BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91  (อ่าน 1199076 ครั้ง)

ออฟไลน์ punomenon

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 69
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
คือเราขอแหวกกระแสเข้าข้างไฟนะ คืออยากให้ลองคิดดูนะว่า ไฟมันอยู่กับความทุกข์ของคนเป็นรอง คนเป็นที่สองมาโดยตลอด ทุกวันนีั้มันก็ไม่ใช่ที่หนึ่งในใจเทม รึอาจจะใช่ แต่มันเองก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เทมเองก็ไม่เคยทำอะไรให้มันชัดเจนว่า ไฟเป็นที่หนึ่งในใจของมันไปแล้วในตอนนี้ แถมนอกจากหยุ่นก็ยังมีพี่เซียอีก แล้วไฟล่ะมีใครไหม? ตอบเลยว่าไม่มี ในช่วงเวลาที่เทมมีพันธะมายึดโยงมากมาย แต่ไฟไม่มี ตอนนี้ไฟจะเริ่มมีบ้าง ไฟผิดตรงไหน?

เรื่องหอมแก้มไฟก็ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด ไฟเองก็ไม่พอใจที่โดนหอม แน่นอนล่ะว่าเรื่องนี้พี่เทมเป็นพระเอกของเรื่อง แต่ถ้าเอาจริงๆ การที่ไฟจะเริ่มคล้อยตามความรู้สึกดีๆที่เซฟมีให้ มันจะผิดตรงไหน?? คนทุกคนก็มีหัวใจ คนที่เป็นที่สองมาตลอดก็อยากเป็นที่หนึ่งสำหรับใครบางคนบ้างเหมือนกันนะ ก็ไอ้ที่เป็นๆอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ที่สอง ก็ครองที่หนึ่งสองคนกับหยุ่นป่ะ?? อันนี้จากความรู้สึกไฟล้วนๆนะ แม้ความจริงอาจจะไม่ใช่ เพราะเทมก็รักไฟแล้ว แต่ไฟมันไม่มั่นใจไง มันเจ็บมาเยอะกับเทมนะ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้มันไม่แน่นอน มันไม่ค่อยชัดเจน มันอาจชัดเจนในสายตาคนอื่นว่าสองคนนี้คู่กัน แต่ในความรู้สึกระหว่างกันและกันเราว่ามันคลุมเครือมาก

ไฟกับเซฟไม่มีอะไรเกินเลยสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรแบบไม่เห็นหัวเทม อย่างแบบปฏิเสธเทมแล้วไปกะเซฟสองคนอะไรแบบนี้ มันก็เหมือนได้เพื่อนใหม่คนนึง แต่แค่เพื่อนใหม่คนนี้มันประกาศว่าชอบเราก็แค่นั้น จะให้ไม่คบไม่คุยกันเลยแบบนี้เราว่ามันใจร้ายไปหน่อยนะ

เข้าข้างไฟสุดๆ ช่างหัวเทมเหอะ เด็กมันดีอยู่แล้วมีความสุขก็เลิกไป ถ้าไม่ก็เคลียร์กับเซฟกับเทมดีๆละกัน เฮ้อออออ พิมพ์ยาว เหนื่อยจัง :katai5:

ออฟไลน์ Fish129

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 746
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +56/-3
ไฟ อย่ามาเห็นแก่ตัว

สงสารเทมจับจิต  เทมไม่ผิดเเล้วป่ ะเรื่่องมันนานนม
บางที เทมก็ดีเกินไปแล้วนะตอนนี้

เอาเซฟออกไป รำคาญ

ออฟไลน์ mommee

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 60
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
คือเราขอแหวกกระแสเข้าข้างไฟนะ คืออยากให้ลองคิดดูนะว่า ไฟมันอยู่กับความทุกข์ของคนเป็นรอง คนเป็นที่สองมาโดยตลอด ทุกวันนีั้มันก็ไม่ใช่ที่หนึ่งในใจเทม รึอาจจะใช่ แต่มันเองก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เทมเองก็ไม่เคยทำอะไรให้มันชัดเจนว่า ไฟเป็นที่หนึ่งในใจของมันไปแล้วในตอนนี้ แถมนอกจากหยุ่นก็ยังมีพี่เซียอีก แล้วไฟล่ะมีใครไหม? ตอบเลยว่าไม่มี ในช่วงเวลาที่เทมมีพันธะมายึดโยงมากมาย แต่ไฟไม่มี ตอนนี้ไฟจะเริ่มมีบ้าง ไฟผิดตรงไหน?

เรื่องหอมแก้มไฟก็ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด ไฟเองก็ไม่พอใจที่โดนหอม แน่นอนล่ะว่าเรื่องนี้พี่เทมเป็นพระเอกของเรื่อง แต่ถ้าเอาจริงๆ การที่ไฟจะเริ่มคล้อยตามความรู้สึกดีๆที่เซฟมีให้ มันจะผิดตรงไหน?? คนทุกคนก็มีหัวใจ คนที่เป็นที่สองมาตลอดก็อยากเป็นที่หนึ่งสำหรับใครบางคนบ้างเหมือนกันนะ ก็ไอ้ที่เป็นๆอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ที่สอง ก็ครองที่หนึ่งสองคนกับหยุ่นป่ะ?? อันนี้จากความรู้สึกไฟล้วนๆนะ แม้ความจริงอาจจะไม่ใช่ เพราะเทมก็รักไฟแล้ว แต่ไฟมันไม่มั่นใจไง มันเจ็บมาเยอะกับเทมนะ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้มันไม่แน่นอน มันไม่ค่อยชัดเจน มันอาจชัดเจนในสายตาคนอื่นว่าสองคนนี้คู่กัน แต่ในความรู้สึกระหว่างกันและกันเราว่ามันคลุมเครือมาก

ไฟกับเซฟไม่มีอะไรเกินเลยสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรแบบไม่เห็นหัวเทม อย่างแบบปฏิเสธเทมแล้วไปกะเซฟสองคนอะไรแบบนี้ มันก็เหมือนได้เพื่อนใหม่คนนึง แต่แค่เพื่อนใหม่คนนี้มันประกาศว่าชอบเราก็แค่นั้น จะให้ไม่คบไม่คุยกันเลยแบบนี้เราว่ามันใจร้ายไปหน่อยนะ

เข้าข้างไฟสุดๆ ช่างหัวเทมเหอะ เด็กมันดีอยู่แล้วมีความสุขก็เลิกไป ถ้าไม่ก็เคลียร์กับเซฟกับเทมดีๆละกัน เฮ้อออออ พิมพ์ยาว เหนื่อยจัง :katai5:



แหวกกระแสจริงๆค่ะ แหวกแบบน่าตกใจ แอ๊ะ นี่เราอ่านเรื่องเดียวกันเปล่า

ไฟไม่ทำไรไม่เห็นหัวเทมหรอกค่ะ เราคงอ่านข้ามไปจริงๆ 55

ออฟไลน์ MaEwA

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
 :ling1: โอ๊ยยยยยยย หน่วง! ไฟสิ้นคิดมาก หลงระเริงความสุขชั่วคราว จนลืมเทม แงงงง..... :m15:

คุ่นี้นี่มันรสชาติชีวิตจริงๆ เอาเซฟไปเก็บหน่อยค่าาาาาาา

ออฟไลน์ KilGharRah

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +169/-0
ไฟไม่ผิดที่จะรู้สึกมีความสุขกับคนอื่น แต่ถ้าคิดจะไปแล้วก็ควรบอกเลิกเทมไปเลยมั้ยอะ
คืออ่านพาร์ทไฟแล้วก็เข้าใจนะว่าไฟคิดยังไง แต่ยังไงก็ดูเหมือนคนเห็นแก่ตัวอยู่ดีอะ
มีความสุขกับอีกคน แต่กับอีกคนก็ไม่อยากปล่อยไปเพราะรัก
ยังไงคนเจ็บก็ยังเป็นพี่เทมอยู่ดี พี่เทมก็พยายามทนนะ แต่ก็คงถึงที่สุดจริงๆ รักมากก็งี้แหละ
ไฟควรได้รับบทเรียนอะไรบ้างนะที่เอาแต่ความสุขของตัวเองมากขนาดนี้จนเลิกไปว่าจะมีอีกคนต้องเจ็บปวด
ตอนแรกๆก็ไม่ชอบที่พี่เทมทำกับไฟนะ แต่ตอนนี้กลับกันเลย พี่เทมนี่ยังทีละคนไง แบบ...ตัดใจจากหยุ่นแล้วก็มาจริงจังกับไฟ
แต่ไฟนี่อะไรอะ....สองคนในเวลาเดียวกันก็ไม่ดีนะ  :z10:

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
ไฟ มันไม่ได้นะลูกที่จะเก็บเธอไว้ทั้งสองคน
ถ้าเซฟมันความรู้สึกที่ขาดหายไป แล้วพี่เทมตอนนี้
มันคืออะไร ถ้าไม่เลือกก็เจ็บทั้งสามคน แล้วถ้าพี่เทม
มันเลือกเป็นฝ่ายไปเพราะคิดว่าไฟหมดรักแล้ว ไฟจะทำยังไง

มันหน่วง ช่วงนี้สงสารพี่เทมเป็นพิเศษ

ออฟไลน์ palm-metto

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 218
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
โห้ยยย
ลุ้นมากกกก
เตรียมตัวเตรียมใจร้องไห้รอแล้วน่ะ
สงสารเทมอ่ะ ทำไมไฟนิสัยงี้อ่ะ ไม่ดีเลยนะ

มาต่อเร็วๆๆๆ
จะขาดใจตายแล้วอ่าาา

ออฟไลน์ Isomer005

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
 :m15: ติ่งไม่ทนนะคะพาสนี้ ฮือออ
อ่านแล้วอินกับพาสเทมมากกกก 
อดกลั้นความรู้สึกมานาน พอเทมได้ระบาย เราก็เหมือนได้ทำด้วย
เทมร้อง ติ่งก็ร้อง เทมเจ็บติ่งก็เจ็บยิ่งกว่า
แอร๊ยยยยยย  ติ่งไม่ไหวจะทน  :katai1:

ออฟไลน์ namminzz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 79
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
สงสารเทม แต่ก็เข้าใจไฟนะ
ตอนหน้า ขออย่าดราม่ากว่านี้ :z3:

ออฟไลน์ K2KARN

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3084
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +393/-6
อ่านทั้งหมดแล้วก็รู้สึกว่าสงสารทั้งสองคนค่ะ
เทมเองที่เฉยก็เพราะรัก ถึงไม่อยากถามไม่อยากเซ้าซี้อะไรมากมาย เพราะถ้ารู้แล้วไฟก็เป็นแบบนี้นั่นแหล่ะ แต่ที่นิ่งมาได้จนสุดนั่นก็เพราะเจอรูปนั่นแหล่ะ คือถ้าไม่เจอเหตุการณ์เกินเลย เราก็ว่าเทมก็คงจะนิ่งๆแบบนี้ต่อไป

คือเราค่อนข้างเข้าข้างพี่เทม เพราะขนาดตอนที่เทมเองมีปัญหากับไฟเรื่องหยุ่นและคนอื่นๆ ถึงพี่เค้าจะทำตัวไม่ชัดเจน แต่ก็ไม่เคยเกินเลยหรือเปล่า อีกอย่างพอตอนนั้นไฟโวยวายเข้าที เทมก็เคลียร์นะ แต่พอคราวไฟทำบ้าง เทมกลับเฉยๆ มาปรี๊ดแตกตรงนี้ล่ะ -_-;

ไม่ได้หมายความว่าไม่เห็นหัว คือก็เห็นล่ะเนอะ แต่อย่างที่อาเนียว่าแหล่ะ พี่เทมคงต้องหนักหัวหน่อยช่วงนี้ ..

//ขอบคุณสำหรับนิยายจ้า :)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ hembetaro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1122
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1

ก่อนอื่นขอปรบมือให้น้องหนมก่อนนะ...รู้สึกว่าตอนนี้เป็นตอนที่มีโพสต์ตอบเยอะมากที่สุด

เขียนมา 59 ตอน //รู้สึกคนอ่านจะพีคตอนนี้มากสุดอ่ะ  ตอนอิเนยยังไม่กระหน่ำกันขนาดนี้อ่ะ   :hao3:

ส่วนเราบอกตามตรงว่าเวลาคนอื่นโพสต์อ่านบ้าง แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยได้อ่านหรอก..รอตามอ่านนิยายมากกว่าอ่ะ

ยิ่งถ้าโพสต์ยาวก็จะอ่านผ่านๆ ตอนนี้บอกเลยอ่านทุกโพสต์  แซ่บอ่ะ ทำให้เรามานึกตาม เออจริงนะ...ล้ำลึกว่ะ

วิเคราะห์วิจารณ์กันเหมือนกรรมการคัดกรองนิยายส่งประกวดกันเลยทีเดียว เม็ดเล็กเม็ดน้อยพวกนางเก็บเรียบ

อันนี้ชมนะ...เพราะมันช่วยเปิดมุมมองเราอีกทางนึง เพราะเวลาอ่านนิยายเราจะเอาประสบการณ์เราเป็นเนวิเกเตอร์

นำทางมั้งบางทีเลยไม่ค่อยได้มองต่างมุมบ้าง   :heaven

ความรู้สึกตอนนี้ไม่มีอะไรจะพูด เพราะทุกโพสต์พูดหมดแล้วอ่ะนะ  คือ  สงสารพี่เทมเว้ยยยยย หมันไส้อิไฟ

อยากให้แบบพี่เทมเิลิกสนใจนางให้นางได้สำนึกตัวเอง  เอาแบบให้มันหน่วงถ่วงทะเลกันไปเลยทีเดียว

คนแบบอินังไฟ...นางต้องได้บทเรียนค่ะ นางถึงจะเห็นค่าของสิ่งที่เสียไป บ่องตง   :fire:

ออฟไลน์ nutty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-3
มาเม้นรอบสองรอน้องหนม
เห็นด้วยกับคหบน ทุกคนอินเม้นกระจายเลย

บอกต่ง ตอนหน้าอยากให้ไฟน้ำตาตกมั่ง
สงสารเทม รักเค้าจริงจะทำกับเค้าแบบนี้เหรอ
มีอยากไปหา อยากกลับมาอยู่กับคนรัก

ออฟไลน์ rainiefonnie

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-2
จะรู้ว่าสิ่งนั่นมีค่าก็ต่อเมื่อสิ่งของนั้นหายไปแล้ว//meปาดน้ำตาสงสารเทม  :o12: :o12: :o12:

ออฟไลน์ ammamooty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1056
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
โอยยยย ไฟๆๆๆๆๆ อ่านแรกก็ก็คิดเหมือนอาเนีย น่าจะโดนๆไอ้เด็กนั่นแล้วซมซานกลับมาหาพี่เทมเงี้ยๆ สะใจดี ทำตัวอ่ะ โถ่


เป็นไงล่ะสงสารพี่เทม(ของเรา)รึยังละ ใบ้รับประทานเลยอะดิ
โถ่เห็นค่าคนใกล้ตัวซะบ้างเห็นไหมเขาร้องไห้ เขารักแกแค่ไหนห๊ะๆๆ

vava violet

  • บุคคลทั่วไป
คือเราขอแหวกกระแสเข้าข้างไฟนะ คืออยากให้ลองคิดดูนะว่า ไฟมันอยู่กับความทุกข์ของคนเป็นรอง คนเป็นที่สองมาโดยตลอด ทุกวันนีั้มันก็ไม่ใช่ที่หนึ่งในใจเทม รึอาจจะใช่ แต่มันเองก็ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น เทมเองก็ไม่เคยทำอะไรให้มันชัดเจนว่า ไฟเป็นที่หนึ่งในใจของมันไปแล้วในตอนนี้ แถมนอกจากหยุ่นก็ยังมีพี่เซียอีก แล้วไฟล่ะมีใครไหม? ตอบเลยว่าไม่มี ในช่วงเวลาที่เทมมีพันธะมายึดโยงมากมาย แต่ไฟไม่มี ตอนนี้ไฟจะเริ่มมีบ้าง ไฟผิดตรงไหน?

เรื่องหอมแก้มไฟก็ไม่ได้ตั้งใจให้เกิด ไฟเองก็ไม่พอใจที่โดนหอม แน่นอนล่ะว่าเรื่องนี้พี่เทมเป็นพระเอกของเรื่อง แต่ถ้าเอาจริงๆ การที่ไฟจะเริ่มคล้อยตามความรู้สึกดีๆที่เซฟมีให้ มันจะผิดตรงไหน?? คนทุกคนก็มีหัวใจ คนที่เป็นที่สองมาตลอดก็อยากเป็นที่หนึ่งสำหรับใครบางคนบ้างเหมือนกันนะ ก็ไอ้ที่เป็นๆอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ที่สอง ก็ครองที่หนึ่งสองคนกับหยุ่นป่ะ?? อันนี้จากความรู้สึกไฟล้วนๆนะ แม้ความจริงอาจจะไม่ใช่ เพราะเทมก็รักไฟแล้ว แต่ไฟมันไม่มั่นใจไง มันเจ็บมาเยอะกับเทมนะ ความสัมพันธ์ของสองคนนี้มันไม่แน่นอน มันไม่ค่อยชัดเจน มันอาจชัดเจนในสายตาคนอื่นว่าสองคนนี้คู่กัน แต่ในความรู้สึกระหว่างกันและกันเราว่ามันคลุมเครือมาก

ไฟกับเซฟไม่มีอะไรเกินเลยสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรแบบไม่เห็นหัวเทม อย่างแบบปฏิเสธเทมแล้วไปกะเซฟสองคนอะไรแบบนี้ มันก็เหมือนได้เพื่อนใหม่คนนึง แต่แค่เพื่อนใหม่คนนี้มันประกาศว่าชอบเราก็แค่นั้น จะให้ไม่คบไม่คุยกันเลยแบบนี้เราว่ามันใจร้ายไปหน่อยนะ

เข้าข้างไฟสุดๆ ช่างหัวเทมเหอะ เด็กมันดีอยู่แล้วมีความสุขก็เลิกไป ถ้าไม่ก็เคลียร์กับเซฟกับเทมดีๆละกัน เฮ้อออออ พิมพ์ยาว เหนื่อยจัง
:katai5:
^
^
^
^
ครั้งที่สองสำหรับเม้นนี้ 555

ไม่รู้สินะ ถ้าเป็นก่อนๆโน้น ก่อนงานวันเกิดหยุ่น ก่อนพี่เทมจะซื้อนาฬิกาให้หยุ่น เรายังคงชอบและเข้าข้างไฟตลอด

แต่หลังจากงานวันเกิดหยุ่น พี่เทมซื้อนาฬิกาสุดหรูให้เป็นของขวัญแก่หยุ่นแล้วไฟ มันเกิด อาการน้อยใจ สงสัย ระแวง ว่าพี่เทมยังรักหยุ่น (แต่สำหรับเราเราว่ามันงี่เง่า) ประเด็นนี้พี่เทม บอกแล้วนะว่าแค่ให้ของขวัญวันเกิดเฉยๆ ไม่คิดอะไร แต่ไฟก็ยังระแวงอยู่ดี ทำไมไฟไม่เชื่อใจเทมหล่ะ (ในขณะที่ตอนนี้กลับอยากให้เทมเชื่อว่ากับเซฟแค่เพื่อน) กับเซียเทมมันเคลียร์ชัด ว่ามันไม่คิดอะไร ถึงกับไล่เลย แล้ว ณ เวลานี้ เทมมีแค่ไฟคนเดียว

กับประเด็นที่ว่า ไฟมันอยู่กับความทุกข์ของคนเป็นรอง คนเป็นที่สอง แล้วยังไงล่ะ มันผูกปมเองไม่ใช่เหรอ หญิงแม่ก็รักมันออกปานนั้น พี่ไฟท์ก็รักน้องสุดหัวใจ กับพ่อ ก็แค่มันไม่คุยกัน เทมก็รัก เพื่อนๆก็รัก มันยังขาดตรงไหน(คงตรงที่มันปิดกลั้นหลับหูหลับตาแล้วคิดเองว่าไม่มีใคร) นับสิไฟ มีคนรักเรากี่คน แล้วเราหล่ะรักใครจริงๆบ้างไหม

เทมเองก็ไม่เคยทำอะไรให้มันชัดเจนว่า ไฟเป็นที่หนึ่งในใจของมันไปแล้วในตอนนี้ แถมนอกจากหยุ่นก็ยังมีพี่เซียอีก แล้วไฟล่ะมีใครไหม? ตอบเลยว่าไม่มี ในช่วงเวลาที่เทมมีพันธะมายึดโยงมากมาย แต่ไฟไม่มี ตอนนี้ไฟจะเริ่มมีบ้าง ไฟผิดตรงไหน?


^
^
ผิดตรงที่ ตอนนี้ ไฟเป็นแฟนเทม ในขณะที่ตอนนั้น ไฟกับเทมเป็นแค่คู่นอนกัน และขอแจกแจง ในตอนนั้นเทมมันยังจีบหยุ่นอยู่ในขณะที่มีเซียเป็นคู่ควง พอหยุ่นไม่เล่นด้วย เทมก็ยังพยายามแต่ไม่สำเร็จ ในตอนนั้นเริ่มมีพาทของไฟ มันฟูมฟายเป็นเด็กมีปัญหา เทมก็เคว้ง ชวนกันไปนอน เทมใช้ไฟแทนหยุ่น(คนด่ากันตรึม เราก็ด่า) ไม่แปลกก็แม่งพึ่งอกหัก แล้วไฟก็มีปัญหาของมัน แต่ไฟมันเลือกเองนี่ จะไม่มานอนกับเทมก็ได้ แต่มันก็มา แล้วก็เริ่มรักเทม เพราะหัวอกเดียวกัน(มีปัญหาทางบ้าน) เรื่องหลังจากนั้นก็รู้ๆกันอยู่ จนถึงตอนนี้เทมมันเคลียร์ตัวเองแล้วว่ามีแค่ไฟ รักไฟ แคร์ไฟ เทมมันพัฒนาขึ้น ในขณะที่ไฟยังย้ำอยู่ที่เดิม จดจำแต่เรื่องที่ทำมันเจ็บ จนมองไม่เห็นสิ่งดีๆที่เทมมีให้

การที่ไฟจะเริ่มคล้อยตามความรู้สึกดีๆที่เซฟมีให้ มันจะผิดตรงไหน?? คนทุกคนก็มีหัวใจ คนที่เป็นที่สองมาตลอดก็อยากเป็นที่หนึ่งสำหรับใครบางคนบ้างเหมือนกันนะ ก็ไอ้ที่เป็นๆอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ที่สอง ก็ครองที่หนึ่งสองคนกับหยุ่นป่ะ??

^
^
ไฟไม่ผิดหรอกที่เริ่มมีความรู้สึกดีๆกับเซฟ นั่นเพราะมันคิดว่าตัวเองเป็นที่สองมาตลอด รองจากหยุ่นตลอด พอมีคนเห็นหัวมันก่อนหยุ่นเป็นรายแรกย่อมรู้สึกประทับใจเป็นธรรมดา แล้วยิ่งมันยึดติดกับอดีต ที่เทมจีบหยุ่นล่ะก็ยิ่งโครตประทับใจเซฟเลยหล่ะ(แต่เรื่องครองที่หนึ่งสองคนกับหยุ่นนี้ ไม่น่าใช่นะ หยุ่นมันแค่อดีต)

ไฟกับเซฟไม่มีอะไรเกินเลยสักหน่อย แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรแบบไม่เห็นหัวเทม อย่างแบบปฏิเสธเทมแล้วไปกะเซฟสองคนอะไรแบบนี้ มันก็เหมือนได้เพื่อนใหม่คนนึง แต่แค่เพื่อนใหม่คนนี้มันประกาศว่าชอบเราก็แค่นั้น จะให้ไม่คบไม่คุยกันเลยแบบนี้เราว่ามันใจร้ายไปหน่อยนะ
^
^
แปลกดีนะ เพื่อนใหม่ประกาศว่าชอบก็ยังไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ถ้าไม่มีใจก็ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าอะไร ใช่ไฟทำอะไรจะไปไหนกับเซฟก็บอกเทมตลอด บอกตลอดว่าไปกับเพื่อน ไปกันทุกวัน เช้าถึงเย็นถึง ดูหนัง ทานข้าว ทานไอศกรีม กินน้ำปั่น แชทหากันตลอด แค่เพื่อนจริงๆ

ในขณะที่เทมอยู่ห้อง แล้วไฟไปเที่ยวไปดูหนังกับเพื่อนที่ชอบตัวเอง มีความสุขกับเพื่อนจนลืมเลยว่ามีเทมรออยู่ที่ห้อง ลืมไปเลยว่ามีเทมเป็นแฟน ลืมเทมนที หึ ไม่ผิดสักนิดเลยไฟ

ก็แค่เพื่อนๆในกลุ่ม อย่างอาเนียเห็นพี่เทมมีเขางอกออกมา สองเขาก็เท่านั้นเอง

เข้าข้างไฟสุดๆ ช่างหัวเทมเหอะ เด็กมันดีอยู่แล้วมีความสุขก็เลิกไป
^
^
ใช่ เลิกกันไปเถอะ ไฟเลือกความสุขของตัวเองไปเถอะ อยู่กับเซฟแล้วสบายใจหนิ มีความสุขดี เป็นที่หนึ่งในใจเซฟ เป็นที่หนึ่งอย่างที่ไฟหวังมาตลอด

ปล่อยให้พี่เทมไปเจอคนใหม่ คนที่ไม่แคร์อดีตของพี่เขา คนที่พร้อมจะเดินไปข้างหน้าพร้อมๆกัน

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

หึ อิน อินจัด มันเหมือนเรื่องจริงของคนใกล้ตัว แล้วเรื่องจริงเพื่อนเรามันเจ็บแล้วจำ ความเชื่อใจที่เสียไปมันเรียกกลับคืนมาไม่ได้ ในชีวิตจริง ไม่มีหรอกคำว่าให้อภัย

ออฟไลน์ gayraygirl

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3013
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-3
เราไม่อยากเม้นท์อ่ะ กลัวจะเม้นท์แรงๆ ใส่ไฟ
ตอนนี้คิดอย่างเดียวจริงๆ อยากให้พี่เทมได้เจอคนที่ดีที่พร้อมจะแชร์ชีวิตกับพี่เทมจริงๆ สักที
อย่างไฟอ่ะ ไม่พร้อมจะแชร์ชีวิตกับใครหรอก แต่อยากจะได้ครอบครองไว้มากกว่า
โดยที่อีกคนจะรู้สึกยังไงก็ไม่ใช่เรื่องของฉันที่ต้องใส่ใจ
ขอเชิญไฟปล่อยพี่เทมไปเถอะ เจอหน้าพูดคุยแล้วรำคาญพี่เทมงี่เง่าไม่ใช่เหรอ ก็ปล่อยไปซักที!!!
เราพูดตรงๆ นะ ถ้าสองคนนี้กลับมาคบกันต่อเราก็ไม่มีความรู้สึกอยากจะร่วมแบ่งปันเรื่องราวของทั้งคู่อีกแล้ว

ปล. แค่อินจัดเท่านั้นเอง  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ Annko

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
อ่านถึงตอนนี้แล้วบอกตรงๆว่าเสียดายความรักของพี่เทมที่มีให้ไฟอ่ะ ไฟร้อนจริงๆ น้ำตาไหลเลย เจ็บจริงนะ ไฟว่าพี่เทมว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองเลย แล้วตัวไฟเองล่ะ รู้อะไรเกี่ยวกับพี่เทมมั่ง โกรธอ่ะ ต้องให้ง้อหนักๆเลยนะ ><

ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
ตอนที่ 63

ในเช้าวันใหม่ที่ทุกอย่างไม่มีแม้เสียงทักทายใดๆ  เทมไม่พูดกับผม เหมือนที่ผมก็ไม่พูดกับมัน  เราไม่มีแม้แต่การนอนกอดกันตามปกติที่เคยทำ เทมนอนที่ห้องอ่านหนังสือตั้งแต่พูดคำนั้นกับผม มันก็ไม่ออกมาให้ผมเห็นหน้าอีกเลย เป็นครั้งแรกที่เทมร้องไห้ให้ผม  เป็นครั้งแรกที่ผมเข้าใจถึงคำที่ใครๆบอกว่า มีดร้อยเล่มแทงไม่เจ็บเท่าน้ำตาหนึ่งหยดจากคนที่รัก  นอนที่ห้องนอนคนเดียวทั้งๆที่หลับไม่ลงเลยสักวินาที

เช้านี้เราอาบแล้วก็ขับรถออกไปคนละคันไม่มีการพูดคุยอะไรเหมือนเดิม ไม่มีแม้คำทักทายด้วยซ้ำ เพราะถึงผมจะพยายามทำตัวเองให้เร็วเพื่อที่จะได้ออกไปในเวลาเดียวกันกับมันก็ตาม ในใจลึกๆก็แค่หวัง ว่าอาจจะได้คุยอะไรกันบ้างมันก็เท่านั้น  ลงลิฟท์ตัวเดียวกัน มือของผมเอื้อมคว้าชายเสื้อของมัน   ก็ตอนที่ประตูลิฟท์เปิดที่ชั้นจอดรถ

ไม่ทันแล้ว..

" เทม..” ผมเรียกมันไว้ แต่เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น เสียงของผมเบา มันคงจะไม่ได้ยิน ทำไมตอนด่ากัน ทำไมตอนทะเลาะกัน มันถึงเสียงดังนัก น่าแปลกที่แค่อยากจะรั้งใครไว้สักคน อยากจะตะโกนออกไปให้มันสุดเสียง แต่มันกลับไม่มีเสียงเลย

คำว่า รัก บางเบาจนแทบไม่ยิน คำว่า เกลียด หนักแน่นและคมลึก จนแทบไม่อยากหายใจ

  จอดรถที่ตึกจอดวันนี้ไม่มีแรงแม้จะเดินไปไหนด้วยซ้ำ มันเป็นความรู้สึกที่อัดแน่นอยู่ในใจของผม แทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้วผมตั้งคำถามกับตัวเองมาตลอดทั้งคืน  " แล้วกูละ เคยรู้อะไรเกี่ยวกับเทมบ้างว่ะ เคยรู้อะไรในตัวของเทมบ้าง รู้เหมือนอย่างที่มันรู้นะ ผมรู้มั๊ย  "  คำตอบของคำถามนั้นคือ ผมรู้เรื่องราวของมันมากมายเต็มหัวไปหมด แต่ที่แตกต่างกันมีแค่ข้อเดียว คือเมื่อก่อนมันเคยรักไอ้หยุ่น แต่ตอนนี้เทมได้รักผมแล้ว

ผมเป็นคนเห็นแก่ตัวคนนึง ที่ไขว่คว้าอยากจะได้ซึ่งสิ่งหนึ่งที่สมบูรณ์แบบ ทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่มีจริง ไม่มีใครมีความสุขไปตลอด และไม่มีใครมีความทุกข์ไปตลอด หนึ่งสิ่งที่เราต้องเรียนรู้นั่นก็คือ สักวันเราต้องทำใจให้แข็งพอเมื่อเราเริ่มทุกข์กับสิ่งที่เคยสุข

ผมจินตนาการตัวเองไม่ออกเลยว่า ถ้าผมต้องผิดหวังกับไอ้เซฟขึ้นมาจริงๆ ตอนนั้นผมจะมีความรู้สึกแบบไหนกันนะ จะร้องไห้ จะโกรธ หรือยอม เหมือนอย่างที่เคยทำกับเทมมั๊ย  ผมเคยร้องไห้เพราะมันเอาแต่บอกว่า ทำไมว่ะไฟ ทำไมมึงถึงไม่เป็นหยุ่นว่ะ ผมเคยโกรธที่มันแคร์ไอ้หยุ่นมากกว่าผม และผมก็เคยยอม ยอมที่จะอยู่กับความทุกข์เหล่านั้น เพื่อโกบโกยความสุขน้อยนิดที่มีเข้ามาไว้กับตัว

ไฟคนนั้น อยู่ไหนแล้วว่ะ .. แล้วคนในกระจกที่เห็นตอนนี้ ใครคนนี้คือผมเหรอ..  เหมือนเด็กที่มีตุ๊กตาหมีสองตัวไม่มีผิดเลย ครั้งนึงผมเคยได้ตุ๊กตาหมีจากเพื่อนคนนึง มันหน้าบูดเบี้ยวแต่ผมก็รับไว้ ผมเอามาเช็ด ทำความสะอาด ถึงบางทีมันจะชอบหายไปหาเจ้าเดิมผมก็ไปตามกลับมา แม้จะโกรธแต่มือก็ยังเช็ดความสกปรกของมันออกไป ผมกอดมันถึงแม้จะรู้ว่ามันไม่ได้อยากให้ผมกอด แต่ผมก็มีความสุขกับมันแม้จะรู้อยู่แล้วว่ามันคือตุ๊กตาหมีเก่าของเพื่อน

จนวันนึงผมได้ตุ๊กตาตัวใหม่มา มันเป็นตัวที่ผูกโบว์มาสวย แล้วบอกว่า นี่ของไฟเอาไปสิ ผมทิ้งตุ๊กตาหมีตัวเก่านั้นทันทีแล้วเล่นกับตุ๊กตาหมีตัวใหม่ที่มีออฟชั่นเยอะกว่า สีสวยกว่า มีความสุขจนลืมทุกอย่าง จนวันนึงที่ผมกลับมามองตุ๊กตาหมีตัวเก่านั้น มันก็ยังนั่งอยู่ตรงนั้น ในที่ที่ผมให้มันนั่ง ไม่ได้หนีไปหาเจ้าของเก่าของมันอีกแล้ว ผมเอาตุ๊กตาตัวใหม่ขึ้นมาเล่นบนเตียง เอาตัวเก่าวางลงไปข้างล่าง แต่ตื่นเช้ามามันก็ยังอยู่แบบนั้น

อาจเพราะ..บางที เจ้าของของมันอาจได้ถูกเปลี่ยนชื่อไปแล้ว

คนเราจะเจ็บปวดซ้ำซากได้อีกสักกี่ทีกันว่ะ ครั้งนึงเทมเจ็บปวดกับหยุ่นแล้วก็เริ่มต้นใหม่กับผม แต่ครั้งนี้มันก็กำลังเจ็บปวดกับผมเหมือนกัน คนเราจะสามารถรับความรู้สึกเจ็บปวดขนาดนั้นได้กี่ครั้งกัน 

ตุ๊กตาหมีตัวเก่ากับตุ๊กตาหมีตัวใหม่ เปรียบเทียบกันแล้ว ภายนอกตุ๊กตาหมีตัวใหม่มันก็ต้องดูดีกว่า แต่ถ้าลองทำตกลงไปเปื้อนฝุ่นเหมือนกัน แน่นอนว่า ตุ๊กตาหมีตัวเก่าผมย่อมรู้ว่ามันจะเช็ดหรือรักษายังไงให้มันสะอาด แต่หมีตัวใหม่นี่สิ... ถ้าสกปรกขึ้นมา ผม จะทำความสะอาดยังไงกันนะ
 
“ อ้าวไอ้ไฟมึง " เหมือนฝันครับ จอดรถชั้นเดียวกับผมพอดี ถอนหายใจก่อนมันเดินเข้ามาใกล้ " เป็นอะไร ท่าทางเหมือนคนจะตายแล้วดูหน้ามึง โดนเอาจนไม่ได้นอนเหรอ ถามจริง " มันหัวเราะตอนที่ยกมือขึ้นจับหน้าผม

“ ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีดิ " ผมพูดเสียงเบาแต่คิดว่ามันคงจะได้ยิน มือมันจับไหล่ของผม

"  เจอมึงก็ดี ไปซื้อน้ำกับกูหน่อย อีเนียรออยู่ข้างล่างเนี้ย เร่งกูเหมือนพี่เต๋อจะสั่งฆ่า ไปๆ "

“ อื้มไปดิ " ผมเดินไปซื้อน้ำกับมัน คนเยอะครับไม่ว่าจะตอนไหน คนก็เยอะ เป็นร้านขายน้ำที่ขายดีสุดๆ อาเนียยืนสั่งทั้งของมันแล้วก็น่าจะของเหมือนฝันด้วย

“ แดกมั๊ยมึง " มันยื่นมาให้ผม ส่ายหน้าให้มันที่ยังคะยั้นคะยอ

“ กูไม่แดกกล้วยในน้ำปั่น " มันกินโอวัลตินปั่นใส่กล้วย เป็นอะไรที่กูโคตรจะเกลียด แค่จินตาการถึงกล้วยเละๆกูก็จะอ้วกแล้ว

“ แต่แดกกล้วยเป็นลูกๆช่ะ " ไอ้เหมือนว่า มันเหล่ผม

“ กล้วยกลางตัวอะนะ ฮ่าๆๆ " กูเบื่อพวกมึงสองคนจริงๆ 

“ เอ่อ หวัดดีครับ " ผมหันไปหาเสียงที่ทักพวกเรา ผู้ชายตัวสูงที่น่าจะรุ่นเดียวกัน มองมาทางพวกผม เป็นคนที่ดูแล้วน่าเชื่อถือดีครับ ให้อารมณ์ผู้ชาบอบอุ่น ขาวๆ ตี๋แล้วก็สูง   " คือเป็นเพื่อนหยุ่นใช่มั๊ย "

“ ใช่ รู้ได้ไงอะ " อาเนียออกหน้าตอบ 

“ เคยเห็นใน ig มันนะคือพอดีเรามาหาหยุ่น แต่หาไม่เจอ ช่วยพาไปหน่อยได้มั๊ย " ผมมองดูจากเข็มมหาลัยก็พอบอกได้ว่าเค้าไม่ใช่เด็กมหาลัยเราครับ

อาเนียยิ่งกว่านำเสนอมันพาเพื่อนไอ้หยุ่นไปเจอไอ้หยุ่นที่โรงอาหารพูดคุยกันจนเหมือนกับเพื่อนมันเอง ขนาดไอ้หยุ่นที่มาถึงทีหลัง มันก็ยังงงๆ ความวุ่นวายที่ทุกคนหันไปสนใจเพื่อนของมัน ตอนนั้นไอ้เซฟก็ส่งข้อความมาหาผมพอดี 

ข้อความเดิมๆที่ถามว่า ทำอะไรอยู่ ปิดข้อความที่อ่านแล้วนั่นลง ก่อนจะเปิดไลน์อีกอันนึงที่ไม่มีข้อความใหม่ส่งเข้ามา เลื่อนดูประวัติการติดต่อที่แทบไม่มีการพูดจากันดีๆ ของผมแล้วก็เทม  ได้ยินทุกคนแนะนำชื่อแล้ว สรุปชื่อเพื่อนไอ้หยุ่นชื่อ คีนครับ ชื่อเหมือนชื่อแรกของไอ้บอทเลย  ก่อนที่มันจะชื่อบอท มันก็เคยชื่อคีนมาก่อน

“ มึงนะเหี้ยไร กูพูดกับเพื่อนมึง สอดสัดๆอะ เงียบๆแบบไอ้ไฟได้ม่ะ ไปนอกใจผัวเหมือนไอ้ไฟเลยไปจะได้เงียบๆ " เสียงที่ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมามองคนที่พูด เหมือนฝันสีหน้าเปลี่ยนสีไปทันที มันเหมือนจะเอ่ยอะไรสักอย่างแต่ไม่พูดออกมา อาจจะกำลังคิดไม่ออก

“ คุณพระ กูไม่คิดว่าคำพูดนี้จะหลุดออกมาจากความคิดของมึง อีเหมือน "

“ อยากจะพูดมากก็แบบนี้ มันควบคุมยาก " ไอ้บอทว่า บางทีก็อาจจะจริงของมัน

“ คือ ไฟมึง กูไม่ได้คิดแบบนั้น  " ไม่ได้คิดได้ไงว่ะ แค่คิดแต่ไม่พูดมากกว่า ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนมีแค่ตัวเองที่เข้าใจตัวเอง หรือเรียกให้ง่ายๆหน่อยคือ เห็นแก่ตัว ไม่อยากจะฟังอะไรทั้งนั้น ผมไม่ได้โกรธเพราะไม่ผิดที่มันจะคิดแบบนั้น เพราะใครๆก็คิด และเพราะผมก็เป็นแบบนั้น เลยไม่รู้จะเถียงอะไร  ผมเก็บของใส่กระเป๋าเดินออก

“ ถ้าจะโทษก็ช่วยโทษที่ตัวเองปากหมานะมึง แต่ไม่เป็นไร คนพูดความจริงไม่ผิด  " ได้ยินเสียงอาเนียแทรกกับเสียงถอนหายใจของเหมือนฝัน  แว่วมาแต่ผมไม่ได้สนใจอะไรแล้วละครับ ใช่ คนพูดความจริงไม่ผิด แล้วคนแบบกูก็คงไม่มีความรู้สึกสินะ  ไม่มีความรู้สึกตั้งแต่ทำร้ายไอ้เทมแล้วละ ผมรู้นั่นคือ สิ่งที่พวกมันคิด

ถอนหายใจ ตอนนี้ไม่รู้อะไรเลยสักอย่างมันทั้งหงุดหงิดเป็นความรู้สึกที่อึดอัดจนแทบพูดไม่ออก เรื่องเมื่อคืนที่ไอ้เทมพูดยังอยู่ในหัว เรื่องของไอ้เซฟก็ยังอยู่ในหัว เรื่องของตัวเองก็ยังอยู่ในหัว  ทุกอย่างมันวุ่นวายไปหมด แล้วไหนจะคำพูดของไอ้เหมือนคำพูดของอาเนียอีก

นอกใจแฟน.. ใครๆก็คิดแบบนี้ เป็นคำที่บอกสถานการณ์ชีวิตของผมตอนนี้ได้ ชัดเจนที่สุด  และคงมีแค่กูคนเดียวที่คิดว่า มันคือความสุขที่อยากจะทำ  และก็ไม่ได้เห็นเป็นการนอกใจอะไร เราไม่เคยจับมือถือแขน ผมอาจจะพลาดไปที่ให้มันหอมแก้ม แต่ก็ไม่ได้เต็มใจที่จะทำแบบนั้น

แต่ช่างเถอะ ผมบอกตัวเองแบบนั้น คนที่ทำให้คนอื่นเจ็บ ยังไงก็คือคนที่ผิดอยู่ดี ไม่ว่าเราจะทำมันเพราะอะไร ยังไงก็ผิดอยู่ดี

เดินเข้าไปหลังตึกตรงเขตพื้นที่สูบบุหรี่ คนยังไม่ค่อยมีในช่วงเช้าแต่มันก็ไม่น้อย ผมจุดบุหรี่สูบยืนพิงอยู่กับกำแพง ปล่อยความคิดให้ล่องลอยอยู่แบบนั้น ทุกคำพูดของเทม ยังคงอยู่ในหัวของผม ทุกคำพูดที่เจ็บปวดพวกนั้น ผมหลับตาลง

“ ไอ้ไฟ " ผมหันไปตามเสียงที่ทัก ไอ้หยุ่นเดินเข้ามา ทำหน้าเหมือนกำลังจะหายใจไม่ออก

“ มีอะไร " ผมพ่นควันออกมาจากปาก ไม่แม้จะหันไปมองมัน

“ มึงออกมาคุยกับกูหน่อย "  ว่าแบบนั้นก่อนจะเดินออกไป ผมขยี้บุหรี่ลงกับพื้นแตะให้ลงท่อก่อนจะเดินตาม “ ทำไม มึงจะถามเรื่องไอ้เซฟเหรอว่ะ "

“ ตกลงว่ามึงชอบเซฟใช่มั๊ย "

“ กูบอกแบบนั้นเหรอ " กูบอกเหรอ กูไม่ได้บอกแบบนั้นแต่ทำไมใครๆถึงคิดแบบนั้น

“ อ้าว แล้วมึงไปไหนมาไหนกับมันทำไมว่ะ ทั้งที่มีแฟนแล้ว ทั้งๆที่บอกว่าไม่คิดอะไร เวลาเรียนมึงก็ชอบส่งข้อความหามัน คุยกันยังกับแฟน ไม่ต่างอะไรกับเหี้ยบอทเลย  " ผมเงียบไปกับคำพูดของมัน ไอ้หยุ่นเป็นคนที่ซื่อเกินกว่าจะด่าผมแบบแรงๆเหมือนอาเนีย แต่ความไม่รู้ของมันนี่สิ ที่ผมคิดว่ามันแรงกว่าคำด่าของอาเนียอีก นี่ ..กูทำแบบนั้นจนขนาดคนอย่างไอ้หยุ่นยังดูออกเลยเหรอว่ะ

“ คือกู.. "

“ มึงไม่ต้องพูด กูรู้แล้วเพราะกูเองตอนนั้นถ้าไม่คิดอะไรกับไอ้ฮิมคงไม่ไปเที่ยวกับมันบ่อยๆ  " ไอ้หยุ่นถอนหายใจออกมา ผมเงยหน้ามองมัน ก็คงจริงอย่างที่มันพูด  " อย่าให้กูต้องรู้คนแรกเลยว่ะว่ามึงคิดอะไรกับมัน  กูไม่อยากฟัง กูไม่อยากรู้อะไรทั้งนั้น กูสงสาร แค่คิดถึงหน้าพี่เทมก็สงสารแล้ว ถึงกูไม่รู้ว่ามึงจะเลือกใคร แต่มึงคนเราต่อให้เคยเหี้ยมากแค่ไหนถ้าโดนทำร้ายก็ถือว่าน่าสงสารอยู่ดี แต่กูก็เข้าใจมึงนะ ใครๆก็รักตัวเองทั้งนั้น กูคิดว่ากูก็เป็น "

“ กูเหี้ยมากเลยเหรอว่ะ แล้วทีแม่งคิดถึงมึงมากกว่ากูละ มันไม่เหี้ยกว่ารึไง ทีแม่งเคยอยากให้กูเป็นมึงด้วยซ้ำ  ทำไมมันไม่ดูเหี้ยบ้างว่ะ  หรือพวกมึงลืมไปแล้ว ว่ามันทำอะไรกับกู เพราะเค้าดีกับกูใช่มั๊ย ใช่มันดี แล้วทีตอนกูเป็นคนดีละ มึงเคยจำได้บ้างมั๊ย กูงี่เง่า กูเลวที่เอาแต่คิดถึงอดีต แล้วไงว่ะ คนที่เจ็บคือกูนี่ กูยืนอยู่ตรงนี้ มึงก็แค่ฟัง ฟังกูเล่ามา มึงลืมได้ดิ แม่งมีแต่ข้อความอะ มึงโดนกระทำมั๊ยละสัด   "

ผมว่าออกไปแบบโมโห ทำไมว่ะ ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจกูบ้าง กูก็เครียดเหมือนกัน กูก็รู้เหมือนกันว่ากูเหี้ย กูเลว เอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว กูรู้ทุกอย่าง แต่ทำไมพอตอนนี้เพราะกูทำไอ้เทมเสียใจมึงไม่คิดบ้างว่ะ ว่ามันก็เคยทำกูเสียใจเหมือนกัน แต่ไม่มีใครสนใจแล้ว ความเจ็บของกูคืออดีต เพราะเทมปรับปรุงตัว เพราะมันดีแต่กูเสือกไม่ลืมอดีต เป็นคนจมปรัก กูเลยเหี้ย อย่างงั้นเหรอ

ถ้าความเจ็บปวดไม่สอนให้เราจำ จะมีแผลเป็นไปทำไมว่ะ แล้วถ้าแผลเป็นมันรักษาได้ง่ายขนาดนั้น เราจะมียาทาแผลเป็นทำไม ในเมื่อแค่ทิ้งไว้ผ่านวันเวลาไปเรื่อยมันก็จะจางหายไปเอง แผลเป็นของกู มันอยู่ที่ตัวกู แต่สำหรับคนอื่นมันอยู่ที่ความทรงจำ ถ้ามึงลืมความเจ็บปวดพวกนั้นของกู กูก็จะแค่คนที่ไม่เคยมีแผล  ไม่เคยเจ็บ

แล้วตอนนี้ พวกมึงคือคนพวกนั้นคนที่คิดว่ากูไม่เคยมีแผล หน้าที่ของกูอาจจะไม่ใช่ทำให้แผลเป็นหายไป แต่หน้าที่ของกู คือการคิดซะว่ามันไม่อยู่ตรงนั้น  " งั้นกูถามหน่อยเถอะ.. ตัวมึงเองมีวิธีลืมความเจ็บปวดพวกนั้นยังไงเหรอว่ะ .. ถ้ามีวิธีดีๆ งั้นก็มาสอนกูหน่อยสิ  กูจะได้ทำตาม มึงคิดว่ากูอยากไปแบบนี้เหรอ มึงคิดว่าที่ เทมเสียใจกูไม่เสียใจรึไง ที่กูต้องทะเลาะกันกูมีความสุขหรอ กูเจ็บจนพูดอะไรไม่ออกด้วยซ้ำ แต่เพราะกูเลวไง ใครมันจะเข้าใจว่ะ พูดเหี้ยอะไรออกไป รู้สึกยังไง ก็เหมือนพูดใส่กำแพงนั่นละ ความดีของไอ้เทมหนาเกิน ข้ออ้างของกูเลยไม่มีใครฟัง "  ผมตะโกนเสียงดัง ไอ้หยุ่นหน้านิ่งไป

" คนอย่างกูนะ ไม่เสียใจเหรอว่ะ คำพูดแต่ละคำพูดที่พวกมึงด่า ที่พวกมึงว่า กูเสียใจไม่เป็นหรอว่ะ มึงอาจจะมองว่าแผลของกูมันก็แค่นี้เจ็บเหี้ยอะไรนักหนา แต่มันเป็นแผลของกู มันไม่ใช่แผลของพวกมึง ใครมันจะมาเข้าใจกูว่ะ มึงไว้นะ คนเราอะ อกหักเพราะเหตุผลเดียวกันแต่เจ็บปวดไม่เท่ากันหรอก  แล้วกูก็ขอบอกไว้เลยว่า ถึงกูจะเหี้ยที่กูเอาแต่ความสุขใส่ตัวเอง แต่ก็แล้วไงว่ะ  มึงไม่อยากมีความสุขกันหรอกเหรอกูถามหน่อยเถอะ  "

“ มึงพูดแบบนี้ได้ไงว่ะ  กูไม่เข้าใจที่มึงพูดเลยไฟ แต่อาจเพราะกูไม่ฉลาดมั้ง  แต่กูบอกได้แค่ว่า มึงไม่น่าจะพูดคำนี้ออกมา ใช่! มึงเสียใจไฟ แล้วมึงจะคิดถึงมันทำไมว่ะ ความเสียใจพวกนั้น กูเองนะบอกมึงไม่หรอกว่ากูมีวิธีลืมความเจ็บพวกเชี้ยนั่นยังไง แต่ไม่ใช่ว่าไอ้ฮิมไม่เคยทำให้กูเจ็บ มันเคย แล้วก็เจ็บมากด้วย มึงว่าการโดนนอกใจกับเห็นแฟนตัวเองเอากับคนอื่นอยู่ อะไรมันจะเจ็บมากกว่ากันว่ะ แล้วมึงว่าที่กูให้อภัยมัน ที่ทุกวันนี้ยังเป็นเหมือนเดิม  มึงคิดว่ากูลืมไปแล้วเหรอ เปล่าเลย กูไม่เคยลืม แต่ที่กูไม่พูดถึงเพราะกูไม่อยากทำให้ตัวเองไม่มีความสุข กูโหยหาความสุขไม่ต่างอะไรจากมึงหรอก แต่ความสุขที่กูโหยหา คือไอ้ฮิม แล้วมึงละ ความสุขที่มึงโหยหานะ คืออะไรกันแน่ว่ะ  ความสุขที่มึงต้องการ มึงถามตัวเองก่อนเถอะว่ามึงอยากได้จากใคร อย่าเห็นแก่ตัวดิว่ะ ถ้ามึงยังคิดเองออกได้ว่าตัวเองเจ็บเพราะเป็นที่สองของคนอื่น ก็อย่าจับปลาสองมือแบบที่เค้าเคยทำให้มึงเจ็บสิ  "   

ผมกลืนน้ำลายกับคำพูดของมัน ความจริงพวกนั้นไม่ต่างอะไรจาก เข็มพันเล่มที่ปักลงมาบนตัวผม เหมือนตัวเองกำลังบอกใครๆว่า ตัวเราไม่ผิด เรามีข้ออ้างเป็นร้อยเป็นพัน แต่นั่น ก็ทำเพื่อตัวเอง เห็นแก่ตัวทั้งนั้น " ไฟ  มึงรู้ตัวนิ ว่าตอนนี้ใครสำคัญกับพี่เทมที่สุด ตอนที่มึงมีปัญหามึงต้องการเค้า ในตอนที่เขามีปัญหาเค้าก็ต้องการมึง  แต่ถ้ามึงมองเห็นคนอื่นดีกว่าพี่เทมแล้ว คือพี่เทมแม่งจะเหลืออะไรอีกว่ะ เค้าจะเหลือใครอีกว่ะมึง  "

“ มึงไง " ผมว่าออกไปแบบโมโห กำมือแน่นตอนที่มันพูดความจริงพวกนั้น ที่ตรอกย้ำความเลวของกู

“ ไอ้ไฟ กูขอนะ เลิกเอากูมาเป็นข้ออ้างสักทีเถอะ ถ้ามึงกับพี่เทมจะเหี้ย ก็ช่วยยอมรับความเหี้ยของตัวเองด้วย อย่ามาโทษกู อย่าเอากูไปเป็นข้ออ้าง  "  ไอ้หยุ่นว่าแค่นั้น หน้าผมชาไปทั้งหน้าไม่ต่างอะไรกับโดนต่อย ไม่ว่าจะเป็นคำด่าของใคร ก็เจ็บไม่ต่างกันเลย แต่พอมาถึงตอนนี้ คำพูดที่เจ็บที่สุด ก็คงเป็นคำพูดของไอ้เทมเมื่อคืน เจ็บจนรู้สึกแน่นไปหมดทั้งร่างจนไม่สามารถเปรียบเทียบกับความรู้สึกอะไรได้อีก

“ หยุ่น กูไม่ได้รู้สึกชอบไอ้เซฟหรอก จริงๆนะ  แค่กูมีความสุขเวลาที่ได้อยู่กับมัน คือมันตลก มันไม่เครียด  แล้วมันก็เอาใจกู ก็เท่านั้น " นี่คือความจริงจากใจของผม  แต่บางทีผมเองก็ไม่เคยรู้ใจของตัวเองหรอก

“ ถึงกูจะโง่นะไฟ แต่ก็ไม่ได้โง่ขนาดที่ไม่รู้หรอก ว่าที่มึงพูดมามันหมายถึงอะไร มึงเองนะ อย่าโง่กว่ากูแล้วกัน "

ความรักทำให้คนเราโง่ขึ้น นั่นอาจจะเป็นเรื่องจริง  ความเห็นแก่ตัวก็เหมือนกัน มันทำให้เรามีข้ออ้างมากขึ้น แต่ทุกสิ่งที่อ้างออกมานั้น ก็มีแค่ความเห็นแก่ตัว ผมพาตัวเองเดินกลับเข้ามาที่ช่องสูบบุหรี่หลังตึก เปิดกล่องหยิบมันออกมา จุดไฟเช็กก่อนที่สูดลมเข้าไปนั้น ผมคิดถึงคำพูดของทุกคนที่เคยพูดไว้กับผม

' กูผิดอะไรว่ะไฟ ' นั่นนะสิ มึงผิดอะไรว่ะ ผิดอะไรที่ทำให้กูต้องทำกับมึงถึงขนาดนี้  ' กูรักมึงน้อยลงเหรอ มึงตอบกูสิไฟ ' ผมหลับตาแน่น ตอนปล่อยควันออกจากปาก หัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะระเบิดออก ความจริงที่ว่ามันเจ็บปวดเท่าไหร่ แล้วผมทำอะไรลงไปเป็นความรู้สึกที่แทบจะตายตรงนี้ น้ำตาที่ไหลลงไป ผมกลั้นทุกอย่างไม่อยู่แล้ว ตอนนี้แม้ว่าใครจะหันมามองก็ไม่อยากจะสนใจ ทุกอย่างในนี่มันต้องถูกระบาย ผมรู้ แค่เท่านั้น

“ อึก ฮือๆ  กูแม่งเหี้ย อึก ฮืออๆ " คำพูดทุกคำพูดของมัน หลั่งเข้ามาในหัวของผม ยิ่งคิดน้ำตาก็ยิ่งไหล ' ไฟ กูถามมึงจริงๆเถอะ เวลามึงอยู่กับไอ้เซฟ เคยคิดถึงกูบ้างมั๊ยว่ะ เคยคิดบ้างมั๊ย ว่าที่มึงทำอยู่ มึงกำลังทำให้กูเจ็บ ' ปล่อยขาตัวเองนั่งลงกับพื้นที่สกปรก ผมร้องไห้ออกมาจนทุกคนที่ยืนสูบบุหรี่หันมามองเป็นตาเดียว " อึก ฮือๆๆ กูแม่งเหี้ย เหี้ย เหี้ยจริงๆเลย กูมันเห็นแก่ตัว เพราะกู มันเลยต้องเป็นแบบนี้ อึก เพราะกู ฮือๆ "

เทมแม่งผิดอะไรว่ะ เทมแม่งผิดอะไรว่ะ เทมแม่งผิดอะไรว่ะ ประโยคที่สมองของผม วนเวียนถามตัวเองอยู่แบบนั้น ส่ายหน้ากับความคิดของตัวเอง " อึก ฮือ เพราะกู  แม่งเฮ้ยย " มือของผมตบตัวเอง มันฟาดลงบนหน้าของตัวเองเท่าที่ อยากทำได้ ผมอยากจะเจ็บ อยากจะเจ็บให้เท่าที่คิดว่ามันคงจะรู้สึกเจ็บ แต่คิดว่าตีตัวเองเท่าไหร่ก็แค่นั้น

ความเจ็บปวดกายเจ็บเท่าไหร่ก็ไม่เทียบเท่าการเจ็บปวดใจ

' แล้วทุกวันนี้ที่อยู่กับกูเพราะอะไรว่ะ สงสารเหรอ มึงสงสารคนอย่างกูสินะ ' กูไม่ได้คิดแบบนั้น ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย กูไม่ได้สงสาร กูไม่ได้คิดแบบนั้น กูอยู่เพราะอยากอยู่กับมึงจริงๆ  ทำไมมึงต้องคิดแบบนั้นด้วยว่ะ
 ' เมื่อก่อนคนที่มึงรักคือกู แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว ' ไม่ใช่กูไม่รักเซฟ ไม่ใช่อย่างที่มึงคิด ไม่ใช่เลย ผมส่ายหน้ากับตัวเอง ทบทวนทุกคำพูดที่เทมพูดกับผม ' ถ้ามึงคิดไม่ออกว่าจะบอกเลิกกูยังไง ไม่รัก อาจจะเป็นคำตอบที่จะออกมาจากใจมึงที่สุด '

“ ให้กูไม่เลิกหรอก อึก ฮือ กู กูไม่เลิกหรอก ถึงกูจะเหี้ยกับมึงมาก แต่กูก็ไม่เลิกกับมึงหรอก  ไม่เอาหรอกนะ อึก ฮือๆ แต่ทำไมกูมันเหี้ยแบบนี้ว่ะ อึก ฮือๆๆ " เสียงร้องไห้หนักของผม มือที่เอาแต่ปิดหน้าตัวเอง หดเท้าเพราะความเจ็บมีบางอย่างที่ผมมีอยู่ในนั้น

“ ไฟ มึงเป็นอะไรไปว่ะ " ผมไม่รู้ว่ามันเป็นใคร ที่กำลังก้มลงมาถามผม สองมือที่จับไหล่ผมไว้ ผมไม่รู้ " มึง ใจเย็นๆ "

“ มันเมายารึเปล่า "

“ ไอ้ไฟมันไม่เสพย์ยานะ " เป็นเสียงสนทนาที่ผมไม่สนใจ มือที่ถอดรองเท้าของตัวเองออก ผมหายใจแรงกับ สิ่งนึงที่สวมอยู่ที่นิ้วเท้าของผม เพราะความสุขที่กูอยากจะได้และไขว่คว้า กูเลยลืมความรักทั้งหมดที่มึงมีให้ ความสุขที่กูเคยมีกับมึงเพราะกูเหี้ยเอง ที่เพราะได้รับจนชินเลยกลายเป็นว่าไม่ใส่ใจอะไรพวกนั้น

กูสนใจแต่ของแปลกใหม่ที่สักวัน มันก็ต้องกลับมาทำร้ายกูเหมือนกัน  มือที่กำเท้าของตัวเองแน่น ผมร้องไห้ออกเสียงดังจนไม่อายเลยว่า คนที่มุงดูเหล่านั้นเป็นใคร

ครืน ครืน ครืน ก้มลงมองโทรศัพท์ตัวเองที่มีสายเรียกเข้า  เงยหน้ามองดูรอบตัว  ผมนั่งอยู่นานจนไม่มีใครอยู่ที่หลังตึกนี่แล้ว มีเพียงแค่ผม ที่ยังคงนั่งอยู่ตรงนี้ เช็ดน้ำตาออกจากตาที่รู้สึกเจ็บ ใบหน้าที่ชาเพราะการตบตีตัวเอง ดีมาก..เจ็บเยอะๆ จะได้รู้ว่า ความเจ็บมันเป็นยังไง เพราะบางทีก็มีความสุขมากไปจน หลงลืมความรู้สึกนั้นไปแล้ว มองดูโทรศัพท์ที่ไอ้เซฟเป็นคนโทรเข้ามาของผม ก่อนจะกดรับสาย

“ ว่าไง "

“ พี่ไฟ วันนี้ไปเล่นเกมส์แข่งรถกันป่ะ "  ผมเงียบ เงียบจนมันสงสัย " ฮัลโหล พี่ไฟ ได้ยินผมรึเปล่า "

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-01-2014 20:42:20 โดย patwo »

ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
“ ได้ยิน "

“ ไปเล่นเกมส์รถแข่งกันนะ วันนี้ "

“ เซฟ.. มึงนะ มีข้อเสียอะไรบ้างว่ะ "  ไม่มีเสียงตอบรับจากปลายสาย ได้ยินแต่เสียงหายใจของมัน " แล้วมึงนะ รู้อะไรในตัวกูบ้างว่ะ มึงรู้มั๊ย กูชอบสะสมอะไรที่สุด รู้รึเปล่าว่ากูชอบสีอะไร ทำไมถึงชื่อว่าไฟ ชื่อจริง นามสกุล มึงรู้มั๊ย เคยรู้รึเปล่าว่ะ ว่ากูสนิทกับเพื่อนคนไทน ชอบกินเค้กอะไร "

“ พี่ไฟ..”

“ มึงรู้รึเปล่าว่ะ " 

“ ผมไม่รู้ " แน่นอนว่ามันต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว " แต่ของแบบนั้น มันต้องคบไปนานๆถึงจะรู้ไม่ใช่เหรอว่ะ มันต้องเรียนรู้ ไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ กูเองนะ .. คบกับเทมไม่นานหรอกนะ ไม่ได้คบกันนานจนเป็นปี แต่มึงรู้มั๊ย ว่าเทมตอบได้ทุกคำถามที่กูถามมึง "

“ งั้นพี่ก็เปิดโอกาสให้ผมสิพี่ ผมขอเวลาแค่สองเดือน ถ้าพี่อยู่กับผม คบกับผม ผมจะรู้ให้ได้มากกว่าพี่เทมอีก " มันยังคงยืนยันคำนี้ ยังเป็นคนที่ยังยึดมั่นที่อยากจะได้ รัก จากผม

“ กูถามจริงๆเถอะ ที่ทุกวันนี้มึงเข้ามาหากูนะ.. กูจีบยากหน้าหยิ่งจนอยากเอาชนะแล้วเอามาเป็นแฟนให้ได้  หรือเพราะกูจีบยากหน้าหยิ่งจนอยากจะเอากูให้ได้ กันแน่ว่ะ "

“ พี่ไฟ..”

“ กูเข้าใจ ว่ามันคือเรื่องธรรมดาของคนที่ชอบกัน มันก็ต้องอยากจะเอากัน แล้วมึงละ ที่เอาใจกูทุกวันนี้ คืออยากจะเอากูเพื่อชนะคนแบบกูให้ได้ หรือเพราะอยากจะรักกูจริงๆกันแน่ว่ะ  "

“ ผมรักพี่ รักเพราะพี่คือคนที่ผมชอบตั้งแต่แรกเห็น "

“ งั้นถ้ากูเลือกมึง .. กูจะไม่ให้ มึงเอากู จนกว่าจะคบกันครบ ห้าปี มึงจะโอเคมั๊ย "

“ พี่ไฟ "

“ มึงจะโอเคมั๊ย " เซฟเงียบไป มันไม่ตอบคำถามของผม ผมเองก็เงียบเพื่อรอฟังคำตอบของมัน เงียบไปอยู่นานจนสุดท้ายมันก็ถามขึ้นมา

“ แล้วทำไมกับพี่เทม พี่ถึงให้มีอะไรด้วยได้ละ แต่ทำไมพอมาคบกับผม ถึงมีอะไรด้วยไม่ได้ "

“ แล้วทำไมมึงต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับเทมละ ทำไมมึงต้องพูดถึงเทม ต้องอ้างถึงเทม กูกำลังถามมึงอยู่ ทำไมต้องเอาคนอื่นมาอ้างว่ะ แค่ตอบว่าได้มั๊ย "

“ ไม่ได้ ผมเป็นผู้ชายคนนึงนะพี่ อยู่ด้วยกัน มันก็ต้องมีบ้างดิ ที่อยากจะเอากัน "

“ แต่กูไม่เคยรู้สึก อยากจะเอากับมึงเลยนะ  " ผมบอกออกไปตามตรง " กูมีความสุขนะ ถ้าแค่ได้เที่ยว ดูหนัง เล่นเกมส์ กินข้าว ได้ทำอะไรแบบนั้นกับมึงนะ กูมีความสุขนะ แต่ถ้าให้กู หอมแก้มมึง จูบมึง ให้มึงเอา ให้กูทำแบบนั้นเหมือนกับที่กูทำกับเทม กูทำไม่ได้ กูไม่มีอารมณ์พวกนั้น กูคิดว่ามึงหล่อดหมือนที่คิดว่าเทมหล่อ แต่ไม่เคยพิศวาสในแบบนั้น ไม่เคยอยากจะจับ อยากจะกอด แค่มีความสุขเวลาได้ไปเที่ยวก็เท่านั้น "

“ พี่ไฟ "

“ กูเห็นแก่ตัวใช่มั๊ยละ.. แต่นี่เหละ ความรู้สึกที่กูมีให้มึง นี่เหละความสุขที่กูบอกมึง กูไม่อยากให้มึงรู้ทีหลังหรือคิดไปเอง กูเลยอยากจะบอกเอาไว้ "

“ แล้วกับพี่เทม "

“ เทมทำไม " ผมถามมัน ได้ยินเสียงถอนหายใจของมัน

“ พี่รู้สึกกับพี่เทมแบบนั้นบ้างรึเปล่า อยากจะให้เค้ากอด จูบ หรือทำแบบนั้น "

“ รู้สึกสิ .. กับเทมแค่กูคิดถึงตอนที่มันกับกูมีอะไรกัน หัวใจกูก็เต้นแล้ว "

“ พี่ เหี้ยว่ะ พี่ไฟ..” มันหัวเราะในลำคอออกมา " ทั้งเหี้ย ทั้งใจร้ายเลย กับผมพี่ไม่รู้สึก ถ้าได้คบกันก็ต้องรอตั้งห้าปีกว่าจะเอากันได้ พี่เหมือนกำลังบีบบังคับผม ให้เลิกยุ่งกับพี่ เพราะตอนนี้พี่เลือกพี่เทมแล้ว "

“ อื้ม มึงเข้าใจถูกแล้วละ "

“ แล้วทำไมไม่บอกแต่แรกว่ะ "

“ มึงรับได้มั๊ยละ " มันเงียบลงไป " เพราะมึงไม่เคยแพ้ใคร มึงจะรับได้มั๊ยละ แต่เซฟ ทั้งหมดกูผิดเอง กูเห็นแก่ตัวที่อยากมีความสุขแบบนั้น เห็นแก่ตัวที่ชอบการเอาใจของมึงจนทำให้มึงมองว่ากูมีใจ  "

“ ทำไมพี่ถึงเลือกพี่เทมว่ะ ทำไมถึงเลือกคนที่ทำให้พี่เจ็บ ทำไมถึงเลือกคนที่คอยแต่บังคับ ทำไมถึงเลือกคนที่ตัวเองอยู่ด้วยแล้วไม่มีความสุข ทำไมถึงเลือกพี่เทม ทั้งๆที่อยู่กับผมแล้วมีความสุขมากกว่า ทำไมถึง..”

“ เพราะนั่นคือ เทม "

“ ทั้งๆที่เค้าทำให้พี่เจ็บ "

“ ใช่ เพราะนั่นคือ เทม " เพราะนั่นคือ คนแรกที่ยื่นมือลงมาช่วยผมขึ้นจากหลุมดำที่แสนว่างเปล่า

มนุษย์ไม่มีสิ่งที่ดีที่สุดหรอก.. ทุกคนย่อมอยากไขว่คว้าสิ่งที่ดีกว่าสิ่งที่เป็นอยู่ทั้งนั้น

“ เพราะมีมันใช่มั๊ย พี่เลยไม่เลือกผม "  ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้นของมัน เพราะมีเทมเหรอ ผมเลยไม่เลือกมัน อาจจะไม่ใช่หรืออาจจะใช่  ก็ได้ " เกิดอะไรขึ้นว่ะพี่ ทำไมอยู่ๆถึงพูดกับผมแบบนี้ ทำไมอยู่ๆพี่ถึงตัดผมแบบนี้ ทั้งๆก่อนหน้านี้พี่ก็เล่นด้วยกับผม  เพราะพี่ทะเลาะกับพี่เทมใช่มั๊ย ทะเลาะกันเรื่องของผมเหรอ  เพราะแบบนั้นพี่เลยเลือกพี่เทม จะได้ไม่มีปัญหา หรือเพราะเพื่อนพี่ด่าพี่ที่มายุ่งกับผม เพื่อนพี่ด่าพี่ที่พี่มาความสุขกับผม "

“ เพราะกูเหี้ยเอง ที่เล่นด้วยกับมึง เพราะกูที่ไม่รู้จักพอกับความสุขที่เค้าให้กู เพราะกูเองที่หลงใหลไปกับความสุขแบบใหม่ ที่มึงหยิบยื่นมาให้ "

“ ผมคือความสุขของพี่ ผมคือคนที่ไม่เคยทำให้พี่ต้องเสียใจ "

เสียงโทรศัพท์ที่ตัดสายลงไป ผมถอนหายใจกับเสียงระบบสัญญาณนั่น มองดูหน้าจอที่ว่างเปล่าอีกครั้ง เวลาที่กำลังฉายอยู่บนหน้าจอของผมทำให้ต้องกัดปากตัวเองแน่น ผมอยากจะคุยกับเทม หัวใจของผมบอกแบบนั้น แค่อยากจะคุยจะทะเลาะกันก็ไม่เป็นไร แค่ได้คุยก็พอ ขาที่ตัดสินใจออกวิ่งไปที่ลานจอดรถ

แต่ผมก็ไม่แน่ใจว่า คนเราจะให้อภัยใครสักคนได้กี่ครั้ง

จอดรถที่ข้างคณะของมัน มองรถพอร์ชคุ้นตาที่ห่างออกไป สี่คัน ถ้าจำไม่ผิดช่วงนี้คือเวลาที่เทมกำลังจะเข้าเรียนวิชาต่อไป มันมีเวลาว่างเหลืออีกชั่วโมง เดินแอบอยู่ตรงข้างตึก มองไปที่หน้าคณะตรงโต๊ะตัวที่มันนั่งกับเพื่อนประจำ ผมเห็นมันนั่งอยู่ตรงนั้น ท่าทางปกติของมัน กับหนังสือที่กางอยู่ตรงหน้าแต่เหมือนจะไม่ได้อ่าน 

ขาที่กำลังก้าวออกไปของผม ปากที่กำลังจะเรียกมันออกไป แต่ต้องหยุดนิ่ง

“ พี่เทม!! ทำอะไรนะ " ผู้ชายร่างเล็กวิ่งมาจากไหนผมไม่ทราบ รู้แค่มันวิ่งเข้ามาจับที่ไหล่ของเทม ก่อนจะเอียงหน้าทัก  เสียงน่ารักนั่นทำหัวใจของผมหล่นวูบลงไปถึงเท้า

เพราะกู แสดงความรู้สึกกับมึง ช้าไปตลอด เป็นคนที่มาก่อนแต่ทำอะไร เชื่องช้า เป็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆมึงแต่ไม่เคยพูดกับมึงก่อน เป็นคนที่มึงต้องชวนพูดก่อน เป็นคนที่มึงต้องยื่นมือมาจับก่อน เป็นคนแบบที่  ไม่น่าจะเป็นคนของมึงได้

“ ทำไม ทำหน้าแบบนั้นว่ะ โอ๋ๆ ใครพี่เทมของฟู่ " น่าจะชื่อฟู่ ผมไม่เคยรู้ว่ามันสนิทกับคนแบบนี้ คนที่เป็นสเป็คของมัน เทมเป็นคนชอบคนน่ารัก ช่างอ้อน ช่างพูด ช่างเอาใจ เป็นคนที่สดใส มันชอบคนที่แตกต่างจากตัวผม ชอบคนที่ไม่มีในตัวผมเลยสักอย่าง

“ มึงเป็นห่วงกูเหรอ " เสียงของไอ้เทมที่ดังขึ้นพร้อมกับมือที่เอื้อมไปจับผมของคนคนนั้น รอยยิ้มที่มันยิ้มให้เค้า

“ อื้ม ก็ดูทำหน้า ทะเลาะกับแฟนเหรอว่ะ  "

“ จะเลิกแล้วเว้ย " พี่โจ๊กบอก คนที่ชื่อฟู่ก็ทำตาโต

“ จริงดิ "

“ ทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไงว่ะ " พี่นิวถามมันที่หลุดหัวหัวเราะออกมา รอยยิ้มสดใสแบบนั้น ผมไม่มีหรอกครับ

“ ฟู่ขอสมัครเป็นคนดามใจได้มั๊ยพี่ "

“ โหยยยยย " เสียงโห่ดังจนผมหน้าชา

“ พี่เทม ไม่เอาน่า ฟู่เป็นห่วงพี่นะเว้ย คิ้วผูกเป็นโบว์แล้ว " นิ้วชี้จิ้มอยู่กลางหน้าผากของมัน  " อึ๊บอึ๊บ แยกสิ แยกออกจากกัน " ไอ้เทมยิ้มมันหัวเราะออกมาตอนที่ฟู่ก็ยิ้มให้กับมัน " นี่ พี่เทมของฟู่ต้องยิ้มแบบนี้สิ ถึงจะหล่อ ใครไม่รักไม่ต้องสนหรอก ฟู่รักพี่ พี่นิวพี่โจ๊กก็รักพี่ ใครไม่รักก็ช่างหัวมัน โน๊ะ ยิ้มดีกว่า เพราะเวลาที่เรามีความสุขคนที่ทิ้งเราไปเค้าต้องอิจฉาแน่นอน "

“ ขอบใจนะมึง "

“ ด้วยความยินดีครับผม  "  สองมือประสานกันบนไหล่ ตั้งหน้าเอาไว้บนหน้านั้น รอยยิ้มที่เขามอบให้กัน ในเวลานั้นเทมเื้อมมือมาบีบจมูกของเขา เป็นท่าทางที่ดูน่ารักและเหมาะสมกันอย่างที่สุด

ความเจ็บปวดเวลาที่เราเห็นคนที่รัก มีความสุขกับคนอื่นที่ไม่ใช่เรา มันคงเป็นแบบนี้สินะ ไม่ได้เจ็บปวดจนน้ำตาจะไหล แต่เป็นความเจ็บปวดที่จุกจนชาชวนหายใจไม่ออก เวลาที่เราเห็นคนรักของเรากับคนที่เหมาะสมกับเค้ามากกว่าเรา มันเจ็บปวดขนาดนี้เลยเหรอ  ภาพที่เค้าใส่ใจกันแบบนั้น มันเจ็บปวดขนาดนี้เชียว  แต่ผมคิดว่า เทมคงเจ็บมากกว่าที่ผมเป็นอยู่ตรงนี้ คำถามตอนนี้ คือ มึงทนได้ไงว่ะ

“ น้องไฟ มาหาเทมเหรอ " ผมหันไปตามเสียงพี่ผู้หญิงคนนึงอยู่ห้องเดียวกับไอ้เทม

“ เปล่าครับ " ยิ้มให้ก่อนจะส่ายหน้า " พอดีผมมาส่งเพื่อนที่วิศวะ จะกลับแล้วครับมีเรียนต่อ " ยกมือไหว้ลาพี่เค้า ที่เดินพยักหน้าเดินตรงไปที่กลุ่ม ผมเหลียวกลับไป เห็นไอ้เทมมองมาทางที่ผมเคยยืน แค่มองแล้วก็หันกลับไปที่เดิม หันไปสนใจฟู่ที่กำลังทำให้มันหัวเราะ

คนเลว คนไม่ดี คนเห็นแก่ตัว ไม่มีสิทธิเรียกร้องอะไรหรอก ไม่มีสิทธิแม้จะร้องไห้ด้วยซ้ำ เพราะยิ่งน้ำตาไหลเท่าไหร่ เสียงที่พูดว่า " สมน้ำหน้า "  ก็จะดังขึ้นเท่านั้น  คนเลว คนไม่ดี คนเห็นแก่ตัว ไม่มีสิทธิแม้จะเสียน้ำตา ไม่มีสิทธิร้องไห้ แต่กลับมีสิทธิมีหัวใจ เพื่อให้เจ็บปวด และเอาไว้ให้คนอื่น สมน้ำหน้า

“ ก็สมน้ำหน้าแล้วละ " ผมพูดกับตัวเองตอนที่ขับรถออกมาจากมหาลัยของมัน มือที่กำพวงมาลัยรถแน่นของผม ปล่อยให้น้ำตามันไหลไปเถอะ ไม่มีใครเห็นหรอก

“ น้องไฟ .. “ จอดรถหน้าร้าน แม่ก็ทักขึ้นพอดี คนสวยของผมกำลังยืนสั่งให้ลูกน้องจัดการสวนหน้าร้าน ลูกน้องหน้าตาคุ้นมากครับ  เป็นลูกน้องที่ใส่เนคไทตอนตัดต้นไม้ ไฮโซสุดๆ

“ อ้าว มึง "

“ พี่ไฟท์ พูดไม่เพราะเลยลูก " มันถอนหายใจใส่แม่ ที่กำลังมองผม " น้องไฟทำไมหน้าตาลูกดูเศร้าๆละ "

“ เศร้าเหรอครับ ไม่นะแม่ "

“ โดนทิ้งเหรอว่ะ " ไฟท์ถาม แต่ผมนิ่ง

“ พี่ไฟท์ เข้าไปดูร้านให้แม่หน่อย "

“ ผมเป็นส่วนเกินเหรอครับ " มันชี้หน้าตัวเอง " คือแม่มีลูกคนเดียวผมเข้าใจ "

“ เออใช่ เข้าไปข้างในเลยมึง "

“ น้องไฟพูดไม่เพราะเลย " คือแค่เรื่องพูดไม่เพราะ แม่พูดคำนี้ตั้งแต่ผมเริ่มพูดมึงกูจนถึงตอนนี้ คือพูดมาสิบกว่าปีแล้ว แต่แม่ก็ยังไม่ชินสักที เราก็พูดแบบนี้กันบ่อยๆ พ่อได้ยินก็ไม่เคยว่าอะไร มีแต่แม่นี่เหละครับ  ไฟท์บอกว่าแม่ทำจนเป็นนิสัยไปแล้ว คือได้ยินแล้วต้องดุ  " เราก็เหมือนกันพี่ไฟท์ คิดอะไรแบบนั้น  "

“ ผมล้อเล่นๆ โอเค ผมไปนะ " มันยกมือลาก่อนจะวิ่งเข้าไปข้างใน แม่หันมามองจ้องหน้าผม

“ คราวนี้บอกแม่ได้รึยัง ว่าทะเลาะอะไรกับเทม "

“ เปล่าครับผมไม่ได้ทะเลาะ " ตอบออกไปแบบนั้น จ้องสายตาที่จ้องมองมาที่ผม ผมกัดฟันแน่นตอนที่มือของแม่ลูบที่หลังเบาๆ มืออีกข้างจับมือของผม  ไม่ใช่คนขี้แยโดยกำเนิดแต่ตอนนี้แค่ผมเห็นเธอความรู้สึกทุกอย่างมันก็ทะลักออกมาหมด " ไฟไม่ได้ทะเลาะกับเทม แต่ไฟทิ้งเทมไปหาคนอื่นนะ แม่ "

“ น้องไฟ "

“ ไฟทิ้งเทมไปหาคนอื่น ไฟเป็นคำทำให้เทมเสียใจเอง แม่ ไฟทำเป็นคนเทมเอง "

“ เกิดอะไรขึ้นเหรอลูก ทำไมน้องไฟถึงทำแบบนั้นกับเทมละ "

“ เพราะไฟเห็นแก่ตัว เพราะไฟเอาแต่ใจ คิดถึงแต่อยากให้ตัวเองมีความสุข ไม่เคยก้มมองดูความพยายามของคนอื่น เอาแต่จมอยู่กับความเจ็บปวดของตัวเอง เทมต้องเสียใจเพราะผม  "

“ ไฟ.. แม่เอง ก็ไม่รู้จะปลอบไฟยังไงหรอกนะ  เพราะแม่ไม่ใช่ไฟไม่ได้รับรู้ความรู้สึกเจ็บปวดตอนนี้ของไฟ แล้วแม่ก็ไม่ใช่เทมที่จะบอกไฟได้ว่า แม่จะโกรธหรือจะทำยังไงกับไฟ เรื่องนี้ไฟรู้ว่าตัวเองเป็นคนผิด ก็คงรู้ว่าต้องทำยังไง  แต่แม่ก็เชื่อนะว่ามันต้องมีเหตุผลที่ทำให้ไฟทำแบบนี้ไม่ว่าเหตุนั้นจะเป็นอะไรก็เถอะ "

“ เพราะผมเห็นแก่ตัว "

" เอาเถอะ เพราะนั่นคือเหตุผลของไฟ แม่พูดเข้าข้างลูกไม่ได้เพราะคนที่ผิดต้องยอมรับผิด  แต่เพราะแม่เป็นแม่ของไฟสิ่งที่แม่ทำได้ ก็คงมีแค่นี้เหละลูก " มือของเธอดึงผมเข้าไปกอดมือที่ลูบหลังของผมนั่นอุ่นจนต้องกอดเธอเอาไว้แน่น " ถ้าไฟจะร้องไห้ แม่อยู่ตรงนี้นะ แล้วถ้าร้องไห้จนพอใจแล้ว ไปหาเทมนะไฟ ไปขอโทษเทมซะ ไปพูดกันให้รู้เรื่อง  " 

“ ครับ " ผมตอบแม่แค่นั่นตอนที่มือยังกอดเธอไว้แน่น  " แม่ คนเราจะให้อภัยคนที่ทำให้เราเสียใจเหรอ "

“ มันอยู่ที่ว่า ใครทำให้เราเสียใจตังหาก คนบางคนนะยอมให้อภัยเพราะไม่อยากเสียคนนั้นไปมันก็มี และมันก็มีที่ให้อภัยจนสุดขีดของความอดทนแล้ว "

“ แม่ ไฟนะ มีอะไรที่ดีบ้างเหรอ "

“ ทำไมถามแบบนั้นละ " ได้ยินเสียงรอยยิ้มของแม่ " มันอยู่ที่ว่าใครมองไฟนะลูก สำหรับแม่ เพราะไฟเป็นลูกแม่ ไฟต้องมีดีอยู่แล้ว อย่างน้อยไฟก็เป็นคนที่พยายามทำให้ทุกอย่างเพื่อแม่ที่คอยอยู่ข้างหลังไฟ ไม่ให้ต้องเป็นห่วงเสมอ แต่ถ้าเป็นคนอื่น เราอาจจะไม่มีอะไรดีเลยก็ได้ "

“ ไฟหาข้อดีของไฟไม่เจอ "

“ ถามเทมสิลูก แม่ว่าเค้าอาจจะมีคำตอบนะ " ผมยิ้มก่อนจะดึงตัวเองออกมาจากอกของแม่ มือที่เช็ดน้ำตาให้ผม

“ เทมคงไม่คำตอบหรอกครับ "

“ อย่าคิดไปก่อนเลยลูก  เข้าไปข้างในกันเถอะ พี่ไฟท์ชะเง้อใหญ่แล้ว ว่าเราคุยอะไรกัน "

“ เสือก  โอ๊ยย แม่  ไฟเจ็บ "  โดนหยิกเข้าให้แม่ชี้หน้าผม

“ นิสัยไม่ดีจริงๆด้วย "

เข้ามานั่งทะเลาะกับไฟท์เพราะแย่งขนมกินกันอยู่ในร้าน เรื่องของผมกับเทม  ไฟท์ไม่รู้ เลยต้องทำนิ่งไว้ แม่หัวเราะตอนที่เห็นพวกผมทำแบบนั้น  ไฟท์มันเป็นพวกปัญญาอ่อน ต่อหน้าคนอื่นมันจะชอบทำตัวแสนดีผู้ดีทุกระเบียบนิ้ว แต่จริงๆมันคือไอ้บ้าคนนึงที่กวนตีนแล้วก็ลามก แต่ก็อบอุ่น เป็นคนหลายด้านในคนเดียวกัน

กริ้ง กริ้ง เสียงประตูดังขึ้นเรียกความสนใจให้ผมกับมันที่กำลังนั่งเล่นเกมส์แข่งกัน หลังจากที่มันชนะในการแย่งขนมผมไปกินแล้ว

“ หมออิน ลมอะไรหอบมาถึงนี่จ๊ะ " เสียงทักลูกค้าที่สนิทเป็นพิเศษ

“ ลมรักลมคิดถึงคุณหญิงอาไงครับ "

“ ถุ้ย! จะอ้วก " ไฟท์มันพูดก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาจากเกมส์ เหมือนเดิม กูแพ้ " มึงมาได้ไง เอาให้เคลียร์ "

“ มาหามึงนั่นละ ได้ข่าววันนี้ว่าง กูเลยจะชวนมึงไปกินข้าวหน่อย "

“ พี่หมออินสวัสดีครับ " ยกมือไหว้พี่คุณหมอสุดหล่อ อื้ม..ผมก็อยากจะพูดแบบนั้น แม้หน้าของพี่หมอจะไม่ให้ก็ตาม พี่อิน เป็นเพื่อนกับไฟท์มาตั้งแต่ประถม เป็นเพื่อนที่ไฟท์สนิทที่สุด  แถมยังหน้าตาดี ถึงจะไม่เรียกว่าหล่อ แต่พี่อิน คือผู้ชายที่หน้าสวยมากครับ แถมรูปร่างก็บางอย่างกับผู้หญิง แม่เคยบอกว่า พี่อินตอนเด็กๆเหมือนเด็กผู้หญิงเลยผมยังเคยคิดว่าเป็นผู้หญิงแม่บอกว่า รักแรกของผมคือพี่อิน ตอนนั้นคิดว่าพี่อินเป็นผู้หญิง เวลาพี่อินมาบ้านผมติดพี่อินแจเลย สัญญาไว้ด้วยว่าโตขึ้นจะแต่งงานกับพี่อิน

สมัยเรียน เพราะมันสนิทกันอยู่สองคนเวลาอยู่ด้วยกันกับไฟท์ เลยมีคนชอบมาบอกว่ามันสองคนเป็นแฟนกัน โดนเพื่อนล้อประจำ แต่ไฟท์มันไม่สนก็คบกันมาจนถึงตอนนี้  ผมไม่รู้ว่าพี่อินเป็นรึเปล่า รู้แค่ว่า ก็มีคนหลงมาจีบเยอะพอตัว ตามที่ไฟท์มันชอบแซวว่า ไอ้แรดอิน  เป็นคนน่ารักที่มีมุมอ่อนโยนเหมาะกับหมอเด็กก็จริงอยู่ แต่ก็ดุเคี่ยวเอาเรื่อง  สมเป็นพี่คุณหมออิน ประจำโรงพยายาลเอกชนแห่งหนึ่ง

“ สวัสดีครับ น้องไฟ ไม่เห็นหน้าเลยนะ หล่อขึ้นรึเปล่า " ผมแบมือไปตรงหน้าไฟท์มันก็ขมวดคิ้วงง

“ อะไร "

“ ขอตังค์หน่อย จะให้พี่หมออิน "

“ ฮ่าๆๆ " พี่อินหัวเราะ ยื่นมือมาขยี้หัวผม " หล่อแบบนี้ มีแฟนรึยังละเรา  "

“ เฮ้ย! น้องกูอกหักอยู่ มึงอย่าพูด " ไฟท์มันบอก เอามือจุ๊ปากตัวเอง พี่อินมองหน้าผม

“ เพ้อว่ะ ไฟท์  พี่หมออินอย่าไปฟังมัน มันบ้า  "

“ นี่มึงออกเวรแล้วเหรอ "

“ อื้ม ก็กูบอกอยู่ ว่าจะชวนมึงไปกินข้าว พี่ชวนไฟด้วยนะ  "

“ ไม่ละครับ วันนี้ผมจะไปกินข้าวกับแม่ " ไฟท์เลิกคิ้ว

“ พออกหักแล้วชวนแม่ไปกินข้าว โธ่ววว "  มันเหล่ผมอีก พี่อินตีไหล่มัน " อะไรของมึงว่ะ "

“ มึงก็เห็นน้องมันเศร้าๆ ยังจะแกล้งไอ้สัด มึงโรคจิตปะไฟท์ ไอ้เหี้ยย "

“ เออกูไปก็ได้ว่ะ แต่ว่า กูพายูเรียไปด้วยได้มั๊ยว่ะ " มันถามพี่อินที่ชะงักนิดหน่อย ถอนหายใจออกมาเซงๆ

“ แค่กูได้ป่ะ คือให้เวลาเพื่อนอย่างกูบ้างได้มั๊ยครับ เมียมึงดินเนอร์กันทุกอาทิตย์กูเห็นในไอจี อัพภาพทุกวัน " จริงของพี่อิน ผมพยักหน้าเลยโดนไอ้ไฟท์ตบหัว

“ ทีมึงยังพาวาดไปบ่อยๆ "

“ นั่นมันน้องกูเว้ย มึงก็รู้ว่าทำไมต้องพาไป " เรื่องของวาดผมเคยฟังมานิดหน่อย เหมือนจะเป็นหลานของป้าแม่บ้านบ้านพี่อินที่เสียไปเมื่อสองปีก่อน ไฟท์เคยเล่าแม่ว่า น้องวาดคนนี้เป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักมาก นิสัยดี แต่น่าสงสารเพราะพ่อแม่เสียตั้งแต่เล็ก

“ แล้วรอบนี้มีวาดไปด้วยมั๊ย "

“ ไม่มี "

“ งั้นกูไปกับมึงสองคนก็ได้ โด่วว " ไฟท์ลุกขึ้นพี่อินก็ลุกตาม ยื่นมือมาขยี้หัวผม " เจอกันคืนนี้อย่าเบี้ยว นัดแข่งเกมส์กับกูนะ "

“ เออน่า สวัสดีครับพี่หมออิน "

“ สวัสดีครับ " เพื่อนรักสองคนเดินออกไปจากร้านของแม่ผม ถอนหายใจตอนที่รู้สึกว่า มีไฟท์ก็ดี ช่วงเวลาที่ไม่เงียบนั่น ทำให้ผมลืมบางอย่างไปช่วงขณะ


ออฟไลน์ patwo

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 989
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +932/-27
“ คุณไฟคะ มีคนมาหาคะ รออยู่นอกร้าน " หันไปตามเสียงของพี่พยักงานที่บอก

“ ใครเหรอครับ เทม รึเปล่า  "

“ ไม่ใช่คุณเทมค่ะ " เธอว่าก่อนจะยิ้ม แต่ผมหัวใจตกวูบ " ใส่ชุดนักเรียนม.ปลายเธอบอกว่าเป็นเพื่อนคุณไฟ "

“ อ๋อ ขอบคุณครับ " 

แค่นั้นก็รู้ว่าเป็นใคร ผมเดินออกมานอกร้าน ไอ้เซฟยืนอยู่ข้างรถของตัวเอง แตะฝุ่นบนพื้นจนกระจายระหว่างรอผม เดินเข้าไปใกล้มัน ผมทัก

“ ว่าไงมึง "

“ พี่ไฟ ผมจะชวนพี่ไปกินข้าว "

“ วันนี้กูต้องไปกินข้าวกับแม่ว่ะ " ผมบอกมันไอ้เซฟถอนหายใจออกมา มันจ้องหน้าผม " ทำไม "

“ ไม่อยากไปกับผมแล้วโกหกรึเปล่า "

“ ทำไมกูต้องทำแบบนั้นว่ะ " มันขมวดคิ้ว

“ พี่นัดใครไว้รึเปล่าละ คนอื่นที่ไม่ใช่ผมนะ คืออยากไปกับคนอื่นแล้วมาโกหกผม "

“ คนที่มึงบอกว่าคนอื่น คือ เทม เหรอ "

“ ก็ใช่ พี่เทมด้วย คนอื่นด้วย พี่นัดไว้รึเปล่าละ " ผมเข้าใจถึงคำที่ใครๆบอกว่า ถ้าเราแย่งคนรักของใครมาได้สำเร็จเราจะไม่มีวันมีความสุขหรอก เพราะในเมื่อเค้ามากับเราได้ เค้าก็ไปกับคนอื่นได้เหมือนกัน  เป็นคำถามที่เจ็บปวด แต่เซฟมีสิทธิคิดแบบนั้น ผมมองเห็นอนาคตถ้าผมคบกับมัน จากแค่ คำถามเดียวที่มันถามผม   

“ มึงไปถามแม่กูก็ได้นะ แม่กูอยู่หลังร้าน "

“ แล้วเมื่อกี้ผมเห็นพี่คุยกับผู้ชายสองคนใครว่ะ " ผมเหล่มันที่จ้องผม แสดงว่ามึงมานานแล้วแต่ไม่ยอมเข้าไป

“ พี่ชายกู กับเพื่อนพี่ชายกู "

“ พี่มีพี่ชายด้วยเหรอ " ผมพยักหน้า น่าตลก เซฟไม่รู้แม้กระทั้งผมมีพี่ชาย " พี่ช่วยเล่าเรื่องครอบครัวพี่ให้ผมฟังหน่อยได้มั๊ย "

“ ทำไมต้องเล่าว่ะ "

“ ก็เพราะผมไม่รู้อะไรเลย ผมเลยอยากจะรู้ แค่วันละเรื่องที่เราเจอกันก็ดี วันละเรื่องเกี่ยวกับพี่ ให้ผมได้รู้อะไรเกี่ยวกับตัวพี่บ้าง "  ผมเงียบตอนที่มันจ้องหน้าผมอยู่ตอนนี้ เซฟยิ้มออกมา " งั้นผมเล่าก่อนก็ได้ " 

มันเป็นลูกเล็ก พ่อแม่ทำธุรกิจอยู่ที่สิงคโปร์ มีพี่สาวคนพี่ชายคน เริ่มอยู่บ้านคนเดียวตอน ม.5 ปัจจุบันมีแม่นมคนนึงชื่อป้าเล็กคอยดูแลมันอยู่ เมื่อก่อนอยู่กับพี่ชายสองคนแต่ตอนนี้ไปเรียนอเมริกาแล้ว

" พี่ไฟละ "

“ ลูกคนเล็กของบ้าน มีพี่ชายคนนึง พ่อทำธุรกิจส่งออก มีแม่เป็นคุณหญิงและนี่ก้ร้านของแม่กู  มีพี่ชายที่กำลังจะเป็นท่านทูต  มีญาติปากหมาอยู่เยอะมีญาติที่ใจดีอยู่ สี่คนมั้ง ทุกคนเรียนเก่ง เรียนที่ดีๆทำงานดีๆ แต่กูไม่ใช่ กูเรียนโง่กว่าใครไม่เคยทำให้ใครได้ภูมิใจสักครั้ง กูชอบทะเลาะกับพ่อ ไม่เคยคุยกันดีๆ วันๆเอาแต่หลบอยู่ใต้กระโปรงแม่ จบ  อยากรู้อะไรอีกมั๊ย "

“ ทำไมพี่ต้องทะเลาะกับพ่อด้วยว่ะ " มันจ้องหน้าผม สายตาที่เหมือนจะไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไม

“ กูเป็นคนที่แย่ในสายตาเค้าไง ไม่เคยทำตามใจเค้า ทำตามใจตัวเองตลอด ดื้อ เอาแต่ใจ ไม่ฟังใคร "

“ อื้ม แต่ผมก็เคยเป็นนะ สมัยม.ต้นทะเลาะกับที่บ้านทุกวันจนต้องย้ายไปอยู่กับไอ้ไนท์เลย แต่พี่ไฟผมจะบอกอะไรให้ ถ้าเราพยายามที่จะเข้าไปคุยกับเค้า ทำตัวให้ดีๆ ขยันเรียนขึ้น เค้าก็จะมองเราดีขึ้นแรกๆอาจจะหงุดหงิดที่เค้าไม่ไว้ใจแต่ผมว่าปัญหามันอยู่ที่พี่ตังหาก ถ้าพี่ปรับปรุงตัวเอง.. “

“ มึงอย่าพูดเรื่องครอบครัวกับกูเลย กูไม่ชอบ ถ้าจะถาม ถามเรื่องอื่นเถอะ  " เพราะกูเป็นตัวสร้างปัญหาอยู่แล้ว เพราะงั้นก็ไม่ต้องย้ำ  กูไม่ชอบฟังแค่นี้ก็แย่พอแล้ว จะให้กูฟังเรื่องแย่ๆ เกี่ยวกับตัวเองไปถึงไหน กูรู้ตัวว่ากูเลวแค่ไหน มึงพอเถอะ

“ แต่ถ้าพี่ยิ่งหนี ก็ต้องเป็นแบบนี้ จะหลบใต้กระโปรงแม่จนตายเหรอไงว่ะ ไม่เอาน่า แค่คุยเอง "

“ มึงไม่เข้าใจหรอก!  ” ผมว่าเสียงดัง " กูบอกว่าให้เลิกคุยไง เซฟ วันนี้กูหงุดหงิดมามากพอแล้วว่ะ เลิกคุยเถอะ "

“ เดี๋ยวสิพี่ ทำไมผมจะไม่เข้าใจว่ะ  ก็บอกอยู่ว่าเคยเจอแบบนี้มาแล้ว พี่ไฟก็ฟังผมหน่อยสิ ไม่ใช่เอาแต่ยึดความคิดตัวเองแบบนี้ "

“ เออ กูมันเหี้ย!! มึงพอใจรึยังว่ะ เหี้ยทุกเรื่องเหี้ยกับทุกคนนั่นเหละ มึงพอใจรึยังว่ะ จะได้เลิกพูดเลิกถามเรื่องที่กูแทบจะตะโกนใส่มึงอยู่แล้ว ว่าอย่าพูดๆ  มึงก็ยังบังคับให้กูฟังให้กูเข้าใจ เออกูเข้าใจ กูเลยบอกไง ว่ากูเหี้ย กูเลยเป็นแบบนี้ ไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่เข้าใจ เพราะกูทำตัวเองทั้งนั้น มึงเข้าใจมั๊ย เลิกพูดได้รึยัง " ผมถามมันที่เงียบลงไป ผมไม่เคยตะหวาดใส่มัน นี่เป็นครั้งแรก ถอนหายใจออกมา มือของผมเื้อมไปจับไหล่ของมัน 

" มึงไม่เข้าใจหรอกเรื่องครอบครัวกูนะ เพราะเรื่องนี้มีแค่เทมคนเดียวที่เข้าใจกู  มีแค่มันคนเดียวที่ไม่เคยถาม มีแค่มันคนเดียวที่รู้ว่า เวลากูเครียดเรื่องที่บ้านต้องทำยังไง ต้องพูดคำไหน มีแค่มันคนเดียวที่อยู่ในสถานการณ์แบบเดียวกับกูทุกๆวัน  มีแค่มันคนเดียวเท่านั้นที่เข้าใจ มึงนะคือคนที่ไม่เคยมีความกดดันประเภทนั้น มึงไม่เข้าใจหรอก เงียบเถอะ ก่อนที่กูจะโมโหมึงไปมากกว่านี้ "

“ เค้านะ คงมีความสำคัญกับพี่มากเลยสินะ " เสียงของไอ้เซฟเบา เบาจนผมแทบไม่ได้ยิน

                      ว่ากันว่าของที่ถูกใจเราที่สุดก็ยังมีบางอย่างที่ไม่ถูกใจ

“ อย่าพูดเรื่องครอบครัวกูเลย เปลี่ยนเรื่องเถอะ "

“ พี่เอาแต่หนีปัญหา " มันยังไม่ยอมแพ้ เซฟเป็นคนดื้อดึง ถ้ามันคิดว่าสิ่งไหนถูก สิ่งนั้นคือถูก และไม่ฟังเหตุผลใครทั้งนั้น

“ ไม่มีใครช่วยใครให้ออกจากปัญหาได้หรอกมึง คนที่มีปัญหาก็ต้องดิ้นรนออกมาด้วยตัวเองทั้งนั้น คนที่อยู่ข้างๆทำหน้าที่แค่ปลอบ และนี่มันเป็นปัญหาของกู  กูจะหาทางออกเอง "  และทางออกที่ผมทำเสมอ อย่างที่เทมเคยบอก ' ลืมมันซะเถอะ '

“  พี่ไฟแม่งพูดมาตั้งยาว จริงๆ น่าจะพูดสั้นๆหน่อย อย่าเสือก ง่ายมากเลย "

ถอนหายใจออกมาตอนที่มันเอาแต่หัวเราะ ผมเอื้อมมือไปจับไหล่ของมัน เซฟไม่แม้จะหันมาจ้องหน้าผม " เซฟ..คือกู "

“ พี่ผมไปแล้วนะ พึ่งนึกออกว่านัดเพื่อนไว้ งั้นพรุ่งนี้ผมโทรหา รับสายผมด้วยนะ " มันว่าแบบเร็วๆก่อนจะวิ่งขึ้นรถแล้วขับออกไป มันคงรู้ ว่าผมจะพูดอะไร แต่เพราะไม่อยากจะได้ยินเลยต้องทำแบบนั้น

" มึงจะยื้อเวลาเจ็บปวดไปทำไมว่ะ เซฟ "




เช้าวันใหม่ที่บ้านของผมดูแปลกตากว่าทุกวันที่ตื่นขึ้นมาแล้วเป็นคอนโด หันมองดูนาฬิกาที่บอกเวลาสาย สะบัดผ้าห่มดูเวลาบนโทรศัพท์ที่ไม่มีแม้สายเข้าของใคร วันนี้ตั้งใจจะออกไปหาใครสักคน สมองจะได้ไม่ฟุ่งซ่านแล้วก็เอาแต่จมกับการด่าตัวเอง เมื่อคืนก็เล่นเกมส์จนง่วงแล้วก็หลับไป

“ ไอ้ไฟ มึงมาได้ไงว่ะ " หันไปมองหน้าลูกสาวเจ้าของบ้านที่ยังคงอยู่ในชุดนอน เข้าใจครับว่ายังเช้ามาก แต่มึงก็น่าจะอาบน้ำก่อนลงมาหน่อยนะ

“ เหมือน ทำไมไม่อาบน้ำก่อน อายเพื่อน " แม่มันที่นั่งอยู่ตรงหน้าผม หันไปดุ ไอ้เหมือนถอนหายใจเซ็งๆ

“ หม่าม๊าไม่ต้องซีเรียสหรอก ไอ้ไฟมันถือที่ไหนเล่า "  ขยี้หัวตัวเองก่อนจะหาวใส่ผม

“ ไม่เป็นอะไรหรอกครับ "

“ มึงขึ้นมาห้องกูก่อน " มันคว้ามือผม ขึ้นไปชั้นไป คือถ้าไม่ติดท่าทางของมึง ชุดนอนมึงน่ารักมากเลยนะ  " หม่าม๊า หนูพาผู้ชายขึ้นห้องนะ "

“ เออ ไปเถอะ แล้วรีบอาบน้ำลงมา ทานขนมทานข้าว แล้วกันนะ "

“ หวงหน่อยก็ไม่ได้ " ไอ้เหมือนบ่น

“ กริยามึงโคตรน่าหวงมากเลยไง " เปิดประตูเข้าไปในห้อง ผมนั่งลงบนโซฟาตัวเดียวในห้องของมัน เคยมาแล้วครับ สองสามหน มากับไอ้หยุ่นไอ้บอท อาเนียบ้าง บางทีก็มาคนเดียว ถ้าไม่นับไอ้หยุ่นที่ตอนนี้มีปัญหากับพี่ฮิมเรื่องไอ้คีน ไอ้้เหมือนคือเพื่อนอีกคนที่รู้ใจ อยากจะไปหาอาเนียเหมือนกันแต่ถ้าไปคงมีแต่ทะเลาะอาจจะโดนด่าและมันคงฆ่าผมได้ถ้าควบคุมสติไม่อยู่  ไอ้บอทก็วุ่นวายอยู่กับแฟน

“ เหาะมาหากูได้นี่ ต้องมีเรื่องใหญ่ "

“ ไม่มีอะไรหรอก "

“ ตอแหลน่ามึง " มันว่าแบบนั้นก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ " กูให้เวลาคิดยี่สิบนาที ว่าจะเริ่มพูดยังไง กูจะไปอาบน้ำ เดี๋ยวมา "

แค่ไม่กี่นาทีที่นั่งนิ่งๆหลังจากไอ้เหมือนไปอาบน้ำ โทรศัพท์ของผมก็ดัง มองดูเบอร์ที่โทรเข้า ไอ้เซฟโทรเข้ามาหาผมตั้งแต่เช้า 

“ ว่าไงมึง "

“ พี่อยู่ไหนว่ะ "

“ บ้านเพื่อน "

“ เพื่อนชื่ออะไร "

“ แล้วทำไมกูต้องบอกมึงว่ะ ชักเจ้ากี้เจ้าการเกินไปแล้วนะมึง " นั่นเป็นคำถามที่ผมอยากจะรู้ ไอ้เซฟเงียบไปสักพัก

“ อยู่กับพี่เทมเหรอ "

“ เปล่า " เรากำลังเงียบใส่กัน แอบถอนหายใจเสียงดังใส่มันไป  " กูอยู่กับเพื่อนกู ถ้าไม่เชื่อก็แล้วแต่ แค่นี้เหละ  "

“ พี่ไฟ เย็นนี้ไปกินข้าวด้วยกันเปล่า " 

“ แล้วถ้าเย็นนี้กูยังอยู่กับเพื่อนละ  "

“ คืนนี้ก็ได้ ตอนไหนก็ได้ ผมจะรอนะ " 

“ อื้ม " ตอบได้แค่นั้นก่อนจะตัดสายมันไป ไอ้เหมือนยืนหัวเราะอยู่ริมประตูห้องน้ำ ใส่ชุดอยู่บ้านเรียบร้อย เป็นแค่ชุดเดรสน่ารักอารมณ์ไปทะเล

“ วุ่นวายจังเลยน้า มึงนะ " มันเดินเข้ามาใกล้ นั่งลงบนโซฟาตัวตรงข้ามผม " แต่ไปก็ดีนะ  เคลียร์กันให้รู้เรื่องไปเลยว่าจะเลือกใคร "
 
“ มึงว่าไอ้เซฟเป็นไงบ้างว่ะ "  ผมมองหน้าเหมือนฝันที่นั่งลงบนเตียงของตัวเอง 

“ ถ้าในมุมมองของเพื่อนมึง  มันก็เป็นเด็กคนนึงที่ดีมั้ง อย่างน้อยมันก็ช่างเอาใจมึงอยู่นะ  แล้วก็รู้จักผู้ใหญ่เจอพวกกูก็ไหว้ตลอด  ก็คงดีเหละถ้ามันเอาใจมึงไม่เก่ง มึงคงไม่ไปไหนมาไหนกับมันบ่อยขนาดนี้หรอก ถูกป่ะ "

“ แค่นั้นเหรอว่ะ ที่มึงรู้สึก "

“ ก็กูไม่ได้คบ ไม่ได้รู้จักดีขนาดนั้น กูมองมันจากมึงอีกที กูเห็นมึงมีความสุข กูเลยคิดว่ามันคงเป็นคนดีคนนึง "

“ แล้วกับไอ้เทมละ "

“ พี่เทมเหรอ " มันทำท่าคิดก่อนจะถอนหายใจออก " ทำไมมึงถึงมาถามกูว่ะ ไอ้ไฟ กูนะเห็นมึงคบกับพี่เทมมาตั้งนาน ถ้าเทียบกับเซฟที่ไปไหนมาไหนกันแค่สองสามอาทิตย์ กูต้องเชียร์พี่เทมมากกว่าอยู่แล้ว เพราะมึงกับเค้าคบกันมาตั้งนาน ผ่านอะไรมาก็เยอะ มันก็อยู่ที่มึงว่าจะเลือกใคร แล้วมึงมองคนไหนดีกว่ากัน  "

" กูแม่งเลวว่ะ " ผมพูดออกไปแบบนั้นก่อนจะก้มหน้าลงมา " ทำไมกูถึงต้องทำร้ายคนที่เค้ารักกูถึงขนาดนั้นว่ะ มันเหมือนกับว่า ตอนนี้กูทำร้ายคนที่เค้ารักกูถึงสองคนไปแล้วมึง กูแม่ง.. สุดจะบรรยายกับความเห็นแก่ตัวของตัวเอง กับความเลวของตัวเองจริงๆว่ะ "

“ ไฟมึงไม่ได้เลวหรอก คนเรามีสิทธิเลือกความสุขของตัวเองทั้งนั้น เหมือนอย่างกูเอาตรงๆ กูก็เบื่อที่คบกับพี่บิน ไอ้เนียมันก็เบื่อ พี่เต๋อพี่บิน ติดเพื่อนมาก เค้าติดเพื่อนมากกว่ากู ถ้าให้เลือกระหว่างมาหากู กับไปหาเพื่อน เค้าก็คงเลือกเพื่อนมากกว่ากู เวลาพากูไปเที่ยวก็ชอบพากูไปในที่ที่มีเพื่อนมันอยู่ มันก็คุยกับเพื่อนมัน กูก็เซงคนเดียวตลอด ถามว่ากูเบื่อมั๊ย โคตรเบื่อ เบื่อมากๆ แต่ถามว่าทำไมถึงคบ ก็เพราะว่าไม่มีตัวเลือกเข้ามาไง มึงว่าถ้ากูมีตัวเลือกเข้ามา ตัวเลือกที่ดีกว่าพี่บิน กูจะปล่อยเหรอ ฟังแล้วดูเหี้ยไปหน่อย แต่มึง ถ้ากูปล่อยคนดีที่เข้ามาใหม่ กูก็เป็นอยู่แบบนี้เหละ มีหน้าที่แค่เป็นแฟนเวลามันอยากพาไปโชว์ พาไปกินข้าวไปเที่ยวเวลาที่อยากพาไป ถ้ามันมีเพื่อนมันก็ไม่เห็นหัวกู  มึงว่ากูมีความสุขเหรอว่ะ ที่ตัดโอกาสของคนดีๆแบบนั้นไป ไม่เลย บางทีก็นึกเสียดาย ยังพูดกับไอ้เนียบ่อยๆเลย ว่ากูอยากนอกใจแม่งสักที จะได้รู้ว่ากูก็มีค่าเหมือนกัน แต่นี้แค่ความคิดของกู เป็นแค่ความคิด ไม่มีใครหลงเข้ามา แต่โชคร้ายเป็นของมึง เพราะมึงมีคนหลงเข้ามา  "

“ มึงจะเลือกคนอื่นจริงๆเหรอว่ะ ถ้าเค้าเข้ามาจีบมึง อย่างที่มึงว่าจริงๆ "

“ คงเก็บไว้พิจารณาว่ะ แต่กูคงไม่กล้าไปเที่ยวอะไรแบบนั้น อย่างมึงหรอกนะ คงจะแค่คุย ไลน์หากันบ้าง แต่คงไม่ไปเที่ยวว่ะ เพราะแบบนั้น มันก็แรดเกินไป ในมุมนึงพี่บินแม่งก็ดีกับกูไง ตามใจทุกอย่าง ชอปปิ้งก็ออกให้กูตลอด "   

“ กูแรดนี่เอง "

“ หึ ไฟ..กูรู้มึงมีคำตอบอยู่แล้ว จะมานั่งคิดอยู่ทำไมว่ะ ตามความคิดกูนะ ที่ตอนนั้นมึงลังเล เพราะไอ้เซฟแตกต่างจากพี่เทม ครั้งแรกที่มันเจอมึงมันชอบมึงคนแรก แต่พี่เทมไอ้หยุ่นเค้าอกหักจากไอ้หยุ่นก่อนจะมาชอบมึง  ไอ้เซฟชอบอะไรหลายๆอย่างที่เหมือนมึง ต่างจากพี่เทมทีไม่มีอะไรเหมือนมึงเลยยกเว้นครอบครัว มึงมีความสุขที่ได้อยู่กับไอ้เซฟเพราะมันเป็นเด็ก วันๆไม่ค่อยคิดอะไรทำตามที่ตัวเองอยากทำ แต่พี่เทมไม่ใช่เค้าคิดถึงวันข้างหน้าเดินนำหน้ามึงอยู่ก้าวนึงเสมอเป็นเหมือนผู้ใหญ่ที่คอยจูงมือมึงเดินแต่มาในรูปแบบของแฟน กูพูดถูกมั๊ย "

“ คงงั้น "

“ เพราะพี่เทมไม่ได้มองมึงเป็นคนแรก เพระาเค้าชอบไอ้หยุ่นก่อนที่เค้าจะมาชอบมึง มึงเลยมองว่านั่นคือข้อเสีย แต่มึงอย่าลืมว่าทุกคนมีข้อเสีย ในของทุกอย่างที่เป็นของที่เราชอบมันมีของเสีย สำหรับไอ้เซฟมึงแค่ยังไม่เจอ "

“ แต่กูว่า กูเจอแล้วว่ะ "

“ ยังไง "

“ เซฟ มันเป็นคนที่เอาจริงเอาจังกับความคิดของตัวเองเหมือนกันนะ เหมือนถ้าคิดว่าถูกมันคือถูก ไม่ฟังความเห็นของใคร เอาตัวเองเป็นใหญ่แบบทุกคนต้องฟังมันนะ เพราะมันถูก  ชอบบังคับ เมื่อวานกูทะเลาะกับมันเพราะว่ามันเอาแต่บังคับให้กูทำตามในสิ่งที่มันคิด  " 

ไม่รู้ว่าเรียกแบบนั้นได้รึเปล่า แต่ผมรู้แค่ว่าเซฟไม่ใช่คนที่ผมจะพูดคุยกันในเรื่องครอบครัวของผมแน่ๆ ไม่ใช่คนที่เวลามีปัญหากับพ่อแล้วจะเดินเข้าไปปรึกษาได้  “ อีกเรื่องคือ มันเป็นพวกชอบโทรจิกเว้ย แบบ อยู่ไหน กับใคร ที่ไหน ทำอะไรอยู่ นอกใจกูมั๊ย เอาตรงๆเลยนะ คือเทมแม่งไม่เคยถามคำถามพวกนั้นกับกูอะ ถามแค่มึงไปไหนกับใคร แค่นั้น จบ "

“ เค้าเรียกว่า ความไม่ไว้ใจไงแต่ดูซะก่อนสิ ว่ามึงทำอะไรกับความไว้ใจของเค้า " ไอ้เหมือนเหล่ผมที่พยักหน้าให้ ผมรู้ว่าผมผิดอยู่แล้วในสิ่งที่มันพูด  "  มึงเลิกกับเทมมาคบกับมันได้ สักวันมึงต้องเลิกกับมันแล้วไปคบกับคนอื่นได้ กูพนันได้เลยว่า คบกันไปมึงมีแน่ปัญหาแน่ "

“ สำหรับกูไม่ว่าจะเรื่องไหน  ก็ไม่เท่าเรื่องครอบครัวของกูหรอก กูไม่ชอบให้คนที่ไม่รู้เรื่องจริงๆ มาตัดสิน มาพูด ถึงครอบครัวของกู ใช่ในแง่ที่ว่า แหม เรื่องแค่นี้เอง แต่มึงนี่มันปัญหาของกู ที่เกิดขึ้นกับกู มันหนักกับกู อาจจะไม่หนักกับคนอื่น แต่เพราะเรามันคนละคนกัน  มึงไม่ได้อยู่ในปัญหาแบบกู ก็พูดได้ดิ เหมือนกันกูไม่ได้อยู่ในปัญหาของมัน กูก็พูดได้ ทำง่ายๆ ทำสิ เปลี่ยนดิ เหอะ .. แต่อาจเพราะมันยังเด็กมั้งเลยไม่รู้ว่าปัญหาของกูคืออะไร "

“ ไม่หรอก แต่เพราะเรื่องนั้นพี่เทมกับมึงเหมือนกันมากตังหาก เลยเข้ากันได้ เค้าไม่ชอบให้ใครยุ่งเรื่องครอบครัวของเค้าพอๆกับมึงที่ไม่ชอบให้ใครยุ่ง  " ก็อาจจะจริงอย่างที่มันพูด

“ กูนะ อยากจะบอกมึงตรงๆเลยนะเหมือน ว่ากูมีความสุขจริงๆที่ได้ไปเที่ยวกับไอ้เซฟ เหมือนได้เพื่อนใหม่สักคนมาเที่ยวด้วย เพื่อนที่มีอะไรหลายๆอย่างเหมือนกับเรา แบบคุยกันถูกคอ กูไม่เคยกังวลเลยว่ามันจะชอบใครหรือไม่ กูไม่มีความคิดเรื่องพวกนั้นเลย เรียกว่า ไม่สนเลยด้วยซ้ำ มีความสุขเหมือนแค่ได้เพื่อน "

“ แต่ประเด็นคือเพื่อนคนนี้มันชอบมึงไง "

“ อื้ม..แต่พอกูอยู่กับเทม กูก็รู้สึกอีกแบบนึง กูชอบที่จะอยู่กับมันแค่สองคน ไม่ชอบให้มีคนอื่นเข้ามา กูไม่อยากกังวล กูไม่ชอบตัวเองเวลาที่มองเทมแล้วก็ต้องมองไอ้หยุ่น กูกลัวมันมองหยุ่นอยู่กลัวมันไม่มองกู กลัวคนรอบตัวของมัน คนที่เป็นสเป็คของมัน คนที่เคยชอบมัน กูกลัวมันไปชอบเค้า ทั้งๆที่มันไม่ใช่คนที่เจ้าชู้อะไร แต่กูก็กลัว เพราะกูไม่มีอะไรดีเลยกูก็เลยกลัว เพราะกูไม่มีอะไรในแบบที่มันชอบเลย กูก็เลยกลัว มึงรู้อะไรมั๊ย ทุกครั้งที่กูทำเป็นไม่สน ตากูก็เอาแต่มองมัน ตอนที่บอกว่าไม่โกรธใจก็เอาแต่งอนมัน ทั้งๆที่กูเหี้ยขนาดนี้ เลวขนาดนี้ แต่แค่เห็นมันอยู่กับคนที่ดีกว่ากู เหมาะสมกว่ากู ทำไมกูต้องรับไม่ได้ด้วยว่ะ ทั้งๆที่กูเองเหละที่เหี้ยขนาดนี้ แต่พอเห็นมันอยู่กับคนอื่นทำไมกูทนไม่ได้ว่ะ  อึก "

" แล้วเทม ทำไมมันทนได้ว่ะมึง ทำไมมันต้องทนขนาดนั้นว่ะมึง อึก ฮือๆ  แล้วดูกูสิ ทั้งๆที่ทำตัวเหี้ยขนาดนี้แล้วยังเห็นแก่ตัว กลับไปหาเทมอีกเหรอว่ะ ฮือๆ กูไม่กล้าเจอหน้ามันเลยมึง พอเห็นว่ามันมีคนอื่นอยู่ ก็ยิ่งไม่กล้าไป เหมือน กูทรมาณมากเลยว่ะ ทำไมกูเจ็บขนาดนี้ว่ะ ตอนที่กูทำเทม แม่งจะเจ็บเหมือนกูเปล่าว่ะ จะเจ็บเหมือนที่กูเจ็บอยู่มั๊ย อึก ฮือๆ "

“ ไอ้ไฟ "  เสียงเรียกที่เดินเข้ามากอดผมไว้ ปล่อยโฮออกมาตอนที่มันก้มหน้าเช็ดน้ำตาให้ผม

“ วันนั้นที่กูทะเลาะกับเทม ทุกอย่างที่มันพูดออกมา กูรู้สึกว่าตัวเองเหี้ยมาก ทั้งๆที่กูเอาแค่คิดว่าไอ้เทมชอบไอ้หยุ่น แต่กูไม่เคยรู้เลยว่ามันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว เทมมันไม่ได้ชอบไอ้หยุ่นแล้ว เทมมันชอบกู แต่มึงดูกูสิ ตอนนี้กูกำลังนอกใจมันไปชอบอีกคนที่ทำให้กูมีความสุขกว่า มึงดูกูดิว่ะไอ้เหมือน มึงดูคนเหี้ยๆแบบกูสิ อึก ฮือๆ ไอ้เหี้ย ทำไมกูมันถึงเหี้ยได้แบบนี้ว่ะ ฮือๆ ไม่เห็นมีอะไรดีเลย ไม่มีอะไรดีสักอย่าง "

น้ำตาของผมไหลหนักจนทำได้แต่ก้มหน้า รู้สึกถึงความอุ่นของตัวที่ถูกโอบรัด เหมือนฝันกอดผมพร้อมน้ำตาที่ไหลหยดลงบนหู มันลูบที่ตัวของผม

“ ไฟ มึงไม่ได้เหี้ยขนาดนั้นเหรอ กูเข้าใจมึงนะ ใครๆก็ต้องอยากมีความสุขทั้งนั้น มึงไม่ต้องร้อง " เหมือนฝันสูดลมหายใจมันกระชับอ้อมกอดของผมไว้ " อย่าลืมสิมึง ถึงพี่เทมจะทำให้มึงทุกข์แต่ครั้งนึงเค้าก็เคยเป็นความสุขของมึงเหมือนกันนะ "

ไม่มีอะไรสมบูรณ์ไปหมดทุกอย่าง อาจต้องทำใจยอมรับบ้างที่ต้องกลืนความทุกข์ลงไป อาจต้องลืมไปบ้างเรื่องบางเรื่องที่ทำให้รู้สึกแย่ เพราะถ้าเราไม่ทำแบบนั้น ความสุขที่อยากจะเจอ มันคงจะไม่เจอ และไม่มีวันเจอ


“ ไฟ มึงจำคำของกูไว้นะ คนที่มึงชอบ ไม่ได้ความหมายว่าเค้าจะเป็นคนที่ใช่ เพราะมึงก็แค่ชอบเขา  แต่คนที่ไม่ใช่ ไม่ได้หมายถึงว่ามึงจะไม่ชอบ เพราะเค้าก็แค่คนที่ไม่ใช่ ในแบบที่มึงชอบ "

อาจจะจริงอย่างงั้น คนที่ชอบอาจจะไม่ใช่ และคนไม่ใช่ก็ไม่ได้หมายความ จะไม่ชอบ

“ อื้ม "

“ ลองคิดดูสิมึง ความรักกับความชอบ แยกง่ายนิดเดียว ถ้าชอบเดี๋ยวมึงก็ลืมแต่ถ้ารักมึงจะไม่มีวันลืม ถ้ามึงแค่ชอบไม่มีเค้ามึงก็อยู่ได้ แต่ถ้ามึงรัก มึงจะอยู่ไม่ได้ ถ้าไม่มีเค้า " มือมันตบไหล่ของผม " กูรู้มึงมีคำตอบนั่นแล้ว เหลือแค่เดินเข้าไปบอก แล้วก็ขอโทษ   "

“ เวลาที่เรามองคนที่เค้าเหมาะสมกัน แล้วเราไม่เหมาะสม มันเจ็บขนาดนี้เลยเหรอว่ะ "

“ หื้ม ? มึงว่าไรนะ "

“ เปล่า ขอบใจนะมึง " ไอ้เหมือนพยักหน้าก้มลงเช็ดน้ำตาให้ผม มันหัวเราะ

“ ถ้าพี่เทมรู้ว่ามึงฟูมฟายขนาดนี้เค้าจะรู้สึกยังไงว่ะ " ผมหดยิ้มตอนที่มันพูดคำนั้นออกมามันคงไม่ทันเห็นไอ้เหมือนลุกเดินออกไป

                                น้ำตาของผมต่อให้มากมายแค่ไหนก็ไม่เท่ากับน้ำตาหยดเดียวของเทม  ร้องไห้เพราะเสียใจ กับร้องไห้เพราะรู้สึกผิด ความรู้สึกมันต่างกัน 

ผมเลือกที่จะดูหนังกับไอ้เหมือนในห้องดูหนังของบ้านมัน กินข้าวแล้วก็หลับไปตอนเที่ยง อยู่กันจนได้กินมื้อเย็น พร้อมกับครอบครัวของมัน วันนี้แทบจะกลายเป็นลูกเขยบ้านมันอยู่แล้วเพราะไม่ห่างจากมันเลย คิดว่าคืนนี้จะกลับคอนโดแต่ว่าก็มีเสียงโทรศัพท์แทรกขึ้นมาก่อน

“ ว่าไง "

“ พี่ไฟ พี่อยู่ไหน " น้ำเสียงร้อนรนของมัน ผมมองนาฬิกาที่ตอนนี้เกือบจะสามทุ่ม  " อยู่ไหนพี่ไฟ "

“ บ้านเพื่อน ทำไมว่ะ "

“ บ้านเพื่อนอยู่นั่นละ อยู่บ้านเพื่อนที่ไหน ชื่ออะไร ตอบแบบนั้นสิว่ะ "

“ เป็นเหี้ยอะไร ตะคอกกูทำไมว่ะเนี้ย "

“ บอกมาเถอะน่า " มันเร่งเร้า

“ บ้านไอ้เหมือน " บอกที่อยู่มันไปไอ้เซฟกดวางสาย ผมมองหน้าไอ้เหมือนที่ขมวดคิ้วมองผม ตั้งมือไว้บนโต๊ะ ดูหนังต่อเหมือนไม่ใส่ใจ แต่ข้างในผมกำลังคิด เซฟมารับก็ดี ผมจะได้เคลียร์กับมันให้รู้เรื่อง

“ ตกลงใครมารับ "

“ ไอ้เซฟ " เหมือนหันมามองหน้าผม " กูจะไปเคลียร์มัน ไปขอโทษมัน "

“ หึ กูขอให้มันปล่อยมึงไปง่ายๆ แบบเด็กไม่งี่เง่าแล้วกันนะ แล้วคืนนี้นอนที่ไหน  "

“ คอนโด กูจะไปเคลียร์กับเทม แต่ถ้า ใจไม่กล้าพอ กูคงกลับบ้าน "

“ ก็ดี "

ผมนั่งดูหนังกับไอ้เหมือนไปสักพัก ไอ้เซฟก็ขับรถมาถึงหน้าบ้าน มันกดกริ่งเสียงดัง กดรัวย้ำๆ แม่บ้านวิ่งออกไปแทบไม่ทำตอนที่มันทำแบบนั้น บอกลาทุกคนพร้อมกับขอโทษ ผมวิ่งออกไป

“ เหี้ยเซฟ อะไรของมึง หยุดกดเลยไอ้สัด " มันถอนหายใจออกมา เสื้อยืดขาวของมัน มีรอยเลือดอยู่บนนั่น ผมขมวดคิ้ว " เลือดเหี้ยอะไรว่ะ "

“ ไม่ต้องถามได้มั๊ยว่ะ "

“ แต่กูอยากรู้ "

“ ไม่มีอะไรหรอก " มันบอกผมเสียงนิ่งๆ " แค่มีเรื่องกับอรินิดหน่อย "

“ มึงไปทำอะไรมาว่ะ ไอ้เซฟ " มันไม่ตอบแต่กลับพูดขึ้นมาอีกเรื่อง

“ พี่ไฟ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่ "

“ ไอ้ไฟ ไอ้ไฟ !! “ เสียงเรียกผมที่วิ่งหอบออกมาจากบ้าน ไอ้เหมือนวิ่งตรงเข้ามา มันหายใจหอบแรงๆก่อนจะยื่นโทรศัพท์มือถือให้ผม " มึง.. มึงลืม ลืมไว้ "

“ เหี้ย  ต้องรีบวิ่งขนาดนี้เลยเหรอว่ะ แต่ก็ขอบใจมากเว้ย " เอื้อมมือไปรับแต่มันก็ยังไม่ยอมปล่อย เหมือนฝันเงยหน้ามองมันมันหายใจแรงๆ แต่ผมว่าแววตากับท่าทางไม่ใช่อะไรที่ดูดีเลย ตอนนี้มันคล้ายคนจะเป็นลมมากกว่า

“ มึง คือ พี่เทม " สายตาของมันสั่น ผมเองก็พลอยตื่นเต้นไปด้วย เหมือนมีอะไร มันต้องมีอะไรสักอย่าง ผมจ้องตามันที่เหลือบมองเซฟก่อนจะมองผม

“เร็วๆสิว่ะ มึงตอบกู เหี้ยเทมทำไม "

" พี่เทมโดนแทงตอนนี้อยู่ที่ ICU เมื่อกี้พี่นิวโทรมาบอก "

“ พี่ไฟ " ไอ้เซฟเรียกผม

“ กูจะไปหาเทม ไปส่งกูที่โรงพยาบาลที "

“ แต่ผมอยากจะคุยกับพี่ก่อน ให้ผมได้อธิบายพี่ก่อน  ถ้าผมได้อธิบายจนมั่นใจแล้วว่า พี่เชื่อผม ผมถึงจะปล่อยพี่ไฟ   " คำพูดของมันแปลกแต่ผมไม่มีเวลาจะมาคิดอะไรพวกมัน มือที่จับมือของผมดึงดันจะให้ไปกับมัน ดึงดันจะให้ผมฟังที่มันพูด

“ ปล่อยกู ! กูจะไปหาเทม "

“ ไม่!! พี่ต้องฟังผมก่อน พี่ไม่อยากรู้รึไง ว่าเสื้อผมติดเลือดของใคร "

“ เออ กูไม่อยากรู้! ช่างหัวมึงเถอะ ตอนนี้ชีวิตเทมสำคัญกว่ามึง ถอย! “ ผมพลักมันจนกระเด็นวิ่งออกไปนอกรั้วบ้าน แท็กซี่ที่กำลังเคลื่อนผ่านผมเรียกไว้  “ แท็กซี่!! “


ผมกระโดดขึ้นแท็กซี่ที่กำลังขับผ่าน บอกโรงพยาบาลที่กำลังจะไป ทั้งๆที่ใจมันวิ่งนำไปคอยอยู่ก่อนแล้ว  คำถามมากมายเกิดขึ้นในสมองของผม เกิดอะไรขึ้น ทำไม ทำไมอยู่ๆถึงเป็นแบบนี้ หัวใจของผมสั่น มือของผมชา ริมฝีปากที่แห้งผากของผม หายใจออกมาแรงๆ  พร้อมน้ำตาอยู่ๆก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เสียงร้องของผมดังขึ้นเรื่อยๆจนตัวเองต้องก้มหน้าลงต่ำ

“ น้องเป็นอะไร " ลุงขับแท็กซี่ถามผม เขามองผมผ่านกระจกมองหลัง แต่ไม่มีเวลาจะสนใจแล้วว่าเค้าจะมายุ่งอะไรเกี่ยวกับเรื่องของผม ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญยกเว้นคนที่กำลังรอผมอยู่ที่โรงพยาบาล

“ เทม... คือ  แฟนผมโดนแทงอยู่ที่โรงพยาบาล ลุงครับ  ลุงรีบขับไปเร็วๆเลยนะ "


ขับไปให้เร็วพอๆกับใจของผมที่กำลังวิ่งวุ่นอยู่ในอกนี้ 
ความรักเรามักจะรู้ตัว ก็ตอนที่มันสายไปเสมอเหละ ผมเป็นอีกคนนึง ที่เชื่ออย่างงั้น 

.............................................................


ยาวสุดขอบโลก เบรคไม่อยู่จริงๆ และไม่อยากจะตัดด้วย
ก็ลงทั้งแบบนี้เลยแล้วกัน
ก่อนอื่นหนมขอขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ และ การแสดงความคิดเห็น ในพาสนี้
ที่ทั้งยาว และ ตีความนิยายได้สุดๆ ระดับวิจารณ์หนังกันเลยทีเดียว
หนมได้อ่านทุกคอมเม้นท์ และทุกแท็ก ทั้งในทวิต ทั้งในเฟสเลยจ้า
หนมพยายามเขียนให้ตัวเองเป็นตัวละครของทุกคน เป็นชีวิตของทุกฝ่าย
พยายามเอาตัวเองเข้าไปคิดว่า เออ ถ้าเป็นฉัน ฉันจะรู้สึกยังไง แต่ว่าหนมก็ต้องเอานิสัยของคนนั้น
มาเป็นตัวเอง เอาความรู้สึก เอาอดีต มาเป็นของตัวเอง
หนมเชื่อว่าชีวิตมันมีบ้างที่ได้ดั่งใจแล้วไม่ได้ดั่งใจ บางชีวิตก็ดูงี่เง่า

มีคนถามหนมว่า ทำเป็นแบบนี้ ทำไม ไฟเป็นแบบนี้ ไฟเปลี่ยนไป
ไฟไม่ได้เปลี่ยนไปหรอกมันก็เป็นคนที่หาความสุขของตัวเองมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเทมแล้ว
แต่เพราะ เซฟ คือสีดำที่เข้ามาทำให้สีขาวของไฟ กลายเป็นสีเทา เป็นสีเข้มหยดเดียวที่ทำให้ ชีวิตของไฟ เด่นชัดขึ้น
ฝากไว้นิดนึง 
แผลที่เกิดขึ้นกับเรา มีความเจ็บปวดไม่เท่ากัน บางคนเจ็บมากบางคนเจ็บน้อย แต่เพราะมันคือแผล ยังไงก็สร้างแผลเป็นอยู่ดี

ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยจ้า
ใครมีทวิต ใครมีเฟส ฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยนะจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์
คิดเห็นยังไง อย่าลืมบอกกันนะจ้า  :กอด1: :L2: :L1: :pig4: :3123:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-01-2014 20:47:23 โดย patwo »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6283
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
สงสารไฟอ้ะ เห้ออออออออออออ
พี่เทมคงไม่เป็นไรมากนะ
ตอนหน้าดีกันได้แล้วน๊า พลีสสสสสส

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
ได้รับบทเรียนแล้วซิหนะไฟ หนูเป็นคนเลือกการกระทำนั้นทั้งหมด คนเราผิดก็แก้ไข


อย่าพูดคำว่ารักในวันที่สายไป อีก ในระหว่างที่ไฟมัวแต่ลังเล เทมก็พร้อมจะไม่อยู่ฟังคำขอโทษจากเรานะ

คนเราทุกคนมีสิทธิ์ที่จะเลือก  ความสุขที่สุด มีสิทธิ์เห็นแก่ตัว แต่การเลือกของเรา ต้องไม่เหยียบย่ำความรู้สึกของใคร การจะรักใครอย่าเอาใครไปเปรียบเทียบใคร เพราะทุกคนมีดีต่างกัน เวลาเราเริ่มรักใคร เรารักกันเพราะอะไร แล้วทำไมนานวันไปเราถึงลืมเลือนนมัน

อย่าลืมวันแรกที่รักกัน อย่าเอาแต่จำความเจ็บปวด บาดแผลที่จริงแล้วมันคือเครื่องเตือนสติมากกว่าตอกย้ำความเจ็บปวด ว่าเราจะไม่เหตุการณ์ที่ผ่านมาเกิดขึ้นกับเราอีก

ความรักไม่มีรูปแบบ พี่ก็หวังว่าน้องไฟจะทำมันไม่พลาดอีก

ส่วนเซฟ รอตอนหน้า เด็กแบบนี้อยู่ไปก็รกโลกนะ





ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
ต่อออออ ต่อด่วน


เทมไม่เป็นไรนะน้องไฟกำลังทะยานเเท๊กซี่ไปหาเเล้ว

ออฟไลน์ hembetaro

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1122
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +112/-1

อิเซฟแกแทงพี่ไฟเหรอเนี่ย????   :a5:

ออฟไลน์ Donaldye

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 563
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +69/-1
พี่เทมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
อะไรว่ะ เสียใจยังไม่พออีกหรอ ทำไมต้องโดนแทงอีกด้วย
เซฟทำอะไรพี่เทมว่ะ  :ling1:

สงสารไฟแล้วนะแต่ว่าก็สมควรที่ไฟต้องรู้สึกแบบนี้แหละ
ยังโกรธไฟอยู่นะ :z3:

ออฟไลน์ Flowerrice13

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 142
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

ออฟไลน์ Annko

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
อีเซฟมันกล้าแทงพี่เทม ไม่น๊า....(อินไปหน่อย ^^)
ไฟสมควรที่จะต้องร้องไห้แล้ว ก็คิดได้นะ แต่ดื้อไง
ขอให้เคลียร์ในที่สุดนะ แล้วก็กลับมารักกันกับพี่เทม เพราะเราสงสารพี่เทมไม่ควรเสียใจไปมากกว่านี้ ><

ออฟไลน์ Snowermyhae

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4014
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +97/-7
เซฟคือคนแทงพี่เทมหรือไม่ ?


 :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:

ออฟไลน์ KilGharRah

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +169/-0
ยังไงมันก็ค้างอยู่ดี ฮืออออออออออ
มันบีบหัวใจมากเลย ไอ้เซฟมันไปหาเรื่องพี่เทมใช่มั้ยเนี่ย อยากกระโดดตบมันจริงๆ  :z6:

ไฟรู้ตัวซักทีนะว่าความสุขจริงๆของไฟคือใคร ชอบกับรักมันไม่เหมือนกันนะ ถึงจะชอบยังไงก็อย่าทำให้คนที่รักเสียใจดีที่สุด

เฮ้ออออออ ขออย่าให้พี่เทมเป็นอะไรเลยนะ ไม่รู้จะสงสารใครดีแล้ว  :z3:

harukagd

  • บุคคลทั่วไป
 :o12:ไฟจะได้รู้ค่าของเทม สักที

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด