Chapter 9 บาดแผลอย่า....อย่าทำผม....อย่าครับ...ฮึกฮึกเด็กน้อยระร่ำขอความเมตตา แต่กลับกลายเป็นหมัดแข็ง ๆ ที่ซัดลงมาอย่างแรงจนเลือดกลบปาก
อีกหมัดหนึ่งที่ท้องน้อยจนจุก ดวงตาของเด็กน้อยพร่าเลือนไปด้วยน้ำตา และสติที่ใกล้จะดับลงอย่างริบหรี่
มีคนมากมายเหลือเกินในห้องที่มืดมิดแห่งนี้....
และหนึ่งในนั้นคือคนที่เขาไว้ใจมากที่สุด............................................................
“พอก่อนตัวเล็ก....บ้าพลังไปแล้วนะมึงน่ะ”
ฉัตรทั้งเตะ...ทั้งต่อยกระสอบทรายอย่างบ้าคลั่ง และไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
ตุ่บ....ตั่บ....ตุ่บ....ตั่บระบายทุกอย่างออกมาแทนการกรีดร้อง สิ่งที่อัดอั้นอยู่ในหัวใจดวงน้อย
ทุกหมัดที่ต่อย ฉัตรจินตนาการถึงหน้าของเกล้า ใบหน้าโรคจิต กับรอยยิ้มชวนขนลุกที่ฉัตรเกลียดแสนเกลียด
ใบหน้าของเกล้า....ที่ซ้อนทับขึ้นมาบนกระสอบทราย
ตั้งแต่เช้า ฉัตรมาถึงแต่เช้าตรู่ เพื่อขอให้หินหัดมวยให้ ลูกเจ้าของค่ายมวยสอนเบสิคง่าย ๆ ขั้นพื้นฐานให้แก่เขา ตั้งแต่การตั้งการ์ด การเตะ แล้วที่เหลือจากนั้นคือฟรีสไตล์ล้วน ๆ แรก ๆก็ขำดี ที่เห็นไอ้ตัวกระเปี๊ยกถาโถมใส่กระสอบทรายอย่างบ้าคลั่งแบบนั้น หินคิดว่าฉัตรคงแค่เห่อสิ่งใหม่ ๆ เดี๋ยวก็คงจะเหนื่อยและหยุดไปเอง แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น เมื่อเพื่อนตัวน้อยไม่มีทีท่าจะหยุดง่าย ๆ
ไม่มีเสียงตะโกน มีเพียงเสียงลมหายใจ กับเสียงหมัดกระทบกระสอบทรายใบเก่า....หมัดแล้ว....หมัดเล่า....จนในที่สุด
“เอ้า....เห็นมั้ยบอกแล้วไม่เชื่อ ทรุดเลยมึง”
“หิวจังเลยหิน”
“แหงล่ะ....ซ้อมแต่เช้าแล้วนี่ ทำไม จะไปคัดตัวทีมชาติหรือไง”
“เราอยากจะเข็มแข็งเหมือนผู้ชายคนอื่นบ้างน่ะ คนจะได้ไม่มองว่าเราเป็นไอ้แหยไง”
“เก็บแรงไว้เถอะตัวเล็ก ถ้าเก่งแล้วถ้าให้ขึ้นต่อยซักยกนึง”
“แหะ...แหะ....ตื่นเต้นจัง”
คืนนี้กลับไปฉัตรคงจะปวดไปทั้งตัวเป็นแน่ ถึงแม่ของหินจะนวดให้แล้วก็เถอะ คุณป้าเป็นผู้หญิงที่ดูใจดีมากคนหนึ่ง แถมยังมือเบาหวิวตอนจับเส้นให้เขา เสียแต่ว่าคุณป้าดูแก่เกินไปเสียหน่อย พ่อของหินก็เช่นกัน....
หน้าของหินดูไม่เหมือนทั้งพ่อและแม่....ฉัตรนึกสงสัย แต่ไม่กล้าถาม เพราะตัวเขาเองก็มีเรื่องราวมากมายที่ต้องปกปิดเช่นกัน
“ไปส่งมั้ย กูจะได้ไปเยี่ยมไอ้เกล้ามันด้วย”
“อย่าดีกว่า ให้เกล้าพักเถอะ”
“มึงสองคนมีอะไรกันหรือเปล่าวะ”
“ไม่มีอะไรนี่....จะให้มีอะไรล่ะ”
“ช่างเถอะ....เอาไว้พรุ่งนี้จะไปเยี่ยมก็แล้วกัน”
“หินต้องสอนเราไม่ใช่เหรอ”
“เออ...ก็จริงแหละ”
“หินห้ามให้เกล้ารู้นะ ว่าเรามาหัดต่อยมวย หินไปเยี่ยมเกล้าได้ แต่ห้ามไปพร้อมเรา”
“อ้าว....ไหงงั้นวะ”
“ถือว่าเราขอร้องนะหิน....ไม่งั้นเราแย่แน่เลย”
“เออ ๆ ลึกลับจังนะมึงน่ะ”
ฉัตรโบกมือลาหิน ก่อนจะโบกแท็กซี่เพื่อไปเฝ้าน้องที่โรงพยาบาล หินยืนมองจนรถแท็กซี่เลี้ยวออกไปยังหัวมุมถนน ก่อนจะถอดถอนใจเบา ๆ
ไอ้ตัวเล็กช่างลึกลับเสียจริง ลึกลับ...แต่กลับไม่ระวังตัวเอาเสียเลย....
หินมองเห็นร่องรอยจาง ๆ บนผิวเนื้อขาว ๆ ของฉัตร ตอนที่เจ้าตัวถอดเสื้อ
ร่องรอยที่ดูคุ้นตาเหลือเกิน
.
.
.
.
.
“วันนี้ตัวไปไหนมา”
“ไปมหาลัยมาน่ะเกล้า”
“ปิดเทอมอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“ไปดูคะแนนสอบไง”
“แล้วขออนุญาตเค้ารึยัง”
“แหะ....แหะ....พี่ขอโทษนะเกล้า”
ถึงเกล้าจะเดี้ยง แต่เกล้าก็ยังคงเป็นเกล้า เกล้าผู้แสนบ้าอำนาจและโหดเหี้ยม
มือของเกล้าเอื้อมมาบีบแก้มฉัตร บีบแรงจนฉัตรเจ็บ บางอย่างในตัวของเกล้าค่อย ๆตื่นตัวขึ้น
ส่วนกลางลำตัวโปร่งพองขึ้นมา แน่นอนล่ะ....เกล้าไม่ได้นุ่งกางเกงใน
“เช็ดตัวให้เค้าหน่อยสิฉัตร”
“พี่กดออดเรียกพยาบาลให้นะเกล้า”
“ทำไมล่ะฉัตร เดี๋ยวนี้ดื้อแล้วเหรอ น้องสั่งอะไรก็จะไม่ทำสินะ ตัวน่ะ....แอบไปหาไอ้หินมาล่ะสิ”
“เกล้า”
“เค้าอยากจะแย่แล้วฉัตร ตัวไปกดล็อคห้องสิ แล้วมาใช้ปากให้เค้าหน่อย”
“ไม่!!!!”
“ว่าไงนะ”
“ก็บอกว่าไม่ไง!!!”“มึงอยากลองดีเหรอฉัตร”
“เกล้านั่นแหละหุบปากไปเลย หุบปากแล้วนอนนิ่ง ๆ ไม่งั้นเกล้าได้เย็บไส้ใหม่แน่ อย่ามาวางอำนาจกับพี่ ตอนนี้เกล้าเป็นแค่หมา....หมาที่กำลังป่วย”
“มึงตายแน่ฉัตร”
“ไม่ตายเกล้า....พี่จะไม่ตาย....แล้วถ้าเกล้ายังไม่เลิกบ้า พี่จะทิ้งให้นายนอนอยู่คนเดียว”
“ไอ้ฉัตร...นี่มึงขู่กูเหรอ”
“พี่ไม่ได้ขู่เกล้า!!!! พรุ่งนี้วันเสาร์ พ่อกับแม่จะมาเยี่ยม ทำตัวดีดีล่ะเกล้า หึ....ไม่งั้นพี่จะบอกพ่อกับแม่ทุกอย่าง ทุกอย่างที่เกล้าทำกับพี่”
ฉัตรไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองไปเอาความกล้าพวกนี้มาจากไหน พลังในตัวของเขาเดือดพล่าน และอยู่ไม่สุข ยิ่งเห็นน้องชายเดือดจัด แต่ไม่สามารถทำอะไรได้ เขาก็ยิ่งฮึดสู้
ทุกอย่างจะต้องเปลี่ยนเกล้า....พี่จะไม่ยอมเป็นของเล่นของเกล้าอีกต่อไป
ขณะที่เกล้านั้นมองฉัตรต่างออกไป...
พี่ชายที่ดื้อรั้นและปากดีแบบนี้....
ช่างท้าทาย ชวนให้กำราบเหลือเกินสิน่ะ!!!!
ฉัตร.....ตัวไม่รู้หรอก....ว่าเค้าทำอะไรได้บ้าง....อิอิอิตัวไม่รู้หรอก....ว่าเค้าน่ะ.....เคยเจออะไรมาบ้าง....!!!!!.
.
.
.
.
“มาแว้วววววว”
“คึกจังนะมึงอ่ะ”
“รู้สึกสมชายชาตรีอย่างบอกไม่ถูก”
“แค่สามวันเนี่ยนะ”
ฉัตรกลายมาเป็นเพื่อนซี้กับหิน ตอนนี้เพื่อนตัวน้อยเริ่มมีพัฒนาการทางอารมณ์ที่ดีขึ้นมากอย่างเห็นได้ชัด
“รู้สึกเหมือนกล้ามโต๊โต”
“ถุย....อย่างกับฝี”
“เอาน่า....หิน....นายรับปากได้มั้ย ว่าจะช่วยเราเปลี่ยนแปลงตัวเอง”
ฉัตรยิ้มแฉ่ง ยิ้มแบบที่มนุษย์คนหนึ่งควรจะยิ้ม ไม่ใช่แสยะเขี้ยวอย่างแข็งทื่อ เหมือนตอนวันรับน้อง
“วันนี้ค้างบ้านนายได้มั้ยหิน”
“ไม่ต้องไปเฝ้าไอ้เกล้าแล้วเหรอ”
“ไม่ต้อง....วันนี้พ่อกับแม่มาเยี่ยมแล้ว เกล้ามีคนเฝ้าแล้ว”
“เออ....เอาสิ...อย่าให้มันมาแหกอกกูก็แล้วกัน”
“ไม่หรอก....เกล้าเป็นเพื่อนหินนี่”
“แล้วมึงไม่ใช่เพื่อนกูรึไง”
“ไม่ใช่....หินเป็นศิษย์พี่”
“หึหึหึ”
ฉัตรช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน หินนึกถึงตอนที่ตัวเองเป็นเด็กน้อย เขาเองก็เคยเป็นเด็กน่ารักแบบฉัตร ตลกดีที่ฉัตรอายุเท่า ๆ กับเขา แต่กลับดูเหมือนเด็กประถม ผิดกลับเขาที่เป็นหนุ่มเต็มตัว เป็นชายชาตรีที่แข็งแกร่งทั้งร่างกายและจิตใจ
หินเคยเป็นเหมือนฉัตรจริง ๆนะ เคยเป็นเด็กพูดน้อย.....ไม่ชอบสุงสิงกับใคร
สิ่งที่หินเคยเจอ.....เรื่องเลวร้ายที่เกินกว่าจิตใจของเด็กคนหนึ่งจะรับไหว
หินโชคดีที่เจอพ่อกับแม่ พ่อกับแม่ช่วยเยียวยาบาดแผลในใจของหินจนเกือบจะหายสนิท
.....แค่เกือบ.....ไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์......บาดแผลนั้นรอวันที่จะเน่าเฟะอีกครั้ง....หากมีอะไรมากระตุ้น....จิตใจของหินยังมีความแค้นหลงเหลืออยู่ หากแต่ความแค้นเหล่านั้นถูกเก็บซ่อนเอาไว้เบื้อลึกในจิตใจ....
หินถึงอยากจะช่วยเยียวยาบาดแผลของฉัตร
หินคิดว่าตัวเองรู้....ว่าสิ่งที่ฉัตรเจอ....ไม่ต่างจากสิ่งที่หินเคยเจอ
บาดแผลที่เกิดจากความเชื่อใจ....“อาบน้ำแล้ว....มีเสื้อให้ยืมมั้ยหิน”
“มี”
“กางเกงล่ะ”
“กางเกงผูกเชือกได้มั้ย หรือจะเอาเสื้อผ้าตอนกูเป็นเด็ก”
“หินดูถูกเพื่อนตลอด....เดี๋ยวเพื่อนก็ล่ำแล้ว”
“กางเกงในล่ะ”
“ใส่ตัวเดิมก็ได้”
“ซกมก....เอากางเกงในกูแหละไปใส่ ไปเลือกเอา คงพอมีไซส์มึงบ้างแหละ”
“ขอบใจนะหินนะ”
ฉัตรทำหน้าซึ้ง ถ้าโผเข้ากอดได้คงทำไปแล้ว แต่กลับเป็นหินที่ดึงตัวฉัตรไปกอด....กลิ่นกายของฉัตรหอมฟุ้ง ผิวพรรณเนียนนุ่มแถมยังขาวเหมือนไข่ปลอก...
ว่าจะไม่คิด แต่ก็อดคิดไม่ได้....ไอ้ตัวเล็กช่างน่าฟัด น่าขยำขยี้เหมือนตุ๊กตา
แต่หินก็ได้แค่กอดฉัตรเอาไว้
ถ่ายถอดความรู้สึกของเขาลงไป.....ความรู้สึกอยากจะปกป้อง.....ความรู้สึกที่อยากจะช่วยเยียวยา....
ความไว้วางใจ....
เขาต้องการที่จะปกป้องฉัตรจากอันตรายทั้งปวง!!!!.
.
.
.
.
.
(end)
ตัวละครหลายตัวล้วนมีปม....หึหึหึหึ
โพลล์
หัวข้อ: เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60] (อ่าน 113139 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก