มารออออ
จัดไปเลยจ้าาาาาาาาาาาาา
ตอนที่ 7 ผมก็ไม่เข้าใจหรอกครับ ทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่หมาลัยผม แต่ทำไมต้องมาเกือบทุกวัน นี่งานการกูไม่มีเหรอ ? .. ไม่หรอกครับ ไอ้มีนะมี แต่มันทนเสียงร้องเรียกของเพื่อนปอ เพื่อนเชน มิไหว จริงๆ..พวกมันจะเลี้ยงหนังผมครับ เลยต้องเหาะมามันถึงที่นี่ เริ่มชินสายตาของคนที่นี่ที่มองผม คิดซ่ะว่า กูหล่อ ก็เลยเป็นที่สนใจก็แล้วกันนะ
มาถึงตึกวิศวะก่อนถึงเวลานัด อีกแล้ว.. และก็ต้องเจอคนกลุ่มเดิม.. อีกแล้ว ไอ้หน้าเหี้ยที่เอาลูกอมผมไปเกือบหมดครับ
“ ไอ้ฮิมมมมมมมมมมมม " ตะโกนทักมันคนแรกเลยครับ " โย่ว คร๊าบบบ พี่บิน พี่เต๋อ พี่โอ้ "
“ มาอีกแล้วมึง คิดว่ามหาลัยกูเป็น มหาลัยมึงรึไง " ไอ้พี่เต๋อเม่งโคตรเหี้ยทัก ผมแบบนี้ตลอด
“ ช่ายยยยยยยยย "
“ หึ แล้ววันนี้มึงมาทำอะไร "
“ ไอ้ปอไอ้เชนนัดผมอะพี่โอ้ เห็นว่าจะพาผมไปเลี้ยงหนัง ไปด้วยกันป่ะ พี่ "
“ ไม่เอาอะ พวกกูไปมึงคงไม่หนุกอะ ไปเหอะ "
“ ทำไมว่ะ พี่บิน ผมนะ สงสัยมานานไอ้ปอไอ้เชนเม่งโคตรรร จะเจียมอะ เวลาอยู่กับพวกพี่ "
“ เค้าเคารพรุ่นพี่กัน " เสียงไอ้ฮิมครับมันเหล่ผม อ๋อ คือกูไม่เคารพมึงสินะ ทำหน้ามึนไม่สนมัน หันไปมองตรงบันไดคณะ
“ เอ้ยยย ไอ้ปอไอ้เชน " โบกมือทักมันครับ มันก็รีบวิ่งเข้ามาหา
“ พี่ๆหวัดดีค๊าบบบบ " สองเสียงประสานเลยครับ ลากยาวพอกัน " ไปไอ้หยุ่นมึง กินข้าว กูหิวเหี้ยยอะ "
“ กินที่มหาลัยมึงเลยเหรอว่ะ "
“ เออ แดกๆไปก่อนเดี๋ยวดูหนังจบค่อยไปกินกันอีกที " ไอปอว่า หน้าตามันดูโรยแรงมากครับ เลยลุกขึ้นเดินตามมันไป ลาพวกพี่ๆเค้าครับ แต่..
“ เอ้ยมึง กูไปกินข้าวด้วยดิ " เสียงไอ้ฮิมครับ ทำเอาพวกผมที่จะเดินไปหยุดมองมันทันที กูละเกลียดจริงๆท่าทางนิ่งๆของมึงเนี้ย เพราะมันไม่บอกอะไรกูเลยไงละสัด
เห็นมือมันจับคือเพื่อนมันแต่ละคนให้ลุกไปด้วยกันครับ เดินเข้าไปในโรงอาหารอักษร ไอ้พี่บินทำทีท่าสนิทกับไอ้ปอไอ้เชนครับ เนียนๆกันไป
“ แล้วอะไรอร่อยบ้างว่ะ พี่บิน "
“ ทุกอย่าง โดยเฉพาะสาวอักษร อ๊ากกกกกกกกกกก "
“ กูไปซื้อข้าวละ เม่งไร้สาระ ไปไอ้ปอมึงจะเลี้ยงกู ลุกๆ ไอ้เหี้ยเชนด้วย "
“ กูรู้สึกมึงทำตัวเหมือนอยู่มหาลัยกูเลยว่ะ " ไอ้พี่เต๋อ เม่งล้อผมอีกแล้วครับ มึงนี้หัวหน้าแก้งค์ยัดเยียดมหาลัยรึเปล่าครับ กูถามที
ทุกคนเริ่มกินข้าว ได้ยินแต่เสียงพูดของไอ้พี่บินที่เริ่มชวนคนอื่นคุย ไอ้พี่เต๋อกับไอ้พี่โอ้เริ่มแจม แต่สำหรับผมคงได้แต่ยิ้มครับ ยิ้มอย่างเดียว เพราะกูไม่เข้าใจอะไรเม่งเลยไงละ คุยเหี้ยอะไรกันสักอย่างครับ แว่วๆว่า ของอร่อยในมหาวิทยาลัย วิชาที่เรียนยากเรียนง่าย ผมไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง ได้แต่เงียบๆ มองไอ้ฮิมที่เงียบพอๆกับผมตรงหน้า ทำไมรู้สึกเหมือนมันคิดอะไรอยู่ อีกละ
ไลน์ผมสั่นครับ หยิบจากกระเป๋าเสื้อมาดู บัตรบีทีเอสเลยหล่นครับ เห็นชื่อที่ส่งเข้ามาเป็นพี่เทม เลยวางไว้บนโต๊ะแล้วก้มลงเก็บมันก่อน เดี๋ยวหายผมจะซวย พื้นลื่นเก็บยากครับเล็บกูไม่มีอีก ไหลไปเรื่อย ออกไปถึงฝั่งไปฮิมแล้วครับ เห็นมันขยับตัวคงก้มลงมาเก้บให้ผม ใช่ครับ มันเป็นแบบนั้น
มือมันเอื้อมมาเก็บให้ แต่ที่ส่งมาไม่ใช่บัตรแต่เป็นอย่างอื่น สมองของผมว่างเปล่า ริมฝีปากของเราสัมผัสกัน นุ่นเกินกว่าผมจะหลบ อุ่นเกินกว่าผมจะหนีมันไป เหมือนมีแรงดึงดูดครับ ดึงติดผมให้นิ่งอยู่แบบนั้น แทนที่จะละออกจากปากมัน ตาของผมแข็งทื่อ พอมันเม้มปากของผมเบาๆ แล้วละออก เราจ้องหน้ากันแค่แว๊บเดียว ตกใจครับ แต่ยังนิ่งอยู่แบบนั้น ร้อนไปทั้งหน้า อาจเพราะใต้โต๊ะเม่งโคตรจะอบ
“ ไอ้หยุ่น มึงหาอะไรว่ะ " ไอ้ปอครับ มันก้มลงมาถามผม ผมเลยออกมาจากใต้โต๊ะกลัวคนอื่นสงสัย ปะหน้ากับไอ้เหี้ยฮิมพอดี มันก็นิ่งของมันครับ แล้วก็ยื่นบัตรของผมให้
“ บัตรมึง "
“ ไปดูหนังเถอะมึง " ผมรีบลุก ไม่ลาใครทั้งนั้น ได้ยินเสียงไอ้ปอไอ้เชนวิ่งตามมา ถามว่าทำไมรีบ แต่ผมไม่สนใจหรอกครับ ตอนนี้ขอแค่ไปไกลๆจากตรงนี้ก่อน กูขอตั้งหลักก่อน เหลือบไปมองมันครับ เห็นมันยกยิ้มแทบอยากจะวิ่งกลับไปเอาตีนฟาดหน้า แต่คิดว่า ไม่ดีกว่าว่ะ ไม่อยากเอาหน้าไปโชว์มัน แดงจนรถผ่านอาจต้องหยุดจอด
ไลน์ผมยังสั่นครับ เอาออกมาดู เพิ่งคิดออกว่าไม่ได้ตอบพี่เทมครับ แต่เอ๊ะ... นี่กูไม่ได้พิมนี่หว่า อย่ามายุ่งกับกู นี่ใครพิมหนออออ แต่หลังจากนั้นพี่เทมก็รัวข้อความเลยครับ คำว่า ทำไม เป็นร้อยอัน
' ไอ้พี่เทมมมมม ผมไม่ได้พิมเว้ย เพื่อนผมพิมมมมมม 'แต่ถ้าถามกูว่า ใคร.. กูบอกได้เลยว่ามีคนเดียว ไอ้เหี้ยฮิม มึงนี่ตลอดอะ
.........................................................................
สามวันแล้วครับที่ผมปฎิเสธการเจอหน้ากับทุกคนที่มหาลัยนั่น ไอ้บอทกับไอ้ไฟ แซวผมใหญ่ที่อยู่ที่ถิ่นตัวเองจนเต็มวันได้ เสียงน่าเบื่อที่พูดอังกฤษไฟแล๊บยังคงพ่นศัพท์บางคำที่ผมยังไม่เข้าใจอยู่หน้าชั้นเรียน เม้มปากตัวเองอย่างเคยชิน จะตลกรึเปล่า ถ้าผมยังรู้สึกถึงความอุ่นที่ปาก ถึงแม้มันจะผ่านโฟมล้างหน้าโคโดโมะของผมไปหลายรอบแล้ว
เชี่ย !! นี่กูจูบกับผู้ชายเหรอว่ะเนี้ยยยยยย ไอ้เหี้ยฮิมเป็นเกย์ ทำไมกูไม่รู้ตั้งแต่แรกฟ่ะ ! ห่านนนนเอ้ย
หน้าตาจริงจังของมันยังคงจำติดตา จูบคนอื่นแล้วส่งสายตาแบบนั้น ไม่บ้า ก็โรคจิตแล้ว เหี้ยเอ้ยยยยย แถมกูยังเป็นผู้ชายอีก ห่านแล้วไง ! ถึงจะหัวเสีย แต่. ปากเม่งละมุนสุดๆ
“ him ..”
“ หื้อ ? “ หันไปสนใจไอ้บอท ที่มันก็หันมามองหน้า
“ มีอะไรมึง "
“ มึงทำอะไร " ถามออกไปแบบนั้นก่อนจะยื่นหน้าไปดู มันกำลังอ่านเรื่องสั้น บทความที่ต้องวิจารณ์ส่งวันนี้ มีคำว่าฮิมเต็มไปหมด ตลกตายละ สายตากูมองออกแปลออกแค่คำนี้รึไงว่ะ สาดดดดด
ถอนหายใจเซ็งขั้นสุดอีกครั้ง ปากกาแดงหยิบอยู่ในมือ วงกลมไปบนคำนั้น ทุกบรรทัดที่เห็น เหมือนตัวเองไม่ได้สติ ก่อนจะใช้ปากกาขีดฆ่ามันจนเลอะ
“ เฮ้ยๆๆ เอาไว้ส่งนะมึง เล่นพ่องไร "
“ เดี๋ยวกูเอาของไอ้ไฟไปถ่ายเอกสารก็ได้ ไม่เห็นเม่งทำอะไรเลย " มองคนที่เอาแต่เล่นเกมส์สนใจเรียนที่สุดในคราส
“ เป็นอะไรของมึง ประหลาดว่ะ ยังกับหมาติดเก้ง กูเห็นมึงอึดอัดสัดๆอะ "
“ ไม่รู้ว่ะ กูเพิ่งเคยเจอเหมือนกัน " ตอบมันแต่ดันก้มหน้าต่ำลงไปอีก จนไอ้บอทเอียงหน้าเข้ามาใกล้ๆ เหมือนมันจะเป็นห่วงๆผมอยู่ " มึงเคยแบบ เรื่องเกิดแค่สามวิ แต่มึงอึ้งค้างยาวสามวันปะว่ะ "
“ กูเคย " ไอ้ไฟเสือก " กูเคยขี้แล้วพอกูจะกดน้ำโทรศัพท์กูตกลงไปในโถส้วม อีเหี้ย กูเสือกขี้รั่วไง ห่าา เอาเเม่ง กูคิดนานอะมึงรู้ป่ะ ระหว่างจะหยิบดี หรือไม่หยิบดี "
“ เหี้ย กูจะอ้วก แล้วมึงทำไงว่ะ "
“ หยิบดิ เพราะกูเห็นเศษหมูลอยอยู่แล้วคิดขึ้นมาได้ว่า ก็ของที่กูกินไปทั้งนั้นอะ หลอนเหี้ยยย "
“ ทำไมเรื่องกูไปออกเรื่องขี้ได้ว่ะ " พูดในใจไม่ได้บอกออกไปหรอก เลิกเรียนด้วยอารมณ์เซงๆไอ้ไฟขับรถมาส่งเหมือนเดิม ถอนหายใจจนไม่ว่าใครหน้าไหนก็ แอบสงสัยว่าเป็นอะไร
เรียนแค่ครึ่งวันเช้า ง่วงนอนเพราะเมื่อคืนเล่นดอทเอนานไปหน่อย เลยจะกลับไปนอนต่อ ยืนรอบีทีเอสที่มานานกว่าปกติ อาจเพราะพอขึ้นมา รถก็เพิ่งออกไป ไม่อยากวิ่ง เหนื่อยกับชีวิตมากพอแล้ว ทั้งเรียน ทั้งเกมส์ ทั้งเรื่องส่วนตัวกากๆ ยืนตรงประตูสุดท้าย ยังคงคิดถึงแต่เรื่องนั้น เหมือนภาพที่วนเวียนอยู่ในสายตาตลอด
มันหล่อ หล่อจนรู้สึกหายใจไม่ออกเวลาคิดถึงหน้ามัน ไม่ได้รู้สึกพิศวาสอะไรทั้งนั้น ผู้ชายด้วยกันจะไปยินดีอะไร แต่ปากมันก็นุ่ม แตกนิดหน่อยตรงมุมปาก ตอนนั้น อุ่นเหมือนใครเอาโกโก้อุ่นที่ชอบมาแนบตรงที่ปาก เผลอกัดปากทุกทีที่คิดถึง และก็ตบท้ายด้วยการถอนหายใจ
รถไฟฟ้ามาพอดี สลัดตัวเองออกจากความคิดนั้นตั้งใจจะก้าวเข้าไปในขบวน แต่ก็หยุดนิ่งอยู่ตรงนั้น ความคิดนั้นกลับมาอีกแล้ว.. คนที่ทำให้หายใจไม่ออก มันยืนอยู่ตรงหน้าและกำลังจ้องมา จะหันมองขวาเหมือนไม่เห็นก็คงจะช้าไป เพราะมันเดินเข้ามาแล้ว ยืนอยู่ตรงหน้าเหมือนผมเป็นตัวอะไรสักอย่างที่ขวางทางมัน พยายามหลบซ้าย มันก็เอียงซ้าย จะหลบขวามันก็เอียงขวา สาบานได้ว่าแอบเห็น แค่แอบเห็นนะ ว่ามันจับหนังสือของมันจนแน่น เจ็บขี้รึไงว่ะ
“ เอ่อ..มึงหลบกูหน่อยดิว่ะ ไอ้เหี้ยฮิม จะยืนขวางหาพ่อมึงรึไง กูจะกลับบ้านกู " มันหลบ.. หลบแบบง่ายๆทั้งที่ยืนขวางตั้งนาน แต่ขายังไม่ทันก้าวออกไปเลย ตี๊ดๆ.. ใช่ ประตูปิดแล้ว รอขบวนถัดไป " ไอ้เหี้ยยยยยเอ้ย "
“ มึงก็รอขบวนต่อไปแล้วกัน "
“ ก็แน่ละ กูคงไม่กระโดดวิ่งตามรถลงไปในรางรถไฟฟ้าหรอก " ถอนหายใจดังๆให้มันรู้ว่าหงุดหงิด จากมุมนี้เห็นแค่มุมปากของมัน กูเสียเวลาแต่มึงจะมายิ้มระรื่น กระโดดถีบขาคู่มึงตกราง ต้องเสียเงินเท่าไหร่ว่ะเหี้ยยยยยย
“ มึงจะไปไหน "
“ กลับหอ " หันมองหน้ามัน มันจ้องหน้ามาแบบนี้ หัวใจเต้นแรงขึ้นกว่าเก่าอีก พยายามกัดฟัน มองไปทางอื่นพอมันจะสบตา
“ เรื่องวันนั้น กู "
“ ไม่ได้ตั้งใจ กูรู้น่า เหี้ยยย ตั้งใจมันก็แปลกเล่า โต๊ะมันแคบจะตาย มึงคงจะช่วยกูเก็บบัตรบีทีเอสให้กู น่าๆ กูไม่ได้ซีเรียสหร๊อกก " ขึ้นเสียงสูง แต่ก็ยังไม่กล้าหันไป หัวใจเต้นแรง พอพูดถึงก็คิดภาพตาม หูกู..แดงรึเปล่าว่ะ แต่มันไม่เห็นหรอก มั้ง ผมคงบัง
“ กูตั้งใจ "
เงียบเหมือนทางไปป่าช้า ยิ้มแห้งๆเมื่อกี้หดลง เหมือนมันเข้ามาใกล้อีกนิด จนต้องถอยหลัง มือมันกำลังเอื้อมมา ตาโตมองแล้วสุดท้ายโชคก็ช่วยได้ทันเวลา บีทีเอสมาพอดี กระโดดขึ้นรถผลักมันจนกระเด็น ช่วงเวลาเดียวที่เด็กนักศึกษาวิ่งขึ้นมาเพื่อให้ทันรถเหมือนกัน ถอนหายใจโล่ง ตอนที่ประตูปิด อย่างน้อยมันก็ไม่ได้ตามมา
รถเคลื่อนตัวออกไป สายตาของมันที่มองมานั้น แค่จ้อง เจ้าเล่ห์จนทำให้ ขนตูดลุกเกลียว กลืนน้ำลายทำเป็นไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แต่ทั้งที่จริง หัวใจเต้นแรงจนจะทะลุอกออกมาอยู่แล้ว
ไอ้ห่านี่ก็ โกหกใครไม่เป็นเลยจริงๆ ... ไอ้หัวใจเอ้ย
.........................................................................
วันนี้มีเรียนช่วงเย็น หวังว่าคงไม่เจอหรอกกม้างงง เวลาลงจากสถานีเหลียวซ้ายมองขวา จนแน่ใจแล้วว่าไม่เห็นก็ผ่อนฝีเท้าลง โล่งตูดดด
สอดบัตรผ่านทางหันมองร้านขายชาไข่มุกป้ายแดงๆที่มีแทบทุกสถานี โคตรจะอยากกินอะครับ แต่ทุกทีคิวก็เยอะ อยากแดกอะไรที่ไม่เคยแดกทุกทีเป็นแบบนี้ตลอด คิวเยอะแล้ว แล้วพอกูสั่งผิดที ฮากันพรึบ กูเกลียด
วันนี้มีแค่สามคนยืนซื้ออยู่ รอให้สามคนนี้ไปก่อนแล้วแว๊บเข้าไป เห็นเพื่อนในห้องซื้อชาเขียวไข่มุกมากิน น่าอร่อย ยืนมองกลืนน้ำลายเหมือนเด็กไม่มีตังค์ คนเริ่มมาต่อคิวเรื่อยๆ สงสัยวันนี้จะอดแดกอีกแล้วสิกู เพราะถ้ารอคนว่างคงได้แดกชาติหน้า
“ มึงไม่มีตังค์เหรอ " เสียงคุ้นๆจนไหล่กระตุกเหมือนครูจับได้ว่าแอบโดดเรียนเมื่อวาน
“ เปล่า กูแค่อยากรู้ ว่ามีคนมาซื้อเท่าไหร่ " ลอยหน้าลอยตาตอบ เอาจริงๆมันคงรู้ละ ว่าทำไม เห็นมันหัวเราะในคอ
“ เดี๋ยวกูเลี้ยง มึงอยากจะกินอะไร "
“ ก็กูบอกว่า กูไม่ได้อยากกิน กูแค่มายืนดูเว้ย " เถียงแต่แอบมองคนที่เดินซื้อผ่านไปแล้ว แบบที่อยากกิน ชาเขียวไข่มุก เสียงกลืนน้ำลายคงดังจนมันพูดออกมา
“ ปากมึงห้อยสมอเรือรึไงว่ะ " มือมันอุ่น อุ่นจนต้องหันไปดูต้องเดินตามมันจนได้สินะกู จับกันไว้แบบนี้จะดึงออกคงเหมือนสาวแรกรุ่นตอนได้ผัวคนแรก เดินตามมันเซงเหมือนไม่ใส่ใจ หน้าแดงเก้อๆ ต่อคิวที่เหลือแค่สองคน พอถึงคิวมันก็สั่งมาสองแก้ว แบบเดียวกันที่แก้วนึงใส่ไข่มุกกับอีกแก้วที่ไม่ใส่ ใส่ถุงแยกจ่ายเงินแล้วเดินนำ ระหว่างทางจะลงสถานีมันหยุดเดินก่อนจะหันมา " มึงจะไปไหน "
“ ไปเรียนดิ " ตอบมันออกไปแต่ก็มองไปทางอื่น ไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากจ้องหน้า หัวใจ.. เต้นแรงเกินไป เพราะ จูบเหี้ยๆวันนั้นยังติดตา แต่ไม่ได้ติดใจ ห่าอะไรหรอกนะ " จะเลี้ยงก็เอามา กูรีบ เดี๋ยวไปไม่ทัน กูต้องกินข้าวอีก กูนัดเพื่อนไว้ "
พยายามบีบเวลา อยากจะคว้าน้ำแล้วชิ่งหายไปให้เร็วที่สุด แต่เหมือนยากถ้ายังไม่หันมองมันตรงๆ ได้ยินเสียงถุงแต่เหมือนจะเปลี่ยนทิศทางไปเรื่อยเวลาเอื้อมมือตาม
“ หันมามองหน้ากูก่อน แล้วกูจะให้ "
หยุดนิ่งสักพัก ไม่รู้จะทำยังไงดี จริงๆจูบนั้นมันก็ไม่ได้รู้สึกแย่ ปฏิเสธแบบนั้นไม่ได้ แค่ไม่ได้เป็นประเภทชายรักชายก็เท่านั้น เลยรู้สึกเหมือนมองหน้ากันไม่ติด ตัดสินใจเหลือบตามองมันเพราะตัวสูงกว่าเลยเห็นหน้ามันชัดจากมุมล่าง เหมือนมันอึ้งนิ่งไปสักพัก มันยิ้มแต่ไม่ได้ยิ้มตาม เหมือนตัวมันเอียงเข้ามา หูเริ่มแดง ปากสั่น หันซ้ายดูขวา แล้วหลับตาแต่มันก็หยุดแค่นั้น เหมือนแกล้งกันพอได้ยินเสียงข้างๆหู
“ กูก็แค่อยากรู้ว่ามึงคิดยังไง เรื่องวันนั้น " มันบอก ถุงน้ำถูกยื่นให้ ไม่เข้าใจที่มันพูดหรอก แต่ก็มองมันจนเข้าช่องสอดบัตรไป เดินงงๆไม่เข้าใจมารอรถมอเตอร์ไซต์ ยังคงยืนคิดเรื่องนั้น ก่อนมือถือในกระเป๋าจะสั่น ข้อควานในไลน์จากมัน
' กระจก ' ขมวดคิ้วก่อนพี่วินจะเรียกเมื่อถึงคิว หันมองกระจกรถแว๊บเดียวก็รู้ว่า โดนไอ้หมาฮิมสอยอีกแล้วกู หน้าตอนนี้แดงแปร๊ด หูก็เหมือนกันแดงเหมือนสีเดียวกับหน้า กัดฟันแน่นเหมือนว่ามันจะแดงขึ้นมาอีก พอคิดถึงหน้าใครคนนั้น
กูแค่ร้อนเว้ย ไอ้เหี้ยพี่ฮิม มึงอย่าเข้าข้างตัวเองดิ สาดดดด
.....................................TBC...........................................
พี่ฮิมน่าร๊อคคคคคคคคคคอ้า
หลงรักผู้ชายคนนี้
วันนี้หนมมีข่าวดีกับข่าวร้ายมาบอก
ข่าวร้ายก่อน ฟิคเราหมดสต๊อกแล้ว ฮ่าๆ ต้องรีบปั่นอย่างด่วน
เพราะเล่นอัพเจ็ดวันรวด ไม่หมดได้ไง ฮ่าๆๆ
มันอดไม่ได้ที่อัพคร่าาาาา บ่องตง
ข่าวดี มีเพลงมาให้ฟัง ( นี่ดีแล้ว ) จริงๆเป็นเพลงที่หนมฟังแล้ว คิดถึง พี่ฮิมกับหยุ่นและพี่เทมมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ลงฟังกันดูเด้ออออออ
<a href="
http://www.youtube.com/watch?v=D8iRG-lojfI"> กดฟังเพลง ตรงนี้เด้อ.. </a> เพราะเราลงคลิป บ่เป็นเด้อ
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1198238 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก