อิอิ อ่านเม้นต์แล้วเลยต้องลอง 555555 (อดใจไม่ลงไม่ไหว ต้องลงให้ได้ ไม่ค่อยว่างพิมพ์อ่ะ) 
^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^
รูปที่ 5
ใช้ร่างกายทำงาน
....เงียบ....
“.......”
“........”
...คือ.. เราเงียบกันมาสักพักแล้ว และผมกำลังรออยู่เนี่ย...ว่าเจ้าชายจะให้ผมทำอะไร แต่เอาเถอะผมมีเวลาทั้งคืน เพราะพรุ่งนี้ผมมีเรียนแค่ช่วงบ่าย อยู่ได้ๆ
“...เหมือนเธอจะยังไม่เข้าใจสินะ” หือ? ไม่เข้าใจอะไร ยังไม่มีอะไรให้ไม่เข้าใจเลยนี่ครับ
“...เอ่อ...ให้ผมทำงานอะไรครับ?”
“...??!!...” เหมือนว่าเจ้าชายจะอึ้งๆไปเลยครับ
“หึหึหึ..ฮ่าๆๆๆๆๆๆ” เง้อออออออออ...อะไรอ่ะ
ผมรีบก้มมองหาจุดขำของตัวเองทันที วันนี้กูต้องพบอะไรแปลกๆมาด้วยแน่เลย คนตรงหน้าถึงได้ขำเอา..ขำเอาแบบนี้ ยกแขนยกมือขึ้นมาสำรวจตรวจตราความผิดปกติ ดึงๆเสื้อออกมาดู
...กูใส่มาผิดตัวหรือเปล่า? เออ...ก็ไม่นี่หว่า หรือกูใส่เสื้อกลับด้าน?...ก็ไม่ใช่อีก...
...กูไม่เข้าจายยยยยย...เลยเจงๆ...
“หึหึหึ...” ยังครับยัง ครั้งนี้ผมจึงตัดสินใจว่าจะถามเจ้าชายตรงๆเลยดีกว่า
“...บอกได้มั้ยครับ? ว่าคุณขำอะไร” สงสัยอ่ะ สงสัย
“นี่เธอไม่รู้จริงๆหรือ?” แววตายังพราวระยับอยู่เลยครับ
“...เอ่อ..(ส่ายหน้าเบาๆ)...คุณกำลังทำให้ผมเสียความมั่นใจนะครับ” ผมบอกด้วยความจริงใจ มองตาปริบๆให้รู้ว่าผมพูดจริง
“........” เงียบ...ไม่ตอบ แต่หยุดขำแล้ว แถมยังมองมาที่ผมนิ่งๆอีก
...ง่ะ!!!...
...แบบนี้ก็ไม่ไหวนะครับ เจ้าชาย...แบบว่ามัน...น่ากลัวอ่ะ
เราสบตากันนิ่งๆ ใจผมสั่นนะ แต่ก็ไม่รู้ทำไมยังไปสบตากับเขาอยู่ แล้วเจ้าชายก็ยืนขึ้น ผมก็มองตาม....จะไปไหนอ่ะ
...เอ่อ...เอ่อ...เอ่อ..
....เจ้าชายนาซร์เดินมาหาผมเฉยเลยครับ และร่างกายมันก็ไปเอง...ผมผละออกมาจากโต๊ะ เยิบๆตัวถอยมาด้านหลังเมื่อคนตรงหน้ากำลังโน้มตัวนั่งลงมาตรงหน้าผม
หมับ!
เฮือก!!!
ก็...พอนั่งได้แล้วเจ้าชายก็จับแขนผมทันที ไอ้ผมก็สะดุ้งสิครับ พอเจ้าชายเห็นผมสะดุ้งก็ขมวดคิ้วน้อยๆ
“...กลัวฉันหรือ?”
“...!?...” ผมไม่ตอบ จากที่สบตากับคนตรงหน้า ผมก็หันหน้าไปอีกทาง
ทำไมต้องถามผมด้วยสายตาเว้าวอนด้วยนะ (ในความเป็นจริงไม่ไช่เว้าวอน) แปลกจริงๆ...
“....ผมแค่ตกใจน่ะครับ” สุดท้ายผมก็ต้องตอบ
“.........” แล้วทำไมถึงเงียบล่ะ
ผมหันกลับมาดูคนที่นั่งตรงหน้าอีกครั้ง
...อึก!!
...เคยบอกแล้ว....
...กูไม่แอ๊บ...
...กูไม่แบ๊ว...
...กูคนซื่อ...
...และที่สำคัญ...
...กูมันคนอ่อนต่อโลก...
...กูแพ้สายตาแบบนี้....
...สายตาที่สามารถตรึงผมให้นิ่งๆอยู่กับที่...
...สายตาที่เหมือนวันนั้น วันแรกที่ผมเจอเขา แต่ครั้งนี้มันดูรุนแรงและเรียกร้องแบบแปลกๆด้วย เล่นเอาผมต้องกลั้นหายใจไปโดยอัตโนมัติทันที ตาของผมถูกดึงดูดด้วยสายตาคมเข้มตรงหน้า ช่างเป็นสีตาที่แปลกจริงๆ ‘สีเขียวเข้มๆออกสีเงิน’ นัยน์ตาคมกริบที่ดูแปลกตา แต่กลับสวยงามดั่งอัญมณีและดูมีพลังดั่งเจ้าป่าอย่างสิงโต และแล้ว....
....ความมืดก็มาเยือนผม...
...ผมรับรู้ได้เพียงแค่สัมผัสแผ่วเบาดั่งกลีบกุหลาบตรงริมฝีปากเท่านั้น ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงได้รู้สึกว่าคนตรงหน้าช่างอ่อนโยนจริงๆ สัมผัสที่อ่อนหวานและค่อยๆหวานมากขึ้นเมื่อริมฝีปากของผมถูกเปิดด้วยปลายลิ้นร้อนๆของเขา เล่นซะผมตัวอ่อนไม่เหลือความเป็นตัวของตัวเองเลย ปลายลิ้นนุ่มๆที่เข้ามากวาดต้อนลิ้นของผม เขากวาดต้อนดูดกลืน เหมือนจะสูบวิญญาณของผมให้ออกมาจากร่างเลย
...จูบ...
...จูบ...
...จูบ...
...ความรู้สึกเบาๆที่ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว กว่าจะรู้ตัวก็....
“อืมมมมม...” เริ่มหายใจไม่ออกแล้ว
....และเหมือนเจ้าชายจะรู้เลยครับ เขาค่อยๆถอนริมฝีปากออก ผมไม่กล้าลืมตาเลย รับรู้แค่ว่ากลีบปากของตนเองฉ่ำเยิ้มไปด้วยน้ำหวานๆเท่านั้น
“ฮ่าาาาา...แฮ่กๆๆๆๆ” เหมือนผมกำลังจะจมน้ำ และเพิ่งได้โพล่พ้นน้ำขึ้นมาสูบอากาศเลย
แต่ว่า...ช่างเป็นการจมน้ำที่แปลกจริงๆ มันรู้สึกดีไปหมด ใจที่เต้นอย่างรุนแรง...ไม่ใช่เพราะกลัว แต่ผมก็ตอบไม่ได้ว่าเพราะอะไร
“ลืมตาสิ”
เป็นน้ำเสียงที่นุ่มจริงๆเลย และผมก็เชื่อฟังซะด้วย ทั้งๆที่ก็บอกตัวเองแล้วว่า...จะไม่เผชิญหน้ากับคนๆนี้แล้วแท้ๆ ผมค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้นมา....
...ฉ่าาาาาาาาา...ปุ้นๆๆๆ...ฟู่ฟฟฟฟฟฟฟฟ...
ร้อนจริงๆ ร้อนไปทั่วทั้งหน้าแล้วครับ แม้ก่อนหน้านี้จะรู้สึกร้อนตามใบหน้าอยู่แล้วก็ตาม แต่พอลืมตาขึ้นมาเจอกับแววตาลึกซึ้งและรอยยิ้มหวานๆของเจ้าชายรูปหล่อเท่านั้น ผมก็ไปเลยครับ...
...อยากจะสลบให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลย...
...อย่ายิ้มครับ อย่ายิ้ม ขอร้อง...
อยากจะยกมือขึ้นไปปิดปากที่กำลังอมยิ้มอยู่นั้น แต่ยังไม่กล้าครับ ไม่อาจเอื้อม...ก็เขาคนนี้เป็นถึงเจ้าชายเลยนี่นา
...อ่าาาา... ตาพร่ามัวขึ้นมาเสียเฉยๆ คงอีกไม่นานแล้วล่ะ น้ำตากูต้องร่วงแน่ๆ ยอมรับเลยว่าเวลาที่ผมอายมากๆแล้ว น้ำตามันจะชอบไหลออกมา ไม่รู้ทำไม ก็แค่รู้สึกอายเท่านั้นนะ ไม่ได้รู้สึกอย่างอื่นเลยจริงๆ
“เอ๊ะ!!”
ก็จู่ๆเจ้าชายก็ก้มลงมาจูบเบาๆตรงเปลือกตาของผมอ่ะ หลับตาแทบไม่ทัน ผมลืมตามองหน้าคนตรงหน้าอีกครั้ง เมื่อสัมผัสอุ่นๆนั้นผ่านพ้นไป แต่ลมหายใจอุ่นร้อนก็ยังรินรดอยู่ตรงใบหน้าของผม ระยะห่างที่ว่าแคบอยู่แล้ว ค่อยๆแคบลงเรื่อยๆอีกครั้ง ยอมรับเลยว่าไม่มีเรี่ยวแรงที่จะไปปฎิเสธเลยจริงๆ ผมเพิ่งรู้สึกตัวว่า....ตอนนี้ผมได้นั่งอยู่บนตักของเจ้าชายนาซร์เป็นที่ เรียบร้อยแล้ว
...ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ...
...ช่างเถอะ...
เป็นเพราะเขาพยุงผมไว้นี่เอง ผมจึงไม่ได้ล้มพับไปไหน รสสัมผัสอุ่นร้อนกับเรียวลิ้นร้อนๆนี้ช่างให้ความรู้สึกที่ดีจริงๆ เกิดมาไม่เคยเลยที่จะรู้สึกแบบนี้ องศาในการจูบ เสียงจ๊วบๆจากการจูบนั้น ได้ยินแล้วขนลุกยังไงก็ไม่รู้ แต่ผมยอมรับเลยว่า...
...ชอบจังเลย...
...ชอบการจูบแบบนี้จังเลย...
การกระทำที่มักจะไปก่อนความนึกคิด ผมก็ยกมือขึ้นรั้งท้ายทอยคนตรงหน้าทันที เมื่อเจ้าชายทำท่าจะผละออก แล้วการจูบที่ดูเหมือนจะแตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงก็เริ่มขึ้น ผมเบียดตัวเข้าหาร่างที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ที่เพียงแค่สัมผัสผ่านเนื้อผ้าก็รู้แล้วว่าคนๆนี้สุขภาพดีแค่ไหน และไม่เพียงแค่ผมแล้ว...เพราะดูเหมือนเจ้าชายเองก็กอดรัดตัวผมมากขึ้นเช่นกัน
....ความรู้สึกที่เหมือนกับว่าผมอยากได้มากกว่านี้ อยู่ๆก็เข้ามากระแทกในใจอย่างรุนแรง ผมยืดตัวขึ้นเมื่อรู้สึกว่าเจ้าชายจะถอนริมฝีปากออกอีกครั้ง ทำไมนะ....
...ไม่เข้าใจตัวเองเลย...
เฮือก!!!
“อื้ออออ...” ผมครางออกมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่าแผ่นหลังถูกฝ่ามือร้อนๆลูบไล้ไปทั่ว
“ตัวเธอร้อนไปหมดแล้ว”
“อื้มมมม...”
สายตาของผมตอนนี้พร่ามัวไปหมด เป็นครั้งแรกที่รู้สึกล่องลอยได้ขนาดนี้ แผ่นหลังของผมค่อยๆสัมผัสกับความนุ่มของเนื้อผ้าอะไรสักอย่าง ริมฝีปากที่แนบชิดกันอย่างดูดดื่มถอนออกตั้งแต่เมื่อไหร่ผมยังไม่รู้สึกตัว เลย คงเป็นเพราะผมกำลังรู้สึกดีมากๆกับการลูบไล้เล้าโลมของฝ่ามือร้อนนั้น
ริมฝีปากที่ถอนออกไปไม่ได้ไปไหนไกลเลย ลมหายใจอุ่นร้อนยังคงวนเวียนอยู่ตามใบหน้าของผม ก่อนจะลงไปที่ซอกคอ กกหู
“อ้า...! ฮ่าาาาาา...แฮ่ก...แฮ่ก..”
ไม่ไหวแล้วครับ ผมรู้สึกดีมากๆเลย ไม่เคยคิดเลยว่าคนเราจะมีความรู้สึกแบบนี้กันด้วย ความอึกอักคับแน่นที่ค่อยๆก่อตัวตรงช่องท้องน้อยและส่งผ่านความรู้สึกนั้น ไปยังกลางลำตัว ทำให้ผมรู้สึกทรมานได้ไม่น้อยเลย อยากล้วงเอา ‘จีน้อย’ ออกมาจริงๆ เรื่องแบบนี้ก็พอเข้าใจอยู่ ความต้องการทางเพศเป็นเรื่องธรรมชาติ ระหว่างผู้ชายกับผู้ชายก็เป็นเรื่องแทบจะธรรมดาแล้วสมัยนี้ แต่ที่อดจะแปลกใจไม่ได้ คือ...
....ผมไม่เคยคิดเลยว่า....
...ตัวผมเองจะมีอารมณ์..อย่างนี้...
...กับผู้ชายด้วยกัน...
....กับเจ้าชายที่แสนอันตรายอย่างนี้...
“อื้อออออ...อ้า...!”
ไม่รู้ว่าเสื้อผมถูกถอดออกไปตั้งแต่ตอนไหน รู้แต่ว่าตอนนี้รู้สึกเจ็บจิ๊ดตามจุดต่างๆที่ริมฝีปากคู่สวยนั้นลากผ่าน ก่อนจะเห็นเป็นจุดแดงๆ แต่ความรู้สึกก็ไม่จบเพียงเท่านั้น เพราะมันมาพร้อมกับความรู้สึกที่อยากให้คนตรงหน้าทำมากกว่านี้ ตรงหน้าอกทั้งสองข้างที่กำลังตกอยู่ในปากและในนิ้วมือเรียวสวยของคนที่กำลัง ขึ้นคร่อมผมอยู่ ผมก็แอ่นตัวขึ้นเพื่อรับสัมผัสอันเย้ายวนนั้นอย่างเผลอตัว
“อ๊า....! อ้า..ฮ่าาาา..ฮ่าาาา”
นี่มันเสียงครางของผมคนเดียวเลย กับเสียงหายใจแรงๆที่กำลังช่วยระบายความร้อนในร่างกายของผม ก็มันอดไม่ได้นี่นา กลั้นเอาไว้ไม่อยู่แล้ว....ช่องท้องน้อยเสียวแปล๊บๆเลยครับ รับรู้ได้เลยว่าจีน้อยเปียกไปหมดแล้วแน่ๆ
ผมกลัว...แต่...ในความกลัวก็มีความอยาก อยากในที่นี้คือ อยากรู้อยากลองนะครับ ก็มันแปลกๆนี่นา และในตอนนี้...ผมก็อยากให้เจ้าชายช่วย...
....ช่วย....
...ปลดปล่อยผมที...
...เจ้าชาย....
..................................
...................
.....
.
เจ็บแปล๊บๆเลยครับ...
...เจ็บจนน้ำตาแทบไหล แต่ผมไม่ใช่คนอ่อนแอไง...
จึงต้อง...
“เอ่อ...ผมนึกว่าใช้ร่างกายทำงานแบบ...แบบ...ใช้แรงงานน่ะครับ”
“....หื้อ? อ้อ....หึหึ” ...แปร๊ดดดดด...หน้าร้อนๆอีกแล้วกู
นี่ผมคิดน้อยไปใช่ป่ะเนี่ย ก็นะ...ยอมรับว่ารู้สึกดีมากๆเลยล่ะ แต่แบบนี้...จะไหวมั้ยเนี่ยกู รู้สึก...ทั้งเสียใจและเจ็บใจรวมด้วยยังไงไม่รู้แฮะ
“..นี่ก็ถือว่าเป็นการใช้ร่างกายทำงานนี่” อย่าพูดทั้งรอยยิ้มร้ายๆแบบนั้นสิครับ
“...เอ่อ...ก็...ครับ” อายว่ะ...
“หึหึ...จะถ่ายรูปไหม? คืนนี้”
โอ้....ลืมได้ไงเนี่ย กูมาทำงานนะ ไม่ใช่มา....เอ่อ...นั่นแหละ มาให้เขาฉึกๆอ่ะ วันนี้ไม่มีภาพมีหวังไอ้พี่ทาอิไม่ยอมส่งตั๋วเครื่องบินมาให้ผมแน่แท้ครับ
....กล้อง กล้อง กล้อง...เคโรโระลูกพ่อ อย่าครับ!! เจ้าชายมองมาที่เคโรโระของผมอย่างทึ่งๆ นึกไม่ถึงอ่ะดิ หึหึหึ
“คุณนั่งตามสบายเลยนะครับ เดี๋ยวผมหามุมถ่ายเอง”
เจ้าชายนาซิมหรือเจ้าชายนาซร์รับคำสั่งผมอย่างดีเลยครับ แค่ท่านั่งที่ไม่ว่าจะมุมไหนผมก็ว่าเขากินขาดทุกมุมเลยครับ คนอะไรว้าาาาาา...แค่นั่งนิ่งๆให้ผมแชะๆๆๆก็ทำเอาผมใจเต้นตึ๊กๆตั๊กๆไปหมดเลย
สง่างามจริงๆ สมควรแล้วล่ะที่สาวๆที่ประเทศญี่ปุ่นจะคลั่งไคล้เจ้าชายพระองค์นี้กันอย่าง มากมาย ถ่ายรูปครั้งนี้โอนิคงได้ตังค์เพิ่มขึ้นนะ แบบนี้ต้องไถเพิ่มครับ ก็ผมเสียหายเยอะเลยนี่นา แต่ว่า...แบบนี้ต้องเอาให้คุ้มครับ
...ถ่ายรูปไปด้วยวางแผนในใจไปด้วย ต้องเอาให้คุ้มทั้งโอนิและเจ้าชาย ทำผมอายดีนัก ไม่ปล่อยให้รอดหรอกครับ
...หึหึ...
...เตรียมตัวพบกับ...
...จีเนียซในมาดมาเฟีย!!!...
...เร็วๆนี้....
ง่ะ...อย่าจ้องกันแบบนั้นดิ...
...เจ็บใจว่ะ...
...ถึงจะไม่ค่อยกลัวแล้ว...
...แต่ผมก็เขินเป็นนะครับ...
...เจ้าชายนาซร์...
TBC
ทักทายทักทายยยยย 
เขียนไปแล้ว แต่ไม่ได้พิมพ์อ่ะ เลยลงไม่ได้ เหอะๆ 
อันที่จริงไม่อยากผิดคำพูดหรอก แต่ยังไม่ว่างพิมพ์จริงๆ ต้องขอ อภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะ 
ขอบคุณคนอ่าน คนเม้นต์มากๆ เป็นกำลังใจที่ดีมากๆเลย ไปละ ฝันดีทุกคน 
Uri 
หัวข้อ: ^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^ Up รูปที่ 13 เป้าหมาย ตอนจบ (2/2/57) (อ่าน 163200 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก