25.2
“ก็เลิก”พูดว่าเลิกนี่หายใจไม่ทั่วท้องเลยวะครับ “ไม่ก็แกล้งเลิก...”
*****
“ไอ้เรื่องแบบนี้มันแกล้งเลิกกันได้หรอพี่รหัส”ผมถามกลับด้วยความมึนงง
“กูก็ไม่รู้... พูดให้หมาถาม”โอเค...พี่กูโคตรกวนส้นตีน “เอาน่า กูก็กะทำให้มึงฮาไง”ฮาเห้อะไรล่ะ กูเครียดหนักกว่าเดิมอีกสัด!!
“...”เงิบแดกไม่รู้จะพูดอะไร
“เอางี้ มึงมาดูหนังกับกูปะล่ะ เดี๋ยวไปรับ”คิดจะตบหัวแล้วลูบหลังหรอวะ กูไม่ได้ใจง่ายนะเว่ย “ลุงมึงเลี้ยง”พูดมาแค่นั้นล่ะครับ...
“โอเคพี่พริก เดี๋ยวผมอาบน้ำแต่งตัวเลย”ไอ้บลูเปลื้องผ้าอย่างไว
หลังจากอาบน้ำอาบท่าทาสปริงซองจบด้วยตบข้างแก้มด้วยแป้งเย็นตางูแล้ว สุดหล่อฟ้าประทานที่ช้ำรักจนขอบตาคล้ำอย่างกับคนโดนของก็มานั่งแหมะอยู่ที่โต๊ะเครื่องแป้ง เอาคอนซีเลอร์กับรองพื้นปาดสองสามที รอยคล้ำที่เบ้าตาก็หายไป หน้าผมก็กลับมาโดดเด้งดังเดิม...ทำไงได้ ก็ดีเทลหน้ามันมาดี
“จะไปไหนอ่ะ”เสียงงัวเงียถามขึ้นในขณะที่ผมกำลังลงแป้งฝุ่นโปร่งแสงยี่ห้อไรไม่รู้อ่านไม่ออก...ขโมยเจ้บลูมมา
“ไปดูหนังกับลุงรหัสพี่รหัสอ่ะ”ผมตอบพลางเซ็ตผมด้านหน้าอย่างชำนาญ...หล่อจังเลยกู แอร๊ยยย
“จะแต่งไปทำไมเยอะแยะ แค่ไปดูหนังกับสายรหัส เสื้อยืดกางเกงบอลก็พอ”มีหึง แต่ช่างหัวมึงครับ กูจะหล่อ ใครจะทำไม
“แต่งไปให้คนมองดิเฮีย ไม่งั้นกูจะนั่งแต่งทำไมตั้งนาน” ผมคว้ากระเป๋าตังค์ พลางหันกลับมามองเฮียปั้นด้วยสีหน้าที่เป็นปกติที่สุด
“อย่ากวนตีน”
“เออ รู้สึกไงล่ะเวลาโดนทำกลับบ้างอ่ะ”ผมต้องการจะโยงไปเรื่องอื่น...กูจะดราม่าแล้วนะ
“จะให้ไปส่งไหม”เฮียปั้นถอนหายใจอย่างสงบสติอารมณ์ ผมส่ายหัว โบกมือให้มันนอนไป ก่อนจะรีบลงมาที่ใต้ตึก
ในliving roomใต้หอ หนุ่มหล่อสองคนกำลังนั่งผึ่งแอร์รอผมอย่างสบายอารมณ์ พี่พริกพี่รหัสสุดที่รักหันมามอง ก่อนที่เจ้าของใบหน้าสดใสส่งยิ้มให้ ผมยกมือไหว้อย่างมารยาทงาม ลุงรหัสปรายตามองผมสองสามวิก่อนจะเสตามองไปทางอื่น…กูผิดอะไร๊
“ลุง มึงเขินว่ะ ไม่ค่อยมีใครไหว้”อ่อ ลุงกูเป็นลักษณะเดียวกับเชี่ยเฟานี่เอง มนุษย์หน้าบาง แต่อย่างไงไอ้เฟาทำมันก็ดูน่ารักไง แต่สำหรับลุงรหัสผู้พูดน้อยของผมขอโนคอมเม้นท์ละกัน
“สาระแน...”อุ๊ยสะดุ้ง! ด่ากูปะวะ ด่ากูใช่มะ เสี๊ยใจ “ไปกันได้แล้ว เดี๋ยวไม่ทัน”พูดจบพี่แกก็โดนดุ่มๆหายไป ทิ้งผมให้อยู่กับพี่รหัสเพียงสองคน
“ลุงมึงก็แบบนี้แหละ ปากร้ายแต่ใจแกประเสริฐราวกับพระธุดงค์”ผมพยักหน้ารับก่อนจะเดินตามพี่รหัสตัวเองออกไป “แล้วเรื่องแฟนมึง จะเอาไง”
“ช่างมันก่อนพี่ ผมไม่อยากคิดถึงเรื่องนั้น ปวดหัว”คิดแล้วมันปวดหัวปวดใจจริงๆนะ...ไหนบอกว่ารักกูไงสาดดดด!!
“เออ เรื่องของมึงล่ะกัน”
ผมแทรกตัวเข้าไปที่เบาะหลังคนขับของมาสด้าสามคันโปรดของลุงรหัสผม โดยที่ตอนนี้ลุงแกได้หยิบแว่นเรย์แบนด์สีชามาใช่ซะจนพี่แกดูหล่อเท่ปนสยองมองดูคล้ายเจ้าพ่อหวยใต้ดินแถวบ้านผมยังไงชอบกล
ณ.ห้าง ใหญ่ใจกลางเมืองที่รถติดหน้าห้างกันชิบหายวายป่วง ผมยืนต่อแถวซื้อป๊อบคอนกับพี่รหัส โดยที่ลุงรหัสผมแว๊บไปคุยโทรศัพท์เพื่อจัดการธุระปะปังอะไรตามประสา
“พี่พริก ผมขอบคุณว่ะ”พี่รหัสผมยิ้มรับ โบกมือเป็นเชิงไม่เป็นไรให้ “ฟังผมบ่น แถมเลี้ยงหนังอีก”
“ไปขอบคุณลุงมึงนู้น กูแค่หาทางผลาญเงินลุงมึงเฉยๆ”โอเค กูซึ้ง...”กูกับพี่แซมอ่ะ อาจไม่ค่อยได้เข้าหามึงเท่าไหร่ เพราะวันๆมึงก็อยู่กะเพื่อน แถมต้องซ้อมตอนเย็นอีก แต่กูอ่ะ ตั้งแต่ผูกข้อมือรับขวัญมึง กูก็เห็นมึงเป็นน้องแท้ๆกูมาเสมอ มึงเป็นทุกข์พวกกูจะมาสุขกันก็ไม่ใช่เรื่อง”พี่พริกตบไหล่ผมเบาๆ “เป็นเหี้ยไรตาแดงๆ อย่าบอกว่ามึงร้อง เชี่ย มึงฮึบเลยกูอายคน”
“ร้องไรพี่ ไม่มี๊”รู้งี้แม่งมาสนิทกับพวกพี่พริกดีกว่า ไม่น่าไปอยู่กับไอ้ปู่เลยจริงๆ
นอกจากหลอกให้กูเสียตัวแล้ว แม่งก็ไม่เคยทำอะไรเพื่อกูเลย
“ส่วน พี่โฟมอ่ะ ถึงเขาจะไม่ค่อยเทค แต่ถ้ากูหรือพี่แซมมีปัญหาอะไร ก็ไม่เคยทิ้งหรอก”ผมว่าพี่รหัสผมแม่งต้องดูทางในหรืออ่านใจได้จริงแน่ๆเลย
“พี่แม่งดีว่ะ... แต่ปี1เกลียดพี่เต็มเลยรู้ปะ”พี่รหัสผมหัวเราะร่วน...เอาเป็นว่ามึงรู้สินะ
หลัง จากลุงรหัสเดินกลับมา ก็เป็นอันถึงฤกษ์เข้าโรงพอดี หนังวันนี้ที่มาดูเป็นแฟนตาซี แนวที่ผมชอบเลยว่ะ สุขใจจริงๆ หนังก็ดูฟรี ป๊อบคอนก็ฟรี น้ำกูก็ฟรี... มีพี่ดีฟรียันตัวตายจริงๆ
เกือบ สองชั่วโมงที่ผมเพลินตาเพลินใจกับของฟรีอยู่ในโรงหนังนั้น ผมกับลุงรหัสก็เหมือนจะเริ่มสนิทกันขึ้นมานิดนึง ลุงผมไม่ค่อยพูดนะ แต่จ่ายแม่งทุกอย่าง นี่ก็พาผมมากินฟูจิอีก โหย พ่อมหาจำเริญใจป๋าขนาดนี้ใครได้ไปเป็นสามีนี่น่าอิจฉาตายห่า...แต่วินาทีนี้ ไม่มีใครน่าอิจฉาเท่าพี่รหัสผมล่ะ
“เอา ทาโกยากิด้วยพี่แซม ปลาไหลย่างก็น่ากินว่ะ...เฮ้ยมึงกินซาชิมิปะ”ประโยคสุดท้ายนี่ขอความเห็นกู หรอครับ... ผมพยักหน้าไป “งั้นเอาซาชิมิด้วยพี่แซม แต่เอาชุดไหนดีอ่ะ”
“ดีลัคซ์”โอ้ววว ป๋าแม่ง(กูอัพให้เป็นพ่อกูเลย)
รอ เพียงไม่นาน มฤตยูอาหารญี่ปุ่นที่ถูกสั่งไปก็มาถึง ผมไม่ประหม่าพี่พริกตั้งแต่วันรับสายล่ะ เพราะแกค่อนข้างเป็นกันเองไม่ถือตัว แต่ที่ทำให้พวกปี1เกลียด นั้นคงเป็นเพราะพี่แกชอบตะคอก กวนตีน แถมพูดไม่รักษาน้ำใจคนฟังสักเท่าไหร่ ส่วนลุงรหัส บอกตามตรงโคตรประหม่าเลยวันเปิดสาย เพราะพี่เขาเอาแต่ตีหน้านิ่ง... แต่ตอนนั้นเสือกยื่นเท็ดดี้แบร์ให้กูซะงั้น
มาวันนี้แกก็ไม่ค่อยพูดเหมือนเดิม แต่ค่อนข้างจะรับรู้ถึงความอ่อนโยนของพี่แกล่ะ
“เฮ้ยพี่แซม ไมตัดหน้าผมว่ะ ผมกำลังคีบแซลมอนให้ให้บลูมันนะ”คนตัดหน้ายังตีหน้านิ่งแล้วกินปลาไหลย่างไปเงียบๆ “ฮึ่ย!!”พี่พริกหันดึงแก้มผมทั้งสองข้าง ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด “มึงเหมือนหมาเลยว่ะ จะเอาไปเลี้ยงที่บ้าน”
“ไม่ได้ นี่มันน้องรหัส ไม่ใช่หมา”พี่แซมปราม... ใช่พี่ กูเป็นคนมิใช่หมา แต่ถ้าเอาไปเลี้ยงให้กินดีอยู่ดีแบบนี้กูก็ยอมเป็นหมาวะ
“มี๊ เอาเค้าไปลี้ยงอย่าลืมให้ข้าวนะ ขอแซลมอนโรลวันละสามมื้อนะ หงิง”ผมทำตามบ๊องแบ๊วใส่พี่รหัสที่กำลังดิ้นตาย “ป๋าด้วย ขอน้ำมะพร้าวปั่นทุกวันเลยนะ”
“เดี๋ยวนะ ทำไมกูต้องเป็นมี๊ด้วยวะ”เอาตามจริงเลยปะครับ มองสภาพเจ้าพ่อมาเฟียแล้วกูเรียกมี๊ไม่ลง
“เรียงลำดับตามความรักไง ต้องรักแม่มากกว่าพ่อไง”แถไปหน้าด้านๆ
“โอเค เหตุผลกูรับได้ กูเป็นมี๊ก็ได้...อิจฉาล่ะสิ ผมได้เป็นมี๊อ่ะ”นั่นๆมีอวดอีก
“คิดแบบนั้นแล้วมีความสุขก็คิดไป”
นี่ถ้ากูเป็นสาววายกูก็ลงไปดิ้นกับพื้นแล้วนะ แต่ขอท๊อด กูไม่ใช่สาววาย(เลยยังไม่ดิ้น) และพี่เขานิยมนมมากกว่าไข่ว่ะ ดังนั้นก็เก็บเขาไว้ให้ได้กันในจินตนาการก็พอเนอะ
Rrrrrrr
สนั่นหวั่นไหวล่ะบีบีพ่อ...ใครวะโทรมาขัดอารมณ์ครอบครัวสุขสันต์...ชิบหาย เฮียปั้น
“ฮัลโหล เฮีย”ผมกรอกเสียลงไปเบาๆ... แม่งโมโหกูแล้วมั้งเนี่ย ลืมไปเลยว่าทิ้งแม่งไว้ที่ห้อง
/“อยู่ไหน!!”/ตะคอกกูไมเนี่ย
/”ถ้าพูดดีๆกันไม่ได้ ก็ไม่ต้องโทรมา”/กูยังตึงๆกับมึงเรื่องรอยดูดอยู่นะ
/“ขอโทษ อยู่ไหน”/อะไรของมึงเนี่ย บทจะง่ายก็ง่ายเกิน
ชัดแล้วตอนนี้ คนอย่างเฮียปั้นถ้ามันไม่มีความผิดติดตัวมันไม่ยอมผมง่ายๆหรอก ทั้งที่ผมรู้อยู่แล้ว ทั้งที่ผมทำใจไว้แล้ว แต่ผมก็เสียใจนะ...เชี่ย กูดราม่าเพื่อครายยย
“กินฟูจิกับพี่กับลุง”
/“หรอ ที่ไหน เดี๋ยวพี่ไปรับนะ”/ยิ่งทำน้ำเสียงร้อนรน ผมยิ่งเจ็บ
“บอกไปว่าไม่ต้องมา...คืนนี้ไม่กลับ”พี่แซมพูดมาลอยๆ...นี่อ่านใจได้ รึว่าติดเครื่องดักฟังไว้ที่ไหนรึเปล่าวะ
“ไม่ต้องมาหรอกเฮีย คืนนี้ไม่กลับนะ”ผมพูดไปตามที่พี่แซมบอก
/“เอางั้นหรอ...พี่อธิบายได้นะ”/เจ็บ... อย่างกับใครเอาอะไรมากรีดที่ใจ
“อืม”
/“งั้นไม่กวนล่ะนะ”/เวลาเฮียทำเสียงอ้อนๆแบบนี้มันน่ารักมาก นี่ถ้าไม่ติดว่ามันมีคดีอยู่นะผมจะดึงมาจูบโชว์เลยจริงๆ
“อือ”
/“วางล่ะนะ”/
“อาหะ”
/“วางจริงๆนะ”/คุยนานเดี๋ยวกูใจอ่อน กูกดวางเองเลยดีกว่าเพื่อให้ดูโกรธมันอย่างสมจริงสมจัง
ผมวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วเงยหง้ามองพี่รหัสกับลุงรหัสสลับไปสลับมา
“แล้วคืนนี้ผมจะนอนไหนวะ”
ประเด็นสำคัญเลยนะ... ถ้าไม่กลับห้องแล้วกูจะนอนไหน
----
บลูรดานางไม่ม่านะคะ เสียใจแต่ไม่แคร์(แม่มันเป็นหวายรึไง) มันจะผ่านวิกฤติไปด้วยปัญญา(มีตั้งแต่เมื่อไหร่)และความกระแดะอย่างไร ต้องติดตาม
ปล. ทุกปัญหาแก้ได้ ถ้าเริ่มจะการหันหน้าเผชิญนะคะนะ(บอกตัวเอง ทุกวันนี้หนีปัญหาตล๊อด)
ตอบคอมเม้น
อายทำไม
มาไวเคลมไวตลอดรายนี้
เฮียออกจะใสซื่อ ทำไมถึงหมันไส้เคอะ
ความงามและความเปล่งปลั่งของผิวพรรณเป็นแรงผลักดันให้พี่อัพไว
raluf
อ่านเรื่องนี้จิตต้องเป็นกลางนิดนึง คุณเขียดอาจหักมุม
-Otto-
เลิกเลยบลู แล้วยกเฮียให้ป้า(ไม่ใช่ล่ะ)
แมวเหมียว
ถ้าเฮียปั้นตายเพราะคำสาปแช่ง น้องบลูจะเป็นหม้ายผัวตายน๊า
Lily teddy
สิ่งหนึ่งที่มันหน่วงๆกันอยู่ เพราะทั้งสองคนไม่ยอมหันหน้าคุยกันนี่แหละค่ะ ต่างคนต่างรู้แต่ยังไม่ยอมหันหน้าคุยกัน หนีปัญหาทั้งคู่
ส่วนหลิน อีกไม่นานนางจะกลับมาก่อดราม่า(ปะวะ)แน่นอนค่ะ แต่น้องบลูนางเข้มแข็งพอตัว ดังนั้น น้องจะไม่ผ่านปัญหาไปด้วยน้ำตาแน่นอน
ฮ่าๆๆ ไฟแรงล่ะลิลลี่ แรงจนเผาสังขารจนจะมอดแล้วค่ะ
yymomo
ยืนยันคำตอบเดิม ไม่มอง กลัวสปาร์ก
เอิ่ม คุณเขียดเรียนอนาฯมาแล้ว คิดว่าทนเรื่องแหยงได้แล้วนะ...แต่กรณีนี้ ฉันทนไม่ได้จริง คนบ้าอะไรมันจะไปปั่นมาราดข้าว
ล้ำแท้
ketddy
ในชีวิตจริงหนูก็เชียร์ค่ะเจ้
4559
บ้านคุณเขียดไงคะ
fonny1987
กรณีหลังนี่น่ากลัวนะคะ แต่ถ้าจะตบจริงต้องนัดเวลาดีๆนะคะ ได้ไม่ชนกับรายอื่น
RenaBee
น้องมันโกรธค่ะ แต่มันก็เคยทำ มันเลยยังโกรธไม่มาก
moodyfairy
ความอึนคือศิลปะค่ะ
เขียดเข้าใจค่ะ เคยประสบพบเจอ แต่เขียดทำใจง่ายกว่า เพราะนางแอบคุยกับป้อจาย
แต่เขียดว่ามันเป็นความผิดพลาด(เอ๊ะ หรือความสำเร็จ)เขียดเองอ่ะ เพราะตลอดเวลา เล่าแต่นิยายวายให้มันฟัง
ยังไม่เคลียร์อ่ะ ปล่อยให้อึนกันไปก่อน
haru1111
ฮ่าๆๆๆ กะให้อิเฮียเอาหน้าตาไปทำมาหากินไม่ได้เลยนะนั่น
ปรึกษาไม่ได้หรอกค่ะ เรามีเป้าหมายเดียวกัน
black-egoistic
กร๊ากกกกกกกกกกกก
โอ๊ยขรรม
ถือว่าเป็นกายบริหารหน้าล่ะกันเนอะ
ทุกวันนี้ก็จิ้นค่ะ แต่เทอมนี้ลุงกับพี่เรียนไม่ตรงกับคุณเขียดเลย เศร้า
อ่อ ตอนนี้เป็นคิตแคท กับคาราบาวแดงค่ะ(มันส่งชิงทองได้)
lizzii
ทำไงได้ล่ะค่ะ เขียดมาทีหลัง
ว่าไปนั่น
@Lucifer_Prince@
เฮียอาจมีเหตุผล บั่บ แบ่งเบาภาระเมีย ไรงี้
(อิบลูตามตบ) รอยกัดขอโทษจริงๆค่ะ พอดีฟันปลอมพี่หลุดแล้วกระเด็นใส่เฮีย
ส่วนรอยดูดพี่ไม่รูอ่ะ เหงือกพี่ไม่ค่อยดี
mild-dy
ไม่เดี๋ยวแล้วค่ะ งานเข้ามันแล้วค่ะ
kongxinya
นับวันยศหนูยิ่งเยอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ใช่ไหมคะ พูดความจริงยังดีกว่าที่โกหกกันเนอะ
หนูช้ำใจกะโออิชิค่ะ หนูซดไปเป็นลังส่งฝาไปเป็นร้อย ไม่ได้อะไร
คนรู้จักหนู มันไม่กิน แล้วขอฝา นางได้ทอง
sincere13
เด็กสีฟ้าถึงมันไม่โดนไซโคมันก็จ้องจะก่อดราม่าค่ะ
smileland
ไอ้น้องคิงมันจะเอาหรอคะ
ปล่อยให้มันไปชดใช้กรรมกับเมียเด็กแสบไส้ของมันเถอะ แค่นี้ชีวิตมันก็น่าสงสารพอแล้ว
lluvia
ใช่ค่ะ บลูมันไปหึงป้าหรอก
ไม่ใช่แล้วนะ คุณเขียดออกจะสวย(เพ้อ)ขนาดนี้ น้องบลูจะหึงก็สมควรแล้ว
thanza1970
จัดให้บลูรดาไปยกสองยกเดี๋ยวนางก็ลืม
Hooh
รวยอ่ะจ๊ะงานนี้
เอิ่ม พี่แก่แล้ว ปล่อยให้พี่ตายไปตามธรรมชาติเถอะค่ะ
ไม่แสบอ่ะจ๊ะ เพราะพี่ใส่แว่น พริกกับเกลือเข้าไม่ถึง
อุ๊ย ทำไมคนแถวนี้น่ากลัวกันขึ้นทุกวันละจ๊ะ
อัพก็ได้ โถ่ววววว
deshiwa
ขอบคุณค่ะ
งั้นเขียดจะดองรอนะคะ (ไม่ใช่ล่ะ อินี่หาเรื่องอู้)
ขอบคุณนะคะทุกคน
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 760257 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก