มาแล้วจ้า ตอนสี่
------------------------------
KICK 4 l ความรักเอย เจ้าลอยลมมาหรือไร... มาทางไหนวะ กูจะตบแม่งให้ดิ้น
วันนี้ว่าง กระผมสุดหล่อฟ้าประทานนามน้องบลู ดีกรีขวัญใจสาวอักษร(ใครหลอกมึงมา)ครึ้มอกครึ้มใจอยากจะมาเหล่าถึงสตรีที่ผมเสียหนุ่มครั้งแรกให้กับเธอ... มันชื่อหลินครับ ซึ่งก็คือแฟนเก่าผมเอง ผมไม่เคยปิดบังเรื่องราวระหว่างผมกับหลิน แถบอยากประจารทุกครั้งที่มีโอกาส(กูแอบเลว) ผมกับเธอเป็นแฟนกันช่วงม.4 เราคบกันแอบๆเพราะเธอบอกว่า กลัวคนอื่นรู้ เธอเขิน ผมก็เลย เออๆ แอบก็แอบวะ เธอขอมีอะไรกับผมทั้งที่เพิ่งคบกันไปอาทิตย์เดียว ผมก็ เรายังเป็นหนุ่มไร้ประสบการณ์อ่า ซึ่งเธอก็บอกว่า ไม่เป็นไร เราก็ไม่เคย เรามาลองผิดลองถูกด้วยกันเถอะ
ซึ่งผมก็โง่เชื่อว่าเธอไม่เคย(ไม่เคยแต่ชวนกูก่อนเลยนะอีห่า) หลังจากผมเสียพรหมจรรย์ชายให้แก่เธอแล้ว(ซึ่งเป็นวันศุกร์) วันจันทร์ผมโผล่มาโรงเรียนอย่างปกติ จนกลับบ้าน ผมเห็นอีหลิน(ขอกูเรียกจิกหน่อยเหอะ)มันนั่งซ้อนท้ายเด็กเทคนิคแบบแนบแน่นแนบเนื้อแนบนม
ผมคว้าโทรศัพท์โทรหามันทันที มันรับ ผมถามมันว่าไอ้เด็กเทคนิคนั่นใคร มันบอกแฟนใหม่(แล้วกูคือใคร) มันบอกว่าที่มายุ่งกับผมก็เพราะมันอยากลองกับผู้ชายซิงบ้าง(กูเลือดออกด้วยอีห่า) ซึ่งผมก็เป็นไปอย่างที่มันคลาด ผมคิดเสมอว่าเป็นผู้ชาย ไม่ควรทำร้ายผู้หญิง แต่เมื่อเห็นอีนี่ทำเสียแหลมดัดจริต(เชื่อว่าแม่งต้องลอยหน้าลอยตาด้วย)แล้ว ผมก็คิดว่า... ถ้าได้ถีบมันสักที ก็คงดีเหมือนกัน
ป้าบ!!!!
เสียงฝ่ามือกระทบกบาล ทำให้หัวผมสั่นคลอนเล็กน้อย
“นั่งเหม่อเหี้ยไรวะ”ไอ้เอมกลั้วหัวเราะก่อนจะนั่งลงข้างๆผม “ตกลงเป็นไง เมื่อคืนพี่ปั้นกับมึงได้เอากันปะ”ผมซัดกบาลมันไปที โทษฐานพูดจาล่อแหลม จนผู้คนแถบนั้นแถบหันมามองผมเป็นตาเดียว
“เอาเหี้ยอะไรล่ะ พอส่งกูแล้ว มันก็กลับไปซ้อม”เหี้ยเอมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะทำหน้าตาผิดหวังในตัวผม... สาดดด กูทำได้ขนาดนี้ก็เก่งโคตรๆแล้วแม่ง!!!
“ม่ายล่ายลั่งจายยย”มึงคิดว่ามึงเป็นคุณนายที่3เรื่องมงกุฎดอกส้มรึไงห๊ะ (ไม่อยากจะบอก ที่บ้านติดกันงอมเลย) “แต่ก็นั่นแหละ ให้เอากับมึง ให้กูไปคว้านรูลูกแตงโมยังโอเคกว่า”วิตาถารไปแล้วไอ้สัตว์ นิยายเรื่องนี้เยาวชนเข้ามาเยอะนะเว้ยยย
“กูลองแล้ว มะละกอมันส์กว่า”เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมรอยยิ้มวิปลาสจากไอ้เพื่อนตัวดีอีกตัว ที่เพิ่งมาสนิทกันตอนเข้ามหาลัย
“จริงอ่ะไอ้เฟา มันจะไม่เละติดจวยกูหรอ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยววันนี้กูกลับไปลอง”ผมลูปแขนตัวเองด้วยความสยอง “โอ้ มะละกอเมียรัก”แล้วสัตว์นี่ก็ทำหน้าเสียวซ่านอย่างสุดแสน (สัตว์เอม ถ้ามึงทำจริง กูเลิกคบ)
“แล้วเป็นไง เรื่องพี่ปั้น”นี่พวกมึงจะคุยกะกูเรื่องอื่นบ้างไม่ได้เลยใช่ไหม
“รอไอ้ปินมาถามอีกคนก่อน... กูจะได้เล่าทีเดียว”ไอ้เฟาตบหัวผมจนกะโหลกแทบแยก ด้วยโทษฐาน กวนส้นตีน... ไอ้ห่า เพิ่งรู้จักกันได้เดือนกว่า รุนแรงยังกะรู้จักกูมา10ปี
พวกผม3คนนั่งง่อยรอไอ้ปินอยู่บริเวณลานลั่นทม ที่ขั้นระหว่างคณะวิศวะกับสถาปัตย์ แต่ไม่ต้องห่วงครับ พวกวิศวะมันไม่กล้ามายึดลานลั่นทมของคณะพวกผมหรอก เพราะว่าถ้ามันมายึดเมื่อไหร่ พวกผมก็จะไปยึดตึกเรียนรวมพวกมันเป็นที่สิงแทน… แต่ถ้าพวกผมไม่ตายไปก่อนนะ ก็คงยึดได้(จำนวนคนมันใกล้กันโคตรๆ6:1กันเลยทีเดียว)
“พี่กูแม่ง!”ผมหันไปตามเสียง... ไอ้เหี้ยปินนั่นเองครับ “แทนที่จะมาส่งกูก่อน สัตว์เอ๊ย”ไอ้ปินมันบ่นหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้วก็แทรกตัวลงข้างๆผม
“ใจเย็นๆว่ะ”ผมตบบ่ามัน “แล้วเกิดไรขึ้นวะ”
“มันไปรับเด็กมันก่อน... แล้วกูจะมาเองก็ไม่ได้ ไม่มีรถ... กูไม่ชอบรอนะเว้ย”มันเป็นนิสัยอย่างหนึ่งของไอ้ปินที่แก้ไม่หายสักที นั่นคือการรอใครไม่ได้ แล้วถ้ายิ่งถูกปล่อยให้รอนานๆมันจะหงุดหงิด
“เอาน่าๆ มาฟังเรื่องภารกิจพิชิตใจหนุ่มวิศวะของไอ้บลูดีกว่า”ไอ้เอมมันเปลี่ยนประเด็น
“เออนั่นดิ เป็นไงบ้างวะ”อ้าววว เหี้ยนี่ก็เปลี่ยนอารมณ์เร็วเกิน
“ก็... ไปส่งกูที่หอ...แล้วก็”แต่ยังยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรต่อก็มีเสียงหนึ่งดังขัดเสียก่อน
“ไอ้ปิน มึงลืมกระเป๋าตังค์ไว้ในรถ”น่าจะเป็นพี่ไอ้ปินมั้งครับ ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมาเป็นเดือนๆ ผมยังไม่รู้จักพี่มันเลย ขอดูหน้าหน่อยเถอะ
ผมหันไปมองคนที่เดินเข้ามาในลานลั่นทม คุ้นๆเว้ย ตัวสูงๆหน้าหล่อๆตาสวยๆจมูกโด่งๆ หน้าคล้ายเหี้ยปินหน่อยๆ พี่ไอ้ปินที่มีกระเป๋าตังค์หนังสีดำอยู่ในมือ เดินเข้าใกล้โต๊ะม้าหินที่ผมนั่งเรื่อยๆ... ชัดเลย ชัดเลย
“เออ ขอบใจมากไอ้ปั้น”ทันทีที่ไอ้ปินพูดจบ ผมก็ช็อคตาค้าง ส่วนไอ้เฟากับไอ้เอมนี่ดิครับ หัวเราะกันสนุกสนานเชียว... สนุกมากใช่ไหมไอ้เพื่อนเหี้ย
“เออ... มึงเป็นเพื่อนกับน้องกูหรอ”ไอ้เฮียมันถามผมครับ
“อา ครับ”แต่จะเลิกเป็นวันนี้แล้วล่ะครับ
“แล้วขาหายแล้วหรอ”ผมพยักหน้าแล้วส่งยิ้มแห้งๆไปให้
“ปั้นค่ะ ปั้นรอหลินด้วยสิ”ไอ้เฮียหันกลับไปมองด้านหลัง ซึ่งพวกผมก็ชะเง้อดูเช่นกัน... โอ้วแม่ง ขาสวยมาก “เดินไม่รอเลย... อ้าวว บลู ”ผมงงครับ เธอรู้จักผมด้วยหรอ
ผู้หญิงคนนี้จัดมาสวยมาก แต่แต่งหน้าแต่งตาจัดจ้านเกิน ผมไม่ชอบ แล้วยังเสื้อรัดๆกับประโปรงสั้นนั่นอีก แต่อันหลังนี้ผมชอบนะ ได้ดู... อาหารตาโคตรๆ
“บลูจำหลินไม่ได้หรอ ตอนม.4ไง...”หลินไหนวะ...ชีวิตผมรู้จักแค่หลินเดียว นั่นก็คืออีหลิน แล้วก็ไม่ได้สวยขนาดนี้ด้วย “นี่บลูจำแฟนเก่าตัวเองไม่ได้หรอ... หลินเสียใจนะ”เธอทำท่างอนๆ ซึ่งอีท่าทางงอนๆแบบนี้ มีคนเดียวเท่านั้นล่ะครับที่ทำแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกอยากถีบได้... อีหลินนั่นเอง
ฝั่ด!!!...โลกจะกลมไปแล้ว!!!
“อ๋อ จำได้แล้ว...สวยขึ้นนะ(กัดฟันพูด)”ผมยิ้มหวานเท่าที่จะหวานได้ไปให้มัน
“แหม... บลูก็น่ารักขึ้นมากเลยล่ะ”เธอตีแขนผมเบาๆ แล้วก็กลับไปควงแขนไอ้เฮีย “นี่ถ้าหลินยังไม่มีแฟนนะ จีบบลูไปแล้ว”ถึงมึงมาจีบกู กูก็ไม่เอาหรอก
“ว่าไปนั่น”ผมยังคงส่งยิ้มหวานให้เธออยู่...โถ อีหลิน
“จริงๆนะ”
“แล้วๆๆๆๆๆๆๆ”ไอ้เอมรัวลิ้นอย่างมีเลสนัยน์
“ไปเถอะ”แล้วไอ้เฮียมันก็ลากแฟนมันไป... ไม่ต้องมาหึงหวงเลย กูไม่ชอบเมียมึงหรอก
ผมมองตามหลังคน2คนที่พากันเดินไปแล้ว คนหนึ่งหล่อคนหนึ่งสวย เหมาะสมกันโคตรๆ แต่โทษที กูไม่ชอบ มันเคยทิ้งผมได้เจ็บแสบ แต่ตอนนี้มันกลับมาเป็นแฟนกับคนที่ผมกำลังดำเนินแผนล้างแค้นอยู่ แต่ว่า ถ้าผมจีบไอ้เฮียติด ไอ้เฮียมันก็จะทิ้งอีหลินใช่ไหมครับ แล้วพอหลังจากมันทิ้งอีหลินแล้ว ผมก็ทิ้งมันอีกที....ยิงปืนนัดเดียวได้นก2ตัว
และแน่นอน ผมไม่ใช่อิชิตัน ที่จะได้แดกกีวีแล้วฟรีตะไคร้... ถ้ามึง(เฮียปั้น)อยากมีกู(รึเปล่า) ก็อย่าได้มีมัน(หลิน)... ว่าแต่มันอยากจะมีผมไหมครับ
ป้าบ!!
หัวผมคลอนไปตามแรงตบเล็กน้อย
“เหม่ออีกแล้วไอ้เหี้ยนี่”ไอ้เอมมันพูดก่อนจะยกดับเบิ้ลดริ้งขึ้นดื่ม
“มึงจะเลือกกีวี่หรือตะไคร้วะ”ผมถามไอ้เอมที่กำลังกระดกของเหลวในขวด
“ไม่เลือก กูจะแดกทั้งคู่”ผมกลืนน้ำลายอย่างฝืดๆ แล้วถ้าไอ้เฮียมันเลือกอย่าไอ้เอม นี่ผมจะทำไงดี... ผมไม่อยากเป็นน้อยใครนะเออ
แต่คนอย่างผมน่ะเตรียมการมาดี แผนแรกของผมคือ สร้างความร้าวฉาน ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมา พิมพ์ข้อความกรอกๆแกรกๆ ผมมองตัวอักษรที่หน้าจอขึ้นว่า’เย็นนี้เจอกันนะ’อีกครั้ง แล้วก็กดส่ง... ผมจะส่งอย่างงี้แม่งทั้งวันแหละ ส่งสุมๆไว้ เผื่อวันไหนหลินมันมาเปิดอ่าน
ส่วนทางหลิน ผมก็ต้องคอยตอด คอยหยอด เผื่อที่ถ่านไฟเก่ามันจะคุ(แต่ถ่านระหว่างผมกับมันมอดเหลือแต่ขี้เถ้ามาหลายปีแล้ว...มันยังจะคุได้ไหมครับ)แต่เดี๋ยวก่อน ถ้าเขาเลิกกันจริงๆ ผมจะบาปไหม
“กูไม่ชอบผู้หญิงคนนี้เลย”ผมหันไปมองไอ้ปินที่กำลังทำหน้าเครียด “มันโทรหากู... มันอยากได้กูอีกคน ไม่รู้จักพอ”ไอ้เอมหัวเราะหึๆอย่างเข้าใจ ส่วนไอ้เฟาก็ได้แต่ทำหน้าตกใจ... มึงยังไม่รู้จักมันหรอกเฟา
“กูเข้าใจ... มึงไม่บอกพี่มึงล่ะ”ผมบอกมัน
“มันเชื่อแฟนมันอยู่แล้วล่ะ... กูขอโทษนะที่กูไม่ได้บอกว่าเป็นน้องไอ้ปั้น... แต่กูสนับสนุนแผนมึงนะเว้ย”ผมพยักหน้ารับแบบเอือมๆ... อย่ามาสนับสนุนกูเลย “อย่างน้อยให้มึงมาเป็นพี่สะใภ้ก็ยังดีกว่า”
ป้าบ!!!
ผมตบหัวมันทันควัน
“กูจะหักอกพี่มึงเว้ย... ไม่ใช่จะไปเป็นเมีย”ผมตะโกนใส่มัน ส่วนมันก็นั่งแสยะยิ้ม
“พี่กูหล่อนะ มึงจะห้ามใจไหวเร้อออออ”กูผู้ชายแท้ๆนะครับ ไม่มีจิตพิศวาสบุรุษเพศแต่อย่างใด
“ไหวเว้ยยยย”
“ฮึๆๆๆ แล้วกูจะคอยดู”ผมมองหน้ามันที่ยังคงแสยะยิ้ม ก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอด้วยความลำบาก
“เฮ้ย! มันโทรหามึง แสดงว่ามึงมีเบอร์มันใช่ไหมหลินน่ะ”ไอ้ปินพยักหน้า
“กูมีพินเลยดีกว่า”ผมกับมันมองหน้ากันอย่างเจ้าเล่ห์ ส่วนไอ้เอมกับไอ้เฟาก็ยังคงงงๆว่าผมกับไอ้ปินเป็นอะไรกัน “มันส่งพินมาให้กู แต่กูใช้ไอโฟน”โห ไอ้รวย
“ เอามาๆ”ผมรับไอโฟนที่แม่งโคตรเปล่งประกายมาจากไอ้ปิน
ผมมองพินที่หน้าจอแล้วคลี่ยิ้มออกมา คราวนี้ล่ะฮึๆๆ... เขาว่าผู้หญิงมีมารยา100เล่มเกวียน แต่ผมอยากจะบอกว่า กูอ่ะมีมารยา+แผนการมากกว่า250เกวียนอีก(มากกว่าเห็นๆ)... หลิน มึงเคยจีบกูได้ แล้วทำไมกูจะจีบมึงบ้างไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ
หลายคนคงคิดว่าผมจะเอาอะไรไปสู้ไอ้เฮีย แค่ความหล่อของหนังหน้าก็สู้กันไม่ได้แล้ว... แต่คุณเคยได้ยินคำนี้ไหมครับ คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรอง
“จริงๆให้กูแยกผู้หญิงคนนั้นให้ก็ได้นะ”ไม่ได้ว่ะ ให้มึงทำ ไม่สะใจเท่ากูทำเอง
“แย่งแฟนพี่ เดี๋ยวคนจะมองมึงไม่ดี”เป็นไงครับ ห่วงเพื่อนสุดๆ... ทั้งที่จริงๆไม่ใช่เลย
“โห กูซึ้ง”ผมส่งยิ้มแหยงๆไปให้ไอ้ปินที่นั่งน้ำตาคลอ... พอเถอะ กูอายคน
ผมมีโทรศัพท์2เครื่องครับ มีโนเกียเก่ากึกไว้ใช้โทร กับบีบีสภาพกากๆที่ภายนอกยังดูดีอยู่ เอาไว้โชว์(ถึงกูไม่หล่อ แต่กูมีบีบีแล้วนะเว้ย) ผมใช้โนเกียส่งข้อความหาไอ้เฮีย ส่วนQ10ก็เก็บไว้ไว้คอยตอแหลบีบีกับหลิน
“นี่เชี่ยปิน มึงจะช่วยกูจริงๆปะวะ หักหลังกูนี่มีเคืองนะสาสส”ผมพูดพลางแอดพินอิหลินไปด้วย
“เออ ไม่หักหลังมึงหรอก เชี่ยปั้นน่าหมันไส้จะตายห่า กูเกลียดแม่งมานานละ”ขนาดน้องแท้ๆยังไม่เอาเลย กูละสงสารมึงจริงๆไอ้เฮีย
“งั้นมึงช่วยไรกูหน่อยดิ”ผมยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“ไรวะ”
***
ผมว่าชีวิตการเรียนผมวุ่นวายแล้วนะ แต่การจีบคน2คนในเวลาเดียวกันนี่ ผมว่าวุ่นวายกว่า ไอ้เฮียไม่ส่งอะไรกลับมาเลย(ซึ่งขอบพระคุณมาก) แต่กลับกันอิหลินนี่คุยกับผมทั้งวัน มึงเคยคิดเรียนบ้างไหม... แล้วกูล่ะตั้งใจเรียนมั้งม้ายยย
ตอนเย็นผมเข้ามาซ้อม วันนี้พี่โค้ชกับอาจารย์อยู่กันครบ ผมก็ไอ้เฮียไม่ได้คุยกันสักคำ เพราะโค้ดกับอาจารย์เรียกมันไปฝึก เพราะเฮียปั้นมันต้องแข่งอีก2เดือน จนเลิกซ้อม ผมก็กลับพร้อมโก๊โฟมโก๊คิง ไม่มีการตอบกลับจากคนที่ผมส่งข้อความไปเลย... หรือว่าอีแผนนี้มันจะไม่ดี
ทั้งที่ตอนแรกผมรู้สึกดีนะ ที่มันไม่ส่งอะไรกลับมา รึนี่ผมจะรุกมันเกินงาม จนโดนเกลียดขี้หน้ารึเปล่านะ... อย่าบอกนะ ว่าแผนจะล่มเพราะผมแรด
ผมไขกุญแจเข้าห้อง ภายในห้องว่างเปล่า ไม่มีใคร(ถ้ามีก็คงโจรแหละ เพราะกูล็อคห้องแถมไม่มีรูมเมทด้วย) ผมอาบน้ำมาแล้ว ขี้เกียจอาบอีก เลยเปลี่ยนเสื้อผ้า ต้มมาม่า แล้วก็นั่งดูทีวี เล่นเกมส์ ตอบบีบี(มึงไม่นอนบ้างเรอะ) รึว่าจริงๆ มันจะจับได้ ว่าผมแอบตีท้ายครัวมันอยู่... แล้วนี่มันจะฆ่ากูไหมเนี่ย
ผมหยิบกระดาษรายงานที่ยับจนยุ่ยขึ้นมาคลี่ๆคลึงๆกับโต๊ะจนมันมีสภาพดีขึ้น ข้อมูลต่างๆที่ได้รับจากเหี้ยปินถือว่าเป็นประโยชน์ในระดับหนึ่ง กรุ๊ปโอ ชอบกินหวาน แต่น้ำตาลในเลือดสูงจนสี่ยงเบาหวานเลยโดนหมอควบคุมอยู่ กวนส้นตีน รักสัตว์ คลั่งรองเท้า ชอบหนังไซไฟแฟนตาซี เกลียดหนังดราม่า ไม่กินคะน้า ชอบกินแกงส้ม ผัดกระเพราไก่ไข่ดาวสุกๆ ไข่ตุ๋นนมสดใส่หมูสับกับหอมแดงเยอะๆ
อ่านดูคร่าวๆ เอาเป็นว่าเลี้ยงง่ายกว่าที่คิด ผมหยิบไวโอคู่ชีพขึ้นมาก่อนจะต่อไวฟายแล้วเปิดอากู๋ขึ้นมา’นิสัยผู้ชายกรุ๊ปโอ’ผมเซิร์ทไปแบบโต้งๆ สำรวจข้อมูลอีกครั้ง ‘หนุ่มกรุ๊ปโอ ถ้าชอบใครจะทำเป็นไม่สนใจ’หรือว่ามันจะชอบผมวะ เลยเล่นตัวไม่สนจงสนใจ แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก เหอะๆๆ อ่านไปอ่านมาชักเพลิน ดูนาฬิกาอีกที แม่งปาเข้าไปจะตี1ละ
ผมที่ชักจะเริ่มง่วงนอน พิมพ์ฝันดีไปให้หลิน... ฝันดีคืนนี้ แล้วมึงเตรียมเจอฝันร้ายในคืนต่อไปได้เลย
ครืดดด ครืดดด
ผมมองโนเกียที่คลาดว่าจะมีข้อความเข้า... ให้กูสมัครอะไรหนักหนาวะ
ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แต่ก็ถึงกับตกใจตาค้างอ้าปากหวอ อะ อะ ไอ้เฮียยยยย ผมรีบเปิดข้อความดู ก็ถึงกับยิ้มออกมาอย่างลืมตัว ‘ฝันดีครับ’....
…ฝันดีเช่นกันครับ...
ผมพิมพ์ลงไปแล้วกดส่ง... คุณว่าคืนนี้ผมจะฝันดีไหมครับ
.
.
.
.
.
.
กูนอนไม่หลับเลยไอ้สาสสสสสส
----------------------------
KICK 05 : ดังมีสิ่งใดมาดลใจฉัน...แหม ดลซะกูชั่วเลย ขอบคุณทุกคอมเม้นท์เลยค่า เลิฟนะแจ๊ะ
ช่วงนี้ไม่ค่อยเข้าใจเพื่อนที่ม.เลยค่ะ ทำไมเขาต้องหาว่าดาวหื่น
ดาวว่าดาวเป็นคนเรียบร้อยนะคะ
( คนอ่าน:
ตบอิดาวด้วยความหมันไส้)
ขอโกทูเบดแปบนะคะ เดี๋ยวมีตอนพิเศษ พิเศ๊ษ พิเศษ มากฝาก
(2ทุ่มเค๊ป่ะ)
ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่ติดตามชีวิตบัดซบของอิบลูมัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
