หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[quiicheh.]

กี่ครั้งกี่ครั้งก็ขอบอกว่าชอบคู่นี้มากกกกกกกกกกก
แต่แค่ติดใจตรงต้นเรื่องหน่อยๆเข้าใจว่าไฟเป็นคนห่ามๆ พูดจาไม่ค่อยเพราะกร้ากกกกกกกกกกก
แต่ในเมื่อเป็นแฟนกับเทมแล้วก็ควรพูดดีๆหน่อยนะ
คือคือนี่ยึดหลักความเป็นจริงว่าถ้าเราถามไรใครสักคนแล้วโดนตอบกลับงี้คงเฟล แต่อีพี่เทมดันทนได้เฉย
เข้าใจว่าเป็นคาแรคเตอร์ เราก็ชอบที่เป็นงี้แต่อ่านแล้วมันเหมือนเทมต้องยอมทุกอย่างซึ่งขัดกับความเป็นจริงไปหน่อย
แต่อย่างไงคู่นี้ก็หวานแบบห่ามๆไปละกัน ชอบอะชอบเทมขอยืมวันนึงดิไฟกร้ากกกกกกกกกกกก

[ice_spok]

สู้ ๆ ไฟยังมีแม่ กะพี่เทม

[whitefang]

โอ๊ยยยย น่ารักจังอ่าาา งุงิมุมิมากๆ ตอนท้ายเขินเเทนเทมเลย

[IIIA]

เขินพี่เทม อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

แบบ ฉากหนังสือปิดหน้า หัวใจเต้นแรง แบบ กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 

[Arancia]

กรี๊ดดดดดดดดด ตอนนี้น่ารักอะ อะไรเขินกันไปกันมา

ถ้าไม่มีดราม่าเรื่องที่บ้านไฟ คงจะหวานเลี่ยนเลยสินะ แต่ชอบนะตอนทำอาหาร มือใหม่ทั้งคู่ น่ารักอบอุ่น อร๊ายยยยย

รออ่านตอนต่อไปคะ

[why yyy]

คือแบบ..  อ่านแล้วยิ้มกว้างเลย  มันน่ารักอะ!! 

[whipcream]

น่าร็อคอ่ะ

[EverGreen™]

รักคุณหญิงแม่ของไฟจัง

 

พี่เทมมมมมมมมมมมม

น่ารักไป 

เตรียมแพ็คกระเป๋าลงไปภูเก็ตตตต 

[Yunatsu]

 

โอ้ยยยย มุมิจิงๆด้วยยยย

เขินนนนนนนน

พี่เทมมมม
น่ารักเน้ออออ
ทำคะแนนแข่งก่าพี่ฮิมเลยอ่า

เลือกไม่ถูกเลยชอบคู่ไหนมากกว่า
น่ารักทั้งสองคู่เลยยย

[beautifuldead]

เหมือนจะดราม่า แต่ฟินที่สุดดดด โฮกฮากๆๆๆๆ

[greensnake]

ถ้าคู่นี้จะน่ารักขนาดนี้ล่ะก็นะ มาประชันกับฮิมหยุ่นเลยมา
ต่อไปนี้ไฟก็มีที่ให้พักใจแล้วสิ ที่ๆอยู่แล้วเป็นตัวเองที่สุด
นอกจากคุณแม่ที่แสนดีแล้ว ก็คงมีพี่เทมนี่แหละที่ทำให้ไฟยิ้มได้
ส่วนหนึ่งคงมาจากพี่เทมตามใจด้วยแหละ ไฟเลยยิ่งถูกใจ
เห็นทีพี่เทมคงต้องฝึกปรือฝีมือการทำอาหารแล้วล่ะ
เวลาเด็กน้อยหิวกลางดึกจะได้ไม่งอแง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ 

[FahFon]

รักคู่นี้จัง >/////<

[namngern]

  อร้ายยยย ฉากหอมแก้มเป็นไรที่ฟินมาก
พี่เทมน่ารักอ้ะ  ทั้งหึง ทั้งตามใจไฟเลย
น่ารักกกกกกกกก ♥♥

[evilheart]

เทมไฟ เข้าใจกันซะที
ส่วนพี่ฮิมกับน้องหยุ่น ขอให้ว่าที่พ่อตาแม่ยายเข้าใจในความรักของพี่ฮิมนะ
ไม่งั้นน้องหยุ่นเศร้าแน่ๆ

[Julie-J]

โอ้ยยยยยย  ในที่สุดก็อ่านทันค่ะ  อยากจะกรี๊ดดดดดดดด
ชอบเทมไฟมากกกกก  อ่านไปจิกหมอนไป  เจ็บปวดแทนน้องไฟ
น่าสงสารน่าเอ็นดูที่สุด  น้องหยุนก็น่ารักซะ
คุณพ่อพระเอก  พ่อเจ้าประคุณทูลหัว  หล่อไปไหนคะคุณ
อิชั้นอยากได้สามีของหนูหยุ่นมาก 55 

[minenat]

น่ารักมากตอนนี้

[alien.aiiwz]

ฮอลลล
น่ารักมุ่งมิ้งคุคริมากเลย

[NUTSANAN]

มุ้งมิ้งมาก ก ก น่ารักอ่ะ ชอบคู่นี้ จริงๆนะ

[na-au]

คนแก่อยากกิน... เอ้ย....อยากเห็นนะ

เอารูปลงให้หน่อยจิ..."ไข่ไอ้เทม" นะ   

นะ  นะ  ขอดูหน่อย...... 

 

[thaitanoi]

น่าเห็นใจไฟ เรื่องครอบครัว หวังว่าจะคลี่คลายไปในทางที่ดี แต่อย่างน้อยก็มีแม่ที่เข้าใจและมีเทมคอยให้กำลังใจ

[moredee]

พี่เทมทำไปได้
เอาป้ายไฟไปอีกอัน เราเชื่อหัวใจพี่แล้วว่ะ

[u_cosmos]

เทมเขิน!!!! 
แค่น้องชมกับคนอื่นว่าหล่อแค่เนี้ยถึงกับหัวใจเต้นแรงเชียว
ถ้าน้องรู้ว่าแอบไปดูจะทำหน้ายังไงเนี่ย

ความสุขมันอยู่ใกล้กว่าที่คิดเนอะ ทั้งคู่เลย
มีปัญหาก็ลองพดคุยกันดู แต่ท่าทางเรื่องพ่อนี่ก็ใหญ่น่าดูเลย

[JustWait]

เขาเขินกันเราก็เขินด้วย

นั่งเขินแอร๊ะแอร๊ยบ้าบอหน้าคอมพ์คนเดียว 

[Gutjang]

น้องไฟคะ   น่าจับฟัด

[patwo]

ตอนที่ 41

ขณะนี้เครื่องบินกำลังลงจอดที่สนามบินนานาชาติภูเก็ต  ได้ยินเสียงนี้แว่วข้างหู เมื่อยคอเพราะรู้สึกเอนคอไปซบบนไหล่ข้างๆ นานเกือบชั่วโมง เหล่มองคนที่มองออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกำลังเหม่อๆ ผมรู้ว่ามัน กำลังกังวล เมื่อคืนก็นอนไม่หลับพลิกไปพลิกมาผมก็ไม่หลับไปด้วย หลับตาลงอีกครั้งเพราะรู้สึกว่ามันหันมามอง


“ ตื่นได้แล้วมึง " ยกไหล่ฝั่งที่ผมนอนทับ ลื่มตาตื่นเหมือนว่าเพิ่งตื่นจริงๆ หันมองหน้ามันที่เอียงหน้ามองผม " ขี้ตาที่หัวตาซ้าย "


ใช้นิ้วก้อยเขี่ยออกคนรอบๆเริ่มยืนขึ้นขนสัมภาระที่อยู่ด้านบนมาไว้ในมือเตรียมตัวลงจากเครื่อง ไม่รู้จะตื่นเต้นไปไหน ยืนออจะออกกันเหมือนจะไม่ได้ลง หยิบกระเป๋ามาถือรอไว้คนละใบนั่งรอจนคนเริ่มหมดก็เดินลงจากเครื่อง


“ สวัสดีครับป๊า ครับ หยุ่นเพิ่งลง เดี๋ยวสิ ยังไม่ถึง รอก่อนๆ " ได้ยินเสียงมันพูดโทรศัพท์มันก็หันมาบอก " ป๊าโทรมาบอกว่าถึงแล้ว รออยู่ด้านนอก .. “


“ เออ " พยักหน้าให้มันก็หันมามองอีก


“ มึงดูตื่นเต้นนะ " เหล่มันแบบเยียดๆ ไม่อยากจะบอกเลยว่า มึงนั่นละตื่นเต้นกว่ากูอีก ตื่นเต้นจนกูดูออก มันถอนหายใจถี่แถมยังชอบมองนู้นดูนี่ ไม่อยู่นิ่งเลยครับ


“ เหรอ ก็กูจะเจอพ่อตาแม่ยายครั้งแรก กูก็ต้องตื่นเต้นสิ "


“ กล้าว่ะ..” ส่ายหน้าเดินนำผม เรื่องของเราที่บ้านมันยังไม่ทราบครับ และที่ผมมาที่นี่เพื่อมาบอกพวกเขา หยุ่นมันขี้กลัวครับ ผมคิดว่า ถ้าเค้ารู้เราก็ไม่ต้องกังวลอะไรและไม่มีใครให้เราต้องสนใจและแคร์อีกแล้ว กุมมือมันไว้แน่นมันก็หันมามอง เราไม่ได้พูดอะไร แต่มันก็กำมือของผมแน่นแม้จะเป็น


ไม่มีของอะไรให้ต้องรอรับ ของฝากทุกอย่างอยู่ในกระเป๋าเป้ใบเบเริ้มของผม  เดินออกมาตามทางเดิน แท็กซี่รอเรียกผู้โดยสารเต็มไปหมด แต่แพงมากครับ ค่าบริการไม่เหมือนกรุงเทพ ทั้งแพงกว่าและค่าบริการก็ไม่ได้เริ่มที่ 35 ตามมิสเตอร์ครับเป็นแบบเหมาจ่าย


“ ป๊า!! “ เสียงมันดังหันไปมองก็เจอกับ ผู้ชายร่างสูงตัวใหญ่ไม่อ้วนมากที่ยกมือขึ้นทักทายลูกชายตัวเอง พ่อของมันใส่เสื้อเชิ๊ตกับกางเกงขาสั้นเทียมเข่าครับ " คิดถึงจังเลยเว้ยย "


สาบานว่านี่คำทักทายกับพ่อมึง มันเข้าไปไหว้ก่อนที่พ่อจะตบหัวมันแล้วก็ลูบ ดูเป็นครอบครัวที่สนุกสนานครับ พ่อหันมายิ้มให้ผม ผมก็ยกมือไหว้


“ สวัสดีครับป๊า " เรียกตามครับไม่ได้มีจุดประสงค์ใด ไอ้หยุ่นเหล่ก่อนจะแนะนำตัวผม


“ นี่ไอ้ฮิม เพื่อนหยุ่น ที่เล่าว่าจะมาด้วย "


“ เออๆ ตามสบายนะ ไปๆ จอดนานเสียค่าบริการเยอะ กูไม่อยากเสียเยอะเว้ย ไปๆ " พ่อเดินนำ เราก็เดินตาม คนเยอะมากแต่สนามบินที่นี่เล็กครับ แทบจะไม่มีที่จอดรถ รถทุกคันต้องจอดเบียดกัน แถมต่างชาติยังเยอะมากจนคิดว่าอยู่เมืองนอก ทั้งจีน ฝรั่ง นานาชาติสมชื่อเค้าครับ


ขับรถออกมา ระหว่างทางผมก็ถ่ายรูปตลอดทางเลยครับ พอดีพกกล้องมาด้วย เมืองภูเก็ตสมชื่อเมืองท่องเที่ยวครับ รถเยอะไม่ต่างอะไรจากกรุงเทพ แถมยังร้อนสุดๆ ผมมาเที่ยวนี้อยู่ในช่วงเทศกาลกินเจพอดีครับ ถนนทุกสายเลยมีธงจีนปักเต็มไปหมด แถมยังมีร้านอาหารเจเยอะอีก ... คือกูอยากกินอาหารทะเลว่ะ


“ แล้วฮิมหิวรึยัง ม๊าเค้าทำกับข้าวไว้รอเยอะแยะ เต็มไปหมด "


“ ป๊ากับม๊ายังไม่กินเจเหรอ " มันหันถามพ่อมัน พ่อมันก็ส่ายหน้า


“ กูกินแล้ว กูจะรอมึงทำไมละ มึงนะ รีบๆกินของคาว อาบน้ำล้างท้อง จะได้ทันสามวันสุดท้าย "


“ ทำไมต้องกินสามวันด้วยละครับ "


“ เขากินเจต้องกินเลขคี่นะ แบบ เก้า เจ็ด ห้า สาม หนึ่ง เค้าไม่กินเลขคู่มันไม่ดี " พ่อดูเป็นคนจีนมากครับเป็นสไตส์ที่ดูเลยว่า มีเชื้อสายอยู่ในตัว ดูมีอายุแล้วครับ คิดว่าน่าจะได้ลูกตอนแก่  " วันนี้พ่อไปซื้อ อาหารคาวจากแถวป่าตองมา ในเมืองไม่ต้องหา ไม่มี "


“ ป่าตอง เออกูอยากไปว่ะ " บอกมันมันก็พยักหน้า


“ เดี๋ยวกูขับมอเตอร์ไซต์พาไป " มันบอกแค่นั้น พ่อมันก็หัวเราะ


“ ไปกับมันทำประกันรึยังฮิม " เสียงหัวเราะลั่นรถมันก็หันออกนอกหน้าต่าง ได้ยินเสียงมันเรียกป๊ามันเบาๆ แบบขัดใจ ก็ตลกดีครับ ยิ่งเข้าใกล้บ้านมันผมก็ยิ่งตื่นเต้น มันเป็นไปโดยอัตโนมัติเป็นความรู้สึกที่ว่า บ้านของมันจะเป็นแบบไหน ชีวิตการเป็นอยู่ของมัน อยากรู้มากครับ ตื่นเต้นยังไงบอกไม่ถูก อยากรูุ้ทุกเรื่องราวที่เกี่ยวกับมัน ทุกๆเรื่อง


รถติดไม่ต่างอะไรจากกรุงเทพแค่พื้นที่เล็กกว่า ที่นี่การสัญจรจะใช้รถมอเตอร์ไซต์ครับเพราะมันสะดวกกว่า พ่อไอ้หยุ่นบอกว่าคนขับรถกระบะกลัวมอเตอร์ไซต์มากกว่ามอเตอร์ไซต์จะกลัวรถคันใหญ่อีกครับ พี่เบียดทุกคันเพื่อได้ขึ้นไปนำหน้าพวกรถใหญ่ๆที่เบียดไม่ได้


มาถึงบ้านมัน ผมแทบไม่อยากจะเชื่อเลยครับ ว่ามันจะอยู่ในเมืองภูเก็ตได้ บ้านมันเป็นบ้านไม้สองชั้นสีขาว มีบริเวณครับค่อนไปทางใหญ่ อยู่แถวห้างดังของที่นี่ ก็ถือว่ามันก็คนมีฐานะคนนึงละถ้าได้จับจองพื้นที่ตรงนี้ รถจอดสนิท ก็เจอผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ที่ประตูบ้านแล้วละครับ ผู้หญิงที่ท่าทางใจดีดูมีอายุที่กำลังยิ้มกว้าง


“ ม๊า~~~~ “ แหกปากเสียงดังก่อนจะวิ่งเข้าไปกอด เธอก็กอดลูกชายตัวเองไว้เต็มอ้อมกอดเลยครับ มองจากตรงนี้เห็นมันหอมแก้มแม่มันที่ก็หอมมันกลับ " คิดถึงงงงงงง หื้มมม แก้มม๊าแม่งโคตรหอมอะ "


“ แนะนำเพื่อนก่อน เพื่อนยืนงงอยู่ "


“ เออจริง " ขอบคุณที่ยังไม่ลืมกู มันเดินเข้ามาใกล้ผม กอดคอเข้าไปใกล้แม่มัน " ม๊านี่ ฮิมเพื่อนหยุ่น "


“ สวัสดีครับม๊า "


“ สวัสดีจ๊ะ ฮิมตามสบายนะ คิดว่าอยู่บ้านตัวเองมีอะไรบอกม๊าบอกป๊า หรือว่าหยุ่นได้ อยากกินอะไรก็บอกที่นี่ของกินอร่อยๆ เยอะ " แม่มันยิ้มให้ผม ก่อนจะเชิดหน้าไปที่รถ " เอากระเป๋าลงมาก่อน แล้วไปกินข้าวได้เลยมีของอร่อยๆทั้งนั้น ม๊าให้ป๊าซื้อมาเตรียมไว้เยอะ กินเสร็จก็นอนพักสักตื่น แล้วไปอาบน้ำจะไดไปไหว้พระที่ศาลเจ้านะ "


“ ม๊ากลัวไอ้ฮิม ไม่ให้พูดเหรอ พูดยาวโคตรรรรอะ "


“ ไปกินข้าวไป "


“ โห งอน โอ๋ๆ คิดถึงจะตายอย่าเพิ่งงอนดิ กอดๆ โอ๋ๆ " ท่าทางมันจะเป็นความสุขของบ้านจริงๆครับ ผมมีหน้าที่เดินตามป๊าที่ขนของอะไรไม่ทราบครับเยอะแยะจากหลังรถเลยไปช่วยเค้าขน ขนกระเป๋าเป้ของผมกับมันด้วย


“ ไอ้หยุ่นนี่ยังไง ทำไม มันไม่มาขนเอง ฮิมตั้งไว้ตรงนั้นละ เดี๋ยวป๊าให้มันมาขนเอง " ป๊าบอกแต่ผมก็ยิ้ม ปกติลูกชายป๊าใช้ผมทรหดกว่านี้หลายสิบเท่าครับ บางทีง่วงตาจะปิดมันยังปลุกผมให้มาทำไข่เจียวให้มันกินเลย


ตั้งของที่เอามาไว้ในห้องนั่งเล่น มองไปรอบๆ เพิ่งรู้ครับ พ่อแม่มันจบสถาบันเดียวกันกับที่ผมเรียนเลยครับ แม่มันจบอักษร พ่อมันจบวิศวะ ดูจากรูปรับปริญญาครับ ยืนดูอยู่สักพักพ่อมันก็ถาม


“ ฮิมเรียนที่ไหนละ มหาลัยเดียวกับหยุ่นเหรอ "


“ เปล่าครับ ผมเรียนที่เดียวกับป๊า คณะเดียวกับป๊าด้วย "


“ จริงสิ " แกดีใจใหญ่เลยครับ หันมาจับไหล่ผม เห็นแบบนี้แล้วก็ยังงงว่าไอ้หยุ่นมันไปโผล่ออกมหาลัยเอกชนได้ไง สังคมรอบตัวของเรามันก็คล้ายๆกันครับ ประเภทที่ว่าพ่อแม่เรียนที่นี่ลูกก็ต้องฝังใจแล้วบอกตัวเองว่า กูก็ต้องเรียนที่นี่ให้ได้ ให้สมกับพ่อแม่กูเคยเรียนมา .. แต่ดูไอ้หยุ่นครับ ความคิดมัน ผมละมึนจริงๆ


“ ป๊า.. ผมถามอะไรหน่อยได้มั๊ยครับ "


“ ว่ามาสิ "


“ ป๊าไม่เสียใจเหรอ ที่ไอ้หยุ่นมันไม่ได้เรียนที่ที่ป๊ากับม๊าเรียนทั้งๆที่มันก็สอบได้ " จบคำถามผมแกก็ยิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ถอนหายใจ ก่อนจะหันมองหน้าผม


“ ความสุขของหยุ่นสำคัญมากกว่าอะไรทั้งหมด ในความคิดของป๊ากับม๊า ถ้าเค้าเลือกเราก็พร้อมที่จะสนับสนุน " เป็นคำตอบที่ผมใจชื้น อาจเพราะมันครอบคุมไปหมดทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องที่ผม อยากจะรู้


“ ฮิมกินข้าวจ๊ะ หยุ่นกินจะหมดแล้ว บอกให้รอก็ไม่ยอมรอ " ม๊าเดินออกมาจากในครัว เข้ามาทักผม เธอทำท่าเหนื่อยใจแต่ก็มีความสุข แน่นอนครับลูกชายกลับบ้านทั้งทีจะไม่ให้มีความสุขได้ไง


เดินสำรวจทางไปห้องครัวของบ้านมันแบบตัวคนเดียวไร้ร่างเจ้าของบ้านเดินนำไป ได้ยินเสียงช้อนกระทบจานเป็นระยะบอกใบ้ และในที่สุดก็เจอคนที่กำลังแกะกุ้งกิน ข้างหน้ามันเต็มไปด้วยอาหารทะเลครับ พอเจอของอร่อยนี่ ไม่มีเรียกกูเลยนะ


“ มึงหิวยัง " พูดทั้งๆที่ข้าวเต็มปาก " นั่งๆ กินๆ "


อยากจะหัวเราะกับคนตรงหน้าจริงๆครับ ผมควรทำยังไงกับมันดี กำลังนิ่งคิดทบทวนว่า มันเป็นเจ้าของบ้านเหรอ กูเป็นคนต่างถิ่นใช่มั๊ย ทำไมกูต้องมาศึกษามาเดินดูอะไรเองทั้งหมด โดยที่เจ้าของบ้านจริงๆ คนที่สมควรพอผมขึ้นไปดูที่พัก จัดข้าวให้กิน กลับทอดทิ้งผมไว้ แล้วก็นั่งกินข้าวคนเดียว เอาจริงๆนี่ถ้าผมไม่เดินมา สาบานว่ามันคงไม่ไปตามครับ


“ อร่อยๆ มึงกินๆ " แกะกุ้งใส่จานผมสองตามตัว ราดน้ำจิ้มซีฟู๊ดให้ " วันนี้กินอาหารทะเลไปก่อน ม๊าบอกว่าหมดเจแล้วจะทำ กับข้าวอร่อยๆให้กิน แบบของพื้นเมืองภูเก็ต "


“ เช่นอะไรว่ะ "


“ น้ำพริกกุ้งเสียบ แกงส้มปลาหน่อไม้ ไข่เจียว ผัดเผ็ดหมู โอ๊ยย หิวข้าว " แล้วที่มึงแดกอยู่นี่ไม่ใช่ข้าวรึไงว่ะ ผมยิ้มก่อนจะก้มหน้ากิน อร่อยครับ เพราะมันสดมาก ปลาราดพริกก็อร่อย หอยเผา หรือแม้แต่ ยำชายชั่วที่ก็อร่อยไม่แพ้กัน .


สงสัยใช่มั๊ยครับว่ายำชายชั่วคืออะไร มันคือ ยำไข่แมงดา นี่เหละครับ รสชาติก็อร่อยดีครับ เม็ดเล็กๆมันส์ๆ เป็นรสชาติแปลกใหม่ที่ผมไม่เคยกิน ไอ้หยุ่นบอกว่า อย่ากินเยอะครับ คนไม่เคยกิน กินเยอะแล้วท้องจะเสียง่าย มันเป็นห่วงผมครับ เลยให้ผมกินสองสามคำ ส่วนมันก็ฟาดไปทั้งหมดตัวคนเดียว.. คิดๆดูแล้วอาจเพราะเป็นของโปรดของมันรึเปล่า ผมไม่แน่ใจครับ


“ กินแบ่งฮิมบ้างรึเปล่าหยุ่น "


“ แบ่งครับม๊า " ตอบแล้วก็หันไปยิ้มให้แม่มัน แม่มันก็นั่งลงหัวโต๊ะ ตักนู้นตักนี่ให้ผม


“ กินเยอะๆ ของสดๆ ที่กรุงเทพไม่มีให้กินนะ "


“ ครับ " ก็กินตามที่ผู้ใหญ่ตักให้  แม่มันตีมือไอ้หยุ่นที่แย่งผมกินเป็นระยะ เป็นภาพที่น่ารักดีครับ ได้เห็นมันในมุมแบบนี้ แปลกตาดีสำหรับผมครับ มุมที่มันจะมีความสุขไม่ว่าจะทำอะไร แตกต่างจากตอนนั่งเครื่องแบบเครียดๆ


“ เอิ๊ก..” เสียงจากคนตรงหน้าผม ไอ้หยุ่นเล่นซะเสียงดังจนแม่มันตีแขน


“ น่าเกลียด เพื่อนนั่งอยู่นะ หยุ่น "


“ แล้วไงอะม๊า ก็หยุ่นอิ่มอะ อิ่มๆ เดินไม่ไหวแล้ว " แม่มันส่ายหน้า กลิ่นไม่โสพีเท่าไหร่แม่มันเลยเดินหนี ผมได้แค่กุมขยับนั่งกินข้าวคำสุดท้าย ขอบคุณที่เรอตอนกูแดกกำลังเสร็จ


“ อัปปีย์จริงมึง "


“ ก็มันอิ่ม กูแน่นท้องเนี้ยมึง " ทุบพุงบอกผม ก่อนจะลุกขึ้น ยืนนิ่งสักพัก " ฮิม " เรียกผม เงยหน้าขึ้นมองมันก็เปิดพุงให้ดู พุงขาวๆที่ยื่นออกมา  ผมส่ายหน้า อายกูบ้างมั๊ย หรือเพราะว่า มันคิดว่าผมเห็นของมันมาหมดแล้วครับ มันเลยไม่อาย..


“ อะไร "


“ อร่อยมั๊ย " มองหน้าผม แบบอยากรู้ทำท่าน่ารักเหมือนเด็กๆ


“ อร่อย " มันยิ้มก่อนจะพยักหน้า


“ ดีแล้วที่มึงชอบ " ผมไม่รู้ว่าหมายความว่ายังไง แต่เห็นมันนั่งลงต่อแกะกุ้งแล้วยื่นมาให้ แค่นี้ก็ให้ความสุข อย่างบอกไม่ถูกจริงๆครับ เวลาที่มันใส่ใจผม สายตาของมันจะมองมาแค่ที่ผม มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกจริงๆครับ


เดินขึ้นมาชั้นบนหลังจากที่กินข้าวเสร็จ ชั้นบนมีห้องนอนสี่ห้องครับ จัดสไตล์วินเทจมันบอกว่าแม่มันชอบ ซึ่งก็ดีครับ ผมว่ามันเข้ากับตัวบ้าน เดินมาถึงห้องมัน มีป้ายแขวนอยู่ด้วยครับ เป็นขวดซีอิ๋วขาวตราหยั่นหว่อหยุ่น ภาพเด็กสมบูรณ์ใหญ่กว่าตัวขวดครับมันคงวาดเอง ผมยืนกลั้นขำมันก็หันมามอง


“ เก๋ออก เหี้ย ศิลปะ "


“ เปิดๆห้องมึงได้แล้ว กูหนักเนี้ย " กระเป๋าหนักครับ อยากจะตั้งจะแย่ แต่ไอ้คุณเจ้าของบ้านก็โอ้เอ้เหลือเกิน เปิดเข้ามาในห้อง มันก็ตั้งของไว้บนพื้นก่อนจะสไลด์ตัวลงเตียง ผมเดินตามวางกระเป๋าอยู่ข้างๆมัน มองไปรอบๆ ก็เป็นห้องขนาดกลางครับ คือเปิดประตูเข้ามา ฝั่งขวาเป็นห้องน้ำ ฝั่งซ้ายเป็นตู้เสื้อผ้า ถัดมาตรงกลางเป็นเตียง แล้วก็มีทีวีอยู่ปลายเตียง ใต้โต๊ะมีเกมส์  ริมหน้าต่างมีโต๊ะคอมพิวเตอร์ แต่ไม่มีคอมแล้วครับ ก็คงอยู่กรุงเทพ


“ เห้ออ มีความสุข " ได้ยินเสีงครางเบาๆจากคนบนเตียง ตุ๊กตาหมีแบบถูกปะด้วยเศษผ้า คาดว่าก่อนหน้านี้เมื่อหลายสิบปีมันคงอยู่ครบ ไอ้หยุ่นหอมตุ๊กตาตัวนั้นส่งยิ้มหวาน ก่อนจะวางมันลง แล้วหันมามองผม " มานอนดิ ขึ้นมาๆ ตามสบายๆ ทำไมมึงดูเกร็งๆว่ะ "


“ มึงต้อนรับกูดีเกิดไป กูประทับใจ " ความจริงคือไม่ได้ทำเหี้ยไรเลยไง กูเลย งง


“ ประชด สัด กูรู้ " มองหน้าผม เดินมาเอากระเป๋าไปไว้ที่ นั่นคือในใส่ไว้ในตู้ครับ " ก็กูตื่นเต้นได้กลับบ้าน ไม่ได้กลับตั้งหลายเดือน อาหารก็อร่อย กรุงเทพมันไม่มีกิน คิดถึงหน้าป๊าหน้าม๊า มึงเข้าใจกูหน่อยนะ "


“ กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลย " ผมเข้าใจมันครับ ไกลบ้านไปอยู่กรุงเทพตั้งหลายเดือน ได้กลับมาบ้านทั้งทีมันคงมีอะไรที่อยากจะทำเยอะแยะไปหมด


“ เอองั้นดี มึงมานี่ ล้างหน้านอนกัน " เดินเข้ามากอดคอผม เดินเข้าไปห้องน้ำ มันเปิดน้ำที่อ่างตักหน้าขึ้นลูบหน้าให้ผม หลบไม่ทันเลยโดนไปเต็มๆ


“ กูทำเอง "


“ ก็เพื่อนมาบ้าน กูต้องบริการ "


“ ไอ้สัด ถ้ามึงจะทำขนาดนี้ มึงทำตัวเหมือนเดิมเถอะ " มันหัวเราะ ได้ยินเสียงหัวเราะลั่นห้องน้ำก่อนที่มันจะล้างหน้าแล้วก็บ้วนปาก ถอนกางเกงเปลี่ยนเป็นบ็อกเซอร์ เปิดแอร์แล้วล้มตัวลงนอน ต่างคนต่างหลับไปในเวลาบ่ายที่ข้างนอกก็โคตรจะร้อน


.........................................................

[patwo]

เดินลงมาจากชั้นบนด้วยอาการมึนๆ อากาศร้อนจนอยากจะบ้าทั้งๆที่บ้านมันก็เปิดแอร์แทบจะทั้งหลัง คอของผมแห้งจนรู้สึกว่ามันจะกลายเป็นผง เดินเข้าไปในครัวไม่มีใครอยู่ แต่ได้ยินเสียงทีวีจากห้องนั่งเล่น เดินไปเปิดตู้เย็นมีน้ำแบบทั้งใส่ขวดแบบขายกับน้ำกรองใส่ขวดเข้าตู้ หันไปดูแก้ว ก็มีทั้งแก้วบนชั้น แล้วก็แก้วที่ตั้งไว้ในตู้แยก


“ ม๊าครับ "


“ ครับ " ม๊าหันมามองหน้าผมก่อนจะยิ้ม " มีอะไรจ๊ะ ฮิม จะเอาอะไรรึเปล่า "


“ ผมหิวน้ำ แต่ไม่รู้จะใช้แก้วใบไหน "


“ อ๋อออออ เดี๋ยวม๊าหยิบให้ " ลุกขึ้นจากที่นั่งเดินตรงเข้ามาหยิบแก้วจากที่ตั้งบนชั้นให้ ก่อนจะอธิบาย " แก้วบนชั้นนี่คือแก้วคาว ส่วนแก้วในตู้นี่คือแก้วไว้กินเจ ต้องแยกกันนะ ไม่งั้นจะไม่สะอาด "


“ ครับ " ตอบก่อนจะรับแก้วมารินน้ำใส่ พอรู้มาบ้างครับว่าเทศกาลกินเจของที่นี่เป็นเทศกาลที่ค่อนข้างใหญ่ ทุกบ้านก็เหมือนจะพร้อมใจกันกิน แถมยังกินแบบเคร่งครัดก็เหมือนบ้านไอ้หยุ่นครับที่แยกของใช้ไว้ใช้เลย คาวก็ส่วนคาว เจก็ส่วนเจ


“ ฮิมตื่นไวจังลูก นี่แค่บ่ายสามเองนะ "


“ นอนไม่ค่อยหลับครับ ผมหลับมาจากบนเครื่องมาแล้ว " แต่ลูกม๊านะครับท่าจะนาน บนเครื่องไม่หลับ เมื่อคืนก็ไม่หลับ ก่อนจะลงมามองไปทางมันก็เห็นกำลังนอนกอดตุ๊กตาครับ หลับสนิทชนิดไม่รู้สึกตัวอะไร  เป็นภาพที่ผมหลุดขำก่อนจะถ่ายภาพลงอินตราแกรมแฉเลยครับ ตั้งชื่อว่า ' เด็กน้อยกับไอ้เน่า '  ถ้ามันตื่นมาเห็นคง ฆ่าผมครับ


“ อื้มม แบบนี้นี่เอง นั่งก่อนสิ อยากดูอะไรมั๊ย เปลี่ยนช่องได้เลย "  แม่มันกำลังดูสารคดีอยู่ครับ เป็นสารคดีเกี่ยวกับสัตว์ที่ผมชอบพอดี


“ ไม่เป็นไรครับม๊า อันนี้ ผมก็ชอบดู "


“ เหรอ.. “ เธอยิ้ม " ป๊าบอกว่า ฮิมเรียนคณะเดียวกับที่ป๊าเคยเรียน เจ้าตัวบอกว่า เด็กโยธามีแต่เด็กหน้าตาดี อวดม๊าใหญ่  "


“ ใช่ครับ. ” แต่ผมว่าหน้าตาดีนี่ ไม่ค่อยจะใช่นะ แต่ไม่กล้าพูดครับ เกรงใจม๊า 


“ งั้นฮิมก็เรียนคนละมหาลัยกับหยุ่นนะสิ  " พยักหน้าแม่ก็เอียงหน้างงมาให้ผม " แล้วไปเจอกันได้ยังไง "


“ ผมเจอเค้ากำลังหลงทางอยู่บนบีทีเอสครับ "


“ อ๋ออ เข้าใจละ หยุ่นเค้าก็แบบนี้ม๊าเลยอยากให้เค้าไปเรียนที่ไกลๆไง " เธอหันมามองหน้าผม ไม่ได้สนใจทีวีอีกต่อไปแล้ว " ตั้งแต่เด็กจนโตหยุ่นไม่ชอบเข้าสังคม เค้าเข้าสังคมไม่เก่งนะ ชอบที่จะให้สังคมเข้ามาหาเค้าเอง เหมือนที่เค้าเลือกเรียนที่นั่น ก็เพราะอยากอยู่คนเดียว ไม่เข้าใจเค้าเหมือนกัน "


“  ตอนเด็กๆ หยุ่นเป็นยังไงเหรอครับ ม๊า "


“ เค้าเป็นคนน่ารักนะ ก็ตั้งแต่เด็กๆแล้วละ แก้วยุ้ยๆตัวขาวๆ ใครๆก็ขออุ้มทั้งนั้นเวลาไปไหนมาไหน แล้วก็พูดมาก ตอนเด็กๆจะชอบแบบ ม๊าครับๆ หยุ่นจะเอาของเล่น แล้วถ้าบอกว่าไม่ได้นะเค้าก็จะต่อรอง ถ้าซื้อให้จะทำนู้นจะทำนี่ให้ จะกินผัก จะข้าวเยอะๆ จะไม่ตื่นไปโรงเรียนสาย..น่ารักที่สุด  “ พูดไปก็ยิ้มไป ผมแค่คิดภาพตามยังยิ้มเลยครับ ม๊าเดินออกไปเอาอัลบั้มภาพมันตอนเด็กๆมาให้ผมดู ประกอบการพูดคุย ก็อย่างที่ม๊าพูดครับ ลูกหลานชาวจีน เด็กผิวขาวตาโต ท่าทางซนๆ ไม่ค่อยฟังใคร


“ ดูอย่างภาพนี้นะ ภาพนี้นะเค้าเต้นที่โรงเรียน พอลงจากเวทีก็บอกว่า โตขึ้นจะเป็นนักร้อง เวลาปั่นจักรยานล้มมีแผลเค้าจะวิ่งเข้ามากอดม๊าแล้วบอกว่า ม๊าๆหยุ่นเป็นแผลที่ขาแล้วเป็นนักร้องไม่ได้แล้ว เราขำกันจะตาย "


เสียงหัวเราะของเราดังไม่ขาดสาย มันเหมือนเป็นบ่อน้ำจืดกลางทะเลทรายของบ้านหลังนี้เลยก็ว่าได้ครับ ภาพทุกภาพที่ถูกถ่ายอัดไว้มีความหมาย มีข้อความเขียนเอาไว้ทุกรูปว่าถ่ายเมื่อไหร่ตอนไหน อายุกี่ขวบ มีเยอะมากพอๆกับหนังสือเรียนทั้งชีวิตที่ผมเคยเรียนมา


“ ม๊าท้องหยุ่นตอนอายุกี่ปีเหรอครับ "


“ แก่แล้ว " เธอยิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ " ม๊าท้องยากนะ แต่งงานกับป๊าก็หลายปีแล้วนะตั้งแต่สามสิบต้นๆกะว่าจะมีลูกสักสามคน แต่กว่าจะมีหยุ่นเป็นสิบปีเลยนะ สี่สิบมั้งรู้สึก ตอนนั้นก็ทำงานในกรุงเทพนี่เหละ พอท้องหยุ่นก็เลยกลับมาทำงานที่นี่ แล้วก็อยู่ที่นี่เลย "


“ ม๊าเป็นคนพื้นถิ่นที่นี่เหรอครับ "


“ ไม่ใช่จ๊ะ ป๊าตังหากที่อยู่ที่นี่ " พยักหน้าเข้าใจ ม๊าดูภาพมันไปพร้อมๆผม เป็นภาพในช่วงที่มันเริ่มโตแล้วครับ น่าจะสักประถม “ หยุ่นนะเค้าเป็นเด็กน่ารัก แต่ก็มีข้อเสียเยอะ ม๊าว่าเค้าสังคมเล็กไปหน่อยนะ "


“ ไม่นะครับ เพื่อนสนิทเค้าก็มีหลายคน จากที่ภูเก็ต ที่มหาลัยแล้วก็เพื่อนผม เค้าก็เข้ากับคนง่ายนะครับ แต่เค้าเป็นพวกที่ไม่ค่อยชอบทำอะไรด้วยตัวเองคนเดียวมากกว่า ไม่ชอบเริ่มทำอะไรใหม่ๆ แต่ชอบทำอะไรเดิมๆ ไม่ชอบการเปลี่ยนแปลง แล้วถ้าเค้ารู้สึกว่าตัวเองกำลังลำบากหรือดูวุ่นวายเค้าจะถอยทันที  "


“ ดูเหมือนฮิมจะรู้จักหยุ่นมากกว่าม๊าอีกนะ ถึงว่า.." เธอยิ้มก่อนจะหัวเราะที่เห็นผมนิ่งเหมือนรอฟัง แต่เธอก็ไม่ได้พูดต่อประโยคนั้น " แต่คนพวกนั้นก็ต้องเข้ามาเค้าก่อนใช่มั๊ย.. ให้เดา ฮิมก็ต้องเข้าไปคุยกับเค้าก่อนถูกมั๊ย "


“ ถูกครับ " พูดแล้วก็ทำให้นึกถึงครั้งแรกที่ผมเจอมัน.. รู้สึกเหมือนเพิ่งผ่านมาไม่นาน สายตาของม๊ามองผม มองแบบยิ้มหวานให้เป็นสายตาที่เอ็นดู เวลาที่ผู้ใหญ่มองเด็ก


“ เค้าก็แบบนี้ละ ..ไม่รู้เมื่อไหร่จะเปลี่ยน ฮิมสนิทกับหยุ่นดีนะ ม๊ายังแปลกใจเลยที่หยุ่นบอกว่าจะพาเพื่อนมาบ้าน ปกติเค้าไม่ใช่คนที่ชอบพาเพื่อนมาบ้านหรอก ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ เห็นเปรยๆว่ามีอะไรจะบอกม๊า ไม่รู้ว่าอะไรของเค้า  ”


“ ม๊าครับ เรื่องนั้นนะ..ผม " 


“ ไอ้ฮิม!! ” เสียงดังขัดจากบันไดจนต้องหันไปดู เจ้าของบ้านขี้เซาตื่นแล้วครับตอนนี้ก็อาบน้ำใส่ชุดขาวเรียบร้อย เป็นแบบเสื้อขาวสกรีนลายกับกางเกงจีนสีขาวไม่มีลายอะไรกับสายรัดเอวแบบของพระครับ..แฟชั่นฮิตที่นี่


“ ตื่นแล้วเหรอ นึกว่าจะรอถึงวันพรุ่งนี้ถึงจะตื่น " ม๊าหันไปพูดกับมันแต่มันกลับกวักมือเรียกผม


“ ไปอาบน้ำกูจะพามึงไปไหว้พระที่ศาลเจ้า "


“ เออใช่ ไปเลยลูกจะได้เริ่มพิธีกินเจกับเค้าสักที " ก้มหน้าเดินผ่านแม่มัน พอไปถึง ตัวมัน มือที่แทนจะกอดไหล่เปลี่ยนเป็นตบหัวผมทันทีเลยครับ


“ โอ๊ยสัด กูเจ็บนะ "


“ มึงจะพูดอะไร " หันมาขู่ผมก่อนจะผมจะเหล่มันกลับ  เปลี่ยนเป็นเดินกอดคอพาผมขึ้นไปบนห้อง


“ แล้วเมื่อไหร่มึงจะพูด "


“ ให้ผ่านกินเจไปก่อนได้เปล่าว่ะ สามวันนี้กูจะกินเจให้ป๊ากับม๊ากู กูไม่อยากให้เค้าไม่สบายใจ "


“ พูดตอนไหนมันก็เหมือนกัน ยกเว้นว่ามึงจะไม่อยากพูด " หยิบผ้าขนหนูก่อนจะเดินผ่านตัวมัน ได้ยินเสียงเบาๆ กับมือที่เหมือนจะคว้าจับมือผมไว้แต่ไม่ทัน


“ ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย "


เดินออกมาจากห้องน้ำนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียวก็เห็นใครบางคนนั่งเล่นมือถือผมอยู่บนเตียง มันเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะยื่นชุดให้ผม เป็นชุดคล้ายของมัน แตกต่างที่เสื้อผมขาวล้วนครับ แต่กางเกงจีนขานึงมีลายมังกรอยู่  รับมาใส่มันก็ยืนมองเหมือนจะพูดอะไรแต่ก็ไม่ได้พูด  ใส่เสื้อเสร็จ ก็ทำเป็นยืนงงกับกางเกง .. ใส่เป็นครับกางเกงจีน แต่อยากจะใส่ไม่เป็น  สวมมันไว้ก่อนจะเดินไปหาไอ้หยุ่น แทรกตัวไปยืนที่หว่างขามัน มันก็เงยหน้าขึ้นมอง


“ หื้ม ? “


“ กูใส่กางเกงจีนไม่เป็น "


“ ห๊ะ มึงเนี้ยอะนะ ใส่ไม่เป็น " ทำหน้างง แต่ยื่นมือมาจับขอบกางเกงของผม มีการเหล่เข้าไปข้างในด้วยครับ มันกลั้นยิ้ม


“ มองเหี้ยไร "


“ เปล๊าา " ขึ้นเสียงสูง แต่ก็ใส่กางเกงให้ พับๆผูกๆก่อนจะใส่สายคาดจัดเสื้อให้ด้วยครับ ผมชอบจัง เห็นแบบนี้แล้ว อยากจะผูกเนคไทไม่เป็นขึ้นทันทีเลย อยากให้มันผูกให้ 


“ หยุ่น..”  งอเข่าเข้ากับหว่างขาของมัน จับไหล่ก่อนจะโน้มมันลงไปบนเตียงช้าๆ  รู้สึกอยาก อยู่ในใจลึกๆ  ก้มลงหอมแก้ม หอมจนต้องแอบยิ้มก่อนจะย้ายมาที่ปาก แต่มันกลับดันหลังให้ออกห่าง


“ กูกินเจอยู่ "


“ เกี่ยวเหี้ยไรกัน "


“ กูถือศีลนะ ถ้ามึงจูบกูได้ มันต้องไม่จบแค่จูบแน่เลยว่ะ " เว้นเสียงไปสักพัก เพราะมันได้ยินเสียงถอนหายใจของผม " โกรธกูเรื่องอะไรว่ะ "


“ กูไม่ได้โกรธ "


“ มึงอย่าตอแหลกูดิว่ะ " ยืนขึ้นแล้วย้ายตัวเองไปอยู่หน้ากระจก เห็นมันทำหน้างอๆจากมุมนี้ ผมไม่ได้โกรธหรืออะไรครับ แต่ก็แค่หงุดหงิด ทั้งหมดมันอั้นอยู่ในใจของผม อยากจะระบายออกมา ให้หมด  " ฮิม "


“ กูกอดมึงได้มั๊ย " หันมาหามันที่ก็ยืนอยู่ข้างหลังพอดี เห็นมันทำท่าลังเล ก็เข้าใจได้ทันที " เออๆ ช่างเถอะ ก็มึงถือศีลนี่นะ  " หันหลังจะเดินหนี แต่รู้สึกมีมือนึงมาจับมือผมไว้


“ มันไม่ใช่แบบนั้น คือกู.." ถอนหายใจแล้วเดินเข้ามากอดผม ใช้มือทั้งสองข้างของมันกอดเอวผมไว้ เอาหน้ามาซบลงที่ไหล่ " นี่มันบ้านกู กูอยากกอดมึงจะตาย แต่กูรู้สึกแปลกๆที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ กับมึงที่บ้านกู ม๊ากูก็อยู่ป๊ากูก็อยู่ กูกลัว กูไม่กล้า "


“ ก็บอกว่าเข้าใจไง " ยืนนิ่งถอนหายใจทันทีที่มันสารภาพ เป็นทั้งความรู้สึกทุกข์ใจและดีใจผสมกันอยู่ในนั้น


“ มึงชอบถอนหายใจใส่กู กูไม่ชอบ มึงทำเหมือนรำคาญกู "  ถอนหายใจใส่มันอีกครั้ง เหล่ไปมองทางอื่น ไม่ได้รำคาญครับแต่กำลังขำเด็ก  " มึงแม่ง "


“ กูไม่ได้รำคาญ แต่กูหนักใจแทนมึง กังวลแทนมึง สงสารมึง กลัวมึงเครียด ก็เท่านั้น แต่วิธีการที่กูอยากจะระบายให้มึง มึงไม่ให้กูทำสักอย่าง กูกอดมึงไม่ได้ กูจูบมึงก็ไม่ได้  กูเลยไม่รู้จะทำยังไง ก็เลยถอนหายใจออกมา ก็เท่านั้น " ก้มหน้าอธิบายมันก็เงยหน้าขึ้นมา เห็นมันยิ้มๆก็คงจะโล่งใจ


“ กูจะบอกให้นะ การถือศีลกินผักนะ คือมึงต้องงดเนื้อสัตว์ทั้งหมด ทุกอย่างต้องไม่คาว ไม่ทำมาจากสัตว์ ของเหม็นๆก็ไม่ได้ แบบ ผักชี ก็ไม่ได้ แล้วจิตใจมึงก็ต้องบริสุทธิ์ "


“ โชคดีที่แม่ง ไม่บอกว่า ร่างกายต้องบริสุทธิ์ด้วย " ถอนหายใจใส่ผม ทำไมว่ะ กูพูดอะไรผิด " แล้วจิตใจกูไม่บริสุทธิ์ตรงไหน "


“ อยากเอากับกูป่ะ " เหล่มองเตียงผมก็พยักหน้า ยิ้มกว้างด้วยกู จับแขนมัน มันก็สะบัดออก


“ นี่ไงไอ้สัดไม่บริสุทธิ์แล้ว เหี้ยยย ปล่อยกูเลย " ถอยหลังจากตัวผม มันเดินไปเอามือถือแล้วก็กระเป๋าสตางค์ใส่ในกระเป๋าเล็กๆสะพายข้าง  " ไปศาลเจ้ากัน วันนี้มีพิธีเดินบันไดมีด "


“ กูไม่เคยอยากจะกินเจเลยนะเนี้ย "


“ ก็ลองดูไง " จับข้อมือผมเดินออกมาจากห้อง ผมดึงมือออกจากมือมัน เปลี่ยนเป็นกอดคอแล้วดึงมันเข้ามาใกล้  หอมแก้มมันสูดหายใจเข้าไปเต็มฟอดก่อนจะผ่อนลมออกมาเสียงดัง หันมามองหน้าผม มองแบบหาเรื่องไม่พอใจ


“ กูหอมแผื่อไว้สามวันที่ต้องถือศีล  "


“ แม่งไอ้สัดฮิม " ปากด่าครับ แต่เอียงจมูกเข้าหา มันหอมแก้มผมไปเต็มฟอดเลยครับ " กูเก็บด้วย "


“ เลียนแบบ "   


ความสุขเล็กๆที่ยิ่งใหญ่ของผม คนข้างๆ ไม่ต่างอะไรกับคำกล่าวนี้เลยครับ
 

เรายิ้มให้กันเป็นความสุขที่ไม่มีใครทั้งนั้นจะสามารถเข้าใจ มันเป็นความรู้สึกที่ใจเรารู้ แค่ใจของเราสองคนเท่านั้น ขาของผมกับมันกำลังจะก้าวเดินลงบันไดเราหันมาสนใจทางเดิน แต่ทุกอย่างกลับหยุดนิ่ง มันหยุด เหมือนผมที่หยุด มองตรงไปที่ภาพตรงหน้า สีหน้าของเราคงเหวอไม่ต่างอะไรกัน แต่รับรองได้ว่า คนข้างๆผม คงมีระดับที่มากกว่าหลายเท่าตัว


“ ม๊า..”


“ ยืนทำอะไรกันอยู่ ม๊าจะมาตามว่าให้ไปศาลเจ้าได้แล้ว " ม๊าพูดยิ้มๆก่อนจะเดินกลับลงไปชั้นล่าง มันหันมามองหน้าผม สีหน้าวิตกที่ผมแค่ยิ้มให้กำลังใจ


“ ไม่เห็นหรอก ถ้าเห็น ม๊ามึงเรียกเข้าพบแล้ว คงไม่ปล่อยไว้  "


“ เหรอว่ะ " มันถอนหายใจก่อนจะเดินนำผมลงไปชั้นล่าง ม๊ากำลังจัดของกินอยู่ในครัว คงเอาไว้สำหรับพ่อมัน


“ ม๊า เอาไรเปล่า เดี๋ยวหยุ่นซื้อมาให้ "


“ ไม่ละ ม๊ากับป๊าซื้อมาเยอะแล้วละ " ม๊าบอกก่อนจะหันมาหาผม " ฮิม กินเยอะๆเลยนะ ม๊าให้เงินหยุ่นเค้าไปแล้ว อ้อ แล้วก็ซื้อของมากินเผื่อคืนนี้แล้วพรุ่งนี้ด้วยละ "


“ ครับ " พยักหน้าให้ แม่มันก็ยิ้มกว้าง ไอ้หยุ่นเค้าไปกอดก่อนจะหอมแก้ม


“ นี่ เมื่อกี้เบลล์เค้าโทรศัพท์มาหาเรา บอกว่าถ้ามาแล้วก็ให้ไปหาที่บ้านด้วย "


“ อะ จริงดิ โอเคๆ พรุ่งนี้ไป "


“ ทิ้งคว้างแฟนเดี๋ยวเถอะเรา จะโดนทิ้งไม่รู้ด้วยนะ " คำพูดที่มันแค่ปล่อยแขนจากเอวแม่มันช้าๆ " ขู่แค่นี้เอง.. ยิ้มหน่อย ดูทำหน้า กลัวรึไง  "


“ ไม่กลัวหรอก บอกไว้ "


“ เที่ยวให้สนุกนะฮิม " แม่ยื่นมือมาจับไหล่ผม  เราสองคนเดินออกจากบ้าน " ขับรถระวังๆนะหยุ่น "


“ คร๊าบบบบบบ " มันตอบกลับเสียงดัง วิ่งออกไปนอกบ้าน ผมหันมองเธอที่ยิ้มกว้างให้ผมอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังไปจัดของบนโต๊ะต่อ .. จากมุมนี้ เบื้องหลังที่สงบนิ่งนั้น ไม่มีคำตอบที่แน่นอนอะไรให้กับผม

 
.............................................................

มาแบบน้ำจิ้ม.. อยู่ในช่วงเทศกาลกินเจพอดี เราก็อินกระแสมันสักหน่อย ใครกินเจบ้างจ๊ะ หนมกินเจด้วยละ แต่แต่งไปก็หิวไป กร๊ากกกก  เจอกันตอนหน้าจ้า 

ใครมีทวิตหนมฝากแท็ก #BTS #สถานีรัก ด้วยนะคะ ขอบคุณคร่า

[quiicheh.]

รีบๆบอกกกกกเหมือนม๊าหยุ่นก็แอบสงสัยอยู่ด้วยแระ .___.
จริงงงงงวิดวะโยธานี่สุดยอดมากกกกกกกก

[mooping-7]

อ่านตอนนี้ไป ฟ้าก็ร้องไปเสียงดังมากกก เข้ากับบรรยากาศสุดๆ555

[NUTSANAN]

เอาแล้วไง แม่รู้แน่ๆ แต่เหมือนนางยังรอให้หยุ่นบอกเอง
แม่กะป๊าจะยอมรับไม๊ล่ะเนี่ย ลุ้นค่า

[lizzii]

บ้านหยุ่นจะรับได้มั้ยน๊าา