หัวข้อ: Pet’ Chain พันธะนาการหัวใจนายจอมโหด (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)

[puppyluv]

อ๊า 3 ตอนรวด พอใจอย่างสุดซึ้ง
 
อยากโดดร่มแบบนั้นจุงเบย
ชอบตอนเซฟจูบปลอบขวัญคิระที่ซู๊ดดดดดดด
คิระเลือกไม่ผิด
 
อ่านเมื่อกี้แล้ว โฮ่! คุงย่านี่มันนางสิงห์ชัดๆ
แต่หัดพูดไทย เอ๊ะ
รู็ว่าคิระรักเซฟอยู่แล้วหรือเปล่า
อยากเกาะขอบเตียงตอนเซฟ จุด-จุด-จุด
 
กดบวกและเป็ดกระหน่ำ
พรรคนั้นไม่ตายดีแน่ 555

ปล. เกือบลืม ยูกิเค้ามีคู่ด้วย
 
อยากอ่านอีก เหมือนไม่พอ
 

[Ouizzz]

ดีแล้วแหละที่คุณย่าเปิดสงคราม คิระกับเซฟจะได้รักกัน
ปล.มีคู่ใหม่อีกแล้ววววว  ว้าววๆๆๆๆๆ

[enzang2660]

12.2

[Namkang’s part]
   ~หลังจากผ่านเรื่องร้ายๆมาแล้วเราก็มาแช่ออนเซ็นกันให้ช่ำใจเลยนะ~
   ไม่คิดว่าชาตืนึงในชีวิตผมจะได้มาเที่ยวต่างประเทศฟรีกับเขาด้วย  ต้องขอบคุณเฟียสกับคิระมากเลยนะเนี่ย หวังว่าเฟียสมันจะไม่เก็บค่าอะไรเพิ่มจากผม-_-
   “รู้งี้กูซื้อผัก ซื้อลูกชิ้นซื้อน้ำจิ้มสุกี้มาด้วยดีกว่า-o-” ไอ้เซฟบอก
   “มึงจะเอามาลวกกินในนี้หรือไง” ผมถาม
   “เออ โคตรสุนทรีย์อ่ะ><”
   “มึงไม่คิดว่าจะมีคนแอบฉี่ลงไปในน้ำบ้างหรือไง-o-”
   “มึงก็! คนเรามันก็ต้องมีมารยาทบ้าง  ใครมันจะฉี่ลงน้ำวะ>O<!”
   “กูนี่ไง-.-”
   “ไอ้สังงงงง-o-!!”
   “ล้อเล่น >O<!”
   มันยกถาดน้ำชาเตรียมโบกหัวผม  ผมรีบบอกก่อนเลย  มึงคิดว่ากูเป็นตลกคาเฟ่หรือเอาถาดมาตี-o-  ห้องนี้เป็นห้องแบบชายคาเปิดโล่งมองเห็นดาวเลยครับ  มันอยู่นอกอาคาร  มันคือห้องผู้ชายแต่มีแค่พวกผมสี่คนเนี่ยแหละ  รู้สึกอายเหมือนกันนะที่ต้องมาแช่กับเฟียส-///-  แต่ผมกับไอ้เซฟหลบมาอยู่ไกลๆสองคนนั้นอายครับโป๊อยู่>///<
   “มึงลองให้ออนท็อปดิกูว่าเจ๋งนะแบบให้มันทำเองอ่ะ” เสียงเฟียส
   “หรอ..”
   คิระทำหน้าขุ่นคิด  อิเฟียสมึงสอนอะรายยยยย>O<!!
   “เออ แล้วแบบบีบนมหรือกัดงี้นะ  หือร้องดังเลยล่ะ  ฮ่าๆ”
   ไอ้-.-  ผมมองไอ้หัวเงินที่หัวเราะลั่น  มึงเอาเรื่องแบบนี้มาคุยกันในที่สาธารณะแบบไม่เห็นหัวกูเลยนะ
   “ไม่อยากใช้กำลัง”
   คิระตอบเบาๆ  ผมเหลือบมองหน้าไอ้เซฟที่ทำปากประมาณว่า “อ๋อเหรอ” หน้าได้เซฟเริ่มขึ้นสีออกแนวจะเดือดหน่อยๆแล้วด้วย
   “กูเห็นเขาฮิตขายไอ้เส้นๆที่มีมุกร้อยกัน  มึงซื้อมาป่าววะ กูซื้อมา 2อัน” ไอ้หัวหงอกบอก
   คิระทำหน้านิ่งมองเพื่อนเอง  ใครเขาจะไปโรคจิตแบบมึงกันห๊ะ!! คืนนี้ผมจะไม่นอนกับมันเด็ดขาด  แต่เสือกอยู่ห้องเดียวกันไม่นะ>O<!!
   “...ขอยืมอันนึง”

   ฟิ้ว~

   โป๊ก!

   ไม่ทันที่คิระจะพูดจบไอ้เซฟก็ร่อนถาดน้ำชาใส่  แต่คิระไวก้มหัวหลบ  แล้วมันจะไปโดนใครถ้าไม่ใช่....
   “ไอ้เตี้ย!!” ไอ้ตัวว้าก
   “ในสมองมีแค่นี้ใช่มั้ยหัวมึงถึงได้หงอกไง  ไอ้ตัณหากลับ>O<!!” ไอ้เซฟด่า
   “กูไม่ได้เอาไปใช้กับเพื่อนมึงเว้ย!...”
   ....หืออออออออ!!!!!....
   ผมตีหน้านิ่งมองหน้าใบหน้าหล่อที่ลดความโหดลงจนซีดเป็นไก่ต้ม  สุกแล้วสินะมึงอ่ะ  ผมว่ามันยังไม่เปื่อยพอนะหน้ามันยังไม่โดนน้ำเลย  ต้องจับกดน้ำหน่อยแล้วล่ะ  เขาว่าแช่น้ำร้อนแล้วผิวจะเด้งนะหน้ามันจะได้เด้งเยอะๆไง....
   “..เอ่อ..ล้อเล่นน่า!” มันบอก
   “รู้อยู่แล้วล่ะ^^” ผมบอก
   “........”
   “คืนนี้เฟียสนอนข้างนอกไปแล้วกันนะ!”
   ผมบอกแล้วลุกจากน้ำพรวด  คืนนี้เตียงเป็นของผมแล้วต้องรีบแต่งตัวแล้วล็อกห้องซะ  เลิกไม่ได้สินะไอ้นิสัยแบบนี้น่ะ  คิดแล้วโมโหชะมัดไอ้บ้านี่!!
   


   ผมวิ่งเข้าห้องแต่ไอ้ยักษ์หัวเงินมันตามมาทัน  ไอ้แรงควายกระชากประตูทีเดียวตัวผมงี้แทบปลิวออกไปนอกประตูเลยถึงมันจะเป็นบานเลื่อนก็เถอะ
   “เฮ้ย! งอนไร!”
   มึงถามคนงอนด้วย เฮ้ย! กูควรตอบมึงมั้ยห๊ะ!!
   “จริงจังไปได้! พูดเล่นน่าๆ”
   “ก็ไม่ได้ว่าไรหนิ!” ผมตอบ
   “ไม่ได้ว่าแต่ทำตัวแบบนี้อ่ะนะ!  ขี้หึงไปป่ะ!”
   ...หึงไม่ได้ก็จะไม่หึง…
   ผมเดินสวนมันออกประตูไปแต่มันก็ดึงตัวผมเข้าไปกอด   ผมดันแผงอกหนาออกมันยิ่งกอดรัดผมแน่นขึ้นอีก  จะฆ่ากันหรือไง
   “เชื่อใจกันหน่อยสิ!”
   ..ก็ทำตัวให้มันน่าเชื่อหน่อยสิวะ!!..
   “ถ้าบอกว่าใช้กับนายๆคงมองว่าฉันโรคจิตใช่มั้ยเล่า!!”
   “..ก็โรคจิต..”
   ผมบอก  มันก้มลงมองผมแล้วถอนหายใจ  เออถึงกูจะเป็นแฟนมึงยอมมีอะไรกับมึงกึ่งโดนบังคับ  แต่ไม่ใช่ว่ากูจะเป็นตัวรองรับความวิตถารของมึงนะ -*-
   “เราไม่ใช่ตุ๊กตายางนะเฟียส”
   ผมบอก  เอาโน่นนี่มาใส่เดี๋ยวกูก็พังพอดี  มึงจะจิตมากไปแล้วนะไอ้บ้านี่>O<!!
   “ก็รู้ไง...เออ โทษ! ไม่ชอบใช่มั้ยละ”
   มันหันข้างเอามือบัง  ไอ้การขอโทษคนมันน่าอายนักหรือไงนะ  แต่อย่างมันก็คงอายล่ะมั้ง
   “เฟียส...” ผมเรียก
   “อะไร!” มันถาม
   “ป่าว..^^”
   “อย่างอนบ่อยเลยน่า! หน้าบาน!”
   “เลิกพูด-*-+”
   เกือบอารมณ์ดีแล้วเชียวมาบอกหน้าบาน  ผมสะบัดตัวออกเดินไปนอนที่กลางที่นอนเอาหมอนอีกใบโยนทิ้งไว้ด้านข้าง  ผมนอนคนเดียวพอเตียงนี้
   “เฮ้ย! เอาใหญ่แล้วนะ! นอนด้วย!”
   มันบอก ผมทำนิ่งหลับตาทำเป็นไม่ได้ยิน
   “ดี!! คืนนี้ไม่ต้องนอน!!”
   อะไรของมึง!!
   “ไม่เอานะเฟียส>O<!!”
   มันดึงผมหงายตัวมา  แล้วผมใส่ชุดยูกาตะของเรียวกังมันก็แหวกบนแหวกล่างเอาขาหนีบไม่อยู่  มันหัวเราะในลำคอหึๆ  มันลากนิ้วลงมาดึงผ้าคาดเอวหลวมๆออกชุดมันก็ยิ่งแหวกกว้างจนตกลงมาข้างตัวผมทั้งสองข้าง
   “หะ..ให้นอนก็ได้>///<”
   “ไม่นอนแล้ว!!”
   “นอนเถอะ>O<!!”
   กรรม!!  อย่างมันนะตี3แน่ 
   “พรุ่งนี้ต้องรีบไปสนามบินนะ!!” ผมบอก
   “ช่างพรุ่งนี้สิวันนี้ไม่เกี่ยว!!”
   “เฟียสสสสสส>///<”
   ชุดนี่มันจะถอดง่ายคลายสะดวกไปไหนเนี่ย  ไม่มีความปลอดภัยในชีวิตเลย><  เฟียสจู่โจมผมโดยการสอดลิ้นเข้ามาในหูผม  มันรู้สึกจั๊กจี๋แปลกๆ  เสียววาบไปทั้งตัวเลย  ท่อนขาใหญ่แทรกเข้ามาชนหว่างขาผม  มันปิดทางไม่ให้ผมหนีบขาหนีมัน
   “อ๊ะ..อือออ  จั๊ก..จี๋..ห๊ะ!”
   ดึ๋ยๆเหมือนมีอะไรไชอยู่ในหูเลย  มันยิ้มเห็นเขี้ยวก่อนจะลากลิ้นมาเลียริมฝีปากผม  มันบีบคางให้ผมเปิดปากออกเพื่อสอดลิ้นเข้าไปข้างใน  มือใหญ่วนคลึงหน้าอกผมเล่นสนุกมือ  อีกข้างก็ช่วยขยับขยายช่องทางด้านหลังผม   มันสะกิดนิ้วสลับกับแหย่นิ้วเข้าไปภายใน  ผมเริ่มหายใจหน่วงขึ้นเริ่มคันเนื้อคันตัวไปหมดแล้ว
   “ชอบแบบนี้สินะ..”
   เสียงแหบพร่ากระซิบแผ่วเบา  ผมกัดปากแน่นไม่อยากให้รู้เลยว่าผมรู้สึกอ่อนไหวกับจุดนี้  นิ้วเรียวยาวถูกถอนออกไปแล้วแทนที่ด้วยสิ่งที่ใหญ่กว่า  ผมร้องเบาๆมันไม่เจ็บมากเหมือนครั้งแรกแต่ก็ยังเข้ายากอยู่  มือใหญ่ยกขาผมพาดบ่าก่อนขยับตัวโน้มโยกเบาๆ
   “อะ...เจ็บหรือป่าว!”
   ผมส่ายหน้าเบาๆ  มันถามเพราะเห็นผมน้ำตาซึมๆ  ผมไม่ได้เจ็บแล้วร้องไห้แต่ผมรู้สึก...ดีมันก็เลย
   “งั้นคืนนี้ซักตีสามแล้วกันนะ”
   มันบอกแล้วยิ้มโชวเขี้ยวสวย
   ...มึง...-o-


   ไอ้.......อยากกระโดดเอามีดฟันท้ายทอยมันจริงๆ  ไอ้ไททันนน!!  ตีสามบ้านมัน  เกือบตี 4 ยังมีหน้ามาบอกว่า ตีสามห้าสิบเก้านาทีเอง...  ผมจะด่ามันยังไงดี  มึงคิดว่ากูเป็นตัวอะไรห๊ะ  ยิ่งคิดยิ่งหน้ามืด  เลือดผมไปเลี้ยงสมองไม่พอแล้วนอนน้อยเนี่ย
   “โทรมเชียวนะมึง-o-”
   ไอ้เซฟนั่งลงดูดกาแฟข้างๆผม  ตอนนี้เรากำลังนั่งรอเครื่องบินกันอยู่ที่สนามบินครับ  ส่วนผมก็ไม่กล้าลุกไปไหนกลัวหลง  แค่เดินในหมู่บ้านตัวเองผมยังหลงเลย
   “แดกมั่งดิ-o-” ผมบอก
   มันยื่นแก้วให้ผม 
   “ทำไมมึงดูเปล่งปลั่งจังเลยวะOoO!!”
   ผมจับโดนมือมัน  มือนี่นุ่มเชียว  เป็นผลมาจากการแช่น้ำร้อนหรอเนี่ย  หน้ามันเด้งเหมือนมีประกายอ่อราวิบวับ  เสียงแหบไปหน่อยแต่ก็หวานแปลกๆ 
   “.อ่า..แช่น้ำเมื่อวานไง-o-”
   มันบอก  หรอ  แต่ผมก็แช่นะทำไมรู้สึกตื่นมาไม่มีเรี่ยวแรง  แขนขาชาจนไม่รู้สึกอะไร  ขอบตาก็ดำยังกับอยู่ทีมสำรวจ   
   “เมื่อคืนไปปราบไททันมาหรอวะ” ไอ้เซฟถาม
   “โดนไททันแดก-.-” ผมตอบ
   “มึงไม่กลายร่างเป็นไททันไปสู้กับมันวะ”
   “กูเป็นไททันแคระไง-.-”
   ถ้าแปลงเป็นไททันได้จริงแดกหัวไอ้เฟียสไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว!!
   “กินอะไรอีกมั้ย”
   คิระเดินมาถามไอ้เซฟ  มือใหญ่วางบนหัวเซฟแล้วลูบเบาๆ
   “อือ ไปซื้อมาอีกดิให้น้ำมันกินด้วย” ไอ้เซฟตอบ
   “เอาอะไร” คิระหันมาถามผม
   “เอ่อ...อะไรก็ได้ครับ^^” ผมตอบ
   โห้ยยย  ได้แฟนดีจังเลยนะเพื่อนผม  เทคแคร์ดีมากเลยอ่ะ  ดูแฟนผมสิไปล็อบบี้สามชาติแล้วยังไม่กลับมาเลย  ตายไปแล้วมั้ง
   “นั่งนี่อย่าไปไหนนะ” คิระสั่ง
   “รู้แล้วน่า  ใครจะลุกไหววะ-o-!” เซฟสวน
   “ไม่ไหวเดี๋ยวอุ้มไป”
   “ไปซื้อมาได้แล้วเร็วๆหิว-////-”
   ไอ้เซฟสลับแฟนกับกูเหอะ  แฟนมึงใจดีมากเลยอ่า-o-~
   “เซฟแฟนมึงดีอ่ะ” ผมบอก
   “....มึงเห็นมันด้านเดียว-.-” มันตอบกลับ
   “แล้วอีกด้านอ่ะ-o-”
   “เหมือนได้หงอกมึงอ่ะ-*-”
   ก็ยังดีนะเว้ยที่มีส่วนดีอยู่บ้าง   ผมมองไปที่ล็อบบี้  เฟียสเดินออกมาคุยกับผู้หญิงคนนึง  อาจจะเป็นคนรู้จักล่ะมั้งดูจากท่าทางเฟียสแล้ว  สักพักเฟียสก็โบกมือลาปลีกตัวออกมาหาผม
   “ไปทำไรมาอ่ะ-.-” ผมถาม
   “ซื้อก๋วยเตี๋ยว!”
   เลิกคุยแม่งกวนตีน-*-
   “เอ้า!”
   มันยื่นขวดน้ำสีส้มๆเล็กๆมาให้ผม
   “อะไร” ผมถาม
   “บำรุงๆหน่อยกินสิ”
   อ่านไม่ออกฉลากมันภาษาญี่ปุ่น  มึงเอายาพิษมาให้กูกินป่าวเนี่ย  ผมรับมาแล้วเปิดขวดจิบ  น้ำมันหวานๆ  วิตามินหรือป่าวหว่า  อาจจะใช่มั้ง
   
   หมับ

   มือใหญ่จับหัวผมเอียงซบแขน  ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อปริบๆ  อะไรของมันนะ  ลุกดีกว่า
   “นอน! ง่วงไม่ใช่หรอ!”
   มันล็อกหัวผมไว้ให้ซบไหลมัน  นะ...นอนกลางสนามบินหรอ-o-
   “..ฟะ...เฟียส หนาวอ่ะ” ผมบอก
   เฟียสถอดเสื้อแจ็กเก็ตคลุมให้ผมคราวนี้มันดึงผมนอนตักเลย 
   “น่าร้ากก~”
   “อะไร!!”
   “ป่าว..ง่วงแล้ว”
   “นอนไปพูดมาก!”
   “บอกฝันดีหน่อยสิ...-3-”
   “อึก-////-”
   มันสะดุ้งตัวรีบหันหน้าหลบใบหน้าแดงๆ  อ้าวเฮ้ย  เขินอะไร  ผมลุกขึ้นจับหน้ามันหันมาคุยกับผม
   “มะ..ไม่ได้หรอ”
   อะไรกันน่ะ  แค่นี้ไม่ได้หรือไง
   “ไม่ต้องมาทำตาหวานใส่เลยนะ!” มันบอก
   “ป่าวซะหน่อยก็ปกตินี่-o-”
   “ไปทำใส่ใครมามั่งเนี่ยห๊ะ!!”
   “สนามบินนะอย่าเสียงดังสิ><”
   ไม่บอกก็ไม่บอก  ผมทิ้งตัวนอนซบไหล่ไอ้เซฟแทน  ไอ้ยักษ์ดึงผมกลับไปนอนตักมันไม่ถามความเห็นผมสักคำ   ใบหน้าคมโน้มลงมาใกล้ผมจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่รดอยู่ข้างหู
   “..ฝะ....ฝันร้าย!”
   ผมเอียงหน้ากัดขามัน  มันสะดุ้งกระแทกขาเข้าปากผม  ไอ้.... เจ็บนะ
   “ฮึก....ฮือ  เลือดไหลเลย” ผมบอก
   เลือดกลบปากเลยครับฟันกระแทกเข้ากระพุ้งแก้มผม
   “เฮ้ย! ก็ทำให้ตกใจไหนเอาหน้ามาดูดิ๊!”
   มันดึงตัวผมขึ้นมาง้างปากดู   เลือดมั้ยล่ะมึงอ่ะT^T
   “อย่าร้องดิแค่นี้!”
   “โดนมั่งมั้ยล่ะTOT” ผมบอก
   มันดึงแก้มผมยืดไปมาเป็นขนมโยโย่  มึงนะ  นอกจากไม่สำนึกยังแกล้งกูอีก  ผมตีแขนมันให้มันปล่อยมือ

   ตึกๆ

   “นั่งด้วยได้มั้ยคะ^^”
   ผมเบือนสายตาไปมองผู้หญิงสวยหุ่นนางแบบที่ย่อตัวถามผม  คนนี้ที่คุยกับเฟียสเมื่อกี้นี้นี่นา
   “ตามสบายครับ^^”
   เฟียสตอบ  แล้วเธอคนนั้นก็นั่งลงข้างๆเฟียส  ดวงตาสวยเหลือบมองผมก่อนจะคลี่ยิ้มออกมา  ผมก็ยิ้มตอบเธอไป
   “กลับเที่ยวนี้เหมือนกันหรอ” เธอคนนั้นถามเฟียส
   “ครับ”
   เฟียสตอบ  ดูเหมือนเธอจะอายุมากว่าเราหน่อยนะ  แต่ตัวดูเป็นผู้ใหญ่จัง  คนรู้จักเฟียสสินะ
   “ฝากบอกคุณพ่อด้วยนะว่าที่บ้านเราชวนทานข้าว”
   “แล้วไม่ชวนผมหรอฮะ”
   “จะมาก็มาสิไม่ได้ห้ามซะหน่อย”
   “ฮ่าๆ แล้วจะไปนะครับ”
   ผมมองคนสองคนที่คุยกันสนุก  รู้สึกเจ็บในใจยังไงก็ไม่รู้  ผมคงขี้หึงแหงๆเลย  แค่เฟียสคุยกับผู้หญิง  พอมองเธอคนนั้นกับเฟียสแล้วมันดูสมกัน  สมองผมเริ่มดึงส่วนต่างๆของผมขึ้นมาเปรียบเทียบกับเธออย่างหยุดไม่ได้  เธอสวยมากเลยยิ่งคุยกันสนิทสนมแบบนี้ มันทำให้ผมอดคิดไม่ได้ว่า  สองคนนี้เคยกิ๊กกันหรือป่าว..
   “อ้าว! ไม่ซบแฟนมึงแล้วหรอ”
   ไอ้เซฟถามเมื่อผมเอนหัวมาซบมันแทน
   “ขอกูนอนหน่อยนะ” ผมบอก
จะฟุ้งซ่านมากไปล่ะนะผมเนี่ย  เฟียสคงไม่อยากมีแฟนขี้หึงด้วย  แต่มีแฟนหล่อมันช่วยไม่ได้อ่ะแอบหวงเล็กๆได้มั้ยล่ะ..-3-



+++คนเขียน+++
ไม่มีถนนเส้นไหนโรยด้วยกลีบกุหลาบ
แต่ถ้าโรยด้วยใบไม้มีทุกเส้น-.-

[pornumpai-ka]

 

ชอบบบบบบ .อ่ะ .

[mystery Y]

มีแฟนหล่อก็ต้องหวงเป็นธรรมดาเนอะนำ้

[HISY]

น้ำเสร็จไอ้หงอกอีกตามเคย
ว่าแต่ชะนีนั่นใคร

[Ouizzz]

เฟียสตีสามห้าสิบเก้านาทีเองหรอ???มันไม่ตีสี่เลยยยยยยยย//น้ำหึงเลยหึงไอ้หงอกมากๆๆเลยนะ

[❁INDY_FAMILY❁]

 

[puppyluv]

หึงกันงอนกันน่ารักจุงเบย
มีแฟนหล่อต้องทำใจ 555
 
บวกและเป็ด
อยากอ่านอีก ไม่พอๆๆๆๆๆๆๆๆ
 

[yagin]

ขอติดตามเป็นกำลังใจให้เรื่องนี้ด้วยคนนะคะ

สนุกมากเลย

[blanchet]

น้ำหึงเยอะๆเลย น่ารัก5555

[@Lucifer_Prince@]

อิคิระกะเซฟมันต้องมีอะไรเเน่ๆเลย  ดูเซฟมันเปล่งปลั่งสิ  ส่วนอิเฟียสก็หล่ออะเน่อะสาวๆเลยมาเยอะ  อย่างนี้น้ำค้างคงได้หึงบ่อยๆ   รอตอนต่อไปนะคัฟ  ขอบคุณคัฟ  คุคิคุคิ~~

[ka[ze]na]

ดูท่าจะไม่ได้โรยแค่ใบไม้ แต่คงโรยด้วยหนา่มแหลม +ใบตำแย ทั้งเจ็บทั้งคัน เหอะๆๆ น้ำตาแทบไหล!!!

[enzang2660]

บทที่ 13
   
   “อ๊ากกกก  กูไม่ไหวแล้วววว>O<!!”
   เพื่อนในกลุ่มระเบิดเสียงว้าก  มันทิ้งหนังสือลงพื้นแล้วขยี้หัวตัวเองแรงๆ 
   “จะว้ากหาพ่อมึงหรอ!! กูอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง!!” เพื่อนอีกคนโวยบ้าง
   เออ  ผมว่ามันไม่รู้เรื่องตั้งแต่เคมีแล้วล่ะนะ  ให้เวลาอ่านหนังสือวันเดียวแต่ข้อสอบแต่ละวิชาๆละ 60 ข้อ  สรรหาอะไรมาออกกันนักหนาครูพวกนี้
   “ทำไมมันร้อนแบบนี้  อ๊ากกกก!!” ไอ้เซฟเริ่มบ่น
   “เพราะประเทศไทยอยู่ใต้เส้นศูนย์สูตรไง” เพื่อนในกลุ่มตอบ
   “ใต้โพ่ง! มึงเรียนมายังไง  สรุปตั้งแต่เช้านี่ไม่มีใครอ่านเข้าสมองกันเลยใช่มั้ย-o-!”
   พวกมันจะโวยวายกันมากไปล่ะ  เดี๋ยวบ้านข้างๆเอาระเบิดมาปาบ้านผมจนได้
   “เข้าไปนั่งข้างในก็ได้เดี๋ยวเปิดแอร์ให้”
   ผมบอก  วันนี้มาติวหนังสือกันที่บ้านผมพรุ่งนี้จะสอบล่ะ  กลับมาจากญี่ปุ่นได้อาทิตย์เดียวสอบเลยโหดร้ายมากT^T
   “ฟิสิกส์สูตรแม่งก็เยอะไปนะกูว่า-.-”
   “จดซะจะได้ไม่เป็นภาระของครูประจำวิชา^^”
   “เดี๋ยวกูเอาเข้าห้องสอบทั้งเล่มเลย!”
   “เศรษฐศาสตร์เอาสมุดเข้าได้นี่หว่า”
   “เหมือนเอาเข้าไปวางไว้เป็นเพื่อนไม่ได้ช่วยอะไรกูเล๊ยยยย>O<”
   “ข้อนี้ทำไงวะ แม่งlogหลายlog เหลือเกินไม่รู้จะlogเชี่ยไรนักหนา  ไม่ทำแม่งละ-o-!!”
   ผมมองเพื่อนแต่ล่ะคนที่ออกอาการไม่ไหวกับการอ่านหนังสือ  เห็นแววเกรด 1 เกรด 2มาแต่ไกลลิบลิ่ว  คณิตผมนี่โง่มากเลยจากใจ  ปีที่แล้วคณิต 2.5 แทบไม่รอดแน่ะT^T
   “ขะ..ขึ้นไปเล่นเกมที่ห้องกูก่อนมั้ย” ผมถาม
   “กูรอคำนี้มานานแล้วววววว><”
   พวกมันกรีดร้องวิ่งเข้าบ้านผมทันที  เอ่อ  ถามแค่ความเห็นพวกมึงจะรีบกันไปไหน
   “เที่ยงแล้วแดกไรๆกูจะไปซื้อให้-o-!”
   ไอ้เซฟตะโกนถามไอ้พวกที่ขึ้นไปบนห้องผม  มึงมาตะโกนอะไรกันหน้าบ้านห๊ะ-o-!
   “กูเอาราดหน้า!” ไอ้ข้างบนเปิดหน้าต่างตอบ
   “กูไปร้านก๋วยเตี๋ยว-o-!” ไอ้เซฟตอบ
   “กูเอาหมี่เย็นตาโฟ!”
   “กูไปร้านเตี๋ยวน้ำตก-o-!”
   “งั้นพวกกูเอาบะหมี่ 2 วุ้นเส้น 2”
   “เขาไม่ขายวุ้นเส้นหว่ะ-o-!”
   “งั้นมึงซื้อมาม่ามาให้กู>O<!!!”
   “ซื้อเยอะกูหนัก-o-!”
   “มึงจะไปไหนก็ไปกูทอดไข่เจียวแดกเอง>O<!!”
   “เออๆ”
   ไอ้เซฟโบกมือส่วนข้างบนก็ปิดหน้าต่างดังปัง  เอ่อ...หน้าต่างห้องกู-.-
   “ไม่ทราบว่าพวกมึงจะคุยกันให้เปลืองบรรทัดเพื่อ-.-” ผมถาม
   “มารยาทเว้ย! จะออกไปซื้อของทั้งทีต้องถามเผื่อใครเอาอะไร-o-”ไอ้เซฟตอบ
   “อ่ะจะ  พ่อคนดี-o-”
   “แน่นอน^O^”
   แทนที่พวกมันจะต้องจ่ายตังค์ซื้อข้าวกินกลายเป็นกินบ้านผมซะนี่  เออไม่เป็นไรนานๆที  แต่สังหรณ์ใจว่ากลับมาบ้านผมจะเกิดเพลิงไหม้  โทรแจ้งดับเพลิงไว้ก่อนดีกว่ามั้งเนี่ย-o-
   “ซื้อชานมด้วยดีกว่า  เอางี้กูไปซื้อเตี๋ยวมือชื้อชาโอป่ะ” ไอ้เซฟถามผม
   ร้านมันก็อยู่ไม่ไกลกันหรอกแต่คนละฝากถนน
   “อือ” ผมตอบ
   “มึงเอาไร” มันถามต่อ
   “ราดหน้า-o-”
   “กูบอกกูไปร้านก๋วยเตี๋ยว-*-”
   “กูอยากกินอ่ะ-o-”
   “จะแดกมั้ย-*-”
   “งั้นเอาเส้นใหญ่ใส่ลูกชิ้นเยอะๆ”
   “เล็กก็พอแล้วมึงอ่ะ-o-!”
   “กูไม่เล็กนะเว้ย>O<!”
   “ไปซื้อได้ล่ะกูหิวน้ำ  เอาชาสีส้มๆอ่ะ”
   ผมสะบัดหน้าเล็กน้อย  สรุปมึงก็สั่งให้กูแล้วมึงจะถามกูไมเนี่ย  ผมเดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง  ส่ายตามองหาร้านขายชานมไข่มุกแต่ไม่เห็นสงสัยเข็นไปขายตรงหน้าห้างแน่เลย  เดินไกลเลยสิเนี่ยกรรม-.-   ผมเดินทะลุตรอกออกมาข้ามถนนอีกรอบเพื่อไปหน้าห้าง  มันขายหน้าห้างจริงๆด้วย
   “เอาอะไรครับ” พ่อค้าถามผม
   “เอาอันนี้ กับกันนี้”
   ผมชี้  กินมาค่อนชีวิตแล้วผมก็ยังเรียกไม่ค่อยถูกว่ามันคืออะไร
   “เอาชาเขียวกับโกโก้ครับ”
   ผมหันไปมองคนข้างๆที่เดินมาสั่ง  เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนกับรอยยิ้มอันเป็นเอกลักษณ์นั่น  คงไม่ใช่คนอื่นนอกจาก
   “หวัดดีฟิลเตอร์^^” ผมทัก
   “เอ้าหวัดดีเมียเพื่อน^^”
   “ทำไมเรียกงั้นล่ะT^T”
   “ฮ่าๆ  งั้นเอาใหม่ๆ หวัดดีกวางน้อย”
   “ดีกว่าเมื่อกี้นิดนึง  วันนี้พาน้องมาเดินเล่นหรอO.o”
   ผมถามพลางเอียงคอมองเด็กน้อยหน้าตาน่ารักที่เกาะชายเสื้อฟิลเตอร์อยู่  ดวงตาใสมองผมก่อนจะพูดอะไรบางอย่างออกมา
   “ปังเป็นลูกมะม๊าไม่ใช่น้องซะหน่อย-3-”
   หา!! ลูกOoO!!
   “เอ่อ คือ...^^;”
   ฟิลเตอร์ดึงไหล่ผมเข้าไปใกล้ๆแล้วกระซิบ
   “เขาคิดว่าฉันเป็นแม่เขาน่ะ”
   ฟิลเตอร์ยิ้มเจื่อนๆ  แต่หน้าคล้ายกันมากเลยนะเนี่ย
   “คะ...ความจริงแล้วฟิลเตอร์เป็นสาวดุ้นใช่มั้ย-o-!” ผมถาม
   “ดุ้นน่ะมีแต่ไม่สาวนะเฮ้ย><”
   แต่หน้านายเหมาะกับการเป็นแม่ของลูกมากเลยนะ  เห็นตัวสูงๆแต่หน้าสวยเหมือนกันแถมไว้ผมยาวปะบ่าแบบนี้มันเสริมให้นายดูหญิงมาก-o-
   “30 ครับ” พ่อค้าบอก
   “อ่อ..ครับๆ”
   ผมรีบควักเงินจ่ายแล้วรับแก้วมา  ผมหันไปยิ้มกับฟิลเตอร์และย่อตัวยิ้มให้หนูน้อย  น่ารักน่าฟัดมากเลยแก้มน้องเขาชมพูยุ้ยๆ  อ๊ากกกก  อยากมีลูก>///<
   “ไปก่อนนะครับ บ๊ายบาย^^” ผมบอก
   “บายยยย >///<”
   น้องเขายิ้มเขินๆ พลางโบกมือ  เด็กเวลาอยู่ต่อหน้าคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อแม่ก็มักเขินแบบนี้ล่ะนะ  ผมเดินออกมาจากจุดๆ  ผมมองซ้ายมองขวาเตรียมข้ามถนน  แถวนี้ไม่มีทางม้าลาย  สะพานลอยก็ปรับปรุงจะข้ามถนนก็ลำบากหน่อย

   ฟิ้ว~

   ผมดึงขากลับมาที่ริมทางเท้า  เกือบไปแล้วผมยืนรอรถให้มันโล่งๆ  แต่สายตาผมก็มุ่งตรงไปที่มอเตอร์ไซค์สีดำคันใหญ่กลางถนน   ร่างสูงใหญ่ใต้เสื้อหนังร่างเพียวบางที่แนบซบแผ่นหลังกว้างกระชับกอดแน่นเมื่อรถเร่งทะยาน   ผมมองดูรถที่มันคุ้นตา  หวังว่าผมจะดูผิดนะ  ไม่ใช่รถเฟียสใช่มั้ย
   ...อาจะไม่ใช่ก็ได้...
   รถตู้คันใหญ่วิ่งผ่านหน้าผมไป  ผมเลยไม่ทันเห็นทะเบียนรถมอไซคืคันเมื่อกี้   คงไม่ใช่เฟียสหรอก  ป่านนี้คงกำลังอ่านหนังสืออยู่น่ะแหละ  ลองส่งข้อความไปให้กำลังใจหน่อยแล้วกัน-///-
   /...ตั้งใจอ่านเข้าล่ะ สู้ๆนะ  รักเฟียสนะ…/
   ไม่เอาๆ>///<
   /...ตั้งใจอ่านเข้าล่ะ สู้ๆนะ /
   แค่นี้ก็พอ  ผมกดปุ่มส่งข้อความก่อนจะเก็บมือถือลงกระเป๋า  ได้เวลาไปรบต่อแล้ว>O<!!



ผมเงยหน้ามองนาฬิกาข้างเตียง 2 ทุ่มแล้ว  นอนดีกว่า  ผมปิดหนังสือลงวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง  วันนี้รู้สึกเหนื่อยกับการอ่านหนังสือสุดๆไปเลย  น่าเบื่อชะมัดเลย><

ก็อกๆ

เสียงเคาะกระจก  ผมชะเง้อคอมองหน้าต่างที่มีหยาดฝนไหลลงมา
...เชี่ยแล้วไง....
กลางคืนแบบนี้  ฝนตกแบบนี้  อย่าบอกนะว่า!!

ก็อกๆ

เสียงเคาะหน้าต่างดังขึ้นรัวๆ  ผมขยับตัวถอยชิดติดริมเตียง

เปรี้ยงงงงงงง!!

“เฮือก!”
เสียงฟ้าผ่าทำให้ผมตกใจ  ทำไมบรรยากาศมันน่ากลัวแบบนี้  ปิดไฟนอนแล้ว  ผมดับไฟในห้องรวมทั้งโคมไฟหัวเตียง  ผมรีบมุดเข้าไปในผ้าห่มเอาหมอนขึ้นมาบังหูไม่อยากได้ยินเสียง   แต่เสียงเคาะหน้าต่างก็ยิ่งดังขึ้นเรื่อยๆ   แล้วมันก็เงียบไป.... 
...มันไปแล้ว...
ผมโผล่หัวออกมาจากผ้าห่ม  ลมกระโชกแรงพัดต้นไม้โยกไปมา  ผมกัดฟันเดินไปดูที่หน้าต่าง  ผมส่ายตามองนอกหน้าต่างที่ว่างเปล่าไม่มีอะไรนอกจากรอยกำปั้นที่ถูกสายฝนชะล้างออกไป

แหมะ!

เสียงลากเท้าพร้อมกับหยดน้ำที่ไหลลงบนพื้นไม้ดังอยู่ใกล้หูผม    ผมยืนนิ่งไม่กล้าขยับตัว  เสียงมันใกล้มาก  ใกล้เหมือนกับว่ามันอยู่ในห้องผม......
“ม่ายยยย!! อุ๊บ!”
“หุบปาก!!”
มือเปียกน้ำอุดปากผมไว้  ผมเงยหน้าตาเหลือกมองได้ผีน้ำที่ตะคอกใส่ผม 
   
เปรี้ยงงงงงงง!!

แสงวาบสีขาวแลบเข้ามาในห้องทำให้ผมเห็นดวงตาสีแดงฉานบนใบหน้าขาวซีด   นี่มันผีชัด!!!
“อื้ออออออออ งือๆๆ TXT”
ผมหลับหูหลับตากรีดร้อง  ผมดิ้นขลุกขลักๆอยู่ในอ้อมแขนเย็นเชียบ   ผีแม่งกอดกูแน่นเนไปแล้ว  ปล่อยกูไปเถอะTOT
“อย่าร้องดิวะ!!!”
ถึงพ่อจะสอนว่าเจอผีให้ขอหวย  แต่ผีมันปิดปากผมอยู่
“ฉันเอง!!”
“ฉันไหน!! อุ๊บ! ไม่รู้!! อื้ออออ”
ริมฝีปากเปียกชุ่มกดลงบนปากผม  มือเย็นยะเยือกผลักตัวผมลงบนเตียงพร้อมกับเลิกชายเสื้อผมขึ้นมาถึงคอ  เฮ้ยยยย  ผี...  ผมจะโดนผีปล้ำหรอเนี่ยTOT
“ตั้งสติหน่อย!! จะให้แหกปากไปถึงไหน!!  เดี๋ยวพ่อแกก็ตื่นหรอก!!”
ไอ้ผีโวยวาย  ผมกระพริบตาปริบๆไล่น้ำตาออกจากตา   เพ่งมองใบหน้าคนตรงหน้าในความมืด
“เฟียสหรอTOT”
“เออดิจะมีใครซะอีกล่ะ! หรือมีคนอื่นขึ้นมาที่ห้องอีกห๊ะ!”
“ตกใจหมด  เข้ามาได้ไงเนี่ย”
“เข้าหลังบ้านไง”
เข้าบ้านคนอื่นยามวิกาลมันน่าจะฟ้องร้องนะ-*-
“เคาะหน้าต่างเรียกตั้งนานทำอะไรอยู่!!”
“คะ...คือ..เรานึกว่า...ผีก็เลย..-o-”
“ผีมีที่ไหนกัน!!”
“อย่าพูดเดี๋ยวผีมาTOT”
มึง  โบราณเขาไม่ให้พูดตอนกลางคืน  ถ้ามันมามันจะมาบ้านกูนี่กูลำบากนะเว้ยT^T
      “ประสาท!”
   ใครจะไปดีอย่างคุณล่ะ-*-  มันลุกขึ้นเปิดไฟในห้องผม  มันหาเข้าไปในห้องน้ำไปอาบน้ำก่อนจะออกมาในสภาพบ็อกเซอร์ตัวเดียว  จะยืมเสื้อเราก็ได้นะ-////-
   “เช็ดให้หน่อย!”
   มันโยนผ้าขนหนูใส่หน้าผม  มันนั่งริมขอบเตียงให้ผมเช็ดหัวให้มัน
   “เบาๆไม่เป็นหรือไง!” มันโวย
   “เฟียสก็ทำแรงๆกับเราแบบนี้เหมือนกันไม่ใช่หรอ-3-” ผมเถียง
   “อ๋อ! แก้แค้นหรอห๊ะ!”
   “ทำไม! ไม่ได้หรือไง”
   “อยากลองดีใช่มั้ย  ได้!!!”
   มันผลักผมนอนแล้วตามขึ้นมาคร่อม   จมูกโด่งสวยซุกลงมาที่คอผม   ผมดิ้นพลางทุบไหล่ไอ้ยักษ์ให้ลุกออกไป  เดี๋ยวนี้อะไรๆก็จะปล้ำกูตลอดเลยนะมึงนี่  เดี๋ยวกูก็ท้องซะหรอก-*-!!
   “พอเลยๆ พรุ่งนี้ไปสอบ>///<”
   “พรุ่งนี้! ไม่ใช่วันนี้!!”
   “เฟียสสสสสสส>///<”
   มันหยุดชะงักหดหัวออกไป  ผมลืมตาข้างนึงมองหน้ามันๆก็พุ่งหน้าเข้ามาหอมแก้มผม  ผมรีบหลับตา  พอมันถอยหน้าออกผมก็ลืมตา  แล้วก็โดนแบบเดิม  เฟียสไอ้นี่เขาไม่เรียกหอมแก้มหรอกนะ  เข้าเรียกเอาจมูกปักแก้ม  แก้มผมเริ่มเจ็บละจมูกมันแหลมT^T
   “พอเลยนะ” ผมบอก
   “ทำไมไม่ถอดเสื้อนอนล่ะ!”
   “บ้าหรอ หนาวตายO///O”
   “ไม่หนาวหรอกลองดู”
   กูยังไม่ทันรับคำมึงถอดกางเกงกูก่อนเลยนะ  ไอ้...หึ่ยยย  จะด่าอะไรดี>O<!!
   “นี่! อยากให้เราสอบตกหรือไง  สอบตกต้องเรียนเสริมด้วยนะ!”
   “ชิ! นอนก็ได้วะ!!”
   ผมทิ้งตัวนอนบนตุ๊กตาผม   ผมขยับตัวใส่กางเกงแล้วลุกไปที่ห้องน้ำ  มันถอดเสื้อผ้าทิ้งเรี่ยราดเลย  ผมเอาลงไปปั่นก่อนแล้วกัน  ผมหยิบเสื้อกับกางเกงขึ้นมาจากพื้นแล้วล้วงเอาเศษเงินออกจากกระเป๋า  มันลืมมือถือไว้ในกางเกงด้วย  ไม่เอาออกดีเครื่องไม่ช็อตเดี๋ยวบ้านผมไฟไหม้   
   “เฟียส..”
   ผมเดินออกมาจะด่ามัน  แต่ดูเหมือนมันจะหลับ  ไฟยังเปิดอยู่เลยนะเนี่ยหลับได้ไง   ผมเดินเอามือถือเฟียสไปวางไว้ที่โต๊ะข้างเตียง

   ครืด~

   ผมหยิบขึ้นมาดูอีกรอบ  นึกว่าโทรศัพท์เข้า  ไลน์เองหรอ
   ...อ่ะ...
   ผมมองมองหน้าจอที่ขึ้นข้อความ
   /ฝันดีนะคะ รักน้า~/
   เพื่อนหรอ  ผมจ่อนิ้วเตรียมกดเข้าไปดูการสนธนา  แต่ถ้าทำแบบนั้นก็เหมือนว่าผมไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเฟียส  มันจะดูล้ำเส้นกันไปหรือป่าวนะ   อาจจะแค่คุยเล่นๆ

   ครืด~

   /สอบเสร็จมาหาด้วยล่ะจะรอ…/
   ไม่เล่นแล้วกดเลย!  ผมกดเข้าไปดูข้อความเต็มๆ
/สอบเสร็จมาหาด้วยล่ะจะรอนะ  อย่าหักโหมนะเป็นห่วง/
ผมกดไล่ดูว่ามันคุยอะไรกัน   ผมกำลังทำถูกหรือป่าว  ทำแบบนี้ดูเหมือนไม่เชื่อใจเฟียสเลย  แต่...ผมหยุดตัวเองไม่ได้  ผมอยากรู้ว่าเขาเป็นใคร  ทำไมคุยกันหวานหยดย้อยแบบนี้
/คิดถึงเฟียสอ่ะ/
/เหมือนกันครับ/
/คิดถึงก็มาหาสิ/
/เดี๋ยวไปครับ รอก่อนนะ/
/ส่งใจมาก่อนเลย/
/ส่งไปนานแล้วครับ ฮ่าๆ/
ผมกำมือถือในมือแน่น   ลมในร่างกายผมมันพัดโหมไปมาจนขอบตาผมเริ่มร้อนผ่าว  ผมปาดน้ำตาที่หล่นลงบนจอออก  มันจะทำให้ผมดูบทสนธนาไม่ชัด   ผมเชื่อใจเขาๆ  คิดในแง่ดีหน่อยสิเขาอาจจะคุยกับคนที่สนิทมากๆ  แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้ว่าเมื่อกลางวันนี้รถคันนั้น...เฟียสหรือป่าว
“ฮึก...ฮือ”
ผมยกมือปิดปากกลั้นเสียงตัวเองไว้   ผมจะร้องทำไมเรื่องแค่นี้  มือผมเลื่อนออกจากไลน์มันกดไปยังบันทึกการโทรทั้งที่ผมไม่ได้อยากจะทำ   ปลายสายโทรออกและโทรเข้าชื่อเหมือนๆ  “ปลาย”  ใครชื่อปลายเพื่อนเฟียสหรอทำไมผมไม่รู้ล่ะ  ทำไม...
...ใจเย็นไว้น้ำ...
ผมเตือนสติตัวเอง  ผมเลื่อนไปดูข้อความที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน   
..มันคือข้อความของผม...
ไม่ว่างที่จะอ่านข้อความแต่ว่างตอบไลน์ทั้งวันงั้นหรอ  ผมเม้มริมฝีปากแน่นทำไมล่ะ  มีคนอื่นที่สำคัญ..กว่าผมอีกหรอ   มันน่า...น้อยใจที่สุดเลย  ไม่อ่านก็ไม่ต้องอ่านให้ผมพิมพ์อะไรหวานๆแบบนั้นผมไม่เอาหรอก!  ผมรีบกดลบข้อความแล้ววางมือถือลงที่เดิม
“..ยังไม่นอนอีก”
เสียงทุ้มติดงัวเงียพูดกับผม  ผมรีบดับไฟหัวนอนแล้วปิดโคมไฟ  ผมไม่อยากให้เขาเห็น  เคมีว่ายากแล้วกลั้นน้ำตามันยากกว่า  ยิ่งกลั้นร้องไห้ไหล่ผมก็ยิ่งสั่น  ถ้าเป็นแบบนั้นเฟียสอาจจะเห็นก็ได้

หมับ

มือใหญ่ดึงตัวผมลงไปนอน  ผมตะแคงหันหน้าออกนอกเตียง  ผมเริ่มจะกลั้นเสียงร้องไม่อยู่แล้ว
“เป็นอะไรน่ะ!”
ผมส่ายหัวไม่ตอบคำถาม  เฟียสลุกโน้มตัวลงมาหาผม   ผมยกมือปิดใบหน้าหนีดวงตาคมที่จ้องมองยิ่งทำให้เฟียสดูโมโหขึ้น
“เป็นไรพูดดิ!”
เฟียสบอกพร้อมกับดึงมือผมออก
“..กะ...กลัวสอบตก”
ผมตัดสินใจโกหกออกไป
“บ๊องเอ้ย! ไม่ตกหรอกน่า  ยังไม่ทันสอบเลย”
เฟียสบอก  เขาขยี้หัวผมเบาๆ
“ฟะ...เฟียส”
“อะไร”
“พรุ่งนี้..สอบเสร็จ...เราไป”
เรายังสำคัญกับเฟียสใช่มั้ย...  ก็แค่อยากรู้ว่าระหว่างเรากับคนนั้น  นายจะเลือกใคร  เราทำใจไว้ระดับหนึ่งแล้วล่ะที่จะมาคบกับเฟียส  พอเจอเข้าจริงๆมันหนักกว่าที่คิด  แต่ก็อยากให้เฟียส...เลือกเรา  รักเรามากกว่าคนอื่น...
“เลิกทำหน้าเหมือนญาติเสียได้แล้ว หน้าบาน!”
“ฮะๆ พรุ่งนี้จะส่องข้อความไปนะ..ตอนนี้ยังคิดไม่ออก”
ผมแสร้งหัวเราะกลบเกลื่อน  เฟียสจ้องหน้าผม  เห็นความผิดปกติของผมแล้วหรอ  ผมยกมือโอบท้ายทอยคนตัวสูงลงมาจูบ   มันเป็นทางเดียวที่จะทำให้เขาเลิกมองผมอย่าสงสัยแบบนั้น   ผมรุกลิ้นตวัดหยอกล้อกับลิ้นของเฟียส  ผมไม่ไม่ค่อยเป็นหรอกแต่ก็จะพยายามล่ะนะ
“พอๆ...เดี๋ยวยาว”
เฟียสบอก  ผมหัวเราะเล็กน้อยๆก่อนจะพลิกตัวนอนกอดคนตัวใหญ่
“..เรารัก..เฟียสนะ”
   เฟียสล่ะ...ยังรักเราอยู่หรือป่าว



++++++++++
ยิ่งอ่านคนยิ่งหาย อย่าเพิ่งปายยยย
กำลังรีบจบเรื่องอยู่ ฮือออออออ
เอามาให้ฟิน[Revi x Alen] นักพากย์ญี่ปุ่นพากย์ดีจริงๆ
http://humanitys-sexiest.tumblr.com/post/57792845562/soooooo-heres-a-yummy-gift-for-all-of-you-guys

[ไป๋ไป๋]

น้ำน่ารักอ่ะ  อร้ายยยยย

 

[@Lucifer_Prince@]

ทำไมเฟียสมคนไม่เลิกนิสัยเเบบนี้สักทีนะ  รู้ก็รู้ว่าน้ำค้างมันเป็นไงก็ไม่ยอมเลิกทำแบบนี้  ทำไมต้องทำให้น้ำเสียใจด้วยอ่ะ  หวังว่าจะได้ฟังคำแก้ตัวดีๆจากนายนะเฟียส  รอตอนต่อไปนะคัฟพี่เอ็น  ขอบคุณคัฟ^^

[HISY]

ไอ้เฟียสแกตายยยย 

[blanchet]

แงงง เศร้า ค้างด้วย พาน้องน้ำมาต่อด่วนเลย
เฟียสทำแบบนี้มีเหตุผลอารายย๊า ไม่มีเวลาอ่านข้อความเชียวหรอ

[mystery Y]

เฟียสมีคนอื่นจริงเหรอ...แล้วนำ้จะทำยังไงล่ะ

[TheWanFah]

โกรธเฟียสหนักๆเลยนะน้ำค้าง

[❁INDY_FAMILY❁]

อิตาเฟียสนี่ยังไงเนี่ย

[everlastingly]

คนอ่านค้างอ่ะ ผลต่อมาคือ หน่วง!!! สงสารน้ำมากมาย ว่าแล้วไง...จากที่อ่านมา ไอ้เฟียสเนี้ยะน่าจะเป็นคนที่เชื่อใจเรื่องพวกนี้ไม่ได้ ดูท่าทางเจ้าชู้ กะล่อน แฮ่ๆๆ...อารมณ์ร่วมมากไปหน่อย คนแต่งรีบมาต่อให้ได้อ่านเร็วๆ นะ

[Ouizzz]

สงสารน้ำ!!!!!ผู้หญิงคนนี้ใช่คนที่พ่อเฟียสให้หลอกเป็นแฟนอ่ะเปล่า!!!นะ

[Nano PL]

เห้ออออออ

[ka[ze]na]

รู้ว่ามันเป็นงาน...........แ่ต่บางอย่าง หยุดได้แล้วมั้ง เพราะไม่งั้น จะไม่ได้อะไรเลยนะเฟียส

[sukaz]

เห้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ไอ้เฟียส หมายความว่าไงว่ะ

 

[puppyluv]

มีแฟนหล่อต้องทำใจ
แต่อิพี่เฟียสบังอาจทำน้องร้องไห้
เมองตายยยยย
จะสอบพรุ่งนี้แล้วด้วย
น้ำค้างจ๋า ใจเย็นนะ
 
บวกและเป็ดชอบๆๆๆ
ปล. คนอ่านไม่หายไปไหน
แค่รอมาอัพน่ะ

[enzang2660]

13.2

[Fiesta’s part]
   “ภาษาจีนแม่งยากหว่ะ^^;”
   ฟิลบ่น  ดูจากหน้ามันแล้วก็เหนื่อยพอสมควร  แต่ไอ้คิระนี่น่าจะชิวระดับนึง
   “เอามาให้กูสอบไม่ได้ดูหน้ากูเล๊ยยย!!”
   ผมบ่นเสียงดัง  เอาเยอรมันมาออกไม่ว่าเสือกเอาภาษาจีนมาออกด้วย  ออกให้กาไม่เท่าไหร่พอมั่วได้แต่ออกเขียนด้วยนี่ก็ไม่ไหวนะเว้ย!!  ให้เขียนตัวที่เขียนได้เพราะมันไม่ใช่วิชาหลักของพวกผม  แต่จะเอามาออกหาพี่! กูเรียนวิทย์-*-
   “คิระมึงเขียนไปกี่คำวะ  เห็นเซียน” ไอ้คาร์ลอ้าปากถาม
   ไอ้คิระเหลือบมองพวกผม  มันค่อยๆชูนิ้วขึ้นมา 3 นิ้ว
   “เหยดดดดด!! 3เลยหรอวะ” โหดชิบ
   “เขียนคำว่าอะไรบ้างอ่ะO.o” ไอ้ฟิลยื่นหน้ามาถาม
   “หนี่ เฟิง เลอ”
   ไอ้คิระตอบหน้านิ่ง  แต่ไอ้ฟิลหน้าเหวอไปแล้ว   ผมกับไอ้คาร์ลหัวเราะออกมา  ไม่คิดว่าคิระมันจะกล้าเห็นนิ่งๆแบบนี้  แสบหว่ะ
   “เขียนแบบนั้นจริงดิ” ฟิลย้ำถาม
   “อือ” คิระตอบ
   “โห้.....เจ๋งหว่ะ  ได้เต็มแน่เลย  ฮ่าๆ^^”
   ไอ้ฟิลทำตาโต  ผมหันไปตบไหล่ผู้กล้าของห้อง  รู้งี้เขียนไปบ้างดีกว่า ฮ่าๆ
   “เต็มแน่ๆ  กูมีเพื่อนซ่อมละ ฮ่าๆ” ผมหัวเราะ
   “....มันเขียนว่าไงนะ-o-” ฟิลถาม
   “หนี่ เฟิง เลอไง”
   “แปลว่าไรอ่ะ-o-”
   “มึงบ้าไปแล้ว”
   “มึงด่ากูหรอ-_-”
   “กูแปลให้ฟัง”
   “ถึงกูจะโง่จีนแต่กูรู้ว่ามึงหลอกด่ากู-_-”
   อ้าว  ไอ้สมอ  กูนึกว่ามึงรู้คำแปลเห็นขำ-_-
   “หนี่ เจ้อ ฉุ่น จู (มึงมันโง่)” ไอ้คาร์ลบอก
   ไอ้ฟิลหันไปมองหน้าไอ้คาร์ล  มันเค้นเสียงเย็นๆตอบกลับไอ้คาร์ลไปว่า
   “ชวี่ สื่อ ปา! (ไปตายซะ!)”
   ทีนี่ดันรู้ความหมาย  มือถือในกางเกงผมสั่นอีกรอบๆที่ร้อยของวันได้แล้วมั้ง  จะไลน์เชี่ยไรนักหนารำคาญหว่ะ  ผมเมินแรงสั่นเตือน  มันจบแล้ว! เมื่อวานพ่อผมเพิ่งเจรจาขายสำเร็จ  พอเสร็จผมก็เลยไปต่อบ้านเจ้ากวางมันเมื่อวานมันก็ร้องไห้  กลัวสอบตก คิดได้เนอะ-_-
   “สอบเสร็จไปหาน้องกวางล่ะสิ^^” ไอ้ฟิลบอก
   “อ่า มันบอกจะชวนไปเที่ยวจะส่งข้อความมา  มันยังไม่ส่งมาเลย!” ผมตอบ
   “โทรไปดิ”
   “เผื่อมันสอบอยู่ เดี๋ยวโดนกาหัวกระดาษ-_-”
   “ตกก็ซ่อมดิ^^”
   “เมื่อวานมันร้องไห้กลัวตกอยู่ไม่อยากทำร้ายมัน ฮ่าๆ”
   “มึงอ่ะหรอไม่อยากทำร้ายน้ำ  กูเห็นทำอยู่ทุกวัน...”
   “รู้ดี! น้ำยังไม่รู้เลยมึงนี่เป็นแม่กูหรือไง!”
   “ดูไม่ยากหรอกหน้าอย่างมึงอ่ะ-.-”
   “อะไรมึง!”
   “ไอ้หน้าหม้อ-o-!”
   “เดี๋ยววันนี้กูจะต่อยเพิ่งฉลองสอบเสร็จ!!”
   พูดจบผมก็เหวี่ยงกำปั้นทุบหัวไอ้ฟิล  พูดอะไรเป็นลาง
   “งานนี้งานสุดท้ายเว้ย!!”ผมบอก
   ตั้งใจให้มันเป็นงานสุดท้าย  ผู้หญงผู้หญิงผมจะเลิกยุ่งให้หมดจะมีแค่มันคนเดียว  ผมก็ไม่อยากให้มันผิดหวังในตัวผม  ผมเคยสัญญากับตัวเองว่าถ้าเจอคนที่ใช่ผมจะหยุด  ตอนนี้ผมก็เจอแล้วผมควรจะหยุดได้แล้ว  ผมดึงมือถือออกมาดูรูปหน้าจอ   ใบหน้าน่ารักที่เผยยิ้มหวานนั่นทำให้ผมอดใจเต้นไม่ได้ทุกที  แฟนผมน่ารักขนาดนี้จะไปหาใครได้อีกล่ะ 
   
   ซูด~

   ผมสูดน้ำมูกเข้าจมูก  หวัดแดกตั้งแต่เมื่อวานละ
   “เฟียสเป็นหวัด  วันนี้ไต้ฝุ่นเข้าไทยแน่เลย” ไอ้คาร์ลแซว
   “มึงก็เวอร์ไป!”
   ผมแขวะมัน  แวะไปคอนโดเปลี่ยนชุดก่อนดีกว่า  ไปเอาตังค์ด้วย



   ตุ้บ!

   ผมทิ้งตัวนอนบนเตียงกว้าง  เริ่มเย็นหัวเริ่มหนักแล้ว  ผมยกมือทาบหน้าผากวัดอุณหภูมิที่ร้อนขึ้นๆ  ลมหายใจเหนื่อยหอบมันร้อนจนผมรู้สึกรำคาญ  เป็นหวัดนี่มันทรมาณจริงๆ
   
   ครืด~ ครืด~

   พอมีไลน์กูแม่งก็ไลน์มาจังนะ!!
   ผมหยิบมือถือออกมาดู  มันสั่นทุกๆ 10 วิเลย  คนส่งแม่งก็ว่างมาก  ผมเปิดดูข้อความยาวเหยียดที่ถูกส่งมา
   /ทำไมไม่คุยตอบล่ะ  เฟียสเป็นอะไร  วันนี้ก็ไม่ยอมมาหาไลน์ไปไม่ตอบเลยนะ..../
   กูสอบจะให้ตอบไปกาข้อสอบไปหรือไงล่ะ-*- 

   ~May our hearts be full like our drinks tonight~

   ผมมองจอมือถือที่โชว์ชื่อขึ้นมา  รอบนี้แม่งโทรมาเลยเว้ย  ผมเบาเสียงริงโทนลงแล้วโยนไว้บนเตียง  ไม่อยากตัดสายเดี๋ยวจะว่าโหดร้าย  ผมเหลือบมองจอมือถือที่ดับลงจบไป1สาย

   ติ๊ดๆๆ

   ผมลุกจะรับโทรศัพท์ในห้อง  แต่ผู้หญิงคนนั้นหรือป่าวเนี่ย  มันจะโทรอะไรนักหนาวะ  ผมตัดสินใจดึงสายโทรศัพท์ออก  เสียงมันก็เลยหายไป

   ครืด~ ครืด~

   “ ยังไลน์มาอีก!!”
   ผมหยิบมือถือปาอัดกำแพงห้อง  มือถือผมแยกร่างตกลงสู่พื้น   ผมทิ้งตัวลงนอนอีกรอบปวดหัว!!  หงุดหงิด!!  รำคาญ!!  ผมหลับตาสงบสติอารมณ์ตัวเอง  ผมไม่อยากอารมณ์เสียไปเจอไอ้ตาโตมัน  เดี๋ยวเผลอไปตวาดมันร้องไห้อีก   ผมพลิกตัวมุดเข้าไปในผ้านวมผืนหนา   ให้มันห่อหุ้มร่างกายผมเอาไว้  ของีบซักหน่อยไม่ไหวล่ะไม่ได้เป็นหวัดมานานภูมิต้านทานผมต่ำ



   ติ๊ดๆ!

   เสียงนาฬิกาปลุกบนหัวเตียงดังขึ้น  ร่างสูงผงกหัวขึ้นยื่นมือไปปิดเสียงน่ารำคาญที่รบกวนเขาจณะหลับ   ใบหน้าหล่อซุกแนบไปกับหมอนใบใหญ่  เขาหลับตาพริ้มอย่างคนง่วงจัด
   
   ติ๊ดๆ!

   เสียงนาฬิกาดังขึ้นอีกระลอก  ใบหน้าหล่อขมวดคิ้วยุ่งเงยหน้ามองตัวเลขแสดงเวลา
   “หา....3ทุ่ม  กูตั้งปลุกหาพ่อกูหรอเนี่ย...”
   น้ำเสียงงัวเงียบ่นกับตัวเอง
   ...สามทุ่ม!!...
   “ชิบหาย!!”
   ร่างสูงสปิงตัวลุกจากที่นอน  เขารีบก้าวไปหยิบซากมือถือที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นขึ้นมาประกอบแล้วเปิดมันขึ้น  มือถือเครื่องมนสั่นครืดๆรัวไม่ยั้ง  ดวงตาสีแปลกไล่เปิดข้อความนับร้อยข้อความที่ถูกส่งเข้ามา  เขามองหาข้อความที่คนรักเขาอาจจะส่งมา  และมันก็มีถึง 5 ข้อความ  ร่างสูงลอบกลืนน้ำลายไล่อ่านข้อความในเครื่องอย่ากังวล
   /สอบเสร็จหรือยัง? ถ้าเสร็จแล้วโทรมาด้วยนะ/
   /เอางี้แล้วกัน  เราไปรอเฟียสที่ร้านขนมปังใกล้โรงเรียนเฟียสนะ/
   /โทรไปก็ไม่ติด  โทรเข้าบ้านก็ไม่รับจะมาหรือป่าว/
   /..ตอนนี้เฟียสอยู่กับใครน่ะ../
   ใบหน้าหล่อซีดลง  เขารู้สึกจุกในคอเมือเจอคำถามนี้เข้า
   ...รู้หรอวะว่า....
   /เราคิดว่าเฟียสจะเลือกเราแต่เราคิดผิดสินะ/
   ข้อความสุดท้ายแสดงเวลา 2 ทุ่มกว่า  ร่างสูงตัดสินใจวิ่งลงไปขี่มอเตอร์ไซค์คู่ใจไปที่ร้านอย่างรวดเร็ว  ตอนนี้รถจะชนหรือเบรกไม่อยู่เขาไม่สนแล้ว เขาต้องรีบไปที่ร้านนั่นให้เร็วที่สุด   รถสีดำเงาวับจอดลงหน้าร้านขนมปังสีขาว  ดวงตาสีแดงเหลือบมองป้ายที่ห้อยหน้าร้าน   ร้านมันปิดแล้ว
   “ไปไหนวะ!!”
   ร่างสูงเริ่มหัวเสีย  เขากดโทรศัพท์หาคนตัวเล็กถี่ๆแต่ก็ไร้การตอบรับ   เขาตัดสินใจวิ่งตามหาบริเวณโดยรอบ  ยิ่งวิ่งไปไกลจากร้านเท่าไหร่แสงไฟข้างถนนก็เริ่มลดลง  เขาอดกังวลใจไม่ได้ว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับเจ้ากวางน้อยของเขา

   ตึกๆ

   แผ่นหลังเล็กห่อตัวโค้งลง  เท้าใหญ่รีบวิ่งเข้าไปหาคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สาธารณะข้างทาง  คนตัวเล็กได้ยินเสียงเท้าหนักๆก็เงยหน้าขึ้น   เสียงสะอื้นและหน้าอกไหวกระเพื่อมทำให้ร่างสูงรู้สึกเจ็บปวดลึกๆในใจ  เขาย่อตัวลงกุมมือบอบบางไว้
   “ฮึก!..ฮือ..มะ..มาทำ..ไม”
   เสียงเล็กถามขาดห้วง  ดวงตากลมโตมองใบหน้าหล่ออย่างตัดพ้อ   ปลายนิ้วยาวเกลี่ยขอบตาแดงเรื่อที่บวมช้ำด้วยน้ำตาแต่ใบหน้าหวานก็สะบัดหลบ
   “น้ำ!!”
   “..ไปซะ!”
   เสียงเล็กขึ้นเสียง
   “กำลังเข้าใจอะไรผิดอยู่นะ!!  มันไม่ใช่..”
   “เราเข้าใจถูกแล้ว!! ฮือๆ ไปเถอะ...เรา..อื้ม..อยากอยู่คนเดียว”
   “จะบ้าหรือไงดึกๆแบบนี้มันอันตราย!!”
   “เดิมทีเรา...ก็ตัวคนเดียว ฮึก!... จะอยู่คนเดียวอีก...มันคงไม่ตายหรอก”
   “พูดงี้หมายความว่าไง!!”
   ร่างสูงตวาดเสียงเข้ม  คนตัวเล็กยิ่งสั่นกลัวแต่ก็ต้องข่มใจสู้
   “จะเลิกหรือไง!!”
   ดวงตาสวยเบิกกว้าง  ใบหน้าหล่อเคร่งเครียดพูดแบบนั้นจะให้เลิกกับเขางั้นหรอ  ทั้งที่เขารักและดูแลขนาดนี้ยังกล้าพูดว่าจะอยู่คนเดียว   
   “..ฮือๆ..เฟียสต้องการ..แบบนั้นสินะ..”
   มือสวยปาดน้ำตา  ร่างบางคิดเอาเอง  ใบหน้าหล่อถึงกับอึ้งเขามองร่างบอบบางที่สั่นเทา  ดวงตาใสที่จ้องมองเขาถ่ายทอดความรู้สึกเสียใจมายังเขา
   “ไม่ใช่นะ!! ฟังก่อนสิ!!  โธ่เว้ย!!”
   ร่างบางลุกหนี  มือใหญ่รีบคว้าคนตัวเล็กเข้ามากอดแนบตัวไว้  ร่างเล็กออกแรงดื้นขัดขืนอ้อมกอด  คนตัวใหญ่ยิ่งออกแรงรัดจนคนตัวเล็กต้องหายใจทางปาก
   “ปล่อย...อ่ะ! ช่วยด้วย!”
   “น้ำ!!!”
   ร่างเล็กร้องตะโกนขอความช่วยเหลือ  ร่างสูงขมวดคิ้วเค้นเสียงตะคอก  ถึงกับขอให้คนช่วยนี่เห็นเขาเป็นใครกัน  เป็นคนไม่ดีที่จะมาทำร้ายงั้นหรอ!!
   
   ปี๊ดดดดดดด!! ปี๊ดดดดดดดด!!

   “ทำอะไรกันน่ะ!!”
   ร่างสูงใหญ่ในชุดเครื่องแบบตำรวจเดินเข้ามา  ดวงตาสีแดงตวัดมองอย่างน่ากลัว  เขาไม่อยากให้ใครเข้ามายุ่ง
   “ชะ..ช่วยด้วย! อุ๊บ!”
   เสียงหวานร้องแต่ถูกปิดปากไว้
   “เฮ้ย!!  ปล่อยเลย  ต่อหน้าเจ้าหน้าที่ตำรวจยังกล้าอีกนะ!!”
   ตำรวจนายที่สองว่า
   “อย่ามายุ่ง!!” เสียงใหญ่ตะคอก
   ตำรวจสองนายรีบเข้ามาชาร์ตจับร่างสูงแยกออกจากคนตัวเล็ก  ร่างสูงสะบัดยกมือต่อยเข้าไปที่หน้าตำรวจ   ตำรวจอีกนายเสยกำปั้นเข้าที่ท้องอย่างแรงจนร่างสูงทรุดเข่าลง   กุญแจมือสีเงินล็อกเข้าที่มือซึ่งถูกไขว้หลังไว้   
   “ไปสงบสติอารมณ์ที่โรงพักหน่อยไป!!” นายตำรวจว่า
ดวงตาเรียวมองร่างเล็กที่หนีหายไปในความมืด   
...หนีไปแล้ว...
ทั้งที่จับมาได้แล้วแท้ๆแต่ก็หลุดมือไปจนได้  ไม่ว่ายังไงเขาก็ต้องจับกลับมาให้ได้ 
...ตอนนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อนแล้วนะน้ำ  ฉันขาดนายไม่ได้!!...
กลับมา...กลับมาหาฉัน   




+++Talk+++
ตอนจบเฟียสติดคุก น้ำเป็นหม้าย  คิระถูกยิงตาย เซฟได้กับน้ำ เอ้ย! ล้อเล่น555
17-18 ไปค่ายนะคะ(คนอ่าน: ไม่ได้อยากรู้-.-) รู้หน่อยเหอะอยากบอก555
อัพอีกที โน่นนนนนนนนน หลังกลับจากค่ายนะคะ^^

[pornumpai-ka]

 

อยากอ่านคู่น้ำๆๆๆๆ

[HISY]

คนเขียนไปค่ายคนอ่านก็ขาดใจตายอ่ะสิ
แหม่ ตอนนี้จะสงสารใครดี
แต่อยากอ่านฟิลเตอร์ (เกี่ยวไหม?)