ตอนที่ 38หวางหลี่ผิง “อืม....ขอบใจนายมากโจเซฟ เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง....ตอนนี้เหรอ ฮึๆ นั่งจ้องตาแป๋วรออยู่นี่แหละ....เออ แล้วค่อยเจอกัน” ผมส่งยิ้มให้เด็กตาแป๋วที่นั่งรอฟังข่าวอยู่บนเตียงด้วยใจจดจ่อ จากร่างน้อยที่เคยอยู่อีกฝั่งของเตียง ตอนนี้เขยิบมาแทบจะมานั่งเกยตักผมอยู่รอมร่อ
หลังกดวางสายเพื่อนสนิทอย่างโจเซฟแล้ว ผมจึงฉวยโอกาสยามน้องธันว์เผลอ ยื่นจมูกเข้าหาแก้มใสๆยวนตาตรงหน้าซะเลย ผลก็คือน้องหลุดเสียงตกใจออกมาเบาๆ ก่อนขยับตัวกลับไปนั่งตามเดิม พร้อมยกมือถูแก้มข้างที่โดนผมขโมยจูบ และยู่หน้าทำปากขมุบขมิบใส่ผมอย่างน่ามันเขี้ยว ผมจึงยื่นมือแกล้งยีหัวเด็กน่ารักไปที พอให้ได้ยินเสียงใสๆโวยวายออกมา และลุกจากเตียงไปหยิบแท็บเล็ตจากโซฟาเบดข้างชั้นหนังสือมากด ก่อนกลับมาขึ้นเตียงและรั้งเอวคนแก้มพองเข้าหาตัว
“เฮียอ่ะ ชอบแกล้งธันว์อยู่เรื่อย รีบเล่ามาเลยนะว่าเฮียโจเซฟโทรมาว่าไงบ้าง” วันนี้เด็กน่ารักของผมใจร้อนจัง ดูสิครับ เงยหน้าจ้องสามีตาแข็งเชียว ผมแค่หัวเราะไปนิดเดียวเอง กับคำขู่ของลิงน้อยขี้โมโห
“ใจร้อนนะเรา ทำไมเรื่องอื่นไม่ใจร้อนบ้างน้า ปล่อยเฮียนอนหนาวมาหลายคืนแล้วนะครับ ฮึๆ” คิดว่าไงครับ ปฏิกิริยาของน้องจะเป็นอย่างไร กับประโยคหยอกเย้าของผม
“เฮียหลี่ผิง! ธันว์จะโกรธจริงๆแล้วนะ” ผลก็คือหูผมอื้อก่อนจะมีเสียงวิ้งๆดังขึ้นในหูน่ะสิ
ถึงหูจะผิดปกติแต่สายตาผมก็ยังใช้การได้ดีนะครับ เห็นชัดเลยล่ะว่าคนหน้าบึ้ง เค้าแก้มแดงก่ำลามไปจนถึงลำคอ แม้ตาที่จ้อง
ผมอย่างเอาเรื่องจะแข็งโป๊ก แต่ผมก็แอบเห็นแววไหววูบในตาน้อง ฉายแววแห่งความเขินอายอยู่นะ
“เฮียไม่แกล้งแล้วคนเก่ง มานี่มา...ฟอดดด...เฮียแค่แหย่เล่น รอโหลดคลิปนี่ไงครับ” คนมันอดใจไม่ไหวนี่ครับ แก้มพองๆลอยไปมาอยู่ติดปลายจมูกซะขนาดนี้ ผมเลยจัดไปสักหนึ่งฟอดใหญ่ และก่อนที่เด็กตาขวางจะโกรธเข้าจริงๆ ผมก็กดเปิดคลิปที่ไอ้โจเซฟส่งมาให้ทันที
น้องธันว์ละสายตาจากใบหน้าผม และเปลี่ยนไปจ้องภาพเคลื่อนไหวตรงหน้าด้วยความสนใจ ผมจึงมีโอกาสดึงร่างน้อยมาเกยอกและกอดเอวบางไว้หลวมๆ ก่อนจงใจวางคางลงบนไหล่มน ให้ตัวเองได้มีโอกาสสูดกลิ่นกายหอมๆ จากซอกคอน้องไปด้วย แต่สายตาผมก็ยังจับจองไปยังภาพตรงหน้าเช่นกัน
‘.....ซีอาร์ ฉันรู้เรื่องที่นายทำเมื่อวันงานมีทติ้งทั้งหมดแล้ว ฉันจะไม่พูด แต่อยากให้นายพูดมันออกมาเอง อย่าได้คิดจะโกหก เพราะหลักฐานทุกอย่างอยู่ในมือฉันหมดแล้ว....’ น้ำเสียงจริงจังของไอ้โจเซฟดังลอดออกมา แต่ในจอเรายังคงเห็นเป็นนายซีอาร์ที่นั่งนิ่ง แม้ท่าทางจะดูไม่เดือดร้อน แต่ดวงตากลับไหววูบแสดงอาการถึงความหวั่นใจ ทำให้ประโยคต่อมาที่เราได้ยินจากนายซีอาร์เป็นประโยคปฏิเสธ
ผมได้ยินเสียงไอ้โจเซฟถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตามมาด้วยนายซีอาร์ที่ยื่นมือมารับโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็ก และมันก็ก้มหน้าจ้องภาพในโทรศัพท์ ก่อนใบหน้าจะซีดสลดจนแทบไม่เห็นสีเลือด จึงไม่ต้องเดาเลยว่านายซีอาร์นั่นคงได้เห็นภาพจากกล้องวงจรปิด ที่ผมส่งให้เพื่อนสนิทอย่างแน่นอน ก่อนมันจะค่อยๆเงยหน้าขึ้น ในสภาพไหล่ตกเม้มปากแน่นและดวงตาสั่นไหวของคนที่จนด้วยหลักฐาน
‘คราวนี้ยอมรับได้รึยัง’
‘ผม ผมขอโทษครับ ที่ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือเหตุผล ทำเรื่องที่ไม่สมควร คุณโจเซฟครับ ผม คือ....’
‘ซีอาร์! คนที่นายสมควรขอโทษ คือคนที่นายตั้งใจทำร้ายเค้า ส่วนอีกคนคือเพื่อนในวงของนาย อย่างอเล็กซ์ ไม่ใช่ฉัน และฉันอยากรู้ว่านายอยู่ในอารมณ์ไหนถึงทำเรื่องนี้ขึ้นมา’ แม้เหตุการณ์ในคลิปจะดูดุเดือดจริงจัง เพราะไม่ต่างจากการสอบปากคำคนร้าย ด้วยน้ำเสียงเข้มๆของเพื่อนสนิทและสีหน้าลำบากใจของจำเลย แต่ผมกลับกำลังระบายยิ้มอย่างอารมณ์ดี เมื่อผู้ชมอีกคนจดจ่อกับภาพเหตุการณ์เบื้องหน้าอย่างจริงจัง เหมือนกำลังร่วมอยู่ในเหตุการณ์เลยเชียวล่ะ
น้องธันว์กัดฟันกรอดตีหน้าบึ้งยามที่นายซีอาร์นั่น เอ่ยขอโทษด้วยน้ำเสียงละล่ำละลัก และออกอาการสะดุ้งนิดๆ เมื่อไอ้โจเซฟตะคอกเรียกชื่อนายซีอาร์ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นพยักหน้าเบาๆ ยามมีเสียงเข้มกึ่งดุของโจเซฟกำลังออกปากสั่งสอน สุดท้ายน้องก็พึมพำออกมาด้วยความสงสัย
“นั่นสิ อารมณ์ไหนกันถึงทำเรื่องร้ายกาจได้ขนาดนี้ เฮียว่ามั้ย...อ๊ะ!” คนน่ารักหลุดเสียงตกใจไม่พ้นลำคอ
ระหว่างที่น้องหันมาขอความเห็น ริมฝีปากผมที่คลอเคลียข้างแก้มใสอยู่แล้ว ถูกริมฝีปากนุ่มๆที่กำลังขยับขอความเห็น ประกบปิดอย่างพอเหมาะพอเจาะ
แล้วใครจะปล่อยให้โอกาสดีๆแบบนี้หลุดลอยกัน ผมอาศัยช่วงที่น้องธันว์กำลังตกใจ บดคลึงริมฝีปากนุ่มๆให้ยอมเปิดทาง พร้อมช้อนมือเข้าใต้ท้ายทอยเพื่อประคองศีรษะน้องไว้ ก่อนส่งลิ้นเลียไปทั่วขอบปาก และจ้องสบตาใสๆในระยะประชิด ด้วยแววตาออดอ้อนขอความเห็นใจจากคนรัก ซึ่งผมต้องฉีกยิ้มคาปาก เมื่อน้องค่อยๆปิดเปลือกตาลงก่อนเปิดริมฝีปาก ให้ผมได้ส่งลิ้นแทรกผ่านรอยแยก เพื่อชิมรสหวานไปทั่วโพรงปากอุ่นๆ
เมื่อได้เริ่มก็ยากที่จะหยุด แถมครั้งนี้ผมก็ดูจุดติดง่ายกว่าครั้งไหนๆ ด้วยร้างรามาหลายคืน ทั้งจากภารกิจสอบและเรื่องไม่สบายใจของคนรักตัวน้อย อะไรๆที่ค้างคาไว้ก็มีอันต้องทิ้งไว้ก่อน เพื่อหันมาสะสางภารกิจหลักเบื้องหน้าแทน
“อ๊ะ ช้าหน่อย ตรงนั้น มัน...มัน เฮียหลี่ผิง~” ผมดันหัวเข่าน้องจนชิดอก จนสะโพกกลมกลึงลอยเด่นอยู่ตรงหน้า ก่อนลงลิ้นระรัวยังช่องทางสีสวยที่หดเกร็ง บวกเสียงเรียกชื่อผมที่แสนอ่อนหวาน จึงยิ่งทำให้ผมตั้งใจมอบความสุขให้แก่คนรัก
ร่างน้อยผิวกายขึ้นสีจัด สะโพกมนส่ายไปมาทั้งๆที่โดนผมยึดไว้ พร้อมเสียงครางหวานระรื่นหูไม่มีขาด แถมด้วยธันว์น้อยที่กำลังตื่นเต้นแข็งขันภายใต้อุ้งมือ บ่งบอกว่าความตั้งใจของผมใกล้บรรลุเป้าหมายแล้ว ผมจึงหย่อนสะโพกมนลง ก่อนแหวกต้นขาขาวให้กว้างขึ้น และเปลี่ยนเป้าหมายมาเอ็นดูธันว์น้อยในมือแทน พร้อมเปิดทางเตรียมความพร้อมให้ร่างน้อย ที่กลับมาดิ้นพล่านสวนสะโพกเข้าหาปากผม พร้อมเสียงครางกระเส่าเร่งเร้า
“ซี้ดดด อ่า เฮียหลี่ผิง เร็วกว่านี้ ธันว์จะไป....อ๊ะ อ่าๆๆๆ” ความอุ่นร้อนของสายธารแห่งรักพวยพุ่งเข้าเต็มปากให้ผมได้เก็บกลืน พร้อมเสียงครางเครือสุขสมดังลั่น ก่อนร่างน้อยที่เกร็งเหยียดจะทิ้งร่างลงกับเตียง
เสียงหอบหนักๆ พร้อมแผ่นอกบางที่ขึ้นสีระเรื่อ สะท้อนขึ้นลงตามแรงหายใจ บวกจุดเรียกสายตาสองจุดบนหน้าอกเด่นชัดคาตา เรียกร้องให้ผมก้มหน้าเพื่อลิ้มลอง ซึ่งก็ไม่ทำให้ผิดหวังกับความหวานที่ได้รับ แต่ก็ไม่สู้ความหวานจากริมฝีปากแดงสีสดที่เผยอครางผะแผ่วตลอดเวลา ยามผมลิ้มลองตุ่มไตที่หน้าอกน้อง
กลิ่นเหงื่อผสมกลิ่นเสน่หาของคนรัก ทำให้ผมไม่คิดจะทอดเวลาไปกว่าที่เป็นอยู่ ด้วยการส่งมังกรร้ายแทรกผ่านความคับแน่น เข้าสู่กายคนรักอย่างช้าๆ น้องธันว์หน้าแดงก่ำและหอบหนัก ด้วยกำลังพยายามเปิดรับความใหญ่โตของผม ส่วนดวงตาที่ผมจับจ้องนั้น เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำใส แต่กลับแฝงแววอ่อนหวานให้ผมได้ตื้นตัน ผมจึงประทับจูบที่เปลือกตาบางใสทั้งสองข้าง ก่อนพรมจูบไปทั่วใบหน้าชื้นเหงื่อ พร้อมกระซิบคำรักไม่ขาด เพื่อส่งกำลังใจให้คนน่ารักได้กลืนกินมังกรร้ายให้สำเร็จ
“จูบธันว์หน่อย...อื้อออ” ไม่ต้องให้คนเก่งเค้าขอซ้ำครับ ผมประกบจูบและส่งลิ้นให้น้องได้กลืนกิน เพื่อบรรเทาความอึดอัดที่ได้รับ ก่อนผมจะเอื้อมมือลูบไล้ผิวกายละเอียดไปทั่วร่าง เน้นปลุกเร้าที่ยอดอกและธันว์น้อยเป็นพิเศษ
สุดท้ายน้องก็รับผมไว้ได้ทั้งหมด ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับสะโพกเสียดสีเบาๆ ส่งสัญญาณให้ผมได้เริ่มขยับบ้าง สีหน้ายั่วยวนและแววตาปรารถนาของน้องที่จับจ้องมายังผม ทำเอาผมฮึกเหิมพร้อมโจนทะยานเข้าสู่สนามรัก
“อ๊ะๆ เฮีย อื้ออออ ธันว์....เฮียหลี่ผิง~” เสียงครางผสมเสียงชื่อผมจากริมฝีปากบวมเจ่อ ทำให้ผมเร่งจังหวะฝ่าการบีบรัดที่ค่อยๆเพิ่มความถี่กระชั้นขึ้น ก่อนเจ้าของแผ่นหลังเนียนที่มีรอยจูบประปรายจะกรีดร้อง และปลดปล่อยความอุ่นร้อนออกมาเป็นครั้งที่สองของคืน จนท่วมท้นเต็มหลังมือ
ผมพลิกร่างเนียนขึ้น และกระแทกความแข็งขืนที่ใกล้ปลดปล่อย เข้าหาร่างน้อยแรงๆในครั้งเดียว ทำให้ร่างที่นอนระทวยสะดุ้งโหยง ปรือตาดุๆขึ้นมองกันด้วยสภาพอ่อนแรง ผมจึงบรรจงส่งยิ้มหวานใส่ตาคู่นั้น ก่อนรั้งท่อนขาเนียนขึ้น และจ้องดวงตาที่มีแววเขินอายของน้องไว้นิ่งๆ พร้อมยื่นหน้าเข้าหาปลีน่องขาวอย่างช้าๆ ก่อนส่งลิ้นเลียผิวนุ่มๆ ทั้งๆที่ไม่ละสายตาจากดวงตาคู่สวย
“ฮะ เฮีย มัน อ่าๆๆ” คนน่ารักยังปลุกง่ายไม่เปลี่ยน เพียงแค่ผมส่งสายตาแห่งความต้องการ พร้อมปลุกเร้าด้วยปลายลิ้นและฝ่ามือ ธันว์น้อยก็เริ่มผงกหัวขึ้นทักทายอย่างน่าเอ็นดู
หลังจากนั้นมังกรร้ายก็กลับมาทำหน้าที่อีกครั้ง บุกถ้ำหรรษาโจนทะยานพาคนน่ารักที่ครางจนเสียงแหบได้ถึงฝั่งฝันอีกรอบ ก่อนมังกรร้ายจะปลดปล่อย คายพิษร้อนเข้าสู่โพรงถ้ำที่บีบรัด ส่วนผมครางกระหึ่มแข่งกับเสียงกรีดร้องของคนใต้ร่าง พร้อมความสุขที่แผ่กระจายไปทั่วร่างอย่างรวดเร็ว ก่อนผมจะทรุดร่างลงมานอนเคียงข้างน้อง
ส่วนน้องธันว์เองหลับตาพริ้มมีหอบน้อยๆ จนปากเจ่อแดงเผยอขึ้นอย่างน่ากัด ก่อนน้องจะพลิกตัวเข้าหาผม พร้อมตวัดแขนวางพาดที่ข้างเอว และสิ่งที่ทำเอาผมหุบยิ้มไม่ลง คือคำพูดตัดพ้อเบาๆ ทั้งๆที่เปลือกตาน้องยังคงปิดสนิท
“มาเฟียใจร้าย ธันว์นึกแล้วเชียวว่าต้องเป็นแบบนี้ ยังดูคลิปไม่จบเลย เฮีย...อ่ะ...หื่น” เด็กช่างต่อว่าปิดสวิตช์ตัวเองไปแล้วเรียบร้อย
ดูท่าน้องธันว์จะเพลียจัด เพราะคำว่าหื่นแทบไม่หลุดจากริมฝีปากสีสด แถมอะไรที่ค้างคาก็ยังนอนสงบนิ่งอยู่ในตัวน้องซะด้วยซ้ำ
“อ่าๆ อื้อออ...เฮีย ธันว์ จา นอน” ยามผมถอนตัวออกจากร่างน้อยในอ้อมกอด เสียงครางเครือผะแผ่วมาพร้อมฝ่ามือที่ผลักอกผมออก ก่อนเด็กหน้ายุ่งที่ตาปิดสนิทจะพลิกตัวนอนหันหลังให้ผม
“ฮึๆ ครับคนเก่ง นอนนะ...จุ๊บ” ท่าทางน้องจะเหนื่อยจริงครับ เพราะขนาดผมลูบหัวกลมๆและจูบบนหัวเหม่งๆ คนน่ารักก็ไม่มีหืออือ
ผมจึงไล้ปลายนิ้วมาตามข้างแก้มและฝังจมูกกับปากลงบนแก้มใสอีกที ก่อนลุกมาจัดการตัวเอง และกลับมาเช็ดตัวให้เด็กน่ารักได้นอนสบายตัวยิ่งขึ้น เมื่อเหลือบเห็นแท็บเล็ตที่อยู่หัวเตียง ผมจึงหยิบมันขึ้นมากดให้ภาพเคลื่อนไหวได้เล่นต่อจากที่ถูกกดหยุดไว้ และต้องลอบถอนใจหนักๆด้วยความโล่งอก
คุณๆอาจจะกำลังเหน็บผม และเห็นด้วยกับคำต่อว่าของน้องธันว์ ที่ว่าผมเป็นมาเฟียใจร้ายจอมหื่น เอะอะอะไรก็จับน้องกิน ทั้งๆที่สองสามวันที่ผ่านมา น้องก็ผ่านอะไรมาเยอะแยะ อย่างตอนนี้ก็หลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราว แม้จะมีเสียงคำสารภาพของไอ้ซีอาร์ดังเล็ดลอดออกมา คนน่ารักของผมก็ยังนอนนิ่ง มีเสียงลมหายใจดังสม่ำเสมอ
แต่ผมก็ขอเพิ่มคะแนนนิยมของตัวเองหน่อยเถอะครับ ด้วยผมนั้นรู้เหตุผลของไอ้ซีอาร์ ที่มีต่อการกระทำของมัน จากไอ้โจเซฟมาคร่าวๆแล้ว ขืนให้น้องได้ยินประโยคต่อจากนี้ คนน่ารักของผมจะพาลคิดมาก ไม่ได้มานอนหลับตาพริ้มมุมปากยกยิ้มน้อยๆอยู่แบบนี้หรอก
‘...ผมรู้สึกเสียหน้าที่โดนปฏิเสธต่อหน้าคนมากมาย เลยแค้น ตะ...แต่ตอนนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆนะครับคุณโจเซฟ!’
‘ทำไมนายถึงเลือกนลิน ทำไมไม่ไปแก้แค้นที่ตัวต้นเหตุ’
‘คือ ผะ ผมรู้ รู้ว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร ไม่มีทางที่ผมจะเข้าถึงตัวเขากับแฟนได้ พอเจอผู้หญิงที่เป็นเจ้าของวันเกิด คืนที่คุณโจเซฟพาพวกเราไปร่วมอวยพร เธอมาอยู่ในงานมีทติ้ง ผมเลยคิดที่จะเอาคืนคนคู่นั้น แบบอ้อมๆ เพราะมันคงเจ็บมากกว่า ตะ แต่ตอนนี้ผมคิดได้แล้วนะครับ คุณโจเซฟยกโทษให้ผมเถอะ...’หลังถ้อยคำอ้อนวอนด้วยสีหน้าเหยเกเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ของไอ้ซีอาร์แล้ว ผมก็ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวเหยียดจากไอ้โจเซฟ ก่อนเสียงทุกอย่างภายในห้องนั้นจะเงียบไป แต่ภาพก็ยังจับไว้เพียงไอ้ซีอาร์ที่มองตรงไปยังทิศทางเดิม ด้วยท่าทางห่อเหี่ยวน้ำตาคลอเบ้า
‘เรื่องนี้มันใหญ่เกินกว่าที่ฉันจะปล่อยผ่านได้ แม้นายจะรู้สึกผิดแล้วก็เถอะ...ซีอาร์ นายคิดมั้ยว่าหากผู้หญิงที่นายวางยา ไม่ได้โชคดีมาเจออเล็กซ์เข้า ชีวิตผู้หญิงดีๆคนหนึ่งคงไม่เหลือแสงสว่างในชีวิตอีกเลย เรื่องคดีคงต้องรอเจ้าทุกข์ก่อนว่าจะเอาเรื่องมั้ย เพราะตอนนี้ทางนั้นมีหลักฐานการทำผิดของนายอยู่ในมือ สำหรับฉันคงไม่เอาเรื่องนาย’
‘ขะ...ขอบคุณครับคุณโจเซฟที่ให้อภัยผม ต่อไปผมจะไม่คิดร้ายกับใครแล้ว ผมจะ...’
‘เดี๋ยวก่อน ฉันให้อภัยนายก็จริง แต่ถ้าในฐานะตัวแทนของบริษัท มันคงต้องมีบทลงโทษ ฉันจะสั่งพักงานนายอย่างไม่มีกำหนด!’
‘คุณโจเซฟ ไม่นะครับ ผมไม่ยอม ผม...’ และภาพก็หยุดลงตรงใบหน้านายซีอาร์ที่กำลังทำหน้าผิดหวังช็อกโลกอยู่ ผมคาดไว้ไม่ผิดว่าไอ้โจเซฟต้องยื่นบทลงโทษประมาณนี้ให้คนทำผิด นี่ดีเท่าไหร่แล้วแค่โดนพักงาน ไม่ใช่ถอดออกจากวง และอดจะนับถือน้ำใจเพื่อนหน้าคมไม่ได้เช่นกัน เพราะผลที่เกิดจากการพักงานนายซีอาร์นั้น ย่อมส่งผลเป็นวงกว้างต่อทั้งบริษัทค่ายเพลงและตัวสมาชิกในวง Chic ไม่น้อยเชียวล่ะ แต่หากไม่ลงโทษให้รู้สำนึก ครั้งหน้านายซีอาร์อาจจะก่อเรื่องที่ร้ายแรงกว่านี้ก็ได้
ถ้าถามผมว่าหากย้อนเวลากลับไปได้ ผมจะยังปฏิเสธมันต่อหน้าคนมากมายมั้ย คำตอบคือผมก็เลือกที่จะทำเหมือนเดิม แต่จะเพิ่มความระวังแก่คนรอบข้างมากขึ้นก็เท่านั้น
มันดีแล้วจริงๆที่น้องธันว์ไม่ได้ดูคลิปนี้จนจบ ไม่เช่นนั้นน้องคงกำลังรู้สึกผิดที่เป็นต้นเหตุให้เพื่อนสนิทต้องมารับเคราะห์แทนตัวซะเอง แต่ผมก็เลี่ยงที่จะปิดน้องให้รู้ความจริงไม่ได้ เพราะพอน้องลืมตาตื่นขึ้นมา และเห็นว่าผมกำลังนอนกอด พร้อมจ้องน้องไม่วางตาอยู่นั้น คนขี้เซาก็เหมือนจำได้ขึ้นมาว่ายังดูคลิปไม่จบ เรียกหาแท็บเล็ตจากผมให้วุ่น และมีบ่นหงุงหงิงต่อว่าผมไปด้วย แต่สุดท้ายน้องก็มานั่งซึมพิงหัวเข้ากับไหล่ ให้ผมได้ลูบหัวปลอบใจจนได้
“โทษตัวเองอยู่ล่ะสิเรา” เจ้าของกลุ่มผมนุ่มมือ ค่อยๆขยับตัวและช้อนดวงตาสั่นไหวขึ้นมองผม
น้องธันว์ไม่ต้องบอกผมก็รู้ว่าตัวเองคิดถูก ผมจึงยื่นมือไปลูบแก้มใสเบาๆ พร้อมบรรจงคลี่ยิ้มปลอบโยนใส่ดวงตาคู่นั้น
“เลิกโทษตัวเองนะครับคนเก่ง เพราะตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว คนผิดก็รับโทษที่สมควรได้รับ ส่วนน้องนลินไม่ได้เสียหายอะไร เหลือก็แต่แก้ไขความเข้าใจผิดเท่านั้น เดี๋ยวเฮียคุยเอง วันนี้ไม่มีสอบ น้องธันว์อยากอ่านหนังสือที่บ้าน หรือไปอ่านที่ห้องเพื่อนดีครับ เดี๋ยวเฮียไปส่ง”
เด็กหน้าหงอยของผมค่อยๆมีสีหน้าดีขึ้นนิด หลังจากผมค่อยๆตะล่อมด้วยคำพูด พร้อมหาประเด็นเรื่องเรียนมาให้น้องได้สนใจ น้องธันว์เองมีสีหน้าครุ่นคิด และกลับมาสบตาผมพร้อมยกยิ้มน้อยๆ ทำให้ผมเริ่มสบายใจขึ้น
“ธันว์ขอไปอ่านที่โรงแรมด้วยได้มั้ย ยังไม่กล้าสู้หน้าไอ้นลินมันอ่ะ แต่พอเลิกงาน เฮียหลี่ผิงช่วยไปคุยกับมันเลยนะครับ ธันว์ไม่อยากรู้สึกผิดมากไปกว่านี้อีกแล้ว อยากคุยกับมันให้รู้เรื่องซะวันนี้เลย” ดวงตาเว้าวอนพร้อมแรงเขย่าจากมือน้อยที่ท่อนแขน ทำให้ผมรีบพยักหน้ารับปากโดยเร็ว
“ครับ ถ้างั้นน้องธันว์รีบไปอาบน้ำ และลงไปทานมื้อเช้ากับเฮียก่อนดีกว่า” ผมขยี้หัวน้องพร้อมฉีกยิ้มให้ ก่อนจะรีบช้อนตัวคนแก้มพองขึ้นจากเตียง
“โอ๊ะ! เฮีย....เหวอออ อุ้มทำไมเนี่ย ธันว์เดินเองได้” คนที่บอกว่าตัวเองเดินเองได้ กลับคล้องแขนไว้รอบคอผม จนแทบจะกลายเป็นรัดแน่นและแทบหายใจไม่ออกเชียวล่ะ
เมื่อผมได้สบตาน้องก็ให้กระตุกยิ้ม กับความเจ้าเล่ห์แสนกลของคนในอ้อมแขน เพราะแทนที่ผมจะเจอกับสายตาต่อว่าคาดโทษ แต่กลับเจอดวงตาระยิบระยับถูกใจ ซึ่งก็ดีแล้วครับที่เด็กน้อยเค้ากลับมาร่าเริงได้อีกครั้ง เพราะน้องธันว์ไม่เหมาะกับหน้าเครียดตาโศกเลยสักนิด
“โห คนเรา เฮียก็นึกว่าไม่พอใจ โยนทิ้งซะดีมั้ย” ผมแกล้งเหวี่ยงตัวน้องเตรียมโยนอย่างที่ปากว่า แต่วงแขนรอบคอกลับกระชับแน่น พร้อมเสียงดังโวยวายตามมา
“ม่ายยย อย่านะ!...เฮียหลี่ผิงอ่ะ” น้องธันว์พองแก้มยื่นปากเข้าใส่ทันที ที่รู้ว่าผมแกล้งน้องเล่นเท่านั้น
“น่ารักขนาดนี้ ใครจะทิ้งลงกัน หืม” เมื่อผมเงยหน้าจากใบหูเล็กๆ คนที่ผมแกล้งกระซิบด้วยเสียงแหบพร่าก็หลบตาผมพัลวัน พร้อมแก้มกลมที่ขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ากิน ซึ่งผมก็ห้ามใจไม่ไหวที่จะทำตามใจ ด้วยการยื่นหน้างับเบาๆที่แก้มน้อง
น้องธันว์ก็ร้องโวยวายไปตามระเบียบครับ ก่อนผมต้องปล่อยร่างน้อยที่เริ่มดิ้นด้วยหน้าบึ้งๆลงพื้น เพื่อให้น้องได้ใช้ห้องน้ำก่อน และเราจึงลงมาทานอาหารเช้าพร้อมคนในครอบครัว
ส่วนเรื่องของน้องนลิน ผมเชื่อนะว่าเธอจะเข้าใจอะไรๆได้ดี ด้วยสิ่งที่เราทำทั้งหมดก็เพื่อเธอ และเราคงได้นันท์นลินคนเดิมกลับมาอย่างแน่นอน
.................................
โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ
ในที่สุดเรื่องทุกอย่างก็คลี่คลาย ตัวการทำผิดก็โดนลงโทษไปตามระเบียบ
ส่วนคนน่ารัก ก็นะ...โดนจับกินไปตามระเบียบเหมือนกัน 555
ส่วนตอนหน้ามาดูสาวนันท์นลินกันค่ะ ว่านางจะกลับมาซ่าได้เหมือนเดิมมั้ย
และมาตามดูเฮียหลี่ผิงโชว์หวาน (อีกแล้ว) ตีเนียนขอ...น้องกัน
‘....’ คืออะไรห้ามพลาดค่า
ปล.ตอนหน้าไม่ได้มาวันอังคารนะคะ ขอมาอีกทีวันศุกร์เลยค่ะ
ด้วยเหตุแห่งความตั้งใจ ขอเราหนีเที่ยวหน่อยน้า เดี๋ยวเที่ยวเผื่อค่ะ
ขอคนอ่านที่น่ารักโปรดจงเห็นใจ แต่ก็วนเวียนอยู่ในเล้านี่แหละน้า
ฝากดูแลน้องธันว์กะหลี่ผิงด้วยนะคะ
+1และเป็ดให้ทุกเม้นท์ ขอบคุณทุกการติดตามค่ะ
หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักหวานๆของมาเฟียขี้หึง} ธันว์ & หลี่ผิง...The End...[14/10/59] (อ่าน 539853 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก