บทที่12
ปกติถ้าคุณรักษ์มาทำงานเราจะได้ยินเสียงเพลงดังอยู่ในห้องบัญชี และแผนกวางแผน.....
แต่เนื่องจากภารกิจด่วนมากๆๆๆๆๆๆๆ
ทำให้คุณรักษ์ต้องไปงานศพของพ่อของคู่ค้าที่ลาว......
ซึ่งต้องพ่วงเอาคุณแมนไปด้วย....
สามวัน
.
.
.
เช้านี้มุธามาทำงานตามปกติ......
ยืนอยู่ด้านหน้าโรงงานมองพนักงานที่ทยอยเดินเข้าโรงงาน.....
ตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมาหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้น......
คุณรักษ์มาทำงานเช้า.....
แต่ว่า......
วันนี้รถมอไซร์ถูกคลุมไว้ด้วยผ้าคลุม
แถมห้องก็ยังเงียบ.....
.
.
.
วันจันทร์ผ่านไปช้าๆ......มุธาบอกกับตัวเองว่ามันไม่ใช่เพราะคนคนนั้นไม่อยู่แต่เพราะวันจันทร์นี้ไม่มีใครมาสมัครงาน เลยทำให้ไม่ต้องวิ่งวุ่นสัมภาษณ์
ช่วงก่อนเลิกงานเขาเดินลงมานั่งที่โซฟาหน้าเคาน์เตอร์
"ไง....พี่มุ....ทำไมหงอยๆคะ" ชมพู่ชะโงกหน้ามาถามเขา
".......เปล่านี่"
"เหรอ....คิดว่าเป็นเพราะคิดถึงคุณรักษ์ซะอีก"
"เฮ้ย......." มุธาลุกพรวดขึ้นเพราะตกใจ
"อะไรคะ....."
"เอ่อ.....เปล่า......แล้วทำไมชมพู่ถึงคิดว่าพี่.....ต้องคิดถึงคนอย่างนั้น" มุธาถามทั้งที่หน้าแดงระเรื่อ....
"ก็.......พี่มุน่ะ.....เถียงกับคุณรักษ์ตลอดเลยนี่นา......เนี่ย....ชมพู่ยังคิดถึงคุณแมนเลย....จะไม่เจอไปสามวันเลยนะ"
"อ้าว.....แล้วเขาไปไหนกันละ" คนถามไม่ได้รู้ตัวเลยว่าขยับมายืนใกล้ๆเคาน์เตอร์โดยไม่รู้ตัว
"ก็.....คุณป้าให้ไปลาวค่ะ...งานศพพ่อพี่เป้น่ะ....เลยต้องไปกันทั้งคู่ เฮ้อ.....ว่าแต่ถึงชมพู่จะคิดถึงคุณแมนก็น้อยกว่าน้องพีนะคะ"
".......เอ่อ.......อื้ม" มุธาย้ายตัวเองไปยืนข้างๆหน้าต่างแทน
"อุ๊ยเพลงนี้เพราะ....."ชมพู่เพิ่มเสียงขึ้น.....เพลงดังแว่วเข้าหูเขา
.
.
.
.
"เสียงเพลงก็ไม่ช่วยเลยทั้งที่เคยชอบฟัง
หนังโปรดกี่เรื่องก็ดูมันทั้งวันก็เหมือนเดิม
เหมือนใจมันอยู่นอกตัว ควบคุมไม่ได้เลย
หันมองทางไหนได้แต่คิดถึงเธอ แล้วก็คิด............"
ชมพู่แอบมองคนที่ยืนเหม่อๆคนเดียว.....
ช่วงเย็นฟ้าครึ้มทุกวัน
ยิ่งเหงาเขาไปใหญ่
"คิดว่าเธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม ยิ่งคิดก็ยิ่งแย่
กินไม่ได้นอนไม่ได้เลย ฉันแย่เลยรู้หรือเปล่า........
ให้ทายว่าในวันนี้ฉันจะต้องตาย
กี่ครั้งแล้วรู้ไหมที่เธอไม่อยู่
ความคิดถึงมันทำงานทั้งวัน
หนึ่งวันมีหนึ่งพันสี่ร้อยสี่สิบนาที
ฉันคิดถึงเธอทุกทุกวินาที
เธอคิดดูก็แล้วกัน กว่าจะพ้นหนึ่งวัน
รู้ไหมว่ามันเหนื่อยยากแค่ไหน
เมื่อไม่มีเธอ"
มุธาอมยิ้มกับเพลง.....คิดถึงไม่ตายหรอกน่า.....
แต่ก็ทำเอาแย่เหมือนกันนะเนี่ย.......
ไม่อยากยอมรับเลยว่ามีความคิดหนึ่งแว่บเข้ามาในหัว
"รีบๆกลับนะครับ.......ผมคิดถึง"
.
.
.
ชมพู่กดชัตเตอร์เก็บรูปก่อนส่งไปให้ใครบางคน
"เอาความคิดถึงมาฝากค่ะ"
.
.
ชมพู่อมยิ้มกับตัวองก็จะฮัมเพลงเบาๆ......
วันแรกยังขนาดนี้พรุ่งนี้มะรืนนี้จะขนาดไหน
ชมพู่ชอบค่ะเห็นคนเขารักกัน.........
.
.
.
ถึงตอนนี้จะไม่ยอมรับ......แต่คนเราน่ะรักแล้วหนีหัใจตัวเองไม่พ้นหรอก
.
.
.
ว่าแล้วสาวมึนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาแฟนตัวอ้วน
.
.
.
"เฮียวันนี้ไปกินชาบูกันมั๊ย.................."
.
.
.
"เค้าคิดถึงตัวเองน่ะ"
................................
โฉบมาสั้นๆ......พอกรุบกิบ....เอิ๊กๆ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและติชมค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
