วันนี้จะเอาหยุ่นมาส่งไหมค๊า 
รออยู่นะ
ลงแท้แน่นอนนนนนนนนนนนนนนนน
ตอนที่ 19.1“ เอ้ย ไอ้หนูหยุ่น! ทางนี้ๆ อย่าเดินวน ไม่เอา ” เสียงดังโหวกแหวกมาแต่ไกลเลยครับ ยกมือทักทายแม่สาวสดใสประกลุ่มของผม วันนี้อาเนียมันชวนผมมาชอปปิ้งครับ กระเป๋าแบรนด์เนมที่มันอยากจะได้นักได้หนา พอดีเหมือนฝันไปต่างจังหวัดกับครอบครัวจะกลับก็พรุ่งนี้ ความซวยจึงตกมาที่กู เพราะจะให้หวังไปพึ่งไอ้บอทไอ้ไฟ ยากครับ วันหยุดแบบนี้มันคงเมาค้างตั้งแต่คืนวันอาทิตย์ละ
“ มึงจะเสียงดังไปไหนว่ะ กูอาย " เอามือมาอุดปากมันเลยครับ น่าฆ่านักทำกูอาย
“ อายเหรอ ? อาย ? “ มันทวนเสียงสูง " แหมม ทีอัพภาพกับผู้ชายนี่ไม่มีอายอะ โชว์ตัดหลอดๆ "
“ พ่อ..”
“ อย่าเล่นพ่อกู " มันชี้หน้าผมแล้วหน้าหน้าตอแหลใส่ผมครับ " กูรู้นะ "
“ รู้อะไร "
“ รู้ว่าที่มึงยอมมาเพราะพี่ฮิมมีเรียนเช้าพอดี มึงเลยออกมาพร้อมพี่ฮิมเลย ไม่งั้นมึงไม่นัดกูตั้งแต่ห้างยังไม่เปิดหรอก "
“ รู้แล้วถามทำไม " ผมหันไปกอดคอมันที่แบะปากใส่ครับ
“ พอกูซื้อของเสร็จต้องรอให้ผัวมึงมารับก่อนที่กูถึงจะกลับได้ใช่ป่ะ "
“ ตามนั้น "
“ อีดอก! เห็นกูเป็นอะไร "
“ มึงจะให้กูช๊อปเป็นเพื่อนมั๊ยเนีย " ผมเลิกคิ้วถามมัน เป็นการบอกใบ้ว่า ถ้ามึงยังไม่หยุดพูดมากหยุดรู้มาก กูจะปล่อยมึงทิ้งแล้วนะ
“ ก็ได้คร่า ไปๆ วันนี้อาเนีย คนนี้จะควงหนูหยุ่นช๊อปทุกแบรนด์เนมเลยคร่า "
จริงอย่างที่มันบอกครับ มาทุกแบรนด์ช๊อปทุกร้านสอยทุกใบ เข้าออกรูดการ์ดจนผมสงสัยว่ามันไปรวยจากไหนมา ผู้หญิงนี่ก็แปลกนะครับ มีอยู่ตัวคนเดียวจะซื้อกระเป๋าทำไมตั้งหลายใบ
“ เมื่อยยังมึง "
“ มึงยังจะซื้ออีก " ผมเอียงหน้าถามมัน ตาโตๆของผมจ้องถามมันเลยโดยจิ้มเข้าให้ ถุงที่กูถือให้เยอะจนมึงต้องถือเอง นี่มึงยังไม่พอ ? " หิวแล้วว่ะ แดกก่อนช๊อปต่อได้มั๊ยว่ะ กูยังไม่ได้กินอะไรมาเลยตั้งแต่เช้านะเว้ย "
“ ผัวเลี้ยงไงให้อดยากค่ะ "
“ ต่อยกับกูมั๊ย " หันไปถามมันแต่มันหัวเราะลั่นเลยครับ สุดท้ายก็เลยแว๊บเข้าฝั่งสยามเซ็นเตอร์ครับไปกินร้านอาหารที่คุณนายเธออยากกิน เป็นอาหารที่เข้ากับหน้าตาและการซื้อของของเธอยิ่งนัก ส้มตำนัว สั่งกันมาเต็มโต๊ะ คุณหญิงเนียเธอจะเลี้ยงผม
“ มึงกูถามไรหน่อยสิ เอาจริงๆนะ "
“ ว่า "
“ กับพี่ฮิม มึงคิดไงว่ะ " หน้าตามันจริงจังขนาดนี้สงสัยจะอยากรู้จริงๆครับ " มึงถึงขั้นไหนกันแล้วว่ะ กูงง คือมึงกับพี่เค้าติดกันยังกับตังเม อึ๊บกันยัง "
“ แค่กๆ " น้ำแทบพุ่งครับดีกูกลืนทัน " อะไรว่ะ เนีย มึงเป็นผู้หญิงนะเว้ย ถามเหี้ยไรกูแบบนี้ "
“ มึงก็แค่ตอบกูให้ตรงคำถาม มันยากนักรึไงว่ะ "
“ กูไม่รู้ว่ะ ถึงขั้นไหนแล้วเหรอว่ะ อึ๊บกันก็คงยัง จูบ กอด ชักว่าวให้ แค่นี้มั้ง ? “
“ แค่กๆ " มันตบอกมันใหญ่เลยครับ อ้าวไหนมึงบอกอยากฟัง กูไม่ผิดครับ จังหวะที่มันกำลังซดน้ำต้มแซ่บเลยครับ เม่ง กูละเสียวได้อีก แสบไปทั้งคอเลยสิมึง " พ่อมึง ไอ้เหี้ย กูอยากจะตาย แล้วเมียมึงจะเป็นไงว่ะเหี้ย ผัวเราแต่เมียคนอื่นเนี้ย เจ็บนะสัด "
ไม่มีคำตอบอะไรออกจากปากของผมเลยครับ บางทีผมเองก็ลืมไปแล้ว ว่าตัวเองควรแคร์เบลล์แค่ไหน และควรจะอยู่กับไอ้ฮิมในระดับไหน เหมือนทุกอย่างมันมาไกลเกินความรู้สึกที่ว่า หยุดเถอะว่ะ มันมากกว่านั้นไปแล้ว เหมือนกับว่า ไอ้ฮิมมันกำลังกลายเป็นส่วนนึงของผม
“ โทษทีว่ะ.. เมียมึงคงยังไม่รู้สินะ "
“ เออ คงยัง ไม่รู้ว่ะเนีย เบลล์ไม่ผิดอะไรสมควรเหรอว่ะ ที่กูจะให้มันต้องอายแบบนั้น ถ้าเค้าถามมันว่าทำไมถึงเลิกกับกู เหตุผลเพราะกูไปคบผู้ชาย มันจะใช่เหรอว่ะ "
“ ก็จริงนะ เป็นกูคงสาปส่ง แต่ว่า เบลล์แฟนมึงก็ไม่ใช่กูนี่หว่า เค้าอาจจะเข้าใจ "
“ ก็แค่อาจจะ กูรู้ว่าปากมันคงบอกกูว่าเข้าใจ แต่ในใจมันละว่ะ "
“ มึงก็ไปคิดอะไรให้มันลึกลับขนาดนั้นว่ะ มึงรู้สึกยังไงกับเขามึงยังตอบไม่ได้ มึงจะคิดข้ามขั้นไปไหน "
“ กูรู้ แค่กูไม่พร้อมที่จะยอมรับมัน เท่านั้นละ "
“ เพราะมีเบลล์ใช่มั๊ยมึง "
“ คงงั้น " มันยื่นมือของมันมาจับผมไว้ตั้งแต่ที่จบประโยคนี้ รู้สึกถึงความห่วงใยที่มันมีให้ ผ่านฝ่ามือของมันที่ผมรู้สึกรู้สึกว่า มันก็คิดมากและเป็นห่วงผมไม่แพ้ใคร
“ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป เพราะเวลาจะบอกมึงเอง ว่ามึงควรทำอะไรตอนไหน "
เสียงโหวกเหวกดังผ่านเข้ามาให้ร้าน เป็นเหมือนเด็กกลุ่มใหญ่ที่กำลังเข้ามาถล่มที่นี่ ไอ้เนียยิ้มกว้างทันทีที่มันมองออกไป เรานั่งอยู่มุมในสุดของร้านแถมยังเป็นโซฟา ไม่มีใครเห็นผมหรอกครับ ถ้าไม่ยื่นหัวออกไปมอง
“ เชี้ยแล้ว " ใช่ครับ เชี้ยแล้ว เเม่งแก้งค์วิศวะไม่ใช่ใครที่ไหนเลย กลุ่มไอ้ฮิมนี่มากันครบครับ มีเพื่อนคนอื่นที่ผมไม่รู้จักรวมอยู่ด้วยแล้วก็เพื่อนผู้หญิงของมัน ท่าทางจะมาเลี้ยงอะไรสักอย่าง
“ โลกกลมว่ะ "
“ แตกๆสักทีเถอะว่ะ เปลี่ยนรูปร่างได้ละ กูเบื่อ "
“ ให้มันจริง " ย้ำเสียงใส่ผมอีกครับ กูละอยากจะเอาส้อมจิ้มหน้า
“ วันนี้เฟย์เลี้ยง แต่ฮิมบอกว่าไม่ต้องเดี๋ยวฮิมเลี้ยงเอง วันเกิดแฟนทั้งที วิ้วววววววว " เสียงโห่ร้องเหมือนพวกไม่เคยเข้าในเมืองครับ โชคดีที่คนน้อย มีมาอยู่แล้วแค่สามโต๊ะ เจ้าของร้านเลยต่อโต๊ะให้พวกมันครับ แบบสามโต๊ะแทบจะยังไม่พอ
“ ใช่เหรอ กูพูดเหรอ " เสียงไอ้ฮิมแม้ไม่มองก็จำกันได้ครับ มันมีเสียงโทนเดียวตลอดถ้าอยู่กับเพื่อน
“ มึงอะ สั่งๆเถอะ กูหิวแล้ว "
“ เขินด้วยอะ ว้ายยยยยย " ยังไม่จบการไซโคลนครับ ฟังแล้วการกินของผมหยุดลงทันทีเลย ไอ้เนียหัวเราะหึหึ ก่อนจะหันมาจ้องหน้าผม
“ เดี๋ยวมึงก็รู้ "
“ รู้เชี้ยไร "
“ รู้ว่าคิดไงกับพี่ฮิมไง ถ้ามึงหึงเค้าก็ตอบใจออกไปได้เลย ไม่ผิดแน่ "
“ กูเคยหึงมันแล้ว มึงพลาดแล้วละเนีย "
“ เอ้า! สัดแล้วทำไมไม่สารภาพรักแล้วคบเปิดตัวเลยว่ะ ห่า ลับๆล่อๆกันอยู่ได้ เพื่อนก็ไม่ใช่ผัวก็ไม่เชิง พ่อมึงสิ แต่ก็นะ เกิดขึ้นได้ไง มึงหึงเค้ากับใคร "
“ กับเบลล์ว่ะ "
“ มึงหึงเบลล์เปล่า " ผมก็คิดแบบมันครับ ว่าตัวเองอาจจะหึงเบลล์เพราะไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น แต่ตามนิสัยผมแล้ว ผมกับเบลล์ไม่เคยหึงกันครับ ต่อให้คนอื่นมาสารภาพรักมันต่อหน้าผม ผมก็ไม่หึงอะไรมันหรอก
“ น่าจะไม่ " ว่าจบผมก็หันไปมองกลุ่มของพวกมันครับยังกินกันอย่างแฮปปี้มีความสุข โดยเฉพาะมันกับผู้หญิงที่เพื่อนๆมันแซว “ กูเบื่อว่ะเม่ง!! อะไรว่ะเชี้ยย จะหึงก็ไมไ่ด้จะทำเหี้ยไรก็ต้องอายคน นี่ถ้าแม่งเป็นผู้หญิงกูเข้าไปดูดปากแล้วลากออกมานั่งกับกูแล้ว สัด "
“ เอ่อ.. จริงจังมากอะค่ะ " มันพูดเสียงอ่อยๆจนผมหลุดยิ้ม
“ ก็จริงอะมึง มึงไม่อึดอัดเหรอว่ะ คบกับใครที่ไม่รู้อยู่ในฐานะอะไร แต่แม่งจะได้กันอยู่แล้ว "
“ แล้วความผิดใคร มึงไม่ใช่เหรอ "
“ กูสงสารเบลล์ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมกูยังปฎิเสธมัน กูกลัวเบลล์อาย "
“ มึงคิดถึงตัวเองบ้างหยุ่น คิดว่ามึงทำแบบนี้เบลล์จะมีความสุขรึไง ควายว่ะ "
“ ป้อนหน่อยดิว่ะมึง นานๆทีวันเกิดเพื่อนสวีทหน่อยดิ "
“ อุ๊ ป้อนด้วยมึง ป้อนแล้วๆ " ไอ้เชี้ยนี่กูได้ยินแต่เสียงก็ทราบแล้วมึงไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ครับ ผมเอียงหน้าหันไปดู ช่างเป็นภาพที่โรแมนติกมากครับ ไอ้ฮิมกำลังป้อนลาบหมูให้กับผู้หญิงเจ้าของวันเกิด สวยครับดูดีมากๆเลยละ ก็ลองคิดดูว่าแดกแค่ลาบแต่เม่งยังดูดีอะ " มึงทนไม่ไหวแน่ สัดหยุ่น "
ออเซาะกันเหลือเกินครับ ผลัดกันป้อนผลัดกันกิน เห็นแล้วก็เม่งหงุดหงิด ได้แต่นั่งเฉยๆ อาหารตรงหน้ายังเหมือนมีอะไรหลายอย่างที่อยากจะกินแต่ตอนนี้กินไม่ลงแล้วครับ อิ่ม มันจุกไปหมดแล้ว
“ เหมาะสมกันดีว่ะ คนนึงก็สวยคนนึงก็หล่อ "
“ ไม่เอาน่ามึง กินๆ อย่าไปสนใจเค้าแค่เพื่อนก็ได้ " ก็พยายามทำใจให้แบบนั้นครับ แต่ยิ่งคิดว่าตอนนี้มันกำลังทำอะไรอยู่ก็ยิ่งหงุดหงิดครับ ไหนบอกกูว่าจะรีบเรียนแล้วมารับกูไปกินข้าวไงว่ะสัด มึงแดกมันไปทั้งตัวคงอิ่มมากกว่ามากินข้าวกับกูอะ
“ อิ่มแล้วว่ะ "
“ อย่าทำนอยไปดิว้าา มึงอะ โด่เอ้ยยย ขี้หึงไปได้ "
“ กูแค่หงุดหงิด "
“ หงุดหงิดพ่องมึงสิ เค้าเรียกว่าหึงเลยละสัด อย่ามาตอแหล " เอาส้อมชี้หน้ากูอีก " แดกซะ สิ้นเปลือง "
“ กระเป๋ามึงเถอะที่สิ้นเปลือง "
“ ฮ่าๆ เค้าเรียกว่าความสุขทางใจเว้ย เรื่องของกู หมาไม่เกี่ยว "
' ถ้ามึงมีความสุขที่จะทำอะไรมึงก็ทำๆไปเถอะนะ ' ประโยคนี้ผุดขึ้นในสมองของผมทันทีที่ขาของผมมันสั่งให้ตัวเองลุกขึ้น " เดี๋ยวกูมานะ.. “ หัวใจของผมเต้นเร็วจนรู้สึกได้ มือตอนนี้ชาไปหมด ไม่ได้ฟังหรือตอบอะไรคนตรงหน้าที่ถามว่า จะไปไหน รู้แค่ว่าใจมันสั่งให้ยืน ยืนแล้วเดินตรงไป
“ เชี่ยแล้วไอ้ฮิม " ไอ้พี่บินที่นั่งข้างพี่ฮิมเขย่าไหล่มันใหญ่เลยครับ ทุกคนในโต๊ะนั่นหันมามองผม ที่เดินตรงเข้าไปหามัน ไอ้ฮิมตกใจไม่ต่างอะไรกับ พี่เต๋อพี่โอ้ ที่เหมือนกำลังจะลุกขึ้น ผมคงไม่คิดจะไปตบใครหรอกครับ แม้กูจะกำมือเหมือนกำลังสะกดกลั้นอารมณ์สุดๆแล้วก็เถอะ
“ มึง..” มันพูดกับผมได้แค่นั้น ยังคงช๊อคที่เห็นผมไม่หายเลยสินะ ผมอ้าแขนไม่มากแต่กำหมัดแน่น เหวี่ยงลงบนหน้ามันไปเต็มแรง ไม่รู้ว่าโกรธมาจากไหน แต่หลังจากเสียง ผลั่ก! มันก็ร้องโอ๊ยขึ้นมาลั่นร้าน " เชี่ยหยุ่นกูเจ็บ "
“ งั้นมึงก็ทราบไว้ด้วยเลยว่า กูไม่ชอบ "
“ หึงกูรึไง " กูอยากจะซัดมันอีกสักหมัด แต่อย่าเลยครับ แพนด้าคงไม่เข้ากับหน้ามันเท่าไหร่
“ เชี้ยหยุ่น!! มึงทำอะไร ไปๆ ขอโทษนะค่ะ เพื่อนหนูไม่ได้ตั้งใจ " ไอ้อาเนียวางเงินบนโต๊ะแล้วรีบวิ่งเข้ามาหาผมเลยครับ ถุงชอปปิ้งพรุงพรังแถมยังต้องมาดึงผมออกไปอีก
“ ถ้ามึงไม่รู้ ก็แดกหญ้าแทนข้าวก็แล้วกัน " โดนไอ้เนียลากออกไปแต่ยังไม่ทันพ้นร้านผมได้ยินเสียงนึงดังมาจากไอ้เต๋อครับ
“ เชี้ยฮิมมึง.. เมียมึงโคตรดุอะสัด " ได้รับเสียงฮากร้ากออกมาทั้งโต๊ะ ผมเดินเร็วไม่ฟังอะไรต่อทั้งๆที่มันกำลังบอกว่าผมเป็นใคร " ว่าที่เมียกูเอง " คำพูดที่ทำให้โล่งแล้วเปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้มอีกครั้ง
ผมว่านับวัน ผมยิ่งบ้าขึ้นเรื่อยๆ ครับ เดี๋ยวยิ้มเดี๋ยวโกรธ.. ทั้งหมดนี้เป็นเพราะ ไอ้เชี่ยนี่คนเดียวเลยครับ ส้นตีนเอ้ย
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1245694 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก