----CarToonMiZa เห็นแวะเข้ามาซ้ำ ขอบคุณหลายๆ แค่ทักทายยอดวิวขึ้นก็ดีใจแล้ว
จะพยายามเจอกัน จันทร์,อังคาร พฤหัสและศุกร์ บังคับโจ๊กลงให้ มันเริ่มคล่องแล้ว ทุกทีลืมแก้บทใหม่กับวันที่รีพลายแรกตลอด555
------------------------
stolen heart
รักนิดๆ แต่รักนานๆ
11 ดูหนัง
14.00 น. วันอังคาร...พวกเรายกขบวนมาดูหนังครับ ผมเลิกบ่ายโมง เอาของหวานเหลือๆ จากงานครัวมาส่งก็ถูกหิ้วมาห้างดัง ฉลองพี่เอ๋จะกลับเชียงใหม่หลังทัวร์โรงพยาบาลที่จะเตรียมมาอยู่ที่นี่ปีการศึกษาหน้า
บอสกับพี่แฮงค์ต่อคิวซื้อตั๋ว ส่วนพี่มังกรกับแฟนคือพี่เอ๋ กำลังยืนเลือกหน้าเคาน์เตอร์ป๊อบคอร์นทางโน้น พี่เจนก็กระแซะผมทางนี้
"ณิช ถามอะไรหน่อย"
"ครับ พี่เจน"
ผมกับพี่เจนยืนชิดผนังหันหน้าไปทางเดียวกัน ดูเหล่าปริ๊นซ์หล่อเหลากับพี่เอ๋อยู่หน้าเคาน์เตอร์ขายเครื่องดื่มและป๊อบคอร์น แวบนั้นสายตาในกรอบแว่นหันมาหา ตาสบตา เห็นรอยยิ้มผุดที่มุมปากจนเผลอเปรยยิ้มกว้างตอบกลับไปไม่ได้
"ผู้ชายกับผู้ชาย พี่หมายถึงเพศเดียวกันจะรักกันได้จริงๆ เหรอวะ"
"อ้อ..." จั่วหัวทำเอาขำกิ๊ก หากใบหน้าแบกโลกจึงกลั้นไว้โดยเร็ว
"พี่คิดไม่ตกว่ะ..." พี่เจนหัวโขกผนังติดแผ่นป้ายโฆษณาเบาๆ
"ผมเดาว่ามีใครบางคนมาชอบพี่ แล้วเค้าเสือกเป็นผู้ชายสเปคที่พี่ชอบด้วย"
"เฮ้ย พี่ไม่ได้ชอบมัน คือ..." พี่เจนแก้สันหลังหวะเสียงสั่นๆ แอบเห็นว่าเหล่ไปทางพี่แฮงค์อย่างด่วน ออกหน้าไหนได้อีกครับคุณพี่
"หือออออ ไม่ได้ชอบ?" ยืดคอถาม หลิ่วตาล้อเด็กโข่ง
"ฮื่ยยยย..." พี่เจนงุ่นง่านหน้าแดง
"ไม่เห็นแปลก รักเดี๋ยวนี้มีหลายรูปแบบ ทอม ดี้ เลส เกย์ ตุ๊ด ควงกันเยอะแยะ โลกเปิดถึงไหนต่อไหนแล้ว" วาณิชเริ่มสปีชกล่อมหลานชาย
"มันก็ใช่"
"เอาง่ายๆ ตั้งแต่ลานจอดถึงเมื่อกี้ พี่ว่าเราเจอชายกับชาย หญิงกับหญิงควงกันเท่าไหร่ เกือบทุก 10 ก้าวเลยว่ามั้ย"
"ไม่ขนาดนั้น แต่ก็เออว่ะ ดูดปากกันตรงบันไดเลื่อนก็มี"
"เห็นมั้ยว่าสังคมเปิดกว้างขึ้นเยอะ ธรรมดาจะตายไป"
"ฟู่...นั่นมันคนอื่นนี่หว่า"
พี่เจนยังกลุ้มไม่สร่าง ท่าทางวาณิชต้องใช้เคล็ดลับสุดยอดวิชาชิวหาสะท้านบู้ลิ้ม
"เอางี้ แม่กับคนในครอบครัวพี่มีปฏิกิริยายังไง ไปเสนอหน้าถึงบ้านทุกวันขนาดนั้น" ผมลักไก่เดาๆ ว่าน่าจะใช่
พี่แฮงค์ปกติควรจะเกาะติดบอสและพี่มังกร ตั้งแต่พบกับพี่เจนนี่เองที่เหาะข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาเข้าสู่เขตนครทุกวันหลังเรียนเสร็จ จะไปหาใครถ้าไม่ใช่พี่ผมยาวคนนี้ ด้วยกลับมาเคาะประตูถามหายาเบื่อแมวกับบอสทุกคืนไม่ขาด
"โอยยยย...ยิ่งกว่าลูกรัก เช้ามืดไปห้อยของกินไว้หน้าบ้าน เย็นมารับไปโรงบาล พาแม่ไปวัด เที่ยวที่นั่นที่นี่ ไอ้บ้านี่ไปพี่กลายเป็นหมาหัวเน่าทุกที"
"555" กะไว้ไม่ผิด
"เดี๋ยวนี้บังคับให้พี่ใช้ของๆ มันด้วย ประเคนอะไรมาก็ไม่รู้ ห้ามก็ไม่ยอมฟัง กูจะบ้า"
"55555" ผมกุมท้อง พี่เจนเล่าไปค้อนปะหลับปะเหลือกไป
พี่แฮงค์ขับรถยนต์ไปหา (ยึดจี๊ปของพี่มังกร เฮียโทรมาร้องไห้กับบอสว่าต้องนั่งแท็กซี่มาเรียน ผมยังขำไม่หายจนบัดนี้) คิดว่าไม่มีแมวเพราะไม่เห็นสักตัวจึงใจกล้าเดินเข้าบ้าน เปิดประตูผางร้องเหมียวๆ อยู่ 6 หาง พี่แฮงค์กลับหลังหันวิ่งอ้าวขึ้นท้ายแรงเล่อร์สีขาวทันที
พี่เจนก็ใจคอโหดเหี้ยม ตามเอาแมวไปโยนใส่กระบะแล้วยืนหัวเราะเยาะสะใจ พี่แฮงค์ได้ปีนขึ้นบนหลังคารถ สุดท้ายผื่นขึ้นเกาเป็นลิง ตาบวมแดงน้ำมูกไหลย้อยจนต้องพาไปคลินิกแถวนั้น แม่ดุพี่เจนยกใหญ่ จากนั้นมาน้อยมากที่พี่แฮงค์จะบุ่มบ่ามเข้าบ้าน แล้วคนรับภาระเอาแมวไปขังคือพี่เจน
"คือ...ไม่รู้จะพูดยังไงดีว่ะ" พี่ผมยาวแค่บ่า วันนี้รวบมัดครึ่งหัว ออร่าหล่อหลอกหลอนจนหลายคนหันมามองคอเคล็ด
"ผมไม่รู้จะบอกพี่ยังไงเหมือนกัน มันก็เซมๆ หมดแหละ เพศไหนๆ ถ้าไม่รัก เคมีไม่ถูกกันยังไงก็ต้องเลิก แต่ถ้าพรหมลิขิตว่าใช่ ยังไงก็ใช่อยู่วันยังค่ำ"
"แต่กูผู้ชาย"
"แล้วไง ผู้ชายรักกับผู้ชายไม่ได้ รักแล้วโลกแตกวันนี้เดี๋ยวนี้ มีอุกกาบาตแบบหนังอะมาเกดอน พุ่งชนจนมนุษยชาติสูญพันธุ์เพราะพี่รักไอ้เหี้ยเพศผู้"
"อ๋อย...ณิช"
พี่เจนเข่าอ่อนจะทรุดให้ได้ ตามจริงไม่ใช่ธุระของผม ทว่านี่คือหลานชายคนใหม่ เราร่วมสาแหรกเดียวกันจึงไม่ควรทอดทิ้งสัตว์ผู้ยาก
"อีกอย่าง ว่ากันตามจริงผมว่าคนเป็นตุ๊ดกะเทยหรือเกย์มีภาษีดีกว่าคนเป็นไบอีกนะ" เริ่มแตกประเด็นใกล้เคียงเดิม
"ทำไม?"
"เพราะคบคนเป็นไบ ยังไงในหัวคิดคนเป็นแฟนก็ต้องอยากเลิกมากกว่า 50% ประมาณว่ามันเอากู เดี๋ยวเบื่อก็คงไปหาผู้หญิง ส่วนผู้หญิงก็คิด กินไข่กูเสร็จคงไปหาผู้ชาย รับไม่ได้เลิกดีกว่า หาคนจริงใจด้วยยากจะตาย...น่าสงสาร"
"นั่นก็บอกอยู่ว่าส่วนใหญ่ที่เข้าหามันเพราะหวังเงินหรืออะไรซักอย่างเหมือนกัน..." แล้วพี่เจนก็เงียบ
ตะล่อมพี่เจนเนื่องจากไม่ได้เข้าข้างป๋าแฮงค์จริงๆ ให้ตาย
เชื่อว่าพี่แฮงค์ไม่ใช่คนเช่นนั้น บุคคลที่ผมนิยมชื่นชมสมควรได้รับสิ่งที่ดี ไม่คิดจะนำหลานชายตัวเองใส่พานถวายนะเออ แค่มองว่าสองคนนี้เคมีน่าจะเข้ากัน (^^) พ่อสื่อชื่อวาณิชชอบแฮปปี้เอ็นดิ้งครับ
"ถามใจตัวเองตรงนี้ ถ้าเรารู้สึกดีจนขาดเขาไม่ได้ นั่นสมควรพิจารณาตัวเองได้แล้ว" ว่าตามคุณแม่อธิการสอนเมื่อยังเด็ก 'หัวใจลูกบอกว่าอย่างไรจ๊ะวาณิช'
"มันยังไม่ถึงขั้นนั้น..." พี่เจนอ้อมแอ้มไม่เต็มเสียง
"แต่ก็เห็นทุกอย่างเป็นหน้าเขาใช่มั้ยล่ะ"
"หือ! รู้ได้ไง?" พี่เจนตาโต
"ประมาณมองอะไรก็เห็นเป็นหน้าเธอลอยมา" ผมลักไก่ต่อ
"พูดซะขนลุก มีจิตสัมผัสหรือเปล่าวะณิช"
"เปล่า ผมแค่รู้สึกว่าพี่เหมือนคนที่กำลัง...ตก...หลุม...รัก"
"เชรี่ยเอ๊ย!" พี่เจนแทบคว่ำ
"คุยอะไรกัน!?" คิดว่าใคร ใช่แล้ว พี่แฮงค์เข้ามาตอนไหนไม่ทราบ คว้าตัวพี่เสื้อหนังฮาร์เลย์ไปชิดอก พี่เจนหัวหูแดงเถือกเข้าไปใหญ่
"ไอ้เหี้ย...ปล่อย"
"มีเหี้ยอีกกูจูบ---"
"พอๆ โอเคไม่พูดแล้ว ปล่อยก่อนดิ คนเต็มบ้านเต็มเมือง"
"กูควรอาย?"
"อายมัย ถามมาได้ ตะกวดชื่อสัตว์ตราสมองควายจริงเหว่ย" พี่เจนค้อนไม่ยอมสบตา
"ศาสตราโว้ย 555" พี่แฮงค์หัวเราะลั่นคลุกวงในหนักข้อ
---
ปล่อยพี่เจนกับพี่แฮงค์เล่นรักบี้กันตรงนั้น ส่วนตัวเองถูกลากตัวมาทางนี้ มือใหญยื่นตั๋วให้พี่มังกรก่อนดึงผมไปเคาน์เตอร์ว่างใกล้กัน
"คุยอะไรกัน?" มาละ เสียงทุ้มนุ่มชวนละลายแต่เชิงสั่งบังคับกลายๆ ไม่มีหรอกจะใจดีตลอด สุดท้ายฮิตเล่อร์ก็สวมร่างท่านผู้นี้อยู่ดี
"ไม่ได้คุย" วาณิชแถไว้ก่อน แม่บุญธรรมสอนไว้
"..." หลิ่วนัยน์ตาภายใต้แว่นลุคชิคแอนด์ชิลบวกราคาแพงระยับ
"อ่า ไม่รู้ทันซักวันจะตายมั้ย...บอสว่า พี่แฮงค์กับพี่เจนเป็น...?"
"นั่นไง" ยืนพิงเคาน์เตอร์ ดึงผมเข้าไปในหว่างขา โพสต์ท่าล่อแหลมจนคนรอคิวแถวนั้นหันมามองตาคว่ำ
"อ้าว ว่าแต่เค้าแล้วบอสยิ้มทำไม"
"เรื่องของมันซิ" ยิ้มกว้างอีกแล้ว เดี๋ยวบี้ให้ละลายตรงนี้ซะเลย
"...เมื่อกี้พี่เจนถามว่ารักกับผู้ชายดีมั้ย" ผมกระซิบเผยคลาสซิไฟล์
"...อือฮึ" ก้มมาฟังก็จริงแต่มือปลาหมึกโอบเอวกลางที่สาธารณะ
"เท่านี้แหละ ผมอยากได้แก้วบ้างอ่ะ" เลือดวิ่งขึ้นหน้าอายตัวเอง พยายามหนีมือใบพายเปะปะลงต่ำกว่าเข็มขัด
"ไปเลือก แล้วเราตอบเจนว่า?" ยังไม่ยอมจบ
"ไม่ตอบว่าไง บอกถามใจตัวเองดู แต่ระวังพี่แฮงค์ให้ดีๆ เถอะ" อดโม้แหลกเข้าข้างพี่ผมยาวไม่ได้
"แฮงค์อะไร?" มือว่างอีกข้างจับปอยผมปิดหน้าผากออกให้นิ่มนวล
"พี่แฮงค์ตายแน่!" ปาดคอเชือด
"555" หนุ่มแว่นหน้าหงาย
แชมพูบนหัวผมก็กลิ่นสะอาดดี ลูกชุบเหลือจากเรียนครัวเมื่อเที่ยงก็ไม่น่าผสมใบกัญชา จะได้บันดาลทุกอย่างที่ผมเล่าเป็นเรื่องขำขันขนาดนี้ แปลกใจตั้งแต่คาดเบลท์ให้ตั้งแต่ในรถแล้ว อารมณ์ดียิ้มกริ่มจนพลอยคิดว่ารวยหุ้นพันล้าน
"บอสอารมณ์ดีจัง เมื่อคืนทำยอดกระฉูดเหรอ" ไม่อยากรู้แต่อดไม่ได้ ถ้าผมคือพี่โน้ส อุดม แต้พานิช มีเวทมนต์เสกคนอยู่ใกล้เบิกบาน 50 ชาติก็ว่าไปอย่าง
"ไม่เชิง"
"ม่ายยยยยย...เชิงงงงงง" ล้อเอคโค่เสียงหล่อ
"กวนนะเรา ไปดูจะเอาใบไหน" จับบ่าไม่ปล่อย หนักนะครับพี่
---
-----
พี่มังกรกำลังไฟท์พี่เอ๋เลือกตัวการ์ตูนอยู่พอดี
"เอ๋เอาตัวนี้ซิ"
"ไม่เอา อยากได้ตัวนั้น"
"ตัวนี้น่ารักแล้ว!"
"ก็อยากได้ตัวนั้น...หน้าโหดเหมือนคนแถวนี้ดีออก" พี่เอ๋อ้อน ช้อนสายตาคิตตี้ อ๊า! ชูป้ายไฟจิ้นคนหล่อกินกันเอง
"คอมโบ้เซ็ตครับ" เฮียตามใจคุณภรรยาจนได้
"ขอบคุณครับ คุณเจ้านายใจดี" พี่เอ๋อ้อมแอ้ม ศีรษะถูไหล่พี่มังกรทีนึงแล้วปั้นหน้านิ่งๆ หน้าแดงแปร๊ด (^0^) อิจฉาแฟนแกจริงเลย
"หุหุ..." พี่มังกรคอยืดลั้ลลาโฉบมากวนบาทา ยักคิ้วดิกๆ ใส่ผมหลายทีจนน่าเตะ
"ไปแกล้งน้อง"
"ปล๊าว! เค้าแกล้งบอสมันต่างหาก เก๊กน่าดู"
"พอกันแหละ" พี่เอ๋ดึงให้ไปสมทบกับพี่แฮงค์ทางนู้น
"เอาตัวไหน?" บอส
"ตัว...ไหน...ดี" ผมลังเล
"ตัวนั้น" ชี้พร้อมวางธนบัตร พนักงานขายกุลีกุจอถามชนิดน้ำดื่มโดยเร็ว สรุปผมได้ตุ๊กตาคิกขุโดยไม่ได้เอ่ยปาก
"อ้าว แล้วจะให้ผมเลือก"
"ช้า..."
"ไม่ได้ช้า"
"พี่อยากได้" ยื่นหน้าจนจมูกจนชนจมูกผม กวนโอ๊ยมากกว่าพี่แฮงค์กับพี่มังกรรวมกันเสียอีก
"โด่...อยากได้เองไม่บอก" อุบอิบดูดน้ำไม่อยากให้เห็นหน้าเขินอาย
"555"
---
-----
บรรยากาศน่าจะมึนเห็ดเมาอยู่หลายดอก ถ้าไม่มี...
"กริชคะ!" นี่ล่ะที่ไม่ชอบ ทุกครั้งที่ออกมาข้างนอกเป็นต้องมีชะนีเรียกหาผัวทุกที
"ไปกัน" มือใหญ่รุนหลัง (ต่ำประมาณเอว) ต้อนผมกลับไปหา F4 ทั้งสี่
"เอ่อ...กริชคะ" นางพร้อมฝูงอีก 2-3 คนก้าวฉับๆ ตามมา วิเคราะห์รูปการณ์แล้วควรหุบปากไว้ดีกว่า
"เจน!" บอสเรียกพลางดันร่างผมเข้ากลางฝูง
ยืนเรียงหน้ากระดานจากซ้ายไปขวา เฮียมังกร พี่เอ๋ ผม พี่เจน และพี่แฮงค์
"กริชโทรไปบอกสุว่าไม่ต้องมาเจอกันแล้ว หมายความว่ายังไงคะ จะเลิกกับสุเหรอ" เอาล่ะเหวย พี่ผู้หญิงทรงผมหลอดป้ายมาสคาร่าตาดำปึ้ด กล่าวเปิดประชุมใหญ่วิสามัญประจำปี
พวกเราหันขวับแต่เมินไม่จ้อง ยังเสวนากันต่อไม่สนใจเสียงแมงหวี่แมงวัน หากทว่าพี่แฮงค์ดันพี่เจนกับผมไว้ข้างหลังเนียนๆ ชิดกำแพง ไม่ใช่จิ้งจกนะครับป๋า
"ได้ตัวอะไรมาวะ พี่มีอยู่เต็มทำไมไม่ถาม ไหนน้ำอะไร" พี่แฮงค์ริบแก้วจากมือไปดูดเสียเอง "เฉาก๊วย อืม..."
"เฮ้ย! จริงดิ เคาน์เตอร์หน้าโรงหนังเนี่ยนะ" พี่เจนแย่งไปดูดต่อ ผมก็มอง เฉาก๊วยที่ไหน เมื่อครู่สั่งน้ำดำยอดฮิตชัดๆ
"เฉาก๊วยเปล่า หึหึ"
"แหวะ! เฉาก๊วยพ่อง"
"555" พี่แฮงค์เฮฮาแกล้งพี่เจนสำเร็จ ไม่สนบอสยืนเท่ทำทองไม่ร้อนสู้ศึกกับชะนีตรงหน้าพวกเรา
"ไม่เอานะคะ สุรู้ว่ากริชไม่ได้มีสุคนเดียว แต่ที่ผ่านมาสุก็ยอมทุกอย่าง แล้วทำไม...อึ่ก" ปากฉ่ำลิปสติกบิดเบี้ยวจะร้องไห้ ดึงความสนใจคนผ่านไปมา
ผมลอบถอนหายใจ เท้าหนักขยับไม่ได้อยากหายไปจากตรงนี้
"เฮ้อ...ชะนี" พี่เอ๋ถอนหายใจเอ่ยเสียงดังมากๆ อ้าวใครเจ้าของคดีกันล่ะ
"กริชคะ...อึ่ก เราคืนดีกันเถอะนะคะ กลับมาเป็นเหมือนเดิม ให้สุอยู่ฐานะไหน ตรงไหนก็ได้"
"เอ๋! อย่าดิ้นเดี๋ยวหก" พี่มังกรกอดเอวพี่เอ๋โชว์หวานไม่แคร์สื่อ
"ตัวเองล้วงอะ เอ้านี่เสียดาย อร่อยมั้ย" พี่เอ๋ป้อนป๊อบคอร์นพร้อมยิ้มหยาดเยิ้มให้หวานใจ
"ที่รักป้อนมาก็อร่อยทั้งนั้นแหละ" พี่มังกรไซ้พี่เอ๋หนักข้อ
ฝั่งนี้ก็ไม่น้อยหน้า วาณิชจะเป็นลมเพราะไอ้พี่แฮงค์หอมแก้มพี่เจนเสียงดัง...
'ฟอดดดดดดด...' ยาว มว้ากกกกกก
"ไอ้..."
"...จุ๊ๆ" พี่เจนตาโต/ พี่แฮงค์จุ๊นิ้วสั่งให้เงียบ
("ต๊าย! เค้าหอมกันด้วยแหละแก๊")
("มีป้อนถึงปาก ดูดนิ้วด้วย...กรี๊ด")
("เพื่อนพวกนี้เค้าเป็นหมดเลยเหรอ ฉันนึกว่าคนนั้นเป็นไบแค่คนเดียวซะอีก")
("เกย์ทั้งกลุ่มชัดๆ สุ! ไปกันเถอะ") สองหญิงไม่ได้ส่งเสียงออกไมค์ แค่ก้มซุบซิบดังมากเท่านั้นเอง
"อะไรกันคะกริช นี่เพื่อนกริช...เป็น?" พี่ชะนีเพิ่งรู้ว่าโลกไม่ได้หมุนรอบตัวเธอเพียงคนเดียว
"ใช่ เพื่อนผม...กับแฟน" เจ้านายแว่นยืนเท่ สองมือล้วงกระเป๋าตีหน้าตายแสร้งเบื่อหน่ายนิดๆ
"มะ...หมายความว่า...ที่กริชบอกสุ กริชก็เป็นจริงๆ น่ะซิ...อี๊!"
"เข้าใจก็ดีแล้ว เชิญครับ" บอสผายมือบอกทาง นางสนมสองคนกุลีกุจอเข้ามารับตัวอดีตเจ้าจอม
เธออ้าปากหวอเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง นิ่งอยู่ชั่วกัลป์ก่อนร้องกรี๊ดวิ่งสี่คูณร้อยหายไป
ง่ะ! เล่นง่ายอย่างนี้เลยนะ
"ไงมึง ไหนว่าเคลียร์หมดแล้ว" พี่แฮงค์รวบกำปั้นพี่เจนไว้ ทางนี้เตะถีบร้องฮื่ยๆ ทำอะไรท่านประธานร่างไบซันไม่ได้
"คนพูดไม่รู้เรื่องก็มี กูเข้าใจ กูเจอมาเยอะ เจ็บมาเยอะ แค่นี้จิ๊บๆ เพื่อน" พี่มังกรตบหลังบอสดังอั่กๆ ตามประโยค
"เหมือนมึงจะช่วยกูมากนะมังกร" บอสขยับแว่นออกแนวอาฆาต
"555 อยู่แล้ว"
"แต่ตัวเองเล่นละครเหมือนจริงเกินไปนะ"
"โอ๊ยเจ็บ! เอ๋คร้าบ" เฮียเกาหลีถูกแฟนตัวเองบิดพุงเข้าให้
"นี่ก็อีกคน ส่งซิกให้รู้ยังไม่รู้อีก จะแรงเยอะไปไหน หา!"
"ไอ้บ้าแฮงค์ มึง...แก้มกู" พี่แฮงค์โดนพี่เจนเอาคืน รวบมือไว้แต่สามารถแทงเข่าเข้าเป้าจนพี่เบิ้มทรุดฮวบ
('พลั่กกกกก!')
"...โอ๊ยยยยย" พี่แฮงค์กัดฟันพยายามร้องครางเบาๆ
"555" ผมหายเครียด
"อยู่ดีไม่ว่าดี" บอส
"วู้วววว เจ็บมั้ยวะเพื่อน 555" พี่มังกรซ้ำ
"มะ...มึงลองเองเด่ะ" พี่แฮงค์กุมจุดยุทธศาสตร์หน้าเขียว ดีที่พวกเราอยู่ใกล้ม้านั่งจึงไม่ทรุดลงกองกับพื้น
---
ถูกดึงมือไปคุยส่วนตัวใกล้ๆ
"ไม่เป็นอะไรนะ"
"หือ? จะเป็นอะไรครับ บอสต่างหากที่เป็น"
"เคลียร์หมดแล้วจริงๆ ไม่มีใครแล้ว"
"ผมไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย" นึกในใจ เกี่ยวอะไรกะตูแต่หน้ามันหุบยิ้มไม่ได้
"จริงเหรอ" ยิ้มกว้าง ออร่าหล่อแทงทะลุแว่น บีบมือผมแน่นขึ้นอีก
"จริงครับ แต่ชักอยากรู้ บอสมีกี่คนกันแน่ ตั้งฮาเร็มได้หรือเปล่า"
"โอยยยยย...ณิช"
"555" ผมไม่เครียด ส่วนหนึ่งดีใจลึกๆ จะเดินหน้าเอาจริงจนบอกเลิกความสัมพันธ์กับผู้อื่นขนาดนี้ ผู้ชายหนึ่งคนทำเพื่อผู้ชายอีกคน...เป็นผมรักตายเลย
---
-----
พวกเรายกขบวนเข้าข้างใน นั่งล้อมวงโซฟาตัวใหญ่หน้าบานประตูโรงหนัง พี่เจนกับพี่เอ๋ยังเสวนากันถูกปาก
"อยู่โน่นพี่ก็เด็กแว้นนะ นี่ไงเจ้าขนุน" พี่เอ๋โชว์รูปในมือถือ
"บอกให้เอารถยนต์ไปใช้ก็ไม่เอา เอ๋ดื้อ" เฮียมังกรว่า
"อ๊าซซซซซซซ! เวสป้ารุ่นไหน 125i ไฟกลม LX รุ่นเก่าสองวาล์วใช่มั้ย" พี่เจนตาลุก
"ไม่รู้ครับ ใช้เป็นอย่างเดียว" พี่เอ๋
"นี่คนซื้อ" พี่มังกรตบอกตัวเองยิ้มกริ่ม
"ผมอยากได้บ้าง ตอนนี้เท่าไหร่แล้ว 8 หมื่น มือสองน่าจะ 4-5 หรือ 6 หมื่นไม่รู้ ราคาไม่เคยตก แพงตลอด" พี่เจนคุยกับพี่เอ๋เป็นล่ำเป็นสัน
"จะส่งผ้า?" พี่แฮงค์สอด
"ครับๆ สองม้วนลายดอกได้ครับท่าน ส่งผ้าเห้!"
"555" พวกเราหัวเราะ พี่แฮงค์คลำเป้าป้อยยังยิ้มกว้าง
เราทั้งหมดยึดโซฟารูปเกือกม้าเต็มพื้นที่ พี่แฮงค์คนเดียวนั่งกึ่งยืนบนพนักติดพี่เจนสุดด้านโน้น ส่วนผมพยายามทำตัวลีบเพราะเจ้านายดึงให้นั่งตัก โดนลวนลามพูดไม่ออกอยู่มุมเบาะทางนี้
"...ป๊อบคอร์นมั้ย" บอสเอ่ยข้างหูขณะเอนหลังพิงโซฟาสบายตัว
"...ฮึ" สั่นหัวดูดน้ำเอาเป็นเอาตาย พยายามไม่สนมือใหญ่พาดตักแถวโคนขาอ่อนผม นิ้วยาวเฉี่ยววาณิชน้อยไปมา ไม่ไหว...จูเนียร์กลางลำตัวชักเลยเถิดเกินการควบคุม
บิดตูดขยับลงนั่งเบาะกลางหว่างขาดีๆ คราวนี้สะโพกทิ่มอะไรแข็งๆ เต็มสตีม (>///<) เอิ่ม! หนีเสือปะจระเข้ชัดๆ
"อีก 10 นาที...ฟู่!" เจ้าของอวัยวะร้อนออกอาการร้อนตาม นิ้วกลางมือว่างจิ้มแว่นระวิง ซ้ำดึงเอวผมรับสัมผัสไอ้นั่นเต็มที่ เหียก!!!
ผู้คนเริ่มหนาตาทว่าผมรู้สึกตัวเองหน้าแดงใจเต้นตึกตักระทึกขวัญ ท่องไว้ เรามาดูหนังผีพี่มากเวอร์ชั่นมาริโอ้ดาราคนโปรด อย่าสนขีปนาวุธใดๆ
"เอ๊า ก็เห็นเอาไปใช้ ยื่นกุญแจให้ก็ไม่ท้วงอะไร" พี่แฮงค์คุยเสียงดังเรียกสติอยู่ทางโน้น
"ถามกูซักคำมั้ยครับพี่น้อง" พี่เจนแทบฆ่าพี่แฮงค์
"555" พี่มังกรกับพี่เอ๋เฮฮาเรื่องไหนไม่ทราบ ไม่ได้ฟังตั้งแต่แรก
"มอไซค์ไฝว้พอๆ กับเจ้าของ เอาไปจอดวิลัยวันแรก เพื่อนดิ่งมาเลย ไอ้เจน! มึงไปมีเรื่องกับพวกนั้นมาใช่มั้ย เด๋วกูจัดให้ ไม่ถามว่าหนังหน้าอย่างผมมีปัญญาขโมยฮาร์เลย์ใครมาขับ ไม่มี้!" พี่เจนเล่าเมามัน
"พวกไอ้วอกกับไอ้ต่อตัวเมา?" พี่แฮงค์วางมือบนหัวพี่เจน
"นั่นแหละ วันต่อมามีรุ่นน้องอีก คราวนี้หนัก ไปตะโกนถามรั้วโรงเรียนคู่อริ เฮ้ย! มึงกรีดรถพี่กูเหรอ มึงใช่มั้ย ใช่มึงเปล่า ต้องไปลากมันกลับมา ดีไม่โดนทัณฑ์บน"
"555 FORTY-EIGHT ที่โดนขูดข้างตัวถังน่ะนะ" พี่เอ๋ก็วงในด้วยคน
"นั่นแหละ มีอยู่คันเดียว มันยึดรถเราด้วยล่ะ" พี่มังกรเซ็งโดนหางเลขข่มขู่กรรโชกรถยนต์ไปใช้
"รุ่นน้องไหนวะ?" พี่แฮงค์อยากรู้ชื่อคนข้องแวะกับพี่ผมยาวมากกว่า
"ไม่รู้จักหรอก เด็กพวกนั้นช่างอุต รักมอไซค์เหมือนกัน" พี่เจนเรียนช่างโยธา ขณะนี้ถูกพี่แฮงค์จับเส้นผมยาวระคอเล่นอยู่ไปมา
"บอกชื่อมา จะให้กริชมันแฮกข้อมูล"
"โอ้วววว!"
"โอ้ว้าว!" พี่เจนกับพี่เอ๋อุทานอย่างหมั่นไส้
"มึงจะสตอล์กเกอร์ใหญ่แล้วนะแฮงค์" เฮียมังกรแขวะ
"กูควรจะรู้ตัวมั้ยว่าโดนแฮกอยู่" พี่เจนค้อนพี่แฮงค์วงใหญ่มาก
"555" พวกเรา ผมก็ขำ
(ฮาร์เลย์เดวิสัน 48 ของพี่แฮงค์ครับ โดนพี่เจนขูดตัวถัง ยอนกลับไปอ่านตอน 5 นินจา&ฮาร์เลย์ได้)
"กริชก็โดนด้วยเหรอ?" พี่เอ๋ข้ามมาถามทางนี้
"มันใช้" บอสยิ้มๆ
จับใจความได้ว่าพี่เจนถูกบังคับ (หรือสมัครใจ) เอาฮาเล่ย์เดวิสันของพี่แฮงค์ไปใช้เพราะนินจาคันเก่งเพิ่งขายไป พี่แฮงค์รู้จักเพื่อนโรงเรียนพี่เจนเกือบหมดเพราะเคยไปลงโปรแกรมสำหรับเขียนแบบให้ ทราบเพราะคืนนั้นโทรถามบอสกระหน่ำจนไม่ได้นอน ภายหลังมีดวลเหล้ากันแต่ป๋าศาสตราถนัดเป็นเจ้ามือจ่ายอย่างเดียว คอทองแดงแก๊งพี่เจนถึงชอบพี่แฮงค์กันใหญ่
(ทราบภายหลังว่าพี่แฮงค์นี่เองที่อยู่เบื้องหลังการซื้อขาย ให้บอสกริชใช้คนที่บ้านทำทีขอซื้อ แล้วเอาไปจอดบ้านพี่กริช ไม่จอดโรงรถตัวเองด้วยพาพี่เจนเข้าบ้านบ่อย กลัวความแตก)
---
-----
จริงๆ ผมอยากจบบทนี้ ถ้าไม่มีเหตุระทึกขวัญจนดูหนังไม่รู้เรื่องเสียก่อน...
ในโรง หลังเพลงสรรเสริญจบ ไฟดับแสงพร้อมๆ ผู้คนผลุบผลับลงนั่งที่เสียงดัง ช่วงจังหวะสาละวนวุ่นวาย สายตายังปรับโฟกัสไม่ได้
"...ไม่เอา ไม่หนาว"
"...คลุมไว้ แอร์เย็น"
พี่เอ๋อ่อยๆ พี่มังกรคงถอดเสื้อตัวเองห่มให้
(เพียะ!) "...เล่นหัวตลอด ถอดไว้บ้านปะ ยกให้"
"...เอาอยู่แล้ว"
เสียงพี่เจนนั่งตรงกลางตบตีพี่แฮงค์ชัวร์
"..." บอสโน้มมาหา ก้มดูดอีกหลอดในแก้วผม
"...หือ?" โดนยกฮู้ดสวมหัวให้ทั้งที่ไม่ได้เอ่ยปาก แถมมนุษย์โรคจิตจงใจชะโงกจมูกชนปลายจมูกแผ่วๆ แว่ววาวกระทบแสงทำให้มองไม่เห็นนัยน์ตา เราใกล้กันจนลมหายใจร้อนรดแก้ม เผลอสูดดมน้ำหอมที่ลำคอแกร่งขณะเขาถอดแว่นออก แล้วก็...
'...จุ๊บ...' ที่ริมฝีปาก
ผมตกใจตัวแข็งทื่อ ยังไม่ทันได้อ้าปากก็ถูกลิ้นร้อนเลียริมฝีปากแผ่วเบา ไม่ได้ล้วงลิ้นจุมพิตดูดดื่ม แค่ปลายลิ้นเราแตะกัน ลิ้มรสหวานน้ำอัดลมเพียงไม่กี่หยดทว่าสั่นสะเทือนโลกทั้งใบ
ผละไปนั่งเก้าอี้ สวมแว่นคืนเฉยๆ เสียอย่างนั้น เอื้อมมือมากุมมือผมไว้ตลอดการฉาย กระจกแว่นสะท้อนภาพที่กำลังเล่นบนจอทว่าผมกลับดูไม่รู้เรื่อง
กูโดนขโมยจูบแรกในโรงหนัง (>///<) แง!!!
**********************************************
edit : สิบโมงเช้า
----tuckky อยากยาวอยู่แต่พนักงานผู้ช่วยชื่อโจ๊กมันหั่นเค้าอ่ะ
และใช่แล้ว...กริชนิสัยเหมือนลมผสมกับเจฟฟรี่
ประมาณเซียนคอม หาเงินใช้เองได้แต่มีจุดอ่อนที่ไข่
อาหารเป็นพิษบ่อยต้องระวังตัวมากกว่าคนอื่น
จึงขรึมเงียบอยู่ในทีและเก็บกดนิสัยเด็กแว่นโอตาคุหน่อยๆ
ไม่เหมือนแฮงค์กับมังกรที่ลั้ลลา เฟรนด์ลี่เข้ากับคนอื่นๆ ได้มากกว่า
เรื่องอื่นกล้าหาญ...แต่เรื่องณิชน้อย กริชตาขาวค่อดๆ
'ถ้าน้องบอกว่าไม่ กูคงตายทั้งเป็น' (ตอน 7.5 ไส้ศึก)
อ่านพรุนง่ะ (ยิ้มกว้างหุบไม่ลง) ขอบคุณมาก ปลื้มๆๆๆๆๆๆ
***เวสป้า ขนุนของพี่เอ๋ เครดิตรูปจากไมเคิล ฝีมือคนที่คุณก็รู่ว่าใครโฟโตกราฟเฟอร์
------edit : 15/8/2013 ช่วยแก้คำผิดโดย i1_to*pp ขอบคุณมาก
ปริ๊นซ์, จน, มว้ากกกก, ป๊อบคอร์น, ไม่มี้, เพียะ, ฮู้ด, ปะหลับปะเหลือก (เจอล่ะ ^^")
หัวข้อ: Re: Stolen Heart :รักนิดๆ จบ (P.25) 24/12/2014 (อ่าน 231013 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก