เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

เลือกพระเอกและตอนจบกันดีกว่า

พระเอกคือเกล้า....ฉัตรรู้ถึงความต้องการส่วนลึก  ว่าจริง ๆแล้วตัวเองเป็นมาโซนิด ๆ และขาดเกล้าไม่ได้
57 (54.8%)
หินฉัตร....เยียวยาบาดแผลซึ่งกันและกัน
15 (14.4%)
ฉัตรหิน....หินเป็นรับให้ฉัตร....เพราะฉัตรนี่แหละคือผู้ชายที่หินเฝ้ารอมาตลอด
2 (1.9%)
เกล้ากับพ่อกร....เลวทั้งคู่....ให้พ่อกรโดนเกล้ากดและทรมาน
6 (5.8%)
พ่อกร - เกล้า.....แท้จริงแล้วเกล้าอยากตกเป้นของพ่อกรมาตลอด  แต่พ่อกรไปสนใจแต่ฉัตร  เลยเกิดเป็นปมในใจ
7 (6.7%)
ฉัตรกับเกล้าไม่ใช่พี่น้องกัน  และฉัตรไม่ใช่ลูกของพ่อ  ทั้งสองคนถึงได้มีความรู้สึกเป้นอื่นกับฉัตร
9 (8.7%)
หินคู่กับน้องจอม....นักมวยเด็กที่เคยซัดฉัตรจนหมอบ
8 (7.7%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 89

ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60]  (อ่าน 113077 ครั้ง)

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่


(แนวพี่น้องเรื่องที่ 3 (แต่เป็นเรื่องแรกที่ไม่ใช่ฝาแฝด))
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
[Intro]


พี่....


สิ่งมีชีวิตตัวขาวซีด.....ผอมบาง.....ขี้โรค....


"ขอร้องล่ะ....ยกโทษให้พี่เถอะนะ....พี่จะไม่ทำอีกแล้ว....ไม่ทำอีกแล้ว...."


คือคนที่เกิดก่อนผมหนึ่งปี....


"หึหึหึหึ....ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า....นี่พี่ถึงกับยกมือไหว้ขอความเมตตาเลยเหรอ....น่าสมเพชจริง ๆ....พี่มันไอ้ขี้แพ้....หมาขี้แพ้"


คือคนที่เกิดวันเดียวกับผม.....


คือคนที่ผมรับช่วงต่อทุกสิ่งอย่างจากมัน....เสื้อผ้า...ขวดนม....ของเล่น....หรือแม้กระทั่งความรัก.....


คนที่เป็นเจ้าของเสื้อผ้า...รองเท้า...กระเป๋าเป้ก่อนหน้าผม....จนกระทั่ง...ถึงวันที่พัฒนาการของมันค่อย ๆช้าลง....วันที่ร่างกายของมันหยุดความเจริญเติบโตอยู่ที่ร้อยหกสิบสอง....วันที่ผมแซงหน้ามันสำเร็จ


วันที่ผมเป็นฝ่ายควบคุมทุกอย่าง.....ไม่รู้สิ






หรือแท้จริงแล้วผมไม่เคยควบคุมอะไรได้เลย
.
.
.
.
.
.
(จบอินโทร)

คิดพล็อตเรื่องใหม่ได้แล้ว  แต่อืมมมม....จะว่าไปก็ไม่ค่อยใหม่เท่าไหร่....เป็นแนวพี่น้องที่ถนัด(แต่ดีไม่ดีก็อีกเรื่องหนึ่ง)  แนวแบล็คแอนด์ไวท์  แต่เป็นเรื่องแรกที่ไม่ใช่ฝาแฝด.....

ใจหนึ่งอยากแต่งแนวพ่อลูก  ประมาณพ่อเมะลูกเคะ  ไม่ก็พ่อเคะ(หมี)  อีกใจหนึ่งก็อยากแต่งแนวพระเอกเคยถูกรุมข่มขืนประตูหลัง  ประมาณนั้น  ท้าทายดีนะ  เอาไว้จะลองแต่งเป็นเรื่องสั้นลงเป็นตอนแทรกในนี้ก็แล้วกัน

เรื่องนี้จะลงเป็นตอน ๆ นะคะ  ไม่มีที่มาที่ไป  ไม่มีเหตุผล  แต่ละตอนไม่ต่อเนื่องกันและจบในตอน  แต่ก็ยังเป็นเนื้อเรื่องเดียวกันอยู่  เพียงแค่ไม่มีเริ่มต้น กึ่งกลาง และตอนจบ  แต่งเรื่อย ๆ จนกว่าจะอิ่มตัว

ฝากด้วยนะ  ขอปั่นตอนที่หนึ่งก่อน
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-08-2017 15:33:54 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ค่ะคุณพี่
 :mew3:
ดาร์กซะไม่มีเลยนะคะ อุคริๆ
 :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ wi_OoO_wi

  • payaaa payaaa padazz taa
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
 :hao7: :hao7:

รอตอนที่หนึ่ง  :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ ❁INDY_FAMILY❁

  • -ทำไมต้องเดินตามรอยเท้าใคร เราสามารถสร้างรอยเท้าของเราเองได้-
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-12
  :mc4: รอคะ ชอบแนวพี่น้องมากๆ  :-[

ออฟไลน์ pachth

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-5
ดูดาร์คๆจัง
จะรออ่านนะ

ออฟไลน์ Damon

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
หลงเข้ามากรี๊ด เป็นแนวที่ถูกใจ 55+

ออฟไลน์ Aomampapeln

  • แมวเหมียว เมี๊ยว เมี๊ยว~
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
แค่อินโทรก็....^.,^

ออฟไลน์ babimild1985

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-0
จิ้ม ๆ รออ่าน

ออฟไลน์ lalitalx

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-3
ตามมมมมมมมมมมมมมมมม   :hao7:

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Chapter 1 : ลูกหมาของผม



ในตอนนั้นผมอายุสิบหกปี....ไม่เด็กแล้วก็ไม่โตจนเกินไป....หมายถึงทางวุฒิภาวะนะ  ไม่ใช่ทางร่างกาย

ถ้าจำไม่ผิด....ตอนนั้นผมกำลังเห่อลูกหมาตัวใหม่....

ลูกหมาตัวที่ผมเป็นคนพบ....หึ
.
.
.
.
.
“โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ”




ลูกหมาตัวน้อยส่งเสียงเห่าอย่างน่ารัก  เป็นหมาตัวขาวจั้วะ  ตาโตใสแป๋ว  ขอโทษนะที่ใช้คำที่ฟังดูแต๋วแตกไปนิด....ใสแป๋ว....ฮ่าฮ่าฮ่า

มันหมอบคลาน  กลิ้งเกลือก  และวิ่งไปมารอบ ๆ ตัวผมที่นั่งแหมะอยู่บนพื้น  ในยามที่ผมเหนื่อยมาทั้งวัน  จากวิชาคณิตศาสตร์ในช่วงเช้า(ผมเกลียดเลข---ไม่เคยสนใจ---แต่ที่บอกว่าเหนื่อย...คือการควบคุมอารมณ์  ไม่ให้กระโดดเตะปากอาจารย์ต่างหากล่ะ---ช่างเถอะ---ผมสร้างปัญหาอีกไม่ได้แล้ว----ขืนทำงั้นมีหวังถูกไล่ออกจากโรงเรียนแน่ ๆ----เลยต้องทนฟังคำพูดเหน็บแนมของไอ้แก่นั่น---รอเวลาให้หมดคาบไปก็เท่านั้น)  เหนื่อยจากการซ้อมกรีฑาในช่วงเย็น  การที่มีสัตว์เลี้ยงมาคอยเคล้าคลอ  มันช่างเป็นการพักผ่อนหย่อนใจที่คุ้มค่าเหนื่อย

ผมฉีกซองปลาเส้น  ดึงออกมาเส้นหนึ่ง  ลูกหมาตัวน้อยกระโดดงับ  เคี้ยวหยับ ๆ ก่อนจะลงไปกลิ้งต่อบนพื้น  มันเอาขาหน้าเกากกหูอย่างน่าเอ็นดู

“ใครสั่งให้หยุดเห่าฮึ....เจ้าหมาน้อย” 
“โฮ่ง ๆ ๆ ๆ”

วูบหนึ่ง....ดวงตาของเจ้าหมาน้อยขุ่นมัว....อาฆาตแค้น....แต่ชั่วพริบตา  มันก็กลับมาออดอ้อนเหมือนเดิม




เห็นนะ.....สายตาของพี่เมื่อกี้น่ะ....ให้ตายสิ!!!!....ต้องให้เตือนสักกี่ครั้งนะ




ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในช่วงแรก  ที่ผมจะฝึกที่ให้เชื่อง  หากว่าพี่น่ารักน้อยกว่านี้  ผมคงไม่ลังเลที่จะชกลงไปบนหน้ารั้น ๆ ถ้าหากร่างกายของพี่ไม่เปราะบางเหมือนเด็กแรกเกิด  ผมอาจจะเตะพี่ให้หมอบลงไปกองกับพื้น....


แต่สิ่งที่ผมทำ...


เพียงบีบขยำไหล่ผอม ๆนั่น....ถ่ายทอดความรู้สึกด้านมืดของตัวเองลงไป  ลึกลงไปในแววตาออดอ้อนคู่นั้น....


เพียงเท่านี้ผมก็สามารถควบคุมลูกหมาตัวน้อยตัวนี้ได้  แม้จะไม่ง่าย...แม้จะต้องใช้เวลานานเสียหน่อย....แม้จะต้องให้ความอดทนอย่างสูง....




แต่บอกได้เลยว่าพี่น่ะฝึกง่ายกว่าที่คิด

“โฮ่ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”
“พอได้แล้ว....ไม่สนุกแล้ว....น่ารำคาญ!!!!”
“โฮ่ง....โฮ่ง”
“ก็บอกว่าให้พอไงเล่า!!!”

ผมตะปบลำคอของเจ้าหมาน้อย  หน้าตาของมันดูหวาดกลัว  และท่าทางของมันก็ลนลานจนน่าหัวร่อ  ผมจ้องมองหัวไหล่ข้างหนึ่งของมันที่ยังคงเห็นเป็นรอยฟันจาง ๆ  ก่อนจะเปลี่ยนมางับมันที่หัวไหล่อีกข้างที่ยังคงปราศจากริ้วรอย...

“โอ๊ยยยยย.....เจ็บบบบ.....พอแล้ว....พี่เจ็บ”
“อย่าจ้องหน้าเค้าแบบนั้นอีก....เค้าเกลียดพวกหน้าไหว้หลังหลอก”
“ก็นายดุพี่ทำไม....นายไม่มีเหตุผล”
“พี่ก็อย่าดื้อให้มากนักสิ”

ผมกดร่างของพี่ให้ราบลงไปกับพื้นกระเบื้องเย็บเยียบ...จ้องมองแววตาที่สั่นระลิกอย่างคนกำลังคับแค้น  ให้ตายเถอะ  ชอบจัง....สายตาที่เชิญชวนให้ลงโทษแบบนั้น...

“อีกเดี๋ยวพ่อกับแม่ก็กลับมาแล้วนะ....หึ.....รีบทำเวลากันหน่อยเถอะ”

ผมว่า....ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนเปลือยเปล่า....ก่อนจะจัดการกับเจ้าลูกหมาเนื้อนุ่มตรงหน้า....เสื้อผ้าของพี่น่ะเหรอ....




หมาน่ะ....ไม่จำเป็นต้องใส่เสื้อผ้าหรอก!!!
.
.
.
.
.
(end)

จบตอนแรกค่ะ....โรคจิตดีไหมคุณน้องชาย  ต้องบอกก่อนว่าตอนนี้ยังเป็นแนวด้นสด  มีแต่พล็อต  ไม่มีโครงเรื่อง  ยังไม่มีแม้แต่ชื่อ  ยังไงขอความเห็นจากคนอ่านด้วยสิคะ  ว่าพี่น้องคู่นี้  จะให้ใช้ชื่อพยางค์เดียวกันหรือคนละพยางค์ดี....กดบวกเป็ด กดโหวต  และเม้นท์กันเข้ามานะคะ  ถ้าถูกใจ  แล้วเรามาดูกัน  ว่าร่างกายของคุณพี่ชาย  จะสร้างความหฤหรรษ์ทางอารมณ์ได้มากน้อยแค่ไหน
หึหึหึหึหึหึหึ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-07-2013 06:53:23 โดย mutyamania »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Aomampapeln

  • แมวเหมียว เมี๊ยว เมี๊ยว~
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
โหดกว่านี้มีอีกไหม

Tassanee

  • บุคคลทั่วไป
โฮ่ะๆๆๆ  รอตอนต่อไป

ซี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด

ออฟไลน์ choijiin

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2082
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +445/-5
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
มันดาร์กมากค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

เรื่องตั้งชื่อนี่น้องลำบากจริง
ยากกว่าเข้าไปขอเบอร์ผู้ชายอีกนะคะ 555555555
แต่เอาชื่อที่ความหมายสลับขั้วกันเลยสิคะ ฮี่ๆๆ
 :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ ❁INDY_FAMILY❁

  • -ทำไมต้องเดินตามรอยเท้าใคร เราสามารถสร้างรอยเท้าของเราเองได้-
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-12
น้องชายดูโรคจิตอ่ะ    :a5:  แต่พี่ชายก็ยอมเป็นหมาดังนั้นโรคจิตพอกัน  o22

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
โอ้มายก้อด

Tassanee

  • บุคคลทั่วไป
น้ำลายสออออออออออออออออออออออออ

ออฟไลน์ andear

  • ยาราไนก๊ะ ??
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-1
อู้ววววววว  :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
ว๊าวววว....มีแฟนนิยายเก่า ๆ ตามมาอ่านด้วย  ปลื้มปริ่มฝุดๆ

ออฟไลน์ ★KVH™★

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 516
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-3
เฮ้ยยยยย

ดาร์กอ่ะ  :hao7:

ชอบๆๆๆๆ รอต่อฮะ  :L2:

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Chapter 2 เล่น



ถามว่าผมชอบส่วนไหนของพี่มากที่สุดน่ะเหรอ.....อืม....ยากนะ


ที่สุดเลยนั้นไม่มีหรอก  แต่สิ่งที่ผมชอบมากจนถึงขั้นคลั่ง  ก็คือลูกตากลมบ็อกเหมือนเม็ดลำไยของพี่  ดวงตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึก  วูบไหว  สั่นระลิก  หวาดกลัว  ชวนให้ลุ่มหลง  ชวนให้กลั่นแกล้งรังแก....

อีกส่วนที่น่ารักไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันก็คือแก้มนุ่มนิ่มของพี่  สองอย่างนี่แหละที่ผมชอบมากที่สุด  เพราะงั้้น  มันก็เลยเป็นที่สุดไม่ได้  ต้องบอกว่าตีคู่  สูสีกันเห็นจะเหมาะกว่า....รองลงไปจากสองสิ่งนี้  ก็คงจะเป็นทั้งตัวของพี่....





ตั้งแต่ตอนไหนกัน....????



คงเป็นตอนที่ผมกับพี่ได้ของขวัญวันเกิดกันคนละชิ้น  จากญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งกระมัง  ผมได้หุ่นยนต์  ส่วนของพี่เป็นตุ๊กตาหมีซึ่งผมเกลียดชังน้ำหน้า


เคยคิดจะเอาไปเผาไฟอยู่เหมือนกัน  แต่เหมือนมีบางอย่างในตัวเจ้าหมีขี้ริ้วตัวนั้น  ที่ทำให้ผมเปลี่ยนใจ....


ถึงผมจะชอบรังแกพี่ก็เถอะ  เพราะงั้น...ผมจึงชอบเอามันไปซ่อนแล้วแต่งเรื่องขู่พี่มากกว่า  เพราะผมสามารถเห็นน้ำตาของพี่ได้มากกว่าหนึ่งครั้ง  นี่พูดถึงสมัยที่พี่เป็นเด็กขี้แยน่ะนะ  บางทีก็แกล้งให้มันขาด  แล้วพี่ก็จะปล่อยโฮ  พี่รักมันมากจนผมในตอนนั้นรู้สึกหมั่นไส้  แล้วยิ่งมันปรุประไปด้วยรอยเย็บ  พี่ก็ยิ่งทะนุถนอมมัน....พี่เรียกมันว่า “หมีย๊ามมมมมมม”  พร้อมกับกอดรัดมันสุดแรง


แต่เป็นพี่เสียอีกที่พังของเล่นของผม....


หมีขาด...แม่ก็ยังเย็บให้  แต่หุ่นยนต์ที่หัวขาดกระเด็นเพราะฝีมือเด็กซุ่มซ่ามที่ทำมันร่วงหล่นลงจากชั้นสอง  อย่าว่าแต่ซ่อมด้วยกาวตราช้างเลย  สุดท้ายแล้วเจ้าหุ่นยนต์(ที่ผมรู้สึกเฉย ๆ)ก็เลยต้องระเห็จทั้งหัวและลำตัว  ลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่ก้นลังกระดาษ....ในห้องเก็บของ


พี่ไม่ได้แกล้ง....พี่แค่อยากเล่นบ้าง  ตั้งนานกว่าผมจะยอมใจอ่อน  ไม่ใช่เพราะรักหรือหวง  แต่เพราะชอบที่ได้เห็นพี่อ้อน....


แล้วผมก็หาเรื่องรังแกพี่ได้อีกหนึ่งเรื่อง


“พี่เค้าไม่ได้ตั้งใจ....แกก็เลิกงอนเสียทีเถอะน่า...ดูสิ....พี่เค้าสำนึกผิดแล้วเห็นมั้ย”


หลังจากวันนั้น  พี่พยายามเอาใจผม  เพื่อไถ่โทษ  แบ่งขนมเค้กของโปรดของตัวเองให้ผมจนเกือบหมด  แต่ผมก็ยังแกล้งทำเป็นโกรธ  พี่อาสาทำการบ้านภาษาไทยให้ผม  ทั้งนวดไหล่  ถูหลัง  แบกกระเป๋าให้  ผมก็ยังเงียบ....


ก่อนหน้านั้น(วันแห่งการอวสานของเจ้าหุ่นยนต์)ผมทุบหัวพี่ด้วยแรงที่ไม่ใช่น้อย ๆ พี่ร้องไห้  ส่วนผมถูกพ่อตี  ถูกสั่งให้อดข้าวเย็น  ถูกตัดค่าขนม  ร้ายไปกว่านั้น  พวกเค้าเอาพี่ไปนอนด้วย....เป็นอาทิตย์


วันรุ่งขึ้นผมเมินใส่พี่  ไม่แกล้งพี่อย่างที่เคย  พี่ดูมีความสุขดีในตอนแรก  ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเศร้าซึมจนทุกคนสังเกตเห็น


สะใจชะมัด....พี่ควรจะสำนึกเสียบ้าง....ว่าตัวเองไม่ใช่เจ้าชาย....แต่เป็นหมา....พี่เป็นหมาน้อย


“โอเค...ยอมดีด้วยก็ได้....จริง ๆเค้าก็ไม่ได้เสียดายมันเท่าไหร่หรอก  เพราะต่อจากนี้ไปเค้าจะมีพี่เป็นของเล่นของเค้า.....”



นั่นแหละจุดเริ่มต้น....







ของการเปลี่ยนพี่ชายให้กลายเป็นของเล่น
.
.
.
.
.
.
เซ็กส์????


เริ่มรู้จักเรื่องพวกนี้ตั้งแต่ ป.6


ผมกับพี่....เราเรียนชั้นเดียวกัน....เพราะตอนเด็ก ๆพี่ขี้โรค  ทำให้เข้าเรียนช้ากว่าเด็กอื่นไปปีหนึ่ง


ตอนนั้นผมเริ่มสูงกว่าพี่  ตัวโตกว่า  หลังจากที่ตีคู่กันมา  พี่ก็ถูกผมแซงห่าง.....มันเริ่มที่ 5 เซนติเมตร....5 เซนที่เปลี่ยนให้พี่กลายเป็นหุ่นยนต์ที่มีเลือดเนื้อของผม


พี่เป็นคนแรกที่ผมหยิบมาบำบัดความใคร่  ฮอร์โมนของผมพลุ่งพล่าน  และพุ่งสูงขึ้นทุกวัน  ผมชอบเสียดสีกับพี่ตอนที่เราอาบน้ำด้วยกัน  และเมื่อโตพอที่จะอาบน้ำคนเดียว  ผม “แอบ” บังคับพี่ให้เข้ามาอาบด้วย  เวลาที่พ่อกับแม่ไม่อยู่


เรากอดรัดกันด้วยร่างกายเปลือยเปล่า  พี่นอนนิ่งเหมือนหมอนข้าง  ตัวสั่นระริก  แก้มป่อง ๆ ของพี่คือส่วนที่ผมชอบ  ผมกัดพวงแก้มนั้นแรง ๆ ยิ่งออกแรงขบกัดมากเท่าไหร่  ส่วนล่างของผมก็รู้สึกจี๊ดแบบแปลก ๆ....




ต่อมาผมจึงรู้ว่า....นั่นคือจุดสุดยอด
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้ว....”


เสียงแหบพร่าของพี่เอ่ยขึ้นเพื่อทักทายและรายงานตัว  พี่เดินห่อไหล่เข้ามาในห้อง  มือทั้งสองข้างซุกเข้าไปในกระเป๋าเสื้อคลุมสีดำ  ขณะนี้เป็นฤดูหนาว  แล้วเมื่อมองใบหน้าขาวซีดที่เต็มไปด้วยพิรุธและความหวาดระแวงของพี่นั้น  ผมก็นึกอะไรออก


“ทำอะไรผิดมาอีกแล้วสิ....”
“เปล่านะ....ไม่ได้ทำอะไร”
“หึหึหึหึ”


ผมหาเรื่อง “เล่น” กับพี่ได้อีกแล้วสินะ


(end)

ไม่ดาร์คนะเรื่องนี้....เป็นแนวกึ่งใสกึ่งตลกขำขันเฮฮา  ผสมเซ็กส์ซีนนิดหน่อย ไปนอนล่ะนะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ nunnan

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2275
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-6
คุณน้องร้ายกาจค่ะะะ หาเรื่อง จิ้มคุณพี่ตลอดอ่ะ  :mew2: :mew1:

ออฟไลน์ ❁INDY_FAMILY❁

  • -ทำไมต้องเดินตามรอยเท้าใคร เราสามารถสร้างรอยเท้าของเราเองได้-
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-12
ไม่ดาร์ค เลย ไม่เล๊ยยยยยยย  :katai1:

Tassanee

  • บุคคลทั่วไป
โหหห  กระชากใจอ่ะ  มาต่อแบบกระหน่ำซัมเมอร์เซลดีแท้

ออฟไลน์ wi_OoO_wi

  • payaaa payaaa padazz taa
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 888
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
อะไรกัน เนื้อเรื่องออกจะน่ารัก สดใส อ่านได้ทั้งครอบครัว

ชอบอ้ะ


 :mc4: :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ davina

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 302
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +58/-0
เป็นไลท์โนเวล ใสๆค่ะ ชอบ 555555

ออฟไลน์ Zalzah_iP

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 875
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1

ออฟไลน์ Ipatza

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 932
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-7
คนแต่งเข้าขั้นโรคจิตแล้วนะ
จริงๆนะ
แต่ไม่รุ้ทำไมเรากลับช๊อบชอบ.....อ่าว 5555+

ออฟไลน์ muiko

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1089
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +98/-3
รอตอนต่อไปค่ะ
พี่น่าสงสารจัง  :sad4:

lovejinjunno

  • บุคคลทั่วไป
55555

ชอบค่ะชอบ

แนวนี้อ่ะใช่เลย

ถ้าได้อ่านเป็นการ์ตูนคงจะดีแฮะ 555

ออฟไลน์ Aomampapeln

  • แมวเหมียว เมี๊ยว เมี๊ยว~
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1134
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
แหม่ๆใสจริงๆใสปิ๊งเลยยังกับความรักวัยเรียนเลยหึหึ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด