หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[Snowermyhae]

 

[B52]

 

[mild-dy]

อืม สมน้ำหน้าหยุ่นดีมั้ย??
สงสารแต่ฮิมอ่ะ
ตอนนี้ก็เกียดคินมาก

[alien.aiiwz]

อ่านตอนนี้ด้วยความรู้สึก เฉย มึน งง ???
เหมือนจะดี(หรอ)
จริงๆคือเรื่องมันไม่ได้อะไรเลย
แต่มันเป็นความรู้สึกล้วนๆ อ่ะ
พี่ฮิมก็รู้สึกรักเกินจนไม่ฟังน้อง
น้องก็ดื้อเกินไม่ยอมพี่
แต่เป็นเราก็ไม่ชอบป่ะวะ ฮิมเอาแต่โมโหไม่ยอมฟังอะไรเลย
เราไม่รู้ว่าฮิมคิดอะไรอยู่ แต่คงเป็นห่วงหยุ่นมันจริงๆ
เพราะหยุ่นมันซื่อและโง่ด้วยมั้ง ฮิมก็เลยกลัว ไม่อยากเสียหยุ่นไป
แต่ถ้ากลัวก็ไม่น่าจะขอห่างป่ะ เหมือนเทมที่เคยบอก คนรักกันไม่ควรห่างกันหรอก
เราเชื่อด้วยตัวเองว่าส่วนมากไม่มีคนที่ห่างกันด้วยเรื่องทะเลาะแล้วดีขึ้นหรอก
นอกจากซะว่าจะกลับมาเริ่มต้นใหม่จริงๆ โดยที่ลืมเรื่องที่เกิดขึ้นมาแล้ว
เพราะไม่งั้นไอ่เรื่องที่เคยทะเลาะเนี้ยมันก็จะเป็นประเด็นอยู่อย่างนั้น

แต่เราก็เชื่ออีกอย่างว่าฮิมหยุ่นเนี้ยมันห่างกันได้ไม่นานหรอก(เนอะ?)5555
 

[nutty]

มาคิดได้ก้อคงตอนห่างกันซักพักล่ะนะ
รักเป็นพิษเพราะรักมากไป ฮิมโหดกับน้องจัง
เดาว่าคู่นี้คงจะคืนดีกันแล้วตอนเทมไฟดีกัน

[gboykung]

 

[greensnake]

นี่กะเอาให้หนักๆกันไปเลยทีเดียวใช่ไหม แบบม้วนเดียวจบอะไรอย่างนี้
ถ้าเทียบกันระหว่างสองคู่นี้ ทั้งที่พี่เทมเกือบตาย แต่เราว่าฮิมหยุ่นหนักกว่าอีกนะ
อาจจะเป็นเพราะพี่เทมใจเย็นและมีเหตุผลมากกว่า แต่เรื่องรักนั้นเท่ากันกับฮิม
เห็นด้วยกับหยุ่นนะ พี่ฮิมมองแต่ในมุมของตัวเอง มองในมุมหยุ่นบ้างสิ
พูดไปก็จะหาว่ารื้อฟื้น ทีฮิมยังคบกับเพื่อนคนนั้นได้เลย ทั้งที่ก็กรณีเดียวกันแท้ๆ
ถ้ารักแล้วต้องมาทำร้ายกันอย่างนี้ ห่างกันไปก็ดี เผื่อฮิมจะตาสว่างขึ้นมาบ้าง
ถอยคนละก้าวแล้วให้มีที่ว่างตรงกลางให้แต่ละคนได้หายใจบ้างก็ดี
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[evilheart]

ท่าทางคนเขียนจะชอบให้คนอ่านกินมาม่าชามโตๆ
ไม่รู้จะสงสารใคร เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมันคล้ายๆ กัน
มันเกิดขึ้นในเวลาใกล้เคียงกัน
สงสารคนเขียนหล่ะกัน

[mommee]

ไม่อยากให้ความดื้อของหยุ่นทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเลยลูก  หนูไม่ได้โง่หนูก็รู้อยู่ แต่ว่า บางทีเพราะอยู่มุมนั้นหนูเลยมองไม่เห็นภาพมุมกว้างแบบที่คนอื่นเห็น แบบที่ไฟเคยเป็น

เข้าใจนะที่หนูเสียดายความเป็นเพื่อนน่ะ แต่...

เพื่อนที่หนูควรจะเสียดายความเป็นเพื่อนน่ะ คือคนที่ไม่ใช่มาบอกรักหนู ทั้งๆที่รู้ว่าหนูมีแฟนแล้ว และหนูไม่รักกลับแล้วยังดื้อดึง ยังโผล่มาหาทั้งๆที่คุยกันแล้ว เพื่อจะทำให้ความสัมพันธ์ของหนูกับแฟนมีปัญหา  หนูถนอมน้ำใจเขาแล้วเขาถนอมน้ำใจหนูไหม เขายังสติลทำให้มีปัญหาไหมอยู่ไหม? ควรไหมที่จะจบจริงๆอย่างที่ไอ้เหี้ยพี่ฮิมห้าม?

แล้วคิดกลับกัน ถ้าหนูเป็นเพื่อนคีน หนูอยากทำให้คีนมีปัญหากับแฟนเขาไหม เหมือนตอนไฟหนูก็ไม่อยากให้พี่เทมกับไฟมีปัญหา หนูถึงขนาดไม่ยอมใส่นาฬิกาที่เขาให้เพราะว่าหนูรักเพื่อน หนูเลยยอม  แล้วเพื่อนอย่างคีนยอมหนูไหม ยอมที่จะถอยห่างเพื่อให้หนูไม่มีปัญหากับพี่ฮิมไหม  แบบไหนคือความเป็นเพื่อนที่ควรจะถนอม?  ทำไมเชนกับปอไม่มาวุ่นวายกับหนูเหมือนที่คีนทำ ทั้งๆที่มันก็เพื่อนเหมือนกัน   

ถ้าเพื่อนรักเรา เราอย่ามาทำพระเอกให้เขาอยู่ข้างเราเลยลูก มันบาป คนเรามันเกิดความหวังได้ทุกนาทีที่คนที่เรารักทำอะไรให้ ถ้ารักความเป็นเพื่อนกันจริงๆ ต้องเว้นระยะ ไม่ไปเจอ จนกว่าเพื่อนจะมองหนูอย่างเพื่อนได้อย่างบริสุทธิ์ใจ  นั่นหรอก คนที่รักเพื่อน ไม่ใช่รักความถูกต้องบ้าๆที่คิดว่าให้ทิ้งเพื่อนเพื่อแฟนได้ไง    คนที่หนูต้องยอมห่างจริงๆคือคีนไม่ใช่พี่ฮิม เรื่องแค่นี้หนูยังคิดไม่ได้เลย จะไม่ให้พี่ฮิมโมโหโกรธเป็นหมาบ้าได้ไงจริงเปล่า

แล้วมาหาถึงบ้านแบบนี้มันคือการมาเหยียบหน้าผัวหนูนะลูก กลับกันหนูยังหึงพี่เฟย์ พี่ก็ไม่ชอบพี่เฟย์ แต่พี่เฟย์ทำแบบที่ไอ้คีนทำไหม เขาอยู่ที่ของเขา ไม่ได้ก้าวมาในเส้นทางของหนู  ถ้าอีเฟย์ลุกมาพูดกับหนูว่าจะแย่งพี่ฮิมแล้วไอ้ฮิมยังยอมคุยกับเขาพี่ก็จะยุหนูให้เลิกพี่ฮิมแม่ง

แต่นี่เขาไม่ได้ทำแบบนั้น เขาอยู่ในที่ของเขา  ไอ้เรื่องจะห้ามใครรักใครมันยาก ไม่งั้นต้องห้ามแม่งทุกคนแล้วทั้งพี่ฮิมและหยุ่นก็เสือกมีเสน่ห์อย่างแรงทั้งคู่อย่างช่วยไม่ได้ด้วย 

 แต่เพราะเรื่องพี่เฟย์มันควบคุมได้ พี่ฮิมเลยไม่ทำอะไร แต่ถ้าตราบใดล้ำเส้นเหมือนพี่เนยเราว่าพี่ฮิมก็ไม่ปล่อยไว้และไม่เสียดายความเป็นเพื่อนด้วย กรณีนี้ทุกคนก็เห็นแล้ว ถึงขนาดไหว้พี่เนยให้เลิกยุ่งกับตัวเองแล้วปล่อยเขาทิ้งไว้อย่างน่าสมเพชอะ 

แล้วดูพี่เทมดิ มันชอบหนู ถึงขนาดเป็นประเด็นให้น้องไฟน้อยใจ แต่พี่ฮิมห้ามแบบนี้ไหม อาจจะห้ามตอนแรกไม่ให้อยู่ด้วยกันลำพัง แต่เขาไม่เคยขอให้เลิกคบพี่เทม งานวันเกิดหนูเขาโทรชวนมันมาด้วยทั้งๆที่รู้ไอ้ผู้ชายคนนี้เคยรักแฟนตัวเอง

นี่คือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวงี่เง่าเหรอ  เราว่าไม่เลย

คือตรงนี้ถ้ายังไม่รู้จากปากพี่ฮิมแล้วพี่ฮิมขอให้เลิกจะเข้าข้างหยุ่นเพราะมันเยอะไป ยอมห่างให้แล้วแต่ให้เลิกคบมันเยอะไปมันลำบากใจ 

แต่นี่ขนาดพี่ฮิมบอกแล้วว่าทำไม แต่หยุ่นก็ไม่เลิก ง่ายๆ เลยคือหนูดื้อ หนูจะเอาคืนพี่เขา หนูก็หึงเขาไม่ต่างจากที่เขาหึงหนู หนูก็อยากจะให้เขาเลิกคบคนอื่นที่รักเขา เหมือนที่เขาอยากให้หนูทำ แต่เขาไม่ทำ หนูก็เลยดื้อ

แต่หนูลืมไปว่า บทเรียนมีมาแล้ว พี่ฮิมที่ว่าฉลาดกว่ายังโดนมาแล้ว แล้วหยุ่น หนูไม่ได้โง่(ย้ำนะ) แต่ซื่อขนาดนี้ไม่ต้องถึงพี่ฮิมหรอก ใครเป็นแฟนมึงก็กลุ้ม 

หนูต้องยอมรับตัวเองเรื่องที่ตัวเองคิดไม่ทันคนอื่นเขาบ้างแล้วละ  อย่าประชดว่ากูโง่ เรียนได้ขนาดนี้ไม่โง่ แต่ต้องยอมรับข้อเสียของตัวเองว่าตัวเองไม่ทันคนจริงๆ เพราะไม่ใช่ว่าคนที่เขาเข้าหาหนูทุกคนจะดีต่อให้หนูไม่มีใจให้เขาก็เถอะ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสน

คือพี่ฮิมจะตัดไฟแต่ต้นลม แต่อีหยุ่นก็ซื่อเกินจะเข้าใจ อย่างที่พี่ฮิมบอก ห่างกันก็ดี ไปคิดซะว่าทำไมตัวเองถึงให้ในสิ่งที่อีกฝ่ายขอไม่ได้ ทำไมถึงคิดว่าการยอมให้แฟนคือการกระทำที่โง่ ทำตามแล้วจะเหมือนหมาเหมือนแมว  คิดเองไม่ได้ ไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมห่วงความรู้สึกคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของคนรักตัวเอง

ถ้าห่างมาแล้วมองจากที่ไกลๆ บางทีหยุ่นอาจจะเห็นก็ได้ว่า พี่ฮิมไม่งี่เง่าไปจากหนูเลย  เพราะเขารักเขาเลยหึง แล้วคนที่ทำให้หึงมันก็ดันท้าทายเขาด้วย มันเลวไง มันเกรียน  เขากำลังเสียหน้าที่แฟนไม่เชื่อที่เขาบอก เขากำลังเสียใจที่คนอื่นมีอิทธิพลกับแฟนเขามากกว่าความรักของเขา ผู้ชายบางคนมันคือศักดิ์ศรี ไม่ต้องไปคิดหรอกว่าเรียนวิดวะถาปัตย์ไร  ผู้ชายทั่วไป(ซึ่งหนูก็คือผู้ชาย) มีมุมที่ฆ่าได้หยามไม่ได้

แล้วไอ้คนที่หยามคือคนที่แอบลวนลามเมียมัน ขนาดเริ่มต้นยังได้ไปขนาดนี้แล้วถ้าไม่ตัดไฟแต่ต้นลมหยุ่นจะเสียอะไรไปอีกกับคำขอร้องเห็นแก่ตัวว่าอย่าเลิกเป็นเพื่อน?

เหตุผลพี่ฮิมที่คนอ่านอย่างพี่เห็นก็คือแค่นี้

 แพ้ แพ้ไอ้คีนราบคาบ พี่ฮิมโดนตอกหน้าว่ามันก็สามารถทำให้หนูเป็นของมันได้  แล้วหนูยังอยู่ข้างมันเท่ากับหนูยืนยันแล้วว่าคีนชนะและพี่ฮิมแม่งแพ้ราบคาบจ้ะที่รัก รักไม่รักไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือคีนยังมีหนูอยู่ข้างกายมัน นั่นแหละที่พี่ฮิมแพ้จนโกรธเป็นหมาบ้า  แต่ถามว่าที่ทำรุนแรงกับหนูพี่โกรธพี่ฮิมไหม โกรธมากและอยากบอกว่าเหี้ยมากกกก

มันงี่เง่าเรารู้แต่เราเข้าใจพี่ฮิม คนที่เรารักเลือกที่จะยืนอยู่ข้างคนที่เราเกลียด แค่นี้ก็แพ้ละ  ไม่ต้องไปมองหาเหตุผลดีเด่อะไรจากไหน หยุ่นยื่นคำตอบให้พี่ฮิมแล้วล่ะลูก

เฮ้อออ เหนื่อยใจ

ในขณะที่ไฟวิ่งหาคนมารัก ดิ้นรนจะเป็นจะตายเพื่อจะได้ที่หนึ่งของใครสักคน คนที่ไม่มีรักอยากจะได้รับความรัก อยากจะให้เขามาเป็นเจ้าของเรา อยากให้เขาหวงอยากให้เขาหึง กักขังเรา มีเราคนเดียว น้องน่าสงสารนะ (แม้ว่าวิธีหาจะผิดแต่น้องก็ยังอยากเป็นที่หนึ่งของคนที่ตัวเองรัก และกว่าจะได้มามันก็เกือบจะสูญเสียไปละ)

แต่หยุ่นมีทุกอย่างอย่างที่ไม่ต้องดิ้นรน สิ่งที่หยุ่นเป็นทำให้พี่ฮิมรักและทุ่มเทให้เป็นที่หนึ่ง แต่หยุ่นกลับไม่คิดจะถนอมใจคนที่ให้หยุ่นเป็นที่หนึ่ง คิดแต่ว่ามันมากเกินไป เหมือนโดนกังขัง เหมือนโดนจูงจมูก เหมือนว่าถ้าเชื่อพี่ฮิมจะโง่ เหมือนว่าถ้าเดินตามสิ่งที่พี่ฮิมบอกแล้วตัวเองจะไม่มีความคิด  บางทีหยุ่นก็คิดเยอะไปนะลูก  คิดในสิ่งที่ไร้สาระกว่าไอ้ลูกไฟเสียอีก

ยากตรงไหนลูก เหตุการณ์มองอยู่ตรงหน้าว่า ถ้าคีนยังอยู่ใกล้ๆ ไม่มีวันไหนจะมีความสุขแน่นอน วันนี้ไม่ชกกัน วันหน้าต้องฆ่ากันตาย ถ้าอยากมีความสุขก็แค่ตัดคีนออกไป  อย่างน้อยถึงจะเลว  แต่ก็ถือว่าทำเพื่อทุกคน รวมทั้งเพื่อนหนูด้วย อยากเห็นมันมาป้วนเปี้ยนแล้วโดนพี่ฮิมกระทืบเหรอ?  คือประเด็นของหยุ่นคือไร เหตุผลที่ดีที่มีคืออะไร งง

เลิกกับเพื่อนไม่ได้เพราะเห็นแก่มิตรภาพ เพราะสงสารมัน?  แต่เห็นมันมาโดนพี่ฮิมกระทืบนี่ไม่สงสารมัน? 

ตัดไฟแต่ต้นลมเลิกไปซะ ต่างคนต่างอยู่ ความทรงจำดีๆหระหว่างคีนก็ยังอยู่ ดีกว่ามาดันทุรัง แล้วได้อะไร ห่างพี่ฮิมใครเจ็บ ตัวเองเจ็บ ต่อให้ไม่มีพี่ฮิมแล้วคีนได้เลื่อนขั้นไหม?  ถ้าไม่จะเก็บมันไว้ทำไม ให้มันมามีความหวัง? คือเชื่อเถอะหยุ่นต่อให้โง่แค่ไหนต้องรู้ว่าคนเรารักใครสักคนมันเลิกรักไม่ได้เพียงข้ามวัน แล้วนี่มายอมห่างจากพี่ฮิม ไอ้คนที่แอบรักหนูมันเกิดความหวังแน่นอน

พูดตามตรงก็ไม่รู้ว่าเหตุผลของหยุ่นคืออะไร ถ้าเป็นเหตุผลที่บอกเรื่องพี่เฟย์ เราว่ามันก็ไม่ขึ้นอะ เพราะอย่างที่บอก พี่เฟย์ไม่ได้ล้ำเส้นแม้หยุ่นจะโคตรเกลียดขี้หน้าเขาก็ตาม  แต่ถ้าทั้งพี่ฮืมและหยุ่นต้องมานั่งห่างคนที่เข้ามารักตัวเองคงบ้าตายปะ
 
แต่คีนคือตรงข้ามทุกอย่างไง นอกจากล้ำเส้นยังหน้าด้าน เอาความเป็นเพื่อนมาเรียกร้องบ้าๆ

คือเหตุผลหยุ่นอาจจะดี เหตุผลพี่ฮิมอาจจะงี่เง่า แต่คนมองข้างนอกอย่างเรารู้ไง ว่าคีนไม่สมควรกับความเป็นเพื่อนที่หยุ่นมีให้หรอก แค่นั้นแหละ

ถ้าหยุ่นอยากจะโต อยากจะคิดให้ได้โดยไม่ต้องให้พี่ฮิมบังคับ หนูก็ต้องมองโลกให้กว้างขึ้น มองหลายมุม นี่เขามาชอบตัวเองคนรอบข้างบอกยังไม่เชื่อต้องถามจากปากเพื่อน คือมันก็ดี  แต่มันดูปิดหูปิดตาไป  ทุกอย่างมีที่มาที่ไป เหตุเกิดได้ต้องมีผล 


ถ้าหนูมองโลกเป็นตามโลกทัน พี่ฮิมคงไม่ต้องบังคับต้องดูแล  แต่เพราะหนูไม่ได้เป็นคนแบบนั้นหนูก็รู้  ย้อนกลับไป คนที่พาหนูออกมาจากการทำอะไรซ้ำซาก กลัวโลกกว้างก็คือพี่ฮิมไม่ใช่หรือไง

[๐๐ตะวัน๐๐]

^
^
เห็นด้วยกะรีบนเลยค่ะ เราเข้าข้างฮิมน่ะเรื่องนี้

จะให้ไว้ใจผู้ชายที่เคยแอบลวนลามแฟนของเราเนี่ยน่ะ

ไหนจะคำพูดตลบแตลงที่เคยพูดไว้อีกอ่ะมันจะไว้ใจได้งัย

หยุ่นเชื่อใจเพราะเป็นเพื่อนที่ครบกันมานาน แต่จริงๆแม่งเชื่อใจไม่ได้อ่ะ

มันไม่ได้มองหยุ่นเป็นเพื่อนเลยอ่ะพร้อมจะฉวยโอกาสเสมอเลยด้วย

อาจจะเลิกคบกันไม่ได้ แต่ไม่ควรสนิทกันอ่ะ ประกาศกับแฟนเค้าว่าจะแย่ง

แล้ววันต่อมาก็โผล่มาหาถึงหน้าห้องเลย เป็นใครจะทนได้อ่ะ เป็นเราเราก็ไม่ทนอ่ะ

[zabzebra]

สงสารหยุ่นมาก พี่ฮิมฟังน้องหน่อยก็ยังดี โอ้ยยยย

ปวดร้าววว หึงจนหน้ามืดมันเกินพอดีอะ มันเกินไปอ่าาา

[Nuch shy]

ไม่อยากให้ความดื้อของหยุ่นทำให้ตัวเองต้องเจ็บปวดเลยลูก  หนูไม่ได้โง่หนูก็รู้อยู่ แต่ว่า บางทีเพราะอยู่มุมนั้นหนูเลยมองไม่เห็นภาพมุมกว้างแบบที่คนอื่นเห็น แบบที่ไฟเคยเป็น

เข้าใจนะที่หนูเสียดายความเป็นเพื่อนน่ะ แต่...

เพื่อนที่หนูควรจะเสียดายความเป็นเพื่อนน่ะ คือคนที่ไม่ใช่มาบอกรักหนู ทั้งๆที่รู้ว่าหนูมีแฟนแล้ว และหนูไม่รักกลับแล้วยังดื้อดึง ยังโผล่มาหาทั้งๆที่คุยกันแล้ว เพื่อจะทำให้ความสัมพันธ์ของหนูกับแฟนมีปัญหา  หนูถนอมน้ำใจเขาแล้วเขาถนอมน้ำใจหนูไหม เขายังสติลทำให้มีปัญหาไหมอยู่ไหม? ควรไหมที่จะจบจริงๆอย่างที่ไอ้เหี้ยพี่ฮิมห้าม?

แล้วคิดกลับกัน ถ้าหนูเป็นเพื่อนคีน หนูอยากทำให้คีนมีปัญหากับแฟนเขาไหม เหมือนตอนไฟหนูก็ไม่อยากให้พี่เทมกับไฟมีปัญหา หนูถึงขนาดไม่ยอมใส่นาฬิกาที่เขาให้เพราะว่าหนูรักเพื่อน หนูเลยยอม  แล้วเพื่อนอย่างคีนยอมหนูไหม ยอมที่จะถอยห่างเพื่อให้หนูไม่มีปัญหากับพี่ฮิมไหม  แบบไหนคือความเป็นเพื่อนที่ควรจะถนอม?  ทำไมเชนกับปอไม่มาวุ่นวายกับหนูเหมือนที่คีนทำ ทั้งๆที่มันก็เพื่อนเหมือนกัน   

ถ้าเพื่อนรักเรา เราอย่ามาทำพระเอกให้เขาอยู่ข้างเราเลยลูก มันบาป คนเรามันเกิดความหวังได้ทุกนาทีที่คนที่เรารักทำอะไรให้ ถ้ารักความเป็นเพื่อนกันจริงๆ ต้องเว้นระยะ ไม่ไปเจอ จนกว่าเพื่อนจะมองหนูอย่างเพื่อนได้อย่างบริสุทธิ์ใจ  นั่นหรอก คนที่รักเพื่อน ไม่ใช่รักความถูกต้องบ้าๆที่คิดว่าให้ทิ้งเพื่อนเพื่อแฟนได้ไง    คนที่หนูต้องยอมห่างจริงๆคือคีนไม่ใช่พี่ฮิม เรื่องแค่นี้หนูยังคิดไม่ได้เลย จะไม่ให้พี่ฮิมโมโหโกรธเป็นหมาบ้าได้ไงจริงเปล่า

แล้วมาหาถึงบ้านแบบนี้มันคือการมาเหยียบหน้าผัวหนูนะลูก กลับกันหนูยังหึงพี่เฟย์ พี่ก็ไม่ชอบพี่เฟย์ แต่พี่เฟย์ทำแบบที่ไอ้คีนทำไหม เขาอยู่ที่ของเขา ไม่ได้ก้าวมาในเส้นทางของหนู  ถ้าอีเฟย์ลุกมาพูดกับหนูว่าจะแย่งพี่ฮิมแล้วไอ้ฮิมยังยอมคุยกับเขาพี่ก็จะยุหนูให้เลิกพี่ฮิมแม่ง

แต่นี่เขาไม่ได้ทำแบบนั้น เขาอยู่ในที่ของเขา  ไอ้เรื่องจะห้ามใครรักใครมันยาก ไม่งั้นต้องห้ามแม่งทุกคนแล้วทั้งพี่ฮิมและหยุ่นก็เสือกมีเสน่ห์อย่างแรงทั้งคู่อย่างช่วยไม่ได้ด้วย 

 แต่เพราะเรื่องพี่เฟย์มันควบคุมได้ พี่ฮิมเลยไม่ทำอะไร แต่ถ้าตราบใดล้ำเส้นเหมือนพี่เนยเราว่าพี่ฮิมก็ไม่ปล่อยไว้และไม่เสียดายความเป็นเพื่อนด้วย กรณีนี้ทุกคนก็เห็นแล้ว ถึงขนาดไหว้พี่เนยให้เลิกยุ่งกับตัวเองแล้วปล่อยเขาทิ้งไว้อย่างน่าสมเพชอะ 

แล้วดูพี่เทมดิ มันชอบหนู ถึงขนาดเป็นประเด็นให้น้องไฟน้อยใจ แต่พี่ฮิมห้ามแบบนี้ไหม อาจจะห้ามตอนแรกไม่ให้อยู่ด้วยกันลำพัง แต่เขาไม่เคยขอให้เลิกคบพี่เทม งานวันเกิดหนูเขาโทรชวนมันมาด้วยทั้งๆที่รู้ไอ้ผู้ชายคนนี้เคยรักแฟนตัวเอง

นี่คือผู้ชายที่เห็นแก่ตัวงี่เง่าเหรอ  เราว่าไม่เลย

คือตรงนี้ถ้ายังไม่รู้จากปากพี่ฮิมแล้วพี่ฮิมขอให้เลิกจะเข้าข้างหยุ่นเพราะมันเยอะไป ยอมห่างให้แล้วแต่ให้เลิกคบมันเยอะไปมันลำบากใจ 

แต่นี่ขนาดพี่ฮิมบอกแล้วว่าทำไม แต่หยุ่นก็ไม่เลิก ง่ายๆ เลยคือหนูดื้อ หนูจะเอาคืนพี่เขา หนูก็หึงเขาไม่ต่างจากที่เขาหึงหนู หนูก็อยากจะให้เขาเลิกคบคนอื่นที่รักเขา เหมือนที่เขาอยากให้หนูทำ แต่เขาไม่ทำ หนูก็เลยดื้อ

แต่หนูลืมไปว่า บทเรียนมีมาแล้ว พี่ฮิมที่ว่าฉลาดกว่ายังโดนมาแล้ว แล้วหยุ่น หนูไม่ได้โง่(ย้ำนะ) แต่ซื่อขนาดนี้ไม่ต้องถึงพี่ฮิมหรอก ใครเป็นแฟนมึงก็กลุ้ม 

หนูต้องยอมรับตัวเองเรื่องที่ตัวเองคิดไม่ทันคนอื่นเขาบ้างแล้วละ  อย่าประชดว่ากูโง่ เรียนได้ขนาดนี้ไม่โง่ แต่ต้องยอมรับข้อเสียของตัวเองว่าตัวเองไม่ทันคนจริงๆ เพราะไม่ใช่ว่าคนที่เขาเข้าหาหนูทุกคนจะดีต่อให้หนูไม่มีใจให้เขาก็เถอะ ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะสน

คือพี่ฮิมจะตัดไฟแต่ต้นลม แต่อีหยุ่นก็ซื่อเกินจะเข้าใจ อย่างที่พี่ฮิมบอก ห่างกันก็ดี ไปคิดซะว่าทำไมตัวเองถึงให้ในสิ่งที่อีกฝ่ายขอไม่ได้ ทำไมถึงคิดว่าการยอมให้แฟนคือการกระทำที่โง่ ทำตามแล้วจะเหมือนหมาเหมือนแมว  คิดเองไม่ได้ ไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำไมห่วงความรู้สึกคนอื่นมากกว่าความรู้สึกของคนรักตัวเอง

ถ้าห่างมาแล้วมองจากที่ไกลๆ บางทีหยุ่นอาจจะเห็นก็ได้ว่า พี่ฮิมไม่งี่เง่าไปจากหนูเลย  เพราะเขารักเขาเลยหึง แล้วคนที่ทำให้หึงมันก็ดันท้าทายเขาด้วย มันเลวไง มันเกรียน  เขากำลังเสียหน้าที่แฟนไม่เชื่อที่เขาบอก เขากำลังเสียใจที่คนอื่นมีอิทธิพลกับแฟนเขามากกว่าความรักของเขา ผู้ชายบางคนมันคือศักดิ์ศรี ไม่ต้องไปคิดหรอกว่าเรียนวิดวะถาปัตย์ไร  ผู้ชายทั่วไป(ซึ่งหนูก็คือผู้ชาย) มีมุมที่ฆ่าได้หยามไม่ได้

แล้วไอ้คนที่หยามคือคนที่แอบลวนลามเมียมัน ขนาดเริ่มต้นยังได้ไปขนาดนี้แล้วถ้าไม่ตัดไฟแต่ต้นลมหยุ่นจะเสียอะไรไปอีกกับคำขอร้องเห็นแก่ตัวว่าอย่าเลิกเป็นเพื่อน?

เหตุผลพี่ฮิมที่คนอ่านอย่างพี่เห็นก็คือแค่นี้

 แพ้ แพ้ไอ้คีนราบคาบ พี่ฮิมโดนตอกหน้าว่ามันก็สามารถทำให้หนูเป็นของมันได้  แล้วหนูยังอยู่ข้างมันเท่ากับหนูยืนยันแล้วว่าคีนชนะและพี่ฮิมแม่งแพ้ราบคาบจ้ะที่รัก รักไม่รักไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือคีนยังมีหนูอยู่ข้างกายมัน นั่นแหละที่พี่ฮิมแพ้จนโกรธเป็นหมาบ้า  แต่ถามว่าที่ทำรุนแรงกับหนูพี่โกรธพี่ฮิมไหม โกรธมากและอยากบอกว่าเหี้ยมากกกก

มันงี่เง่าเรารู้แต่เราเข้าใจพี่ฮิม คนที่เรารักเลือกที่จะยืนอยู่ข้างคนที่เราเกลียด แค่นี้ก็แพ้ละ  ไม่ต้องไปมองหาเหตุผลดีเด่อะไรจากไหน หยุ่นยื่นคำตอบให้พี่ฮิมแล้วล่ะลูก

เฮ้อออ เหนื่อยใจ

ในขณะที่ไฟวิ่งหาคนมารัก ดิ้นรนจะเป็นจะตายเพื่อจะได้ที่หนึ่งของใครสักคน คนที่ไม่มีรักอยากจะได้รับความรัก อยากจะให้เขามาเป็นเจ้าของเรา อยากให้เขาหวงอยากให้เขาหึง กักขังเรา มีเราคนเดียว น้องน่าสงสารนะ (แม้ว่าวิธีหาจะผิดแต่น้องก็ยังอยากเป็นที่หนึ่งของคนที่ตัวเองรัก และกว่าจะได้มามันก็เกือบจะสูญเสียไปละ)

แต่หยุ่นมีทุกอย่างอย่างที่ไม่ต้องดิ้นรน สิ่งที่หยุ่นเป็นทำให้พี่ฮิมรักและทุ่มเทให้เป็นที่หนึ่ง แต่หยุ่นกลับไม่คิดจะถนอมใจคนที่ให้หยุ่นเป็นที่หนึ่ง คิดแต่ว่ามันมากเกินไป เหมือนโดนกังขัง เหมือนโดนจูงจมูก เหมือนว่าถ้าเชื่อพี่ฮิมจะโง่ เหมือนว่าถ้าเดินตามสิ่งที่พี่ฮิมบอกแล้วตัวเองจะไม่มีความคิด  บางทีหยุ่นก็คิดเยอะไปนะลูก  คิดในสิ่งที่ไร้สาระกว่าไอ้ลูกไฟเสียอีก

ยากตรงไหนลูก เหตุการณ์มองอยู่ตรงหน้าว่า ถ้าคีนยังอยู่ใกล้ๆ ไม่มีวันไหนจะมีความสุขแน่นอน วันนี้ไม่ชกกัน วันหน้าต้องฆ่ากันตาย ถ้าอยากมีความสุขก็แค่ตัดคีนออกไป  อย่างน้อยถึงจะเลว  แต่ก็ถือว่าทำเพื่อทุกคน รวมทั้งเพื่อนหนูด้วย อยากเห็นมันมาป้วนเปี้ยนแล้วโดนพี่ฮิมกระทืบเหรอ?  คือประเด็นของหยุ่นคือไร เหตุผลที่ดีที่มีคืออะไร งง

เลิกกับเพื่อนไม่ได้เพราะเห็นแก่มิตรภาพ เพราะสงสารมัน?  แต่เห็นมันมาโดนพี่ฮิมกระทืบนี่ไม่สงสารมัน? 

ตัดไฟแต่ต้นลมเลิกไปซะ ต่างคนต่างอยู่ ความทรงจำดีๆหระหว่างคีนก็ยังอยู่ ดีกว่ามาดันทุรัง แล้วได้อะไร ห่างพี่ฮิมใครเจ็บ ตัวเองเจ็บ ต่อให้ไม่มีพี่ฮิมแล้วคีนได้เลื่อนขั้นไหม?  ถ้าไม่จะเก็บมันไว้ทำไม ให้มันมามีความหวัง? คือเชื่อเถอะหยุ่นต่อให้โง่แค่ไหนต้องรู้ว่าคนเรารักใครสักคนมันเลิกรักไม่ได้เพียงข้ามวัน แล้วนี่มายอมห่างจากพี่ฮิม ไอ้คนที่แอบรักหนูมันเกิดความหวังแน่นอน

พูดตามตรงก็ไม่รู้ว่าเหตุผลของหยุ่นคืออะไร ถ้าเป็นเหตุผลที่บอกเรื่องพี่เฟย์ เราว่ามันก็ไม่ขึ้นอะ เพราะอย่างที่บอก พี่เฟย์ไม่ได้ล้ำเส้นแม้หยุ่นจะโคตรเกลียดขี้หน้าเขาก็ตาม  แต่ถ้าทั้งพี่ฮืมและหยุ่นต้องมานั่งห่างคนที่เข้ามารักตัวเองคงบ้าตายปะ
 
แต่คีนคือตรงข้ามทุกอย่างไง นอกจากล้ำเส้นยังหน้าด้าน เอาความเป็นเพื่อนมาเรียกร้องบ้าๆ

คือเหตุผลหยุ่นอาจจะดี เหตุผลพี่ฮิมอาจจะงี่เง่า แต่คนมองข้างนอกอย่างเรารู้ไง ว่าคีนไม่สมควรกับความเป็นเพื่อนที่หยุ่นมีให้หรอก แค่นั้นแหละ

ถ้าหยุ่นอยากจะโต อยากจะคิดให้ได้โดยไม่ต้องให้พี่ฮิมบังคับ หนูก็ต้องมองโลกให้กว้างขึ้น มองหลายมุม นี่เขามาชอบตัวเองคนรอบข้างบอกยังไม่เชื่อต้องถามจากปากเพื่อน คือมันก็ดี  แต่มันดูปิดหูปิดตาไป  ทุกอย่างมีที่มาที่ไป เหตุเกิดได้ต้องมีผล 


ถ้าหนูมองโลกเป็นตามโลกทัน พี่ฮิมคงไม่ต้องบังคับต้องดูแล  แต่เพราะหนูไม่ได้เป็นคนแบบนั้นหนูก็รู้  ย้อนกลับไป คนที่พาหนูออกมาจากการทำอะไรซ้ำซาก กลัวโลกกว้างก็คือพี่ฮิมไม่ใช่หรือไง

เห็นด้วยอย่างที่สุดค่ะ เข้าข้างฮิมเต็มที่

[nuttzier]

ห่างกันซักพัก  เพื่อจะไปรักคนอื่นมากกว่า  หรือเปล่าเนี๊ยะ...????

[four4]

ชอบเรื่องนี้มากๆ เป็นกำลังใจให้คุณหนม ทำผลงานดีๆค้าบบบบ
ติดตามต่อไป รวมถึงผลงานอื่นๆด้วย

[slurpee04]

ฮิม ไม่แฟร์เลย

ห่างกันสักพัก  คนฟังนี่โคตรเจ็บอะ     

สงสารหยุ่น

[Gutjang]

โอกาสที่ฮิมจะถูกพี่เฟย์สอย มันน้อย
ถ้าคีนจะสอยหยุ่นมันง่ายกว่าอ่ะ เพราะยังไงหยุ่นก็สู้คีนไม่ได้ถ้าเกิดอะไรขึ้น

[arissara]

 :ling1:รักก็อย่างนี้แหละ เข้าใจยาก ยิ่งเป็นเรื่องของตัวเองก็ยิ่งยากจะเข้าใจ

[lakza651]

แว้กกกกกกกกก ไหงเป็นนั้นไปปปปป    ทำไมฮิมไม่มีเหตุและผลเลยงะ เซ็งเลยอุติส่าห์เชียร์ สงสารหยุ่นงะยิ่งตอนที่ฮิมข่มขืนให้ขืนข่มในทรวง แต่ก็สงสารฮิมเหมือนกันน้า ตอนที่บอกห่างกันสักพักแล้วนำตาไหลนะ แสดงให้เห็นว่าฮิมโคดรักหยุ่นเลยยยยยยยย แต่ก็ขอให้คืนดีกันไวๆ น้า // แล้วสัปดาห์นี้จะมีตอนตอไปหรือเปล่าหรือจะมีแต่ตอนพิเศษ
 ขอบคุณผู้แต่งที่อัพให้อ่านเด้อออ 

[patwo]

ตอนพิเศษ :: วันแห่งความรัก

พาสบอทไนท์ ตอน ดอกไม้ที่ถูกฝากมา

**เนื้อหาส่วนนี้ไม่มีเกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักของตอนที่ 68 เป็นวาเลนไทน์หลังจากผ่านไปหนึ่งปี เนื้อหาอาจจะมีบางส่วนที่ไม่เข้าใจเพราะขนมตัดมาเฉพาะส่วนของวาเลนไทน์เท่านั้นจ้า 


สีชมพู นั่นก็สีชมพู นี่ก็สีชมพู .. สารภาพผมไม่ใช่คนที่พิศวาสสีชมพูอะไรมากมายขนาดนั้น และถึงจะรู้สึกเลี่ยนในสายตา ก็ต้องยอมให้เค้าสักวันสักครับ วันที่เดินไปทางไหนก็มีแต่ของน่ารักเต็มไปหมด วันที่ห้างร้านหรือสถานที่สำคัญจะโคตรโรแมนติก วันที่คนโสดทั้งหลายไม่ต่างอะไรจากโดนหนามแหลมๆทิ่มร่างทั้งร่างให้รู้สึกเหงายิ่งกว่าเก่า

“ วันวาเลนไทน์ เหรอว่ะ "

“ วันนี้มันวันที่เท่าไหร่ " ไอ้ไฟหันไปถามไอ้หยุ่นที่เดินอยู่ข้างหน้าผม

“ สิบสาม " ตอบออกไปมันสองคนก็พยักหน้า วันนี้ก่อนแยกย้ายกันกลับมีนัดมากินบุฟเฟ่ท์ปิ้งย่างที่ห้างดังพร้อมด้วยการซื้อรองเท้า  " พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์ "

“ มึงซื้ออะไรให้ไนท์รึยัง " หยุ่นถามผม หันไปมองหน้ามันก่อนจะส่ายหน้า " อ้าว งั้นไนท์จะไม่เสียใจเหรอว่ะ "

“ ต้องซื้อเหรอ " คือเกิดมากูยังไม่เคยซื้อของขวัญวันแห่งความรักนี่ให้ใครเลยนะ

“ ถ้ามึงคิดว่านั่นคือเมียมึง มึงก็ควรซื้อนะ "

“ แล้วกูจะซื้ออะไรดีว่ะ " มองไปที่ร้านขายดอกไม้กับของจุกจิก " ไร้สาระทั้งนั้น เปลืองตังค์ "

“ ซื้อถุงยางดิ "  ไอ้ไฟว่า " แทนคำพูดนับพันเลยนะมึง แบบ กูต้องการมึง กูรักมึง กูห่วงใยมึง "

“ ไอ้สัด " ส่ายหน้ากับความคิดของมัน " แต่ไม่อะ กูไม่ชอบใส่ถุงว่ะ ไม่มันส์ "

“ เลิกพูดเถอะว่ะ คนเดินไปเดินมาเยอะแยะ มึงจะซื้อเหี้ยไรก็ซื้อเถอะ  แค่มึงซื้อให้ ไอ้ไนท์ก็ยิ้มปากฉีกละ "

“ เหรอ "

“ มันรักมึงจะตาย กูไปคอนโดวันนั้นเหมือนจะสิงร่างกันอยู่ที่นั่งมีเยอะแยะ แม่งนั่งขี่กัน  " จริงอย่างที่ไอ้หยุ่นว่า ครั้งนึงมันเคยมาเอาของที่คอนโดผม ไอ้ไนท์ก็กำลังนั่งคลอเคลียผมอยู่  ช่วงเวลาว่างๆของวันหยุดมันชอบมานั่งตักใช้นิ้วจิ้มนู้นจิ้มนี่บนหน้าผมจูบๆกอดๆ ตอนแรกก็มีความสุข ต่อมาชักรำคาญ แต่มันไม่เคยหยุด เลยกลายเป็นว่าสุดท้าย กูชิน

“ แล้วพวกมึงซื้ออะไร " หันไปถามมันสองคนที่ส่ายหน้าพร้อมกัน

“ ต้องซื้อหรอว่ะ คือหน้าที่กูเหรอ วาเลนไทน์มันคือวันที่แม่งต้องให้กูสิ "  ไอ้ไฟว่าทำหน้านิ่งๆแต่ผมรู้ ไอ้เหี้ยนี่ต้องมีอะไรแอบแฝงแน่   " ไอ้หยุ่นมึงไม่ซื้อเหรอว่ะ เห็นส่ายหน้า "

“ อื้ม ก็มันบอกไม่ต้องซื้อ "

“ แหม ใครมันจะบอกว่าอยากได้ออกไปว่ะ หยุ่นมึงซื้อดอกไม้ให้กูนะ กูอยากได้ ก็ไม่ใช่ ใช่มั๊ยละ " ผมตบไหล่มัน " มึงซื้อเถอะ ดูท่ามึงอยากจะซื้อนะ "

“ ไม่อยากซื้อว่ะ เปลืองตังค์ กูอยากได้มากกว่า " เสียงหัวเราะดังๆของมัน ไอ้หยุ่นเดินตรงไปที่หน้าร้านขายดอกไม้ " พวกมึงกูชอบดอกกุหลาบสีแดงนะเว้ย

“ บอกกูทำไมว่ะ " ไอ้ไฟถาม

“ ก็เผื่อไอ้ฮิมถามพวกมึง พวกมึงจะได้ตอบถูก " ผมเลิกคิ้วมองมันไอ้ไฟหัวเราะก่อนจะเดินเข้าไปใกล้  เอื้อมมือไปลูบดอกกุหลาบสีขาวข้างกองดอกไม้ที่ไอ้หยุ่นดูอยู่

“ แล้วไอ้ไฟละ มึงชอบสีไหนกูจะได้บอกพี่เทมให้ซื้อให้ถูก "

“ ไม่อะ กูไม่ชอบดอกกุหลาบ " ถึงมันจะพูดออกมาแบบนั้น แต่มือก็ไม่ยอมปล่อยออกจาก กุหลาบสีขาวดอกนั้นเลย  ผมเหลียวไปมองดอกไม้กระถางนึง เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะยิ้มออกมา ดอกไม้ที่ทำให้คิดถึงคนคนนึง 

“ ขอโทษครับ จะสั่งดอกไม้หน่อย แต่ว่านะครับ..  "

                                ผมพิจารณาดูดอกไม้หลากสีสันพวกนั้น จินตนาการไปว่าถ้าอยู่ในมือของไนท์จะเป็นยังไง มันจะมีความสุขมากมั๊ย ถ้าได้ดอกไม้พวกนั้นจากผม  แต่ปล่อยให้เป็นเรื่องวันพรุ่งนี้ท่าจะดีกว่า

...................................................

ช่วงเย็นของวันรุ่งขึ้นผมขับรถไปรับมันเลิกเรียนเหมือนทุกวันแต่วันนี้พิเศษกว่าคือผมพาไอ้ไฟมาด้วยแต่ไปส่งที่ตึกรัฐศาสตร์แล้ว  วันนี้ไนท์เลิกก่อนผม ปกติจะนั่งคอยอยู่ใต้คณะ กับกลุ่มเพื่อนที่บางทีก็นั่งรอเป็นเพื่อนบางทีมันก็นั่งรออยู่คนเดียว จอดรถที่เดิมก่อนจะเดินเข้าไปหา วันนี้ใต้ตึกศิลปกรรมดูคึกคัก จริงๆ มันก็คึกคักกันทั้งมหาลัยนั่นละ

“ ให้ไนท์เหรอ " มันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองก่อนผู้ชายคนนึงจะส่งดอกกุหลาบไปให้ ยื่นมือออกไปรับ ชายคนนั้นก็ยิ้ม " ขอบคุณครับ "

“ แหม ได้เยอะนะมึง กี่สิบช่อแล้วเนี้ย " เพื่อนสาวของมันปลายตาดูเหล่าช่อดอกไม้ที่มันได้รับ กับกล่องช๊อคโกเล็ตที่ว่าอยู่เต็มโต๊ะ

“ อย่าพูดไปน่า นี่เดี๋ยวพี่บอทมารับ กูจะไม่เอาดอกไม้ไป ทิ้งไว้นี่เหละ ถ้าพวกมึงจะเอาไปเดินอวดสวยๆก็เอาไปเลยนะ กูจะแอ๊บว่ากูยังไม่ได้ " มันสายไปแล้วละครับมึง มองดูมันที่เตี้ยมกับเพื่อนๆ ไอ้ไนท์เอาช๊อคโกเล็ตใส่กระเป่า

“ ช๊อคโกเล็ตอะมึงไม่ให้เหรอ "

“ พวกมึงอย่าเอาเลย อ้วนนะ " ส่งยิ้มหวานให้เพื่อนมันก็ผลักหัวมันให้ " ทำไมพี่บอทแม่งช้า หรือว่ารับดอกไม้จากใครอยู่ "

“ แหม รถติดบ้างดิว่ะ หรือว่าบางทีอาจจะซื้อดอกไม้ช่อโตๆ ให้มึงอยู่ก็ได้ "

“ บ้า " ถึงจะเถียงแต่มันก็ยิ้มกว้าง ใบหน้าหวานๆของมันแดงไปหมด " คนอย่างพี่บอทไม่ซื้อให้กูหรอก "

“ แล้วมึงเขินทำไม "

“ กูไม่ได้เขิน " เถียงเพื่อนแล้วก็หันไปอีกทาง

“ พี่บอทจะซื้อดอกอะไรให้ไอ้ไนท์น๊า มึงว่าดอกอะไร เหมาะสมกับมัน "

“ ดอกทอง " คำตอบเดียวที่ทำให้ทั้งโต๊ะหัวเราะ มันหันมาจิ๊ปากใส่เพื่อน

“ พี่บอทแม่งช้าว่ะ นานแล้วนะเว้ย ไหนบอกกำลังขับมานี่มันช้ากว่าปกติ "

“ นู้นไง เดินมาละ " เพื่อนมันที่หันมาเจอผม ที่เดินออกจากเสาพอดี ทำทีว่าเพิ่งมา เดินเข้าไปหามันที่ตอนแรกยิ้ม แต่ตอนนี้หน้านิ่งสนิท แว็บแรกที่มันเห็นผม มันจ้องไปที่มือแต่ก็คงผิดหวัง ผมไม่ได้ถืออะไรมา

“ บอท " ผมหันไปตามเสียงที่เรียก ไม่ใช่ไนท์ แต่เป็นกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนึงที่เดินเข้ามาหา " เราเอาช๊อคโกเล็ตมาให้ "

“ ให้เราเหรอ " เธอพยักหน้าผมยื่นมืออกไปรับ แต่ยังไม่ถึงมือเลยมีคนมารับไปแทนซะแล้ว

“ ไนท์ไม่ให้รับ " มันทำตาโตใส่ผู้หญิงพวกนั้นที่ชะงักไป  " เอาคืนไปเลย "

“ ไอ้ไนท์มึง ใจเย็นๆ " เพื่อนมันวิ่งเข้ามาฉุด แต่มันก็สะบัดออก

“ ก็มายุ่งกับแฟนกูทำไม "

“ อ้าวไม่ใช่น้องหรอกเหรอ " สาวสวยที่ให้ของกับผมว่า ไอ้ไนท์หันควับกลับไปมอง

“ ใครบอกว่าน้อง ไนท์เป็นแฟน ดูไม่รู้รึยังไง มารับกันทุกวัน  “

“ ก็ไม่เห็นติดป้ายบอก " เพื่อนของเธอคนนั้นว่า " ไปเถอะ คีย์ อย่าไปยุ่งกับหมาหวงกระดูกเลย กินไม่ได้แล้วยังจะหวง "

“ นี่ว่าอะไรนะ กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องเลยนะ!!! “ เสียงมันดังขึ้นขาที่กำลังจะเดินตามออกไป ผมคว้าเอาไว้ก่อน " นี่พี่บอทปล่อยไนท์นะ กลับมาพูดกันให้รู้เรื่องดิว่ะ แม่ง " อุ้มเอวมันขึ้นจนตัวลอยไอ้ไนท์ดิ้นจะไปหาเรื่องเค้าอยู่ท่าเดียว

“ กลับบ้าน "

“ มึงปล่อยกูนะ ไอ้บอท " มันดันมือผมที่กอดมันลง แต่มันก็แน่นพอที่จะไม่ทำให้หลุดออกง่ายๆ " กล้าดียังไงมาพูดว่ากูเป็น หมาหวงกระดูก  ถึงเป็นกระดูกแดกไม่ได้แต่กูก็จะแดกเว้ย จะเคี้ยวๆให้หมดเลย "

“ บ้าพอยัง " ผมวางมันลงบนโต๊ะ คนใต้คณะมองมาที่มันเต็มไปหมดแต่ไนท์มันไม่สนใจอยู่แล้ว

“ มึงแม่ง ไปรับของมันมาทำไม "

“ แล้วมึงรับของคนอื่นมาทำไม " ผมถามกลับไนท์นิ่งมันเหลือบตาไปทางอื่น

“ ใคร ใครรับ กูไม่เห็นจะได้อะไรเลย "

“  กองดอกไม้นี่ของใคร " ผมถามสองสาวที่ยิ้มกว้างออกมาพร้อมๆกัน น้องเหนือกับน้องมิวไม่ใช่คนไม่สวยก็อาจจะมีบ้างแต่คงไม่ใช่ทั้งหมด ไนท์หันไปหาเพื่อนมันส่งสายตาพิฆาตไปให้ยอมรับว่าเป็นของตัวเอง

“ ของเหนือกับของมิวเอง พี่บอท " น้องพูดออกมาแบบนั้นผมเองก็พยักหน้า

“ งั้นเหรอ บังเอิญกูไม่ชอบคนโกหกด้วยสิ " ทำท่าคิดผมมองหน้ามันที่เริ่มเม้มปากตัวเองเป็นเส้นตรง  ตัวของผมเริ่มถอยห่างไอ้ไนท์ใช้เท้ากอดขาผมไว้ มือก็คว้าจับเสื้อ

“ ของกูเอง ของกู "

“ ไหนบอกไม่มีของไนท์ " ก้มหน้ามองมันที่ที่ถอนหายใจออกมา

“ ก็ไนท์กลัวพี่บอทเสียใจที่ไนท์ไปรับของของคนอื่น " ว่าด้วยเสียงเบาๆ  ไนท์จะแทนตัวเองด้วยชื่อกับผม ตอนที่มันอ้อน

“ กูไม่ได้งี่เง่าขนาดนั้น " ดีดหน้าผากมันที่เงยหน้ามองผม

“ พี่ว่าไนท์งี่เง่าที่ไม่ให้พี่รับของอีดอกพวกนั้นเหรอ "

“ ใช่แล้ว เพราะมึงนิสัยไม่ดี  ไม่น่ารัก "

" พี่บอท " มันเรียกผมเสียงอ่อน ไอ้ไนท์บีบน้ำตาเตรียมพร้อมเต็มที่ " กูน่ารัก "

“ ตรงไหน เมื่อกี้โคตรน่าตบ เหนือกับมิว ว่ามันน่าตบมั๊ย "

“ เอ่อ..” สองสาวเริ่มอึกอัก

“ น่ารัก ไนท์น่ารัก บอกมาเลยว่าไนท์น่ารัก " 

“ ไม่น่ารักเลย " มันเด้งตัวลงจากโต๊ะ ผลักตัวผมให้ออกห่างก่อนจะเดินไปที่รถ

“ ไนท์นี่ รักพี่บอทมากจริงๆ " เหนือบอกผม ตอนที่ช่วยหยิบช่อดอกไม้ที่มันทิ้งไว้บนโต๊ะ

“ รักมากก็เอาแต่ใจมากใช่มั๊ย "

“ ก็ทำนองนั้นเหละพี่ " น้องมิวเสริม " เราสองคนช่วยขนไปที่รถมั๊ย พี่ไหวรึเปล่า "

“ ไหว ขอบคุณนะครับ สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะ  " ยิ้มให้น้องๆก่อนจะเดินหอบดอกไม้มาเต็มทั้งสองมือ เด็กงอนไปแล้วมันพิงรถอยู่ " หยิบกุญแจในกระเป๋ากางเกงให้หน่อย "

“ ไม่ "

“ อย่าไร้สาระ กูหนัก " จ้องหน้ามันที่เดินเข้ามาใกล้ เสียงมันบ่นงุ้งงิ้ง

“ ไม่น่ารักแล้วใช้กูทำไม "  หลุดยิ้มออกมากับความคิดของมัน คนไม่น่ารักนี่ห้ามใช้เหรอว่ะ

“ กระเป๋าขวา ล้วงลึกๆ "

“ มึงใส่กางเกงฟิตไปปะ " มันเริ่มหงุดหงิดล้วงเท่าไหร่ก็ล้วงไม่ขึ้นสักที

“ ล้วงดีๆดิ กูขึ้นมึงต้องรับผิดชอบนะ "

“ อึ๊บ อะ เอาไปเลย " ยื่นให้ผม แต่มีมือถือที่ไหนดอกไม้เต็มอ้อมกอด

“ ไปเปิดประตูหลังรถ  "

" มีอะไรอยู่รึเปล่าน๊า " มันถามตาโตเดินไปเปิดประตูหลัง คงคิดว่าจะมีช่อดอกไม้โตๆ เซอร์ไฟส์มึงอยู่ละสิท่า .. ท่าทางเซ็งๆของมันฉายชัดตอนที่เปิดประตูหลังออกมาแล้วไม่เจออะไร  ผมโยนช่อดอกไม้ลงไปข้างหลัง ไอ้ไนท์ถอนหายใจ

“ เอามาทำไมก็ไม่รู้ เดี๋ยวก็เหี่ยว " บ่นเสร็จก็ยัดกุญแจใส่มือผม มันนั่งอยู่ในรถ ท่าทางไม่สบอารมณ์สุดๆ

“ นิสัยเสีย " ผมว่าลอยๆ ไอ้ไนท์หันควับกลับมามองผม  " เพราะนิสัยแบบนี้นี่เอง ถึงไม่น่ารัก "

“  น่ารัก " มันหันมาทำตาขวางใส่

“ น่ารักตรงไหน เหนือกับมิว ยังบอกเลยว่าไม่น่ารัก มึงแม่งนิสัยไม่ดี คนเค้าเอาของมาให้กู ให้กูรับก่อนสิ แล้วพอเค้าไปมึงจะเอาไปทิ้งก็เรื่องของมึง "

“ ก็มันเสือกเอาให้ต่อหน้ากูทำไม "

“ แล้วมันจะรู้มั๊ย ว่ามึงจะบ้าขึ้นมาแบบนั้น มีเหตุผลหน่อยไนท์ ทีคนอื่นเอาของมาให้มึงกูยังไม่ว่าเลย " ผมคิดว่าเรื่องแบบนี้มันห้ามกันไม่ได้ เพราะวันนี้มันวันเทศกาล รักใครชอบใครก็เอาไปให้คนนั้น แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า คนรับของมันจะมีใจสักหน่อย  ผมเข้าใจมันเป็นคนหน้าตาดี ไม่แปลกหรอกที่จะมีคนชอบ ไม่มีสิ แปลก

“ ก็มึงไม่หวงกู แต่กูหวงมึงนี่ " 

“ คนละเรื่องกันละ "  ผมพยายามหยุดเถียงกับมัน ไนท์ก้มหน้ามันถอนหายใจออก " ไม่น่ารักเล๊ย "

“ เออ! กูมันไม่น่ารัก มึงพอใจรึยัง ย้ำอยู่ได้ กูเจ็บนะไอ้สัด เออใช่! กูมันนิสัยไม่ดี กูหวงมึง กูหึง ก็กูรักนี่ กูไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับมึง แบบนั้นกูมันนิสัยไม่ดีเลยใช่มั๊ย   อึก กูมันไม่ได้น่ารัก นิสัยน่ารักๆเหมือนอีชะนีพวกนั้นนี่ อึก ฮือๆ "  จนในที่สุดมันก็ร้องออกมาจนได้ หันไปมองหน้ามันผมถอนหายใจเพราะรู้ว่ามันบีบน้ำตา  แต่ในใจจริงๆก็อดไม่ได้เลยที่จะรู้สึกแย่ ใจของผมสั่นน้ำตาไอ้ไนท์เหมือนของต้องห้ามอันดับหนึ่งของผม

“ มึงเป็นอะไร ไอ้เหนือไอ้มิวก็บอกว่ามึงไม่น่ารัก มึงไม่เห็นโกรธ แล้วทำไมพอกูว่าบ้างมึงมางอนกู "

“ ก็ช่างไอ้เหนือไอ้มิวดิ แต่นี่มันคือมึง กูมึงสำคัญกว่า " หันขมับกลับมามองผม เอื้อมตัวมากอดเอวไว้ เงยหน้าขึ้นมอง " มึงต้องมองว่ากูน่ารัก ห้ามชมคนอื่นว่าน่ารักกว่ากู กูต้องน่ารักคนเดียวสำหรับมึง  "

“ ไอ้ไฟไอ้หยุ่น กูชมว่าน่ารักบ่อยไป "

“ นั่นเพื่อนมึง กูให้ชมได้ แต่อย่าเยอะ  " กอดผมแน่นขึ้น " ไนท์น่ารักใช่มั๊ย " 

ผมไม่ตอบมันก็เอาแต่ซบ ในมุมนึงไนท์เป็นคนตรงๆ ที่อยากได้อะไรมันจะพูดออกมา ดูเหมือนมันแรง มันเหวี่ยง มันเอาแต่ใจ แต่เพราะมันไม่รู้จะทำยังไงกับการรักษาของสักชิ้น อย่างผมไว้ให้อยู่ได้นานๆ เหมือนคนรักษาของไม่เป็น เพราะไนท์มันเลือกแสดงด้านเสียๆของตัวเองออกมาหมดแล้วถามผมว่า มันยังน่ารักอยู่ใช่มั๊ย ยังรักมันอยู่ใช่รึเปล่า ผมรู้ว่ามันกลัว ที่มันเป็นแบบนั้นก็เพราะมันกลัว กลัวว่าจะเสียผมไป

เหตุผลของไนท์ไม่ใช่ประโยคที่มันพูด เหตุผลของไนท์ไม่ใช่คำพูดด้วยซ้ำ แต่เหตุผลของไนท์ คือ การกระทำทั้งหมด  การแสดงออกทั้งหมด แม้มันจะดูเด็กและไร้ความคิด แต่มันทำเพื่อ ผม เพื่อรักษาให้ผมคงอยู่ แม้จะรู้ดีว่าตัวเองน่ารำคาญแต่นั่นก็แค่เด็กที่รักษาของไม่เป็น

“ ไม่น่ารัก " ผมหอมหัวมันเต็มฟอดเมื่อคืนมันเพิ่งสระผม  จูบเสียงดังๆก่อนจะพูดออก " ไม่น่ารักเลย "

“ มึงนั่นเหละไม่น่ารัก ขนาดดอกไม้ในกูสักช่อยังไม่มี นี่วันวาเลนไทน์นะ "

“ เอ้า! อยากได้เหรอ นึกว่าได้เยอะจนไม่อยากได้ละ "

“ มึงแม่งนิสัย  ซื้อให้เลย " มันผลักตัวเองออกจากอกผม พยักหน้าให้สองสามที ผมพามันไปที่ร้านดอกไม้ ในห้างเดิมที่ผมมากับไอ้หยุ่น ไอ้ไฟ วันนี้ทั้งห้างเหมือนจะมีแต่คู่รักที่มาเดินด้วยกัน มองไปทางไหนก็มีแต่คนจับมือถือแขนกันมา ไอ้ไนท์หันมามองผม เหมือนกำลังจะบอกว่า จับมือกูหน่อยดิ ผมหลบตาจากคำขอนั่นแต่เปลี่ยนเป็นกอดคอมันไว้

“ ไปตรงนู้น ร้านนู้น มีดอกไม้สวยๆเยอะเลย "

“ มึงรู้ได้ไง " หันมาถาม ผมอ้าปากค้างไว้กำลังคิดว่าจะเถียงอะไรมันดี

“ ก็ เพื่อนกูที่มหาลัยเค้าก็ซื้อร้านนี้กันทั้งนั้นอะ  "

“  แล้วก็ไม่ซื้อให้กูโน๊ะ " เดินทาถึงร้าน ไนท์ดูตื่นตาตื่นใจที่เห็นดอกไม้สดๆหลายสี คนไม่เยอะเท่าไหร่  ส่วนใหญ่ที่นี่จะเป็นการส่งให้ถึงที่มากกว่า ผมหันมองแม่ค้า พยักหน้าให้ก่อนจะชี้ไปที่มัน ไอ้ไนท์กำลังหันหลัง มันมองไม่เห็นการกระทำนั้นของผม

“ ตกลงจะเอาดอกไหน "

“ ถ้ามึงจะซื้อให้กูแบบนี้ หลังรถมีเยอะแยะ  กูไม่อยากได้หรอก "  มันหันมามองผม สายตาเสียใจสุดๆถูกส่งมาให้ 

“ ขอโทษนะคะ .. " ไนท์หันไปตามเสียงที่เรียกมัน พนักงานร้านยื่นดอกไม้ช่อใหญ่มาให้ ดอกยิบโซเล็กๆ สีขาวชมพูม่วงถูกจัดอย่างสวยงามไว้ในช่อกระดาษสีน้ำตาลแบบหลวมๆ อย่างที่ผมคิดไว้มันสวยจริงๆ ดูน่ารักเหมาะสมกับคนได้รับ

“ ครับ คือผมไม่ได้สั่ง "

" มีคนฝากมาให้คะ "  มันเลิกคิ้วมองพนักงาน " แฟนคุณคนที่ยืนอยู่ข้างหลัง มาสั่งไว้ให้ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แล้วก็ยังเขียนนี้ไว้ให้ ฉันอ่านให้คุณฟังด้วยนะคะ "

                  ไนท์นิ่งลงไปถนัดตา มันไม่ได้หันกลับมามองหน้าผม แม้จะยืนอยู่ข้างหลังมันแท้ๆ  เอาแต่ดมดอกไม้ที่ไม่มีกลิ่นเหล่านั้น มือของมันกระชับช่อดอกไม้ที่ใหญ่เกินความกว้างของตัวมัน

“ คงสงสัยอยู่ใช่มั๊ย ว่าทำไมถึงเป็น ดอกยิบโซ ครั้งแรกที่กูเห็นดอกไม้ ดอกนี้ เหมือนครั้งแรกที่กูเห็นมึงเลย มึงตัวเล็ก แล้วก็น่ารัก  กูเลือกเพราะรู้สึกถึงมึง ไม่ได้รู้เลยว่าที่แท้ความหมายของมันก็คือ ความน่ารักและความประทับใจตั้งแต่แรกครั้งแรกที่ได้พบ และนั่นคือมึงจริงๆ  ที่เป็นดอกยิบโซของกู  คนที่กูรักตั้งแต่แรกเห็น "  จบคำพูดในกระดาษที่ผมเขียนไว้ให้เธออ่านให้มันฟัง ไนท์เอาแต่เงียบ แผ่นหลังที่กำลังสั่นของมัน กอดดอกไม้นั่นแน่น

" มึงจะไม่หันมากอดกูหน่อยเหรอ "

“ กอดดิ พี่บอทแม่ง ไนท์เขินนะ  " หันกลับมาพูดเสียงเครือ น้ำตาของมันไหลออกมาเรากอดกันแน่นทั้งๆที่มีดอกไม้สวยกั้นอยู่ตรงกลาง ขยี้หัวมันจนยุ่ง ไอ้ไนท์หลบหน้ากับอกของผม พนักงานต่างมุงดูมัน

“ ขอบคุณนะครับ "

“ ด้วยความยินดีค่ะ "

หอมผมนุ่มๆของมันตอนที่เดินพากันออกจากร้านดอกไม้ ไนท์กอดเอวผมไว้ ไม่สนใจแม้คนที่เดินผ่านไปมา หรือแม้แต่ นักเรียนม.ปลายผู้หญิงที่หันมายิ้มให้แบบแปลกๆ เรามุ่งตรงกันกลับบ้าน กับตลอดทางที่มันเอาแต่พูดอ้อนเอาใจ

ผมถ่ายมันคู่กับดอกไม้ที่อยู่บนตัก  อัพลงอินสตราแกรมของผม ' today to love  to you  ' นั่นคือคำที่ผมกล่าวถึงมัน คนที่กำลังยิ้มหวานให้กับผม

.................................................................

ลืมหวานเศร้า ความดราม่าไปสักพักก่อน
วันแห่งความรักมันก็ต้องหวานกันหน่อย
วันเสาร์นี้ฮิมหยุ่นหวานกว่านี้ และเทมไฟในวันอาทิตย์ก็คงน่ารักกว่านี้
นิยายไม่มีความหวานมานานหนมจัดเต็มให้เลย เพราะแอบอยากเขียนมานาน กร๊ากกกกก

เกือบลืมสุขสันต์วันแห่งความรักนะคะ 
แล้วก็อย่าลืมไปทำบุญเนื่องในวันมาฆบูชานะคะสำหรับชาวพุทธ

ใครมีทวิตหรือเฟสหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์เด้อ 

[hembetaro]

อื้อฮืออออออ...น้องไนท์แมร่งแรงเวอร์ ท่าทางออกสาวเยอะเชียว เด็กๆมันกระชุ่มกระชวยใช่ม้าพี่บอท 

[lakza651]

น่ารักจังคู้นี้  พรุ่งนี้และวันอาทิตย์รออีกสองคู่น้าาาา  ขอบคุณไรท์เตอร์ที่อัพนิยายให้อ่านน้า  / แต่อยากอ่านตอนต่อไปแบ้วว อยากรู้ว่า หยุ่นจะทำอย่างไรกับไอหมอ   

[full69]

 

[gboykung]

 

[Yunatsu]

 
โอ้ยยย เขินนน น่ารักกกจิงๆน้องไนท์ อิอิ

[๐๐ตะวัน๐๐]

ได้อ่านตอนหวานๆคั่นมาม่าบ้างดีใจจัง

ไนท์น่ารักอ่ะ แรงเวอร์เลย บอทแอบโรแมนติคน่ะเนี่ย 

[greensnake]

น้องไนท์มันน่ารักมากๆ ที่ชอบคือนิสัยตรงไปตรงมา
จะมีงอแงบ้างตามประสาแฟน แต่ทำให้รู้ว่ารักบอทนะ
มีแฟนเด็กต้องทำใจนะบอท แต่บทจะน่ารักก็เล่นเอาปลื้ม
ไม่ว่าจะแสดงออกยังไง คำตอบเดียวคือทำเพราะรัก
คู่นี้ทำให้เราพักเรื่องเครียดก่อนหน้าไปได้บ้างล่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[evilheart]

น่ารัก

[Lily teddy]

น้องไนท์ร้ายไม่ใช่เล่น ทั้งรัก ทั้งหวงพี่บอทขนาดนี้ พี่บอทจะใจดำไม่รักน้องไนท์ได้ไงเนอะ
ถึงจะดื้อเอาแต่ใจ แต่ยังไงก็น่ารักนะ มีบีบน้ำตาอ้อนพี่บอทด้วย อิอิ ได้อ่านตอนหวาน ๆ ให้ชุ่มชื่นหัวใจซะที
และถึงจะเป็นตอนพิเศษวาเลนไทน์ในอนาคต แต่ตอนปัจจุบันก็คงหวานไม่แพ้กันหรอกนะ
รอติดตามคู่ฮิมหยุ่น กะเทมไฟ และเป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปจ้า 

[patwo]

ตอนพิเศษ :: วันแห่งความรัก

พาสฮิมหยุ่น ตอน คนที่พิเศษมากกว่าใคร

**เนื้อหาส่วนนี้ไม่มีเกี่ยวข้องกับเนื้อหาหลักของตอนที่ 68 เป็นวาเลนไทน์หลังจากผ่านไปหนึ่งปี เนื้อหาอาจจะมีบางส่วนที่ไม่เข้าใจเพราะขนมตัดมาเฉพาะส่วนของวาเลนไทน์เท่านั้นจ้า




“ กูควรให้อะไรมันดีว่ะ "  นั่งจดจ่ออยู่หน้าคอมแต่เผลอพูดออกมาแบบนั้น มือลงสีภาพหน้าปกล่าสุดที่ต้องส่ง สมองก็คิดเรื่องอื่นไปเรื่อย เรื่องที่เกี่ยวกับวันวาเลนไทน์ พรุ่งนี้แล้ว ใครมันจะไปคิดอะไรทันว่ะ  จริงๆ ไอ้ฮิมก็บอกผมแล้ว ว่าไม่ต้องให้ คือกูไม่ให้ก็ได้ แต่ก็รู้สึกไม่ดีเลยว่ะ

ครืน ครืน ครืน ผมหันไปมองโทรศัพท์ สายเข้าที่ทำให้ตาเหลือกกว้างผมมองดูหน้าจอคอมที่ตอนนี้นางเอกยังมีแค่เส้นผมที่ได้ลงสี ชิบหายแล้วไอ้หยุ่น

“ เอ่อ สวัสดีครับ พี่มู่ลี่ "

“ ฮัลโหล น้องหยุ่นคร่าา พี่มู่ลี่น๊าาาา งานเสร็จรึยังเอ๋ยยย " ลากเสียงยาวเป็นกันเอง ดูน่ารัก เสียงก็สวยฟังแล้วเคลิ้มๆ แต่ถ้างานเดทไลน์ ตายอย่างเดียว ไอ้ไฟโดนมาแล้ว พี่มู่ลี่บุกคอนโดนั่งเฝ้ามันจนกว่างานจะเสร็จ

“ ยังครับ ยังลงสีอยู่เลย " บอกเสียงเบาๆ พี่มู่ลี่เงียบ " งานไอ้ไฟละครับ พี่มู่ลี่โทรไปหามันรึยัง "

“ น้องไฟเสร็จเรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวานแล้วคร่า เหลือของน้องหยุ่นคนเดียว สงสัยจะไปเตรียมตัวฉลองกับวันแห่งความรักกับพี่เทมของเค้า "  รู้สึกวิญญาณออกจากร่าง เหนื่อยขึ้นมาทันที ทำไมต้องกูคนเดียวที่ช้ากว่าใครฟ่ะ ทำไมแม่งต้องมีวันแห่งความรักด้วยว่ะ วันที่ผมจะหัวยุ่งทั้งอาทิตย์ปั่นงานเหมือนใครจะฆ่า ต้องส่งต้นฉบับให้ทัน ไหนจะหนังสือเล่มพิเศษของสำนักพิมพ์อีก ขนาดแบ่งกับไอ้ไฟทำ ทำไมงานกูเหลืออีกเยอะทั้งๆที่เวลาทำเท่ากัน  วันว่างๆ แม่งกูเอาทำอะไรหมด

' ขลุกอยู่กับไอ้ฮิม ' เหมือนน้ำหนักสิบตันตกลงมาใส่ร่าง ผมถอนหายใจออกมา กูโทษใครไม่ได้จริงๆสินะ

“ ขอโทษครับ จะพยายามให้เร็วกว่านี้ "

“ เดทไลน์ตอนเที่ยงคืนนะคร่า เหลืออีกกี่แผ่นแล้วละ " 

“ ห้าครับ ประมาณห้าแผ่น เหลือแค่ลงสีตัดเส้น " แต่นั่นเหละงานหิน งานที่ต้องใช้สมาธิ ยิ่งกว่าตอนวาดอีก

“ แปลกจัง ทำไมหนนี้น้องหยุ่นช้า เครียดอะไรรึเปล่า "

“ เปล่านิครับ " สำหรับผมพี่มู่ลี่เธอไม่ใช่แค่ยมทูตจากกองบรรณาธิการของเรา แต่เป็นเหมือนป้าข้างบ้านที่รู้ทุกเรื่อง แม้ขนาดวันที่แม่ผมประจำเดือนมา  เป็นหนึ่งในงานของเธอ เธอมีหน้าที่แจกงาน ตามงาน ทำให้สบายใจ คลายปัญหา " แต่จริงๆก็มีนิดหน่อยนะ "

“ เรื่องอะไรละ เล่าพี่ได้มั๊ย เผื่อจะช่วยได้ ทะเลาะกับน้องฮิมสุดหล่อของพี่เหรอ "

“ เปล่าครับ แต่พรุ่งนี้วันวาเลนไทน์แล้ว ไอ้ฮิมมันก็บอกว่าไม่ต้องซื้ออะไรให้มัน แต่เพื่อนผมบอกว่า มันพูดเพราะอยากได้ พี่ว่าผมควรเชื่อใครดี "

“ เชื่อตัวเอง " พี่มู่ลี่บอก เธอหัวเราะ " น้องหยุ่นนี่น่า น่ารักจริงๆ กังวลอะไรเรื่องแบบนี้ "

“ ก็ไอ้ฮิมบอกไม่ต้องซื้อ "

“ แล้วเราอยากซื้อรึเปล่าละ "

“ ก็อยากจะซื้อนะพี่ แต่ก็ไม่รู้จะซื้ออะไรดีเหมือนกัน "

“ พี่จะบอกให้นะ ไม่ว่าจะเป็นของราคาเป็นหมื่น หรือลูกอมแค่เม็ดเดียว สำหรับน้องฮิม เพราะว่าน้องหยุ่นเป็นคนให้ ก็ต้องดีใจอยู่แล้วละ ไม่ต้องคิดมากหรอก " ฟังเสียงพี่มู่ลี่ที่ให้คำปรึกษา ผมพยักหน้าอยู่สองสามที " น้องหยุ่นนี่คิดมากเหมือนกันนะ ทั้งๆที่ดูเหมือนเป็นคนชิวๆแท้ๆ "

“ ผมคิดมากเหรอ " ไม่เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนแบบนั้นนะ ผมคิดว่าตัวเองไม่สนใจโลกเลยด้วยซ้ำไป

“  อื้ม อาจเพราะ มันเป็นเรื่องของน้องฮิมละมั้ง ก็เรื่องของคนที่เรารักนี่ " ผมเงียบไป รู้สึกหน้าร้อนขึ้นมากระทันหัน หมุนปากกาในมือไปเรื่อย " ไม่ต้องเขินหรอกใครๆ ก็เป็น ขนาดน้องไฟที่ดูไม่สนใจอะไร ยังเป็นเลย "

“ งั้นเหรอครับ "

“ ไม่ต้องเครียดไปหรอก ทำตามที่เราอยากจะทำก็พอ พี่วางสายละ เรารีบปั่นต้นฉบับนะ บ๊ายจ้า " เธอวางสายไป พิงตัวเองกับเก้าอี้ที่นั่ง ก่อนจะกดเปิดเฟสบุ๊ครับข่าวสาร  ไอ้เบลล์แชร์บทความบางอย่างขึ้นมาในเฟสบุ๊ค เขียนคำพูดตอนแชร์ไว้ว่า ' เฮ้ย มันเป็นแบบนั้นจริงดิ '   กดเข้าไปตามอ่าน ผมขมวดคิ้วกับสิ่งที่เห็น ก่อนจะยิ้มออกมา  น่าสนุกดีเหมือนกันเว้ย

.............................................

“ เสียงดัง เขย่าอะไรนักหนา ซ้อมฝึกโมคKให้ผัวเหรอครับมึง " ปากไม่สร้างสรรค์ตั้งแต่เช้า ไอ้บอทเดินมานั่งข้างผมในโรงอาหารมหาลัยด้วยท่าทางสบายใจ เมื่อวานตอนเย็นมึงไปสั่งดอกไม้ให้แฟนมึงแล้วนี่หว่า แอบเห็นข้อความชวนอ้วกที่มันเขียน ไอ้ไฟทำท่าจะตายอยู่หลายทีตอนมันอ่านให้ฟัง

“ ของแบบนั้นกูเป็นโดยไม่ต้องฝึก " หันมาตาโตใส่ผม มันกอดไหล่ผมไว้

“ ตกลงมึงซื้ออะไรให้พี่ฮิม "

“ นี่ไง " เขย่าไปอย่างเมามันส์ เพิ่งซื้อในเซเว่นข้างคอนโดเมื่อเช้า นั่งเขย่าจะเมื่อยแขนไปหมด ผมอ่านมาเค้าบอกว่า ต้องเขย่าไป 500 – 1000 ครั้ง ถึงจะออกมาเป็นช๊อตโกเล็ตลูกกลมๆ

“ หมีขั๋วโลกนี่อะนะ "

“ โคอาล่าเปล่าว่ะมึง " พลิกดูหน้ากล่องสีเขียวทรงกระบอก มีหมีโคอาล่ายิ้มแฉ่งให้กับผม

“ นั่นเหละๆ เอาจริงดิ ไหนกูลองเขย่า " มันทำท่าจะหยิบจากมือแต่ผมชักมือออก

“ ไม่ได้เว้ย กูจะเขย่าเองให้ครบ 1000 ครั้ง "

“ แขนมึงโตอยู่ข้างเดียวแน่ " ผลักหัวผมไปอีกข้าง ไอ้บอทหันไปเปิดไอแพตเล่นเกมส์

“ เขย่าอะไรแต่เช้าว่ะ ไอ้หยุ่น " เสียงไอ้ไฟเดินเข้ามาถาม มันตั้งหนังสือไว้โต๊ะ มองดูผมเขย่าไอ้กล่องขนมสีเขียว

“ จะทำขนมให้เป็นก้อนกลมๆ มันทำได้ถ้ามึงเขย่าไป 1000 ครั้ง "

“ จริงดิ " นั่งลงอีกข้างมันหันมามองแบบสนใจ " แล้วเปิดแดกง่ายๆ นี่ไม่ได้เหรอว่ะ "

“ มันก็ไม่กลมดิ "

“ แล้วทำไมมึงถึงไม่ เปิดถุงแล้วขยี้ๆขยำๆแล้วปั้นเป็นก้อนว่ะ " ผมหันไปมองมันที่ถามคำถามนั้น เออว่ะ แบบนั้นมันก็ง่ายกว่านี่หว่า ผมหยุดสิ่งที่ทำอยู่ในมือ

“ แต่ถ้าแกะออกมา มันก็ดูไม่น่าแปลกใจเท่า พี่ฮิมฉีกซองออกมาแล้วเห็นก้อนกลมๆนะเว้ย " ไอ้บอทพูดแย้งผมก็เริ่มเขย่าต่อ

“ นี่มึงทำให้พี่ฮิมเหรอ " ผมพยักหน้าตอบคำถามของไอ้ไฟ

“ แล้วมึงให้อะไรพี่เทม "

“ ต้องให้เหรอ มันสิที่ต้องให้กู " หันมาเขย่าต่อ ไอ้ไฟหัวเราะ มันมองไปรอบๆเหมือนกำลังหาของกิน " เอ้ย อีบ้านั่น หลุดมาจากโรงลิเกไหนว่ะ " ชี้ไปสองสาวที่เรียกว่าจัดหนักจัดเต็ม ไอ้เนียมาพร้อมกับเหมือนฝัน อยู่ในชุดนักศึกษาแต่ทุกอย่างเต็มมาก แต่งหน้าทำผม วันนี้สวยกว่าที่เคยสวย ดูงดงามจนหนุ่มๆ ต้องเหลียวมองจนคอเคล็ด

“ ป้า มีรำหน้างานศพกี่โมง " ไอ้บอททัก ไอ้เนียฟาดมือลงกลางหลังมันเต็มๆ  " โอ๊ยยย ห่า มือหรือตีน "

“ ไอ้สัดปากไม่สร้างสรรค์ กูออกจะสวย "

“ แล้วทำไมต้องสวยขนาดนี้ " ผมถามมันก็ยิ้มหวานให้

“ ก็เพราะว่าวันนี้พี่เต๋อจะมารับกูไปกินข้าวข้างนอก นี่กูจัดเบาๆนะ แต่งแบบใสๆ "

“ นี่ใสเหรอ " ไอ้ไฟมอง มันสองคน ก็ใสนะ แต่เต็มอยู่หน่อยๆ

“ พวกมึงยุ่งอะไรกับหนังหน้ากู กูแต่งให้ผู้ชายคนอื่นอิจฉาผัวกูที่มีแฟนสวยเว้ย " สะบัดปลายผม ผมสามคนส่งสายตาเอือมๆไปให้มัน

อาเนียกับเหมือนฝัน มันเป็นคนที่สวยอยู่แล้ว วันนี้ที่แต่งมันก็ไม่จัดว่าเยอะเกินชาวบ้าน แต่วันนี้มันแต่งมาแป๊ะมากๆ มันก็เท่านั้น เลยดูสวยกว่าทุกวัน แต่พวกผมก็ชอบพูดเว่อร์ๆไปแบบนั้นละ ชอบทำให้มันเสียความมั่นใจ แต่ไม่เคยสำเร็จ

“ แล้วนี่มึงทำอะไร " ไอ้เหมือนตั้งคำถามไอ้เนียก็มองมาที่มือผม

“ อ๋ออ นี่ไง เขย่าไอ้นี่ 500 ครั้ง จะออกมาเป็นลูกกลมๆ เมื่อวานเพื่อนกูแชร์เข้ามาในเฟส "

“ ออกมาจริงๆเหรอว่ะ " ผมส่ายหน้า ไม่รู้เหมือนกัน กูก็เพิ่งทำครั้งแรก

“ พยายามสัด หวังว่ากล้ามคงไม่ขึ้นซะก่อน นะมึง " ถือเป็นคำอวยพรที่ดี 

กลับบ้านมาก็ยังเขย่า ตั้งกระเป๋าไว้บนโต๊ะ วันนี้ได้ดอกไม้มาสองสามดอกจากรุ่นพี่ผู้หญิง แล้วก็เป็นช่อเล็กๆจะรุ่นพี่ผู้ชาย  แต่ช่างเถอะ ผมทิ้งที่หน้าบีทีเอสหมดแล้ว ถึงใครจะบอกว่าต้องมีดอกกุหลาบถือในวันวาเลนไทน์แบบคนอื่นจะมองว่า หนังหน้าแบบกูก็มีคนชอบเถอะนะ แต่มันก็ยุ่งยากเกินไปสำหรับคนแบบผม เอาไปก็เหี่ยว บางทีก็มีปัญหากับเจ้าของห้องอีก กูทิ้งแม่งไว้นี่เหละ นี่รักษาน้ำใจแล้วนะครับ คือไม่ทิ้งที่มหาลัย

“ คงกลมแล้วมั้ง "  เอียงกล่องดูรู้สึกหนักๆ เหมือนมีก้อนกลมๆแล้วอยู่ด้านใน ผมตั้งมันไว้บนโต๊ะ ไอ้ฮิมกลับมาเย็นนี้จะได้เปิดดูพร้อมกัน

ผมอาบน้ำกินขนมแล้วก็นั่งดูทีวี ไอ้ฮิมส่งไลน์มาบอกว่ามันกำลังออกจากมหาลัยแล้ว เหลียวมองดูกล่องโคอาล่ามาร์ชที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ หยิบมาไว้กับตัว รู้สึกใจไม่ดียังไงบอกไม่ถูก รู้สึกมีเซ็นส์

“ แม่งจะกลมจริงๆเปล่าว่ะ " คือถ้าแกะออกมาแล้วไม่กลมนี้ มีอายนะครับ  แต่ช่างเถอะ มันคงไม่แย่อะไรขนาดนั้นหรอกน่า

“ กลับมาละ " เสียงมันดังที่ประตูเหลียวไปมองก่อนจะพยักหน้า ไม่มีอะไรถือติดมือมา มันคงไม่ได้ถามไอ้บอทอย่างที่ผมตั้งความหวังไว้มั้ง หันหน้ามาดูทีวีต่อเบียดตัวเองบังกล่องขนมไว้  ไอ้ฮิมก็เดินมายืนอยู่ข้างหลัง มันก้มลงหอมแก้ม  “ ไม่เห็นเลย.. “

“ ไม่เห็นอะไรว่ะ " ผมเบียดตัวเองบังกล่องไว้อีก

" เปล๊า กูจะบอกว่าวันนี้ไม่เห็นมึงได้ดอกไม้เลย "

“ ก็ไม่ได้ " บอกแบบนั้นแต่มันยิ้ม ขยี้หัวผมสองสามครั้ง

“ กูเห็นช่อดอกไม้ใครไม่รู้สวยๆทั้งนั้น ถูกโยนทิ้งอยู่ถังขยะหน้าบีทีเอสด้วย "

“ เหรอ อื้ม คงไม่ใช่ของกูหรอก กูไม่ได้ดอกกุหลาบเลย " ผมบอกมันไอ้ฮิมยิ่งยิ้มกว้าง

" กูไม่ได้บอกว่าดอกกุหลาบเลยนะ "  มันเดินมานั่งลงข้างๆ  แบมือมาตรงหน้าผม 

" อะไร "

“ ของขวัญวันวาเลนไทน์ของกูละ "

“ ไหนบอกไม่ต้องซื้อไง " หันถามมันที่ถอนหายใจออกมา

“ ก็ไม่นึกว่ามึงจะเชื่อด้วย "  ถอนหายใจออกมาอีกครั้งมันเหล่ข้างตัวผมที่มีกล่องสีเขียวตั้งแอบๆอยู่ " เห้อออ อยากกินช๊อคโกเล็ตจัง ..”

“ ในตู้เย็นก็มีนะมึง " ชี้ไปที่ตู้เย็นมันส่ายหน้า

“ อยากกินโคอาล่ามาร์ชว่ะ " มันแบมือออกมาตรงหน้าผม " กูเห็นแล้วน่า เอาออกมาเถอะ มึงอายอะไรว่ะ แค่ให้ของขวัญแฟนวันวาเลนไทน์นะ " 

“ เห็นด้วยเหรอว่ะ " หันไปมองมันยิ้มก่อนจะเกาหัวตัวเอง เท้าคางกับหลังโซฟามองหน้าผม สายตาที่มีแต่ผม รอยยิ้มที่มอบให้ผม ปลายนิ้วมือที่ยื่นมาจับหูของผมเอาไว้ ทำไมรู้สึกหัวใจมันพองโตแบบนี้ ไม่มีคำพูด มีแค่สายตา แค่สายตานี้เท่านั้น

“ เอามาเถอะน่า " เอื้อมมือไปหยิบกล่องขนมในซอกโซฟา เอาไปตั้งไว้บนมือมัน อยู่ๆหน้าผมก็ร้อนขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ หัวใจมันเต้นแรง หายใจก็ไม่ค่อยจะออก ก็เลยเอาแต่ก้มหน้าก้มตา ตั้งกล่องขนมไว้บนมือไอ้ฮิมที่จะเลื่อนออกไปแต่ผมจับเอาไว้ นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มพูดก่อน

“ หยุ่นรักพี่ฮิมนะ " 

คำพูดง่ายๆของผม มือนั้นที่ผมจับถูกยึดดึงเข้าไปหาตัวมัน  ปากของมันสัมผัสแก้มของผม ก่อนจะย้ายมาที่ริมฝีปาก คำพูดที่กระซิบลงข้างหูของผม " กูก็รักมึงเหมือนกันหยุ่น "

“ อื้อ " ผมพยักหน้ามันก็หัวเราะ ปล่อยมือลงจากผม มันแกะกล่องขนมนั่นออกมา หัวใจของผมเต้นแรงอีกครั้ง ตอนที่มันเปิด

“ ทำไมเสียงมันไม่ดังเหมือนปกติว่ะ " คนช่างสังเกตอย่างมันเริ่มสงสัย แกะซองขนมด้านในออกมา  ผมตาค้างไม่ต่างอะไรจากไอ้ฮิม  " เหี้ย นี่มันขี้หรือว่าขนมว่ะ "

สรุปผลเขย่า 500 ครั้งของผลออกมาเป็นก้อนขี้ แบบมันรวมตัวกันเป็นก้อนนี่เหละ แต่เกือบจะช๊อคบอลนะ  แค่เกือบจะกลมอยู่ แต่เสือกรวมกันเป็นแท่งยาวๆ เหมือนขี้ซะก่อน

“ คือกูอ่านมาแล้วนะ ว่าถ้าเขย่าไป 500 ครั้งมันจะกลม ทำไมมันไม่กลมว่ะ แม่ง หลอกกูนี่ "

“ กูว่ามันไม่ได้หลอก แค่มึงทำออกมาไม่กลม แบบพลาดไง "

“ งั้นอย่าแดกเลยว่ะ หน้าตาโคตรเหี้ย ไว้ค่อยกูค่อยทำใหม่ คราวนี้ กูเขย่าให้ ห้าพันครั้งเลย "  ผมจะหยิบมันมาทิ้ง แต่ไอ้ฮิมอ้าปาก มันกินเข้าไปแล้ว " เหี้ยย ไอ้ฮิมแดกขี้ "

“ โอ้วว " ทำปากตัวโอใส่ผม มันเคี้ยวขนม แต่ก็จ้องหน้าผมอยู่  " อร่อย "

“ จริงดิ "

“ มากอะ " เคี้ยวอย่างต่อเนื่องผมเอื้อมมือไปจะหยิบชิม ไปฮิมหลบ " ของกู "

“ ชิมนิดนึง "

“ แค่ชิมใช่มั๊ย " มันถามผมพยักหน้า คำสุดท้ายที่มันถืออยู่ในมือ เหมือนจะยื่นป้อนผม แต่เปล่าแค่โฉบผ่านหน้าไปแล้วเข้าปากตัวเองไป ผมถอนหายใจไอ้ฮิมยิ้ม มันดึงตัวผมเข้ามาทับตัวมัน นอนลงบนโซฟาที่นั่งกันอยู่ มันจูบผมลิ้นนั้นที่แทรกเข้ามามีรสความหวานของช๊อคโกเล็ตติดอยู่ในนั้น สัมผัสที่ยังพอเคี้ยวได้บ้าง อร่อยจนผมเผลอไผล

“ มึง...  " ฮิมจูบลงบนปากผม นอนทับกันอยู่แบบนั้น ดึงริมฝีปากออกมา

“ อร่อยมั๊ย " พยักหน้าให้มันก็ขยี้หัวผมจนยุ่ง

“ มึง ไม่เห็นมีอะไรให้กูเลย "

“ กำลังจะให้ อยู่นี่ไง " พลิกตัวผมให้นอนลง ไอ้ฮิมขยับตัว ก่อนจะยกตัวของผมขึ้น เป็นครั้งแรกที่โดนอุ้มแบบพาดไหล่ ขามันก้าวพาผมไปที่ห้อง  วางลงบนเตียง ฮิมยิ้มให้ก่อนจะปัดผมที่บังใบหน้า ผมเองรู้หน้าที่ดี เลยปลดกระดุมเสื้อของมัน ก้มลงหอมตรงซอกคอ มือเลื้อยเข้ามาใต้เสื้อของผม มันบี้จุกนมให้ขึ้นแข็ง

“ อื้อ ไอ้ฮิม " ผมหดตัวจะสักที่ครั้งก็ไม่ชิน  มืออีกข้างเกี่ยวกางเกงยืดของผมไปไว้ที่ข้อขา คลึงส่วนกลางเอาไว้เต็มฝ่ามือ ผมเองที่ได้แต่หยุดมือมันขยับถอดเสื้อให้มันไม่ได้อีกแล้ว ยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเอง เขินเกินกว่าจะมองมันแล้วในตอนนี้ ผมที่กำลังละลาย ฮิมจูบลงบนมือของผม กว้างง่ามนิ้วมือออกมาดู มันกำลังยิ้มให้

“ ยังเขินอีกเหรอ "

“ กับมึงกี่ครั้งก็ยังเขิน ไม่รู้ทำไม " บอกมันออกไปแบบนั้นทั้งๆที่มองดูผ่านง่ามนิ้ว อยากจะทำให้มันบ้าง เป็นคนที่ทำให้ฮิมมีความสุขบ้าง  ผมกลืนน้ำลายเอื้อมมือไปหยุดมือของมันที่กำลังคลึงเคล้นร่างทั้งร่างของผม  " พี่ฮิม หยุดก่อน "

“ มีอะไร "

“ วันนี้หยุ่นทำให้ " บอกออกไปแล้ว ฮิมนิ่งเงียบ มึงยืดตัวขึ้นนั่ง มองผมที่ลุกขึ้นมาจากเตียง เหวี่ยงกางเกงที่หลุดอยู่ที่ข้อขาออก ลุกขึ้นไปนั่งบนตัวมัน ทั้งๆที่ร่างทั้งร่างนั้นเปลือยเปล่า

ปลดกระดุมเสื้อด้วยมือที่สั่นเทา ผมเม้มปาก ไอ้ฮิมก้มลงมาหอมแก้ม มันหอมซ้ายหอมขวา ใช้จมูกของมันดันจมูกของผม ตอนที่มือกำลังปลดกระดุมเสื้อ หน้าแดงไปหมดผมกอดมันไว้ จูบที่ซอกคอ ก่อนจะไล่ลงมา ทำตามที่มันเคยทำ ปลดเข็มขัดออกรูดซิบล้วงเข้าไปสัมผัสในนั้นดึงออกไว้ภายนอก ลูบไล้มันอย่างเบามือ

จูบลงบนริมฝีปากลิ้นเล็กๆที่ขอทางเข้าอยู่นั้นฮิมเปิดปากออกมา สะกิดลิ้นที่อยู่ภายในที่ตอบรับความต้องการของผม มือข้างนึงที่เลื่อนไปจับมือมันข้างขวามาให้มาจับนมของผม ฮิมบีบมันเบา ก่อนผมจะจับอีกข้างมาวางไว้ที่ก้นมันลูบเบาๆ  ฉีกขาตัวเองที่ตัวนั่งทับอยู่ออก ช่องหลังเปิดออกกว้าง มือข้างนึงถูหัวนมอีกข้างถูที่ช่องทางหลัง

“ พี่ฮิม " ผมขมิบช่องทางหลังถี่ ส่วนกลางเริ่มตั้งยอด ไม่ต่างจากมันที่มือของผมยังยังไม่หยุดคลึงเคล้น ฮิมครางในลำคอ ตอนที่กำลังก้มลงดูดหัวนมของผม มือของมันเปลี่ยนจากบีบนมเป็นดันหลังผมให้เข้ามาใกล้ ใช้ปากดูดนมของผม มันบีบด้วยริมฝีปาก และกัดด้วยฟันคมๆ " อ๊า พี่ฮิม "

ผมเลียริมฝีปากผ่อนช่องทางตอนที่พยายามจับมือของมันลูบให้เบากว่านี้ เราใช้สายตาที่ต้องการมองกันและกัน มือที่ลูบอยู่นั้นถูกเปลี่ยนเป็นนิ้วชี้ที่สอดตัวลงไป 

“ รัดนิ้วจัง " กระซิบลงข้างหูก่อนจะสอดเข้าไปอีกนิ้วและอีกนิ้ว ฮิมดันมันจนลึกพร้อมกับปากที่ปรนเปรอซอกคอและคอของผม ดูดจนเผลอกำส่วนกลางของมันจนแน่น

“ พี่ฮิมเอาออกมา " ผมบอก จูบเบาๆที่แก้มบอกความต้องการอีกครั้ง " เอาออกมาสิ "

ฮิมดึงนิ้วออก ผมยืดตัวขึ้น ใช้มืออีกข้างจับที่ไหล่ของมันยึดเอาไว้ เด้งหน้าอกให้มันดูด ช่องทางหลังถูกบังคับทิศให้จ่อส่วนปลายของท่อลำใหญ่ที่มีมืออีกข้างของผมกำไว้ ส่ายตูดไปมาบนส่วนนั้น ผมชอบ ชอบที่จะให้รู้สึกถึงความอุ่นที่ทำให้ทุกอย่างในร่างขมิบถี่เพราะความต้องการ

“ ชอบอะไรแบบนี้ก็ไม่บอก "

“ อื้อ หยุ่นชอบ พี่ฮิมทำให้หยุ่นบ่อย "

“ แต่นั่นพี่ฮิมแกล้งหยุ่นนะ " หอมแก้มผมอีก จูบที่ปากเบาๆผม เรายิ้มให้กัน

“ แกล้งก็ชอบ ถ้าเป็นพี่ฮิม ก็ไม่เป็นไร " ผ่อนช่างหลังดันตัวเองนั่งลงบนลำแข็งของมันที่มือผมยึดไว้ อ้าปากค้างตอนที่มันค่อยๆกลืนกินตัวเองหายไปจนช่วงก้นแนบสนิทกับหน้าขาของมัน " อุ่นมั๊ย แน่นเกินไปรึเปล่า..ครับ "

ฮิมส่ายหน้า มันเอาแต่ยิ้มแล้วมองผม อยากจะทำแบบนี้ อยากจะเอาใจมันบ้าง อยากให้มันมีความสุข เริ่มขยับตัวช้าๆ ใช้มือสองข้างกอดคอของมันไว้ เด้งช่วงก้นขึ้นลง ผมหายใจแรงขึ้นพร้อมกับความเร็วที่เพิ่มมากขึ้น  ไอ้ฮิมดึงมือผมออกมันเองก็ปล่อยกอดจากผม เอนตัวลงใช้มือยันร่างตัวเองไว้ เหมือนกำลังเฝ้าดูผมให้ชัดเจนขึ้น

“ อื้อออ พี่ฮิมครับ " ผมครางชื่อมันก่อนจะกัดปาก มือสองข้างวางลงบนหน้าท้องของมันเพิ่มแรงควบของตัวเองให้มากขึ้น  " อ๊าา อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ " เด้งตัวแรงขึ้นเหงื่อของผมเริ่มออก หลับตาแล้วเอียงไปมาทรมาณจนแม้เสียงครางก็ไม่สามารถทำให้มันทุเลาลงได้  เสียงเนื้อเสียดสีที่ผมได้ยิน เด้งตัวเข้าออกจนรู้สึกร้อนไปทั้งท้อง ส่วนกลางที่ขึ้นแข็ง  "  อ๊าห์ . แฮ่ก แฮ่ก "

ส่วนกลางของผมฉีดพ่นลงไปบนท้องของมัน แต่ไม่รู้สึกแฉะที่ร่องก้น มองหน้ามันฮิมลุกขึ้นมากอดผมไว้ ฮิมยังไม่เสร็จ แต่ผมเสร็จแล้ว  มันดันส่วนกลางที่เชื่อมติดให้กดจุดกระสันของผมไว้

“ ทำไมพี่ฮิมยังไม่เสร็จ " ปกติเรามักจะเสร็จพร้อมๆกัน แต่ครั้งนี้แปลก มันไม่เสร็จพร้อมผม กอดคอมันไว้อีก ฝังจมูกลงบนแก้มของมัน มันรู้ผมไม่เก่งเรื่องแบบนี้

“ ของกูมันต้องแบบนี้ " ดึงผมให้นอนราบลงกับเตียง ยกขาสองข้างขึ้นพาดที่ไหล่หนาของมัน มือที่บีบหัวนมของผมไว้ทั้งสองข้าง เอื้อมมือไปกอดคอของมัน ฮิมกระแทกกระทั้นลงมาจนผมครางเสียงหลง

“ อ๊าาาาา " มันเป็นความรู้สึกที่แทบจะขาดใจ ไม่ใช่เด็กที่แค่ทำให้เสร็จแล้วจบแบบที่ผมทำ แต่มันคือความสุขและความต้องการ มันคือทั้งหมดที่ฮิมใส่เข้ามาในร่างของผม ของมันที่ใหญ่และสอดเข้ามาอย่างรุนแรง ผมกัดปากจนเจ็บแต่ก็ไม่ไหว พยายามไม่ครางให้เสียงดังมากเกินไปแต่มันก็ทรมาณจนแทบจะหายใจไม่ออก " อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ พี่ฮิม แรง แรงไปแล้วนะครับ อ๊ะ อ๊ะ "

“ สุดยอดเลยรู้มั๊ย ร่างกายของหยุ่นนะ " มือที่บีบนมของผม ถูกบี้จนแดง มันอัดส่วนกลางเข้ามาในช่องก้นของผม ทั้งแรงและถี่รัว ความต้องการที่เป็นทั้งความสุขและความรัก

                                จิกเล็บไปบนหลังของมัน มันดันส่วนกลางครั้งสุดท้ายเข้ามาจมมิดด้ามปลดปล่อยน้ำของความต้องการที่ทำให้ร่างของผมกระตุกสั่น  หายใจถี่จนแทบไม่มีแรง  คอของผมแห้งจนต้องการน้ำ  ฮิมก้มลงจูบผมมันวางขาที่แทบจะไม่มีแรงของผมลง พลิกตัวให้ผมนอนเอียงข้าง ส่วนกลางที่ยังสอดใส่กันอยู่นั้น ผมหายใจถี่พร้อมช่องทางหลังที่ขมิบถี่เหมือนจะเรียกร้องมันอีก

“ มึงครับ " มือที่เลื้อยเข้ามากอดผมไว้ มันมาพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงดอกใหญ่ก้านยาว วางลงบนมือผม เสียงที่กระซิบลงข้างหู " กูรักมึงนะ "

หัวใจของผมพองโตยอมรับเลยว่าถึงผมไม่เคยสำเร็จเรื่องทำเซอร์ไฟส์มัน แต่มันคนนี้เหละที่ทำสำเร็จซะทุกครั้ง  แอบยิ้มออกมาผมเคยคิดว่าดอกไม้ที่ผมได้รับ เป็นของไร้สาระที่ไม่กี่วันก็จะเหี่ยวลงไป แต่น่าแปลกที่ดอกไม้เหมือนกันนี้ ที่ใครคนนี้เป็นคนให้ มันกลับทำให้รู้สึกดีและมีความสุขอย่างประหลาด ดอกไม้เหมือนกันแตกต่างกันแค่ที่คนให้ เหมือนอย่างที่ใครๆพูดไว้ไม่มีผิดเลย คำพูดที่ผมเองตอนที่ฟังก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ คำที่บอกว่า ' ก็เพราะมันเป็นของของฮิม หยุ่นเลยต้องเป็นแบบนี้ ' 

ตอนนี้ผมเข้าใจหมายความของมันแล้วว่า ที่ผมต้องคิดมาก ที่ผมต้องกังวล  ก็เพราะมันเป็นคนที่พิเศษมากกว่าใครๆ

........................................................

รู้สึกเขิน #ปิดหน้าตัวเอง
ตอนหน้า เทมไฟพาสจบสเปเชี่ยลจ้าาา
มีความสุขมากๆในฤดูแห่งความรักนะคะ

ใครมีทวิตหรือเฟสหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก  ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า

[B52]

แปะก่อน

อย่างเขินอะพูดไม่ออก นานๆจะเห็นหยุ่นทำหวาน