บทที่ 14
rak part
ผมเซ็นต์เอกสารด่วนทั้งหมด....ลงคิวยาเม็ด....และแล่นกลับบ้าน
เอาของไปเก็บ
นมล้อผมว่า ความรักทำให้ผมเหมือนเด็กวัยรุ่น
ผมยอมรับ.....นมหัวเราะ แล้วฝากขนมตาลมาให้มุ
.
.
.
คุณอาจจะคิดว่ากลับไปแล้วผมอาจจะเจอมุลุกขึ้นมาทำงานบ้าน....
หรือไม่ก็นอนหลับปุ๋ยอยู่บนเตียง.....
แต่เปล่าเลย....
มุยืนคุยกับสาวข้างบ้าน......
หัวเราะต่อกระซิกเชียวละ
.
.
.
ไม่ได้หึงหรอก(......แต่หมันไส้)
.
.
.
ผมเดินเข้ารั้วไปสาวคนนั้นหันมาทักทายผม....
ผมยิ้มรับแล้วเดินหิ้วของเข้าบ้านมาปละไม่หันกลับไปมองอีก
.......
..
..
.
บ่านสองมุมเดินเข้ามาบ้านมาพร้อมกับถ้วยแกงเขียวหวานไก่
"ทำไมกลับไวละครับ....."
"ทำงานเสร็จไวเลยรีบกลับ"
"แล้วทำไมไม่กลับบ้าน......." เออ.....เขาว่าความรัก.....ทำให้คนคิดเล็กคิดน้อย
"แล้วมาหาไม่ดี?"
".............ไม่ใช่ไม่ดี....."
"แล้วไง......ผมคิดถึงมุ ผมก็มาหามุ.....ผมรักมุผมก็อยากอยู่กับมุ....."
"แล้วถ้าวันนึงไม่ได้รัก....."
"ทำไมถามอะไรยังงั้น...."
"ก็วันนี้รัก....วันนึงอาจไม่รัก....."ทำไม.....
"เปลี่ยนจากวันนี้ผมรักมุ....พรุ่งนี้ผมรักมุ.....วันต่อๆไปกี่วันกี่สิบกี่ร้อยวันผมก็รักมุอย่างนี้ไม่ดีกว่าเหรอ....."
"แต่ผม........"ผมรีบยกมือขึ้นกลางอากาศ ผมฟังคำว่าเกลียด....จากปากมุมามากจนขยาด....
ฟังคำว่าไม่รักมามากจนกลัว......
"ถึงวันนี้มุจะยังไม่แน่ใจ....ผมก็ยังยืนยันว่า ผมรักมุ....และมันไม่ใช่แค่เดือนสองเดือนแน่นอน ถ้ามุกลัวและไม่แน่ใจ ถ้าวันนึงผมนอกใจ....หรือว่ามีใคร
.
.
.
มุฆ่าผมได้เลย"
.
.
.
ผมวางขนมตาลลงกับโต๊ะ.....แล้วเดินไปที่ประตู
.
.
.
"ผมรู้ว่ามุรักผม.....แต่เพราะความไม่แน่ใจ และภาพที่คุณเห็น....มันทำให้คุณลืมมองความรู้สึกของผมไป....ผมจะลองถอยออกมาคุณจะได้ไม่อึดอัด"
.
.
.
mu part
ผมงี่เง่าเหมือนผู้หญิง.......
แล้วคุณรักษ์ก็ดันเป็นคนแก่ขี้น้อยใจ
"ผมรู้ว่ามุรักผม.....แต่เพราะความไม่แน่ใจ และภาพที่คุณเห็น....มันทำให้คุณลืมมองความรู้สึกของผมไป....ผมจะลองถอยออกมาคุณจะได้ไม่อึดอัด"
อะไร.....ไหนว่ารักไง...แค่นี้ถอยแล้วเหรอ.....เฮ้ย....ทำหน้าเศร้าขนาดนั้นแล้วเดินออกจากบ้านไปได้ไง
"อย่าไป....." ผมพูด.....แต่มันเบาเกินไป.....เขาไม่ได้ยินเสียงสตาร์ทเครื่องรถขึ้น......และห่างออกไป.....
ผมมองขนมตาลที่วางอยู่บนโต๊ะ....มองเลยไปที่เคาน์เตอร์ห้องครัวมีถ้วยข้าวต้มหมู.....หน้าตาธรรมดา.....
แต่พอผมชิมแล้ว.....น้ำใสๆมันไหลออกจากตาไม่หยุดเลย.....
.
.
.
"มุๆ......ช่วยกินหน่อย.....อารักษ์ทำข้าวต้มหมูมา" แมนแหกปากตั้งแต่หน้าห้องตัวเองที่ถัดออกไปสี่ห้องมาจนถึงห้องผม
"เอามาดิ่....."ผมได้ข้าวต้มอุ่นๆไม่สิต้องบอกว่าเกือบเย็นแล้วต่างหาก
"อารักษ์ทำมาให้...."ผมมองหน้าแมน
"ญาติแกว่างเหรอวะ.....จากบ้านแกมานี่ก็ไกลอยู่นะ...."
"ก็ข้าบอกเขา.......ว่าเจ็บคอ กับเป็นร้อนใน"
"แค่นี้อ่ะนะ.....โห....อาแกโคตรลงทุนเลย.....แล้วนี่เขาอุตส่าห์ทำมาฝากเลยเหรอ...." ความอิจฉาตีตื้นเข้ามาใจผม...
"ก็......บนโลกใบนี้ถ้าตัดพ่อกับแม่.....แล้วก็พี่สาวข้า....ก็มีแต่ผู้ชายคนนี้แหละที่เป็นครอบครัว" แมนผู้เพียบพร้อม.....มีทั้งพ่อ ทั้งแม่ พี่สาว....แล้วก็ญาติดีๆที่ไม่แย่งสมบัติกัน
"เอ้า.....แล้วเขาไม่มีครอบครัวของเขาเหรอ....."
"ไม่มีหว่ะ.....แม่ข้าว่าอารักษ์เหมือนลมก็เหมือน ชอบพัดไปพัดมา.....ฉลาดแต่ขี้เกียจ"
"ฮ่าๆ......งั้นแกก็นิสัยเหมือนญาติแกเลยดิ่"
"ฮ่าๆ.....สงสัย" แมนหัวเราะ...
รสชาติเดียวกัน......เขาจำได้ดี....
เพราะมันอร่อยและมีความใส่ใจจนผมอิจฉาแมน.....
.
.
.
เพราะคนที่ตั้งใจทำแม้แต่แครอทยังบรรจงหั่นเสียเท่ากัน
หมูก็เป็นหมูที่สับเองเพราะมันไม่ได้ละเอียดหมือนที่เขาขายทั่วไป
เม็ดข้าวนุ่มๆไม่ใช่สักแต่ว่าต้มๆไปจนเละ......
.
.
วันนี้ข้าวต้มหมูแห่งความใส่ใจเป็นของผม......
บนเตามีหม้อวางอยู่เป็นหลักฐานว่าเขาเป็นคนทำเองจริงๆ
ผมได้แต่คิดว่า เขาโลเลไม่เป็นโล้ไม่เป็นพาย
ทั้งที่แมนบอกมาตลอดว่าเขาเป็นคนคิดและวางแผนเรื่องการผลิต
ทั้งที่เขาหอบงานไปทำที่บ้านในวันหยุด
.
.
ทั้งที่ผมเป็นคนที่คิดว่าเขาเป็นคนไม่เห็นค่าของใคร
แต่ภาพที่เขาสวมกอดแม่นมวัยหกสิบ.....
ภาพที่เขาเดินนำหน้าพนักงานเข้าไปซ่อมเครื่องเมื่อสี่ปีก่อน
ภาพที่เขามองหน้าผมวันที่ผมคิดว่าเขาอยู่ที่ลาวแต่เขากลับมา
.
.
.
บางที......ผมก็ยึดเอาความคิดตัวเอง.....เป็นใหญ่จนลืมไปว่าผมไม่ชอบเขาเพราะอะไร
.
.
.
เพราะว่าเขากวนประสาทเสียจนผมเสียงาน
.
.
.
เพราะเขามักจะโผล่มาเห็นตอนที่ผมเสียความเป็นตัวของตัวเอง.....
.
.
.
เพราะว่าเขารู้ว่าผมไม่ได้เข้มแข็งอย่างที่ทุกคนเห็นกันแน่
.............................................................................
ช่วงเวลาห่งความอ่อนไหวไม่แน่ใจ......ของมุ
.
.
.
และความขี้ใจน้อยของคุณรักษ์.......
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
