หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[i c u]

 
ป๋าเทมมมมมมมมมมมมมมมมม  น่ารักมุ้งมิ้งมากอ่ะเหมือนจะไม่หวาน  แต่หวานมากกกกกกกกกก  ชอบพาร์ทนี้ที่สุดดดดด  ///

  ปลฺ อิเซฟยังไม่ไปเกิดอีกหรา ชิ

[Whatever it is]

น่ารักอะ ชอบของเทมไฟค่ะ ชอบเทม ที่รู้ใจแฟนตัวเองสุดๆ

[beautifuldead]

ไม่ไหวแล้วววว ชอบคู่นี้ เทมไฟนี่คือที่สุดของแจ้  อร้างงงส์ ><~~~~~~~
น้องไฟ ซึนไปไหน อยากได้ก็บอกว่าอยากได้ไปตรงๆเลยซี่ (แต่ก็ส่วนนี้แหละที่น่ารัก 555)


พี่เทมเหมาะกับไฟที่สุดแล้วละนะ นอกจากจะต้องเข้าใจและระบบความคิดของไฟแล้ว
ต้องตีความคำพูดที่ไม่ตรงกับใจของน้องไฟด้วย 55

[gboykung]

 

[seaz]

คู่นี้ต้องมีดราม่าก่อนนิดๆ หน่อยๆ ทุกทีสิ อิอิ

[nutty]

ขอบคุณน้องหนม แต่งได้น่ารักทั้ง 3 คู่
เขินแทนไนท์ หยุ่น ไฟ เลย
หนุ่มๆเค้าให้ดอกไม้กันน่าประทับใจ

ปล รวมเล่มเรื่องนี้นะ ชอบมาก

[maemix]

น่ารักทั้งสามคู่เบย
แอบมาพักดราม่าคู่พี่ฮิมหยุ่น

ปล. ขอโทษคนแต่งด้วยที่พักนี้ห่างหายจากการเม้นท์ไปหลายตอน

[nuttzier]

ชอบ ฮิม-หยุ่น  แอร๊ยยยยยยย
ไม่มากมาย  แต่ขอแค่การกระทำที่มั่นคง เสมอต้นเสมอปลาย

เขินนนนนนนนนนนนนนนนนน

[Mrl●]

อร้ายยยยพี่เทม รวยจริงๆ 5555555

[Snowermyhae]

เทมไฟคือที่สุด 

[lakza651]

โอ้ยละลายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย    เขิลมากมายยยยย พี่เทมรักไฟมากมายจนคนอ่านอย่างเราที่อุปมาว่าตัวเองเป็นไฟ(?) เขิลเลย เขิลมากกกกกก  แล้วประทับใจตอนที่ไฟยิ้มแล้วกอดดอกกุหลาบบนรถนะ มันแบบว่าปลื้มปริ่มมมมมม  ชอบคู่นี้ที่สุดแล้วในบรรดาตอนพิเศษวันวาเลนไทน์ และตอนต่อำปคงเจอกับมามู่แบ้วสินะ  ขอบคุณผู้แต่งที่อัพนิยายมาแบ่งปันให้อ่านเน้อ

[Lily teddy]

เทมไฟน่ารักสุดจริงด้วย เพราะถึงจะไม่ได้หวานเวอร์เหมือนฮิมหยุ่น แต่น้องไฟเค้าเป็นคนท่ามากที่น่ารักสุด ๆ
อ่านแล้วอมยิ้มตามได้เกือบตลอด ถ้าไม่สะดุดกับตอนที่เซฟโผ่เข้ามา คิดว่าจะจบไปแล้ว
แต่นี่เด็กเซฟดันไม่ยอมตัดใจ ทั้งที่พี่เทมกะน้องไฟเค้าก็รักกันดีก็ยังจะอยากแย่งน้องไฟอยู่อีก
สงสัยทำกรรมเก่าร่วมกันมาเยอะนะเนี่ย นอกจากเรื่องรักจะเกี่ยวพันกันวุ่นวาย
พี่เทมยังได้เด็กเซฟมาเป็นน้องรหัสอีก เป็นเราคงแทบคลั่งอะ แต่ไม่คิดว่าพี่เทมจะปริ๊ดแตกได้ขนาดนี้
ถึงกะโมโหจนเข้าไปคว้าดอกไม้ของเซฟทิ้งเลยอะ มันเลยให้ความรู้สึกว่าเรื่องของเซฟยังเป็นสิ่งที่ติดค้างในใจพี่เทมอยู่นะ
แต่ยังไงตอนนี้น้องไฟก็มีแต่พี่เทมคนเดียวแล้วนี่เนอะ เซฟจงออกไป เซฟจงออกไป หรือยังไงขนมก็หาคู่ให้เซฟไปซักคนนะ อิอิ
เทมไฟ ฮิมหยุ่น บอทไนท์ น่ารักทุกตอนเลย รอติดตามและบวก บวกเป็นกำลังใจให้ขนมต่อไปจ้า   

[anntonies]

หวานกันเหลือเกิน แต่ไม่วายมีอีเซฟเข้ามาเกี่ยวข้องให้หงุดหงิดใจเล็กน้อย

[greensnake]

ชอบทุกคู่เหมือนคนเขียนนั่นแหละค่ะ
คือแต่ละคนนี่มีความน่ารักแตกต่างกัน
แต่ที่เหมือนกันคืออยากได้แต่ปากแข็ง
เป็นอันว่าต่างฝ่ายต่างปลื้มทั้งคนให้และคนรับ
เราเองก็พลอยยิ้มไปด้วย สมกับวันแห่งความรัก
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[YMP]

 

[lizzii]

ชอบคู่เทมไฟสุดๆๆๆๆๆ

[๐๐ตะวัน๐๐]

อร๊ายยย หวานกันจริงๆเลยคู่นี้ 

แต่เซฟมันจะโผล่มาทำไมเนี่ย อารมณ์เสีย 

[river]

ไฟทำตัวน่ารักมากกกกกกกก

[Nuch shy]

แอร๊ยน่ารักที่สุด ชอบพี่เทมมากๆเลย ฮาอ่ะชอบตอนหันไปทางขวา10นาที แล้วไฟเข้าสู่โหมดไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่ต่อไป ขำก๊ากเลย หนมแต่งเก่งจังน่ารักทั้ง3คู่เลย บอทไนท์ก็โคตรโรแมนติค ฮิมหยุ่นก็ว้านหวาน แต่เทมไฟนี่ที่สุดอ่ะรักพี่เทมปลื้มมาก

[four4]

ฟินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน มากมาย ก่ายกอง มโฬาร

ทุกคู่ ฟินในแบบของตัวเอง //นี่อิจฉา อยากมีแบบนี้บ้างในชีวิต ฮือ(ปาดน้ำตา)

[patwo]

ตอนที่ 70

“ หน้าแดงหมดแล้วกู "  ผมมองหน้าตัวเองในกระจก รูจมูกที่แน่นไปหมดด้วยน้ำมูก  กลับเข้าคอนโดที่แสนจะเงียบเหงาของตัวเอง ผมเปิดทีวีดู แต่ก็ไม่ได้อยากดู เปิดไว้แค่พอมีเสียง

กระเป๋าเสื้อผ้าของผม เอามาแค่พอใช้ในใจลึกๆยังหวังว่าแค่นี้ก็คงพอ ก็แค่ไม่กี่วัน กระเป๋าตั้งอยู่ที่โซฟา มองดูมันที่ตั้งแน่นิ่งแบบนั้นแล้วก็ต้องถอนหายใจ มันต้องขนาดนี้เลยเหรอว่ะ เพราะแค่ไม่มีใครยอมลงให้กัน เพราะต่างคนต่างก็เอาแต่เหตุผลของตัวเองเป็นใหญ่ เพราะแค่นั้นเอง

มันเป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกเหงา เป็นความรู้สึกที่ ทีวีไม่อยากจะดู ข้าวก็ขี้เกียจจะกิน นอนก็ไม่หลับ ได้แต่กลิ้งไปกลิ้งมาบนโซฟาแบบนั้น ไม่มีจุดหมาย ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์ แต่ก็ไม่สนุก สุดท้ายก็ต้องกดโทรศัพท์หาใครสักคนรอสายอยู่สักพัก

“ ฮัลโหล เบลล์ มึง..”

“ มึงโทรมาทำไมว่ะ " ไอ้ใช่เสียงไอ้เบลล์แต่เป็นเสียงไอ้เชน " มีอะไรจะคุยกับเบลล์รึไง  "

“ ไม่มีแล้วโทรไม่ได้เหรอว่ะ ไอ้สัดเชน กูโทรหาเพื่อนกู "

“ ไม่ได้ กูไม่อยากให้มึงโทรหา "

“ ห๊ะ " ผมว่างงๆ คือมึงจะไม่ให้กูโทรหาเบลล์หมายความว่ายังไงว่ะ ก็เบลล์เพื่อนกู แฟนเก่าแล้วไงก็เลิกกันไปแล้ว " เบลล์เพื่อนกูทำไมกูจะโทรหาไม่ได้ว่ะ "

“ กูหึง "

“ แต่กูมีแฟนแล้ว "

“ ทุกทีที่มึงโทรมาหาไอ้เบลล์มึงมีแต่เรื่อง แล้วพอมึงมีเรื่อง ถ้ามันอยู่กับกู มันก็ทิ้งกูไปหามึงตลอด แบบนี้จะให้กูคิดไงว่ะ ไอ้หยุ่น กูจะพูดมึงมานานแล้ว อย่าโทรหาเบลล์เลยว่ะ ถ้ามึงมีปัญหาหรือแค่คิดถึงเพื่อน ถ้ามึงจะเจอกัน ให้อยู่ในสายตากูจะได้มั๊ย "

“ ไอ้เชน "

“ ไอ้เบลล์แฟนกู กูรักของกู กูหวง กูไม่อยากให้ใครมายุ่ง โดยเฉพาะมึง เข้าใจกูด้วยนะมึง ยังไงมึงก็แฟนเก่ากันกูยอมรับ กูไม่ไว้ใจ "

“ ใครโทรมา เชน เอ้านี่ ข้าวไข่เจียวแฮมเสร็จละ หอมมากเลย มากินกัน มียำปลากระป๋องด้วย "  เสียงของเบลล์ลอดเข้ามาในสายโทรศัพท์

“ แค่คนโทรผิดนะ " แล้วจากนั้นสัญญาณก็ตัดไป

ผมวางมือถือลงช้าๆ ใช่ เราไม่ได้คิดอะไรกันทั้งคู่หรอก แต่คนเป็นแฟน เค้ารักของของเค้าก็ย่อมต้องหึงอยู่แล้วมันเป็นธรรมดา แล้วยิ่งผมกับไอ้เบลล์คบกันนานขนาดนั้น ไอ้เชนมันคงอยากให้แฟนมันรักมันคนเดียว อยู่กับมันแล้วไม่กลับไปสนใจแฟนเก่าแบบผมอีก จะเพื่อนกันหรือไม่ มันไม่สำคัญหรอก สำหรับคนสำคัญของเรา  เราก็อยากให้เค้าเห็นเราสำคัญแค่คนเดียวเท่านั้น  .. เหมือนกันเลยว่ะ ไม่ต่างอะไรจากไอ้ฮิมกับผมเลย  ใครมันจะยอมให้แฟนไปสนิทกับคนที่บอกว่าชอบแฟนตัวเอง ถึงปากจะบอกว่า แค่เพื่อนว่ะ

“ เออ นั่นสินะ กูมันโง่เองเหละ "

.........................................................

“ หมายความว่าไง ที่ชวนมาแดกเหล้า "

“ เมียไม่อยู่รึไงว่ะ "

“ ห่างกันสักพัก " ผมตอบไอ้เต๋อไอ้บินที่ตั้งคำถามเหมือนจะแซวแต่เหมือนตัวเองจะเงิบไปสักพัก มันสองคนมองหน้ากัน ก่อนจะยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแบบไม่อยากจะพูดอะไร

“ มึงมีปัญหาอะไรกันรึเปล่าว่ะ "

“ มี เรื่องไอ้สัดคีน กูไม่เข้าใจเลยจริงๆ ทำไมว่ะ แค่เพื่อนคนเดียว ทำไมมันทิ้งไม่ได้ เพื่อนเหี้ยอะไรหวังเคลมเพื่อน กูรู้ว่ามันไม่ได้คิดอะไร แต่ทำไมมันถึงไม่เข้าใจกูบ้างว่ะ โธ่เว้ย!!  "

“ มึงก็ต้องเข้าใจเค้าด้วยเปล่าว่ะ "

“ เข้าใจเหี้ยไร มึงเข้าข้างมัน "

“ มีเหตุผลหน่อยไอ้สัด กูกำลังอธิบาย " ไอ้เต๋อว่า มันถอนหายใจ " ถ้าสมมุติ ไอ้หยุ่นสั่งให้มึง เลิกคบกับกู เพียงแค่เพราะว่า กูชอบมึง มึงจะเลิกคบมั๊ย "

“ ไอ้เหี้ยเต๋อ กูจะอ้วกไอ้สัด " ไอ้บินพูดออกมาเสียงดัง มันวางแก้มลงบนโต๊ะ " ไอ้ห่า แค่กูคิดว่าหนวดพวกมึงนัวกัน ทั้งหมดที่กูแดก ไปก็อยากสำรอกออกมาพร้อมๆกัน "

“ แค่สมมุติ "

“ กูคงเลิกอะ " ผมว่า มองหน้ามันจนต้องถอนหายใจ " กูเลิกตั้งแต่ไอ้เชี่ยบินพูดว่าหนวดกูนัวกับหนวดมึงแล้วไอ้สัด "

“ ไอ้เหี้ย กูแค่สมมุติ เอาจริงๆ ดิว่ะ ไอ้ห่า  "

“ คงไม่เลิกอะ ก็มึงเป็นเพื่อนกูมาตั้งนาน "

“ เหตุผลเดียวกันกับไอ้ฮิมตอนนี้  .. มึงว่าไอ้หยุ่นมันจะอยากจะเลิกคบเพื่อนมันมั๊ยละ "

“ แต่กูโคตรจะเกลียดขี้หน้ามัน " ผมถอนหายใจ ใครมันจะเข้าใจกูบ้างว่ะ " มึง ไอ้หยุ่นมันเหมือนเด็กคนนึงที่ซื่อมากๆ คนหน้าตาดีเดินเข้ามาบอกมันว่า กินสิพี่ให้ แม่งคงกินขนมนั่นอะ ไม่ต้องพูดถึงเพื่อน คนแบบมันพอรู้จักใครแม่งก็ไว้ใจหมด "

“ ต่างอะไรจากมึงที่ไว้ใจเนยว่ะ มึงก็เคยไว้ใจเนย แล้วเป็นไง " ผมถอนหายใจซัดแก้วเหล้าตรงหน้าเข้าไปอย่างไม่รู้จะเถียงด้วยคำพูดไหน มันจริง จริงทุกอย่าง 

“ กูเข้าใจมึงนะเว้ย เพราะมึงเห็นเนยเป็นแบบนั้น มึงเลยไม่อยากให้หยุ่นไว้ใจไอ้คีน แต่มึง กูว่ามึงกับไอ้หยุ่นก็คนละคนกัน มึงยึดติดว่ามันต้องอยู่ในความดูแลของมึงมากเกินไป เมียนะเว้ยไม่ใช้หมา มึงจะป้อนข้าวป้อนน้ำมันไม่ได้ มึงต้องปล่อยให้มันไปมีเพื่อนเล่นบ้าง ให้มันมีประสบการณ์ รักนะมึง ไม่ใช่การกักขัง ช่วยทำให้ทุกอย่างมันพอดีเถอะว่า อย่าเยอะ " ไอ้บินช่วยกันอธิบาย กูว่า กูนัดพวกมึงมา เหมือนมารุมกูเลยว่ะ

“ แต่กูเข้าใจว่าจะให้มึงไว้ใจไอ้สัดคีนก็คงยาก งั้นทำไม ไม่เข้ามาหากันคนละครึ่งทางว่ะ "

“ คนละครึ่งทาง "

“ ก็ตกลงกัน มึงยอมมันครึ่งนึง มันก็ต้องยอมมึงครึ่งนึง ไม่งั้นชีวิตคู่มันจะไปรอดได้ไงว่ะ ถูกป่ะ ถ้ามึงมัวแต่อยากจะชนะแล้วเถียงกันเพื่อให้ใครอีกคนนึงยอม  "

“ เยี่ยมมากสัดเต๋อ " ไอ้บินยืนขึ้นปรบมือ " หวังว่าอีกสามเดือนไอ้สัดฮิมจะไม่ต้องมาสอนมึงด้วยประโยคนี้ "

“ ควาย " มันหันมาด่ากันเอง แต่ก็คงจริงอย่างที่ไอ้เต๋อมันพูด ผมผิดเองที่เพราะแค่ไม่อยากเถียงเลยบอกให้ห่างกันก่อน ผมรู้แค่ว่าการเถียงรังแต่จะทำให้พูดกันไม่รู้เรื่อง เลยสงบสติกันไปคนละทางน่าจะดีกว่า  สงบเพื่อให้ได้คิด ไม่ใช่สงบเพื่อเลิก

........................................................

“ กลับมาแล้วอะ พี่ฮิม " ผมเดินเข้าบ้านด้วยสภาพมึนๆ ไฟที่สว่างอยู่ทำเอาขารีบวิ่งกลับมาเข้าห้องเพราะคิดว่าใครจะอยู่ แต่เสียงที่ดังทัก  มันทำให้รู้ว่าผมคิดผิดไป

“ เฮอร์เองเหรอ "

“ คิดว่าใครละ แล้วพี่หยุ่นไปไหน เฮอร์คิดว่าไปด้วยกัน กลับมาไม่เห็นเจอใคร " มันเอียงหน้าออกมาจากครัว เหมือนกำลังทำมาม่าอยู่ เพราะมันหอมไปทั้งห้อง

“ อยู่คอนโดมันดิ " พิงตัวเองกับโซฟารู้มึนนิดหน่อย

“ นี่ห่างกันด้วยเหรอ ปกติไม่เคยห่างกันนิ "

“ เฮอร์ "

“ อะไร " มันตักมาม่ามากินที่โต๊ะ เป็นอะไรที่โคตรจะหอม

“ สมมุตินะ "

“ อ่าห๊ะ ต้องไม่ใช่เรื่องพี่ฮิมแน่เลย " ไอ้น้องเวร กวนส้นตีน

“ มีคู่รักคู่หนึ่งรักกันมาดีๆ จู่ๆเมียก็ไปโดนเพื่อนสนิทมาสารภาพรัก ไอ้ผัวนี่ก็แม่งโคตรหึงมันบอกให้เมียเลิกยุ่งกับเพื่อนคนนั้น แต่เมียก็ไม่ยอม คนนึงหึง คนนึงก็ไม่ยอมเลิกคบกับเพื่อน มึงว่าใครผิดใครถูก "

“ งี่เง่าทั้งคู่ สรุปง่ายๆคือ พี่หยุ่นมีเพื่อนมาสารภาพรักแต่พี่หึง สั่งให้เลิกคบแต่พี่หยุ่นไม่ยอม "

“ เออ " แล้วกูจะสมมุติทำซากอะไรว่ะ

“ ก็งี่เง่าทั้งคู่อะ แนะนำว่าให้เคลียร์กันไวๆ "

“ ทำไม " เงยหน้าไปมองไอ้เฮอร์สูดเส้นมาม่าเข้าไปคำใหญ่

“ แล้วไม่คิดถึงเหรอ นอนด้วยกันทุกวัน  คืนนี้นอนคนเดียวไม่มีใครให้กอด ขอบอกว่าเฮอร์ไม่นอนด้วยหรอกนะ เคยชินกับการนอนคนเดียว "

“ นอนกับมึงกูนอนคนเดียวดีกว่า นอนดิ้นเอาขามาฟาดหน้ากูจะทำไง "

“ ไม่ดิ้นแล้วเถอะ นอนเรียบร้อยแล้ว ตัวเองเถอะ คืนนี้จะคิดถึงพี่หยุ่นจนทนไม่ไหว คิคิคิ " เป็นเสียงหัวเราะที่โคตรจะน่าเกลียด ผมเดินเข้าไปในห้อง ปวดหัวแบบนี้อาบน้ำน่าจะหาย

ผลัดเสื้อผ้าลงตะกร้า เปิดน้ำไว้ให้เต็มอ่าง จัดการหนวดตัวเองที่เริ่มขึ้นมานอกแถว ถอนหายใจกับความคิดที่ครั้งนึงผมเคยอาบน้ำกับมัน มันมายืนข้างๆ ส่งที่โกนหนวดกับโฟมมาให้แล้วบอก  ' โกนเถอะจะได้ไม่เป็นภาระของหนังหน้ากู กูคัน '

“ หึ กูไม่โกนหรอก ไว้ไซร์มึงแบบนี้เหละดีแล้ว " มันดีที่สุดตอนที่มึงย่นคอแล้วบอกว่า อย่า นี่เหละ กูชอบ  " แล้วกูก็ต้องคิดถึงมึงจริงๆ จนได้ "

ผมนั่งลงแช่น้ำในอ่าง มันกว้างตอนที่แช่อยู่คนเดียว แต่ครั้งนึงมันเคยแคบมากๆเพราะอีกฝั่งมีใครบางคนนั่งอยู่ คนที่ชอบเอาตีนมาเตะน้ำใส่ผมตอนที่ผมจู่โจมมัน กอดมันไว้ก่อนจะหอมแก้ม ไอ้หยุ่นหน้าแดง ตัวก็แดงไปหมด โดนผมหอมไปตั้งหลายที ทั้งปากทั้งแก้ม จบด้วยการมีอะไรกัน เสร็จสรรพขั้นตอน ดึงตัวลงไปให้จมมิดลงในอ่าง มีเพียงความคิดเดียวที่ตอนนี้ผมเองก็อยากจะรู้  “ มึง จะคิดถึงกูบ้างรึเปล่าว่ะ "

อาบน้ำแต่งตัวก่อนจะล้มลงนอน  เตียงนอนของผมกว้างที่สุดเท่าที่เคยรู้สึก เตียงห้าฟุตที่มันเคยแคบตอนนี้โคตรจะกว้าง เอียงตัวมองไปที่หมอนของไอ้หยุ่น หมอนแบนๆของมันกับหมีเน่าที่เอามาจากบ้าน  ผมนอนจ้องมันอยู่แบบนั้น ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม

“ เว้ย! “ สุดท้ายก็ต้องลุกออกจากเตียงจนได้ เปลี่ยนชุดนอนให้เป็นชุดอยู่บ้าน เปิดประตูออกมา ไอ้เฮอร์นั่งดูซีรี่ส์ของมันอยู่

“ นั่นไง ในที่สุด หนูก็เดาถูก แม้มันจะช้าจากเวลาที่คาดไปสักหน่อยก็เถอะ "

“ รู้รึไงว่าจะไปไหน "

“ ไปหาพี่หยุ่น " มันว่าหน้าลอยๆ ผมเดินเข้าไปตบหัว หมั่นใส้จริง

“ อยู่บ้านดีๆ คืนนี้พี่อาจไม่กลับ "

“ อื้อ ทราบแล้วคร่า โชคดีนะคะ "

ขับรถออกมาจากคอนโด ไม่ค่อยได้ขับหรอกครับ ชีวิตใช้บีทีเอสจนชินมันสะดวกกว่ารถยนต์  ที่ถ้าเฮอร์มันไม่มานอนคอนโดแล้วรบเร้าให้ผมไปส่งที่บ้านป้า อ้างนู้นอ้างนี้ ว่าพวกของเยอะ หรือแวะกินข้าวแล้วละก็ผมคงไม่เอาออกมาขับหรอก  แต่คนแบบมันก็อ้างได้ทุกอาทิตย์ เดี๋ยวนี้ก็เลยขับรถไปส่งทุกอาทิตย์ตามใจคุณนาย

“ เอ้า ไอ้เหี้ย " ผมสถบกับรถคันหน้าที่อยู่ๆตัดหน้าเซงซะเฉยๆ ตีไฟสูงใส่ด่าไล่หลัง แต่บนท้องถนนพูดไปก็เท่านั้น คิดว่าเป็นรถเบ็นซ์แล้วพี่เท่ห์รึไงว่ะมึง ไอ้ควายเอ้ย  อารมณ์กูไม่ได้ดีเหมือนหน้าตานะเว้ย

จอดรถใต้คอนโดผมกดลิฟท์เดินขึ้นตึก ควรจะมีอะไรติดมือมารึเปล่า ของที่ใครๆชอบเอาไปง้อแฟนกัน ดอกไม้ หรืออะไรสักอย่าง แต่ผมไม่มี มีแค่สองมือเปล่าๆ ที่กำลังเดินตรงไปที่ห้องของมัน เป็นห้องนี้ไม่ผิดแน่แม่ไอ้หยุ่นบอกผมมาแบบนั้น ผมมีกุญแจอยู่แล้วเป็นกุญแจสำรองที่แม่ของมันฝากไว้ แต่ยังไม่ทันจะเปิดหรือไขอะไรเลย ผมเห็นประตูนั่นแง้มอยู่

' ดีมาก โชคดีที่เป็นกู ไม่ใช่โจร หรือใครสักคนที่หวังจะเคลมมึง " ผมคิดก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ประตู ช่องว่างนิดนึงที่เปิดอยู่ ผมมองเห็นด้านใน

“ ซื้อมาแล้วนี่หว่า อยู่ไหนว่ะ " ปากว่ามือก็พยายามหา " หรือว่าไม่ได้ซื้อ น่าจะซื้อแล้วนะ " มือมันหาอะไรสักอย่างในถุงเซเว่น ไม่เจอจนสุดท้ายก็เทไว้บนโต๊ะแม่งหมดทั้งถุง " นี่ไง " ก็แค่ซาลาเปาลูกนึง

“ แดกๆไปก่อนแล้วกัน " มันว่าแบบนั้น แต่อีกมือก็เอาอาหารกล่องออกมาจัดใส่ตู้เย็น ก็เยอะอยู่ครับ คือพี่แกซื้อกะว่าคงไม่ออกไปไหนเลยจากคอนโด ไอ้หยุ่นมันเป็นแบบนี้มันค่อนข้างหลีกหนีความวุ่นวาย และพุ่งเข้าหาทุกอย่างที่สะดวก เรียกได้ว่าอะไรง่ายสุดมันคว้าเอาอันนั้นไว้ก่อน

“ กินสปาเก็ตตี้ก่อนดีกว่าเว้ย เข้าเวฟกด 6 เหรอว่ะ " มองหาเลขหน้าไมโครเวฟ มันคงมีหรอกมึงมันมีเฉพาะไมโครเวฟเซเว่นเท่านั้นละ  ยืนจ้องอยู่หน้าเตาไมโคเวฟ มันพยายามคิดอะไรสักอย่างหยิบกล่องขึ้นมาหลายครั้งอ่านให้เข้าใจแต่มันก็วางลอง จนสุดท้าย " ฮิม มึง.. เออ นี่มันคอนโดกูนี่หว่า แล้วแม่งจะมาอยู่นี่ได้ไงว่ะ ฮ่ะ ฮ่าๆๆ  "

ชีวิตของเราถูกผูกติดกันมากขนาดนี้เลยเหรอว่ะ กลายเป็นส่วนนึงของกันและกันไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมไม่เคยรู้สึกเลยว่าตัวเองติดหมอนข้าง แต่ผมชอบกอดมัน รู้สึกมีความสุขที่มีมันนอนอยู่ใกล้ๆ ทำนู้นทำนี่ให้จนกลายเป็นชีวิตประจำกันไปในที่สุด

“ สักหกนาที น่าจะได้ "

“ ไมโครเวฟไหม้พอดีมึง " ผมพูดออกไปในที่สุด ผลักประตูเข้าไปมันก็ทำหน้างงๆ ใส่ ผมเดินเข้าไปใกล้ กำลังจะเอื้อมกด แต่มันผลักมือนั้นออก

“ กูจะทำเอง มึงไม่ต้องยุ่ง "

“ แล้วมึงรู้รึไงว่ามัน ต้องอุ่นกี่นาทีมันถึงจะพอดี "  มันเงียบ " แล้วนี่ กูเลยจะกดให้ไง "

“ เพราะมึงไง " ไอ้หยุ่นตะโกนออกมาเสียงดัง

“ อะไรนะ "

" เพราะมึง กูเลยทำเหี้ยอะไรไม่เป็นสักอย่าง เพราะมึงมัวแต่ทำให้แบบนี้ กูเลยทำอะไรไม่เป็นไรเลย เพราะคนเดียวเลย แม่ง! " ตะคอกใส่ผม แต่ก็เอาแต่ก้มหน้า มือของมันกำของที่มันอยากกินไว้แน่นบีบจนกล่องแทบแตก ก่อนจะโยนไว้ที่เค้าเตอร์ ยกหลังมือของมันขึ้นเช็ดน้ำตา

“ หยุ่น.”

“ เพราะกูมีมึงคอยอยู่ข้างๆ ปากกูก็เอาแต่เรียกว่า ฮิม ฮิม ฮิมอันนั้นทำยังไง ฮิมอันนี้ทำยังไง ฮิมอยากได้นั้น ฮิมอยากได้นี่ ตั้งแต่กูอยู่กับมึง กูทำเหี้ยอะไรไม่เป็นสักอย่าง ไม่มีความมั่นใจก็ต้องถามมึง เหมือนมีมึงคอยอยู่ใกล้ๆอะไรๆรอบตัวกูก็ดีขึ้น แต่ดูสิว่ะ พอมึงทิ้งกูแล้ว เหี้ยไรกูก็ทำไม่เป็นสักอย่าง อึก คอยแต่หาว่ามึงอยู่ไหน  อยากจะกินข้าวสักจานจะทำยังไงกูยังไม่รู้เลย เพราะมึงคนเดียวเลยแม่ง ฮือๆ "  มือมันชกเข้าที่อกของผม ซ้ำย้ำอยู่แบบนั้นตั้งหลายที เจ็บครับแต่เพราะมันกำลังร้องเลยต้องกัดฟันทนให้มันทุบอยู่ ทุบทั้งๆที่ปากก็ว่าผม ทุบทั้งๆที่น้ำตาก็ไหลออกมา

" ทั้งๆที่กูเกิดมาคนเดียวแท้ๆ แต่ทำไมถึงอยู่คนเดียวไม่ได้ว่ะ ทั้งๆที่บอกตัวเองว่าถ้าสักวันมึงทิ้งกูจริงๆ กูต้องอยู่ให้ได้ แต่ทำไมว่ะ ทำไมกูอยู่คนเดียวไม่ได้เลย ทำไมสมองต้องคอยเอาแต่คิดถึงมึงทุกที อึก ฮือๆ เพราะมึง เพราะมึงคนเดียวเลย ฮือๆ เพราะกูรักมึงมันเลยต้องเป็นแบบนี้ ไอ้สัดฮิม ไอ้เหี้ย "   

“ อื้ม เพราะกูเอง มันเป็นเพราะกูเอง " ผมว่าแบบนั้นก่อนจะกอดมันไว้ ไอ้หยุ่นปล่อยตัวเองลงทับตัวผม มันร้องไห้โฮออกมา สองมือที่เอาแต่ชุกที่อกผม มันเปลี่ยนเป็นกอด กอดแน่นจนผมเองยังรู้สึกผิดที่พูดออกมาแบบนั้น

“ ทำไมต้องเป็นมึงด้วย "

“ นั่นนะสิ ทำไมต้องมึงด้วยว่ะ คนที่กูคอยเอาแต่คิดถึง อยากจะนอนแต่ก็นอนไม่หลับ ไอ้คนที่ชอบหลับแล้วเข้ามาซุกกูจนอึดอัดไม่อยู่ก็น่าจะดี แต่ทำไมมันถึงไม่ดีว่ะ ทำไมเอาแต่คิดถึง อยากจะกอด "  ผมกอดมันแน่นจมูกก้มลงดมผมของมัน

ทำไมต้องเป็นมึง นั่นก็เป็นคำถามที่ผมเองก็อยากรู้ แต่คิดว่าคนที่ตอบได้ คงมีแค่ หัวใจที่เต้นแรงอยู่ตอนนี้

“  ขอโทษที ที่พูดแบบนั้น " กระซิบลงข้างหูไอ้หยุ่นพยักหน้า ปากของเราเชื่อมตัวเข้าหากัน แก้มของมันเปื้อนคราบน้ำตาแนบลงบนแก้มของผม

“ มึงมันเหี้ย แต่ก็ยังดีที่ยอมรับ  " มันก้มหน้าลง " แต่กูก็ดื้อ กูเอาแต่ใจ "

“ มาก "

“ ขอโทษ "

“ เจ๊ากัน " ผมลูบหัวมัน ก่อนจะมองไปที่ของกินเหล่านั้น " ยังไม่ได้กินอะไรใช่มั๊ย "  ไอ้หยุ่นพยักหน้า ผมจัดการอุ่นของกินให้มันแต่อยู่ๆมันก็พูดขึ้นเสียงเบา

“ ฮิม เรื่องนั้นนะ "

“ เรื่องของไอ้คีน จริงๆ กูเองก็ใจร้อน " ผมพูดดักความคิดที่กำลังจะพูดของมัน ไอ้หยุ่นนิ่งไปสักพัก ไม่มีเสียงตอบรับอะไร มีแต่มือสองข้างของมันที่จับชายเสื้อของผมไว้

“ กูดื้อ กูเอาแต่บอกว่าไอ้คีนมันเป็นเพื่อนกู ทั้งๆที่รู้อยู่ว่ามันชอบ คงไม่มีแฟนที่ไหน ชอบให้เพื่อนที่เป็นแบบนั้นอยู่ใกล้ๆ "

“ ทำไมวันนี้มึงดูน่ารัก "  ผมเผลอยิ้มออกมาตอนที่หันมากอดมันไว้

“ พอกูพูดถูกใจมึง กูก็น่ารักละ ไอ้สัด ลองไม่ถูกใจมึง กูก็ เหี้ยดีๆนี่เอง "

“ มึงพูดเองนะ "  หัวเราะให้มันที่ถอนหายใจใหญ่ " กูผิดเอง ที่เอาแต่ความคิดของตัวเอง กูกลัวว่ามึงจะโดนไอ้คีนหลอกเหมือนที่เนยหลอกกู ทั้งๆที่กู ก็ไม่เคยเลิกคบเพื่อนคนไหนที่เข้ามาชอบกูแต่กลับสั่งให้มึงทำแบบนั้น  ลองมาคิดดูว่าถ้าเป็นไอ้เต๋อ กูเองก็คงไม่อยากจะเลิกคบ ขอโทษละกัน "

“ กูผิดเอง " มันเถียง

“ งั้นมาผิดกันคนละครึ่ง มึงผิดครึ่งนึง กูผิดครึ่งนึง โอเคมั๊ย "

“ แต่มึงกูบอกตรงๆ ว่า กูไม่อยากเลิกคบกับไอ้คีนจริงๆ ยังไงมันก็เพื่อนกู พี่ดาก็ดีกับกูรู้จักมาตั้งแต่เด็กๆ ถึงจะรู้ว่ามันชอบก็เถอะว่ะ " มือนั้นปล่อยเอวผม ไอ้หยุ่นเดินไปนั่งตรงเค้าเตอร์ที่ผมยืนพิงอยู่

“ ถึงกูจะไม่อยากให้มึงเจอมัน แต่ถ้าตอนที่กูอยู่กับมึง ก็คงได้อยู่นะ ยังไงกูก็อยู่ "

“ แล้วถ้ามึงไม่อยู่ "

“ ก็เพื่อนมึงไง แค่อย่าอยู่กับมันสองต่อสองก็พอ แค่นั้นกูก็เบาใจแล้วละ ตกลงมั๊ยละ  "

“ ไอ้เชนก็คงรู้สึกแบบนั้นเหมือนกันสินะ "   มันพูดออกมาเสียงเบาๆ ไอ้หยุ่นถอนหายใจมือของมันเล่นขนของยีนส์เทียมเข่าที่มันใส่

“ หมายความว่าไง "

“ ก็ตอนที่กูออกจากคอนโดมึงมา กูก็เครียดเหละ เหงาหน่อยนึง เลยโทรไปหาไอ้เบลล์มัน แต่ไอ้เชนรับ ไอ้เชนด่ากู "

“ ด่ามึง " ผมหันไปถามมันก็พยักหน้า

“ มันไม่อยากให้กูโทรไปหาเบลล์อีกเวลาที่มีเรื่อง เพราะเบลล์จะทิ้งมันแล้วมาหากูทันที มันบอกมันไม่ชอบ ถึงปากจะบอกว่าเพื่อนกันทั้งคู่ แต่ยังไงมันก็ไม่ชอบ "

“ ก็มันรักเบลล์ ถึงมึงกับเบลล์จะไม่ได้คิดอะไรกัน แต่ยังไงก็คือ แฟนเก่า คนเป็นแฟนมันก็เจ็บอยู่ดี "

“ ก็จริงของมึงนะ " มันพูดเสียงเบา ผมก็เลยยกมือลูบหัวมันปลอบๆ ไอ้หยุ่นคงกำลังเสียใจไม่น้อยที่ไอ้เชนบอกให้มันเลิกยุ่งกับเบลล์ทั้งๆที่สองคนนี้ เค้าสนิทกันมาก มีอะไรก็ช่วยกันตลอด เบลล์เหมือนคนที่หยุ่นชอบอยู่ด้วยตอนที่เศร้า เพราะน้องรู้ใจไอ้หยุ่นที่สุด รู้ว่าตอนไหนควรพูด ตอนไหนไม่ควรพูด มีเหตุผล แล้วก็ เข้าใจเพื่อน

“ แล้วมึงยังคิดมากทำไมอีก "

“ แค่เสียดายว่ะ เสียดายเพื่อนดีๆ แบบเบลล์ที่กูจะไม่ได้คบแล้ว ทั้งๆที่ก็เป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน "

“ เอาจริงๆนะ ถ้าพูดในมุมมองกู ไม่ใช่ว่ากูไม่รู้ว่าน้องเบลล์ยังชอบมึงอยู่ แต่ในฐานะไหนระดับความชอบแค่ไหนอันนั้น กูก็ไม่รู้หรอกนะ แต่ ที่กูไม่เคยห่วงมึงกับเบลล์ เพราะมึงมักคิดถึงความรู้สึกของไอ้เชนมากกว่าที่เบลล์มันคิด เพราะงั้นกูไว้ใจมึง ถ้าเป็นน้องเบลล์ "

“ แล้วทำไมพอไอ้คีน "

“ ก็เบลล์มันไม่บอกว่า จะงาบเมียกูนี่ "

“ มาแบบเงียบๆ อย่างพี่เนยมึงก็เคยเจอแล้วนิ "

“ มันคนละแบบกัน เนยมัน ไม่เคยพูดว่าชอบกูนิ มาแบบเนียนๆเอาความไว้ใจกูมาเป็นจุดอ่อน  ช่างเถอะ กูไม่อยากพูดถึง "

“ เออ แล้วพี่เนย ตอนนี้เป็นไงบ้างว่ะ หลังจากวันนั้น "

“ เลิกกับเฮียแล้วก็ย้ายไปเรียนเมืองนอก  เท่าที่กูรู้ เพราะเฮียไม่คุยอะไรกับกูเลย เจอกันก็หลบหน้าตลอด "

“ เรื่องมันนานมาแล้ว อีกอย่างพี่เนยก็เป็นคนก่อ พี่บีมจะหลบหน้ามึงทำไม "

“ เค้าเรียกว่า ละอายใจ " ก็อย่างที่ผมพูด เฮียไม่ผิดที่รักเนยมาก ผมไม่โกรธหรอก ดีด้วยซ้ำที่มันจะได้ตาสว่างสักที " ไอ้หยุ่น "

“ หื้ม "

“ เรื่องเบลล์นะ มึงอย่าคิดมากเลย ถ้ามึงอยากเจอเบลล์ ก็นัดมาพร้อมกันเลย นัดไอ้เชนมาด้วย ถ้ามันไม่ว่างก็บอกไปว่ากูเองก็อยู่ แบบนั้นไอ้เชนมันคงให้มึงเจอเบลล์อยู่แล้ว "

“ เห้อ ทำไมความเชื่อใจมันมีให้กันยากจังว่ะ "

“ มันไม่ได้มีให้กันยากหรอกมึง มันอยู่ที่รอบตัวมึง แล้วก็มึงตังหาก ว่าจะทำให้คนนั้นเชื่อใจมากแค่ไหน "  เอาสปาเก็ตตี้หอมๆออกจากไมโควเวฟ  สูดลมหายใจเข้าเต็มปอดไอ้หยุ่นลุกจากเค้าเตอร์มาหยิบช้อนพร้อมกิน " แดกซะ จะได้ไม่ต้องคิดมาก "

“ มึงนี่ดีว่ะ ทำได้แม่งทุกอย่างเลย ตั้งแต่ปรึกษาปัญหา จนถึงทำกับข้าวงานบ้านงานเรือนก็เก่ง  ทำได้ทุกอย่างจริงๆ เสียอย่างเดียว ใจร้อนชิบหาย "

“ กูเป็นแบบนี้ ก็เพราะต้องมาเจอกับคนที่ทำเหี้ยอะไรไม่เป็นเหมือนมึงไง "

“ ครับๆ ขอโทษนะ " มันก้มลงกินสปาเก็ตตี้ คำโตสูดจนซอสเลอะที่ปาก เอาทิชชู่เช็ดให้ไอ้หยุ่นมันก็ตักคำสุดท้ายที่มันอิ่มแล้วมาป้อนผม เป็นแบบนี้ประจำหน้าที่กินของเหลือจากเมีย

เคยมีคนถามผมว่า มึงเบื่อบ้างรึเปล่า เหนื่อยบ้างมั๊ยที่ต้องดูแลไอ้หยุ่นแทบไม่คาดสายตา คำตอบคือ เพราะมันไม่เคยหลุดออกจากสายตาของผมอยู่แล้ว ผมจึงไม่เคยเหนื่อยแต่ยิ่งมีความสุขมากขึ้นด้วยซ้ำ ทั้งๆที่เรื่องที่ผมทำก็แทบจะไม่มีอะไรเลย

ชีวิตเรียบง่ายของผม มีความสุขที่ชื่อว่า หยุ่น ไม่จำเป็นต้องมีอะไร แต่นั่นก็ สุข ที่สุดแล้ว

...............................................................

[patwo]

“ เฮ้ย ไอ้หยุ่น "  ผมหันไปตามเสียงทักที่ดังอยู่หน้ามหาลัย  ไอ้คีนกำลังยืนโบกมืออยู่ตรงนั้น ตอนที่ผมลงรถวิมอเตอร์ไซต์พอดี หน้าของมันเริ่มไม่มีรอยฟกซ้ำอะไรให้เห็นชัดมากเหมือนอาทิตย์ก่อน

“ มึง กูรีบว่ะ ต้องเข้าเรียนแล้ว ไว้เจอกันนะเว้ย " บอกปัดไปทั้งๆที่มันกำลังจะอ้างปากพูดอะไรด้วยซ้ำ ผมหันไปหาไม่อยากเสียมารยาทเลยทำมือเหมือนยกหูโทรศัพท์ไปให้  สัญญากับไอ้ฮิมไว้แล้ว ว่าจะไม่อยู่ใกล้ไอ้คีนอีก ถ้าไม่มีใครอยู่ด้วย ไม่อยากผิดสัญญาแม้มันไม่เห็น

“ เดี๋ยวๆ กูมีเรื่องจะบอก " มันคว้ามือผมไว้ได้ทัน พยายามดึงออกแบบเบาๆ แต่มันก็กำไว้แน่น ทำไมต้องเป็นกูด้วยว่ะ

“ อะไรว่ะ กูรีบ มีเรียน "

“ อีกตั้งยี่สิบนาทีไม่ใช่เหรอว่ะ "

“ มึงรู้ได้ไง " มองหน้าไอ้คีนที่เหมือนจะอึ้งไป มันคงไม่ทันคิดที่จะพูดคำนั้นออกมา " มึงรู้ตารางสอนกูด้วยเหรอ "

“ ก็... " เหมือนกำลังคิดข้ออ้างบางอย่าง

“ เฮ้ย เพื่อนกันน่า ไอ้เบลล์ยังรู้เลยใช่มั๊ย " ตอแหลไปแบบนั้นมันก็ถอนหายใจ ไอ้คีนเดินเข้ามาใกล้ผม

“ กูมีเรื่องสำคัญจะบอก "

“ เรื่องอะไรว่ะ "

“ ตอนที่กูมีเรื่องคราวนั้น เจ๊ดารู้แล้วนะ ว่ากูไม่ได้ช่วยมึง แต่โดนคนอื่นต่อยมา "

“ แล้วพี่ดาว่าไง "

“ ก็พากูไปแจ้งความ "

“ ห๊ะ! “ หลุดปากออกไปแบบนั้นไอ้คีนก็ถอนหายใจ " เรื่องแค่นี้เองนะเว้ย ทำไมต้องแจ้งความ "

“ ก็กูไม่ยอมบอกเค้าว่าใครทำกู "

“ แล้ว..” ยังไม่ทันที่ผมจะถามอะไรต่อ มันก็บอกความต้องการของตัวเองออกมาก่อน

“ มึงไปบ้านกูหน่อยดิ ไปเคลียร์กับเจ๊ดาหน่อย กูก็เลี่ยงเค้าไม่ได้นานด้วย ยังไงวันนี้เค้าก็ว่าง กูอยากให้มึงไปเคลียร์ให้ "

“ งั้นกูจะพาไอ้ฮิมไปด้วย "

“ พาไปทำไมว่ะ มึงไปคนเดียวก็พอ "

“ แล้วทำไมกูต้องไปคนเดียว " 

“ เพราะถ้าพาพี่ฮิมไป แล้วมึงจะไปสารภาพแบบนั้น มึงว่า มึงพาพี่ฮิมไปด้วย พี่ดาจะไม่จับเค้าส่งตำรวจเลยรึไง " ไอ้คีนจ้องหน้าผมที่กำลังถอนหายใจออกมา " มึงเลือกเอาแล้วกัน ว่าจะให้พี่ฮิมมีเรื่องหรือมึงจะไปบ้านกูคนเดียว "

“ แต่ว่ากู " ก็สัญญากับไอ้ฮิมไว้แล้วว่าจะไปไม่ไหนมาไหนกับมึงสองต่อสอง อีกอย่าง ถ้ามึงเกิดทำอะไรไม่ดีกับกูเหมือนที่พี่เนยทำกับไอ้ฮิม ถึงมึงจะเป็นเพื่อนกู แต่ไว้ใจไม่ลงเลยว่ะ ประสบการณ์ที่เจอมาบอกกูแบบนั้น

“ พี่ฮิมเค้าคงสั่งไม่ให้มึงเจอกับกูอีกเพราะไปยุ่งกับแฟนเค้า แต่มึง มึงก็เพื่อนกู อีกอย่างมึงจะยอมให้เค้าลำบากรึไงว่ะ  มึงไว้ใจกูได้น่า เพื่อนกัน "

มองหน้าไอ้คีนที่จ้องมองผม มันจับไหล่ก่อนจะตบเบาๆ หันหลังเดินกลับไปทิ้งผมไว้ในจมกับความคิดของตัวเอง กูยอมรับว่ากลัวไอ้ฮิมลำบากก็จริง กลัวมันมีเรื่อง กลัวว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่ กูกลัวทุกอย่างที่มึงขู่ และกูก็กลัวมันโกรธ สรุปเลยนะกูทุกอย่างแม่ง พอๆกัน

“ เป็นอะไรว่ะ เหม่อๆ ไอ้หยุ่น " ไอ้เหมือนหันมาถามผม ท่าทางที่บอกว่าอยากรู้ของมันทำให้ผมแค่ส่ายหน้า ขืนบอกมันไปมีหวังรู้ถึงหูไอ้ฮิมในนาทีถัดไปแน่ๆ

“ เปล่า "

“ ตอแหลไม่เนียนตอบมา "

“ ทำไมวันนี้มึงดูสวยเป็นพิเศษ " ผมถามไอ้เนียที่จิ๊ปากขัดใจแต่ก็ยกกระจกขึ้นมาส่องดู

“ วันนี้ไอ้พี่เต๋อจะมารับกูที่มหาลัย มันจะพากูไปกินข้าว ซึ่งนานทีปีหนจะมาจ้า เมื่อวานนางโทรมาบอกให้กูไม่ต้องเอารถมา นางจะมารับ "

“ ก็เลยดี๊ด๊าเป็นพิเศษ " มันพยักหน้า

“ แน่น๊อน วันนี้กูลุกขึ้นมาทำผมตั้งแต่ตีห้าจ้า กลัวไม่สวย แบบต้องแก้ไรงี้ "

“ นี่มึงเดทกับแฟนครั้งแรกเหรอว่ะ " ไอ้เหมือนทำหน้างง มันก็ถอนหายใจ

“  ผู้หญิงแบบกูมันก็มีแค่เรื่องนี้เหละมึง ที่จะมัดใจมันได้ ลำพังนิสัยแบบกูมันคงทนไม่ได้นานหรอก กูก็เข้าใจมัน วันก่อนที่มันเข้าไปห้ามกูไม่ให้ตบกับไอ้เชอร์ที่ผับ มันโดนตบไปสามทีแถมกูยังข่วนมันอีกเพราะมันเข้ามาห้าม "

“ เออ กูเพิ่งนึกขึ้นได้ แล้วคืนนั้นพี่เต๋อด่าไรมึงป่ะ " ไอ้เหมือนถาม

“ สักสามชั่วโมงได้ที่มันด่ากู แต่มันก็พูดแบบห่วงเหละ มันกอดกูด้วยมึง บอกว่าห่วงกูที่ไม่ดูแลตัวเองเลย ทั้งๆที่มันเตือนแล้ว "

“ กูจะอ้วกไอ้เหี้ย " ไอ้ไฟผลักหัวมันมาจากด้านหลัง ไอ้เนียก็หันไปด่า

“ ไม่เคยมีโมเม้นต์สวีีทตี้กับผัวเช่นกูอย่ามาอิจฉาได้ป่ะ กูขอ "

“ กูมีเยอะกว่ามึงอีก "

“ เหรอๆ แอบแรดนะมึง " หันไปด่าอีกที ไอ้ไฟก็ก้มหน้าจดอะไรสักอย่างบนสไลด์ กลบเกลื่อนไปแบบนั้น ไอ้ไฟขี้อายเขินจะตายไป

“ แล้วนี่มึงคิดว่า จะไม่ตบใครอีกเลย ว่างั้นเถอะ "

“ ก็ถ้ามันอดทนได้ก็คงทำ ไอ้เต๋อเป็นห่วงกู สงสารมันว่ะ เวลาที่มันต้องทนโดนเพื่อนล้อแบบ มีเมียดุชิบเลยมึง หรือแบบผู้หญิงที่มหาลัยมันบอกว่ากูแม่งไม่ดี ไม่เหมาะบ้างละ เยอะสิ่ง "

“ คนเรามันต้องรักที่ตัวตนดิ " ไอ้ไฟว่า วันนี้ไอ้บอทไม่มาครับไนท์ไม่สบายมันเลยต้องไปเฝ้า ดูแบบนั้นผมว่าไอ้บอทกับไนท์ก็ไปด้วยกันได้ดีนะครับ มันรักมันหวงไนท์มาก

“ คือพอดีผัวกูไม่ใช่ พี่เทม โอเคนะ ที่จะรักมึงจากตัวตนของมึง ที่แบบ เอาแต่ใจ ขี้งอน ขี้น้อยใจ แต่ปากไม่เคยพูดนะ เงียบไว้ทำKอะไรก็ไม่รู้ รอให้สุดๆแล้วค่อยพูดออกไป กูรู้เถอะ เวลาพี่เทมอยู่ใกล้ๆมึงก็อยากจะกอด เวลาที่เค้าหันมาคุยหันมาสนใจมึงนี่ หัวใจมึงนี่สั่นระริกไปหมดแล้วละ ใช่ม่ะๆ "

“ ไอ้เหี้ย "

“ เขินซะแก้มแดงเลย "

“ แล้วตกลง มึงเครียดเรื่องอะไร " ไอ้เหมือนที่กำลังจ้องผม ถามขึ้น เอาจริงๆทุกอย่างที่ไอ้เนียพูดมันก็น่าฟังอยู่หรอก แต่เหมือนผมไม่ได้ยินเลย เอาแต่คิดเรื่องของตัวเอง

“ มึงนี่ก็สังเกตโน๊ะ สัด "

“ คือ พวกมึงไอ้คีนมันนัดกูไปเคลียร์กับพี่สาวมันเรื่องไอ้ฮิมไปต่อยมันที่บ้านเย็นนี้ว่ะ แต่กูสัญญากับไอ้ฮิมไว้แล้วว่า จะไม่เจอกับไอ้คีนสองต่อสองอีก "

“ กลัวขนาดนั้นเลยมึง มึงไปเถอะน่าไม่เห็นจะเป็นอะไร "  ไอ้ไฟบอก มันพยักหน้าคะยั้นคะยอให้ผมไป ไอ้เนียไอ้เหมือนมองไปที่มัน

“ กูไม่แปลกใจเลยว่าทำไม  พี่เทมถึงต้องเจ็บปวดกับการกระทำของมึงอยู่บ่อยๆ "

“ ก็กู.. "

“ พอๆ มึงไม่ต้องทะเลาะกัน ไอ้เนีย มึงก็นั่นเรื่องของมัน ส่วนมึงไอ้ไฟเลิกทำหน้าหมาหงอยสำนึกผิดตลอดเวลาได้แล้ว  ปรับปรุงตัวมึงทั้งคู่ ส่วนมึงไอ้หยุ่น กูไม่อยากให้มึงไป จบ "

“ กูเห็นด้วยกับไอ้เหมือน เรื่องนี้พี่เนยสอนมึงได้ดี นั่นคือความไว้ใจเพื่อนมากเกินไป  "

“ ทำไมมึงถึงไม่ถามดร.ดาวิกาเองละว่ะ เพราะเค้าก็สอนอยู่มหาลัยเรา นัดเจอที่มหาลัยมันจะเป็นอะไรไปว่ะ มึงไปบอกเค้าก่อนเลยก็ได้ แบบส่วนตัวไอ้คีนไม่ต้องรู้ " ไอ้ไฟว่า ทุกคนหันมองหน้ามันก่อนจะพยักหน้า

“ กูเห็นด้วยกับไอ้ไฟ มึงน่าจะไป หาดร.ด้วยตัวเองก่อน ไปหลังคราสนี้เลย "

“ เออ ก็ดีนะ "

ผมว่ามันก็เป็นทางออกที่ดีนะ ยังไงซะไอ้เนียไอ้เหมือนไอ้ไฟก็ไว้ใจได้มากกว่าไอ้คีนแล้วละตอนนี้  หลังเลิกคราสก็ทำตามแผนที่วางไว้พวกเราเดินลงจากตึก กำลังเดินขึ้นไปตรงอีกฝั่งของอาคารที่เป็นฝั่งของห้องพักครูนานาชาติ แต่ว่า

“ เฮ้ย! “ เสียงคุ้นหูที่ผมหันไปมอง ไอ้ฮิมยกมือทักผมพร้อมพี่เต๋อที่มารออาเนีย

“ ไอ้ฮิม "

“ ท่าทางมึงดีใจนะที่เจอกู " ไอ้ฮิมตบที่หัวผม ทุกคนรุมไหว้มันพร้อมกับพี่เต๋อ " แล้วนี่จะไปไหน "

“ ยังเรียนไม่เสร็จเหรอ "

“ ก็เสร็จแล้ว แต่จะไปหาอาจารย์พร้อมไอ้หยุ่นนะ "

“ การบ้านเหรอ " มันถามผม ที่ตอนนี้เอาแต่จ้องหน้ามัน " ทำไม มีอะไร "

“ พวกมึงกลับบ้านกันไปเถอะ กูไปกับไอ้ฮิมเองก็ได้ " เพราะว่าเรื่องนี้มีแค่ผมกับมันเท่านั้น ที่ต้องเคลียร์กับให้จบๆไป

“ ตกลงเรื่องมันเป็นมายังไง กูงง " ไอ้ฮิมมองหน้าผมตอนที่ทุกคนทะยอยกลับ

“ ฮิมเรื่องที่มึงไปต่อยไอ้คีน คือกูกับไอ้คีนโกหกพี่สาวไอ้คีนว่า ไอ้คีนมันมาช่วยกูที่มหาลัยเลยโดนต่อย แต่พี่สาวมันดูเหมือนไม่เชื่อ จริงๆก็จับได้แล้วละว่าไม่ใช่ เค้าเลยไอ้คีนไปหาหมอ แล้วก็แจ้งความ "

“ แค่กูต่อยหน้ามันงั้นเหรอ "

“ แต่มันก็ทำร้ายร่างกายนะมึง " พี่ดาหวงไอ้คีนจะตาย ก็ไม่แปลกที่เค้าจะพาไปแจ้งความ

“ พี่สาวมันอยู่ไหน มึงพากูไป กูจะไปบอกเลย ว่าน้องมันนั่นเหละ ที่บอกว่าจะล่อเมียกู กูเลยทนไม่ไหวต่อยแม่งไป "

“ มึงใจเย็นๆดิว่ะ กูจะได้พามึงไปคุย "

“ นี่ก็ใจเย็นแล้วไง " เย็นตรงไหนของมึงว่ะ " ไปเลยเร็วๆ " มันกอดคอผลักก่อนจะดันให้เดิน บนตึกที่เราจะขึ้นไปชั้นสูงสุดของที่นั่นคือห้องพักครูของฝ่ายนานาชาติ

“ มาหาดร.ดาวิกา ครับ " ผมบอกพี่สาวหน้าห้องที่เหมือนเลขาตอบปัญหาทุกอย่างของนักศึกษา

“ ดร. อยู่ในห้อง เชิญเลย "  เป็นห้องที่อยู่ด้านข้างผมเคาะสองสามครั้งก่อนจะเดินเข้าไป ไอ้ฮิมอยู่ข้างนอก

“ ดร.ครับ "

“ อ้าวหยุ่นว่าไง มีอะไรเหรอ " พี่ดาทักทั้งๆที่มือก็ยังทำงาน

“ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย ขอเวลาสัก สิบนาทีด้านนอกได้มั๊ยครับ "

“ เรื่องสำคัญเหรอ " ผมพยักหน้าพี่ดาก็ยืนขึ้น " ได้สิ "

“ สวัสดีครับ " ไอ้ฮิมยกมือไหว้พี่ดาที่ตอบรับ

“ สวัสดีจ๊ะ ใครเนี้ย "

“ คือ พี่ฮิมครับ เค้าเป็น "

“ ผมเป็นแฟนหยุ่นครับ " มันแนะนำตัวชนิดที่พี่ดาอ้าปากค้าง มองหน้าผมทีมองหน้าไอ้ฮิมที  " ขอโทษครับ ที่วันนั้นผมต่อยน้องชายอาจารย์ไป "

“ ห๊ะ อะไรนะ ต่อยอะไร คีนนะเหรอ เค้าไม่ได้ไปช่วยหยุ่นรึไง ก็เค้าเองบอกพี่แบบนั้น  "

“ อ้าว พี่ดาไม่ได้ไม่เชื่อหรอกเหรอครับ "

“ ทำไมจะไม่เชื่อละ คือเดี๋ยวนะ พี่งงหมดแล้วตกลงว่า ยังไง คือ จริงๆเหรอ ที่เธอต่อยคีนนะ " ชี้มาที่ไอ้ฮิมมันพยักหน้า

“ แต่ผมมีเหตุผลนะครับ "

“ เหตุผล ? อะ  ว่ามาสิ ทำไมถึงมาต่อยน้องฉันละ"

“ เพราะเค้ามาพูดจาไม่ดีกับผมก่อน เค้าชอบแฟนผม ผมบอกเค้าว่าอย่ามายุ่งกับแฟนผม แต่เค้าไม่ฟัง พูดยั่วโมโห ผมเลยต่อยมันไป ก็เท่านั้น "

“ พี่ดา อย่าไปเอาเรื่องมันเลยนะ ที่ฮิมทำไป มันแค่เป็นคนใจร้อนแต่จริงๆมันดีมากเลยนะ คือว่าผมไม่อยากให้ "

“ ใครบอกพี่จะทำแบบนั้น นี่มันเรื่องของเด็กนะ เด็กๆชอบกัน จะไปยุ่งอะไรมากมายมันเป็นไปไม่ได้หรอก พี่เป็นพี่สาวคีน คงทำได้แค่เอาใจช่วยในการจีบหยุ่นก็เท่านั้น " เธอเอื้อมมือมาจับแก้มผม พี่ดารู้ รู้มาตลอดว่าคีนชอบผม เหรอว่ะ

“ พี่รู้ "

“ ก็คีนมันน้องพี่ ทำไมจะไม่รู้ละ " พี่ดาถอนหายใจ " ไม่ต้องคิดมากหรอก จริงๆวันนี้ พี่มีนัดทานข้าวกับพี่โต้งด้วย เดี๋ยวจะออกไปละ "

“ อ้าวไหนคีนบอกหยุ่นว่า พี่ดาจะนัดคุยกับหยุ่นวันนี้ที่บ้านนี่ครับ " ผมถามพี่ดาที่ส่ายหน้าปฎิเสธ

“ ไม่นิจ๊ะ "

“ หึหึ กูว่ามันคงอยากอยู่มึงสองต่อสองมั้ง " ไอ้ฮิมว่าพี่ดาก็ถอนหายใจ

“ ลองถามเค้าสิ " เชิดหน้าไปอีกทาง ผมสองคนมองไปเจอไอ้คีนที่กำลังเดินมาทางนี้ มันหยุดชะงักตอนที่เห็นไอ้ฮิมยืนอยู่

“ คีน ไหนมึงบอกว่า พี่ดาจะนัดกูกินข้าววันนี้ โกหกกูเหรอ ทั้งๆที่พี่ดามีนัดกินข้าวแล้ว แล้วเรื่องที่บอกว่าพี่ดาไม่เชื่ออีก "

“ นี่มึงมาถามเจ๊ดา ทั้งๆที่กูบอกไว้แล้วว่าห้ามเหรอ ! " มันตะคอกกลับมา เสียงดังจนพี่ดาเองยังสะดุ้ง

“ ทำไมต้องเสียงดังละคีน มาคุยกันใกล้ๆสิ ตะคอกหยุ่นทำไม "

“ ก็ผมกลัวมันจะต่อยผม "

“ ถ้ามึงไปปากหมากูคงไม่ทำอะไรหรอก "

“ พี่ยืนอยู่นี่ฮิมไม่กล้าหรอก " พี่ดาบอกมันแบบนั้น ไอ้คีนเลยยอมเข้ามาใกล้

“ เจ๊..”

“ โกหกทำไม โกหกหยุ่นแบบนั้นทำไม ทั้งเรื่องที่พี่นัด พี่ไม่เชื่อ ทำไปทำไมคีน "

“ ก็ผมรักหยุ่น แค่อยากลองอยู่ด้วยกันแค่สองคนที่บ้าน เผื่อหยุ่นจะชอบผม " มันสารภาพออกมาจนผมเองยังต้องถอยหลัง สายตาที่มองมาไม่ใช่ไอ้คีนเพื่อนผม อีกแล้ว แต่มันเป็นใครสักคน ที่จะต้องการในตัวผม แค่อยากได้อะไรบางอย่างในตัวผมเท่านั้น

“ คีน "

“ ถ้าได้ลองทำแบบนั้น หยุ่นก็ต้องชอบผมแน่ "

“ มึงคิดจะทำเหี้ยอะไรกันแน่ว่ะ มึงคิดจะทำอะไรเมียกูกันแน่ว่ะ " ไอ้ฮิมผลักไหล่ไอ้คีน ผมรีบคว้าแขนมันไว้ " มึงคิดจะทำเหี้ยไรว่ะ บอกกูมา ไอ้สัด "

“ ฮิม ใจเย็นดิว่ะ "

“ มึงจะเย็นก็เย็นไปเรื่องของมึง กูไม่เย็นแล้ว มึงปล่อย พูดมาไอ้คีน "

“ เอากันมั้ง ถ้าไอ้หยุ่นได้ลองเอากับผม มันอาจติดใจของผมมากกว่าของพี่ก็ได้ "

“ คีน!! ” พี่ดาตะโกนออกมาจนทุกคนสะดุ้ง เธอง้ามือขึ้นสูงตบหน้าน้องชายตัวเองเสียงลั่นไปทั้งชั้น เพี๊ยะ!  “ คิดอะไรอยู่ เป็นบ้าอะไร มีสมองบ้างมั๊ย อยากได้ขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมต้องบังคับละ ไม่มีความสามารถทำให้เค้ามาเป็นของเรา เลยคิดจะทำแบบนั้นเหรอ ต่ำมากนะ จะทำแบบนั้นกับเพื่อนตัวเองจริงๆเหรอ จะหลอกเพื่อนไปบ้านแล้วทำแบบนั้นจริงๆเหรอ คิดได้แค่นี้เหรอ โง่จริงๆ  ถ้าชอบหยุ่นจริงๆ ทำไม ไม่ทำให้หยุ่นชอบด้วยใจละ ทำไมถึงคิดที่จะทำแบบนั้น "

“ เพราะอะไรงั้นเหรอ เพราะไม่ว่าจะทำยังไง ไอ้หยุ่นก็คงไม่สนใจคีนไง เลยต้องทำแบบนั้น "

“ แล้วมึงคิดว่าทำแบบนั้น ไอ้หยุ่นจะชอบรึไง ยิ่งมึงทำมันแบบนั้น  มันจะยิ่งเกลียดมึง " ก็คงเหมือนที่มันกำลังเกลียดพี่เนยอยู่ตอนนี้  " มึงเลือกเอาระหว่างเป็นเพื่อนที่ได้อยู่ใกล้ๆ กับการจะเป็นที่รังเกลียดแล้วจะไม่ได้เจอหน้าอีกเลย มึงจะเอาอะไร  กูบอกได้แค่นี้เหละ " มันกระชับมือของผมไว้แน่น ก้มหัวลาพี่ดาที่ได้แต่มองไอ้คีนด้วยสายตาที่ไม่เชื่อในความคิดต่ำๆของมัน  ขามันก้าวเดินลากผมออกมาจากตรงนั้น

“ ฮิม เดี๋ยวมึง "  ผมหยุดมันไว้ก่อนจะหันไปหาไอ้คีนที่ยืนอยู่  " คีน ถึงกูจะไม่ได้ชอบมึง แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นะเว้ย ถึงกูจะไม่ไว้ใจมึง แต่กูก็ยังอยากเป็นเพื่อนกับมึงนะ  "

“ แต่กูไม่อยากเป็นแค่เพื่อน "

“ แต่กูก็ให้มึงได้แค่นี้ เพราะตำแหน่งอื่นที่มึงอยากได้ สำหรับกู มันไม่ว่างแล้ว ตำแหน่งแฟนที่มึงอยากได้ ไอ้ฮิม มันจองไว้แล้วว่ะ " มือของผมกระชับมือของมัน ไอ้ฮิมยกยิ้มที่มุมปาก " คีน "

“ มึงรีบไปเถอะ " มันบอกปัดทั้งๆที่ตัวเองก็ก้มหน้า มองจากมุมนี้ ผมเห็นน้ำตาที่ไหลออกมา

“ ถ้ามึงทำใจได้เมื่อไหร่ เราไปแดกเหล้ากันนะ "

“ อื้ม " แต่เสียงตอบรับนั่นเบาเหลือเกิน  เบาจนแทบจะไม่ได้ยิน

เคยมีคนบอกผมไว้ว่า ความรักระหว่างเพื่อนสนิท ถ้าเรายังอยากอยู่ใกล้เค้าก็จงเก็บความลับนั่นไว้ เพราะถ้าบอกออกไป อย่าพูดถึงคำว่าเพื่อนสนิทเลย ถ้าไม่สมหวังขึ้นมา แม้แต่ความเพื่อนก็ยังเรียกกลับมาไม่ได้  ผมว่าคีนเองมันก็คงทำใจไว้แล้ว

โทษทีว่ะ แต่ตำแหน่งแฟน กูมีให้แค่ ไอ้ฮิม คนนี้คนเดียว

“ ฮิม มึงจับมือกูแน่นไปแล้วนะเว้ย มึงจะรีบไปไหน " ยังคงเร่งรีบลงบันไดแม้ไม่มีใครตามมา ขามันยาว ขาผมสั้นแทบจะเดินตามกันไม่ทันทั้งๆที่มือจับกันอยู่

“ ไปไกลๆจากเพื่อนมึง "

“ มันไม่ตามมาหรอก หึงรึไงมึง "

“ กูเขิน "

“ เขินเหี้ยไร " ผมดึงให้มันหยุด ไอ้ฮิมหันมามองผมทั้งๆที่ขากำลังก้าวลงบันได มันที่อยู่ขั้นต่ำกว่าหันกลับมามอง

“ ที่มึงพูด ตำแหน่งแฟน มีให้กูคนเดียว "

“ เรื่องนั้น ก็กูพูดเรื่องจริง  " ผมบอกมันก็ยิ้ม เป็นยิ้มที่โคตรสยดสยอง เพราะมันยิ้มจนตามิดทั้งสองข้าง ไอ้ฮิมถอนหายใจมันดึงคอเสื้อผมลงไปก่อนจะหอมแก้ม

“ ขอบคุณครับ "

" เออน่า.. ด้วยความยินดี "  และไม่อยากจะบอกเลยว่า ยิ่งกว่าคำว่ายินดีด้วยซ้ำ ที่เป็นมึง 

.......................................

การถอยกันคนละก้าวในความรัก ไม่ใช่ว่ามันจะเป็นการหงอหรือกลัว
แต่การถอยกันคนละก้าวคือเพื่อการก้าวต่อไปที่มั่นคงกว่า

หนมคิดว่าอย่างงั้นนะ

ใครมีทวิตหรือเฟสหนมฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยจ้า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า 

ป.ล. เรื่องนี้อีก 2 ตอนจบแล้วนะจ้า สถานีต่อ เรื่องของพี่ไฟท์ หมออิน พี่ชายไฟคร่า 

[hembetaro]

อิคีน...แกร้ายลึกนะยะ   

ขอบคุณ ดร.ดาวิกามากค่ะ...ที่รักน้องอย่างมีสติ 

[maemix]

เคลียร์กันแล้ว ดีใจกับพี่ฮิมหยุ่น
คนที่อยู่ด้วยกันทุกวันมันมีความผูกพันอยู่แล้ว
ทั้งคู่เจอคนละครึ่งทางแบบนี้ก็ดี  มีพื้นที่ส่วนตัวบ้าง

[NOoTuNE]

ถูกต้องถอยหนึ่งก้าวเพื่อความมั่นคงในการจะก้าวครั้งต่อไป

[mild-dy]

อ๊ายตอนนี้ฮิมหยุ่นหวานเว้อ
แต่คิมต่ำทรามมากรับไม่ได้

[fuku]

ตอนนี้เครียดมากไม่กล้าอ่าน
จนต้องเลื่อนลงมาอ่านตอนท้ายก่อนค่อยขึ้นไปอ่านใหม่


โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยย ไม่มีมาม่าแล้วดีใจ ^^

ชอบตอนที่เนียกับเหมือนหันไปจิกไฟเต็มๆ เรื่องบอกให้หยุ่นไปหาคีนจริงๆ เลย
เป็นซีนที่บอกนิสัยตัวละครทุกตัวชัดมาก 5555
ประทับใจมากค่ะ

[B52]

ในที่สุดก็ลงเอยด้วยดี

[cross]

อ๊ากกกกกกกกกก
เขิลเหมือนอิพี่ฮิมเลย 5555555

ส่วนคีน หึกึ ตบกระโหลกสักสิบทีดีม่ะ
คิดได้แค่นี้เรียนเก่งซะเปล่า เฮ้อออ

[Elizabeth_TonnY]

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  :serius2:จะจบเเล้วหรอออออออออออออออออออออ 
ติดตามมานานนนนนนนนนนนน มาาากกกก ชอบ มากกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำใจบ่อดั้ยยยยย        ::ถึงขึ้นคู่ใหม่เเต่พวกฮิมหยุ่น เทมไฟ ก้อยังตามไปมีบทบาทไหมอ่าาาาา