26.1
(ถึงจะมาครึ่งกลางๆ แต่ฉันก็มาทุกวันนะคะคุณ
)
ขอท๊อดดดดด จริงๆตอนนี้ชั้นมั่วล่ะเธอ
----
ให้ทาย... คืนนี้ผมนอนไหน?
“มึง กลับบ้านสักทีเถอะไอ้พริก กูง่วง”ป๋าเอ่ยขึ้นอย่างเหนื่อยใจเมื่อมี๊ของผมยังคงนอนดูทีวีอย่างไม่มี วี่แววว่าจะกลับบ้านกลับช่องสักที
“ไม่กลับ”ปากพูดแต่ตานี่ไม่ได้ละไปจากทีวีเลยครับ
“กลับ!!”
“เบาๆหน่อยพี่ ลูกผมนอนอยู่”แน่ะ เอากูไปอ้างเชียวล่ะ
“ออๆ งั้นหรอ”แล้วไอ้เสียงสงบเสงี่ยมนี่มันอะไรกันห๊ะ...จิ้นนะเฮ้ย
ป๋าแม่งทำพฤติกรรมยังกะคนเป็นโรคเกลียมัว...แล้วมี๊อีก จะลูบหัวกูอีกนานไหมเนี่ย สวมบทครอบครัวสุขสันต์กันอยู่เรอะ แต่จะว่าไป ผมรู้สึกสงบแล้วว่ะครับ
เอ่อ...แล้วสาเหตุที่ป๋าไม่ให้ผมกลับหอไปเผชิญหน้ากับสาระมีก็เพราะถ้าคุยกันทั้งอารมณ์แบบนี้ ลงไม่วายเลิกกัน...ป๋าผมละเอียกอ่อนเนอะ
“แล้วมึงจะไม่กลับหรอ ดึกแล้วนะ”พี่แซมถามพี่พริกเสียงแผ่ว
“ก็ไม่กลับไง จะนอนนี่แหละ”มี๊ยังคงลูบหัวผมอยู่เรื่อยๆ
“จะบ้าหรอมึง นอนสามคน อึดอัดตายห่า”
“งั้นพี่แซมไปนอนโซฟาดิ จะได้ไม่อึดอัด”ผมหันไปมองพี่แซมอย่างกดดัน
“เดี๋ยวก่อนนะพวกมึง ได้ข่าวว่านี่คอนโดกู แถมนี่ก็เตียงกู...”พี่พริกละมือจากที่ลูบหัวผมอยู่ไปอุดหู เมื่อพี่แซมจะเริ่มบ่นยาวเป็นครั้งแรกในรอบวัน
พี่พริกหันมาสบตากับผมที่นอนซุกอยู่ใต้รักแร้พี่แกอย่างกดดัน อ่านจากแววตาแบบนี้ ให้กูจัดการสินะ
“ป๋า บลูง่วงแล้ว”ผมทำตาอ้อนๆ
“งั้น นอนไปๆ”พี่แซมพูดเสียงอ่อนโยนก่อนจะเอามือวางบนหัวผม “ส่วนมึง ถ้าจะนอนที่นี่ ก็นู้น โซฟา”พี่แซมหันไปสั่งพี่พริกด้วยสีหน้านิ่งๆ
“โหยพี่ ผมเป็นแม่ของลูกพี่นะ นอนโซฟาแล้วมันปวดตัวอ่ะ ขามันเลยอ่า”
“กูสูงกว่ามึง ดังนั้นขากูเลยเยอะกว่า ทรมานกว่า ไปที่มึงได้แล้ว กูจะนอน”
“ใจร้าย พี่ทำแบบนี้กับเมียพี่ได้ไง”
“ห๊า เมียเชี่ยไร๊”ไม่เสียงสูงขนาดนั้นล่ะครับป๋า
“อ้าวแม่ของลูก ก็เมียไม่ใช่หรอไอ้บลู”
“ใช่ครับมี๊”
“แล้วพี่ยังจะปล่อยให้เมียให้ลูกพี่ลำบากหรอ รู้ไหมเด็กที่ขาดไออุ่นจากแม่มันขมขื่นแค่ไหน พี่จะพรากแม่พรากลูกได้ลงคอหรอ พี่รู้ไหม...”
“พอ!!! เดี๋ยวกูนอนโซฟาเอง”พี่แซมหยิบหมอนขึ้นมาถือ ก่อนจะเดินดุ่มๆหน้าแดงเถือกออกจากห้องนอนไปเลย...จิ้นกันกระจุยเลยสิ
ผมข่มตาลง โดนนอกใจหรอ? บางทีมันก็ไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิดเลย ก็ผมได้ทั้งป๋าทั้งมี๊คอยเป็นกำลังใจแล้วนี่นะ ...แต่เฮียปั้น มึงได้สำนึกแน่ หล่อแมนแฮนด์ซั่มที่โฉบซ้ายสาวรักโฉบขวาสาวหลงอย่างท่านบลู อุส่ายอมตกล่องปล่องชิ้นยอมเป็นเมียมึงทั้งที เสือกทำตัวไม่ดี ริอาจไปเศษหาเลยกับอิหนูข้างนอก
พรุ่งนี้มึงเตรียมดิ้นตายได้เลยเฮีย
*****
แม่ง จะครึ่งวันแล้วนะไอ้เฮีย ทำไมยังไม่โผล่มาง้อกูสักที ... โมโห
กะให้ไอ้เฮียดิ้นตาย กลายเป็นเป็นกูซะงั้นที่อยากจะชักดิ้นชักงอน้ำลายฟูมปากตาย
“คุณบลูครับ... บลู ไอ้บลู ไอ้สัตว์บลู ไอ้ห่าบลู ไอ้เชี่ยบลู!!!”ไอ้เอมตะโกนสุดเสียง จนผมนั้นถึงกับสะดุ้งหันมองมันตาขวาง... จะตะโกนหาพ่อมึงหรอ
“อะไร!!”ผมตะคอกกลับด้วยความอารมณ์เสีย
“พ่อครับอย่าเพิ่งพิโรธครับ พวกผมกลัวจนหัวหดแล้วครับพ่อ”ปากบอกกลัวตามึงนี่ระริกระรี้เชียวนะไอ้เอม
“อะไร”ผมลดดีกรีความรุนแรงลง สงสารไอ้เฟาหรอกนะครับ มันไม่เคยเห็นผมเวอร์ชั่นองค์ประทับไง นั่งเหงื่อชุ่มเลยมึง
“ทะเลาะไรกับพี่ปั้นวะ”รู้จากไอ้เหี้ยปินเจ้ากรมหน่วยข่าว(ลือ)สินะ
“ห่วงหรือเสือก”ผมหรี่ตาถาม
“กูเสือก แต่ไอ้เหี้ยที่นั่งเหงื่อแตกพลั่กเป็นน้ำป่าไหลหลากนั่นอ่ะห่วง”ผมลุกขึ้น ม้าหินที่นั่ง ก่อนจะเดินดุ่มๆไปหาไอ้เฟา ก่อนจะกระชากทันเข้ามากอด “มาเป็นเมียกูเหอะ”ไม่พูดเปล่าผมหอมแก้มมันอีกฟอด
“แอร๊ย ไอ้เหี้ยบลู ปล่อยนะมึง”ไอ้เอมถลาเข้ามา แต่แค่ผมหันไปมองตาขวาง เตรียมพร้อมจะวางมวยกับมัน ไอ้เอมก็ได้แต่ยิ้มแหยก่อนจะมูฟไปนั่งที่เดิม
“ห๊า”สมองมึงประมวลช้าไปนะไอ้เฟา
“มึงคิดดูดิ กูหล่อกว่าไอ้เอม ปกป้องมึงได้ ไม่ปล่อยหมากัดมึงด้วย”ผมพยายามโน้มน้ามไอ้เฟา
“ตัวไหนกูก็ไม่เอาทั้งนั้นเว้ย ปล่อยกูเด่!!”ไอ้เฟาพยายามดิ้น ตีหน้าดุใส่ผม แต่ไซส์ชิวาว่าอย่างมันเรอะจะมาสู้โกลเด้นขายาวขนสลวยแบบผมได้ “ไอ้เชี่ยบลู กูเหนื่อย!!”ผมหอมมันอีกฟอด ก่อนจะปล่อยให้มันเป็นอิสระ
“น่ารักจังเลยชิวาว่าของพี่บลู”ผมลูบหัว แต่ไอ้เฟาก็ฮึดฮัดก่อนจะปัดมือผมออกจากหัวมัน
“ชิวาว่าพ่อมึงสิ... ไอ้เอม เพื่อนมึงเป็นเหี้ยไรอีกเนี่ย เดี๋ยวโหดเดี๋ยวหื่น กูงงแล้วนะเว่ย”ไอ้เฟาถามพลางมองผมอย่างหวาดกลัว
“มันสติแตก นี่มึงยังโดนน้อย กูนี่เคยโดนดูดปากมาแล้ว”ไอ้เอมยักไหล่อย่างไม่ยี่ระ
“น้องเอมก็อยากเป็นเมียพี่สินะจ๊ะ”ผมหันไปมองตาเยิ้ม
“กูเสือก กูไม่ได้ห่วง ล่ะเว้นชีวิตกูด้วยเถอะท่าน”ไอ้เอมยกมือไหว้ผมด้วยสีหน้าวิตก ก่อนจะหันไปอธิบายให้ไอ้เฟาฟังว่าผมเป็นพวกมีอาการประหลาดที่แพ้คำว่าเป็นห่วง ยิ่งเวลาสติแตกหนักๆ ใครมาบอกเป็นห่วง โดนลวนลามหมด
“ออ รู้แล้วเสือกบอกว่ากูห่วงมันอีก มึงนี่มัน”แล้วไอ้เฟาก็โบกกบาลไอ้เอมเต็มแรง
ในขณะที่กำลังเกิดเหตุชุลมุนวุ่นวายอยู่ใต้ต้นลั่นทมมุมสงบของเด็กถาปัตย์นั้น ไอ้เดือนคณะสุดหล่อมาดนิ่งก็เดินฉับๆเข้ามาสมทบก่อนจะยื่นอมยิ้มรสนมสตรอ เบอร์รี่มาให้ผม...จะหลอกด่าว่ากูตอแหลเปล่าวะเนี่ย
“อ่ะนี่ด้วย”มันยื่นการ์ดลายน้องหมีมาให้ผมอีกใบ
‘อมแล้วยิ้มให้พี่หน่อยนะครับคนดี’
ผมเผลอยิ้มออกมา แต่ก็แทบจะหุบยิ้มทันทีเมื่อคิดได้ว่า ไอ้เฮียอาจจะแอบดูอยู่ก็ได้
“มึงลองฟังมันอธิบายหน่อยดิบลู”ผมสะบัดบ๊อบใส่ไอ้ปิน ก่อนจะยัดของที่ได้ลงในกระเป๋าสะพาย
อมแล้วยิ้มหรอวะ แม่งเสี่ยวแดก แต่อยากลงไปดิ้นเร้าๆกับพื้น แต่ไม่ได้ ทำนิ่งไว้ก่อน เพื่อความสาแก่ใจที่มีมากกว่าในปลายทาง
Rrr
ผมล้วงโนเกียเก่ากึกขึ้นมาเบิ่ง... ข้อความจากไอ้เฮีย ผมเปิดอ่านอย่างไม่ลังเล
‘พี่ขอโทษ ยอมคุยกับพี่สักทีเถอะนะ เมื่อคืนพี่นอนไม่หลับเลย คิดถึง’
ส่งมาซะน่าสงสารเชียว กูรู้สึกผิดขึ้นมาเลยสาสสส
ใจหนึ่งก็อยากดีกันแล้วนะ แต่อีกใจคือขืนคุยตอนนี้ผมอาจจะระงับอารมณ์ไม่ได้ เผลอพูดอะไรไปจนทะเลาะกันรุนแรง...แต่ที่สำคัญ คือกูยังสนุกอยู่เลยว่ะ กร๊ากกกกก รู้สึกเหมือนเป็นตัวร้ายที่กำลังทำร้ายจิตใจนางเอกยังไงก็ไม่รู้สิ เฮ้ย กูเป็นคนโดนนอกใจนะ ดั้งนั้นแกล้งมันนิดๆหน่อยๆ ถือว่าไม่ผิด แต่ก็น่าสงสารเนอะ ไม่รู้มันกินข้าวรึยัง แต่บังอาจมานอกใจผม โดนแบบนี้ก็สมควร เมื่อคืนนอนไม่หหลับ ตาเฮียจะคล้ำไหมวะเนี่ย แต่จะสนทำไมวะ ทีมันออกไปแรดเอารอยดูดกลับมาโชว์ยังไม่เห็นมันจะแคร์ผมเลยนี่ แต่มันบอกว่าคิดถึงผมด้วยนะ...
------
คือ เกือบล่ะ เกือบได้เป็นบลูญาณทิพย์ล่ะ
(ใครที่เห็นในเพจแล้วเธอจะเข้าใจว่าทำไม เอิ้กๆๆๆ)
พอดีคุณเขียดไปตะลุยบ้านผีสิงมาไรงี้ ร่าเริงกว่าปกติ แอร๊ยยยย มีความสุขจัง
คุณผีที่วิ่งตามมา แอบพิศวาทชั้นแน่เลย(เขาตามมาหลอกให้มึงกลัวหรอกอิโง่)
กลับมาเรื่องนิยายก่อน คือน้องบลูนางไม่พร้อมฟังในครึ่งแรก(อีกสิบตอนก็ยังไม่รู้มันจะพร้อมยัง// ถุย ถ้ามึงจะยืดเยื้อขนาดนี้)
ช่วยดันกันด้วยเน้อ
ตอบคอมเม้นต์ดีกั่ว
haru1111
คนอธิบายอ่ะพร้อมแล้วค่ะ
แต่คนฟังมันยังไม่พร้อมค่ะ มันสะดิ้งนัก
มันคือความฝันของคุณเขียดเหมือนกันค่ะ ตลอดชีวิตบอกเลี้ยงสายทีไรไม่ร้านเหล้าก็หมูทะ
แมวเหมียว
รีบขายบ้านทอดตลาดทันที แล้วเดี๋ยวจะไปสิงบ้านแมวเหมียวแทน
...คนเขียนเรื่องนี้เฮี้ยนนัก
@Lucifer_Prince@
คืออย่าแต่คนอ่านอึน คนเขียนแบบพี่ก็อึน แบบเขียนไปเรื่อยๆอ่ะ อยากเขียนอะไรก็เขียน(ชีวิตแม่งไร้แก่นสารแท้)
คาแรกเตอร์พี่พริกลุงแซมในชีวิตจริง นางก็มุ้งมิ้งๆกันแบบนี้แหละ
...จะดีหรอ มันจะดูไม่งามนะ
มาล่ะนะเคอะ
kongxinya
อ่อ ที่นั่นหนูก็นอนอยู่ค่ะ
จริงๆแล้วบลูมันอึนจนไม่รู้จะทำอะไรค่ะพี่ซิน
น้องหญิงก็กำลังระลึกอยู่ค่ะว่าเฮียมันไปทำอะไร
เหมือนจะจดไว้
หนูเลยมาเอาดีด้านคาราบาวแดงแทนไงตอนนี้
อายทำไม
ว่าอิบลูแรด แต่พี่เจ็บเบาๆ(เพราะชีวิตพี่ พี่เป็นหนักกว่านังน้องบลูอีก
)
คิดว่าต้องงามไปอีกนานล่ะค่ะช่วงนี้ ถ้าชั้นดองเมื่อไหร่มีคนพร้อมจะรุมสะกำเยอะ
ถ้าพี่จะติดยาดอง พี่กินสีเมจิดีกว่าเคอะ(กลิ่นแม่งเหมือนกัน แถมถูกกว่าด้วย)
honey honey drop
น่ารักยังไงก็น้อยกว่าเราอ่ะแอ้ม
ketddy
เอาไงดีน๊า แอร๊ยยยย ถ้าลุงกับพี่มาเห็นนางจะฆ่าหนูไหม
Nus@nT@R@
เฮียดูดรอปความเถื่อนลงไปเยอะเลยค่ะช่วงนี้
คาแรกเตอร์ต้นแบบ ก็น่ารักค่ะ
•PIKACHU•
จริงๆแล้วมันมันไม่ได้เริ่ดไรหรอกค่ะ มันยังมึนอยู่ เลยไม่รู้จะทำไง เน้นนิ่งไว้ก่อน
fonny1987
อิบลูมันยังงงๆกับชีวิต(จริงๆเป็นคนแต่งมากกว่าที่งง) ใช่ค่ะ ถ้าคุณเขียดเดี้ยงไปนี่ดองยาวเลยนะคะ เพราะสังขารคุณเขียดแก่ล้ำอายุมากค่ะช่วงนี้
lizzii
น้องบลูดูเหมือนจะมีอันตรายนะคะถ้าไป
black-egoistic
อันนี้ต้องรอกันไปก่อน
ถ้าเรื่องหลักจบเมื่อไหร่(ซึ่งคลาดว่าอีกไม่นาน) อาจจะมีแซมพริกๆโผล่มาสักตอนไรงี้
AGELA
ถึงผัวมันจะเลว แต่น้องมันก็ยังรักนะคะพี่
sukaz
เธอหายไปนานมากอ่ะค่ะ
ต้อนรับกลับ
Lily teddy
หลินจะกลับมาตอนหน้าค่ะ
ขอบคุณค่ะ รักลิลี่ เพราะชอบพูดความจริง
อันนี้ต้องรอให้ชีวิตน้องบลูเคลียร์ และคุณเขียดขยันก่อนเนอะ
yymomo
เฮียมันไม่กล้าหรอกค่ะ เพราะมันมีคดีอยู่
พลอยสวย
เราใสๆนะ พลอยสวย(น้อยกว่าเรา)อย่ามาใส่ร้ายนะ
raluf
คุณเขียดก็ไม่เข้าใจมันเหมือนกันค่ะ (อ้าวอินี่ไปล่ะสมงสมอง) คือคุณเขียดจดสาเหตุไว้ที่ไหนสักที่เนี่ยแหละ
แต่มันหายไปไหนไม่ยู้ว
ไม่มีค่ะ สายใยสายรหัสเฉยๆ
B52
อุ๊ย น้องจะเป็นอันตรายปะคะถ้าไป
จริงๆที่มันเงียบ คือน้องมันยังงงๆค่ะ
RenaBee
เฮียพร้อมจะเฉลยล่ะค่ะ แต่น้องยังค่อนข้างไม่พร้อม(มันสะดิ้ง)
teatimes
เธอคนนี้ก็หายไปนานมาก มาจมะ คุณเขียดจะจูจุ๊บต้อนรับกลับ
(อาจจะหนีไปนานกว่าเดิม)
•♀NoM!_KunG♀•
อุ๊ย โหดแท้
เริ่มไม่กล้าดองนิยาย กลัวมีชะตากรรมเดียวกะเฮีย
moodyfairy
จริงไม่ได้มีแค่คนอ่านหรอกที่อึน เขียดก็อึน
เด่ะก็เลิกอึนแล้วโถ่ว
อย่าเพิ่งชิงท้องผูกเลย เดี๋ยวสิวขึ้นนะ
GUNPLAPLASTIC
ขอต้อนรับเหยื่อรายใหม่ค่ะ
คุณเขียดก็เชียร์ก็ยุอยู่ทุกวี่วันค่ะ แต่ลุงคุณเขียดนางชิงมีเมียชะนีไปล่ะโถ่ว(ชีวิตแสนเศร้า)
ขอบคุณคร่า
suck_love
ใช่บลู!! คนเขียนก็อย่างรู้เข้าใจไหม(ได้ข่าวว่าเขียนเอง)
Hooh
ไม่ต้องห่วงค่ะ น้องบลูมันโกรธอยู่มันมิมีอารมณ์ไปพรึ่บพรั่บกับเฮียหรอกค่ะ
ถ้าฝืนใจมัน มันจะยิ่งหนักกว่าเดิม
(จริงๆล่ะไม่มีปัญญาเขียน
)
แหม พี่ไม่กล้าดองหรอกจ้า เพราะพี่มีเรื่องอื่น(และคนอ่านที่ตามเรื่องนั้น)เตรียมรอเอามีดจ่อคอพี่แล้วจ้า
ดังนั้นช่วงนี้ ไม่ต้องกลัว ไม่มีแจกของดองเน่ะ
mutoo
เลิกได้แต่ก็ไม่ง่ายเนอะ
แต่ไอ้เรื่องเปลี่ยนมันไม่แน่ค่ะ คริๆๆๆ
rije
คือคุณเขียดแขนถลอกอ่า(ข้ออ้างตลอดอินี่)พิมพ์ไม่ถนัด
เรอาไว้งวดหน้า(งอดไหนสักงวด)จะมายาวๆน่อ
wisshy
ช่วงนี้คุณเขียดไฟใกล้มอด(ชีวิตมันก็ใกล้มอดด้วยเช่นกัน)
ReiSei
น้องบลูจะสู้ค่ะ นางจะไม่ทน
mild-dy
คิดซะว่าความอึนมันคือศิลปะค่ะ
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 760287 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก