...
...
...และเมื่อสิ้นสุดพิธีอันน่าประทับใจ มันก็ต้องมีการฉลองต้อนรับสมาชิกใหม่ของภาควิชา เครื่องดื่มแอลกอฮอล์พร้อม เครื่องเสียงพร้อม ปาร์ตี้สังสรรค์สานสามัคคีรุ่นพี่รุ่นน้องจึงเริ่มต้นขึ้น
ก้องภพเองก็ถูกเพื่อนลากเข้าวงเหล้าด้วยเหมือนกัน แต่เขาพยายามขอปลีกตัวออกมา เพราะมีธุระสำคัญที่ต้องไปสะสาง นั่นคือการต้องปรับความเข้าใจกับใครบางคน ยกเว้นแค่เพียงว่าเขาหาใครคนนั้นไม่เจอแล้ว
...ทั้งที่อุตส่าห์คอยมองตลอดตอนเสร็จพิธีรับเกียร์ภาค แต่พอจังหวะชุลมุนที่คนแยกย้าย พี่อาทิตย์ก็ดันคลาดสายตาไปซะได้ ถึงแม้จะเดินไปหาพี่อาทิตย์ที่วงโต๊ะของพวกพี่ว้าก ทว่าก็ยังไม่เจอตัว เขาเลยต้องเดินตามหาเลาะไล่ไปตามชายหาด แต่หาอยู่นานก็ไม่เห็นจนใจชักกระวนกระวาย
...มันแย่ตรงที่เขาดันไม่มีเบอร์โทรของพี่อาทิตย์ด้วย ถ้ามีก็คงจะโทรตามเจอได้ง่าย ๆ ไปแล้ว หรือว่าเขาควรจะกลับไปถามหาเบอร์จากพวกพี่ปีสามดี
ก้องภพตัดสินใจหมุนตัวกลับ แต่สายตากลับเหลือบไปเห็นร่างของคนคนหนึ่งเดินเลาะชายหาดมาจากฝั่งบังกะโล และยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งคุ้นเคย หากมันมีความผิดปกติบางอย่างที่เขาสังเกตเห็น และเขาก็รู้สาเหตุที่เจ้าตัวหายไป
ตรงแขนข้างซ้ายของพี่อาทิตย์ถูกผ้าพันแผลเอาไว้ และเป็นข้างเดียวกับที่รับร่างน้องเป็นร้อย ไม่แปลกที่มันคงจะช้ำและเจ็บจนพี่ต้องไปทายารักษา กระนั้นคนเจ็บก็ไม่เคยแสดงท่าทีออกมาให้ใครได้รู้ ยังคงรักษาสีหน้านิ่งเฉย เดินผ่านเขาไป โดยไม่คิดจะเหลือบมอง จนเขาต้องรีบเร่งเดินขึ้นไปยืนดักหน้า
“พี่อาทิตย์ครับ ผมมีเรื่องจะคุยกับพี่ครับ”
คนถูกขวางจำต้องหยุดเดิน ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับใด ๆ เพียงแค่ยืนนิ่งปล่อยให้ก้องภพเป็นคนเริ่มบทสนทนา ซึ่งก็ตรงเข้าประเด็นไม่อ้อมค้อม
“ผมอยาก ‘ขอโทษ’ พี่อาทิตย์ครับ”
คำเพียงคำเดียวที่ต้องการพูดถูกเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ทั้งยังมาจากความรู้สึกข้างในที่เขาอยากให้พี่อาทิตย์รับรู้ และให้โอกาสเขาได้แก้ตัวอีกครั้ง
ก้องภพมองสบตาคนตรงข้ามด้วยความหวัง ทว่าประโยคแรกของอีกฝ่ายกลับเป็นการย้อนถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“ก็ทุกเรื่องที่ทำให้พี่โกรธครับ”
“ถ้ารู้ว่าผมจะโกรธ แล้วคุณจะทำไปทำไม”
...เพียงแค่บทสนทนาสั้น ๆ แต่กลับสร้างบาดแผลให้บาดลึกในใจคนฟัง
ก้องภพนิ่งงัน ไม่สามารถหาเหตุผลอะไรมาตอบได้ ก็เพราะเขาก็ยังตอบตัวเองไม่ได้เลยว่า เขาทำไปทำไม
...ไม่ใช่ไม่เคยคิด เขาเคยถามตัวเองหลายครั้งแล้ว ว่าจะแกล้งหยอกพี่อาทิตย์ไปเพื่ออะไร จะพูดให้พี่อาทิตย์โมโหทำไม ในเมื่อท้ายที่สุด เขานั่นแหละที่ต้องเป็นกังวล หาทางกลับมาขอโทษพี่อาทิตย์ทุกครั้ง
“คือ...ผม...”
คนอธิบายอึกอักพยายามเรียบเรียงคำพูด หากคนรอฟังกลับถอนหายใจคล้ายหมดความอดทน
“พอเถอะ ผมขี้เกียจทะเลาะกับคุณแล้ว”
อาทิตย์เอ่ยตัดบท แล้วเบี่ยงตัวเดินหลบเขาออกไปยังโต๊ะของกลุ่มพี่ว้าก ทิ้งให้ก้องภพยังคงยืนอยู่บนชายหาดคนเดียวตามลำพัง ด้วยหัวใจที่ชาวาบ
...หมดแล้ว ไม่เหลือแม้กระทั่งโอกาสที่พี่อาทิตย์จะให้เขา
ก็สมควรแล้ว ในเมื่อเขาดันไปทำให้พี่อาทิตย์โกรธมากขนาดนี้ และไม่ใช่แค่ครั้งเดียว แต่หลายครั้งจนพี่อาทิตย์อาจนึกเอือมระอา และไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวอะไรกับเขาอีกต่อไปแล้ว
แค่คิดความรู้สึกหน่วงใจก็ตีตื้นขึ้นมาจนหนักอึ้ง ...ไม่น่าเชื่อว่าคนเพียงคนเดียว จะมีอิทธิพลต่อใจเขามากขนาดนี้ คนที่เพิ่งเจอกันเพียงแค่สามเดือน แต่เขากลับจดจำรายละเอียดทุกอย่างได้ดี
...คนที่อยู่ ๆ ก็กลายเป็นแรงผลักดันให้เขาทำสิ่งต่าง ๆ
...คนที่ทำให้เขายิ้มได้หัวเราะได้กับเรื่องเล็กน้อย
...คนที่เขาอยากจะรู้จักมากขึ้น อยากขยับเข้าไปใกล้มากขึ้น
...พี่อาทิตย์เป็นคนแรกและเป็นคนนั้น
ทว่าต่อจากนี้เขาจะไม่มีทางได้สัมผัสมันอีกแล้ว ถ้าพี่อาทิตย์ไม่อยากยุ่งกับเขา เขาก็จะเป็นฝ่ายหายหน้าไป เพื่อความสบายใจของตัวพี่อาทิตย์เอง
ก้องภพเก็บทุกความรู้สึกเอาไว้ในใจ เขาหมุนตัวหันหลัง เตรียมเดินกลับไปอีกทาง แต่ยังไม่ทันจะก้าว บางสิ่งเย็น ๆ ก็สัมผัสตรงต้นคอจนเขาสะดุ้งวาบ ต้องรีบหันมามองสาเหตุ และก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อเห็นว่าคนที่เมินเขาเมื่อครู่ ยื่นกระป๋องเบียร์ส่งมาให้ พลางถามสั้น ๆ
“กินมั้ย”
ก้องภพรับกระป๋องเบียร์เย็นเจี๊ยบไว้ในมือด้วยความมึนงงในสถานการณ์ มองคนที่คิดว่าจะไม่เจอกันอีกแล้ว ทรุดตัวนั่งลงบนหาดตรงนั้น พลางเปิดกระป๋องเบียร์ยกดื่มด้วยท่าทางสบายอารมณ์ จนเขาอดไม่ได้ที่จะถาม
“ผมนึกว่าพี่ไม่อยากคุยกับผมแล้ว”
“หึ ก็ผมบอกแล้วไงว่าขี้เกียจจะทะเลาะด้วย แต่ถ้าคุณจะคุยกับผมก็มานั่งลงคุยกันดี ๆ หรือคุณไม่อยากคุย”
“อยากสิครับ”
คนเห็นโอกาสรีบตอบ พลางทรุดนั่งลงบนชายหาดข้าง ๆ ...เขาไม่รู้ว่าพี่อาทิตย์คิดยังไง แต่จากท่าทางนี้ มันบ่งบอกได้ชัดว่าพี่อาทิตย์คงหายโกรธเขาแล้ว แถมยังไปหยิบเบียร์มาให้เขาดื่มอีก
...นี่เป็นอีกครั้งที่เขาได้รับ ‘ความใจดี’ จากพี่อาทิตย์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ก้องภพเปิดกระป๋องเบียร์ยกขึ้นจิบบ้าง มองทะเลในวิวกลางคืน ที่พระจันทร์เสี้ยวและดาวดูสวยกว่าปกติ ลมทะเลพัดมาเบา ๆ ได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่ง บรรยากาศมันดีจนอยากปล่อยใจให้พัก เขาเลยเริ่มต้นยกเรื่องขึ้นมาชวนคุย ด้วยคำถามที่เขาเคยอยากรู้
“พี่อาทิตย์ทำไมถึงมาเป็นเฮดว้ากล่ะครับ”
“โดนบังคับ”
...สั้นง่ายได้ใจความ แต่เป็นคำตอบตรง ๆ ที่ทำเอาก้องภพแทบทำกระป๋องเบียร์หลุดมือ ทว่าคนพูดก็ยังคงเอ่ยบทสนทนาเล่าเรื่องต่อ
“พี่ตั้ม พี่รหัสผม เขาเป็นเฮดว้ากปีสามตอนผมอยู่ปีหนึ่ง แล้วก็เลยบังคับให้ผมเป็นตามเขา”
...พี่ตั้ม พี่รหัสสายโคของเขาที่กำลังจะแต่งงานกับพี่ฝนพี่รหัสจริง ๆ ในอีกสองสัปดาห์ข้างหน้า เขาจำได้ดีตอนไปเลี้ยงหมูกระทะกัน แต่ไม่เคยรู้มาก่อนว่าพี่ตั้มจะเป็นเฮดว้ากรุ่นของพี่อาทิตย์ด้วย
“ความจริงผมก็ไม่อยากเป็นหรอก เฮดว้ากความรับผิดชอบมันหนักจะตาย แล้วก็ไม่ใช่นิสัยผมด้วย ผมเป็นคนใจร้อน ตอนที่ผมกระชากคอเสื้อคุณวันแรกที่ประชุมเชียร์ ผมเกือบโดนปลดจากตำแหน่งเฮดว้ากแล้ว เพราะทำผิดกฎ ดันไปพูดคำหยาบกับคุณ แล้วก็ยังไปแตะตัวคุณอีก แต่เพื่อนผมเขาขอเอาไว้ เพราะตอนนั้นก็ไม่มีใครช่วยกันห้าม ความผิดเลยเท่ากันหมด พี่เขาเห็นเป็นครั้งแรกเลยเว้นไว้ เปลี่ยนไปลงโทษให้พวกผมวิ่งรอบสนาม 20 รอบแทน”
...เรื่องเบื้องหลังที่ไม่เคยรับรู้มาก่อน สะกิดความรู้สึกของก้องภพ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เข้าใจมุมมองของพี่อาทิตย์ มิน่าล่ะ...หลังจากนั้นพี่อาทิตย์ถึงไม่เคยหลุดคำหยาบอะไรตอนการประชุมเชียร์อีกเลย และยังเปลี่ยนมาใช้วิธีการคุยด้วยเหตุผลกับเขาแทนด้วย ทั้งที่ต้นเหตุของการทำให้พี่โมโหครั้งนั้นคือเขาแท้ ๆ
คนสำนึกผิดไม่คิดโต้แย้งอะไร นอกจากเลือกใช้คำเดิม ๆ
“ผมขอโทษครับ”
“ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ผมก็สั่งลงโทษคุณไปแล้วด้วย”
หากอาทิตย์กลับไหวไหล่ ยกเบียร์ขึ้นจิบ ด้วยท่าทางไม่คิดมากเหมือนที่บอก ปล่อยสายตาไปไกลตรงทะเลกว้าง แล้วอยู่ ๆ เขาก็ได้ยินคนข้างตัวถามประเด็นใหม่
“พี่อาทิตย์จำที่เราพนันตอนผมแข่งประกวดเดือนมหาลัยได้มั้ยครับ”
ประโยคทวงเรียกความทรงจำให้รื้อฟื้น ในเรื่องที่เกือบลืมไปแล้ว แต่คนอย่างอาทิตย์เป็นลูกผู้ชายรักษาสัญญาพูดคำไหนก็ต้องเป็นคำนั้น คนให้พนันจึงพยักหน้าตอบ
“อ้อ จำได้ นึกออกแล้วเหรอว่าจะขออะไร”
“ครับ วันเสาร์หน้า พี่อาทิตย์ว่างมั้ยครับ”
“อืม คงว่างมั้ง”
“ผมอยากไปซื้อของ ผมขอให้พี่อาทิตย์ไปเป็นเพื่อนผมหน่อยได้มั้ยครับ”
“แค่เนี่ย?”
“ครับ”
อาทิตย์หันมองขมวดคิ้วมองคนพูดคำขอด้วยความงง ...อุตส่าห์เก็บคำพนันไว้ตั้งสองเดือน นึกว่ามันมัวแต่ไปคิดการณ์ใหญ่หรือคิดแผนอะไรเล่นงานเขาให้เสียหน้า ที่ไหนได้มันมาดันขอให้ทำเรื่องง่าย ๆ แค่เนี่ย
“เออ ก็ได้”
พอได้ยินประโยคตกลง ก้องภพก็ยิ้มกว้าง
“งั้นผมขอเบอร์พี่อาทิตย์นะครับ เผื่อจะได้โทรนัดกันอีกที”
อาทิตย์มองอีกฝ่ายรีบเปลี่ยนไปล้วงหยิบไอโฟนจากกระเป๋ากางเกงอาทิตย์ กดตัวเลขสิบหลักตามที่เขาบอก ก่อนเขาจะสังเกตเห็นบางอย่างระหว่างนั้น
“แล้วคุณเมื่อไรจะถอดไอ้นั่นออก”
ก้องภพชะงัก เงยหน้าจากไอโฟนขึ้นมอง ...ไอ้นั่น ตามสายตาของพี่อาทิตย์หยุดอยู่ที่ข้อมือด้านซ้ายซึ่งถือไอโฟนไว้
...ข้อมือที่มีสายสิญจน์ผูกไว้เพียงเส้นเดียว
“ทำไมล่ะครับ ผมว่าผูกไว้แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว ผมไม่ถอดออกหรอกครับ”
คำยืนยันมาพร้อมรอยยิ้มบาง นัยน์ตาคู่นั้นสบตรงมายังอาทิตย์ สะท้อนประกายวิบวับบางอย่าง ซึ่งอาทิตย์ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร หากก็สร้างความรู้สึกแปลก ๆ จนต้องเผลอเบนหลบ แต่ก่อนที่ใครจะทันได้ต่อบทสนทนา เสียงเรียกจากด้านหลังที่ไกล ๆ กลับดังแทรก
“อาทิตย์! ไอ้อาทิตย์! อยู่ไหนวะ มานี้หน่อยโว้ยย!”
เพื่อนจากวงพี่ว้ากตามตัวเฮดคนสำคัญให้กลับไปยังโต๊ะ คนถูกเรียกจึงลุกขึ้นปัดทราย เตรียมหันหลังเดินแยกย้าย
“ผมไปล่ะ”
“เดี๋ยวครับ พี่อาทิตย์”
ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวออกห่าง ก้องภพก็รีบลุกขึ้นมารั้งเอาไว้
“ผมมีของจะให้พี่ครับ”
“อะไร”
“แบมือมาสิครับ”
คนถูกสั่งมองท่าทียึกยักเรื่องมากของอีกฝ่ายอย่างชักจะเริ่มหงุดหงิด แต่สุดท้ายก็แบมืออีกข้างที่ไม่ได้ถือกระป๋องเบียร์ออกไป เขาเห็นก้องภพล้วงมือเขาไปในกางเกง ก่อนกำอะไรบางอย่างวางลงมาบนฝ่ามือของเขา วัตถุสีเงินเป็นรูปฟันเฟืองซึ่งเขาเพิ่งจะส่งน้องปีหนึ่งหลายร้อยคนไปเอามันมา
...เกียร์ภาค
“คุณเอามาคืนให้ผมทำไม!”
อาทิตย์ตะโกนลั่น อารมณ์โกรธเริ่มปะทุ ...คิดว่ามันจะคุยด้วยกันดี ๆ กลับไม่พ้นต้องหาเรื่องมาชวนทะเลาะให้เขาโมโหจนได้ เพราะไอ้การเอาเกียร์ที่รุ่นพี่มอบให้มาคืนแบบนี้ มันดูถูกศักดิ์ศรีเฮดว้ากชัด ๆ
ทว่าคนโดนข้อหาดันรีบปฏิเสธบอกเหตุผล
“เปล่าครับ ผมแค่ฝากพี่เอาไว้”
“แล้วทำไมต้องฝากผมไว้ด้วย!”
ก้องภพไม่ได้ตอบคำถาม ตรงข้ามกลับแสดงสีหน้าแปลกใจ
“อ้าว...พี่ไม่รู้เหรอครับ ผมนึกว่าพี่รู้ความหมายของมันแล้ว งั้นพี่ลองไปถามพี่เดียร์ดูสิครับ”
ประโยคนั้นไม่ได้ช่วยไขความกระจ่าง แต่สร้างความมึนงงให้ซ้ำสอง ...ความหมายของเกียร์คืออะไร แล้วทำไมเขาต้องไปถามจากพี่เดียร์ด้วยวะ ในเมื่อเขาเป็นเฮดว้ากก็ต้องรู้ดีอยู่แล้วว่าเกียร์สำคัญยังไง
อาทิตย์กำลังจะอ้าปากด่าคนที่ทำเป็นกั๊ก แต่เสียงเร่งของเพื่อนดังตามมา
“เฮ้ย! ไอ้อาทิตย์ ทั้งโต๊ะรอมึงคนเดียวเนี่ย เร็วๆ ดิว่ะ!”
เฮดว้ากสบตามองก้องภพ ซึ่งไม่พูดอะไรเพิ่ม เพียงแค่หลบทางให้เขาเดินกลับไปโต๊ะง่าย ๆ เขาจึงตัดสินใจรับเกียร์ยัดใส่กระเป๋ากางเกงลวก ๆ แล้วเดินขึ้นมาจากชายหาด เพื่อมาร่วมวงชนแก้วกับรุ่นพี่ศิษย์เก่า รวมถึงรุ่นพี่ปีสี่คนอื่น ๆ
และโชคดีที่หนึ่งในนั้นคือคนที่เป็นเจ้าของความลับที่เขาสงสัย
“พี่เดียร์ครับ เกียร์รุ่นนี่มันมีความหมายอะไรเหรอครับ”
ประธานรุ่นปีสี่หันมามองรุ่นน้องในตำแหน่งเฮดว้ากงง ๆ หลังจากเดินมานั่งใกล้ ๆ โต๊ะ
“หืม ถามอะไรแปลก ๆ เมาแล้วเหรอเรา... เกียร์ มันก็หมายถึงสัญลักษณ์ของความสามัคคีไง แล้วก็เป็นของสำคัญของเด็กวิศวะ เพราะกว่าจะได้มามันลำบาก”
ยิ่งได้ฟังคำยืนยันก็ยิ่งตอกย้ำความหงุดหงิด ...เห็นมั้ย ไอ้ก้องภพ เขาก็ว่าแล้วมันจะมีความหมายอะไรได้อีก ไอ้ 0062 คงแค่อยากแกล้งกวนประสาทเขาจริง ๆ ด้วย หึ เสียแรงที่อุตส่าห์ไปทำตัวดีคุยกับมัน!
อาทิตย์ยกเบียร์ขึ้นกระดกให้คลายอารมณ์กรุ่น ขณะพี่เดียร์ต่อบทสนทนาที่เหลือเหมือนเพิ่งนึกได้
“อ้อ...แล้วก็เพราะว่ามันสำคัญนั่นแหละ เกียร์มันก็เลยเหมือนใจของเด็กวิศวะ เลยมีคนเปรียบกันว่า...'เกียร์อยู่ที่ใจ ...ใจอยู่ที่เกียร์ ...ฝากเกียร์ไว้กับใคร ...ฝากใจไว้กับคนนั้น' "
...เบียร์แทบพุ่งพรวดออกมาจากปาก อาทิตย์สำลักไอค่อกแค่ก จนพี่เดียร์ที่อยู่ใกล้ต้องช่วยตบไหล่ให้ผ่อนลง
“ค่อย ๆ กินก็ได้ สำลักซะหน้าแดงเลย ตกลงเราเมาเบียร์กระป๋องเดียวจริง ๆ เหรอวะ”
พี่เดียร์พูดล้อขำ ทว่าอาทิตย์ไม่ได้ขำตามไปด้วย กลับพยักหน้ารับโดยไม่เถียง
“ครับ ผมเมา”
...ใช่... เพราะเขากำลังเมา ความรู้สึกในใจของเขามันถึงได้สั่นแปลก ๆ ทั้งหน้าก็เห่อร้อนขึ้นมาดื้อ ๆ และสาเหตุการเมาคงไม่ได้มาจาก ลม ฟ้า ทะเล หรือกระป๋องเบียร์ แต่มันมาจาก ‘เกียร์’
...เกียร์ที่เขารับฝากไว้จากใครบางคน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
TBC
ป.ล. ขออนุญาตเปลี่ยนข้อมูลนิดหนึ่ง เรื่องงานแต่งของพี่ตั้มกับพี่ฝน เลื่อนกำหนดการณ์ถัดไปอีกหนึ่งเดือนหลังจากที่เคยแจ้งไว้นะคะ ถ้าใครงงระยะเวลา เราสรุปมาให้สั้น ๆ ตามไทม์ไลน์นี้ค่ะ
ต้นเดือนมิถุนายน รับน้อง ประชุมเชียร์
กลางเดือนกรกฎาคม กีฬาเฟรชชี่เกมส์
ปลายเดือนกรกฎาคม ชิงเกียร์คณะ ชิงธงรุ่น
ต้นเดือนสิงหาคม สอบกลางภาค
กลางเดือนสิงหาคม รับน้องนอกสถานที่ ชิงเกียร์ภาค
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ 
BitterSweet 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
