หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[minenat]

เข้าใจกันซะที

[B52]

ดีกันแล้วนะ

[Moonmaid]

เข้าใจกันแล้วแต่อยากให้ไฟเล่นตัวมากกว่านี้(ชอบดราม่าอะนะ)

[why yyy]

กว่าจะง้อได้หมดเป็นแสน

[hembetaro]

 

รู้สึกว่ามันยังไม่สุดเลยอ่ะ

มันค้างคาในความรู้สึกจริงๆ

รอวันเคลียร์ความรู้สึกของทั้งคู่คับ

 

[beautifuldead]

ชอบคู่เทมไฟ มาก โฮกก
แต่บางทีก็อ่านไปเคืองอิพี่เทม เป็นระยะๆ -_-

[Lily teddy]

อ่านแล้วไม่รู้จะเห็นใจใครดี พี่เทมก็ยืนยัน นั่งยันไม่คิดอะไรกะของขวัญชิ้นนั้นจริง ๆ
ส่วนน้องไฟก็นะเหมือนจะเข้าใจ แต่ก็ห้ามใจที่จะไม่ระแวง สงสัย หรือน้อยใจไม่ได้
มันเหมือนเป็นปมในใจที่ยังไงคงแก้ไม่ได้ง่าย ๆ ยังไงพี่เทมคงต้องพิสูจน์ตัวเองเพื่อน้องไฟต่อไป
แต่สะใจจริง นอกจากพี่เทมจะโดนน้องไฟซัดไปหนึ่งหมัดแล้วยังต้องกระเป๋าแฟบ กับนาฬิกาเรือนเป็นแสน
อิอิ น้องไฟร้ายนะเนี่ย แต่ในเมื่อจะง้อก็ต้องง้อให้ถึงที่สุดนะพี่เทม น้องไฟอุตสาห์สารภาพรักแล้วทั้งที 
ก็หวังว่าพี่เทมจะไม่ทิ้งโอกาสที่น้องให้หรอกนะ รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปจ้า 

[gboykung]

 

[na-au]

  อ้าว.... คนแก่ว่า คนแก่ทำแรงแล้วนะ     เมื่อคราวที่แล้วนะ 

เทียบกับหลานไฟไม่ได้เลย สุดยอดจริง ๆ 

 

[p.spring]

ยังไงก็ยังรู้สึกสงสารน้องไฟอยู่ดี แบบว่ายังไงอะ เหมือนมันยังไม่สุด
เจ็บจี๊ดๆ    ถึงเทมจะบอกว่าไม่ได้คิดอะไร
เเต่เราก็อยากให้เทมใส่ใจไฟอีกนิด แบบนี้มันรู้สึกว่า
พี่เทมคิดว่าแค่ง้อไฟก็หาย เเต่ก็ยังทำตัวซ้ำๆซากๆอยู่เหมือนเดิม
พี่เทมทำเหมือนเข้าใจความรู้สึกน้อง แต่จริงๆเเล้วมันไม่ใช่เลย
ตอนทำ พี่เทมไม่ได้คิดซักนิดว่าทำไปเเล้วไฟจะสบายใจไหม ไฟจะเสียใจ
แต่พอทำเสร็จก็ค่อยมาง้อ ทำผิดค่อยมาแก้ตัว ไม่คิดจะปรับปรุงให้มันดีขึ้น
ถึงพี่เทมจะเคยชอบหยุ่น หรือยังชอบอยู่แล้วยังไง ตอนนี้เป็นแฟนน้องไฟ หยุ่นก็คือคนอื่น
พี่ควรจะใส่ใจน้องให้มันมากกว่านี้ ให้ความสำคัญกับน้องหน่อย
เหมือนเทมก็ยังคิดอยู่ปะว่าตัวเองไม่ผิด ไม่อะไรเลย หรือเพราะคิดว่าไม่ได้คิดอะไรจริงๆ หรือว่าไม่รู้ตัวกันแน่ว่ายังคิดอยู่
อยากให้พี่เทมโดนแบบไฟมั้ง ให้พี่เทมหึงแรงๆ จะได้เข้าใจน้องบ้าง 


บอกเลยยิ่งอ่านยิ่งอิน

[ice_spok]

พี่เทม ต้องใส่ใจไฟให้มากกว่านี้ ความรู้สึกไฟให้มากกกกกกกกกกกว่านี้

[nutty]

เพิ่งได้มาอ่านเรื่องนี้ จะผิดไหมที่ชอบคู่รองมากกว่า 555
ชอบแนวอารต์ มีอะไรให้ลุ้นได้เยอะดีว่าสุดท้าย ใครจะรักได้มากกว่า

[ReiiHarem]

พี่เทมใส่ใจไฟเยอะๆนะ หัดคิดแบบคนธรรมดาด้วยก็ดีค่ะ

[u_cosmos]

ตระเวนอ่านหลายตอน เหนื่อยมาก==
แต่เราเชื่อว่าคนเขียนที่เขียนออกมาเหนื่อยกว่าเราหลายเท่า ขอบคุณนะคะ

ความรักมันก็ต้องมีอุปสรรคเป็นธรรมดา ราบรื่นตลอดเนี่ยสิที่น่ากลัว
อย่างน้อยๆมันก็ทำให้เข้าใจกันมากขึ้น
ถ้าเทมไม่ซื้อนาฬิกาให้หยุ่น ก็คงไม่รู้ว่าไฟเวลาหึงมากๆแล้วมันจะควบคุมตัวเองไม่ได้แบบนี้ ฮ่าๆ
แต่คราวหน้าคราวหลังก็ควรจะคิดๆๆให้มากกว่านี้

[ammamooty]

อ่านตามทันแล้ววววว ชอบเทมไฟมากๆๆๆๆๆๆๆๆ. ดูหึงเงียบๆ เหมืิอนแบบยังไงอะชอบ มันเจ็บจี๊ดดดดดดด5555

ฮิมหยุ่น็หวานซร๊าาาาา ชอบๆๆนาฬิกาๆ ในนอนด้วย ไม่ค่อยจะเห่อเลย

เทมไฟสู้ๆ.ชอบบบบ

[patwo]

ตอนที่ 48


“ โอ้โห นี่มัน..  Tag Heuer เลยนี่หว่า ได้มาไง ไอ้ไฟแม่งงง " อาเนียจับมือผม มันพลิกซ้ายพลิกขวาดู ทำตาโต ดึงมือออกจากมือมัน ปกติกูก็ใส่ ทำไมต้องตกใจกูไม่เข้าใจเลยจริงๆ

“ ปกติกูก็ใส่ ตกใจอะไรว่ะ "

“ ก็มึงใส่เรือนใหม่มา " มันตอบแค่นั้นผมก็หันไปอีกทาง ตอนนี้นั่งอยู่ในห้องเรียนครับ รอเรียนหนังสือ ทุกคนช้าหมด มีแต่ผมที่เร็ว แน่ละครับ วันนี้ไอ้เทมรีบมาส่งเพราะมันต้องไปเรียนต่อ เอาจริงๆกูมารถตัวเองก็ได้ไง แต่มันไม่ให้ขับมาครับอยากจะให้กูเป็นภาระ

เรื่องผมกับไอ้เทม เรื่องของขวัญวันนั้น เรื่องที่ผมไม่พอใจ ตั้งแต่ในรถวันนั้น ผมก็ไม่อยากจะพูดอะไรต่อ พูดไปมันก็เถียงกับมา พูดไปก็ทะเลาะกันไป ก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมผมกับมันต้องมาทะเลาะกับเรื่องของไอ้หยุ่น ที่เม่งชีวิตโคตรจะสุขในตอนนี้  ผมยอมรับว่าผมโกรธ แต่ใช่ว่าตอนนี้จะเชื่อใจมันได้

ผมไม่เคยเชื่อมันอยู่แล้ว แต่บางทีก็ยังอยากจะพยายาม แต่คิดว่าตัวเองก็พยายามอยู่ พยายามไม่คิด แต่ใครๆก็ต้องคิดรึเปล่าว่ะ แล้วพอมองไปที่ไอ้เทม ที่แม่งไม่ได้คิดอะไร ก็ยิ่งทำให้กูรู้สึกว่า เออ กูคิดไปคนเดียวเหรอว่ะ ไอ้เทมมันไม่ยอมรับความผิดของมัน ในเมื่อมันยืนกรานว่ามันบริสุทธิ์ใจ แต่กูมองทางไหน แม่งก็แคร์ไอ้หยุ่นมากกว่าผมอยู่ดี แต่ ถ้าให้ผมโกรธ งอน ไม่พูดด้วย หนีไป แม่งโคตรตุ๊ด ในเมื่อกูหนีมึงไม่ได้ กูก็จะเผชิญกับมันนี่เหละ

ความรักของผมกับมัน  ก็คงเหมือนกับเกมส์ต่อสู้ ต่อยกันจนเลือดอาบเจ็บแต่ต้องทน กัดฟันสู้เพื่อที่จะชนะสิ่งที่ตัวเองยึดติด ผมสู้กับอดีตของมัน มันสู้กับความเชื่อใจของผม ติดอยู่ที่ว่า ถ้ามึงอ่อน มึงก็แพ้ไปก่อน แต่ถึงวันนั้นถ้าใครสักคนชนะ .. คนชนะ แม่งจะมีความสุขรึเปล่า

“ เพิ่งซื้อเมื่อวานเว้ย "  เอานาฬิกาเล่นแสงในห้อง ไอ้เนียก็แบะปากใส่

“ ไหนมาให้กูชมหน่อย "  ไอ้เหมือนมาอีกคน หยิบข้อมือผมไปดู " เพิ่งออกใหม่นี่หว่า "

“ ล่าสุดอะ " กูไม่อยากจะอวดเลยว่ะ ยักคิ้วให้แบบไม่อวดเท่าไหร่ สองสาวก็แลบลิ้นใส่ผม

“ มึงวันเกิดกู พวกมึงรวมตังค์กันซื้อ ชาแนลให้กูนะ กูอยากได้ "

“ กูต้องรวมเงินกันคนละเท่าไหร่ว่ะ ชาแนลมึงใบนึง ผมกูคงร่วงหมดหัว " จับหัวตัวเองไอ้เนียมันก็มาช่วยจับ  สองมือแม่งขยี้หัวผมจนฟูไปหมด " ไอ้เชี้ยเนียปล่อยไอ้สัด "

“ ฮ่าๆ โอ๊ยยย มึงหัวยุ่งๆนี่เหละ หล่อ ถ่ายรูปเถอะ "

“ ห๊ะ ? “ กูยังมึน มึงยกกล้องขึ้นถ่าย มีความสุขกันอยู่สองคน จัดการลูบหัวให้เข้าที่ ประตูก็เปิดออก

“ เฮ้! โย่วว มายเฟรน เติมเอส "  มีแต่คนหัวเราะ มันเดินเข้ามาก่อนจะนั่งลงข้างหลังผม

“ มึงมาก็ดี กูย้ายที่เลยครับ " ผมลุกมานั่งข้างไอ้หยุ่น นั่งข้างสองสาว กลัวครับ กลัวแม่งทำร้าย

“  นี่มึงไม่ได้หวีผมเหรอว่ะ ไอ้ไฟ "

“ กูหวีแล้ว " หันมองหน้าสองสาวที่เอาแต่หัวเราะ

“ กูทุระยศหัวมันเองละ " เสียงหัวเราะดังลั่นแบบไม่อายใครเลยครับ  " เฮ้ยเดี๋ยว นาฬิกาสวยว่ะ "

“ แน่นอน " ไอ้หยุ่นบอก มันยื่นข้อมือไปให้สองสาวดู ไม่ใช่นาฬิกาที่ไอ้เทมซื้อให้ครับ แต่เหมือนมันเป็นนาฬิกาของ Tag Heuer  แต่สายไม่ใช่ครับ ตัวเรือนภายในด้วย

“ แรด ใครให้มึง เก๋ว่ะ "

“ ฮิมทำให้กู "  มันยกนาฬิกามันขึ้นมาถูกับเสื้อนักศึกษา " สวยวะ โคตรจะเท่อะ "

“ โอ๊ยย อีเหี้ย น่าอิจฉาสัดอะ กูตาร้อนนะเนี้ย " เหมือนฝันมันพัดตาตัวเองด้วยมือใหญ่แล้วครับ มองดูนาฬิกาของไอ้หยุ่น คือเท่ห์ดีครับ ข้างในมีตัววายตัวใหญ่ๆ กลางเรือนแล้วก็มี un อยู่ข้างๆ สีดำครับ เหมาะกับมันดีผมว่า

“ ทำไมมึงไม่ใส่ อันนี่พี่เทมให้ว่ะ .. อุ๊ป " สงบปากเกือบไม่ทัน ใช่ว่าผมจะหันไปว่าหรือด่าอะไรนะครับ ผมก็แค่มองเอง

“ กูไม่คิดว่าคำคำถามนี้ จะออกมาจากปากมึง อีเนีย เป็นคำถามที่โง่มาก " เหมือนฝันหันไปด่าอาเนีย มันหน้านิ่งไปสักพัก

“  เหรอ กูก็แค่อยากรู้อะ ไอ้ไฟมันไม่ซีหรอก ใช่มั๊ยไฟ " เชิดหน้าใส่กูเฉย แล้วจะให้กูทำไงว่ะ ผมพยักหน้า " อะ มึงตอบ "

“ ชีวิตแม่ง หาแต่เรื่อง "  เสียงเหมือนฝันครับ

“ ทำไมกูต้องใส่ของพี่เทมว่ะ ในเมื่อแฟนกูทำนาฬิกามาให้สวยขนาดนี้ กูก็ต้องใส่นาฬิกาแฟนกูสิครับ "

“ แรดว่ะ "

“ มึงอยากได้คำตอบที่อยากจะตาร้อนเองนะ ฮ่าๆ ช่วยไม่ได้ว่ะ พอดีแฟนกูมัน น่ารัก  " ขอกระโถนที เพราะกูจะอ้วก

“ ปกติมันน่ารักแบบนี้รึไงว่ะ " อาเนียมันก็ส่ายหน้า " ไม่น่าจะใช่ "

“ ช่วงนี้คิดว่าเป็นโปรโมชั่นหลังวันเกิด  ดีเกินระบบปกติว่ะ " มันหัวเราะพวกผมก็ยิ้มตาม มันดูมีความสุขจริงๆครับ เอาแต่มองนาฬิกาของตัวเอง น่าอิจฉาครับ ไอ้หยุ่นเป็นคนที่ผมอยากจะเป็นมากเลย

ชีวิตที่ไม่ต้องเครียดอะไร มีคนที่มันรักแล้วก็รักมัน เป็นชีวิตที่มีความสุขลอยอยู่รอบๆตัวของมัน เป็นคนที่น่าอิจฉาในความคิดของผม แต่ถึงจะว่าอย่างงั้นก็คงมีคนหลายคนอยากจะมีชีวิตแบบผมอยู่ไม่น้อยหรอกผมว่า ก็เค้าไม่ได้มารู้ถึงสิ่งที่มันเป็นจริงๆนี่ครับ ไม่ได้รู้ถึงครอบครัว ไม่ได้รู้ถึงทุกๆอย่างที่ผมต้องเผชิญ บางทีถ้าเป็นชีวิตไอ้หยุ่น อาจมีปัญหาแบบนี้แต่ไม่มีใครรู้เหมือนผมก็ได้ ทุกชีวิตย่อมมีปัญหาครับผมว่า  เว้นแต่ว่าเราจะจมอยู่กับปัญหา หรือ ปล่อยมันไป

มองดูนาฬิกาตัวเองตอนนี้ก่อนจะถอนหายใจ มันบอกเวลาเกือบจะได้เวลาเข้าเรียนแล้วครับ หลังเที่ยงวันนี้ไอ้เทมมันจะมารับผมเหมือนเดิม เมื่อวานเราจะไปกินมาสะกันครับแต่ไม่ได้ไป ใช้เวลาไปห้างนานไปหน่อย เลยกินอะไรง่ายๆกันที่ห้าง ก็อยู่ๆ ไอ้เทมมันอยากจะกิน KFC ขึ้นมาครับ ผมก็เลยต้องกินตามมัน

“ วันนี้ใครมารับมึงว่ะ "

“ ไอ้เทม " ผมหันไปตอบไอ้บอทมันก็พยักหน้าเข้าใจ ผมนั่งเท้าคางมองอาจารย์ที่กำลังพูดอยู่หน้าห้อง ไม่เข้าใจสักตัวอักษรที่พูด มันเป็นวิชากฏหมายที่ผมโคตรเกลียดเลยครับ แต่ไม่รู้จะทำยังไง ยังไงก็ต้องเรียน มีกฏหมายหลายตัวด้วย ทั้งทั่วไป ทั้งกฏหมายเกี่ยวกับคอม แม่ง กูจะรอดเปล่าว่ะ

“ มึงว่า กูจะสอบผ่านเปล่าว่ะ "

“ วิชานี้ด๊อกกูก็พอใจละ " ไอ้บอทหัวเราะ มันฟุบลงกับโต๊ะ

“ กูกลัวจะเอฟอะดิ "

“ มึงจะกลัวอะไรว่ะ ให้พี่เทมติวให้ดิ เค้าเรียนรัฐศาสตร์ไม่ใช่เหรอ " พยักหน้าแต่ก็นะมันจะช่วยกันได้เหรอว่ะ เรียนกันคนละมหาลัยด้วยซ้ำไป

“ กูไม่อยากพึ่งมัน "

“ ปกติมึงก็พึ่งมันออกจะบ่อย " หันมองหน้าไอ้บอทที่ทำหน้ายิ้มๆ ยิ้มแบบเจ้าเล่ห์ " เวลาถึงจุดสุดยอดมึงก็ต้องพึ่งพี่เทม ไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ สัด " สถบแต่ผมหันไปอีกทางอยู่ๆก็อยากจจะยิ้มขึ้นมา อย่างไร้เหตุผล ไอ้หยุ่นหันมาพอดี

“ มึงเป็นเหี้ยอะไร ยิ้มโคตรหลอน "

“ ไอ้สัด "  สุดท้ายก็ต้องหันกลับมาตั้งใจเรียน ก้มลงมองโทรศัพท์ที่มีข้อความไลน์ส่งเข้ามา

' กูรออยู่ที่ลานจอดรถ ' มองดูนาฬิกาตอนนี้สิบเอ็ดโมงแล้วครับ อีกครึ่งชั่วโมงก็คงจะเลิกเรียน ไอ้หยุ่นคนขยันนั่งจดนั่งขีดอะไรของมันเต็มหน้าหนังสือไปหมด มองไอ้บอทที่เล่นเกมส์ อาเนียกับเหมือนฝันที่เม้าส์อะไรกันสักอย่าง ผมก็ไม่มีอะไรทำครับ

' อยากกินมาสะ เมื่อวานมึงบอกจะพาไป ' ส่งข้อความไปหาไอ้เทม มันก็ส่งกลับมาเป็นหมีเอียงหน้า เหมือนกำลัง งง 

' มึงเลี้ยง ? '

' มึงสิเลี้ยง "  ผมปิดโทรศัพท์ ได้เวลาเลิกเรียนแล้วครับ ถ้าดูจากภายนอกมันวิชาที่โคตรสบายมาเรียนอย่างเดียว ไม่มีการบ้าน แต่สอบ ห้าสิบต่อห้าสิบครับ ไม่มีอะไรทั้งนั้นมาช่วยแม้กระทั้งคะแนนเข้าห้อง ก็ค่อยไปเครียดตอนสอบแล้วกันว่ะ  ผมบอกลาเพื่อนพวกมันจะไปกินข้าวกันก่อนแต่ผมไอ้เทมมารอนานแล้วครับ รีบวิ่งลงไปที่ลานจอดรถ พอร์ชจอดอยู่แต่วันนี้มาแปลก มันดับเครื่องครับปกติมันชอบนั่งตากแอร์รอในรถ

“ เฮ้ย! “ มันทักผม มองไปก็เจอมันนั่งอยู่ที่โต๊ะม้าหินหลังโรงอาหาร ไอ้เทมกำลังสูบบุหรี่ ข้างตัวมันมีน้ำอยู่ขวดนึงครับ น่าแปลกปกติมันจะกินกาแฟที่คาเฟ่มากกว่าครับ  ทำไมวันนี้สิ่งที่เกิดกับมันถึงมีแต่อะไรแปลกๆ

“ วันนี้กินน้ำเปล่า " หนำซ้ำยังเป็นน้ำมหาลัยขวดละ ห้าบาทอีก ก็ปกติมันกินน้ำแร่ครับ

“ เปลี่ยนบรรยากาศ " มันบอกก่อนจะปลดล๊อครถของมัน

“ ไปกินมาสะนะมึง " ผมบอกมันก็นิ่งสตาร์ทรถ ผมหันมองมันที่ตอนนี้หันมามองหน้าผม

“ กูอยากกินแม็ค "

“ เมื่อวานก็ไปกิน เคเอฟซีมานะเว้ย มึงสัญญาว่าจะพากูไปกินแล้วนะเว้ยเทม " ลังเลเหมือนจะไม่อยากกินแต่สุดท้ายก็พยักหน้า

“ เออๆ ไปก็ไป "

นั่งอยู่ในร้านชูชิ กินกันที่สาขาทองหล่อครับใกล้ดี ผมสั่งชูชิตับห่านมาห้าคำ กับแซลม่อนตับห่าน ปลาไหลย่างตับห่าน แล้วก็ทั่วไปที่ชอบกินครับ กะว่ามื้อนี้จะตบด้วย ของหวาน ไอ้เทมนิ่งมันไม่สั่งอะไรเลยครับ บอกแค่ว่ามึงจะกินอะไรก็สั่งๆมา ผมสั่งเผื่อมันด้วยครับ ไอ้เทมชอบกินข้าวหน้าซูชิรวม ผมก็สั่งมา

“ เอาอะไรอีกมั๊ย "

“ ไม่อะ " เสียงเหนื่อยๆ

“ มึงเป็นอะไรว่ะ มึงแปลกๆ " มันส่ายหน้าก่อนจะก้มลงกินน้ำของตัวเอง

“ ตกลงมึงเรียนเป็นไงบ้าง "

“ ก็ดี " อย่าถามกูได้มั๊ย มันขมวดคิ้ว " เรียนวิชาอะไร "

“ กฏหมาย "

“ ท่าทางจะวิชาโปรด " ผมถอนหายใจให้มันที่แทบจะขำออกมา เทมรู้เรื่องการเรียนของผมครับ มันฟังมามากจากอาเนียตอนวันเกิดไอ้หยุ่น คือกูก็สงสัยนะ มึงไม่มีอะไรจะคุยกันรึไง มาคุยเรื่องเกรดกู ทำไมว่ะ ก็แค่เกือบโดนรีทาย แปลกเหรอ รีทาย 1.80 กูได้ 1.75 นี่แปลกหรอก ไม่ติดเอฟ ก็แค่ ด๊อกทุกตัว .. แปลกเหรอ

“ ครูแม่งพูดอะไรกูไม่เข้าใจ "

“ ไม่สนใจฟังมากกว่า " เสียงมันยียวนกวนประสาทครับ มันหัวเราะ " ให้กูสอนให้มั๊ยละ ก็แค่กฏหมายพื้นฐาน กูเคยสอบได้เอนะ "

“ อวดว่ะ " ยกคิ้วให้อาหารก็ยกมาเสริ์ฟ ซูชิเป็นอาหารที่ผมชอบมากที่สุดในโลก โดยเฉพาะ ชูชิตับห่านหรือที่เรียกว่า ฟัวกรา เป็นอะไรที่สุดยอดในชีวิตแล้วครับ ชอบมาก ผมเคยมาที่นี่กินไปประมาณสิบคำครับ แต่วันนั้นมากับแม่ แม่บอกกินไม่อั้นผมก็จัดแบบไม่ขัดศรัทธา กินกันสามคนแม่ลูกจำได้ว่าวันนั้นเป็นหมื่นครับที่กินกันเข้าไป

“ ไม่อร่อยเหรอว่ะ ทำไมมึงกินเหมือนมันไม่อร่อย "

“ อร่อย อร่อยกว่าทุกครั้งที่กูเคยกินมาอะ " มันบอก ไอ้เทมกินแบบละเมียดกินทีละครับ ตั้งใจมากครับ คือปกติมันจะเล่นมือถือไปกินไปจนผมต้องยึด แต่ครั้งนี้มันกินของมันแบบค่อยๆกิน ดูตั้งใจกินเป็นพิเศษ กินกันราวชั่วโมงนึงก็เช็คบิลครับ

“ บิลคะ " พนักงานยื่นบิลมาให้ ไอ้เทมก็รับ สีหน้ามันไม่ค่อยดี แตกต่างจากทุกทีที่จะแค่ยื่นเครดิตให้

“ ไฟ " มองหน้าผม ก็เลยยกคิ้วถาม

“ ว่า " มันยื่นบิลอาหารให้ผมดู ราคาตกประมาณสี่พันกว่าบาทครับ มันเอาเงินออกจากกระเป๋า คือเกลี้ยงแบงค์ใหญ่เลยครับ มีแค่แบงค์ย่อยที่รวมได้มาทั้งหมด ห้าร้อย กูเข้าใจทุกอย่างละ

ไอ้เทมถังแตกครับ ทุกคน!!  คือมันไม่มีเงิน มันเลยต้องประหยัด ตั้งแต่ไม่นั่งตากแอร์เปลืองน้ำมันในรถ กินน้ำราคาถูก แล้วชวนผมไปกินแม็ค คาดว่าน่าจะจนหลังจากที่ซื้อนาฬิกาให้ผมครับ

“ กูเลี้ยงเอง " ยื่นบัตรเครดิตใส่ไว้ในสมุดแนบบิล ผมก้มหน้าลงยิ้มๆกับคนตรงหน้า คาดว่ามันคงจะเสียเซลฟ์น่าดูครับ ตั้งแต่รู้จักกันผมไม่เคยออกเงินอะไรเลยครัย คือมันเลี้ยงตลอด มันก็คงรู้สึกแย่ละ

เดินออกจากร้านอาหารไอ้เทมก็เข้าไปในรถ ผมยืนขำอยู่นอกรถสองสามนาทีครับ คือกูไม่อยากให้มึงเห็น กลัวมึงจะเสียหน้า เลยยืนขำอยู่ข้างรถไม่อยากเข้าไปนั่งพร้อมกัน

“ กลับบ้านเลยมั๊ย "

“ กลับเลยดิ มึงจะไปไหนละ " บอกมันที่ก็พยักหน้า ไอ้เทมสตาร์รถนิ่งๆแต่ยังไม่ออกรถ มันมองที่หน้าปัดบอกถังน้ำมันใกล้จะหมดครับ กูว่าแม่งต้องไม่มีตังค์เติมน้ำมันแน่เลยว่ะ

“ ยืมตังค์ใส่น้ำมันก่อนนะ " ในที่สุดมันก็หันมาบอกผม พยักหน้าให้ไอ้เทมก็ขับรถออกไปจากร้าน

“ ไม่ต้องยืมอะ มึงเอาไปเลยกูเติมให้เต็มถัง ยังไงช่วงนี้มึงก็ไปรับไปส่งกูบ่อยอยู่แล้ว " มันไม่พูดอะไร ขับรถตรงไปเรื่อยๆตามทางของมัน ความเงียบที่แม้เพลงยังลืมเปิด ในรถโคตรจะเงียบ ผมหยิบมือถือขึ้นมาเล่นเกมส์ฆ่าเวลารถติดก่อนถึงปั้ม

“ กูถามจริงเทม มึงมีเงินติดตัวเท่าไหร่ "  ไม่ตอบแต่ยื่นกระเป๋าตังค์มาให้ผมแทน เปิดตูกระเป๋าตังค์หลุยส์ของมัน มีเงินไม่ถึงห้าร้อยครับ " แล้วเงินมึงไปไหนหมด "

“ ถามจริง "

“ เออดิ ทำไมมึงไม่มีเงินขนาดนี้ ปกติมึงพกเป็นหมื่น "  ไม่มีคำตอบ ไอ้เทมจับมือผม เคาะสองทีลงบนนาฬิกาของผม เสียงหัวเราะของผมลั่นรถ บอกตรงๆว่าสะใจยังไงไม่รู้เว้ย

“ ยังจะหัวเราะ เพราะนาฬิกาของมึงนั่นละ "

“ ไม่มีตังค์ก็บอกดิว่ะ กูออกเองก็ได้ " มันส่ายหน้ามองออกไปตามถนน ตั้งใจขับรถเต็มที่

“ เสียหมาหมด "

“ แล้วตอนนี้คิดว่ามึงไม่เสียรึไงว่ะ ไอ้เหี้ย มึงมีตังไม่ถึง ห้าร้อยอะ " ผมเปิดกระเป๋าตังค์ควักเงินใส่กระเป๋าไปให้มันสามพัน เอาไว้ให้มันใช้ ตอนนี้เพิ่งกลางเดือนครับ ไอ้เทมจะมีเงินปันหุ้นของมันตอนปลายเดือน เงินเดือนที่แม่มันให้ก็เหมือนกัน เพราะมันมีงานส่วนตัวมันเลยไม่ค่อยขอเงินจากแม่ของมัน ไอ้เทมเล่าว่ามันไม่อยากขอ มันอยากจะควบคุมการใช้จ่ายของมันเอง ถ้าไม่มีก็ต้องอด จะได้รู้ค่าของเงินบ้าง

“ เออ " จอดรถเติมน้ำมัน ผมกดกระจกบอกพนักงานว่าให้เติมเต็มถังเลยครับ

“ ต่อไปกูออกค่าน้ำมันให้ จนกว่ามึงจะกลับมามีเงินแบบปกติ "

“ เออ " เสียเซลฟ์ไปใหญ่แต่ทำไมกูชอบจังว่ะ ใครจะได้มาเห็นมึงในมุมนี้แบบที่กูเห็นบ้างละว่ะ คุณชายไม่มีตังค์ แม่ง สะใจจริงเว้ย ผมนั่งพิงกับเบาะรถ เห็นเข็มน้ำมันวิ่งแล้วเกิดอาการสงสัย

“ ปกติมึงเติมน้ำมันกี่หนเทม "

“ อาทิตย์นึง เต็มถัง สามวัน "

“ เหี้ย รถมึงโคตรซดน้ำมันอะ ไอ้สัด เปลี่ยนไปขับรถญี่ปุ่นเถอะ ถ้ามันจะแดกขนาดนี้ "

“ นี่รุ่นประหยัดน้ำมันแล้วครับ ติดในกรุงเทพกี่ชั่วโมงแล้วมึง ไหนกูจะไปนู้นมานี่อีก ว่าแต่ของกู ของมึงละ "

“ ก็เยอะอะ แต่ไม่ขนาดมึงว่ะ "  ผมคิด " อาทิตย์นึงกูเติมสองครั้ง เต็มถัง แต่นี่ไม่เติมมาจะเดือนละ " ก็กูนั่งรถมึงตลอดไง ไอ้เทมถอนหายใจ ทำไมกูต้องสงสารและสมเพชมันแบบนี้ว่ะ   " เท่าไหร่ครับ " ถามพนักงานที่กำลังยืนให้บริการ

“ 2800ครับ "  เดี๋ยวนะอีกสามวันกูต้องเสียอีก 2800 ใช่มั๊ย ? ไอ้เหี้ยยยยย ผมหันมองไอ้เทม มันยักคิ้วให้ผม คือ นี่รถหรืออู่เจาะน้ำมัน ทำไมมึงเผาผลาญชาติไทยได้ เลวขนาดนี้ แนะนำให้มึงเปลี่ยนรถเถอะ

“ นี่ครับ " ยื่นบัตรครับ กูไม่มีเงินสดละ พนักงานเอามาให้เซ็นผมก็เซ็น ปิดกระจกรถ ถอนหายใจใส่แม่งสักที

“ ทำไม "

“ เอาพอร์ชของมึงไปขายเถอะ ไอ้สัด ถ้ามันจะกินน้ำมันขนาดนี้ เอาไปขายมาซื้อ บีเอ็ม น้ำมันยังไม่แดกขนาดนี้ "

“ เอานาฬิกามึงไปขายดีกว่า " มันจับข้อมือผมไปลูบ ลูบตรงหน้าปัดนาฬิกา

“ เรื่อง มึงซื้อให้กูแล้ว ตลกเถอะ ซื้อแล้วไม่มีคืนเว้ย ถ้าอยากได้ ไอ้หยุ่นพร้อมคืน เอาของไอ้หยุ่นขายดิ "  ไอ้เทมหัวเราะ มันเอื้อมมือมากอดคอผม

" จะให้กูพูดสักกี่ที ว่ากูไม่ได้คิดอะไร ซื้อให้เพราะอยากจะซื้อให้ ผิดเหรอว่ะ "

" กูยัง..”

" กูถามจริง ถ้ากูซื้อของขวัญชิ้นนี้ให้อาเนีย เหมือนฝัน หรือ ไอ้บอท มึงจะเป็นแบบนี้รึเปล่าว่ะ หรือมึงจะคิดว่า กูมีซัมติงกับไอ้บอท "  แค่คิดภาพก็จะอ้วก แต่ก็จริงของมันนะ อาจเพราะเป็นไอ้หยุ่นด้วยมั้ง เรื่องมันก็เลยแย่แบบนี้ ก็คนมันมีประเด็นกันอยู่  " มึงเจ็บใช่มั๊ย ที่กูทำมึง ถ้ามึงเจ็บ ต่อยกูเลยมั๊ย ถ้าเมื่อวานมึงไม่สะใจ จะฆ่ากูเลยก็ได้ แต่อย่าพูดถึงเรื่องนี้เลยว่ะ อธิบาย คือกูแก้ตัว ไม่พูด คือกูยอมรับ มีทางไหนให้กูเดินบ้างว่ะ เพราะงั้น ถ้ามึงยังเจ็บ อย่าเก็บไว้ มาลงที่กู ถ้ามึงโกรธกูนัก ถ้ามึงเจ็บนัก ก็ต่อยกูเลย " มันคว้ามือผมไปจับไว้ที่หน้าของมัน ไอ้เทมถอนหายใจ ในแววตาสั่นๆนั้น ผมรู้ว่ามันก็เจ็บไม่แพ้กับผม  แต่เราเจ็บกันคนละเรื่อง

“ มึงแม่ง " กูพูดไม่ออกเลยว่ะ สัด

“ ที่มึงไม่พอใจ ที่มึงโกรธ มันเป็นของขวัญที่มึงชอบ มันมีราคาแพง กูใส่ใจในการเลือก หรือ เพราะว่า กูซื้อให้ไอ้หยุ่นกันแน่ว่ะ "

“ กูยอมรับว่ากู ผิด ที่กูใส่ใจมันมากเกินไป กูขอโทษมึงแล้วกันนะไฟ กูยอมรับ บางทีก็กูยังห่วงยังรู้สึกดี มึงเชื่อกูใช่มั๊ยคำพูดนี้ แต่ถ้ากูจะบอกว่า มันไม่เท่ากับมึง มึงคงจะไม่เชื่อกูสินะ เพราะงั้นกูจะไม่พูดอะไรอีก แต่ช่วยดูกูต่อไปแล้วกันแล้วอย่าจำแต่ความเหี้ยของกูละ ความดีของกู ถึงมันจะน้อย แต่มึงก็ช่วยจำๆมันไว้หน่อยนะ  "

“ เราผิดด้วยกันทั้งคู่ ตกลงมั๊ยมึง ขอบคุณที่มึงระบายมันออกมา แต่กูขอพูดสั้นๆแล้วกัน .. ใช่ ที่กูโกรธ หงุดหงิด ก็เพราะมันเป็นไอ้หยุ่น คนที่มึงเคยรัก ถ้ามันไม่ใช่คนที่มึงเคยรัก กูจะไม่เป็นแบบนี้เลย ถึงกูจะทำตัวโคตรตุ๊ดแต่กูขอให้มึงเข้าใจกูด้วยนะ "

“ กูรู้ว่ามึงกำลังมีความรัก คิดซะว่าเราพูดความในใจให้กันฟัง พูดออกมา ทุกอย่างจะได้จบ แล้วมาเริ่มกันใหม่ " ผมลดมือออกจากหน้าของมัน ไอ้เทมถอนหายใจออกมาเสียงดัง

“ มึงไม่เหนื่อยเหรอว่ะ "  ไม่มีคำตอบออกมาจากปากของมัน เราได้แต่นิ่งเงียบใส่กัน อยู่สักพัก ก่อนที่มันจะเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา

 " กูทรมาณ มึงรู้มั๊ย "

“ กูก็ทรมาณ "

มึงคงทรมาณกับความไม่ใช่เชื่อใจของกู ที่ยิ่งมึงสร้างขึ้นมาเท่าไหร่ มันก็เอาแต่พังลง เหมือนโดมิโน่ที่มึงสร้างเอง แล้วมือมันก็ไปโดนเอง ทั้งๆที่มันก็กำลังจะเสร็จแล้ว คงเป็นความรู้สึกที่โคตรทรมาณ ไม่ต่างจากกูที่ก็ทรมาณกับความคิดของตัวเองที่เหมือนบ่วงรัดคอ ทุกครั้งที่กูพยายามดึงออกมันจะยิ่งรัด

ความรักของมึงกับกู เหมือนคนที่หันหลังแล้วจับมือกันเลยว่ะ ไม่รู้เมื่อไหร่จะหันมองกลับมายอมรับสิ่งที่อีกคนเป็นได้สักที  วันเวลาที่ว่าจะช่วยรักษามันจะยาวอีกสักเท่าไหร่ว่ะ

[patwo]

ทุกอย่างเงียบ เหมือนเมื่อกี้ไอ้เทมระบายความใจของมัน ผมเองก็ด้วย  เอื้อมมือไปเปิดเพลงเบาๆ ผมจะพูดว่าไงดีครับ พอทุกอย่างเบาลง ไอ้เทมก็กลับมาสู่จุดเริ่มต้นของมัน เรียกว่าการชอบการสัมผัสเหรอ คือเวลาขับรถ ปกติคนเรามือสองข้าง จับพวงมาลัย แต่ไม่ใช่เทมครับ ถ้าไม่ตั้งไว้นิ่งๆก็มันจับผมนี่เหละ  ขาบ้าง ไหล่บ้าง บางทีอารมณ์ชิวๆชอบเอามือผมไปจับไว้บนตักมัน

“ กลับบ้านไป ก็ไปอ่านหนังสือ "

“ เออ " พยักหน้ามันก็หัวเราะ

“ ไม่อ่านแน่ แล้วมึงจะได้เอได้ไง "

“ กฏหมายกูขอแค่ผ่านก็พอใจแล้วละ กูไม่ต้องการอะไรแล้ว " จริงครับ ก็หวังแค่นี้ วิชาที่มีคนตกเยอะที่สุดในมหาลัย กูรอดนี่คือกูมีความสุขที่สุดแล้วละ

ขับรถถึงคอนโด มองไปที่รถตัวเองที่จอดนิ่งมานาน คือคิดว่าพรุ่งนี้คงต้องเอาออกไปขับบ้างแล้งครับ กลัวเครื่องมันพัง มองดูเข้าไปในรถตัวเองทุกอย่างเหมือนเดิมครับ

“ พรุ่งนี้กูไปส่งเอามั๊ย รถกูน้ำมันเต็มถัง ยังไม่ได้ใช้ "

“ แล้วแต่ " พรุ่งนี้ไอ้เทมมีเรียนครับแต่ผมไม่ โทรศัพท์มือถือดังขึ้นเป็นข้อความครับ กดดูมันส่งมาจาก แม่ผมเอง

' น้องไฟ วันนี้ใช้เงินไป สองหมื่นแล้วนะคะ..พรุ่งนี้น้องไฟไม่มีเรียนนะ ' คือหมายความว่าพรุ่งนี้ผมไม่ต้องใช้เงิน ให้ใช้เท่าที่มีในกระเป๋า ถึงบ้านจะมีเงินแต่แม่ก็สอนให้ใช้เงินตลอดครับ ไฟท์มันก็โดน รูดเยอะๆตอนเรียน คือต้องโชว์บิลให้ดูกันเลย แล้วถ้าโกหกว่าไม่มี แม่จะไปถึงแบงค์เลยครับ ไปขอสเตนเม้นท์ทางการเงินมาดูเลยทีเลย ตอนนั้นงานจะเข้า แม่ไม่ด่าครับแม่ชอบพูดจาแบบดีๆแต่พูดที เหมือนโดนตบสามทีติด แนะนำให้แม่ด่าเลยดีกว่า

“ มีอะไรว่ะ "

“ กูให้เงินมึงไปเท่าไหร่ว่ะเทม " ผมถามมันที่เปิดกระเป๋าตังขึ้นมาดู

“ สามพัน "

“ กูขอพันนึงดิ ตอนนี้กูมีอยู่สองร้อยอะ " ไอ้เทมหัวเราะเสียงดัง ผมเองก็ทำหน้าเจื่อนๆ มันหยิบมือถือมันไปดู แล้วก็ยิ่งหัวเราะเสียงดังเข้าไปอีก

“ มาเล่นเกมส์ใช้ชีวิตหนึ่งร้อยกันดีกว่าว่ะ  "

“ เกมส์เหี้ยไร " ผมถามมันก็กอดคอผม

“ คือวันนึงใช้ตังแค่ร้อยนึงไง ห้ามเกิน ใครเกินแพ้ "

“ ตลกมึงคงทำได้เถอะ แค่ค่าน้ำมันมึงเท่าไหร่แล้ว "

“ ก็ใช้รถบีทีเอส " มันบอก แต่หันมามองหน้ากูสักนิดมั๊ย

“ กูไม่ชอบใช้บีทีเอสว่ะ คนเยอะ "

“ เรื่องมาก " ไอ้เทมบ่นก่อนจะไขประตูห้อง

“ ก็เรื่องกู " เดินเข้าไปในห้อง นั่งบนเตียง หยิบรีโมตขึ้นมากดดูรายการทีวี สักหน่อย  ผมชอบดูพวกเกมส์โชว์เกาหลีครับ คือมันตลกดี พวกรายการวิ่งๆ อะไรแบบนั้น

“ อาบน้ำก่อนดิ "

“ ไม่อะ มันถึงแล้ว กูจะดูก่อน มึงอะไปอาบนำ้ก่อน "

“ ขี้เกียจว่ะ " มันล้มตัวลงมาทับผม กูหงายไปกับโซฟา ไอ้เทมมันทุ่มมาทั้งตัวเลยครับ

“ ไอ้สัด กูหนัก ลุก! ”

“ อยาก " มันหอมแก้มผม ใช้จมูกดมอยู่ที่แก้ม

“ แต่กูไม่ "

“ งั้นกูช่วย " ไอ้เทมปลดเข็มขัด มันร่อนกางเกงของผมลง ผมพยายามดึงขึ้น คือกูไม่อยากไง เหี้ย กูจะดูหนัง  " ไม่อยากจริงๆดิ "

“ เออ อยากเหี้ยไร เมื่อวานมึงก็เพิ่งเอากูไป จะให้กูอยากอะไรมากมายนักว่ะ มึงเงื่ยนเหรอ "

“ เออ เงี่ยน อยากขึ้น อยากปล่อย " มันดึงตัวเองขึ้นนั่ง " ทำให้หน่อย กูขี้เกียจชักว่าว "

“ แล้วจะให้กู ทำไง "

“ ชักว่าวให้กูหน่อย "  มันมองหน้าผม เอาหัวมาดันอกของผมไว้ ท่าทางที่ไม่ใช่ไอ้เทม

“ มึงเป็นอะไร "

“ ชักว่าวให้กูหน่อยไฟ " มือเอามือของผมไปตั้งไว้บนของของมัน ทุกอย่างสงบนิ่ง " มึงจะใช้อะไรก็ได้ทำ แต่ชักว่าวให้กูหน่อย "

ผมถอนหายใจไอ้เทมก็ลุกขึ้น มันถอดกางเกงแล้วมันนั่งขัดสมาธิอยู่ตรงหน้าผม ชั่งใจกับตัวเอง แค่กำลังคิดว่า จะใช้อะไรทำดีครับแต่มือของผมก็ไปจับส่วนกลางนั่นไว้แล้ว ดึงขึ้นลง ไอ้เทมเท้าคางอยู่บนโซฟามองหน้าผมที่กำลังค่อยๆทำให้มัน

“ มึงเครียดเหรอ " ผมถาม ไอ้เทมก็ส่ายหน้า

“ เปล่า "

“ แต่หน้ามึงบอกกูแบบนั้น " เริ่มเพิ่มจังหวะ ไอ้เทมก็ยังไม่ขึ้น อาจเพราะมันกำลังเครียด ผมไม่ทราบแน่ชัดครับ " ถ้ามึงเครียด ไข่มึงจะไม่ค่อยขึ้น "

“ กับมืออาจจะไม่ขึ้น แต่น่าจะขึ้นกับปาก " ไม่ทำตามครับยังคงใช้มือต่อไป มันจะไม่ขึ้นได้ไง มือกูไม่ใช่มือมึงสักหน่อย ยังไงก็ต้องขึ้นบ้างละว่ะ

“ มึงเครียด " ต้องเป็นแบบนั้นแน่ ทำไมกูสาวเท่าไหร่แม่งไม่ขึ้นเลยว่ะ 

“ นี่เป็นครั้งแรกที่กูต้องให้คนอื่นมาออกตังค์ให้ "

“ เสียหน้าว่างั้น " มันไม่ตอบเอาแต่เงียบมองผมสาวไข่ของมัน แต่ผมคิดว่ามันต้องเป็นแบบนั้น คนแบบพวกมันมีศักดิ์ศรีในเรื่องโง่ๆ คือเป็นความคิดที่ว่า กูมีเงิน กูรวย จะมาให้ใครเลี้ยง ถ้าไม่ใช่ญาติไม่ใช่แฟน คือเสียหน้า คนเรามันก็คนไม่ใช่เหรอครับ ผมว่ามันก็ต้องมีบ้าง ที่เราไม่มีเงิน

“ ก็ไม่รู้ "

ผมถอนหายใจกับสิ่งที่มันคิด ลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าทับขาตัวเองอยู่โซฟา ลูบผมตัวเองให้ดี ไอ้เทมยิ้มกริ่ม ผมก้มหน้า  ใช้มือจับส่วนกลางของมัน  ใช้ลิ้นเลียที่หัว แค่นี้ไอ้เทมก็ร้องซี๊ดขึ้น  แลมลิ้นลงไปอีก มันยื่นมือมาลูบหัวผม

อมส่วนปลาย รูดขึ้นลงใช้ริมฝีปากครอบมันไว้ คิดว่าตัวเองกำลังกินไอติมก็แล้วกันว่ะ ไอติมแท่งหนึ่งของผม แท่งมันยาวและหนา เป็นไอติมแบบพิเศษที่สามารถขนาดพองได้เมื่อเรากินไปนานๆแถมยังมีซอสไหลออกมา ไอติมที่ผมกินไม่หมด ไม่ว่าจะกินยังไง  ใช้ปากครอบมันทั้งอันรูดขึ้น ผมทำช้าๆ รสชาติมันไม่โสพี ทั้งเหม็นและคาว อาจเพราะมันยังไม่ได้อาบน้ำ

“ ไอ้ไฟ.. “ มันเด้งตัวขึ้น ผมเริ่มใช้มือกำแน่นขึ้น รูดปากของของมันขึ้นลงเพิ่มอัตราเร็วให้ทุกอย่างโปร่งพองอยู่ในปากของผม ลิ้นเลียพักเหนื่อยเป็นบางครั้ง มันค้ำตัวเองไว้ด้านหลัง " อื้ออ อย่างงั้นเลยว่ะ เร็วอีก "

“ เออแอ้ว " ก็มันเต็มปากแต่ผมแค่จะบอกว่า นี่ก็เร็วแล้ว มึงต้องการอะไรอีก ตรงนั้นของมันเริ่มใหญ่ขึ้น ทุกอย่างคับปากของผมไปหมด คับจนขยับยาก พยายามใช้มือทำทุกอย่างให้เร็วขึ้น ไอ้เทมหายใจถี่ มันถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นติดขัด

“ ไฟ .. กูเสร็จแล้วว่ะ อื้มม เร็วอีก " ปากของผมเริ่มแดง เพราะโดนเสียดสี น้ำของมันปริ่มตรงปลาย ได้ชิมรสชาติที่ต้องกลืนลงคอ มันช่วยไม่ได้ ผมเร่งปากขยับมือทุกอย่างร่วมด้วยช่วยกัน เร็วจนน้ำมันเริ่มปริ่มเข้ามาในปากมากขึ้นทุกอย่างผมไมไ่ด้ตั้งตัว " อ๊าห์.. ไฟ อื้มม "

เทมกระตุกร่าง ทุกอย่างมันฉีดเข้ามาในปากของผม เยอะจนทะลัก มันไหลออกมาที่มุมปาก ผมปาดด้วยหลังมือกลืนทุกอย่างลงคอไอ้เทมยิ้มให้ผม มันดึงหัวของผมเข้าใกล้ กำลังจะจูบ

“ เทม " ผมจับมือมันไปวางไว้ที่ส่วนกลางของผม ไม่ได้อยากหรอกครับ ไม่ได้พองโตขึ้นอะไรทั้งนั้น " กูมีไข่ มึงว่ากูจะเสียหน้ามั๊ย ที่มาอมKมึงอยู่ " มันเงียบมองหน้าผม ใช้มือที่จับหลังคอเล่นปลายผม

“ กูเข้าใจแล้ว "

“ มันก็แค่การช่วยเหลือ "

“ งั้นก็ขอบคุณ "

สำหรับผมเรื่องนี้มันไม่ใช่การเสียหน้า การอยู่ด้วยกัน ถ้าเราไม่ช่วยเหลือกัน แล้วมันจะสร้าง ความรักให้เกิดมาเป็นคู่ทำไม ตอนที่มันมีปัญหา ผมช่วยแก้ มันอยากผมช่วยให้หาย ผมมีปัญหามันก็ช่วยผม ถ้าเรามองว่า เรื่องเท่านั้น มันเสียหน้า ไม่ว่าเรื่องอะไร ก็เสียหน้าทั้งนั้น การคบกันของเรา มันก็คือการเสียหน้า แล้ว

“ งั้นกูช่วยมึงบ้าง "

“ ไม่ต้อง " ไอ้เทมล้มตัวมากอดผม พยายามถอดกางเกงออกจากร่างผม มันฟังกูที่ไหนละครับ  แล้วพอเป็นแบบนี้ น่าแปลกที่ร่างกายของผม มันเชื่อฟังมันมากกว่าผมทุกที แบบนี้ จะเรียกว่า.. โคตรเสียหน้าได้มั๊ยละครับ

........................................................


กำลังจะตีหนึ่ง ไม่ใช่เวลาเลยที่ผมจะมาเปิดตู้เย็นในชุดนอนแบบนี้ อยู่ๆก็หิวขึ้นมา อย่างไม่ทราบสาเหตุ หิวจนนอนไม่หลับ ไอ้เทมกำลังอ่านหนังสืออยู่ในอีกห้อง มันเป็นคนที่พออ่านหนังสือแล้วทุกอย่างต้องเงียบ มันเลยใช้อีกห้องนึงของมัน ไว้เก็บหนังสือกับอ่านหนังสือ

“ ไม่มีอะไรกินเลยเหรอว่ะ " มองหาในตู้เย็นมีไข่อยู่สองใบ ผมถอนหายใจ ก่อนจะเปิดตู้ดู ตาของผมสว่างขึ้นทันตา มันมีมาม่าครับ รสหมูสับสองห่อ " แดกนี่ก็ได้ว่ะ "

“ แต่อยากใส่ไข่ " ผมช่างใจ มองไปยังห้องอีกห้องที่ยังเปิดไฟอยู่ " มันคงไม่แดกฝีมือกูหรอก "

เอาหม้อมาตั้ง กำลังคิดว่าจะทำยังไงดี วิธีการต้มมาม่าแบบใส่ไข่ทำยังไงให้ง่ายที่สุดครับ ผมอยากรู้ ช่างใจตัวเองแบบไม่รู้จะยังไง หยิบหม้อ มาตั้งบนเตาหยิบไข่มาตั้งไว้ข้างๆ เอาน้ำจากตู้เย็นมาเทใส่หม้อเปิดไฟยังไง.. ก้มลงดูเตา เป็นแบบหมุนครับ ก็ลองหมุนดู

ตึง! ผมสะดุ้งเสียงเปิดแก๊สคิดว่ามันจะระเบิด แต่เปล่าทุกอย่างยังอยู่ดี แกะซองใส่มาม่าตอกไข่ใส่ลงไป แล้วรอ คิดว่าแบบนั้น ตามซองบอกสามนาที แต่ใส่ไข่ก็ต้องรอมากกว่า ผมยืนรอยังไม่มีทีท่าว่าน้ำจะเดือด มีไม่ฟองลอยขึ้นมา เดินออกไปนั่งหน้าทีวีกดดูรายการที่รีรันฉายในช่องเคเบิ้ล

“ เอ้ย แม่งมีตอนนี้ด้วยเหรอว่ะ "  รายการที่ผมอยากดูเมื่อตอนกลางคืนแต่ต้องไปทำกิจกรรมอื่นแทน มันฉายอีกทีตอนตีหนึ่งครับ " ฮ่าๆ " ก็ยังตลกเหมือนเดิม

ทุกอย่างผ่านไปนานเท่าไหร่ผมไม่รู้ รู้แค่ว่าตอนนี้ ผมรู้สึกมีกินแปลกๆ ลอยติดจมูกของตัวเองขึ้นมา ทุกอย่างเหมือนภาพสโลวโมชั่นที่ผมหวนคิดขึ้นมาได้ ว่ามีบางอย่างอยู่บนเตา นั่นคือ มาม่าของผม

“ เฮ้ย!!! ไอ้เทมมม " ผมตะโกนเรียกมันเสียงดังลั่น แต่ผมกลับยืนนิ่งมองดู ภาพตรงหน้า หม้อต้มมาม่าไฟลุกท่วม ไอ้เทมวิ่งเข้ามาใกล้ มันตาโตพอๆกับผม

“ เหี้ยย " มันรีบวิ่งเข้าไปในครัว เร็วกว่าที่ผมจะคว้าตัวมันเอาไว้ ไอ้เทมปิดแก๊ส แต่ทุกอย่างยังคงไม่สงบ มีไฟลุกอยู่แม้จะน้อย ใช้ผ้าที่อยู่แถวนั้นชุบน้ำจนเปียก จับด้ามหม้อแล้ววางลงในซิงค์ล้างจานเปิดน้ำใส่ จนทุกอย่างดับ มันถอนหายใจ ก่อนจะหันมามองหน้าผม

“ มึงทำอะไร "

“ ต้มมาม่า " ตอบมันก่อนจะมองไปทางอื่น ไอ้เทมถอนหายใจ

“ แล้วทำไมไม่เรียกกู แค่มึงกดน้ำร้อนใส่ไปในถ้วยนี่ มึงไม่ทำ ดันไปต้มหม้อ มึงเปิดแก๊สเป็นได้ไงว่ะ "

“ เหี้ย กูทำเป็นเถอะ " เดินเข้าไปใกล้มัน ผมเอามือจับชายเสื้อข้างหลังของมันไว้  " เทม "

“ อะไร "

“ เตาแม่งยังอยู่เปล่าว่ะ  "

“ อยู่ แต่โดนเผาไปหน่อยนึง " มันหัวเราะ ก่อนจะหันมามองหน้าผม "  โชคดีที่ไม่ใช่ห้องกู แล้วโชคดีที่กูกับมึงไม่โดนไฟคลอก "

“ เหี้ย แค่ไฟต้มมาม่า "

“ แล้วใครที่จับเสื้อกูอยู่ " ผมปล่อยมือ ไอ้เหี้ยนี่ก็หัวเราะใหญ่ " มึงหิวรึไง "

“ เออ หิว นอนไม่หลับ "

“ กูต้มให้ "

“ ไม่เอาอะ กูไม่แดกแล้ว กูอิ่ม อิ่มมากกกก " ส่ายหน้าลากเสียงยาว คือต่อให้หิวจัดกว่านี้ก็ไม่แดก

“ ของกูมันต้มง่ายๆ มึงไปนั่งรอ กูขอเวลา ห้านาที " เดินไปนั่งที่โต๊ะตามที่มันบอก ไอ้เทมจัดการแกะมาม่าใส่ชาม กดน้ำร้อน ใส่เครื่องปิด เอาจานปิด จบ.. ทำไมมันง่ายจังว่ะ ผมมองถ้วยมาม่าที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ ไอ้เทมยื่นตะเกียบกับช้อนมาให้

“ หอม "

“ ก็มึงหิว "

“ มึงไม่หอมเหรอ "

“ หอม "

“ งั้นมึงก็หิว "  เทมไม่ตอบ มันเปิดถ้วยมาม่า กินหอมฉุยไปทั้งห้อง มาม่าอืดเต็มชาม มันคลุกเส้นกับน้ำมาม่า

“ กินได้ละ " 

ต่างคนต่างคีบเส้น มันเป็นรสชาติที่โคตรจะอร่อยจริงๆครับ กินเส้นแล้วดูดจากถ้วยสูดกันแบบไม่ลืมหูลืมตา ถ้วยตั้งกลางไอ้เทมอยู่ซ้ายผมอยู่ขวาหันหน้าเข้าหากัน ผมสูดเส้นไอ้เทมมันก็สูดเส้น  ความยาวที่ค่อยๆทำให้หน้าเราใกล้กัน ผมเงยขึ้นจากถ้วย เฮ้ย นี่มันเส้นเดียวกันนี่หว่า ไอ้เทมใช้ความเร็วสูดเส้นเข้ามาใกล้ผม กูกัด ตัดขาดแม่ง มันก็หัวเราะ

“ คิดว่ากูจะทำอะไรมึง ปากมันตายห่า "

“ คนอย่างมึง กูเอาปลาร้ามาทาปาก มึงก็เอา "

“ ทายอนาคตเก่งนะมึง " มันเย้าผม เป็นความสุขตอนตีหนึ่งที่โคตรจะไม่มีอะไรเลย แต่ก็ทำให้ยิ้มได้ มันยิ้มผมยิ้ม เรามองหน้ากัน ในถ้วยมาม่าหมดไปแล้วแต่ยังรู้สึกอยากจะกินอีก ไม่รู้มันจะรู้สึกเหมือนผมมั๊ย

เคยมีคนถามว่า คนเราแฟนกันเราทำอะไรกันบ้างว่ะ ยกเว้นเอากัน ทำอาหารกัน โกรธกัน ดีกันแล้วก็ง้อกัน ผมว่าเรื่องบางเรื่องที่เรามองว่าทั่วไปมันอาจจะไม่ใช่แบบนั้น บางทีเรื่องง่ายๆที่เกิดขึ้นอยู่รอบตัวผม เป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆก็คาดเดาได้ก็จริงอยู่ แต่ผมว่าความพิเศษของมันอยู่ที่ว่า เรื่องราวธรรมดาเหล่านั้นเรากำลังทำมันอยู่กับใครตังหาก ละครับ 

คนที่เปลี่ยนเรื่องธรรมดาของเราให้เป็นเรื่องนี่ต้องจดจำ ทั้งแบบเหี้ยๆ แล้วก็ดีๆ
แต่ที่ผมพูดมาทั้งหมด ผมไม่ได้ หมายถึงไอ้เทมนะครับ

.................................................................

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์คร่าาา 
ใครมีทวิตหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยนะจ๊ะ 

[NOoTuNE]

ถ้าคิดจะรักก็ต้องเรียนรู้นะน้องไฟน้องเทม หนูทั้งคู่ต่างเป็นคนมีความคิด และคนนึงสามารถทดแทนหรือเติมเต็มในสิ่งที่อีกคนขาดหรือไม่ดีได้

เราสองคนอาจไม่รู้ตัวว่า เราสองคนนั้นดีขึ้นมากแค่ไหน เราทะเลาะกันแค่ไหนก็เข้าใจกันมากขึ้นเท่านั้น แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งคู่ต้องเปิดใจพร้อมที่รับมันด้วยนะ


พี่จะรอวันที่หนูสองคนหันหน้ามาจับมือแล้วเดินไปเคียงข้างกันนะ


ขอบคุณค่ะ

[quiicheh.]

ตอนนี้เข้าใจกันแล้ว แต่เดี๋ยวก็หาเรื่องทะเลาะกันอีก5555555555555555555555
กรี๊ดดดเทมจนอ่ะ ตลกกกก
แต่ไฟดีจริงรู้ว่าอะไรถูกอะไรผิด ถ้าเปิดใจกันแต่แรกคงไม่งึมงัมกันมาขนาดนี้

[Aoya]

ดูเหมือนไฟจะโตขึ้นอีกนิดแล้วเนอะ 

[whitefang]

โห เเค่มาม่าก็หวานได้อ่ะ โอ๊ย ฟิน
ชอบโมเม้นท์จนของเทมว่ะ ๕๕๕

[lizzii]

อ่านตอนนี้แล้วบอกได้เลยว่ามันใช่อ้ะ

[beautifuldead]

ฮ่าๆๆๆ พี่เทมถังแตกนะเคิ้บบบบบบบ
บางที พอจะมาถึงจุดที่เข้าใจ ก็เข้าใจได้ง่ายดี
โบกธงเชียร์คู่นี้ต่อไป ชอบคู่นี้อย่างแรง บอกเลยยย อิอิ

[KilGharRah]

อยากให้เข้าใจกันแบบนี้ตลอดไปนะ ไฟก็เชื่อใจเทมเค้าบ้างอะไรบ้าง
สงสารพี่เทม 

[Arancia]

พัฒนาขึ้นไปอีกขั้นนะคู่นี้ หวังว่าจะหันหน้ามาเดินจับมือกันในเร็ววัน
เรื่องอดีตก็ต้องปล่อยให้ผ่านไปนะจ๊ะ น้องไฟ พี่เทมเค้าคิดได้แล้ว

โหดมาก วันนึงสองหมื่น สองคนนี้ต้องใช้ชีวิตประหยัดๆแล้วหละนะ อิอิอิ

รักคู่นี้ เชียร์คู่นี้คร่าาาาาาา

[thaitanoi]

เข้าใจกันได้ยากจริงๆเลยคู่นี้ จะรอติดตามต่อไปครับ

[silverphoenix]

ตอนที่ 47 ไม่รู้ว่าจะเป็นการเข้าข้างไฟมากไปหรือเปล่า
แต่แอบอยากให้เลิกกันไปสักพักเลยจริงๆ 555555 โดนตบบ
คือตอนบรรยายพาร์ทเทม คนอ่านยังรู้สึกเลยว่า ไอ้พี่เทมนี่มันใส่ใจหยุ่นจังฟระ
งอนแทนไฟจริ๊งจริงงง ที่ไฟพูดก่อนลงจากรถนั่นอ่า โดนใจมากกก น้ำตาซึมกันเลยทีเดียว
ซื้อนาฬิกาเรือนใหม่ที่แพงกว่ามากๆให้ แต่ก้อยังไม่ค่อยปลื้มอยุดีล่ะค่า
และก้อเข้าข้างไฟผู้แสนจะเอาใจยากต่อไป 555

ตอนที่ 48 ดีกันอีกแว้ววววว  ทำไมชอบให้คู่นี้งอนกันมากกว่านะ 55555

[hembetaro]

 

เทม-ไฟ....รักออกแบบไม่ได้

[NUTSANAN]

ชอบพาร์ทนี้ขอองเทมไฟมากกกก รู้สึกว่ามีพัฒนาการที่ดีขึ้นเรื่อยๆ มีการพูดคุยกันแบบจริงจัง ทำความเข้าใจกัน 

[B52]

เป็นตอนแรกของทั้งคู่เลยที่มีโมเม้นท์สบายๆอย่างนี้