หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[na-au]

ยิ่งอ่าน ก็ยิ่งหลงรักหลานหยุ่นมากขึ้นทุกทีเลย 

 

[A-J.seiya*]

ดีใจที่เพื่อนหยุ่นมีแฟน
คือชอบเห็นคนรักกันนนนนนน
กิกิ
แล้วมาเห็นแบบนี้จะถามไฟป้ะ เอาให้รู้เรื่องเลยยย
โฮวววว พี่เทมใจร้ายกะน้องไฟ อะเกนนน

[patwo]

ตั้งแต่อ่านตอนแรกจนถึงปัจจุบันชอบคู่ฮิมหยุ่นมากที่สุด
สงสารไฟเทมมาก ดราม่าสุดๆ
สงสัยมานานแล้ว อตก. ย่อมาจากอะไรค่ะ อ่านมาทั้งเรื่องสงสัยคำนี้มาก คำที่ย่อมาจาก อตก. มีตั้งหลายคำ ใครรู้ช่วยบอกหน่อยนะ

อตก. ย่อมาจาก อินสตาแกรม จ้าาาาาาา ย่อมาเพราะคำนั่น ไม่แนว กร๊ากกกก 

[maemix]

หนักจนคนหนึ่งลุกไม่ขึ้น อีกคนเป็นไข้รักกันหนักจริงพี่ฮิมน้องหยุ่น
 
หยุ่นขี้หึงมากก็พี่ฮิมมันดูดีมีเสน่ห์ขนาดนี้ หยุ่นก็ต้องทำใจ
แต่คู่นี้เขามีมุมน่ารักให้กันเสมอเลย

รอติดตามคู่ไฟพี่เทม

[Lily teddy]

ถึงจะเป็นตอนของพี่ฮิมกะน้องหยุ่น แต่ก็แอบแทรกเทมไฟให้เพื่อน ๆ ได้สงสัยเล็ก ๆด้วยอะ
ตอนแรกอ่านแล้วน้อยใจไปกะน้องหยุ่นเลย แต่ดีนะพอพี่ฮิมมาหยุ่นก็หายงอนล่ะ
แล้วตอนนี้พี่ฮิมก็ได้เป็นแฟนน้องหยุ่นอย่างเป็นทางการซะที สถานะที่เฝ้าคอย
แถมพี่ฮิมยังแคร์หยุ่นมากเลยอะ เรื่องน้องเฮอร์ก็อยากให้รู้แล้วก็ยอมรับหยุ่นได้เร็ว ๆ จัง กลัวดราม่า
ชอบเพื่อน ๆ น้องหยุ่นจัง 2 สาวคอยเป็นที่ปรึกษาและให้กำลังหยุ่นดีจัง เพื่อนพี่ฮิมก็ฮาตลอด
พี่ฮิมกะน้องหยุ่นรักกันดีอ่านแล้วก็มีความสุข แต่น้องหยุ่นนี่ขี้หึงจริง ๆ เห็นพี่เฟย์เป็นไม่ได้เล้ย
แล้วน้องเชนนี่น๊าแอบหลงรักแฟนเพื่อนมาตั้งนาน ดีใจที่น้องเบลล์คนดีจะมีคู่แล้ว
ตอนหน้าเป็นตอนของเทมไฟ อยากอ่านเร็ว ๆ จังอยากให้ไฟเอาคืนไอ้พี่เทมหนัก ๆ เลยอะ 
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ขนมเหมือนเดิมจ้า   

[B52]

สุดๆของความน่ารักอะหยุ่น เทมไฟก็ลุ้นซะ

[patwo]

**สีม่วงพาสไฟจ๊ะ**

ตอนที่ 26

“ ไฟไม่อยากไปเลยครับ คุณแม่ ทำไมต้องไปด้วย น่าเบื่อ " ผมบ่นเบาๆกับคนที่กำลังจัดชุดสูทของผมให้เข้าที่ เสียงถอนหายใจที่ถูกตีแขนก่อนมือคู่นั้นจะลูบเบาๆที่ข้างแก้มเก็บผมของผมเอาไว้ให้ดูเป็นทรง วันนี้ต้องไปงาน งานน่าเบื่อที่มีแต่พวกใส่หน้ากากเข้าหากัน

“ โตแล้วนะเรา ยังทำตัวงอแงเป็นเด็กๆ ไปได้ "

“ ก็ไฟไม่อยากไปนี่ครับ คุณแม่ก็รู้ คุณหญิงชอบพูดมากจะตาย ถามนู้นถามนี่ ไฟไม่อยากตอบ "  สายตาของผมหลบสายตาที่กำลังจ้องมองมา  เธอรู้ดีเสมอในสิ่งที่ผมเป็น

แม่มักรู้ว่าเราเป็นไง แต่เค้าแค่ไม่พูด วันนี้แม่ใส่ชุดผ้าไหมทอสีฟ้า เล่นลายสวยสมกับที่กำลังไปงานวันเกิดคุณหญิงเพื่อนสนิทของตัวเอง ผมเกลียดงานสังคมพอๆกับวันรวมญาตินั่นละครับ งานที่ทุกคนจะถามเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของเรา ที่เราเองก็ไม่อยากจะตอบ เรียนที่ไหน คณะอะไร มหาลัยอะไร อวดว่ามีนู้น มีนี่ จอมปลอมสิ้นดี

“ ทำไมทำหน้าแบบนั้นไอ้ดื้อ " พี่ชายผม พี่ไฟท์ พี่ชายคนโตอายุห่างจากผมสามปีครับ เพิ่งเรียนจบและกำลังทำงาน เป็นคนที่นิสัยดีเรียนก็เก่งเพิ่งจบจากมหาลัยเดียวแล้วก็คณะเดียวกับ.... ช่างมันเถอะครับ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองตอนนี้ก็ทำงานในสถานทูตของสวิซเซอร์แลนด์ประจำประเทศไทยครับ

                 ไฟท์มันหล่อในความคิดคนทุกคน ถอดแบบมาจากคุณพ่อ ดูภูมิฐานและไว้ใจได้ มันสูงกว่าผมเกือบยี่สิบเซ็น ร้อยแปดสิบอัพ แถมผิวของมันก็ไม่ได้ขาวแบบผมติดไปทางขาวเหลืองมากกว่า  คิ้วเข้ม ตาคม หล่อไปไหนว่ะ แล้วดูน้องมึงดิ

“ ไม่อยากไป เบื่อ " ผมบอกก่อนที่มันจะแค่ยิ้ม มือยกขึ้นลูบผมตลอดเหมือนทุกทีที่ผ่านมา ชอบทำตัวเหมือนผมเป็นเด็กตัวเล็กๆตลอด

“ แล้วใครจะดูแล คุณแม่ ไม่ใช่เด็กแล้วนะไฟ "

“ รู้น่า " ขาผมก้าวขึ้นรถตรงที่นั่งข้างคนขับทันที วันนี้ไฟท์มันเป็นคนขับรถครับให้ คุณพ่อกับคุณแม่นั่งคุยกันที่เบาะหลัง ส่วนผมก็มีหน้าที่นั่งนิ่งๆแล้วก็เล่นเกมส์

“ มหาลัยเป็นไงบ้าง ไฟ " เสียงของคุณพ่อจากด้านหลังทำเอาผมถอนหายใจดังขึ้นมาในรถที่เงียบเชียบ

“ ก็ดีครับ "

ข้างนอกที่แสนวุ่นวาย รถที่กำลังติดแม้มันจะยังไม่ได้ดึกอะไรมากมาย ผู้คนนอกหน้าต่างเหล่านั้นจะเข้าใจคนอย่างผมบ้างรึเปล่า ในรถที่น่าอึดอัดตอนนี้มีแต่คำพูดของ การงานที่ดูดีของพี่ชายของผมว่ามันโอเคมั๊ย หรือว่าเจอปัญหาอะไรบ้าง ทุกอย่างที่ผมไม่รู้เรื่องและไม่เคยเข้าใจ ทั้งๆที่ตัวเองเป็นคนตัดคำถามนั่นลงด้วยการตอบสั้นๆแท้ๆ  จะให้คนอื่นมาถามต่ออะไร.. ช่างเถอะ  เป็นแบบนี้มาตั้งแต่เล็กจนโต แล้ว

ไฟท์มันสอบได้โรงเรียนดีๆ มหาลัยดีๆ แตกต่างจากผมที่เรียนโรงเรียนเอกชนกางเกงน้ำเงินตลอด แถมพอมหาลัยดันเข้าเอกชนอีก สอบไม่ได้เป็นเหมือนตัวประหลาดในตระกูลคนเรียนเก่งแบบพวกผมครับ.. แต่ไม่แปลกสำหรับผม เพราะผมเป็นคนเรียนไม่เก่ง และ ไม่มีอะไรเก่งเลย

“ นี่คุณรู้มั๊ยค่ะ ลูกชายคนรองของคุณหญิงบุษบานะ โตขึ้นหล่อมากเลยนะ เห็นวันนี้พอเป็นวันเกิดคุณหญิงลดา คุณหญิงบุษบาขอให้สามีกลับมาจากอังกฤษเลยนะค่ะ เห็นว่าสนิทกันมากเลยสองตระกูลนี้  " เสียงของแม่ผมดูตื่นเต้นจนทั้งคันรถ ยกเว้นผมหันไปสนใจ เหมือนว่าตอนนี้ทั้งสามคนอยู่ในโลกเดียวกันส่วนผมก็อยู่คนละโลก

“ คนไหนนะคุณ "

“ ก็ลูกของท่านวินิจ ท่านทูตประจำประเทศอังกฤษไงค่ะ จำไม่ได้เหรอ "

“ ก็บ้านนั้นลูกเขาเยอะไม่ใช่เหรอครับคุณแม่ " ไฟท์มันมองแม่ผ่านกระจกมองหลัง เห็นเงาแม่ยิ้มๆแล้วก็พยักหน้าตอบมัน " บ้านนั้นมีลูกชายคนโต สองคนแล้วก็ ลูกสาวคนเด็กอีกสองไม่ใช่เหรอครับ เห็นว่าตอนนี้ลูกชายคนโตก็ทำงานเป็นผู้ช่วยท่านทูตของอเมริกา "

“ ชื่ออะไรแล้วนะ ไฟท์ แม่จำไม่ได้ "

“ คนไหนครับ คนที่เป็นผู้ช่วยทูตชื่อ ทามภพ ครับ ส่วนน้องชายเค้านะ เรียนคณะเดียวกับผมครับ ชื่อ เทม ตอนนี้ปีสองแล้วมั้ง "

ปึก.. มือถือของผมร่วงจากมือทันทีที่รู้ว่าตัวเองใส่ใจฟังเรื่องที่กำลังพูดมากเกินไป ทั้งรถเงียบเสียงลง " ขอโทษครับ "

“ ดีจังการศึกษาดีกันทั้งบ้าน เรียนมหาลัยดีๆกันทั้งนั้น "

“ ก็บ้านนี้นะคุณ  เป็นทูตกันเกือบทั้งตระกูลเลย สืบทอดกันมาตลอด รุ่นสู่รุ่น  "

“ ต่อไปลูกเราก็ได้เป็น " ความฝันสูงสุดของไฟท์มันเลยครับ สำหรับนักการทูต เป็นความฝันตั้งแต่เด็กๆของมัน เสียงคุยเรื่อยๆยังคงดังต่อเนื่อง ผมออกจากบทสนทนานั้นอีกครัง เหม่อมองนอกหน้าต่างหลับตาลงช้าๆเหมือนมีอะไรแล่นเข้ามาจุกในอก

อาจจะคนละคนกัน.. คนชื่อเทมไม่ได้มีคนเดียวบนโลก สักหน่อยนี่หว่า อาจจะเป็นคนละคนกันก็ได้.. น่าแปลกที่ผมยังจำมันได้ ทั้งๆที่ปกติ สาวๆที่ผมนอนด้วยครั้งเดียวหลับตาตื่นมาอีกวันก็จำกันไม่ได้แล้ว อาจเพราะหนนี้แตกต่างไปจากทุกที   โดนกระทำมากกว่าเป็นฝ่ายกระทำ

ยังจำรสลิ้น เสียงข้างหู กลิ่นกาย ความรุนแรง ยังคงจำได้ทุกอย่าง แต่ไม่ได้จดจำ เพราะมันเพิ่งผ่านพ้นมา จริงๆ ชีวิตอาจจะไม่ได้โชคร้ายขนาดมาเจอมันในงานนี้หรอก.. เพราะแค่นี้ก็ไม่รู้จะมองหน้าเพื่อนยังไง โกหกอาเนีย เหมือนฝันกับไอ้บอทได้ไม่นานหรอก มันฉลาดเกินกว่าจะไม่สังเกตเห็น แต่ถ้าเป็นไอ้หยุ่น สาบานได้ว่า ต่อให้บอกมันตรงๆมันก็คงยังงง แล้วบอกว่า ผมล้อเล่น แต่เพราะมันยิ่งเป็นแบบนั้น ก็เลยยิ่งรู้สึกผิด ทุกวันนี้เลยได้แต่หลับเลี่ยงไม่ยอมคุยอะไรกับใครทั้งคราส

“ สวัสดีคร่า คุณหญิงวิจิตรตรี ดิฉันคิดว่า คุณหญิงกับท่านกมล จะไม่มาซะแล้ว " เจ้าของงานวันเกิด คุณหญิงป้าลดาอยู่ในชุดผ้าไหมสีเหลือง ได้ข่าวว่างานนี้ได้รับช่อดอกไม้จากคนใหญ่คนโตเพียบ

“ นี่ของขวัญนะค่ะ มีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง แล้วก็ มีข่าวดีของลูกสาวเร็วๆนะค่ะ " แม่ของผมจัดการชมเพื่อนสนิทของตัวเองใหญ่เลยครับ กล่องของขวัญถูกยื่นให้โดยผมที่เธอแค่ยิ้มก่อนจะหันไปยิ้มกว้างให้ไฟท์ที่ยื่นช่อดอกไม้ให้

“ ผมขอให้คุณหญิงป้ามีความสุขมากๆ สวยวันสวยคืนนะครับ "

“ แหมช่างพูดนะ ตาไฟท์ ขอบคุณครับผม " จับมือกันแน่น ทีกูละไม่เห็นทำ ผมย้ายตัวเองมายืนหน้ามุ้ยอยู่หลังคุณแม่ครับ เบื่อ แม่เอื้อมมือมาจับผมไว้แน่น กำลังจะเริ่มขึ้นแล้วครับ

“ แล้วรับปริญญารึยังครับ " คุณหญิงป้ากอดไฟท์แล้วถาม เอ็นดูเหมือนลูกในอก ดูจากท่าทาง

“ กรกฎานี้ละครับ "

“ เก่งจังเลยครับ เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเหรียญทองด้วย อีกไม่นานต้องได้เป็นท่านทูตแน่ๆ พยายามเข้านะ "

“ ขอบคุณครับ คุณหญิงป้า "

“ แล้วตาไฟละ ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง "

“ ก็ดีครับ เพิ่งสอบตัวสุดท้ายผ่านมาได้แบบร่อแร่ นี่ถ้าเพื่อนไฟไม่ช่วย ก็คงไม่รอดแน่ๆครับ "

“ ตั้งใจเข้านะ " เธอบอกผมก่อนจะหันไปยิ้มให้กับอีกครอบครัวที่เดินเข้ามา แม่เดินจูงมือผมให้เข้าไปในงานทั้งๆที่ตัวเองรู้สึกว่าขานั้นแทบจะก้าวไม่ออก อยากจะออกจากที่นี่ไม่ชอบ อยากจะตะโกน ว่า เกลียดเว้ย ถ้าเป็นเด็กตอนนี้ผมคงลงไปดิ้นกับพื้นงอแงว่าอยากกลับบ้านลูกเดียว

งานสังคมหรูหรา ที่ต้องตอบคำถามของคนที่จ้องแต่จะเสือกเรื่องของเรา เรียนที่ไหน พอไม่เป็นที่พอใจก็ทำท่าไม่สู้ดี แต่พอเป็นที่ที่ชอบก็ ยกยอ.. ใส่หน้ากาก ไม่หนักบ้างรึไง หนักใจกันบ้างมั๊ยคนพวกนี้ที่ต้องคอยแต่จุ้นเรื่องชาวบ้าน

“ ไฟครับ ไม่ทำหน้าแบบนี้ลูก ไม่น่ารักเลย " คุณแม่หันมาดุผมที่ยังคงทำหน้าเบื่อโลกอย่างถึงที่สุด เธอกอดไหล่ของผมเอาไว้ ก้มหน้าหอมแก้มให้กำลังใจ เด็กชายตัวเล็กหน้างอในความคิดเธอ " ก็เราเอง ชอบพูดให้คนอื่นมองไม่ดี "

“ ก็ไฟไม่ดี นี่ครับ "

“ ตรงไหนกัน ลูกแม่เป็นคนดีนั่นก็ดีแล้วนี่ ไม่ได้ทำเรื่องให้ปวดหัวสักหน่อย หื้มม ยิ้มหน่อยสิครับ "

“ อยากกลับบ้าน กลับตอนนี้เลย นั่งแท็กซี่ก็ได้ คุณแม่ ไฟไม่อยากอยู่ พี่ไฟท์อยู่คนเดียวก็พอแล้ว แค่นั้นก็มีเรื่องให้ชมทั้งงานแล้ว "

“   ไม่เอาน่า งอนไม่เข้าท่า. แล้วจะกลับได้ไง ดึกแล้ว อันตราย " มือนุ่มๆหยิกแก้มผม ที่ยังคงหน้างอและยิ่งงอหนักเมื่อไม่มีใครตามใจ " ไฟครับ ไม่เอาน่า คนเก่ง "

“ ก็คุณแม่อะ.. ไฟ ไม่อยากอยู่แล้ว คุณแม่ไม่เข้าใจ "

“ แม่รู้ลูก นะค่ะคนดี ว่าลูกรู้สึกยังไง แม่เข้าใจไฟนะ " เธอจับหน้าของผมเอาไว้ด้วยมือทั้งสองข้าง ส่ายไปมาจนผมต้องถอนหายใจหนัก

“ คุณหญิงวิจิตรตรี สวัสดีค่ะ ไม่เจอกันซะนานเลย " เพื่อนของแม่คนที่ผมไม่คุ้นหน้าเดินเข้ามาใกล้ สายตาของผมทอดมองไปยังคนมาใหม่ที่ทักมา ชายหนุ่มหล่อที่ผมคุ้นตาดีมากกับอีกสองสาวน่ารักต่างอายุที่ไม่เคยเห็นหน้า ที่กำลังยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้ผม เตรียมหลุดขำเต็มที่  คงได้ยินเสียงที่ไม่พึงประสงค์ของกูกันทั้งตระกูลแล้วสินะ

“ คุณหญิงบุษบา ไม่คิดว่าจะเจอค่ะ สวัสดีค่ะ " แม่ผมเข้าไปทักทายกับเพื่อนสนิทอย่างดีใจ แม่ยิ้มกว้างถ้าทำได้คงกอด  " ลูกๆโตกันหมดแล้วนะค่ะ ถ้าอยู่ข้างนอกคงจำกันไม่ได้ "

“ เมื่อกี้แอบเห็นมีเด็กอ้อนคุณแม่ ลูกชายน่ารักจังเลยนะค่ะ " กูว่าแล้ว ทำไมมองกูแปลกๆ สัดเอ้ย! มึงมองกูนานเท่าไหร่แล้วว่ะ ผมตวัดสายตาไปมองคนที่ยกยิ้มมุมปากนิดๆ ทำไมต้องเป็นไอ้เหี้ยนี่ที่ต้องมาเห็นมุมนี้ของผมด้วยว่ะ

“ ลูกชายคนเล็กนะค่ะ.. ไฟ นี่คุณหญิงบุษบาเพื่อนคุณแม่ " ผมยกมือไหว้ท่านที่ก็ยังคงมีรอยยิ้มกว้าง เธอรับมือผมมากุมไว้ก่อนจะบีบแน่น

" เรียนที่ไหนละเรา "  คำถามเดิมๆ เหมือนฟิล์มม้วนเดิมที่เวียนกลับ

“ เรียนมหาลัยเอกชนครับ นานาชาติกราฟฟิคมีเดีย "

“ เก่งจัง เรียนเกี่ยวกับคอม นี่นะ ยัยแทม ก็ชอบอะไรเกี่ยวกับคอมเหมือนกัน วันๆขลุกแต่กับคอม " คนแรกที่บอกว่าผมเก่ง คำพูดที่ผมดูอึ้งๆ แต่เธอกลับหันไปหาคนที่พูดถึง  ลูกสาวสองคนที่สวยไม่ต่างอะไรจากแม่เลยครับ แต่อายุค่อนข้างห่างกัน น้องแทมตากลมผิวขาวผมยาวรูปร่างคล้ายไอ้เนียเลยครับ ขนาดพอดีไม่ผอมไปไม่อ้วนไปแต่น้องเทอมยังเด็กมากครับ ใส่ชุดเดรสกระโปรงพองๆ เห็นแม่บอกว่าเป็นลูกหลงคนสุดท้องของบ้าน เลยตั้งชื่อว่า เด็กหญิงปลายเทอม

“ เหมือนกันเลย แต่รายนี้เค้าชอบวาดรูปด้วย "

“ ดีจังค่ะ มีพรสวรรค์.. อ้อลืมแนะนำ เทม แทม เทอม นี่คุณป้าวิจิตรตรีนะลูก เพื่อนคุณแม่ " ทุกคนต่างสวัสดีแม่ของผมครับ แม่ยยิ้มหวานก่อนจะหันไปสนใจ มัน..ที่ยืนอยู่ใกล้ผม

“ อ้าว..” ทักเหมือนเพิ่งเห็นกู ทั้งๆที่มึงก็มองกูมาตั้งนานแล้ว สร้างภาพ

“ รู้จักกันเหรอลูก " คุณหญิงป้าแม่ของมันหันไปถามมันที่ก็พยักหน้าและส่งยิ้มมาให้แม่ของผม

“ ครับ พี่เทมไปจีบเพื่อนที่มหาลัยผมบ่อยๆ" เอาซะเลย.. อยากจะทำเป็นรู้จักกูดีนัก

“ จริงเหรอ ? “ แม่ของมันหันไปถามลูกชายแบบบีบให้ได้คำตอบ มันยิ้มมุมปากนิดๆไม่ได้ตอบอะไร ก่อนจะหันมาสบตากับผม แต่แววตานั้นก็นิ่งมากเหลือเกิน

“ ตาไฟท์เพิ่งเล่าว่า น้องเทมเคยเรียนที่เดียวกันกับ ไฟท์ด้วย  " แม่ผมพยายามเปลี่ยนเรื่อง เธอดึงมือผมให้หยุดบอกอะไรที่ไม่ควรบอก นี่ถ้าทำได้ คงบอกไปแล้วละ ว่าเพื่อนที่มาจีบนะ ผู้ชายด้วยซ้ำไป ครับ แล้วช๊อคจนหัวใจวายถ้ารู้อีกว่ามันจะไปแย่งคนที่มีผัวแล้วด้วยซ้ำ

“ ใช่ครับคุณหญิงป้า ผมกับพี่ไฟท์เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องในคณะกัน ตอนที่ไฟท์อยู่ปีสี่ ผมเพิ่งเข้าปีหนึ่งครับ "

“ หล่อเหลาเอาการนะค่ะ คนนี้ ต่อไปเป็นท่านทูตต้องมีสาวๆติดกันตรึมแน่ๆเลยค่ะ "

“ ต่างอะไรจากตาไฟท์ละค่ะ รายนั้นก็หล่อเหลือเกินนะค่ะ สาวๆพูดถึงกันทั้งงาน " เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นอย่างมีความสุข เธอยังคงหันมายิ้มให้ผมเป็นระยะ " แล้วเมื่อกี้ ตาไฟงอแงอะไรใส่คุณแม่ละลูก "

“ เอ่อ...” ใช้คำว่างอแงเลยเหรอครับ น่อมแน้มไปมั๊ยครับ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก แค่กำลังดื้อมากกว่า

“ อยากกลับบ้านค่ะ อยากจะกลับท่าเดียวเลย งอแงจะไปให้ได้ บอกว่าห่วงก็ไม่ฟัง "

“ พอๆกับ ตาเทมนั่นละค่ะ กว่าจะลากให้มาได้ เหนื่อยกว่าจับสองสาวออกจากคอมแล้วแต่งตัวอีกค่ะ เหนื่อยจริงๆเด็กสมัยนี้ " ว่าไปก็กอดลูกสาวสองคนที่เข้ามาอ้อนเอาไว้แน่นครับ

“ ถ้าคุณหญิงป้าเป็นห่วงไฟ ให้ไฟกลับกับผมก็ได้ครับ เพราะเดี๋ยวพวกผมก็ต้องกลับก่อนคุณพ่อคุณแม่อยู่แล้ว แทมกับเทอม มีเรียนเช้า " ความช่วยเหลือที่ผมไม่ได้ต้องการหลุดออกจากปากมัน   ผมหันมองแม่ก่อนจะส่ายหน้าเป็นอันรู้กันว่า กูไม่ไปด้วยหรอก

“ อ้าวทำไมละ ไฟ ไหนลูกบอกอยากกลับบ้านไงครับ " ใช่ ไอ้อยากกลับมันก็โคตรจะอยากกลับ แต่กลับไปพร้อมกับไอ้เหี้ยตรงหน้า กูยอมอยู่ในงานดีกว่า

“ ไฟอยากอยู่กับคุณแม่ "

ผมไม่ได้อยากหนี หรืออะไรทั้งนั้นครับ อีกอย่างเซ็กส์แบบคืนเดียวจบนั้น ไม่ได้ตราตรึงเข้าไปในหัวใจผมเท่าไหร่หรอก แม้จะยอมรับว่าลีลามันเด็ดก็จริงอยู่ แต่สาวๆของผมลีลาเด็ดก็มีเยอะไปครับ ผมว่ามันก็คงคิดเหมือนผม เหมือนตอนนี้ใจผมมันแบ่งเป็นสองทาง ทางที่หนึ่งคือ ไปด้วยก็ได้ ยังไงก็ไม่ได้คิดอะไรกัน กับ ไม่ไป เพราะยังไงผู้ชายแบบกูก็เคยมีอะไรกับมัน ไปด้วยกันก็ไม่รู้จะพูดอะไร

“ งั้นผมกลับก่อนนะครับ " มันก้มหน้าบอกลาคุณแม่ของผมก่อนจะตามด้วยเสียงประสานของสองสาว  " แน่ใจนะ ว่าไม่กลับกับพี่ " คำพูดชวนผมตาโต  พี่.. มึงกล้าแทนตัว ด้วยคำนี้ก่อนที่จะมองตามสายตาของมันที่มองไปที่กลุ่มผู้หญิงอาวุธโสที่กำลังเดินเข้ามาทักแม่ของผมและแม่ของมัน เดินกันเข้ามากลุ่มใหญ่เลยครับ 

“ กลับ " กูหันหัวเรือทันทีครับ เหตุการณ์ที่เกลียดวิ่งตรงเข้ามาขนาดนี้  ส่งยิ้มแห้งๆไปให้แม่ ที่ก็หอมแก้มผมสองข้าง ธรรมดาครับเราทำกันแบบนี้ประจำ พี่ไฟท์มันก็โดน แม่เป็นพวกโอ๋ลูกประคบประงอมตลอดครับ 

“ ไฟ.. ลูกควรปรับตัวนะ ถึงบ้านแล้วโทรมาหาคุณแม่ก่อนนะครับ " แม่พูดแบบนั้นเป็นครั้งที่ล้านเท่าที่ผมรู้ " แม่ฝากไฟด้วยนะครับ เทม "

“ ครับ " มันพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำน้องสาวมันสองคนออกไปหน้างาน ก่อนที่กลุ่มของคุณหญิงเพื่อนแม่จะมาถึงแค่ไม่กี่นาที 

[patwo]

ภายในรถที่ค่อนข้างเงียบ ได้ยินเสียงไลน์เด้งของน้องแทมเป็นระยะ ได้แต่หันหน้าออกนอกหน้าต่าง ผมไม่ได้หันไปมองมัน แม้จะได้รับเลือกให้นั่งหน้า แบบที่น้องแทมกับน้องเทอมชิ่งเข้าไปนั่งด้านหลังก่อน  ผมกดโทรศัพท์หาไอ้บอทเพราะรู้สึกว่า ภายในรถผมจะทำให้อึดอัดจนหายใจแทบจะไม่ออก

“ มึงอยู่ไหนว่ะ "

“ บ้านดิ " ปลายสายเสียงงัวเงียสุดๆครับ เวลาตอนนี้ก็ห้าทุ่ม จริงๆเวลานี้มันต้องเมาดิ้นกระแด่วๆอยู่ที่ไหนสักที มาแปลกครับ

“ เมาเปล่า "

“ หึ เอาดิ มึงอยู่ไหน กูไปรับ "

“ บีทีเอสทองหล่อ " ผมตอบแบบนั้นก่อนจะกดวางสาย หันมาหามันที่ก็หันมาเหล่ผม

“ จอดบีทีเอสทองหล่อก็ได้มึง เดี๋ยวกูไปต่อ " ผมตอบมันที่แค่ขมวดคิ้ว ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถามของมัน รถกำลังติดอยู่แถวสยามครับ ติดชนิดไม่ไปไหน ขณะที่ห้างก็ปิดหมดแล้ว

“ จะไปไหน "

“ เที่ยว เมา " ตอบแบบไม่ใส่ใจ ความเป็นเด็กของน้องสองคนข้างหลังเลยครับ สองสาวมีหันมาเหล่ผม ก็เลยหันไปแซวเล่นๆ สักหน่อยครับ " อยากไปละสิ "

“  เทอมไปได้เหรอ ไปได้เหรอค่ะ พี่เทม  " น้องเทอมน่าจะอยู่สักประถมครับ แต่น้องแทมม.ปลายแล้ว ดูเป็นสาวแล้ว น้องเทอมกอดเบาะคนขับหันหน้ามองพี่ชายที่ยกมือขึ้นลูบแก้ม

“ ไม่ได้ครับ น้องเทอมยังเด็ก พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะ "

“ น้องเทอมรู้ค่ะ " น้องหอมแก้มมันด้วยครับ สาวน้อยยิ้มกว้าง จนผมต้องแอบยิ้มตาม " พี่ไฟ พี่ไฟชอบสีไหน น้องเทอมอยากรู้ " น้องเอามือห้าสียื่นมาให้ผมดูครับ เล็บน้องเพิ่งทามาห้าสีพาสเทลครับ น่ารักเหมาะกับนิ้วเล็กๆ

“ อย่ากวนพี่ไฟนะ น้องเทอม " น้องแทมดุน้องที่ก็แค่หน้างอมองแล้วหันมาหน้างอต่อใส่ผมที่หันไปไปมองสองสาวด้านหลัง

“ ก็พี่แทมมัวแต่ก้มเล่นมือถือ น้องเทอมเหงา "

“ พี่ชอบ สีฟ้าแล้วกันครับ "

“ สีเดียวกับพี่เทมเลย " อ้าวเวร น้องยิ้มให้ผมเลยแอบหยิกแก้วยุ้ยๆนั่นไปทีนึงครับ

“ ทาเล็บไปโรงเรียนคุณครูไม่ดุเหรอครับ หื้ม  "

“ ไม่ค่ะพี่ไฟ  โรงเรียนน้องเทอม ทาเล็บได้ "  น้องแทมอธิบายต่อว่า น้องเทอมเพิ่งกลับมาจากอังกฤษได้ครึ่งปีเองครับ เพราะว่าน้องอยู่กับคุณแม่ที่นู้น ได้กลับประเทศไทยทุกปิดเทอมตั้งแต่เริ่มเข้าอนุบาล จนเข้าป.หนึ่งก็เลยส่งกลับมาเรียนที่ประเทศไทย ตอนนี้ก็เลยยังเรียนแค่ป.หนึ่งเองครับ

“ น้องเทอมไม่ง่วงเหรอครับ "

“ ง่วงค่ะพี่ไฟ แต่ยังไม่ถึงบ้านเลย " เสียงงอแงที่กลับไปนั่งพิงเบาะที่เดิม ก็คงเซงครับรถติดขนาดนี้แถมยังต้องนั่งมองถนนที่มีแต่รถยาวเต็มไปหมด น้องแทมก็เล่นมือถือ ไอ้เทมมันก็ขับรถ

“  ดูการ์ตูนกันไหม "

“ ได้เหรอค่ะ " ตาตาลุกวาวเด้งตัวขึ้นมาแทรกกลางทันทีเลยครับ ผมพยักหน้า น้องก็ก้าวข้ามเบาะมาหาผมทันที เด็กตัวเล็กที่นั่งตักผมสนใจมือถือของผมมากเลยครับ " เหมือนของพี่เทมเลยค่ะ "

ทำไมกูต้องมีอะไรๆ ที่เหมือนมันด้วยว่ะ ได้แต่คิดในใจแล้วก็เปิดการ์ตูนให้น้องดูครับ เป็นบาร์บี้ธรรมดาที่เด็กๆวัยนี้ชอบ ไม่ได้รู้เรื่องกับเขาหรอกครับ แต่น้องเทอมรีเครสผมมาว่าอยากดู

รถติดในช่วงเวลาที่ทุกอย่างน่าเบื่อมันก็มีอะไรให้ผมรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย เสียงหัวเราะคิคิ ของเด็กตัวเล็กที่นั่งอยู่ในตักผม ผมเองก็เคยเป็นแบบนี้สินะครับ คนที่ไม่รู้เรื่องอะไร คอยติดสอยห้อยตามแม่ไปงานสังคมต่างๆ จนกลายเป็นสิ่งที่เกลียดอันดับต้นๆไปในชีวิต คนข้างๆผมจะเหมือนบ้างมั๊ยว่ะ อยากถามว่ามันเบื่อบ้างรึเปล่ากับชีวิตของมันที่ดูเหมือนจะหนักกว่าผม

มันคงกดดันที่จะต้องสอบเข้ามหาลัยดีๆให้ได้ เรียนให้ได้เกรดดีๆ เพื่อที่จะได้ทำงานตามแบบที่พ่อของตัวเองเป็น ตอนนี้พี่มันก็เหมือนจะประสบความสำเร็จไปครึ่งนึงแล้ว ตอนนี้ก็คงเหลือแค่มัน สายตาคมดุที่ดูเศร้าของมัน ไม่ได้บอกอะไรผม แต่ผมว่า เราก็คงคิดไม่ต่างกัน  สังคมจอมปลอมที่ใช้ชีวิตอยู่แบบเดียวกัน  ไม่ต่างกันหรอก..

“ ถึงละ " มันจอดลงตรงบันไดเลื่อนของสถานีทองหล่อพอดีเลยครับ น้องเทอมหลับไปคาอกของผม ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ขนตางอนน่ารักมากเลยครับเหมือนตุ๊กตา

“ ขอบใจ " ผมบอกก่อนที่มันจะดึงน้องเทอมขึ้นไปอุ้มเอาไว้ พอให้ผมได้เอาตัวออกไป แกะมือถือตัวเองออกจากมือน้องช้าๆ ไม่อยากให้น้องตื่นครับ เดี๋ยวจะงอแง

“ เออ ไม่เป็นไร "

“ สวัสดีค่ะพี่ไฟ " น้องแทมยกมือไหว้ผม ผมก็พยักหน้าให้ก่อนจะปิดประตูลง  มองรถพอร์ชเคลื่อนตัวออกไป ไม่มีความรู้สึกอะไรหลงเหลืออีกเลยครับ ผมว่ามันเองก็คงไม่ได้มาใส่ใจเรื่องนั้นเหมือนกับที่ผมไม่ใส่ใจ และนั่นก็คิดว่าดีแล้ว

                                 บางทีเราอาจบอกได้ว่า ครั้งนึง.. เราเลยลุ่มหลงกัน เป็นความรู้สึกลึกๆที่เราเก็บกันเอาไว้ในใจ ก็ดีแล้ว.. เป็นความลับของเราสองคน

“ เบาๆ ดิว่ะ เชี้ยบอท มึงแดกเยอะไปแล้วนะเว้ย " ผมดึงเหล้าออกจากมือมันที่ยังกำไว้แน่น ตั้งแต่มานั่งร้านมันไม่พูดอะไรยกเว้นยกขึ้นดื่มแก้วต่อแก้วแทบจะไม่ผสมโซดาเลยครับ บอกผมแค่ว่าอยากเมาเอามากๆ

“ นั่นนะสิ บอทเมาแล้วจะขับรถไม่ได้นะ " เนยครับ ปัจจุบันกิ๊กไอ้บอทอายุเท่าพวกผมแต่เรียนคนละที่ น้องดูเอ็กซ์ตามสไตส์มันนั่นละครับ ทรงต้องโต ตัวต้องเล็ก มันเคยบอกว่าถนัดมือ

“ ให้เนยขับไงครับ " มันหันมานัวเนียคนข้างๆที่ก็ยิ้มอายๆ มือมันกอดเอวเนยเอาไว้ เริ่มไล่จูบต้องแก้มไปจนถึงปาก ผมเริ่มกินของผมบ้าง วันนี้กูมาเต็มยศเลยครับ สูทมาเลย คนมองกันใหญ่ ก็แน่ละ มึงใส่สูทเข้าผับ มึงมาจากโลกไหน

“ นั่งด้วยคนได้มั๊ยค่ะ " ผมหันไปตามเสียงก่อนจะยกยิ้มพยักหน้าให้สาวสวยที่เดินเข้ามาใกล้ คนสวยในชุดเดรสสีเงินรัดรูปสั้นเสมอน่าดึงดูดเสมอใหนสายตาผู้ชายครับ  " เห็นมาที่นี่บ่อยๆ ชื่ออะไรเหรอ ชื่อเดียร์นะ "

“ ไฟครับ "

“ อยากโดนเผาจัง " ผมหัวเราะให้ลำคอก่อนจะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้เธอที่ยิ้มหวานให้

“ งั้นต้องทำให้เมาก่อนนะ " ใช้ปลายนิ้วเขี่ยแก้ม เหมือนกำลังท้าทายกันด้วยสายตา ผมเคยชินกับความสัมพันธ์แบบครั้งเดียวผ่านมานักต่อนักแล้วครับ เธอคนตรงหน้านี้ก็เหมือนกัน เป็นคนที่เจอกันในผับ ถูกใจก็นั่งดื่นด้วยกัน จูบกัน กอดกัน เอากัน แล้วก็แยกจากกัน ไอ้เนียด่าผมสองคนบ่อยๆว่าจะติดเอดส์ตายสักวันเพราะเอากันแบบไม่ค่อยจะเลือก แต่ผมก็ใส่ถุงยางนะครับ ไม่มีคือไม่ทำ ไม่กล้าเสี่ยงเหมือนกัน

ผมดื่มไม่หนักแต่ใช้วิธีดื่มเรื่อยๆ ดวงตาผมเริ่มล้ารู้สึกมึนๆเพราะฤทธิ์เหล้า ไอ้บอทมันคอแข็งต่อให้กินให้เยอะมันก็ยังทรงตัวได้  เรานั่งคุยกันแบบยังพอมีสติ สืบถามไปสืบถามมา สองสาวเรียนที่เดียวกันครับ แต่คนละคณะ แต่ผมว่าเค้าพูดถูกคอเกินกว่าจะไม่ใช่เพื่อนกันนะ

“ เฮ้ย ! ” ไอ้บอททักคนที่เหมือนจะมายืนหลังผม จนตัวเองต้องเอี้ยวตัวหันไปมอง คนคุ้นหน้าคนนึงกับใครที่ไม่คุ้นอีกสองคน " ว่าไง พี่เทมไม่เจอกันนาน  "

“ พวกมึงอีกแล้วเหรอว่ะ " มันเหล่มองผมที่แค่พยักหน้าให้แล้วยกมือไหว้คนด้านหลังมัน

“ นั่งๆ มีโต๊ะยัง "

“ ยังโต๊ะเต็ม " มันบอกก่อนจะนั่งลงตามด้วยเพื่อนๆของมัน

“ นั่งแล้วเลี้ยงด้วยนะเว้ย " ไอ้บอทแซวมันที่กำลังยกยิ้ม แค่นี้ไม่ระคายหรอกครับ ไอ้เทมมันมีตังค์อยู่แล้ว สั่งเหล้าเพิ่มอีกชุดก็คุยกันไปครับ สืบทราบว่า อีกสองคนเป็นเพื่อนมันในคณะ ชื่อโจ๊กกับนิวครับ

“ พวกมึงรู้จักกันได้ไงว่ะ " พี่นิวคนคิ้วเข้มๆหันมองหน้าผมกับไอ้บอทแบบงงๆครับ เพราะเรียนคนละมหาลัยแล้วเสือกมารู้จักกัน มันก็แปลกอยู่นะครับ

“ เพื่อนไอ้หยุ่น "

“ อ๋อออ เช่นนั้น " มันเหล่ไอ้เทมที่ยักไหล่ไม่สนใจ " คนที่ช่วงนั้นมึงสนๆอยู่ ที่เคยมาเล่นบอลที่คณะเราใช่มั๊ยว่ะ "

“ เออ แต่ตอนนี้ก็ยังสนใจ "

“ ว่ะ! เด็ดเว้ย " เพื่อนมันคนที่ชื่อนิวตบไหล่มันแรงๆ ก่อนยกเหล้าขึ้นชนกัน

“ ยังสนใจอยู่อีกเหรอว่ะ มันมีผัวไปแล้วนะเว้ย พี่ " ไอ้บอทยักคิ้วกวนๆ

“ แล้วไงว่ะ เดี๋ยวก็เลิกเชื่อกู ไอ้ฮิมมันก็แค่... หึ " ยกยิ้มแบบที่พวกผมต้องหันหน้ามองกัน แค่อะไรว่ะ ไอ้บอทมันคงมีคำถามเดียวกับผมอยู่ในใจ

“ แค่อะไรว่ะ "

“ กูว่าเรื่องนี้มึงต้องคอยลุ้นเองว่ะ "  มันยกเหล้าแรงๆให้แก้วตัวเองขึ้นดื่มพูดคุยในเรื่องทั่วๆไป ไอ้บอทมันเป็นคนเข้ากับคนได้ง่ายครับ

“ แล้วทำไมมึงใส่ชุดนี้มา ผับนะ ทางการสัดอะ " ไอ้พี่โจ๊กหันมามองผมที่ตอนนี้ผมแค่ยิ้มๆไป

“ ไปงานวันเกิดเพื่อนแม่มา ก็งานเดียวกับเพื่อนพี่นั่นละ "   แค่มันเอาสูทออกแล้วก็เท่านั้น จริงๆก็เต็มยศเหมือนกูนั่นละ

“ งั้นมึงก็ลูกคุณหญิงดิว่ะ " กูว่าแล้วมันต้องวกเข้าเรื่องนี้ ผมถอนหายใจก่อนจะยกเหล้าขึ้นดื่ม คิ้วของผมยกเป็นคำตอบแทนคำพูด  " ลูกคุณหญิงแดกเหล้าว่ะ "

“ แล้วแดกไม่ได้เหรอว่ะ  อย่าพูดเรื่องนี้ได้มั๊ยพี่ ผมจะกินเหล้าว่ะ ฟังแล้วแดกไม่คล่องคอ "

“ ทำไมว่ะ มึงลูกเลี้ยงเขารึไง " คำถามที่ทำให้ผมแค่ขมวดคิ้ว แก้วถูกลดลงก่อนไอ้บอทมันจะชวนพูดเรื่องอื่นขึ้นมาทันที

“ เฮ้ย แล้วเรียนเป็นไงบ้างว่ะ ยากปะพี่ ลูกเพื่อนแม่ผมเรียนแม่งออกมาละ เรียนไม่ได้เอ็นท์ใหม่ "

                                  ลูกเลี้ยงเหรอว่ะ ผมว่ามันก็คล้ายอยู่นะ ตั้งแต่ผมเกิดจนโตถูกล้อคำนี้ตลอด นิสัยของผมไม่เหมือนใคร ไม่มีอะไรที่ผมเหมือนคนอื่นในบ้านหลังนั้น ผมแตกต่างจากทุกคน ผมเรียนไม่เก่ง ไม่มีทักษะการเข้าสังคม ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรเหมือนเขายกเว้นนามสกุลที่ห้อยท้ายชื่อมาตั้งแต่เกิด  ยิ่งคิดก็รู้สึกว่าน้ำตามันจะไหลเลยว่ะ ฮ่าๆ กูเกิดมาทำไมว่ะ บางทีมันเป็นคำถามที่ผมถามตัวเองบ่อยเหมือนกัน  มาเป็นภาระให้แม่มาเป็นความน่าอายที่ผิดแปลกของครอบครัว

“ เฮ้ย เงียบเลยเว้ย " ไอ้เทมมันใช้มือสะกิดผม ปรายตามองก่อนจะเหล้าขึ้นกินต่อ รู้สึกไม่ค่อยอยากจะกินเลยว่ะ  รู้สึกอยากจะกลับบ้านขึ้นมาจริงๆละ เหมือนมันจะอ้าปากพูดอะไรกับผมแต่โทรศัพท์มันก็ดังขึ้นมาขึ้นซะก่อน  เห็นมันทำหน้างงๆ ก่อนจะเดินออกจากร้านไปรับ

“ กลับละว่ะ กูง่วง " ผมลุกขึ้นก่อนจะก้มลงหอมแก้มเดียร์ที่นั่งด้วยกันมาสักพัก " ไว้โอกาสหน้านะครับ " เธอพยักหน้าก่อนจะลุกออกไปแบบเสียดาย

“ ทำไมกลับเร็วว่ะ " หนึ่งในเพื่อนไอ้เทมถามผมครับ ผมแค่อ้าปากหาวนอนบอกให้มันรู้ว่า คือ กูง่วงไง

“ เออ กลับเถอะสัด เจอกันมหาลัยวันพุธ " ไอ้บอทยกมือลาผม ผมก้มลาคนรอบโต๊ะก่อนจะเดินออกจากร้าน ทำไมวันนี้มันถึงรู้สึกเซงแบบนี้ว่ะ ยืนถอนหายใจอยู่หน้าร้าน ไอ้หยุ่นมันจะทำอะไรอยู่ว่ะ ผมไม่อยากอยู่คนเดียวเลยครับ เบื่อ อยากอยู่กับใครสักคนคนที่จะไม่ทำให้ผมคิดแต่เรื่องน่าเบื่อพวกนี้

“ ส่งแล้วครับ ก็น้องขอเทมลงที่ทองหล่อ จะให้เทมบอกว่าห้ามลงเหรอครับ แม่ก็ คุณหญิงป้าคงไม่ได้ว่าอะไรหรอก คงบ่นลูกเขาไปแบบนั้น อย่าซีเรียสเลยครับ คุณหญิงอาจจะแค่เปรยให้ฟังก็ได้ครับว่าเป็นห่วง ครับ ทราบแล้วครับ " ผมได้ยินเสียงคุยแบบหัวเสียดังอยู่ไม่ไกลจากที่ผมยืน เสียงไอ้เทมหงุดหงิดได้ที่เลยครับ เนื้อหาคุ้นๆเหมือนต้นตอจะมาจากเรื่องผม " ไม่กลับครับ นอนคอนโด ครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ "

“ โทษที " ผมบอกมันทันทีที่มันหันมาจะเดินกลับเข้าไปในร้าน

“ รู้ตัวด้วยว่าทำให้กูโดนด่า " ผมพยักหน้าก่อนที่มันจะเดินเข้ามาใกล้  " โทษทีว่ะ ปากไอ้โจ๊กมันเสียไปหน่อย ให้กูเดามึงคงไม่ชอบใช่มั๊ย "

“ เออ ช่างเถอะ เจ๊ากัน "

“ แล้วนี่มึงจะไปไหน "  มันพูดก่อนจะจุดบุหรี่ขึ้นสูบอยู่ข้างๆผม

“ กลับบ้าน กูเบื่อ " มือของผมกำลังกดโทรหาไอ้หยุ่นแต่มันรอสายนานมากครับ ตอนนี้ก็ตีหนึ่งมันคงทำอยู่สองอย่าง ถ้าไม่อยู่กับพี่ฮิม ก็ตีดอทเออยู่หน้าคอม 

“ ว่าไง " เสียงมันเหนื่อยได้อีกครับ ผมขมวดคิ้วเพราะรู้สึกจะได้ยินเสียงมันหายใจหนักมากกว่าจะตอบคำถามอะไรจากผม " ชะ เชี้ยไฟ แปปนึงว่ะ "  ได้ยินเสียงการห้ามปรามให้หยุดลงสักครู่ พร้อมกับเสียงอื้อของปากที่ถูกจูบ เสียงน้ำลายที่ผมได้ยิน .. กูผิดเองสินะที่เสือกโทรหาคนมีผัวในยามวิกาลเช่นนี้ " มีไรว่ะ "

“ ไม่มี " ไม่รู้จะพูดอะไรเลยเว้ยกู " โทษทีว่ะ มึงต่อเถอะ " ผมวางสายลง อดหัวเราะตัวเองไม่ได้เลยครับ ไม่มีที่ไปจริงๆเลยครับ อยากจะไปหา ไอ้เหมือนหรือว่าไอ้เนียเหมือนกันนะ แต่เพราะมันเป็นผู้หญิง ไปเวลานี้คงไม่พ้นโดนนินทา

“  กลับละว่ะ " ต้องกลับบ้านจริงๆแล้วครับ ไม่มีที่ไปแล้ว กลับไปในที่เดิมๆ

“ กูไปส่งเปล่า " มันหันมาถามผม มือของมันคีบบุหรี่เอาไว้ในมือ ดีดขี้บุหรี่ออกไป

“ นอนกันเปล่า " มันเลิกคิ้วก่อนจะหันหน้ามองผมแบบจริงจัง " กูไม่อยากกลับบ้าน แต่ไปไหนไม่ได้เลย  "   มันโยนบุหรี่ลงพื้นขยี้ให้หมดไฟด้วยเท้าก่อนจะปลดล๊อครถรถยนต์ของมันเสียงดังไปทั้งลานจอดรถ

“ ไปดิ "

..............................................................

พาสเริ่มต้นของเทมไฟ . 
คือในส่วนของเทมไฟ แตกต่างกับฮิมหยุ่นจริงๆนะ มันเป็นความรู้สึกที่เราบอกไม่ถูกเหมือนกันว่าแนวไหน เพราะมันมาตามความรู้สึกของเรา ขอเรียกแนวนี้ว่า อาร์ท.. ฮ่าๆๆ 
เทมไฟเป็นคู่ที่ดำรงอยู่ได้ด้วย ความอยาก ความเหงา ทุกอย่างที่อ่อนไหว เอามากๆ ฝากติดตามด้วยจ๊ะ
.ตอนหน้า..ก็ยังเทมไฟ 
ใครไม่มียูสเม้นท์ในเล้าแท็กในทวิต #BTS #สถานีรัก แล้วเม้นท์ก็ได้ จ้า

[vava violet]

  ง่ะอ่านแล้วมันก็อาทต์จริงแหล่ะ สรุปที่ผ่านมาเราเข้าใจผิดรึนี้ นึกว่าลูกไฟหลงรักอิลูกเขยชั่วเลยยอมมีอะไรด้วย แต่คุณนักเขียน ปั่นออกมาแบบนี้ สรุปได้อย่างเดียว อารมณ์เหงาๆมันพาไปสิน่ะ งั้นอิเทมก็ไม่ชั่วแล้วดิ เพราะทั้งสองคนมันเต็มใจ เซ็กซ์เฟรนประมาณนั้น แต่ยังไงก็ช่าง ลูกไฟได้เสียเป็นเมียอิเทมแล้วก็รีบๆรักกันซะนะ (เทมแม่งยังไม่ตัดใจจากหยุ่น มันน่านัก) หนับหนุนให้มีคนมาจีบไฟ เพื่อเร่งปฏิกิริยาหึงหวงของอิเทม

[namngern]

หนูไฟลูก ไปกับเขาง่ายๆงี้เลยหรอลูก
แต่ก็ดีจะได้ไม่ยาก(เอ๊ะ ยังไง?)55555
น้องไฟอ้อนคุณแม่ได้น่ารักน่าฟัดมาก
เห็นแบบนี้ไม่เอ็นดูน้องมันหน่อยหรอเทม
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ดีใจที่ยังเป็นเทมไฟ
*แม่ยกเทมไฟ* 5555555
ปล.น้องหยุ่นอย่าโกรธนะลุก ยังไงเขาก้ยังรักตะเองเสมอ ด๊วบ
+1เป็นกำลังใจให้นคะ

[Karn12]

เป็นชีวิตที่ดูแล้วน่าสงสารมากๆ

[lizzii]

ป๊าดดดด เมื่อคนเหงาสองคนมาเจอกัน
อาร์ทจริงๆ อารมณ์ 2 คนนี้

[ice_spok]

ขอให้ 2 คนนี้ไปด้วยกันได้ดีด้วยเถิด!!!

เริ่มแรกอาจจะดราม่าก็ย๊อมมม

[rainiefonnie]

คู่นี้จะมีมาม่ามั้ย???

[KilGharRah]

ระวังเรื่องเล่นๆจะกลายเป็นจริงจังขึ้นมานะหนูไฟ ถึงตอนนั้นเดี๋ยวจะถอนตัวไม่ทันนะ
อิพี่เทมนี่ก็ยังไง เป็นพี่ซะเปล่า ทำตัวไม่ดีเลยยยยยย 

[pemiko2012]

 

อยากจะกรี๊ดดดดดด

คือชอบคู่นี้มากๆอ่ะ อยากให้รักกัน ฮ่าๆๆๆ
อ่านแล้วก็ดูเหงาๆ จริงนั่นแหละ
และความเหงามักทำให้คนเราหวั่นไหว 

เทมไฟ เทมไฟ เชียร์ๆ

[Aoya]

หนูไฟฟฟฟฟ ชวนผู้ชายไปนอนด้วยแบบนี้ได้ยังไงลูก
ถึงจะน้อยเนื้อต่ำใจที่ไม่เก่งเหมือนคนในครอบครัว
แต่หนูยังมีแม่นะคะลูก แม่ไม่เคยคิดเอาหนูไปเปรียบเทียบกับใคร
หนูคือลูกที่แม่รักและภูมิใจนะคะ แม่รักหนูมากนะ
อย่าประชดชีวิตด้วยการทำแบบนี้ มันไม่สนุกเลยนะคะ

ส่วนอิพี่เทมตัดใจจากหยุ่นไม่ได้ก็อย่ามายุ่งกับไฟ
ถึงไฟจะเป็นฝ่ายชวนก็เหอะ ระวังสักวันไฟมันจะไหม้มือ 

[maemix]

อารมณ์ของคนเหงาสินะ ไฟมันมีปมในใจกับที่บ้าน
บางทีเราก็ชอบคิดไปไกลเกินจริง
อีกคู่มันก็หื่นเกิน ขยันกันจริงๆ ทำให้คนเขาอิจฉาตาร้อน

[silverphoenix]

เทมไฟ   เหมือนจะมาม่า  แต่ยังไม่ใช่ต้มยำรสแซ่บ  คงต้องรอคู่หลักแล้วล่ะค่า
พี่ฮิมมีแผนอะไรก่อนมาจีบหยุ่นเนี่ย  คนอ่านสงสัยค่าาาาา

+1 ค่ะ

[A-J.seiya*]

โอยยยยยยยยยยยย
คือบั่บบบ
น้องไฟน่าสงสาร เข้าใจนะ ฟีลที่ เราไม่เหมือนใครในบ้านอ่ะ
ฮือออ คิดแล้วจะร้องจริงๆนะะะ
อยู่ได้ด้วยความเหงาจริงๆ พี่เทมกับไฟ
ขอให้ลงเอยด้วยดี

[minenat]

สงสารไฟแหะ
ทำไมเทมชอบพูดแปลกๆเรื่องฮิมจัง

[mur@s@ki]

บางที คิดเยอะไปก็ปวดหัว
แล้วนี่คงเบื่อปวดหัวแล้วใช่มั้ยไฟ ถึงอยากเปลี่ยนไปปวดสะโพกแทนน่ะ


 

[Zarch_Chabu_Chabu]

เเอากันง่ายๆซะงั้น

[toshika]

อ่าว ไปกับเขาซะงั้น ง่ายๆแบบนี้เลยหรือลูกชาย


เวนกำ แต่ก็เอาเถอะ ถึงมันจะเริ่มจากตรงไหนก็ยังติดตามนะคู่นี้


ปล.อิฮิมเมิงจะน็อคนู๋หยุ่นทุกวันเลยหรืองายยยยยยยยยยย   

[Satanza321]

เฮ้ยไฟง่ายไป เล่นตัวหน่อยดิ
(อย่าไปคิดมากเรื่องที่โจ๊กมันพูดอะ )

[Arancia]

เฮ้ย อาร์ต แต่เข้าใจได้ แล้วเดี๋ยวพี่เทม ก็ติดใจเองแหละ คนเรามันเหงาบ่อยๆ เจอกันบ่อยไเดี๋ยวก็รักกัน นะ หวังว่า

ยังคงรออ่านต่อไป อยากเห็นวันที่ดูมีความมั่นคงมากกว่านี้ ชอบๆๆ

[l3iZal2l2e]

ฮ่าาาาา ชอบไฟ แบบนี้แหละสนุก อารมณ์แบบก็แค่เซ็กซ์ (ยักไหล่เท่ๆ) 555
คู่นี้คงลุ้นสุดๆ ลูกคนรวยมีหน้ามีตา ครอบครัวจะยอมมั้ยนี่
 

ป.ล. เทมพูดกำกวมเรื่องฮิมอีกละ  ไม่ได้ๆๆ เราต้องเชื่อใจพี่ฮิมมมมมม 

[Gutjang]

ตอนที่พี่เทมพูดถึงพี่ฮิม หมายความว่าไงหว่า

ชอบคู่เทมไฟแล้วอ่ะ

[kokoro]

น้องไฟ ที่หนูชวนไปนอนนี่คือ กุง่วงแล้ว ไปนอนกันเถอะใช่ป่ะ
*พยายามคิดเข้าข้างสร้างภาพให้น้องสุดฤทธิ์* 55555555555555555555555

[appattap]

พี่เทมนี่ ตกลงยังไง เอากับไฟ แต่ยังอยากได้หยุ่น เอ้อ
แต่ชอบบบบบบ. พี่เทมเลวดี  ไปนอนกันน