ตอนที่ 11 ทุกอย่างตรงต่อเวลามากครับ เห็นมันยืนหน้าง่วงในชุดนอนของมัน หิ้วถุงน้ำเอาไว้กับมือ ผมเลยเดินเข้าไปใกล้ ลองเอามืออังแก้มมันเป็นการทักทายไม่ร้อนจัดมากแต่ก็ไม่อุ่นกลางๆ
“ แดกยายัง "
“ รอมึง " มันยื่นถุงน้ำให้ผม ผมก็กินทันทีเลยครับ หิวน้ำมากจุดนี้
“ กลับไปนอนได้แล้วเชี่ย พักผ่อนเยอะๆ แล้วนี่มึงอยู่กับใคร "
“ คนเดียว "
“ น้องมึงละ "
“ เรียน " เออใช่สินะ น้องมันก็อยู่มัธยมนี่หว่าก็ต้องไปเรียน
“ มึงแดกอะไรยัง " เห็นมันส่ายหน้าอีกที เลยต้องก้มดูนาฬิกา หันไปเจอห้างข้างๆคอนโดมัน เหมือนมันไม่สนใจจะกินอะไรสักนิดเอาแต่นอนอย่างเดียว " หิวว่ะ แดกไรเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ "
ไม่มีอะไรมากครับ ผมชวนมันมากินอาหารญี่ปุ่นที่ห้างแมวยักษ์นี่ละ จัดการพามันขึ้นห้องให้ยา ปิดแอร์ เห็นมันยิ้มกริ่มๆบ่นพึมพำจนหน้ารำคาญ
“ กูอยากป่วยนานๆว่ะ "
“ พ่อมึงสิ นอนไปกูไปเรียนแล้ว "
“ สายแล้วมึง " ใช่ครับเกินมา ยี่สิบนาทีแล้วด้วยซ้ำ เมื่อกี้ไอ้ไฟโทรมาถามว่าจะไม่มาเรียนรึไง ไอ้พี่เทมก็มารอให้ของอยู่ แต่คิดว่าเรื่องนี้ไม่บอกผู้ป่วยน่าจะดีกว่า
“ เออช่างมันเถอะ กูซี้กับอาจารย์ " แล้วอาจารย์จะอยากซี้กับกูมั๊ยหนอ " เย็นนี้กูเลิกเรียนแล้วจะซื้อข้าวมาให้ มึงนอนไปก่อนนะ "
“ สัญญาแล้วนะ ว่ามึงจะมาหากู " มันคว้ามือผมไปกุมครับ รู้สึกร้อนหน้าขึ้นมาทันทีทั้งๆที่เพิ่งปิดแอร์ไปเมื่อกี้ หูหน้าตาแดงไปหมดแล้ว สาดดดดดด มึงถ่ายไข้มาให้กูรึไง เหี้ย
“ นอนไปสัด กูจะไปเรียน หลับตา! "
มันให้กุญแจกับคีย์การ์ดกับผมไว้ครับ ตอนเย็นผมเลยแวะซื้อข้าวมันไก่กรอบเจ้าอร่อยของมหาลัยมาให้มันกิน เห็นมันเดินเซๆออกมาจากห้องแล้วฟุบลงบนโต๊ะกินข้าว ท่าทางไข้จะลดลงเยอะ
“ มึงไปทำยังไงถึงป่วยว่ะสัด ตัวควายๆอย่างมึง ไวรัสน่าจะกลัวนะ "
“ พ่อมึงสิ กูก็คนนะ เห็นแบบนี้กูอ่อนแอมากกว่านางเอกละครอีกนะ มึงไม่รู้อะไร " ท่าทางมันแรดมากครับจีบปากจีบคอใส่ผม โธ่ กูคงเชื่อ
“ กินแล้วกินยา น้องมึงไปไหนเมื่อไหร่มา "
“ ไม่รู้แรดอยู่มั้ง " มันตอบ ท่าทางเป็นพี่ที่ดีมากครับ จัดการให้มันกินข้าวจนเสร็จ ตั้งยาเอาไว้ให้เรียบร้อย
“ งั้นกูกลับละ เดี๋ยวน้องมึงก็คงมา "
“ เดี๋ยว! " มันจับมือผมเอาไว้ครับ ท่าทางของมันตอนที่ผมหันไปมอง เดี๋ยวนะ กูว่ากูหล่อแล้วนะแต่ข้างหน้าผมนี่คืออะไร มันหล่อมากครับคมเข้มน่าค้นหาสุดๆ ไม่แปลกครับที่มันจะเป็นเดือนคณะ ไอ้บอทยังบอกเลยครับในบอร์ดเฟสบุ๊คของมหาลัย มันก็ดังสูสีกับพี่เทมสุดๆ หล่อเหมือนกันครับ คนละแบบ คนนึงผู้ดี แต่ไอ้เชี้ยนี้ หล่อเลว
“ อะไรว่ะ .. อึก " ไม่ได้พูดอะไรอีกแล้วครับ มันดึงตัวผมเข้ามาประกบปากแบบชนิดที่ยังไม่ทันตั้งตัวเลย ตัวมันร้อนริมฝีปากอุ่นๆของมันทำเอาผมนิ่งไปเลยลิ้นชื้นๆคลานออกมากรีดริมฝีปากของผม มันแทรกตัวเข้าไปสัมผัสกับลิ้นของผมที่ดิ้นหนีแต่มันก็ยังตามครับ สุดท้ายก็เลยอยู่นิ่งๆให้มันเอาลิ้นของมันมากอดลิ้นของผมเอาไว้ ทั้งดูดทั้งดึงจนขนลุกไปทั้งหัว
แปลก ที่ผมรู้สึกดี แม้มันจะเป็นผู้ชาย จากที่คิดจะดิ้นหนีแต่ผมต้องยืนนิ่งๆแล้วปล่อยให้หัวใจมันว่างยังกับติดปีกได้ ชาไปทั้งร่างมันเป็นแบบนี้นี่เอง เกิดมาสิบเก้าปีเพิ่งรู้สึกนะมึง ไอ้มหาสมุทรเอ้ยย
“ อื้ออ " กูครางด้วยครับ แสดดดดดดด หูแดงไปหมดแล้วตอนมันละจูบออกมามองผม ตาเบิกกว้างจนมันต้องยกยิ้ม มันเคลื่อนหน้ามาจูบเบาๆที่ปากผมอีกครั้ง ก่อนจะหอมแก้มสองข้าง ไม่ต้องถามว่าทำไมกูไม่ขัดขืนหน่อย ใช่ครับ ตอนนี้ผมอึ้งจนทำได้แค่มองมันตาปริบๆก็หรูแล้วละ ดีกว่าเป็นลมเพราะช๊อค
“ ชะ เชี้ยฮิม " ผลักอกมันเลยครับ กูได้สติละ อย่า มึงออกห่างกูบัดเดี๋ยวนี้
“ เป็นแฟนกับกูนะ "
“ ห๊ะ ?..” อ้าปากถามมัน งงๆ แต่ไอ้สัดนั่นเสือกทำหน้าหล่อแล้วยิ้ม อย่างเดียวเลยครับ โธ่..แสด เดี๋ยวกูต่อยคว่ำ " แต่กูไม่ได้เป็น "
“ กูก็ไม่ได้เป็น แต่กูชอบมึง "
“ ไม่ได้เป็นแล้วมาชอบกูได้ไง "
“ แล้วมึงเสือกเกิดมาเป็นผู้ชายทำไม " ดูมันถามครับ อยากจะเอาตีนยันหน้า " มีคนชอบมึงเยอะ แต่กูเจอมึงก่อน กูต้องบอกก่อน กูจะต้องได้ก่อน "
“ อะไรของมึง "
“ ตกลงว่าไง "
“ กูไม่ตกลงอะไรกับมึงทั้งนั้น กูจะกลับบ้าน ปล่อยกูเลย เชี้ยนี่ " พยายามดึงแขนออกจากมือมันครับ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นที่มัน พูด กูต้องลืม ลืมมันไปให้หมด
“ หยุ่น "
“ กูไม่รู้ว่ะ กูบอกตรงๆนะ กูงง คือ กูรู้สึกกับมึงแค่เพื่อน จริงๆนะเว้ย "กลืนน้ำลายเหนียวลงคอไปครับ อยากบอกมันนะ ว่ากูรู้สึกกับมึงแค่เพื่อน แต่ก็รู้สึกดีกับจูบของมึง การกระทำของมึง ทุกอย่างที่มึงทำให้กู กูดีใจ กูมีความสุข แล้วกูก็รอ เมื่อไม่มีมัน แต่กูเองก็ยอมรับมันไม่ได้ว่ะ
“ แล้วกับไอ้เชี้ยเทม มึงรักมันเหรอ "
“ แค่รุ่นพี่ " ผมตอบมัน " กูไม่รู้ว่ามันคิดอะไรกับกู และถึงรู้ กูก็จะทำเป็นไม่รู้ "
“ เชี้ยเอ้ย " ดูมันหัวเสียแม้มือมันจะจับแขนผมแน่น มันหงุดหงิดท่าทางแบบนั้นรู้ได้เลยว่า มันคงรู้สึกแย่เอามากๆ ใช่สิว่ะ พี่เต๋อบอกว่ามันก็ผู้ชาย โดนผู้ชายด้วยกันบอกว่าไม่ชอบทั้งๆที่ก็ เป็นครั้งแรกของมันที่ทำแบบนี้ ต้องใช้ความกล้าเท่าไหร่ว่ะฮิม มึงถึงทำได้แบบนั้น
“ รู้แค่ว่า กูไม่ได้รังเกียจมึงก็พอได้มั๊ยว่ะ รู้แค่ว่าถ้าเป็นคนอื่นกูคงต่อยคว่ำไปละ มึงรู้แค่นั้นก็พอได้มั๊ยว่ะ "
“ สักวัน มึงจะต้องเป็นของกู " คิดไปเองรึเปล่าว่าสายตาของมันมุ่งมั่น ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้นครับ แต่แค่โล่งใจอย่างบอกไม่ถูกที่มันไม่ล้มเลิกความตั้งใจของมัน
อื้มม ถึงวันนั้นกูอาจจะชัวร์กับความรู้สึก มากกว่านี้ก็ได้มั้ง นั่นละครับ สิ่งที่ผมคิดก่อนที่ตัวเองจะเดินออกมา จากห้องที่ปิดสนิท
.............................................................
“ อยู่ไหนว่ะ "
“ นอน " ผมตอบมันเสียงเบาครับ กับสายโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา มึงแหกตาดูหน่อยว่านี่เก้าโมงเช้า พ่อมึงตายกูจะนอน เมื่อคืนรู้มั๊ยกูดอทเอถึงตีเท่าไหร่ ไอ้ห่า
“ ตื่นได้แล้วเชี้ย ทำไมมึงตื่นสายขนาดนี้ "
“ เสือกไรมึง นี่วันหยุด "
“ สิบเอ็ดโมงที่สยาม " เดี๋ยวนะกูยังไม่ได้ตกลงเลยแสด ผมเอามือถือขึ้นมาดูหรี่ตามองหน้าจอให้ชัด เห็นแค่หัวใจก็รู้แจ้งว่าใคร
“ ไอ้สัดฮิม กูจะนอน วางๆสายไป กูเพิ่งนอนตอนตีสามเอง เชี้ย "
“ จะให้กูไปลาก หรือ มาเอง คิดให้ดีนะ " แล้วก็วางสายไป พ่อมึงงงงงง ได้แต่เอามือถือยัดใส่ใต้หมอนไว้ครับ กัดฟันกรอด น่าหงุดหงิดชิบหายวันหยุดกูแท้ๆ ยังจะลากออกไปเที่ยวอีก ห่า ใครอยากไปกันว่ะ
เห็นรอยยิ้มของมันแล้วมันน่าหงุดหงิดจริงๆครับ ผู้ชายที่จัดว่าหน้าตางั้นๆในสายตาผม แต่โคตรหล่อจนสาวสยามที่เดินผ่านมันไปต้องเหลียวกันจนคอแทบเคล็ด มันยืนพิงระเบียงตรงลานที่มองออกไปเห็นน้ำพุหน้าพารากอนครับ กางเกงยีนต์กับเสื้อขาวทับเสื้อเชิ้ตของมัน รองเท้าหนังนั่นอีก เท่ห์ไปนะมึง
“ เฮ้ โย่ว วอทซับแมน " ผมถีบข้อขามันให้พับลงเป็นการทักทายครับ " ฮ่าๆ ขาอ่อนเลยเหรอมึง "
“ พ่อมึงสิ สัด " มันหันมามองผมแบบยิ้มๆครับ มองกูตั้งแต่หัวจรดเท้าเลยนะมึง ทำไมๆ กูก็เสื้อยืดขาวล้วนปกติกับกางเกง นี่มีปัญหาเหรอ " สายนะมึง "
“ เหอะ กูตื่นมาได้นี่ ปาฎิหารย์แล้วเถอะ "
“ ไป ไอ้เหี้ยกูหิว " มันเดินนำผมไปครับ เข้าทางสยามดิสที่มาสยามครั้งแรกนั่นละ
“ มึงๆ กูอยากแดกไก่ที่มันดังๆอะ " ผมดึงกระตุกชายเสื้อมันเบาๆครับ พอเดินมาถึงชั้นของกิน
“ อ๋อ เป็นเหี้ยสินะ "
“ พ่อมึงสิ " ยกนิ้วกลางสวนหน้ามันเลยครับ แต่เที่ยงๆแบบนี้คนเยอะ เสือกต้องมารอคิวอีก มันคือร้านขายไก่แบบเกาหลีครับ ไอ้สองสาวนรก เนียเหมือน ชอบกินสุดๆพร่ำให้ผมฟังทุกวัน เลยอยากมากินดู
“ คิวที่สามค่ะ " โต๊ะด้านในสุด ผมยิ้มเลยชอบสุดๆ เดินนำไปนั่งที่โซฟาเลยครับ ให้มันนั่งตรงข้ามไป เกลียดการนั่งเก้าอี้เดี่ยวๆ
“ รีบเลยนะมึง "
“ มึงเลี้ยงใช่ป่ะ " ยักคิ้วถามมันเพื่อความแน่ใจ
“ แชร์! ” เต็มสองรูหูครับ พยักหน้าแล้วสั่งเมนูสองสามอย่าง ที่ขาดไม่ได้คือไก่แบบฮอตและเอ็นไก่แบบฮอต " มึงชอบเหรอว่ะ "
“ เปล่า ไอ้เนียไอ้เหมือนเพื่อนกูมันบอกว่าอร่อยกูเลยอยากกิน มึงกินยัง "
“ กินแล้วดิ กูไม่ใช่คนป่าแบบมึงนี่หว่า "
“ ป่าเหี้ยไร บ้านเกิดกูคนทั่วโลกรู้จักเถอะ " ใช่ ไม่มีใครไม่รู้จักหรอก ภูเก็ตนะ ดังจะตายไป ใครๆก็อยากมา
“ มึงคิดว่าเรียนจบจะกลับเลยป่ะ "
“ ถามไรมึงมันยังมาไม่ถึง ไม่คิดก่อนหรอกว่ะ ถึงเวลาแล้วค่อยคิด ทำไมอยากให้กูอยู่อะเด้ " คำถามนี้ไอ้บอทไอ้ไฟถามผมบ่อยครับ แบบเรียนจบนี่มึงกลับบ้านเลยป่ะ หรือว่า จบแล้วทำงานกรุงเทพป่ะว่ะ เอาจริงๆผมไม่เคยคิดหรอกครับ ตอบไปแค่ไม่รู้ แต่มันมักบอกว่า มาเรียนตั้งไกลจบแล้วทำงานนี่ดิจะได้อยู่กันไปนานๆ
“ มึงพูดเองนะ "
“ มาแล้วๆ ขอบคุณคร๊าบบบบ " พยักงานยิ้มหวานให้ผมด้วยครับ ผมมักเป็นพวกตื่นเต้นเวลาเห็นของกิน มันดูน่ากินครับ ยกมือถือถ่ายรูปนิดนึง " มึงถือๆ " ไอ้ฮิมแค่ชี้มาที่จานอาหารตรงหน้าครับ หน้าเม่งหล่อสัดๆ " กูแท็กมึงนะ "
“ เออ " ติดชื่อร้าน ชื่อมันเรียบร้อยก็อัพครับ รวดเร็วทันใจก่อนจะวางโทรศัพท์แล้วกิน ไม่สนใจเสียงเตือนของคนเม้นท์ใน อตก. หรอกครับ
“ อร่อยว่ะ ซี๊ดดด " กินไปได้สักพักเริ่มมีเผ็ดๆครับ เพราะผมกินเผ็ดไม่ได้ ของคนอื่นเฉยๆ แต่ของผมนี่คือเผ็ดมาก
“ เผ็ดเหรอว่ะ " ซัดน้ำอยู่นี่ไง ไม่เผ็ดหรอกสัด
“ นิดนึงว่ะ " แลบลิ้นให้มันดู ตอนนี้ปากผมคงแดงหมดแล้วครับ จริงๆผมว่าคนอื่นคงไม่เผ็ดมากหรอก แต่กูไม่ถูกกับมันไง ของเผ็ดๆเนี้ย " แต่อร่อย ไอ้นี่อร่อย " ผมชี้ไปที่เอ็นไก่ฮอตครับ อร่อยจริงๆ โคตรชอบอะ
“ เอาอีกมั๊ยละ "
“ ท้องกูจะแตกแล้วเชี้ย อิ่ม " ไอ้ฮิมมันยังกินได้ครับผมเลยเอามือถือมาอ่านเม้นท์ภาพ คนกดไลท์เป็นร้อยครับ แน่นอนว่ามันเป็นที่รู้จัก เดือนมหาลัยดังขนาดนั้น แต่เม้นท์ผมนี่สิครับ น่ากลัว
ว้ายๆๆๆ เดทแรกเหรอจ๊ะ หนูหยุ่นลูกแม่ ใส่หน้าเขินมาด้วยครับ ไอ้เชี่ยเนีย
กรี๊ดดดดดดดดดดด อีแรด อัพภาพผู้ชายนะย๊ะ ดอก ไอ้เหมือนครับ
ชาเขียวไข่มุกเหรอมึง อันนี้มาจากไอ้บอทครับ มีทั้งคนที่รู้จักครับ นั่งอ่านไปยิ้มไปตอบเพื่อนจนครบแล้วมารีหน้าใหม่
“ อะไรว่ะ " ภาพที่ถูกอัพมาใหม่เป็นภาพของคนที่นั่งแดกไก่อยู่หน้าผมครับ ภาพนี่กูโคตรคุ้นอะสัด เป็นภาพที่ผมกำลังยิ้มอ่านข้อความในมือถือ มีความสุขสุดๆ แต่ข้อความด้านล่างนี่สิ " goodday with ♥ “ แถมเท็กชื่อกูอีก พ่อมึงสิครับ
“ ทำไม "
“ พ่อมึงสิ " ด่ามันครับแต่ผมยิ้ม กูบ้าแล้วละ เอาน้ำขึ้นมาดูดหันไปทางอื่น มองหน้ามันไม่ได้เลยครับ รู้สึกหุบยิ้มไม่ได้ มันคงรู้ละครับ เลยยื่นมือมาขยี้หัวผมให้เสียทรงเล่นๆ
ครืน ครืนนน ครืนนน
“ ครับ "
“ มึงอยู่ไหนว่ะ " คิดไปเองรึเปล่าครับ ว่าปลายสายเสียงโคตรร้อนรน
“ สยาม พี่เทมมีไรเปล่า "
“ เดี๋ยวกูจะไปหา " วางสายไปเลยครับ กูก็งงสิครับ ไอ้ฮิมมันก็มองหน้าผมแบบยักคิ้วให้ครับ
“ มันว่าไง "
“ บอกว่าจะมาหา "
“ คิดเงินด้วยครับ " มันบอกพยักงานที่มาเสริ์ฟโต๊ะข้างๆ
“ อ้าวมึงเดี๋ยวพี่เทมมา เดี่ยวเค้าไม่เจอกู "
“ เดี๋ยวมันก็โทรมา "
“ เออ ว่ะ กูไปเยี่ยวก่อน เจ็บเยี่ยว " ลุกขึ้นมันก็จับมือไว้ครับ
“ เค้าเรียกว่า ปวดเยี่ยวครับมึง " พยักหน้าให้มันสองสามที " เอามือถือมึงมาเล่นหน่อย " ยื่นให้มันส่งๆแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำเลยครับ ปวดมากไม่ไหวละ กูอั้นเยี่ยวไม่ค่อยจะอยู่ด้วย
เดินออกมาจากร้าน แวะกินไอติมร้านสีชมพูน้ำเงินครับ ชอบมากรสคาราเมลนี่ของชอบ ได้เดินชอปปิ้งกันนิดนึงเพลินจนลืมทุกอย่างเลยครับ มันพาผมเดินไปนู้นมานี่ จนตอนนี้ก็มาเดินกันที่ตรอกสยามแล้ว เสื้อผ้าที่นี่ค่อนข้างแพงแต่สวยครับ แบบก็เยอะ
“ ตัวนั้น เท่ห์สัดอะ กูชอบบบ " ชี้ไปให้ไอ้ฮิมดูครับ มันก็เงยหน้าขึ้นมองแล้วก็พยักหน้า ไร้ความคิดเห็นสุดๆ มันเป็นเสื้อยืดธรรมดาครับแต่สกีนลายเท่ห์มากอะ
“ เท่าไหร่ครับพี่ "
“ พันสองน้อง " เดี๋ยวนะ.. กูได้ข่าวว่านี่แค่เสื้อยืด ไอ้ฮิมยืนหัวเราะที่หน้าผมถอดสีเลยครับ เสื้อถูกใจแต่เสือกแพง ผมไม่เคยซื้อเสื้อแพงกว่า ห้าร้อยครับ คิดตลอดว่าไม่คุ้ม
“ สวยว่ะพี่ " กูชวนเจ้าของร้านคุยเม่งเลย ไม่รู้จะบอกปัดว่าไม่เอายังไง
“ ตัวสุดท้ายแล้ว สีขาวอะ เนื้อมันใส่สบาย ขายดีมาหมดตลอด " มันเป็นผ้าบางๆครับแต่แบบนุ่นมาก ผมยิ้มแห้งๆ รู้สึกแย่ว่ะ ถามแล้วไม่ซื้อไม่อยู่พจนานุกรมของผมหรอกครับ เพราะผมอาย ทำตัวไม่ถูก หันไปมองหน้าคนข้างๆที่หันมาสบตากับผมพอดี ชะ ช่วยกูทีสิ..
“ เดี๋ยวเดินดูเรื่อยๆก่อนพี่ ยังไงเดี๋ยวแวะมาดูนะครับ " มันบอกแบบนั้นแต่พี่คนขายนี่แบบ กูรู้อยู่แล้วว่ามึงมาคลำเสื้อกูฟรีไม่ซื้อหรอก คอตกเลยครับ เกลียดสายตาแบบนั้นแต่ต้องทำใจ มันแพงไปจริงๆ
“ ไว้มีตังค์ค่อยมาซื้อ "
“ แต่กูชอบ แต่กูไม่ได้กดตังค์มา "
“ ถ้ามึงมีเงินมึงจะซื้อรึไง " มันเขย่าหัวผมที่ทำหน้าเบ้แบบเซง
“ ไม่ว่ะ แพงไป กูเสียดายตังค์ "
“ งั้นก็ไม่ต้องทำหน้างอ "
“ ก็กูเสียหายที่มันแพง นี่ถ้าสองร้อยกูคงซื้ออะ "
“ มันเป็นแบรนด์ สองร้อยมึงก็เอาไปแต่ป้ายข้างหลังมันละกัน สัดหยุ่น " มันผลักหัวผมครับไม่แรงเท่าไหร่หรอกแต่กูเซอะ เดินไปเดินเริ่มหิวน้ำ ผมเดินไกลๆไม่ไกลครับ เมื่อย เลยหยุดเดินหน้าร้านขายน้ำบนห้าง ร้านสีเหลืองนี่เป็นร้านชาไข่มุกครับตรงสยามดิส
“ อีกแล้ว " ผมหันมองหน้ามันที่ตอนนี้แค่ยกคิ้วมองผมครับ
“ หรือมึงจะไม่กิน "
“ กิน " มันเดินไปสั่งชานมธรรมดาครับเพราะมันอร่อยกว่าชาเขียวที่ผมชอบกิน มันว่าแบบนั้น
“ เดี๋ยวกูไปซื้อของให้เฮอร์ มึงนั่งนี่นะ เดี๋ยวกูมา "
“ เออ เร็วๆอะมึง " เกลียดมากครับ การนั่งคนเดียว เหมือนมีคนจับจ้องตลอด ทั้งๆที่บางทีเค้าก็ไม่ได้มองเราหรอก
นั่งเล่มเกมส์ฆ่าเวลาครับ แต่พอกูยกโทรศัพท์ขึ้นมาเท่านั้นละ มีสามสิบกว่าสายเลยครับที่ผมไม่ได้รับ ทุกช่องทางการติดต่อของผมทั้งทวิต ไลน์ วอทแอป เฟส มาเต็ม ของคนคนเดียวด้วย " ไอ้พี่เทม "
“ ไอ้เชี่ยฮิมเอ้ยยย เด็กอนุบาล " มันคงปิดเสียงไว้ครับ แต่เสือกปิดสั่นด้วยไง ผมเลยไม่รู้เรื่องอะไรเลย โทรให้ตายกูก็รับไม่ได้หรอก ขอเล่นเกมส์ก่อนครับ ขี้เกียจตอบกลับ เดี๋ยวยาว กดจิ้มๆมันไป แต่อตก.ของผมก็ยังเด้งตลอดครับ คนกดไลท์มาจากไหนเยอะแยะว่ะ เข้าไปดูภาพผมที่ไอ้ฮิมมันอัพครับ คนเม้นท์นี่คุ้นสัดๆครับ
อัยย๊ะ!! หลาบบบบบบบ จากไอ้ปอเลยครับ
สุขมากไปนะมึง จากไอ้พี่โอ้เพื่อนมันครับ แต่ที่แปลกนี่ต้องพี่เต๋อครับแกเม้นแค่อีโมยกยิ้ม เห็นไอ้ฮิมไปเม้นท์กลับมันคนเดียวเป็นอีโมแว่นดำ อะไรของพวกมึง กูงงได้อีก
...............................TBC.....................................
คือเรารู้สึกว่าตอนนี้ ยาวมาก เราเลยจะแบ่งอัพเป็นสองวัน
แต่ตัดยังไง ก็ จัดไม่ลง ตัดไปตัดมาเหลือ 3 หน้า สั้นเหมือนแมวดิ้นตาย
เลยตัดสินใจ
ลงหมดเลยละ กันนะ ฮ่าๆๆๆ ตอนนี้ เริ่มมีซัมติงกันแล้ว รู้แล้วใช่มั๊ย ใครเป็นพระเอก
แต่..ไม่ต้องกลัวนะ ถึงพี่เทม จะยังไม่มีคู่ แต่เรารับรองว่า มีแน่นอน ..
เป็นคนที่เราแอบเขียนแซมๆ ไว้ในเรื่องนี่เหละ กร๊ากกกกก ไม่บอก รอลุ้นเองง นะ วิ้ว ว
ขนมจ้า
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1198454 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก