีแล้ว”
ตาลาไตหยุดเดิน “อันไหนที่แปลก”
“ก็ที่พี่.....”
“อ้อ...” ตาลาไตลากเสียงแล้วพาเดินต่อ “ขอโทษที่ทำแบบนั้นกับฟาง แต่ขอยืนยันว่า พี่พอใจกับคำว่าแปลกมากกว่าคำว่าล้อเล่นที่ฟางมักจะพูดถึงมัน”
ฟางพยักหน้า “พี่ขอโทษฉันหลายครั้งแล้ว แล้วที่จริงฉันเองก็.....ไม่ได้อะไรกับที่พี่ทำกับฉันแบบนั้นสักเท่าไหร่”

ตาลาไตหันมามอง คนที่พูดไม่เก่ง หนักไปทางตามใจพี่ว่ายังไงก็ตามนั้น แต่คราวนี้ดูจะไม่ค่อยแน่ใจในตัวเองกึ่งสับสนอยู่ไม่น้อย
เราเองก็เหมือนกัน
จนถึงตอนนี้ ที่เดินอยู่ด้วยกัน ในใจก็ยังไม่แน่ใจ ว่าความรู้สึกดีๆ ตอนนี้มันเกิดจากใจของตัวเอง หรือเพราะที่บุ๋มพูดย้ำอยู่เสมอ....
ถ้ามันเกิดจากใจของตัวเอง
มันก็คงไม่ผิดที่จะตามใจตัวเอง
แต่ถ้ามันเกิดเพราะบุ๋มบอกไว้
มันก็ไม่ควรเดินหน้าต่อไป

เมื่อเดินกลับเข้าบ้าน วันชาติกับเดลยังอยู่ในห้อง ฟางหันมามองหน้าตาลาไต
“พี่ว่า พี่วันชาติเขาจะคบกับเดลจริงๆ หรือครับ”
“ก็คงอย่างนั้น” ตาลาไตตอบ เพราะเคยพูดกับน้องชายเรื่องเดลไปแล้ว
แต่ฟางคือคนที่รู้จักวันชาติที่อยู่ชัยนาท “แต่พี่วันชาติเขามีคนที่คุยๆ กันอยู่ที่บ้านนะพี่”
ตาลาไตเองก็รู้ความเคลื่อนไหวของวันชาติที่บ้าน ว่าแม้เจ้าตัวจะพูดอยู่เสมอว่าโสด แต่แท้ที่จริงก็มีคนที่แวะเวียนไปหา ทั้งในเมืองและต่างอำเภอ

“คือถ้าเป็นคนอื่น ฉันก็คิดว่ามันเรื่องของเขา แต่เดลมันเป็นเพื่อนฉัน”
“เพื่อน หรือเพราะเดลมันชอบฟางอยู่”
“แต่ฉันไม่ได้ชอบมันแบบนั้น ที่ห่วงก็เพราะว่า ฉันรู้จักทั้งคู่ ถ้าเกิดพี่วันชาติทำกับเดลเหมือนกับคนอื่น” ฟางทำหน้าตาลำบากใจ
ตาลาไตเข้าใจสิ่งที่ฟางพูด แต่พอได้ยินเสียงฝีเท้าก้าวลงบันไดมา มือใหญ่ก็กลับดึงไหล่บางแล้วรั้งเข้ามากอด
“ห่วงตัวเองก่อนเถอะ”
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ คนที่เดินนำลงมาก่อนคือเดลที่ตรงเข้ามาดึงฟางออกไปจากอกของตาลาไตแล้วกอดไว้แน่น
“ฟาง กูจะกลับหอ”
 
ทั้งน้ำเสียงสั่นเครือ ใบหน้าซีด กับดวงตาแดงก่ำทำให้ฟางได้แต่หันไปมองวันชาติที มองตาลาไตที
“เดล”
“ฟาง กูจะกลับหอ”
วันชาติหรี่ตา กอดอกแน่น
....ไอ้ห่าเด็กเวรนี่ มันงูพิษชัดๆ ต้องตีให้ตายแล้วโยนลงกองไฟให้แน่ใจว่ามันไม่ฟื้นขึ้นมาหายใจได้อีก ...

..........จบตอนที่ 10.........

เนื่องจากตาลาไตเป็นพระเอกสไตล์เอสเปสโซ่ (ทีเขาเรียกแบบนี้น่ะครับ) ดังนั้นก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ส่วนคุณที่ชอบคู่จิ้น (ทีบอกแบบนี้เหมือนกัน) คิดว่าอ่านตอนนี้น่าจะมีความสุขมากกว่าคู่หลักแน่นอน
เดี๋ยวร้อนเดี๋ยวฝน ดูแลสุขภาพนะครับ
พบกันวันอังคารครับ
ไจฟ์กับที

[MiSS-U]

คู่จิ้นนี่เค้าดุเดือดเนอะ แต่ก็ลุ้นดี

แต่คู่เอกกลับลุ้นมากกว่า ลุ้นตัวโกงว่าเมื่อไหร่เค้าจะใจตรงกัน 

บวกเป็ด

[KaorPaor]

ชอบคู่จิ้นคู่นี้น่ารักดี

[Aoya]

ขัดใจกับเดลจริงๆ ถ้าเป็นน้องนะจะตีให้ตาย ทำตีมึนไม่เข้าใจอะไรอยู่ได้
พี่วันชาติลงแส้เด็กดื้อเถอะ ขู่เฉยๆ เด็กมันไม่กลัวหรอก

สงสารพี่ตาล ยังยืนได้ไม่มั่นคงดี ก็มีเรื่องประเดประดังเข้ามา เฮ้อ เหนื่อย
แต่แนะนำให้ยึดฟางไว้ก่อนเลย เรื่องอื่นค่อยคิดทีหลัง

เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์กับน้องทีจ้า

[cinquain]

 อ่านแล้วบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร 
แต่ไม่ชอบเดลที่ยังทำตัวอย่างนี้เพราะถือว่าเป็นเพื่อนสนิท
แล้วเดาความรู้สึกของวันชาติไม่ออกว่าชอบจริงหรือจะกันเดลออกไปเท่านั้น

ดูแลสุขภาพด้วยเช่นกันค่ะทั้งไจฟ์กับที

[takara]

วุ้ย พี่ตาลาไตเรากะทำได้นิ อิอิ

[puppyluv]

เอาแล้วไงเฮียวันชาติ
 
บวกและเป็ดขอบคุณ

[from_mars]

วันชาติ ใจร้ายย แต่ท่าทางจะเจอคู่ปรับที่สมน้ำสมเนื้อ ร้ายยิ่งกว่า คึคึ
พ่อกาแฟดำก็นะ...อน่าห่าวมากไปนะ เด๋วน้องไม่รู้ใจสักที วุ้วว

รออ่านนะจ๊ะ หนุ่มน้อย

[uknowvry]

ตีให้ตายคาอก..... ป่ะอ่ะ? 5555+

[yaninjinna]

เคยชอบเดลนะ แต่มาตอนนี้รู้สึกว่าเธอน่ารำคาญว่ะค่ะ

พูดไม่รู้เรื่องจริงๆนะเรา

วันชาติ จัดการให้เด็ดขาด ดิชั้นชูจุ๊กกูแร้เชียร์เต็มที่ฮ่ะ

รอตอนต่อไป

[maemix]

พี่วันชาติจะปราบเดลได้จริงเหรอ
พี่ตาลกับฟาง ก็เรื่อยๆ สู้คู่เดือดไม่ได้

[daboo]

รู้สึกว่าเดลจะร้ายกว่าต่อเยอะเลย

[toshika]

 

ต้องให้ำี่วันชาติฟาดเดลให้เรียบร้อย จะได้ไม่มาขัดอีก 555555

รอดูอิตัวร้ายที่มาใส่ความพี่ตาล ชิช่ะ!!!!

รอติดตามจ้า กอดๆๆ

[little_nok]

วันชาติรุนแรงเกินไปหรือเปล่า
ที่จริงแล้วเดลก็ยังไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงเลยน่ะ
วันชาติน่ะถ้าจะชอบเดล ก็จริงใจหน่อยเหอะ ทำไมใช้วิธีรุนแรงจัง