หัวข้อ: "Yes,I love him"

[fangkao]

ฟางๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แอบแรงเหมือนกันนะเราน่ะ เรื่องจิ๊กซอว์เคยต่อเล่นๆเหมือนกัน แต่สำเร็จน้อยมากไม่ค่อยมีสมาธิเลย555

[mystery Y]

ถึงจะเป็นคู่"หวานเย็น" แต่ก็ยังหวานอยู่ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ ว่าแต่ชอบตอนพิเศษจังฟางดูต่างจากตอนหลักมั่กมาก~

[why yyy]

ชวนพี่ขึ้นห้องซะงั้น!!

[from_mars]

ฟางแสดงออก 5555
กว่าจะกล้าแบบนี้ คงอีกนาน

[Gohan]

เอ๊ะ เด็กติดเกมนี่ใครอะ ฟางหรือคนเขียน 555
พี่ตาลบ่นไปก็เท่านั้น ช่วยเล่นให้เสร็จเป็นการแก้ปัญหาตรงจุด
แต่ไม่ใช่กับจิ๊กซอว์นะ วัยชราแอบเคืองแทน หยามกันเห็นๆ
ลงโทษให้ไปทำผัดซีอิ้วเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว กร้ากกก

อ่านภาคพิเศษทีไร แก้มจะแตกทุกที
ขอบคุณสองหนุ่มครับ

[omuya]

ฟางโมโหหื่นว่ะ 5555

[CarToonMiZa]

ฟางหนูพัฒนาขึ้นแล้ว

[m_pop91]

ร้ายนะฟาง

[TIKA_n]

น้องฟางเล่นจิ๊กซอว์ มันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอ หน้านิ่วคิ้วขมวด ไม่กินข้าวกินปลา
เราก็เคยเล่นนะ ก็ไม่ยักเป็นเหมือนฟางนิ ก็เล่นไปเรื่อย ๆ แบบไม่มีอะไรทำ
รู้สึกฟางดื้อน่าตีจริงเลย เราเป็นพี่ตาลเราก็โมโหนะ เล่นขนาดไม่ทำอะไรเลยเนี่ย
อย่างอื่นก็ไม่เท่าไหร่ แต่ขนาดข้าวไม่กิน รายงานไม่ทำ ก็เกินไป
ขำบทลงโทษน้องฟาง คือพี่ตาลจะทำงานแทนเนี่ย โห บทลงโทษเฉพาะสำหรับฟางมาก ๆ
พี่ตาลต่อจิ๊กซอว์เก่งจัง แต่ไปแอบต่อของฟางจนเสร็จอย่างนี้ก็ไม่ดีนะ
เราเป็นฟาง เราก็อยากต่อให้เสร็จด้วยความสามารถของตัวเอง ช้าเร็วไม่ว่า ขอแค่ต่อเองนี่แหละ
งอนได้แป๊บ ๆ ก็เริ่มยั่วพี่ตาลอีกละ แหม ๆ ยอมไม่ไปทะเล แต่ขอขึ้นข้างบน แต่เช้าเลยเหรอจ้ะ 
ตอนพิเศษ น้องฟางน่ารักอย่างนี้ทู้กทีเลย ชอบจัง พี่ตาลโหมดคุณพ่อก็น่ารักน้า
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ 

[MyTeaMeJive]

ตอนที่ 23

มีโทรศัพท์ก็เหมือนไม่มี เพราะไม่ค่อยได้โทรฯ หาใคร แต่ตอนนี้ฟางกำลังนั่งมองนาฬิกา รอจนคาดว่าจะเป็นเวลาที่หมี่เลิกเรียนและกลับมาถึงบ้านแล้ว ถึงได้กดโทรศัพท์หา
“ฟางมีไร” หมี่กดรับสายทันที
“ทำการบ้านอยู่หรือเปล่า”
“เปล่า กำลังกินขนมอยู่ ฟางเป็นไร” หมี่ถามซ้ำทั้งที่ขนมเต็มปาก
“มีเรื่อง..จะปรึกษา”
“ว่ามา” หมี่วางถุงขนมไว้ข้างตัว ขยับนั่งสมาธิ ท่าทางตั้งใจมากจนแม่ใหญ่ที่กำลังสานตะกร้าอยู่ใกล้ ๆ ต้องหันมามอง
ขณะที่ฟางเอง ก็รู้สึกกระดากเหมือนกันที่จะต้องมาขอคำปรึกษาจากหมี่ ทั้งที่ควรจะคุยกับเพื่อนรุ่นเดียวกันมากกว่า แต่กลับไม่ไว้ใจเพื่อนในมหาวิทยาลัย มากพอที่จะคุยเรื่องนี้ได้
“เวลาที่หมี่อยู่ใกล้คนที่หมี่ชอบน่ะ หมี่เคยอึดอัดมั้ย”
“ไม่” หมี่ตอบทันที “แล้วฟางชอบใครอยู่หรือไง”
“ก็มีคนที่ชอบอยู่...แต่ทีนี้ มัน...แปลกๆ ตอนที่เราได้แต่แอบมอง มันก็ไปเรื่อย ๆ แต่พอสารภาพว่าชอบเขาไปแล้ว เรากลับกลัวตลอดเวลา”
หมี่หยักหน้าหงึกหงัก หันไปส่งสัญญาณทางสายตากับแม่ใหญ่ ที่ขยับเข้ามาใกล้  “เพราะฟางพยายามทำตัวให้เขาชอบฟางไง ฟางไม่ได้คิดที่จะให้เขาชอบฟางในแบบที่ฟางเป็น”
“ก็คงอย่างนั้น” ฟางยอมรับ ขณะที่กวาดสายตามองนักศึกษาคนอื่นๆที่หน้าหอพัก
....การที่ต้องมาปรึกษาหัวใจกับเด็กม.ต้น ดูพิกล แต่ดูจากคำตอบแล้วน่าจะเลือกที่ปรึกษาถูกคน
“ฟางบอกว่าชอบเขาไปแล้วหรือ”
“ใช่” ฟางยอมรับ ทั้งเสียงอ่อยลง “ไม่ได้คิดเสียใจที่บอกเขาหรอกนะ แต่พอหลังจากนั้น ฟางกลายเป็นประสาท กลัวนั่นกลัวนี่ กลัวพูดแล้วเขาโกรธ กลัวเขารำคาญ หมี่เคยเป็นมั้ย”
“ไม่หรอก แล้วทางฝ่ายคนนั้นล่ะ เขาว่าไง”
“ไม่ว่าไง เขาก็ดีกับฟาง อาจจะมากกว่าเดิม แต่เพราะเขาชอบคนขี้อ้อนเอาใจ แต่ฟางไม่ใช่....พอจะอ้อนเขา มันก็ได้แค่ครึ่ง ๆ กลาง ๆ เขาก็คงรู้ แล้วไป ๆ มา ๆ ฟางก็กลายเป็นทำอะไรไม่ถูก”

หมี่ขมวดคิ้วแน่น ....ไม่เข้าใจ สารภาพแล้ว แล้วเขาก็ดีตอบ แล้วทำไมทำอะไรไม่ถูก...ฟางเป็นอะไรของเขาเนี่ย...

“คิดว่าเขากำลังหลอกฟางอยู่หรือไง”
ฟางอึ้งไปชั่วครู่ “ไม่ได้คิดว่าเขาหลอกฟางหรอกนะ แต่แปลกที่ตัวฟางเอง ยิ่งนับวันก็ยิ่งคิดอยู่ตลอดว่าจะทำอะไรไม่ถูก ที่อยากให้เขาดีมากกว่าเดิม อยากให้เขาดีกับเราคนเดียว ทั้งที่บอกกับตัวเองไว้ว่า ถ้าเขาพบคนที่ดีกว่าเขาก็คงไป”
หมี่ขมวดคิ้วแน่นกว่าเดิม หันไปมองหน้าแม่ใหญ่ “เขาบอกว่าฟางทำไม่ถูกเหรอ..”
“เขาไม่ได้บอกหรอก เขาก็ยิ้มๆ เหมือนเคยแหละ แต่ฟางนี่แหละที่คิดเอาเอง”
“บ้าปะ เขายิ้มแปลว่าเขาไม่ชอบอ่ะ” ที่ปรึกษาหันไปส่ายหน้าไม่เข้าใจกับแม่ใหญ่ “เท่าที่ฟังเนี่ย ก็รู้ว่าฟางรักเขามากเลยนะ แต่เพราะฟางกลัวว่าเขาจะไม่รักก็เลยคิดเยอะแยะ แล้วทำไมฟางไม่คุยกับเขาให้เข้าใจ ว่าฟางกลัวอะไร”
“ถ้าคุยแล้วเขาจะว่าเราน่ารำคาญมั้ยล่ะ”
“คนคิดเยอะ น่ารำคาญกว่าคนถามเยอะนะ หมี่ว่า”
คำตอบนี้ของหมี่ทำให้แม่ใหญ่ตีแขนเบา ๆ
“ฟางกลุ้มใจเรื่องแฟนแล้วมาคุยกับหมี่น่ะ หมี่ไม่ได้เกี่ยงหรอกนะ เพราะดีกว่าไปคุยกับใครไม่รู้ แต่ขั้นแรกเลยนะ ฟางต้องเปิดใจให้เขายอมรับสิ่งที่ฟางเป็น ถ้าเขาจะรับไม่ได้ที่ฟางเป็นคนบ้านนอก มันก็ดีกว่าอึดอัดเพราะฟางพยายามทำตัวเป็นคุณหนูให้เขาชอบ”
ฟางถอนหายใจยาว “เขาก็รู้แหละ ว่าฟางบ้านนอกแล้วก็เชยขนาดไหน แต่ฟางอยากคุยกับเขา เหมือนอย่างที่พี่โรจน์คุยกับน้าวันชาติ”
“ทำไมต้องเหมือนใคร ฟางเป็นฟาง ฟางใจดี ไม่ได้เป็นคนขี้อิจฉา ไม่ได้หล่อขั้นเทพ แต่ทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง”
“ฟางไม่ได้ใจดี แล้วฟางก็ขี้อิจฉาด้วยนะ ฟางอิจฉาที่หมี่สามารถพูดในสิ่งที่หมี่คิด”
“ฟางก็ทำได้” หมี่ตอบทันที “ถ้าฟางจะเลิกคิดว่า ถ้าพูดไปแล้วเขาจะไม่ชอบ เพราะที่จริงถ้าเขาจะชอบฟางนะ ต่อให้ฟางตัวเหม็นเขาก็ชอบ แล้วถ้าเขาจะไม่ชอบ ต่อให้ฟางรวยพันล้านเขาก็ไม่ชอบน่ะแหละ”
“มันก็จริง”
ฟางตอบเสียงเบา
ขณะที่หมี่มองวันชาติ ที่เดินเข้าบ้านมาพร้อมกับฝุ่น
“ฟางต้องคุยกับแฟนนะ อยากอ้อนก็อ้อน ถ้ามันเขิน ก็เขิน ถ้าเชยก็เชย ไม่เห็นต้องทำตัวน่ารักเพื่อให้เขารัก เพราะถ้าเกิดเขาตามฟางกลับมาบ้านเรา แล้วเห็นฟางใส่เสื้อขาดๆ รดน้ำผักเหงื่อซกขึ้นมา เขาไม่ช็อกตายไปเลยหรือไง”
“อือ”
ฟางทำท่าจะพูดต่อ แต่หมี่เห็นว่า สมาชิกช่วยฟังเริ่มเยอะขึ้นเลยต้องตัดสายฟางเสียก่อน
“ฟาง สัญญาก่อนว่าจะไม่คิดเยอะ ฟางต้องคุยกับแฟนนะ แล้วยังไงโทรมาบอกความคืบหน้าด้วยล่ะ”
หมี่กดตัดสายปุ๊บ ทุกคนก็ตั้งคำถามพร้อมกันทันที “ฟางเป็นอะไร”
“ฟางกลุ้มใจเรื่องแฟน”
วันชาติร้องฮึทันที
....พี่ตาลกับฟาง มีปัญหากันด้วยหรือ ดูเขาเรื่อยๆ ไม่น่าจะขัดใจกันได้...
“แล้วเข้าใจหาที่ปรึกษาเสียด้วย” แม่ใหญ่ทัก ขณะที่ทำความเข้าใจว่าฟางมันก็ถึงวัยที่จะรู้จักความรัก ไม่ใช่แค่เลี้ยงน้อง กับทำสวน
“ฟางคุยกับหนูน่ะดีแล้ว เกิดฟางคุยกับเด็กกรุงเทพ ฯแล้วชวนไปกินเหล้า หรือไปอย่างอื่น ทำไง แม่ใหญ่เห็นข่าวหน้าหนึ่งมั้ย มีทุกวัน”
“เออ แล้วไง”
“ฟางก็ปรึกษาประมาณว่า จะพูดไม่กล้าพูด จะอ้อนไม่กล้าอ้อน กลัวเขารำคาญ”
แม่ใหญ่หันมาหาวันชาติ “ข้าว่ามันอาการเบสิคของคนมีความรักนะ ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ชอบผู้ชายอ้อนๆเหรอ ไม่ใช่แบบที่เป็นผู้นำหรือไง”
หมี่ทำหน้ามุ่ย “สงสัยผู้หญิงอายุเยอะกว่ามั๊ง เดี๋ยวไว้คราวหน้าโทรมาจะถาม ฟางมันพวกมือใหม่ แต่หนูว่าฟางอาจรู้สึกว่ากำลังมีคู่แข่ง ที่เขาเอาใจเก่งกว่า หรือเหนือกว่าก็เลยกลุ้มใจก็ได้”

วันชาติมองแม่กับหมี่คุยกันแล้วนึกถึงโทรศัพท์ของตาลาไตที่หมี่แย่งรับเมื่อวันก่อน
...หรือจะเป็นคนในสายวันนั้นวะ...
....นึกได้ แต่ห้ามหลุดปากออกมาเป็นอันขาด ว่า 2 คนทั้งนั้นกำลังคบกันอยู่....

“อ้อ...เออ ใช่” แม่พยักเพยิด แล้วหันมาบอกหมี่ “ถ้ามันโทรมาคุยอีก ก็บอกว่า ถ้ารู้สึกว่ารักเป็นทุกข์ ต้องถอยห่างออกมานิดหนึ่ง ไม่ใช่ถึงขนาดตัดใจ แค่ถอยออกมามองว่าอะไรคือปัญหา หาจุดที่มันพอดี เว้นแต่ถ้าหมดรักกันแล้ว ก็ต้องปล่อยไป เพราะอนาคตมันยังอีกยาวไกล เดี๋ยวก็เจอคนที่ดีกว่า”
หมี่คิดตาม “แต่ที่คุยตะกี้ ไม่มีเรื่องของคนอื่นนะ มีแต่ฟางน่ะแหละที่มันคิด ๆๆๆๆ แล้วก็กลัว แล้วก็ไม่กล้า”
“เรื่องที่มันไม่ใช่คนกล้าน่ะก็รู้ก็เห็นมาตั้งแต่เล็ก แต่เรื่องกลัวเนี่ย เพิ่งรู้ว่ามันก็กลัวเหมือนกัน”
“ใครก็กลัวว่าคนที่เรารักเขาจะไม่รักเราด้วยกันทั้งนั้นแหละ” วันชาติบอกกับแม่ใหญ่ “หรือแม่ใหญ่ไม่กลัวว่าพ่อใหญ่จะไม่รัก”
“เฮ้ยยยยย” แม่ใหญ่ร้องเสียงสูงจนสมาชิกหัวเราะลั่นบ้าน “ตอนสาวๆก็กลัว แต่มาถึงปูนนี้แล้วเลิกคิด รอก็แต่วันที่ใครจะส่งใครลงโลงเท่านั้นแหละ”

หมี่กดวางสายโทรศัพท์ไปแล้ว แต่ฟางยังนั่งมองโทรศัพท์จนกระทั่งเดลเข้ามาทัก
“วันนี้ไม่ไปบ้านโน้นหรือไง”
ฟางพยักหน้า “ไปสิ รอคุยกับอาจารย์ตอน 4 โมงเย็นก่อน แล้วมึงล่ะ วันนี้ไม่ไปไหนหรือไง”
เดลส่ายหน้า ขณะที่นั่งลงข้าง ๆ “จะให้ไปไหนทุกวัน” หนุ่มเหนือมองหน้าอีกฝ่าย “พักนี้มึงไม่สบายใจอะไรหรือเปล่า”
“ไม่นี่ ทำไมหรือ”
“จู่ ๆ มึงก็โดดกิจกรรมคณะทุกอย่างกูคิดว่ามึงไปบ้านเจ้านายมึง แต่รุ่นพี่บอกว่ามึงอยู่ห้องสมุด แถมกินข้าวคนเดียวตลอด”
“ไม่มีอะไรหรอก”
“คนที่พูดประโยคนี้ร้อยทั้งร้อยแสดงว่ามี” เดลคาดคั้น “บอกมา ใครแกล้งมึง”
ฟางส่ายหน้า “ไม่ได้มีใครแกล้งอะไรกูหรอก กูก็แค่เบื่อ ๆ แล้วก็ไม่ได้คิดที่จะรอใครกินข้าว ลงจากหอกูก็ไปกินข้าว ไปเรียน ไม่ได้คิดอะไร"
“แน่นะ”
“เออ...” ฟางลากเสียง
“งั้นก็ดีแล้ว กูก็คิดว่ามึงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า มึงน่ะไม่ค่อยพูด ใครจะไปรู้อะไรกับมึง” เดลเปลี่ยนเรื่อง “แล้วคืนนี้มึงจะกลับมานอนหอหรือเปล่า ถ้ากลับมากูจะได้รอออกไปกินข้าวต้มกับมึง”
แต่ยังไม่ทันที่จะคุยกับอาจารย์ ตาลาไตก็โทรมาหาบอกว่า คืนนี้คงกลับดึก เพราะอาจารย์จากอีกคณะจะเลี้ยงวันเกิด
“พี่คงกลับดึก”
“งั้นฟางไปบ้านพี่พรุ่งนี้บ่ายเลยแล้วกันนะครับ”
“ได้ ๆ”
พอวางสายจากตาลาไตอีกครั้ง ฟางก็หันไปหาเพื่อน
“เดี๋ยวกูไปเขียนรายงานที่ห้องสมุด แล้วค่อยไปกินข้าวต้มแล้วกัน” ก่อนที่จะลุกไปฟางหันไปหาเพื่อนอีกครั้ง “กินข้าวต้มนะ ไม่กินเหล้า กูไม่มีตังค์”
“มึงไม่มีกูก็เลี้ยงได้”
“ไม่ต้องเลย เลี้ยงอะไรกันบ่อย ๆ”
ฟางกลับขึ้นไปบนห้องพักเอากระดาษรายงานแล้วเดินไปห้องสมุด สักพักเดลก็ตามมานั่งข้าง ๆ
“ลืมไปแล้วหรือไง ว่ามึงกับกูเรียนคณะเดียวกัน”
ฟางยิ้มกว้างแต่พอจะหันมาเขียนรายงานก็พูดเรื่องเมื่อครู่ “กูโทรคุยกับหมี่เรื่องพี่ตาล”
“อ้าว ไม่กลัวมันหักคอมึงหรือไง”
ฟางส่ายหน้า “ก็กูไม่รู้จะคุยกับใคร วันนี้กูก็ไม่เจอมึงเลย กูรู้สึกเหมือนเป็นคนบ้า จะพูดจะทำอะไรก็กลัวว่าเขาจะไม่ชอบ”
“ง่ายๆ” เดลตอบยิ้มๆ “อยากทำอะไรก็ทำ ถ้าเขาไม่ชอบเราค่อยจำไว้ว่าเขาไม่ชอบ แล้วเราก็ไม่ทำอีก จบ”
“ทำไมง่ายขนาดนั้น”
“เพราะมันง่ายอย่างนั้นน่ะสิ” เดลบอกทั้งยักคิ้วข้างเดียว

เช้าวันใหม่ฟางแต่งเครื่องแบบเสร็จแล้ว และกำลังเตรียมตัวที่จะไปเรียน ในตอนที่วันชาติโทรศัพท์มาหา บอกว่ารออยู่ที่หน้าหอพัก
“ใครเป็นอะไรหรือพี่ ถึงได้มาถึงที่นี่”
“ไม่มีใครเป็นอะไรหรอก นอกจากมึง”
ฟางดูอึ้งไปชั่ววินาทีแล้วก็ยิ้มเก้อ “หมี่บอกพี่หรือ”
“กูได้ยินตอนท้ายที่มึงคุยกับมัน ทำไมมึงคุยกับหมี่ ไม่คุยกับกู”
“ก็...ฉันเกรงใจ แล้วนี่ทำให้พี่ต้องตีรถมาแต่เช้าเลยหรือเนี่ย”
ยิ่งพูดฟางยิ่งมีสีหน้าท่าทางเกรงใจ “ฉันเห็นว่ามันเป็นเรื่องเล็กน่ะแล้วพี่ก็มีเรื่องที่ต้องจัดการเยอะแยะ”
“แต่ถ้าถึงขนาดที่มึงต้องโทรทางไกลกลับบ้าน กูไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องเล็กแล้ว”

วันชาติรู้สึกสะดุดลมหายใจตัวเอง...นี่กูกำลังทำอะไร
ตั้งแต่ได้ยินว่าฟางโทรไปปรึกษากับหมี่กูก็ไม่สบายใจ เมื่อคืนกูก็นอนไม่หลับ ตื่นแต่เช้ารีบมากรุงเทพ ฯ
กูคิดอะไรอยู่...

“ฉันคิดว่าฉันไม่ควรคุยเรื่องใจของฉันกับเพื่อนที่นี่ ถึงจะรู้จักกันมาเป็นปีแล้วก็เถอะ ทุกคนรู้แต่ว่าฉันต้องไปทำงานบ้านให้พี่ตาล แต่ไม่มีใครรู้เรื่อง....ที่ฉันชอบพี่เขา”

...เจ็บว่ะ ตอนที่ได้ยินคำว่า –ชอบพี่เขา- ทำไมกูเจ็บว่ะ กูไม่ควรมีความรู้สึกนี้ มันอาจเคยมี แต่กูจัดการมันหมดไปแล้วนี่นา...
“มีใครเข้ามาวุ่นวายระหว่างมึงกับพี่ตาลหรือเปล่า”
“เปล่า”
“มึงควรคุยกับพี่ตาลให้มากขึ้นอย่างที่หมี่มันว่าจริง ๆน่ะแหละ อย่าคิดเองเออเอง แล้วก็เลิกคิดสักที ว่ามึงเป็นคนรับใช้ เพราะสำหรับกู.....” วันชาติหายใจเข้าอย่างยากลำบาก “สำหรับกู...มึงเป็นน้อง และสำหรับพี่ตาล...มึง..เป็นคนรักของเขา”
ฟางกำลังส่ายหน้า แต่เสียงของเดลดังมาก่อนตัว
“กูก็คิดว่ามึงรีบลงมาจากห้องทำไม ที่แท้มีคนมาหาแต่เช้า”
“ไม่เจอกันนาน กวนตีนไม่เสื่อม” วันชาติหันมาหาเดล
จากที่รู้สึกพิกล กลายเป็นหายใจคล่องขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่จะกลายเป็นหน้าชาในนาทีถัดมา

“แค่ฟางมันโทรศัพท์กลับบ้าน ถึงกับอยู่ไม่ติดต้องหนีเมียมาหา...น้อง...” เดลเน้นคำพูดหนักๆ กับรอยยิ้มมุมปาก แบบคนที่รู้ทัน
“ถ้ามึงดีจริง ฟางคงคุยกับมึงแทนที่จะโทรกลับบ้าน” วันชาติย้อนให้
ฟางต้องรีบไกล่เกลี่ย แต่เดลบอกให้ขึ้นไปเอาหนังสือเรียน
“จะได้รีบไปกินข้าวก่อนเข้าเรียน กูกับเขาไม่ชกกันที่หน้าหอนี่หรอกน่า”
ฟางดูไม่ไว้ใจ แต่เห็นว่าหน้าหอพักคนเริ่มเยอะ ก็เลยรีบวิ่งกลับขึ้นไปเอาหนังสือที่ห้อง
“มึงยังวุ่นวายกับฟางอยู่หรือเปล่า”
“ถามในฐานะอะไร พี่ชายหรือมดแดง” เดลถามด้วยสีหน้าท่าทางรู้ทันแบบไม่ปิดบังเหมือนเดิม
“พี่ชาย มึงน่ะแหละ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ”
“ไม่ต้องมาเสือกเรื่องกู เพราะกูตัวคนเดียว แต่มึงต่างหากที่ไม่ซื่อ ทั้งกับพี่ชายตัวเอง เมียของมึง แล้วก็กับฟางด้วย”
“ไอ้ห่านี่!”
“อย่าร้อนตัว" เดลตอกใส่หน้า "ถ้าใจมึงซื่อสัตย์ ฟางมันก็แค่สับสนตามประสาวัยรุ่น คิดมากก็เพราะมันเป็นคนเจียมตัว พอมันได้คุยกับน้องแล้วก็ดีขึ้น ส่วนมึงน่ะถ้ามึงเป็นห่วงว่าเขามีปัญหามึงก็ต้องโทรหาพี่มึง แต่นี่มึงถึงกับมาถึงที่นี่ น่าอนาถใจชิบหาย”
ตลอดชีวิตที่ผ่านมา นับครั้งได้ที่วันชาติเถียงไม่ออก แต่คำพูดตรงไปตรงมาของเดลทำให้วันชาติต้องเงียบ
พอวันชาติเงียบ เดลก็ใจเย็นลง
“อย่าหาว่ากูสั่งสอนเลยนะ คนที่มึงควรคิดถึงเป็นคนแรกคือเมียมึง เขาจะรู้สึกยังไง ถ้ารู้ว่ามึงทำอย่างนี้”
เดลหันไปมองฟางที่รีบลงบันไดหอพักลงมา
“มันก็แค่คิดว่า การที่มันจนจะทำให้คนไม่ชอบมัน แต่ที่จริงคนชอบมันก็เพราะมันเป็นของมันอย่างนี้ใช่มั้ย”
วันชาติพยักหน้าตาม
....เงียบ....จนเดลต้องหันมาหา
“เรื่องบางเรื่องมันควรต้องเป็นความลับตลอดไป มึงน่ะติดนิสัยทำอะไรตามใจตัวเองจนเคยตัว ถ้าความรักของพี่ตาลกับฟางจะพัง ก็เพราะมึงน่ะแหละ ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก”
“ไม่มีวัน” วันชาติยืนยันด้วยน้ำเสียงหนัก ๆ
เดลยิ้มมุมปาก “กูจะรอดู”

*-*-*จบตอนที่ 23*-*-*

ยังคงสับสนวุ่นวาย ใช่มั้ยครับ
พบกันวันอังคารนะครับ

ไจฟ์กับที

[Eternal luv]

 
ตอนนี้ขอปรบมือดังๆให้ หมี่กับเดล
แต่ถ้าหมี่รู้ความจริงจะแหกออฟางรึเปล่าน้าา

[skynotebook]

ทำไมอ่านแล้วงง
ฟางสับสนอะไรอยู่ กลัวพี่ตาลไม่รักหรอ ทำไมอะ

[fangkao]

แหม่ ถ้าจับเดลคู่กับวันชาติ คงสนุกรู้ทันกันซะ ยกโป้งให้เจ้าหมี่เลยตอนนี้

[MiSS-U]

สับสนได้แต่อย่าถอยนะหนูฟางนะ 

บวกเป็ด

[natalee22]

โฮ๊ะๆๆๆ ตอนนี้หมี่กะเดลเอาใจไปเลย ให้คำปรึกษาฟางได้ดีมากๆ หวังว่าฟางจะเอาไปใช้นะ ไม่ว่าจะกับคนรักหรือกับใครก็ตาม เป็นตัวของตัวเองนี่แหละดีที่สุด

ส่วนวันชาติก็นะ เก็บอาการหน่อยพ่อคุณ สงสารครูโรจน์เขาบ้าง แหม๋ ออกหน้าออกตาเกิ้น

[cinquain]

หมี่พูดดีแฮะ เริ่มชอบขึ้นมาอีกนิด ^^
แต่วันชาตินี่ก็อย่างที่เดลพูดทุกอย่าง!
รออ่านความสับสนต่อไปค่ะ 

[mystery Y]

ช่าย~เราก็จะรอดู(และอ่าน)ต่อไป

[Zinub]

เออดีจัง ตอนนี้หมี่กับเดลมาวินแฮะ
เอาใจไปเล๊ยย

[=นีรนาคา=]

ตอนนี้เจ้าหมี่ได้ใจเจ้ไปเต็มๆจ้า 

[-west-]

เดลกะหมี่พระเอกนะฮะตอนน้

[maemix]

หมี่เป็นศิลาณีให้ฟาง ปรึกษาถูกคนด้วย
แล้วถ้าหมี่รู้ว่าคนที่ฟางชอบคือพี่ตาล จะเป็นยังไง
(ทำให้คิดถึงเพื่อนคนหนึ่ง ที่มีแต่คนมาปรึกษาปรับทุกข์กับมัน
แม้แต่ตัวเราก็ยังต้องพึ่งมัน คุยกันแล้วให้ความรู้สึกสบายใจ
เห็นสิ่งที่เรามองข้าม มุมต่างจากที่เราคิด แต่มันก็บอกว่าให้คำปรึกษา
ชาวบ้านเขาไปทั่ว เรื่องของตัวเองก็เกือบไม่รอดเหมือนกัน 555)
ชอบเดลที่พูดแทงใจพี่วันชาติ บางครั้งคิดว่าคนที่น่ากลัวกว่าหมี่คือพี่วันชาติ

ขอบคุณไจฟ์กับที

[lizzii]

ปรบมือให้หมี่และเดล 555555

[indy❣zaka]

ยิ่งอ่านยิ่งรู้ว่า เดลกับวันชาติไม่เหมาะกันอย่างยิ่ง 
แรงทั้งคู่ อยู่ด้วยกัน ตายกันไปข้างแน่ๆ

[Aoya]

 หมี่ หนูโตขึ้นเยอะเลยลูก
ไม่น่าเชื่อว่าเด็กน้อยในวันนั้นจะให้คำปรึกษาดีๆ กับฟางได้
พี่วันชาติเป็นยังไงล่ะโดนเดลตอกหน้ากลับมา ทำอะไรคิดถึงครูโรจน์กับพี่ตาลบ้างก็ได้นะ

ส่วนเดลถ้าตัดเรื่องที่ชอบวุ่นวายยุแยงฟางออกไป เดลก็เป็นเพื่อนที่ดีเหมือนกันนะ
เมื่อไหร่กุ้งแฟนเดลจะมา อยากรู้ว่าคนแบบไหนที่เอาเดลอยู่

[PAAPAENG~]

ตอนนี้หมี่ได้ใจไปเต็มๆ
หมี่น่ารักมาก ดูรู้เลยว่าหมี่รักฟาง
แต่ถ้าวันไหนหมี่รู้ความจริง
หมี่จะยังรักฟางอยู่ไหม TwT

แอบนอยด์พี่วันชาตินะ
อย่าทำแบบนี้สิ...สงสารครูโรจน์
ห่วงได้ แต่หักห้ามใจบ้างเถอะนะพี่นะ
แต่เชื่อว่าพี่วันชาติเป็นคนดี

รอตอนต่อไปค่ะ

[Gokusan]

โอ้โห...อ่านแล้วโคตรรักเดลเลย
มองทุกอย่างตามความจริงและตรงจุดมาก
เงิบเลยดิ วันชาติ...มีคนมองขาดขนาดนี้เนี่ย
แอบสงสารโรจน์เบาๆ อย่างที่เดลบอกนั่นแหละ
แถมรู้สึกว่า ดีแล้วที่วันชาติปล่อยมือเดล...เดลแมนกว่าเยอะ หึหึ

นับว่าฟางปรึกษาถูกคนสินะ...ณ ขณะนี้
ยังไงหมี่ก็ให้มุมมองได้ดีกว่าที่คิด...ทั้งที่หมี่เป็นน้อง
แต่เพราะหมี่คือหมี่...ทำในสิ่งที่คิดว่าตัวเองชอบมาตลอด

กลายเป็นว่า...ต้องระวังวันชาติมากกว่าหมี่ซะอีก หุหุ

[CarToonMiZa]

หมี่ให้คำปรึกษาได้ใจจริงๆ
สะใจเล็กๆที่เดลตอกกลับ
วันชาติแบบว่าตรงจุดมากกกกกกกกก

[Yukisae]

หมี่เป็นที่ปรึกษาที่ดีมากเลย ฉลาดเกินอายุ
วันชาติยังตัดใจไม่ขาดสินะ แบบนี้สงสารโรจน์ออก
เดลเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงเลยหล่ะ
++จ้า

[TIKA_n]

หมี่นี่เด็กม.ต้น จริงอ่ะ พูดจาเป็นผู้ใหญ่เชียว ให้คำปรึกษาน้องฟางได้ไม่มีสะดุดเลยแฮะ
พูดทุกอย่างได้ตรงประเด็น มีเหตุมีผลสุด ๆเลย ไม่เหมือนหมี่ที่จะเป็นเมียน้าตาลท่าเดียวเลยแฮะ
ท่าทางหมี่ ก็รัก และเป็นห่วงฟางมาก ๆ เลยนะ แล้วถ้าถึงวันที่หมี่รู้ความจริงเรื่องน้าตาลกับฟางล่ะ
หมี่คงจะโกรธฟางอยู่บ้าง แต่หมี่ก็น่าจะยอมรับได้นะ ปัญหาสำคัญน่าจะตรงแม่ใหญ่มากกว่า
เฮ้ย ๆ พี่วันชาติ อะไรอีกล่ะเนี่ย อย่าเชียวนะ อย่าทำให้เรื่องมันวุ่นวายอีกจะได้มั้ยเนี่ย
ช่วยหยุดอยู่ที่ครูโรจน์หน่อยเหอะ สงสารครูโรจน์นะ ตัดใจจากฟางได้ยิ่งดี ตัดใจไม่ได้ก็อย่าแสดงออกได้มั้ย ขอร้องเหอะ
เดล พูดได้โดนใจมาก ๆ หน้าชาไปเลยสิพี่วันชาติ เถียงเขาไม่ออกซักคำนิ เรื่องจริงทั้งนั้น
ถูกตามที่เดลพูดทุกอย่าง ถ้าพี่วันชาติ ห่วงพี่ตาลกับฟางจริง ก็น่าจะรู้นะว่าควรทำตัวยังไง
ถ้ายังไม่เลิกทำตัวอย่างนี้ ชีวิตรักพี่ตาลกับฟางได้พังเพราะพี่แน่ ๆ
น่าอายมั้ยล่ะ ต้องให้เด็กมาสั่งสอน ก่อนจะไปยุ่งเรื่องคนอื่น ช่วยปรับปรุงตัวเองก่อนนะพี่วันชาติ
แหม อินมากไปหน่อย ใส่อารมณ์มากไปนิด อย่าว่ากันนะคะ
ขอบคุณไจฟ์กับที ค่ะ 
 

[pilar]

ทำไมอ่านแล้วรู้สึกว่าวันชาติเหมาะกะเดลมากกว่า
เพราะทันกัน ถึงจะแรงทั้งคู่แต่คนแบบเดลนี่แหละที่เอาวันชาติอยู่
เสียดาย เฮ้อ