หัวข้อ: "Yes,I love him"

[greensoda]

จบภาคแรกแล้วว 
รอคำตอบจาหพี่ตาลล   

[=นีรนาคา=]

ห๊ะ จบภาคแรกแล้ว 

รอภาคสอง สงสัยจะต้องเจอเจ้าหมี่

[cinquain]

เมื่อกี้มันเข้าไม่ได้ค่ะ! ลองใหม่นะ

เดลไม่น่าพูดอะไรอีกเลย
ฉลองคงต้องไปชดใช้ในคุกแล้วกัน
ส่วนตาลกับฟางในปัจจุบันนับว่าก้าวไปอีกคืบ
แต่คงอีกนานกว่าจะเข้าใจตรงกันจริงๆ

รออ่านภาคสองค่ะ ^^

หวังว่าคราวนี้จะโพสได้นะคะ

[zombi]

เย้...พระเอกของเรา สะอาด ใส เหมือนเดิมแล้ว
แต่เมื่อไหร่ปัญหาหัวใจจะคลี่คลายแบบนี้บ้าง

[Wordslinger]

บางทีคนเราก็ไม่อาจเข้าใจพฤติกรรมจริงๆ ว่าทำชั่วไปทำไม แต่ก็ถือว่าคนร้ายได้รับผิดดังที่ก่อไว้แล้ว

ทีนี้ก็ต้องมุ่งความสนใจมาที่เรื่องรักของตาลาไตกับฟาง ซึ่งน่าจะเริ่มก้าวขึ้นไปนั่งสปีดรถไฟฟ้าได้แล้ว  และเรื่องข้อสรุปของวันชาติกับโรจน์และเดล ซึ่งน่าจะมีตัวแปรคือ "กุ้ง" เข้ามาทำให้มุ่งไปในทางที่แน่นอนได้

รออ่านภาคสองค่ะ

ปล. อยากอ่านน้องหมี่ทำตัวเปรี้ยวๆ อิอิ 

[zeazaiz]

ทีนี้ตาลาไตก็ช่วยให้ความมั่นใจกับฟางสักทีเถอะ
น้องจะได้เลิกคิดมากเสียที

 ชอบชื่อเรื่องเป็นที่สุด   

[PAAPAENG~]

ฮึ!
ในที่สุดนะฉลองนะ หึหึ
ชอบลุคพี่ตาลมากกกกกกกก
เหมือนพระเอกหนังไทยอ่ะ อิอิ

ภาคต่อเป็นเรื่องรักๆของพี่ตาลกะฟางใช่มะ
เหมือนคุณไจฟ์คุณทีจะแย่งอุปสรรค์ทางด้านการงานและชีวิตรักแยกกัน ฮ่าๆ
รอติดตามนะคะ
อาทิตย์หน้าแน่ะ แต่ก็จะรอนะ

[mystery Y]

เย้~ ในที่สุดคนร้ายก็ได้รับกรรม ส่วนพี่ตาลก็พ้นผิด แต่ว่านะทำไมเดลถึงชอบไซโครฟางจังนะ ไม่ชอบอ่ะ

[kyoya11]

เดล...อย่าเป็นตัวร้ายนะ
ภาค2 ชื่อน่ารักจัง
รอๆๆๆ

[CarToonMiZa]

ตัดให้ขาดเลยชับชับชับ 

คนเลวยังไงก็หนีไม่รอดหรอก

[puppyluv]

ในที่สุด ...
แต่ฉลองทำคนเดียวจริงดิ
พี่ตาลยังมีบุญที่หัวหน้าชุดไม่เอาด้วย
บวกเป็ดกดไลค์ชื่นชมตุลาการภายใน

[aehJTS]

  ฉลองโดนเข้าให้แล้วดีใจ

  คะ

[teatimes]

จบภาคแรกแล้ววว

รอลุ้นในภาคสองนะคะ

[EoBen]

คลี่คลาย ไปเรื่องนึงและ เหลือเรื่องความรักนี่แหละจะเป็นยังไงต่อไป

[m_pop91]

แอบกลัวภาคสอง

[why yyy]

พี่ตาลจะบอกอะไรฟางอ่า  รออ่านภาค 2 !!

[fangkao]

มาดักรอตอนพิเศษจร้า 

[daboo]

โหยยยยย   ขอตอนจับฉลองแบบละเอียดๆดิ่   


อยากจะอินไปกับเหตุการณ์

[hpsky]

ตามอ่านยาวๆกันเลยทีเดียว 
อ่านตอนพิเศษ JUICE. แล้วนึงถึงน้ำชาท้องเสียแล้วมีพี่คอยดูแล จิ้นได้อีก
รอวันอาทิตย์ 

[CarToonMiZa]

เข้ามา+1

[fangkao]

ดักรอ เจอกันเร็วนี้น๊า 

[Gohan]

ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ

    

[MyTeaMeJive]

Lost.

อยู่กรุงเทพฯ มา 3 ปีแล้วดังนั้นตอนนี้ฟางก็เรียนมหาวิทยาลัยปี 3 แล้วละนะ
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่นายพนาหรือฟางมาสนามหลวง
ตอนแรกมากันกลุ่มใหญ่ แล้วพอกินข้าวเสร็จ ก็มีกลุ่มที่แยกไปนั่งเรือกลับบ้าน กับมีกลุ่มที่จะเดินเล่นต่อ ในกลุ่มนี้มีฟางรวมอยู่ด้วย
เพียงแต่ตอนที่ยืนฟังศิลปินข้างถนนเขาเล่นเพลงจากกีตาร์ตัวเก่า หันมาอีกทีเพื่อนทั้งกลุ่มหายไป
รวมถึงเดลด้วย!
กดโทรศัพท์หาเพื่อน ไม่มีใครรับสาย
แถวนี้เสียงมันดังขนาดไม่มีใครได้ยินโทรศัพท์กูเลยหรือไง!

แล้วก็มาถึงตัวช่วยที่โทรฯ ไปต้องโดนดุแหง
“พี่....”
“เออ เย็นมากแล้วยังไม่กลับบ้านอีกหรือ” พี่ถามเพราะเสียงจอแจรอบด้านมันฟ้องว่าฟางไม่ได้อยู่บ้าน
“กำลังพยายามอยู่”
“อะไรวะ พยายามอยู่”
“ก็...พยายามน่ะ ฟางอยู่สนามหลวง”
“เออ เย็นมากแล้วจะกินอะไรก็ดูให้มันสะอาดหน่อยแล้วกัน” พี่เตือนด้วยความหวังดี
“ไม่ได้กินหรอก...พี่....”
“อะไรของมันวะ พี่ๆ แล้วก็เงียบ”
“คือ...กลับบ้านไม่ถูก”
เสียงหัวเราะของพี่ได้ยินชัดเจนเหมือนพี่มายืนอยู่ข้างหน้า
“หัวเราะอะไรเล่า ไม่เคยหลงทางหรือไง”
“เคย แต่ไม่เคยทำเสียงแบบนั้นเวลาหลงทาง”
“เออ พ่อคนเก่ง งั้นโทรหาคนอื่นก็ได้”
“เออๆๆ” พี่รีบเรียกไว้ก่อนที่ฟางจะกดวางสาย “ตอนนี้อยู่ตรงไหนของสนามหลวง”
“ก็...สนามหลวงอะ”
พี่เกาหัวแกรกๆ “งั้นมองไปข้างหน้า เห็นอะไร”
“เห็นอะไรก็สนามหลวงอะ สนามหลวงพี่รู้จักสนามหลวงมั้ยเนี่ย!”
“รู้จักสิวะ” ยิ่งพี่ขำ ฟางก็ยิ่งโมโห
“รู้จักแล้วจะขำอะไรนักหนาเนี่ย คนเยอะแยะ กลับบ้านก็ไม่ถูก”
พูดไปพูดมาฟางก็เริ่มเสียงสั่น

...เฮ้ย..กูไม่ใช่ 3 ขวบนะ จะได้เดินไปหาตำรวจบอกว่า พาผมกลับบ้านที...

“พี่...กลับบ้านยังไงล่ะ มองไปมองมาเห็นแต่สนามหญ้ากับคน”
อันที่จริงตอนนี้พี่เลิกงานแล้ว และกำลังขับรถกลับบ้าน คงต้องตีรถอ้อมเมืองไปรับที่สนามหลวง
แล้วมันจะต้องใช้เวลากี่ชั่วโมงกันวะ!
“เอางี้นะฟาง ใจเย็นๆ บอกพี่ก่อนตรงที่ฟางยืนอยู่น่ะ อยู่บนฟุตบาทที่ติดอยู่กับสนาม...เอ่อ...สนามหญ้าใช่มั้ย”
“ใช่”
...เอาวะ เริ่มมีอะไรที่มันถูกบ้างละโว้ย..
“งั้นถ้าข้ามฝั่งไป จะเป็นอะไร ทางข้ามสะพาน โรงละครแห่งชาติ หรือมหาวิทยาลัย หรือเป็นวัด เป็นศาล”
“เป็นไร ข้ามฝั่งไปก็เป็นฟุตปาทแล้วก็สนามหญ้าเหมือนกัน”
ตาลาไตเริ่มสงสัย “ฟางอยู่สนามหลวงไหนเนี่ย ทำไมมีแต่สนามหญ้า ไม่มีอาคารอะไรเลย”
“มีสิ แต่มันอยู่ตั้งไกล”
“แล้วมองเห็นมั้ยว่าอาคารอะไร”
“เยอะแยะ”
“เอางี้นะ”
....ทำไมวันนี้การห้ามตัวเอง ไม่ให้ขำฟาง มันยากอย่างนี้วะ ยิ่งกูขำ ฟางก็ยิ่งโมโห แล้วตอนนี้กลายเป็นงอแง...
“สนามหลวงเนี่ย เขาสร้างเป็นวงรี”
“เออ แล้วไง”

ตาลาไตหาเรื่องชวนคุยเพราะคาดว่าอีกนาน กว่าจะไปถึงสนามหลวง แต่ระหว่างนี้ชวนคุยไปก่อน
“เดี๋ยวพี่จะไปรับฟางนะ แต่เราก็จะต้องนัดกันก่อนไง ว่าจะให้พี่ไปรับตรงไหน”
“ครับ”
“อีกทีนะ ตัวสนามหลวงเป็นรูปวงรี แล้วเขาก็จะแบ่งเป็นส่วนๆ เพื่อให้ประชาชนได้พักผ่อนกันทีนี้เขาก็จะมีถนนล้อมรอบตัวสนามหลวง ถัดออกไปอีกชั้นก็จะเป็นสถานที่สำคัญ”

ฟางมองสิ่งรอบตัวไปตามที่พี่บอกความกังวลที่เรากำลังหลงทางอยู่ในที่ๆ มันไม่น่าหลงทางค่อยคลายลงไป ถ้าเพื่อนรู้มันคงล้อกันทั้งมหาวิทยาลัย ถึงจะไม่ได้มีหน้าตา หรือมีฟอร์มสักเท่าไหร่ แต่ไอ้ฟางก็อายเป็นเหมือนกันนะ!
....ดีที่โทรฯ หาพี่…

“ฟางเห็นกำแพงวัดมั้ย”
....ตั้งหลักไกลไปมั้ยวะกู....แต่ที่นั่นเด่นชัดที่สุดแล้วนะ...
“เห็น”
“ฟางหันหน้าไปทางวัดพระแก้วนะ แล้วมองไล่ไปทางขวา จะมีทางเลี้ยวทางแยกก็ข้ามไป มองฝั่งตรงข้ามตามทางโค้งของสนามหลวง จนเห็นมหาวิทยาลัยศิลปากร แล้วถึงจะเป็นมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ฟางรอพี่ที่ป้ายรถเมล์หน้าธรรมศาสตร์นะ”
“อ้อ....งั้นฟางต้องข้ามถนน ตอนนี้ฟางยืนอยู่ตรงข้ามป้ายรถเมล์ หน้าธรรมศาสตร์น่ะแหละ”
พี่ถอนหายใจยาว
ถ้าเป็นก่อนหน้านี้คงถามว่าแล้วตอนที่ถามว่าตึกข้างหน้าคืออะไร ทำไมบอกว่า....
เออ....
“มิน่าถึงบอกว่าข้างหน้ามีตึกหลายตึก”
“ก็เออน่ะสิ บอกไม่ถูกหรอกว่ามีตึกอะไรบ้าง เริ่มมืดแล้วด้วย”
“เออ พี่ผิดเอง”
“ใช่พี่ผิดแหละ” ฟางย้อนแล้วหัวเราะร่วน
ท่าทางมีความสุขตรงข้ามกับไอ้คนจ๋อยเมื่อสัก 10 นาทีก่อนเป็นคนละคน

“ไปหาที่นั่งรอพี่ก่อน สักชั่วโมงจะไปถึงหรือเปล่าไม่รู้”
“ไปดูหนังสือเก่าดีมั้ย”
“ตามใจ แต่อย่าไปไกล เดี๋ยวหลงอีก”
“ไม่หรอก จะอยู่แถวๆ หน้ามหาวิทยาลัยนี่แหละ ไม่ข้ามไปไหนไกลแล้ว พอพี่มาแล้วโทรฯ มาเรียกเลยนะ”
“เออ”

เวลาผ่านไปนานกว่าชั่วโมง แต่มันแปลกที่ท้องสนามหลวงมีคนคึกคักอยู่ตลอดเวลา
รถก็ติดได้ตลอดเวลา
ฟางเดินเล่นห่างไกลจากจุดที่พี่นัดไปไกลจนถึงปากคลองตลาด ที่รู้ตัวก็เพราะมองซ้ายมองขวาอีกทีเห็นแต่ดอกไม้
“เอาแล้วกู”
หันหลังกลับวิ่งมาตามทางเดิม วิ่ง วิ่ง และวิ่ง
ตอนไปเอ้อระเหยเป็นคุณชายชมตลาด ขากลับได้แต่ตั้งหน้าตั้งตา วิ่งอย่างเดียว
เจอวัดแล้วโว้ย อะนี่ยังไม่ใช่วัดพระแก้วนี่ วิ่งต่อไปตรงๆ นี่แหละ
พอกลับมาถึงป้ายรถเมล์คราวนี้ ก็ไม่กล้าเดินไปทางไหนแล้ว
ยืนจนเมื่อย กว่าพี่จะมาก็เกือบ 3 ทุ่ม
“หน้าซีดเชียวกลัวพี่ไม่มารับหรือไง”
“ก็มันตั้งหลายชั่วโมง กรุงเทพฯ ทำไมรถติดอย่างนี้นะ”
พี่จับศีรษะเล็กๆ โยกจนหัวคลอน “ก็พี่กำลังขับกลับบ้าน ต้องย้อนไปอีกทาง กว่าจะมาถึงธรรมศาสตร์ได้ รถติดมาตลอดทางนี่แหละ”
ฟางทำหน้ายู่ยี่ “ฟางเดินเล่นไปจนถึงปากคลองตลาดด้วยแหละ”
“โห...” พี่มีสีหน้าทึ่งจัด ถึงแม้จะเทียบระยะทางกันแล้ว มันก็ไม่ต่างกับเวลาเดินไปงานวัดหรือเดินรถน้ำผักในสวนสักเท่าไหร่ แต่ที่นี่มันกรุงเทพฯ ยังไงมันก็ดูไกลอยู่ดี
ฟางหันมาเล่าอย่างจริงจัง “ตอนเดินไปนะ ก็ดูแต่ของที่เขาขายข้างทาง คิดแต่ว่าจะเดินไปตรง ๆ พอเดินๆ ไปเอ๊ะ ทำไมกลายเป็นดอกไม้เป็นแถว เลยวิ่งกลับมา”
พี่แกล้งถอนหายใจแรงๆ “สงสัยต่อไปต้องเขียนบ้านเลขที่ใส่กระเป๋าเสื้อไว้”
“ตอนที่หันมามองไม่เจอเพื่อนนะ ก็กะว่าจะไปถามตำรวจเหมือนกันแหละ แต่อายเค้า อายุขนาดนี้ยังหลงทาง”
พี่เลยหลุดขำหัวเราะเสียงดังอีกรอบ จนฟางงอนไม่พูดด้วยตลอดทาง
ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าซอยบ้าน พี่จอดรถแวะกินข้าวก่อน ฟางก็ยังงอนไม่เลิก
พี่ก็ขำไม่เลิกเหมือนกัน

“เออ หัวเราะให้ตายไปเลยนะ ไว้เมื่อไหร่พี่หลงทางบ้างนะ ฟางจะติดประกาศไว้หน้าบ้านซะเลย”

แต่พอกินอิ่ม เดินเข้าบ้านอารมณ์ก็ดีขึ้น จนพี่ต้องแซวต่อ
“ถึงบ้านแล้วยิ้มได้”
“แน่ละสิ แสดงให้เห็นว่าวันนี้รอดแล้ว”
พี่หัวเราะลั่นบ้าน แต่ฟางไม่สนใจ
“ไปอาบน้ำก่อนเลย เดี๋ยวตามไป”
“จะกวาดบ้านอีกละสิ”
“น่า สักนิดก็ยังดี ไม่งั้นนอนไม่หลับ ไม่สบายใจ”

พี่อาบน้ำเสร็จเดินออกมาจากห้องน้ำ ฟางก็เข้ามาในห้องนอนพอดี
“อย่าเพิ่งหลับไปก่อนนะ”
ฟางสั่งแล้วรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ
“มีอะไร”
ฟางไม่ยอมบอก ทิ้งให้พี่สงสัยจนกระทั่งออกมาจากห้องน้ำ
โดยทั่วไปเวลาที่จะนึกภาพของการ –ยั่วยวน- มักจะเป็นเสื้อสีขาว
แต่สำหรับตาลาไต เพียงแค่ฟางใส่กางเกงนอนขาวยาวแบบยางยืดรั้งเอวลงต่ำใต้สะดือก็ทำให้หายใจได้ลำบากแล้ว
ไม่จำเป้นที่จะต้องมีลีลา ท่าทางหรือส่งสายตาเลยสักนิด
หนังสือเล่มเล็กยังอยู่ในมือ แต่สายตากลับมองตามคนที่เดินเข้ามาหา
ตาสบตา ฟางก็ยิ้มที่มุมปาก รู้ว่าพี่กำลังคิดอะไร
คนที่ออกอาการก่อนคือพี่...ฟางก็แค่....คลานขึ้นมาบนเตียงคร่อมตัวจูบลงที่หน้าท้องของพี่

...ไม่เคยชอบการอยู่ล่าง การเป็นผู้รับมันให้ความรู้สึกดีก็จริง บางคนมองว่า มันเป็นการแสดงความยิ่งใหญ่ในอีกรูปแบบหนึ่ง เป็นการได้รับการปรนนิบัติเอาใจ
แต่สำหรับตาลาไต มันคือการถูกควบคุม ถูกฝ่ายตรงข้ามนำทางอารมณ์ไปตามที่เขาต้องการต่างหาก....
...เพียงแต่ความรู้สึกว่า ฟางจะทำอย่างไรต่อไป มันเย้ายวนใจให้มองสบตาที่ช้อนมอง รับรู้สัมผัสที่ริมฝีปาก ปลายลิ้น และนิ้วมือที่เคลื่อนไหว.....

เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้พี่ผ่อนลมหายใจยาว ขณะที่ฟางหันไปมองโทรศัพท์
“ไปรับสายก่อนก็ได้ฟาง”
ฟางก้มลงจูบที่ส่วนปลายของพี่อีกครั้งแล้วลุกไปหยิบโทรศัพท์

“ห่า เดลโทรฯ มาทำไมตอนนี้ห๊ะ” ฟางใส่ทันที
...เออนั่นแหละ กูกำลัง XXX อยู่จะโทรฯ มาทำไม...
-อ้าว ก็มึงโทรฯ มาเมื่อเย็น กูเพิ่งกลับมาถึงคอนโดฯ ถึงได้เห็นว่ามึงโทรฯ มา-
“กูหลงทางน่ะ”
เสียงหัวเราะของเดลดังมาก จนพี่ที่อยู่ใกล้ยังได้ยินเสียง
-หลงทางที่สนามหลวงเนี่ยนะ มีมึงคนเดียวแล้วมั๊งในประเทศไทย แล้วพวกไอ้ปอนด์ที่บอกว่าจะไปเดินเที่ยวกับมึงไปไหนล่ะ”
“กูไม่รู้ ยืนดูที่เขาเล่นดนตรีเปิดหมวกอยู่ดีๆ หันมามันหายไปไหนกันหมดไม่รู้ จะโทรหามันก็เดี๋ยวมันล้อ เลยโทรหามึง”
-กูชวนมึงมานั่งเรือเล่นด้วยกันมึงไม่มาเอง-
“เรือที่บ้านนอกกูก็มี แต่ไม่มีดนตรีเปิดหมวกนี่หว่า”

ฟางคุยกับเดลไปเรื่อย หันมาอีกทีพี่ลงนอนห่มผ้าทั้งหันหลังให้ถึงได้รีบวางสายจากเดล แล้วหันมาหาพี่
พอเห็นว่าพี่นอนหลับตาแล้ว ฟางก็นึกด่าเพื่อนทันที
....เวลา 3-4 ชั่วโมงแม่งไม่โทรกลับ แล้วถ้าพี่หลับอยู่กูปลุกเขาขึ้นมา กูก็หื่นเกินพิกัด....
รถติดอยู่บนถนนเป็นชั่วโมงๆ เพื่อมารับกูนี่นะ คงทั้งเครียดทั้งเมื่อยหลัง...
ฟางปิดไฟแล้วเดินมาซุกตัวกับแผ่นหลังกว้าง
“ขอบคุณที่มารับครับ ฟางรักพี่”
พี่พลิกตัวหันมาแล้วจูบที่หน้าผาก
“ขับรถเหนื่อยมากเลยใช่มั้ย”
“ถึงบ้าน ได้อาบน้ำก็ไม่เท่าไหร่แล้ว”
“งั้น....” ฟางกัดมุมปากขณะที่แตะขอบกางเกงนอนของพี่ “....ได้มั้ย.....”
ตาลาไตยิ้มขำขณะที่พลิกตัวนอนหงาย “ตามใจสิ”
ฟางคร่อมตัวตาม รั้งขอบกางเกงนอนของพี่ลง
“ได้จริงๆ นะ ฟางไม่ได้บังคับพี่นะ”
“อือ”
พี่ตอบทั้งที่หลับตาลง
ฟางก้มลงกัดที่หน้าท้อง จนพี่สะดุ้ง
“ห้ามหลับ!”
“ไม่ได้หลับสักหน่อย” พี่เถียง ทั้งสีหน้าดูตกใจที่โดนกัด
...เฉียดไปนิดเดียว ไม่ตกใจได้ไง!!!....
ฟางหรี่ตา “ถ้าพี่หลับ พรุ่งนี้ฟางจะให้กุ้งมันตืบไอ้เดลให้อ้วกอยู่หน้าคณะ”
“อ้าว ไปพาลกับเพื่อนได้ไง ตัวเองไม่มีฝีมือเอง”
คราวนี้ฟางหันมาชี้หน้าพี่อย่างงอนๆ  “ใครไม่มีฝีมือ พูดใหม่เลยนะ”
“อ้าวโว้ยเฮ้ย ไอ้คนนี้”
“อย่ามามุกเดิมเลย ไม่อยากนอนกับฟางก็บอกมาเหอะ”
“มั่วแล้วฟาง ไปถึงเรื่องนั้นได้ไง”
“ก็เวลาคนเขาเครียดมากๆ ตื่นเต้นมากๆ ก็ต้องหาทางคลายเครียดใช่มั้ยล่ะ แล้วถ้าเวลาที่พี่ดีกับฟาง ฟางก็ต้องดีกับพี่ไง”
“แล้ว...”
...เออ ไม่เข้าใจว่ะ ทำไมวันนี้ฟางมันดูป่วนนักวะ...
“ก็ต้องคลายเครียดด้วยการนอนด้วยกันไง”
“โธ่เอ้ยฟาง ถ้าเราจะนอนด้วยกันก็คือนอนด้วยกัน ไม่เห็นจะต้องหาเหตุผล”
“มันไม่ดูหื่นมากไปเหรอ” ฟางถามขณะลากนิ้วมือแตะที่หน้าท้องพี่เลื่อนลงไปหาแก่นกายอ่อนนุ่ม
“ไม่มั๊ง” พี่ตอบขณะที่ถอนหายใจยาว ปล่อยให้ฟางก้มลงจูบที่ส่วนปลายอีกครั้ง


*-*-*จบตอนพิเศษ*-*-*


ตอนแรกจะให้ฟางหลงทางที่สวนจตุจักร แต่พอเริ่มลำดับเรื่องมันก็ไปไม่รอด เพราะไม่สามารถหาจุดสังเกตได้เลย จะเลือกอนุสาวรีย์ มันก็...อืม...ธรรมดาไปมั้ย เพราะพอถามคนรอบตัว หลายคนบอกว่า ไปทุกวันก็ยังหลงทุกวันต้องมองหาโรงพยาบาลเป็นหลักเสมอ ถ้าก้มหน้าก้มตาเดินตามกันไป พอเงยหน้าอีกทีจะพบว่า ไม่ใช่แยกนี้นี่หว่า
..เออ แต่ผมไม่เคยหลงทางนะ เพราะไปรถไฟฟ้าตลอด ลงแล้วเดินย้อนกลับมาจิ๊ดนึง 5555
ที่เลือกสนามหลวงเพราะ มันมักเป็นที่ๆ เวลาเดินๆ ไปเพื่อนในกลุ่มจะค่อยๆ หายไปทีละคน ไม่ใช่เพราะถูกลักพาตัว แต่เพราะเดินๆ ไปแล้วมันมักจะขี้เกียจ "มึงเดินไปเหอะ กูกลับไปรอที่ร้านแถวท่าพระจันทร์ดีกว่า" ดั่งนี้เป็นต้น

ฟางหื่นมั้ย ผมว่าไม่
พี่หื่นมั้ย ผมก็ว่าไม่
คู่นี้อยู่ในระดับใกล้จะเซ็กเสื่อมเข้าไปทุกที ... อ่านๆ ไปจนจบเรื่องคุณก็จะรู้
ผมจึงรู้สึกดีที่คุณยังคงอ่านเรื่องนี้อยู่ ทั้งที่มันหา Nc ไม่เจอ แล้วก็หาของหวานกินได้ยากเต็มที >>> โทษเจ้าของพล็อตเขาเลยนะ <<< ไม่เกี่ยวกับผม ผมมันคนพาออกนอกเรื่อง
ขอบคุณจากใจที่คุณยังไม่ทิ้งกันไปไหน  ว่างเมื่อไหร่ก็แวะมา (ที่นี่ไม่ใช่ 711) ขอบคุณทุกคะแนน ขอบคุณเป็ดน้อยน่ารัก
จะบวกหรือจะลบเราก็ขอขอบคุณ
ตอนที่ 1 ของภาค 2 จะมาวันอาทิตย์ ครับ
พี่ไจฟ์กับนายน้ำชา

[daboo]

ฟางหื่นมาก

[fuku]

สงสารตาลแฮะ จะ...ซักทีนี่ ฟางมีเงื่อนไขเยอะแท้
ส่วนฟางก็คิดมากตลอดเวลา ถ้าคิดน้อยลงซักหน่อยก็ดี

[lizzii]

ฟางน่ารักตลอดอ้ะ
><

[maemix]

ขำฟางอ่ะ  เคยเป็นเหมือนกันแต่เป็นที่เสือป่า นัดเพื่อนไปเจอมากันละทาง รอกันคนละที่
มันเป็นทางวันเวย์ด้วย ไปครั้งแรกไงหากันเกือบชั่วโมง ขากลับเป็นลมบนรถเมล์ซะงั้น อย่างฮาเลย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษ
กดบวกกดเป็ดเป็นกำลังใจให้ไจฟ์กับน้องน้ำชา

[TIKA_n]

น่ารักอีกแล้วคู่นี้นี่ น้องฟางตอนนี้ป่วนตลอด ๆ เลย หลงทางเอง แล้วมางอแงพาลกับพี่ตาลซะอีกแนะ
แต่ยิ่งงอแงก็ยิ่งน่ารักนะ เดินยังไงจากม.ธรรมศาตร์ไปถึงปากคลองตลาดได้ หลงทางได้เก่งมากอ่ะฟาง
น้องฟาง จะหื่นยังจะต้องหาเหตุหาผลอีกนะ มันเรื่องของอารมณ์ล้่วน ๆ นะจ้ะ หื่นเยอะ ๆ สิพี่ตาลชอบออก
ชอบตอนพิเศษตลอดเลย อ่านทีไรก็มีความสุข
ขอบคุณค่ะ 

[aehJTS]

ฟางไม่หื่นนะแต่ซื่อ อยากได้ก็บอก
อยากได้ก็ขอ คิดว่าไอ้นี่ควรจะเป็นก็ทำไรงี้ (ความคิดคนอ่านนะ)

  คะ

[MiSS-U]

เด็กน้อยของตาลาไตน่ารักนะเนี่ย
คิดแทนพี่ซะด้วย   

บวกเป็ด  รอวันอาทิตย์