หัวข้อ: "Yes,I love him"

[love2y]

ตอนอ่านทีแรก คิดว่าเป็นประสบการณ์จริงของน้องทีซะอีก 55555+ อ้อ ประสบการณ์เรื่องหลงทางนะ

[=นีรนาคา=]

ขำฟาง ทำให้ยิ้มได้ตลอดเลยนะ เจ้าเด็กหลงกรุง ฮ่าาา

ฟางแอบหื่น อิอิ 

[B52]

ฟางน่ารัก
ฟาง ถามว่าหื่นไปไหม.....ขอตอบเลยว่าไม่ เราหื่น

[Yukisae]

แหม แค่หลงสนามหลวงเอง
พี่อ่ะ จามจุรีสแควร์ยังหลงมาแล้วเลย 5555
เห็นชื่อตอนนึกว่าจะดราม่านะเนี่ย
ฟางน่ารักเกิ๊น  ++จ้า

[Gokusan]

แหม่ะ เป็นคนเริ่มไม่ได้แปลว่าหื่นนะฟาง
ก็แค่...อยากแสดงความรักก่อนบ้าง
อยากเอาใจพี่...ไม่ผิดซักหน่อย

ตอนพิเศษขำๆ แอบหวาน น่ารัก ^^
หายากในตอนธรรมดา แต่ว่า...ไม่งั้น มันก็ไม่พิเศษเนาะ

[malula]

ฟางเป็นพวกพลังงานเหลือเฟือนี่เอง
พี่ตาลเป็นเหมือนพวกเสี่ยอ้วนให้อีหนูบริการเลย

[toshika]

ฟางหื่นอ่ะ 555555 หลงทางได้น่ารักไปนะหุๆ

[fangkao]

อีพี่มันก็หื่นแต่ไม่ออกสื่อเอง 5555 ฟางน่ารัก มีมุมวีนๆกับเขาด้วย ดีแล้วหัดเอาแต่ใจซะบ้าง

[kyoya11]

วู้วววว ฟางรุกๆ

[PAAPAENG~]

ฮาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
พล็อตตอนนี้ให้ความรู้มากค่ะ
เด็กบ้านนอก(เหมือนฟาง)คนนี้
ไม่เคยไปสนามหลวงเลยสักครั้ง
ไกลบ้านเกิ๊นนนน ถ้าไปคงหลงแบบฟางแน่ๆ
ไปได้เฉพาะที่ที่มีรถไฟใต้ดินและลอยฟ้าน่ะ หึหึ

ที่ยังอ่านเรื่องนี้เพราะคุณไจฟ์และคุณทีนั่นล่ะค่ะ
ต่อให้ไม่มีเอนซีเลยซักนิดก็อ่าน
ชอบผลงานของคุณทั้งสองจริงๆ ^^

รอภาคต่ออยู่นะคะ 

[cinquain]

ฟางเครียดเพราะหลงทางต้องเข้าใจ ^^ และนี่คือวิธีคลายเครียดได้ดีที่สุด ... เนาะ! ^^

ชอบนิยายอ่านสบายๆอย่างนี้ล่ะค่ะ ไม่มีเอ็นซีก็อ่านได้ โดยเฉพาะตอนพิเศษที่จะหวาน
และอบอุ่น + ตัวเอกได้ใกล้ชิดกัน แต่ตอนธรรมดาก็คอยลุ้นเอาเอง >_<

รออ่านภาคสองค่ะ

[fangkao]

  ยั่วยวนดีแท้

[sukie_moo]

ฟางเดินเก่งอ่ะ เดินไปถึงปากคลองได้ไง

[nongrak]

อย่างนี้ต้องให้ฟางหลงทางบ่อยๆ นะ เพราะพี่ไม่ต้องน้องเริ่มเอง 

[Gohan]

ขำปนระอาแกมเอ็นดู เด็กชายพนา อายุ 3 ขวบจ่ริงๆ
นี่ถ้าไม่หลุึดคำว่าธรรมศาสตร์ออกมา สงสัยยังจะหากันไม่เจอ
แถมเดินไปไกลถึงปากคลอง ไกลไม่ใช่เล่นนะนั่น ฟางภาคพิเศษนี่แจ่มทุกตอน 555
ส่วนตัวแล้วคิดว่าฟางไม่หื่นนะ แค่ยั่วพอหอมปากหอมคอ 

ขอบคุณมากครับ

[วัวพันปี]

คล้ายๆเป็นโรคจิต แอบเก็บนิยายคุณคุณไว้อ่านตอนที่ขึ้นคำว่า"จบแล้วครับ"

แต่พอตอนพิเศษทีไรอดใจไม่ไหวต้องมาแวะอ่านทุกทีไป
ไม่ว่าเจาะอ่านตอนไหน ก็อินกับความรู้สึกที่"พี่รัก"อยู่เสมอ
ละมุลในหัวใจนะเจ้า

[mystery Y]

ง่า~หลงทาง! ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือจะขำดี อ่า~ตอนพิเศษ..

[@PurPle SuN@]

ตอนพิเศษเนี่ย ฟางมันช่างพูดขี้อ้อนดีเนอะ อิอิ

ว่าแต่พี่ตาลคะ ep.2 เนี่ย พี่จะรู้ใจตัวเองและชัดเจนขึ้นแล้วใช่ป่ะ

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 20

งานทำบุญเลี้ยงพระครบรอบวันที่บุ๋มจากไป 1 ปีมีขึ้นที่วัดใกล้บ้านของบุ๋มที่ต่างจังหวัด ตาลาไตเลือกที่จะขับรถมาจากกรุงเทพมหานครในตอนกลางคืน เพื่อที่จะมาถึงวัดในตอนเช้า และตั้งใจว่า เมื่อเลี้ยงพระเพลเสร็จก็จะกลับ
เวลาหนึ่งปีผ่านไป ทำให้รู้สึกเป็นคนแปลกหน้าในก้าวแรกที่เดินขึ้นไปบนศาลา และค่อยละลายลงไป เมื่อตาลาไตช่วยเหลืองานทุกอย่างจนกระทั่งแขกทยอยลากลับ
คนตัวโตเดินกลับไปที่รถหยิบดอกไม้จากถังเก็บความเย็น กับธูปเทียนเดินไปที่อุโบสถ หยุดยืนที่ริมกำแพง มองป้ายชื่อบุคคลเรียงรายบ่งบอกว่าเป็นช่องเก็บอัฐิ  แล้ววางดอกไม้ ธูปเทียน ไว้ที่ด้านหน้า
“ขอบใจมากที่มา” พ่อของบุ๋มพูดขณะที่เดินมายืนอยู่ข้าง ๆ “กลับไปบ้านก่อนมั้ย”
ตาลาไตพูดอย่างเกรงใจ “ไม่ละครับ เดี๋ยวผมก็จะกลับบ้านแล้ว”
“แล้วตอนนี้คุยกับผู้หญิงที่ไหนอยู่หรือเปล่า” พ่อยังคงถามตรง ๆ
ตาลาไตก็ส่ายหน้า และตอบพ่อไปตามตรงเหมือนกัน ว่าไม่ได้คุยกับใครเลย พ่อพยักหน้าเข้าใจ
“ตาลกับบุ๋มคบกันนานนี่นะ แต่ชีวิตมันต้องก้าวไปข้างหน้า ปิดหัวใจตัวเองตามบุ๋มไปไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นมา” พ่อบอกขณะที่มองภาพบุ๋มที่ด้านหน้าช่องเก็บอัฐิ
ตาลาไตเข้าใจสิ่งที่พ่อพูด “ผมไม่ได้ยึดบุ๋มไว้หรอกนะครับ เพียงแต่ที่ผ่านมา ผมไม่ได้.....”
พ่อตบไหล่ตาลาไตเบา ๆก่อนที่จะพูดจบ
“เออ แล้วจะกลับเลยใช่มั้ย ว่าจะฝากหลานกลับกรุงเทพฯ ไปด้วยคนหนึ่ง”
พ่อหันไปเรียกหญิงสาวอีกคนทั้งยืนรออยู่ทางด้านหลัง “กรองหลานบุ๋มไง เมื่อครู่ก็อยู่บนศาลาเหมือนกัน”
ตาลาไตหันไปมองพ่อตรงๆ โดยไม่ปิดบังความรู้สึก
“กรองเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ ตอนนี้มันอยู่หอข้างนอก ไม่ได้อยู่หอของมหาวิทยาลัยหรอก” พ่อพูดทั้งไม่กล้าสบตารู้ทันของตาลาไต “ยังไงก็...อยากฝากให้ช่วยดูมันด้วย”
“ครับ” ตาลาไตตอบรับ โดยที่ไม่ได้หันไปมองหญิงสาวเลยสักนิด
“พี่จะกลับเลยหรือคะ” ที่ผ่านมากรองเรียกตาลว่าน้า แต่คราวนี้เปลี่ยนมาเรียกว่าพี่
“ครับ” ตาลาไตหันกลับไปมองภาพบุ๋ม เป็นท่าทีที่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าไม่สนใจ จนกรองต้องหันไปมองพ่อของบุ๋มเพื่อขอความช่วยเหลือ
“ตาลขับรถไปส่งพ่อแล้วค่อยไปบ้านกรอง ให้มันเก็บกระเป๋า”
ตาลาไตพลิกข้อมือดูนาฬิกา รู้สึกว่าการพูดปฏิเสธมันก็ไม่ได้ยากสักเท่าไหร่ แต่ความเกรงใจมันก็ยังคงมีอยู่
“ขอผมอยู่กับบุ๋มก่อนได้มั้ยครับ แล้วผมจะไปหาพ่อที่บ้าน เพื่อไปรับกรอง จากนั้นผมจะกลับมาส่งพ่อที่บ้านดีกว่าครับ”
“เฮ้ย จะไปๆ มาๆ ทำไมบ้านเราอยู่ใกล้แค่นี้” พ่อบอก
ตาลาไตหันมามองยิ้มๆ  “งั้นผมรออยู่ที่นี่ เก็บของเสร็จก็มาที่นี่แล้วกัน ผมอยากอยู่กับบุ๋ม”
เมื่อพ่อของบุ๋มกับกรองกลับไป ตาลาไตก็ถอนหายใจยาวๆ
“ผมรู้ว่าผมเสียมารยาท แต่บุ๋มบอกเองนะ ว่าไม่ใช่ใครก็ได้ แต่ต้องเป็นฟางเท่านั้น แล้วยังไงคืนนี้ถ้าไม่มีธุระที่ไหน ช่วยบอกพ่อบุ๋มด้วยว่า อย่าได้เที่ยวพาหลานไปฝากกับผู้ชายแปลกหน้า ผมพูดถูกมั้ยบุ๋ม ผมเป็นคนแปลกหน้าสำหรับพวกเขาเสมอ ทั้งที่เราเกือบจะแต่งงานกัน เขากลับคิดแนะนำหลานของบุ๋มให้ผม ผมไม่ใช่คนหลงตัวเอง ผมยังรู้ทันความคิดของเขา แล้วคิดว่าผู้ชายอื่นจะคิดยังไง”  ตาลาไตนั่งลงกับพื้นปูน มองรูปภาพของบุ๋ม “ปีที่ผ่านมา ช่วงที่แย่ที่สุดคือช่วง 3 เดือนแรกที่บุ๋มจากไป แต่หลังจากนั้นทุกอย่างมันก็เข้าที่เข้าทางของมันเอง ผมยังคิดถึงบุ๋ม และคิดถึงงานตำรวจอยู่เสมอ แต่ก็ไม่ได้คิดที่จะหาคำตอบให้กับสิ่งที่ผมกลับไปแก้ไขไม่ได้ หลวงพ่อที่วัดบ้านแถวบ้านผมที่ชัยนาท ท่านบอกว่า ยิ่งผมคร่ำครวญ บุ๋มก็ยิ่งเป็นทุกข์ ผมก็เลยบังคับปากบังคับใจตัวเอง ไม่เรียกหาบุ๋ม ไม่ได้แปลว่าไม่คิดถึง แต่ผมอยากให้บุ๋มวางใจและพักผ่อนอย่างมีความสุข......ผมรักบุ๋มนะ”
ตาลาไตได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซด์เข้ามาจอดใกล้ ๆก็หันไปมอง เห็นชายหนุ่มคนหนึ่งขี่รถมอเตอร์ไซค์พากรองมาส่ง แล้วก็กลับไป
มือใหญ่แตะที่ภาพอีกครั้ง และพูดพร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
“ขอบคุณ เวลาทุกๆ วินาทีที่บุ๋มให้ผม ขอบคุณทุกคำพูด และความรัก ความหวังดี ทุกสิ่งทุกอย่างที่บุ๋มให้ผม ผมสัญญาว่า ผมจะฟังเสียงหัวใจของผมเองให้มากขึ้น”
เมื่อขึ้นรถตาลาไตก็เปิดเพลงและไม่คิดจะชวนกรองคุย มีแต่หญิงสาวที่แนะนำตัวเองอีกครั้ง ว่ามีศักดิ์เป็นหลานน้าของบุ๋ม และขอเรียกตาลาไตว่าพี่ จากนั้นก็เป็นการเล่าประวัติส่วนตัว
กรองเล่าไปเรื่อยๆ ตาลาไตก็ฟังเรื่อยๆ ไม่มีคำถามว่าพักที่ไหน เรียนที่ไหน แต่ถึงจะไม่ถามหญิงสาวก็เล่าให้ฟังอยู่ดี จนตาลาไตต้องเปรียบเทียบในใจ
บุ๋มก็เป็นคนพูดเก่งและเปิดเผย แต่ไม่ถึงครึ่งของกรองที่สามารถหาเรื่องมาคุยได้เรื่อยๆ ตลอดทาง ถ้าเป็นบุ๋มจะหลับไปตั้งแต่ชั่วโมงแรกของการเดินทาง
เมื่อเข้าสู่กรุงเทพฯ กรองก็ขอให้ตาลาไตไปส่งที่หน้าหอพัก และก่อนที่จะลงจากรถหญิงสาว หันมาถามตาลาไต “คุณตา พ่อน้าบุ๋มน่ะค่ะ ให้เบอร์โทรพี่ตาลไว้กับกรองเผื่อถ้ากรองมีปัญหาอะไร ก็ให้โทรหาพี่ตาล พี่ตาลไม่ว่าอะไรนะคะ”
มองจากมุมของคนที่บ้านบุ๋ม
ตาลาไตคือคนโสดที่คนรักตายไป 1 ปีแล้ว และสมควรมองหาคนรักใหม่
เพียงแต่นี่คือตาลาไตที่ไม่ต้องการให้ใครมาวางแผนชีวิต เมื่อกรองลงไปจากรถตาลาไตก็รู้สึกว่ารถเงียบลงไปในทันที จนต้องถอนหายใจด้วยความยินดี ทีความเงียบมาเยือนในที่สุด
จนกระทั่งมาถึงบ้าน
เด็กหนุ่มผมเกรียนที่วิ่งถลามาถึงหน้าประตู พร้อมด้วยเหล่าสมาชิกทำให้ตาลาไตต้องแนบหน้าผากลงกับพวงมาลัย
“มากันหมดบ้านเลยรึไงวะ”
วันชาติพาเหล่าสมาชิก ทั้งหมี่ ฝุ่นกับฝ้าย จนถึงโรจน์มากรุงเทพฯ กันพร้อมหน้า
“มันอะไรกันวะเนี่ย”
ตาลาไตทำเป็นโวยวายเสียงดัง
“น้าวันชาติพามาดูหนัง” หมี่บอกขณะที่กอดตาลาไตไว้แน่น “น้าตาลคิดถึงหนูปะ”
“คิดถึงสิ คิดถึงลูกหมาลูกแมวเต็มไปหมด” ตาลาไตพูดไปหัวเราะไป เมื่อเห็นหมี่ทำหน้างอ “ม.3 แล้วนะเรา ไม่ใช่เด็กเล็กๆ แล้ว”
วันชาติเดินนำทุกคนเข้าบ้าน แล้วก็พากันนั่งพื้นรวมกลุ่มกันอยู่หน้าโทรทัศน์ ส่วนฝ้ายรีบไปรินน้ำเย็นมาส่งให้
“มาดูหนังเรื่องอะไรกัน ถึงกรุงเทพฯ”
“หนังแอนิเมชั่น 3 ดีมันส์มากกกกก” หมี่บอกทั้งที่ยังไม่ยอมปล่อยแขนตาลาไต
คนตัวโตหันไปหาน้องชาย “บ้านเราไม่มีดูหรือไง”
“มี แต่หาเรื่องมาเที่ยวด้วยดีกว่า พรุ่งนี้ค่ำๆ ค่อยกลับ”
คนตัวโตกวาดตามองไล่ไปทีละคน “แสดงว่ามันต้องมากกว่าหนีงานมาดูหนังแน่ๆ”
โรจน์ยิ้มเขิน “พรุ่งนี้ญาติผมจะรับปริญญา ผมจะมาคนเดียว แต่ต่อบอกว่าจะมาด้วย พวกเด็กๆ ได้ยินเลยร้องตามมากันหมดเลย”
“กูว่าแล้ว” ตาลาไตส่ายหน้า “มึงจะถึงขนาดหนีงาน มาดูหนังตั้งไกลขนาดนี้ทำไม” คนตัวโตหันไปถามโรจน์ “แล้วจะกลับไปนอนบ้านอีกหรือเปล่า”
“ทีแรกก็ว่าจะกลับไปนอน แต่ตอนนี้ดึกแล้ว”
“เออ นั่นสิ มิน่า....” ตาลาไตหันไปมองที่โต๊ะข้าวในครัวด้วยความเคยชิน แล้วก็มองหาไปทั่วบ้าน หันมาอีกทีน้องชายทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ เลยปาดเหม่งไปที
“มึงนี่มีลมหายใจเพื่อกวนตีนจริง ๆ”
“ไรเล่า ฉันไม่ได้พูดอะไรซ๊ากกกกกก คำ” 
เสียงมอเตอไซค์จอดที่หน้าบ้าน ตาลาไตลุกไปหาทันที
“ไปไหนมา”
ฟางยกมือไหว้แล้วบุ้ยปากไปที่วันชาติ
“โซดาหมด แล้วน้องๆ อยากกินฮานามิ ฟางเลยออกไปเซเว่น”
“แจ๋วมาก แทนที่จะออกไปซื้อกินกันเอง” ตาลาไตบ่นเข้ามาช่วยฟางถือถุงโซดาเข้าไปในครัว
หันมาฟางกำลังส่งถุงขนมถุงใหญ่ที่มีมากกว่าของที่สั่งซื้อให้น้อง แล้วก็เดินตามเข้าบ้าน
“ฟางกินข้าวหรือยัง”
“ยัง แล้วพี่ล่ะ กินหรือยัง ฟางอุ่นกับข้าวก่อนดีมั้ย”
ขณะที่ฝุ่นกับฝ้ายกำลังสนใจขนมที่ฟางซื้อมาให้ หมี่กำลังยืนเท้าเอว ดวงที่จ้องมองตาลาไตคุยกับฟางเต็มไปด้วยความโกรธ จนโรจน์ต้องหันไปสะกิดวันชาติที่กำลังเตรียมเครื่องดื่มให้ตัวเอง
“หมี่ กินเหล้ากับกูมั้ย”
“ต่อ” โรจน์หันมาตีแขนใหญ่เบาๆ
...จะให้เตือนหลาน กลับชวนหลานกินเหล้า...
หมี่ก้าวเข้าไปกอดแขนตาลาไตไว้แน่น “ทำไมน้าตาลต้องช่วยฟางถือของ ทำไมต้องพูดดีกับฟาง”
“อ้าว...” 
“เนี่ย พอฟางมาถึงก็ปัดมือหนูออก รีบลุกออกไปหาฟางทันที” หมี่ทำหน้างอไม่เลิก
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก” ฟางพยายามหาคำพูดดีๆ กับหมี่ ขณะที่สังเกตสีหน้าของตาลาไตที่เริ่มไม่พอใจคำพูดของหมี่
วันชาติกับโรจน์ก็เห็นสีหน้าของตาลาไตเหมือนกัน
“น้าตาลของมึง พูดกับไอ้ฟางดีกว่ากูอีกหรือไง”
หมี่ทำหน้าย่นใส่ วันชาติเลยดุ “อย่าให้มันมากนักไอ้หมี่”
“ไม่เป็นไรครับ” ฟางรีบไกล่เกลี่ย ก่อนที่หมี่จะโดนดุ “หมี่กินลูกตาลลอยแก้วมั้ย น้าตาลกำลังจะกินข้าว หมี่กินพร้อมน้าตาลเลยไง”
พอฟางเอาใจหมี่ก็พยักหน้า  นั่งรอให้ฟางเทขนมใส่ถ้วยมาวางให้ แล้วฟางก็เลี่ยงไปนั่งคุยกับน้อง
“หมี่นี่ความรู้สึกไวเนอะ” โรจน์กระซิบกับวันชาติที่ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย
“พี่ตาลก็ชัดเจนด้วยแหละ ว่าเขาพูดกับฟางไม่เหมือนกับเวลาที่คุยกับคนอื่น คุณเห็นที่เขาพูดกับผมหรือตัวคุณเองสิ แล้วได้ยินที่ฟางมันเรียกตัวเองมั้ย มันไม่ได้เรียกตัวเองว่า ผม หรือฉันแล้วนะ มันเรียกชื่อตัวเอง”
“เออ เนอะ ต่อเอง เวลาที่พูดกับผม ก็ไม่เหมือนกับเวลาที่พูดกับพี่ตาลเหมือนกัน” โรจน์กระซิบตอบ
“ก็แหม บังเอิญว่าเราเป็นพี่น้องกันน่ะ” วันชาติทำหน้าตาภูมิใจ ทำให้โรจน์ทำหน้าตาเหนื่อยใจ เดินเลี่ยงไปโทรศัพท์คุยกับญาติ เพื่อนัดเวลาและสถานที่

หนุ่มบ้านไร่ชงเหล้าเสร็จก็เดินออกไปนั่งกินเหล้าบนโต๊ะหน้าบ้านเหมือนเคย โรจน์เลยเดินกลับมานั่งอยู่ด้วยกัน ไม่ถึงนาทีถัดมา ฟางก็ยกจานกับแกล้มมาวางให้
หันไปอีกทีฝุ่นกับฝ้ายก็ตามออกมาด้วย
“เออ ดีวันนี้กูมีเพื่อนกินเหล้าด้วยหลายคน” วันชาติหัวเราะหึหึ แต่ยังคงนั่งอยู่บนโต๊ะ ขณะที่คนอื่นนั่งที่เก้าอี้ ทำให้ดูคล้ายวันชาติกำลังกลายเป็นหัวโจก หรือไม่ก็พวกใบ้หวย

“ฟางต้องทำให้ทุกคนแบบนี้ตลอดเลยหรือ” โรจน์หันมาถาม
“ไม่ตลอดหรอกครับ” ฟางตอบทันที แต่ทั้งน้องชายน้องสาวช่วยกันบอกว่าไม่จริง
“แต่คราวนี้กูไม่ชอบใจไอ้หมี่อย่างรุนแรง” วันชาติทำสีหน้าจริงจัง “มันไปเอานิสัยดูถูกคนอื่นมาจากไหน ทั้งที่...” คนตัวหนาหยุดพูดทำเป็นยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ
ฝ้ายถาม “ทั้งที่อะไรพี่”
“ทั้งที่แม่ใหญ่สอนมันอยู่ทุกวัน สอนเหมือนกับที่สอนทุกคนนี่แหละ ว่าเราทุกคนไม่ได้ต่างกัน หายใจด้วยจมูก กินข้าวทางปาก เหมือนกันน่ะสิ”
วันชาติพูดแล้วหันไปมองนอกบ้าน
.....อีกแล้วสิกู พอเหล้าเข้าปาก กูก็เริ่มด้อยความสามารถในการบังคับให้สมองทำงานก่อนปาก....
....เปลี่ยนไปคุยเรื่องผัก เรื่องผลไม้ที่บ้านดีกว่า ปลอดภัยกว่ากันเยอะ....

*-*-*จบตอนที่ 20*-*-*

ตอนต่อไปมาวันอังคารนะครับ
ขอบคุณมากครับ
ไจฟ์กับที

[mystery Y]

งึมๆหมี่เริ่มออกฤทธิ์แล้วสินะ...

[OrangeryLemon]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

สำหรับคำถาม ไม่ค่อยแน่ใจว่าคนเขียน รู้สึกอย่างไร?? ถึงคิดว่าเป็นเหมือนการหลอกลวงคนอ่าน

คือ ตอนแรกที่บอกไว้ท้ายบทจบ ว่าจะต่อภาค 2 ด้วย I love him too. ก็แอบนึกว่าจะเปลี่ยนมุมมองเป็นฟางเล่าเรื่อง

แต่แบบนี้ก็โอเคนะคะ ไม่ได้สะดุดอะไร ยังอ่านได้ลื่นไหลดี เพราะก็คุ้นชินว่าเรื่องของคุณ Jivetea จะเล่าจากมุมมองพระเอกเป็นหลัก  

[MiSS-U]

ภาคนี้หมี่คงมีบทบาทมากขึ้นเขียวล่ะ
เพราะตอนแรกนางก็หาเรื่องซ้า
แต่พี่ตาลก็มีความชัดเจนขึ้นมากเหมือนกัน
เอาใจช่วยตาลฟาง

บวกเป็ด

ภาค2ต่อในเรื่องนี้ก็ดีนะคะ ไม่น่าจะมีใครคิดไปไกลถึงคำว่าหลอกลวงหรอกค่ะ
ความคิดคนอื่นไม่มีผลเท่าเจตนาดีของตัวเราเนอะ 

รอวันอังคารค่ะ

[fangkao]

ยังไง ยังไง อยู่นะ ไอ้หมี่เอ้ย

[maemix]

หมี่มันเริ่มออกฤทธิ์แล้ว ท่าท่างจะแสบพอตัว
ใครจะมาปราบหมี่

ขอบคุณไจฟ์กับที กดบวกให้แล้ว

[Aoya]

หมี่โตแล้วสิเนี่ย แต่ทำไมดูเหมือนไม่เคารพฟางเลย แถมยังพูดไม่ดีกับฟางอีก
ทั้งที่ฟางแก่กว่าตั้งหลายปี แล้วเมื่อก่อนก็เป็นฟางไม่ใช่เหรอที่หมี่สนิทด้วยที่สุด

[Yukisae]

เค้าความวุ่นวายมาเลยทีเดียว เหอะๆๆๆ
แล้วแบบนี้จะทำไงหล่ะเนี่ย
หมี่เองก็จริงจังด้วย แล้วอยู่ดีๆทำไมหมี่เป็นแบบนี้
ทั้งที่เมื่อก่อนก็ติดฟาง
น้าตาลแย่แน่ เคลียร์ด่วน
++จ้า

[lizzii]

ไม่งงค่ะ ต่อกันเลยดีแล้ว
แต่ว่าภาคสองนี้จะขยายเรื่องของวันชาติ โรจน์ เดล มั้ยอ้ะ
แอบค้างๆ กับสามคนนี้

ส่วนหมี่ออกตัวแรงงงงงงงงง
ใครจะมาปรามให้อยู่หมัดได้น๊า
ที่บ้านบุ๋มก็เหมือนกัน ประหลาดจริงๆ
รอตอนต่อไปค่าาา

[from_mars]

หมี่มาละ แย่ละ ดราม่าเด็กแสบจะเป็นยังไงเนี่ย..
รออ่านต่อจ้าหนุ่มๆ

[Gohan]

ภาค 2 นี่เหมือนมีตัวอิจฉาปรากฏอย่างชัดเจน
เป็นบะหมี่รสต้มยำกุ้งสูตรพิเศษจริงๆ แสบบบมาก
ทั้งฟางทั้งพี่ตาล รีบหาตัวช่วยอย่างด่วน ศึกครั้งนี้ใหญ่หลวงนัก เหอๆ

[Zinub]

ภาค2 หมี่เริ่มออกลายแล้วซินะ
ฟางแย่แน่ถ้าหมี่รู้