หัวข้อ: BTS Next Station สถานีรักถัดไป {จบแล้ว/รวมเล่ม}{ตอนพิเศษวาเลนไทน์ - 14.2.58} #หน้า 91

[snack]

คนป่วยขี้อ้อนจริงๆ

[MK]

ไฟอ้อนแล้วมันน่ารักจะตายยยยย อ้อนบ่อยๆนะลูก ฮรื้อออออออ ป่วยแล้วน่ารัก ป่วยบ่อยๆนะ    #โดนพี่เทม       

[EverGreen™]

ไฟมาแล้ว หยุ่นกับบอทก็ต้องมาสิ ได้ข่าวว่าไม่สบายเหมือนกัน
(คนเขียน :  )

[gayraygirl]

ไฟตอนป่วยขี้อ้อนได้อีก

[pogpax]

แวะมาอ่านตอนพิเศษ 

[aa_mm]

น่าร๊ากกกกกก

[Kfc_Pizza]

 

[auntreory]

อ่านจบแล้ว น้ำตาจะไหล แต่เรื่องนี้ก็หน่วงดีน่ะ แต่เราเกลียดเนยมากที่กล้ามาจับของฮิม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Fish129]

พี่เทมนี้น่ารักไปไหนเนี่ย   ไฟป่วยขี้อ่้อนมากเลยนะ

[mooping-7]

ชอบน้องไฟอ้อนพี่เทมอะ น่าร๊ากกกกมาก 

[patwo]

อัพนิยายตอนพิเศษเอาไว้ ในเพจ เข้าไปอ่านกันได้จ้าาาาา
ไม่ได้อัพในเล้าเพราะว่า ตอนนี้จะไม่รวมเข้าไปในรวมเล่มนะคะ
ขนมอยากแต่งเฉยๆ 

<a href="https://www.facebook.com/notes/%E0%B8%AB%E0%B8%99%E0%B8%A1%E0%B8%A1%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9C%E0%B8%B9%E0%B9%89%E0%B9%83%E0%B8%AA%E0%B8%8B%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD/%E0%B8%95%E0%B8%AD%E0%B8%99%E0%B8%9E%E0%B8%B4%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A9-%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%97%E0%B8%B3%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B9%89%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%87%E0%B8%9A%E0%B8%9B%E0%B8%A7%E0%B8%94-%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A1%E0%B9%84%E0%B8%9F-bts%E0%B8%AA%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81/600696850028163">BTS Next Station :: ตอนพิเศษ สิ่งที่ทำให้เจ็บปวด (พาสเทมไฟ) ตอนที่ 1 </a>

[Whatever it is]

มาม่ากันมาเลยทีเดียว - -

[Kfc_Pizza]

 

[ammamooty]

ตามไปอ่านละ แต่เม้นไม่ได้ อิจฉาไฟ อยากได้แบบเทมซักคน (ฮา)

[bookie]

ทำไมฉันรู้สึกเห็นต่างจากคนอื่น เรื่องหึงหยุ่นไฟนางเยอะไปจริงๆ เยอะจนเริ่มน่าเบื่อมากๆ

[GlassesgirL]

ตามอ่านมาสักพักแล้ว แต่พึ่งมีโอกาสได้สมัครสมาชิกแล้วเข้ามาเม้นให้กำลังใจพี่หนม

ชอบตัวละครทุกตัวละครเลย แต่ละคนมีบุคลิก นิสัยชัดเจน ไม่ว่าจะเป็นพี่ฮิม พี่เทม หยุ่น ไฟ หรือกับเพื่อนๆของไฟหยุ่น โดยเฉพาะสองสาวเหมือนฝัน กับอาเนีย ที่คอยช่วยเหลือเพื่อนๆทุกอย่างมาตลอด

หยุ่นคนซื่อผู้น่ารัก  เป็นคนที่คิดอะไรง่ายๆ แต่หยุ่นก็มีความสุข แถมมีความสุขมากๆด้วย ทำให้คิดว่า บางครั้งคนเราคิดอะไรง่ายๆมันมีความสุขกว่าการคิดอะไรที่ลึกเกินไป แต่สุดท้ายหาทางออกไม่ได้นะ (งงไหม ฮ่าๆ) หยุ่นชอบถูกแกล้งด้วย โดยเฉพาะพี่ฮิมที่ชอบแกล้งหยุ่นแล้วจับหยุ่นกด  หื่นนะพี่ฮิม แต่พี่ฮิมหล่อมากนะ รักหยุ่นมากๆด้วย แม้จะขี้หึงแต่หึงเพราะรัก อันนี้ให้อภัย แต่อยากเห็นพี่ฮิมโกนหนวดอีก ดูเป็นช่วงเวลาที่พี่ฮิมเสียเซลฟ์มากที่สุด 

ไฟน่ารัก คนปากแข็งแต่รักและหวงพี่เทมมากกกก เป็นคนซึนที่น่ารักมากจริงๆ พี่เทมเลยทั้งรักทั้งหลงมากขึ้นทุกๆวันแบบนี้  ตอนแรกอาจจะแอบหมันไส้ที่พี่เทมชอบหยุ่นแล้วมามีอะไรกับไฟ แต่พอพี่เทมมารักไฟแล้วมันหวานมากๆ พี่เทมตามใจไฟมากๆด้วย และเข้าใจไฟที่ไฟเป็นไฟ ไฟโชคดีมากๆเลย

บอทเป็นคนที่แอบหมันไส้มากๆ ท่ามากจริงๆ  บางทีก็แอบนอยด์แทนไนท์ คิดจะยุให้ไนท์เลิกรักบอทแล้ว แต่ถ้าไนท์เลิกไนท์ก็จะเสียใจอีก สงสารบอทด้วย เพราะคงรักไนท์มากเหมือนกัน แต่บางทีก็แอบหมันไส้น่าจะให้ไนท์เมินไม่คุยด้วยสักพักนะ

ขอบคุณพี่หนมที่เขียนเรื่องราวสนุกๆแบบนี้มาให้ได้อ่านนะคะ มีความสุขที่ได้อ่านมากๆ 

ปล.จะมีตอนพิเศษอีกไหมคะ  ขอให้เขียนเรื่องราวสนุกๆแบบนี้ขึ้นมาอีกนะคะ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆค่ะ 

[patwo]

ตอนพิเศษ : ความฝัน


   ได้ยินเสียงแต่งตัวตั้งแต่เช้า ผมลืมตาตื่นขึ้นมาพบว่า เจ้าหน้าที่สถานทูตอเมริกาคนใหม่กำลังแต่งตัว ถอนหายใจออกมา แม้จะไม่ได้เข้าใจความฝันของมันมากนัก แต่การได้เข้าไปทำงานด้วยฝีมือของมันก็ถือเป็นก้าวแรกในความฝัน การเป็นทูตที่มันตั้งใจไว้ 

“ ใส่ไท เส้นไหนดี " มันหันมาถามผม ที่ยังนั่งงงอยู่บนเตียง มีสีแดงกับสีน้ำเงิน เป็นไทเส้นใหม่ที่ผมซื้อ

“ สีแดง นำโชค " ก็ผมลูกคนจีนมีเชื้อสายจีนอยู่นิดหน่อย มันหยิบไทสีแดงขึ้นมาพาดที่คอ ลุกขึ้นยืนไปยืนตรงหน้า อยากจะทำอะไรสักอย่างในเช้าวันดีๆแบบนี้ " มึง กูอยากลองผูกเนคไทดู "

“ มึงไม่เคยผูกเวลาไปงานกับแม่รึไง " ผมส่ายหน้า

“ กูไม่เคยผูกเอง ไฟท์ผูกไว้ให้ กูมีหน้าที่แค่ดึงตอนใส่ "  เทมปล่อยมือลงจากเนคไทที่มันกำลังใส่ ถอยหลังพิงตัวเองกับโต๊ะที่ใช้วางของตอนแต่งตัว

   ผมอยากใส่เนคไทให้มันในวันแรกที่มันได้ทำงานที่อยากทำ แต่ก็อ้างไปแบบนั้นว่าอยากจะลองผูกดู จริงๆไฟท์เคยสอน  ผมก็พอผูกเป็นบ้าง แต่นี่จะเป็นครั้งแรกที่ผมจะผูกให้คนอื่น เนคไทที่ผมซื้อให้เหมาะกับมันอย่างที่จินตนาการไว้เลยครับ

“ ทำให้มันไม่เท่ากันก่อน " ไอ้เทมบอก " ทำแบบนี้ " มันจับมือผมให้จัดเนคไทให้เป็นตามที่ต้องการ   “ อันนั้น สอดเข้ามาตรงนี้ ท่าทางจะผูกไม่เป็นจริงๆ "

“ กูเคยผูกของตัวเองนะ แต่ทำไมผูกให้มึง มันดูยากๆ ว่ะ "

“ เพราะผูกให้คนอื่นไง ต้องสลับกับที่เราผูกให้ตัวเอง .. ใส่ตรงนี้ลงไป " ชี้บอกทาง ผมทำตามที่มันบอก " เสร็จละ คราวนี้ก็ดึง เบาๆนะ เดี๋ยวกูตายก่อนไปทำงาน "

“ เรียบร้อย " เป็นเนคไท ที่ดูเบี้ยวนิดหน่อย " กูว่ายี่ห้อนี้ไม่ดีเลยว่ะ ทำไมเบี้ยวๆ "

“ ทำไมไม่โทษคนผูกว่ะ " มันขยี้หัวผม

“ กูผูกดีออก " ไอ้เทมหัวเราะ ผมเดินตามมันไปที่ประตู กำลังจะออกไปทำงานแล้ว มันหันหน้ากลับมามองผม ช่วงเวลาที่ไม่ทันตั้งตัว มันหอมแก้มผมแรงจนหน้าเอียงไปอีกทาง " ตั้งใจทำงานนะมึง " 

   ขาที่เดินออกไป มือคู่นั้นยกขึ้น โบกลาผม มันหายเข้าไปในลิฟท์ นั่นคือเหตุการณ์ในวันแรกที่มันไปทำงาน ดูมีความสุขและแฮปปี้สุดๆแต่เหมือนว่ามันจะไม่ใช่ตอนนี้

..................................................

“ เห้อออออออ  " เทมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะทรุดลงไปโซฟา ผมหันไปมองมันที่ตอนนี้หลับตาแน่น อยากจะถามว่าเหนื่อยมั๊ย แต่แค่ดูหน้าก็รู้ น่าจะเป็นเปลี่ยนเป็นคำถามที่ว่า มึงใกล้ตายรึยัง มากกว่า " พรุ่งนี้วันอะไรว่ะ "

“ วันพุธ "

“ เพิ่งวันพุธเองเหรอว่ะ ทำไมกูรู้สึกเหมือน วันศุกร์  "

“ มึงเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอว่ะ " ลืมตาขึ้นมองผม ดึงเนคไทที่ตัวเองใส่ลงไป เทมทำงานที่สถานทูตมาสามเดือนกว่าแล้ว แต่มันใส่เนคไทแค่สองเส้น แดงกับน้ำเงิน ใส่แค่เนคไทที่ผมซื้อให้

“ มันก็เหนื่อยนะมึง คนไทยนิยมไปอเมริกากันเยอะ ปัญหามันก็เลยเยอะ ไหนจะประชุม  สรุปผลอีก " มันว่าเสียงเหนื่อยๆก่อนจะหันมองมาที่ผม " ทำไมมองกูแบบนั้น "

“ มึงเหมือนคนกำลังจะเหนื่อยตายเลย "

“ กูไหว " ยกมือมากอดคอผมไว้ " อาจเพราะ กูเป็นอิศวะเหมมั้ง เค้าก็เลยอยากจะพิสูจน์ว่า กูมันเจ๋งแค่ไหน "

“ แล้วมึงเจ๋งแค่ไหน "

“ ก็แค่กล่าวรายงานต้อนรับท่านทูตของแคนาดาแบบฉุกเฉินเป็นที่พอใจจนท่านมาชวนกูเป็นทำงานด้วย ก็แค่นั้นเหละ ไม่ค่อยเจ๋งหรอก " มันชมตัวเองยกยิ้มอวดๆกับท่าทางแบบนั้น ผมรู้ว่าเทมเหนื่อยมาก มันต้องพิสูจน์อะไรหลายๆอย่างเพื่อ บอกให้คนอื่นที่คิดว่า เพราะมันมีเส้นสายมันเลยได้เป็นทูต ว่า เส้นสายอย่างเดียวไม่พอต้องบวกกับความสามารถที่เทียบไม่ติดอีกด้วย

“ อวดว่ะ "

“ แล้วช่วงนี้มึงเรียนเป็นไงบ้าง " มันลูบท้ายทอยของผม พยักหน้าเบาๆ ไอ้เทมก็เหล่ " ทำไม ไม่ดีเหรอ "

“ ก็ดี เหลือแต่วิชาถนัดละ "

“ คิดว่าเรียนจบจะทำอะไร " ตอนนี้ผมเกลียดคำถามนี้พอๆกับ คำถามตอนสมัยม.หกที่ว่า สอบติดอะไรนั่นเหละ ถอนหายใจใส่มัน ไอ้เทมหัวเราะ

“ กูจะหนีไปอยู่ต่างประเทศ มึงขยันทำงานนะ จะได้ส่งกูเรียน "

“ ถ้าต้องส่งมึงเรียน กูคงต้องเอาพอร์ชไปขายแล้วละ มึงใช้เงินเหมือนกับน้ำแบบนั้น "

“ กูเอาจริงนะ "

“ กูก็ถามจริงนะ ว่าเรียนจบแล้วไม่มีความคิดจะไปต่อ โท MBA เกี่ยวกับการบริหาร หรือว่าปริญญาตรีอีกสักใบเกี่ยวกับการบริหารเหรอ งั้นบริษัทพ่อมึงใครจะทำ  พี่ไฟท์เหรอ แต่งงานมีลูกสามแล้วนะมึง ตอนนี้ก็เป็นท่านทูตแล้ว ถึงเงินบริษัทพ่อมึงจะมีเป็นหมื่นล้านแต่พี่ไฟท์ก้าวเข้าสู่ความสำเร็จที่ตัวเองหวังแบบนั้น กูว่าเค้าคงไม่.."

“ มึงอย่าพูดเรื่องนี้ได้รึเปล่าว่ะ " นั่งลงข้างๆมัน ไอ้เทมกอดคอผม มือที่ตบอยู่ที่ไหล่ ผมรู้ดี รู้ว่าต้องทำอะไรแต่เหมือนยังดึงดันที่จะไม่ทำแบบนั้น  เหมือนพรุ่งนี้กำลังจะตายแต่บอกทูตแห่งเวลาไว้ว่า ช่วยทำเวลาของวันที่เหลืออยู่นี้ ให้ยาวกว่านี้อีกสักหน่อย

   ผมอยากปล่อยให้ทุกอย่างคือเรื่องของวันพรุ่งนี้ เหมือนตัวเองเป็นโรคร้ายสักโรคที่รู้ว่าสักวันก็ต้องตาย แต่ก็อยากทำช่วงเวลาที่เหลืออยู่ให้มีความสุขที่สุด จับดินสอวาดภาพให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะไม่ได้ทำอีก

   ก็อย่างที่เทมพูด ไฟท์ไม่มีทางกลับมารับช่วงต่อธุรกิจของพ่ออยู่แล้ว ตอนนี้ไฟท์แต่งงานแล้ว มีลูกด้วยกันสามคนกับภรรยาสุดสวยของมันที่ล่าสุดก็เพิ่งได้ลูกฝาแฝดชายหญิงมาส่วนคนโตเป็นผู้ชาย น่ารักทั้งสามคนเพราะได้เชื้อดีสวิซผสมไทยจีน  พี่ยูเรียกับไฟท์แต่งงานตอนผมอยู่ปีสอง เป็นงานที่ยิ่งใหญ่และอลังการงานสร้างที่สุดตั้งแต่ผมเคยไปมา พ่อกับแม่ทุ่มทุนมาก อาจเพราะคิดได้ว่า คงมีลูกชายคนเดียวที่ได้แต่งงาน

“ แล้วใจจริงๆ มึงอยากจะทำอะไรละ "  ไม่เคยมีใครถามคำถามนี้กับผมเลยนะ หันไปหามันเต็มตัวผมขัดสมาธิอยู่ข้างๆมันไอ้เทมก็หันมา

“ กูอยากจะไปเรียนต่ออะนิเมชั่น พอจบแล้ว กูอยากจะทำงานพวกพรีแลนซ์ ทำโฆษณาเกี่ยวกับอะนิเมชั่น อะไรพวกนั้น ถ้าเงินดีๆนะมึง กูอยากจะเปิดบริษัทเลยเป็นบริษัทเล็กๆ เดือนนึงได้กำไร นิดๆหน่อยๆก็พอ "

“ เอาแค่นั้นจริงๆอะ "

“ อื้ม แค่นั้นก็มีความสุขแล้ว มึงไม่เคยได้ยินเหรอ มีความสุขกับสิ่งที่ทำเงินทองไม่สำคัญแค่ไม่อดตายก็พอ "

“ หึ " ไอ้เทมแค่หัวเรามันไม่พูดอะไรต่อ มือที่ยังคงลูบหัวผม ไม่รู้ทำไมมันถึงชอบทำแบบนั้น

“ เทมอีกสองอาทิตย์กูจะไปสอบชิงทุนไปเรียนต่อโทที่ญี่ปุ่นกับไอ้หยุ่นนะ  แต่ว่ากูคิดว่ากูคงไม่ได้หรอกจะไปสอบเป็นเพื่อนไอ้หยุ่นเฉยๆ สงสารมัน "

“ ถ้ามันเป็นความฝันของมึง ก็ตั้งใจทำให้เต็มที่ไปเลย  "  ผมพยักหน้ารับสิ่งที่มันพูด หันกลับไปเปิดทีวีได้ยินเสียงนึงลอยเข้าหูแต่ไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ " ถ้าวันไหนที่มึงล้มก็ไม่ต้องกลัวกูจะคอยพยุงหลังของมึงไว้เอง "


..............................................................

   ใครจะคิดว่าชาตินี้ ชีวิตจะต้องมาสอบชิงทุนกับชาวบ้าน ผมออกจากห้องสอบด้วยสภาพที่ไม่ต่างจากไอ้หยุ่น มันมองหน้าผม ผมมองหน้ามัน

“ ไอ้เหี้ย กูคิดว่ากูจะตายแล้วไอ้สัด "  ยิ่งกว่ายาก แต่ก็ไม่ถึงกับทำไม่ได้ มันเป็นข้อสอบที่เหมือนจะง่ายนะแต่ยากว่ะ ให้อารมณ์กูตั้งโจทย์ง่ายๆ ให้คำตอบมีสักล้านข้อ ถ้ามึงเขียนถูกใจกู มึงก็สอบได้ K ใครมันจะทำได้

“ ยากสัด กูงงไปหมดแล้วว่ากูตอบเหี้ยอะไรไปบ้าง กูวาดเหี้ยไรไป กูยังไม่รู้เลย  "

“ เป็นการสอบทุนครั้งแรกที่โคตรเหี้ยสำหรับกู "  ก็รู้ว่ามันต้องยาก มันแน่นอนอยู่แล้ว เพราะมันเป็นทุนเรียนฟรีที่รัฐบาลญี่ปุ่นสนับสนุน ถ้าสอบได้ไม่มีค่าใช้จ่ายใดๆในการเรียน มีค่าที่พักและค่าอาหารให้ด้วยส่วนนึง ใครๆก็อยากไป คราวนี้รัฐบาลที่นู้นให้มาหลายคณะด้วย ทั้งตรีทั้งโทแล้วก็เอก  คนสอบเลยมีเป็นร้อย

“ ถ้ากูกับมึงได้ แม่งคือปาฏิหารย์อะ เหมือนสวรรค์ต้องการให้ทำแบบนั้น "

“ ถ้าไม่ได้อะ "

“ ก็เกาะพ่อแม่แดกไปก่อนแล้วกัน " ไอ้หยุ่นเกาหัว มันคงเสียอารมณ์กับข้อสอบไม่น้อย แต่ผมเฉยๆครับไม่ได้ตั้งความหวังจะได้อยู่แล้ว

“ มึงจะกินอะไรก่อนมั๊ย เพราะเดี๋ยวกูจะไปส่งมึงแล้วแวะไปหาไอ้เทมเลย วันนี้กูต้องไปรับมัน มันเอารถไปเช็คสภาพ "

“ ไม่ละ กูอยากนอน " มันตอบเสียงเบาผมก็พยักหน้า

   ส่งไอ้หยุ่นเสร็จก็ขับรถตรงมาที่ที่ทำงานไอ้เทมทันที ผมมาที่นี่บ่อยจนยามรู้ว่ามารับพี่ชาย ผมบอกเค้าไว้แบบนั้นทุกครั้งที่มารับมัน จอดรถที่ลานจอดรถใต้ร่มไม้ เวลาใกล้เลิกงานผมนั่งใต้อาคารที่มีคนไม่เยอะเท่าไหร่ หยิบไอแพตติดมา กะว่าจะเล่นเกมส์รอมันคั่นเวลา สาวๆที่เหมือนเลิกงานแล้ว นั่งลงข้างผม ห่างกันไปไม่เท่าไหร่ มีของกินพวกผลไม้เปรี้ยวๆเต็มไปหมด คงกำลังจะเตรียมนินทาใคร

“ นี่ รู้จักน้องเทมธ์นธี ที่เพิ่งเข้ามาทำงานเมื่อสัก สามสี่เดือนก่อนมั๊ย " จากที่ฟังพวกพี่ๆนินทาคนอื่นมาหลายคนรู้สึกว่าคนนี้เหละที่ผมจะรู้จักหรี่เสียงเกมส์ ไม่ได้คิดว่ามันจะหม้อสาวสักคนไว้ที่ที่ทำงานหรอกครับ แต่อยากรู้ว่าเค้าพูดถึงมันว่าอะไร จะได้ไปเล่ามันถูก

“ รู้ๆ คนนั้นหล่อมาก ได้ข่าวว่าเป็นลูกชายคนรองของท่านทูตไทยประจำอังกฤษ พี่ชายก็เป็นทูตที่ญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ "

“ ก็ใช่ไง ถ้าภาษีไม่ดี ไม่งั้นคุณลอร่าลูกสาวท่านทูตจะหวังเคลมเหรอ  แถมพวกฝ่ายเลขาที่อยู่หน้าห้องท่านนะ เม้าส์กันให้แซ่บเลยคร่าว่าชีมาหาทุกวัน คนเป็นพ่อก็เห็นดีเห็นงามด้วย ก็แหง่ละ ตระกูลนี้มันทูตทั้งตระกูล ใครจะไม่อยากได้ "

“ ถึงว่าทำไมทำงานแค่ไม่กี่เดือน ก็ได้ย้ายไปเป็นผู้ช่วยท่านละ ต่อไปก็ต้องเป็นท่านทูตแน่ "

“ มันจะไม่เร็วได้ไง ลูกสาวอยากได้เป็นแฟนขนาดนั้น ถ้าเป็นแค่พนักงานในสถานทูตธรรมดาๆ มันก็ดูไม่ดีใช่มั๊ยละ ก็เลยต้องเลื่อนตำแหน่งให้  อีกไม่นานก็คงได้เลื่อนละ "

“ แต่น้องเค้าก็ความรู้ดีนะ เก่งมากด้วย ฝ่ายนู้นเค้าชมกันสุดๆ ขยันทำงานตัวเป็นเกลียว "

“ ก็แน่นอนละ เค้าทูตมาทั้งตระกูลแบบนั้น มันต้องมียีนส์เด่นหลุดมาอยู่ในตัวบ้างละน้า " 

“ แต่เมื่อวันก่อนเห็นคุณลอร่า หัวเสียออกไป " พี่สาวคนนึงพูด อีกสามชีวิตที่เหมือนนั่งอยู่ก็หันไปมองเป็นตาเดียว     เรื่องราวที่ทำให้ผมใจเต้นเข้าความรู้สึกของเหมือนฝันกับอาเนียได้อย่างถ่องแท้ก็วันนี้ละครับ  ผมเงียบฟังจนไม่สนใจเกมส์หรือแม้แต่เสียงเตือนใดๆที่ดังขึ้นมาปากของผมเม้นสนิทเข้าหากัน กลืนน้ำลายลงคอได้ยินเสียงชัด

“ ทำไมเหรอๆ "

“ ได้ข่าวว่า น้องเทมเป็นเกย์ "

“ ห๊า!! เป็นเกย์ " สามชีวิตที่ได้ฟังตะโกนออกมาพร้อมกันจนต้องอุดปากตัวเองไว้  " จะบ้าเหรอเป็นได้ไงหล่อขนาดนั้น "

“ แต่เพื่อนฉันบอก ก็ไอ้ฝ้ายมันทำงานเป็นผู้ช่วยเลขา "

“ เออว่ะ ลืมไปเลย มันเล่าว่าไง เล่าๆ "

“ แต่รู้แล้วเงียบไปเลยนะ " ทั้งหมดพยักหน้า แต่แน่นอนว่าอีกสามวันคงดังไปทั้งสถานทูต " น้องเทมนะเป็นเกย์ แถมมีแฟนอยู่แล้วด้วยคบกันมาตั้งหลายปี เห็นฝ้ายเล่าว่าที่บ้านเค้าก็รู้เรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว คุณลอร่าเธอก็รู้น้องเทมบอกไปเองกับปาก "

“ งั้นเรื่องที่จะเลื่อนตำแหน่งละ "

“ จะเลื่อนได้ไงไม่รับรักลูกสาวท่านทูตแถมยังเป็นเกย์ ก็เหมือนโดนหักหน้าใช่มั๊ยละ ฉันนะยังได้ข่าวมาอีกนะว่าวันนี้นะ ท่านเรียกน้องเทมเข้าไปคุยด้วย ก็พูดเรื่องนี้เหละถ้าน้องเค้ายอมเลิกเป็นเกย์แล้วคบกับลูกสาวท่านละก็ ทูตไทยประจำอเมริกาคงไม่ไกลเกินเอื้อมหรอก แต่ขอแบบนี้มันเปลี่ยนได้ง่ายๆที่ไหนกันเล่า เป็นเกย์นะเว้ยไม่ได้ผ่าไส้ติ่งที่ตัดแล้วจะไม่เป็นไส้ติ่งอีกเลยนะ "

“ งั้นแบบนี้ น้องเค้าจะได้เป็นทูตเหรอ มีแฟนเป็นผู้ชายไปซะแล้ว ทูตก็เหมือนตัวแทนประเทศ ถึงเดี๋ยวนี้โลกจะเปิดกว้างเรื่องเพศ แต่มันก็ไม่เหมาะสมไม่ใช่เหรอ ในต่างประเทศเค้าอาจจะมีแต่ประเทศไทยมันเปิดกว้างพอสำหรับเรื่องนี้แล้วเหรอว่ะ "

“ แต่มันก็อีกนาน ไม่แน่ สักวันน้องเค้าอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ "

“ ฉันว่า งานนี้คงเลิกยากเพราะฝ้ายบอกว่าแฟนน้องเทมนะรวยมากเป็นไฮโซตระกูลดัง ไม่เป็นทูตก็คงไม่จนหรอก "

“ ฝ้ายแม่งรู้ดีทุกเรื่อง "

“ ก็มันทำงานกับน้อง มันเล่าว่าน้องเทมรักแฟนมากนะเนคไทที่ใช้มีสองสีแฟนเค้าซื้อให้ก็ใช้อยู่แค่นั้น น่ารักมั๊ยละ "

“ เห้ออ เสียดาย ไม่น่าเลยอะ "

“ ของแบบนี้มันพรหมลิขิต " สี่สาวนั่งเม้าส์เรื่องของไอ้เทมจนจบ เธอเริ่มเม้าส์เรื่องของคนอื่นต่อไป แต่ผมกลับถูกสต๊าฟไปแล้ว ตอนนี้ไม่ต่างอะไรกับโดนตบหน้าจนชาหลายๆครั้ง

   ผมลืมไปเลยว่าทำไมไฟท์ถึงได้ไปทำงานที่สวิซเซอร์แลนด์ มันไม่เคยมีผู้หญิงที่ถูกใจแต่ถ้าใครมีท่าทีสนใจมันแล้วฐานะหน้าตาก็เหมาะสมไฟท์ก็คบด้วยนี่เหรอว่ะที่สูงที่ใครๆก็ต้องการจะไปถึง คงต้องมีพื้นฐานที่ไม่นึกถึงใครนอกจากตัวเองสินะ ถึงจะทำแบบนั้นได้

   ผมไม่เคยรู้เลยว่า เทมรู้สึกยังไงกับสิ่งที่มันต้องเผชิญ มันไม่เคยพูดถึงเรื่องงานให้ผมฟัง มันยังคงเป็นมันที่ถ้ามีเวลาว่าง ทุกชั่วโมงมันจะมอบให้ผม ไปดูหนัง หรือแม้แต่นั่งเงียบๆดูผมทำงานมันก็จะอยู่กับผม ไม่เคยรู้เลยว่าทำไมมันถึงชอบเข้ามากอดหลังกลับจากเลิกงาน

   ทุกครั้งที่ผมชอบทำเป็นเหมือนรำคาญ ไม่เคยรู้เลยเวลาที่มันกอดผมไว้ ตอนนั้นมันคิดอะไรอยู่ ผมไม่เคยถามว่ามันเป็นยังไง คิดแค่ว่ามันก็คงหื่นไปตามเรื่อง  คิดแค่ว่าทุกทีผมบอกปัดแบบเขินๆมันยิ้มก่อนจะหอมแก้มผมคิดว่ามันคงรู้ คิดว่ามันคงไม่เป็นอะไร แต่ผมไม่เคยรู้เลยว่า จริงๆแล้วไม่ใช่แค่นั้น ที่มันต้องการ ไม่ใช่แค่กอด ไม่ใช่แค่ตัวผม แต่เป็นทุกอย่าง ทุกอย่างที่ตัวผมมี ทุกอย่างที่บอกว่าผมยังอยู่ตรงนี้ และยังเป็นคนของมัน

“ มาแล้วเหรอ " เอกสารถูกม้วนกลมตีลงบนหัวผม เงยหน้าขึ้นไปมอง ไอ้เทมก็ยืนอยู่ข้างๆ ผมส่ายหน้า มันก็เลิกคิ้วสูง " งั้นกูไปเอากระเป๋าแปปนึง รอก่อน "

“ อื้ม "

“ เป็นอะไร ทำไมมึงดูแปลก "

“ เปล่า" ผมยืนขึ้น ไอ้เทมก็ลูบหัว มันมองผมเหมือนกำลังจับผิด

“ เออ แล้วสอบเป็นไง "

“ ห๊ะ สอบอะไร กูไปสอบมาเหรอ กูคิดว่ากูไปลงนรกมาซะอีก เหมือนตายแล้วเกิดใหม่ "

“ ขนาดนั้น "

“ ยิ่งกว่านั้น " แล้วจะดีมากถ้ามึงเลิกพูดเรื่องนี้

“ ประกาศผลสอบเมื่อไหร่ "

“ อาทิตย์หน้า " ผมถอนหายใจออกมา พับหน้าจอไอแพตที่ยังไม่เล่นเก็บ " แต่คิดว่าคงไม่ผ่านหรอก ไม่ต้องรอเลย "

“ งั้นไปฉลองกัน ขอสิบวิ " พยักหน้าให้มันวิ่งออกไป ผมเดินออกจากโต๊ะ ได้ยินเสียงพี่สาวสี่คนที่พูดขึ้น แม้จะเสียงไม่ดังมากก็ได้ยิน

“ น้องชายของน้องเทมเหรอ "

“ น้องเทมไม่มีน้องชาย มีแต่น้องสาว " พวกเธอหันมามองหน้า ผมทำเป็นไม่ได้ยินทั้งหมดนั้นเงียบตอนที่ในกลุ่มพูดคำนั้น " งั้น..คนนี้ก็ "

“ ท่าจะใช่ว่ะ "

“ หน้าตาน่ารักนะ ไว้ผมยาวด้วย ผิวดีมากเลย ขาวสุดๆ " หลายคำชมแต่ผมไม่ได้ต้องการอะไรพวกนั้นหรอก " แต่เดี๋ยวนะ.. เมื่อกี้ที่เราเม้าส์กันน้องเค้าก็..”

“ ได้ยินหมดแล้วละครับ " ผมหันไปพูด ก้มหัวทักทายเป็นทางการกับพวกเธอที่แค่ยิ้มแห้ง

“ มีอะไรว่ะ " เทมเดินเข้ามาใกล้พอดีมันมองหน้า

“ เปล่า กลับเหอะ กูหิวแล้ว "

“ งั้นไป " มันกอดคอผมไปที่รถ หยิบกุญแจรถออกมามันก็หยิบไป " กูขับนะ "

“ อื้ม "

   เรานั่งกันในรถ ยังไม่ทันออกตัว ไอ้เทมดึงผมมากอดไว้ก่อน มันจะทำแบบนี้ทุกครั้งหลังที่มันกลับจากทำงาน ยื่นมือไปกอดมันบ้างคราวนี้มันก็กอดผมแน่น  หอมลาดไหล่ของมันได้ยินเสียงรอยยิ้มของมันชัด

“ เอาจริงๆ สอบไม่ได้จริงๆเหรอ กูจะได้พาไปเลี้ยงฉลอง " คำถามนั้นดังอยู่ข้างหู ผมพยักหน้า

“ มันยากมากเลยมึง ทั้งๆที่เป็นคำถามง่ายๆนะ แต่ก็ยากมาก แบบเหมือนแม่งถามว่า 1+1 ได้เท่าไหร่ แต่ห้ามตอบสองนะ ไอ้สัด! ออกข้อสอบแบบนี้ มึงคงไม่คิดให้กูไปตั้งแต่แรก "

“ คนออกข้อสอบกูไม่รู้ แต่ที่รู้ กูไม่อยากให้มึงไป " มันบอกก่อนจะจุ๊ฟลงบนปากผม " สอบไม่ได้ก็ดี จะได้อยู่กับกู  "

“ เหอะๆ กูคิดว่า พ่อกูคงส่งออกกูไปเรียนต่อบริหารนะสิครับ " ผมลูบหัวมัน แต่อย่าคิดว่าผมมันจะยุ่งนะครับ แม้มันจะทำงานทั้งวันหน้าจะมันยังไงแต่ผมนี่ยังแป๊ะสุดๆออกจากบ้านทรงไหนกลับบ้านทรงนั้น ใส่ใจกับผมตัวเองสุดๆ ผมว่ามันจัดทรงผมเก่งนะ หยิบบี้ๆสองสามทีออกมาเป็นทรง

“ กินข้าวๆ มึงอยากจะกินอะไร ชูชิมั๊ย "

“ ค่อยออกมากินได้มั๊ยหรือมึงหิว " ไอ้เทมส่ายหน้า " งั้นกลับคอนโด เพราะกูเพิ่งกินกับไอ้หยุ่นมา  "

   ขับรถกลับบ้านเทมเงียบตลอดทาง มันเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว มีบ้างที่คุยกัน แต่ก็เรื่องของผมมากกว่าไม่ใช่เรื่องของมัน อาจเพราะผมไม่เคยถามและเพราะคิดว่านั่นเป็นงานของมันเลยไม่อยากยุ่ง

“ แล้วที่ทำงานมึงเป็นไงบ้าง "

“ ก็ดี " มันตอบเสียงเรียบๆ " แต่น่าเบื่อ ไม่แน่ จะลาออกแล้วว่ะ "

“ ลาออก " มันพยักหน้า ผมเหมือนโดนสาปไปครึ่งตัว อาจเพราะตอนนี้รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกับมัน เทมไม่ใช่คนที่ทิ้งความฝันตัวเองง่ายๆ ผมเห็นมันพยายามมามาก และผมก็ไม่อยากให้มันทำแบบนั้น เพราะเหมือนมันทรยศต่อตัวเอง ทรยศต่อความเหนื่อยของตัวเอง

“ เทม กูว่า "

“ มึงรู้อะไรมา " มันหันมาถามผมตอนที่รถกำลังเลี้ยวเข้าคอนโด

“ รู้อะไร "

“ มึงไม่เคยถามกูเรื่องที่ทำงาน ทำไมวันนี้พอไปรับกูแล้วถึงถาม มึงรู้อะไรมา "

“ ลูกสาวท่านทูตที่ชื่อ ลอร่า เค้าชอบมึงเหรอ " จอดรถที่ชั้นจอดรถ ไอ้เทมพยักหน้ามันยื่นมือมาจับคอผม ลูบเบาๆที่หลังคอ

“ อื้ม แต่ไม่มีอะไร กูไม่ได้ชอบเค้า กูบอกไปแล้วด้วยว่ากูมีแฟนแล้ว " แถมบอกไปแล้วว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย เติมคำที่มันไม่ได้พูดลงจากรถมันก็เดินตามลงมา 

“ ก็ดี "

“ นี่หึงเปล่าว่ะ " ผมส่ายหน้าเดินเข้าไปกอดคอมันตอนที่เดินเข้าลิฟท์ผมไม่รู้จะพูดอะไร เหมือนไม่มีอะไรจะพูดทั้งๆที่มันมีมากมายเต็มไปหมด

“ เปล่า " ปล่อยมือลงจากคอ ผมพิงตัวเองกับลิฟท์มันก็เดินเข้ามาใกล้มือที่ช้อนกอดเอวข้างหลังผม เทมก้มลงมาเราจูบกันอยู่ในนั้น ไม่ใช่จูบที่ดูดดื่มเป็นจูบธรรมดาที่นิ่มนวล

“ กูรักมึงคนเดียว โอเคนะ "

“ โอเค " ผมพยักหน้าก่อนจะกระโดดขึ้นกอดมันทั้งตัว  เอาขาหนีบเอวมันไว้มือก็กอดคอ

“ ไม่โอเคแน่ท่านี้ " ผมยิ้มอาจเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ จริงๆแค่อยากให้มันหายกังวลกับเรื่องที่คิดอยู่


.................................................

[patwo]

“ โอเค กูโอเค "

“ ไม่โอเค " จูบผมอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูห้อง ได้ยินเสียงประตูปิดลงพร้อมกับเสียงมันที่ถามขึ้นมา " มึงมีเรื่องอะไรรึเปล่า "

“ กูเหรอ " ผมมองหน้ามัน ปล่อยขาตัวเองลงกับพื้น " มึงมากกว่าที่กูต้องถามว่า มีอะไรรึเปล่า "

“ รู้อะไรมาบ้างละ "

“ เทม กูพูดตรงๆเลยนะ " ผมเงยหน้าขึ้นมองหน้ามัน สองมือของผมจับไหล่หนาๆของมันไว้ " ไม่ว่าตอนนี้มึงจะคิดอะไรอยู่ อย่าทิ้งความฝันของตัวเองเพื่อกู อย่าแลกความเหนื่อยทั้งชีวิตของตัวเองเพื่อแลกกับคนอย่างงกู เพราะงั้นอะไรที่ทำให้มึงเดินไปถึงจุดที่หวังได้  มึงอย่าลังเล "

“ ไฟ..”

“ เพราะถ้ากูเองมีโอกาส กูก็จะคว้ามันไว้ " เทมยื่นมือมาลูบหัวผม ความอุ่นที่มือของมัน รู้สึกไม่ต่างอะไรจากตึกสิบชั้นถล่มลงมาใส่ร่างของผม น้ำลายเหนียวที่กลืนลงคอไม่ช่วยให้ลำคอหายแห้ง หัวใจที่เต้นแรงจนแทบจะทะลุอกออกมา

   ผมอยากให้มันลูบหัวผมอยู่แบบนี้ อยากให้มันกอด อยากให้มันจูบอยากจะยิ้มกับมัน อยากมีช่วงเวลาดีๆที่ยาวนานกว่านี้ นึกทบทวนหลายๆเรื่องที่เราผ่านมาทั้งหมด กูเสียดายทำไมตอนนั้นกูงี่เง่า ทำไมตอนนั้นกูทำแบบนั้น อยากจะขอโทษมันอีกครั้งที่เคยทำให้มันเสียใจ

   ตอนนี้กูอยากเปลี่ยนทุกอย่างเปลี่ยนให้ช่วงเวลาแย่ๆของเราเป็นช่วงเวลาดีๆทั้งหมด เปลี่ยนให้ตัวผมเป็นผู้หญิง ถ้าทำได้จริงๆอยากเปลี่ยนตัวเองเป็นลูกทูตคนนั้น เป็นคนที่คู่ควรกับมันเป็นคนที่จะทำให้มันเดินไปที่จุดสูงสุดของชีวิตอย่างที่หวัง ไม่ใช่คนที่ถ่วงมันอยู่แบบนี้

“ มึงกำลังบอกให้กู เลิกกับมึงแล้วเลือกงานที่กูรักใช่มั๊ย มึงรู้ใช่มั๊ยว่าถ้ากูไป กูต้องไปแต่งงาน ถ้ากูไปจริงๆ.. มึงรู้ใช่มั๊ย ว่ากูจะไม่กลับมาอีกแล้ว มึงต้องอยู่คนเดียวนะไฟ " ผมเงียบแทนคำตอบที่จะให้มัน หัวใจของผมว่างเปล่าแค่คิดว่าพรุ่งนี้จะไม่มีมันยืนอยู่ตรงนี้ และจะไม่มีตลอดไป " ถ้าไม่มีกูแล้วมึงต้องอยู่คนเดียว มึงจะอยู่ได้มั๊ย "

“ กู..”

“ กูไม่รู้คำตอบของมึง แต่คำตอบของกู คือถ้ากูไม่มีมึง กูอยู่ไม่ได้ ถ้าคิดว่าต้องไม่มีมึง กูอยู่ไม่ได้ "  ไม่รู้จะอธิบายออกมาเป็นคำไหน มือของผมทำได้แค่ยื่นออกไป จับชายเสื้อเชิ้ตที่ยับย่นของมันไว้เต็มแรง เทมถอนหายใจทั้งห้องเงียบสงบมันที่กำลังถอยหลังแต่ผมกำเสื้อมันไว้แน่น ก้มหน้าลงจนต่ำผมกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่แล้ว " ไฟ..”

“ อย่าไป  อย่าไปจากตรงนี้ อย่าไปจากกู อย่าไปไหนนะ ห้ามไปไหนทั้งนั้น ถึงกูจะเห็นแก่ตัวแต่อย่าไปไหนนะมึง กูอยู่ไม่ได้แล้ว ถ้าไม่มีมึงกูต้องอยู่ไม่ได้แน่ กูเหี้ยมากที่ไม่สนความฝันของมึง แต่กูรักมึงนะ "

   คำถามที่วนเวียนอยู่ในหัวใจของผมตอนที่มันกอดผมเอาไว้ .. กูนะ คนอย่างกูนะ รักมึงได้มากขนาดนี้เลยเหรอเทม รักคนที่กูเคยบอกว่าเกลียด รักคนที่ไม่ได้รักกูมาตั้งแต่แรก คนอย่างกูนะ รักผู้ชายอย่างมึงได้มากขนาดนี้เลยเหรอ

“ ความฝันกูมีหลายอย่าง  กูเคยฝันจะเรียนวิศวะ เคยฝันจะเป็นทูต แต่ตอนนี้ไม่ว่ากูจะฝันว่าอยากจะเป็นอะไร แต่ในความฝันพวกนั้น กูจะยังต้องมีมึงอยู่ข้างๆ "

“ มึงแม่ง.. "

“ กูจะไปหาพ่อกู พ่อกูจะกลับไทย " ผมเงยหน้าขึ้นมองมันที่สูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด " จะอยู่กับกูใช่มั๊ย "

“ อื้ม.. กูจะอยู่กับมึง "
.....................................................

“ พี่ไฟ !! “ ว่าที่เจ้าสาวคนสวยของผม โตเป็นสาวแล้วครับ ตอนนี้น้องเทมอายุ 10 ขวบแล้ว ตัวสูงขึ้นเยอะเกือบจะเท่าอกผมแล้ว แต่ก็ยังวิ่งเข้ามาหาเหมือนเดิม แต่ไม่กอดแล้วครับ วิ่งไปกอดพี่ชายแท้ๆของตัวเองแทน

“ สวัสดีครับ "

“ พ่อมาถึงยังเทอม "

“ มาแล้วค่ะ พ่ออยู่ข้างในกำลังคุยกับแม่อยู่ พี่แทมก็อยู่ข้างใน กำลังคุยกันอยู่ " เทมพยักหน้า มันหันมาหาผม

“ จะเข้าไปด้วยกันมั๊ย "

“ กูว่าถ้ากูไม่เข้าไปจะดูน่าเกลียดว่ะ " มันพยักหน้าน้องเทอมเปลี่ยนมาจับมือผม จูงเข้าไปด้านใน

“ พี่ไฟมาแล้ว คุณพ่อขา นี่แฟนพี่เทม " ไม่ต้องรอไอ้เทมแนะนำผม น้องเทอมจัดการให้เรียบร้อย ผมยกมือไหว้ท่านที่หันมามองหน้า ไม่ใช่คนหน้าดุแต่เป็นคนที่ดูใจดี ท่านยิ้มให้ผม

“ เจอตัวจริงสักที ได้ยินคุณหญิงเล่าให้ฟังบ่อยๆ "

“ สวัสดีครับคุณลุง สวัสดีครับคุณ..แม่ " อยากจะเรียกคุณหญิงป้าแต่มีนิ้วมือชี้มาตรงหน้าเหมือนห้ามความคิดของผมไว้ก่อน เลยต้องพูดออกไปแบบนั้น

“ อ้าวไหนเรียกคุณว่า แม่เรียกผมว่าลุงละ คุณหญิง " ท่านหันไปถามภรรยาที่เอียงหน้ายิ้ม  " เรียกคุณพ่อก็ได้ ยังไงก็ครอบครัวเดียวกัน "

“ ครับ " ผมตอบก่อนจะนั่งลง

“ สวัสดีครับ " ไอ้เทมยกมือไหว้พ่อกับแม่ของมัน " ผมมีอะไรจะพูดด้วยครับ "

“ ยังไม่ทันจะรับไหว้เลย มันจะคุยเรื่องเครียดๆด้วยแล้ว " มันมองหน้าแทม น้องพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาน้องเทอมนี่นั่งอยู่ข้างๆพ่อตัวเอง ลากเดินออกไปด้วย ตอนนี้น้องแทมเรียนมหาลัยแล้วครับ มหาลัยเก่าของไอ้เทมแถมคณะเดียวกัน

“ มีอะไรละ จะให้พ่อไปสู่ขอ น้องให้เหรอ " ผมถอนหายใจออกแต่ดูเหมือนพ่อแม่จะเอาแต่หัวเราะท่าทางจริงจังของมัน
 
“ ผมจริงจังอยู่นะ "

“ พ่อก็จริงจังอยู่ไง " ตรงไหนว่ะ

“ ผมจะไม่เป็นทูตแล้วนะ จะไม่ทำตามสิ่งที่ต้องทำแล้วนะ "  ทุกอย่างเงียบแม้แต่ผมยังไม่รู้ว่ามันจะพูดออกมา  ทุกครั้งที่ถามมันจะบอกแค่ว่า มันจะจัดการเอง มันอยากจะพูดกับพ่อมันเป็นคนแรก แต่ผมไม่เคยคิดว่ามันจะทิ้งสิ่งที่ตัวเองฝันมาตลอด

“ ทำไมละ "

“ เพราะมันทำให้ผมต้องเสียบางอย่างไป ถ้าจะให้ผมเลือกระหว่างมันกับสิ่งนั้น ผมจะเลือกสิ่งนั้นจะไม่เลือกมัน "

“ สิ่งนั้นคือ..” ท่านชี้นิ้วมาทางผม ไอ้เทมพยักหน้า พ่อมันก็ถอนหายใจ หันมามองแม่ของมันที่นิ่งเงียบไปแล้ว

“ ขอโทษครับ ที่ผมทำให้พ่อภูมิใจไม่ได้ ขอโทษที่ทำให้อิศวะเหมต้องเสียชื่อ "

“ ขอโทษที่ทำให้แกไม่ได้ทำอย่างที่อยากจะทำมาตลอด " เทมเงยหน้าขึ้นมองพ่อมันที่พูดคำนั้นออกมา " ตอนที่แกขอฉันไปเรียนวิศวะ วันนั้นที่ฉันห้ามแก ตอนที่แกบอกฉันว่านอกจากผู้หญิงแล้วผู้ชายแกก็โอเค ตอนนั้นที่ฉันตบแกแล้วไม่คุยกับแก ฉัน ขอโทษ "

“ พ่อ "

“ เราคิดเรื่องนี้กันมาสักพักแล้วละเทม ตั้งแต่ที่แม่รู้สึกว่าลูกจริงจังกับน้องไฟมากขึ้น แม่ก็พูดกับพ่อเค้าไว้แล้ว เพราะรู้ว่าสักวันลูกก็ต้องมาพูดกับพ่อเรื่องนี้ พ่อกับแม่ คิดไว้นานแล้วละว่าไม่ว่ายังไง เทมคงไม่ทิ้งน้องไฟหรอก "

“ เราไม่มีปัญหาเลย แกซะอีก เพราะแกเรียนรัฐศาสตร์จบมา คราวนี้จะทำงานอะไรละ "

“ ผมคิดไว้แล้วละครับ "

" จะทำอะไรละ "  แม่มันถามแต่ทุกอย่างก็เงียบ

“ เดี๋ยวแม่ก็รู้ ไว้ผมจะบอกนะ " ไม่รู้คิดไปเองรึเปล่า ว่าถึงแม้ผมจะไม่รู้ว่ามันจะทำแต่ผมก็เห็นสีหน้ามุ่งมั่นของมันในแววตานั้น

“ เห้ออ ยังจำเด็กผู้ชายตัวเล็กๆของแม่ที่ต้องพยายามให้เท่ากับพี่ชายตัวเองอยู่เลย ยังจำภาพนั้นได้ติดตาเลย ดูวันนี้สิ "

“ กลายเป็นคนที่มีความคิดเป็นของตัวเองแล้วก็มุ่งมั่นดีมาก ก็เด็ดเดี่ยวดีนะที่กล้าตัดสินใจ ทั้งๆฉันยังทำไม่ได้เลย " อาจจะเหมือนหลายๆคนบอกผมไว้ ถ้าเราเติบโตขึ้นมาจากสิ่งไหนก็ตามแต่ พอโตขึ้นเราจะไม่ชอบสิ่งนั้น บางคนเลือกที่จะเสี่ยงไปเดินทางที่ไม่เคยเดิน บางคนเลือกที่จะเดินทางเดิมๆโดยไม่ต้องเสี่ยง

“ ขอบคุณครับที่เข้าใจผม " เทมลุกขึ้นยืน ผมเห็นมันยิ้มออกมาเป็นครั้งแรกหลังจากวันนั้นที่มันบอกว่ามันจะคุยกับพ่อ

..................................................

“ เทม มึงแม่งสุดยอดเลยว่ะ กูอยากจะทำได้อย่างที่มึงทำบ้าง " ผมบอกมันตอนที่เราเดินออกจากบ้านและกำลังจะขึ้นรถกลับ ในช่วงเวลาเย็นหลังมื้ออาหาร " โคตรกล้า ทำไมมึงกล้าขนาดนี้ว่ะ กูยังไม่กล้าที่จะเข้าไปคุยกับพ่อเลย ถ้าเค้าบอกว่ากูต้องไปเรียนต่อบริหารจริงๆ กูจะปฏิเสธเค้าลงได้ไงว่ะ ในเมื่อตอนนี้เค้าเหนื่อยมากขนาดนั้นแล้ว "

“ กูกล้าเพราะกูมีมึง " ถึงผมจะเกลียดคำพูดเลี่ยนๆชวนอ้วกของมัน แต่ตอนนี้ก็ปฎิเสธไม่ได้เลยว่า โคตรจะรู้สึกดี

   ครืน ครืน ครืน โทรศัพท์ในกระเป๋าของผมสั่น คนโทรมาไม่ใช่ใครที่ไหน ภาพหน้าจอโชว์อยู่แล้ว ไอ้หยุ่นชูสองนิ้วสู้ตายอยู่หน้ากล้อง

“ ว่าไงมึง " ผมกรอกเสียงไปตามสาย แต่มันกลับเงียบ " ไอ้หยุ่น ฮัลโหล "

“ ไอ้ไฟ มึง คือว่ามึง กับกู " เสียงติดๆขัดๆ เหมือนมันกำลังตื่นเต้นอะไรมากๆ

“ อะไรว่ะมึงพูดมาเร็วๆ "

“ มึงกับกูสอบติดทุนเรียนโทอะนิเมชั่นที่ญี่ปุ่นแล้วเว้ย!!!! ”

“ อะไรนะ!!!!! เหี้ยยยยยยย ไอ้สาดดดด กู กูติด กูติดด้วยเหรอ “ ผมดีใจจนลืมทุกอย่าง อ้าปากค้างจนแทบจะหุบไม่ลง เหมือนข่าวดีในรอบอาทิตย์ที่โคตรจะตึงเครียด หันมองหน้าไอ้เทมที่ตอนนี้มองผมอยู่ ' มึงจะอยู่ข้างๆกูใช่มั๊ย ' คำพูดที่เวียนเข้าหูผมตอนนี้กดตัดสายไอ้หยุ่นที่กำลังพล่ามทันทีแบบไม่คิดอะไร

“ อะไร  มีอะไร "   

“ เทม..ถึงมันจะผิดจากที่กูคาดการณ์ไปหน่อยก็เถอะนะ แต่ มึง..กูสอบติดทุนเรียนโทที่ญี่ปุ่นว่ะ "

“ แล้วมึงไม่ดีใจเหรอ " มันคงสงสัยที่เห็นผมนิ่งทั้งๆที่สอบติด " ไม่ต้องคิดมาก นี่มันเวลาดีใจ มึงต้องดีใจก่อน "

“ งั้นกูขอเลยนะ " ยังไม่ทันที่มันจะตอบตกลงเลยด้วยซ้ำ ผมกระโดดกอดมัน ไอ้เทมหัวเราะออกมาทันที " กูสอบติดแล้วเว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย "
................................................................

#เนื้อเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับสถานทูตในสถานการณ์นี้เป็นเรื่องสมมุติเพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านนิยายเท่านั้น#

ในที่สุดก็ได้อัพตอนพิเศษอีกคร่า ตอนแรกว่าจะตัดตอน แต่กลัวค้าง
อ่านรวดเดียวดีกว่า เพราะน้องไฟน่ารักเหลือเกิน
คนซึนๆที่น่ารัก กับพี่เทมที่หล่อเสมอ คิดถึง #BTSสถานีรัก
แม้หนังสือจะยังไม่ออกแต่ห้ามลืมกันเน้ออ เพราะหนังสือพิมแน่จ้า แต่ต้องรอหน่อย

ขนมอยากแนะนำว่า ลองเข้าไปกดไลท์เพจหนมมี่ผู้ใสซื่อนะคะ
เพราะหนมเขียนเรื่องสั้นที่ไม่มีในหนังสือลงไป บางทีก็เรื่องสั้นๆ มากมาย จะได้ไม่ลืมกันไง
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเสมอนะคะ 
ฝากแท็ก #BTSสถานีรัก ด้วยนะคร่าาาา

[veeveevivien]

กรีดร้องงงงงงงงงงงงง พี่เทม พี่เทม พี่เทม พี่เทม พี่เทม ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากได้ผู้ชายอย่างพี่เทมอ่ะ  แต่เค้าไม่ได้น่ารักเหมือน น้องไฟ นะ รักพี่เทมจุง

ปล.ขอบคุณมากค่ะ คิดถึง 3 คู่ เลย รอ บอท ไนท์ มาต่อ ตอนพิเศษอยู่ค่ะ 

[tkaekaa]

ฮิมหยุ่นอย่าน้อยใจน๊า ที่เจ๊จะฟินกะ พี่เทมน้องไฟไปหน่อย 

[pornvrin]

ฮาอะ เวลานี้ต้องดีใจก่อน 5555555 แล้วเวลาต่อไปจะเป็นยังไงอะ XD

[Bejae]

พี่เทมมุ่งมั่นและเด็ดเดียวมาก ยกนิ้วให้
แต่น้องไฟสอบทุนติดแบบนี้จะไปมั้ยหนออ
ไม่อยากคิด กลัวพลิกล็อค 555555

[Sillyfoolstupid]

อ้าว พี่เทมยอมเลิกเป็นทูตแล้วแต่ไฟได้ทุนเรียนญี่ปุ่นซะงั้น
ทีแรกก็คิดว่าพี่เทมคงไปทำงานที่บริษัทของพ่อไฟ
แต่ถ้าไฟไปเรียนต่อแล้วจะทำไงอ่ะ ???

[toou]

อ๊ากกกกกกกกกกก ดีใจที่มาต่อแบบยาวๆ
แต่จบค้างอ่าาาาาน้องไฟจะไปเรียนต่อไหมอ่า
พี่เทมจะทำยังไงงงงงงงงงง
อ๊ากกกกเอาอีกกกกกกก
อยากอ่านต่อแบบไม่มีเบื่อเลยค่าาาา
รักคู่นี้มากกกกกกกกกก

[gupalz]

รักน้องไฟจริงๆ นางดูโตขึ้นมาก

[naamsomm]

อ่านแล้วนี่พูดเลย
ว่าฉันพี่เทม
ไฟจ๋าหนูทำบุญมาด้วยอะไรคะ
ถึงได้สามีแบบบนี้

[phai]

รักทั้งคู่ๆๆๆๆ

 

[nutty]

เทมแสนดีเสมอ รักกันขนาดนี้

คิดถึงไฟท์ตอนกลับไทย คนละอารมณ์เลย
ตั้งต้นใหม่แต่มีคนเคียงข้าง นี่ดีจริง

[nuttzier]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ชอบอ่ะ

[hembetaro]

แอบปันใจให้พี่เทมนิดนึง