โอยยย ขำอะ อยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานกำลังลุ้นฮิมหยุ่น เจอช็อตที่อาเนียกับเหมือนฝันย้อนไฟไปถึงกับหัวเราะกร๊ากกำก ไฟเอ๋ย มันจริงนะน้อง พี่เงิบแทนเลย 555
ส่วนหยุ่น มีมุมที่เราแอบสงสารนางตรงที่ มันลำบากนะในการที่ใครสักคนทำอะไรให้เรามากๆ แล้วถ้าวันหนึ่งเขาไม่อยู่ทำให้ เข้าใจมันเลย
แต่ถึงแบบนั้นก็อยากบอกหยุ่นว่าชีวิตมันสั้น อย่าไปคิดเยอะเลย แค่ทุกวันนี้ยังมีเขาทำให้เราก็เป็นอะไรที่มีความสุขแล้ว เก็บตักตวงมันไว้เยอะ
แล้วก็ หยุ่นไม่ทำให้ผิดหวังในเรื่องคีน แม้จะแอบหมันไส้ที่ยังไปเสียดายความเป็นเพื่อนทั้งๆที่เพื่อนมันคิดจะเอาเรา คือหยุ่นก็กลัวมันแต่ก็ยังวางท่าเป็นคนดี แต่เอาเถอะ เราเข้าใจว่าหยุ่นเสียใจเสียความรู้สึก คงต้องให้เวลา
แต่แอบปรบมือให้คุณอาจาร์ย คือชอบ ชอบที่นางไม่ใช่ประเภทพ่อแม่รังแกฉัน ผิดกว่าว่าไปตามผิด สอนน้อง ไม่เข้าข้าง สมแล้วที่นางมีอาชีพนี้ ถ้าแยกแยะไม่ได้คงลำบาก ชื่นชมมาก
และเสียดายคีนมาก ทำไมถึงเป็นได้ขนาดนี้ พื้นฐานสังคมครอบครัวความรู้นางเยอะมาก มาตายเอากับเรื่องความใคร่ (ต้องบอกว่าใคร่ไม่ใช่รัก คนที่รักไม่แสดงออกมาโง่ๆว่าถ้าแค่ได้ตัวเขาเขาก็รักแล้ว มันบ้าไป) เสียดายว่าที่หมอที่แสนฉลาด(เอ๊ะเรียนหมอปะเหมือนจะลืม) ไม่น่าเล้ย
สุดท้าย พี่ฮิมของหนู พี่ยังหล่อเสมอต้นเสมอปลาย พี่เป็นพวกอารมณ์ร้าย หวงของ แต่ก็นะ พี่ยังมีมุมที่ฟังเพื่อน ที่ยังคิด ยังฟังหัวใจตัวเอง
ดีใจที่พี่บอกให้ห่างกัน เพราะถ้ายังตะโกนใส่กันในอารมณ์แบบนั้นก็ไม่น่าจะคุยกันได้ ถอยมาตั้งหลักอย่างขนมว่าก็แก้ปัญหาได้ดีเหมือน
เฮ้อออ จะจบแล้ว แอบเสียดาย (ขอตอนพิเศษด้วยนะคะ) เหมือนติดตามมานาน ลุ้นตลอด เป็นเรื่องแรกเลยที่เราตามเมนต์ค่อนข้างบ่อย เพราะถูกใจเนื้อหาและตัวละครมาก แต่จะจบแล้วก็แอบใจหาย
แต่รับรองจะตามพี่ไฟท์กับพี่หมอแน่นอนค่ะ แล้วถ้ามีโอกาสรวมเล่มละก็จะตามสนับสนุนนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ จะรออ่านตอนจบค่า
