หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ...หวานๆ... - เป็นของน้องเถอะพี่จ๋า [1]-20/7/57-ภาคปฏิบัติ +18

[Zitraphat]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด
 เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


********************************************************************************************

[Zitraphat]

น้องๆ พี่มีน้ำตาลมาเสิร์ฟ [ว่ะ]

บทที่ 1 พี่ไม่รู้ พี่เมา..

เนื่องในโอกาสวันหยุดยาว ...
พี่ไม่รู้หรอกว่าใครทำอะไรกันบ้าง เพราะเผลอแป๊บๆ พี่ก็สะลึมสะลือตื่นๆ หลับๆ เผลอนับจริงๆเข้าก็มายาวในวันหยุดที่สามเสียแล้ว นอกจากเรื่องวันหยุดที่เสียไปโดยใช่เหตุ พอเปิดคอมฯ พี่ก็ถึงเพิ่งรู้ว่า..

เวบฯโป๊ที่มาร์คไว้ตรงหน้าจอดูเหมือนจะมากมายเสียจริงๆ มากแต่ดูไม่หมด..ก็ผู้ชายนิครับ เปิดดูๆไป อารมณ์ขึ้นมาได้ก็ลงได้เหมือนกัน บางวันขึ้นจนเมื่อยมือ..แต่ก็นั่นล่ะเปิดขึ้นมาก็ขอดูหน่อยแล้วกัน ..โหลดทิ้งไว้แล้วไปหยิบของ ในตู้เย็นขนาดพอดี มีแต่น้ำอัดลมกับผลไม้สิ้นคิดอย่างมะกอก..
ญาติเอามาฝากครับ ไอ้พี่ก็รับไว้แต่โดยดี ติดนิสัย ปฏิเสธใครไม่เป็น 
เดินกลับไปที่โต๊ะคอมฯ นม เนื้อเนียนๆ ตูมตามมากลางจอ..
.
.
.
เมื่อยมือ.. ฝึกข้อมือจนมือชา..
หมดไปอีกวันสำหรับวันหยุดยาว ไร้สาระได้อีกสำหรับคนโสดอย่างพี่ ..
นี่โผล่เข้ามาเลยวัยกลางคนแล้วว่ะ ชีวิตพี่ยังไม่มีอะไรเลย เคยมีแฟนนะ แต่ก็ไปกันไม่รอดคงเพราะพี่มันเรื่อยเปื่อยไม่เป็นชิ้นเป็นอันมั้ง ...งานก็มีทำนะ แต่ส่วนมากแค่ทำมากกว่า..
.
.
...วันๆ หมกตัวอยู่แต่ในห้อง จนรุ่นน้องแม่งเรียกพี่ว่า 'โอตาคุ' ก็ไม่อยากปฏิเสธ แต่พอจะยอมรับมันก็แปลกๆ พี่แค่ไม่อยากวุ่นวายกับใคร แถมพอเวลาออกไปข้างนอก เจอเพื่อนฝูงจุ้นจ้านมาเสือกถามว่า 'แล้วแฟนมึงล่ะ?' มันเจ็บจี๊ดจนสุดใจชายไทยวัยกลางคนเลยทีเดียว..
.
.
.

อัตราส่วนหญิงต่อชายในปัจจุบัน  5/3 พี่ก็ว่าพี่ก็ชาย แต่ไหง ไม่มีสาวใดสักคนเหลียวมอง??
หรือว่าพี่ต้องเร่งสร้างพุงวะ? เขาว่าผู้หญิงชอบหุ่นอาเสี่ย?? ชีวิต ...ไหงมันยิ่งวันยิ่งยากวะ อยู่ไปวันๆ สีสันแม่งไม่เห็นจะมี ยิ่งแก่ยิ่งขี้เกียจ ...
.
.
.

ชักอยากจะมีเมียแล้วอะดิ...
ห้องที่อยู่นี้มันจะได้ไม่เงียบจนเหงา ข้อมือร้าวๆ คงจะได้พักยาวถ้ามีเมีย..
.
.
.


เหี้ย....แล้ว....
วันพระแต่แม่งเสือกมานั่งแดกเหล้า ..
ก็งี้ เรื่องเมามันไม่เข้าใครออกใครเพื่อนฝูงที่ไร้หนทางไปจู่ๆ ก็มากองอัดกันอยู่ในห้องพี่ มะกอกในตู้ที่เก็บไว้เลยไม่เป้นหมันแล้วทีนี้ ได้มีประโยชน์เสียทีไอ้มะกอกเอ้ย ! แหม...มะกอกแกล้มเหล้า อะไรมันจะสุขได้ขะไหนหนาด... นั่งล้อมวง คุยกับเพื่อนฝูงไป นั่งแดกไป นั่งดูนมรุ่นน้องไป ฮึกเฮิมในใจได้อีก..
.
.
.

ถ้าไม่ติดว่า น้องเขาเสียงแตกพานซะขนาดนั้นอะนะ

.
.
.
"พี่จ๋า ที่ทำงานพี่ผีดุจริงเปล่าคะพี่? " 
   
มาแล้วคำถามยอดนิยมของคนทำงานแถบๆโรงพยาบาล ..พี่เอาจานพริกเกลือเคาะหัวทุยๆของรุ่นน้องช่างจ้อไปดังพอประมาณ ถึงหันไปยิ้มหวานให้มันที ...ไอ้นี่ก็ดีนะ ปรนนิบัติพัดวีดีทุกสิ่ง ยอกเว้นอย่างเดียว เอาเป็นเมียไม่ได้

"ทำไมต้องมีผีวะ?"

"อ้าว...ก็งานพวกพี่มันต้องมีคนตาย.."

"....งั้นที่น้องริงตียุงตายทุกวัน ผียุงมันมีมาหลอกน้องบ้างอะเปล่าครับ? ริงครับ.."

"..โถ่...พี่...ก็มันไม่เหมือนกัน..นี่คะ"

พี่หัวเราะหึเลย ตอนรุ่นน้องพี่มันหน้าเสีย ก้มหน้างุ้งงิ้งๆ อะไรของมันไปตามเรื่องตามราว ...
.
.
.

ดื่มแล้วก็เมา ...เมาแล้วก็กลิ้ง..
เพื่อนบางคนเมาแล้วก็คลานกลับ ส่วนบางคนโทรตามเมียมารับ โตๆกันแล้ว ไม่ได้อะไรมาก เพื่อนพี่ส่วนมากมีลูกมีเมียแล้ว ..คนของใครของใคร เขามาตามลากกันกลับเกือบหมด ยกเว้นอีน้องนมแตกพานนี่ล่ะที่ถือวิสาสะขึ้นไปนอนกลิ้งบนเตียง
.
.
.
"ริง...ตื่น ...กลับบ้านได้แล้วมึง ไม่ตื่นกูปล้ำนะ.."

พี่เดินไปล้างหน้าล้างตาเสร็จ ไอ้ริงมันยังไม่กลับเลย แถมนอนยาว กลิ้งไปกลิ้งมาจนเสื้อมันรั้งขึ้นมาเกือบถึงคอ..
.
.
.
คนดี ..พี่คนดีโคตร เดินไปนั่งบนเตียงแล้วดึงเสื้อมันลงมา อุแหม่...มีใส่ยกทรงด้วย เว้ยเฮ้ย! สงสัยมันคงเดินเข้าหนทางกระเทยแบบกู่ไม่กลับ ..
แต่ก็ช่างแม่งเหอะ เป็นกระเทยใช่ว่าจะเสียหายอะไร ดีเสียอีก ไอ้ริงมันได้ช่วยเหลือผู้หญิงขจัดจำนวนประชากรชาย ...

"ริง...ไม่กลับบ้านจริงๆหรือวะ? "

พี่ว่าพี่เอามือผลักหัวมันเบาๆ แต่ไอ้รุ่นน้องเวรมันกลับซุกหน้าหลบเข้าหมอน..เออ..ช่างแม่งมันแล้วไม่กลับก็ไม่กลับ ..
ในตอนนั้นพี่จำได้นะว่าพี่เดินไปดับไฟ แล้วกลับมานอนข้างๆไอ้ริง ..
กระเทยความจริงมันก็ไม่ได้แย่อะไรนะ ตัวไอ้ริงมันหอมๆ นิ่มๆ ดึงเข้ามากอดแล้วก็อุ่นๆ เนียนๆ กอดแล้วสบายใจ ..
.
.
.

เกือบๆ จะหลับแล้ว แต่อารมณ์พี่ยังกึมๆ เมาๆ แถมยังสงสัยพี่อยากรู้ว่า พวกกระเทยนี้น้องสาวจะเป็นยังไง..
อย่าว่า พี่เห้ เลย คือตอนนั้นพี่อยากรู้จริงๆ ... เอาตอนไอ้ริงมันหลับนี่ล่ะ ที่พี่ล้วงมือลงไป...
.
.
.
.

ไอ้ริงมันลืมตา..ตอนที่พี่คว้าของมันเอาไว้...
.
.
.

เอาแล้วไง....เชี่ยนี้ ตื่นตอนไหนไม่ตื่น ...มาตื่นพร้อมน้องชายพี่จนได้
อ้าววววววววววววว!! ไอ้ริงงงงงงง!!!!     
 

[Rafael]

เอาแล้วไง -.-

[iammoonoi]

 

ตามมาอ่านจ้า

ขอหวานๆ ชื่นใจเลยน้า..

จัดไปก่อนเลยป้ายไฟ น้องริง..แฮร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Zitraphat]

น้องๆ พี่มีน้ำตาลมาเสิร์ฟ [ว่ะ]

บทที่ 2 พี่รับผิดชอบ [พระเอกไปไหมกู?!]..


...
"แล้วไงต่อวะ? เอากระเทยมันไหมมึง?" ...

"ไอ้เห้!! กูเล่าเพื่อปรึกษาไม่ใช่ให้มึงมาถามเอาเหี้ยห่าเหวอะไรกับกู!!"

"..อ้าวววววว!! เชี่ยเพื่อน..ก็กูไม่เคยนิครับ กูก็อยากรู้ "

"กูก็แค่อยาก..'รู้' เหมือนกัน กูถึงได้จับ เข้าใจป่ะ? เจตนากูบริสุทธิ์"

"...เออๆๆ แล้วไงต่อ? สรุปมึงต่อกับน้องเขาท่าไหน? "

"ท่าด็อกกี้ ...สัด! ถุย!! ไอ้เหี้ยนี่เล่นไม่เลิก!!"

"ฮา....ๆๆๆๆ"

.
.
.

ขนาดดอดมาปรึกษาคลาสโนว่าอย่าไอ้บอย คนอย่างมันยังให้คำตอบอะไรพี่ไม่ได้เลย จะว่าก็ว่าไป คือวันนั้นพี่กับริงไม่ได้มีอะไรกันหรอกนะ ริงมันร้องไห้ คิดใหญ่คิดโตไปแล้วว่าพี่สอยมัน ส่วนพี่เองก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำตอนมันวิ่งออกนอกห้องไป ..คิดแล้วขำวะ อย่างกับละครอินเดีย ตัวเล็กๆ เท้าเปล่าอย่างมันวิ่งไวมาก ตอนนั้นพี่เสียวว่ารถบนถนนจะโฉบมันไปกินชะมัด ยิ่งคิดแล้วยิ่งฮา ...เชื่อปะว่าพี่ ยังมีสติสวมรองเท้าวิ่งตามมันไป ไกลเหมือนกันกว่าจะล็อกตัวมันแล้วอุ้มกลับมาห้องได้ โชคดีเป็นวันหยุดไม่ค่อยมีคน ไม่งั้น แถวๆหอพี่เขาคงคิดว่า พี่จะข่มขืนกระเทย..
.
.
.
จากนั้นก็ไม่ได้อะไรนะ พี่จับมันยัดใส่ห้องแล้วพี่ก็นั่งเฝ้ามันนอกประตู...
พี่รอจนกว่ามันจะคิดจะสำนึกได้ว่า พี่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าจับ..
พี่อดทน พี่นั่งรอเวลาให้มันทำใจได้ พี่นั่งตั้งแต่ห้าโมงเย็น จนเกือบ ห้าทุ่ม ยุงงี้กัดซะขาคัน แต่ก็ช่างมันเถอะ เพื่อความสะบายใจของริง พี่ทนได้ ...คัน...สาดๆ..
.
.
.

แล้วก็ผ่านมาเกือบสามวัน ที่ริงมันไม่ยอมคุยกับพี่ .. วันแรกพี่ก็มองหน้ามันไม่ติดอะนะ ตะขิดตะขวงใจ ยังไงชอบกล แล้ววันต่อมา พี่ก็ไข้ขึ้นสูงแต่โอเคแล้วล่ะ วันนี้ดีขึ้นมาหน่อยแม้จะปวดๆหัวปวดตัวไปบ้าง ...วันนี้พี่มานั่งเฝ้าไอ้ริงมันที่ร้านแม่มัน ..กลัวเก้อเลยนัดไอ้บอยมาเฝ้าด้วย
ริงเป็นนักร้องที่นี้ ร้องบ้าง เสิร์ฟบ้าง ..พี่ก้นั่งมองมันไปเรื่อยอะล่ะ ..
.
.
.
  ...อุเหม่ ..
อยู่ข้างนอกว่าแตกสาว ...อยู่ในร้านแสงไฟแว๊บๆแวมๆ ไหงไอ้ริงยิ่งโคตรแจ่ม ..
อกอวบๆอูมๆ ...อืมส์...พี่เห็นหมดแล้วล่ะว่านั้นอะ ยัดล้วนๆ ..
.
.
.
เออ..เนอะ..
ทีพี่จับ มันจะเป็นจะตาย...ที่ให้ไอ้สัดที่ไหนก็ไม่รู้ล้วงเอาๆ แม่งสันดานเสือกหน้าระรื่น !!

'ผลั๊ก!!'

อ้าวเชี่ย!! เผลอไปแล้ว พี่เผลอไปจริงๆ ไม่รู้ว่าตอนไหนที่พี่เผลอชกไอ้แว่น ที่นั่งล้วงนมไอ้รินอยู่จนมันตกโต๊ะลงไป ...พี่ไม่รู้ตัววะ...พอรู้ตัวขึ้นมา พี่เลยกระทืบซ้ำ!!!

"ไอ้สัด !! นี่เมียกู!! อีเหี้ยริงมึงก็ปล่อยให้มันล้วงอยู่ได้ !! "

ของพี่ขึ้นในชั่วอึดใจ แต่ก้สงบได้ในเสี้ยววินาที ที่ ริงมันตบลงมา...

"ริง....?"

แก้มพี่ชาไปหมดเลยตอนนั้น ...
หัวสมองพี่หมุนติ้วๆๆ แขนขาเริ่มปวดหนึบ ทุกอย่างมันดูน่าอึดอัดไปหมด..

"ชอบใช่ไหม?! ชอบให้มันล้วงมากนักรึไง ?? เป็นกระเทยยังเหี้ยไม่พอ  มึงจะเป็นกระเทยร่านด้วยใช่ไหม??!!"

ตอนนั้นสติพี่ไม่มีแล้วมั้ง พี่ตะโกนต่อว่า ริง ตะโกนไปด้วยอารมณ์ แต่คนที่น้ำตาไหลกับเป็นพี่เอง..
ไม่รู้สิ พี่ปวดหัวพี่อารมณ์เสีย พี่ปวดไปหมดทั้งตัว แล้วจู่ๆน้ำตาพี่ก็ไหล ..ตอนแรกพี่ออกจะเขินๆ ดีใจๆ นิดๆนะ ตอนที่ ริงมันโกรธพี่เป็นฟืนเป็นไฟ ..พี่เลยคิดเองเออเองว่า ริงมันซิงไง ซิงๆ เขินๆ อายๆ พี่ว่าพี่จะลองขอมันเป็นแฟน ไม่รู้สิ ริงมันก็น่ารักดี เป็นแม่ศรีเรือน แถมยังทำของกินอร่อย ..ตอนอายมันก็น่ารักนะ  ตอนร้องเพลงมันก็เสียงดี ..อ้าว...พูดไปพี่ยิ่งอายตัวเองวะ นี่พี่มองมันตั้งแต่ตอนไหนวะ พี่ถึงได้รู้ว่ามันน่ารักขนาดไหน ..??
.
.
.

"เออหนูร่าน!! ไอ้วันนั้นหนูถือว่าทำทานให้พี่แล้วกัน !!! "

ริงมันยืนเถียงพี่ พร้อมทั้งตอกหน้าพี่มาด้วยประโยคนั้น จากนั้นมันก็ตบหน้าพี่อีกครั้ง ...
.
.
.

พี่ได้แต่ยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ยืนจนเห็นแผ่นหลังของริงที่กำลังจะเดินจากไป...
เรี่ยวแรงพี่หายไปหมดเลย สมองก็สว่างวาบไปหมด หมดทุกอย่าง..หมดทั้งเรี่ยวแรงที่จะยืน


'โครม!!'

***




..
"ผลตรวจเลือดออกมาแล้ว สรุปคนไข้เป็นไข้เลือดออกครับ.. "

"รู้แค่นั้นหนูก็สบายใจแล้ว.. ถ้างั้นหนูกลับก่อนนะคะหมอ ฝากพี่เขาด้วยนะคะ"

"เอ่อ...เดี๋ยวครับ ..คุณริง พอรู้จักกับญาติคนไข้บ้างหรือเปล่าครับ? "

"ไม่รู้จักค่ะ มีอะไรหรือคะหมอ? ""
.
.
.
.

"..คือ..คนไข้ช็อคครับ ...ตอนนี้ 50-50 บางที..ถ้าร่างกายสู้ไม่ไหว คนไข้อาจไปคืนนี้.."
.
.
.
.
.


 

[Rafael]

ช็อค!!!
ไข้เลือดออกกำลังระบาด พี่แกก็เลยตามกระแสเขาไปด้วยซะงั้น

[iammoonoi]

^
^

ว้าว...ข้างบนคิดเหมือนกันเลยว่า...จับกระแสมาก..ช่วงนี้ไข้เลือดออกกำลังระบาดเลย

คนอ่าน คนเขียน ก็ระวังรักษาสุขภาพกันทุกคนนะคะ 

[fannan]

นั่นสิยิ่งระบาดหนัก


แล้วพี่จะเป็นไงเนี่ย



รักษาสุขภาพกันด้วยครับ

[Zitraphat]

น้องๆ พี่มีน้ำตาลมาเสิร์ฟ [ว่ะ]

บทที่ 3 พี่ขอโทษ..


...
"อาเตี่ย อาเฮีย อากิ้มลั้ง ...อั้วไหว้พวกลื้อล่ะนา..อย่าเอาไอ้ตี๋ไป...อย่าเอาไอ้ตี๋ไป" ...

ฉันมองแม่ของพี่เขานั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียง ...
หมอกับพยาบาลล้อมเต็มเตียงไปหมด สายยางรัดแขนรัดพี่เขาเข้าไว้กับเตียง แต่ถึงอย่างนั้นพี่เขายังเพ้อดิ้นไม่รู้ตัว...

แม่พี่ร้องไห้ ...ฉันเองก็ได้แต่ร้องไห้ ..ได้แต่ร้อง...ร้องทั้งๆที่รู้ว่าไม่ควร หมอกับพยาบาลกดล็อกตัวพี่เขาไว้ ฉันรู้ว่าพี่คงเจ็บ แต่พี่รู้เถอะนะว่าพี่เจ็บฉันก็เจ็บไม่ต่างจากพี่..ฉันเจ็บ..เจ็บจนหยุดน้ำตาตัวเองไม่ได้แล้ว พี่จ๋า....
.
.
.




'อ้าว...ไอ้เหี้ยนี้ ....น้องเขาเป็นกระเทย แล้วมันหนักหัวแม่มึงอะไง?'

'พี่พอแล้ว ...เขาแค่แซวเล่น..'

'แซวเล่นก็ไม่ได้ ...กูหวง นี่เมียกู ...แซวอีกนะกูเตะปากแตก..'

'โหยยยยยย....แมนนะมึง แมนเหี้ย ...'
 
'พี่พอแล้ว พวกเพื่อนพี่ที่โต๊ะเขาแซวหนูกันหมดแล้ว ..เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย เขาว่าหนูไม่ได้ว่าพี่ ..ปล่อยๆไปเถอะนะ '

'..แล้วไม่คิดจะเป็นอะไรกันบ้างหรือ? พี่ไม่รวยแต่จวยใหญ่น้า....'

'พี่แม่ง...ทะลึ่ง'

'ทะลึงแต่ถึงใจนะคร๊าพพพพพพพพพ...'
.
.
.
.


'อะ..ริง...'

'อะไรคะพี่..?'

'น้ำเปล่าใส่น้ำตาล...'

'หา?!!'

'ไม่ต้องหา ดื่มๆเข้าไป..ร้องเพลงมาคอแห้งจะตาย'

'แล้ว...ให้ดื่มไอ้เนี้ยนะพี่ ??!!'

'ดื่มๆ เข้าไป ชีวิตจะได้ไม่ขาดหวาน ..กินน้ำตาลเข้าไปเยอะๆ จะได้ดุๆ'

'ไม่ใช่หมา...'

'เอ็งเป็นหมาข้าก็ร๊ากกกกกกกกกกก..'

'พี่นี่ตลอด..เมาแล้วปากดี ...เดี๋ยวก็ได้เป็นผัวฉันจริงๆหรอก..'

'ฮาๆๆ..'

.
.
.
.



"...อาตี๋....หมอ...หมอช่วยอาตี๋ของอั้วด้วยน่า...อาตี้อ่า....โอย...อากงอาม่าช่วยอาตี๋ของอั๋วล่วย...."
"แม่...แม่อย่าร้อง...แม่อย่าร้องนะ ...พี่เขาไม่เป็นไรหรอก พี่เขาต้องไม่เป็นอะไร "

ในตอนนั้นฉันกอดแม่แล้วร้องไห้ไปกับแม่ .. ฉันกอดแม่ไว้แน่น เพราะไม่อยากให้แม่เห็นในตอนที่หมอกับพยาบาลกดล็อกแขนกับขาของพี่ แล้วขึงมัด ...หมอฉีดยาเข็มใหญ่ให้พี่ สักพักพี่ถึงได้สงบลง...
.
.
.
.

หมอไล่ฉันกับแม่ของพี่ออกมาจากห้อง.. แม่พยายามถามอาการจากหมอ แต่ไม่มีคำตอบ ..
หมอบอกแค่ว่าจะพยายาม ครึ่งคืนกว่าที่ฉันเห็นเขาเข็นถุงเลือดเข้าไปในห้องที่รักษาพี่..

.
.
.






'น้อง...ตื่นเถอะ...นี้...น้องๆ พี่มีน้ำตาลมาเสิร์ฟว่ะ'
.
.
.

ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาตามเสียงเรียก ...
พี่ยืนอยู่ข้างๆ ในชุดคนไข้ แต่ของพี่เป็นชุดสีขาว พี่ยิ้มให้ฉัน..จากนั้นก็ส่งแก้วน้ำเปล่ามาให้ ...

'พี่...ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม?'

ฉันหันไปถามพี่ จับแขนจับหน้า ..หน้าพี่ยังซีดอยู่เลย แขนก็เย็นไปหมด...

'ไม่เป็นไรแล้ว '

พี่ยิ้มแล้วเอื้อมมือมาลูบหัวฉัน รอยยิ้มกว้างๆ ที่ฉันเคยเฝ้ามองมันมาตลอด..

'ร้องไห้ทำไม ...ร้องแล้วไม่สวย เป็นเมียพี่ต้องอดทน'

'อดทนอะไร? ยังไม่ได้เป้นเมียสักหน่อย พี่อะขี้ตู่..'

'อ้าว...ร้องอีก ..ก็รู้นี่หว่าว่ายังไม่ได้เป้น แล้วจะโกรธพี่เรื่องอะไร?'

'...ก็โกรธเพราะยังไม่ได้เป็นนี่ล่ะ!! ไอ้พี่บ้า!! '

'...อ้าววววว!!  ไหงงั้น ??!!'

'ก็เขาอุสาอ่อย..'

'...ฮา....'

'หัวเราะทำไมเล่า ..บ้า..แล้วนี่มาหัวเราะอย่างนี้ ถามหมอเขายังว่าเขาให้กลับบ้านเมื่อไหร่?'

'...พรุ่งนี้เช้า...'

'อ้าว...พี่ไม่นอนพักหรือ..พี่เป็นหนักนะ..'
.
.
.

'...พี่ไม่เป็นอะไรอีกแล้ว ..ริง....ขอโทษนะ..ริง...พี่ไม่ไหว..'

พี่เขายิ้มให้ฉัน ...เป็นรอยยิ้มกว้างที่ดูเศร้าๆ มันดูเศร้าเกินไป..

.
.
.

'พี่จ๋า....??'
.
.
.
.






'....ริง....  พี่ไม่ไหว...พี่แค่มาลา...แม่จะเอาศพพี่ออกพรุ่งนี้เช้า....'
 


.
.
.

[P.PIM]

ต่อเร็วๆน๊าาาา
 

[Rafael]

อ้าวตาย
อีพี่ยังไม่ทันไรจะตายแล้วเรอะ!!!

[iammoonoi]

 


แงๆๆๆ...รีบตื่นน้องริง รีบตื่น...

[Zitraphat]

น้องๆ พี่มีน้ำตาลมาเสิร์ฟ [ว่ะ]

บทที่ 4 ..ลมเปลี่ยนทิศ..


...'พี่จ๋า...พี่จ๋า...ไม่เอา ..ไม่เอา...ริงไม่ให้พี่ไป...ริงไม่ให้พี่ไป..ไม่ให้ไป..'

ฉันร้อง ...ร้อง...ร้อง..และร้อง...
ร้องไห้จนคอแห้งไปหมด ..ร้องและอ้อนวอนจนแทบจะทรุดลงไปกอดขาเพื่อห้ามไม่ให้พี่เขาไป..ไม่เอา ฉันไม่อยากอยู่คนเดียว ไม่ต้องเป็นแฟนกันก็ได้ ขอแค่ฉันได้มองแต่พี่เขาก็ได้ ..ริงจะไม่แกล้งพี่แล้ว จะไม่เล่นตัวแล้ว จะไม่ทำเรื่องบ้าๆแบบนี้อีกแล้ว พี่จ๋าอย่าไปนะ ริงยังไม่ได้บอกพี่จ๋าเลยว่าริงรักพี่ขนาดไหน ริงยังไม่ได้บอกพี่จ๋าเลยว่าตอนพี่จ๋ากอดริง ริงหัวใจเต้นแรงแค่ไหน ...
.
.
.
ไม่เอาอย่างนี้นะ ..
.
.
.
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ ทำไมพี่เขาต้องทิ้งริงไปอย่างนี้ ??!!
 
.
.
.

'พี่จ๋า..พี่จ๋ากลับมานะ ริงไม่ให้พี่ไป..ฮืออออ...ริงไม่ให้พี่ไป...ไม่ให้ไป...'
.
.
.



***

.
.
.


"ริง...?"

"...."

"ไหวเปล่าเนี้ยเมาเปล่าวะ? เป็นอะไรเมามากหรือเปล่า ถ้าเมาแล้วไม่ไหวพี่อุ้มไปนอนนะ? "

.
.
.
"....พี่....??....พี่จ๋า!! พี่จ๋า......ฮืออออออออออออออ!!!  พี่จ๋า.. พี่จ๋า.. พี่จ๋า..."

"เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม? "




'พลั๊ก!'




"เฮ้ย!! ต่อยทำไม??!!"

"...พี่จ๋า...พี่...ฮืออออออออออออ....พี่จ๋า..."

"เฮ้ย! พอแล้ว ถ้าต่อยอีก อุ้มๆอยู่นี่พี่โยนเลยนะริง!!"

"ฮือออออออออออออออออออออออ..."

"เป็นอะไร? อย่าร้องดิวะ เป็นอะไรก็บอกดิ"

"พี่จ๋าทิ้งริงไป...พี่จ๋าเป้นไข้เลือดออกตาย..ฮืออออออออออออออออออออออ..."

"อ้าวไอ้ห่านี่...เมาแล้วไหงแช่งกันซะงั้น...ถ้าพี่ตายแล้วหน้าไหนมันอุ้มแกอยู่นี้อะไอ้ริง?"

"ไม่เอา ริงไม่ให้พี่ตาย พี่อย่าตายนะ พี่อย่าทิ้งริงไปนะ ...."

"..ริง..พอแล้ว นอนได้แล้ว คืนนี้เมาแล้ว ค้างห้องพี่ก่อนก็ได้ พวกเพื่อนๆกลับไปกันหมดแล้ว เมาแล้วเพ้อนะเรา.."

"ไม่เอา..ไม่เอา...พี่จ๋าอย่าไป อย่าทิ้งริงไป...อย่าทิ้งริงไปนะ ..."

"ก็ไม่ได้ทิ้ง แต่ปล่อยพี่ก่อนเถอะ..ถ้าให้อุ้มอยู่อย่างนี้พี่ก็เมื่อยนะครับริง.."

"...ไม่เอา..ไม่เอา.."

"ไม่เอาจริงๆอะ?"

"...."

"...เมาแล้วเพ้อวะริง ..."

"...เพ้อแล้วพี่จ๋าชอบรึเปล่า?"

"...."

"ริงรักพี่จ๋า...รักมากนะ...รักพี่จ๋ามากถึงริงจะเป็นอย่างนี้ก็เถอะ..."

"..เมาแล้วไอ้ริง...นอนๆไปเลย.."



.
.
.








.."ใส่ยกทรงแบบผู้หญิงด้วยนะ...พี่จ๋า.."

"เออ..."

"ลองลูบดูอะเปล่าล่ะ? ริงไม่โกรธพี่จ๋าด้วยนะ..."

"ปะ..ปิด..ปิดเสื้อลงเลยไอ้ริง...เมาแล้วเรือนวะ"

"..พี่จ๋า..."

.
.
.


"มะ...ไมไม่ต้องมามองตาเชื่อมเลย..."

"กลัวอะไร ในห้องมีแค่พี่กับริง...นะจ๊ะพี่จ๋า..."

"ริงพอแล้ว ไม่เล่นแล้ว เมามากแล้วเราอะ"

"ฮืออออออออออออออ...พี่จ๋าไม่รักริงแล้ว พี่จ๋าจะทิ้งริงแล้ว ...ริงมันแค่กระเทย พี่จ๋าเกลียดริง ...ฮืออออออออออ!!!"

"อ้าว! เหี้ย !! ริงอย่าร้องดิวะ !! โอ๋ๆๆๆ อย่าร้องดิริง พี่ใจคอไม่ดี ..ก็บอกแล้วไงว่าไม่ได้เกลียด ..โอ๋ๆๆ น่ารักอย่างนี้ใครเกลียดลงว๊ะ.."




"พี่จ๋า....ฮือออออ พี่จ๋า..."




"อ้าว!! เฮ้ย !!!?? ริงอย่าถอด!! เหี้ยแล้วไง !!! "
.
.
.
.



"ริง ไม่เอา เดี๋ยวของพี่ขึ้น !!!!"


.
.
.








"...อื้ออออออ ..ไม่เป็นไร ..พี่จ๋าไม่ต้องเอา ไม่ต้องขึ้นก็ได้ ....ซี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด.....เดี๋ยวริงขึ้นเอง....."

...อูยยยยย..เรื่องนี้เคะเขาเป็นใหญ่ ...ปิดไฟนอนเถอะเนอะเรา END.....

[วัวพันปี]

อิพี่  ใจเสาะมากรีบตื่นขึ้นมาจากความตายเลยนะ  น้องริงรออยู่

[Rafael]

กร๊ากกก
นี่จบแล้วเหรอ
แหม ยังค้างอยู่เลยนะ

[moredee]

 
อ่านไประทึกไป
กลัวจบแบบศพไม่สวย

สุดท้าย  ..
ขำกลิ้ง..น้องริงขึ้นเอง

[iammoonoi]

 
น้องริงน่ารักจัง..ฝันต่อยาวๆ เลยน้า

ปล. มาสี่ตอน..แม่ยกตื่นเต้น..พรุ่งนี้จะได้เจอหมอหมิง ตัวเล็ก กับพี่เบียร์ แล้วใช่มะคะ...(พูดเอง เออเองเสร็จเลย แฮร่ๆๆๆๆ)
ทำความสะอาดป้ายไฟก่อนยักไย่ขึ้นแหละ ครึๆ ครึๆ

[hello_lovestory]

จินตนาการริงสุดยอดเลย

[punchnaja]

5555555555555 อย่างฮา ตอนจบยกนิ้วให้555

[ka[ze]na]

อ่ะนะ ....ได้อีำกอ่ะ

[funland]

  ขอบคุณค่ะ

[bleach_pa]

หักมุมนะเนี้ย ตอนแรกคิดว่าจะจบเศร้าซะแล้ว
ฮาตอนจบมากๆ

[jing_sng]

อิชั้นอ่านนิยายคุณทีไร หวาดระแวงทุกที
แหมนึกว่างานนี้จะมีใครตายซะแล้ว

[กฤษณ์]

อ่านตอนที่สามกำลังจะเศร้า
พออ่านตอนที่สี่เท่านั้นหละ 

ป้าอ่ะ!! 

[hembetaro]

 

สรุป!!!!

ตอนที่ 2+3 นังริงมันนิมิตเอาเอง!!!!

อื้อหือ....เป็นเรื่องเป็นราวนะ...จิตมโนของน้อง!!!

แต่ถ้าไม่นิมิตสงสัยน้องริงไม่ได้ขึ้นพี่จ๋าแหงมๆ

 

[icetim]

อ่านไปคิดว่าจะดราม่า สุดท้ายฮาน้ำตาร่วง 5555 ริงจ๋าทำตัวน่ารักไปแล้ว

[kamikame]

ริงน่ารักอะ 
ขอบคุณนะฮ๊าฟฟฟฟ 

[golove2]

 

น้องริงฝันซะคนอ่านใจหายเลย

[DoubleBass]

แหม่ะ น้องริงทำนักอ่านมโนไปซะไกล....

[aoihimeko]

เข้ามาอ่าน ตอนแรกฮา

ตอนฝันก็ฮือ

แต่ตอนตื่นนี่ เฮ ง่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะคะ