แหม เบสนี่ คำก็เมีย สองคำก็เมีย รู้มั้ยว่าคนแถวนั้นเค้าอยากให้เป็นจริง ๆ น่ะ
เบสนี่ขี้เหงา ขี้อ้อน ขี้งอน งุ้งงิ้ง ๆ น่ารักดีจัง ติดกันย์มาก ๆ เลยอ่ะ
กันย์ ดูแลเอาใจใส่เบสดีจริง ๆ เลย อย่างกับภรรยาปรนนิบัติสามีตอนเมาเหล้ากลับบ้านเลย
แหม แต่อ่านไปอ่านมา ชักเริ่มเหมือนพวกมอมเหล้าสาวเข้าโรงแรงยังไงไม่รู้ ฮะ ๆ
สุดท้ายก็ต้องพึ่งห้องน้ำอีกตามเคย โถ ๆ กันย์ น่าสงสารจังอ่ะ แล้วปล่อยเบสล่อนจ้อนอย่างนั้นเลยเหรอ
ตอนที่สามแล้ว ต้องนับถอยหลังแล้วเหรอเนี่ย ไม่รู้จะคาดเดาตอนจบยังไง
อยากให้แฮบปี้ ๆ แต่ก็คงยาก เพราะดูแล้วเบสไม่ได้คิดอะไรเลย
รึว่าจะสรุปว่าทั้งหมดคือความฝันของกันย์ทั้งเรื่องล่ะเนี่ย ไม่รู้อ่ะ เดามั่ว ๆ
เขียนดีเลยนะคะ อ่านแล้วลื่นไหล เข้าใจง่ายดีนะ ชอบค่ะ
ขอบคุณคนเขียนจ้า