ตอนที่ 4 ดล:ตุ่น >>หัวใจที่เปลี่ยนไป<<
“ไอ้ตุ่น!!!”
“เอ้านี่ ยาดมๆ”ป้าคนนั้นยื่นยาดมมาให้ดล เขาเอาไปจ่อที่จมูกเจ้าเด็กตุ่น เห็นปากมันกระตุกๆนิดนึง
“ดล...”มันขยับตัวได้เล็กน้อย ปรือตาขึ้นมามองเขา หน้าซีดๆ
“เป็นไงมั่ง ให้กูพาไปหาหมอมั้ย”
“ไม่เป็นไร ค่อกแค่กๆ...ตอนนี้ตุ่นฟิตปั๋งเลย...”ตุ่นบอกแล้วทุบอกปั้กๆ
“หรอ...หน้ามึงซีดๆไปนะ”ตุ่นเอามือแตะๆที่หน้า ดลเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเย็นชื้นของตุ่น ตุ่นแอบยิ้มดีใจ จริงๆแล้วดลก็เป็นห่วงตุ่นสินะ
“ตุ่นไม่เป็นไรแล้ว...แค่กๆ...เอ่อ...ดลกอดตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นทำหน้าให้ดูป่วยน่าสงสารสุดๆ ดลทำท่าตกใจก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“ทำไมต้องกอด”ดลทำหน้าสงสัย เจ้าเด็กตุ่นดูหน้าซีดเซียวจริงๆ
“ตุ่น...ตุ่นหนาวอ่ะ”ดลมองเจ้าเด็กตุ่นที่ทำตัวสั่นระริก
“เออๆแต่แปปเดียวนะ”ดลเข้าไปกอดหลวมๆ หารู้ไม่ว่าตุ่นแอบหัวเราะแล้วเข้าไปกอดดลแน่นจนกระดูกลั่นกร๊อบ
“เป็นห่วงตุ่นล่ะซี่”ดลชะงัก ตาโตนี่หมายความว่าเจ้าเด็กตุ่นมันแกล้งงั้นหรอ หนอย อุตส่าห์เป็นห่วง
“มึงหลอกกูหรอ”ดลผลักตุ่นออกอย่างแรง แต่ตุ่นไม่สนใจ
“เปล่านะ ตุ่นเป็นลมจริงๆ ตอนแรกตุ่นไปซื้อที่ห้อยโทรศัพท์พอตุ่นเดินได้นิดนึง ตุ่นก็ล้มลงไปเลยอ่ะ จริงๆนะดล”ตุ่นทำหน้าหงอย จริงๆตุ่นแค่หน้ามืด แต่คิดๆดูแล้วน่าจะลองแกล้งเป็นลมไปซะเลย เผื่อดลจะได้อุ้ม แล้วตุ่นก็รู้ว่าดลก็เป็นห่วงตุ่นด้วย
“ทำไมมึงชอบหลอกกูอยู่เรื่อย มึงนี่มัน...! เดี๋ยวกูเหนี่ยวร่วงแม่งเลย”ดลเดินเข้าไปตบกะโหลกเจ้าเด็กตุ่น
“ก็ดลไม่สวีตวี้ดวิ้วใส่ตุ่นบ้างเลย นี่มันเดทของตุ่นนะ”ตุ่นทำหน้างอง้ำ
“มันไม่ใช่เดท ไอ้ตุ่น”ดลขึ้นเสียงใส่ นี่เขาโง่เง่ามากเลยใช่มั้ยที่ไปเชื่อไอ้เด็กตุ่น โดนมันหลอกอีกแล้ว คิดดูสิว่ามันน่าอดสูแค่ไหน นี่มันไอ้เด็กตุ่นเพี้ยนๆคนนึงนะ
“อย่าพูดมากน่าดล เอามานี่”แล้วไอ้ตุ่นก็ทำหน้ายุ่ง ขมวดคิ้วตีกันพร้อมกับแย่งยาดมไปจากมือของเขา ไอ้เด็กนั่นเอายาดมยัดรูจมูกข้างหนึง ดลมองอย่างหงุดหงิดใจ
“ดล...ซื้อหมูปิ้งให้ตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นเขย่าแขนดล ทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ ดลถอนหายใจแรงไอ้แว่นหาเหวนั่น เขาก็ต้องออกเงินให้แล้วหยั่งจะมาของกินอีก ตกลงไอ้เด็กตุ่นมันเคยพกเงินติดตัวมาบ้างมั้ยเนี่ย โอย ให้ตายเหอะ
“ยังจะหิวอีกหรอมึง”ดลถาม ก็ตอนก่อนจะมาที่นี่เจ้าเด็กตุ่นก็ซัดบะหมี่เกี๊ยวไปตั้งหลายชาม
“เอ๊ะ ตอนนี้ตุ่นหิว ไปซื้อให้หน่อยสิ นะๆ”โชว์ลักยิ้มอีกแหละ ดลทำท่าจะต่อยตุ่น
“เออๆ...”ดลลุกขึ้นจากม้านั่ง ยื่นมือกระดิกนิ้วไปมาตรงหน้าตุ่น ตุ่นมองงงๆกระพริบตาปริบๆ
“อะไรอ่ะ”ทำหน้าตาบ้องแบ๊วอีกแล้ว
“เงินไง!!!”ดลตะโกนใส่หน้าตุ่น มาทำเป็นเอ๋ออีกนะ แล้วตุ่นก็ยอมควักเงินออกมา แล้วยื่นให้เขาแต่ก่อนที่เขาจะก้าวเดินเจ้าเด็กตุ่นก็กำชับว่า
“ซื้ออย่างอื่นมาด้วยนะ ...ถ้าเงินไม่พอก็...ดลออกไปก่อนนะ”เจ้าเด็กตุ่นยิ้มแป้น เอายาดมออกจากจมูก แล้วโบกมือบ๊ายบายด้วยท่าทีเรียบร้อย ดลส่ายหัววันนี้เขาต้องถอนหายใจปล่อยคาร์บอนคืนให้แก่โลกอยู่หลายครั้ง
ตุ่นมองตามหลังดลไป ถึงดลจะบ่นโวยวายแต่ก็ยังไปซื้อของให้ตุ่น แล้วตุ่นก็หยิบไอโฟนออกมาโทรหารัฐ
“รัฐ...อย่าลืมทำตามแผนล่ะ...เออๆ...รู้แล้วน่างานนี้ดลไปไหนไม่รอดหรอก อิๆ มาเร็วๆนะ”แล้วตุ่นก็วางสายจากรัฐได้ไม่เท่าไหร่ ก็เห็นเพื่อนวิ่งมาหาเหงื่อซก พร้อมกับยื่นกระเป่าสะพายของตุ่นให้
“โอยยย เหนื่อยจะตายแล้ว...หวังว่ากูจะไม่เหนื่อยเปล่านะ มึงทำให้ได้ก็แล้วกัน”รัฐทิ้งตัวลงนั่งข้างๆตุ่น
“ชัวร์อยู่แล้ว...”ตุ่นยักคิ้วให้รัฐ “ไปก่อนนะ กูก็อยู่ตามแถวนี้แหละ”ว่าแล้วรัฐก็เดินหายไปแถวๆบ้านผีสิง
แล้วตุ่นก็เห็นดลเดินมาใกล้ๆแล้ว ซื้อของมาเยอะเลย
“เอ้า มึงกินให้หมดด้วยนะ”ดลยื่นถุงของกินมาให้ พร้อมกับนั่งลงข้างๆตุ่น พลางมองเจ้าเด็กตุ่นระริกระรี้รีบกินหมูปิ้ง ดลเบ้ปาก เจ้าเด็กตะกละ
“ดลป้อนน้ำให้ตุ่นหน่อยสิ”ตุ่นสั่ง ยังไม่เงยหน้าจากจานส้มตำ
“มึงเป็นง่อยหรือไง”ดลสวนกลับหันไปกินลูกชิ้นต่อ ตอนนี้เขากับเจ้าเด็กตุ่นกำลังนั่งอยู่ในสวนร่มๆ แถวนี้มีคนพาลูกพาหลานมานั่งเล่นพักผ่อนหย่อนใจ
“ดลไม่เห็นหรอไงว่ามือตุ่นเปื้อนน่ะ”ตุ่นบอก พลางยกมือที่มันย่องจากหมูปิ้ง ดลกรอกตาไปมา ก่อนจะส่งแก้วน้ำแป็ปซี่ไปจ่อที่ปากตุ่น เจ้าเด็กตุ่นอมยิ้มแล้วก้มลงดูดน้ำจากหลอด
“อา...ชื่นใจ”ตุ่นหลับตา ทำเสียงมีความสุขแบบเกินจริง
“ถ้าอิ่มเมื่อไหร่ก็บอก จะได้กลับ”ดลบอก ก่อนจะหันไปเก็บเศษขยะที่อยู่ข้างๆกาย
“เฮ้ยยย นั่นมันหมูปิ้งของตุ่นนะ!!! เอาคืนมา”ตุ่นร้องตกใจเมื่อมีเจ้าหมาตัวผอมแห้งคาบถุงหมูปิ้งไปต่อหน้าต่อตา ตุ่นรีบวิ่งตามไอ้หมาตัวนั้นไป ดลมองตามแล้วหัวเราะหึๆ
นั่นมันจะไปแย่งหมากินอีกเหรอเนี่ย ดลถอนหายใจเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ สายตาของดลก็ไปสะดุดกับสิ่งที่โผล่ออกมาจากกระเป๋าสะพายของเจ้าเด็กตุ่น เป็นสมุดไดอารี่สีน้ำตาลอ่อนๆ ดลจะไม่สนใจเลยถ้ามันไม่เขียนว่า ‘ความลับของตุ่น’ อยู่บนหน้าปก ดลยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วดึงสมุดออกมาเปิดอ่าน
พอเปิดไปหน้าแรกก็มีข้อความลายมือขยุกขยิกไม่สวยงามเท่าไหร่ ลายมือเจ้าเด็กตุ่นแน่ๆ หลายมือหรือลายส้น.ทีนฟ่ะเนี่ย ไอ้ภัคยังลายมือสวยกว่าอีก
ดลอ่านข้อความนั้นแล้วยิ้มออกมา ‘ก็บอกว่าความลับ ห้ามอ่านนะ’
หึหึ ไอ้เด็กตุ่น แล้วหน้าถัดไป
‘เอ้า ยังอีก...ใครให้อ่าน ขออนุญาตตุ่นหรือยัง...’
“ไอ้เด็กปัญญาอ่อน...”ดลพึมพำด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะอ่านไปเรื่อยๆ
‘ตุ่นมีอะไรจะบอกดลอ่ะ’ดลขมวดคิ้ว อะไรของมัน
‘ตุ่นชอบดล’ แม้ว่าดลจะรู้อยู่แล้ว แต่พอมาอ่านแบบนี้ดลก็ยังคงยิ้มออกมาอยู่ดี รู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้
‘ชอบมานานแล้วด้วย’ข้อความนี้ยิ่งทำให้ดลยิ้มกว้างเข้าไปอีก
‘ดล...’เขาพลิกหน้าถัดไป เจ้าเด็กตุ่นมันเขียนชื่อของเขาซะตัวเบอเริ้ม
‘คบกับตุ่นป่ะ?’ ดลชะงักไป ‘หุบยิ้มทำไม ยิ้มต่อสิ’ หึหึ เจ้าเด็กตุ่น มันรู้หรือไงว่าเขาจะต้องหุบยิ้มแบบนี้
‘ไม่ลองไม่รู้นะดล...’ ‘ตุ่นไม่ต้องการอะไรมากหรอก แค่ดลรักตุ่นให้มากๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็พอ’
พออ่านจบแล้วดลก็พลิกๆไปดูหน้าถัดไป ไม่มีข้อความแล้ว หนอย เจ้าเด็กตุ่น มาเล่นพิเรนทร์อะไรแบบนี้ก็ไม่รู้ ดลเก็บสมุดไว้ที่เดิมแต่เสียงที่เขาคุ้นเคยสุดๆก็ดังขึ้น
“ดลลลลลลลล”นั่นมันไอ้เด็กตุ่นนี่ ดลอ้าปากค้างเมื่อเห็นตุ่นยืนอยู่ไม่ไกลนัก แถมมันยังเรียกชื่อเขาผ่านโทรโขงอีกด้วย จะบ้าไปใหญ่อย่าบอกนะว่ามันคิดจะสารภาพรักกับเขาต่อหน้าคนเยอะๆแบบนี้
“ไอ้ตุ่น มึงทำบ้าอะไร”ดลตะโกนใส่มัน โบกไม้โบกมือเป็นพัลวัน
“ตุ่นมีอะไรจะบอกล่ะ”ยังอีก มันยังคงสติลพูดต่อไป ดลเห็นว่าหายนะคงอยู่อีกไม่ไกล เขาเลยรีบลี้ภัยไปที่อื่นดีกว่า
“จะหนีตุ่นไปไหนน่ะดล”ไอ้เด็กตุ่นมันยังจะเดินตามเขามาอีก ตายๆ นี่มันเวรกรรมอะไรของเขานะดูดิ คนมองกันใหญ่แล้ว บางคนก็หัวเราะ บางคนก็มองงงๆอย่างไม่เข้าใจ
“ไอ้ตุ่นบ้า ไอ้เด็กบ๊องตื้น”ดลสบถกับตัวเอง ก่อนจะรีบๆเดินหนีไอ้ตัวการที่เดินตามหลังมาติดๆ
“ดลลลล ตุ่นนน ชอบบบ ดลลลลลล”ไอ้เด็กบ้าาาาาา!!! ดลแทบจะมุดดินหนี ดลวิ่งไปหลบอยู่หลังห้องน้ำทางเดียวกับไอ้บ้านผีสิงนั่นแหละ ให้ตายสิ รู้ถึงไหนอายไปถึงนั่น
“ตุ่นชอบดล”
“เฮ้ยยย!”ดลสะดุ้งเมื่อเสียงของเด็กตุ่นมาดังใกล้ๆเขา แต่มันไม่ได้พูดใส่โทรโขงแล้ว ไอ้เด็กตุ่นส่งยิ้มมาให้เขา
“เล่นบ้าๆอะไรของมึงห๊ะ”ดลเดินเข้าไปบิดหูของตุ่นทั้งสองข้าง
“โอ้ย! …ก็ตุ่นแค่อยากจะทำเซอร์ไพร์ดลนี่”ตุ่นทำปากยื่นปากยาว กอดอกมองเขาด้วยสายตางอนๆ น่ารักตายห่-าแหละ
“คราวหลังก็ไม่ต้องนะ ไอ้เซอร์ไพร์แบบนี้ กูอายเค้า มึงทำไปได้ยังไงน่ะ”ดลพูดเสียงดัง
“เอ้า ก็รัฐบอกว่า ด้านได้ อายอด ตุ่นอยากได้ดล ตุ่นก็ต้องกล้าไง”ตุ่นยิ้มกว้างภูมิใจในผลงาน เหอะๆ ไอ้รัฐเพื่อนเจ้าเด็กตุ่นก็ดูปกติดีนะ แต่ทำไมต้องไปยุยงส่งเสริมไอ้เจ้าเด็กตุ่นให้ทำเรื่องแบบนี้ก็ไม่รู้
“อย่าโกรธเลยนะ ตุ่นแค่อยากให้ดลรู้ว่าตุ่นจริงใจแค่ไหน”ดลยืนหมดเรี่ยวแรง กูเห็นแหละว่ามึงจริงใจมากกกกกกกก
ตุ่นอยากได้ดล ไอ้คำนี้มันลอยอยู่หัวของดลวนไปวนมาอยู่นั่นแหละ เป็นคำพูดซื่อๆที่ออกมาจากปากเจ้าตุ่น
มันคิดอะไรกับไอ้ประโยคนี้มั้ยนะ
ตุ่นอยากได้ดล อยากได้อะไร? อยากได้เป็นแฟน หรืออยากว่าได้...อย่างอื่นฟ่ะ
ดลรีบสั่นหัวแรงๆไล่ความคิดนั่นออกไป เจ้าเด็กตุ่นมันไม่คิดไปถึงเรื่องอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว
“ทีหลังก็อย่าทำอีก”ดลบอก เจ้าเด็กตุ่นเดินเข้ามาใกล้เขา ทำหน้าเหมือนเสียอกเสียใจ
“ตุ่นอยากรู้คำตอบของดลอ่ะ...คิดยังไงกับตุ่นหรอ...”สิ้นเสียงของตุ่น ดลก็นิ่งอึ้งไป ...เขาคิดยังไงกับเจ้าเด็กนี่งั้นหรอ...
ถ้าจะให้ตอบตรงๆแบบไม่ต้องคิดอะไรล่ะก็... เขาชอบตุ่น ใช่...แค่ชอบเฉยๆ ไม่ได้ลึกซึ้งถึงขั้นอยากจะพัฒนาความสัมพันธ์ความรู้สึกไปเป็นแบบอื่น...
ดลมองหน้าตุ่นที่รอคอยคำตอบของเขาด้วยสีหน้าคาดหวัง...มันหวังจะได้ยินคำตอบแบบไหนจากเขา
“กูคิดยังไงกับมึงน่ะหรอ...ตอบให้ง่ายๆเลยนะ กูรำคาญ!”ดลบอกไปตามที่รู้สึก เขาออกจะรำคาญเจ้าตัวป่วนร่างเล็กคนนี้เหลือเกินแต่...ลึกๆก็เป็นสีสันให้ชีวิตเขาดีนะ
“ดล...”ตุ่นหน้าซีด ดวงตาสั่นระริกเหมือนจะร้องไห้ เห็นแบบนี้ดลก็ออกจะหน่วงๆที่หัวใจนะ เจ้าเด็กตุ่นทำไหล่ตก ก่อนที่จะเดินหันออกไปช้าๆ
“นั่นมึงจะไปไหนน่ะ...”ดลคว้าแขนผอมๆของตุ่นเอาไว้แล้วดึงเข้ามาหาตัว
“ก็ดลไม่ได้ชอบตุ่น...ตุ่นจะอยู่ไปทำไม...”ตุ่นก้มหน้า ไม่ยอมสบตากับเขา
“กูบอกหรอว่าไม่ได้ชอบมึงอ่ะ”ดลบอกเสียงหงุดหงิด ตุ่นเงยหน้าขึ้นมาทันที ทำหน้ามีความหวัง
“หมายความว่าดลก็ชอบตุ่นหรอ”ตุ่นยิ้มดีใจ
“กูจะพูดแค่ครั้งเดียวนะ...จำเอาไว้ว่า...ณดลชอบตุ่นพิมพ์...”ดลพูด ไม่ได้ละสายตาออกไปจากใบหน้าของตุ่นแม้แต่เสี้ยววินาที จำเอาไว้ว่าดลจะพูดแค่ครั้งเดียวเท่านั้น
“ดลลล เย้ๆๆๆๆๆๆ”แล้วเจ้าเด็กตุ่นก็กระโดดมากอดเขาแน่น ทำท่าเหมือนถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง
ดลยิ้มเขินๆ เขาไม่ใช่คนปากหวาน แค่ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว...คำพูดมันจะมีความหมายอะไรถ้าการกระทำนั้นไม่ได้สื่อว่าเรารู้สึกแบบนั้น...จริงมั้ย? แต่สำหรับเจ้าเด็กตุ่นต้องพูดให้มันรู้ตัวเสียหน่อยไม่งั้นก็โง่ไม่เลิก
“พอแล้วๆ กูอึดอัด”ดลดันร่างของตุ่นออก
“ก็ตุ่นดีใจอ่ะ เอ...หูดลแดงอีกแล้วอ่ะ”ตุ่นยื่นมือไปจับๆใบหูของดล แต่ดลรีบปัดมือเล็กนั้นออก
“พูดมาก”ดลว่า สงสัยดลจะเขินล่ะมั้ง แล้วตุ่นก็นึกออกมาได้ น้ำมันพราย!!
“สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์!!”ตุ่นพูดเสียงดัง ทำท่าดีใจ ดลมองไปที่ตุ่นแบบไม่อยากจะเชื่อ นี่มันยังคิดอีกเหรอว่าทั้งหมดนี่เป็นเพราะน้ำมันพราย ดลอยากจะตบกะโหลกเล็กๆของมันให้กระจุยจริงๆ
“โว้ยยย! มึงนี่โง่แท้ว่า น้ำมันพรายนั่นมันใช้ไม่ได้!”ดลขยุ้มผมตัวเอง
“อ้าว แล้วดลจะชอบตุ่นได้ไงล่ะ”ยังจะเชื่อแบบนั้นอยู่อีก ความง้าวยังคงแรงกล้าเหมือนเดิม
“โธ่เว้ย ก็เพราะกูชอบมึงเอง ไม่ได้เกี่ยวกับไอ้น้ำมันพรายนั่น!”ดลเข้าไปเขย่าตัวตุ่นแรงๆ เผื่อรอยหยักในสมองจะได้เพิ่มขึ้น
“หรอ...อ้าวนั่นก็แสดงว่าตุ่นโดนหลอกหรอ”ตุ่นทำหน้างงๆอึนๆ เวลาพูด
“เออ! เพิ่งจะตรัสรู้นะมึง”ดลส่ายหัว ตุ่นยืนนิ่ง พี่ป๊อกนะพี่ป๊อก มาหลอกกันได้ รู้มัยว่าตุ่นเสียค่าน้ำมันพราย ค่านู่นค่านี่ไปตั้งเท่าไหร่ ตั้งห้าพัน!! ตุ่นแอบทุบกระป่องออมสินมาเพื่อการนี้เลยนะ!
“แหะๆ ก็ตุ่นซื่อ ตามใครไม่ทันนี่”ตุ่นมองเขาตาแป๋ว ยิ้มแห้งๆ กว่าจะรู้ตัวเขาก็งอกออกมาซะยาวเฟื้อยเลยนะ
“ช่างเหอะๆ มึงรู้แล้วก็ดี...”ดลบอกเสียงท้อแท้ ตุ่นเขยิบมายืนชิดเขา
“อะไรอีก”
“แล้วเป็นแฟนกันดีป่ะ”มาทำเป็นกระแซะเขาอีกนะ ไอ้เด็กบ้า
“อืม...ยังก่อน”ตุ่นทำหน้าเศร้า “รอให้นานๆกว่านี้ก่อนดิ ถ้าชอบกันจริงยังไงก็ได้เป็นแฟนกันอยู่แล้ว”ดลบอก เพราะถึงไม่ได้เป็นแฟนกัน เขาเชื่อว่าเจ้าเด็กตุ่นมันต้องมาวุ่นวายกับเขาอยู่ดีนั่นแหละ
“หรอ...เอางั้นก็ได้...แต่ว่า...”ไอ้เด็กตุ่นมันเงียบไป แล้วทำท่าอายๆ บิดตัวไปมา
“หือ อะไร”
“ไม่จุ๊บหน่อยหรอ”ตุ่นยิ้ม ก่อนจะทำปากจู๋ๆยื่นมาให้ดล ทำเอาดลขำพรืด เด็กอะไรหน้าด้านจริงๆมีอย่างที่ไหนมาขอให้จุ๊บปาก
“อยากได้จริงหรอ”ดลถาม
“อือ”ตุ่นรับคำแล้วหลับตาพริ้ม ยื่นหน้ามาให้ดล
เขามองอย่างชั่งใจ การจุ๊บไอ้เด็กตุ่นนี่มันจะดีมั้ยนะ! ดลสูดหายใจลึกๆก่อนจะโน้มหน้าลงไปใกล้ๆ
..
..
..
..
..
..
..
..
..
ปรู๊ดดดดดดดดดดดดดด
เสียงมหาประลัยนั่นที่ดังมาจากเจ้าเด็กตุ่นทำเอาดลสะดุ้งแล้วรีบหันหน้าหนี
“ไอ้เชี่ยตุ่นนนน!!”ดลเอามือบีบจมูกแน่น ไอ้ ไอ้เด็กบ้า
ไอ้เด็กตุ่นมันตดอ่ะ อื้อหือ กลิ่นนี่...ท้องไส้มึงเน่าหรือไงฟ่ะ พอๆกับซากเน่าเลย
“แหะๆ สงสัยจะกินส้มตำเยอะไปหน่อยอ่ะ”ตุ่นทำท่าอายๆแล้วรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำด้วยท่าทีตลกสุดๆ เอามือกุมก้นไปด้วย ดลปัดๆอากาศรอบตัวให้กลิ่นมันหาย
เฮ้อออออ อุตส่าห์จะได้จุ๊บๆกันอยู่แล้วเชียว
........................................................
....................
ตอนหน้า ตอนที่ 5 ก็จะเป็นตอนจบเเล้ว
ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยน้า...
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]☻สงสัยน้ำมันพรายจะออกฤทธิ์☻ --ตอนพิเศษเล็กๆน้อยๆ--ครั้งแรกของตุ่น..15-2-57 (อ่าน 41987 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก