หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[gayraygirl]

หยุ่นทำไมคิดให้ตัวเองด้อยอย่างนั้นละหนู
คิดดีๆ ไว้สิ พี่ฮิมรักหนูจะตายนะจ๊ะ

[akeins]

 

[YMP]

 

[natchy]

พึ่งเข้ามาอ่านจ้า ตอนนี้อ่านไปได้หน้าแรก น่าจะ 4 ตอน มั้ง 55 หยุ่นเอ๋อฟีโรโมนกระจายมาก แปบเดียวเดือนคณะต่าง ม. มาติดกันกระจาย ชอบการกระทำของพี่ฮิมอ่ะ แอบช่วย น่าร็อก แต่พี่เทมมาแรงนะเจอทีหลังได้เบอร์ ได้อุ่้ม ได้เข้าห้อง กรี๊สสส อิจฉาอ่ะดิ ไอพี่ฮิม ก๊ากๆๆ

[natchy]

จากตอน 5-6 ไอพี่ฮิมเป็นเอามาก ก๊ากๆๆๆ ตีสามนอนไม่หลับ กระสับกระส่ายไม่เปิดเครื่องสักที พอเค้าเปิดแหละเปงไร หลับไม่ลงมากกว่าเดิม เลยต้องรีบทำคะแนน ทำทีนำโดางไปไกล ฟินอ่ะดิ คงอยากให้หนังยาว 6 ชม. เลยมั้ง แล้วน้องซีอิ๊วชวนผุ้ชายร่วมเตียงช่างกล้าโนะ หึหึหึ รุลูกอมรุปหัวใจสงวัยราจะขึ้นแน่ เพราะคยได้คงเอาไปนอนกอดไม่กล้า อม คึคึ

[natchy]

ตอนที่ 7-8
คือนะ สองหนุ่ม ม. นี้ เค้าเปงแฝดป่ะ แหมบอกรักก้อพร้อมกัน มะเกรงใจจะจับสวิ้งกิ้งเลยนิ แต่ถ้าแวว ไอพี่ฮิมขะมาแรง ไม่ยอมให้ใครแตะน้ำแก้วนั้นเลย คึคึ

[natchy]

9-11
พี่ฮิม ได้ใจอ่ะ (แม้จะสงสารพี่เทม) แจ่พี่ฮิมมาแรงมากอ่ะ ใครจะไม่หหวั่นไหวโนะ แม้อีกคนก้อเอาหนมมาฝากตลอด แต่คนนี้เค้ามาดักรอด้วยไง แถมจูบแล้วจูบอีก ฟินเว่อเคลิ้มว่า ระทวยวี่เลยโนะ หวั่นไหวเหลือเกิน สุ้ๆไอพี่ฮิมเด็กน้อย ว่าแล้วอยากกินไก่บ้างจุงเบย

[grenjewel]

หยุ่นอย่าคิดมากเลยนะยังไงพี่ฮิมก็รักหยุ่นคนเดียวไม่เปลี่ยนแปลง
การเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นอื่นแล้วทำให้เราดูด้อยก็อย่าไปเปรียบเทียบเลย
หยุ่นก็คือหยุ่นสิ หยุ่นก็มีดีในแบบของหยุ่นนะ

[natchy]

ตอน 12
น้องซีอิ๊วน่ารักน่าฟัดมาก รีบมาให้พี่ฮิมลบรอยถึงที่ เกือบเสียตัวไหมหล่ะ เคลิ้มกำลังดีเลยชริมิ พี่ฮิมแหมโกเจ็ดน้องแน่ว่าคลาสขาดไม่ได้ คงรีบไปจัดกันเดือนรัดสาดแน่เบย น่าสงสารพี่เทม แต่ปล่อยวางสะพี่ อนาคตน่าจะเจอคนที่ดีกว่า คนนี้เดือนวิดวะเค้า "เอา" อยุ่

[natchy]

13 ลัคกี้นัมเบอร์
เขิลอ่าาาาาาาาาาาาาาาา กรี๊สสสสสสส อย่าแซว (ว่าที่) แฟนผมนะ เค้าอายยยยยยยย

[natchy]

14
ตกลงเราเป็นอะไรกัน คนพิเศษ แบบนี้น่าจะดีกว่า ชอบเทมนะ แต่พอเจอคำพูดบอกสรรพคุณตัวเองแล้วแบบ...รีบขึ้นพอร์ชแล้วไปที่ชอบๆเลยไป ชิ้วๆ

[natchy]

15...
น้องซีอิ๊วจะยั่วพี่ฮิมไปไหน อ้อนจูบสะ พี่ฮิมจะเสร็จเอานะจ๊ะ ว่าแต่เด๋วไปสะดุดหน้าตึกรัดสาดบ้างดีกว่า ตึคึคึ

[natchy]

อ่อมมากๆๆๆๆๆ ไรท์เล่นอะไรคะะะะ กุเจ็บขี้ คืออะไร โอ๊ยยย อารมณ์เค้ากำลังมาเต็ม เล่นส่งกลิ่นมานำทาง ลีดเดอร์เพลียแทนพี่ฮิมเค๊อะ อาเมน...

[natchy]

  พัฒนาก้าวหน้าขึ้น ต้องมีสักวันแล้วก้อเปงจริง คิดอยุ่จูบดิฟกันบ่อยๆมันจะทนไหวรึ สุดท้ายก้อ....ช่วยกันจนฟินเลย "พี่ฮิม อ๊าาาาา~~~"

[natchy]

คิดอยุ่เหมือนกันนะ ทั้งฮิมและหยุ่นชอบถ่ายรุปอัพแท๊กหากันใน ig ตลอด เบลจะไม่เห็นล้างเลยหรา แหละคำติอบก้อมา สงสารเบลนะ เข้าใจ..แต่ก็ขอเวลา

[natchy]

บอกเลย รุ้สึกอินไปกับหยุ่น ไรท์แกล้งหยุ่นทำไม วงเงินไม่พอ อ๊ากกกกก หยาบคายมากกกก แล้วรวมหัวกันเราะเยาะ (บ่งตงเค้าก้อฮากระจาย) มันเจ็บจี๊ดสุดๆ รุ้สึกรักพี่เทมขึ้นมากระทันหัน มาได้จังหวะดีจริงๆ

[natchy]

ร้องไห้กับไฟเลยอ่ะ เป็นตัวแทนไม่พอ เจ็บปวดใจรอให้เค้าหันมามองแต่กับไม่เคยใส่ใจ เซงไอพี่เทม

[natchy]

พี่ฮิมออกรถใหม่รุ้นะเพีราะอะไร ยาก...ในรถแบบเทมไฟบ้างอ่ะดิ๊ คึคึคึ ของขวัญครบรอบ 1เดือน อ่อมมม แค่เดือยเดียวเองหรือนี่ ยึกว่าคบกัน 3-4 เดือนแหละสะอีก 555 งั้นแสดงว่าเชนเทพมาก จีบเบลล์แปลเดียวก้อติดแล้ว บินดีกับเบลล์ด้วย เย้ๆๆ

[natchy]

พอร์ชสีดำ ทะเบียนรถอะไรอ่ะ ว่าจะขับรถตามสะหน่อย แหมมเสียบ่อยโนะ อยากถ่ายคลิปดูภายในรถจริ๊ง ว่าภายในเสียขนาดไหน

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่าาา สนุกทุกตอนเลย จะบอกว่าตอนไฟกะพี่เทม ทำเอาน้ำตาไหลเลยอ่ะ อินมากจริงๆ ชอบมากๆขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะคะ

[ReiiHarem]

หยุ่น อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นสิ
ใครจะดี ไม่ดียังไง
ให้คิดไว้ว่า คนที่ฮิมรักคือ หยุ่นนะ

[patwo]

ตอนพิเศษ : วันที่ไฟป่วย


“ จะมาตกอะไรตอนนี้วะ " ผมบ่นออกมาตอนนั่งมองออกไปจากนอกอาคารเรียน วันนี้มีเรียนอีกตัวก่อนจะกลับบ้าน ถึงผมไม่ต้องไปรับไอ้ไฟวันนี้ก็เถอะแต่อากาศอึมครึมแบบนี้มันก็รู้สึกเหนียวตัวชะมัด มองดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือของตัวในสไตส์ที่ผมไม่ค่อยชอบแต่คนซื้อให้ชอบที่สุด วันนี้ได้ข่าวว่าไอ้ไฟจะเที่ยวก่อนจะกลับบ้าน "  เที่ยวเหี้ยอะไรฝนตกหนักขนาดนี้ "

“ บ่นอะไรคนเดียวไอ้เทม " ไอ้นิวถามก่อนจะนั่งลง ปากของมันกินไอติม มองผ่านตัวมันไปไอ้โจ๊กก็กำลังม่อเด็กบัญชีอยู่

“ เปล่า " ตอบมันสั้นๆ ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาส่งข้อความไปหาคนที่มีแพลนว่าจะไปเที่ยวเย็น ' ไฟ '

' มีอะไร'
'เทมมมมมมมมม ฝนตกวะ'
' เซง กูจะไปเล่นบอลกับเพื่อนสักหน่อย' ส่งภาพหมีหงุดหงิดมาให้เป็นคำส่งท้ายความหงุดหงิด

“ งั้นก็ไม่ต้องไปฝนตก "

“ อยากออกกำลังกายวะ " 

“ งั้นออกคืนนี้เดี๋ยวออกกำลังกายด้วยกัน กูก็อยากจะออกเหมือนกัน ออกท่าไหนกันดี  "

“ ถ้าออกคืนนี้ไม่ออกแล้วเว้ย กูไม่อยากแล้ว ออกแบบนั้นไอ้สัด  "

“ คิดอะไร กูจะชวนไปฟิคเนต แฟนกูลามกว่ะ   " พิมตอบกลับไปแบบนั้น มันส่งไอ้มูนทำหน้าเบื่อมาให้ผม คิดว่าตอนนี้มันคงทำหน้าตาแบบนี้ไม่ต่างกันหรอกครับ

“ มึงไม่ลามกเลยนะ "

“ ลามกก็เพราะรูปร่างแฟนกูมันน่าลามกด้วยนี่หว่า "

“ เป็นเชี้ยอะไรยิ้มบ้ากับโทรศัพท์ไอ้เทม " ไอ้โจ๊กเดินมาทัก มันเอียงตัวมามองหน้าจอของผม " คุยกับน้องไฟสุดที่รักของมึงอยู่นี่เองว่าละทำไมยิ้มบ้า "

“ หื่นกับแฟนมึงอีกละสิท่า " ไอ้นิวเสริม

“ ไอ้เทมแม่งเป็นพวกหื่นเงียบสัด วันก่อนกูไปบ้านมันเห็นไอ้ไฟเดินถอดเสื้อ ทั้งตัวเหมือนกับโดนหมากัด ร้ายจริงๆ " มันว่าพลางตบไหล่ของผมเบาๆ เหมือนจะชมแต่กูคิดว่าไม่น่าจะใช่

“ นี่มันเป็นเรื่องภายในครอบครัวเว้ย "

“ ไอ้ไฟก็ทนแรงไอ้เทมนะกูว่า  "

“ ไฟมันรักกู แค่นี้มันสบายๆอยู่ " ผมว่าแบบยักไหล่อวดๆ ไอ้โจ๊กไอ้นิวได้แต่สบตากัน ผมผัวเราะออกมาตอนที่มันแบะปากใส่

“ ไม่ถงไม่ถามสุขภาพเมียสักคำ ไอ้นี่ เอาแต่ใจชิบหาย " ก็ใช่ว่ามันจะเอาแต่ใจกับกูได้ฝ่ายเดียวนี่หว่า 

...................................................

   หลังเลิกเรียนที่ฝนตกหนัก สภาพบนท้องถนนรถติดจนแทบไม่ขยับไม่ไหน ผมขับรถกลับคอนโดช้ากว่าทุกวันทั้งๆที่ได้รับข้อความจากไอ้ไฟตั้งแต่บ่ายสี่แล้วว่ามันถึงคอนโดแล้ว ดูท่าแผนที่จะไปเที่ยวกับเพื่อนวันนี้ของมันคงพัง

   ไขประตูเข้าไปในห้องผมพบว่าคนที่มาก่อนหน้าจะต้องตากฝนกลับบ้านมาแน่ๆ รองเท้าเปียกๆของมันวางเกะกะไม่เป็นที่อยู่ตรงข้างหน้าตู้วางรองเท้า เปิดประตูเข้าไปในห้องนอนแอร์เย็นที่ปะทะกับหน้าของผม

“ ไฟ " ผมเดินเข้าไปใกล้มันนั่งลงบนเตียงดึงให้มันออกจากผ้าห่มแต่มันก็ขืนตัวเบาๆ เอาแต่หลับอยู่แบบนั้น

“ อื้อ กูจะนอน "

“ ตากฝนกลับมาอาบน้ำรึยัง "

“ อาบแล้ว " ตอบแบบปัดรำคาญผมหันไปดูที่ตะกร้าเสื้อผ้า เสื้อนักศึกษาเปียกๆพาดเอาไว้บนตะกร้า

“ งั้นก็นอนซะ " ลูบหัวมันเบาๆ แก้มแดงๆของมันโผล่ขึ้นมาจากผ้าห่ม อยากจะหอมแก้มมันสักหน่อยแต่กลัวว่าจะทำให้มันตื่น แต่ทั้งๆที่คิดแบบนั้นหน้าผมก็โน้มลงไปใกล้มัน

“ จะจ้องอีกนานมั๊ย " เสียงงัวเงียทักผม สุดท้ายก็เลยต้องตัดใจหอมแก้มของมันไอ้ไฟขยับตัวเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวกลับไปอีกด้าน " อย่านอนนานมากนะ เดี๋ยวคืนนี้จะนอนไม่หลับ "

“ อื้อ "   ลุกขึ้นตอนที่มันตอบออกมาแต่ยังทันไม่จะได้เดินไปไหนมือที่ออกมาจากผ้าห่มจับแขนผมไว้

“ มีอะไรอีก เย็นนี้จะกินอะไร "

“ มึงลืมอะไรไปเปล่า "

“ ไม่นิ " มองซ้ายมองขวาก่อนจะก้มลงมามองมัน ไอ้ไฟดึงผ้าห่มออกมาโผล่หน้ามาให้ผมเห็น ก่อนจะก้มลงเอาหน้ามุดกับหมอน

“ เมื่อกี้หอมแก้มขวาแล้ว "

“ ยังไม่ได้หอมแก้มซ้ายสินะ " ผมล้มตัวลงกอดมันที่มุดหน้ากับหมอนอยู่แบบนั้น " แต่ตอนนี้อยากจะเปลี่ยนใจทำอย่างอื่นแล้วอะ "

“ แต่กูง่วงนะ "

“ ไม่เป็นไร ตอนมึงหลับกูก็ทำบ่อยไป "

“ ไม่เอาไม่ให้ "

“ ถ้าขัดขืนจะเผาพลาญแคลลอรี่ได้เยอะกว่าเต็มใจเลยนะ "

“ กูไม่ได้อยากผอมไปมากกว่าแล้วไอ้เชี้ย มึงอยากโดนกระดูกกูแทงตายรึไง "  ได้แต่ยิ้มแบบนั้นตอนที่กอดมันไว้แน่น

“ ถ้าเป็นมึงโดนสักร้อยแผลก็ไม่เป็นไร "

“ เพราะได้เอากูเจ็บแค่ไหนก็คงทนสินะ ไอ้หื่น "

“ ก็พี่เทมรักไฟนี่ครับ " กอดคนที่เมื่อกี้พูดเสียดสีแต่ตอนนี้กับเอาแต่ก้มหน้าหลบ หูแดงๆของมันที่ผมเห็นอยากจะพูดให้มันเขินกว่านี้อีกสักหน่อยจังเลยครับ " แล้วไฟละ รักพี่เทมมั๊ย "

“ ไม่นิ ไม่เห็นรักเลยสักนิด  แต่..." 

“ อะไร "

“ ช่วยกอดกูให้แน่นกว่านี้หน่อย "  แล้วทำแบบนี้กับกู ที่บอกว่าไม่ให้เอา มึงนี่มันโคตรใจร้ายเลยรู้มั๊ย

   เช้าวันรุ่งขึ้นที่ไอ้ไฟหลับยาวตั้งแต่เย็นยันเช้า ผมลืมตาขึ้นตื่นอีกครั้งพบว่าไอ้ไฟก็ยังคงนอนนิ่งๆอยู่ข้างๆผม ตัวของมันหมุนตัวเองมาซุกผมไว้จับไปที่หน้าผาก รู้สึกอุ่นที่ฝ่ามือนิดๆ

“ ไฟ ไฟ " เขย่าปลุกมันที่บรือขึ้นมามอง เสียงแหบๆของมันตอบผม

“ หื้ม "

“ วันนี้มีเรียนรึเปล่า "

“ มีบ่าย "

“ จะไปเรียนรึเปล่า " เอามือทาบที่แก้มมันไอ้ไฟพยักหน้า

“ แล้วมึงจะไปไหน " บรือตาขึ้นมามองกัน ผมยิ้มออกมาตอนที่สายตาของมันจ้องมองมาดวงตากลมๆน่ารักเหมือนลูกแมวเลยครับ แต่ตอนนี้เศร้าๆนิดหน่อยเพราะคงป่วยเข้าให้แล้ว

“ ไปเรียนสิ วันนี้กูมีเรียนตอนเช้า "

“ อื้อ " ตอบเบาๆแต่ก็กลิ้งตัวเข้ามาหนุนตัก สองแขนของมันกอดเอวผมไว้ " รีบกลับนะมึง "

“ ครับผม " ก้มลงหอมแก้มมันแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะปล่อยมือออกจากตัวผม " ไฟ "

“ มึงพากูไปด้วยดิ กูไม่อยากนอนคนเดียว ไปด้วยได้มั๊ย "

“ ไม่ได้ คราสกูไม่ให้เด็กนอกเข้าไป " บอกแค่นั้นมันกอดผมแน่นขึ้นไปอีก เด็กป่วยกำลังเริ่มอ้อนแล้วครับ

“ โดดเรียนวันนึง วันนี้กูไม่สบายนะ ใครจะอยู่กับกู อย่าทำตัวเป็นแฟนเหี้ยๆ ไม่ดีนะ "

“ แต่วันนี้กูต้องเข้าเรียนเพราะพรุ่งนี้กูมีสอบ " บอกแค่นั้นมันเอาหน้าซุกลงที่หน้าท้องของผมเสียงอู้อี้ของมันทำให้ผมยิ้ม

“ กูเกลียดมึงไอ้เหี้ย ทั้งๆที่กูป่วยนะ ไม่ดูแลกูเลย "

“ กูจะกลับให้เร็วที่สุดเลย " จับหน้ามันขึ้นมาคนป่วยของผมหน้ามุ้ยนิดหน่อย ไฟเกลียดที่สุดก็ต้อนที่มันอ้อนแต่ผมก็ยังไม่ตามใจ มันคงรู้สึกเสียหน้าที่ขนาดยอมทำขนาดนี้แล้วแต่ผมก็ยังไม่ใจอ่อน "  นอนไปก่อนถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องไปเรียน "

“ ถ้ามึงช้ากูจะให้คนที่บ้านมารับ กูจะไปหาแม่กู "

“ กูไม่ช้าหรอกน่า "

“ ถ้ารถติดไฟแดงผ่าไฟแดงมาหากูเลยนะ "

“ ครับผม " หอมแก้มมันอีกที ไอ้ไฟกลับไปนอนตรงที่นอนของตัวเอง  ผมอาบน้ำแต่งตัวได้สักพักขาที่กำลังจะเดินออกไปนอกห้อง ผมเลี้ยวกลับมาหามันอีกครั้ง ลูบผมคนที่กำลังป่วย " เอาพลุ้ยมั๊ย "

“ เอา เทมเอาให้หน่อย " เดินไปเอาไอ้พลุ้ยหมียักษ์ที่มันได้ตอนงานวันเกิดของตัวเองมาให้ วางไว้ข้างๆตัวมันไอ้ไฟก็หันไปซุก " ตั้งใจเรียนนะเทม รับกลับมาละ  "

“ อื้ม เดี๋ยวกูมา " หอมแก้มมันอีกทีถึงใจจะเป็นห่วงแต่การเรียนมันก็ขาดไม่ได้จริงๆครับ

   ตัดสินใจถูกจริงๆที่นั่งบีทีเอสไปเรียน การเดินทางของผมเร็วกว่าปกติหลายเท่าตัว อย่างน้อยก็ไม่ต้องติดไปไฟย่านเอกมัยให้ต้องรู้สึกหงุดหงิด เพราะวันนี้วันทั้งวันที่ผมส่งข้อความไปหามันไม่มีการอ่านเลยสักนิดแต่พอลองโทรไปก็พบว่าโทรศัพท์ของมันปิดเครื่องไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่ทราบ สันนิฐานว่า แบตคงหมดตั้งแต่เมื่อวานมันก็คงลืมชาร์ตเพราะมันก็นอนทั้งคืน

“ พี่เทม ทำไมไฟไม่มาเรียนละ หนูโทรไปมันก็ปิดเครื่อง หนักเหรอ เมื่อคืนนะ " สายโทรศัพท์ของน้องเหมือนฝันที่ถามผม เผลอยิ้มออกมาเพราะกลุ่มนี้ถ้าเป็นไอ้หยุ่นไอ้ไฟขาดเรียนก็มีแต่เรื่องแบบนี้ละครับที่พวกมันจะคิดกัน

“ ป่วยครับ ไข้ขึ้น แต่พี่คิดว่าโทรศัพท์มันคงแบตหมด "

“ อ้า ว่าละต้องป่วยแน่ๆ "

“ ทำไมถึงคิดว่าป่วยละ "

“ ก็เมื่อวานมันไปเล่นบอลกลางสายฝนกับเพื่อนไอ้บอทที่คณะวิศวะนะสิค่ะ หนูก็บอกพวกมันแล้วคุณหนูกระหม่อมบางทั้งหลายอย่าไปแต่ใครมันจะเชื่อ วันนี้ไม่มีใครมาเลย ไอ้หยุ่น ไอ้บอท ไอ้ไฟ ป่วยกันหมด "

“ แบบนั้นสินะ " กูเข้าใจแล้วละว่าทำไม " ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงไฟแต่มันไม่เป็นอะไรหรอก แค่ไข้ขึ้นนิดหน่อย "

“ ฝากดูแลไฟด้วยนะคะ สวัสดีค่ะพี่เทม "

“ สวัสดีครับ " กดวางสายตอนที่ถึงสถานีทองหล่อพอดี ผมเดินเข้ามาในคอนโดห้องที่ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เดินเข้าไปในห้อง ไอ้ไฟยังนอนอยู่บนเตียงนั้นในท่าทางเดิมๆ ห่มผ้าคลุมโปงตัวเองจนมิดกอดหมีตัวเขื่องอยู่บนเตียง  " เป็นยังไงบ้างไฟ แล้วมึงจะคลุมโปงทำไมแอร์ก็ไม่เปิดหายใจออกรึไงวะ "

“ หนาว อย่ายุ่งจะนอน " ขืนตัวกับผ้าห่มที่ผมพยายามจะดึงออก

“ หนาวอะไร ร้อนจะตายห่าอยู่แล้ว หายใจออกรึไง หื้ม  " ผมดึงผ้าห่มของมันลงมาเอามือแตะกับหน้าผาก " ตัวร้อนจัง "

“ ไม่ได้ร้อนสักหน่อย มึงรู้ได้ไงว่าร้อน " บรือตาตอบผม ได้แต่ถอดหายใจออกมา

“ ร้อนสิ เมื่อกี้เอามือทาบลงไปบนหน้ามึงยังกับกูเอามือไปทาบลงบนไฟ "

“ กูชื่อไฟ มึงเอามือทาบกู มึงก็ต้องร้อนสิ มันก็ถูกแล้ว " ยิ้มไร้เรี่ยวแรงของมัน ผมนั่งลงข้างๆเตียงผลักตุ๊กตาหมีของมันออก ไม่รู้ฝุ่นจะเยอะรึเปล่าถึงมันจะกอดทุกวันแต่มันก็ตั้งอยู่ข้างนอก

“ งั้นให้ลองวัดแบบนี้ดูหน่อยมั๊ย " ก้มลงไปใกล้หน้าของมัน ไอร้อนของลมหายใจปะทะหน้าของผม ไฟหลับตาแน่นตอนที่ผมเอาหน้าผากทาบลงบนหน้าผากของมันไล้ลงมาเป็นแก้ม มองคนที่หลับตาพริ้มอยู่นั้นผมลูบหัวเปียกเหงื่อของมัน " ร้อนสัดเลย "

“ จะไปไหน " ถามผมตอนที่กำลังจะก้าวลงจากเตียง มือของมันจับแขนของผมไว้

“ ไปเอาแผ่นลดไข้มาติดไว้ที่หัวมึง " ผมเองก็ลืมทำไมไม่กูไม่ทำตั้งแต่ก่อนจะออกไปเรียนวะ " ทำไม มีอะไรครับ " ถามมันตอนที่ไฟจับมือผมไว้แน่น คนป่วยตาเศร้าๆคนนี้น่าเอ็นดูเหลือเกินตอนที่มองผมด้วยสายตาที่อาลัยอาวอนแบบนั้น

“ กูไม่ให้ไปไหนแล้ว ไม่ให้ไป " ว่าแบบนั้นตัวก็เลื่อนมากอดเอวผมเอาไว้ ซุกหน้าลงกับท้อง " กูรอมึงตั้งนาน กว่ามึงจะกลับมากูไม่ให้มึงไปไหนหรอก เทมอย่าไปนะ "

“ แล้วถ้าไม่ไป มึงจะหายไข้ได้ยังไง ไม่ให้กูลุกไปเอาแผ่นเจลลดไข้ ตัวมึงก็ไม่หายร้อนนะ " ลูบผมของมันเบาๆ คนเอาแต่ใจของผมก็กอดผมไว้แน่น

“  มึงก็กอดกูไว้สิ มึงเป็นน้ำไม่ใช่เหรอ มึงกอดกูไว้กอดแน่นๆ กอดนานๆ เดี๋ยวกูก็เย็นเอง " ตระกะไหนก็ไม่รู้แค่รู้แค่ว่าตอนนั้นผมเองก็ก้มลงไปกอดมันไว้ ไฟซุกตัวเข้ากับอกของผม " เทม "

“ ครับว่าไง "

“ ปวดหัว "

“ กินข้าวก่อนจะกินยานะ " ผมบอกมันแบบนั้นแต่มือมันก็ยังไม่ยอมปล่อยผมไปไหน  ดึงหน้ามันออกมาจากตัวประคองแก้มของมันขึ้นมาดู  คนตัวร้อนหลั่งน้ำตาออกมาเพราะความเจ็บป่วยหรือเพราะความขี้อ้อนก็ไม่ทราบได้

“ กูไม่อยากให้มึงไปไหนเลย ห้ามไปไหนนะ ไม่เอาแล้วนะ กูปวดหัว "

“ งั้นกูสั่งโจ๊กจากร้านข้างล่างให้มึงแล้วกัน " ล้วงมือถือออกจากกระเป๋าทุลักทุเลนิดหน่อยเพราะมีใครบางคนกอดไว้ เอาจริงๆตั้งแค่คบกันมามันก็ไม่เคยจะรักใคร่อะไรผมขนาดนี้หรอกครับ บอกรักของมันก็พูดแบบปากแข็งๆ แต่ตอนนี้กลับแทบไม่ถอยห่างแบบนี้ใจผมมันก็ไปไม่เป็นเหมือนกันนะครับ

“ เทมกูคิดถึงแม่ว่ะ "

“ อะไรป่วยแล้วติดแม่เหรอ "

“ แค่คิดถึงกูไม่ได้ติด  ก็คนมันคิดถึง "

“ นั่นเหละติด " ก้มลงจูบมัน ท่าทางที่ไม่ขืนตัวและเบี่ยงหลบ ผมได้แต่จูบมันซ้ำๆ ริมฝีปากที่แนบลงบนปากของมันผมเม้นทั้งปากบนและปากล่าง ลมหายใจร้อนๆเป่ารดข้างแก้มของผม หอมแก้มมันไปอีกทีแต่ไอ้ไฟก็ยังนั่งนิ่ง " ไฟครับ "

“ อยากหายป่วยไวๆว่ะ ทรมาณ ทรมาณสัดๆเลย " เอาหัวมาพิงตัวผม สองมือที่กอดมันไว้

“ เดี๋ยวก็หายนะ " ถึงจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงให้มันหายดี พรุ่งนี้ผมเองก็มีสอบแทบไม่อยากจะปล่อยมันทิ้งไว้คนเดียวเลย

   โจ๊กร้อนๆที่โทรสั่งผมเทใส่ถ้วยให้คนป่วยของผมที่ย้ายตัวเองจากห้องนอนนั่งห่มผ้าหน้าเศร้าอยู่บนโซฟา ตั้งชามโจ๊กไว้ข้างหน้ามันที่กลืนน้ำลายลงคอตอนที่ผมคนไปมาให้หายร้อนลงสักหน่อย

“ หิวยัง "

“ ไม่หิวอะ " ตอบออกมาแบบนั้นก่อนจะหันมานั่งขัดสมาธิตรงหน้าผม " มือไม่ว่างนะหนาว กอดตัวเองอยู่ "

“ อยากให้ป้อนก็บอก "

“ ไม่ได้พูดสักหน่อย มึงคิดไปเองทั้งนั้น " พูดแบบนั้นแต่ปากก็อ้ารับโจ๊กที่ผมป้อน เคี้ยวสองสามครั้ง " ขม "

“ ปากมึงขมก็แบบนี้ละ คนมันป่วย อะ กินเข้าไปอีกหน่อยแล้วกัน "

“ ไม่อยากกินแล้ว "

“ ไม่ได้ต้องกิน " ป้อนมันเข้าไปอีกไม่ถึงสิบคำ ท่าทางอิดอดของมันผมกำลังคิดว่าคนตรงหน้านี่สามขวบหรือยี่สิบปีกันแน่

“ อิ่มแล้ว ไม่อยากกินแล้ว " พิงตัวเองกับโซฟามันจ้องมือของผมที่ตักโจ๊กขึ้นมาอีกคำ " เทม ไฟไม่กิน ไฟไม่อยากกินแล้ว มันอิ่ม "

“ อิ่มอะไรยังไม่ถึงครึ่งถ้วย "

“ ก็กูป่วย กระเพราะเลยหดมั้ง "

“ มีทุกตระกะเลยนะมึง พอป่วยเนี้ย กินอีกสองคำเสร็จแล้วก็กินยานอนได้เลย " ป้อนมันอีกสองคนแบบโตๆ ก่อนจะยื่นยาแล้วก็น้ำให้ ผมเดินเอาจานไปตั้งไว้บนโต๊ะ หยิบแผ่นเจลลดไข้ออกมาจากตู้เย็น " มาครับน้องไฟมาติดแผ่นเจลลดไข้แล้วนอนได้แล้วนะ "

   นั่งย่อตัวอยู่ตรงหน้ามัน ไอ้ไฟที่ก้มลงมาผมแกะซองแผ่นเจลก่อนจะแปะที่หน้าผากของมัน มือที่เอื้อมมากอดคอผม มันเอาแผ่นเจลลดไข้มาแนบที่หน้าผากผม เงยหน้าขึ้นมามอง มือของผมเลื่อนเข้าไปใต้เสื้อที่มันใส่ มือลูบท้องร้อนๆตามอนุภูมิร่างกายของมัน

“ เทม "

“ หายป่วยไวๆนะ " ผมแนบริมฝีปากลงไปบนปากของมัน ลิ้นแทรกตัวเข้ากอดลิ้นร้อนๆที่ตอบรับ ผมพยายามสูดลมหายใจเข้าไปให้เต็มปอด จูบดูดดิื่มของเราเพียงแค่หวังว่ามันจะหาย ถ้าแค่จูบของผมจะทำให้ผมได้ป่วยแทนมันได้ก็คงจะดี

“ พอแล้วสัด เดี๋ยวมึงก็ติดไข้จากกูหรอก "

“ ไม่เป็นไร ก็หวังให้เป็นแบบนั้นอยู่แล้ว " จูบมันอีกครั้งไฟหลับตาลงตอนผมจับตัวมันให้ลุกขึ้น สอดมือเข้าไปในร่างของมัน ดันตัวมันให้เดินไปข้างหน้า 

“ ไม่เอานะเทม กูไม่มีแรง "

“ กูมีแรงกูทำได้ "

" ไอ้เชี้ยนี่ จริงๆเลย " ซบแบบหมดแรงลงบนไหล่ จูบแก้มมันผมยิ้มตอนที่ได้ยินเสียงกลืนน้ำลายของมัน ไอ้ไฟนั่งลงบนเตียงผมที่แนบทับร่างของมันจนต้องนอนลงแต่ถึงอย่างงั้นคนใต้ร่างของผมก็เบือนหน้าไปทางอื่น

 " ไม่อยากให้ทำเหรอ "

“ อื้ม ก็กูป่วย เดี๋ยวกูเสร็จเร็ว "

“ ปกติก็เสร็จเร็วกว่ากูตลอดอยู่แล้ว " มันดันมาหาตอนที่ผมได้แต่กอดมันไว้ " ไม่มีก็ไม่มีครับ  ใครจะกล้าขัดใจไฟ "

“ มึงไงไอ้สัด "

“ นอนได้แล้ว ง่วงรึยัง " พนักหน้าให้แค่นั้น ห้องที่ไม่เปิดแอร์ ผมลุกขึ้นไปนั่งข้างๆให้มันได้นอนสบายๆ ขาที่กำลังจะลุกไปข้างนอกไฟจับมือผมไว้อีกครั้ง

“ จะไปไหนว่ะ "

“ ไปข้างนอก "

“ ไม่ให้ไป " จับมือของผมไว้แน่นดึงเก้าอี้ตรงโต๊ะมานั่งอยู่ข้างๆเตียง " กูตื่นมา กูต้องเห็นมึงคนแรกนะ "

“ ตามใจแล้วกัน " พอพูดแบบนั้น คนป่วยของผมก็นอนเอียงมามองหน้าผม มือที่มันยึดเอาไว้ ไฟเอามาหนุนเป็นหมอนก่อนจะหลับตาลง จ้องมันตอนหลับแบบนี้ทำได้แค่ลูบผมที่ปิดหน้าของมันไว้ด้านหลัง

“ ถ้าทำได้กูอยากจะป่วยแทนมึงจริงๆนะ ไฟ ” ถ้าทำได้ก็อยากจะเอาความทรมาณของมันมาไว้ที่ตัวผม จูบมันที่หน้ามันลงบนที่หน้าปากร้อนๆของมันอีกครั้ง ถ้าทำได้ก็อยากให้คำขอของผมเป็นจริง  " หายป่วยไวๆนะครับ ไฟ "

“ เทม..” เสียงละเมอของคนที่หลับอยู่ ตอนนี้ฝันดีๆของมึง คงมีกูอยู่ละสินะ

.............................................

“ ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว! ฮัดชิ้ว! ” น้ำมูกที่ผมสั่งออกมาจนจมูกแดง หูอื้อไปหมดเหมือนตัวเองแพ้อากาศยังไงอย่างงั้น วันนี้มีสอบย่อยผมที่ได้อ่านหนังสือแค่ช่วงที่มันหลับเหมือนทำข้อสอบได้ไม่เต็มที่เท่าไหร่ ก็มีมือเดียวให้อ่านหนังสือ แถมทั้งคืนมันก็เอาแต่ละเมอชื่อผมจนทำได้แค่กอดมันเอาไว้

“ เป็นเชี้ยอะไรวะ " ไอ้นิวหันมาถาม

“ ไม่รู้วะ มึนๆชอบกลสงสัยจะป่วย "

“ ติดหวัดมาจากเด็กมึงรึเปล่ากูได้ข่าวเมื่อวานไอ้ไฟป่วย "

“ สงสัยแต่วันนี้มันเองก็ยังนอนซมอยู่เลยนะแต่ไข้ลดลงเยอะละไม่ตัวร้อนเหมือนเมื่อวาน "

“ กูว่ามึง กินยาแก้ไข้กันไว้ก่อนจะดีมากเลยไอ้สัด "

“ เออ ขอบใจกูกลับละ พรุ่งนี้เจอกันเว้ย " โบกมือลาพวกมัน ผมนั่งรถไฟฟ้ากลับบ้านเหมือนเดิม ไม่รู้วันนี้เป็นไงบ้างเมื่อเช้าก่อนออกมาตัวมันไม่ค่อยร้อนแล้วครับเหมือนอุนหภูมิร่างกายกลับมาเกือบจะปกติแล้ว

“กลับมาแล้วเหรอ " ประตูที่ผมเปิดเข้าไปได้ยินเสียงทักใสๆของมันพร้อมกับแอร์ที่เปิดฉ่ำไปทั้งห้อง ในมือของไอ้ไฟถือคิทแคทชาเขียวอยู่ ทีวีก็กำลังเปิดวันพีชอยู่ครับ

“ หายแล้วเหรอ " เอามือมาทาบลงบนหน้าผากของมัน ก็ร้อนนิดหน่อยแต่ถือว่าเกือบจะปกติแล้ว

“ ก็ดีขึ้นแล้วว่ะ "

“ หนาวสัดอะ เปิดแอร์มทำไมเย็นๆวะ "

“ ก็เปิดปกติ มึงเป็นอะไร ป่วยเหรอ " มันยืนขึ้นจากโซฟาเอามือมาทาบที่หน้าผากของผม " ตัวร้อนๆนะ "

“ ติดไข้จากคนแถวนี้มาแน่ๆ "

“ ใครว่ะ " เหล่ไปมาซ้ายขวาหมั่นใส้เหลือเกิน เมื่อวานยังเรียกชื่อกูไม่หยุดปากอยู่เลย

“ แถวนี้เหละ "

“ คนที่มึงบอกว่าถ้าป่วยแทนได้ก็คงจะดี ตอนนี้ก็ป่วยแทนแล้ว สมใจมึงแล้วนิ "

“ จะมีใครดูแลกู เหมือนที่กูดูแลเค้ามั๊ยวะ " บ่นออกมาแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากอีกคน

" ใครจะสน " พูดออกมาแบบนั้น ผมถอนหายใจก่อนจะหันหลังเดินไปขาที่ทำเป็นไร้เรี่ยวแรงผมทรุดลงกับพื้นเหมือนหมดเรี่ยวแรงไปดื้อ ๆ

" อื้อ..ปวดหัว "

" เทม!! " คนที่ปากบอกว่าไม่สนใจผมวิ่งเข้ามาหา มันนั่งอยู่ตรงหน้าท่าทางลุกลี้ลุกลนมือของมันจับหน้าของผมเสียงสั่นๆที่ถาม " มึงเป็นอะไรไปว่ะ "

“ ไฟ..”

“ เป็นอะไร ลุกขึ้นๆ ไหวมั๊ย ไปหาหมอรึเปล่า "  ท่าทางตกใจของมันผมที่กำลังก้มหน้าเงยหน้าขึ้นมองแววตาจริงใจที่ขัดกับคำพูดที่เอ่ยออกมาตลอดของมันนั้นกำลังจ้องมองผม

“ ไหนเมื่อกี้บอกไม่สน " จับปากคางของมันเข้ามาหาจูบปากของคนปากแข็งที่ทำได้แต่หน้าแดงแล้วเบือนหนีไปทางอื่น

“ ก็..”

" ก็น่ารักจังเลยน๊า ไฟนะ "

“ พูดมาก อาบน้ำแดกยาแล้วไปนอนเลยไป "

“ ดูแลหน่อยสิ กูป่วยอยู่นะ "

“ ใครจะทำแบบนั้นกัน "

“ หึ " ตบหัวมันเบาๆสองสามที ผมเข้าไปอาบน้ำแต่งตัว แต่ตอนที่ออกมาจากห้องน้ำ ผมพบว่ามียาชุดใหญ่ถูกจัดเป็นชุดตั้งอยู่แล้วที่โต๊ะพร้อมกับน้ำเปล่าแก้วใหญ่ แถมยังมีลายมือไม่สวยที่เขียนบนโพสอิดที่แก้วนั้นด้วยว่า ' กินให้หมดเลยนะ ' แง้มประตูดูคนที่จัดยาให้ผมไฟกำลังพูดโทรศัพท์กับใครสักคน

“ สั่งโจ๊กครับ สองถ้วยมาส่งที่ห้องเลยนะครับ ไม่ใส่ขิง ใส่ไข่ด้วยนะครับ "

“ ไหนบอกว่าไม่สนใจกูไงไฟ " พูดกับตัวเองเบาๆผมกินยานั้นจนหมดก่อนจะหลับตาลงบนเตียงที่วันนี้มันถูปูผ้าปูผืนใหม่จากคนที่บอกว่าไม่ค่อยใส่ใจผมเท่าไหร่นัก

   คนปากแข็งที่ถึงจะเป็นตัวแสบที่เอาแต่ใจ หรือขี้อ้อนกว่าใครๆเวลาป่วย คนที่จะทำทุกอย่างให้คนที่รักด้วยการกระทำไม่ใช่คำพูด ทุกอย่างที่รวมเป็นไฟทั้งหมดน่ารักขนาดนี้จะไม่ให้ผมรักได้ยังไงละครับ จริงมั๊ย ?

................................................

ตอนนี้ไม่มีในหนังสือนะฮับ
เป็นสเปเชี่ยล สำหรับเทมไฟแฟนที่เรียกร้องกันเข้ามาว่าอยากจะเห็นน้องไฟป่วยอ้อนพี่เทม
แตงตอนนี้แล้วคิดว่า น้องไฟอ้อนพี่เทมได้สมเป็นน้องไฟจริงๆเลยนะ ยังไงไฟก็คือไฟ ปากแข็งตลอดเลย
มีความสุขกับการอ่านนะจ้ะ
เรื่องการรวมเล่มเรื่อง #BTSสถานีรัก รวมแน่นอนจ้าแต่ตอนนี้ยังวาดหน้าปกอยู่
หน้ารวมกับสำนักพิมพ์คร่า ไม่ได้รวมเองมันเลยออกมาช้านิดหน่อย ยังไงก็ช่วยรอกันหน่อยนะคะ
เพื่อความสวยงามของหนังสือ
ยังไงถ้ามีความคืบหน้าจะมาแจ้งให้ทราบทันทีเลยจ้า

[PoPuAr]

ป่วยทั้งผัวทั้งเมียเลยนะ อย่างนี้สิจึงจะรักกันจริง

น้องไฟ ปากบอกว่าไม่ห่วงพี่เทม แต่การกระทำนี่สวนทางจังเลยนะ อิอิ

[KilGharRah]

น้องไฟตอนนี้น่ารักจริงจังค่ะ
ป่วยบ่อยๆ อ้อนพี่เทมบ่อยๆแบบนี้ก็ดีนะ 

[Whatever it is]

เครียดแทนหยุ่น -*-

[Whatever it is]

น่ารักจริงๆคู่นี้

[lizzii]

น้องไฟเวลาป่วยน่ารักจริงๆ
ชอบอ้ะ

[Bejae]

ป่วยแล้วอ้อนขนาดนี้ อยากให้ไฟป่วยบ่อยๆจัง อิอิ 

[B52]

ปากแข็งได้ตลอด แม้จะอ้อนตอนป่วยแต่ก็ขอไว้ลายแบบไฟไฟหน่อย

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

อ้อนได้น่ารักมากกลูกก น้องไฟ