ตอนพิเศษ (ริชดิค & ริน)
...1 วันของฉันและเธอ ...
[Richdick’s part]
... You are beautiful girl ….
ผมมองแผ่นหลังเล็กตั้งตรงที่ก้าวเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ จะให้ใส่ชุดเจ้าสาวเดินในเมืองมันก็ยังไงๆ ผมเลยคิดว่าน่าจะพามาซื้อชุดเปลี่ยน แต่เธอก็ยังไม่หยุดเข้าร้านไหนเลยซักร้าน
“สาวน้อย! ยังเลือกร้านที่ถูกใจไม่ได้อีกหรอ^^” ผมเอ่ยปากถาม
“ได้แล้วค่ะ ร้านนี้ไง”
ผมเงยหน้ามองป้ายสีเงินบนตึกสีทึบทะมึน นี่ร้านขายเสื้อผ้าหรือบ้านผีสิง ผมเดินตามเธอเข้าไปด้านในร้าน นี่ผมหลุดมาอีกโลกนึงหรือเปล่า ผนังอิฐสีเทาถูกพ้นสีเป็นลวดลายต่างๆ ภายในตกแต่งด้วยล้อรถและถังน้ำมันขนาดใหญ่ คนในร้านก็เจาะจมูก เจาะปาก เจาะลิ้นแถมยังทำผมสีแสบตาอีกด้วย นี่มันEMOหรอ
“คิดว่าชุดนี้เป็นไง”
สาวน้อยหยิบเสื้อสีดำขาดๆกับกระโปรงลายสก็อตทาบที่ตัวแล้วหันมาให้ผมดู
“ก็...”
“ฉันอยากจะย้อมผมซัก7สีด้วยแหละ อยากทำมานานแล้ว^^”
“เธอนี่ทำอะไรขัดกับหน้าตาจังเลยนะ^^”
ดูแล้วน่าจะชอบแต่งตัวเรียบร้อยๆ ใส่กระโปรงยาวๆ แต่ไหงมาแนวร็อกซะได้
“อย่างมองคนที่ภายนอกสิ-3-”
“ก็เธอดูเรียบร้อยขนาดนี้”
“มันก็แค่เปลือก จริงๆแล้วฉันน่ะชอบฟังเพลงร็อก อย่างแต่งตัวเถื่อนๆมานานแล้ว จริงๆแล้วในกล่องสมบัติของฉันน่ะมีแต่ซีดี J-Rock ทั้งนั้นเลย X Japanฉันก็มีนะ*o*”
คนเรามองกันแค่ภายนอกไม่ได้จริงๆ...
“ฉันไปลองชุดก่อนนะ”
แล้วเธอก็หายเข้าไปในห้องลองชุดซึ่งตอนแรกผมนึกว่ามันคือประตูหลังร้าน ทำไมสภาพมันดูโทรมๆ ผมยืนกอดอกมองบรรยากาศน่าสะพรึงภายในร้าน แต่ละคนแต่ตัวเหมือนคนนอนดึก ขอบตาดำหัวฟูๆ ผมไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่เลยแหะ
แกร๊ก!
ร่างเพียวบางเดินออกมาจากห้องลองเสื้อ เธอใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำทับด้วยเสื้อขาดๆเหมือนโดนกรีดและก็กระโปรงสั้นที่โชว์ขาขาวๆ
“Wow…”
“โรคจิต!”
อยู่ดีๆก็โดนด่า ก็แค่มองขาแค่นั้นเองนะ
“เอาชุดนี้หรอ” ผมถาม
“อือ เอาแบบนี้แหละ”
“ครับๆ”
ผมเดินไปเคาเตอร์เพื่อจะจ่ายเงิน คนในร้านต่างจับจ้องมาที่สาวน้อยข้างผม นั่นสินะตอนเข้ามาอย่างกับเจ้าหญิงแต่ตอนนี้เหมือนคนโดนสิงยังไงก็ไม่รู้ แต่คนสวยทำอะไรก็ดูดีล่ะนะ
“ละ..แล้วจะใช้คืนให้-///-” เธอบอก
“ไม่ต้องหรอก^^”
“ไม่เอาฉันไม่อยากติดหนี้บุญคุณใคร ไม่อยากมาตามใช้ชาติหน้า-///-”
“แต่ฉันอยากให้ติดนี่นา”
“บ้า-////-”
ใบหน้าหวานก้มหน้าหลบตาผม เธอกำลังเขินอยู่ใช่มั้ยเนี่ย ก็น่ารักดีนะ ด่าเพราะเขินชักอยากโดนด่าอีกจังเลย ฮ่าๆ (คนเขียน :มาโซสินะ...สินะ )
“อยากกินราเมงตรงนั้นจังเลย!”
สาวน้อยบอกพลางชี้ไปที่ร้านรางเมงที่มีคนต่อแถวยาวล้นออกมานอกร้าน
“กินร้านอื่นดีกว่านะ” ผมบอก
“จะกินร้านนี้!”
ดื้อชะมัด ให้ตายเถอะ
“อยากกินเครปร้านโน่นด้วยอ่ะ”
“งั้นไปกินเครปก่อนดีกว่า”
“ต้องกินรางเมงก่อนสิ!”
“กว่าจะได้กินเครปไม่ขายหมดพอดีหรอ”
“งั้น! คุณต่อแถวร้านราเมง ส่วนฉันไปซื้อเครป ตกลงนะ”
ตกลงอะไร นี่เธอไม่คิดจะฟังคำตอบฉันก่อนหรือไงวิ่งไปโน่นแล้ว ผมลากสังขารตัวเองมาต่อแถวร้านราเมง มันอร่อยขนาดนั้นเลยหรอคนถึงต่อคิวเยอะขนาดนี้ ชาตินี้ผมจะได้กินมั้ยเนี่ย
1 ชั่วโมงผ่านไป
ผมยังปักรากจุ่มอยู่หน้าร้าน ทำไมแถวมันไม่ขยับเลยวะเนี่ย พวกข้างในมันเข้าไปกินหรือไปช่วยเจ้าของร้านตั้งหม้อวะ
จึ๋งๆ
ผมมันไปมองสาวน้อยที่ถือเครปมาให้ผม หายไปชั่วโมงได้เครปมาอันเดียวเนี่ยนะ
“แถวไม่ขยับเลยอ่ะ” ผมบอกเธอ
“อือ ไม่กินแล้วล่ะ อิ่มแล้ว^^”
-_-++ แล้วให้ฉันมายืนตากลมเพื่ออะไร
“ไปเกมเซนเตอร์กันเถอะ^^”
เธอลากผมอกจากแถว สาวน้อยเธอน่าจะเปลี่ยนใจให้เร็วกว่านี้หน่อยนะ ให้ฉันยืนทำซากอะไรตั้งหนึ่งชั่วโมงห๊ะ!!!
“^^”
เธอหันมายิ้มให้ผมที่เริ่มจะคายเขี้ยวออกมา มาเดทกับผู้หญิงต้องตามใจ เย็นไว้ๆค่อยรวบยอด!
ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าการเลี้ยงผู้หญิง “คนนี้” “คนเดียว”และ “วันเดียว” จะทำให้ผมสูญเงินไปมากขนาดนี้ เธอกำลังคิดว่าบ้านผมเป็นเจ้าของบ่อน้ำมันหรือเป็นหุ้นส่วนappleหรือเปล่า บางทีผมควรจะหันไปกลับทบทวนเรื่องจะสร้างอนาคตร่วมกับเธอ-_-
“แถวนี้มีแต่ห้องพักแคบๆ อาจจะไม่ค่อยสะดวกสบายเท่าไหร่” ผมบอก
“ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้ก็พอแล้ว”
เธอทิ้งตัวนอนลงบนโซฟาสีหม่นพลางเหยีบดแขนเหยียดขา
“ฉันน่าจะเตือนเธอให้พอตั้งแต่ออกจากร้านแรกแล้วล่ะนะ” ผมบอก
“อะไร-_-?” เธอถาม
“ไม่มีอะไรหรอก^^;”
ผมถอนหายใจอย่างเพลียๆพลางกวาดตามองเครื่องประดับบนตัวเธอที่รวมกันไม่ต่ำกว่า 20 ชิ้น มันเหมือนมีโซ่โยงพันรอบตัวเธอไปหมด เธอเป็นต้นคริตส์มัตหรือไงเนี่ย ถ้าใช่ผมจะได้ออกไปซื้อไฟมาประดับเพิ่ม ยังพอเหลือพื้นที่ ¼ ตารางนิ้วบนตัวเธอให้แปะสติกเกอร์รูปดาวลงไปด้วย
“เดี๋ยวจะทำผม7สีให้ดูอยากเห็นมั้ย><”
“อืม เอาสิ” ไม่อยากเห็นหรอกผมเธอก็สวยดีอยู่แล้วนะ
“ไอ้นี่มันใช้ยังไงนะ ต้องผสมน้ำหรือเปล่า”
เธอถามพร้อมกับหยิบแผงชอล์ก7สีออกมา มันเป็นแบบให้ทาลงไปบนผม แต่ก่อนเพื่อนผมก็เคยใช้อยู่
“เดี๋ยวฉันทำให้”
ผมหยิบแผงชอล์กออกมาแกะ ผมจับเธอนั่งหันหลังก่อนจะดึงผมเธอขึ้นมาทาสีลงไป
“คุณเป็นคนดีจังเลยนะ”
เธอบอกไปกินช็อกโกแลตไป
“ไม่หรอก ฉันดูเป็นคนดีหรอ ฮ่าๆ”
“ไม่เคยมีใครตามใจฉันขนาดนี้มาก่อนเลย อุส่าห์รอคิวร้านราเมงให้ฉันด้วย-///-”
เธอประทับใจอะไรง่ายจังนะ อย่าบอกนะว่าไม่เคยเจอใครทำอะไรแบบนี้ให้ ตอนแรกก็กะจะไม่รอหรอกนะ แต่เห็นเธอยิ้มได้ฉันก็หายเหนื่อยยังไงก้ไม่รู้-///-
“พ่อเธอไม่ตามใจเธอหรอ”
“ไม่ ถึงจะดูเหมือนตามใจฉันแต่เขาเห็นถึงประโยชน์ที่เกิดขึ้นเขาถึงจะปล่อยให้ฉันทำ”
“ถูกเลี้ยงมาแบบไหนกันเนี่ย”
“แบบเป็นหุ่นเชิดละมั้ง”
“คิดแบบนั้นหรอก แต่ฉันว่าพ่อเธอตามใจเธอมาก ตอนนี้คงกำลังเป็นห่วงเธออยู่แน่ๆ”
“ไม่มีทาง...”
“พรุ่งนี้ไปพิสูจน์กันมั้ยล่ะ^^”
“คุณเป็นใครกันแน่?”
“เป็นผู้ชายธรรมดา”
“แล้วไม่รู้สึกอะไรหรอเวลา..อยู่กับฉัน”
“ห๊ะ!?!”
“นี่ฉันไร้เสนห์ขนาดนั้นเลยหรอ-////-”
สาวน้อยเงยหน้ามองผม เธอขมวดคิ้วเม้มปากเหมือนเด็กกำลังงอนอะไรบางอย่าง
“ฮ่าๆ ไม่ขนาดนั้นหรอก”
“หมายความว่ายังไง!”
“ก็...”
“ทำไมไม่จูบฉันล่ะ!”
นั่นมันนอกเหนือที่เพื่อนสั่งมา เอาแล้วไง ผมจะทำยังไงดี
“Kisssss”
ร่างบางหันมากอดคอผมแน่น ใบหน้าสวยยื่นเข้ามาหมายจะจูบผม ผมไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องเสียหายหรอกนะถ้าเธอจะจูบผม แต่สถานการณ์แบบนี้มันอาจจะเกินกว่าจูบไปก็ได้
...เอาก็เอา...
ผมสอดมือช้อนท้ายทอยเล็กขึ้นรับริมฝีปากของผมแต่...
ผลุบ!
ร่างเล็กหล่นลงไปนอนบนพื้น งงสิครับ ผมรีบนั่งประคองตัวเธอ ยังไม่ทันจูบทำไมถึงร่วงลงไปอยู่กับพื้น เสียงหายใจยาวกับหน้าอกไหวเพื่อมจังหวะช้าทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าสาวน้อยคงผมเข้าห้วงนิทราไปแล้ว
“เหนื่อยมาทั้งวันเลยสินะ”
ผมช้อนร่างนุ่มนิ่มเข้าไปวางลงบนเตียงในห้องก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมร่างของเธอไว้
“ฝันดีนะ”
ผมโน้มตัวลงจุมพิตที่หน้าผากเนียน หวังว่าเธอจะฝันดีและได้พบเจอแต่เรื่องๆดีๆจากนี้ไป จนชั่วนิรันดิ์
หมับ!
จะ...จับชายเสื้อไว้ เหมือนในการ์ตูนเลย-////- ผมนั่งนิ่งปล่อยให้มือเล็กๆจับเสื้อผม คงอยากจะอ้อนให้ผมอยู่ด้วยสินะ
“ฮะ...ฮือออ”
ร้องไห้หรอ
“ริน..”
หมับ!
ร่างเล็กผลักตัวผมลงก่อนจะลุกขึ้นมานั่งคร่อมตัวผม
“ทามมมม ตัววววดีๆน้า~ เดี๋ยวกลับปายยยย รินจะให้ป๊ามาสู่ขอน้า~”
“ริน! เธอ....อุ๊บ!”
ผมยังไม่ได้เตรียมใจเลย เดี๋ยวสิ! กะทันหันเกินไปแล้วนี่เมาชอล์กหรือไงเนี่ย
“แฮ่ก!...ไม่ได้นะริน เด็กมาปล้ำผู้ใหญ่แบบนี้!!”
ผมพยายามผลักตัวเธอออก
“ไม่เห็นเป็นรายยยย รินไม่ติดคุกซะหน่อยยยย”
“แต่ฉันจะติดน่ะสิ!”
“ช่ายยยย ฮ่าๆ”
วันที่ dd เดือน mm ปีxxxx ผมถูกผู้หญิงตัวเล็กๆพรากความเป็นผู้ใหญ่โดยที่ผมต่อต้านไม่ได้(ส่วนหนึ่งคืออารมณ์มันพาไป ผมไม่ได้ตั้งใจแต่เจตนา 3/4) ผมไม่รู้ว่าเธอเกิดเมาอะไรขึ้นมา แต่ผมคาดว่าคงจะเป็นเจ้าช็อกโกแลตกลิ่นแปลกๆนั่นแน่ๆ ไม่น่าเลย.... โทรุฉันขอโทษแต่ฉันไม่ได้เริ่มก่อนนะเว้ย-o-;
++++++++++++++++
หายหัวไปแบบกระทู้จม ต้องจ้างรถมาขุดเลยนะเนี่ย555
เหลือสอบ 7วช. GAT PAT ตอนนี้ได้สัมภาษณ์TNI อีกแล้วครับท่าน
(ไม่ได้ทุนก็ไม่เอา มันไกล -3-)
ตอนหน้า เฟียสน้ำ(หายไปนานลืมชื่อตัวละคร กรรม)
หัวข้อ: Pet’ Chain พันธะนาการหัวใจนายจอมโหด (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ) (อ่าน 293743 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก