หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[gboykung]

 

[i c u]

อ่านเงียบๆอยู่นาน  ในที่สุดก็ทนไม่ไหว  ออกตัวก่อนเลยว่าเป็นแฟนคลับเทมไฟ  อ่านเพราะคู่นี้เลยนะ   ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมไฟถึงกลายเป็นคนผิดในทุกๆเรื่อง  รู้สึกว่าช่วงนี้ไฟจะดวงตกนะ  ทำอะไรก็ผิดทั้งนั้นแหละ  ไม่มีใครสงสารไม่มีใครเห็นใจ   ทั้งๆที่เมื่อก่อนพี่เทมจูบกับหยุ่นยังไม่ผิดเท่าไฟ  พี่เทมเป็นแฟนเซีย  ช่วงหลังshe ก็ยังมาก่อกวนอยู่นะ  แต่ก็ไม่มีใครว่าอะไร  พอเซฟเข้ามาเท่านั้นแหละ  ชีวิตไฟก็ดิ่งลงเหวทันที(แอบหมั่นไส้อิเซฟนิดนึง)  ทำไมคนเราถึงจะมีเพื่อนบ้างไม่ได้  เพื่อนกินเพื่อนเที่ยว เพื่อนดูหนัง  เพื่อนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน  อารมณ์ไฟก็ประมาณนั้น  ไฟไม่เคยนอกกายนอกใจพี่เทมแค่อยากมีคนเอาใจชอบอะไรเหมือนๆกัน   ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนายเอกของเรา(คนเดียวแล้วมั้งตอนนี้)  ถึงมีความผิดขนาดนี้    น้องไฟไม่ได้ขายยาเสพติด  น้องไฟไม่ได้ฆ่าใครตาย ฮือๆๆๆ  สงสารไฟอ่ะ  สงสารพี่เทมด้วย  พี่เทมต้องไม่เป็นไรนะเอาใจช่วย
ปล.  ขนมแต่งนิยายสนุกมากอ่ะ  ดูได้จากคอมเม้นดุเดือดเลือดพล่านมากๆๆ  สู้ๆนะคะ
 

[zabzebra]

คิดว่าเซฟก็แค่เด็กงี่เง่าคนนึง เฮ้ออ เพื่อนไม่เคยเตือนรึไงง

[patwo]

ตอนที่ 64

ผมไม่รู้ว่าความว่างเปล่าที่ตัวเองรู้สึกนี้ คืออะไร สภาพความนิ่งเงียบของรอบกายทั้งๆที่ทุกคนก็พูดออกมา จนแทบจะกลายเป็นเสียงตะโกน คนที่อยู่ตรงหน้าของผมนี้เลือนลางจนแทบจับต้องไม่ได้  แววตาสั่นไหวที่ผมไม่ได้สบสายตา คำพูดที่กรีดลงลึกในใจของผม และมัน ต้องเจ็บกันอีกสักเท่าไหร่ ถึงจะรักกันได้ ในแบบที่ควรเป็น

“ พี่เทม! ”

“ ว่าไงมึง  " ผมหันไปตามเสียงเรียก รอยยิ้มใสที่ฉีกยิ้มกว้างมาแต่ไกล ผมนุ่มปลิวไปตามแรงลมที่วิ่งเข้ามาหา ร่างเล็กมาพร้อมกับกระป๋องสะพายแบบแปลนที่มันใช้เรียน สองเท้าหยุดอยู่ตรงหน้าผม เป็นเสียงกระโดดที่ดู สดใส

“ จะไปไหน เรียกตั้งนานทำไม ไม่หันมาเลย เหม่อคิดถึงใคร ฟู่เหรอ "

“ หึ " ผมยกยิ้มมันก็ยิ้มกว้าง ไอ้ฟู่เป็นรุ่นน้องที่ผมรู้จัก ถามว่าสนิทมั๊ย ก็คงตอบได้ว่าก็สนิทกันมาเรื่อยๆ ตามประสาคนเรียนมหาลัยเดียวกัน มันเป็นที่บ๊อปในมหาลัยของผม ใครๆก็ชอบมัน "  ถ้ากูบอกว่าใช่ มึงจะช๊อคป่ะ "

“ ช๊อคดิ " มันทำตาโตก่อนจะถอนหายใจออกมา " แต่เป็นไปได้ยาก คนมีแฟนแล้ว ฟู่นะ ไม่ยุ่งกับคนมีเจ้าของแล้วหรอก "

“ แต่บางคนก็ชอบยุ่งกับคนที่มีเจ้าของแล้ว "

หัวใจของผมเต้น เพียงแค่นึกถึงใครคนนั้น ผมรักไฟนะ เป็นความรู้สึกที่ไม่ได้พยายามรัก ไม่ใช่คนที่เพราะอกหักจากหยุ่น ถึงมาชอบมัน ไม่ใช่แบบนั้น อาจจะจริงที่รักของเราเริ่มต้นรู้จักหลังจากที่ผมอกหักจากหยุ่น แต่ไม่ใช่ว่าเพราะมีอะไรกัน ถึงรัก แต่เป็นความรู้สึกที่อยากจะปกป้องและดูแลมากกว่า

ผมชอบที่จะลูบหัวแล้วก็กอดมันไว้ ชอบที่จะหอมแก้ม ถึงมันจะด่าเพราะกำลังเขินนั่นก็ไม่เป็นไร ยังไงไฟก็คือไฟอยู่ดี  บางทีผมเคยคิดว่าทำไมเราถึงอยู่ด้วยกันได้ เข้ากันได้อย่างน่าประหลาด ทุกครั้งที่ผมเห็นแววตาของมัน ความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่ในนั้น ลึกเกินใครจะทายาลงไปถึง  เป็นความเจ็บปวดที่ต้องรอให้วันเวลารักษามันไปเอง ผมรู้จักไฟดีพอๆกับที่ไม่รู้จัก

“ ทำไมมันถึงนอกใจมึงว่ะ " เป็นคำถามที่ผมไม่มีคำตอบ ผมไม่ดีพอเหรอ นั่นคงจะไม่ใช่ รักมันน้อยลงเหรอ นั่นก็คงจะไม่ใช่อีก ทุกวันนี้ผมคิดถึงตัวมันมากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ อะไรๆ ก็มีไฟมาก่อนเสมอ เป็นสิ่งที่ต้องทำเป็นอย่างแรก

“ แล้วเหตุผลจริงๆมันคืออะไรว่ะ "  เพราะมันเคยเจ็บปวดกับความรักของผม ครั้งที่เคยรักหยุ่น เจ็บปวดกับการเป็นที่สอง เป็นความรู้สึกที่ผมบอกว่า ไม่ใช่ ไม่ได้คิดอะไร แต่ใจของมันกลับหวาดระแวงไปเอง อย่างงั้นเหรอ บางทีผมเองก็หลงลืมไปว่า ไฟ..คือคนที่มีความทุกข์หมุนรอบตัวของมันเสมอ เป็นคนที่จดจำความทุกข์ มากกว่าความสุขของตัวเอง

ผมเจ็บปวด กับเรื่องราวของไอ้เซฟที่ตัวเองรับรู้  มันเจ็บปวดกับเรื่องราวของไอ้หยุ่นที่ตัวมันเองก็รับรู้ .. ผมบอกกับตัวเองว่า สมควรแล้ว มึงก็เคยทำกับมัน ตอนนี้มันก็ทำกับมึงบ้าง เป็นการเอาคืนที่เจ็บปวดกว่าหลายเท่านัก

เวลาที่เราทำให้ใครเจ็บปวด จำไว้ว่าสักวันนึงเค้าจะเอาคืนเราหลายเท่านัก .. คำพูดนี้หมายความว่าอะไร ตอนนี้ผมเข้าใจมักยิ่งกว่าคำบอกเล่าจากปากคนนับพัน

“ เมื่อวานกูเห็นไอ้ไฟแฟนไอ้เทม อยู่กับเด็กม.ปลายที่โรงหนัง แม่งเลิกกับไอ้เทมแล้วเหรอว่ะ "  ไม่รู้จะตอบคำถามของคนที่เอาแต่นินทายังไง ผมไม่เข้าใจความสุขเวลาที่มันอยู่กับเด็กนั่น พอๆกับไม่เข้าใจว่า ตอนที่มันอยู่กับผม มันมีความสุขรึเปล่า มีความสุขแค่ไหน แต่คิดว่า น่าจะไม่มาก เพราะถ้ามาก มันก็คงไม่ไป

เรายังไม่เลิกกัน ไม่มีใครพูดคำนั้น ถึงผมจะเป็นคนที่เอ่ยออกมา ก่อนว่า ให้มันพูด มันก็ยังไม่พูด ช่วงเวลาของความโมโหในตอนนั้น ความเจ็บปวดที่ผมรู้สึกในตอนนั้น คนที่เอาแต่ปัดไปเรื่องอื่น คนที่ไม่ยอมพูดกับผมตรงๆ คนที่ปากเอาแต่ปฎิเสธ แต่ใจของมันกำลังร้องไห้ " ถ้าคิดข้ออ้างอะไรไม่ออก ก็ขอให้บอกว่าไม่รัก นั่นคือเหตุผล ที่คงออกมาจากใจ " .. ก็อย่างบอกว่า  บอกเลิกกูเถอะ มันเจ็บน้อยกว่า การที่มึงกันแบบนี้    ฆ่ากูเลย อย่าทรมาณให้ตายทั้งเป็นอยู่แบบนี้

ทั้งๆที่มีเหตุผลมากมาย ทั้งๆที่รู้จักมันดีกว่าใคร ทั้งๆที่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ยังไงผมก็ยังเจ็บปวดเจียนตายอยู่ดี  เหมือนสมองเราทบทวนทุกอย่างด้วยเหตุผล เจ็บมากก็แค่ทิ้งกันไป ง่ายจะตาย เรื่องมีอยู่แค่นี้ เจ็บก็เลิก ไม่ต้องทน  แต่ใจกลับเอาแต่ส่ายหน้าแล้วบอกว่า ไม่เอา อย่านะเว้ย

ผมนึกถึงแววตาของมัน น้ำเสียงของมัน มือของมัน ลมหายใจของมัน ร่างกายของมัน ปากของมัน เสียงหัวใจของมัน ทุกอย่างที่กำลังนึกถึง รอยยิ้มที่ยิ้มให้ผมนั้น   ผมมีเหตุผลเป็นร้อย ที่ต้องตัดใจจากมัน แต่เหตุผลเหล่านั้น สู้เหตุผลเดียวของหัวใจไม่ได้เลย " รัก  “ 

นี่เหละรัก ความรู้สึกที่ปลดกฏเกณท์ทั้งหมดที่เรามี เพื่อเดินหน้าไขว่คว้าสิ่งเดียวที่ต้องการ ดูโง่  บ้า และไร้เหตุผล ความรักมักไม่ต้องใช้เหตุผล สิ่งเดียวที่รักต้องมีนั่นคือความรู้สึก

ไฟมันร้อน แต่แม้จะเจ็บปวดและทรมาณ แต่ถ้ายังต้องการ ก็ต้องฝืนกำ ผมเชื่อว่าถ้าความเจ็บปวดซ้ำซากจนทนไม่ไหว มือที่กำแน่นไว้ สักวันก็คงคลายออกมาเอง วันที่ผมพยายามฝืนทนจนสุดความสามารถแล้ว

แต่ในใจลึกๆของผมก็หวัง หวังว่าจะไม่ต้องหมดความอดทนกับสิ่งที่คาดหวัง

“ พี่เทม พี่เทม " แรงเขย่าทำให้ผม หันไปสนใจมันอีกครั้ง เหม่อจนแทบไม่ได้ยินเสียงพูดของไอ้ฟู่ที่คงเล่าเรื่องราวอะไรสักอย่าง " เหม่อไปถึงไหนแล้วพี่ "

“ เปล่า "

“ ตัวร้อนๆนะ ไม่สบายรึเปล่า " มือมันจับที่หน้าผากของผม " ร้อนว่ะ พี่ไม่สบายนี่ "

“ เหรอ " ขมวดคิ้วไอ้ฟู่ก็ยิ้มออกมา มือมันลดลงจับไหล่ของผม

“ พี่เทม อย่าเอาคนๆเดียวมาทำให้เราต้องเป็นแบบนี้สิ ฟู่ไม่รู้ว่าพี่เป็นอะไร แต่ว่าถ้าโกรธกันก็เคลียร์กันให้รู้เรื่อง ต่างคนต่างเงียบมันไม่ได้อะไรนะเว้ย "

“ กูรู้ " แค่เมื่อคืนมันไม่ได้อยู่ให้กูเคลียร์เท่าไหร่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันไปไหน แต่ก็ไม่อยากโทร กลัวโทรไปแล้ว คำตอบจะไม่เป็นอย่างใจหวัง  " เออ วันนี้กูจะไปแดกเหล้าอีก มึงจะไปด้วยกันมั๊ย "

“ พี่เลี้ยงป่ะ " มันทำตาวาว ผมพยักหน้า ยังไงก็ต้องเลี้ยงอยู่แล้ว เรื่องกลุ้มของกุคนเดียว ทำไมถึงต้องให้เพื่อนมาร่วมรับผิดชอบจ่ายว่ะ

ผับกลางคืนที่ผมมา เป็นร้านเก่าที่มีคนเยอะตลอด ผับนั่งเปิดเพลงแดนซ์มีดีเจเปิดเพลงให้ฟังสดๆ เมื่อคืนก็มาร้านนี้ เมาเป็นหมาแถมยังออกไปตากฝนเล่นอีก กูกลายเป็นคนบ้าเพียงน้ำเมาสองสามขวดที่ไม่ผสม

“ วันนี้ ไม่เมาไม่เลิก แดกให้ลืมไปเลยเว้ย " ไอ้นิวนำทีม มาเรียกทุกคนชนแก้ว ผมเองยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มรวดเดียวหมด

“ อ๊าห์  เอามาอีก " ตั้งแก้วตรงหน้ามันไอ้นิวก็รินให้ผมอีก

“ ตับแข็งจะแดกเอานะมึง แดกให้มันน้อยๆหน่อย "

“ มึงจ่ายรึไง เรื่องกู กูอยากจะแดก " มันถอนหายใจออกมา ไอ้ฟู่นั่งหันไปหันมามองนู้นมองนี่ไปเรื่อย  " แล้วมึงจะหมุนไปหมุนมาทำไมนักหนาว่ะ อยากเต้นเหรอ "

“ เออดิ แต่ไม่มีเพื่อน "

“ พี่ไปเต้นด้วยกันดิ " หันมาเขย่าแขนผม ผมยกยิ้มออกมา

“ เออ มึงรอกูเมาก่อนนะ " ขยี้หัวมันไอ้ฟู่ก็หัวเราะออกมา มือผมกอดคอมัน " วันนี้มึงมาเป็นแฟนกูสักวันดิ "

“ ไม่เอาอะ ฟู่ก็มีแฟนแล้วนะ " มันหันหน้าไปทางอื่น ผมพยักหน้าเข้าใจ

“ แล้วแฟนมึงไปไหน ทำไมช่วงนี้ปล่อยมึงแรดบ่อยว่ะ "

“ ไปเมืองนอกว่ะ มันส่งเหี้ยอะไรสักอย่างเกี่ยวกับบอลแล้วได้ไปสเปนฟรีอะ  ไม่รู้ตกเครื่องตายไปรึยัง หายเงียบไปเลย ไม่โทรมาหา " มันว่าเสียงเนือยๆ

“ แล้วทำไมมึงไม่โทรไปหาเค้าละ " ไอ้โจ๊กถามมันก็แปะปาก

“ ไม่โทรให้โง่หรอก สันดาน โทรไปก็อ่อนให้มันดิ รอให้แม่งโทรมาเอง แบบเพราะคิดถึงฟู่อะไรแบบนี้ "

“ แล้วถ้ามันไม่โทรมาคือมันไม่คิดถึงมึง ถูกป่ะ "

“ ปากว่ะ พี่นิว "

“ ฮ่าๆ.. ไป ไปเต้น " ผมหันไปสะกิดมันที่ลุกขึ้นทันที

ไอ้ฟู่ลากผมไปที่กลางฝูงคน  ที่ที่ทุกคนออกท่าทางโยกหัวกันแบบไร้สติ สองมือของไอ้ฟู่จับที่ไหล่ของผม เอียงหัวไปมาหัวเราะสนุกสนาน กระโดดขึ้นกระโดดลงอยู่ตรงหน้าผม ไม่ได้ออกสเต๊ปอะไร ผมเต้นไม่เป็นเลยได้แต่ยืนนิ่งเป็นเสาให้มันเลื้อย

“ พี่เทมอะ สนุกเลย เต้นดิ เต้นๆ " จับมือผมทั้งสองข้าง แกว่งไปมา มันยกมือผมให้ออกท่าทาง ยกมือขึ้นให้มันหมุนตัว " อุ้ย " คำอุทานที่อยู่ๆมันก็ล้มลงมากอดตัวผม หันควับกลับไปมอง คนที่ผลักมันเป็นผู้หญิงที่ก้มหน้าขอโทษทันที

“ ขอโทษค่ะ "

“ ไม่เป็นไรครับ " ผมบอกตัดปัญหาตาขวางของมันที่มองเค้า " เต้นต่อดิมึง มองอะไรเค้า "

“ แม่งตั้งใจชน สงสัยอิจฉา ที่ฟู่เต้นกับคนหล่อๆ " มันกระโดดขึ้นมากอดคอผมไว้ ซบหน้าลงมาที่ไหล่ " ฟู่เบื่อจังเลยพี่เทม ไม่อยากยิ้มแล้วเนี้ย ทำไมเราต้องคิดถึงคนที่เค้าไม่คิดเราด้วยว่ะพี่ ฟู่คิดถึงมันขนาดนี้ ทำไมมันไม่คิดถึงฟู่เลย ทำไมมันไม่โทรมาหาบ้าง ฟู่คิดถึงมันอะพี่ " ยิ่งพูดก็ยิ่งกอดผมแน่น ลูบผมของมันที่ซบลงมาที่ไหล่ผม กูเองก็คิดถึงมัน ไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะคิดถึงกูบ้างรึเปล่า จะเป็นยังไงบ้างตอนนี้

“ ที่เค้าไม่โทร เรพาะไม่อยากให้มึงคิดถึงเค้ามากขึ้นก็ได้ "

“ จริงอะ " มันเงยหน้าขึ้นมามองผม ปากแหลมๆที่ยื่นออกมา ผมยิ้ม

“ ก็ยิ่งโทรหากัน ได้ยินเสียงกันก็ยิ่งคิดถึง "

“ แต่แบบนี้มันทรมาณเกินไปแล้วนะ "

“ เค้าก็อาจจะทรมาณอยู่ก็ได้ " ลูบหัวมันปลอบไอ้ฟู่พยักหน้ารับ

“ มีความสุขเหลือเกินนะครับ " ผมหันไปตามเสียงของบุคคลที่สามที่เดินเข้ามาทัก ใบหน้าคุ้นเคยที่ผมเห็นทำให้นิ่งไปชั่วขณะ ไม่มีเสียงตอบโต้อะไรจากผม ตอนที่มันเดินเข้ามาใกล้ " นี่เหรอว่ะ ที่พี่ไฟบอกว่า แสนดี ใช่พี่เหรอว่ะ หรือว่าผมจำคนผิด  "

“ แล้วมึงเสือกอะไร " ไอ้ฟู่ปากไว มันหันไปด่า ไอ้เซฟยิ้มมุมปากออกมา

“ คนนี้สเป็คพี่เหรอ ทำไมมันต่างจากพี่ไฟจังว่ะ "

“ ใครว่ะพี่เทม พูดมากอยู่ได้ "

“ ไอ้เซฟ " ผมบอกฟู่แค่นั้น ตวัดสายตาไปจ้องมัน " ไม่รู้อะไรมึงก็ไม่ต้องพูด มึงอยู่ของมึงไปเถอะ "

“ กูก็อยากจะอยู่ของกูหรอกนะ ถ้าชีวิตกูไม่ต้องเข้าไปเกี่ยวกับมึง ถ้าคนของกูไม่อยากเกี่ยวกับมึงกูก็ไม่ต้องยืนอยู่แบบนี้หรอก ป่านนี้กูคงมีความสุขไปนานแล้วละ  "

“คนของมึง " ผมย้ำคำพูดของมัน " คนของมึงเหรอ ? มึงเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า คนของกูแล้วมึงเข้ามายุ่งไม่ใช่รึไง มึงลืมไปแล้วรึไงว่ามึงมาทีหลัง "

“ แล้วกูผิดยังไงที่มาทีหลัง กูไม่มีสิทธิรักของของมึงเหรอ ก็กูมีดีมากกว่า " มันพูดแบบอวดตัวผมหัวเราะออกมา

“ เด็กว่ะ ยังดูดนมอยู่ป่ะ กูถามหน่อย " ไอ้ฟู่หันไปด่า " มึงมาทีหลังเค้า ไปจีบแฟนเค้า มึงดีกว่าแล้วไงว่ะ ก็แค่คนมาทีหลัง เข้าใจมั๊ย ว่ามึงมาทีหลัง ที่สองนะ .. ต่อให้มึงดีกว่า ยังไงก็ที่สอง จบป่ะ "

“ เสือก "

“ มึงนั่นเหละ ตัวเสือก เสือกเข้ามายุ่งกับคนมีเจ้าของ มึงก็รู้ว่าเขามีเจ้าของยังเข้ามายุ่ง คนแบบมึงนี่ เรียกเลวไม่ได้นะ ต้องเหี้ยควบคู่   "

“ พี่ไฟไม่รักกูก็เพราะมีมึง " มันจ้องตาผม ถอนหายใจออกมาตอนที่มันพูดคำนั้น คงทะเลาะกับไอ้ไฟมา บางทีไฟอาจจะบอกเลิกยุ่งกับมันไปแล้ว

“ ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่เทมหรอก เพราะถ้าเค้ารักมึงจริงๆ เค้าก็คงเลือกมึงไปแล้วละ คิดหน่อยดิ ไม่มีสมองเหรอว่ะ  "

“ แล้วมึงเสือกเหี้ยอะไรด้วยว่ะ เรื่องนี้มันเรื่องของกูกับมัน ออกไป! " มันผลักไอ้ฟู่ออกไปจากตัวผม เดินเข้ามาใกล้ มันหายใจแรง

“ ไอ้เหี้ยนี่! แม่ง " ดันตัวเองที่ถูกผลักกลับมาอย่างไว ไอ้ฟู่ถีบเข้ากลางหลังไอ้เซฟ

“ ไม่ใช่เรื่องของกูแล้วไง พี่เทม พี่กู มึงมาแย่งแฟนเค้า คราวนี้พอแฟนเค้าไม่เลือกมึง มึงก็มากร่าง มาวางอำนาจ มึงคิดดีๆก่อนสิ ว่าใครผิด มึงป่ะ ที่ผิด มึงเข้ามาจีบเค้าทั้งๆที่รู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว แต่มึงก็ยังจีบ พอเค้าไม่เอามึง มึงก็ควรทำใจป่ะ เพราะมึงไปจีบคนมีเจ้าของเอง แต่นี่คือเหี้ยอะไร มึงไม่ยอมจะเอาแฟนคนอื่นให้ได้ มึงบ้าปะ " มันแบะปากในคำสุดท้ายที่เหยียดสายตามองไอ้เซฟ ท่าทางดูถูกที่มองตั้งแต่หัวจรดเท้า

“ พอ..”

“ มึงนะ ไม่มีดีอะไรให้เค้าเลือกหรอก  เทียบกับพี่เทมแล้ว เค้าทั้งอบอุ่นแล้วก็ใจเย็น มึงมาด่าเค้าแบบนี้เค้ายังนิ่งฟังมึงเลย แล้วดูมึงทำตัวสิ แค่นี้ก็รู้แล้ว ว่า ไฟจะเลือกใคร แน่นอน เค้าไม่มีวันโง่เลือกคนอย่างมึงหรอก "

“ กูบอกว่าให้พอ..” เสียงของมันนิ่งขึ้น ทุกคนที่ล้อมเราอยู่ หันมามุงกันมากขึ้น ไอ้นิวไอ้โจ๊กเบียดคนเข้ามายืนอยู่หลังผม ตัวของไอ้เซฟสั่น มือของมันกำบางอย่างกระเป๋ากางเกงเอาไว้แน่น

" แค่นี้ก็รับความจริงไม่ได้ เหอะ.. ใครเลือกมึงไปก็ควายแล้ว  เด็กชิบหาย ”

สิ้นคำดูถูกนั่นทุกอย่างเกิดเร็วจนแทบหายใจไม่ทัน มีดพกขนาดพอดีมือเด้งตัวออกจากสันถือที่พับเก็บ ตาของผมไวพอๆกับมือที่ดึงให้ตัวของไอ้ฟู่ที่ยืนเหยียดสายตาดูถูกนั่นมาไว้ข้างหลังของผมด้วยความรวดเร็ว แล้ววินาทีต่อจากนั้น

ฉึก! เสียงที่ดังก้องเข้าไปในหู ร่างกายของผมก็ชาแทบทั้งหมด เบิกตากว้างจดจำมันที่จ้องมองเข้าไปในแววตาของผม ตัวงอลงช้าๆ เสียงลมหายใจของมัน ท่าทางสั่นๆของมัน

“ พี่เทม!!!!!! ”

“ เชี้ยเซฟ! วิ่งดิว่ะ ไอ้สัด " ร่างที่ค่อยๆโดนลากไกลออกไปจากตัวผม ที่นอนลงกับพื้น มองดูคนที่ตะโกนเรียกผมอยู่ มือที่เขย่าตัว เหมือนมีหลายคนมามุงดู แต่ตาก็ล้าเกินจะจดจำได้  วินาทีที่ผมกำลังจะหลับตาลง เสียงเรียกเบาๆในลิฟท์ที่เอ่ยเสียงเรียกผมไว้แต่ตอนนั้นที่ทำเป็นไม่ได้ยิน

“ เทม..”

........................................................


ขาที่กำลังออกวิ่งของผม เร่งตัวเองให้ถึงห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลไวๆ ใจของผมสั่นขาที่วิ่งมาช้าลงเรื่อยๆ ก่อนที่มันจะหยุดลงตรงหน้าห้องนั้น ห้องที่ประตูปิดสนิท มองคนสามคนที่นั่งอยู่หน้าห้อง ใจของผมกระตุกวูบ ทุกคนใส่ชุดนักศึกษา เสื้อเสื้อขาวของทุกคนนั้นเปื้อนเลือดเต็มไปหมด เสียงร้องไห้ของใครบางคนที่ร้องไห้อยู่นั้นไม่ต่างอะไรจากคมมีดที่บาดหัวใจของผม

“ ไฟ " หันไปตามเสียงเรียก หลบปาดน้ำตาก่อนจะวิ่งเข้าไปหา พี่นิวยืนขึ้น

“ เกิดอะไรว่ะพี่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้ แล้วเทมมันเป็นยังไงบ้าง  "

“ ไม่รู้เลยว่ะ พวกกูก็เพิ่งมาถึงเหมือนกัน ไอ้เทมมาพร้อมกับรถพยาบาลแล้วก็ไอ้ฟู่ " หันไปมองผู้ชายตัวเล็กคนที่ผมคุ้นตาคนนั้น คนที่สดใส คนที่มีอะไรเหมือนกับที่เทมชอบทุกอย่าง

“ ขอโทษ ฟู่ขอโทษ เพราะฟู่เอง พี่เทมต้องเป็นแบบนี้ก็เพราะฟู่ "

“ เกิดอะไรขึ้นว่ะ ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ แล้วที่พูดหมายความว่าไง " ผมถามคนที่เอาแต่ร้องไห้ พี่โจ๊กกับพี่นิวมองหน้าผมสลับกับฟู่ เค้าเงียบ " พี่ ตอบผมสิ อย่าเอาแต่เงียบสิว่ะ " เสียงของผมสั่น ผมรู้ เพราะใจผมมันก็กำลังสั่น

“ เพราะพี่เทม มารับมีดแทนฟู่เอง เด็กม.ปลายคนนั้นที่มันจะแทงฟู่ พี่เทมเข้ามาขวางแล้วรับมีดแทนฟู่เอง "

“ เค้ารับมีดแทนมึงเหรอ " ใบหน้าที่พยักหน้าลง ตัวของผมชาไม่ต่างอะไรจากโดนสาดน้ำกรด อยากจะร้องไห้แต่น้ำตามันไม่มีให้ไหลออกมาแล้ว เป็นความรู้สึกจุกที่อกแทน

คนที่เข้าไปรับมีดแทนคนอื่น คนที่ห่วงกลัวว่าใครอีกคนจะเป็นอันตราย ใครคนที่ยอมเจ็บแทนอีกคนได้ ใครคนนั้น มันต้องรู้สึกยังไงกับคนคนนั้นว่ะ ขาของผมเดินตรงไปที่หน้าห้อง เอื้อมมือขึ้นจับประตูที่เปิดไม่ได้  คำถามที่ผมถามตัวเองอยู่ตอนนี้  ' กูมาทำไมที่นี่ว่ะ เขาคงไม่ได้ต้องการกูด้วยซ้ำไป '

“ ไฟ มึงรู้จักเด็กที่ชื่อเซฟรึเปล่า " คำถามของพี่โจ๊กทำเอาผมหันไปมอง ทุกคนมองผมอยู่

“ ทำไมว่ะพี่ "

“ คือ..”

“ ใครเป็นญาติคนไข้ครับ " คุณหมอออกจากห้องฉุกเฉินปลดผ้าปิดปาก เขานิ่งตอนที่เห็นผมก่อนจะยิ้มออกมา " น้องชายคนไข้ใช่มั๊ยครับ " อาจจะเห็นว่าผมตาแดง

“ ครับ "

“ พี่ชายปลอดภัยแล้วนะ โชคดีที่แผลโดนแทงไม่ลึกมาก แต่เพราะว่ามีอาการไข้ขึ้นสูงและปอดบวมเล็กน้อย หมอให้รอดูอาการสักวันสองวันนะ เดี๋ยวอีกสักพักหมอจะย้ายผู้ป่วยไปที่ห้องพิเศษนะ "

“ ขอบคุณครับ " ก้มหน้าบอก แต่คุณหมอยังไม่ไปไหน

“ แล้วอุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ยังไง " มองหน้าผมที่เอาแต่เงียบผมส่ายหน้า

“ ไม่ทราบหรอกครับ ผมเพิ่งมาถึง "

“ งั้นถ้าต้องการหลักฐานทางการแผลอะไร ก็บอกหมอได้นะ หมอจะเขียนให้ "

“ ขอบคุณครับ " ยกมือไหว้ลาคุณหมอที่เดินไป หันไปมองหน้าพี่นิวพี่โจ๊กที่ถอนหายใจออกมา เสียงร้องไห้ของฟู่หนักขึ้น เป็นคนที่ร้องไห้แล้วน่าสงสาร เพราะเค้าเป็นคนตัวเล็กแล้วดูบอบบาง พี่โจ๊กกอดมันไว้แน่น

“ เทมปลอดภัยแล้ว มึงไม่ต้องร้องไห้หรอก ไม่มีใครโทษมึงทั้งนั้น เทมก็ด้วย มันเต็มใจช่วยมึง "

“ แต่ถ้าฟู่ไม่ไปกวนตีนเค้า เค้าก็คงไม่ทำแบบนี้ แล้วถ้าพี่เทมเป็นอะไรไป  ฟู่จะทำยังไงละ  "

“ มันก็ไม่เป็นอะไรแล้วนี่ ไม่ต้องร้องพอแล้วมึง ไอ้เทมรู้ก็ยิ่งไม่สบายใจนะ "

“ อื้อ ฟู่รู้แต่มันหยุดร้องไม่ได้นี่ ไอ้เหี้ยนั่น เพราะไอ้เหี้ยนั่นเลย ทำไมมันต้องโมโหที่เห็นหน้าพี่เทมอยู่กับฟู่ด้วยว่ะ "

“ เรื่องมันเกิดขึ้นมาแล้วน่า รอไอ้เทมฟื้นเราก็ค่อยปรึกษากันว่าจะเอาไงต่อ " พี่นิวว่า เค้าฉุดให้ฟู่ยืนขึ้น

“ ถ้าไอ้เทมตื่นมาแล้วเห้นมึงร้องไห้แบบนี้ มันสองคนเอากูตายแน่ พอแล้วมึง พอแล้ว " เค้าเช็ดน้ำตาให้คนที่พยักหน้าเข้าใจแต่ก็ยังร้องไห้ออกมา

“ ห้องพิเศษพร้อมแล้วนะคะ เชิญญาติรอที่ห้องเลยค่ะ คนป่วยทำแผลใกล้เสร็จแล้ว " พยาบาลเดินเข้ามาบอกพวกผม ก่อนที่เธอจะหันมายิ้มให้ " น้องชายคนไข้ใช่มั๊ยค่ะ ช่วยกรอกประวัติให้ด้วยคนไข้ด้วยคะ "

“ ครับ " ผมเดินไปที่เค้าเตอร์ทุกคนหันมามองผม " พี่ไปที่ห้องรอมันก่อนเถอะ เดี๋ยวผมเขียนประวัติเสร็จแล้วจะตามไป "

“ ฝากด้วยนะมึง "

“ ครับ " พยักหน้าบอก พี่โจ๊กพยุงฟู่เดินไปที่ห้องพิเศษที่พยาบาลบอกไว้

“ พี่โจ๊ก ฟู่จะอยู่เฝ้าพี่เทมนะ ฟู่อยากให้พี่เทมตื่นมาเห็นฟู่เป็นคนแรก "

“ เออ กูให้มึงเฝ้าอยู่แล้ว มันก็คงอยากจะเห็นมึงเป็นคนแรกเหมือนกัน " เค้าตอบให้จังหวะที่กำลังเดินไปนั่น พยาบาลยื่นเอกสารมาให้ผม รายละเอียดของคนไข้ เธออธิบายว่าต้องเขียนอะไรออกไปตรงไหนบ้าง แต่ผม กลับมองอะไรไม่เห้นเลยสักอย่าง หัวใจที่แทบจะแตกนี้ ผมกำปากกาที่ตัวเองถือไว้จนแน่น

“ คุณค่ะ คุณ.. ร้องไห้ทำไมค่ะ คุณ " เธอจับมือผมแล้วเขย่าเบาๆ

“ อึก เปล่าครับ ฮือๆ ไม่เป็นอะไร ผมไม่ได้เป็นอะไร อึก ฮือๆๆ ไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ฮือๆ " มือสั่นๆที่เขียนหนังสือไม่ออก ผมเอาแต่ยืนร้องไห้อยู่อย่างงั้น ตรงหน้าห้องฉุกเฉินที่มีแต่ความเงียบงัน

คนที่มึงอยากจะเห็นเป็นคนแรก คือคนคนนั้น คนที่มึงเป็นห่วงมากกว่าใคร คนที่เพื่อนมึงบอกว่าสำคัญกับมึงในตอนนี้  คนที่ไม่ใช่กู   สมน้ำหน้ามึงไฟ นี่เหละ สิ่งที่มึงต้องได้รับ มันสมควรแล้ว

“ คุณค่ะ .. เปลี่ยนกระดาษแผ่นใหม่เถอะค่ะ " ผมปาดน้ำตาที่หยดลงบนกระดาษกรอกข้อมูล พยักหน้าตอนที่เธอดึงออกไปเปลี่ยนให้ พยาบาลอีกคนยื่นทิชชู่ให้ผม

“ ขอบคุณครับ แล้วก็ ขอโทษด้วย "

“ ไม่เป็นไรค่ะ คุณคงห่วงพี่ชายมากเลยสิค่ะ แต่พี่ชายปลอดภัยแล้วนะ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ รับรองเลยว่า แผลที่คุณหมอเย็บให้ต้องสวยแน่นอน แทบไม่มีรอยเลยละ "

“ ผม ไม่มีสิทธิเป็นห่วงเขาหรอกครับ " ไม่มีสิทธิแม้จะร้องไห้ด้วยซ้ำ เพราะสิทธินั้น มันเป็นของคนอื่นไปแล้วไม่ใช่ผมแล้วละ เธอยิ้มให้ผม กรอกข้อมูลทุกอย่างของมันลงไปผมยื่นให้เธอ

“ ขอบคุณนะคะ"

“ ครับ "

[patwo]

เดินไปตามทางเดินของห้องพัก เปิดประตูเข้าไปผมได้ยินเสียงร้องไห้ดังอยู่ในห้อง คิดว่าเทมคงถูกพามาแล้ว มองดูรอบๆห้องเป็นห้องพิเศษแบบที่มีห้องรับแขกอยู่หน้าห้อง แยกกับห้องพักผ่อนของผู้ป่วยเป็นห้องพักชั้นดีของทางโรงพยาบาล

“ พี่เทม ฟู่ขอโทษ " เสียงที่ผมได้ยินนั้น ชัดขึ้นพร้อมกับภาพของฟู่ที่ก้มลงกอดร่างของมันที่นอนอยู่บนเตียง ผมเดินเข้าไปใกล้ มองดูภาพนั้นอยู่ที่ปลายเตียง " ฟู่ขอโทษที่เทม เพราะฟู่เอง ถ้าไม่ใช่ฟู่ พี่คงไม่เป็นแบบนี้ " ยกมือมันขึ้นมาจับ ผมมองที่มือคู่นนั้นของมันด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

มือของพี่โจ๊กพี่นิวลูบปลอบฟู่ช้าๆ ก่อนที่เค้าจะหันมามองผม พี่นิวเดินเข้ามาหา พี่โจ๊กก็ด้วย " ไปคุยกันข้างนอกหน่อยดิมึง "

“ ได้ครับพี่ " เดินตามออกมา พี่นิวปิดประตูห้องพักของมัน " มีอะไรว่ะ "

“ มึงรู้จักคนชื่อเซฟรึเปล่า "

“ รู้ มีอะไรเหรอ "

“ คือกูสองคนกับไอ้เทม ไปกินเหล้ากันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว ไอ้เทมทะเลาะกับมึงรึเปล่าทำไมมันถึงกินเหล้าจนขาดสติขนาดนั้น ทำไมมันถึงไม่ยอมฟังอะไรที่พวกกูห้ามเลย มันเอาแต่กินเหล้า แล้วพูดว่า มันอยากจะลืม มึงทำอะไรไอ้เทมว่ะไฟ " พี่โจ๊กจับไหล่ผมแน่น " ทำไมเพื่อนกูถึงเอาแต่กินเหล้า มึงรู้มั๊ย มันเมาจนบ้า ออกไปตากฝนคนเดียว กลับมาก็นอน ไม่สนใจตัวเอง มึงทำอะไรเพื่อนกุว่ะไฟ ทำไมมันถึงเป็นได้ขนาดนี้ "

“ เชี้ยโจ๊ก มึงก็อย่าใส่อารมณ์ดิว่ะ "

“ มึงไม่ห่วงไอ้เทมรึไงว่ะ มันเคยเป็นแบบนี้รึไง ตอนที่มันแกหักจากไอ้หยุ่นมันยังไม่เป็นแบบนี้เลย แล้วนี่อะไรว่ะ มึงเฉยได้ไงว่ะไอ้นิว "

“ มึงก็ดูหน้าไอ้ไฟก่อนสิว่ะ มึงคิดว่ามันไม่เสียใจรึไง "

“ ผมนอกใจไอ้เทม "

“ ห๊ะ " พี่สองคนพูดขึ้นพร้อมกัน เค้าจ้องมองผมแบบไม่อยากจะเชื่อ " นี่มึง..”

“ ครับ ผมนอกใจเทม "

“ คนที่มึงนอกใจไปคบด้วย ชื่อ เซฟรึเปล่าว่ะ " พี่นิวถามเสียงสั่น เงยหน้ามองเขา ผมพยักหน้า " มึงนี่มัน "

ผลั่ก! หมัดตรงแรงๆซัดเข้ามาที่หน้าของผมจนล้มลง พี่นิวที่กำลังจะล้มลงมาซัดหมัดใส่ผมต่อ พี่โจ๊กดึงเอาไว้ " เชี้ยนิว!! ไหนมึงบอกว่าให้กูใจเย็นๆไง ไอ้สัด มึงต่อยไอ้ไฟทำไม "

“ มึงทำแบบนี้ กับเพื่อนกูได้ยังไงว่ะ มึงคิดว่าเพื่อนกูไม่มีหัวใจรึยังไง มึงถึงทำร้ายมันขนาดนั้น แล้วยังมีหน้ามาที่นี่อีกเหรอว่ะ " เสียงตะโกนที่ดังใส่หน้าของผม เสียงลมหายใจของความโกรธเหนื่อยพอๆกับคนที่ห้ามเอาไว้  " มึงรู้มั๊ย คนที่แทงเพื่อนกูชื่ออะไร .. มันชื่อ เซฟ "

เงยหน้ามองคนที่บอกแบบนั้น หวนนึกถึงเสื้อของไอ้เซฟที่มีแต่รอยเลือดตอนที่มารับผม มันดึงดันจะให้ผมฟังมันก่อนที่จะไปหาเทม " เพราะมึง มันเลยโดนแทง เพราะมึง มึงทำให้ฟู่ที่ไม่รู้เรื่องด้วย โดนแทงไปด้วย เพียงเพราะ ไอ้เด็กนั่นเห็นไอ้เทมมันเลยเข้ามาหาเรื่อง พูดจาในเรื่องที่กูไม่เข้าใจ บอกอยู่ได้ว่าให้ไอ้เทมถอย บอกให้ไอ้เทมอยู่ห่างๆ แต่ไอ้เทมก็เอาแต่เงียบ คราวนี้ไอ้ฟู่ก็เลยด่ามัน ที่มันด่าไอ้เทม  มันคงจะหมั่นใส้ไอ้ฟู่มั้ง เลยหยิบมีดพกจะแทงไอ้ฟู่  ถ้าไอ้เทมไม่มาขวางไว้ มึงรู้มั๊ยว่ามันจะเป็นยังไง  แล้วมึงรู้มั๊ย ตอนที่มันแทงไอ้เทมเสร็จมันพูดว่าอะไร มันพูดว่า เป็นมึงก็ดี ตอนแรกกูก็ไม่เข้าใจหรอก แต่พอมาตอนนี้กูเข้าใจแล้วละ ว่าทำไม เป็นไอ้เทมก็ดี "

“ คนที่มึงนอกใจไปชอบ ทำให้เพื่อนกูเจ็บใจแล้ว นี่มึงยังทำให้เพื่อนกูเจ็บที่กายอีกเหรอว่ะ  มึงนี่มัน "

“ พอแล้ว ไอ้นิว "

“ มึงไปเลยไป " ผมมองหน้าพี่นิวที่จ้องผม " อย่าให้ไอ้เทมต้องตื่นมาเจอมึงคนแรกเลย กูสงสารเพื่อนกู มึงไปไหนก็ไปเถอะ ไปหาไอ้เซฟอะไรนั่นก็ได้ ไปเถอะ "

แกร๊ก..

“ ฟู่ ไอ้เทมตื่นแล้วเหรอ " พี่โจ๊กถามฟู่ส่ายหน้า " แล้วมึงออกมาทำไม "

“ อยากเห็นหน้า คนที่ชื่อไฟชัดๆ " บอกแค่นั้นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผม " อยากเห็นหน้าคนที่ทำร้ายพี่เทมชัดๆ อยากจะเห็น คนที่ทำให้พี่เทมเจ็บชัดๆ อยากรู้ ว่าใจเค้าทำด้วยอะไร อยากรู้ว่า เค้าทำแบบนี้ กับคนที่เราเค้าแบบพี่เทมได้ยังไง "

สายตาของผมสั่น น้ำตาที่กำลังจะไหล ผมหลบหน้าไม่ได้มองคนที่เดินเข้ามาหาตรงๆ " มึงทำเค้าเจ็บขนาดนี้ ยังจะร้องไห้อีกเหรอว่ะ มึงไม่มีสิทธิร้องไห้ด้วยซ้ำไป ทั้งๆที่เค้ารักมึงมากขนาดนี้ มึงยังทำร้ายเค้าได้เลย จิตใจแม่งทำด้วยอะไรว่ะ หรือเพราะพี่เทมรักมึงมากเกินไป เค้าดีกับมึงเกินไปเหรอ งั้นมึงต้องการอะไรจากเค้าว่ะ ต้องการอะไรว่ะ เหี้ยย กูเกลียดมึงจริงๆเลย ทำไมมึงต้องมาทำร้ายพี่เทมด้วยว่ะ " มือของมันผลักผม พี่โจ๊กขวางไว้ตอนที่มันกำลังจะเดินเข้ามาตีผมอีก

“ ไฟ มึงกลับไปก่อนเถอะ ถ้าเทมตื่นกูจะโทรไปบอก "

“ ไม่ต้องมา กูไม่อยากให้พี่เทม เจอคนใจร้ายแบบมึง คนที่ไม่เคยรักเค้าแบบมึง จะไปรู้สึกอะไรว่ะ จะมาหรือไม่มาก็ไม่ต่างกันหรอก จะตายหรืออยู่ก็ไม่ต่างกันด้วย ตายๆไปเลยก็ได้ พี่เทมจะได้หมดกรรมหมดเวรกับคนแบบนี้สักที "

“ ไอ้ฟู่! ”  พี่โจ๊กตะคอกมัน " มึงเข้าไปเฝ้าไอ้เทมเลยไป ไหนบอกว่าอยากให้ไอ้เทมตื่นมาเจอมึงคนแรก "

“ ใช่ พี่เทมจะต้องตื่นมาเจอฟู่คนแรก ไม่ใช่คนอื่น " เดินหันหลังเข้าห้องไป เสียงปิดประตูดังนั่น ผมนิ่งอยู่สักพัก

“ มึงกลับไปก่อนเถอะ ไว้เทมตื่นกูจะโทรบอก "

“ ผมอยู่ด้วย ไม่ได้เหรอพี่ แค่นั่งอยู่ตรงนี้ก็ไม่ได้เหรอพี่ ถึงผมจะไม่ดี ถึงจะเลวกับมัน แต่ว่า แค่นั่งรอด้วยตรงนี้ ก็ไม่ได้เหรอ แค่อยากจะรอให้มันตื่น ผมก็รอไม่ได้เหรอพี่ "  อยากรู้ ว่าแค่อยากจะทำแบบนั้น ก็ทำไม่ได้เหรอ   " พี่คิดว่า ผมรู้เห็นกับเรื่องที่เกิดขึ้นเหรอ พี่คิดว่าผมมีความสุขนักเหรอ ที่รู้ว่ามันโดนแทง พี่คิดว่าผมสั่งให้ไอ้เซฟไปแทงมันเหรอ พี่คิดว่าผมอยู่กับเซฟเหรอ ตอนที่ไม่ได้อยู่กับมัน "

“ แล้วมึงอยู่ไหนทำไมไม่อยู่กับมัน  "

“ ผมกลับบ้าน "

“ แล้วเรื่องไอ้เซฟ "

“ ผมเคลียร์กับมันแล้ว แต่ดูเหมือนมันไม่ยอม "

“ หึ ถ้ามันยอมมันคงไม่มาแทงไอ้เทมหรอก " พี่นิวจ้องหน้าผมก่อนจะยกยิ้มโกรธ

“ ที่มันแทงไอ้เทมเพราะ มันคงทำใจไม่ได้ที่ไอ้ไฟบอกตัดความสันพันธ์กับมัน สินะ "

“ กูจะบอกไว้นะ เรื่องมันคงจะไม่เกิดหรอก ถ้ามึงไม่เริ่มเข้าไปคุยกับไอ้เด็กนั่น จะไม่มีเรื่องเหี้ยอะไรเกิดขึ้นเลย เทมจะไม่เจ็บ มันจะไม่โดนแทง ทั้งหมดก็เพราะมึงเริ่มไปยุ่งกับไอ้เด็กเหี้ยนั่น ความผิดมึงทั้งนั้นไอ้ไฟ แล้วกูก็เป็นคนนึง ที่อยากจะบอกว่า มึงกลับไปเถอะ ไม่ต้องมาร้องไห้บีบน้ำตาอยากรอมันตื่นหรอก ไม่มีความหมายเหี้ยไร ทั้งนั้น แค่มึงรู้ว่ามันไม่ตายก็พอแล้ว  "

“ ให้มันอยู่เถอะ อย่างน้อยมันก็แฟนไอ้เทมนะเว้ย มึงมีสิทธิอะไรไปตัดสินใจให้มันอยู่หรือไป ไอ้เทมนู้น ที่ตัดสินได้ "

“ มีแฟนแบบนี้ อย่ามีเลย " พี่นิวเดินเข้าไปในห้อง ทิ้งไว้ให้ผมกับพี่โจ๊กอยู่หน้าห้องกันสองคน

“ ไฟ กูขอโทษแทนมันสองคนด้วย "

“ ไม่เป็นไรพี่ ผมเข้าใจ เพราะที่เค้าพูดมาก็ถูกแล้ว "  บอกพี่โจ๊กแค่นั้น ผมเดินออกมาจากห้องพักของมัน

“ แล้วมึงจะไปไหน "

“ ผมอยู่ทุกคนคงอึดอัดนะ เอาเป็นว่า ถ้าเทมตื่น พี่บอกผมด้วยนะ ผมคงมีสิทธิรู้แค่นั้นจริงๆนั่นเหละ " ว่าแบบนั้นก่อนจะเดินออกไปจากห้อง

ตามทางที่เงียบสงบนั้น ก้าวขาออกมาช้าๆ น้ำตาที่ไหลออกมาของผม ไม่มีใครเห็น เพราะงั้นก็มีสิทธิที่จะทำอะไรก็ได้ เจ็บปวดเพราะแค่อยากจะดูมันตื่น ใครๆก็คอยผลักออกมา เจ็บปวดที่ใครบอกว่าถ้าผมตายเทมจะมีความสุขกว่านี้  เจ็บปวดที่ทุกคำพูดที่ได้ฟังนั้น คือ ผมที่ไม่สมควรจะยืนอยู่ข้างมันอีกแล้ว

นั่งลงที่ล๊อบบี้ชั้นล่างของโรงพยายบาล ตอนนี้ใกล้จะตีหนึ่งแล้ว คงไม่มีใครมารับได้ รถของผมก็อยู่บ้านเหมือนฝัน นึกตลกตัวเองที่ลืมไปแม้กระทั้งว่า ขับรถมาที่บ้านเหมือนฝัน มาคิดขึ้นได้ก็ตอนจะใช้รถนี่เหละ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดู มีข้อความของแม่ที่ส่งมาหาผม

' น้องไฟ คืนนี้นอนที่ไหนจ๊ะ ' ยิ้มก่อนจะพิมตอบกลับไปหาเธอสั้นๆ " นอนที่คอนโดกับเทมครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ "  พลิกมือถือในมือเล่น ผมเผลอคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นอีกครั้ง เอนตัวพิงกับเบาะโซฟา ผมหลับไปทั้งแบบนั้น

“ อื้ม " สะดุ้งตื่นตอนที่มีอะไรร้อนๆ มาแนบลงตรงข้างแก้ม ลืมตาตื่นขึ้นมา คุณหมอที่ดูแลไอ้เทมก็ยิ้มให้ " คุณหมอ "

“ โกโก้อุ่นๆสิ " เขายื่นให้ผมรับมาเขาก็นั่งลงตรงข้าม

“ เช้าแล้วเหรอครับเนี้ย " ใกล้จะเจ็ดโมงแล้ว ตอนนี้หกโมงกว่า

“ คงหลับไปนานน่าดู ว่าแต่ทำไมไม่หลับในห้องเหมือนคนอื่นๆละ "

“ คุณหมอเข้าไปตรวจเทมแล้วเหรอครับ เขาตื่นรึ แล้วเป็นยังไงบ้างครับ "

“ ผมเข้าไปตรวจแล้วครับ แต่เค้ายังไม่ตื่น ปกติก็น่าจะตื่นแล้ว " พยักหน้าสองสามครั้งคุณหมอยิ้มออกมา " แล้วทำไมมานั่งอยู่ตรงนี้ละ "

“ คนที่ทำให้เค้าเป็นแบบนั้น ไม่มีสิทธิอยู่ในห้องหรอกครับ "

“ ขนาดนั้นเลยเหรอ "

“ คนเลวไม่มีสิทธิมีข้อแก้ตัวอะไรหรอกครับ "

“ แต่คนพวกนั้นมีสิทธิทำให้มันดีขึ้นได้นะ ถ้าได้รับโอกาส " เขาว่า ผมแค่ยิ้มก่อนจะยืนขึ้น อยากบอกว่า ผมคงไม่ได้รับโอกาสนั้นหรอก แต่ไม่อยากจะเถียงต่อแล้ว ยกมือไหว้ลาคุณหมอ ผมคิดว่าจะแวะไปหามันก่อนที่จะกลับคอนโด

เปิดประตูให้เบาที่สุด พี่นิวพี่โจ๊กด้านอยู่ด้านนอกตรงโซฟคนละตัว ประตูห้องพักเปิดอยู่นิดหน่อย ผมมองเข้าไป ฟู่นั่งอยู่บนเก้าอี้นอนหนุนแขนตัวเองทั้งๆที่มือก็กำลังจับมือของไอ้เทมอยู่ บางอย่างวิ่งขึ้นมาจุกที่คอของผม เดินเข้าไปใกล้มันก้มลงมองดูใบหน้าที่หลับสนิท

“ เทม มึงเป็นยังไงบ้างว่ะ เจ็บมั๊ย แผลนะ กูขอโทษนะ ที่ทำให้มึงต้องเป็นแบบนี้ " ผมพูดไม่ออกเสียงตอนที่ยืนอยู่หน้ามัน จับนิ้วข้างที่ว่างเปล่าของมันเอาไว้ " เมื่อวานกูไปอ่านรีวิวร้านซูชิร้านใหม่แถวสีลม น่าอร่อยมากเลย.. เราจะได้มีโอกาสไปกินด้วยกันอีกมั๊ยว่ะ จะได้ไปอีกมั๊ยว่ะมึง กูจะไปกับมึงอีกมั๊ย  กูแค่อยากรู้ "   

ก้มหน้าตัวเองมองนิ้วของมันที่นิ่งอยู่แบบนั้น น้ำตาที่กำลังจะไหลของผม เจ็บปวดจนเผลอบีบนิ้วนั้น ลงแรงกดเพลินจนเสียงเรียกนึงดังขึ้น 

“ ไฟ " เงยหน้าขึ้นมองมันที่พูดชื่อของผมขึ้นมา เทมยังไม่ลืมตาแต่กลับพูดชื่อผม " ไฟ .. ไฟ " 

“ ลืมตาสิ..ลืมตาขึ้นมา กูอยู่นี่ไง " ไม่ได้พูดออกเสียงแค่คิดในใจ สายตาที่กำลังลืมตาตื่นขึ้นช้าๆ ผมปล่อยมือของมัน แล้วก็เดินออกมาเงียบๆ ผมไม่ได้อยากให้มัน เห็นผมเป็นคนแรก ก็อย่างที่ฟู่บอก คนอย่างผม ที่ทำให้มันเจ็บขนาดนั้นไม่มีสิทธิให้มันเห็นคนแรกตอนที่มันตื่นหรอก

เปิดประตูห้องลง ผมยืนอยู่หน้าห้องที่ข้างในนั้น มีเสียงของคนสามคนที่กำลังตื่นเต้นกับเรื่องที่เกิดขึ้น " พี่เทม พี่เทมตื่นแล้ว พี่โจ๊ก พี่นิว พี่เทมตื่นแล้ว พี่เทม พี่เป็นยังไงบ้าง " ผมได้ยินเสียงของฟู่ถามมันแบบนั้น

“ ไฟละ ไฟอยู่ไหน "

“ ฟู่ถามว่าเป็นยังไงบ้าง ตอบก่อนสิพี่ ไม่ใช่ตื่นมาก็ถามถึงคนแบบนั้น คนที่ป่านนี้นอนหลับสบายอยู่ที่บ้านตัวเองไม่ได้มาทุกข์ร้อนอะไรกับพี่ จะไปสนทำไม สนใจตัวเองเถอะ คนที่ทำให้พี่เป็นแบบนี้ ไม่ต้องสนหรอก "

“ แต่กูเห็นมันนะ มันมา เมื่อกี้ยืนอยู่ตรงนี้ "

“ มึงฝันถึงมันรึเปล่า "

“ กูเห็นมันจริงๆ " แค่เทมรู้ว่าผมว่าก็พอแล้ว คนอื่นจะคิดยังไงก็ช่างเถอะ

“ คนแบบนั้นนะพี่ ไม่มีค่าอะไรให้พี่ฝันถึงด้วยซ้ำ ฟู่สิที่มานอนเฝ้าพี่ตรงนี้ ไม่เห็นหัวเลยนะ ร้องไห้ทั้งคืนด้วย เห็นหัวกันบ้างดิ "

“ เออ ขอบใจมึงแล้วกัน มึงเป็นยังไงบ้างละ ปลอดภัยใช่มั๊ย "

“ เพราะพี่เทมช่วยไว้ไง " ผมไม่ได้ฟังเสียงสนทนาเหล่านั้นต่ออีกแล้ว ถอนหายใจเดินออกไปจากตรงนั้น เช้าแบบนี้คิดว่าจะกลับบ้านไปอาบน้ำที่คอนโด จัดเสื้อผ้าของมันสักชุดมาฝากไว้ที่พยาบาลมันจะได้ใส่ตอนออกจากโรงพยาบาล

คอนโดไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง ทุกอย่างเรียบร้อยอยู่ในมุมของมัน แม่บ้านคงเข้ามาจัดให้มันเมื่อวาน เดินมาหยิบกระเป๋าของมันบนหลังตู้ ผมหาเสื้อตัวโปรดของมันแล้วก็กางเกง ของใช้ส่วนตัวผมแปรงสีฟันโพมล้างหน้า

“ กางเกงใน อยู่ไหนว่ะ " เปิดค้นในตู้เล็กๆ ของมันที่มีทั้งชั้นเทคไท ชั้นถุงเท้า ตู้เล็กๆที่มีกล่องไม้วางอยู่ด้านบนอีกที เป็นกล่องลิ้นชัก " มึงแอบกางเกงในไว้ในนี่จริงๆเหรอว่ะ "

เปิดลิ้นชักนั่นออกมา ไม่มีอะไรที่เป็นผ้าอยู่ในนั้น มีแค่กล่อง กล่องสองกล่องที่อยู่ในนั้น ผมหยิบขึ้นมาดู กล่องหนังคุ้นตา สองกล่องนั้น หัวใจของผมชา ตอนที่เปิดมันออกมาดูทีละกล่อง ครั้งนึงผมเคยสงสัยว่า ทำไมคนที่นาฬิกาของผมมันถึงได้ซื้อได้รวดเร็วนัก เหมือนกับว่ากำลังเฝ้ากระทู้ขายของของผมอยู่  เหมือนกับรู้ว่าผมกำลังจะขาย ครั้งนึงที่สงสัยว่าทำไมนาฬิกามือสองราคาสูงพวกนั้น คนซื้อกลับไม่เคยต่อเลย สักครั้ง แต่ผม กลับไม่ได้สงสัยเลยว่า คนชื้อที่ชื่อ อิ้งค์.. คือใคร ไม่เคยคิดหาคำตอบ ผมรู้แค่ว่าผมขายได้ เท่านั้นก็พอ

ผมกำนาฬิกาพวกนั้นไว้แน่น หัวเราะออกมาทั้งๆที่น้ำตามันไหลออกมาอีกแล้ว " มึงเป็นคนชอบนาฬิกามากแต่จะเสียดายทุกครั้งที่จะต้องขายมันเพื่อซื้อเรือนใหม่ที่อยากจะได้ " ใช่ มึงเป็นคนพูดไว้ คนที่ชื่อ เทมส์นธี .. คนนั้น  แม่น้ำเทมส์ คือ คือแม่น้ำในประเทศอังกฤษ อังกฤษก็ อิ้งแลนด์

“ กูนะ.. คือคนที่โง่จริงๆ กูโง่จริงๆ นั่นละ จะมีใครที่ทั้งโง่ และเห็นแก่ตัวได้ขนาดกูกันว่ะ คงไม่มีใครแล้ว ไม่มี.."

  น่าแปลก ทั้งๆที่ผมพยายามไขว่คว้าหาความรักจนสุดเอื้อมมือ แต่ไม่เคยรู้เลยว่ามีอีกมือกำลังมอบมันลงมาให้ เอาแต่มองข้าม หลับหูหลับตาไขว่คว้า สนใจแค่อดีตของมันที่ไม่เคยรัก แต่ไม่เคยสนใจความรักในปัจจุบันที่มันนั่นมีให้เลย กูมันผิดเอง ที่ไม่เคยมองเห็นมึงเลย

ครืนน ครืนน ครืนน    เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น เรียกความสนใจให้กลับไปมองดุมัน สายที่โทรเข้ามา เป็นเบอร์ของพี่โจ๊ก ผมเช็ดน้ำตาของตัวเอง คงโทรมาบอกว่า เทมตื่นแล้ว

“ ครับพี่ "

“ มึงอยู่ไหน " พี่โจ๊กถาม

“ อยู่คอนโด "

“ มันบอกว่า มันอยู่คนโดว่ะ " เหมือนหันไปบอกใครสักคน ผมได้ยินอีกเสียงแทรกขึ้น  ' เห็นมั๊ย ฟู่บอกว่า นอนสบายอยู่คอนโดนู้น พี่นะ เพ้อเจ้อเค้าจะมาหาพี่ได้ไง คาดหวังกับคนแบบนั้นนะ ละเมอแล้วละ '

“ เทมตื่นแล้วเหรอพี่ "

“ อื้ม ตื่นแล้ว " พี่โจ๊กตอบกลับมา ก่อนจะถามย้ำผม " มึง ไม่ได้มาหามันจริงๆเหรอว่ะ "
 
“ ครับ ผมไม่ได้ไป จะไปได้ไงว่ะพี่ เมื่อคืนผมนอนคอนโดนะ พี่จำไม่ได้เหรอว่าพวกพี่ไม่ให้ผมอยู่นะ แล้วจะให้ผมนอนที่ไหนถูกมั๊ยละ "

“ ก็นะ " พูดแค่นั้น ก่อนจะได้ยินเสียงขึ้นมาอีก ' บอกมันมาหากูหน่อย บอกมันกูอยากเจอ '

“ ไม่ว่างว่ะพี่ บอกมันให้หน่อยว่า วันนี้ผมต้องเข้าบริษัท อยู่ๆไฟล์ภาพวาดของผมมีปัญหา ไว้..ผมว่างแล้วจะไป นะ บอกมันว่าผมขอให้มันหายป่วยไวๆนะพี่ "

“ ไอ้ไฟ " คงเห็นว่าเสียงของผมสั่น พี่โจ๊กเลยเรียกผมเสียงอ่อนขนาดนั้น

“ คนอย่างผมนะ ไปแล้วมันจะดีเหรอว่ะ ถ้ามันเห็นหน้าผมจริงๆ มันจะดีเหรอว่ะ พี่โจ๊ก คนที่ทำร้ายมันแบบผม ไปแล้วจะดีเหรอว่ะ "

“ แต่กูอยากเจอมึง " ไม่ใช่เสียงของพี่โจ๊ก ผมกลืนน้ำลายตอนที่ได้ยินเสียงนั้นชัดๆ " ถ้ากูบอกว่า อยากเจอมึงมาก มึงจะมาหากูมั๊ย "  ผมเงียบเสียงถอนหายใจของเทมดังขึ้นมา  “ กูจะรอ เพราะกูมีเรื่องจะคุยกับมึง  "

สายนั้นตัดไปพร้อมหัวใจของผมที่สั่นรัว .. กำมือถือของตัวเองแน่น ยัดเสื้อผ้าทั้งหมดที่จะเอาไปใส่ลงไปในกระเป๋า 
เรื่องที่จะคุย มันคือเรื่องอะไรกันว่ะ

   ...............................................

ณ วินาทีนี้ อีหนมคนเขียนก็แทบจะตายแล้ว ไม่ใช่แค่คนอ่านที่ทรมาณ
เค้าก็ทรมาณณณณณณณณ
แต่คิดว่า คนเรารักกันมันต้องแบบนี้ไม่ใช่เหรอว่ะ
คงไม่มีสังคมไหน ที่พอเราเห็นเพื่อนเราเจ็บ เราจะแบบเฉยๆ ช่างหัวมัน
เพื่อนเจ็บเราก็เจ็บตาม แค้นโกรธ
พาสนี้ รวมคำด่าของคนอ่านทุกคน เกือบทุกเม้น สิงลงไปในร่าง ฟู่กับนิว
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

เมื่อไหร่จะจบดราม่า ศุกร์หน้าจบ วันอาทิตย์ เคลียร์ อีกศุกร์ ฮิมหยุ่นเลยคร่าาาาาา
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็น
ใครมีทวิตเตอร์และเฟส หนมฝาก แท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยนะจ้าา
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า   

[hembetaro]

จิ้ม

********

จัดมาให้ตายกันไปเลย หมดมาม่าเทม-ไฟ แล้วต่อด้วยมาม่าฮิม-หยุ่นอีก จะฆ่ากันช่ายม๊ายยยย   

[Julie-J]

นักเขียนเก่งมากกกกกกกกกกกกกกกกก
เรานั่งอ่านไป  ปาดน้ำตาไป  สงสารน้องไฟมากกกกก
แต่เข้าใจความรู้สึกนะ  เพราะเราก็เคยเป็นแบบไฟ
ทำร้ายความรู้สึกของคนที่รัก  สุดท้ายก็รู้ตัวว่าคนที่รักมากคือใคร
แต่เราไม่มีหน้ากลับไป  55  ไม่รู้อีกฝ่ายคิดยังไง  แต่คงดีกว่าถ้าไม่ต้องเจอหน้ากัน
ไม่อยากเห็นเค้าเจ็บอีก  ร้องไห้อีก
แต่พอได้กลับมาเป็นเพื่อนกัน  ลองคุยกัน  ทำให้รู้ว่าตอนนั้นเราน่าจะไปเจอเค้า
เป็นบทเรียนเลยค่ะว่าควรจะคุยกัน  ไม่ควรตัดสินใจไปเอง
น้องไฟ  กลับไปคุยกันเถอะนะคะ  อย่าให้เป็นแบบพี่เลย  ฮือออออ  อินมากก

[superr]

คำว่าอภัยไม่ยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับคนที่รักกันนะเทมไฟ :3
คืนดีกันเร็วๆน้าาาาาา คนอ่านปวดใจ

[fuku]

เค้าโกรธแทนเทมจริงๆนะ
แต่ก็เข้าใจว่าตัวเองไม่มีสิทธิตัดสินใจแทนเทม T___T

ยิ่งอิน้องฟู่นั่นยิ่งไม่เกี่ยวเลย อิน้องเองก็ปากดี หาเรื่องให้เทมเหมือนกัน
จะโทษคนเดียวกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้หรอก ถึงจะโกรธแค่ไหนก็ไม่มีสิทธิไปทำร้ายคนอื่นนี่หว่า

เมื่อไหร่ไฟจะเลิกจมอยู่กับความผิด โทษตัวเอง ไม่หันหน้าหาความจริง
สงสารเทมนะไม่ใช่อะไร มัวแต่โทษตัวเอง คิดเองเออเอง ถามเทมซักคำก่อนสิว่าจะยังไง

ปล. ฝากอุดปากอิน้องฟู่ๆ ทีนึง หมั่นไส้อ่ะ ทำตัวเป็นคนดีเอาหน้าไงชอบกล

[มะมะมะหมิว]

  สงสารไฟ

[rainiefonnie]

 

[IIIA]

เราร้องตั้งแต่ ตอนไฟกรอกประวัติ ยันประโยคสุดท้าย..........

สงสารไฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ ไม่ใช่ว่าไม่สงสารพี่เทมนะ  โอยยยยยยยย 

ตอนหน้าคุยกันดีๆนะ 

[Donaldye]

อะไรว่ะ ไม่เอาอ่ะ สงสารไฟแล้ว
พี่เทมอย่าเลิกกับน้องไฟนะ ฮืออออ ไฟจ๋า เค้าให้อภัยแล้ว ฮือๆๆ

[Snowermyhae]

เป็นพาสที่เสียน้ำตาเยอะที่สุด 


ไฟขา ให้อภัย ในเมื่อไฟคิดได้เราก็ให้อภัย 

[lizzii]

ฟู่มันยุ่งเกินอ้ะ

[Theznux]

อยากอ่านต่อแล้วววว น้ำตาไหลลลลลลล โฮๆๆ
 

[Money11]

น้องไฟ เป็นตัวละครที่เราชอบมากที่สุด ชอบทั้งภาพจินตนาการ นิสัย ท่าทาง ที่เขีบนออกมาเป็นตัวหนังสือของพี่หนม

เราหลงรักความเป็นน้องไฟมาก ความเห็นแก่ตัว คิดถึงแต่ตอนทำไม่ดี สื่อถึงมนุษย์ธรรมดาทั่วไปที่ไม่ว่าใครก็ต้องมีสองอย่างนี้ เราเข้าใจความรู้ของพี่นิวกับฟู่ด้วย เทมคือเพื่อนคือพี่ เราต้องไม่อยู่เฉยแน่ๆถ้ารู้ว่าใครเป็นคนทำเพื่อนเราเสียใจถึงจะไม่หาเรื่อง แต่อย่างน้อยเราคงนึกเกลียดคนๆนั้นอยู่ลึก (แต่พี่นิวไม่ควรต่อยน้องไฟ เราโกรธ 5555)

ตอนหน้าคุยกันดีๆนะคะ ไม่อยากเห็นน้องไฟร้องไห้อีกแล้ว สู้ๆค่ะทั้งพี่เทมน้องไฟ และสู้ๆนะคะพี่หนม v

[NUTSANAN]

ตอนนี้เป็นไรที่หน่วงมากกกกกกเป็นตอนแรกเลยที่เราอ่านแล้วร้องไห้ มาร้องตอนที่ไฟรู้ความจริงว่าคนที่ซื้อนาฬิกาตัวเองคือเทมเนี่ยแหละ 
ส่วนฟู่นี่ด่าแรงมากอ่ะจริงๆ เราแทบช้อค 

[NOoTuNE]

ไม่โกรธนิวกับโจ๊กเลย ลองเป็นเราดิ ทำยิ่งกว่านี้อีก


แต่ฟู่คืออะไร ตอแหลเกินหน้าไปไหม บางเรื่องบางคำพูดมันไม่ใช่เรื่องของฟู่ บางประโยค มันใช่คำพูดของคนที่เป็นน้องและมีผัวอยู่แล้วพูดเหรอ บอกเลยว่าหมั่นไส้อยากตบ


น้องไฟหวังว่าคราวนี้หนูมีโอกาสแล้ว หวังว่าไฟจะคิดได้ และเดินเข้าหาและไขว่คว้าความรักด้วยตัวเองได้แล้ว

[alien.aiiwz]

.... ตอนนี้ทำเรากลายนเป็นคนเจ้าน้ำตาเลยคร่า
นี่ถ้านั่งอยู่กลางบ้าน คนทั้งบ้านคงตกใจ
นี่กลับมาสงสารไฟอีกล่ะ(คือไร)5555
จริงตรงที่เพิ่งจะรู้ว่ารักก็เมื่อจะเสียไป
โดนใจสุดๆ
แต่ไม่เสียคือดีสุดน้า555
และแล้วไฟก็รู้สักทีเนอะเรื่องนาฬิกา
เราสงสัยตั้งแต่ตอนนั้นแล้วที่ไฟขายแล้วมีข้อความเข้าโทรศัพท์เทม
แล้วก็ใช่จริงๆ ด้วย
ถึงเทมจะเคยบ่นที่ต้องซื้อนาฬิกาแพงๆ ให้ไฟ
แต่เทมก็ยอมทำเสมอเพราะนั่นคือไฟ
ไฟที่เทมรัก
อร้าย
55555

ไฟไปหาเทมแล้วหวังว่าจะได้เคลียกันสักทีเนอะ
ยังไงก็เชียร์เทมไฟอยู่ดี ไม่มีคนไหนเหมาะกับสองคนนี้มากกว่านี้แล้ว
แต่กลัวจะโดนเจ้าฟู่กวนเอาน่ะสิ
นี่ทำตัวเหมือนแฟนเลย เป็นน้องที่ห่วงพี่ได้ที่สุดเสมออ่ะ
ว่าแต่แล้วนี้เซฟจะโดนจับป่าวหว่า
น่าจะโดนสักหน่อย จะได้ไม่กร่างอีก วะฮ่าๆ
 



สู้ๆ นะคะคนแต่ง 
เป็นกำลังใจให้และจะรอน๊า

 

[evilheart]

ฉันติดนิยายเรื่องนี้จนอยากให้อัพทุกวัน
ไฟรู้จักตัวเองก็เกือบจะทำให้ทุกอย่างแย่ลง
อย่าทำให้เทมเสียใจไปกว่านี้เลย ไม่มีใครจะรักไฟเท่าเทมอีกแล้ว
ไปหามันเถอะ กินมาม่าบ่อยๆ มันไม่อร่อยนะตัวเอง
อยากกินขนมหวานบ้างอะไรบ้าง มันเป็นยาชูกำลังของคนอ่านนะจ๊ะ
ไม่อยากมาอัพไวกว่าวันศุกร์บ้างหรอ 

[nutty]

ฟู่มันยังไงด่าแต่เหมือนอยากไปแทนที่ไฟ
รักกันมากก้อคุยกันดีๆนะ อิ่มมาม่าล่ะ
ผ่านด่านนี้ได้คงรักันราบรื่นสุขกันแล้ว

[asukajaa_joy]

อ่านไปก็จะร้องไห้ไป
มันเจ็บและจุกแทนไฟอ่ะ
แต่ก็เข้าใจทุกคนนะ เพื่อนก็เป็ฯห่วงเพื่อนไง
แต่ไฟก็เจ็บนะ พี่เทมเองก็เจ็บ
ทั้งคู่รักกันไง แต่ก็ต้องมาเข้าใจผิดกันมาขึ้นเพราะไม่ได้คุยกันนี่แหละ
T^T

รออ่านตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

[karenoo]

น้องไฟกับพี่เทม เข้าใจกันซักทีนะคะ ต่างคนก็รักกัน ขอให้มีความสุขกันซักทีนะ 

[mooping-7]

  สงสารไฟอ๊าาาาา พวกแกมารุมด่าน้องไฟของช้านนนนอย่างนี้ไม่ได้นะ น้องเชฟเลว!(จบ). น้องฟู่รูไหมคำพูดน้องน้องอะมันทำให้น้องไฟของพี่เจ็บ เดี่ยๆๆจะโดน แล้วใครวะต่อยนองไฟนี่ก็อีกคน พอคนอื่นด่าน้องไฟแล้วเราทนไม่ได้อะ ฮือออตอนนี้เสียน้ำตาไปกับน้องไฟเลย พี่เทมแม่งงงน่ารักวะ สะใจตรงที่คิดถึงไฟคนแรกและยังอยากเจอ ให้อภัยกันเป็นสิ่งที่ดีจ้า (สามพาร์ทที่ผ่านมาก็เป็นหนึ่งในคนที่ด่าไฟ) แต่ตอนนี้ยังไงก็เทมไฟ ทำใจไม่ไดอะทะเลอะกันนานไปแล้วนะ
น้องฟู่ ณ จุดนี้หนูอย่าขวางให้เขาได้ดูแลกันนะ

[whitefang]

โอ้ย ร้องไห้เลย สงสารทั้งคู่
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว

[DraCo_SLa13]

ฟู่ มึงมันขี้เสือก ด่าเหมือนเป็นเมียเทมป์เลยนะมึง

กรุเข้าข้างไฟ จะด่าจะตบจะตีก็ให้ผัวเมียเค้าเคลียร์กันเองเหอะ ไอ้เหี้ย

[Yunatsu]

 

วันศุกร์นานไปปปปป เอาก่อนนั้นได้ไหม
อัดอั้นอยากรู้จะตาย
เคลียร์แบบไหน
แฮปปี้ช่ายไหมมม
เทมน่าจะดูทรงออกนะที่เซฟมาหาเรื่องเพราะไฟเลือกใคร
ไฟ อย่าทิถิให้มันมากรีบไปหาเทม เทมออยากเจอ
คุยกันให้จบ จะได้Happy เหมือนเดิม
ขอให้ แฮปปี้ ขอให้แฮปปี้ ขอให้แฮปปี้
 
อยากให้พี่ฮิมมาช่วยเคลียร์ด้วยจัง

[pemiko2012]

 

ฟู่ก็พูดเกินไปมั้ยอ่า
ไม่รู้ดิ แต่คิดว่าถ้าไม่รู้อะไรอย่าพูดได้มั้ยยยย สงสารไฟอ่ะพาร์ทนี้
อย่างนิว นี่พอเข้าใจได้ ตอนรักกันก็เห็นกันมา ตอนเทมเศร้าก็อยู่ตลอด
แต่แบบฟู่นี่คือ??????? ฮีเพิ่งโผล่มาวันนี้ป่ะ หลังจากที่หายไปนาน
จะมารู้อะไรดีขนาดตัดสินได้เลยหรอ ว่าไฟเป็นไง
แบบเข้าใจนะว่าโกรธแทน แต่คือ....... เฮ้ออออ
พอมีอคติไปแล้ว ก็จะมองคนนั้นไม่ดีไปตลอด แบบที่ฟู่คิดกะไฟ

โอกาสมีให้คนที่คิดได้เสมอนะไฟ
เลิกโทษตัวเอง แล้วไปคุยกันให้รู้เรื่องเถอะ
คนอื่นช่างหัวมัน มันจะพูดอะไรก็ปล่อยมันไป
แคร์เฉพาะกับคนที่เค้าเห็นว่าเรามีค่ากับเค้าก็พอ
พี่เทมรออยู่ รีบไปเหอะะะะะ 

คิดอะไรก็พูดๆไปซะ ก่อนโอกาสจะไม่มีอีกแล้ว
คนเรา ไม่รู้หรอกว่าจะอยให้เจอไปได้สักอีกกี่วัน
เลิกยึดติดกับความคิดเดิมๆ นั่นซะ
เชื่อว่าทุกอย่างจะดีขึ้นนะ

กลับมารักกันไวๆนะ
 

[Annko]

ถึงจะเคยโกรธไฟนะ แต่ก็รับไม่ได้ที่ฟู่จะมาเจ้ากี้เจ้าการอ่ะ
สงสารไฟ คนเราผิดกันได้ แล้วยิ่งพี่เทมก็เคยทำให้เสียใจมากก่อน
ไฟไม่ได้หมดรัก แค่หลงไปกับความใจดีของเซฟเท่านั้นเอง
แต่จริงๆแล้วความรักของไฟกับเทมก็ยังอยู่
สรุปตอนนี้ไม่ชอบฟู่เลย ไม่ชอบมากๆ ไฟก็เสียใจนะ อ่านแล้วสงสารมาก TT