stolen heart
รักนิดๆ แต่รักนานๆ
2.5 ด้ายแดง
ย้อนกลับมาคืนวันที่เกิดเหตุ...ห้อง S901 คอนโดชั้น 9 ตึกเซาท์
"ไอ้เหี้ย! มึงทำอะไรกับชีวิตกู!" กริชถีบประตูปังไม่พูดพล่าม
"อ้าวเฮ้ย จะ 6 ทุ่มแล้ว ไม่นอนวะ พิศวาสอะไรกูขึ้นมา ตามถึงห้อง?"
"หอกหักล่ะไอ้แฮงค์ มึงเอาเคที่ไหนมาคิด เป็นเหี้ยอะไรลากเค้าขึ้นมาห้องกู"
"อ๋อ 555"
"มึงงงงงงง!" กริชเงื้อหมัดจะต่อยเพื่อน
"โอยยยยย จายเย็นๆ เพ่ 55555" แฮงค์งอหาย ถอยฉากพลางชูดัมเบลป้องกันตัวเอง
"เพราะมึงเลยสัด ไอ้มังกรอีกคน กูอยู่ของกูดีๆ เอาเค้ามายุ่มย่ามทำไมวะ" กริชใส่ไม่ยั้ง
"เดี๋ยวๆ เพื่อน ขอเจรจาแป๊บ อย่างนี้ต้องออนแอร์ ไม่อยากถูกต่อยคนเดียวโอเคมั้ย 555" แฮงค์ล่ำกว่าแต่ไม่กล้าล้อเล่นหมาป่าจนตรอก แยกเขี้ยวแง่งๆ จะฆ่าคนไม่เลือกหน้าอย่างกริชเป็นแน่
กดโทรศัพท์ประชุมสายกับเพื่อนที่เพิ่งแยกไปอีกคน
("ฮัลโหล มีอะไรอีกวะ") มังกรรับสาย
"เฮ้ยมังกร คอนเฟอร์เรซด่วน หมาป่าขึ้นมาอาละวาดกูว่ะ"
("แป๊บ โอเคเซฟ กูพร้อมล่ะ ว่า?") มังกรถึงห้อง เสียงกริ๊กล็อคประตูที่บ้านให้ได้ยิน
"มันด่ามึงว่าเหี้ย มีหางเป็นปลาแต่เสือกมีขา หน้าปลาจวด ใจปลาซิวแล้วก็ไม่หล่อ 555" แฮงค์ใส่ไข่เละเทะ ยังยกดัมเบลเล่นเรื่อยเปื่อยไม่สนกริชที่นิ้วจิ้มแว่นมาคุเดินวนอยู่กลางห้อง
("อ้อ จะไฝว้ตรงไม่หล่อนี่ล่ะ เรียกมาเคลียร์ซิ กูโดนชุดใหญ่จริงๆ หรือมึงหลอกด่าวะแฮงค์ 555") มังกรก็ชิลพอกัน
"บ้าง แบ่งๆ กันไปเพื่อน"
("เหรอ อย่าเอาเลยนะจี๊ปกูน่ะ เดินไปเรียนเองละกัน") เพื่อนสองคนคุยสายกันเอง
"พอเลยทั้งคู่ เด็กอยู่ในห้องกู! หลับอยู่!" กริชโวยเบรคเพื่อน
"เอ๊า ก็ดีแล้วไง"
("ก็หลับแล้วนี่ จะเอาอะไรอีก")
"ฮื่ย...!" ไอ้เพื่อนนรก
กริชถอดแว่นออกมาขยี้หัวตาระงับอารมณ์พลุ่งพล่าน ขึ้นมาจวกมันดันเจอสองเกลอพลิกคดีรุมสกรัมเสียก่อน
"กูว่าดีออก จะได้เห็นหน้าชัดๆ ตัวเป็นๆ ไม่ต้องตามแอบมอง แอบถ่ายแบบหลบๆ ซ่อนๆ เหมือนเมื่อก่อน ใช่มั้ยวะมังกร"
("เยส! ตามเข้ามาเองต้อยๆ อย่างนี้ เป็นกูเข้าไปนอนกอดแล้ว โอ๋ๆ น้องหนูที่น่ารักของพี่ นอนหลับฝันดีนะครับเบบี๋จ๋า")
"เบบี๋พ่อง!" กริชยั๊วะ
("เฮ้ย น้องมันน่ารักจริงๆ นะเว้ย กูยังชอบเลย เรียกเบบี๋น่ะถูกแล้ว")
"เป็นกูทำมากกว่ากอดอีก" แฮงค์ตีคิ้วดิกๆ
"ไอ้เหี้ย! พวกมึงนี่" กริชกำหมัดแน่น พยายามระงับไม่อยากพ่นตัวเงินตัวทองจากปากให้มากโข แฮงค์ผิวปากฟิ้ว ส่วนมังกรหัวเราะเบาๆ ใส่โฟนให้ได้ยินเช่นกัน
("เอางี้เข้าเรื่อง ขอบอกเลยว่ากูไม่ผิด เหตุการณ์มันพาไปช่วยไม่ได้ ถ้าไม่อยากให้น้องขึ้นมา ทำไมไม่บอกตั้งแต่น้ำแดงสาดแล้วล่ะวะ") มังกรอ่านขาด
"ช่ายยยยย" แฮงค์เห็นด้วย
"ก็นั่นน่ะ...มึงให้กูพูดซักคำมั้ยสัด!" กริชด่ากลบเกลื่อน เพื่อนเสือกรู้ทัน แฮงค์โบกมือไปมา
"กูว่ามึงกลับลงไปดีกว่า น้องกับมึงอยู่คนละห้องมีผนังกั้นไม่มีอะไรเสียหาย เช้ามาไม่ชอบจริงๆ ค่อยไล่ไปหาที่อยู่ใหม่ ฝากพวกไอ้ว่านดูให้ก็ได้ หอมันว่าง" แฮงค์จัดการเคลียร์เสร็จสรรพ
("จริง พรุ่งนี้เช้ากูบอกน้องเอง ให้มานอนที่นี่ก็ได้ บ้านกู...หลังหย่าย 555") มังกรชักจะสนิทกับเด็กเกินกว่าเหตุ อยากต่อยปลายคางเพื่อนตรงบ้านหลังใหญ่นี่ล่ะ
"กู-ไม่-ให้-ไป!"
"ไม่ไปก็ไม่ไป โอเคจบ หึหึ" แฮงค์หัวเราะเยาะในลำคอ
("ว่าแล้ว 555") มังกรหัวร่อดังลั่นรู้ทันเพื่อนแว่น
"พวกมึงนี่มัน...ว่ะเว้ย!"
กริชยังคงพลุ่งพล่านไปไม่เป็น อีกแค่ไม่ถึงสองเดือนก็จะเรียนจบ พวกเวรตะไลดันโยนเหาใส่โครมใหญ่ เฝ้าเพียรพยายามรักษาความลับมาตั้งนาน จะตกม้าตายตอนท้ายเพราะนรกสองคนนี้
กูจะห้ามหมาป่าไม่ให้แผลงฤทธิ์ กระโดดออกมาขย้ำเด็กน้อยได้อย่างไรนี่ต่างหากคือความจริง
...ร่างโปร่งบางกว่าที่คิด
...ผิวขาวอมชมพูเนียนละเอียดกว่าที่คาด
...รอยยิ้มสดใสชวนมองมากกว่าที่เคยมองผ่านเลนส์
...ละลายไปทั้งใจแค่ดวงตาหวานคู่นั้นมองมา
"ใครบางคนโดนฮาร์ทแฮทแทคเล่นงานว่ะมังกร ท่าจะอาการหนักน่าดู" แฮงค์กรอกตา
("เจอซะบ้าง ไม่งั้นก็หลบมุมอยู่อย่างนี้ตลอด ไม่ได้แอ้มซักที")
"กูไปนอนบ้านมึงดีกว่ามังกร เพื่อนเราจะรอดคืนนี้หรือเปล่าไม่รู้"
("งั้นเชียว ยังดีๆ อยู่เลยนี่หว่า หรือว่าไข่ดาวทำพิษ เมื่อกี้ไม่ได้กินนี่ มึงกะกูซัดหมดไม่ใช่เหรอ")
"อย่าให้เซด กลายเป็นหนูติดจั่นไปแล้ว ห้องกูพื้นสึกหมด"
("เห็นใจมันบ้างเพื่อน ความรักทำให้คนตาบอด")
"บอดเป็นชาติแล้ว ขี้เกียจยุ่งด้วยโว้ย"
("555 เอาน่า ให้เวลามันหน่อย")
แฮงค์กับมังกรซุบซิบกันไปมาด้วยทีท่าระอาเต็มที
-------
"เฮ้ยกริช กูว่าต้องถึงเวลารุกแล้วว่ะ บางอย่างงอมได้ที่ก็ต้องลงมือ ไม่งั้นเน่าเสีย มึงจะเสียใจไปตลอดชีวิตนะ ปู่กูบอก" แฮงค์ฟันฉับตามประสาคนใจร้อนรีบทำ รีบลงมือ รีบฉวยโอกาส
("~พรหมลิขิตบันดาลชักพา จึงทำให้เรามาพบกันทันใด~") มังกรร้องเพลงเก่ากรุ
ไม่ใช่อะไร เพื่อนลุ้นจนเหนื่อย ทั้งยุ ทั้งปลอบ วางแผน ช่วยดูต้นทางให้สารพัด เจ้าชายมาดยะเยือกยังคงไม่รุกล้ำ ไม่สร้างปรากฎการณ์ใดๆ คุมเชิงนิ่งเฉยมาตลอด จนกระทั่งเกิดระเบิดตูมในวันนี้
"กู..."
"เอางี้ เวลากูจะขอใครกิน กูแค่เมคซัมธิงเชิญชวนเค้านิดหน่อย ฝ่ายโน้นเซย์โนกูก็แค่หาคนใหม่ไม่มีอะไรเสียหาย บางทีได้เพื่อน ได้คอนเนคชั่นดีๆ กลับมาแทน ชิล" แฮงค์ให้กำลังใจเป็นหนที่ล้าน
("ใช่ บางอย่างต้องสำแดง อย่างกูก็ใช่ว่าจะง่าย เอ๋ทั้งหยิ่งทั้งปากแข็ง กูตื้อจนท้อ แต่พอจับกด แม่ง...เป็นไงล่ะ หวานจนหยุดไม่ได้เลยคิดดู")
"มึงเสพติด หรือพี่เอ๋เสพติดมึงว่ะ" กริชเยาะ
("555 ไม่ลองไม่รู้ ด้านได้อายอด เชื่อกูกริช") มังกรเชิญชวนเป็นรอบที่สองล้านเช่นกัน
"..." เจ้าตัวเงียบ ถอนหายใจยาวเฟื้อย
("บางอย่างถ้ามันถึงเวลาก็ควรผูกมัด แต่ถ้าใจมึงบอกว่าไม่...ก็แล้วแต่ว่ะ")
"โอเค! เลิก ไม่ผูกไม่มัด ไม่อะไรทั้งนั้น กูขี้เกียจบิ้วท์ อัพ-ทู-มึง!" แฮงค์ยักไหล่พอกันที ทั้งที่เป็นคนลั่นให้ลากตัวเล็กขึ้นมาที่ห้องเอง
"ผูกมัดเหรอ แทงค์กิ้วเว้ย" กริชปิ๊งนึกอะไรขึ้นได้ ยิ้มกว้างในหน้าหันหลังจะจากไปทันที
"เฮ้ย! ไม่เอากูเอาเองนะโว้ย" แฮงค์ใส่ไฟตามหลัง
("กูรออยู่ 555")
"นรก!" พระเอกออกโรงตะโกนส่งท้ายพร้อมประตูปิดดังปัง ได้ยินเสียงเพื่อนเป่าปากโฮ่ฮิ้วแซวไล่ลอดออกมา อย่าให้ถึงทีกูนะมึง
----------
--------------
รีบวิ่งกลับลงมาเข้าห้องนอนใหญ่ทันที เปิดตู้สีเขียวอ่อนหยิบกล่องไม้ของสะสม
สร้อยข้อเท้าหลากดีไซน์ หลายเส้นหลากสีสันเต็มกล่อง หยิบไหมสีแดงอยู่บนสุดออกมา
หยุดยืนหน้าห้อง สูดลมหายใจเฮือกใหญ่เรียกกำลังภายในจะเข้าหาน้อง
"เมี้ยววววว" สะดุดเจ้าหินอ่อนพันแข้งพันขา หลุดจากครัวตอนไหน เจ้าเหมียว เปลี่ยนแผนหยิบแมวเข้าไปโยนในครัว ร้องเหมียวๆ เสียงดังจนเด็กตื่นจะซวยเอาง่ายๆ
เห็นโทรศัพท์รุ่นเก่าเยินเสียบสายชาร์ตแบตเตอรี่บนเคาน์เตอร์ มือถือของเด็กน้อย อดวิญญาณสตอล์กเกอร์ไว้ไม่ไหวคว้าเปิดเช็คทันที
สายล่าสุดที่โทรเข้า 'P-MUNGKORN' กับ 'P-HANG'
ไอ้เวรตะไลนรกสร้างสองตัวนี้อีกแล้ว รู้ทั้งรู้ว่ากูเครซี่น้องแต่แม่งจะแฮ๊ปต่อหน้าต่อตา ยอมไม่ได้โว้ย (0^0) จัดการลบเบอร์เพื่อนสนิททันที กดหมายเลขมือถือของตัวเองเข้าไปแทนที่ เมมชื่อ 'BOSS-K' เยส!!!
"เหมียวววว"
"ไม่ต้องเลยหินอ่อน อยู่เงียบๆ"
สั่งแมวให้เข้ากรงก่อนปิดล็อคครัว เรียกพลังลมปราณอีกรอบแล้วกลั้นหายใจเปิดประตู...
---------
เตียงนอนขนาดควีนไซส์ โคมไฟข้างหัวเตียงยังส่องแสงเชิญชวนโจรกระจอกก้มเมียงมองใกล้
เด็กน้อยนอนตะแคงก่ายหมอนข้าง ผ้านวมร่นอยู่ปลายเท้า กางเกงบอกเซอร์สั้นจู๋บางจ๋อยโชว์เรียวขาขาวเด่นเด้งล่อน้ำลาย เสื้อยืดเก่าเอวลอยร่นขึ้นจนเห็นจุก บรรลัยแล้วจ๊อด (+"+) เลือดกำเดาพุ่งเป็นโกโก้ครั้นช์
บรรจงผูกด้ายแดงที่ข้อเท้าซ้ายแผ่วเบา มัดปมหลายรอบจนใหญ่เป็นก้อน แน่นมากชนิดชาตินี้ไม่มีทางแกะออกชัวร์
เยี่ยม เท่านี้น้องก็เป็นของกู 0.5 แต้ม
ดึงผ้าห่มคุลมให้ดีๆ เปิดแอร์อุณหภูมิพอเหมาะ ก้มลงจะปิดสวิทซ์ไฟไปแต่ดันเฉี่ยวผิวแก้มเนียนใส สักฟอดคงไม่เป็นไรน่า
'ฟอด...' เสียงสูดอากาศเข้าปอดยาวนาน
จะตัดใจจากอยู่แล้วแต่ปากอิ่มจิ้มลิ้มอยู่แค่นิ้วเดียว สักนิดคงไม่รู้หรอก...เลื่อนประกบริมฝีปากเผยอ สัมผัสนุ่มหยุ่นเปิดสวิทซ์หัวใจเต้นโครมคราม
ไม่พอแฮะ ต่ออีกหน่อยดีกว่า สอดลิ้นเข้าชิมความหวาน
อา...สวรรค์
"...อื๊อ" น้องครางเบาๆ ผินหน้าหนี เลียริมฝีปากฉ่ำพลางหอบอากาศเล็กน้อยยังไม่รู้สึกตัวอยู่ดี
"หึหึ" หมาป่าลอบยิ้มพราย ระดับความสุขล้นปรี่ทว่าร้องตะโกนก้องโลกไม่ได้
เอาวะ ไหนๆ ก็ไหนๆ ปีนขึ้นเตียงนอนกอดแม่ง!!!
**********************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
