หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[ice_spok]

อีพี่เทมมม ชัดเจนสักทีเหอะ

สงสารไฟโว้ยยยย

[karenoo]

แม่ง....โครตเกลียดไอ้พี่เทมอ่ะ 

[NUTSANAN]

สงสารไฟฟ เมื่อไหร่อีพี่เทมจะเคลียสักที
แต่แนะนำให้ไฟเปิดใจแล้ว เจอคนที่ดีกว่าอีพี่เทมซะ ไม่รักอย่างเดียวไม่ว่า ยังจะพูดจาทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้อีก ไหนบอกว่าเข้าใจไฟไงแล้วพูดอย่างงี้ทำไม!!! เหนไฟร้องไห้ขนาดนี้แล้ว โมโห

[quiicheh.]

ผ่านมาหลายตอนอีพี่เทมก็หายหัวส่วนไฟก็นั่งเศร้านั่งซึม
จริงๆไฟมันก็ไม่ได้อิจฉาหยุ่นหรอก
มันเป็นฟีลแบบทำไมคนที่เรารู้สึกดีด้วยถึงอยากให้เป็นคนนู้นคนนี้
ไม่มีใครผิดคนผิดคือเทม โยนให้ฮีเลยหมั่นไส้
หยุดทรมานไฟสักทีคนเขียนนนน ไปทรมานเทมบ้าง

[rainiefonnie]

หาคนใหม่ให้ไฟเหอะสงสารไฟ 

[beautifuldead]

ตามอ่านมารวดเดียวหนวงมาก งั่กๆๆ พี่เทมเฟ้ยย จะเอายังไง แกจะเอายังไง T____T สงสารไฟ

[B52]

เมื่อไรจะถึงทีของไฟบ้างที่จะมีความสุขนะ

[hembetaro]

 

พี่ฮิมเท่ห์สาดดดดด.....อ่ะ
น้องหยุ่นก็น่ารักเกิ๊นนนนน!!!
......
....
ส่วนน้องไฟขอไม่บอกว่าสงสารนะ (มีเยอะแล้ว)
แต่อยากให้น้องไฟผ่านความทุกข์นี้ไปได้ด้วยดี
......
.....
ส่วนพี่เทม เราว่าก็น่าสงสารเหมือนกันนะ
เพราะคงเคยผ่านความรู้สึกนี้มาแล้ว
คิดดูว่าคนที่เรียนรัฐศาสตร์การทูต
แต่เป็นเกย์ที่บ้านจะกดดันแค่ไหน
ไหนจะมีพี่ชายที่แสนเพอร์เฟค
ไว้คอยเปรียบเทียบอีกกว่าจะผ่าน
จุดนี้มาได้คงลำบากเหมือนกันกับไฟ
.....
...
น้องหนมหาแฟนให้น้องบอทด้วยดิ...
คนนี้สิน่าสงสารที่สุด...ต้องมองเพื่อนๆ
ทั้งทุกข์ทั้งสุขจากความรัก อย่างห่างๆแบบห่วงๆ
คงวังเวงน่าดู....(รอลุ้นว่าจะได้ตามรีเควสอ๊ะป่าว)

 

[Yunatsu]

ที่พี่ฮิมพูดก้ถูก แต่เรื่องนี้ เหมือนทั้งสองคน รักกัน แต่ยังปิดกั้นตัวเอง

ทำไมม ไม่ช่วยยยยล้าาาาา

[thaitanoi]

น่าสงสารไฟจัง แต่ก็หวังว่าจะคิดได้และเข้มแข็งขึ้นมาได้สักที

[พิรุณสีเงิน]

พี่ฮิมกับหยุ่นก็ยังคงสวีท หวานแหววกันต่อไป
อ่านไปก็เขินแทนหยุ่นอ่ะ พี่ฮิมน่าร๊ากกกกกก

ส่วนไฟจ๋า มามะมากอดที   

[ka[ze]na]

กรี๊ด!!!!!!!!!! หวานเว้ออ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ

[kenghan]

ยังไม่ทัน 24 ชม พี่ฮิมก็ตามมาล่ะ ห่างกันไม่ได้เลย

[na-au]

งวดนี้หลานไฟเครียดน่าดู 

แทบอีตาหลานเทมหายหัวไปเลยนะ 

  งานนี้คนแ่ก่เอาใจช่วยอีกและ

 

[minenat]

คู่ฮิมหยุ่นนี้หวานมากกกก
แต่คู่เทมมไฟนี้สิ ซดมาม่าเกือบหมดลัง

[u_cosmos]

กำลังเครียดเรื่องไฟ ทไมพี่ฮิมมาหยุดอารมณ์ไว้แบบนี้
รู้สึกว่าฮิมน่ารักกว่าทุกที ดูเป็นผู้ใหญ่(มากกว่าเป็นพ่อ)ก็คราวนี้ล่ะ >////<
ปล.ยังคาใจเรื่องไฟ โอยยย อยากอ่านต่อ

[p.spring]

รอไฟเทม  อยากให้พี่เทมเจ็บมากๆ 5555

[Still_14OC]

หวานน้ำตาลขึ้นเกล็ด ตอนหน้า ของ ไฟ - เทม ได้มั้ยอ่ะ

[maemix]

มารอคุณ patwo 

จะพาคู่สวีทพี่ฮิมหยุ่น  หรือจะคู่หน่วงพี่เทมไฟ
หรือจะมาทั้งคณะก็ได้ รออ่านอยู่จ้า

[patwo]

ตอนที่ 37


บรรยากาศของปาร์ตี้บาร์บีคิวเริ่มกรุ่น มีเสียงทะเลาะของพี่เต๋อกับอาเนียดังมาเป็นระยะ  เป็นเรื่องทั่วไปที่อาเนียไม่ชอบคือการที่พี่เต๋อชอบยุ่งเรื่องการแต่งตัวของมัน ' ร่างกายนี้เป็นของกู กูจะทำอะไรกับมันก็ได้ กูจะโชว์ให้ใครดูก็ได้ นี่เรื่องของกู ' นั่นคือคำจากปากของมันครับ แต่จะว่าไป แฟนกัน ก็อยากจะเก็บของแฟนไว้ดูคนเดียวรึเปล่าครับ ไม่รู้นะ ผมไม่สันทัดตัวเองไม่มีนมให้ไอ้ฮิมมันหวงด้วยสิครับ


“ เป็นไง เอาตูดหย่อนลงประเดิมที่นั่งหน้ารถแล้วอะดิ " พี่บินตะโกนแซวมือยังกอดคอเหมือนฝันไว้ ผมพยักหน้าก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นดื่ม


“ แน่นอนเว้ย เอาตูดไปขยี้มา "


“ เอาตูดไปขยี้เบาะรถ หรือเอาตูดไปให้เจ้าของรถมันขยี้กันแน่ว่ะ " ไอ้เชี้ยบอท ผมทำได้แต่หน้าไม่รู้ไม่ชี้ครับ ตอบไปก็โดนแซวไม่อยากตอบ


มองจากที่ที่ผมยืนมองเห็นไอ้ไฟยังคงกินเหล้า มันนั่งกินอยู่คนเดียวเงียบๆ ไม่ได้มีใครสนใจมันแล้ว เหมือนกับว่าพอคนของตัวเองมา เพื่อนก็เป็นเรื่องรองที่เราจะสนใจ ก็สนใจเรื่องตัวเองก่อน ผมรู้ทุกคนเป็นครับ ผมเดินเข้าไปหามัน นั่งลงข้างๆ


“ ชนหน่อยมึง "  ยื่นแก้วไปหามัน มันก็หันมามอง ยื่นแก้วเหล้าของมันมาใกล้เหมือนจะชนแต่เปล่าครับ มันเอียงมาทั้งตัว หน้าของมันเข้าใกล้ผมปากที่โน้มลงมา  " เฮ้ยๆๆๆ ไอ้เชี่ยไฟ " ผมเรียกสติมันแต่ร่างมันก็เอนทับผมเรื่อยๆ ไม่รั้งแรงอะไรไว้เลยสักนิด ผมโยนแก้วเหล้าที่ถือลงพื้นหญ้าดันตัวมันที่ล้มทับมา เมาแล้วทำไมมึงแรงเยอะจังว่ะ


“ เฮ้ยๆ เดี๋ยวๆ ทำอะไรกันว่ะ " ไอ้ฮิมที่เดินไปหาอะไรมากินมาทันดึงไอ้ไฟขึ้นจากตัวผม กุ้งหกลงบนโต๊ะเพราะมันวางไม่ดี ต้องรีบช่วยผมก่อน ไอ้ไฟทำปากจู๋จะจูบผมอยู่เรื่อย สองแขนไอ้ฮิมดึงมันขึ้นมา ตัวมันล้มทับไอ้ฮิมที่ยังคงทรงตัวเองได้เพราะมันตัวค่อนข้างใหญ่ 


“ ไรว่ะ แม่ง จูบหน่อยก็ไม่ได้ " มันบ่น เสียงเมาอ้อแอ้ซบหน้าลงบนไหล่ไอ้ฮิม ทรุดแรงลงไอ้ฮิมเกี่ยวแขนมันไว้ไม่ให้ลงไปนั่งกองบนพื้น ผมที่ลุกขึ้นเดินเข้ามาใกล้ ไอ้ฮิม จะช่วยมันประคองไอ้ไฟครับ แต่ไอ้ไฟกลับเงยหน้าขึ้นมองไอ้ฮิม ส่งยิ้มหวานให้  ยืดตัวเองขึ้นเพราะมันค่อนข้างเตี้ย เป้าหมายของมันคือของของผม .. และวินาทีนั้น ปากของไอ้ฮิมที่ถูกปิดสนิทลงโดยคนเมาอีกคนที่ผมพยายามคิดว่าไม่รู้เรื่อง


“ เอ้ย! ”  ทุกคนตะโกนขึ้น ไม่ได้ต่างอะไรจากตัวผม ไอ้ฮิมตาเบิกกว้าง มันรีบสะบัดตัวเองออกจากปากของไอ้ไฟ ที่ยังคงพยายามจะจูบต่อโดนไปอีกสองสามครั้ง ผมได้แต่ยืนนิ่ง ไม่ได้เอื้อมมือเข้าไปช่วยหรืออะไรทั้งนั้น หัวใจของผมเต้นแรงทั้งที่บอกกับตัวเองว่า ไฟมันกำลังเมาอย่าคิดมาก แล้วรีบช่วยมันเร็วๆ.. แต่แปลกครับ ผมกลับหยุดนิ่ง แล้วปล่อยให้สมองคิดมากไปแล้ว


“ ไอ้ไฟเอ้ยย มานี่ๆ มาๆ มึงสร้างปมปัญหาแล้วรู้ไหม ไอ้เหี้ย " ไอ้บอทคว้าไอ้ไฟเข้ามา มันก็หันไปจูบไอ้บอทอีกสองสามจ๊วบ ไอ้นี่ก็สะบัดหน้าใหญ่ ไม่รู้จะทำไงครับ ผมเพิ่งรู้ว่าถ้ามันเมาหนักๆมันจะชอบทำอะไรแบบนี้  พาเดินกันเข้าบ้าน ไอ้ฮิมอยู่ในสภาวะช๊อค มันหันมามองหน้าผม ผมเองก็มองหน้ามัน ขาของมันเดินเข้ามาใกล้


“ มึง " เรียกผมไว้มือนั่นก็จับแขนของผม " คิดเหี้ยไร "


“ ไอ้ไฟจูบมึง "


“ มันเมา เหี้ยคิดมาก ก่อนหน้าจะเจอมึง กูจูบคนมาเยอะแยะ " พูดเพื่อเหี้ยอะไรว่ะ แม่งต้องการอะไรจากสังคมของกูไอ้สัด ผมมองหน้ามัน ขมวดคิ้วให้แต่มันก็เดินเข้ามาใกล้ มันกอดคอของผม " แต่กูก็จูบมึงคนเดียวตั้งแต่เจอมึง "


“ ไม่ใช่แล้วสัด มึงจูบไฟ "


“ มันก็จูบไอ้บอทเพื่อนมึงเหมือนกัน เมื่อกี้มันก็จะจูบมึง ถ้ากูไม่เข้าไปช่วย มึงโดนไปแล้ว " 


“ แม่ง! ” ต่อยลงไปบนท้องมัน หงุดหงิดจังเว้ย กูอยากจะขยี้ตัวมึงขย้ำๆถ้ามึงเป็นกระดาษกูขยี้ลงทะเลไปแล้ว มันกอดผมท่าทางไม่ได้สำนึกเลยครับ ยังคงทำหน้านิ่งๆ ยักคิ้วให้ผม เม้มปากแล้วก็เลีย


“ ของของคนอื่น รสชาติอย่างงี้นี่เองนะ แหม ปากมันก็นุ่มดีเหมือนกันเว้ย กูแพ้คนเมาแล้วอ้อนด้วยว่ะ  " มองผมเหมือนอยากจะทำให้ผมโมโหเหมือนทุกที มันชอบเหย้าผมเล่นแบบนี้ เหมือนว่าแกล้งกันให้ผมระเบิดความหึงหวงมันออกมา ชอบที่จะให้ผมงอน ให้ผมแสดงความรักกับมัน  เหมือนอยากจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไงกับมัน... กูคงเกลียดมึงเหละครับกูยอมมึงขนาดนี้ กูเกลียดมากเลยละ ไอ้เหี้ยเอ้ยย


“ ชอบมากมั๊ยสัด..” ไม่ตอบแต่แค่ยิ้มเหล่ไปมองทางอื่น พยายามหายใจเข้าลึก ผมเดินเข้าด้านในบ้าน มันก็เดินตาม ได้ยินเสียงหัวเราะไม่ค่อยชัด


“ ขี้งอน " กอดไหล่ผมเอาไว้ ผมก็หันไปมองหน้ามัน


“ ถ้ามึงชอบมาก ก็ไปเลย อย่ามายุ่งกับกู พูดจาหมาๆชอบให้กูอารมณ์ขึ้น ใจกูไม่ได้ดีเหมือนหน้าตานะเว้ย " ได้ยินเสียงหัวเราะแต่ก็ไม่ได้สนใจ ผมเดินเข้ามาห้องล๊อคประตูเรียบร้อย ไอ้ไฟนอนนิ่งอยู่บนเตียง ไอ้บอทอยู่ในห้องน้ำ


“ ไอ้หยุ่น มึงเหรอว่ะ "


“ เออ มึงทำไรว่ะ "


“ ขี้ " มันตอบ โอเคครับ มึงมาขี้ให้เหม็นในห้องกู รักเพื่อนสัดอะ ไอ้เหี้ย ให้กูดมขี้มึง
 

“ เหี้ย มึงออกมาเอาผ้าขนหนูซับน้ำมาให้กูด้วย "


“ เออ กูขี้ก่อน  จะเสร็จละ "


ผมนั่งมองคนที่กำลังนอนอยู่บนเตียง สายตาก็เอาแต่จ้องมองปากของมัน มันเป็นคนหน้าตาดีครับ ดูดีกว่าผมซะอีก น่าแปลกที่พี่เทมไม่สนใจมัน ทั้งๆที่ทุกอย่างมันก็เฟอร์เฟ็คไปหมดครับ หน้าตาน่ารัก ฐานะก็ดี ทุกอย่างบนใบหน้าของมันดูดีไปหมดครับ น่าอิจฉา.. ผมถอนหายใจหลงไปกับความคิดที่เอาแต่มองหน้ามันตรงนี้ มือที่หยุดไม่ได้เอื้อมไปจับปากของมันทั้งที่อีกนิดก็ใกล้จะถึง


“ ทำอะไรว่ะ " เสียงจากหน้าห้องน้ำ ผมชักมือกลับ มองหน้าไอ้บอทที่ยื่นผ้ามาให้


“ กูเช็ดเอง "


“ กูเช็ดเองดีกว่า มึงกำลังโมโหมันที่ไปจูบกับผัวมึง มึงคงถูมันเอาตายอะ " พยักหน้าแล้วถอยให้มันมาเช็คไอ้บอทให้ง่ายขึ้น ผมย้ายตัวเองไปนั่งบนโซฟา มองดูมันเช็คตัวไอ้ไฟไปเรื่อยๆ " โกรธพี่ฮิมจริงเหรอว่ะ "


“ มึงต้องมาฟังก่อนว่าแม่ง พูดอะไรกับกู "


“ พูดอะไรว่ะ " ไอ้บอทหัวเราะหันมาถามผม


“ แม่งบอกแม่งชอบ ปากไอ้ไฟนุ่ม ของของคนอื่นเชี้ยไร น่ารำคาญ แกล้งกูอยู่ได้ "


“ แต่มึงก็ดิ้นตามทุกที " ผมก้มหน้ามันก็หัวเราะ ไม่เข้าใจว่าทำไม ต้องหัวเราะ กูโง่ กูไม่รู้หรอกเว้ย มึงจะสื่ออะไรกับกู


“ กูไม่ชอบ แม่งชอบทำให้กูต้องดิ้นตามมันตลอด กูเบื่อที่ต้องหงอ "


“ แล้วมึงดิ้นตามมันทำไมว่ะ "


“ เกลียดมั้งไอ้เหี้ย " ยิ่งพูดยิ่งอารมณ์เสียครับ ผมไม่ชอบเลย แต่ห้ามตัวเองไม่ได้ ต้องทำเป็นนิ่งไว้ " ทำไมชอบยั่วให้กูโมโหจังว่ะสัด ว่างมากนักไง กูโกรธแล้วแม่งอารมณ์ดี  ไอ้Kเอ้ย ชาติหมา "


“ มึงง่วงยังว่ะ "


“ ง่วงแล้วดิ ง่วงตั้งนานเล่าเว้ย ไอ้เชี้ยฮิม แม่ง เสือกทำกูโกรธอีก มันออกไปกินเหล้ากับเพื่อนแม่งแล้วมั้ง สนใจกูที่ไหน " หงุดหงิดแต่ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งนิ่งๆแล้วก็บ่น เพิ่งเข้าใจเวลาสาวๆไม่ได้ดั่งใจแฟนตัวเอง แล้วชอบพูดอะไร งุ้งงิ้งก็วันนี้ คนเรามักชอบด่าคนอื่นในนิสัยที่เราไม่ชอบ แต่เรามักจะทำในสิ่งที่เราด่าคนอื่น สัจธรรม


“ เสียเวลาป่ะว่ะ กูถามจริง เลิกงอนแล้วเอาเวลามานอนกันดีกว่าป่ะ "


“ เสียเวลาเหี้ยไร กูก็แค่อยากให้มัน รู้บ้างว่ากูไม่ได้อ่อนให้มันได้ตลอด แกล้งกูอยู่ได้ "


“ คนที่ง่ายๆ  ไม่ใช่คนที่อ่อนให้แฟนตลอดนะเว้ย บางทีเค้าก็แค่คิดว่าการที่ทำอะไรให้มันยืดยาวคือเสียเวลา มึงเอาเวลามานั่งงอนกันเรื่องง่ายๆแบบนี้ มานั่งคุยกัน เคลียร์กันไม่ดีกว่าเหรอว่ะ " หันมองหน้าผมแต่มือก็เช็ดตัวไอ้ไฟไปเรื่อย " ระยะเวลาของความรัก บางคนโชคดีที่มันยาวมีเวลาทำนู้นทำนี่อีกเยอะ บางคนมันก็สั้น เอาเวลาตั้งกี่ชั่วโมงแล้วว่ะมาโกรธกัน ได้เหี้ยไร เสียเวลาว่ะ "


“ กูก็ทำแล้วใครๆก็บอกว่ากู ง่าย กูหงอ มันไม่ดูง่ายเหรอว่ะ " จริงๆก็แค่ไม่อยากให้ใครมองว่า อ่อนข้อให้แฟนตลอด ทั้งๆที่ผมเองไม่ได้คิดอะไร ลึกลับขนาดนั้น มีความสุขก็ทำ ชีวิตดำเนินอยู่บนพื้นฐานตามใจอยาก


“ ถ้าใครจะมองว่ามึงง่าย แต่มึงได้อยู่กับพี่ฮิมตลอดเวลา แคร์เหี้ยไรว่ะ มึงแคร์ปากคนอื่นมากกว่า ความสุขของตัวเองอีกเหรอว่ะ  "


“ ก็นะ "


“ มึงยังมีเวลางอนเค้าอีกเยอะว่ะ มึงเชื่อกู แค่บางที เรื่องบางก็ไม่ต้องเก็บมาคิดทุกเรื่องก็ได้ กูรู้บางทีมึงก็มองว่าตัวมึงเองดูง่ายๆ แต่กูว่าปล่อยตามใจไปเถอะว่ะ มีความสุขแค่วันนี้ก็พอ "


ทำให้ดีที่สุด เพราะบางที พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันที่เรา ทุกข์ที่สุดก็ได้
 

“ ก็แค่จูบ.. มึงยังเคยจูบกับคนอื่นทั้งๆที่คบกับพี่ฮิมเลยนี่หว่า " ผมเเหลือบตามองมัน แต่มันกลับแค่ก้มหน้าลงเช็ดหน้าไอ้ไฟนิ่งๆ " ไอ้ไฟเล่ากู พี่เทมเล่าให้มันฟัง "


“ แต่กูไม่ได้คิดอะไรกับพี่เค้านะเว้ย ทำไมต้องเอากูไปเกี่ยวกับเรื่องของพวกแม่งด้วยว่ะ "


“ แล้วพี่ฮิมคิดอะไรกับเหี้ยไฟรึไง มึงเองยังห้ามความคิดตัวเองไม่ได้ มึงไม่มีสิทธิไปห้ามความคิดของใครได้หรอกว่ะ  "


“ แม่งไรว่ะ " ผมถอนหายใจก่อนจะลุกขึ้นจากโซฟามองหน้ามันที่ยังคงไม่ใส่ใจผม ได้ยินเสียงไล่มาตามหลังตอนที่ผมออกจากห้อง
 

“ คิดว่าเจ๊ากัน ก็แล้วกัน "


มีหลายเหตุผลมากมาย เต็มสมองไปหมด บางทีผมคิดว่าเพื่อนของผมมันจะเชียร์ไอ้ฮิมแบบ ออกนอกหน้า เหมือนทุกอย่างไอ้ฮิมไม่ผิด บอกให้ผมใจเย็น บางทีก็พูดให้ผมคิด เป็นความรู้สึกเหมือนมันอยากบอกว่า ' รักษาดีๆสิว่ะ อย่าทำหาย ' ผมไม่รู้ว่ามันดีกับผมยังไง เท่าที่ทุกวันเวลามันหมุนผ่าน มันเข้ามาเป็นชีวิตประจำวันที่ผม ขาดไม่ได้


เป็นหมอนข้างที่ต้องกอด ข้าวที่ต้องกิน ฟันที่ต้องแปรง หรือเป็นเกมส์ที่ต้องเล่น มันเป็นแบบนั้น บางทีที่ขัดใจบ้าง บางทีก็ไม่ได้ดั่งใจบ้าง  แต่ทุกครั้งมันจะผ่านไป เพราะไม่ถ้าไม่ใช่ผมก็เป็นมันที่เดินเข้ามาเคลียร์กันก่อน ความรู้สึกของเรา เหมือนกันตรงที่ว่า เราไม่อยากจะห่างกันนานเลย อยากจะอยู่ใกล้กันมากที่สุด ตั้งแต่เรื่องน้องเฮอร์เกิดขึ้นแบบไม่ทันตั้งตัวคราวนั้น ผมว่า เหมือนผมกับมันจะโตขึ้นและคิดอะไรได้มากขึ้น


“ หยุ่น " เสียงที่ผมคุ้นเดินเข้ามาหา ไม่ได้กลิ่นเหล้าทั้งๆที่มันก็เพิ่งกลับมาจากวงเหล้าที่ตอนนี้ก็มีแค่ เพื่อนมัน สองสาวขึ้นไปอาบน้ำนอนแล้ว


“ อะไร " ยกยิ้มแล้วเดินเข้ามาหา ถ้าผมตอบแสดงว่า กำลังหายโกรธ ถึงตัวผมมันก็ยกมือถึงจับไหล่ผม  ก้มหน้าลงมองเท้า อยากรู้นักว่ามีอะไร มองอยู่นั่น หน้ากูมีไม่มอง


“ โทษที กูง้อมึงไม่เก่ง ไม่รู้จะทำตัวแบบไหน ทำไม่ถูก ไม่กล้าเคาะประตูห้อง " 


“ อื้อ " ได้ยินเสียงถอนหายใจจากตรงนี้ ไม่รู้จะพูดอะไร มันต้องไปนั่งอยู่ที่ไหนสักที่ เพื่อคิดว่าจะพูดอะไรกับผม บางทีมันก็เป็นคนที่คิดมากเกินความจำเป็น บ่าของมันแข็งเพราะต้องแบกอะไรไว้มากมาย ทำให้มันชอบคิดทุกเรื่องเป็นปัญหาใหญ่ตลอด


“ กูไม่ได้ตั้งใจจะจูบไฟ กูแค่จะช่วยมึง "


“ เรื่องนั้นกูรู้ ไม่ได้โกรธมึงสักหน่อย "   ดันตัวเองเปลี่ยนทางเท้าจะเดินเข้าห้อง ง่วงนอนเต็มพิกัดอยากจะนอนเหลือเกินครับ ผมมองหน้ามันหาวใส่เล็กน้อยเป็นอันรู้กัน  มันกอดคอผมเดินอยู่ข้างกัน จังหวะเดียวที่จะเข้าห้องเป็นจังหวะที่ไอ้บอทเดินออกมา


“ เร็วจัง " มันทักผมก่อนจะตบไหล่ " ดีแล้วๆ "


เปิดประตูจะเข้าไปในห้อง ตอนนี้ไอ้ไฟมันคงหลับสนิท มือที่เปิดประตูกว้างออก แต่เหมือนจะมีมือนึงรั้งคอเอาไว้ คนที่ตัวสูงกว่าผมย่อตัวลงต่ำ แก้มของมันแนบลงกับแก้มของผม รู้สึกถึงความเย็นของผิวที่ถ่ายทอดให้กันและกัน


“  แต่ถึงยังไงซะ กูก็ชอบปากมึงที่เป็นของกูมากกว่านะ "


เหมือนกันที่ผมก็อยากจะบอกว่า ผมเองก็ชอบปากมันที่เป็นของผม มากกว่า คนอื่น.. แต่เรื่องนี้เงียบไว้ดีกว่าครับ ..


.............................................


สงครามยังไม่จบ แต่ตอนตีสาม ผมคิดว่าไม่อยากจะมามีสงครามกับใครทั้งนั้นครับ แต่มันไม่ใช่ไง ผมอาบน้ำแล้ว เหมือนมันที่อาบน้ำแล้ว ผมนั่งอยู่บนเตียงเอาตีนยันท้อง ไอ้ฮิมที่มันก็อยากจะขึ้นมานอนร่วมเตียงด้วย คือผมไม่ได้รังเกียจมันครับ แต่มึง แหกตาดูนิดนึง โซฟากว้างนะเว้ยแต่มึงจะขึ้นมานอนบนเตียง เบียดกับกูแล้วก็ไอ้ไฟที่หลับบนเตียงเล็กๆนี่อะนะ ควายวะ เสียสละซะ


“ มึง กูเมื่อยหลัง "


“ เอาจริงๆ มึงจะขึ้นมานอนเบียดกับกูแล้วก็ไอ้ไฟได้ไงว่ะ เตียงห้าฟุตนะมึง ยิ่งเบียดยิ่งเมื่อยนะเว้ย  " ครับมันเป็นเตียงขนาดกลางที่นอนกันแค่สองคนก็อึดอัดนะ แต่พอไหว แล้วมึงจะเอาตัวใหญ่ๆของมึง มาเบียดกูอีก เหรอครับ


“ กูนอนริมก็ได้ มึงก็ขยับไปนอนตรงกลาง "


“ กูนอนกลางไม่ได้ หายใจไม่ออกเว้ย "


“ งั้นกูนอนตรงกลางมึงมานอนข้าง " มันทำท่าเหมือนจะขึ้นมาแต่ผมดันไว้ครับ


“ เดี๋ยวเหี้ยย มึงนอนได้ไง ไอ้ไฟนอนอยู่ "


“ เป่ายิ้งฉุบกับกู ถ้ามึงชนะ กูจะไปนอนโซฟา " หน้าตามันเริ่มล้า ผมก็ง่วงครับ อยากให้มันขึ้นมานอนบนเตียงเหมือนกัน แต่กลัวไอ้ไฟมันจะตกเตียงไปก่อนครับ ผมติดหมอนข้างจะตายทำไมจะไม่อยากให้มันนอนละว่ะ


“ เออมา มึงท้าผิดคนแล้วบอกไว้ " แชมป์เป่ายิ้งฉุบแค่มองตาก็รู้แล้วครับมันจะออกอะไร 


“ เปา ยิ้งงง  ฉุบ! " ผมออกกรรไกรครับ แต่ผิดที่อีกคนไม่ออกทั้งกรรไกร กระดาษ หรือว่าค้อน แต่มันออกสิ่งที่ทำให้ผมตรงขมวดคิ้วงง   มันออก นิ้วท่าบอกรักไอเลิฟยู แบบที่ว่า หักนิ้วกลางนิ้วนางลงแล้วส่งมาให้ผม


“ ความรักชนะทุกสิ่ง "  เอากับมัน  ถ้ามึงจะเกรียดขนาดนี้ กูไปไม่เป็นเลยครับ


ผมได้แต่นั่งนิ่งมองมันที่นอนลงบนเตียงแบบสบายใจ มือมันดึงเสื้อผมให้นอนลงตรงกลาง นอนลงแบบ งงๆ มึนๆ คือมึงชนะเหรอ กูถามจริง ไอ้ความรักชนะทุกสิ่งนี่แบบ คือมึงใช้ความกล้าอย่างเดียวไม่ได้นะครับ คือต้องบ้าด้วยควบคู่กัน คิดไปคิดมาก็โดนดึงเข้าไปกอด ความง่วงขั้นรุนแรงทำเอาผมหยุดคิดทุกอย่าง หลับพร้อมกลิ่นคุ้นเคยที่ผมซุกจนชิน  ยังไม่ทันจะได้คิดถึงมึงเลย Kเอ้ย


.........................................................


“ ตื่นได้แล้วมั้ง " เสียงที่ผมได้ยินดังแว่วๆข้างหู พยายามเบี่ยงตัวหลบ ก็เหมือนจะรู้สึกว่าชัดขึ้น ดึงมือที่กอดตรงช่วงแขนแขนออกให้ห่างตัว ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวเองจนมิด หลับตาลงอีกครั้ง  " ตื่น "


จมูกของมันลดลงหอมแก้มผม ในวินาทีนั้นที่รู้สึกรำคาญผมลืมตาตื่นขึ้น  ไอ้ฮิมอยู่ใกล้แค่นี้ มันนอนเท้าคางอยู่ข้างๆผม มือนึงกอดผม มือนึงกดรีโมตเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อย ดูเหมือนจะไม่มีช่องไหนถูกใจมันเลยครับ สารคดีส่องสัตว์โลกอยู่ไหนว่ะ


“ กี่โมงแล้วว่ะ "


“ บ่ายโมง " มองดูสภาพมันที่ใส่แค่บ๊อกเซอร์กับเสื้อยืด คับคล้ายคับคราว่า เมื่อคืนก่อนนอนมันก็ใส่ตัวนี้ สงสัยจะยังไม่ได้อาบน้ำ หันมองไอ้ไฟ ไร้ร่องรอยไปจากเตียงนอนข้างตัวผม


“ ไอ้ไฟละ มึง  "


“ แดกข้าวข้างล่างมั้ง กูตื่นมาก็ไม่เห็นแล้วอะ " ผมพยักหน้าให้มันก่อนจะหลับตานอนต่อ เอาตัวเองพลิกเข้าหามัน กอดมันไว้ กลิ่นมันเหมือนอะไรนุ่มๆที่ลอยไปมารอบตัวผม ยิ่งกอดก็ยิ่งซุกตัวเข้าไปหา


“ หิว "


“ ก็ตื่น ไปอาบน้ำ "


“ มึงอาบก่อนดิ มึงตื่นก่อน " ตื่นก่อนกูแต่ไม่ยอมอาบน้ำ มึงสมควรไปอาบน้ำก่อนกูโดนพลัน นอนเปรี้ยวอยู่ได้


“ ถ้าไม่มีมือหมามากอดกูอยู่ป่านนี้กูคงลงไปแดกข้าวแล้วละ เห็นหลับสบายกูไม่ปลุก มึงนี่ มึงยิงยาวเลยนะ "  หันมาเหล่ผมแล้วก็หันไปสนใจทีวีต่อ ผมดึงมือตัวเองออก บิดขี้เกียจ นอนนานจนเมื่อยตัว


“  ไปอาบน้ำดิ "


“ อาบพร้อมกัน " เหล่ผม แต่ขอโทษเถอะนะ กูส่ายหน้ารัว กลิ้งตัวเองไปอีกฝั่ง


“ ฝันเถอะ มึงอาบก่อนไป กูหิวกระเพาะโล่งเป็นวงแล้วสัด " มันขยี้หัวผม แล้วก็ลุกไปอาบน้ำ มองไปรอบๆ ผมเห็นมือถือของไอ้ไฟตั้งอยู่ รหัสล๊อคที่ผมไม่รู้ แต่ถึงรู้ก็ไม่คิดจะหยิบขึ้นมาดู เมื่อคืนมันมากพอแล้วสำหรับความรู้สึกของไอ้ไฟที่มีต่อ พี่เทม
 

ข้อความนั้นที่ผมเห็น ถ้าเป็นผม ก็คงจะตอบกลับไปแล้ว ถามว่ามีอะไร เคลียร์จนจบ เพราะผมคิดว่า เยืิ้อแบบนี้ไม่มีอะไรดี ทุกอย่างเสียเวลาไปหมด แต่คนเรามันคนละคน เราคิดได้ในแบบของเรา ไม่ใช่ว่าคนอื่นจะคิดเหมือนกัน ไฟเป็นคนที่หยิ่งมากเกินไปไม่ยอมเสียฟอร์มเลยสักอย่าง แม้จะเป็นสิ่งที่ตัวเองต้องการ เป็นเหมือนคนที่ตกลงไปในหลุม แต่จะรอให้คนมาเจอเอง ไม่มีการร้องขอใดๆ บางทีผมว่านี่ก็ยาก สำหรับคนสองคนที่จะเข้าใจกัน ถ้าไม่มีใครยื่นมือขึ้นมาให้ก่อน

.................................................


กินข้าวเย็นรวบมื้อเดียว ทุกคนตอนนี้ไม่มีใครอยู่ที่โต๊ะอาหาร  เมื่อมีแฟนดูเหมือนทุกอย่างจะกลายเป็นโลกของคนสองคน อาเนียเดินริมชายหาดกับพี่เต๋อ จับมือกันไปเรื่อยๆ เหมือนฝันกำลังนั่งคุยกับพี่บินคงเป็นการสนทนาที่ดูแล้วมีความสุขดี มองจากมุมนี้มันก็ยิ้มมีความสุขตลอด ไอ้บอทไม่อยู่ทิ้งไอ้ไฟเอาไว้ มันนั่งอยู่คนเดียว มองไปรอบๆ แตกต่างจากผมที่ก็นั่งแกะกุ้งให้ไอ้ฮิมกินไปเรื่อย


“ เอ้ย มึง กินเปล่า " ผมตะโกนแข่งกับเสียงลมออกไปหามัน ที่หันมามอง ยิ้มแล้วก็ส่ายหน้า " มานั่งด้วยกันดิว่ะ มึงเป็นพระเอกเอ็มวีเหรอว่ะ สัด ไม่เท่ห์ มานั่งกับกู "


“ เหี้ย " ด่าแต่ก็ยิ้มแล้วก็เดินมา เห็นไหมครับต้องแบบนี้มันถึงจะยอมอ่อนให้นั่งลงข้างผม แบ่งกุ้งไปให้มันกิน  ยื่นกุ้งตัวนึงที่จิ้มน้ำจิ้มกำลังจะป้อนมัน แต่ช้าไปครับ ปากหมาไวกว่า มันจับนิ้วผมไปแล้ว " เหี้ยฮิม ของมึงเต็มจานแดกให้หมดก่อนเถอะ "


“ ก็กูจะกินคำนี้ คำที่มึงจะป้อน กูจะกิน "


“ เรื่องมาก " ยักคิ้วให้ผม กวนตีนไม่มีที่สิ้นสุด


“ เออ เพราะมึงนั่นละ สนใจกูดิว่ะ "


“ กูปวดเยี่ยวว่ะ เดี๋ยวกูมา " ไอ้ไฟเดินออกไปเพราะคำพูดหมาๆของมันเลยครับ บางทีผมคิดว่า นิสัยพูดไม่คิดของมันอาจจะเป็นสันดานที่แก้ไม่ได้แล้วครับ  เพราะงั้นสิ่งแวดล้อมข้างๆควรทำตัวให้ชิน  แต่นั่นมันไอ้ไฟที่กำลังโบกเค้นฮาร์ทไง ควายยย


“ เพราะมึงเลย ไอ้ฮิม แม่งนิสัยว่ะ กูสงสารไอ้ไฟนะสัด "


“ แล้วไง การที่มึงสงสารมันจะทำให้หายเศร้ารึไงว่ะ รอบตัวมึงก็เป็นแบบนี้ มันก็ต้องยอมรับ มึงช่วยมันไปตลอดไม่ได้ "


“ กูแค่ทำเท่าที่กูต้องทำได้ เพราะมันเป็นเพื่อนรักกู "


“ มึงคิดว่ามันดีเหรอว่ะ กูถามจริง เหมือนมึงกำลังโกหกมัน ว่ากูไม่ได้รักมึง มึงไม่มีกูอยู่ สบายใจได้นะเว้ยไฟ ยังไงก็อยู่ข้างๆมึง แต่ถามจริง พอมันแยกทางกัน มึงมีกูหยุ่น แล้วไฟมันมีใคร ทำไมมึงถึงไม่ให้มันยอมรับว่ะ ว่านี่เหละ คือสิ่งที่มันเลือก สิ่งที่มันต้องเผชิญ "


“ ก็กูสงสาร "


“ ความสงสารไม่เคยช่วยใคร ยิ่งแต่จะทำให้คนนั้นน่าสงสาร แต่สิ่งที่มึงควรทำ คือช่วยให้มัน ยอมรับความจริงแล้วอยู่กับมันให้ได้ "


“ ความจริงอะไรว่ะ " เหมือนกำลังโดนพ่อดุ ผมก้มหน้าลงจานกุ้ง แกะมันต่อ ไม่อยากจะสนใจ ทำตัวเหมือนเด็กๆที่ต้องก้มหน้าเวลาจนมุมตอนเถียงยังไงเราก็ผิด


“ ถ้ามันไม่คิดจะยื่นมือออกไปจับมือไอ้เทม ทั้งๆที่ไอ้เทมมันก็ยื่นมือลงมาแล้ว รอแค่มันเอื้อมไปหา ถ้าแค่นั้นมันยังไม่ทำ มันก็ต้องยอมรับให้ได้ "


“ มึงรู้ " แม่งรู้เรื่องข้อความที่พี่เทมส่งมาแต่ไอ้ไฟไม่ยอมตอบกลับด้วยเหรอว่ะ


“ กูต้องรู้ มึงรักเพื่อนมาก และเพราะมันเป็นเรื่องที่มึงกำลังสนใจ " ในวินาทีนั้นมันยกมือขึ้นมาลูบหัวผม " กูต้องรู้ เพราะมึงสำคัญ "


ป้อนกุ้งเข้าปากมันก็เคี้ยวเป็นความรู้สึกที่บรรยายสิ่งรอบตัวของผมไม่ถูก คลื่นซัดหาดที่ว่าแรง ยังไม่เท่าเสียงหัวใจของผมที่กำลังเต้น มันโน้มเข้ามาใกล้ ได้กลิ่นกุ้งจากหน้ามันชัดเจนจากตรงนี้


“ อยากหอมแก้มมึง แต่ปากกูคาว " หันไปมองหน้ามันตอนที่พูดประโยคนี้ เอียงแก้มเข้าหาก่อนจะบอกออกไป


“ กูไม่ถือ "

.............................................................

[patwo]

ผับต่างจังหวัดแตกต่างจากในเมืองที่เราเคยสังสรรค์ ที่นี่มีคนต่างชาติเยอะ มากกว่าคนไทยในเขตพื้นที่ เป็นผับในโรงแรรมที่ถูกแบ่งโซนให้คนด้านนอกเข้ามาใช้บริการได้ ค้นหาจากในกลูเกิ้ลเอาครับ อยากจะทำอะไร มันช่วยได้ทุกอย่าง แต่งตัวออกมาจากบ้านพัก รถคันใหม่ของเรามีแค่เราสองคนที่นั่งมาด้วยกัน 


ไอ้ฮิมดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษมันผิวปากเป็นเพลง ตามจังหวะดนตรีของเฟลชไดร์ฟที่เซฟใส่เพลงมา เป็นเพลงร๊อคต่างชาติ หรือเพลงอาร์แอนด์บีผสมๆกันไป ไม่มีเพลงไทยครับ ไม่ต้องหา ผมกดเลื่อนเพลงไปเรื่อยๆ เพราะไม่มีอะไรถูกใจ


“ กูจะได้ฟังไหมว่ะ มึงจะเลื่อนไปไหน "


“ ก็กูไม่ชอบฟัง  "  บอกไปก็เอื้อมมือไปกดเปลี่ยนอีก คราวนี้มันเอามือมาจับมือผมเอาไว้ เอามาวางไว้บนตัก เขินครับแต่ไม่แสดงออก ทำไมรอบตัวกูวันนี้มันสีชมพูช๊อคกี้พิงค์แบบนี้ครับ ไอ้คนข้างๆหน้าแดงไปหมดยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ผิวปากตามเพลง


Well you done done me and you bet I felt it
I tried to be chill but you’re so hot that I melted
I fell right through the cracks
and now I’m trying to get back


“ พอๆ กูปวกขี้ "  ก็พูดไปครับ ใครมันจะมาปวด กูเขินไส้บิดขนาดนี้ มองหน้ามันที่ยังคงยิ้ม รถติดแบบนี้เราจับมือกัน มันยังคงผิวปากก่อนจะร้องออกมาเป็นเพลง


Well open up your mind and see like me
Open up your plans and damn you’re free
Look into your heart and you’ll find   love love love
Listen to the music of the moment maybe sing with me
Ah la peaceful melody
It’s your God-forsaken right to be loved love loved love loved
So I won’t hesitate no more, no more
It cannot wait I’m sure
There’s no need to complicate
Our time is short
This is our fate, I’m yours


อยากจะแปลไม่ออกแล้วก็พูดไม่ได้ไปเลยในตอนนี้ แต่คำว่า รัก กลับก้องอยู่ในหัว พอท่อนที่ร้องว่า lovelovelove มันหันมามองหน้าผม  ท่อนประโยคสุดท้ายที่ผมแปลออกนั่นอีก .. ผมเป็นของคุณ    กูถามจริง อะไรเข้าสิงมึงถึงมาหวานกับกูแบบนี้ มันหัวเราะลั่นรถ ก่อนจะขยี้หัวผม


“ เจ็บขี้จนหน้าแดงแล้วเหรอว่ะ "


“ เออ! ” ย้ำใส่หน้าเอียงหัวให้มือมันหล่นออก " ประสาทปะว่ะ กูขนลุก "


“ วันนี้วันแรก ที่กูขับรถให้มึงนั่ง แถมวันนี้ยังครบรอบที่เราเป็นแฟนกัน ".. ผมมองหน้ามัน อีกแล้วเหรอว่ะ มึงครบหลายวันจังเว้ย เมื่อวานก็ครบ วันนี้ก็ครบอีก มากไปละ


“ ตกลงวันไหนกันแน่สัด "


“ ฮ่าๆๆ ทุกวัน เพราะกูรักมึงทุกวันว่ะ หยุ่น "


“ เหี้ยยยย " หันออกนอกหน้าต่าง กูเขินเว้ยไอ้เชี้ยยยยยยยยย หยอดกูถี่ไปแล้วมึง หัวใจเต้นแรงไม่ต่างอะไรกับน้องชะนีวัยใสตอนที่รักแรกครับ


“ พอๆ กูไม่แกล้งมึงดีกว่า " ดึงแก้มผมเป็นการจบพิธี เอียงหน้ากัดมือมัน มันก็ยกขึ้นเคาะหัวผม เราติดไฟแดงกันอีกครั้ง คราวนี้มันยกโทรศัพท์ขึ้นมาสะกิดให้มองกล้อง  แลบลิ้นบิ้นตาทำท่าบ้าๆไปสี่ช็อทก่อนจะอัพ ทำไมมันดูมีความสุขจังว่ะ ผมละสงสัย


“ สุขมากไปนะมึง "


“ ก็ได้มาเที่ยวกับมึง ขับรถพามึงเที่ยว "


“ แค่มีกูว่างั้นเถอะ "  จะพูดเหี้ยอะไรให้กูเขินอีก จัดมาเลยมึง มองหน้ามันแบบหาเรื่องเหมือนพูดมาเถอะกูด้าน มันยิ้ม


“ เออ ก็แค่มีมึง กูก็สุขแล้วว่ะ "


โดนแพ้น๊อคในวินาทีสุดท้าย นั่งพิงหลังกับเบาะรถมองไปนอกหน้าต่างก่อนจะยิ้มกว้างออกมา ผมก็มีความสุขครับไม่ต่างอะไรจากมันหรอก แต่ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกัน เอื้อมมือไปจับชายเสื้อของมันเอาไว้กำเอาไว้แบบนั้น รู้สึกอุ่นเพราะมีมือนึงตรงเข้ามาลูบ


“ มีความสุขเหมือนกันว่ะ "


“ อะไรนะไม่ค่อยได้ยิน " แก่ขึ้นมาเชียวนะมึง ..


“ ช่างมึงสิ " ผมรู้ว่ามันรู้ครับ คงไม่ต้องพูดซ้ำๆ


ถึงผับกับเค้าได้สักที ลงจากรถก็บิดตัวเล็กน้อย ไม่ได้นั่งนานอะไรหรอกครับแต่เขินจนตัวเกร็ง รถคันอื่นถึงกันหมดแล้ว ทุกคนคงนั่งอยู่ในร้าน รถผมช้าสุดไม่ต้องถามว่าเพราะอะไร ไอ้ฮิมเล่นขับวน และฟังเพลงเดิมวนๆ กวนส้นตีนยามเย็น


“ มึงช้าว่ะ ป่านี้ไอ้ไฟเมาไปแล้วมั้ง "


“ มึงจะเมาแล้วอ้อนกูรึไง " เหย้าแหย่เหมือนกูไม่มียางอาย เหล่มองมันแล้วส่ายหน้า เดินเข้าไปในร้านก็เป็นแบบนั้นครับ เค้าซัดไปแล้วครึ่งขวด


“ รีบว่ะ " ผมทักก่อนจะนั่งลงข้างไอ้บอทที่ทำหน้าที่ชงเหล้าส่งมาให้ผมกับไอ้ฮิม บรรยากาศร้านเป็นแนวโต๊ะนั่งวีไอพีกับเค้าเตอร์สูงแบบยืนแดนซ์กันหัวหลุด 


“ มึงอะรีบแดก เดี๋ยวเมาไม่ทันไอ้ไฟ " มองไปก็เห็นมันยังคงกินนิ่งๆ ไม่เห็นจะเมาอะไร มันเหล่ไอ้บอทที่ไอ้เหี้ยนี่ก็ยิ้มแห้งๆส่งไป " ครับๆ รีบแดกครับ กระผมจะชงให้ใหม่นะ อะๆ แดกๆ "


“ เชี้ย "


            เสียงหัวเราะเคล้าเสียงเพลง ผมกะว่าวันนี้จะไม่เมาครับ ส่ายหน้าไม่กินเหล้าเต็มที่ เปลี่ยนเป็นแป็ปซี่แทน อยู่ด้านนอกผมรู้ว่าตัวเองเมาเป็นยังไง ไอ้ฮิมเป็นยังไง ถ้าผมเมามันห้ามเรื่องแบบนั้นไม่ได้ครับ สติของผมก็คงห้ามไม่ได้ สงสารคนฟังครับเสียงคงลั่นทุ่ง


“ ไม่กินจริงดิ "


“ เออดิว่ะ " หันไปบอกมันก็ยิ้ม


“ นิดนึงไม่เมาหรอก กูไม่ทำอะไรเชื่อกู " พาดไหล่ลงกับเบาะดูเหมือนจะกอดผมเอาไว้ เหอะ กูคงเชื่อโน๊ะ ผมส่ายหน้าอีกที แดกแป็ปซี่เข้าไปอีกแก้ว


“ ปิดเทอมนี้ไปไหนกันดีว่ะ " ไอ้บอทถามทุกคนที่มองหน้ากัน เหมือนไม่รู้ว่าใครจะตอบก่อน


“ กูกลับบ้านว่ะ "


“ กูสองคนเรียนภาษาเหมือนเดิม " เหมือนฝันครับมันไปเรียนซัมเมอร์สั้นๆกับอาเนียตลอดที่อังกฤษ เรียนกันมาตั้งแต่ม.ต้น ไปทุกปีจนมีคอนโดอยู่ที่นู้นแล้วครับ


“ พวกกูติดค่ายต้องทำค่ายวิศวะของมหาลัย " พี่เต๋อบอกผมมองหน้ามัน ลืมไปเลยครับว่ามันต้องทำค่าย ก็จริงๆผมนะ อยากจะพามันไป..


“ ก่อนกูไปจัดค่ายกูจะไปบ้านไอ้หยุ่นก่อน กูลืมบอกมึง "


“ เอ้ยย จัดค่ายนะมึงไม่ใช่เล่นขายของมึงจะไม่มาเตรียมตัวเลยรึไง " พี่เต๋อถามมันที่ยักไหล่ไม่สนใจ


“ ก็กูสัญญากับไอ้หยุ่นไปแล้ว ว่าจะไปบ้านมัน ก่อนค่ายห้าวันเดี๋ยวกูกลับ "


“ แล้วไอ้หยุ่นมันจะได้กลับบ้านกี่วันกันว่ะ "


“ ก็สักอาทิตย์นึงมั้ง " มันมองหน้าผมเหมือนเป็นคำถามที่ค้างอยู่ในแววตา หลากหลายอย่างที่เรามีความสุขกันจนลืมคิด จริงอยู่ที่ว่าครอบครัวไอ้ฮิมมันรับได้ ยกเว้นน้องเฮอร์ แต่ไม่ได้หมายความว่า ครอบครัวผมจะรับได้นะครับ ทุกวันนี้พ่อแม่ผมก็ยังไม่รู้ว่าผมเลิกกับเบลล์แล้ว ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีแฟนใหม่ แถมยังเป็นผู้ชาย


“ งั้นก็พาไปเปิดตัวเลยอะดิ พ่อแม่พี่ฮิมก็รับได้แล้ว คราวนี้ก็พ่อแม่ไอ้หยุ่น มึงบอกพ่อแม่มึงยัง  " ทุกคนหันมองหน้าผมที่เหมือนจะกำลังจะพูดลำบาก ผมมองหน้าไอ้ฮิมที่ตอนนี้มันก็มองผม


“ เติมเหล้าให้หน่อย " มันบอกไอ้บอทที่ก็จัดการให้ทันที


“ เต้นกันเถอะว่ะ กูเมื่อยตูดละ นั่งนาน " อาเนียมันจับมือพี่เต๋อให้ลุกขึ้นแต่พี่แกก็ส่ายหน้า อาเนียไม่เซ้าซี้ครับ แค่ย้ายไปจับมือเหมือนฝันกับไอ้ไฟที่ก็พร้อมใจกันลุก ผมมองไอ้ไฟที่ลุกออกไป มันคงเบื่อจริงๆครับเลยก็ไปยื่นนิ่งเป็นเสาให้สองสาวมันรูดขึ้นลง อยู่กลางฟอร์ เห็นมันโยกหัวไปมา ยกมือยกมือมันส์ไปตามเพลง หนุ่มๆหลายคนเดินเข้ามาหา แต่น่าจะเป็นสองสาวมากกว่าครับ ไม่ใช่มันหรอก มั้ง ?


เพลงมันส์ๆที่กำลังเริ่มเปิดแตกต่างจากเพลงนั่งชิวเมื่อครู่ ทุกคนต่างโยกย้ายไปเรื่อยแม้จะนั่งอยู่บนเก้าอี้ มองดูสาวๆที่ยืนเต้นหัวเปียกก็ฮาครับ มันเป็นอะไรที่ไม่ต่างจากจิ้งเหลนโดนไฟเผาในความคิดผม เหล้าถูกรินหมดไปเรื่อยๆตามจังหวะเพลงและบทสนทนา  ตอนนี้ไอ้บอทไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้แล้วครับ มันออกไปดิ้นเหมือนกัน คงไม่รู้จะฟังอะไรจากแก้งค์วิศวะที่ก็คุยกันแต่เรื่องค่าย


ผมยกแป็ปซี่ขึ้นดื่มจนหมดแล้ว เหมือนกำลังนั่งคนเดียวแต่โดนจับจ้อง มองไปรอบๆก็ยากเกินที่จะหาตัว แต่บางทีผมว่าก็ดูไม่ยากครับ ก็ถ้ามึงจะจ้องกูขนาดนี้นะ ฝรั่งหัวดำที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับผมในอีกที่นึงที่โต๊ะสูงกว่า มันเลยมองผมได้ชัด หรือว่ากูคิดไปเองว่ะ


เลิกคิ้วมองมันเหมือนถามว่า มองกูทำไมว่ะ มันก็ยกแก้วเหล้าที่มันดื่มขึ้นมาตรงหน้าเป็นการทักทาย ผมมองซ้ายดูขวา ก็ทักกูนะ ผมเหล่มองมัน ไม่เคยเจอครับแบบนี้ ทำตัวไม่ถูก ก้มหน้าลงกินน้ำตรงหน้าทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่เห็นครับ ผมไม่เห็น อะไรทั้งนั้น


“ ขอโทษครับ " สิบนาทีที่ภาพเมื่อกี้กำลังถูกลืมไปจากผม เสียงนี้ก็ดังขึ้น บริกรเสริ์ฟยื่นแก้วเหล้าแปลกๆมาตรงหน้าผม มันเป็นเหมือนแก้มสามเหลี่ยมปากกว้างๆครับ " ดราย มาร์ตินี่ ครับ " ทุกคนหันมองหน้าผม แก้วถูกตั้งไว้ตรงหน้า ไอ้ฮิมขมวดคิ้ว


“ มึงสั่งตอนไหน "


“ กูไม่ได้สั่ง ผิดโต๊ะแล้วครับ ผมไม่ได้สั่ง "


“ ถูกแล้วครับ คุณผู้ชายโต๊ะนั่น สั่งมาให้คุณ " ผายมือกว้างไปหาคนใจดี ว่าทำไมกูรู้สึกได้กลิ่นของความซวยมันตีเข้าจมูกจัง ฝรั่งคนเมื่อครู่ ยกแก้วเหล้าอีกครั้ง


“ ขอบคุณนะครับ " ผมตอบก่อนจะจับแก้วนั่น ขึ้นมายกทักทายคนที่อุตส่าห์เลี้ยง ทั้งโต๊ะเงียบกริบ ในนาทีที่ผมกำลังจะกินเข้าปาก ขอบปากที่แตะลงที่แก้ว " เอ้ยยยยยย " ช้าไปหน่อยครับ ไอ้ฮิมมันกินของผมเข้าไปแล้ว ผมอ้างปากค้างมองแก้วที่ว่างเปล่า  " เหี้ยยยยยย ของกู "


“ แล้วไง กูจะแดก "  มันเอื้อมมือมากอดคอผม ดึงให้เข้ามานั่งใกล้มัน  สายตาของมันไม่ได้จ้องมองผม แต่มองไปที่ฝรั่งคนนั้นที่ลุกจากเก้าอี้ดูท่าทางว่าจะเป็นลูกครึ่งมากกว่าครับ ไม่ใช่ฝรั่งแท้หรอก เค้าเดินตรงเข้ามาหาผม ท่าทางของเขาเหมือนกำลังโมโห


ฝรั่งลูกครึ่งตัวโตร่างสูงผมสั้นรองทรงเดินตรงเข้ามาใกล้ ท่าทางของคนที่ไม่ทุกข์ร้อนข้างๆผม แตกต่างจากเพื่อนสนิทสองคนของมันที่ขยับตัวนั่งให้เข้าที่ แต่ผมเรียกว่าเป็นท่าทางที่ลุกง่ายมากกว่า อย่ามาต่อยกันเพราะกูนะครับ กูอาย


“ เฮ้ ทำไมมึงทำแบบนี้วะ กูไม่ซื้อให้มึงนะ กูซื้อให้มัน " ว่าแล้ว เสียงไทยชัดเจน ก็คงจะลูกครึ่งจริงๆ ว่าแต่ชาติไหนว่ะ.. เอาจริงๆผมจะสนทำไมว่ะ


“ แล้วไง ก็มันเป็นแฟนกู พ่อแม่มึงสอนเหรอ ให้ยุ่งกับเมียชาวบ้านนะ "  คำสั้นๆที่กวนตีนได้อีกครับ ผมมองหน้ามันสลับกับหน้าของฝรั่งที่ยืนค้ำหัวเรา ไอ้ฮิมเงยหน้าขึ้นมอง ผมรู้ว่ามันไม่กลัว แต่ตอนนี้กำลังลุกขึ้นนั่งให้ตัวมันบังผมเอาไว้ได้มากที่สุด มันเกลียดการที่ใครจะมามองผม มองด้วยสายตาที่มันมอง เพราะมันยึดหลักว่า สายตาแบบนี้มันมองได้คนเดียว  ดันผมมาไว้ด้านหลังพิงกับโซฟา ในที่ที่แน่ใจว่า ถ้าเกิดอะไรขึ้นผมจะปลอดภัย


“ แฟนมึงแล้วไง กูพอใจจะซื้อเลี้ยง "


“ อย่ากวนตีนกู ไอ้ฝรั่ง ถ้ามึงไม่อยากเจอตีน " มันลุกขึ้นแล้วครับ ผมรีบลุกตามจับไหล่มันไว้ อยากให้มันใจเย็นกว่านี้  ไอ้ฮิมเป็นคนใจร้อน มันร้อนโดยสันดาน มันดึงไหล่ออกจากมือผม หันมามองหน้า


“ เชี้ยฮิม " ผมส่ายหน้าบอกมันแต่เหมือนมันจะไม่สนใจแล้วครับ มันหันมามองหน้าผมก่อนจะมองหน้าอีกคน พวกมันสูงเท่าๆกัน มีเรื่องกันผมไม่รู้ว่าใครจะแพ้ใครจะชนะ แต่ว่าไม่ว่ายังไงเราก็เสียเปรียบ เราไม่มีคนใหญ่คนโตที่เรารู้จัก เค้าเป็นคนต่างชาติก็น่าจะแขกของโรงแรม แต่เราไม่ใช่ ยังไงลูกค้าของเค้าต้องสำคัญกว่าขาจรอย่างพวกเรา


“ อย่ายุ่งกับของของกู " มันยกเสื้อของผู้ชายคนนั้นเข้ามาใกล้พูดใส่หน้าแบบไม่กลัว ย้ำทีละคำครับ แต่ประโยคที่ตอบกลับมาเป็นการยกยิ้มและดูถูกที่เหลือร้าย


“ คนแบบนี้ มันใครก็ได้ ฟรีๆอยู่แล้ว ก่อนหน้ามึงก็เยอะแล้ว หวงทำไม ไปกับกูแค่คืนเดียว กูเอาไม่กี่รอบหรอก "


“ ไอ้เชี้ยนี่แม่ง! ผลั๊ก!! ” ซัดเข้าเต็มหมัดและผมคิดว่านั่นดีที่สุดแล้ว ยืนมองไอ้ฮิมต่อยมันจนล้ม หมัดต่อหมัดซัดด้วยความโกรธแบบไม่หยั้งแรง เพื่อนของฝรั่งเดินเข้ามาจะช่วยแต่ถูกไอ้บอท ไอ้พี่เต๋อพี่บินห้ามไว้ ไอ้ไฟกันอาเนียกับเหมือนฝันให้ออกห่าง

มันถอนหายใจแรงมือมีแต่เลือดก่อนจะซัดตีนเข้าไปไม่ยั้ง   มองดูมันจากตรงนี้ เหมือนในใจของผมร่ำร้องแค่คำที่พูดว่า เอาอีกดิว่ะ ใส่มันอีก กล้ามาว่ากูได้ไง กูรักมึงคนเดียวแท้ๆ พูดเหี้ยอะไรออกมา รู้จักกูดีนักรึไงว่ะ แม่ง


สมองของผมสั่งให้ร่างกายของผมยืนนิ่ง มองดูคนที่กำลังร้องขอชีวิตจากฝ่าเท้าไอ้ฮิม ไม่มีใครห้ามปราม ผมก็เช่นกัน เหมือนล่องลอยแล้วเอาแต่สะใจมองดูคนที่มันว่าผม จุดบอดของผมคงเป็นสิ่งนี้  มองดูความเจ็บปวดของคนอื่นที่ด่าว่าเราด้วยสายตาสมน้ำหน้า มีแต่คำว่าอยากจะให้มันเจ็บมากกว่านี้ทุกวินาทีเพราะมึงทำกูก่อน มึงก็สมควรจะโดน


กว่าจะรู้ตัวอีกทีทั้งร้านก็วุ่นวายไปหมดแล้ว ไอ้ฮิมถูกแยกตัวออกมาจากฝรั่งด้วยมือของเพื่อนมันทั้งสองคนเพราะเพื่อนไอ้ฝรั่งขอร้องให้ช่วย  อาเนียเหมือนฝันมายืนอยู่ข้างๆผม ไอ้บอทไอ้ไฟช่วยพยุงฝรั่งคนนั้นที่ผมไม่เรารู้จักแม้ชื่อ ตีนของไอ้ฮิมยังคงส่งออกมา พยายามจะถีบมันอีกครั้งให้ได้ สะบัดจนหลุดออกจากเพื่อนมัน ตรงมากระชากคอฝรั่งคนนั้นที่เลือดกลบปากตัวงอ


“ ของของกู กูรู้ดีว่ามันเป็นยังไง อย่ากร่างมาตัดสินคนของกู แล้วคราวหลังอย่ามายุ่งกับของของคนอื่นอีก ของกู กูรักของกู จำไว้ ไอ้สัด "  ผลักร่างของฝรั่งคนนั้นลง ไม่มีใครสนใจแล้ว ผมสังเกตเห็นไทยมุงโดยรอบแต่เหมือนระบบความปลอดภัยของที่นี่จะช้า ยามวิ่งเข้ามาในตอนที่ไอ้ฮิมคว้ามือผมให้ออกเดินออกไปจากร้านแล้ว ทุกคนแยกย้ายกลับไปคนละทางเหมือนไม่ได้มาด้วยกัน เป็นวิธีที่ทำให้จับคนกระทำความผิดยาก แต่ผมคิดว่ายังไงก็ต้องมีกล้อง เรื่องคงเป็นประเด็นหลังจากนี้


“ ไม่ต้องกลัว เนียจะให้ป๊าจัดการให้เองค่ะ " เสียงของอาเนียที่ผมได้ยินมาพร้อมกับฝ่ามือที่จับไหล่ผม  ผมกับไอ้ฮิมเดินแยกมาหลังร้าน อาเนียเดินวกกลับไปด้านหน้าร้านกับเหมือนฝันหลังพูดประโยคนั้นจบคงจะเข้าไปคุยกับเจ้าของร้าน ทุกอย่างอยู่ในสภาวะที่เงียบ มือมันที่จับผมไว้แน่นสัมผัสได้ถึงความโกรธ


“ มึง ..” ยังไม่ทันจะพูดได้เต็มประโยค มันพุ่งเข้ามาหาผม บดรูปปากของมันมาแนบปากของผม ลูบมือเข้ามาในเสื้อกอดเอวผมไว้แน่น ลิ้นที่ดันเข้ามาผมตอบรับแม้จะดุเดือดเพราะอารมณ์กรุ่นโกรธแค่ไหน


“ อย่าทำแบบนั้นอีก อย่าให้ใครมายุ่งกับมึง กูไม่ชอบ อย่าทัก อย่าสนใจอีก  " ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดผมแน่น ปากที่ดูดกันรุนแรงขึ้นจนรู้สึกเจ็บไปทั้งปาก การดูดแรงๆที่ไม่มีแม้เวลาหายใจ " มึงเป็นของของกู อย่ายิ้มให้ใครที่สนใจมึง อย่าทำเป็นว่ามึงสนใจเค้า กูไม่ชอบ "


“ กูไม่ได้ทำ อื้ออ มึง " มันเลื่อนมือขึ้นมาบีบหัวนมของผม แรงจนต้องหดร่าง " เค้าก็แค่ซื้อให้กู กูแค่ทักทายเค้าตามมารยาท "


“ อย่าให้กูต้องทนไม่ไหว กับความใจดีของมึงอีกเป็นครั้งที่สอง " มันละหน้ามามองผม สายตาดุดันจ้องมองมาเป็นความรู้สึกที่ทำได้เพียงแต่ก้มหน้า สายตาจริงจังที่มีแต่ความรู้สึกโกรธปะปนกับความเสียใจ  " กูไม่ได้ใจดีขนาดนั้น ไม่ได้ใจดี ถ้ามีใครจะมาสนใจของรักของกู "


“ เออ  " ผมพยักหน้า กัดปากตัวเองที่เริ่มหายชาและตอนนี้มันก็เจ็บไปหมด ไอ้ฮิมใช้นิ้วโป้งลูบลงบนปากของผม " เจ็บ มึงแม่ง..”


“ เพราะมึงเป็นทุกอย่างของกูไปแล้ว ต่อไปมึงต้องลำบากกว่านี้แน่ เพราะมึงกลายมาเป็นคนที่กูรักที่สุดไปแล้วหยุ่น "


คนตรงหน้าของผมก้มหน้า ละมืออกจากเอวของผม กำมันไว้แน่น ผมรู้ว่ามันรู้สึกยังไง เหมือนเป็นคำปลอบใจที่เอ่ยออกมาว่า  ' กูไม่ใช่คนดี เป็นคนอารมณ์ร้อนที่ใครเข้าใกล้มึงก็ยังไม่ได้ ต่อไปนี้กูอาจจะเป็นมากว่านี้ อาจจะหนักกว่านี้ แต่เพราะกูรักมึง อย่าทิ้งกูไปก่อนนะ ' ประโยคขอร้องที่มาให้รูปแบบที่เราต้องคาดเดา


มันที่ไม่เคยมีอะไรเป็นของสำคัญของตัวเอง ไม่เคยมีของรัก  คนที่ต้องเสียสละทุกอย่างตลอดเวลา คนที่ไม่เคยมี และวันนึงได้มี มันยากที่จะทนทำใจว่าต้องเสียไป ผมไม่ต่างจากมันหรอกครับ มันไม่อยากเสียผม ผมเองก็ไม่อยากเสียมัน เพราะวันนี้ผมมีความรักแล้ว และไม่เคยคิดว่าจะเสียมันไป  เป็นความเห็นแก่ของมนุษย์ทุกคน ต่างกันแค่ยอมรับได้แค่ไหน


“ ไม่เป็นไร ยังไงกูก็อยู่กับมึง "


ความรักที่กำลังยาวไปต่อไปจากนี้ จะทำให้ผมกับมันเรียนรู้ ของดีและของเสีย ของกันและกันไปทีละอย่าง มันเป็นคนดีที่เอาใจใส่ผมเสมอ แต่วันนี้ข้อเสียของมัน คือการขี้หึงแบบไม่ฟังใคร  ไม่รู้สิครับว่านานวันไป ความขี้หึงของมัน จะไม่เป็นไรสำหรับผม รึเปล่า ผมไม่แน่ใจหรอกครับ

อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่ว่าใครก็ตอบไม่ได้


..........................................................
เขินเว้ยยยยย เขินนนนนนน 
จริงๆกะเก็บไว้ ลงวันศุกร์ เทมไฟจะลง วันอาทิตย์   แต่คิดไปคิดมา
ลงวันนี้ดีกว่า เทมไฟจะได้ลงวันศุกร์ .. ไม่รู้จะโอเครึเปล่า กำลังแต่งอยู่
เอาเป็นว่า อ่านอย่าง เป็นกลางในตอนหน้าดีกว่าโน๊ะ อย่าคาดหวังกับฉันเลย 
ฟังเพลง กันเถอะ http://www.youtube.com/watch?v=cl88QEll-Xc
ใครมีทวิต หนมฝากแท็ก #BTS #สถานีรัก

[beautifuldead]

งะ เทมไฟยังหน่วงต่อไป ไร้การอัพเดท งั่กๆๆๆๆ T_T

ปล จิกทิ้งหมอน ฮิมหวานได้อีก อิจฉาวุ้ยย

[lizzii]

บางครั้งหยุ่นก็เหมือนให้ความหวังคนอื่นไปทั่ว
แล้วแก้ตัวด้วยคำว่า ก็ไม่ได้คิดอะไร
แต่พอพี่ฮิมจะกระดิกไปทำอะไรนิดหน่อย หยุ่นก็นอยด์แล้ว
แอบเหนื่อยแทนพี่ฮิม 5555

อ่านไปก็ลุ้นว่าพี่เทมจะมามั้ย ก็ยังไม่มา
สงสารไฟวุ้ยยย

[dukdikdukdik]

พี่ฮิมโคดจะเท่ น้องหยุ่นเพลา ๆ ความใจดีในแบบหยุ่น ซะบ้างเน้อ

[Aoya]

"แต่วันนี้ข้อเสียของมัน คือการขี้หึงแบบไม่ฟังใคร  ไม่รู้สิครับว่านานวันไป ความขี้หึงของมัน จะไม่เป็นไรสำหรับผม รึเปล่า ผมไม่แน่ใจหรอกครับ "

ไม่มีอะไรกับประโยคนี้ใช่ไหมคะ หนูหยุ่น
ป้าละกลัวใจหนูเหลือเกิน 

ส่วนน้องไฟก็ยังเจ็บอยู่ต่อไป
ที่จูบไอ้พี่ฮิมกับบอทนั่นหนูเมาใช่ไหมคะ
แล้วถ้าไอ้พี่เทมมันยื่นมือมาก็อย่าไปสนมันนะคะ
เอาให้สาสมกับที่มันมาเขย่าหนูแล้วมาถามว่าหนูทำไมไม่เป็นหยุ่น
จนกว่ามันจะยื่นมาจนจะทิ่มตาหนูนั่นแหละค่ะ ค่อยหันไปแลมัน
ให้มันรู้บ้างว่าหนูก็ไม่ได้ง่ายนะคะ

[DTR]

ไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

 

[quiicheh.]

พี่ฮิมคลั่งเลยอะ เอาสะฝรั่งหมอบ
เห้ยยยยยยยเทมไฟถ้ายังหน่วงอยู่เค้าจะดิ้น
เอฟซีคู่นี้มาก สงสารไฟไม่ไหวแล้ว
ในหัวคงมีแต่เรื่องอีพี่เทมม

[A-J.seiya*]

ทีตัวเองยังจูบกะพี่เทมเลยย
อย่ามางอนนนนน
โฮววววว
ไฟโอเคป้ะเนี่ย?

[maemix]

หยุ่นลดความใจดีกับคนที่คิดไม่ซื่อกับตัวเองมาหน่อย
อย่าบอกว่าไม่คิดอะไร แล้วมันจะผ่านไป
ถ้าเราไม่อยากให้แฟนตัวเองทำในสิ่งที่เราไม่ชอบ
เราก็ต้องไม่ทำด้วยเช่นกัน พี่ฮิมรักหยุ่นมาก รักมากก็หวงมาก
บางทีเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้ ทำให้หยุ่นคิดมากขึ้นก็ได้

ส่วนไฟยังคิดไม่ตกเรื่องพี่เทม ไม่ยอมคุยให้มันเคลียร์
ก็มาต้องทุกข์ใจ เป็นตัวของตัวเอง ไม่ได้เป็นตัวแทนของใคร
ถ้าคุยกันแล้วไม่ลงตัว ก็จบกันไป เสียใจแล้วจบดีกว่าไหมน้องไฟ

[vava violet]

  เอาจริงๆนะ ตอนนี้แม่ง เราไม่รู้สึกเลยว่ามันหวานหรือเขิน เราจับประเด็นได้แต่การสอนของฮิม เราก็ไม่รู้หรอกตรรกกะอะไรของมัน ในช่วงที่ไฟเจ็บสัดๆแบบนี้ดันบอกหยุ่นให้ปล่อย อย่าใจดี อย่าสงสารให้มากนัก ปล่อยให้ไฟคิดเอง เพราะไฟมันไม่ได้มีเพื่อนอยู่ข้างกายมันตลอดไปได้ แต่ คือเข้าใจไหมไฟกำลังเจ็บ อยู่ในช่วงลูกผีลูกคนแล้วบอกหยุ่นมันแบบนั้นได้ไง

 ในเวลาที่ไฟไม่เหลือใครเลยแทนที่จะยังได้กำลังใจจากเพื่อนๆ มีเพื่อนคอยปลอบคอยฉุดรั้งสติไม่ให้เตลิดเพราะไฟมันคิดมาก แล้วคิดว่าตัวเองไม่มีค่าไม่มีใครต้องการเลย แล้วฮิมดันแสดงกิริยาแบบนั้น(แย่งกินกุ้งที่หยุ่นจะป้อนไฟ) คืออะไร อยากได้อะไร อยากให้ไฟรู้ว่ามึงไม่ได้มีเพื่อนอยู่ข้างกายตลอดนะ ชีวิตเป็นของมึง มึงเลือกเอง แบบนี้เหรอ

 คือ เรากลับมองว่า ฮิมทำแบบนี้เหมือน ทำให้ไฟยิ่งรู้สึกไม่มีค่า ไม่มีใครแม้กระทั่งเพื่อน ทริปเที่ยวทะเลครั้งนี้โครตตอกย้ำ ไฟไม่สำคัญอะไรเลย เป็นตัวแถมมากกว่า ทุกคนรู้ไฟมันเจ็บเพราะอะไรเพราะใคร แต่ไม่มีใครสนใจ คอยแต่จะให้มันคิดเอง เพราะเป็นปัญหาของมัน ทำได้แค่อยู่ข้างๆ อยู่ข้างๆจริงๆ แต่ หันซ้ายไฟก็เจอหยุ่นฮิมโครตหวาน หันขวา อาเนียกับพี่เต๋อโครตสวีท มองไปข้างหน้า เหมือนฝันกับพี่บินอีก พอมองไปข้างหลังเจอบอท แต่บอทก็อยู่เฉยๆ แบบเนี่ย

เออ มีเพื่อน แต่ ไม่มีเพื่อน เข้าใจไหม

ต่อ มาที่หยุ่น หยุ่นสำหรับเราพาทนี้ไม่ปลื้ม เชื่อฮิมเกินไป มันพูดอะไรมาคิดตาม และทำตามด้วย แต่รู้ไหมบางครั้งคนเราเวลาเสียใจมันก็อยากมีใครอยู่ข้างๆบ้าง ไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยตลอดไป แค่อยู่ด้วยกันช่วงเวลานี้ก็พอ พอให้หายเจ็บได้บ้าง ค่อยไปไม่ว่ากัน แค่นี้เองหยุ่น (ก็นะผัวกับเพื่อน เทียบกันไม่ได้) เราไม่ปลื้ม

มาที่คนสำคัญ ไอ้พี่ฮิม เหมือนจะมีเหตุผล แต่คิดอีกที พาทนี้เราก็ไม่ปลื้ม เรื่องความคิดพี่เกี่ยวกับไฟ แล้วบอกหยุ่นแบบนั้น(แบบไหนอ่านข้างบน) โครตไม่ชอบใจเลย แล้วมาหวานเลี่ยนโชว์คนอกหัก ไฟแม่งคงคิด ฆ่าตัวตายเลยดีไหม ไม่มีใครรักกูเลย แม้แต่เพื่อน ในเวลาที่กูเจ็บแม่งยังพาแฟนมาสวีทให้ดูต่อหน้า ถ้าเราเป็นไฟคงคิดอย่างเนี่ย เหอะๆ

มาที่ตอนท้ายบท ฮิมโครตขี้หึง หึงแล้วทำหยุ่นเจ็บตัวด้วยสิ มันเหมือนโรคจิตนะ เกินไป เกินพอดี ก็รู้อยู่ว่าของรักของหวง แต่หยุ่นมันก็ตอบรับคุณฝรั่งคนนั้นตามมารยาท แม่งเล่นซ้อมเขาซะเลือดกลบปาก ลองย้อนกลับไปอ่านบทต้นๆ ตอนไฟเมาแล้วจูบฮิม ดันบอกหยุ่น ไฟมันเมา กูไม่ได้คิดอะไรกับมัน อย่าคิดมาก ก็ใช่ไงอย่าคิดมาก เพราะไม่ได้คิดอะไร แล้วทำไมมึงไม่คิดบ้างว่า หยุ่นมันก็ไม่ได้คิดอะไรกับฝรั่งคนนั้น หึงอะไรได้งี่เง่ามาก สอนเขาได้ทำไมไม่ย้อนดูตัวเองล่ะฮิม

เฮ้อ เป็นคอมเม้นที่ยาวมาก โอเค มันเป็นแค่ความรู้สึกของเราที่อินกับกับนิยายมาก สุดท้ายเราจะรออิลูกเขยชั่วกับลูกไฟนะ รออยู่ เฮ้ออีกครั้ง ชีวิตต้องเดินต่อไป ไฟสู้ๆ แม่ยังอยู่ข้างลูกเสมอ