หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[greensnake]

ต้องบอกว่าเป็นช่วงขาขึ้นของหยุ่นสินะ พ่อแม่เข้าใจ ความสัมพันธ์กับน้องเฮอร์ก็ดูดีขึ้น
ถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ คนที่แฮปปี้ก็คงเป็นฮิม น้องกับแฟนเข้ากันได้บ้างแล้ว
คู่นี้เริ่มมาได้สักระยะ ก็เลยดูเหมือนว่าจะลงตัวมากขึ้นแล้ว แต่คู่เทมไฟนี่สิต้องลุ้นอีกหน่อย
พี่เทมอ่ะไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่ไฟนี่สิ เลยกลายเป็นว่าผิดใจกับเพื่อนสนิทไปเลย
สงสัยต้องให้พี่เทมสอนหลายเรื่องเลย เรื่องแรกก็ต้องยอมรับและเปิดใจตัวเองเสียก่อน
เรื่องอื่นก็ต้องค่อยๆสอนค่อยๆบอกกันไป ดูฮิมกับหยุ่นเป็นตัวอย่างที่ใกล้ตัวก่อนก็ได้
ถ้าเราไม่มีความสุขแล้วคนที่เรารักเขาจะมีความสุขได้ยังไงกันล่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[na-au]

  จุดพลุฉลองที่หลานหยุ่นดีกับนางมารชะนีน้อยเฮอร์ได้เสียที

  มึนกับอาการทางจิตของหลานไฟ คงต้องให้หลานเทมรักษากันไปอีกนานกว่าจะหาย

 

[chisarachi]

อ่านจบแบบสปีดต่ำ ฮ่าๆๆ
เริ่มแรกๆ ชอบมากเลยค่ะ  ถือว่าชอบเลยแหละ
ชอบตอนที่พี่ฮิมตามจีบหยุ่น  หรือแม้กระทั่งตอนที่เริ่มเข้าหาน้อง
น่ารักดี  ชอบตอนเขาจีบกันแล้วอัพภาพลง IG รู้สึกว่าน่ารักว่ะ
อยากกรี๊ดใส่ดังๆเลย
แต่กลับไม่ชอบใจตอนกลางๆเลย  ที่มีปัญหาเรื่องเฮอร์  รู้สึกว่าหยุ่นเกินไปหน่อย
รู้สึกกว่าไม่ใชฃ่หยุ่นในตอนแรกๆเลย  จูบกับพี่เทมได้ไง  ไหนตอนแรกบอกว่าถ้าไม่ชอบใครแล้มาจูบจะต่อยให้
ตอนนั้นรู้สึกหยุ่นไม่มีเหตุผลเลย  ถึงมีก็น้ำหนักน้อยเกินไป รู้ว่าห่วงพี่ฮิมเรื่องสอบ
แต่ก็ทั้งคู่เป็นแฟนกันนะ  ถ้าไม่รู้จักแชร์อะไรร่วมกัน แล้วจะเรียกว่าฟนได้เต็มปากหรอ
ตอนนี้รู้สึกว่าไม่พอใจหยุ่นแรงๆ
รวมถึงไฟด้วย หลายๆอย่างเราว่าตรงกลางๆไม่ค่อยมีเหตุผลที่มีนำหนักมากพอ
รู้สึกมีจุดบอดอะไรหลายๆอย่าง ไม่สมเหตุสมผลกับตอนแรกๆ คำพูดตัวละครกลับไปมา
พี่ฮิมในช่วงที่เป็นเรื่องของไฟ ก้ทำไปหน่อยที่บอกให้ปล่อยๆไปบ้าง
เรารุ้สึกเหมิือนนี่ไม่ในิสัยพี่ฮิม  จากทีอ่านๆมาเาว่าพี่ฮิมเป็นคนที่ใส่ใจคนนะ
ดูจาการกระทำหลายๆอย่าง รวมถึงที่ว่าน้องสาวว่าร้ายบลาๆด้วย
เราว่าถ้าพี่ฮิมเลี้ยงน้องมาก็น่าาจะเดาน้องได้ว่าเป็นไง และน่าจะไปแก้ปัญหาที่ต้นเหตุเร็วกว่านี้ได้
รวมถึงตอนที่น้องเฮอร์ร้ายๆใส่ แต่รู้สึกแปบๆนางก็ดีแหละ  อีกแปบก็น่ารัก มันดูเหมือนสามช่วงนี้เป็นคนละคนกันเลย
และตอนล่าสุดที่ไฟกับสาวๆ เราว่าไฟเกินไปหน่อยต่อหน้าเพื่อนพูดอีกอย่างว่าไม่ใช่แบบนั้น
แต่พอมาอยู่กับเทมบอกว่ามาเสือกอะไร อยากรู้อะไร เอ่อนาย เพื่อนแค่เป็นห่วงนนะนาย
ซึ่งถ้าไฟลักษณะนิสับแบบคิดไรแบบนี้ตั้งแต่ต้นก้ไปอย่าง แต่เราว่าตอนต้นๆไฟแลดูเป็นคนไม่ค่อยมีอะไรมากนะ
น่ารักใสๆ นี่ถ้าไม่มีปมทางบ้านจากตอนกลางๆเรื่องจะไม่รู้เลยว่าไฟเป็นเด้กมีปัญหา

แต่โดยรวมก็โอเค  ชอบในระดับหนึ่งเลยยค่ะ แต่ไม่สมเหตุสมผลหลายแห่งไปนิด แต่ก็ชอบมาก เป็นนิยายที่อ่านแล้วจิกหมอนน่ารักดี  ยิ่งนายเอกอยู่มอเดียวกับเรา(คิดว่านะ) ยิ่งรู้สึกอินค่ะ

[full69]

 

[JustWait]

น่ารักจังค่ะ

[nutsumi]

อ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุดเลยค่ะ สนุกมากกกก ทั้ง 2 คู่เลย
ชอบหยุ่นอ่ะ น่ารัก รอติดตามค่ะ 

[hotoil]

ฮิมหยุ่น กับเทมไฟ น่ารักมากค่ะ ตอนแรกจะเข้ามาอ่านหลายรอบแล้วแต่ลังเล
หนูหยุ่นน่ารักค่ะ แบบมึนๆ  ส่วนไฟคนนี้ชอบเงียบจริง พูดน้อยจนเราขัดใจ พอๆกับหยุ่นที่ขี้กลัว
แต่ทำยังไงได้ ส่วพี่ฮิมกับพี่เทมเลื่อนสถานะกันเป็นสามีหมดแล้วสินะ ฮ่าๆๆ
พี่ฮิมเป็นคนที่มีความจริงใจ แถมยังขี้ตื้อมากๆ ส่วนพี่เทมหนุ่มคนนี้ก็เข้าใจยากเหมือนไฟเลย
คู่ฮิมหยุ่นเป็นคู่รักหวานเลียนแบบแสดงออก แต่เทมไฟคู่รักหวานแต่ไม่เลียน บางครั้งความเงียบเราก็เข้าใจกัน ? ฮ่าๆ
เฮอร์น่ารักค่ะ แม้จะหยิ่งนิสัยเกินตัว (แบบเจ้าแม่ สวย เริ่ด) แต่ยังแฝงไปด้วยความน่ารัก
หนูหยุ่นทำคะแนนในส่วนนี้ด้วยนะ ฮ่าๆๆ ส่วนน้องเทอมน่ารักคิขุอะไรเช่นนี้ เอาไปเลย ♥ ใจดำๆของพี่ค่ะ ฮ่าๆ
ปล. รออ่านต่อไปค่ะ

[why yyy]

ในที่สุดก็เข้าใจกันซะที!!!

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

มาแปะไว้ก่อนเดี๋ยวอ่านต่อ

[Lily teddy]

เย้ ตามอ่านทันแล้ว ข้อดีของการตามอ่านนี่ก็ดีนะคะ ได้อ่านแบบยาว ๆไม่ค้างดีจัง
อ่านตอนนี้แล้วเหมือนทุกคู่จะดูราบรื่นขึ้นเยอะเลย โดยเฉพาะคู่พี่ฮิมกะน้องหยุ่น
ดีจังที่ฝ่าด่านที่สำคัญที่สุดไปได้ เพราะพ่อแม่ยอมรับแล้วทั้งสองฝ่าย ป๊ากะม๊าหยุ่นน่ารักมากเลยคิดถึงความรู้สึกหยุ่นเป็นสำคัญ
ส่วนน้องเฮอร์ก็น่าจะยอมอ่อนให้หยุ่นมากขึ้นเยอะเลย จริง ๆอาจจะแทบอยากกระโดดกอดไอดอลเลยนะเนี่ย อิอิแต่ต้องเก๊กไว้ก่อน
ส่วนคู่พี่เทมกะน้องไฟนี่ก็น่ารักไปอีกแบบ มันดูหน่วง ๆ ยังคิดอยู่ว่าพี่เทมจะเข้าหาไฟยังไง
สุดท้ายน้องไฟก็ทำตามหัวใจ ยอมรับพี่เทมจนได้ก็แหมตัวเองมาง้อเองน้องไฟก็ใจสั่นละ นี่มีน้องเทอมเป็นตัวช่วยซะด้วย
ตอนต่อไปเป็นเทมไฟ ก็ขอให้ยังรักกันต่อไปนะคะ กลัวดราม่าจังเพราะไฟก็ยังมีปัญหากับพ่ออยู่เลย
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปจ้า   

[mooping-7]

 :impress2:คิดถึงไฟหยุ่นจังเลย 555

[Moonmaid]

 :-[กรี๊ดดดดดฟินคู่เทมไฟอ่าาาา

[ka[ze]na]

ค่อยๆเป็นไปสำหรับเฮอร์ น้องไฟก็น่ารักขึ้นทุกวันๆ นะค่ะ ^v^

[patwo]

ตอนที่ 45


' พวกมึงคะ วันอาทิตย์นี้วันเกิดไอ้หยุ่น พี่ฮิมนัดเซอร์ไพรส์มันวันอาทิตย์นี้ อย่าลืมนะคะ ! ' ผมได้รับข้อความนี้ตอนเก้าโมงเช้าของวันนี้ครับ วันพักผ่อนในวันอาทิตย์ของผม แสดงว่าผมมีเวลาหาของขวัญวันเกิดให้มันอีกหกวันเต็มๆ แค่คิดว่าจะซื้ออะไร ผมก็อยากจะกลับไปนอนต่อ  ได้ยินเสียงกิ๊กกิ๊ก อยู่ข้างหู ไอ้เทมคงจะตื่นแล้ว

ช่วงนี้ผมเป็นเด็กใจแตกครับ นอนบ้านแค่สองสามครั้งต่อเดือน ที่เหลือก็สิงอยู่แค่ไม่กี่ที่ ร้านแม่ มหาลัย แล้วก็คอนโดไอ้เทมที่ตอนนี้ผมนอนอยู่ เหลือบมองมันที่นอนเล่นโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะตั้งมันไว้ที่เดิมแล้วนอนต่อ ก็แค่ไม่อยากให้มันรู้ ไม่อยากให้มันเห็นข้อความนั้น

“ ตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ " ยื่นมือมาตีตูดผม แต่ตัวเองก็ยังไม่อาบน้ำ เรื่องอะไรกูต้องไปก่อน ผมนอนต่อ ขี้เกียจอย่างบอกไม่ถูกเลย หลับตาลงอีกครั้ง สมองก็คิดอยู่แค่เรื่องเดียว  วันเกิดไอ้หยุ่นซื้ออะไรให้มันดีว้าาา

ไอ้หยุ่นมีเหี้ยอะไรที่ชอบบ้างยกเว้นไอ้พี่ฮิมของมัน  เท่าที่ผมรู้ มีเกมส์ครับ นาฬิกา แล้วก็ ของที่เกี่ยวกับคอม เทคโนโลยี เนื้อหากว้างมาก เอาว่ะ ปรึกษาคนอื่นแล้วค่อยคิดแล้วกัน  ท่าทางว่ามันต้องลืมวันเกิดตัวเองแน่ครับ ไม่พี่ฮิมก็มีแผนอะไรอีก นอนคิดไปแบบนั้น ได้ยินเสียงเตือนจนโทรศัพท์ของคนข้างๆ เตือนขึ้น

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด.. มันดังอยู่สามครั้ง ไอ้เทมเงียบก่อนจะตั้งมือถือไว้ข้างเตียง  เงียบได้ไม่นานมันก็พูดขึ้น

“ วันอาทิตย์นี้วันเกิดไอ้หยุ่น "

“ อื้อ กูรู้แล้ว " ผมบอกก่อนจะห่มผ้าห่มให้มิดตัว หันหลังไปอีกทาง อยากรู้ว่าพอวันเกิดกู จะมีเสียงเตือนบ้างมั๊ยว่ะ

“ ออกไปห้างกันเถอะว่ะ "

“ ออกไปทำไมว่ะ คนเยอะ มึงไม่ชอบไม่ใช่รึไง "

“ ก็ไปห้างที่คนน้อยๆหน่อย " สะกิดผม แต่เบี่ยงตัวหลบ คราวนี้เลยมาทั้งมือเขย่าจนไหล่สั่นไปหมด " ตื่นๆ อาบน้ำไปห้างกินข้าว ไปๆ "

“ โว๊ย!! สั่งมาแดกก็ได้ เรื่องมาก " หันไปบอกมันก็ลุกขึ้นจากเตียงแล้ว

“ มึงจะไม่ไป ว่างั้น ? “ มองหน้ามัน มันก็ยังเลิกคิ้วถามอยู่

“ มึงจะไป ว่างั้น ?  “

“ ใช่ "

“ มึงจะไปทำไม " ลุกขึ้นนั่งถามมันแบบจริงจัง

“ ไปดูของขวัญวันเกิดให้ไอ้หยุ่น " ผิดจากที่กูเดาที่ไหนละ ผมผ่อนลมหายใจแรงๆ " มึงก็จะได้รีบๆซื้อด้วยไง ไม่กลัวลืมรึไง "

“ กูไม่ลืมวันเกิดไอ้หยุ่นหรอก ก็เหมือนมึงไงที่ไม่ลืมมัน " ลุกออกจากเตียงตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ เร็วกว่ามือนั้นที่จะคว้าผมเอาไว้ 

ทั้งห้องเงียบเปิดน้ำให้ไหลลงมาจะได้มีเสียง ยังรู้สึกง่วงอยู่มาก เลยทรุดลงนั่งยองๆกับพื้นห้องน้ำ ถอนหายใจออกมาก่อนจะยิ้ม คุณเคยรู้สึกเหมือนว่า คุณเข้าใจอะไรสักอย่างนึงดี แต่คุณก็ไม่สามารถหยุดความคิดไม่ชอบ นั่นได้รึเปล่า ผมกำลังเป็นครับ ผมรู้ดีนะว่าตัวเองไม่ควรคิดอะไรแบบนั้น

ไอ้หยุ่นมันไม่สนใจไอ้เทมหรอกมันรักพี่ฮิมของมันจะตาย แต่ไอ้เทมผมก็เข้าใจว่ามันรักไอ้หยุ่นมานานแล้วจะให้เลิกรักง่ายๆ ถึงมันจะบอกว่ารักผมที่สุด ผมก็คงไม่เชื่ออยู่ดี และผมก็คงจะบอกว่ามันตอแหล แต่เทมมันไม่เคยบอกแบบนั้น เราบอกกันแค่ว่าจะรักกัน แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ผมเข้าใจครับ ว่าต้องใช้เวลา ปากบอกเข้าใจนะ แต่ทำไม่ได้ครับ ให้ไม่คิดแบบนั้นทำไม่ได้จริงๆ

“ ไฟ..” ผมลืมไปว่ามันเป็นเจ้าของห้อง สะดุ้งเสียงเรียกนั้นน้อยๆ แต่สะดุ้งยิ่งกว่าที่หลังของผมจะรู้สึกถึงเนื้อที่แนบลงมา แขนมันกอดคอผม นั่งยองลงด้านหลังแบบคร่อมผมเอาไว้ น้องชายมันแนบลงกับกระดูกสันหลังนูนของผม

“ ไฟ..” ผมยังเงียบแม้มันจะเรียกครั้งที่สอง " มึงเข้าใจกูผิด "

“ เข้าใจอะไรผิด " ผมถาม มันก็เอียงหน้ามามองหน้าผม น้ำรดตัวเราทั้งคู่ตอนนี้ร่างเปียกไปหมด ผมก็ด้วย เห็นทีว่าเดี๋ยวต้องสระผม

“ ที่วันนี้กูชวนมึงไปซื้อของให้ไอ้หยุ่น เพราะวันปกติกูไม่ว่าง วันนี้ว่างเลยจะไป "

“ มึงคิดว่าเค้าจะชวนมึงไปเหรอ หน้าด้านว่ะ อยากไปงานคนอื่น ใครเค้าจะอยากให้ไป " ผมพูดมันก็หัวเราะ ผมยิ่งหน้างอมันก็ยิ่งหัวเราะ มองมันผ่านจอสเตนเลสของผักบัวตรงหน้า

“ หึงกูเหรอ ที่มึงไม่อยากให้กูไป เพราะหึงกูใช่มั๊ย "

“ เปล่า "

“ ตอแหล " ก้มลงมาหอมแก้ม เลื่อนมือจากกอดคอมาเป็นเอว กอดแน่นอยู่แบบนั้น " วันนี้ไปซื้อของขวัญวันเกิดให้ไอ้หยุ่น มึงอยากจะซื้ออะไรก็ซื้อพร้อมกูเลย ถ้ามึงยุ่งๆแล้วไม่ได้ซื้อ รีบไปซื้อเดี๋ยวไม่ทัน "

“ ไม่ทันก็ไม่เป็นไร ค่อยให้ทีหลัง "

“ ทำไมต้องให้ทีหลัง วันเกิดก็ต้องให้วันเกิดสิ "

“ ก็กูจะให้ทีหลัง " เถียงมัน มันก็ถอนหายใจ ทำไมรู้สึกตัวเองน่ารำคาญ ทำไมตอนนี้รู้สึกว่าทุกประโยคที่มันพูด มันแคร์ไอ้หยุ่นอยู่คนเดียว

“ ถ้าไอ้หยุ่นมันให้ของขวัญวันเกิดคุณหนูทีหลัง คุณหนูจะโกรธมั๊ยครับ "

“ ไอ้เทม " ผมหันมาหามันที่ตอนนี้แค่ยิ้ม แล้วก็ยิ้มกว้างขึ้น  ผมเกลียดคำนี้แต่มันก็ชอบพูด เรียกผมว่าคุณหนูเวลาเถียงกับมัน

“ คุณหนูลองคิดดูดีๆสิครับ ตอนนี้คุณหนูกำลังโกรธผม คุณหนูประชดใส่ผม แต่ถ้าคิดดีๆ คุณหนูคิดว่าถ้าเพื่อนคุณหนูลืมให้ของขวัญวันเกิดคุณหนูในวันเกิดจริงๆ คุณหนูจะเสียใจมั๊ย ? ปากบอกว่า ไม่เป็นไรมึง แต่แน่นอนครับ คุณหนูต้องเสียใจอยู่แล้ว "

“ กูไม่ได้โกรธ "

“ เพิ่งหัดตอแหลเหรอครับ "

“ ไอ้สัด "

“ กูตั้งเตือนวันเกิดของทุกคนนั้นละ เพราะมันตั้งอัตโนมัติมาจากเฟสบุ๊คมันก็เตือนปกติ ไม่เชื่ออาบน้ำเสร็จมึงก็ไปดู "  จ้องหน้ามันกับประโยคที่พูด " จริงๆ ไม่เชื่อไปดูดิ "

“ สระผมให้หน่อย " หันหลังกับมาตามเดิม นั่งขัดสมาธิกับพื้น ไอ้เทมก็เอื้อมมือไปปิดน้ำ

“ สระให้กูด้วยดิ "

“ สระเองดิเรื่องอะไร " ผมบอกแต่มันจับมือผมเทแชมพูออกมาซะเยอะ มันเป็นคนชอบสระผมและต้องฟองเยอะๆครับ จากที่ผมเคยสระให้มันครั้งนึง ส่วนผมชอบไม่เยอะมาก ปานกลางๆให้ทั่วหัวก็พอ

ถูแชมพูเข้ากับมือ เอื้อมมือขึ้นสระผมให้มันก่อน หันหลังสบายใจมาหาผม เดี๋ยวนี้มันเริ่มรู้ทัน คือถ้ามันจะใช้ผมในสิ่งที่ผมจะใช้มัน มันจะให้ผมทำก่อน เพราะถ้ามันทำให้ก่อน แน่นอนว่าผมไม่ทำหรอกครับ ขยี้หัวมันเบาๆหลับตาเคลิ้ม มันชอบครับเป็นคนชอบให้คนอื่นสระผมให้แต่ต้องเกาจนทั่วนะ รอบใบหู เกาให้หมด  เทมเป็นคนผมสั้น สระง่ายกว่าผมเกือบยาวของผมเยอะ

“ ล้างแล้วนะ "

“ อื้อ " ดึงฝักบัวลงมาก่อนจะดึงผมให้คอมันหงายลงมาสักหน่อย รองน้ำไว้บนหน้าผากพยายามอย่าให้เข้าตา ไม่อยากทำพลาดเพราะเทมมันไม่ค่อยบ่น  รอยยิ้มมันผุดขึ้นในตอนที่ผมทำแบบนี้ ครั้งก่อนนั้นก็เป็น ล้างจนเสร็จมันก็สะบัดหัว  " มา หันหลังกูสระให้ "

นั่งลงบนพื้นมันก็เริ่มสระผมให้ ผมชอบนะ เทมมันมือเบาเวลาสระจะค่อยๆเกาให้แต่ก็ทั่วถึง  ย่นคอเวลาที่มันชอบดึงติ่งหู ผมของผมยาวมันเลยต้องใช้เวลาในการสระ

“ เมื่อไหร่มึงจะไปตัดผม " ถามแบบนี้ทุกครั้งที่สระผมให้

“ กูไม่อยากตัด กูจะไว้ผมยาว "

“ ตุ๊ด "

“ เสือกไรมึง " มือมันเกาอยู่ท้ายทอย ให้มือหวีผมของผมที่มีแต่ยาสระ

“ แล้วทำไมต้องไว้ผมยาว "

“ ไม่ยาวหรอกจะไว้แค่ปะบ่ามั้ง ไม่ก็คาง มึงอย่าเสือกเรื่องหัวกูได้มั๊ย " ความจริงผมคิดตั้งแต่ม.ปลายแล้วครับว่าถ้าเข้ามหาลัยผมอยากไว้ผมยาว ก็คงไม่ยาวมาก แต่ชอบทรงเด็กเกาหลีในหนังสือครับ หัวเค้าหนาๆผมยาวๆถึงคอ ผมชอบครับอยากจะลองไว้ยาว แม่ก็โอเคนะ

“ กูไม่มีสิทธิหวงมึงงั้นสิ " แล้วกูละ เวลากูหวง เคยรู้ตัวบ้างรึเปล่า

“ อย่าเสือกเว้ย " ผมย้ำ ก็ไม่ใช่ว่าไม่ให้หวง

“ งั้นหวงได้ " มือนั่นเลื่อนมากอดคอ ผมหันมองมันที่ยิ้มกว้าง ใครจะบอกว่ามันหล่อแต่ผมเกลียดจังครับ รอยยิ้มแบบนี้  " หลับตาซะ กูจะล้างน้ำแล้ว "

“ อย่าให้โฟมเข้าตากูนะ "

“ มึงก็หลับตาสนิทๆสิ " เอาฝักบัวมารดหัวไม่มีการประคองอะไรทั้งนั้น สาดลงมาทั้งแบบนั้นเลยต้องใช้มือขยี้เองให้หายแสบ ขยำๆผมหลังสระมันก็ดึงให้ยืนขึ้น " รีบๆอาบน้ำ อย่ายืนยั่วกูนาน "

ก็โป๊ทั้งคู่ครับ ผมมองมันที่ทุกอย่างในร่างกายสงบนิ่ง หยิบสบู่ขึ้นมาถู แบ่งให้มันนิดหน่อย เริ่มถูร่างกายตัวเอง  " เทม เกาหลังให้หน่อย "

“ หันมา " หันหลังให้มัน มันก็เกาให้ครับ เกาให้ซะทั่วหลังเลย เอียงตัวไปมาชอบครับ ซี๊ดเลยเถอะ

“ เอ้ย อะไร " มือมันที่เกาหลังให้ผมตอนนี้กอดเอวผมไว้แล้วครับ ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของมัน มือมันกอดแน่น ฟองสบู่ทำให้ทุกอย่างมันลื่น มันลูบไปทั่วร่างของผม " เทม "

“ นิ่งไว้ "  ก็เลยยืนนิ่งตามที่มันบอก เทมไม่ได้ทำอะไร มันแค่กอดผมเอาไว้ รู้สึกคางแหลมๆจิ้มลงที่ไหล่ มันหายใจสม่ำเสมอ มองมันผ่านแผ่นอะลูมิเนียมตรงหน้าผม ทำไมมันหุ่นดีจังว่ะ ร่างหนาของมันไหล่กว้างๆนั่น บังผมมิดเลยครับ สาบานว่าถ้ามีใครมองเราตอนนี้จากด้านหลังคงไม่เห็นผม ผมสูงกว่าไหล่มันมานิดนึงเองครับ แค่คางมันได้

“ ทำไมต้องนิ่งว่ะ " ผมถามเพราะอยากจะรู้

“ กูแค่อยากจะอยู่อย่างงี้ "  ใครเอากลองมาตีอยู่ในนี้ ใครเอากลองมาตีในใจผม  จับมือมันที่กอดเอวผม  ตอนนั้นผมยืนนิ่งอยู่นานเลยครับ

ห้างสรรพสินค้าคนไม่เยอะเท่าไหร่ เพราะมันไม่ใช่ห้างที่ใครๆจะมาครับ เอ็มโพเรียม ห้างเล็กๆใจกลางเมืองวันอาทิตย์คนเยอะไม่ต่างจากทุกวันกว่าจะถึงกินเวลาค่อนข้างนานนิดหน่อย

“ ซื้ออะไรดี..” เสียงข้างๆตัวผม พูดขึ้น ผมถอนหายใจ ทำไมมันน่าหงุดหงิด พยายามคิดครับ อาจเพราะกำลังหึงมั้ง ก็แฟนผมพามาเดินซื้อของขวัญให้คนที่มันบอกว่าเคยแอบชอบนี่นะ ทำไมหัวใจผมมันคันแบบนี้ไม่รู้  " ว่าไง "

“ มึงอยากซื้ออะไร ก็ซื้อๆไปเถอะ "

“ แล้วหยุ่นมันชอบอะไรละ ไอ้หยุ่นเพื่อนมึง มึงน่าจะรู้ "

“ พี่ฮิม " หันมองมันที่หันมาถอนหายใจใส่ผม " หรือมึงว่าไม่จริง "

“ จริง แต่กูหมายถึงสิ่งของ " หันหน้ามายืนอยู่ตรงหน้าผม ถอนหายใจใส่ผมก็ได้แต่มองหน้ามันกลับ " ไฟ กูแค่ให้หยุนในฐานะวันเกิดของเพื่อน "

“ กูก็ไม่ได้ห้าม "

“ แต่มึงไม่ชอบ "

“ แล้วทำไมกูต้องชอบ " ช่วยบอกเหตุผลเถอะ ว่าทำไมกูต้องชอบ กูต้องชอบเหรอ ที่เห็นแฟนตัวเองมาเลือกของขวัญวันเกิดให้คนที่มันเคยชอบมากกว่ากู กูต้องชอบเหรอกูต้องดีใจเหรอ ที่กูจะต้องมาดูมึงใส่ใจกับของชิ้นเดียวในวันเกิดของคนที่มึงชอบแล้วคนคนนั้นก็เป็นเพื่อนกู ทั้งๆที่กูยังไม่ได้ใส่ใจเลย แต่มึงกลับใส่ใจมันมากกว่ากู กูควรชอบเหรอ

“ อย่างน้อยหยุ่นก็เพื่อนมึง มึงรู้ดีไม่ใช่เหรอ ว่า ยังไงไอ้หยุ่นก็ไม่ใส่ใจกูอยู่แล้ว "  ใช่ กูรู้ดี รู้ดีพอๆกับความรู้สึกของมึงนั่นละ  " ถ้ามึงยังคิดถึงแต่อดีตของกู มึงจะมีความสุขมั๊ย เพราะยังไงกูก็เปลี่ยนอดีตไม่ได้อยู่แล้ว "

“ ปัจจุบันก็ใช่จะดี "

“ ก็เพราะมึงมัวแต่คิดถึงอดีต " มองหน้ามันที่เอื้อมมือมาจับมือผม ตรงนี้คนเยอะ แต่ถ้าสะบัดคนก็ยิ่งมอง เลยยืนนิ่งๆ  " กินข้าวดีกว่า เผื่อมึงจะใจเย็น "

“ กินฟูจิ "

“ เชิญครับคุณหนู "

“ ไอ้สัด..” ยังทันด่าต่อมันกอดคอผมแล้วเดินพาไปกินแล้วครับ มันยิ้มหัวเราะกับท่าทางหงุดหงิดของผม เกลียดจริงเว้ย เรียกอยู่ได้ มันชอบเรียกผมเวลาผมหงุดหงิดกับเอาแต่ใจ คุณหนูฟังแล้วกูว่ายังกับเด็กผู้หญิง เมื่อก่อนป้าแม่บ้านเคยเรียกผม แต่พอโตมาก็เรียกน้องไฟ 

“ เสียงดังคนมองเยอะนะครับคุณหนู "

ทำไมถึงได้แต่หงุดหงิดกับคนที่เอาแต่ยิ้มคนนี้ ไอ้เหี้ยเทมหน้าเลวพอยิ้มก็ยิ่งดูเลว มันกอดคอผมมาถึงร้านเข้าไปนั่งด้านในก่อนจะเริ่มสั่งอาหาร อยู่ทำไมละครับกูก็จัดมาเต็มโต๊ะ ผมไม่สนอยู่แล้ว สั่งทุกอย่างที่อยากกิน ยังไงไอ้เทมมันก็จ่าย อะไรไม่อร่อยก็ไม่กิน ไม่เก็บกลับบ้านนะครับ ไม่กินของแช่เย็น แล้วเวฟใหม่

“ ถ้ามึงกินไม่หมดมึงโดน "

“ กูสั่งเผื่อมึงอะ " อ้างไปแบบนั้น มันยกยิ้มมุมปากแล้วก็หันไปมองทางอื่น ก่อนจะหันมาเท้าคางมองหน้าผม

“ มองอะไร " พอถามก็หันไปเหล่ทางอื่น ยกน้ำขึ้นบ้าง แล้วก็ยกมือถือขึ้นมา ตั้งบนโต๊ะเตรียมจะเล่นอีกละ.. ผมเคยบอกใช่มั๊ยครับ ไอ้เทมมันเป็นโรคชนิดนึง คือถ้ามันได้กินข้าวมันต้องเล่นมือถือไปด้วย ไม่งั้นมันจะไม่เจริญอาหารครับ  " เอามานี่ " ยึดมือถือมันมากดปิดแล้ววางไว้ฝั่งผม

“ เอามา " หวงมากนะครับ ไอ้เครื่องสี่เหลี่ยมนี่ ถ้าไม่มีตอนแดกข้าวนี่ คือพี่แกจะหงุดหงิดครับ คือทำจนเป็นนิสัยไปแล้ว

“ กินข้าวให้เสร็จก่อนดิ เดี๋ยวกูให้  "

พอเป็นแบบนี้มันก็เริ่มไม่มีอะไรทำขั้นสุดครับ มองหน้าผม หันไปมองคนนู้นทีคนนี้ที  ผมไม่ติดโทรศัพท์เล่นเฉพาะเวลาใครไลน์มา ซื่งมีไม่กี่คนครับช่วงนี้ ก็เรื่องของขวัญไอ้หยุ่นมันทั้งนั้น

“ มึงจะซื้ออะไรให้ไอ้หยุ่น "

“ ยังไม่รู้เลย แต่คิดๆกันว่าจะรวมเงินกันแล้วก็ซื้อของชิ้นใหญ่ให้เลย "

“ เช่น ? “ รู้นะว่ามึงแอบถาม

“ แล้วมึงจะซื้ออะไรละ "

“ แล้วมึงว่ามันชอบอะไรละ "

“ ก็นาฬิกามั้ง วันก่อนกูเห็นมันใส่อยู่แต่ช่วงนี้นาฬิกามันพัง มันเลยไม่ได้ใส่ ไม่งั้นก็ของที่เกี่ยวกับคอม หรือว่า วาดรูป อื้ม กระเป๋า เสื้อ ก็แล้วแต่มึงจะซื้อ "

“ อื้มๆ " พยักหน้าเข้าใจก่อนจะมองไปรอบๆ ไม่รู้ว่ามันจะซื้ออะไรครับ ไม่อยากจะรู้ด้วย  " นาฬิกาแบบไหนที่มึงว่าสวย "

“  Tag Heuer  "

“ แพงไปเปล่าครับ คุณหนู เรือนนึงไม่ใช่เป็นพันนะครับ เหยียบแสนแล้วนะครับ " จับตะเกียบจะทิ่มตามันก็หลบ  " ผมรู้ว่าคุณหนูมีเยอะ ยี่ห้อนี้ แต่แนะนำที่มันถูกหน่อยสิ "

“ ก็มึงถามทำไม "

“ ก็คุณหนูชอบนาฬิกาเหมือนกัน "

“ กูรู้จักแต่ยี่ห้อนี้ "

“ อวดรวย " พูดเสียงเบาแต่ผมได้ยินครับ จริงๆก็ชอบรุ่นนี้เป็นพิเศษจริงๆ ก็มันสวย ผมมีแนวสปอร์ตของมันเกือบครบแล้วครับ  ขาดรุ่นที่แพงจริงๆ แบบเป็นแสนนี่คือไม่ไหวครับ ไม่กล้าขอแม่จริงๆ ถึงแม่จะให้ก็เถอะ

“ งั้นก็ Seiko  ไม่ก็ Diesel ก็สวยดี ราคาไม่แพงเท่าไหร่ "  มันพยักหน้าพร้อมอาหารที่วางลงตรงหน้าพอดี ได้เวลากินครับ  มองไม่ออกไม่รู้ว่ามันจะซื้ออะไรครับ " มึงจะซื้ออะไรว่ะ "

“ ไม่รู้เลย ไว้คิดดูก่อน "

อาหารเต็มโต๊ะ กินกันจนพุงกาง ผมแทบจะอ้วก ไอ้เทมแม่งสั่งให้ยัดให้หมด มันบอกถ้าไม่ยัดให้หมด ผมก็ต้องจ่ายเอง ใครจะไปจ่ายได้ครับกูเอาเป๋าตังค์มาเมื่อไหร่ แทบจะร้องไห้ พี่พนักงานเดินเข้ามาถามด้วยความห่วงใยว่าจะใส่ห่อรึเปล่า มันก็ส่ายหน้า บังคับให้ผมกินจนหมด

“ ปวดท้อง " เข้ามานั่งในรถก่อนจะเอียงเบาะนอน กินยาลดกรดเข้าไปเมื่อครู่ ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมาเลย

“ สม " สั้นๆแต่เจ็บลึก หันมองหน้ามันที่กำลังจะสตาร์ทรถออกจากห้าง สรุปไม่ได้ของขวัญอะไรนะครับ แต่ผมได้เสื้อมาสองตัว ไอ้เทมก็ได้กางเกงยีนส์ของมาตัวนึง  ทั้งหมดนี้พาเอาตัวของคนจ่ายเบาไปเหมือนกัน อีกอย่างผมปวดท้องก็เลยต้องกลับบ้าน

“ ไม่หายวะ เทมทำไมกูกินยาไปแล้วมันไม่หาย "

“ ก็รออีกหน่อย " มันเอามือค้ำเบาะฝั่งผม เอื้อมมืออีกข้างไปปิดแอร์ฝั่งผม ยิ้มให้ก่อนจะหันกลับไปขับรถออกจากห้าง

" แล้วถ้ากูไม่หาย มึงจะพากูไปโรงพยาบาลมั๊ย? "

" หาย เดี๋ยวก็หาย มึงนอน หลับลงได้ละ "

" มึงจะพากูไปมั๊ยถ้ากูไม่หาย "

" แล้วมึงจะไปรึเปล่าละ " ผมพยักหน้ามันก็พยักหน้ากลับ " งั้นถ้าไม่หายกูจะพาไป " ผมหลับตาลงในนาทีนั้นที่อีกอย่างที่ผมอยากรู้ ใจผมพูดออกมา

“ มึงจะซื้ออะไรให้หยุ่นวะ เทม "  บางทีนี่ก็อาจจะเป็นคำถาม ที่ผม อยากรู้ที่สุดแล้วก็ได้ครับ  ไม่รู้ทำไม อาจจะหาผมว่า เลว แต่ใจของผมไม่อยากให้มันได้อะไรจากเทมไปทั้งนั้น แค่ของสักขิ้นก็ไม่อยากจะให้ได้ไป จะสักกี่บาทก็ไม่ได้.. แค่เห็นเทมจะมาเลือกให้มัน ผมยังไม่ชอบเลย รู้สึกไม่อยากให้มันไม่มีวันเกิดขึ้นมาทันที รู้สึกว่าวันเกิดของมันไม่ได้น่าสนใจอะไร ไม่สำคัญด้วยซ้ำ ที่ผมรู้สึกแบบนี้  ผมเห็นแก่ตัวครับ ผมทราบดี  แต่น่าแปลก ผมรักไอ้หยุ่นพอๆกับที่อิจฉาไอ้หยุ่นนั่นละครับ อิจฉาคนอย่างมันทุกอย่างเลย เป็นความรู้สึกที่โคตรงี่เง่าจริงๆ

บางความรู้สึกที่ไม่เคยเป็น จนกระทั้งมีความรัก

...................................................

[patwo]

“ น่าสงสาร " เด็กปวดท้องจนหลับไปแล้วครับ ผมก้มลงหอมแก้มมันหลังจอดรถ ไอ้คุณหนูจอมแสบมันสั่งอาหารมาแทบจะไม่มีที่วาง แล้วมันกินที่ไหนละครับ มันแค่ชอบสั่ง บางทีก็สั่งเพราะหงุดหงิดผม แต่หนนี้ไม่แล้วครับ บังคับให้มันกิน เป็นการดัดสันดาน  แต่ก็น่าสงสารเหมือนกันนะ มันปวดท้องจนน้ำตาซึมเลยครับ " ไฟ.. ไฟครับ"

“ หื้ม " เสียงเบาๆครางออกมาจากคอ

“ ถึงแล้ว ลงไปนอนต่อในห้อง "

“ ไม่เอาจะนอน " พลิกตัวหนี จำใจเดินออกจากรถก่อนจะเปิดประตูอีกฝั่ง ย่อตัวลงแล้วตบหน้ามันเบาๆ เรียกสติ

“ ไฟ ตื่น ไม่งั้นกูจะอุ้มมึงขึ้นไปนะ " ยื่นสองมือมาให้ หลุดยิ้มออกมาจนได้ครับ หันหลังให้มันขึ้นขี่หลังมาตัวมันไม่หนักแต่ก็ใช่ว่าจะเบานะ เอาหน้าซบลงมาที่ไหล่ของผม มองจากกระจกให้ลิฟต์ตอนนี้แก้มมันบี้ลงกับเสื้อ  ประคองมันไว้ด้วยมือเดียวถ่ายภาพจากหน้ากระจก  ไอ้คุณหนูเอ้ย

วางมันลงกับเตียงห่มผ้าก่อนจะเปิดแอร์ มันขัยบตัวก่อนจะหลับไปอีก อาจเพราะอิ่มเลยทำให้หลับ ผมออกมานั่งนอกห้องเปิดคอมคิดว่าจะทำการบ้านสักหน่อยครับ เปิดเฟสบุ๊ค น่าแปลกที่ปากบอกว่าจะทำการบ้านแต่พอเอาเข้าจริงๆคือต้องเข้า เฟสบุ๊ค

“ ไอ้นิว ออนไลน์อยู่นี่หว่า " ผมกดคลิกคุยกับมัน ' เอ้ยมึง '

' ครับคุณชาย '

' สัด ทำไร '

' การบ้านกูดิ '

' ช่วยกูคิดหน่อย '

' คิดไร '

' อาทิตย์นี้วันเกิดหยุ่น กูซื้ออะไรให้มันดีวะ '

' นี่นอกใจเมีย ' ผมขมวดคิ้วกับคำพูดของเพื่อน แค่ซื้อของให้คนรู้จักกูนอกใจเมีย

' ตรงไหน กูแค่ซื้อของให้รุ่นน้องที่กูรู้จัก  '

' เหรอครับคุณชาย คนรู้จักที่ใจอยากจะเอาน้องมันมาทำเมีย  ถามจริง เมียมึงไม่หึงรึไง '

' แล้วคิดว่ากูจะรอด '

' ฮ่าๆๆๆๆ แล้วนี่ขนาดเมียหึงก็ยังจะซื้อ '

' ก็ต้องซื้อดิ กูแค่อยากจะซื้อให้ วันสำคัญของเค้า มึงช่วยเลือกหน่อย พรุ่งนี้เลิกเรียนเที่ยง กูพามึงสองตัวไปเลือก '

' วันเกิดเมีย มึงเอาให้ได้อย่างงี้แล้วกัน  '

' เออน่าให้มันถึงก่อน ' วันเกิดไอ้ไฟมันก็ต้องสำคัญกว่าวันเกิดไอ้หยุ่นอยู่แล้วครับ ผมตั้งเวลาเตือนไว้ ก่อนหน้าวันเกิดมันหนึ่งเดือนเลย แถมปลุกติดกันทุกๆสองวันอีก กลัวลืมครับ เพราะถ้าลืม กูคงต้องตาย

' แล้วมึงจะซื้ออะไร ให้น้องมัน '

' นาฬิกามั้ง  ไฟบอกกูให้ซื้อนาฬิกา '

' เออ ก็ดีนะ '

'  ตื่นเต้นวะ ไม่รู้จะซื้ออะไร ไม่รู้ว่าอะไรที่มันชอบ กูกลัวว่าซื้อไปมันไม่ชอบ '

' มันจะไปชอบของของมึงมากกว่า ของที่ไอ้ฮิมแฟนมันซื้อให้ได้ไง '

' เลิกเขวะ กูได้มั๊ย สัดนิว เอาจริงนี่มึง เมียกู ' สงสัยเหลือเกิน มึงคิดอะไรกันอยู่ว่ะ ผมแค่สงสัยว่าแค่ผมซื้อของวันเกิดให้ไอ้หยุ่นทำไมใครๆต้องคิดไปเป็นอื่น คือผมยอมรับว่าในใจลึกๆก็ยังชอบ แต่มันลึกมากๆครับ จะให้ผมมาตัดคนที่ชอบมากๆออกจากใจ มันยากครับ และถ้าบอกว่าไม่รักแล้วก็ดูเหมือนโกหก แต่ผมไม่คิดจะปิดใคร ไอ้ไฟมันก็รู้พอๆกับที่ไม่อยากรู้นั่นละครับ แต่อาจเพราะเป็นไอ้หยุ่นด้วยมั้ง ทุกคนก็เลยคิดเป็นอย่างอื่น

' มึงจะทำอะไร เห็นใจไฟมันบ้าง อย่าให้มันมากเกินไป อย่าใส่ใจคนอื่นเกินกว่ามัน  '

' เพราะไม่ตัวเปรียบเทียบตังหากวะ กูว่า '

' ยังไง '

' ก็มันยังไม่ถึงวันเกิดไอ้ไฟ มีแค่วันเกิดไอ้หยุ่น แค่กูจะซื้อขวัญ มันเลยดูว่ากูทุ่มเท ทั้งๆที่จริงๆมันก็เปล่า แต่ถ้าวันเกิดไอ้ไฟถึงก่อนมึงอาจจะไม่พูดแบบนี้ก็ได้ เพราะกูอาจจะทุ่มเทกับงานนั้นมาก มากจนมึงคิดว่าการที่กูใส่ใจเรื่องของขวัญของไอ้หยุ่น มันก็ธรรมดา ไม่หนักเท่าวันเกิดไอ้ไฟ  ' 

' เออๆ ไอ้คนเจ้าเหตุผล มึงจะทำอะไรก็ทำ พรุ่งนี้กูกับไอ้โจ๊กเคลียร์คิวให้มึงแล้ว ค่อยว่ากันจะเอาอะไร '

' ไปละมึงกูจะทำการบ้าน ' บอกลามันแค่นั้นก่อนจะเลื่อนเช็คความเคลื่อนไหวนิดหน่อย  ภาพที่รุ่นพี่รุ่นน้องอัพสเตตัสเกี่ยวกับการเรียน ก็บ่นไปทั่วครับ เลื่อนลงมาเห็นสเตตัสของเด็กที่กำลังนอนอยู่ครับ เป็นสเตตัสที่อัพติดๆกัน

' อิ่มท้องจะแตก ' กับ  ' น่าเบื่อ ใจ กู แม่ง น่าเบื่อ ' มีคนไลค์เยอะพอๆกับคอมเม้นท์ครับ อาเนียเข้ามาถามว่ามันเป็นอะไร แต่มันก็ไม่ตอบ ดูเวลาแล้วก็อยู่ในช่วงที่มันทะเลาะกับผมนั่นละครับ

ผมจะทำยังไงดีนะ ไม่ซื้อดีมั๊ย เพื่อความสบายใจของมัน ถอนหายใจก่อนจะนอนราบลงกับพรม รู้สึกหัวมันลอยๆอย่างบอกไม่ถูก ผมแคร์ไอ้ไฟนะ แคร์ทุกความรู้สึกของมันนั่นละ ผมรู้ว่ามันคงไม่ชอบที่ผมจะมาซื้อของขวัญให้ไอ้หยุ่นแต่การที่ไปงานวันเกิดแล้วบอกแค่ว่า สุขสันต์วันเกิดนะ มันไม่ใช่วิถีทางของผม

เพิ่งรู้ก็ตอนนี้เองว่าคำที่บอกว่า 'ถ้าเราไม่คิดอะไรก็ไม่จำเป็นต้องแคร์คนอื่น ' มันไม่มีจริงหรอก  นี่ไง กูไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่กูต้องแคร์ใครคนนี้ไงว่าจะคิดยังไงกับกู หรือว่าบางทีผมใส่ใจไอ้หยุ่นมากเกินไปจนไม่รู้ตัวกันแน่วะ

...........................................................

“ กูว่า ซื้อที่รองเม้าส์ รูปนมก็พอมั้ง "  ไอ้โจ๊กเสนอความคิด กูฟังแล้วอยากจะวิ่งหนีแม่งจริงๆครับ ตอนนี้เดินอยู่ในล๊อคของเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์

“ ราคามันธรรมดาไปว่ะ "

“ โหห ไอ้คุณชาย พอทีกูมึงซื้อแผ่นบอลให้เนี้ยอะนะ ถามจริงมึงตั้งงบให้ น้องมันเท่าไหร่ " ไอ้นิวหันมาถาม

“ ก็สักหมื่น " ตาลุกวาวเหมือนเห็นไข่ห่าน หันมามองหน้าผมที่ตอนนี้ก็ยังก้มหาของ แต่ก็ยังไม่ถูกใจ

“ หมื่นนึง! ไอ้เหี้ยยย มึงซื้อของให้ไอ้หยุ่นนะเว้ย ไม่ใช่ไอ้ไฟ "  ไอ้นิวหันมาทำหน้าไม่พอใจ พวกมันไม่เคยรังเกียจผม พอๆกับที่เข้าใจไอ้ไฟมากกว่าผมซะอีก ก็เหมือนอย่างตอนนี้ ผมว่าหมื่นนึงนี่น้อยไปนะ

“ แล้วทำไมว่ะ พอวันเกิดไฟกูคงซื้อให้มากกว่านี้อะ ยังไงแม่กูต้องช่วยออกอยู่แล้ว "

“ กูไม่เข้าใจมึงเลยว่ะ มึงเอาเงินตัวเองออกให้ไอ้หยุ่นทั้งหมดหนึ่งหมื่น แต่มึงให้แม่มึงช่วยออกพอถึงงานของไอ้ไฟ มึงเหี้ยไปเปล่าวะ กูขอสาปให้ไอ้ไฟโกรธมึงครับสัด " ไอ้โจ๊กเล่นแรงแต่ไอ้นิวก็พยักหน้าเห็นด้วย

“ ขี้เกียจเถียงกับพวกมึง มึงว่ากูจะซื้ออะไรดี "

“ กูไม่อยากจะช่วยมึงเลือกเลยจริงๆ ไอ้เหี้ย " แล้วก็มาหงุดหงิดใส่กู เรื่องอะไรกันว่ะ คือแค่งบหมื่นนึงนี่เองเหรอว่ะ

“ ถ้ากูบอกว่า งบวันเกิดไอ้ไฟ กูให้สักแสน พวกมึงจะสบายใจขึ้นมั๊ย ? “ มองเหล่พวกมันที่หันหนีหน้าไปคนละทาง  ผมเข้าใจว่ามันไม่ค่อยปลื้มไอ้หยุ่นสักเท่าไหร่ครับ จากหลายๆเหตุการณ์ อย่างตอนที่ไอ้ฮิมมันบุกไปชกผมถึงคณะ เพราะไอ้หยุ่นมันไปฟ้อง แล้วไหนที่มันไม่เลือกผมอีก มันคงเห็นว่าผมดีขึ้นเพราะไอ้ไฟ อะไรๆก็ดีขึ้นพอผมมาคบกันมัน พวกมันก็ตามประสาเพื่อนรักกันก็ต้องชอบคนที่ทำให้เพื่อนดีขึ้นมากกว่าคนที่ทำให้เพื่อนต่ำลง แต่นั่น โทษกูดีกว่ามั๊ยก็กูไปแย่งของคนอื่นเค้ามาเอง

“ เออ มึงจะซื้ออะไร นาฬิกามั๊ย ? กูราคาที่มึงตั้งไว้น่าจะได้  “

“ เอานาฬิกาอะไรดีวะ "

“ ไปเลือกดิ " มุ่งเข้าช็อปนาฬิกาเข้าไปแทบทุกร้านมีตั้งแต่ราคาเหยียบแสนถึงราคาหลักพัน ผมเป็นคนไม่ชอบใส่นาฬิกาครับมีสองสามเรือนที่แม่ซื้อให้ ก็ใส่วนมันอยู่แค่ไหน ไม่เหมือนไอ้ไฟ รายนั้นแทบจะเรียกว่าสะสม แค่ที่คอนโดผมมันก็เป็นสิบเรือน ใส่ไม่เคยซ้ำกันในหนึ่งอาทิตย์

“ โอ๊ย ไอ้เหี้ย เมื่อไหร่มึงจะถูกใจว่ะ " ไอ้โจ๊กเริ่มบ่นมันนั่งลงกับเก้าอี้ของห้างพร้อมๆกับไอ้นิว เดินกันมาเกือบสามชั่วโมงแล้วครับแต่ยังไม่มีอันไหนถูกใจ ไอ้หยุ่นข้อมือมันเล็กนิดเดียวแถมยังขาวๆ ใส่แบบโรเร็ก ไม่สวยหรอกครับ อยากให้มันใส่แบบสายหนังสปอร์ตๆมากกว่า เหมือนไอ้ไฟมันก็ชอบใส่แบบนั้นเข้ากับข้อมือเล็กๆของพวกมัน

“ กี่โมงแล้วว่ะ "

“ จะบ่ายสี่แล้วมั้ง เหี้ย " นิวนั่งทุบขาเมื่อยไม่แพ้มากับเมีย ได้ยินมันบ่นแบบนั้น

“ ชิบหายละ กูโทรไปหาไอ้ไฟก่อนดีกว่า เห็นทีว่าไปรับมันคงไม่ทันแล้ว " ผมบอกก่อนจะกดโทรหา มันทำเสียงไม่พอใจนิดหน่อยแต่จะให้ผมทำไงครับ ผมไปรับมันไม่ทันแล้ว ก็เลยบอกว่าจะพาไปกินซูซิ ที่มาสะ มันก็เลยยอม

“ ไอ้ไฟว่าไง "

“ ต้องพามันไปเลี้ยงมาสะวะ เพราะกูให้มันกลับเอง " พวกมันสองคนหัวเราะ ผมหันไปมองช๊อปนาฬิกาที่กำลังโชว์นาฬิกาอยู่ในตู้ นาฬิกาที่หมุนอยู่ในนั้น สวยจนผมต้องเข้าไปดูใกล้ จินตนาการว่าถ้าอยู่บนข้อมือไอ้หยุ่นมันคงสมกับข้อมือของมันน่าดู " ไม่เอาเรือนนี้นะครับ มันมีตำหนิที่เรือนสายหนัง นิดหน่อย "

“ ขนาดนั้น รอยเท่าฉี่มด มันยังจะเห็น " เสียงเหน็บแนบที่น่าฆ่า

“ กูได้ละ ..” ซื้อนาฬิกาใส่กล่องคาดโบว์เรียบร้อยเดินมาหาไอ้นิวกับไอ้โจ๊กที่แค่ยกยิ้มให้ผม รู้สึกโล่งใจยังไงบอกไม่ถูก ได้ของขวัญมาแล้ว แอบนึกถึงหน้าคนให้ตอนได้รับ มีความสุขจริงๆครับ

“ กูถามจริงๆเถอะว่ะเทม มึงใส่ใจกับไอ้หยุ่นมากเกินไปรึเปล่า "

“ มึงไม่สงสารไอ้ไฟบ้างเหรอว่ะ "    สองคำถามที่ทำให้ผมนิ่งยืนมองของขวัญที่ผมซื้อ รยยยิ้มของผมหายไปจากใบหน้า มันมีใบหน้าของใครคนนึงที่วันนี้ถูกผมปล่อยให้กลับเองคนเดียว ทั้งๆที่มันคงไม่ชอบ ตอนนี้คงขอให้เพื่อนสักคนไปส่งแล้วนั่งหน้างออยู่ในห้อง  บางทีผมก็คิดไม่ต่างอะไรจากพวกมันหรอกครับ .. ผมใส่ใจไอ้หยุ่นเกินไปรึเปล่าว่ะ


.....................................................

เหี้ยเทมแม่งงงง เกลียดมึง สลัด
อินว่ะ สงสารไฟฟฟฟฟ  แค่คิดถึงไฟ ก็น่าสงสารแล้ว 
ไฟเอ้ยยยย ความรักแบบที่เค้ายังไม่พร้อมรักเรา แม่งทรมาณไม่ต่างอะไรกับรักคนมีคู่แล้วเลย
ป.ล. ขนมเปลี่ยนแท็กทวิตจาก สองแท็ก #BTS #สถานีรัก เป็น #BTSสถานีรัก แล้วจ้า ใครมีทวิตฝากแท็ก #BTSสถานีรัก แค่แท็กเดียวนะคะ 
ขอบคุณมากคร่าที่เข้ามาอ่าน และคอมเม้นท์

[chisarachi]

อ๊ายยย จิ้มไว้นาน จนมาต่ออีกตอนก็ยังจิ้มอยู่ ก๊าก555555
เราว่าทั้งเทม ไฟ หยุ่น พี่ฮิมเลย เขาจะเข้าใจในความคิดเขาคนดียวนะ
จริงๆคนอื่นจะไม่ค่อยเข้าใจพวกเขา
อย่างที่ว่าหยุ่นต้องไม่บอกพี่ฮิมเรื่องน้องสาว
ทำไมไฟต้องไม่ชอบเวลาที่เพื่อนๆถามเรื่องพี่เทม
ทำไมพี่เทมต้องซื้อของให้หยุ่นมากมาย
ทำไมพี่ฮิมบอกให้ปล่อยๆไฟไปให้คิดเอง
เราว่าแต่ละคนนี่เป็นคนที่ค่อนข้างยึดความคิดตัวเองเป็นหลัก
และพอถึงพาร์ทตัวเองเหมือนไร จะเป็นคนดื้อ หัวแข็ง ไม่ฟังอะไรทั้งสิ้นเลย

[Donaldye]

โอ้ยยยยยยยยยยยยยยความรู้สึกเทมกับไฟนี่ขัดกันไปซะทุกอย่างเลย
แต่เข้าใจความรู้สึกของแต่ละคนนะ
ไฟคงหวง ซึ่งถ้าเราเป็นไฟเราคงรู้สึกอย่างนั้น
แต่พี่เทมคงคิดว่าการซื้อของขวัญให้มันธรรมดาแต่พอมาเจอเพื่อนไซโคคงจะเริ่มหงอยกับของขวัญนี่
จะคิดซะว่า ค่อยๆรักกันเบาๆแล้วกัน

[lizzii]

แม่มมมพี่เทมเยอะไปนะ

[maemix]

ขอไปทำใจก่อนอ่าน เพราะแอบอ่านเม้นท์ก่อนหน้า
เพราะรู้สึกว่าพี่เทมทันทำเรื่องขัดใจ

[mooping-7]

 :m16:สงสารไฟว่ะ เทมแม่งงงงงงถ้าไม่พร้อมก็ปล่อยไฟไปเถอะ 

[Takarajung_TK]

เจ็บจี๊ด
สงสารคุณหนูไฟ
 

[vava violet]

  เรื่อยๆมาเรียงๆ ฮิมหยุ่นสุขสมหวังไปแล้ว

แต่  อิลูกเขยกับลูกสาวนี่สิ อะไรนักหนาเนี่ย อ่านแล้วเริ่มปวดจิต ไฟลูก แม่รู้หนูคิดมากคิดเยอะ รักมากหวงมาก แต่เดี๋ยวนี่แม่เหนื่อยใจนะลูกอารมณ์หนูเนี่ย คงเส้นคงวามาก ตั้งแต่ก่อนคบกับอิเทมอารมณ์หนูนี่แบบน่าสงสารรักอิเทมมันข้างเดียว โดนมันมองเป็นแค่ตัวแทน แต่ในที่สุดหนูกับมันก็ได้คบกัน อิเทมยอมรับใจตัวเองว่ารักหนู ทีนี้หนูมีสิทธิ์ในตัวมันทุกอย่างจะหึงจะหวงมันแค่ไหนก็ได้ แล้วหลังๆมาเนี่ยมันยอมหนูทุกอย่าง พยายามทำตัวเองให้ดีขึ้น

แต่ หนูก็ยังคงความซึนได้แบบคงเส้นคงวา ยังไม่เลิกคิดมาก ไม่เลิกระแวง กังขาในความรักของอิเทม มันชักจะ งี่เง่า แล้วนะลูก อิเทมมันเป็นคนสปอร์ต รวย ป๋า ก็แค่นั้น มันแค่จะซื้อของขวัญให้หยุ่นโดยที่มันก็แค่คิดว่าวันเกิดรุ่นน้อง คนเคยรู้จัก แถมเป็นเพื่อนไฟด้วย ให้ตายยังไงก็ต้องเจอกันบ่อย แต่ไฟคิดอะไรค่ะลูก เป็นแฟนกันแล้วควรเชื่อใจกันสิ ไม่ใช่อะไรก็เก็บมาคิดเล็กคิดน้อย แล้วเมื่อไหร่ใจจะมีความสุขซักที

โอเค สำหรับตอนนี้ แม่เข้าข้างอิลูกเขยค่ะลูก ฟังจากในมุมมองอิเทมแล้ว มันไม่ได้คิดอะไร การกระทำทุกอย่างของมันหลังจากที่คบกับลูกแล้วแม่เห็นว่ามัน ใส่ใจ ตามใจ แคร์ไฟทุกอย่าง คนมีอีโก้ขนาดอิเทมยังยอมลูกเลย ให้ไฟเลิกคิดระเเวงมันสักทีเถอะ มีพัฒนาการทางอารมณ์หน่อย หนักแน่นขึ้นอีกนิด เปิดใจให้กว้างขึ้น อย่าคิดเองเออเอง อิเทมจะได้ไม่เอือม  เดินไปข้างหน้านะลูก

อย่า คิดแค่ให้คนอื่นเข้าใจเราแต่ฝ่ายเดียว เราก็ควรพยายามเข้าใจคนอื่นด้วย แค่นี้ก็จะมีความสุขกันทั้งสองฝ่าย

ไฟเองก็จะรู้ว่าความสุขอยู่แค่นี้เอง

[quiicheh.]

พี่เทม.....
เฮือกจุกไม่รู้จะเม้นอะไร555555555
แต่คิดถึงไฟมันด้วยนะ เพื่อนเทมนี่อัศวินมากๆเตือนสติตลอด

[helios-ag]

ถ้าเราเป็นไฟ เราก็อดระแวงไม่ได้หรอก
แต่ก็อย่าปล่อยให้อดีตมาทำลายเราได้เลยนะ

[ice_spok]

อาจจะจริงนะ ลึกๆคงชอบหยุ่นอยู่

แต่น่าจะให้ความสำคัญกับไฟมากกว่านี้...

[love AJ]

เทมเกินไปนะ สงสารไฟเลยอ่ะน่าจะให้ผู้ชายมาจีบไฟเอาให้เทมมันเสียใจไปเลยเหอะ

[Yunatsu]

สงสารไฟ เพราะพี่เทมนั้นแหละ ไม่เคลียร์

ถ้ากลัวอย่างงั้น ทำไม พี่เทมไม่แชร์ของขวัญกับไฟหละ ไฟจะได้ไม่ต้องคิดมาก

วุ้ยเบื่อพี่เทม ฉลาดทุกเรื่อง แต่เรื่องไฟเนี่ย โง่ตลอดด
แม่งเอ๊ย

ถ้าไฟร้องไห้อีกนะ จะยุให้แม่งเลิกเลย

[hembetaro]

 

อ่านตอนแรกก็เห็นใจเทมนะ คงไม่มีอะไร

แค่เพื่อน คนรู้จัก ของขวัญวันเกิดไม่น่าคิดมาก

พอมาอ่านพาร์ทของเทม เริ่มไม่ใช่แระ

อิพี่เทม แกยังแคร์หยุ่นมากกว่าที่แกคิดอยู่ดีอ่ะ

เทมอาจจะไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่ทำมันเกินกว่าที่คิดไว้นะ

ปากก็บอกว่าแคร์ไฟ แต่การกระทำมันดูแคร์หยุ่น

มากกว่าอยู่ดีอ่ะ โอเคตอนนี้มันยังไม่มีชอยส์ให้คน

รอบตัวเปรียบเทียบ แต่มองจากสายตาคนที่รู้จัก

เทมดีแล้ว สิ่งที่เทมทำมันก็พิเศษกว่าคนอื่นอยู่ดี

 

[why yyy]

ก็แค่ซื้อของขวัญ  ไม่เห็นต้องคิดเยอะเลย...   สนใจแฟนตัวเองเหอะ!!

[Arancia]

โอย บางครั้งก็เข้าใจพี่เทมนะว่าซื้อของขวัญวันเิดให้ แต่บางทีก็มากไปมั้ยเพ่ แอบสงสารไฟ

แต่ก็ชอบตอนที่บอกว่าของไฟตั้งไว้ก่อนเดือนนึงเตือนหลายๆรอบ ฮ่าๆๆๆ เข้าใจอารมณ์ไฟในห้องน้ำอะ มันไม่อยากทำแบบนั้นก็รู้ว่าไม่ควร แต่มันก็เป็นไปแล้วอะ หึงอะเข้าใจมั้ยพี่เทมมมมม อินมากเคอะ รออ่านตอนต่อไป ยังไงก็แม่ยกคู่นี้ อ่านพาร์ทเทมไฟทีไรไมไม่ชอบหยุ่นทุกทีเลยอะ เป็นแบบเพื่อนเทมอีกคน ชูป้ายๆ