ตอนที่ 25หวางหลี่ผิง “ไม่มีอะไรต้องกังวล ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วครับ...ไหนดูซิ คนเก่งของเฮียหล่อพร้อมจะออกงานรึยัง” หลังจากที่ผมคลายกอดจากคนร่างบางแล้ว จึงหมุนร่างนั้นกลับมาเผชิญหน้า พร้อมส่งยิ้มกระเซ้าเย้าแหย่ให้คนน่ารักได้กลับมาอารมณ์ดีอีกครั้ง
น้องธันว์เงยหน้าสบตาผมด้วยแววตาติดกังวล แต่ริมฝีปากแดงสดก็พยายามยกยิ้มให้ ผมจึงลูบแก้มใสเบาๆก่อนก้มลงสูดกลิ่นแก้มน้องเข้าปอด
“เฮียไม่ลืมสัญญาที่ว่าจะเล่าทุกเรื่องให้น้องธันว์รู้ แต่ตอนนี้เราไปขึ้นรถกันก่อนนะ เดี๋ยวจะไปงานวันเกิดน้องนลินสาย...นะครับ” สิ้นคำขอร้องของผม ใบหน้าขาวๆของคนน่ารักก็พยักหน้าให้แทนการตกลง
ผมจึงส่งยิ้มหวานๆเอาใจให้คนเก่งที่พูดรู้เรื่อง ก่อนจูงมือนุ่มของน้องพาออกจากห้อง เพื่อขึ้นรถไปยังสถานที่จัดงานวันเกิดของนลินเพื่อนคนสนิทของน้องธันว์
เมื่อขึ้นมาอยู่บนรถด้วยกันแล้ว ผมดึงร่างน้อยเข้าหาอกและจูบลงบนหน้าผากมนเบาๆ น้องธันว์ช้อนตาขึ้นมองผมช้าๆด้วยตาใสแจ๋ว จนผมหลุดยิ้มด้วยความเอ็นดู และยื่นมือไปบีบจมูกแหลมของเด็กน่ารักด้วยความมันเขี้ยว น้องจิ๊ปากใส่อย่างขัดใจ มีส่งค้อนน้อยๆยั่วสายตาให้กันด้วย คราวนี้ผมถึงกลับหลุดหัวเราะ ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องที่ผมไปเอาคืนแก๊งจ้าวให้น้องธันว์ฟัง ซึ่งมันก็เป็นเหตุผลเดียวกับที่ทำให้คนน่ารักของผม ออกอาการกังวลอย่างที่เป็นก่อนหน้า
ด้วยเมื่อคืนผมไม่ได้กลับมานอนที่ห้องของเรา เพราะไปบัญชาการตามแผนการเอาคืนที่แก๊งทั้งคืน ได้กลับบ้านอีกทีก็ช่วงสายๆของวันนี้ ทำให้เราได้เจอหน้ากันตอนที่น้องกลับบ้านในช่วงเย็น คือช่วงก่อนหน้านี้ไม่กี่ชั่วโมง
แต่ผมก็ไม่มีเวลาอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้น้องรู้ เพราะต้องไปรายงานผลแก่ปาปามามา ซึ่งพวกท่านกลับบ้านมาในเวลาไล่เลี่ยกับน้องเสียก่อน ทำเอาคนเก่งของผมถึงกลับกังวลหน้าเครียดไม่มีรอยยิ้มให้ผมเหมือนเคย และเวลานี้ก็เป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่ผมจะเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้น้องธันว์ฟัง
เมื่อวานตอนช่วงสาย หลังจากผมขอตัวจากปาปามามาเพื่อเข้าแก๊งแล้ว ผมสั่งรวมลูกน้องในแก๊งทันที ก่อนจะแบ่งลูกน้องออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกให้กระจายตัวไปยังสถานที่สำคัญต่างๆของแก๊งจ้าว ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ตั้งแก๊ง คาสิโน สถานบันเทิง หรือแม้แต่คฤหาสน์ของจ้าวเพ่ยซาน เพื่อลอบสังเกตการณ์และหาลู่ทาง ให้ลูกน้องในกลุ่มที่สองได้ปฏิบัติภารกิจ
ภารกิจที่ว่าคือการลอบวางเพลิง เหมือนที่แก๊งจ้าวใช้สร้างความวุ่นวายให้เรา แต่ผมเลือกที่จะเอาคืนให้หนักกว่า โดยไม่เว้นสักแห่งที่มีความสำคัญกับแก๊งจ้าว แต่ผมก็มีคุณธรรมพอที่จะเลือกให้เกิดความเสียหายไม่มากนัก แต่เน้นสร้างความวุ่นวายและตื่นตระหนกกับเจ้าของมากกว่า ด้วยอยากส่งสัญญาณเตือนจ้าวเพ่ยซานไม่ให้กล้ามาลองดีกับหวางหย่งกังอีก
ผลของการเอาคืนเป็นไปตามที่ผมคาดการณ์ไว้ แก๊งจ้าวปั่นป่วนพวกหางแถววิ่งกันให้พล่านเพื่อดับไฟ แม้จะมีลูกน้องมากเท่าไหร่ก็เหมือนจะไม่พอ เพราะทุกจุดถูกจุดไฟพร้อมๆกัน นี่ยังดีที่ผมเลือกเวลาเกือบฟ้าสาง เพราะไม่อยากให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องได้รับผลกระทบมากนัก แต่ก็ทำเอาชื่อเสียงคาสิโนและสถานบันเทิงของแก๊งจ้าวเสียหายไม่น้อย ด้วยลูกค้าคงไม่กล้าเสี่ยงตายมาใช้บริการอีก กว่าจะกู้ชื่อเสียงกลับมาคงใช้เวลานานล่ะคราวนี้
ผมว่ามันสมน้ำสมเนื้อกับสิ่งที่จ้าวเพ่ยซานมาก่อกวนพวกเราไว้ เพราะผมถือว่าจ้าวเพ่ยซานกล้าที่จะกระตุกหนวดมังกรอย่างหวางหย่งกังแล้ว เธอต้องแน่พอที่จะรับผลของการที่ทำให้พญามังกรตระกูลหวางพิโรธ
เมื่อแก๊งจ้าวสามารถดับไฟได้ครบทุกที่ตอนฟ้าสาง ผมจึงติดต่อถึงจ้าวเพ่ยซานโดยตรง เพื่อให้รู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นฝีมือใคร ก่อนผมจะประกาศกับจ้าวเพ่ยซานว่าหากคิดจะตอแย หรือสร้างความรำคาญให้แก๊งหวางหย่งกังอีก ความเดือดร้อนที่ทางนั้นจะได้รับคงไม่ใช่แค่ผลที่เกิดขึ้นเช่นเมื่อคืน ด้วยอาจจะถึงขั้นที่ว่าฮ่องกงจะไร้ชื่อแก๊งจ้าวและไร้เงาจ้าวเพ่ยซานอีกต่อไป
สิ้นคำของผมนั้น จ้าวเพ่ยซานได้แต่เงียบ ผมเองก็ถือสายไม่ยอมวางเช่นกัน ก่อนจะมีเสียงหัวเราะแหบๆกวนประสาทออกมา จนผมต้องข่มอารมณ์อย่างมากให้นิ่งไว้ไม่ตอบโต้ ขืนแสดงความเกรี้ยวกราดเข้าใส่ ทางจ้าวเพ่ยซานคงยิ่งได้ใจที่ก่อกวนผมได้สำเร็จ แต่ในที่สุดเธอก็รับคำอยู่แค่ลำคอ ให้ผมได้รู้ว่าจ้าวเพ่ยซานรับรู้ในสิ่งที่ผมเตือนไปแล้ว แต่ก่อนวางสายจ้าวเพ่ยซานยังหัวเราะเข้าใส่ และทิ้งท้ายว่าเราคงได้เจอกันเร็วๆนี้อีกด้วย
“อื้อ...ที่จ้าวเพ่ยซานพูด เหมือนว่าเรื่องยังไม่จบเท่านี้” เด็กขี้สงสัยจ้องผมตาแป๋วทั้งๆที่หัวคิ้วขมวดเป็นปม ผมจึงก้มจูบระหว่างคิ้วน้อยๆนั่น พร้อมลูบต้นคอขาวอย่างเบามือ
ความตั้งใจของผมคือแค่อยากบอกเล่า ถึงสิ่งที่ผมได้ทำมาให้น้องธันว์รับรู้เท่านั้น ด้วยไม่อยากให้คนน่ารักต้องเป็นกังวลสักนิด แม้จ้าวเพ่ยซานจะยังไม่จบ แต่ผมเชื่อว่าสามารถจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยได้ และคงไม่เป็นฝ่ายที่ตั้งรับอย่างเดียวอีกแล้ว แต่ผมจะคอยจับตาทุกความเคลื่อนไหวของแก๊งจ้าวเลยทีเดียว ที่ทำไปทุกอย่างก็เพื่อความปลอดภัยของทุกคนรอบตัว โดยเฉพาะคนน่ารักตรงหน้าของผมตอนนี้ ที่ผมจะไม่มีวันให้เกิดอันตรายกับน้องธันว์อย่างเด็ดขาด
“อย่ากังวลไปเลยคนเก่ง เฮียอยากให้น้องธันว์เชื่อในตัวเฮีย ว่าจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยได้ ขอแค่ยังมีน้องธันว์อยู่เคียงข้างคอยให้กำลังใจอยู่แบบนี้ เฮียหลี่ผิงคนนี้ก็มีแรงจัดการทุกเรื่อง หรือทุกคนที่คิดจะมีปัญหากับหวางหย่งกังของเราแล้วครับ...ไหน ยิ้มหวานๆให้เฮียชื่นใจหน่อยเร็ว”
เจ้าของใบหน้าที่ผมกอบกุมไว้ในอุ้งมือช่างน่ารักนัก เพราะยอมตามใจผมด้วยการค่อยๆยกยิ้มขึ้น พร้อมแววตาที่ทอดหวานละมุน ทำให้ใบหน้าขาวๆของน้องฉายแววอ่อนหวานชัดตา
ผมอดใจไม่ไหวก้มหน้าแตะริมฝีปากที่ยกยิ้มนั้นแผ่วเบา พร้อมไล้แก้มเนียนด้วยปลายนิ้ว ก่อนส่งลิ้นเข้าโพรงปากอุ่นเมื่อน้องเผยอปากเปิดรับ และส่งปลายลิ้นไล้แตะไปทั่ว จบด้วยเกี่ยวกระหวัดลิ้นน้อยหยอกเย้าอย่างอ่อนโยน มอบความหวานและส่งความรักผ่านจูบหวานๆของเรา
เมื่อผละห่างคนรักตัวน้อยของผม ถึงกับหอบตัวโยนและหลับตาพริ้ม พร้อมผิวแก้มแดงระเรื่อจางๆอย่างน่าดู ผมเฝ้ามองน้องด้วยรอยยิ้ม กระทั่งเปลือกตาบางใสขยับจนแพขนตาหนากระพือเปิด เผยให้เห็นดวงตาใสแจ๋วเปล่งประกายอ่อนหวานทอดมองตรงมาที่ผม ก่อนคำพูดของคนน่ารักจะทำให้มาเฟียอย่างผมยิ้มได้กว้างกว่าเดิม เรียกว่ายิ้มกว้างชนิดที่ปากแทบฉีกถึงใบหูเชียวล่ะ
“ธันว์เชื่อว่าเฮียทำได้ และจะอยู่ข้างๆเฮียหลี่ผิงแบบนี้ไม่ไปไหนแน่นอน แต่ช่วยระวังตัวเองเพื่อธันว์ด้วยนะครับ”
“ครับ...คนเก่ง ~” ผมรับคำชิดริมฝีปากนุ่มๆ ที่เจ้าของยื่นใบหน้ามาใกล้ด้วยตัวเอง จนริมฝีปากเราแทบประกบกัน
ผมต้องสะดุดลมหายใจตัวเอง เมื่อคนเก่งของผมแตะจูบบางเบาที่ริมฝีปาก ก่อนโอบแขนเข้าที่รอบเอว และเอนศีรษะซบกับแผ่นอกของผม
“เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้...ตลอดไป” ผมโอบไหล่มนและประทับจูบที่กระหม่อมบาง พร้อมกระซิบถ้อยคำที่เปรียบเสมือนคำสัญญาระหว่างเรา
น้องธันว์เองก็เพิ่มแรงกระชับของวงแขนที่รอบเอว และซุนหัวไปมากับแผ่นอกของผม ก่อนถ้อยคำที่ตอบรับคำสัญญาจากน้องจะถูกเปล่งออกมา
“ครับ ธันว์กับเฮียหลี่ผิงจะอยู่ด้วยกันแบบนี้ตลอดไป”
.......................................
“นลินสุขสันต์วันเกิด ขอให้มึงมีความสุขมากๆ และเป็นเพื่อนที่ดีของกูแบบนี้ตลอดไป”
“โอ้โห! ธันว์ ซึ้งไปป่ะวะเพื่อน แต่ก็ขอบใจว่ะ แต่กูจะดีใจและซาบซึ้งมากกว่านี้ ถ้ามึงมีของขวัญมาให้ด้วย...ไหนวะของขวัญกู”
“ไอ้นลิน!”
“ฮ่าๆ แม่บัวงาม มึงนี่น้าเกือบจะดีแล้วเชียว”
ผมส่งยิ้มให้น้องธันว์ทันที ยามที่น้องหมุนตัวกลับมา น้องทำหน้ามู่ทู่ไม่สบอารมณ์ให้เห็น ด้วยเจอเจ้าของวันเกิดอย่างน้องนลินกวนเข้าใส่ ก่อนผมจะรีบส่งกล่องของขวัญที่ถือมาให้น้องอย่างรู้ใจ พร้อมลูบหัวกลมเบาๆเพื่อให้คนน่ารักยิ้มออก แต่ผมดูแววตาสดใสก็รู้แล้วครับ ว่าน้องนั้นไม่ได้โกรธเคืองเพื่อนสนิทจริงจังนักหรอก คงรู้อยู่แล้วว่าน้องนลินน่ะแซวเล่น และก็จริงอย่างที่ผมคิด เพราะพักเดียวเพื่อนสนิททั้งสามก็กลับมาหยอกล้อและยิ้มให้กันได้แล้ว
หลังจากนั้นน้องนลินกับนายนนก็พาเราไปยังโต๊ะด้านในที่ถูกกันไว้ ซึ่งมีนายเบสนั่งหน้าขาวจิบเครื่องดื่มอยู่ก่อนแล้ว ส่วนโต๊ะอื่นๆในห้องคาราโอเกะวีไอพีนั้น ถูกจับจองด้วยเพื่อนๆในคณะของน้องธันว์ที่ผมพอคุ้นหน้าอยู่บ้าง แต่ก็มีบางคนที่ไม่คุ้นเอาซะเลย เมื่อกระซิบถามนายนนก็ได้ความว่าเป็นเพื่อนสนิทของไอ้เบสหน้าขาวแฟนมัน ที่น้องนลินสนิทสนมคุ้นเคยด้วย จึงชวนมาให้งานวันนี้ครึกครื้น
“นลินต้องขอบคุณเฮียหลี่ผิงสำหรับห้องวีไอพีใน ‘I-Oke’ ด้วยนะคะ วันเกิดนลินปีนี้มันสุดยอดมาก ฮิๆ” ผมอดที่จะหัวเราะไม่ได้ กับท่าทางโอเวอร์แอ็คติ้งของสาวน้อยหน้าสวย ที่มีแววตาระยิบระยับ มือไม้ยกสูงแกว่งไปมา และหัวเราะเสียงสูง
น้องนลินแม้ภายนอกจะดูก๋ากั่นเกินผู้หญิงทั่วไป แต่มีบางมุมที่ผมเคยเห็นว่าเธอเรียบร้อยสวยหวานไม่แพ้รูปร่างหน้าตาเลยเชียวล่ะ ซึ่งเราจะเห็นได้ก็เฉพาะตอนที่น้องนลินอยู่กับคุณหญิงแม่ของเจ้าตัวเท่านั้น ผมเห็นครั้งแรกยังอึ้งด้วยภาพที่น้องนลินนั่งพับเพียบกับพื้นร้อยมาลัยดอกมะลิ ส่วนคำพูดคำจาระหว่างที่เธออยู่บ้านก็แสนเรียบร้อย ไม่มึงมาพาโวยเหมือนยามอยู่กับเพื่อนๆสักนิด
ความต่างนี้ทำให้เพื่อนสนิททั้งคู่ของนลินยกเอามาแซวเป็นบางครั้ง แต่ที่ไม่กล้าแซวบ่อยๆคงเพราะกลัวฝีปากและฝ่ามือหนักๆของน้องนลินนั่นแหละครับ ถึงน้องนลินจะดูแปลกไปบ้างแต่เรื่องความจริงใจและความรักเพื่อน เธอก็มีไม่แพ้ใครเชียวล่ะ ไม่เช่นนั้นสามคนเพื่อนซี้คงไม่คบกันมายาวนานจนถึงตอนนี้ และหากไม่รักกันจริง ทั้งนายนนและน้องนลินคงไม่ตามน้องธันว์มาเรียนถึงฮ่องกงอย่างแน่นอน ดั้งนั้นผมจึงรักและเอ็นดูน้องนลินกับนายนนไม่ต่างจากน้องสาวและน้องชายตัวเอง
“ไม่ต้องขอบคุณเฮียหรอก ต้องขอบคุณคนโน้นครับ...ที่เป็นพ่องานจัดการให้น้องนลินทุกอย่าง” ‘คนโน้น’ ที่ผมพูดถึงนั่งกอดอกยักคิ้วจึกๆให้เพื่อนสนิททันที ที่สายตาเราทั้งคู่หันไปมอง บวกรอยยิ้มกวนๆเข้าไปอีก ทำเอาน้องธันว์ยิ่งน่าเอ็นดู
คงไม่เฉพาะผมล่ะครับที่คิดแบบนี้ เพราะน้องนลินส่งเสียงหัวเราะคิกคักและโผเข้ากอดคนน่ารักของผม!
“อ่ะ!” ผมก็ได้แต่อุทานและฝืนตัวเองให้นั่งตามเดิม เมื่อเจอสายตาดุๆของน้องธันว์ที่ตกอยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนสนิทเข้า
แม้รู้แก่ใจว่าเพื่อนกันไม่มีทางคิดอะไรต่อกันอยู่แล้ว แต่ภาพที่น้องตกอยู่ในอ้อมกอดของคนอื่น มันช่างบาดตาบาดใจจนต้องเบือนหน้าหนี
“เฮียดื่มก่อนครับ ไอ้สองคนนั่นไม่มีอะไรในกอไผ่หรอก” ผมรับแก้วมาจากนายนนที่ส่งยิ้มรู้ทันมาให้ ก่อนจะแสยะยิ้มใส่ตาอดีตศัตรูหัวใจอย่างนายเบส ที่มองมาทางผมยิ้มๆไม่ต่างจากแฟนของมัน ผมอ่านง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ
ภาพความสนิทสนมของหนุ่มสาวที่ยิ้มและหัวเราะใส่กัน ทำให้ผมต้องเบือนสายตาหนี และผมต้องแปลกใจเมื่อเห็นเพื่อนสนิทเดินเข้ามาพร้อมฝาแฝดคนสวยของตัวเอง
“I-Oke ยินดีต้อนรับ ทุกคนตามสบายเลยนะครับ วันนี้นายน้อยหวางหลี่ผิงเป็นเจ้ามือทั้งที ผมในฐานะผู้ดูแลต้องขอบคุณมิสเตอร์หวางเป็นอย่างยิ่ง ที่ให้เกียรติเลือกสถานที่ของผมเป็นที่จัดเลี้ยงงานวันเกิดของสาวสวยอย่างน้องนลิน ผู้เป็นเจ้าของวันเกิดในวันนี้”
สายตาแวววาวหยอกเย้าของไอ้ไรอันมองมาทางผม ก่อนมันจะผายมือมาเมื่อประกาศว่าวันนี้ใครเป็นออกเงิน ทำให้ทุกสายตาของน้องๆมองทางผมเป็นตาเดียว ตามมาด้วยเสียงปรบมือ ทำให้ผมต้องยกมือพร้อมกระตุกยิ้มส่งให้ แต่ทำไมน้องๆต้องหลบตาผมให้วุ่นขนาดนั้นด้วยก็ไม่รู้
“เฮียหลี่ผิงครับ ทำไมทำหน้าตาน่ากลัวขนาดนั้นล่ะ เพื่อนๆธันว์กลัวกันหมดแล้ว” ผมก้มมองเจ้าของเสียงใสข้างตัว และเผลอเลิกคิ้วใส่ด้วยแปลกใจในคำพูดของน้องธันว์ ผมนี่นะทำหน้าตาน่ากลัว
“ฮึๆ หลี่ผิงมันไม่รู้ตัวหรอกครับน้องธันว์ ว่าตอนที่มันยิ้มแบบนั้นน่ะ น่ากลัวกว่าตอนที่ทำหน้าเฉยๆซะอีก ก็คงมีแต่น้องธันว์ล่ะมั้ง ที่ทำให้เพื่อนเฮียยิ้มได้น่ามอง เพราะมันยิ้มออกมาจากใจจริงๆ...ใช่มั้ยวะหลี่ผิง” ผมได้แต่หัวเราะคลอเบาๆกับคำพูดของไรอัน ด้วยถูกใจในสิ่งที่เพื่อนพูด
แถมตอนนี้ยังถูกใจมากกว่าเดิม เพราะคนที่ทำให้ผมยิ้มออกมาจากใจจริงๆนั้น กำลังอมยิ้มน้อยๆทำแก้มแดงใส่กันซะแล้ว เพื่อไม่ให้คนน่ารักได้อายไปมากกว่านี้ ผมจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไร แต่วาดมือพาดผ่านพนักโซฟา เพื่อรั้งเจ้าของหัวไหล่มนเข้าหาตัว ก่อนหันไปทักทายไอ้ไรอัน จึงได้รู้ว่าน้องธันว์ติดต่อขอจองห้องวีไอพีกับมันโดยตรง และถือโอกาสชวนมันมาแทนเจ้าของวันเกิดด้วย
ส่วนเหมยอิงนั้น น้องนลินโทรไปชวนไว้ก่อนแล้ว ไอ้ไรอันจึงถือโอกาสไปรับน้องสาวผมมาร่วมงานด้วยตัวเอง ทำเอาอดหมั่นไส้ไอ้เพื่อนสนิทหัวทองไม่ได้จริงๆครับ แต่ดูๆไปมันก็คอยเทคแคร์ดูแลน้องสาวผมได้ดี
ส่วนเรื่องที่มันเอ่ยปากขอโอกาสไว้ ไรอันก็ทำให้ผมเห็นว่ามันจริงใจกับเหมยอิงจริงๆ เพราะไม่มีข่าวคราวมาเข้าหูผม ว่ามันไปอี๋อ๋อจี๋จ๋ากับสาวที่ไหนเหมือนที่ผ่านมา ซึ่งของแบบนี้แม้ไอ้ไรอันจะเป็นเพื่อนสนิทผมก็ตาม แต่เราคงต้องดูกันนานๆ ผมมีน้องสาวคนเดียวนี่ครับ ใครที่จะเข้ามาดูแลเหมยอิงแทนผม ผมเองก็ต้องมั่นใจว่ามันคนนั้นจะดูแลน้องได้ดีไม่แพ้ที่ผมทำ
“ขอบคุณสำหรับของขวัญนะคะเฮียไรอัน แล้วเฮียพอลกับเฮียโจเซฟล่ะคะ ทำไมยังไม่มา”
“นลิน กูรู้นะว่ามึงไม่ได้เป็นห่วงเฮียๆเค้าหรอก แต่ที่มึงห่วงน่ะคือของขวัญที่เฮียๆเค้าเอามาให้ต่างหากล่ะ ใช่ป่ะ...กูพูดถูกมั้ย”
“คิกๆ....ฮ่าๆ”
“ไอ้ถึกนน! มึงจะแสนรู้ไปแล้วนะ”
งานนี้ดูท่าเจ้าของวันเกิดที่เป็นที่รักของเพื่อนๆจะถูกรุมซะแล้วครับ เพราะหลังคำพูดของนายนนที่หยิกแกมหยอกจบลงเท่านั้น เสียงหัวเราะถูกใจของเพื่อนๆรอบห้องก็ดังขึ้นทันที ทำเอาน้องนลินออกอาการตาเขียวปัดชี้หน้าใส่นายนน และเดินหนีไปนั่งกับเพื่อนๆอีกโต๊ะ ส่วนไอ้คนปากเก่งก็ต้องตามง้อเพื่อนสนิทแทบไม่ทัน
เมื่อผมก้มมองคนในอ้อมกอดของตัวเองก็ต้องฉีกยิ้ม ตามใบหน้าสดใสที่กำลังเปิดปากหัวเราะกว้างดวงตายิบหยี และไม่ทันรู้ตัวผมก็ยื่นปลายนิ้วไปลูบแก้มแดงปลั่งของน้องอย่างเบามือ ทำเอาเจ้าของแก้มเงยหน้ามองด้วยแววตาเคลือบแคลง ทั้งๆที่กำลังระบายยิ้มสดใส
ผมจึงได้แต่ส่ายหน้าให้น้องว่าไม่มีอะไร น้องธันว์เองทำเพียงเลิกคิ้วเข้าใส่ และเอนศีรษะพิงเข้ากับไหล่ผม ท่าทางปล่อยตัวสบายๆของน้องทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลงเชียวล่ะ และเหมือนว่าผมได้เปิดช่องโหว่ให้ไอ้ไรอันเปิดปากแซว ทำเอาเด็กน่ารักของผมรู้ตัวผละห่าง จนผมต้องรั้งร่างน้อยกลับมากอดไว้เหมือนเดิม
“ไอ้ไรอันหุบปากไปเลยน่า...น้องธันว์นั่งเฉยๆสิครับ ไม่หยุกหยิก...เหมยอิงมานั่งกับเฮียนี่มา ปล่อยมันนั่งคนเดียว” หลังจากที่ผมแกล้งดุคนน่ารักให้อยู่นิ่งๆแล้ว ผมก็คว้าข้อมือน้องสาวคนสวยให้มานั่งใกล้กัน ด้วยอยากลงโทษไอ้ลูกครึ่งหัวทองที่บังอาจปากดีแซวเด็กของผม
ไอ้ไรอันเองถึงกลับโอดครวญแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะเหมยอิงยอมลุกมานั่งตามความต้องการของผม ด้วยสีหน้าระบายยิ้มอ่อนหวาน ไม่สนใจคนที่เคยนั่งเคียงข้างอย่างไอ้ไรอันสักนิด ก่อนเหมยอิงจะเอื้อมมือผ่านหน้าผม ไปลูบหัวเด็กน่ารักที่อยู่อีกข้าง พร้อมรอยยิ้มปลอบใจ จนน้องธันว์ยอมนั่งอยู่นิ่งๆภายใต้วงแขนผมเช่นเดิม และยอมส่งยิ้มน่ารักให้อาเจ๊คนสวยของน้อง แต่ดันทำหน้ามุ่ยปากยื่นใส่ผู้เป็นเจ้าของอย่างผมซะได้ แต่น้องตอนนี้ก็น่ารักจับใจผมอยู่ดี
อารมณ์นี้ผมอยากจะหัวเราะกับภาพน่ารักๆของน้องนัก แต่ผมทำเพียงส่งยิ้มหวานๆอ้อนใส่เด็กที่เริ่มงอนเท่านั้น ก่อนจะเอาใจน้องด้วยการสั่งเครื่องดื่มเบาๆที่เจือแอลกอฮอล์นิดหน่อย พร้อมของทานเล่นที่เด็กน่ารักเค้าน่าจะชอบมาให้ น้องธันว์ที่โดนผมสั่งห้ามเครื่องดื่มประเภทที่มีแอลกอฮอล์ทุกชนิด ถึงกลับอมยิ้มเมื่อได้จิบน้ำสีเขียวที่อยู่ในมือ น้องยิ้มได้ผมก็สบายใจแล้วล่ะครับ แต่ผมก็ไม่ลืมย้ำกับน้องว่าให้ดื่มได้แค่แก้วเดียว ขืนมากกว่านี้เด็กน่ารักของผมจะกลายเป็นลิงน้อยช่างยั่วไปซะก่อน ที่น้องนลินจะได้เป่าเค้กน่ะสิครับ
ถ้าเราอยู่กันสองต่อสองนะ ผมจะไม่ห้ามเลยหากน้องจะขอดื่มเยอะกว่านี้ เพราะผมออกจะชอบหากมีลิงน้อยช่างยั่วมาออดอ้อนคลอเคลียอยู่ข้างๆ กำไรเห็นๆ ฮึๆ
.................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
หวานฉ่ำใจเบาๆ ส่งน้องธันว์กับหลี่ผิงมามอบรอยยิ้มแล้วน้า
ได้รู้ได้เห็นกันแล้วเนอะ ว่ามาเฟียใหญ่เค้าล้างแค้นแก๊งจ้าวอย่างไร
แต่ค่ะแต่...จะจบเพียงแค่นี้รึเปล่า เร็วๆนี้ได้รู้กัน
ตอนหน้าบุรุษปริศนาที่โผล่มาวับๆแวมๆ สร้างความสงสัยให้คนอ่านไว้
จะมาเปิดตัวให้รู้กันว่าเขาคือใคร มีเจตนาอะไรกันแน่ จะส่งผลกระทบ
ต่อความรักของคู่หวานมั้ย ติดตามได้ในวันศุกร์ค่ะ
+1และเป็ดสำหรับทุกเม้นท์ ขอบคุณที่กการติดตามค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59] (อ่าน 539627 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก