ตอนที่ 34ขาของผมหนัก เหมือนจะก้าวไม่ค่อยออก ยิ่งเข้าใกล้ตัวคอนโดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกสติไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัว วันนี้ผมใส่เสื้อผ้าที่ดูดีมากกว่าทุกวัน ไอ้ฮิมเลยแอบแซวว่า ผมน่าจะใส่สูทมาเลย พ่อมึงสิครับ กูคงบ้าจี้ตามมึงหรอก
“ อ๊ะ..เชี้ยย ” เครื่องตรวจบัตรออกของบีทีเอสงับเข้ากับเอวของผม เพราะเหม่อลอยเกินไปเลยไม่ทันระวังอะไรแบบนี้ ไอ้ฮิมที่เดินออกไปก่อนหันกลับมาดูแล้วยิ้มให้ ยื่นมือมาคว้ามือผมก่อนจะจับไว้แน่น
“ มา ไปกัน ..”
เราไม่ได้พูดอะไรกัน แต่มันคงรู้ว่าผมคงกดดันเอามากๆ สองครั้งแล้วสำหรับการเจอกันระหว่างผมกับผู้ใหญ่ที่ดูไม่สู้ดี เพราะงั้นตอนนี้มันย่อมรู้ดีว่า ผมเครียด กดดัน และเป็นกังวลมากแค่ไหน ลิฟท์ถึงเร็วกว่าปกติไม่รู้ทำไม คอนโดซ่อมลิฟท์รึเปล่า ผมไม่แน่ใจครับ อาจจะซ่อมให้เร็วขึ้น ก้าวขาออกจากตัวลิฟท์ถอนหายใจก็รู้สึกสัมผัสได้กับคนตัวสูงที่มายืนช้อนหลังของผม มือสองข้างของมันจับไหล่ผมไว้แน่น เสียงทุ้มที่ก้มลงมากระซิบข้างหูผม
“ กูจะคอยอยู่ข้างมึงเองหยุ่น..ไม่ต้องกลัวนะ "
“ อื้อ " คว้าไปเอามือมันมาจับไว้ ก่อนที่มันจะเดินนำผม ยกมือขึ้นเคาะประตู ในนาทีที่ลำคอของผมแห้งผาก ประตูนั้นเปิดกว้างออก
“ ก็ทำไมแม่ไม่เข้าใจเฮอร์บ้าง!! แม่ต้องมาได้ยินแบบที่เฮอร์ได้ยิน พี่ฮิมทำแบบนั้น เกินไปชัดๆ หนูเป็นน้องนะ เป็นผู้หญิงด้วย!! ” เสียงนี้ชัดเต็มสองหู สิ่งแรกที่เห็นผมเห็นน้องเฮอร์ที่กำลังนั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่บนโซฟา มือกอดหมอน ส่วนโซฟาอีกตัวก็เป็นคุณแม่ของน้อง แตกต่างจากป้าของมันที่ผมเห็นวันนั้นมากครับ รูปร่างของเธอดูอวบพอดี ผมดัดลอนสีทอง ดูจากมุมนี้แม่เหมือนจะสูงกว่าผมอีกครับ เธอหันมามองหน้าผม ก่อนจะยิ้มกว้างให้กับท่าทางที่ทำให้ผมเบาใจ
“ มากันแล้วเหรอ "
“ ทะเลาะกันอีกแล้วละสิ " ไอ้ฮิมมันว่าก่อนจะก้มหน้าลงไหว้ตัวเอง " สวัสดีครับแม่ "
“ สวัสดีครับฮิม " เธอยิ้มก่อนจะมองเลยมาถึงผม
“ สวัสดีครับ คุณอา ผมชื่อหยุ่นครับ " แนะนำก่อนจะก้มลงไหว้ คุณแม่ลุกเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะจับไหล่ผมไว้แน่น
“ กินอะไรกันมารึยังลูก เย็นนี้อยู่ทานข้าวเย็น กับแม่ก่อนนะ "
“ งั้นเฮอร์ก็ไม่กินข้าว " น้องเฮอร์ที่นั่งอยู่บนโซฟาส่งสายตาขู่มาทางผม แม่หันไปมื่อได้ยินเสียงนั้น
“ ก็ไม่ต้องกิน ไม่ได้บังคับ " รู้แล้วละครับว่า ฮิมมันได้นิสัยแบบนี้มาจากไหน สำเนาถูกต้องแล้ว อยู่ตรงหน้าผมนี่ไง " แต่ยังไง ตอนนี้เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง "
“ ถ้ามันอยู่เฮอร์ไม่คุย "
“ ใครมัน ไม่มีใครชื่อมัน " ไอ้ฮิมว่ามองหน้าน้องมันที่ทำหน้าฟึดฟัดไม่พอใจ
“ เฮอร์หน้าตาหนูก็น่ารักดีนะ แม่ว่า ทำไมทำตัวแบบนี้ละ ไม่เข้ากับหน้าตาเลย นิสัยแบบนี้เอามาจากไหน " แม่ยืนอยู่ข้างผม จับไหล่ผมไว้แน่น รู้สึกอุ่นใจยังไงบอกไม่ถูก " นี่แฟนพี่ชายเรานะ ให้เกียรติเค้าหน่อย ยังไงพี่หยุ่นก็รุ่นพี่เรานะ "
“ แต่เฮอร์ไม่นับ "
“ เพราะเฮอร์นิสัยไม่ดีไง รู้ตัวบ้างรึเปล่า ว่าตัวเองเป็นยังไง นิสัยยังไง ทำท่าทางยังไง รู้มั๊ยว่าสร้างปัญหา " ไอ้ฮิมว่าก่อนจะยืนขึ้น มันเดินเข้ามาใกล้ผม เป็นแม่ที่เดินกลับเข้าไปนั่งใกล้น้องเฮอร์แทนกอดลูกสาวของตัวเองไว้ ตอนนี้ไอ้ฮิมจับมือผมแน่น " อย่าพูดเลยแม่ พูดไปก็เท่านั้นเหมือนสีซอให้ควายฟัง ทำยังไงก็ไม่รู้เรื่องหรอก "
แรงไปเปล่าว่ะ แม่เงยหน้ามองหน้ามันที่แค่หันหน้าไปทางอื่น น้องเฮอร์เริ่มร้องไห้ ทุกคนในที่นี่ก็เริ่มเงียบ
“ เฮอร์ แม่ขอพูดตรงๆเลยแล้วกันนะ " แม่หันไปจับมือน้องไว้แน่น " อย่าบีบน้ำตา มันใช้กับใครไม่ได้ที่นี่ ลูกอาจจะเคยใช้ได้กับใครหลายๆคน ใช้ได้กับป้า ใช้ได้กับพ่อ แต่ไม่ใช่แม่ ไม่ใช่พี่ฮิมที่เลี้ยงลูกมา "
“ แม่เข้าข้างพี่ฮิม แม่ไม่เข้าข้างเฮอร์ แม่เห็นมันดีกว่าเฮอร์เหรอ แม่ไม่อายเหรอ เวลาไปไหนมาไหน ถ้าใครถามแม่ว่าไหนแฟนลูกชายแม่ แม่จะตอบว่าอะไร แนะนำมันเหรอ เฮอร์อาย เฮอร์ไม่ทำหรอก "
“ ฮิมเป็นลูกแม่ แม่ไม่อายหรอก "
“ แม่!! “ ตาเล็กๆนั่นจ้องหน้าแม่ของตัวเอง สีตาที่สั่นไหวยังไงก็ไม่ยอมแพ้ " พ่อต้องไม่ยอมแน่ แม่เข้าข้างแต่พี่ฮิม เฮอร์จะฟ้องพ่อ "
“ รู้มั๊ยทำไมพ่อไม่มา " แม่เว้นเสียงก่อนจะลูบมือน้อง " เพราะพ่อคิดไม่ถึงว่าเฮอร์จะร้ายขนาดนี้ พ่อรับไม่ได้ พ่อเลยไม่มา "
“ ไม่จริง "
“ จริง.. คิดได้ไง พาอาติ๋วไปโกหกพี่หยุ่นว่าเป็นแม่ ไปบอกให้เค้าเลิกกัน ไปบังคับเค้า โกหกว่าตัวเองเสียใจ คิดได้ยังไงนะเฮอร์ เรายังเด็กมากนะ ความเห็นใจคนอื่น เอาใจใส่คนอื่นไม่มีเลย เห็นแก่ตัวที่สุด "
“ แม่! ”
“ พี่ฮิมเลี้ยงเรามา เคยมีมั๊ยที่เค้าจะไม่ตามใจเรา ตั้งแต่เด็กจนโต เคยเห็นพี่เค้าเล่นกับเพื่อนบ้างรึเปล่า วันๆต้องเล่นกับน้อง ดูแลให้ทุกอย่าง ต้องทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ เฮอร์อาจจะคิดว่ามันคือหน้าที่ แต่เพราะพี่ชายของเราไม่ใช่เหรอ เฮอร์เลยโตขึ้นมาได้ เพราะพี่เค้าเสียสละทุกอย่างเพื่อมาดูแลเราไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมละเฮอร์ แค่พี่เค้ามีแฟน มีคนที่เค้ารัก เราถึงรับไม่ได้ เฮอร์มองสายตาคนอื่น แคร์คนอื่น มากกว่าความสุขของพี่ชายตัวเองอีกเหรอ ทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่เคยสนใจพี่เค้า สนใจใจแต่ตัวเอง ไปนอนบ้านอาติ๋วไปอยู่กันม่อนเคยมั๊ยที่พี่ฮิมจะบอกให้กลับมาอยู่เป็นเพื่อน พี่ฮิมเคยพูดแบบนั้นมั๊ย ตัวเองทำได้ทุกอย่าง แล้วคิดมั๊ยว่าพี่เค้าก็อยากจะทำตามใจตัวเองบ้าง แล้วทำไมแค่นี้ ถึงไม่ยอม "
“ แล้วแม่ไม่แคร์คนอื่นรึไง เพื่อนของแม่ ญาติของเรา แม่ไม่อายเค้าเหรอ ถ้าใครถามแม่ แม่จะตอบเค้าว่าอะไร "
“ ไม่.. แม่ไม่อาย ” เธอก้มหน้ามองจากมุมนี้น้ำตาของเธอกำลังไหล " แม่ไม่มีสิทธิอายคนอื่น คนเดียวที่แม่อาย คือฮิม.. ครอบครัวเราไม่เคยอยู่กันพร้อมหน้า พ่อแม่ทำแต่งาน ทิ้งให้ลูกสองคนอยู่กันเอง ทุกครั้งที่ส่งเงินมาให้ ฮิมจะบอกแค่ว่าขอบคุณครับ ไม่เคยงอแง ไม่เคยบ่น ตั้งแต่เล็กจนโตก็เป็นแบบนี้ ทุกครั้งที่แม่เครียด ฮิมจะบอกแม่ว่า ' เดี๋ยวมันจะผ่านไป อดทนนะแม่ ฮิมจะเรียนหนังสือเก่งๆจะดูแลน้องให้ดี ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ฮิมเรียนจบเมื่อไหร่ ฮิมสัญญาว่าแม่จะหายเหนื่อย ' แม่อายเฮอร์ แม่เห็นแก่ตัว เห็นแก่เงินทอง ถึงจะบอกทำเพื่อลูก แต่ทิ้งภาระเอาไว้ในลูกที่เด็กขนาดนั้น ก็น่าอายเกินไป "
เธอหันมามองหน้าลูกชายของตัวเอง ผมเพิ่งรู้ก็ตอนนี้ว่าชีวิตมันผ่านเรื่องราวมามากมายขนาดนั้นเลยเหรอ คนที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่บ่านั้นคงแบกอะไรหลายอย่างเอาไว้ไม่แปลกใจที่มันมักชอบดูแลผมเหมือนลูกในบางที หรือสอนให้ผมใช้ชีวิตในบางครั้ง สองบ่าที่ดูเหมือนไม่มีอะไร แต่สองบ่านั่นคงหนักจนตัวเองแทบจะยืนไม่ไหวในบางครั้ง ผมบีบมือมันไว้แน่น มันหันมามอง มองจากมุมนี้ก็เห็นมันยิ้มจางๆ
“ ตอนนี้ฮิมมีความสุข แม่สารภาพเลยนะ แม่พรากความสุขของลูกชายแม่ พรากรอยยิ้มของลูกชายแม่ เพียงเพราะคำพูดของคนที่ไม่เคยรักเราเลย.. บอกตรงๆ แม่ทำไม่ลง เราก็เหมือนกัน แม่อยากให้เฮอร์คิด ทบทวนให้ดีว่าที่ผ่านมา เฮอร์เป็นยังไงบ้าง เคยสนใจพี่มั๊ย วันๆเอาแต่ความสุขของตัวเองรึเปล่า ถ้าคิดว่า ตัวเองเป็นแบบนั้น ก็ปล่อยลูก คนเรามีทางเดินไปในความสุขที่ไม่เหมือนกัน แต่เราทุกอยู่ด้วยกันได้ เพียงแค่เข้าใจมัน พี่ฮิมกับพี่หยุ่นเค้าไม่โกรธลูกหรอก เชื่อแม่สิ "
“ สักวันพี่ฮิมก็รักแค่ พี่หยุ่น แล้วพี่ฮิมก็จะไม่รักเฮอร์ ..” น้องหันมาจ้องหน้ามัน มันที่จ้องหน้ากลับ ผมปล่อยมือมันลง มันเลยเดินเข้าไปหาน้อง ย่อตัวลงตรงหน้า เช็ดน้ำตาที่กำลังไหลจับมือนั่นไว้แน่น เด็กคือเด็กนั่นละครับ มักมีเหตุผลที่ไม่สมเหตุสมผลอยู่ หลายอย่างประดังเข้ามาหาน้อง ทั้งพี่ชายตัวเองเป็นเกย์ ทั้งมีคนอื่นเข้ามาในชีวิตของพี่ชายตัวเอง คนที่เหมือนจะโดนใส่ใจมากกว่า คนที่เหมือนจะแย่งความสำคัญไป หลายๆอย่างรวมกันไปหมดจนทำอะไรไม่ถูก แต่ผมว่า นี่มันเด็กชะมัด.. ก็ใช่นะ เพราะน้องเฮอร์ก็ยังเด็ก
“ พี่จะไม่รักเฮอร์ได้ไง พี่เลี้ยงเฮอร์มานะ ยังไงเฮอร์ก็น้องพี่ มันคนละฐานะกับหยุ่นอยู่แล้ว "
“ ขอเวลาเฮอร์ทำใจก่อน ตอนนี้เฮอร์ยังรับไม่ได้ " นั่นก็พอแล้วสำหรับผมและมัน น้องก้มลงมากอดมัน สองพี่น้องกอดกันเห็นผมละโล่ง เหมือนยกภูเขายี่สิบลูกออกจาอกทุ่มใส่หัวไปคนที่มันยัดเข้ามา แม่หันมายิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มให้ เป็นภาพความสุข ที่ยกมือถือขึ้นมาถ่ายเอาไว้ อัพเดทความสุขลงให้เพื่อนฝูงที่ลุ้นกันมาแทบทั้งอาทิตย์ happy time เป็นคำอธิบายภาพจากใน ig ของผมครับ
...................................................
“ ยิ้มน้อยๆหน่อยมึง อีหยุ่นกูอิจฉา เปิดตัวกับแม่ผัวแล้วน้องสะใภ้โอเคนี่ แรดมากนะ " มีความสุขมันก็ด่าผมครับ กูถามทีเถอะ คนอย่างกูทำเหี้ยไรก็ผิดหมดเลยรึไงว่ะ
แม่ไอ้ฮิมกลับไปตั้งแต่เมื่อสองวันก่อนครับ อยู่เมืองไทยเกือบอาทิตย์ แม่ทำกับข้าวให้พวกเรากินทุกวัน อิ่มหนำกันแบบพุงตึง น้องเฮอร์ดูมีความสุขมากขึ้น เราคุยกันสองสามประโยค แบบ กินข้าว หรือ แม่เรียก แบบนั้น แต่ก็ดีครับถือเป็นการเริ่มต้นของเรา ช่วงนี้ผมเห็นเฮอร์ยิ้มบ่อยขึ้น อาจเพราะแม่มาอยู่ด้วยมั้งครับ
ส่วนไอ้ฮิมมันก็นิ่งๆของมัน ช่วยแม่มันทำอาหารบ้าง โมเม้นท์แบบที่ไม่เคยเห็นก็หลุดออกมาให้เห็นบ้าง แบบที่มันจะนอนหนุนตักแม่มัน ก็ดีครับดูเป็นครอบครัว แม้ผมจะเป็นส่วนเกินนิดๆ แต่โอเคครับ นาทีปีหน
“ กูยิ้มเพราะคลิปตลกเถอะ " ใช่ครับกำลังดูคลิปตลกที่แชร์อยู่หน้าหน้าเฟสของผมครับ ตอนนี้ได้แต่ขำ ยิ้มบ้าอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า นั่งยิ้มไปสักพักมือถือก็เตือนขึ้น เป็นเสียงเด้งจากเฟสบุ๊คครับ แจ้งเตือนว่ามีการขอร้องการเป็นเพื่อนเข้ามา
herpada sirikun ตอบรับการขอเป็นเพื่อน ก่อนจะยิ้มกว้าง แอบหลบหน้าเพื่อนสองคนตรงหน้าที่กำลังลอกการบ้านที่ต้องส่งวันนี้ ขอให้เป็นช่วงเวลาดีๆแม้มันจะไม่ได้โดนใจผมกับไอ้ฮิมทั้งหมด สำหรับคำขอร้องแบบคนละครึ่งทางของน้องเฮอร์
“ ถามจริง น้องมันง่ายขนาดนี้เลยเหรอว่ะ "
“ ก็ไม่ว่ะ " ผมยิ้มหน้าเหี่ยวให้สองสาว มันเลิกคิ้วเหมือนจะให้ผมเคลียร์ให้จบ ดึงมือถือดึงหูฟังที่ผมกำลังฟัง
“ พูดมาเร็วๆ การบ้านกูอีกเพียบ "
“ ก็ทำการบ้านดิว่ะ "
“ เสือกเป็นเรื่องที่พึ่งจะกระทำก่อนคะ เพราะไม่งั้นกูจะคุยกับเค้าไม่รู้เรื่อง " แล้วมึงจะไปคุยกับใครว่ะ พูดแล้วก็งง ไอ้บอทไอ้ไฟยังไม่มาครับ เงียบไปจากสารระบบของผม โดยเฉพาะไอ้ไฟ คนอื่นยังมีไลน์มาบ้าง แต่มันไม่เลยครับ เงียบมาก
“ น้องก็โอเคกับกูแล้ว แต่แค่เวลาที่น้องกลับบ้านกูต้องกลับหอว่ะ "
“ คือน้องจะไม่สิงอยู่ที่เดียวกันกับมึงว่างั้น " ผมพยักหน้าทั้งสองคนก็ถอนหายใจ " แต่กูว่าก็ดีนะ คือน้องต้องปรับตัวเปล่าว่ะ จะให้มาดี๊ด๊า แบบเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก็ตอแหลไป "
“ คงงั้นมั้ง " ผมพยักหน้ามันที่ยักไหล่เห็นด้วย รู้สึกที่นั่งข้างทรุดลงหันหน้าไปดูแบบไม่ทันตั้งตัวนิดๆ ไอ้ไฟมาเรียน เงียบกว่าทุกครั้ง สองสาวตรงหน้าผมมองหน้ามัน แต่มัน ฟุบหน้าหลับไปแล้วครับ " อ้าวไอ้นี่ มาถึงก็หลับ "
“ หนีความผิดอะไรพวกกูอีก " ไอ้เนียใช้ดินสอจิ้มแขน มันก็ยังนิ่ง
“ มึงไม่สบายเปล่าว่ะ " มันเงยหน้าขึ้นมามองผม จ้องก่อนจะถอนหายใจแล้วฟุบลงไปต่อ " ไอ้ไฟ..”
“ เปล่า " ตอบเสียงเบาพวกผมก็เลยก้มลงทำสิ่งที่ตัวเองกำลังทำต่อ ไม่อยากจะเซ้าซี้มากหรอกครับ แต่ว่านะ..
“ ไฟ มึงทำการบ้านยัง เอาของกูไปลอกดิ " เขย่าแขนมัน ตบหัวไปสามทีติด " เอ้ยมึง ลุกๆทำการบ้าน ลอกก่อนๆ เดี๋ยวเข้าคราสแล้วลอกไม่ทัน ไอ้ไฟ "
“ แม่ง! เลิกดีกับกูสักทีได้มั๊ยว่ะ เหี้ย มึงจะดีกับกูทำไมว่ะ " ทุกอย่างเงียบ ผมเองก็เงียบมองหน้ามันที่เหมือนว่ามันคงไม่ได้ตั้งใจจะพูดแต่หลุดพูดออกมา คำพูดที่ผมไม่เข้าใจ มันถอนหายใจเสียงเบาก้มหน้าก่อนจะยืนขึ้น " โทษทีว่ะ ช่วงนี้กูอารมณ์ไม่ดี " มันพูดก่อนจะเดินออกไปเราสามคนมองตามมันก่อนเหมือนฝันจะพูดขึ้น
“ เพราะเรื่องพี่เทมแน่ มึงนั่นละ เสือกไปอยู่กับกิ๊กมัน มันเลยโกรธ " โทษใส่กูเฉย มึงรู้รึไงว่าเรื่องอะไรนะ อาจจะไม่เกี่ยวอะไรกับกูเลยก็ได้ " ไอ้ไฟก็แม่ง ปากนี่อมKผัวอยู่รึไงว่ะ จะพูดอะไรให้กูเคลียร์หน่อยก็ไม่ได้ มันรู้รึเปล่าว่าทำให้เพื่อนลำบากเนี้ย "
“ มึงลำบากเหี้ยไรว่ะเหมือน "
“ ก็อยากรู้เรื่องมันนะสิ กูนอนไม่หลับเลยแม่ง ไอ้เชี้ยเนียก็ชวนคุยแต่เรื่องไอ้ไฟอยู่ได้ "
“ หรือมึงไม่อยากถกประเด็นเรื่องมัน กูรู้มึงอยากรู้หรอก " ไม่มีเสียงเถียง แสดงว่าอยากรู้จริงๆ เรื่องของชาวบ้านสำหรับพวกมันเป็นที่น่ารู้ขนาดนี้เลยเหรอครับ แม่งหนักหนาสาหัสน่าดูว่ะ
“ หรือว่า มันจะโกรธไอ้หยุ่นที่ไปนอนคอนโดกิ๊กมัน " เหมือนฝันคาดเดา การคาดเดาที่ทำให้ผมหน้าเสีย
“ กูไม่ได้คิดอะไรกับพี่เทมนะเว้ย กูมีแฟนแล้ว "
“ เหรอ เขียนบอกไว้ตรงไหนละ หน้าผากเหรอ แบบ มีผัวแล้วอย่าหึง " จริงของมันครับ ผมคิดอะไรกับพี่เทม หรือว่าระหว่างช่วงที่ผมกับพี่เทมอยู่ด้วยกัน เราทำอะไรกันบ้างก็ไม่มีใครรู้ แถบแสดงสถานะของผมไม่ได้ขึ้นที่หน้าผาก เหมือนกันที่ก็ไม่ได้มีกล้องติดตามตัวผมเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจ
ไอ้ฮิมมันก็หึงทุกวันนี้ก็พูดแต่เรื่องนี้ ผมเข้าใจครับ มันคงจะอดจินตนาการไม่ได้ เอาความจริงถ้าเป็นผม คงเลิกกับมันไปแล้วถ้ามันไปนอนบ้านพี่เฟย์ ยิ่งคนเคยมีอะไรกันแบบมันสองคนแล้วด้วย ผมยิ่งทนไม่ไหวครับ ผมผิดครับ ผมยอมรับ
“ เงียบอยู่ได้น่าหงุดหงิดเป็นเชี้ยอะไรก็ไม่เคยบอก "
“ เอาน่า มันอยากบอก มันก็บอกเอง คนอย่างมันมึงเอามีดมาง้าปากถ้ามันไม่อยากพูด มันก็ไม่พูดหรอก " ผมว่าแต่เหมือนอาเนียจะแบะปากใส่ผม ท่าทางน่าซัดมากครับ แรดแบบนี้กูสงสัยจังว่าพี่เต๋อหลงมึงได้ไง หรือมึงเป็นเขาวงกต เข้าแล้วหาทางออกไม่ได้กันแน่่ว่ะ
“ อย่างมันกูไม่ง้าด้วยมีดค่ะ จับนอนแล้วเอาไข่พี่เทมมาง้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไม่ช้ามันอ้าปากอมแน่นอน " หัวเราะเสียงน่ากลัวเป็นการตบท้าย ผมย้ายตัวเองให้ออกห่าง มึงน่ากลัวมากกว่าวอลเดอมอร์อีกครับ กูไม่อยากจะบอก " มึงด้วย!! ระวังตัวไว้ ปากง้ายากเมื่อไหร่ กูเอาไข่พี่ฮิมง้าแน่ "
“ คะ ครับ ยอมแล้วครับยอมแล้ว อย่าทำอะไรกูเลยนะ กูกลัว " ยกมือขึ้นยอมแพ้ ไอ้สองตัวก็หัวเราะกันดังลั่น โทษทีเถอะโลกที่สวยงามของผม มึงสร้างไอ้สองตัวนี่มาให้รู้จักกูทำไมว่ะครับ เอามันออกไปที !!!!!!!
“ สรุปว่าก่อนสอบ สามวันพวกมึงจะไปติวกันที่คอนโดไอ้ฮิมนะ กูจะบอกมัน " ทุกคนพยักหน้า ไอ้ไฟยังไม่คุยอะไรกับผม วันนี้นั่งห่างออกไป ปกติก็นั่งใกล้กัน ไม่รู้เป็นอะไร ไม่กล้าถามกลัวมันเหวี่ยงใส่อีก ไม่คุ้นกับมันด้านนี้
“ แล้วมึงจะไปมั๊ย " ไอ้เนียถามมันที่แค่มองหน้าผม เม้มปากเหมือนไม่แน่ใจ
“ เอ้ยมึงไปดิว่ะ เดี๋ยวกูติวให้ มึงอะตัวดี ต้องติวเลย " ผมบอกมันก็แค่พยักหน้า
“ เออไป "
“ งั้นเจอกันคืนนี้นะ "
ผมไม่รู้จะพูดอะไรต่อจากนี้ ได้แต่แยกย้ายกันกลับบ้านไปคนละทิศละทาง อาเนียมาส่งผมที่คอนโดไอ้ฮิม บอกทิ้งท้ายไว้แค่ให้ผมทำใจสบายๆ เรื่องของไอ้ไฟมันอาจจะไม่เกี่ยวอะไรกับผมที่ไปนอนคอนโดพี่เทมเมื่ออาทิตย์่ก่อนก็ได้ครับแต่มึงพูดไซโคลนกูขนาดนั้นแล้วกูคงไม่คิดหรอก
ลากสังขารเดินเข้ามาในห้องวันนี้ไอ้ฮิมหยุดเรียนเป็นการหยุดหลังสอบ มันคงนอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่ไหนสักทีของบ้าน น่าอิจฉา
“ ฮิมมม " ลากเสียงยาว เห็นคนที่ต้องการจะอ้อนอยู่ตรงหน้าทีวี เหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ คงกำลังเลือกจะดูช่องทีวีไหนสักช่อง
“ ทำไมวันนี้กลับเร็ว " กวักมือเรียกผม มองไปเห็นอ้อมกอดของมันก็รีบเดินเข้าไปหา ซุกตัวเข้ากับไหล่ของมันสูดลมหายใจเต็มปอด มันกอดไหล่ผมไว้ " สอบเมื่อไหร่ "
“ อีกสามวัน มหาลัยหยุดให้อ่านหนังสือสามวัน แต่กูสอบติดกันสามตัวเลย "
“ มึงทำได้น่า อ่านหนังสือเยอะๆ " ขยี้หัวผม มองไปที่ทีวี มันเปิดแผ่นหนังครับ เรื่องทรานฟอร์เมอร์ ไม่แน่ใจว่าภาคไหน มันดึงตัวผมให้ล้มลงโซฟา นั่งอยู่ข้างๆกันแต่รู้สึกยังไม่อุ่นพอ ซุกเข้าไปหาตัวมันอีก กอดแขนสองข้างเข้ากับเอวมัน
“ ฮิมมม "
“ หื้ม "
“ ไฟมันโกรธกู " เงยหน้าบอกมันก็ก้มลงมองแบบสงสัย
“ เรื่องอะไร "
“ กูไม่รู้ ไอ้เหมือนบอกว่า มันโกรธที่กูไปนอนคอนโดพี่เทมว่ะ แต่มึง กูไม่ได้อยู่กับพี่เทมเลยนะเว้ย มันก็ไปหาไอ้ไฟตลอด " พยายามเถียง ละตัวเองออกจากอกมันขึ้นมาเถียง ผมไม่รู้ครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงบึ้งตึงใส่ เหตุผลที่ผมพยายามคิดแต่หาทางออกไม่เจอ " วันนี้มันตะโกนใส่กูด้วย พูดแบบไม่พอใจกู "
“ นี่มึงโดนเพื่อนพี่โรงเรียนแกล้งแล้วกลับมาฟ้องพ่อให้ไปจัดการรึไงว่ะ "
“ ใครบอกมึง กูฟ้องแม่กูตังหากเว้ย " ต่อยแขนมันแต่มันก็ไม่หลบ ก้มลงกอดมันอีกหน " ฮิมกูไม่สบายใจเลย ไฟโกรธกู "
“ โกรธได้หายได้น่า " มันลูบหัวผม รู้สึกเหมือนลมหายใจสูดเข้าเต็มปอดบนหัวผม โชคดีไปมึงที่กูเพิ่งสระผม ไม่งั้นมึงคงสิ้นใจ " ถ้าอะไรชัดเจนมันก็คงจะ.. หายโกรธมึงเองมั้ง "
“ อะไรชัดเจนว่ะ "
“ หึ " ไม่ตอบทำได้แค่หอมแก้มผมทั้งสองข้างแล้ววนมาจูบปาก
“ ฮิมคืนนี้แล้วก็อีกสามวัน ไอ้เนียไอ้เหมือนไอ้บอท ไอ้ไฟมันจะมาติวหนังสือที่นี่นะ " มันพยักหน้ารับรู้ เอาจริงๆผมบอกมันไปแล้วละครับ ว่าผมจะมีติว
เมื่อวานมันก็ลากให้พี่เต๋อพาผมกับมันไปยกคอมยกของใช้ของผมมาไว้ที่คอนโดมันหมดแล้ว ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่ที่นี่เก้าสิบเปอร์เซนต์แล้วครับ ส่วนอีกสิบเปอร์เซ็นต์ยังอยู่ที่หอ เพราะต้องกลับไปเวลาน้องเฮอร์มาที่นี่ ก็มีแค่ผ้าเน่าๆที่ทิ้งไว้ครับ
“ สวัสดีคร่าพี่ฮิมมมม " ลากเสียงยาวนำร่างของตัวเองที่เดินเข้ามากันแบบไม่มีเกรงใจ สายตาสอดส่องซ้ายขวา เรด้าร์แห่งการสอดเสือกเริ่มทำงาน " คอนโดน่าอยู่จังเลยค่ะ "
“ ขอบคุณครับ " มันบอกก่อนจะยืนตรงจุดเดิม คือในครัว มันกำลังทำอาหารครับ เป็นขนมทานเล่นๆเอาไว้ในพวกผมกินตอนติวหนังสือ กูว่าจะอิ่มแล้วง่วงมากกว่าจะอิ่มแล้วท่องว่ะฮิม
“ ไอ้ไฟละ "
“ ถามถึงแต่ไอ้ไฟเว้ย ไม่ต้องห่วงมันมาละน่า แต่มันมากับไอ้บอท มันให้ไอ้บอทไปรับ " อาเนียอธิบายก่อนที่ผมจะพยักหน้าเข้าใจ ตอนนี้เริ่มดึกแล้วครับ ทุกคนมาชุดสบายๆนั่นคือ เสื้อยืดกางเกงขาสั้น พกหนังสือใส่เป้เป็นเด็กอีกครั้ง
“ รอให้ครบก่อนนะ กูติวทีเดียว "
“ มึงอ่านแล้วเหรอ ฟิตว่ะ " ไอ้เหมือนมันมักตื่นเต้นเวลาติวตลอดครับ ดี๊ด๊ากว่าใครแล้วก็หลับก่อนใครประจำ
“ ยัง ฮ่าๆ เพื่อไรว่ะ เดี๋ยวได้คะแนนนำ แม่งไม่แฟร์กับเพื่อนว่ะ "
“ โอ๊ยน่าตบ " มันพลักหัวผมเป็นการทำร้ายร่างกายแฟนของเจ้าของห้องมีสิทธิโดนไล่ออกไปด้านนอกครับ แต่เปล่า ..
“ เอาแรงๆครับ อาเนียอย่ายั้งมือ พี่ฝากของพี่ด้วย ติดพนันพี่ไม่ยอมให้สักที "
“ ไรว่ะ " ทำหน้าเซงพยายามไม่ตอบโต้อะไรมากนัก ยังจำได้มั๊ยครับผมติดพนันมันไว้ ที่บอกว่าถ้ามันสอบเสร็จผมมีรางวัลให้ถ้ามันสอบผ่านเกินสิบคะแนน ตอนนี้มหาลัยมันเริ่มประกาศผลสอบแล้วครับ แต่ดันมาประกาศช่วงผมที่กำลังสอบพอดี ผมเลยชวนมันเข้าโครงการ ลด ละ เลิกเรื่องบนเตียงเข้าช่วงสอบ จนกว่าผมจะสอบเสร็จครับ แต่ที่มันยังไม่รู้คือ มหาลัยผมพอสอบเสร็จจะหยุดให้นักศึกษาหนึ่งอาทิตย์ครับ..แต่เงียบไว้นะ
“ ขออนุญาติครับ " ครบทุกภาคส่วนไอ้บอทดี๊ด๊า ยกมือไหว้ไอ้ฮิม ไอ้ไฟใส่แว่นเดินเข้ามา บ่งบอกว่า มันจะฟิตแล้วละครับ มันนั่งลงข้างๆผมก่อนจะกอดคอผมไว้
“ วันนี้โทษทีจริงๆว่ะ "
“ เออไม่เป็นไร ซีเรียสว่ะ " ยกมือขึ้นกอดไหล่มัน กูละโล่ง แม้จะไม่รู้ว่า เรื่องอะไรก็เถอะนะครับ
“ มึงนั่นละที่ซีเรียส " โดนด่าไปดอกนึงก็ได้ยินเสียงหัวเราะ ไอ้ฮิมเดินเข้ามาวางถั่วลงกลางโต๊ะ พวกผมมองหน้ากัน คือมันจัดอยู่เป็นชั่วโมง คือไอ้ถั่วโก๋แก่นี่อะนะ.. ไอ้สัด ฉีกซองนานไปละมึง
“ ติวเถอะว่ะ อย่าสนใจพ่อกูเลย ไม่เต็มเท่าไหร่ " กำลังเปิดสมุดบอกทุกคนให้จดส่วนสำคัญของการสอบวิชาแรก
“ กูเป็นพ่อคุณทูลหัวมึงสินะ หยุ่น " ไม่ต้องเดาถึงเสียงโห่ หมาหอนหรือจะสู้พวกเรา ภาวนาของให้ตัวเองกลายเป็นคนหน้าด้านในเร็ววันด้วยเถอะ
.......................................................
หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91 (อ่าน 1198992 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก