‘เธอทำให้ฉันร้อนรน ทำให้ฉันทุกข์ระทม งมงาย เธอทำให้ฉันร้องไห้ ทำชีวิตฉันพังทลาย...’ไอโฟนคู่ชีพของไอ้เชี่ยปินแผดเสียงลั่นบันไดหนีไฟ ที่ตอนนี้เป็นที่สิงสถิตย์ของผมกับไอ้ปินไปโดยปริยาย
ผมมองไอ้ปินที่นั่งกอดเข่าเคล้าน้ำตาอยู่บนพื้น ผมไม่รู้ตอนนี้ผมรู้สึกยังไง แบบผมเองก็อธิบายไม่ถูก คือจะว่าไงดีล่ะ มันก่ำกึ่งว่ะ จะสมเพสก็ไม่ใช่ จะสมน้ำหน้าก็ไม่เชิง แต่ที่แน่ๆ ความสงสารน่ะ...ไม่มี!!
เรื่องของเรื่อง มันเริ่มจากที่หลินโทรมาหาไอ้ปิน บอกให้ไปรับไอ้เฮียกลับบ้าน ไอ้ปินน้องผู้แสนดี หรืออีกนัยหนึ่ง คุณจะเรียกมันว่าผู้ชายที่แสนโง่ก็ได้ เพราะแทนที่มันจะไตร่ตรองเรื่องราวให้ถี่ถ้วนก่อน ไอ้เชี่ยนี่กลับขับรถไปอย่างวัย(เป็นไง ไวจัด กูพิมพ์ผิดเลย)
เมื่อถึงสถานที่เกิดเหตุโศกอนาถกรรมพรหมจรรย์ของไอ้ปิน เหยื่อผู้เคราะห์ร้ายก็เข้าไปในห้องผู้ก่อโศกอนาถกรรมหมายเลข1(หลิน) แต่ด้วยบุญหรือกรรม หรืออาจจะเป็นเพราะเจ้ากรรมนายเวรของมัน อันนี้ผมก็ไม่รู้ เพราะไอ้ปินหนีมาได้หวุดหวิด
แต่เรื่องมันยังไม่จบครับ ในขณะที่มันกำลังยืนสงบติอยู่หน้าห้องใครก็ไม่รู้ จู่ๆก็มีมือปริศนายื่นมาสับก้านคอมัน ก่อนจะลากเข้าห้องไปปู้ยี่ปู้ยำโดยผู้ก่อโศกอนาถกรรมหมายเลข2...จบ.
ไม่ต้องมามองหน้า แล้วด่าว่ากูเล่าไม่จบนะ จบแล้วเว่ย ไอ้เชี่ยปินมันเหล่ามาแค่นี้
“ร้องไห้อย่างกับคนเสียตูด...หรือมึงเสียวะ แต่ดูมึงก็เดินปกตินี่หว่า หรือของไอ้เชี่ยนั่นมันเล็ก”ผมถามไปตามความสงสัย...แต่ทำไมไอ้ปินมันถึงต้องมองค้อนผมขนาดนั้นวะ
“ไม่ได้เสียตูด แต่กูเสียใจ กูเสียจายยย!!! มึงได้ยินไหม”กูได้ยินครับ...และเชื่อว่าคนทั้งชั้นก็คงได้ยินมึงเช่นกัน
“เอาน่ามึง ถือว่าได้ขึ้นครูฟรีๆ...แล้วใส่ถุงยางใช่ไหม”ไอ้ปินก้มหน้าซบกับเข่า ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ
“แต่ครั้งแรกของกู กูก็อยากให้คนที่กูรัก...”ความคิดมึงสาวน้อยมากไอ้ห่า
“มึงอย่ายึดติด จะครั้งแรกหรือครั้งที่100 มันก็เทียบกับครั้งเดียวกับคนที่รักไม่ได้หรอก”นี่กูหลงประเด็นปะเนี่ย
“กูมีมลทิน”อยากเห็นหน้าพ่อหน้าแม่มึงจริงๆ...เลี้ยงมึงมาแบบไหน ถึงได้ต่างกับพี่มึงขนาดนี้
“คือ...ไอ้ปิน ถ้ามึงยังคิดลบแบบนี้ ชีวิตมึงจะดำเนินต่อไปอย่างสร้างสรรค์ได้อย่างไง มองในแง่ดี ผู้หญิงอ่ะชอบผู้ชายมีประสบการณ์มากกว่าพวกไก่อ่อนนะมึง”กรณีนี้ผมยกเว้นหลินมันไว้คนนะครับ
“จริงหรอ”หันมาทำตาวาวใส่กูอีก
“กูจะหลอกมึงทำไม ไม่เชื่อโทรไปถามไอ้เหี้ยเฟา รายนี้ประสบการณ์โชกโชน”ถึงมันจะหน้าตุ๊ดตัวเตี้ย แต่ก็ต้องยอมรับครับว่าไอ้เชี่ยเฟามันเป็นที่นิยมมากกว่าผม...ทำม๊ายยยยยย
อย่างงี้แหละครับ...เทรนหมากระเป๋ากำลังมา
“ไอ้เตี้ยเนี่ยนะ”ทำหน้าเหมือนกูตอนได้ยินมาแรกๆเลย
“ผู้หญิงส่วนมากชอบสัตว์ตัวเล็กๆ”ถ้าโลกแม่งจะเป็นแบบนี้ กูจะเกิดมาสูงมาหล่อไปเพื่อครายยย(อิเขียด:เพื่อเฮีย)
“ถึงว่า...กูถึงได้โสดได้ซิงมาจนทุกวันนี้”นี่มึงกำลังปลอบใจตัวเองใช่ไหม
“โสดอ่ะใช่...แต่ซิงนี่”ผมยิ้มล้อๆ
“จะฟื้นฝอยหาตะเข็บเสื้อพ่อมึงหรอ คืนนี้กูนอนด้วยนะ ถ้ามึงจะเยะกันก็เบาๆนิดนึง กูเป็นคนตื่นง่าย นอนไม่พอเดี๋ยวหน้าจะโทรม”กูได้ข่าวว่ามึงเศร้าไม่ใช่หรอ
“เดี๋ยวกูกระโดดตบเบ้าตาแตก กูแค่จะหักอกเว่ย แค่หักอก”ไม่ได้อยากมีกิจกรรมประสานเสียงกับพี่มึงยามวิกาล!!
“ห๊ะ อะไรนะเอาสด...มันต้องมาเหนื่อยเอาออกตอนแตกแล้วนะเว่ย”มันพูดหน้าตาย...ขอแม่งสักเปรี้ยงเหอะ “โอ๊ย!!!”ไอ้ปินไถลไปตามขั้นบันได้เมื่อโดนผมยันเข้าเต็มตีน “ปากดี เดี๋ยวกูก็ลากไปใหชั้น5ข่มขืนซะหรอกไอ้ห่านี่”ผมขู่ ไอ้ปินหน้าซีด
“อย่าขู่ดาว ดาวกลัว”อิดาว เอ๊ย ไอ้ปินรีบกุลีกุจอตามผมออกมาจากทางหนีไฟ
“แล้วมึงเห็นหน้าคนที่เปิดซิงมึงปะวะ”มันหันมามองผมตาปริบๆ...แสดงว่าเห็น “หน้าไม่ไหวขนาดที่มึงต้องมาร้องไห้คร่ำครวญเลยหรอ”ไอ้ปินส่ายหน้า ก่อนจะกลอกตาทำหน้าครุ่นคิด “.....”ผมยืนเงียบๆสังเกตพฤติกรรมคนข้างตัว
“ก็ไม่ได้แย่”ไอ้ปินพูดอ้อมแอ้ม ก่อนจะแก้มแดงปลั่งขึ้นมาทันตา...พฤติกรรมการเขินนี่ถอดมาจากพี่มึงเชียวนะ
“แสดงว่าถึงขั้นหน้าตาดี”ลองแย๊บถามไปส่งๆ
“....”ไม่ตอบแบบนี้แสดงว่าผมคิดถูก
เอาเป็นว่าตอนนี้เซลล์ความเสือกของผมมันตื่นตัวเสียเต็มประดาแล้วว่ะครับ แต่ถามไอ้ปินไปตอนนี้ก็คงไม่ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นหรอก...สู้กูไปสืบเองดีกว่า
มันส์กว่าเยอะ
***
ผมนอนจ้องเพดานห้องในความมืดท่ามกลางบรรยาการมาคุ...
“มึงจะมาเบียดกูทำเหี้ยไรเนี่ย อึดอัด”ไอ้เฮียที่นอนอยู่ข้างซ้ายผมบ่น ก่อนจะพาดตีนข้ามตัวผมเพื่อไปถีบไอ้ปิน
“อะไรของมึงเนี่ย เรื่องมากนักกลับไปนอนบ้านไป๊”ไอ้ปินโต้กลับพร้อมกับเอื้อมมือมาทุบพี่มัน
“มึงแหละกลับไป กูมาถึงก่อน”แล้วสงครามขนาดย่อมก็ถือกำเนิดขึ้น โดยมีผม...เป็นผู้รับกรรม
ไอ้พวกเชี่ย!!!
กูจะนอน!!
“หยุด!!!”ผมตะโกนห้ามทัพ กดโทรศัพท์ในมือเพื่อดูเวลา...4.40
หยุดกันเถอะคุณ...กูมีมีเรียนเที่ยง
ผมคว้าหมอนที่หนุนอยู่มากอดแนบอก ก่อนจะค่อยๆคลายลงจากเตียง กลิ้งไปที่ตู้เสื้อผ้า ลากที่นอนปิ๊กนิกที่ไอ้เอมเอามาทิ้งไว้ออกมา แล้วเอาไปปูนอนข้างเตียงทางฝั่งไอ้ปิน...ห้องก็ห้องกู เตียงก็เตียงกู
เรื่องที่ไอ้เอมต้องเอาที่นอนปิ๊กนิ๊กมาทิ้งไว้ห้องผม เพราะมันชอบมานอนผลาญน้ำผลาญไฟห้องผมไงครับ แล้วก็เพราะมันนอนดิ้นมากไป ผมกับมันเลยร่วมเตียงเคียงหมอนกันมิได้จริงๆ
“น่าจะลงไปได้ตั้งนานล่ะ มานอนแซะนอนซบกูอยู่ได้”เพื่อสนองความปากดีของไอ้เชี่ยปิน ผมเลยตบหลังมันด้วยตีนไปซะทีนึง
“พูดเหี้ยไรนักหนา รำคาญ!!”ไอ้เฮียว่า แล้วก็จบท้ายด้วยมีเสียงคนโดนตบกบาล...ซึ่งผมคาดว่าจะเป็นไอ้ปิน
ไอ้สองพี่น้องป.ปลาตากลมยังคงตีกันต่อไป แต่ผมไม่สนแล้วครับ กูง่วงตาจะปิดแล้วเนี่ย
ผมหลับตาลงสู่ห้วงนิทราไปตอนไหนผมก็ไม่รู้ มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกหนักๆที่เอว แถมยังอึดอัดยังไงพิกล มองซ้ายเพดานห้อง มองขวาพื้น พยายามจะลุกขึ้น แต่ตัวเหี้ยอะไรมันรัดกูซะแน่นเลยวะ
ผมเอี้ยวตัวมองไปข้างหลัง จากที่สะลึมสะลือกูตื่นเต็มตาเลยครับ มึงมานอนซ้อนกูทำไม แล้วมือแล้วคาอีก จะล็อกกูแน่นไปแล้ว กูไม่ใช่หมอนข้างที่บ้างมึงนะโว้ย...แล้วเชี่ยอะไรที่สีตูดกูอีกเนี่ย
กูกับมึงจะแนบแน่นไปแล้ว...ไอ้เฮีย!!...ผมยังคงพยายามดิ้นลงออกจากสภาพอัปรีย์ชีวิตอย่างสุดกำลัง แต่มันจะรัดผมแน่นไปไหนวะ ...เหนื่อย
“ดิ้นต่อดิ กำลังเสียว”คนที่ยังรัดผมแน่นพูดเสียงกระเส่า แถมยังหายใจแรงๆลดต้นคอผมอีก
“เสียวก็ไปว่าว จะมานอนสีผมให้เป็นภาระของสังคมทำไม”ผมที่หมดแรงจะแกะแขนที่รัดแน่นออก พูดขึ้นอย่างเหนื่อยหน่าย
“มือไม่ว่าง...อื้ม ใกล้ละ”แค่มึงเลิกกอดกูมือก็จะว่างแล้วห่า ...ว่าแต่ ใกล้อาร๊าย!! แล้วเอาน้องมึงมาทิ่มหลังกูทำม๊าย!! “อ่า”ไอ้เฮียหายใจรดต้นคอผม
“อะไรแฉะๆซึมมาที่หลังผมวะ อย่าบอกว่าแตก”จะไวไปนะมึง
“ยัง”มันยังคงสีผมต่อไป ส่วนตัวกระผมที่ใจง่ายและบวกกับที่กูก็ไม่รู้จะทำยังไง ก็ได้แต่ซุกหน้าร้อนผ่าวลงกับผ้ามือตัวเอง...กูเครียด
ไม่นานไอ้เฮียก็คลายแขนออกจากเอวผม แล้วล้วงมือไปกางเกงตัวเอง แล้วเริ่มปฏิบัติภารกิจให้เสร็จสิ้น มึงจะมองหน้ากูทำไม แล้วกูล่ะ จะไปมองมึงทำไมเนี่ย...อ๊ากกกกก
ผมเส้นเลือดในสมองจะแตก....ในขณะที่อีกคนก็มีแววว่าจะแตก
“อ่าาา”ผมหมายถึงหัวกบาลมันนะครับ...คุณมาทำอัปรีย์กับบอดี้ฉันทำไม
“จบแล้วหรอ กำลังเพลินเชียว”ผมเงยหน้ามองตามเสียง
ไอ้ปินที่นอนเท้าคางมองลงมาจากบนเตียงยิ้มกรุ้มกริ่ม ลืมไปเลยว่ามึงก็อยู่...อ๊ากกก!!!!!
------------------
KICK 08 : ถอยห่างไปนิด อีกนิด นั่นแหละ มันจะกลายเป็นนิยายจังไรแห่งปีไปไหมคะคุณ = =
เฮียมึงทำอะไรลงไป....ทำไมไม่ปล้ำ
วันนี้ทำข้อสอบไม่ได้ด้วยแหละ(นี่มึงเอามาอวด) เขาทำได้กันทั้งคลาส ฮืออออออออTT^TT
ปล.รักทุกคนนะจ๊ะ ไปกินข้าวล่ะ กระซิก
ปล.2 อย่าปล่อยให้ฉันหว่าเหว้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
