มาตามที่บอก คึคึคึ 
^____^ ปาปารัสซี่กับเจ้าชาย ^____^
รูปที่ 3
ต้องเอาให้คุ้ม
(เจ้าชายนาซิม)
น่าสนใจจริงๆ ตั้งแต่ตอนที่เดินตรงมาขอถ่ายรูปแล้ว ทั้งๆที่แววตาสั่นระริกเหมือนสัตว์ตัวเล็กๆที่กลัวเสียมากมาย แต่ปากก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นพอดู ผมก็เลยนึกอยากเล่นด้วย จากที่ดูจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ท่าจะยังเด็กอยู่มาก ไม่เหมือนนักข่าวเลย แล้วยังการแต่งตัวที่เกินวัยนั้นอีก แต่พอนึกดูดีๆก็นะ...คนเอเชียนี่ดูยากจริงๆ หน้าอ่อนกว่าอายุมากอยู่แล้ว เด็กคนนี้น่าจะสูงกว่าห้าฟุตครึ่งได้ล่ะ
ก็ว่าจะไม่สนใจแล้วเชียว แต่พอเห็นดื่มแชมเปญไปแก้วเดียวก็ทำท่าจะจอดซะอย่างนั้น เลยอดไม่ได้ ก็นะ...สำหรับพวกคออ่อนแล้วฟองแชมเปญจะทำให้คนดื่มไม่เป็นเมาเร็วกว่าไวน์ที่ไม่มีฟอง แล้วใครสอนให้ดื่มรวดเดียวแบบนั้นนะ นั่น...ยังอีกยังจะเอาอีก เหมือนคนที่ชวนดื่มคนนั้นจะจับแขนเด็กหนุ่มนั่นด้วย จากนั้น...สะบัดซะแรงขนาดนั้น เล่นเอาแขกมองกันเป็นตาเดียวเลย หึหึ ไม่สนใจเลยแฮะ เอาแต่ใจใช่ย่อย เด็กอะไรเนี่ย สะบัดแขนซะคนอื่นเกือบล้มแล้วก็เดินตรงไปที่ระเบียงเฉย
จากที่ยืนคุยกับเซฟรานผมก็ตัดสินใจเดินตามนักข่าวน้อยนั้นออกไปที่ระเบียง ผมเดินไปยืนอยู่ข้างๆ เห็นเงียบๆไปไม่รู้กำลังมองอะไรอยู่ ดูเหมือนจะเริ่มเมาแล้ว ท่าจะไม่ถูกกับแอลกอฮอล์จริงๆ ใบหน้าขาวใสนั่นขึ้นสีแดงจัดชัดเจนเลย เมาแล้วเป็นแน่ ระหว่างที่กำลังคิดอะไรเพลินๆก็....
...หืม?...
อะไรของเขานะ อยู่ๆก็หันมามองที่ผม แล้วก็จ้องเอาๆ จากนั้นก็เดินตรงเข้ามาหา ผมเลยต้องหันไปมองบ้างจากที่ใช้แค่หางตามอง
“ใช่เลยยย...คนน่ากลัวนี่เอง” ..หืม?..หมายถึงผมสินะ เด็กอะไรเนี่ย เมาแล้วเพ้อหรือไง แต่เสียงใสจริงๆ
และโดยที่ยังไม่ทันได้ตั้งตัวหนุ่มน้อยตรงหน้าก็...เอื้อมมือขึ้นมาลูบเบาๆที่เปลือกตาของผม
“ตาก็น่ากลัว คมจริงๆ จะบาดมือไหมเนี่ย” อีกครั้ง เด็กคนนี้มองผมแบบไหนอยู่นะ แต่...
...แปลก...แปลกจริงๆ...ที่ผมก็ไม่ได้ต่อต้านอะไรด้วยน่ะสิ หากเป็นคนอื่นล่ะก็...
“นี่...ถ่ายรูปได้ป่ะ”
“...!?.....” เงียบ หึหึ
“นะๆ ยอมทุกอย่างเลย ไม่อยากไปแอบถ่ายอ่ะ กลัว” งั้นหรือ
ไม่น่าเชื่อ...แสดงว่าที่แววตาสั่นระริกนั่น เพราะกลัวนี่เอง คงกำลังแอบถ่ายรูปผมอยู่สินะ อ่าา...ถึงจะเจอแอบถ่ายอยู่บ่อยๆ และไม่เคยจะมีใครรอดมือบอดี้การ์ดผมสักคนก็เถอะ แต่สำหรับคนนี้แล้วก็นึกอยากลองเล่นด้วยสักหน่อย คิดแล้วก็...ชักสนุกแล้วสิ อยากรู้จริงๆว่าจะทำยังไงต่อนะ
...อะไรอีกล่ะ อยู่ๆก็เปลี่ยนตำแหน่งมาลูบแก้ม แล้วยังแววตาใสๆนั้นอีก เจ้าหนูรู้ตัวหรือเปล่าว่ากำลังทำอะไรอยู่เนี่ย หึหึ น่าสนใจนี่ ช่างเป็นการแก้เบื่อในค่ำคืนนี้ได้เป็นอย่างดีจริงๆ
“หึหึหึ” ได้ของเล่นชิ้นใหม่เร็วจริงๆ
“ตกลงนะ (^____^)” อึ้ง!!! อะไรเนี่ย รอยยิ้มแบบนี้ รู้สึกใจกระตุกขึ้นมาเลย เด็กคนนี้ กำลังอึ้งๆอยู่เสียงเล็กๆใสๆก็....
“ทำไมล่ะ ไม่ได้ผลหรอ” หืม? ไม่ได้ผล? เด็กคนนี้...
“........”
อ้าว? ขมวดคิ้วซะงั้น ก้มหน้า จะมาไม้ไหนอีกล่ะ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งพร้อมๆกับ....
“...นะ ให้ผมถ่ายรูปนะ พรุ่งนี้ผมพาไปเลี้ยงขนม (^____^)” เสียงจะอ้อนไปไหม
“..!?...” รู้สึกหนังตากระตุกเลยครับ นี่เจ้าเด็กบ้า!!! คิดว่าชั้นคนนี้อายุเท่าไหร่แล้ว
หึ!! แต่ก็เอาเถอะ คนเมานี่นะ จะไปเอาอะไรกับคนเมาล่ะครับ ว่าจะไม่ว่าอะไรแล้ว แต่คนอะไรตื้อจริงๆ และครั้งนี้ก็มาเป็นภาษาอังกฤษด้วยก่อนจะยิ้มกว้างๆอีกครั้ง
“ผมขอถ่ายรูปคุณนะครับ คุณจะให้ผมทำอะไรก็ได้ (^____^)” เฮ้อออ...ยอมให้อีกสักครั้งละกัน แล้วจะเอาคืนให้คุ้มเลยนะไอ้หนู
“หึหึ เอาสิ”
“ขอบคุณครับๆ คุณยืนตรงนี้นะ อ่ะแบบนี้แหละ แค่นี้ก็หล่อแล้วล่ะ”
สุดท้ายแล้วผมก็ยอมยืนเป็นนายแบบให้ ระหว่างนี้ก็สำรวจรูปร่างยั่วใจตรงหน้าไปด้วย พอได้มามองใกล้ๆแบบนี้แล้วเด็กคนนี้ดูบอบบางจริงๆ เหมือนไม่เคยต้องแสงแดดเลย ผิวขาว ผมสีดำน่าจะยาวประมาณสามนิ้วได้ จัดแต่งเป็นทรงเป็นระเบียบเชียว แต่ถ้าปล่อยให้เป็นตามธรรมชาติ จะนุ่มมือแค่ไหนนะ หน้าเด็กจริงๆด้วย นัยน์ตาสีดำออกเทา จมูกเล็กน่ารัก ปากแดงสีพีช น่าลิ้มลองเป็นบ้า รูปร่างสมส่วน มัดกล้ามคงต้องให้ได้เห็นก่อนสินะ หึหึหึ ผิวขาวๆคงจะนุ่มมือน่าดู จะว่าไปโดยรวมแล้วก็ต้องเรียกว่า...
....น่ารัก...
....น่าลิ้มลองจริงๆ....
...ชักน่าสนใจมากขึ้นแล้วสิ หึหึ...
...เล่นเอาผมรู้สึกพองใจขึ้นมาไม่ได้....
“..ขอบคุณมากครับ” คนตรงหน้ากล่าวขอบคุณเป็นภาษาไทยพร้อมโค้งแบบญี่ปุ่นมาให้
“ไม่เป็นไร” ผมก็ตอบเป็นภาษาไทย
“ครับ ถึงอย่างนั้นก็ต้องขอบคุณจริงๆ คุณใจดีจังเลย” แค่ตอนนี้เท่านั้นล่ะหนูน้อย
“หึ ยังไงเธอก็ต้องตอบแทนฉันอยู่แล้วนี่” จะเอาให้คุ้มเลยเด็กน้อย
“ครับๆ ผมไม่ผิดคำพูดดดด...หรอก....น่า คุณ!!! นาย!!! เอ่อ...” เสียงท้ายเริ่มเบาก่อนจะดังขึ้นอีกครั้ง เหมือนจะเพิ่งรู้สึกตัวว่าพูดภาษาไทยอยู่ น่าแกล้งจริงๆ
วูบบบบ...แล้วก็นะอะไรจะกลัวปานนั้น ก้าวถอยหลังอย่างเร็ว แล้วยังหน้าเหวอๆนั่นอีก คนอะไรอ่านออกง่ายจริงๆด้วย หายากนะ คงไม่ใช่นักข่าวอาชีพแล้วล่ะ
...แล้วเป็นคนของใคร!!!?....
“เอ่อ...พระ..พระองค์ ฝ่าบาทขอ..ขออภัยพะย่ะค่ะ กระหม่อมต้องขอประทานอภัยจริงๆ”
พูดแล้วก็ก้มหน้าก้มตา ถูกหลอกมาหรอ ไม่น่าใช่ เห็นแบบนี้แล้วไม่มีทางไม่รู้จักผมแน่นอน รับงานมาแบบไม่รู้อะไรเลยงั้นหรือ?
...รู้จักกันน้อยเกินไปแล้วนะเด็กน้อย ไม่รู้อะไรเลยแล้วยังกล้ารับงานมาอีก แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะสอนให้...ว่าผมเป็นคนอย่างไร เที่ยวเมืองไทยครั้งนี้คงสนุกน่าดู
....สิ่งที่ให้ไปกับสิ่งที่จะได้มา มันต้องสมน้ำสมเนื้อกันสิ หึหึ...
“เอ่อ..ขอบคุณมาก และขอตัวก่อนนะพะย่ะค่ะ” เจ้าหนูนั่นรีบพูดแล้วรีบเดินจากไป
....หืม?....
“หึหึหึ” ปล่อยไปก่อน ยังไงก็หนีไม่รอดหรอก
....ของๆฉัน ยังไงก็ต้องเป็นของชั้น....
...ดังนั้น!! ยังไงเธอก็ต้องเป็นของชั้น....
...นับตั้งแต่ที่เธอปล่อยคำพูดนั้นออกมา เธอก็เป็นของชั้นเรียบร้อยแล้ว...
...เด็กน้อย...
......................................
(จีเนียซ)
เช้าวันต่อมาเสียงรบกวนจากโทรศัพท์นักดาษโซโลเล่นเอาผมแทบอยากขว้างทิ้ง แต่พอคิดได้ว่าของมันหายากนะ เลยต้องกระเสือกกระสนตื่นก่อนเวลามารับโทรศัพท์
“ใคร?” เสียงแหบๆนี่เสียงกูหรอวะ เออ..ช่างเหอะ
“เนียซนี่มันอะไร?”
“อะไรคืออะไร แล้วนั่นใคร?”
“เนียซ!! ลืมตาขึ้นเดี๋ยวนี้!!” เฮ้ย!! เสียงคุ้นๆว่ะ แว้กกกกก...ไอ้พี่ตัวดี หายง่วงเป็นปลิดทิ้งเลยครับ
“อ่ะ..เอ่อ...ครับๆตื่นแล้วพี่ โอ้ย!” แง้งงงงง....หัวชนเขาชอปเปอร์เลยครับ รีบหยิบชอปเปอร์ตรงหัวเตียงมาดู ชอปเปอร์ปลอดภัยดีครับ มันเป็นงาน resin หายากมาก แต่ตัวนี้ชอบมากเป็นพิเศษ วางไว้ที่หัวเตียงเหมือนเดิม
“รูปนี่มันหมายความว่าไง เนียซ” ไอ้พี่บ้า ก็รูปเจ้าชายอ่ะดิ แต่ยังไม่เถียงครับ
“ดูดีออก พี่ไม่ชอบหรอ?” เสียงอ่อนเสียงหวานก่อนครับ
“ไม่ใช่...แต่...เฮ้ออออ นี่มันถ่ายแฟชั่นแล้วนะ มันผิดคอนเซปว้อย!!” เหวออออออ...เอาไงวะ ต้องเอาตัวรอดแล้วครับ เอาตัวให้รอดเป็นยอดเนียซ
“โอนิ...เจ้าชายเคยถ่ายแฟชั่นหรอ?” จากที่หาข้อมูลมาทั้งหมด ยังไม่มีข้อมูลว่าเจ้าชายเคยถ่ายแฟชั่นเลยครับ
“.........” เงียบ
“.........” อิอิ...เหมือนจะได้ผลครับ รอดตัวแล้วกู
“เดี๋ยวพี่คุยกับหัวหน้าก่อนละกัน ว่าแต่เราไปถ่ายมาได้ยังไงเนี่ย?” หึหึ ฝีมืออัจฉริยะจีเนียซครับ อย่าให้ได้โม้เชียว
“...อื้ม!! เรื่องมีอยู่ว่า...ด้วยความหน้าตาดี...และการกระทำที่สมกับชื่อจีเนียซ โอโต้ก็....”
“พอๆเลยเรา เริ่มเล่าแบบนี้คงอีกนาน....” อะไรๆ ขัดคอว่ะ
“ปลอดภัยดีนะ” โอนิ....ฮืออออออ..เกือบไม่รอด ซาบซึ้งน้ำตาพาลจะไหลหลาก น้ำมูกเริ่มย้อยละ
“..........” พูดมะออก ซึ้งง่ะ ถอนตัวได้ไหม แต่ไม่กล้าพูด มีหวังคอขาดหรือไม่ก็หัวทิ่มแน่ๆ
“.....ครับ ขอบคุณโอนิ” ก็นะ ผมมันน้องที่ดีนี่นา เพียงแค่นึกถึงของแถมที่จะได้รับแล้ว อ่า....ทำต่อไปก็ด้ายยยย.... ว้อย! ไมวันนี้อากาศเย็นแปลกๆนะ เล่นเอาน้ำมูกไหลเลย เช็คๆตัวหลังมือแล้วเอามาป้ายชุดนอน มะเป็นไรเดี๋ยวก็ซักแล้ว
“เออ...อย่าทำอะไรเสี่ยงๆแล้วกัน พี่ยังไม่อยากถูกแม่เด็ดหัว” ฮ่าๆๆๆๆๆ คุณป้ารักผมมากครับ เคยจะพาผมไปญี่ปุ่นตั้งหลายครั้ง แต่ผมเกรงใจครับ อยากหาเงินไปเอง ไม่ได้ครับ ผมก็มีศักดิ์ศรี ฮิฮิฮิ
...หึหึ แต่วางแผนไว้อย่างดีเลยครับ ถ้าได้ไปถึงเมื่อไหร่นะ จะใช้บริการโอนิให้สมใจอยากเลยครับ ว่าแล้วผมก็จะไปค้างบ้านคุณลุงคุณป้าด้วย ให้โอนิพาไปเที่ยว เฮ้ออออ...แค่คิดก็เตลิดไปไกลแล้วครับ พอๆก่อน (แบบว่าถึงตอนนั้นค่อยโยนศักดิ์ศรีทิ้งไง)
“อย่าลืมเย็นนี้ล่ะ”
“ครับ อย่าลืมตั๋วเครื่องบินผมล่ะ”
“เด็กบ้า!! เออๆ..ไม่ลืมๆ เดี๋ยวส่งไปให้ก่อนเลย”
“จริง!!!” ยะฮู้........ (^____^)
“ไม่เกินอาทิตย์หน้า”
“ขอบคุณคร๊าบบบบบ โอนิจังน่ารักที่สุ๊ดดดดดด”
“พอๆ เลี่ยงว่ะ แค่นี้นะ ดูแลตัวเองด้วย บาย”
“ครับผม...บายครับ”
อ้าาาาาาาา....ให้อภัยงานหนักแค่ไหนก็คุ้มล่ะ หึหึหึ one piece , naruto , toriko , titan , conan , Bleach , Beelzebub และอะไรอีกวะ จากาปองจ๋าาาาาา.... โอ้ไม่...งานนี้ขอเป็นเรซิ่นนะ รอก่อนนะ เดี๋ยวพี่จะรีบไปสอยมาเลยจ้าาาาา
แต่ก่อนอื่นเลยอาบน้ำแล้วไปเรียนก่อนดีกว่า...ว่าแล้วก็อย่าให้ช้าครับ ค่อยๆเปลือยทีละชิ้น ทีละชิ้นฮ่าๆๆๆ แล้วก็เดินโท่งๆไปอาบน้ำครับ ล้างหน้าแปรงฟันเรียบร้อย อาบน้ำไม่สระผม เสร็จแล้วก็เช็คๆๆตัว ทาแป้ง ปาดครีมเล็กน้อย เพื่อเสริมความหน้าตาดี แต่งตัวโดยเริ่มจากสวมลิงก่อนละเอียดจริงๆเลยเรา เอาล่ะ แต่งตัวครบชุดไปมหาลัยล่ะ ก่อนไปก็..ซุปไก่สักขวดหนึ่ง ตามด้วยน้ำเปล่าสักแก้ว ยาอมสักเม็ด และแล้วก็เสร็จสิ้นภารกิจประจำของทุกเช้า อ้า...ลมหายใจสดชื่นนน...กลิ่นซุปไก่ลอยมา ไม่ช่ายยย... (เล่นเองแป้กเอง)
แล้วก็เหมือนเดิมจักรยานรุ่น Waver ......? เอ่อ...มันไม่มีหรอกครับ ผมตั้งเองชื่อมาจากเรือเล็กชนิดหนึ่งในเรื่อง one piece ครับ ผมชอบมากๆเหมือนเจ็ตสกีอ่ะ แต่ก็ไม่เหมือนซะทีเดียวหรอก เอาเป็นว่าใครเคยดูก็จะรู้เอง มันใช้ในน้ำ แต่ผมจะใช้บนบก ใครจะทำไม หึหึ
จากหอพักไปมหาลัยไม่ไกลครับ วันนี้เจ้าสัวก็คงมาก่อนใครเพื่อนเหมือนทุกที ‘เจ้าสัว’ คือเพื่อนสนิทของผมครับ ฐานะมันก็...นั่นแหละสมชื่อมันเลย แต่ไอ้นี่อ่ะหน้าตามันไม่ให้นะครับ หน้ามันฝรั่งจ๋าเลย ผมสีบรอนหยิกด้วย ที่เข้ากันได้เพราะผมเคยด่ากับมันเป็นภาษาอังกฤษ แล้วไม่รู้ว่าคำไหนไปโดนใจไอ้เพื่อนโรคจิตเข้า มันเลยตัวติดผมเจและก็เป็นเพื่อนกันในที่สุด
และผมกับมันก็ใช้ชีวิตกันอย่างสงบครับ เพราะชอบการ์ตูนเหมือนกัน แต่มันชอบสะสมเป็นพวก Action Figure มากกว่า ทั้งของยุโรปและเอเชีย เอ่อ...เจ้าสัวมันสูงน้อยกว่าผมหน่อยนึงครับ ในกลุ่มก็มีเพื่อนคนอื่นๆอีก แต่เรื่องนี้ผมเด่นผมเป็นตัวเอก ก็เลยไม่อยากกล่าวถึงเพื่อนๆมากนัก เอามาแค่คนเดียวให้รู้ว่าพระเอกอย่างผมก็มีเพื่อนนะ พอ!!
“นารูโตะตอนใหม่มาแล้วนะมึง” แต่แปลกแฮะวันนี้มากันครบทีมเลย
“หรอวะ ช่วงนี้กูยุ่งๆว่ะ โหลดมาเผื่อด้วยดิ”
“เออๆ...อาทิตย์หน้ากูจะไปญี่ปุ่นฝากซื้อไรมะ” เจ้าสัวมันไปบ่อยครับ
“ไม่ล่ะ” หึหึ เพราะเดี๋ยวผมก็จะได้ไปเองแล้ว
ไมวะ มองหน้าๆ ก็นะ...ทุกครั้งที่มันไปเยือนแดนอาทิตย์อุทัยผมจะต้องฝากมันซื้อของมาให้ตลอด แต่ครั้งนี้ครั้งเดียว และครั้งแรกที่กูไม่สนใจ ฮ่าๆๆๆ
“มึง....ไม่สบายหรือเปล่า?”
“เปล่า? ช่วงนี้กูกำลังเก็บเงิน” ผมบอกอย่างภาคภูมิใจ ยึดอกเล็กน้อย เด็กดีรู้จักเก็บออมก็งี้ อะไรๆ เพื่อนคนอื่นๆมองหน้ากูไมวะ
“มึง....เป็นแบบอย่างที่ดีจริงๆว่ะ” ไอ้นี่ชื่อปาร์ตี้ ไม่อยากพูดถึงมันเลย แต่จำใจในเมื่อมันอยากพูดกับผมก่อน
มันเป็นเด็กเนิร์ดครับ แต่อย่าคิดว่าเนิร์ดเพราะคงแก่เรียนนะครับ นั่นมันภาพลวงตา มันเนิร์ดเพราะเล่นเกมมากไปครับ มันก็ชอบสะสมโมเดลเหมือนพวกผมแหละ แต่จะเป็นโมเดลที่มาจากเกมอ่ะครับ ช่วงนี้เห็นมันกำลังบ้า DMC ได้ยินว่าเขาฮิตกันมานานแล้ว แต่มันพึ่งจะมาบ้าเองช่วงนี้ไง พระเอกหล่อว๊าก หมั่นไส้อ่ะ
“จากนั้นกูจะไปเยือนแดนอาทิตย์อุทัยเอง” ผมพูดต่ออย่างภาคภูมิใจ งานนี้มีเงินเท่าไหร่จะขนไปถล่มให้หมดเลยคอยดู
“...........” เงียบ มองมาที่ผมกันอย่างอึ้งทึ้ง คงตกใจกันอ่ะดิที่กูจะไปญี่ปุ่นเองน่ะ
“...เฮ้ออออ...ไปๆขึ้นเรียนได้แล้ว” ส่วนนี่ชื่อหมวยเล็ก ไม่อยากพูดถึงเลยจริงๆ
หมวยเล็กเป็นผู้หญิงเพียงหนึ่งเดียวในกลุ่ม ตามคอนเซปล่ะครับ พระเอกต้องมีเพื่อนเป็นผู้หญิง คบหากันอย่างสนิทสนมจนนางเอกเกิดการเข้าใจผิด แต่พอปรับความเข้าใจกันได้ เราก็จะหวานชื่นกันจนใครต่อใครก็ต่างพากันอิจฉาล่ะครับ คึคึ
และแล้วเราทั้งหมดสี่คนก็ขึ้นห้องเรียนกัน ว่าแต่.....
...เมื่อกี้มันอะไรหรอ?....
....ทำไมต้องถอนหายใจกันด้วยวะ....
....กูไม่เข้าใจพวกมึงเลยว่ะ....
TBC
ทักทายทักทายยยยยย 
มาแว้ววววววววววววววววววววว 
เรื่องนี้ความรักมาช้ากว่าความหื่นนะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ 
ตอนหน้าคงจะฟินเบาๆละ ก่อนจะ.....คึคึคึ 
ขอบคุณทุกเม้นต์ทำกำลังใจ อยู่ๆรมณ์ตกอ่ะ กลัวตันโคตรๆ เห่อๆๆๆ 
Uri 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
