KICK 7 l ตื่นนิทราเสียเถิดน้องแก้ว... มึงจะตื่นหรือไม่ตื่นฮะ
"ทำไร"เสียงเย็นเหยียบชวนเสียวสันหลังวาบดังขึ้น ผมหันไปยิ้มแห้งๆก่อนจะบอกว่า
“เปล๊า ไม่ได้ทำอะไร”ผมที่หน้าตาท่าทางดูมีพิรุทสุดๆรีบกระโจนลงเตียง
แต่ในความไม่มีอะไร มันมักมีอะไรใส่เสมอ “ทำอะไร”คราวนี้ไอ้เฮียมันกดเสียงต่ำข่มขู่ผม
“ไม่ มีอะไรจริงๆ”และเมื่อเราเน้นคำว่าจริงๆ มันก็ยิ่งทำให้ดูน่าสงสัยเพิ่มทวีคูณ อยากบอกว่าผมรู้ทุกอย่าง แต่ก็ไม่เคยควบคุมร่างกายและปากได้สักที ห๊ะอะไรนะ มีใครตะโกนบอกว่า อีกหน่อยก็คุมใจตัวเองไม่ได้ด้วย
อา... ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น ก็ให้ผมตายไปดีกว่า ถ้าจะควบคุมไม่ได้ขนาดนั้นน่ะ
เฮีย ปั้นที่แสดงสีหน้าสงสัยผมอย่างเต็มที่ค่อยๆหย่อนตัวนั่งลงบนเตียง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วล้มตัวนอนลงข้างๆผม ขอบอกว่าเราไม่ได้นอนใกล้กันอย่างใด แต่ทุกครั้งที่อีกฟากของเตียงไหว ใจผมก็ไหวตาม... นอนไม่หลับกันเลยทีเดียวกู
“นอนไม่หลับรึไง”เสียงทุ้มนุ่มที่ดังมาอีกฟาก ทำให้ผมมองจ้องไปที่แผ่นหลังกว้าง
“อือ”ผมส่งเสียงครางในลำคอ
“แล้วทำไงมึงถึงนอนหลับ”คือถ้ากูรู้กูคงทำไปแล้วล่ะครับ
“ไม่ รู้เหมือนกันเฮีย แต่ที่รู้ๆผมนอนไม่หลับ”เสียงข้างตัวเงียบไป ผมที่สายตาปรับชินกับความมืดได้แล้ว แหงนมองฝ้าเพดานอย่างใจลอย... ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆเว้ยเฮ้ย
สงสัยต้องร้องเพลงกล่อมใจ...น้องนอนไม่หลับ หัวใจน้องกระสับกระส่าย น้องนอนไม่ได้ ใจหายมาหลายสิบคืน หลับตาฝันไป อุ๊ยตกกะใจมีคนมายืน มายื๊นมายืน... พอเถอะ ภาพอาภาพรลอยว่อนเต็มหัวเลยตอนนี้
ผมยังคงเพ่งมองบนเพดานแล้วนับแกะไปพลางๆ ผ่านไปนานพอควร ผมก็ยังไม่หลับ ทั้งที่ผมก็ง่วงมาก แต่น่าแปลก... ทำไมกูนอนไม่หลับ
“เฮ้ย!”ผมที่กำลังเผลอๆเบลอๆ ร้องลั่นเมื่ออ้อมแขนของอีกคนดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น “ทำไรวะ ปล่อย”ผมที่ต๊กกะใจเล็กน้อย พูดอย่างหัวเสีย
“เวลากูนอนไม่หลับ แม่จะกอดกูไว้”เสียงทุ้มนุ่มไม่พูดเปล่า มือที่ว่างยังคงลูบหัวผมเบาๆ
ขอบอกเลยนะครับ ตากูสว่างกว่าเดิมอีก แม่ง!!!!
ผ่าน ไปได้เกือบสิบนาที ผมที่ดูเกร็งๆ ค่อยผ่อนคลายลง มือหนาของเฮียปั้นยังคงลูบหัวผมอย่างแผ่วเบา ตาที่ว่าแข็งหนักแข็งหนาก่อนหน้านี้ ดูจะหนักขึ้นไปเสียดื้อๆ
ผมไม่รู้ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ที่ผมรู้ๆ ผมตื่นขึ้นมาตอนตีสอง...และ ตื่นมาเพราะความจัญไรไร้ความเกรงใจของไอ้ข้างห้องโดยแท้
กึก!!กึก!กึก!!กึก!กึก!!กึก!กึก!!กึก!กึก!!กึก!กึก!!กึก!
“อืมมมมม อ๊ะ! เร็วอีก อ๊ะ! อ๊า”ผมหรี่ตาในความมืด...ไอ้สันขวาน เตียงมึงนี่แทบจะทะลุมาห้องกูแล้วแม่ง
คือ หอผมเป็นหอรวมนะครับ ซึ่งบางครั้งอาจจะมีคู่ข้าวใหม่ปลามัน หรือก็ไม่ก็คู่ไม่ใหม่แต่(ได้กัน)โคตรมัน เกิดขึ้นบ้างในหอ ซึ่งกำแพงมันค่อนข้างจะบาง ผมจึงได้สบโอกาสนอนฟังนั่งฟังเล่นเกมส์ฟังอิห้องข้างๆมันเป็นกิจวัตรประจำวันแหละครับ ครางระงมจนผมแทบไม่ได้หลับได้นอน
แรกๆฟังแล้วมีเสียวตาม แต่ระยะหลังมานี่ผมเหมือนตายด้าน ไม่เสียวแล้ว แต่รำคาญ... เสียงเตียงนี่ก็แทบจะทะลุกำแพงมาเสยเตียงกู
“เบาๆหน่อยดิวะ!”ผม ตะโกนฝ่าความมืดออกไป... คือไปสืบมาแล้วครับ ปีหนึ่งเหมือนกัน แต่เขาได้เสียเป็นผัวเมียกันมาตั้งแต่ม.ปลายแล้ว แล้วพอขึ้นปีหนึ่ง ก็เลยมาอยู่ด้วยกัน
“หืมมมม ม ตะโกนอะไร”ลืมไปสนิทเลยสิครับ ว่าไอ้เฮียก็อยู่
“เปล่าเฮีย”ผมบอกเปล่า แต่ซาวด์เสียงจากข้างห้องนี่ไม่ใช่เปล่าเลยนะ
“อ่าาาาาา”เวรสัตว์ เสียงดังยิ่งกว่าเดิมอีก
และ ตอนนี้คือ ผมกับเฮียปั้นก็ตื่นขึ้นมาฟังเสียงจากข้างห้องในตอนตีสองทั้งคู่ ขอบอกว่าอิคู่นี้ทรหดตายอดตายอยากกันมาก ปาไปตีสามกว่าพวกห่าแม่งก็ยังไม่หยุด
ไม่รู้เฮียจะรู้สึกไงบ้าง แต่ขอบอกผมน่ะตายด้านไปแล้วครับ ฟังแทบทุกวัน ติดต่อกันมาเป็นเดือนๆถ้าผมไม่ชินก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว
“ข้างห้องเขาเป็นแบบนี้บ่อยไหม”ผมฟังแล้วก็ได้แต่กระพริบตาปริบๆ
“ไม่บ่อยหรอก... แต่ประจำ”รู้สึกเหมือนจะมีอะไรจ้องผมท่ามกลางความมืด
“แล้วมึงไม่รู้สึกอะไรบ้างหรอ”ตอนนี้นอนไม่หลับแล้วล่ะครับ อยากถามอะไรก็ถามมาเหอะ
“แรกๆ ก็ตั้งเลยอ่ะเฮีย แต่หลังๆมานี่เบื่อจะตั้งแล้ว... เหนื่อย”ผมยกยิ้ม “ว่าแต่เฮียเหอะ น้ำจะแตกยัง”พอผมพูดจบ คนข้างๆผมก็พลิกตัวขึ้นคร่อมผมไว้
“อยากให้แตกไหมล่ะ”ยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผม....แตก ถ้าหัวมึง ก็อยากให้แตกอยู่
“นอนเถอะเฮีย เกิดเป็นชายอย่าหวั่นไหวกับอะไรง่ายๆ”ตบแขนคนด้านบนสองสามทีแล้วก็แกล้งหลับ...ชิบหายแล้วกู
อิห่า...ใจเต้นเร็วอีกแล้ว
“กูไม่ใช่คนที่จะหวั่นไหวอะไรง่ายๆ”ผมจ้องตาของคนที่โน้มหน้าลงมาห่างจากผมเพียง14.25เซ็น...ถุย ถ้ากูจะเป๊ะขนาดนี้ “แต่กู...หวั่นไหวกับมึง”
“อื้อออ”ผมครางประท้วง เมื่อตอนนี้ไอ้เฮียมันประกบปากผม ก่อนจะพยายามสอดลิ้นเข้ามา
แต่กูจะไม่หวันไหวไปกับมึงหรอกนะสัส...อย่าหวังว่าคราวนี้จะได้แดก...เม้มปากแม่งเลย
“จะเล่นอย่างงี้ใช่ไหม...ได้”กูไม่ได้เล่นโว้ย...กูจริงจัง
“โอ๊ยยยยย!!!”ผมร้องลั่นเมื่อไอ้เวรตรงหน้ามันฝังเขี้ยวลงบนคอผมซะเต็มแรง...อิเชี่ย ฮือออ
“หึ!”แสยะยิ้มราวกับประหนึ่งว่ามันเป็นตัวโกงเสร็จ ก็ก้มประกบปากผมอีก แต่คราวนี้คราวซวยมาเยือนแล้วครับ...กูเม้มปากไม่ทัน
“อื๊ออออ”ผมพยายามร้อง พยายามพลัก แต่ทำไมผมสู้แรงมันไม่ได้วะ
ป๊าบอกว่าถ้าสู้ไม่ได้ ให้เอาเป็นพวก...สมยอมเลยดีไหม?
มือเรียวสวยของคนตรงหน้าเริ่มไล้เข้ามาในเสื้อ หัวผมก็เริ่มเบลอ ขนแม่งเริ่มลุก ตาเริ่มลอย น้ำลายเริ่มยืด ชักจะเคลิ้ม ผมเริ่มจูบตอบ อิเฮียเหมือนจะตกใจไปสามวินาที แต่ก็แค่สามวิ เพราะตอนนี้ทั้งผมทั้งมันต่างฝ่ายต่างรุกแล้วครับ...เอาสิวะ ไหนๆจะเสียตัว กูก็ขอเป็นผัวเหอะ
Rrrrrrrrr
บีบีที่วางห่างออกไปแค่คืบเริ่มแสดงอภินิหารทางด้านเสียงและแสง
ผมสอดมือเข้าไปในเสื้อเฮียปั้น ก่อนจะค่อยๆไล้นิ้วไปบนแผ่นหลังที่แน่นด้วยมัดกล้ามเนื้อกำลังพอดี...นี่ถ้าได้แม่งเป็นเมียนะ
เท่ากับผมยิงปืนนัดเดียวได้นกทั้งรังเลยวะ เพราะนอกจะตัดปัญหาเรื่องมันชอบแกล้งผมไปได้แล้ว มันก็ต้องตามใจผม ฟังคำสั่งผม(เพ้อ) แถมยังได้ล้างแค้นอิหลินไปในตัวอีกว่ะ และที่สำคัญ อยากลองมีเมียหล่อๆมานานแล้ววะ(ใฝ่มานนาน)...อุคิ
Rrrrrrrrrrrrrr
สั่นอีกรอบ แต่ผมก็ยังคงเมิน...ไว้ก่อน กูติดภารกิจสำคัญอยู่
Rrrrrrrrr
และอีกรอบ
Rrrrrrrrrrrr
Rrrrrrrrrrrr
Rrrrrrrrrrrr
ป้าบ!!!
หัวผมสั่นคลอนไปตามแรงตบ
“ไปรับโทรศัพท์ไปไอ้สัตว์”พูดจบแม่งก็ทิ้งตัวลงนอน
“ไง”ผมกรอกเสียงลงไปโดยที่ไม่รู้ว่าคู่สนทนาคือใคร...ลืมดูหน้าจอ
/”ช่วยกูด้วย ไอ้บลู....”/ปลายสายบอกเสียงสั่น /”กูถูกข่มขืน”/ห๊า!!
WTF!!!
------------------------------------------------------------50
KICK 7.2 : ตื่นนิทราเสียเถิดน้องแก้ว นอกจากน้อย แล้วแม่งยังมั่ว
หายไปหายวัน เนื่องจากติดภารกิจทางการศึกษานิดหน่อยค่ะ
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
ใครที่ใกล้จะสอบ ก็อย่าลืมอ่านหนังสือสอบกันนะคะ
ด้วยความปราถนาดีจากคนจ๊วย
(ใครหลอกมันมา)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
